R Co.
E
Purol verzacht en geneest Kloven in de Handen. Doos 30 ct.
N JAPONNEN,
TENTIE S.V.P. Tweede Blad
IRMA I. FOKKE
goes
:lburg
'aardevleesch
G. OVERBEEKE, GOES
De Poolsche Held.
7SCHE COURANT SATERDAG 9 OCTOBER 1926
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
tangezien de Duitsche- m
landsche Kolen-mijnen
r deze maand geen orders
ir aannemen en de prijzen
leds stijgen, raden wij onze
emers aan hun winter-
irraad op te doen. Onze
'zen voor de aanwezige
|rraad zijn zeer billijk
door den groothandel
[der geleverd wordt, is
\l duurder. 12438-36
[rima Rockvleesch
rima Boterhamworst
Het wordt nu tijd om de
(ACHELS,BAKKENen PLATEN
te LAKKEN.
SCHULTE THEME,
AUTÉ'S in ZIJDEN en WOLLEN
N, VELVETS, VELOURS CHIFFON^,
tegen zeer billijke prijzen.
ONZE ETALAGES.
Buitenlandsch Overzicht
FEUILLETON
B1NNEMLAND
Voor onze vrouwen.
j In 't kraaiennest.
Onder beleefds aanbeveling,
irtegenwoordigster der Staatsmijnen.
GROS. DETAIL.
Opgericht 1875 Tel. 142
Dagelijks versch
'.sluitend van jonge paarden, en
f 0,60I 0,80 per pond.
12 cents per ons.
G0RTSTR:TEUftl74
OPGERICHT IS74
IN DE DROGISTERIJ
Het Huis met de Roods Pilaren,
schuin over de Nieuwstraat, in
de Lange Delft te MIDDELBURG,
wordt verkocht prima Kacheliak,
merk „De Twee Pijltjes", voor
40 en 50 cents per busje.
Deze Lak glanst mooi, barst
niet en springt niet af.
Goede Kwasten en Penseelen
om de lak op te brengen, in
ruime sorteering. 12441-35
Ook voorradig Vuurlak en
Blackvarnash. Onze lak is met
zuivere, onversneden terpentijn
gestookt en beeft dus geen
petroleum- of teerlucht.
Wie niet Adverteert,—
heeft geen recht op succes
«KOLENHANDEL
C. VAN DER REIT
doe daarom beden uw winter-
oten, Eierbriketten, Stuk-
Cokes.
Aanbevelend:
M. BURGS.
Iks van de Gasfabriek,
n gaarne orders in ontvangst genomen
E. BURGS,
Heernisseweg.
J. A. BORGS,
Westhavendijk 53.
M. DANIËLSE,
Mattbeus Smallegangebuurt.
1244846
VOOr 12440-5''
Storm in 't waterglas.
Iu het Duitschland van voor den oorlog
het militairistiseha D,uitschland, werden
de jonge Hohenzollern soldaatje-spelend,
grootgebracht.
AVanneer da broekjes 10 jaar waren,
tverden ze luitenant en in tijd van een
paar maanden zag men ze als kolonel of
generaal stappenze 'hielden wapenschou
wing, trokken naar parades enz.
Van een der Diuitsche keizers zonen, niet
een van de snuggersten, die door het eeu
wig gesalueer van zijn minderen van streek
was geraakt, is bekend, dat hij' op zijn
twaalfden jaar aan zijn keizerlijken vader
vroeg, of het niet lastig was, dat bij! allo
soldaten do rechterhand aan het hooid ge
groeid was.
De ex-kroonprins voedt zijin spruiten in
denzelfden geest op en zoo heeft zijn oud
sten zoon, tegen het verbod in, sabclrinke-
lend en commando's schreeuwend aan de
militaire oefeningen der Rijksweer deel
genomen.
Men heeft daar een uiting ingezien van
keizerlijke propaganda en de communisti
sche partij bond in den Pruisischen Land
dag de kat de bel aan en begeerde niets
meer of minder, dan dat alle leden der fa
milie Hohenzollern om deze overtreding
uit Pruisen verwijderd zouden worden.
