PUR0L Tweede Blad De Poolsche Held. s NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT ZATERDAG 30 OCTOBER 1926 BINNEN LAND' UIT ZEELAND MIDDELBURG Gesprongen Handen ruwe huid Doos 3 O - 60- 90ct. Voor onze vrouwen. FEUILLETON KERKNIEUWS In 'i kraaiennest, i (Niette verhouding. Er wordt, zegt „Patrimonium'", in onze® tijd Veel geklaagd over de mëpbailiiteüt der arbeiders. Ontkend kan niet, dat hier oir daar, niet het minst ook onder de jongere elementen, de goede geest ontbreekt. De mobilisatietijd had maldeelige gevolgen. De eomimrinistischei propaganda (bleet niet zon der slechten invloieid. 'Maar ook d'eed schaldla aan de goede Verhoudingen het optreden) van een aantal wterkgievlers, dat op1 zeer ontactische wijze ageerde tegen de sociale wetgeving en .geen overleg met de arbei ders wilde plegdn. Men geueraliseiere oVerigeiis niet.. Daar zijn gelukkig ook' nog zeer vele arbeiders, die trouW hun plicht Vervjullen. In een der jongste) nummers Vam de „Ncderlandseke Hanze" (deelde ld'r. v. Beur den het volgendei mlede: Een middenstander, eigenaar va® eeh industrieele ondcinveimimtg mot rolnd 40 man personeel, heiefit 'tis nog" maar kort geleden over het. laatste boekjaar zijn balans opgemaakt, en, omclainks staag en hard wierken zijnerzijds. Verlies gele den. Dat kon zoo niet doorgaan; maar w'n.t tc doen!? Hij treedt i® overleg mbt het personeel, legt; het den toestand bloot, zegt Mat loonsverlaging het laatste middel zai zijn; dat hij aangrijpt het loon w&s na don oorlog wteL Verhoogd, maar niet verlaagd) en verzoekt mejdeiwierkilng door betere arbeïdersmethoden, werk'verdeeling etc., om de productie eenige. procenten op1 te voe ren. i Dit bleek de juiste methodena enkele maanden was de productie, zonder één. minuut langer werken, Verre,zeer ver 'boven het verlangde) percentage gestegen. Overleg met de arbeiders had 'hier dus Wél zeer goeide gevolgen. Een ander middenstundspatrooii, ohlags een dag uit zijn zaak om de Vergadering) van zijn roomseh katholieke vak'veneieni- gingl hg" te wonen, v'erklaard|a mij ialdus weer d'r. Van Beurde® dat hij! idian dag met d:e grootste gerustheid v.an huis ging en de zorg Voor zij'n Zaak aa® zij® arbei ders overliet, Want zoo zeide hg": zij1 Ver vullen vandlaag hun taalt met nog méér toewijding dan wanneer ik persoonlijk aan wezig zou zijn. Het doet aangenaam aan om' dergelijke, feiten te Vernemten. Een g«>ed|e Verhbuding tussdhien wierk'- geVers en arbeiders is in het belang va.ii beide groeple®. Oemeentieraad. Onbewoonbaar verklaring. Bij het voorstel om het perceel P100 aan den Kinderdijk onbewoonbaar te ver klaren zeide de voorzitter dat het ter zake ingekomen adres van den eigenaar, den heer Jeronimus slaat op een uitspraak van do rechtbank, waarbij1 slechts een deel der redenen van B. en (Wj. werden geac cepteerd. Het voorstel werd z. h. st. aan genomen. Sluiting Banketbakkerswinkels. Bij het voorstel inzake het verzoek van de afd. Zeeland van de Nederlanldsehc Banketbakkersvereeniging om de winkels harer leden Zaterdags langer dan half tien te mogen open houden, zeide de heer Mes dat op die wijze de in April gemaakte verordening nu reeds eêu wassen neus; zou zijn. Hij gelooft niet veel er van dat de betrokken winkeliers er zooveel schade van hebben, en zij; in een half uur heel de wéék kunnen goed maken. Men moet de ver ordening handhaven. De heeren Mes en Den Hollander dienen een motie in dien geest in. Deze wordt met algomeene stemmen aangenoime®. Aangenomen worden de voorstellen in zake. verweer in cassatie in het proc'a? met de Godshuizen en die tot. het verlee- ncn van een cxediet voor verbetering van de ontijzeringsinrichting