ZATERDAG 16 OCTOBER 1626
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Voor de Keuken
Nuttige wenken.
GEMENGD NIEUWS
Van hier en daar
1 Gekke gesprekken j
mets had o'm te betalen, gebood zijn heen
dat men hem en zijne vrouw en kinderen,
en al wat hij; had, zoude verkoopen, en
betaling doen. Maar de kneciu viel na
der, bad hem en zeiie: heb geduid mei
mij, en ik zal n alles betalen. Dan ue
hear kreeg meeuoogen met dien knecht,
liet hem gaan en schold hem de schuld'
kwijt. Maar die Knecht uitgaande, voni
e;en van zijna medelineculen, die hem hon
derd: tienlingen schulnia was en hi; greep
hem aan, wrong hem de keel en zeidt©:
betaal hetgene gij schuldig zijt. En zijn,a
medeknecht viel neither, bad hem en zeide;
heb geduldi met mij, en ik zal u allies beta
len. Doch hij wilde niet: maar hij' ging
henen en wierp hem in de gevangenis, tot
dat hij d(e schuld betaalde. En zijne mê|d|e
knechten, ziende hetgeen er gesChiedie, wer
den zeer bedroefd. En zij kwamen; en ver
haalden hunnen heer wat er geschied' was.
Toen riep zijn heer hein, en zeide hem1: gij1
booze knecht,! k heb u de geheele schuld
klw'ijt gescholden, oradjat gij mij gebeden
hebt; moest gij dan ook geen medjelijjden
met uwen medekneicht hebben, gelijk ik
medelykl'en met u gehad heb?. En zijn
heer vergramd zijnjdj(; gal' hem over aan
de beulen, tot d;at hij de geheele schuld
zoude betalen. Zoo zal mijn hemjelscho
.Vader ook met u doen, zoo. gij, een ieder
zijnen broeder, niet van harte vergeeft.
RIJSTSCHOTEL MET PRUIMENM|0ES.
600 gram rijst, 1/2 L. mielz, citroenschil
100 gr. suiker, 1 ei, 500 gr. gedroogde
pruimen, suiker, .citroensap.
Bereiding: De melK met het citroen
schilletje aan den kooK brengen. De kou
de rijst er goed warm in laten woraen ap
een boekje van de kachel. (De hoeveel
heid nieik is niet ureaies op ie geven
daar dit afhangt van het min of m 2er
stijve der koude rijst) Het mengsel, als
liet good warm is, met een houten leoel
roeren tot de klontjes rijst goed veraeeld
zjjn en dan vermengen met suiker, ei
dooier en stijfgeklopt eiwit- D© nruimen
goed wasschsn, Ln lauw water weeken
en gaar koken in het weekwater. De pit
ten verwijderen, de pruimen met een hou
ten lepel fijn wrijven en op smaak afma.-
ken xrjet suiker en citroensap. Hijst eft
pruimenmoss laag om laag in een vuur
vast schoteltje schikken. De bovenste rijslt-
faag bedekken met war suiker, kaneel
en gesmolten bol er en in, den 0'.'©n een
korstje laten krijgen.
Weet ge... dat zeenleeren lappen lang
nieuw blijven door ze na 't gebruik even
te laten uittrekken in nelder watar rr.tet
ten klein scheutje ammoniak. Alle res
ten en .vuil trekken er uit) en zij blijven
zacht en blank.
Weet ge... dat ge nieuwe uien moet
bewaren in grauwe papieren zakken, men
heeft dan geen last van uitloopen of
schimmelen
De film stad Los Angeles.
,Een reiziger, die de filmstad Los An
geles bezocht, vertelt er o.m! bel vo,.*-
gende van
Zich thuis voelen in Los Angeles 1 Dal
doet eigenlijk iedere filmliefhebber, die
de stad bezoekt. En toch..-, is HoUyp
,-wood, do filniw.ijk, bij lange na niet zoo
wonderlijk als sommige fantasten pet ons
willen schilderen. Ontegenzeggelijk i,s het
de. moeite waard er een bijtje te namen.