In de toelichting wordt gezegd: „Het
blijkt dat aan de in het voorjaar ontdektie
plannen der monarchisten rustig verder
wordt gewerkt, maar nu zelfs onder dfreo-
te medewerking der Hohenzollern- Die voor
malige kroonprins, die als gast der Prui
sische regeering te Oels vertoeft, ontvangt
daar voortdurend vertegenwoordigers van
rechts-radicale vereenigingen en ver heeft
op ongegeneerde wijize met hooge officie
ren van de „republikeinsche"- Rijksweer.
Zijn zoon heeft, op uitnoodiging van den
regimentscommandant van het 9e regiment
te Potsdam langen tijd aan de oefeningen
van dit regiment te Munsingen deelgeno
men, nog wel in de uniform van bet vroe
gere Koninklijke Pruisische leger! Hieruit
blijkt, dat de Hohenzollerns de Rijksweer
alweer als hun toekomstige lijfgarde be
ginnen te beschouwen.
Dit muisje heeft ondertussehén nog een
staartje gehad.
Het Rïjksrweerdepartement liet plechtig
verklaren, dat generaal von Seeckt, de op
perbevelhebber, niet van het geval afwist1.
De generaal verklaarde zelf op zijn
mooiste eerewoord, dat hij, de affaire pas
uit de couranten vernomen had, doch heb
eere-woord van den generaal! bleek al' even
weinig waarde te hebben, als de handteeke-
ning van zijin vroëgeren meester en vol
gens de laatste berichten heeft von Seeck,
v.oor alle zekerheid, zijp opperbevelhebber-
schap van de Rijksweer neergelegd.
't Geheel is slechts een stuiptrekking
van het oude Dpitschland en heb tegenge
stelde van de wereldgebeurtenis, waarvoor
sommigen het verslijten willen.
Wantrouwen.
Het blijkt, dat men in Engeland niet al
gemeen ingenomen is, met de samenkojmst
van Chamberlain en Mussolini te LivorUo.
De Londensche ,',Star" noemde althans
dit onderhoud reeds een onbezonnenheid eh
het blad is door hetgeen Chamberlain over
zijn .„theepraatje" meedeelde, niet bijster
gerustgesteld. Het blad heeft er niets op
tegen, dat Chamberlain een diepe bewon
dering voor Mussolini koestert, maar het
kan zelf die extase niet deelen. Het wil
ook aannemen, dat het een samenkomst
van vrienden gold, maar het kan den
staatsman niet meer volgen, wanneer hij
vraagt te gelooven, dat „de politiek, zoo
wel van Groot-Britannië als van Italië! is
gericht op het behoud van'den vrede en1 op
de economische rehabilitatie van de we-
réid", zooals Chamberlain verklaard heeft.
Het blad vermoedt, dat F© Du-ce Ohatoi-
berlain kalmweg voor den gek heeft ge
houden. Het blad herinnert' aan de manier,
waarop Mussolini tegen Gr.iekeinlandi heeft
lwtoogd met kanonnen toen er een'
klein meeningsverschil ontstond. H-et her
innert ziAi den vele malen herhaalden)
eisch, dat Italië een plaats in de zo-n moet
hebben; het herinnert zich ook dé waar
schuwing, dat niemand iets mag hebben,
vóór dat ook Italië zijn deel heeft gehad'.
Het herinnert aan het kennelijk streveja
de Middellandsche Zee tot een Italiaansch
meer te maken en aan de o-nvergeefjjijlko
dreigementen van Musso-lini tegen Frank
rijk na den aanslag op zijn leven. Het blad
is dus niet overtuigd van de vredelievendl?
gevoelens van Signor Mussolini.
