PUR0L
Tweede Blad
De Poolsche Held.
s
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
ZATERDAG 30 OCTOBER 1926
BINNEN LAND'
UIT ZEELAND
MIDDELBURG
Gesprongen Handen
ruwe huid
Doos 3 O - 60- 90ct.
Voor onze vrouwen.
FEUILLETON
KERKNIEUWS
In 'i kraaiennest, i
(Niette verhouding.
Er wordt, zegt „Patrimonium'", in onze®
tijd Veel geklaagd over de mëpbailiiteüt
der arbeiders.
Ontkend kan niet, dat hier oir daar,
niet het minst ook onder de jongere
elementen, de goede geest ontbreekt. De
mobilisatietijd had maldeelige gevolgen. De
eomimrinistischei propaganda (bleet niet zon
der slechten invloieid. 'Maar ook d'eed schaldla
aan de goede Verhoudingen het optreden)
van een aantal wterkgievlers, dat op1 zeer
ontactische wijze ageerde tegen de sociale
wetgeving en .geen overleg met de arbei
ders wilde plegdn.
Men geueraliseiere oVerigeiis niet.. Daar
zijn gelukkig ook' nog zeer vele arbeiders,
die trouW hun plicht Vervjullen.
In een der jongste) nummers Vam de
„Ncderlandseke Hanze" (deelde ld'r. v. Beur
den het volgendei mlede:
Een middenstander, eigenaar va® eeh
industrieele ondcinveimimtg mot rolnd 40
man personeel, heiefit 'tis nog" maar
kort geleden over het. laatste boekjaar
zijn balans opgemaakt, en, omclainks staag
en hard wierken zijnerzijds. Verlies gele
den.
Dat kon zoo niet doorgaan; maar w'n.t
tc doen!?
Hij treedt i® overleg mbt het personeel,
legt; het den toestand bloot, zegt Mat
loonsverlaging het laatste middel zai zijn;
dat hij aangrijpt het loon w&s na don
oorlog wteL Verhoogd, maar niet verlaagd)
en verzoekt mejdeiwierkilng door betere
arbeïdersmethoden, werk'verdeeling etc., om
de productie eenige. procenten op1 te voe
ren. i
Dit bleek de juiste methodena enkele
maanden was de productie, zonder één.
minuut langer werken, Verre,zeer ver
'boven het verlangde) percentage gestegen.
Overleg met de arbeiders had 'hier dus
Wél zeer goeide gevolgen.
Een ander middenstundspatrooii, ohlags
een dag uit zijn zaak om de Vergadering)
van zijn roomseh katholieke vak'veneieni-
gingl hg" te wonen, v'erklaard|a mij ialdus
weer d'r. Van Beurde® dat hij! idian dag
met d:e grootste gerustheid v.an huis ging
en de zorg Voor zij'n Zaak aa® zij® arbei
ders overliet, Want zoo zeide hg": zij1 Ver
vullen vandlaag hun taalt met nog méér
toewijding dan wanneer ik persoonlijk aan
wezig zou zijn.
Het doet aangenaam aan om' dergelijke,
feiten te Vernemten.
Een g«>ed|e Verhbuding tussdhien wierk'-
geVers en arbeiders is in het belang va.ii
beide groeple®.
Oemeentieraad.
Onbewoonbaar verklaring.
Bij het voorstel om het perceel P100
aan den Kinderdijk onbewoonbaar te ver
klaren zeide de voorzitter dat het ter zake
ingekomen adres van den eigenaar, den
heer Jeronimus slaat op een uitspraak van
do rechtbank, waarbij1 slechts een deel
der redenen van B. en (Wj. werden geac
cepteerd. Het voorstel werd z. h. st. aan
genomen.
Sluiting Banketbakkerswinkels.