Lat kan trouwens gemakkelijk. Wie toeft
in Los Angeles, de stad, die in 1867 nog
slechts 2000 inwoners telde en f ana
op een zielenaantal van een millioön
gnag bogen, behoeft slechts op d© tram
te klimmen o.rn binnen een half uur van
uit het hart der stad, de filmwiik te be
reiken.
De tram rijdt langs den Hollywood!
boulevard, een breaien, vrij rustigen ver
keersweg, aan weerskanten bagrenad door
lage, praktisch ingerichte gebouwen, waar
in de wereldberoemde filmondernemangen
hunne ateliers hebben gevestigd, maar ook
niet te groute twee verdiepingshuizen mlei
platte daken en kleurige muren, meestal
opgetrokken in den stijl der oud-Spaanscne
landhuizen, fti die villa's wonen filmster
ren en verdere grootheden van Los, Ange
les. zooals Gelette, de beroemde scheer
mess enkoiimg,
De huizen zijiu meestal omringd door
breed© gazons. De alleideftigs.e villa's
moet men echter niet aan den boulevard
zoeken. Die zün tegen de hellingen van
den Boverlvberg gebouwd en hebben een
schitterend uitzicht op zee en istrand.
Doordat een tra.mverbinding met dpi .stad
ontbreekt, zouden zij viij afgelegen liggen,
als de bewoners niet de beschikking
hadden over ettelijke automobielen.
Los Angeles voelt voor da industrie
die da stad groot heeft gemaakt, lelsr
derde buis is een bioscooppaleis, waar
van des ochtends half tien af. den gehee-
le-n dag door wordt „gadraaid". Daarnaast
beschikt de stad over eg® zestal selhouwl-;
burgen, alsmeide, over een aantal music-
halls. 1
Waar anders dan in Los Amge-
les kan het gebeuren, dat uren achtereen
hot verkeer od een der drukste punten stil
staat. omdat ie dirjktie. die in, haar
bioscoop- een film met Norma Tahn&dgd
projecteer!, ter eere van de n-remierci
schijnwerpers midden op straat laalmon-
teoren, teneinde daarmede het front van
het gebouw, te verlichten.
Zooals de mot wordt aangetrokken tot
het Jicht, zoo zjen duizenden en duizenden
in 'héél de wereld,. Lo-s Angales als het
beloofde land bij uitnemendheid. Men, gaat
er heen vol verwachtingen, vol illusies
en komt in negeni-en-negentig' van de hon
derd gevallen, bedrogen uit.
Wonderlijke verhalen zjjn in omiloop
over de weelde, waarin de Hollywoodeirs
zich baden, maar van de ellende, -die, zoo-
velen -er lijden, wordt nimmer gorupt. In
to sschen ia het «en feit. dat wie mot
iten lot berstens toe gevuld© beurs, 111
de filmstadt vertoeft, er alt© mogelijke
comfort kan vinden. Een hotel als Ambas
sador aan de Wilshjre Boulevard viniat
wellicht nergens in de wereld zijn, gei
l'jjke aan pracht en praal. -.De luxueuze
restaurants zijn, in verband met dei dag
en avondverdeeling der Hohvwoodbewo-
ner.s, meestal -den geneelcn nacht ge
opend. 1.1.
De filmliefhebber, die in Los Angelos
toeft, weet zich op bekend teriein. Telkens
ziet hij gebouwen, pleinen of tuinen, dia
hij zich van het wi te doek herinnert. Iocil
Jnoel men liet echte filmparadijs, dat
het Catalina-ejland, op 25 mijlen afstands
van de eigenlijke stad zoeken. Daar vindt
men de romantische dalen en afgronden
zoo ■goen als net oerwoud, aai, op het
«witte doek voor onze oogen opdoemt-
Op de kust van hst eiland zjjn al hee.1
wat filmschepen te pletter geloonen../.
Een geestige tegenzet.
De wijsgeer Mozes Mendelssohn mocht
zich verheugen in -de zeer bijzondere gunst
van Frederik J.I, Koning van Pruisen. Be
halve diens groot© geleerdheid, bewonder'-
de de vorst de wijze, .waarop Mendelssohn
zich uft iedere situatie wist te redden.