Wij! zijn minder spmber gestemd. Het
wantrouwen van de „Star." zal welinoofd-
7) -0-
Nu stond pater Kordecki op en sprak:
„Dat, wat u zegt, dat Jan Casimir ons
verlaten en zijne rechten op dep Zweed
schen koning heeft overgedragen, is eet
leugen! In bet hart van onze® verdreven
honing ia hoop giekomen, en nooit heeft
tóf ij.veriger gewerkt dan thans-, om heb v~
derland redding te brengen, den troon
herwinnen, en Oj,s hulp te verschaffen
de onderdrukking."
„En van waar hebt gij die "tijding
vroeg de onderhandelaar.
„Van waar ?"- antwoordde de prior, op
een groot crucifix wijzend, dat aan den
muur hing. „Kom: hier! leg uw vingers op
Christus' doorboorde voeten, en herhaal
nog eens, wat gij gezegd hebt!"-.
De verrader verschrok biji deze woorden
en begon zich als ouder den druk van een
ijzeren hand te krommen. Pater Kordecki
stond vóór hem, majestueus, dreigend.
„Kom hier, herhaal het I'S sprak Mil op
nieuw.
Die verrader stond op en ging Meen.
zakelijk gegrond zijn op hetwee den
wolf, die in een kwaad gerucht staat.
Vast in het zadej-
Mussolini met zijtn 5 portefeuilles mag
het zoo druk hebben als de bekende hond,
die zeven schotels uit te likken had: hiji
vindt toch! nog tijd om krachtig in zijn
land op te treden.
Uit Rome en Milaan komen berichten
over vele inspecteurs van politie en be
proefde fascisten, die het recht hebben om
zich tusschen de beursmannen te mengen
en hen die ter wille va.n een gokje onrust
zaaien in de kraag te vatten en op staan-
den voet een geduchte rammeling toe te
dienen als een inleiding tot he ij strafproces.
Het vreemdste is, dat het zoo ongesta
dige Italiaansche volk, zoolang .bij! dezen
afgod zweert. De duce moet er toch wel
slag van hebben om met zijh Pappenhei
mers ,om te gaan.
Een buitenlandsch succes voor Mussi is,
de aanschrijving van den Franschen mi
nister van binnenlajndsche zaken aan de
prefecten, waarin hun bevolen wordt, wat
beter op de vreemdelingen te letten, die
op Franschen bodem de geschillen van
hun land willen uitvechten of beï,nvloeden.
Is dit ook het eerste gevolg van de -toe
nadering tusschen Italië en Frankrijk?
Het Ncderlandsch-Bclgisch verdrag.
Wij lezen in de „R.esb."
Nog steeds komen van alle kanten de
bezwaren tegen liet verdrag los en nie"
mand weet, wat er in onze Staten-Generaal
van worden zal. Al geeft het de denken,
dat sommige bladen al aan 't bijdraaien-
rijn.'4
Naar in parlementaire kringen vefluidt,
zijn de hoofden daar al geteld. Ongeacht
wat er nog ten berde gebracht zal worden,
moet men al weten, hoe de eindstemming
zal zijn. Er zou in de Tweede Kamer een
kleine meerderheid voor het verdrag zij:n.
Vooreerst moeten alle sociaal-democraten
vóór wezen. „Moeten", in dubbelen zin.
Moeten, volgens geruchte, en moeten, vol
gens afspraak met de S. D. A. P. in! België,
Hoewel verschillende elementen dier partij",
met name die met Rotterdam conneejtiea
houden, grondige bezwaren hebben, met
name tegen „het" kanaal, zou toch de
'kadaver','-'discipline daar het parool:
„voor" doen zegevieren. Verdei', zoo wil
men, zoii ruim de helft der Katholieke
Tweede-Kamerleden vóór stemmen; men
sprak van een klein twintigtal. En ook
onder de A.-R. en C.-H. elementen m-octeffl-
eenige voorstemmers zijp, zóó dat men
juist een paar stemmen, boven de helft zou
wezen.
In hoever dat allemaal juist is, zullen
we moeten afwachten. Met name lijjbt ons
nogal dubipus de houding der A.-Ri. en
C.-H. partijen, waar immers juist in den
laatsten tijd daar nogal van oppositie
bleek.