Bij het voorstel inzake het verzoek van
de afd. Zeeland van de Nederlanldsehc
Banketbakkersvereeniging om de winkels
harer leden Zaterdags langer dan half tien
te mogen open houden, zeide de heer
Mes dat op die wijze de in April gemaakte
verordening nu reeds eêu wassen neus; zou
zijn. Hij gelooft niet veel er van dat de
betrokken winkeliers er zooveel schade van
hebben, en zij; in een half uur heel de wéék
kunnen goed maken. Men moet de ver
ordening handhaven.
De heeren Mes en Den Hollander dienen
een motie in dien geest in. Deze wordt
met algomeene stemmen aangenoime®.
Aangenomen worden de voorstellen in
zake. verweer in cassatie in het proc'a?
met de Godshuizen en die tot. het verlee-
ncn van een cxediet voor verbetering van
de ontijzeringsinrichting der Waterleiding
en een voor aanbrengen van een nieuwo
kolentrausportinrichting aan de Gasfa
briek.
Watervoorziening van Walcheren..
Het voorstel tot het verleenen van een
crediet voor advies1 en vervaardiging van
teekeningen nopc-ns een eventueele drink
watervoorziening aan het eiland Wialcha-
wren, wordt aangenomen.
Begrooting Burg. Armbestuur.
De begrooting van hot Burg. Armbe
stuur werd voorloopig aangehouden, 'niet
■omdat tegen een der posten bezwaar
wordt gemaakt, maar omdat, de post
1'15000 voor steun aan werkloozen zal
kunnen verminderd worden, nu voorge
steld is meer dnor het steuncomité te doen
uitkeeren; men wil de vermindering over
laten aan het B A. zelf.
Begrooting en rekening Godshuizen.
Bjj' de behandeling van da beide voor
stellen tot wijziging der begrootinig 1925
goedkeuring der rekening ,1925 en de be
grooting 1927 der Godshuizen, werd door
don heer Vertregt gezegd dat het hem ge
noegen doet dat een grootero afschrijving;
overwogen wordt, terwijl hij: er op wees,
dat, als men 15 o/o afschrijft dit telkens
van het oorspronkelijk kapitaal moet ge
schieden en niet van het overschot in een
bepaald jaar.
Aan den heer v. d. Weel werd toegezegd,
dat, indien de pers daartoe bereid is, het
voornaamste uit den brief vau het bestuur
inzake de tarieven alsnog zal worden ge
publiceerd. (Wij' hopen daarop dezer dagen
terug te komen).
Een en ander wordt goedgekeurd.
Gemeenterekening 1925.
Bij het voorstel tot voorloopige vast
stelling van de gemeenterekening 1925.
kwam de heer Vertregt terug op de dooi
de. commissie van financiën gemaakte op
merkingen over de rekening van de ge
meentereiniging. P
De rekening wordt z. h. st. goedgekeurd.
Ook wordt z. h. st. het voorstel aange
nomen tot het aangaan eener definitieve
geldleening van f 200.000 en ook 'dat tot
het verleenen van subsidie aan den auto
bus-dienst MiddelburgVeere v. v. en dat
tol beschikbaarstelling van gelden aan het
Bestuur der ver. tot verstrekken van on
derwijs op Geref. grondslag.
Crediet werkverschaffing en
steunregeling.
Bij de voorstellen tot verhooging van het
crediet voor de werkverschaffing met-
f7500 en dat voor de ste.un aan werk
loozen met f 5000, zeide de heer Mes, dat
z. de Vitrite Works ook een deel der
kosten der werkloosheidsbestrijding moet
dragen. Er kan bij die maatschappij, toch
wel iets af van de groote .winst. Het
is makkelijk alles maar op de gemeente
te schuiven.
Be voorzitter zegt dat een paar jaar ge
leden eeu vraag in dien geest aan de di
rectie is gedaan, maar zij! weigerde kort
weg in enkele regels, aan het verzoek
te voldoen
Besloten wordt, nog eens aan de direc
tie te schrijven, daarna worden de voorstel
len z. h. st. aangenomen.