der Waterleiding en een voor aanbrengen van een nieuwo kolentrausportinrichting aan de Gasfa briek. Watervoorziening van Walcheren.. Het voorstel tot het verleenen van een crediet voor advies1 en vervaardiging van teekeningen nopc-ns een eventueele drink watervoorziening aan het eiland Wialcha- wren, wordt aangenomen. Begrooting Burg. Armbestuur. De begrooting van hot Burg. Armbe stuur werd voorloopig aangehouden, 'niet ■omdat tegen een der posten bezwaar wordt gemaakt, maar omdat, de post 1'15000 voor steun aan werkloozen zal kunnen verminderd worden, nu voorge steld is meer dnor het steuncomité te doen uitkeeren; men wil de vermindering over laten aan het B A. zelf. Begrooting en rekening Godshuizen. Bjj' de behandeling van da beide voor stellen tot wijziging der begrootinig 1925 goedkeuring der rekening ,1925 en de be grooting 1927 der Godshuizen, werd door don heer Vertregt gezegd dat het hem ge noegen doet dat een grootero afschrijving; overwogen wordt, terwijl hij: er op wees, dat, als men 15 o/o afschrijft dit telkens van het oorspronkelijk kapitaal moet ge schieden en niet van het overschot in een bepaald jaar. Aan den heer v. d. Weel werd toegezegd, dat, indien de pers daartoe bereid is, het voornaamste uit den brief vau het bestuur inzake de tarieven alsnog zal worden ge publiceerd. (Wij' hopen daarop dezer dagen terug te komen). Een en ander wordt goedgekeurd. Gemeenterekening 1925. Bij het voorstel tot voorloopige vast stelling van de gemeenterekening 1925. kwam de heer Vertregt terug op de dooi de. commissie van financiën gemaakte op merkingen over de rekening van de ge meentereiniging. P De rekening wordt z. h. st. goedgekeurd. Ook wordt z. h. st. het voorstel aange nomen tot het aangaan eener definitieve geldleening van f 200.000 en ook 'dat tot het verleenen van subsidie aan den auto bus-dienst MiddelburgVeere v. v. en dat tol beschikbaarstelling van gelden aan het Bestuur der ver. tot verstrekken van on derwijs op Geref. grondslag. Crediet werkverschaffing en steunregeling. Bij de voorstellen tot verhooging van het crediet voor de werkverschaffing met- f7500 en dat voor de ste.un aan werk loozen met f 5000, zeide de heer Mes, dat z. de Vitrite Works ook een deel der kosten der werkloosheidsbestrijding moet dragen. Er kan bij die maatschappij, toch wel iets af van de groote .winst. Het is makkelijk alles maar op de gemeente te schuiven. Be voorzitter zegt dat een paar jaar ge leden eeu vraag in dien geest aan de di rectie is gedaan, maar zij! weigerde kort weg in enkele regels, aan het verzoek te voldoen Besloten wordt, nog eens aan de direc tie te schrijven, daarna worden de voorstel len z. h. st. aangenomen. De heer Onderdijk zegt nog dat er goede kans is dat een derde door het rijk wordllj betaald voor werkverschaffing bijiv. door het verbreeden van den Pioelendalen Singel. Het voorstel om de lokalen van het schoolmuseum electris'dh te verlichten, wordt aangenomen, evenals dat om! f'2'50 bij te dragen in een mogelijk tekort, van de kringtentoonstelling der Z. L. M. in 1927. Ook dat tot rooiïng van de boomen wordt aangenomen. Naar aanleiding van opmerkingen in do commissies over het voorstel tot verkoop van gemeentegrond aan de Zandstraal, zegt de voorzitter dat er woningen1 met gebroken kappen zullen komen. Het voorstel wordt aangenomen, evenals die tot erfpachts,uitgifte van grond aan het Noordbolwerk en het verleenen van cre diet voor electrische verlichting van school J en voor uitbreiding van het brandweer- materiaal ,ook dat om! niet ,te voldoen aan het verzoek van Pols om f 1000 terug te betalen. Tube 80ct. Bij Apoth.en Drogisten Be zwarte