Intussclien, zoo hoorden we meteen, is
de oppositie in de Eerste Kamer grooter.
Vooral ook bij' de S. D-. A. P. Onze zegslie
den meenden daa ook, dat het verdrag
daar een harden dobber zou hebben.
Laat berouw.
Een van de laatste der oer-liberale) mo
hikanen is de politieke, hoofdredacteur van
„Het Vaderland", die geen gelegenheid
laat voorbijgaan om den lof te zingen van
het liberalisme, dat al isj het dan erg in
zijn nadagen deze penvoerder nog steeds
ziet als de personificatie der groeikraohfci-
ge lente.
Intusschen is het liberalisme van den
oud-secretaris der Liberale Unie van lie
verlede vervaagd tot het loutere begrip
„vrijheid van andersdenkenden"eenigen
positieven inhoud schijnt het niet meer, tie
hebben. Als we maar alles en alles tole-
reeren (binnen de perken der wetl), dan
zijn we pas voluit „liberaal".
Het is inmiddels volgens den heer
Roodhuyzen niet gemakkelijk, zich aldus
een nazaat van Thorbecke te to on on en vat
ten we zijn laatste betoog goed,, dan zijn er
eigenlijk toch nog maar weinig achttien
karaats liberalen geweest.Want er is op
het stuk van de vrijheid van andersdenken
den steeds stra f'gezondigd- door de liberale
vaderen en*ook de huidige generatie kan
zich niet zonder schuld weten.
De tranen van berouw loopen den; tot in
keer gekomen telg van het uitstervende
geslacht der vrijheidknechters over de be
schaamde kaken, als hij' snikkend erkent:
„O, wat heeft dat gemis aan gevoel.
Haastig snelde hij de kloosterplaats over,
en toen hij zich buiten de poort bevond,
begon hij bijna in draf te loopen, also'f!
iets hem van het klooster wegdreef naar
de Zweden.
Na het vertrek van den afgezant, werd
de beraadslaging nog voortgezet. Do woor
den van den verrader hadden de gemoede
ren jfesehokt en de zielen ontsteld. Men
geloofde wel is waar met aan de abdicatie
van Jan Casimir, maar de onderhandelaar
had hunne aandacht gevestigd op de
Zweedsche maelit, welke mén gedurende dn
al'geloopen voorspoedige dagen zoo goed
als uit het oog had verloren. Thansi ver
scheen deze weer in geheel ha.ar ontzet,
lenden omvaug. Velen o,nder de adellijken
en zelfs onder de monniken begonnen den
moed te verliezen en verklaarden zich uit
drukkelijk vóór onderwerping.
„Gesteld, dat wij- ons nog één, twee,
drie weken verdedigen," zeiden zij, „maar
wat dan, wat voor einde zullen deze po
gingen nemen?" Het g-.eheele la,nd was als
een in den afgrond verzonken s'ehip, en
alleen dit klooster stak nog als de pu,nt
van een mast uit de golven omhoog. Kon
den dus de schipbreukelingen, die zich aan
dien mast vastklampten, nog aan eigeO
redding denken, ja wat meer, is, da gadach-
dat men bij de beoorde.eling van- anders
denkenden, en da.t ter waarborg ook van
hunne vrijheid, zich goed rekenschap heeft
te geven van wat hen drijft, velen belet
liberaal te zijn. Het is ons te staan geko
men op absolute miskenning van het ver
langen naar de bijzondere school, op da
verguizing van mannen als K-uyper, L.oh-
man en Sehaepman
Deez' naklacht komt te spa, dichtte
Vondel reeds. Het wegzinkend liberalisme
zal zijl niet meer kunnen redden- Boven
dien tusschen „miskenning van htó- ver"
langen naar" en „erkenning van het goed
recht der" bijzondere school ligt nog een
gr.oote kloof, die zelfs bij! de- slappe avond
schemering der eens zoo oppermachtige
liberale idee nog wel te onders'cheidaif
valt.