De heer Onderdijk zegt nog dat er goede
kans is dat een derde door het rijk wordllj
betaald voor werkverschaffing bijiv. door
het verbreeden van den Pioelendalen Singel.
Het voorstel om de lokalen van het
schoolmuseum electris'dh te verlichten,
wordt aangenomen, evenals dat om! f'2'50
bij te dragen in een mogelijk tekort, van de
kringtentoonstelling der Z. L. M. in 1927.
Ook dat tot rooiïng van de boomen
wordt aangenomen.
Naar aanleiding van opmerkingen in do
commissies over het voorstel tot verkoop
van gemeentegrond aan de Zandstraal,
zegt de voorzitter dat er woningen1 met
gebroken kappen zullen komen.
Het voorstel wordt aangenomen, evenals
die tot erfpachts,uitgifte van grond aan het
Noordbolwerk en het verleenen van cre
diet voor electrische verlichting van school
J en voor uitbreiding van het brandweer-
materiaal ,ook dat om! niet ,te voldoen aan
het verzoek van Pols om f 1000 terug te
betalen.
Tube 80ct.
Bij Apoth.en Drogisten
Be zwarte bondgenoot.
Machteld schrijft, in het „Centrum"
Als dat geen verwachtingen opwekt van
een onbetaalbaar Abruz,zen-drama, m'et een
masker en een kloof en een ponjaard en
véél struikgewas, dan weet ik 't niet. En
ik wil 't toch maar hebben over dien aller-
goedaardigsten gastronoom, onze winter
sche vulkachel, met z'n blakend vrienden-
vcuioed en 'n gloeiende eierkool tot hart.
zijn kunst van vreedzaam knorrend buik
spreken en zijn smeed-ijzeren reUef-etiketjc
midden voor de borst, waarpp hij in vloei
end Fransch met fleren deemoed aankon
digt, dat hij: van plan is, héél den winter
door te branden, zonder ook maar ééi®
keer uit te gaau.
We zijn zoo zachtjesaan al weer gena
derd tot, dien najaars-mijlpaalden eer
sten kacheldag. Zoo'n beetje smids-ge-
stamp in huis, wat gescharrel en ge-
schaal met stukken pijp een zwart,
koud ding in de kamer, glanzend als
nieuw, met zoo'n doffen smeerglans da®
een met wijding aangedragen bak stook
een opvlammende krant een doordrin
gend stankje en onze winter is be
gonnen.
Het zwarte ding zal er een maand of
zeven vriendelijk en animeer end staan te
snorren, aldoor valer en kaler en gemoe
delijker wordend, 't zal het middelpunt
en het, warme hart van onze huiskamer
zijn en 't is aan ons, uit zijn aan
wezigheid munt te slaan.
Ik heb een gezin gekend, waar de huis
moeder, wat dit laatste betrof, een ware
virtuositeit ontwikkelde. .Ze liet geen
oogenblik verloren gaau eu oyer de blijde
inkomst van de kachel mocht, om een
irisch beeld te bezigen, geen gras groeien).
De.nzelfden avond nog werd het trouwe
huismeubel, met 'n soort ceremonieel van
eigen vinding in gebruik genomen 'n
ware huiselijke plechtigheid, die besloten
werd met een algemieene gezmsf'uif van
taartjes en warmen wijd, in de onmiddel
lijke nabijheid van den glunderenden zwar
ten nieuweling genpten, die (langzamer
hand roode wangen kreeg van de aanste
kelijke feestvreugde.
Het orga niseeren van dezen banket
avond, ter opening van het seizoen der
huiselijke gezelligheid heb ik toch' altijd
zoo'n meesterzet gevonden! De huisvrouw
gaf daarmee eens en voorgoed zoo dui
delijk te kennen, waar dat met die kachel
eigenlijk heen moest, en hoa ze zich de
ideaal-verhouding van haar gezin tot dezen
„eigen haard" dacht. De eerste aanwijzing:
was gegeven, de eerste resolute stap
de. goede richting gezet, de sluimerende
gezelligheids-drang op we.g geholpen.