bondgenoot. Machteld schrijft, in het „Centrum" Als dat geen verwachtingen opwekt van een onbetaalbaar Abruz,zen-drama, m'et een masker en een kloof en een ponjaard en véél struikgewas, dan weet ik 't niet. En ik wil 't toch maar hebben over dien aller- goedaardigsten gastronoom, onze winter sche vulkachel, met z'n blakend vrienden- vcuioed en 'n gloeiende eierkool tot hart. zijn kunst van vreedzaam knorrend buik spreken en zijn smeed-ijzeren reUef-etiketjc midden voor de borst, waarpp hij in vloei end Fransch met fleren deemoed aankon digt, dat hij: van plan is, héél den winter door te branden, zonder ook maar ééi® keer uit te gaau. We zijn zoo zachtjesaan al weer gena derd tot, dien najaars-mijlpaalden eer sten kacheldag. Zoo'n beetje smids-ge- stamp in huis, wat gescharrel en ge- schaal met stukken pijp een zwart, koud ding in de kamer, glanzend als nieuw, met zoo'n doffen smeerglans da® een met wijding aangedragen bak stook een opvlammende krant een doordrin gend stankje en onze winter is be gonnen. Het zwarte ding zal er een maand of zeven vriendelijk en animeer end staan te snorren, aldoor valer en kaler en gemoe delijker wordend, 't zal het middelpunt en het, warme hart van onze huiskamer zijn en 't is aan ons, uit zijn aan wezigheid munt te slaan. Ik heb een gezin gekend, waar de huis moeder, wat dit laatste betrof, een ware virtuositeit ontwikkelde. .Ze liet geen oogenblik verloren gaau eu oyer de blijde inkomst van de kachel mocht, om een irisch beeld te bezigen, geen gras groeien). De.nzelfden avond nog werd het trouwe huismeubel, met 'n soort ceremonieel van eigen vinding in gebruik genomen 'n ware huiselijke plechtigheid, die besloten werd met een algemieene gezmsf'uif van taartjes en warmen wijd, in de onmiddel lijke nabijheid van den glunderenden zwar ten nieuweling genpten, die (langzamer hand roode wangen kreeg van de aanste kelijke feestvreugde. Het orga niseeren van dezen banket avond, ter opening van het seizoen der huiselijke gezelligheid heb ik toch' altijd zoo'n meesterzet gevonden! De huisvrouw gaf daarmee eens en voorgoed zoo dui delijk te kennen, waar dat met die kachel eigenlijk heen moest, en hoa ze zich de ideaal-verhouding van haar gezin tot dezen „eigen haard" dacht. De eerste aanwijzing: was gegeven, de eerste resolute stap de. goede richting gezet, de sluimerende gezelligheids-drang op we.g geholpen. Niets was voor de huisgenooten gemakke lijker dan op het goede begin van dien' avond voort te bouwen en in eeuvoudig aanroeren van de genoegelijke herinnering was voldoende om naar een herhaling va,® zoo'n oer-gezellig samenzijn te doe® ver langen. Maar stel u een huishouden voor, waar de vrouw den intree-dag van de kachel verder tot bedtijd toé volmoppert over den rommel van den sjmïd waar de eeni pruttelt over rookerigheid en de ander over het HoUandsche klimaat en zijin steeds korter en onbetrouwbaarder zo mers .'Daar sukkelt in deu loop van het 16) -0- Na het springen van het reuzenkau-ou, was Miller in vertwijfeling. „Mijpa heef- ton", sprak hij! tot zijne officieren', „be raadslaag, Wat in zulk een moeilijken toe stand gedaan moet worden. Het stuk, dat' Kmicic in de lucht heeft laten vliegen) was het grootste van de gansChe artil lerie zan Zijne Koninklijke Majesteit. Al mijne verwachtingen waren daarop gej- bouwd. Er was reeds een bres gemaakt. Nog een p"5ar dagen, en wij' hadden storm hunnen loopen. E® thans is al het werk tot niets teruggebracht'. In één dag zul len zij den muur herstellen, en wat zulle® w'ij beginnen! Onze krachten nemen af, de soldaat verliest den moed. Mijhe heeren, hoe langer ik daarover nadenk, des te vree- solijker