„Katholiek leven" volgens „Het Volk".
-Onder den dubbelen titel: ,,D© Arbeids
wet" en „Katholiek laven" staat in „Hot
V O lik
Men schrijft uit Oss:
Bij- de firma H. Hartog ta Oss -werd)
ye-ried-ern weelt do-or verschillende (jeesr
-verscheidene Red T.) menschen 44 uur
ove-rge>werkt. Be gemeente laat zelfs vlak
bij, ,do kazerne van de koninklijke mare
chaussee 11 uur Der dag Iwerfcen. Bö
wegenbouw „Bitumenweg" werken de
mens-enen 10 uur per dag.
En dan volgt op een nieuwen -regel;
„Dat noemen wij in Brabant „Katholiek'
leven".
- AV'ia zijii die „wij", vraagt terecht de
Tijd. JVLe-t een. uitdrukking als „Wij! in Bra
bant" bedoelt men gewoonlijk: het gros
dè-r bewoners van Brabant. Zulk nan
meerderheid noemt, zonder hvijfel over
lig overwerk niet ..Katholiek lev-en". „WK"
boteekent in „Het Volk": „Wij, sociaal
democraten" en „Wij: in Brabant" be
duidt io -lat b'.ai: ..Wij,, sociaal-d unto
craten in Brabant".
Met deze lieden staat het al juist als
met. de redaciie van „Hef Vo'.k" ziele©.
Er kan in Brabant of Limburg niets g. beu
ren, dat niet in den haak is, of hot -worlt
den leze-rs van het sociaal-democratischo
hoofdorgaan voorgedragen als iels eeh-l-
katholie-ks.-
Een katholiaxe vereeniging doet iets,
dat niet goed is, of een bestuurder van
zulk een ve-reeniging begaat- eem misgreep,
en „Het Volk" verzuimt niet, liet praeli-
caat „Katholiek" in zijn bericht op te ne
men en flink1 op deu voorgrond' te bren
gen. Een katholiek persoon van eenige ba
teekenis heeft iéts op ziiin. kerfstok ea
„Het Volk" spreekt erover af dat iets
echt katholieks is.
Het is een methode van bijzondere
soort. Voor hom.,die gaarne de Kalho-lie-
ken in miscrediet zjet gebracht, .heeft
zij, natuurrijk, haar waarde. Dat zijj niet
behoorlijk is, weel „Hei Volk" zelve ook
wol.
Ditmaal is die methode echter op bij
zonder aigenaaidjgc. wii®e toegepast.
Wij 'zouden ons al hesl era.,moeten ver
gissen, a'.,s niet de exportslagerij van H.
Hartog, te Oss, gedreven wordt loot, eon
rasgenoot van zoo menigen sociaal-demo
©raat, door een Israëliet, en v.an. de firma
„Bitumenweg" te Utre-ch'.t, mieenen wij
zeker te welen, dat zij. niat in handen is
van Katholieken. Zij schijnt te Oss, in op
dracht van het gemeentebestuur, bezig te
zijn volgens haar stelsel een weg» aan te
leggen „vlak bij: -de kazerne- der mare
chaussee", die in „Het Arolk'l thans met
buitengewonen eerbied „koninklijke" ge
noemd wordt.
Bij bestratingen, die vlot moeiten ver
loop en, zijn ook in niebkalholiëke streken
met name te Amsterdam, weleend lange
we-rbdagen gemaakt.
Welk blad hae-ft toen gesproken van
„Amslerdaimsch laven" of wie zou van
„Joodscb le-ven" willen gewag-en, afs ia
de slagferij van een Israëliet 44 uur per-
week wordt overgewerkt?
„Het Volk" doel dit zeker ni-ert maar
'het weet er wel iets op tg vinden als het
maar in Brabant geschiedt. Djan heet hol
specifiek katholiek.
Hoe minder fraai de gebezigde sirijd-
middel-en zijn, des te voorzichtiger moest
men ermede omgaan.