En iiij schept© er een groot behagen in,
den ouden man in verlegenheid: tö bren
gen, alleen om de vreugde van nel an -
woord, dat od een lastige of indiscrete
vraag zijner zijds zou volgen.
Op een keer, toon Mendelssohn, met
andere gasten aanzat aan 's koningsdisch,
schreef Fredericus iex op een naoiertie:
„Mozes Mendelssohn ist der ersle Esel
des Jahrhu-nderts". Het briefje ging van
band lot hand en kwam te,n slotte bij Men
delssohn terecht. Die toonde zich in het
minst niet gekrenst tntegendtol, flij boog
eerbiedig voor den tegenover' bemi zi ten-
den gastheer en zei zeer onderdanig
„Uwe Majesteit is zoo vriendetlijkl get
weest, mij met een evou onschuldig' als
nuttig huisdier t© vergelijken. De zwart
op witgezet-te quaüf icati0 hoop ik' als «en
belangrijk document te bewaren. Zou; ik
echter Uwe .Majesteit alleroiulnrdanigst
mogen verzoeken, op dit papier haar hand
teekening te plaatsen? Het testimonium
heeft dan voor mij oneindig meer waarde."
I Glimlachend nam de vorst het napier
aver, zette zijn haruiteekening em gaf hot
den wijsgeer terug.
„Mag ik dit thans authentioik gewor
den stuk voorlezen?" vroeg Mendelssohn.
Godsdienstig leven in Frankrijk.
Een Fra.nsch pastoor schrijft
Het godsdienstig leven van Frankrijk is
moeilijk te beoordeelen. En men moet wel
degelijk het leven van een volksziel van
nabij kunnen gadeslaa-m ;om zich eenigsf-
zms een denkbeeld te. kunnen vormen van
wat er eigenlijk verborgen ligt op den
bodem van het gemoed.
Als pastoor was ik langen tijd werk
zaam op het platteland, onder de bevol
king van „de Midi". Op hooge feestdagen
ia de kerk te klein, pm het vaak opgej-
togen en altijd devote volk te bevatten.
De pelgrimstochten naar de verschillende
devotiei-oorden hebben grooten aftrek eD
met waarlijk „feu sacré" en vurigen
gloed in die zuidelijke oogen, trotseert
men alle vermoeienissen, terwijl elk offer
graag wordt gebracht. Men waant zieh in
een land van heiligen. Doch kom niet des
zumers, dan wordt 's Zondags het land
bewerkt, geen Mis gehoord, en gebeurt het
meermalen, dat velen dier enthousiasten
in jaren lang geen sacramenten -ontvin
gen. Of ze al gevaar loopen vaft zoo te
sterven, daarover bekommeren zij zicb
uiet, maar de zielemissen voor hun over
ledenen worden gelezen, uiterlijke gods
dienst, zonder innerlijke belevi®g. Maar
vat hen niet hard, want volgens mij is me,u
b.v. in de. Midi „au fond" god&djenstig;
doelt de oorlog kwam en beroofde de kudde
van haar herder. Er zijp er die zes jaren
zonder priester bleven. Zoo vervaagdeD
de godsdienstige ideeën en kwam de onver
schilligheid, terwijl de spea patriae, da
bloem des volks achterbleef op de slacht-
velden.
In mijn parochie keerde slechts tweo
procent der jonge manne®, eend hoopvol
uitgetrokken, terug. Hun pastoor was
eveneens gesneuveld en de plaatsvervanger
bleef uit,t ot ik er eindelijk kwam.
Geen priesters, geeh kerkelijke plechtig
heden, het materialisme van den oorlog,
dat alles stompte de, bevolking geestelijk
ai. En slechts langzaam kunnen wij pries
ters het verweesde volk weer uit zijn
dommel wekken. Maar langzaam en ten
koste van groote liefde en toewijding.
Wat da toekomst uu brengen zal, op
bloei of achteruitgang van het godsdienstig
leven in Frankrijk, daarover hoop ik in
een volgende correspondentie iets te zeg
ge»
Hoe pater Rnyflelaert vermoord
werd.