Niets was voor de huisgenooten gemakke
lijker dan op het goede begin van dien'
avond voort te bouwen en in eeuvoudig
aanroeren van de genoegelijke herinnering
was voldoende om naar een herhaling va,®
zoo'n oer-gezellig samenzijn te doe® ver
langen.
Maar stel u een huishouden voor, waar
de vrouw den intree-dag van de kachel
verder tot bedtijd toé volmoppert over
den rommel van den sjmïd waar de eeni
pruttelt over rookerigheid en de ander
over het HoUandsche klimaat en zijin
steeds korter en onbetrouwbaarder zo
mers .'Daar sukkelt in deu loop van het
16) -0-
Na het springen van het reuzenkau-ou,
was Miller in vertwijfeling. „Mijpa heef-
ton", sprak hij! tot zijne officieren', „be
raadslaag, Wat in zulk een moeilijken toe
stand gedaan moet worden. Het stuk, dat'
Kmicic in de lucht heeft laten vliegen)
was het grootste van de gansChe artil
lerie zan Zijne Koninklijke Majesteit. Al
mijne verwachtingen waren daarop gej-
bouwd. Er was reeds een bres gemaakt.
Nog een p"5ar dagen, en wij' hadden storm
hunnen loopen. E® thans is al het werk
tot niets teruggebracht'. In één dag zul
len zij den muur herstellen, en wat zulle®
w'ij beginnen! Onze krachten nemen af,
de soldaat verliest den moed. Mijhe heeren,
hoe langer ik daarover nadenk, des te vree-
solijker komt mij de nederlaag voor IEn
de gedachte, dat één man ons die heeft
toegebracht... Een hond! Een satan, die
bovendien ontkomen is! Het is om razend
•te wordenBij! alle gehoornde duivels!
Hij greep een kristallen blokaal en slin
gerde die tegen den grond, dat het glas!
m scherven overal heenspatte. De offi
cieren zwegen.
„V erschooning, mijne heeren, dat ik mij
zeiven vergat", sprak Millar, toen hij:
eemgszing tot bedaren was gekomen, „maar
is geen wonder, dat men toornig wordt..
Alles, wat hier voorvalt, gaat eenvoudig
net menschelijk verstand te boven. (Wij-
moeten beraadslagen."
„Veroorlooft Uwe Excellentie, mijne ge
dachten uit te spreken?" liet Wrzesozoi-
wicz zich hooren.
„Spreek, mijnheer de graaf, doch bedenk,
dat uwe beraadslagen tot heden bittere
„Men moest onder onze soldaten het
gerucht verspreiden," sprak Wfzescizowiéz,
„dat mijngravers een oude onderaardsche
gang ontdekt hebben, die zich tot onder
de kerk en het klooster uitstrekt."
„U heeft gelijk, dat is een goede raad!,1,
zeide Miller.
Na eenige dagenverbreiddc zich het ge
rucht in het, Zweedsche kamp, dat mijn
gravers een onderaardsche gang hadden
gevonden, die tot onder de kerk en het
klooster liep, zoodat het slechts van het
goeddunken des generaals afhing, om de
geheele vesting in de lucht te laten sprin
gen-
Ben buitengewone blijdschap maakte
zich meester van de soldaten. Er werden
slenrpart'ijën en drinkgelagen gehouden.
Deze geruchten drongen ook tot in de
vesting door. De moedigsten versehijpkken.
Vrouwen en kinderen belegerden schreiend
de woning van den prior e® riepen„Edcht
toch geen onschuldigen ten gronde! Hun
bloed zal op n neerkomen!..."
Ook een aanmerkelijk deel der Ordebroe
ders verloor eindelijk den moed. Deze
begaven zich naar den prior, en bestorm!
den hem, dat hij' zich zou overgeven. Hu®
voorbeeld werd gevolgd door het meerein-
deel der soldaten en eenige edellieden.