""KMKNÏeuws"
Op den 20sten Zondag na Pinksteren.
Epistel van den H. Paulus tot de Eiphezen.
V. 15—21.
Broeders! ziet toe dat gijl voorzichtig
wandelt; niet als dwazen, maar als wij-
te koesteren, om het geheele schip uit de
diepte op te trekken? Naar menschelijike
berekening vermochten zij dat niet.
„Zien dan uwe door die aardsche macht
verblinde oogen geen grootere strijdmacht
dan die der Zweden?" vroeg pater Kor
decki. Wie van u zal wagen te beweren,
dat de heilige Koningin desi hemels nieti in
staat is ons te beschermen en aan de zege
praal teh elpen Laat ons danrom bidden,
smeeken wij dag en nacht, tob- wijl dooi:
onze gebeden, onzen ootmoed, o^ae tranen
haar hart vermurwen en vergiffenis- ver
werven voor onze vroegere zonden."
Op deze wijze sprak de godvruchtigo
prior, en door zijn geestdriftige toesp'raak
stortte hij in de harten weer hef geloof
en vertrouwen, dat zij reeds begonnen te
verliezen.
D-och de tijding van Ja.n Casimirs abdi
catie.. en van de onmogelijkheid om- zich
staande te houden kwam- aan de ooreb van
de vrouwen, het dienstvolk en de soldaten.
00* soldaten begonnen te mopperen over de
stijfhoofdigheid der in den krijg onbedre
ven monniken, en vervolgens sajun! te rot
ten en onder elkaar te mompelen. Een' ze
kere kanonnier gaf den raad, dat de solda
ten zelf de zaak ter hand moesten nemen
en zich met de Zweden in verbinding stel-
zonkoopt den tijd af, want de dagen zijn
boos: zit derhalve niet onverstandig, maar
tracht te kennen, wat de wil Gods zij.
Pu-inkt u ook niet dronken aan den wijn
hierin is wulpsehheid; maar wordt ver
vuld met den heiligen Geest. Onderhoudt
elkander met psalmen, lofgezangen en
geestelijke liederen; zingt en looft des
Heer in uwe harten; dankt God den, Vader
altoos, voor alles, in den naam van onzen
Heer Jezus Christus. Zijt elkander on
derdanig in de vreeze van Christus.
Evangelie ,J,oannes IV. 4953.
In dien tijde was er een koninklijk hove
ling, wiens zoon te Caphar-naüm ziek lag.
Hij', hoorende dat Jezus uit Judeë naar
Galilee was gekomen, ging naar Hem', en
verzocht Hem dat Hij wilde komen en
zijnen zoon genezen, dewijl hij' begon te
sterven. Jezus zeide hem dan: tenzij gij
teekenen en wonderen ziet ,zoo gelooft gij
niet. De hoveling zeide HemHeer, kom!
toch, eer mijn zoon sterft. Jezus zeide
hem: ga henen, u,w zoon leef't. Die majnl
geloofde het woord, hetwelk Jezus hem
zeide, en ging henen. Als hiji nu hcjnan
ging, kwamen zi,he knechten hem te ge-
moet en boodschapten hem, en zeiden dat
zijin zoon leefde." Hij vraagde hun dan het
uur, waarin hij beter geworden was. En
zij antwoordden hem: gisteren te zeven'
uren heeft de koorts hem verlaten. Du va
der begreep dan dat dit hetzelfde uur) was,
waarin Jezus) hem zeide: uw zoon leeft.
En hij! geloofde en zijn geheel huisgezin.
DATGENE, WAT, BLIJFT-
In een heel klein mooi oud historisch
kerkje in een bergdorpje, ergens in Zwit
serland, heb' ik er over hooren spreken,
zoo schrijft A. v. H. S. in de Vrouwen»»
kroniek vau den „Nederlander"
Over het hoogste en over het beste.
Ik zie het nog allemaal precies voor më.