Wij lezen in de Belgische bladen nadere
bijzonderheden over den moord op Patel'
fiuyilelaert, het slachtoffer der Chinee-
sche bandieten.
Het was den 2en Augustus j.l., een
kleine karavaan verliet Kuelhuea-tcing om
zich naar de missie van Eul-Ghe-Se-Zingli
te begeven. Zij bestond uit Pater Ruyl-
felaert en een dozijn jonge Chineesche se
minaristen, wier reisgoed vervoepd werd
op een wagen, door vier muilezels ge
trokken.
Daar men vernomen had dat benden
bandieten in 't Zuiden van de Groote
Plein, die zij, doorreizen moesten, werk
zaam waren, sloeg de karavaan een weg
ten Noorden in, tusschen het gebergte en
de spoorwegbaan, die men zeide veilig te
„Zeker, waarde vriend," antwoordde do
kuning.
Mendelssohn yerhief zich daarop van
zijn zetel, vroeg een oogenblikl stilt© «ft
zeide:
„Hooggeachte aanwezigen. Zijne Ma-
•jesteit is zoo vriendelijk geweest, mij
een -eigenhandig geschreven document le
doen toekomen en damk zij dei toestem
ming van onzen heer en gebieder is, bet
mijl vergund u allen van den inhoud op
de hoogta te brengen. Deze nu, luidt als
volgt:
.JVIozes Mendelssohn ist der erste Esel
des Jahrtiunderts. Friedrich der Zweite".
Het pleit voor den vorst, dat hö ap
allo aanwezigen het luidst l'achte omj de
inderdaad geestige vondst.
Troel.
Toen Don Pedro nog keizer va» Brazilië
was, toonde hij- veel medelijden mei aainen
en ongelukkigen. Hij maakte het besluit in
zijne hoofdstad' Rio -de Janeiro- een, groot
hospitaal te bouwen, waar alle- ziekten, en
gebrekkige® onderkomen zouden vindon.
Hij deed daarom een verzoek om ge'delijzo
ondersteuning, doch slechis weinigen gif
ten kwamen in. Daarom m|aakte hi' be
kend dat ahvie 100.01)0 milreis zoude ge
ven den titel va.nl baron zoude ontvangen
wie 250000 milrö-is gaf, werd tol den
gravenstand verheven. (Een milreis is
1 13.50V). Toen stroomde het geld in over
vloed naar de hoofdstad. Op den dag (Tpr
.plechtige inwijding 'k'vvam een© groote me
nigte, onder welke ze-er -vele „nitenïwlei
adellijken" het feest bijiwonen, Met belang
stelling zagen zij- het gebouw- cm warm
vooral nieuwsgierig het opschrift te zien,
dat in een steen; gebeiteld «n m'et) een Joel?
bedekt -was. Toen de doek' was weggeno
men lazen zij tot hunne 'beschaming: Do
mensehelijke ijliel-heid aan de mtensdhglijkte
ellende.
Anecdotes van beroi'mdhciieif-
Onlangs was het vijftig jaar geleden,
dot de groote Franiehe lapdsdhaps-siehil:-
der. Canaille Corot, gestorven is. Alt© kran
ten en tijdschriften hebban artikelen aan
hem gewijd, e,r zullen Corot-tentorO-nsteUind
gen georganiseerd worden, en de musea,
waar zijn werk' hangt, zullen meer toeloop
krijgen dan ooit.
Öorot is de zooveelste bevestiging van
den regel, dat dp groote, -talent0n zeiden
of nooit erktend worden dn,or hun aller
naaste familieleden.
Zijn moeder had te Parijs in d<ü (ff,ui© 'du
Bad een modewinkeltje en zijn Vader hield
daarvan de boekhouding bij'. Den zoon. die
niets anders deed dan maar ..verven",
„verven", beschouwden ze als een luilak,
een mislukking.
Toen die in 1846 hij- wias toen reeds
'tcroe-md en 50 jaar oud het kruis van
het Legioen van Eer" ontving, verwon
derde zifn vader zich daar nog buitenma
tig o Ver.