Nu trad pater Iiordeeki voor de beang
stigden en begon aldus„Hebben wij: niet
gezworen, de heilige plaats tot onizenj
laatstqn druppel bloeds te verdedigen? Als
kruit ons in de lucht zal doeu springe®;,
dan zullen slechts onze ellendige licha
men op de aarde terugvallen, maar de
zielen zullen niet wederkeeren De he
mel zal zich voor haar openen, een eeuwige
grenzenlooze gelukzaligheid!" Hij' richtte
met geestdrift de oogen omhoog, en gj®|g
met gezag en bovenmensc'helijke rustigheid
voort„Als kruit ons in de lucht zal
slingeren, dan zullen wij voor een gmar-
dood een eeuwig geluk en vreugde onti-
vangen. Maar gij), kleingeloovige/nver
dient het niet nog heden in liet hemelrijk)
te komen, en daarom is er onder uwe voel-
ten geen kruit. Mijk geest doordringt do
aarde en zegt u: Uwe vijanden liggen
verslagen en er is geen kruit onder dq
kerk. Ik zeg u dat in den naam van God;
wie derhalve waagt het tegen te spreken,
wie zal zich vermeten, nog te twijfelen?"
Hij1 hield op met spTeken en schouwde op
de verzamelde monniken, edellieden ein sol
daten. Maar in Zij® stem lag zulk eeu
onwrikbaar geloof, beslistheid en kracht,
dat zij! zwegen en niemand naar voren
trad. Integendeel, er kwam vertrouwen) in
de harten, en een der soldaten, ee® een
voudige boer, zeide: „D.ë naain des Hee
ren zij geloofd!Sedert drie dagen z'egl-
gen ze, 'dat ze de vesting in de lucht
kunnen laten vliege;n, waarom doen zij
het niet?"
„Geprezen zij de allerheiligste Maagd!
Waarom doen zij het niet?" herhaalden
vele stemmen.
Oip dit oogenblik liet zich trompetgeschal
hooren, en allen liepen, om te zien, wie
er kwam.
Het was een Zweedsehe hoornblazer met
een brief van Wrzeszczowicz, waarin deze
deed weten, dat, als de vesting zich vóór
morgen niet overgaf, zij in de lucht zop
vliegen.
D:ocli nu verschrikte dezè bedreiging
niemand meer. „Schrijven wij hun dus,
dat zij ons niet sparen moeten. Ze m'oete®
ons maar in de lucht laten springe®!"
En inderdaad antwoordde men op die
wijze.
Kerstavond brak aan. Tegelijk met de
eerste sterren flikkerden lichten en lichtjes
oj> in de vesting. De. belegerden deelden
onder elkander de Korstmiefoblaten en
wenschten elkaar alle geluk_en^lans.J,eyaa.
najaar ieder zoo geleidelijk wel eens met
z'n stoel naar 't vuur en zegt dan, dat lu
lekker is en knus maar de echte baud.'
van wintersche gemoedelijkheid, van saam-
lioorïg zich scharen om den eigen haard,
is niet gelegd, omdat heb juiste oogenblik)
verprutst werd.
Waarom zouden we dat goede voor
beeld van die scherpzinnige huismoeder
niet navolgen, ieder op onze eigen ma
nier Psychologisch zit er veel meer in,
dan je zoo wel denken zoudt. W;e vieren
veel te weinig geïmproviseerde gezins
feesten van eigen vinding, 't Persoonlijk
stempel, dat zulke primitieve festiviteiten
dragen, 't besef: dat doen wijl bij1 ons wel
'ns zoo en dat hebben ze nergens anders
versterkt b'ij' onze kinderen zoo 't soli
dariteitsgevoel, den trots op het eigen
wereldje thuis, op de vindingrijkheid van
moeder en de aan buitenstaanders onbe
kende intimiteit van allen onderling.