komt mij de nederlaag voor IEn de gedachte, dat één man ons die heeft toegebracht... Een hond! Een satan, die bovendien ontkomen is! Het is om razend •te wordenBij! alle gehoornde duivels! Hij greep een kristallen blokaal en slin gerde die tegen den grond, dat het glas! m scherven overal heenspatte. De offi cieren zwegen. „V erschooning, mijne heeren, dat ik mij zeiven vergat", sprak Millar, toen hij: eemgszing tot bedaren was gekomen, „maar is geen wonder, dat men toornig wordt.. Alles, wat hier voorvalt, gaat eenvoudig net menschelijk verstand te boven. (Wij- moeten beraadslagen." „Veroorlooft Uwe Excellentie, mijne ge dachten uit te spreken?" liet Wrzesozoi- wicz zich hooren. „Spreek, mijnheer de graaf, doch bedenk, dat uwe beraadslagen tot heden bittere „Men moest onder onze soldaten het gerucht verspreiden," sprak Wfzescizowiéz, „dat mijngravers een oude onderaardsche gang ontdekt hebben, die zich tot onder de kerk en het klooster uitstrekt." „U heeft gelijk, dat is een goede raad!,1, zeide Miller. Na eenige dagenverbreiddc zich het ge rucht in het, Zweedsche kamp, dat mijn gravers een onderaardsche gang hadden gevonden, die tot onder de kerk en het klooster liep, zoodat het slechts van het goeddunken des generaals afhing, om de geheele vesting in de lucht te laten sprin gen- Ben buitengewone blijdschap maakte zich meester van de soldaten. Er werden slenrpart'ijën en drinkgelagen gehouden. Deze geruchten drongen ook tot in de vesting door. De moedigsten versehijpkken. Vrouwen en kinderen belegerden schreiend de woning van den prior e® riepen„Edcht toch geen onschuldigen ten gronde! Hun bloed zal op n neerkomen!..." Ook een aanmerkelijk deel der Ordebroe ders verloor eindelijk den moed. Deze begaven zich naar den prior, en bestorm! den hem, dat hij' zich zou overgeven. Hu® voorbeeld werd gevolgd door het meerein- deel der soldaten en eenige edellieden. Nu trad pater Iiordeeki voor de beang stigden en begon aldus„Hebben wij: niet gezworen, de heilige plaats tot onizenj laatstqn druppel bloeds te verdedigen? Als kruit ons in de lucht zal doeu springe®;, dan zullen slechts onze ellendige licha men op de aarde terugvallen, maar de zielen zullen niet wederkeeren De he mel zal zich voor haar openen, een eeuwige grenzenlooze gelukzaligheid!" Hij' richtte met geestdrift de oogen omhoog, en gj®|g met gezag en bovenmensc'helijke rustigheid voort„Als kruit ons in de lucht zal slingeren, dan zullen wij voor een gmar- dood een eeuwig geluk en vreugde onti- vangen. Maar gij), kleingeloovige/nver dient het niet nog heden in liet hemelrijk) te komen, en daarom is er onder uwe voel- ten geen kruit. Mijk geest doordringt do aarde en zegt u: Uwe vijanden liggen verslagen en er is geen kruit onder dq kerk. Ik zeg u dat in den naam van God; wie derhalve waagt het tegen te spreken, wie zal zich vermeten, nog te twijfelen?" Hij1 hield op met spTeken en schouwde op de verzamelde monniken, edellieden ein sol daten. Maar in Zij® stem lag zulk eeu onwrikbaar geloof, beslistheid en kracht, dat zij! zwegen en niemand naar voren trad. Integendeel, er kwam vertrouwen) in de harten, en een der soldaten, ee® een voudige boer, zeide: „D.