Hoe is he,t mogelijk, -dat ze zoo'n
verf knoeier als jij bent bet „Legioen va®
Eer" gevë-n! riep hij', toen hij het nieuws
vernam. Zoo'n kerel, die niets anders
kan dan. wlait doeken bekladden, «ff die
v-erdcr maar luilajklt! W-af moesten ze- mij
dan 'wel geven, die vau klad af steedis hai'd
gewerkt heeft.?
Schiller kbn het niet met zijn huisbaas
vinden als d-e betaaldag voor de buur na
derde. Op, een d,ag' zat hij' in zijn wie-rk'ka,-
merde 'huisbaas tbmf binnen «n zegt
1 Meneer Schiller, u hebt uw1 huur nog
niet betaald,
Neen.
- Bent u van. plan te ibetalen?
Natuurlijk'.
1 En wanneer als iik' vragen, mag?
Waarde heer, u wttet dait ik' dichter
ben en geen pxofteet, zei Schiller k'alml.
De Engelse,he tooneelspelpr Irviug ge
bruikte eens in eene, kleine plaats een goed
diner De be.rbergier vroeg bean-:
- Is 't naar uw: zin. geweest, mijnheer
Irving.?
Irving antwoordde:
Ik hub; 'hls een prins gegeten, nie
mand heeft zoo oostelijk1 gedineerd;.
Uitgezonderd de burgemeester, riep
de waard.
Ik' zonder niemand uit, zei Irviug.
U nvoe,t liem uitzonderen, dat is 't
voorgeschreven gébruik'.
Maai' Irving bleef erbij en del tw,ee kre
gen twist. H Gevolg was dat Irving voor
den burgemeester moest verschijnen. Deze
betuigde hem, dal een oudp gemee»te(w.ct
werkelijk voorschreef altijd den burge
meester uit te zonderen.
Ik leg u een shilling boe|W .öpl rif 3
'dagen hechtenis.
De groote tooneelspieler koos de boete,
maar bij 'theengaan riep- hij:
Er is in' de heele wbreil(dt (gepnj 'groo-
ter gek' dan de herbergier, ik' vergis me,
uitgezonderd de burgemeester, cn na een
hoffelijke buiging ging hij heen.
Lang levende dieren!.
Sehildpadiden bereiken een hooger leef
tijd d(an eenig ander dier. Op het eiland
Sint-Helena leeft thans nog een schild
pad, 'd|ie er .Was toen Napoleon er wooiv
de. en waarvan men niet weet hoe oud"
hij toen al was. De kleine Europeescho
en Noord-Afrikaansche land,'schildpadden,
die jaarlijks in Engelandl worden .inge
voerd, kunnen heel oud) wordan. Een v,ap
die cfieren, die onlangs gestorven is, was
zes-en-negentig jaren lang' het huisdier
van eenige opvolgende geslachten eener
familie in Cornwales. Enkel© maapdai)-
v'óór zijn dood! volgde het «fier op, ©en
heeten dag djen tuinman met zulk' een
Vastberadenheid! Waarbij bij hem in da
broek beet, dat men het in huis moest
opsluiten. Men zegt, dat ,ean andlera
landsehilid|pad 220 jaren achtereen hef
lievelingsdier is geiw'eiest van dje bisschop
pen van Beterborough, terwijl het schild
Van een .ander exemplaflE 'djat eveneens aan
een lid djer geestelijkheid hgeft -behoord,
nog altijd WefdSt vertoond aan die foezoi©-
kers van Lamlbeth. Palape. Dit dier klwain!
in 1628 in het bezit van aartsbijstscihöp
Laud en stierf 105 jaar later.
Ook vele vogels bereiken een aanzien-
lijken leeftijd. De Egyptische gier b.v. kan
118 jaar worden. Er zij® voorbeelden van
papegaaien, van 102 jaar, zwanen van, 70,
raven van 69, pelikanen va® 41, pauwen
van 40, struisvogels van 30, nachtegalen
van 25 en kanaries van 20 jaar.