Weten alle vrouwen eigenlijk goed, wat
een bondgenoot tegen den moderne®
geest van uithuizigheid ze in de winter
maanden wel vinden kunnen in hun hui
selijk haardvuur, hetzij dat nu brandt on
der 'n prachtige schouw of in een nederig
„salamandertje" 's Zomers, wanneer al-
1-en zoo vanzelfsprekend overal verzeild
rak-en, naar logeerpartijen, of tennisveld
of watersport, wanneer er gewoonlijk nog
na. tafel door ieder op eigen gelegenheid
gefietst of gewandeld wordt, allemaal uit
spanningen, die we heusch aan geen vau
allen ook maar 'n oogenblik zullen misgun
nen kan 't o.nS toch soms opvallen,
dat er in de woonkamer iets ontbreekt',
'n verzamelpunt, waar alle omzwervingen
weer op uitloopen, 'n centrum van
warmte en bchagelijkheid, waar allen el
kaar met 'n blik van verstandhouding
weer ontmoeten. Er is da® ook wel 'n
heel verschil tusschen 't zomersche thuis
komen van 't sportterrein, ongenietbaar
en ongenaakbaar van warmte en over
spanning, tusschen 't plufferig en plakke
rig neerzakken in den eersten den beste®
rieten stoel en 't vroolijke wintersche
binnenvallen van terugkeerende schaatsen
rijders, die voor iedereen te spreken zijn
en met stralende bescheidenheid iets warms
te drinken vragen, terwijl ze met uitge
stoken handen recht op- moeders vuurtje
toeschieten.
In de wintersche huiskamer hebben we
in ons haardvuur 'n steun, een bondge
noot., die 't voor ons' veel éénvoudiger!
maakt, een sfeer van knusheid cn besloten
heid te scheppen. Met de koestering en den
glans van -onze Hollandsche kaehel tot
achtergrond, wordt er heel weinig meer
vau onze vindingrijkheid gevergd om de
eeht-huisedijike stemming er in te brengen.
De zomer eischt veel meer vau onze per
soonlijkheid, ons individueel talent, om
„den boel biji elkander te houden" de
winter maakt 't ons veel gemakkelijker,
door ons bijna, zonder onze medewerking
te helpen aan 'n onwaardeerbare gcènerie
voor 'n warm, vriendschappelijk samtenzij®.
Laten we daar dan partij van trekken, er
mee woekeren als met alle andere uiter
lijke hulpmiddelen, in het belang der hui
selijke eenheid en hartelijke verstandhou
ding.
Op den 2Seten Zondag na Pinksteren.
Epistel v. d. II. Paulus tot. de Philippij'nen.
in. 17—21 en rV. 1—3.
Broeders! weest mijne navolgers en let
op hen, die wandelen volgen^ het voor
beeld hetwelk gij in ons hebt. Want
velen, van welke ik u dikwijls, heb' ge
zegd en nu al weenendé zeg, wandele®
als vijanden van Christus kruishun
einde is de verdoemenis, hun buik is
hun God en hun roem is' hunne schande;
zij' stellen alleen hunne zinwan: op aard-
sche dingen. Maar onze wandel is in den
hemel, van waar wij ook den Zaligmaker
verwachten, onzen Heer Jezus Christus,
die ons vernederd lichaam zal hervormen
en het aan zij® glorierijk) lichaam' gelijk
vormig maken, door de werkende kracht
waarmede Hij| zich alles; kan onderwer
pen. Zoo dan, mijin welbeminde en teerge-
de nood reeds' ten einde was.
Met tranen gedacht men Kmicic en telde
zijne verdiensten, op. Want allen waren in
de overtuiging, dat hij) niet meer leefde.
Pater Kordeeki zeide: „Heer, geef' hem de
eeuwige rust!"
„En dat het eeuwige licht hem ver
lichte!" antwoordde men in koor.