ë naain des Hee ren zij geloofd!Sedert drie dagen z'egl- gen ze, 'dat ze de vesting in de lucht kunnen laten vliege;n, waarom doen zij het niet?" „Geprezen zij de allerheiligste Maagd! Waarom doen zij het niet?" herhaalden vele stemmen. Oip dit oogenblik liet zich trompetgeschal hooren, en allen liepen, om te zien, wie er kwam. Het was een Zweedsehe hoornblazer met een brief van Wrzeszczowicz, waarin deze deed weten, dat, als de vesting zich vóór morgen niet overgaf, zij in de lucht zop vliegen. D:ocli nu verschrikte dezè bedreiging niemand meer. „Schrijven wij hun dus, dat zij ons niet sparen moeten. Ze m'oete® ons maar in de lucht laten springe®!" En inderdaad antwoordde men op die wijze. Kerstavond brak aan. Tegelijk met de eerste sterren flikkerden lichten en lichtjes oj> in de vesting. De. belegerden deelden onder elkander de Korstmiefoblaten en wenschten elkaar alle geluk_en^lans.J,eyaa. najaar ieder zoo geleidelijk wel eens met z'n stoel naar 't vuur en zegt dan, dat lu lekker is en knus maar de echte baud.' van wintersche gemoedelijkheid, van saam- lioorïg zich scharen om den eigen haard, is niet gelegd, omdat heb juiste oogenblik) verprutst werd. Waarom zouden we dat goede voor beeld van die scherpzinnige huismoeder niet navolgen, ieder op onze eigen ma nier Psychologisch zit er veel meer in, dan je zoo wel denken zoudt. W;e vieren veel te weinig geïmproviseerde gezins feesten van eigen vinding, 't Persoonlijk stempel, dat zulke primitieve festiviteiten dragen, 't besef: dat doen wijl bij1 ons wel 'ns zoo en dat hebben ze nergens anders versterkt b'ij' onze kinderen zoo 't soli dariteitsgevoel, den trots op het eigen wereldje thuis, op de vindingrijkheid van moeder en de aan buitenstaanders onbe kende intimiteit van allen onderling. Weten alle vrouwen eigenlijk goed, wat een bondgenoot tegen den moderne® geest van uithuizigheid ze in de winter maanden wel vinden kunnen in hun hui selijk haardvuur, hetzij dat nu brandt on der 'n prachtige schouw of in een nederig „salamandertje" 's Zomers, wanneer al- 1-en zoo vanzelfsprekend overal verzeild rak-en, naar logeerpartijen, of tennisveld of watersport, wanneer er gewoonlijk nog na. tafel door ieder op eigen gelegenheid gefietst of gewandeld wordt, allemaal uit spanningen, die we heusch aan geen vau allen ook maar 'n oogenblik zullen misgun nen kan 't o.nS toch soms opvallen, dat er in de woonkamer iets ontbreekt', 'n verzamelpunt, waar alle omzwervingen weer op uitloopen, 'n centrum van warmte en bchagelijkheid, waar allen el kaar met 'n blik van verstandhouding weer ontmoeten. Er is da® ook wel 'n heel verschil tusschen 't zomersche thuis komen van 't sportterrein, ongenietbaar en ongenaakbaar van warmte en over spanning, tusschen 't plufferig en plakke rig neerzakken in den eersten den beste® rieten stoel en 't vroolijke wintersche binnenvallen van terugkeerende schaatsen rijders, die voor iedereen te spreken zijn en met stralende bescheidenheid iets warms te drinken vragen, terwijl ze met uitge stoken handen recht op- moeders vuurtje toeschieten. In de wintersche huiskamer hebben we in ons haardvuur 'n steun, een bondge noot., die 't voor ons' veel éénvoudiger! maakt, een sfeer van knusheid cn besloten heid te scheppen. Met de koestering en den glans van -onze Hollandsche kaehel tot achtergrond, wordt er heel weinig meer vau onze vindingrijkheid gevergd om de eeht-huisedijike stemming er in te brengen. De zomer eischt veel meer vau onze per soonlijkheid, ons individueel talent, om „den boel biji elkander te houden" de winter maakt 't ons veel gemakkelijker, door ons bijna, zonder onze medewerking te helpen aan 'n onwaardeerbare gcènerie voor 'n warm, vriendschappelijk samtenzij®. Laten we daar dan partij van trekken, er mee woekeren als met alle andere uiter lijke hulpmiddelen, in het belang der hui selijke eenheid en hartelijke verstandhou ding. Op den 2Seten Zondag na Pinksteren. Epistel v. d. II. Paulus tot. de Philippij'nen. in. 17—21 en rV. 1—3. Broeders! weest mijne navolgers en let op hen, die wandelen volgen^ het voor beeld hetwelk gij in ons hebt. Want velen, van welke ik u