Men ziet uit bovenstaande cdj'flers, dlait
er geen verband bestaat tusschen d|a groot
te 'van het dier en zijn levensd|uur.
„Het volk heeft recht gesproken".
Een eigenaardige opvJtting van de ju
stitie gaf' een reeds herhaaldelijk gestrafte
arbeider te Berlijn, die zich dichter en!
journalist noemt, voor de jury ten beste,
voor welke hij zich wegens diefstal met
inbraak had te verantwoorden. Hij, was
een in aanbouw zijnd huis binnen gedron
gen, en had de kleeren der arbeiders, die
aan het huis werkten, gestolen. Men had
hem echter juist op tijd gesnapt en hem'
zijn buit weer afgenomen. Alvorens hij
aan de politie werd uitgeleverd, hadden
de woedende arbeiders hem een duchtig
pak slaag gegeven.
„Voor mij is de zaak afgedaan", aldus
begon beklaagde, zoodra h'ijl voor de jury,
was geleid. „Het volk heeft reeds recht
gesproken. U oordeelt toch ook in naam
van het volk? Nietwaar? Welnu dan; het
volk heeft gesproken en er mij danigi van
langs gegeven. Ik kan toch niet tweemaal
voor eenzelfde zaak bestraft, worden. Dus
mijnheer de rechter, de zaak is voor mij
uit".
De voorzitter: „Vertel nu eerst eens,
wie. je bent. U hebt reeds tweemaak straf
gehad, en voor ernstige vergrijpen."
Beklaagde„Dat is ook een zaak, wel
ke hier niets te maken heeft. Ik heb da
straf gekregen en uitgezeten, en daarmee
zijn de oude zaken afgedaan".
De voorzitter„Het is toch een grootte
gemeenheid, arbeiders, die hun brood zuur
moeten verdienen, te bestelen".
Beklaagde: „Ik heb toch reeds gezegd,
dat het volk vonnis heeft gewezen, door
mij een pak slaag te geven. Vroeger
sprak de koning recht, en een koningthad
zich om het volksoordeel niet te bekom
meren. Thans hebben wij evenwel volks
rechtbanken en die kunne® geen dubbel
lyonnifS wijzen. (De zaak gaat mij dus
niets aan, ze is voor mij afgehandeld':'!
Daarop draaide hij de jury den rug toe,
opende de deur, liep- de trap af, welke
naar do gevangenis leidt, en verdween. D'e
politieagenten wilden hem achterna gaan
om hem' terug te halen, maar def voorzi,ti-i
Ier vond het niet noodig. De rechtbank)
zou de zaak wel zonder den beklaagde
mmmmmmmmmmmmmmmmammmammaaaaaaaamamaaaaaaaa
X)e avereenkomsft.
Petje Pie wilde graag vooruit in de
wereld.
(Hij had al eens gelezen, dat in Amerika
alle millionairs als krantenjonge® waren
begonnen, maar aangezie® hijj noch op eeh
krant noch op een jongen geleek, besloot
liij zich, zonder deze voorbereiding,
rechtstreeks in den handel te werpen.
Een peettante, die hem graag mjocht
lijden, omdat hij van achteren zooveel
op haar mant-zaliger geleek aid het don
ker was, verschafte hem op belofte van
hooge rente en na het in onderpand ne
men van zijn gouden horlogo ©n nieuwe
winterjas, een bedrag van vijftig gulden.
En begin nu meteen maar flink, had
peettante gezegd, wie waagit die wint.
Petje Pie mompelde iets tusschen zijn
tanden. l
Zei je wat? vroeg tante.
Neen, ik zong.
Wat denk je van een cafeetje?
Merci, zei Petje Pie, er zit tegenwoordig
zooveel houtgeest in de spiritus, dat je
splinters in je vingers krijgt, wanneer je
een borrel inschenktnee® ik begin een
zuurzaak.
't Leven is zuur genoeg "meesmuilde tan tel
Met dieven vangen ze dieven en zuur
moet je met zuur verdrijven, antwoordde
P. P., die altijd een sterke voorstander
van de homoeopatliie geweest was.