Het wasl een heldere en stille nacht vol
maneschij'n. Aan den hemel flikkerde®
millioenen sterren- Tegen middernacht lie
ten zich vau de hooge orgeltonen, me®(-
schelijke stemmen en het gebom en getingel
van groote en kleine klokken hooren. De
wachten op de muren, die niet 'in de kerk
konden zijin, begonnen ook te zingen,
en hun lied weerklonk in don geheeleh
omtrek van de muren: „Daar ligt in de
kribbe" enz.
Daags daarop, op den eersten Kerstdag,
was liet laatste bombardement, heviger
nog dan te voren, maar even vruchteloos).
Na een korte beraadslaging met de
officieren, gaf de generaal bevel tot den
altocht, en in den nacht van den. twed-'
den op den derden Kerstdag in het iaar
1655, namen de Zweden voor Czenstochau
den terugtocht aan.
De kloosterpoorten gingen wijd open, ge
heele scharen volks stroomden toe, alle
klokken luidden, en triumfkreten vlogeu
door het luchtruim, en het gans'chc ko
ninkrijk hoorde ze.
Toen pater Kordeeki een H. Mis van
dankzegging; celebreerde, kwam het der
menigte v,oor, dat een Engel in witte kled
deren haar opdroeg.
Niet meer onderbrak het kanongebulder
de gebeden; en ook niet het danklied, dalj
de prior onder algemeen® geestdrift eu
geween aanhief: „Te Deum laudamiiis'l"
Men seint ons...."
We herinneren ons uit den tijd va® den
den Transvaalsehen oorlog een Duitsehe
spotprent, waarop twee engelsche gene
raals, die weer eens klop; hadden gekregen),
elkaar troostten met de woorden: „terrein-
verlies is niet zoo erg, als we het te o-
gra.afbureau maar weten te behouden."
'Toen B.usland in zijn worsteling met
.Japan slag op slag verloor, seinde d:
officieren van het Czarenleger na ieder,
nederlaagDe vijand trok terug met groote
verliezenaan onze zijde sueuvelde 1 Ko
zak en werden 2 soldaten licht gewond.
Wanneer de Turken ongunstig krijg
voerden, kon men altijd in zijn eouraUt
lezen, dat ze om taetrslche redenen een vrij
willige aehterwaart.Scha beweging maak
ten.
D;e persbureaux, de aller-neutraalstc
persbureaux, liegen er even dapper on
los, als de in de knel geraakte vechtjasse
Wie heeft de bespottelijke comedie niel
gezien i n den wereldoorlog, toen' de firma
Reuter-Havas'-Wolff, hun klanten bedien
den met overwinningen, zoo schitteren;,
als ze wilden.
Spelend onder een hoedje, lieten Keutel
en Havas de Engelschen en Fransche®
zegevieren, terwijl Wolff met een stalen
snuit, das grosze Yaterland op glansrijke
wapenfeiten tracteerde.
Eenzelfde walgelijk gedoe bespeurt men
tegenwoordig met Mexico.
Wanneer de gruwzame waarheid niet
uit andere bronnen opgeborreld was, zou
den we nog steeds in de meening kijk, da.t
het Mexicaansche regeeringssc'hoelje
Waarmee oitó fatsoenlijk land, dat zoo van
Rusland huivert,, piekfijne diplomatieke
betrekkingen onderhoudt, -aan onschul
dige lamm'eren gelijk is.
Wanneer de wereldleugenaar Reuter niet
achterhaald was, door de slachtoffers van
den Syrisehen landlooper en aan de cen
suur ontkomen brieven, dan waren wijl.,
evenals het liberale en neutrale la-anten
lezend publiek, nog in den. waan dat Go1
les zij® boontjes naar behooren dopt.
Eén brutaal staaltje van R,euter-be-
riehtgeveriji zullen we laten volgen.
Voor eenige dagen heeft Calles zijn par
tijgaugers bevolen zich van revolvers te
voorzien, om onmiddellijk ieder neer 'te
schieten, die vlugschriften verspreidt voor
do katholieke Liga.