dikwijls, heb' ge zegd en nu al weenendé zeg, wandele® als vijanden van Christus kruishun einde is de verdoemenis, hun buik is hun God en hun roem is' hunne schande; zij' stellen alleen hunne zinwan: op aard- sche dingen. Maar onze wandel is in den hemel, van waar wij ook den Zaligmaker verwachten, onzen Heer Jezus Christus, die ons vernederd lichaam zal hervormen en het aan zij® glorierijk) lichaam' gelijk vormig maken, door de werkende kracht waarmede Hij| zich alles; kan onderwer pen. Zoo dan, mijin welbeminde en teerge- de nood reeds' ten einde was. Met tranen gedacht men Kmicic en telde zijne verdiensten, op. Want allen waren in de overtuiging, dat hij) niet meer leefde. Pater Kordeeki zeide: „Heer, geef' hem de eeuwige rust!" „En dat het eeuwige licht hem ver lichte!" antwoordde men in koor. Het wasl een heldere en stille nacht vol maneschij'n. Aan den hemel flikkerde® millioenen sterren- Tegen middernacht lie ten zich vau de hooge orgeltonen, me®(- schelijke stemmen en het gebom en getingel van groote en kleine klokken hooren. De wachten op de muren, die niet 'in de kerk konden zijin, begonnen ook te zingen, en hun lied weerklonk in don geheeleh omtrek van de muren: „Daar ligt in de kribbe" enz. Daags daarop, op den eersten Kerstdag, was liet laatste bombardement, heviger nog dan te voren, maar even vruchteloos). Na een korte beraadslaging met de officieren, gaf de generaal bevel tot den altocht, en in den nacht van den. twed-' den op den derden Kerstdag in het iaar 1655, namen de Zweden voor Czenstochau den terugtocht aan. De kloosterpoorten gingen wijd open, ge heele scharen volks stroomden toe, alle klokken luidden, en triumfkreten vlogeu door het luchtruim, en het gans'chc ko ninkrijk hoorde ze. Toen pater Kordeeki een H. Mis van dankzegging; celebreerde, kwam het der menigte v,oor, dat een Engel in witte kled deren haar opdroeg. Niet meer onderbrak het kanongebulder de gebeden; en ook niet het danklied, dalj de prior onder algemeen® geestdrift eu geween aanhief: „Te Deum laudamiiis'l" Men seint ons...." We herinneren ons uit den tijd va® den den Transvaalsehen oorlog een Duitsehe spotprent, waarop twee engelsche gene raals, die weer eens klop; hadden gekregen), elkaar troostten met de woorden: „terrein- verlies is niet zoo erg, als we het te o- gra.afbureau maar weten te behouden." 'Toen B.usland in zijn worsteling met .Japan slag op slag verloor, seinde d: officieren van het Czarenleger na ieder, nederlaagDe vijand trok terug met groote verliezenaan onze zijde sueuvelde 1 Ko zak en werden 2 soldaten licht gewond. Wanneer de Turken ongunstig krijg voerden, kon men altijd in zijn eouraUt lezen, dat ze om taetrslche redenen een vrij willige aehterwaart.Scha beweging maak ten. D;e persbureaux, de aller-neutraalstc persbureaux, liegen er even dapper on los, als de in de knel geraakte vechtjasse Wie heeft de bespottelijke comedie niel gezien i n den wereldoorlog, toen' de firma Reuter-Havas'-Wolff, hun klanten bedien den met overwinningen, zoo schitteren;, als ze wilden. Spelend onder een hoedje, lieten Keutel en Havas de Engelschen en Fransche® zegevieren, terwijl Wolff met een stalen snuit, das grosze Yaterland op glansrijke wapenfeiten tracteerde. Eenzelfde walgelijk gedoe bespeurt men tegenwoordig met Mexico. Wanneer de gruwzame waarheid niet uit andere bronnen opgeborreld was, zou den we nog steeds in de meening kijk, da.t het Mexicaansche regeeringssc'hoelje Waarmee oitó fatsoenlijk land, dat zoo van Rusland huivert,, piekfijne diplomatieke betrekkingen onderhoudt, -aan onschul dige lamm'eren gelijk is. Wanneer de wereldleugenaar Reuter niet achterhaald was, door