Petje Pie had zijn zuurzaak.
Nog wel in Amsterdam!
Met zijn wagentje stond-ie vlak bij
het paleis van de Nederlandsehe bank.
't Liep gesmeerd; augurken en handen
tekort.
Op 'n goeden dag treft een kennis hem
daar aan.
Hemeltje, wat zie jij' eruit, barst Petje
Pie los.
De kennis maakt een armzalig gebaar,
't is mis m'et me, grojndo hij'.
Je neus lost het raadsel op, lachte P.
P., eerst aan lager bier en toea aan
lager wal; heb je honger?
Do kennis knikt; schrokte even later
gulzig eép rolmops op1.
Dat smaakt, komt 't over zijn smak
kende lippen; non most je me nog riks
leenen.
Hou je mond man, fluisterde Petje Pie
hecscli, dat zou me toe broodwinning kun
nen kostenik heb een overeenkomst zie
je met mr. Vissering, de president hier van
de Bankik heb afgesproken met hem,
dat ik geen geld zal uitleenen, en dan zal
hij niet met zuur gaan staan!
REIJNOUT.
afdoen. Dat zij ze in tegenstelling met
den beklaagde nog niet als afgedaan be
schouwde, ondervond deze, toen hem werd
meegedeeld dat hij tot twee-en-eent-haif
jaar tuchthuis en langdurig eerverlies was
veroordeeld.
Zelfmoord als ktestiwinping.
De economische nood in de hoofdstad van
Hongarije heeft, gelijk' 'bekend, tot een
ongekende zelfmoordepidemie aanleiding
gegeven. En een groot percentage van de
levensmoeden zocht in d,e wateren van d'a
blauwe Donau een laatste rustplaats. Om
sa® de verschrikkelijk© toen-aime dier zelf
moorden paal en perk te steken had de mi
nister van binnelandsche zakte'M besloteh
premies uit te kfeeren voor het ,-reddjen
va® zelfmoordenaars.
Dat eigenaardige premiestelsel had, ver-
tolt de ,,N. Fr. Presse", het wel wat vreem
de gevolg, da.t het aantal zelfmoordpo
gingen plotseling gewteidigj in de hoogte
ging, en dat vrijwel al die pogingeni op
redding en cKus op premie-uitkteering uit
liepen. J
Het geval gaf aanleiding tot achter
docht, me® ging de zaak' eens nauwkeurig
onderzoeken cn taan 'bleek, dat verschillen
de zejfmoord-canidjidaten zich w»l vfer- of
vijfmaal hadden laten redde® -en dat
steeds door dezelfde personen. Redders en
„levensmoeden" hadden het op, een ac-
eoordje gegooid om zoo sanien de premie
op te strijken.
vergadering van dikwijls met elkaar strij
dende predikanten- En die strijdvragen
zijn aan velen onzer geloofsgenooten zelfs
diebaar! Vandaar de belangstelling in die
droeve Geelkerken-episode, in de vraag of
de schepping in dagen dan wel in .perio
den is geschied, of de slang werkelijk
gesproken heeft, dan wel of het een
aymbool is, enz., gelijk vroeger de strijd
over de leer der praedestinalie. Die Ka
tholieken aanschouwen dien strijd met ver
wondering en verkneukelen zich daarover.
Ik verbaas mij daarover en betreu,r het.
Toen Luther en Calvijn met Rome bra
ken, vergaten zij, dat met een andere
geloolsbelijdenis de wereldsche organisatie
der R.-K. Kerk kon worden overgenomen,
of dan een andere krachtige kerk-organi-
satie moest worden ingevoerd. Ik ken
geen tijd, waarin de predikanten zieh meer
moeite geven en grooter ijver toonen da»
tegenwoordig. Toch geloof ik niet aan een
voortschrijdend Protestantisme. De predi
kanten zelf klagen over Rome's vorderin
gen. Geen wonder, onze Kerk kan stand
houden in tijden van religieus - krachtig
leven. Dat is in onzen materialistische®'
tijd moeilijk. Het gaat daarmede als met
de zee. Er zijn golfkoppen en daartusschen
bi'eede dalen. Ook bij: het Katholicisme
vindt men hetzelfde, ook daar tijden vaa
lauwheid, maar de kerkorganisatie werkt
daar met beleid en kennis. Hoofdzaak
voor mij is, dat in onze Kerk niet be
staat een krachtige centrale organisatie
die gebiedt. Geen staat, kerk of' maat
schappij kan ooit veel uitrichten, indien die
organisatie niet bestaat. In onze kerk
ontbreekt die."
zijn.