De firma Reuter seinde echter het vol
gende naar Europa: „Teneinde den weder-
spannigen bandieten te beletten zich! wa
pens te verschaffen, heeft pres. Calles
een verbod uitgevaardigd op 'invoer van
geweren, revolvers en patronen."
UITKIJK.
lief'de broeders, mijtie vreugd en mijne
kroon! staat dus, allerliefsten, onwrik
baar m den Heer. Ik bid Evodia en
smeek Syntyche, dat ziji eensgezind zij®
in üen Heer. Ik bid u .ook, mij® oprechte
medehelper, help haar, die m'et mijs smet
Clemens en mij® andere medehelpers, in
het Evangelie gearbeid hebben. Hunne
namen staan in het boek des levens.
Evangelie, Mattheus IX. 182©<
In dien tijde, terwijl Jezus tot het volk
sprak, zie daar kwam een overste die
Hem aanbad, en zeideHeermijne dochter
is nu overleden; maar kom, leg. uwe han
op. haar, en zij .zal leven. En Jezusl stcó 1
op en volgde hem met zijine Leerlingen.
En ziet, eene vrouw, die twaalf jaren
lang aan eene bloedvloeiïing leed, kwam
van achter en raakte den boord va®1 zij
kleed aan, en zeide bijl haar zelve: indien
ik) slechts Zijn kleed mag aanraken, da®
zal ik genezen zij®, fin Jezus) keerde
zich om, en haar ziende, zeide Hij: be
trouw, dochter, uw geloof heeft u genezen.
En van dat uur af was de vrouw gezond;.
En toen J ezus ïn het huis va® den Overste
kwam, en de treurpijpers en de woeler
menigte zag, zeide Hij: gaat van hie.
want het dochtertje is niefj dood, maai
het slaapt. En zij lachten Hem uit. En
zijne drie gezellen de stad Glogau, in
Silezië, waar zich de koning met Zijn h F
bevond. De berichten, die hijj bracht ov -
de heldhaftige verdediging; van Czeustoi-
chau, onder zoo zichtbare bescherming van
de allerheiligste Maagd, wekten algemeei-
'ne verbazing, vreugde, hoop e® vertrou|-
wen. Jan Casimir, die de eerste tij'ding
vernam bij de kerkdeur, toen hij' na de H'.
Mis huiswaarts zou keeren, was zoó onk-
roerd. dat hij met den uitroep.„Lof en-
dank zijl u, o Koningin der Eugelen!" in
de sneeuw nederknielde, zij® hoed aitim.
en met het gelaat naar de kerk gekecru,
een vurig dankgebed stortte. Nadat Kmi
cic daarop aan het hof' uitvoerig alle
gebeurtenissen had verhaald, en de laatste
weifelingen van den edelen vorst, vooral
door de bemoedigende en opwekkende aan
sporing Zij®er even edele gade Maria Lui-
dovica waren weggenomen, besloot Jan
Casimir tot den terugkeer naar zijn volk,
dat slechts op de komst des koningp wachjt -
te om het juk der Zweden geheel af te
schudden. Na nog in een Zweedsehe hinder
laag in het gebergte geraakt te zijin, waar'-
uit hij eerst door den heldenmoed van
Kmicic en diens gezellen, en daarop als u.
wonderdadige wijze door de Goralen geren
werd, bereikte de koning Lemberg. Overal
w ei'd gevochten en de zege vergezelde oo'r
overal de Poolsche wapenen. Toen de laa
ste Zweden het Poolsche ^gebied hadden
ontruimd, huldigde de godvruchtige, edele
Jan Casimir, bij! plechtige openbare acte,
de allerheiligste Maagd voor hare woncfer-
bare bescherming, door in het begin van
April 1656, in de hoofdkerk te Lemberg),
O. L. V. van Czenstochau uit te roepen, tot'
Koningin en Schutspatrones
van het Poolsche Rtijik.