de slachtoffers van den Syrisehen landlooper en aan de cen suur ontkomen brieven, dan waren wijl., evenals het liberale en neutrale la-anten lezend publiek, nog in den. waan dat Go1 les zij® boontjes naar behooren dopt. Eén brutaal staaltje van R,euter-be- riehtgeveriji zullen we laten volgen. Voor eenige dagen heeft Calles zijn par tijgaugers bevolen zich van revolvers te voorzien, om onmiddellijk ieder neer 'te schieten, die vlugschriften verspreidt voor do katholieke Liga. De firma Reuter seinde echter het vol gende naar Europa: „Teneinde den weder- spannigen bandieten te beletten zich! wa pens te verschaffen, heeft pres. Calles een verbod uitgevaardigd op 'invoer van geweren, revolvers en patronen." UITKIJK. lief'de broeders, mijtie vreugd en mijne kroon! staat dus, allerliefsten, onwrik baar m den Heer. Ik bid Evodia en smeek Syntyche, dat ziji eensgezind zij® in üen Heer. Ik bid u .ook, mij® oprechte medehelper, help haar, die m'et mijs smet Clemens en mij® andere medehelpers, in het Evangelie gearbeid hebben. Hunne namen staan in het boek des levens. Evangelie, Mattheus IX. 182©< In dien tijde, terwijl Jezus tot het volk sprak, zie daar kwam een overste die Hem aanbad, en zeideHeermijne dochter is nu overleden; maar kom, leg. uwe han op. haar, en zij .zal leven. En Jezusl stcó 1 op en volgde hem met zijine Leerlingen. En ziet, eene vrouw, die twaalf jaren lang aan eene bloedvloeiïing leed, kwam van achter en raakte den boord va®1 zij kleed aan, en zeide bijl haar zelve: indien ik) slechts Zijn kleed mag aanraken, da® zal ik genezen zij®, fin Jezus) keerde zich om, en haar ziende, zeide Hij: be trouw, dochter, uw geloof heeft u genezen. En van dat uur af was de vrouw gezond;. En toen J ezus ïn het huis va® den Overste kwam, en de treurpijpers en de woeler menigte zag, zeide Hij: gaat van hie. want het dochtertje is niefj dood, maai het slaapt. En zij lachten Hem uit. En zijne drie gezellen de stad Glogau, in Silezië, waar zich de koning met Zijn h F bevond. De berichten, die hijj bracht ov - de heldhaftige verdediging; van Czeustoi- chau, onder zoo zichtbare bescherming van de allerheiligste Maagd, wekten algemeei- 'ne verbazing, vreugde, hoop e® vertrou|- wen. Jan Casimir, die de eerste tij'ding vernam bij de kerkdeur, toen hij' na de H'. Mis huiswaarts zou keeren, was zoó onk- roerd. dat hij met den uitroep.„Lof en- dank zijl u, o Koningin der Eugelen!" in de sneeuw nederknielde, zij® hoed aitim. en met het gelaat naar de kerk gekecru, een vurig dankgebed stortte. Nadat Kmi cic daarop aan het hof' uitvoerig alle gebeurtenissen had verhaald, en de laatste weifelingen van den edelen vorst, vooral door de bemoedigende en opwekkende aan sporing Zij®er even edele gade Maria Lui- dovica waren weggenomen, besloot Jan Casimir tot den terugkeer naar zijn volk, dat slechts op de komst des koningp wachjt - te om het juk der Zweden geheel af te schudden. Na nog in een Zweedsehe hinder laag in het gebergte geraakt te zijin, waar'- uit hij eerst door den heldenmoed van Kmicic en diens gezellen, en daarop als u. wonderdadige wijze door de Goralen geren werd, bereikte de koning Lemberg. Overal w ei'd gevochten en de zege vergezelde oo'r overal de Poolsche wapenen. Toen de laa ste Zweden het Poolsche ^gebied hadden ontruimd, huldigde de godvruchtige, edele Jan Casimir, bij! plechtige openbare acte, de allerheiligste Maagd voor hare woncfer- bare bescherming, door in het begin van April 1656, in de hoofdkerk te Lemberg), O. L. V. van Czenstochau uit te roepen, tot' Koningin en Schutspatrones van het Poolsche Rtijik.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1926 | | pagina 5