Den eersten avond overnachtte® de rei
zigers te T'Osgho, waar zij' van Pater
Pletinekx verhamen dat gedeserteerde sol
daten de streek aüiepen om den opium,-
oogst te plunderen. Een verkenner te
paard, die vooruit gezonden was, meldde
ten slotte den weg veilig.
Aan eene verlaten hoeve gekomen, zagen
de reizigers de bandieten te paard dit de
oude bedding eener rivier komen. Zij'
verdwenen in galop doch keerden weldra
in grooter getal terug. Do Seminaristen
en de kar keerden spoedig naar de verlaten
hoeve terug, terwijl Pater Ruyff'elaert,
alleen, deze beweging dekte. D'e bandieten
losten verscheidene geweerschoten en de
heldhaftige missionaris werd gekwetst en
viel. Een seminarist die hem ter hulp
snelde, werd door twee kogels doorboord'
en door den aanvoerder der bende afge
maakt, terwijl men Pater Ruyffelaert geen
kwaad meer deed. Het voorval had de
andere seminaristen, voor wie de missio
naris zieli opgeofferd had, den tijd gegeven
door do vlucht aan da bandieten te ont
komen deze laatsten plunderden da reis
pakken.
Wat later kwam Pater Vandenbossehe,
aan het hoofd van gewapende Christenen,
ter plaatse. Van nit de missie van Kang.
Eauginste liad hij de vuurschoten ge.hoord,
en, een geweer grijpend, was liij onmiddel
lijk de reizigers ter hulp gesneld. Men
maakte een draagbaar en droeg Pater
Rnyflelaert weg. Aan een standplaats
ontving hij de H. Olie en stierf enkele
oogenblikken na zijne aankomst in de
miseie.
Ds. Van Hoogenhnyzen over de
Kerk.
De bekende Amsterdamsehe predikant
ds. A. va Iloogenhuyzen onder wiens wijk
(le, z.g.n. Indische buurt met ongeveer
60.000 zielen valt, is doende met 't bou
wen eener nieuwe kerk. Voortdurend ver
antwoordt de prolestantsche geestelijke de
ingekomen giften "in het'„Amsterdamscho
Predikbeurtenblad". I11 het nummer van
4 September publiceert de predikant ,ook
een brief van een milden gever, ..die dui
zend gulden schonk. In zijn merkwaardig
schrijven verklaart deze:
„De inrichting, of liever de niet-inrich-
lirig der kerk. maakt den arbeid in de
kerk zoo moeilijk. In ïn'ijn gemeente zij®
veel Katholieken en een bloeiende zich
ontwikkelende Roomsehe gemeente. Hoe
wel ik ver sta van de Roomsehe Kerk en
haar belijdenis, zoo heb ik bewondering
voor haar organisatie die vruchten draagt.
Geen wonderDaar gezag en tucht, bij, ons
verbrokkeling, strijd en democratie. Van
©en democratie is nooit kracht uitgegaan
en is ook niet het wezen daarvan te ver
wachten.
Bij de Katholieken gehoorzaamheid aan
do leiders, terwijl bij ons in vele dorpen
de predikant geregeerd wordt door zijn ou
derlingen, dikwijls ongeleerde, domme en
bekrompen boeren. In vele onzer steden
is liet niet veel beter. Persoonlijke in
vloed van den predikant moet alles doen,
het gezag van de Kerk is zwak.
Van de 100 protestanten weten gewoon
lijk 99 niet, hoe hun kerk in elkaar zit.
(Wat zij: wel weten is, dat het hoogste
gezag berust bij de synode, voor hen een