Een zonnige morgen was het, maar iu
het kerkje was het licht gedempt. Een
jonge ernstige stem over het geloof' en
over de hoop. „Deze dingen blijven
zei hij als al het andere verdwijnt ea
dan blijft ook de liófde cn zie deze is de
meeste". Ik heb er na dien zoo dikwijl
aan gedacht. In de laatste weken, als
dan ik anders een geheel jaar waarneem,
zoovele gestalten me voorbij-film en, meer
als ik zooveel menschen zag in hunnó
verhoudingen tot anderen. Verhoudingen
die knelden of gloeiden, verteerden of hin
derden; zoo vaak heb ik tot mezelf ge
zegd
„Als wij, vrouwen, het maar beter be
grepen hoe God /ons dat mooie eh dajt
blijvende zoo vlak naast het hart heeft)
gelegd. Hoe Hij ons priesteressen maakte
van datgene dat nooit vergaat".
Ik zag in den trein een kindje, da.tr
■waarlijk erbarmelijk snikte zoo'n lief
klein snoeperig kindje dat het je hart
zeer deed er naar te kijken.
„Het kindje is misschien heel moe?"
vroeg ik aan de jonge vrouw, die er naast
zat. Ze keek me aan met oogen, die zelf
heel veel geweend hadden en zei met
zachte stem: „Dit kindje heeft haar va
der achtergelaten boven op den borg, waar
hiji ziek ligt. We kunnen er maar eens in
de drie maanden heen, omdat de reis; zoo
duur is, maar nu moeten we weer naar.
huis", en ze nam het kindje in haar ar
men en zei al maar vertroostende lieve
woordjes en aardige dingen, zooals alleen
maar moeders kunnen zeggen en 'het duur
de geen kwartier o ihet kindje was vol-
ikomen vertroost, lachend bezig ïnefc de
pop uit te kleeden.
Zoo mooi: datgene dat blijft, en dat
niet vergaat.
Ik zag, een gewone vrouw zitten ergens
een eind van me af.
Ze was leelijk, en ongracieus, en ik de
creteerde wreed, dat ze geen enkele
charme had.
T;oen zag ijk over dat gezicht heentrek
ken een j^lans die het heelemaal veran
derde. i
Ze zeide een paar woorden en, keek
iemand aan.
Ze was als een huis, waarin de. avond
zonnestralen, de ramen doen goudglanzen.
Ze keek haar man aan met een) Mi*
van liefhebben ik kon hem niet goed
zien, maar haar vermóoid gezicht bleef
me lang bij, er lag van alles) itt die .uit
drukking van aanhankelijkheid en vertrou
wen, teerheid en overgave. Zoo mooidat
gene dat blijft en niét vergaat.
Pi wee oude menschen zag ik mekaar
len omtrent de overgaaf der vesting. An
deren stemden met die gedachten in; er
waren er echter ook, die zich niet alleen
tegen het verraad verzetten, maar dit ook
dadelijk ter kennis van den prior brachten,.
Pater Kordecki, die met het grootma
vertrouwen op de macht des hem,els de
grootste aardsche werkzaamheid en om
zichtigheid wist te vereenigen, verstikte
de zich heimelijk verbreidende samenzwe
ring in hare kiem. 1
Vóór alles joeg hij genoemden kanonnier
en andere raddraaiers van de samenspan-
ning de vesting uit; vervolgens verdub
belde hij de maandelijksche soldij der be
zetting 'en nam haar een eed ai', dat zij tof
den laatsten druppel bloed het klooster
verdedigen zou.
Hij verdubbelde echter ook zijn waak
zaamheid doordat hij, besloot, zoowel de
huursoldaten als ook de edellieden, en zelfs
zijne monniken nog scherper in het oog te
houden. De oudere paters, werden voor het
nachtkoor bestemd; de jonge geestelijken
werden verplicht, behalve den godsjdienst,
ook dienst op de muren le doen.
Den volgenden dqg werd een wapen
schouwing over het voetvolk gehouden;
elk bastion werd onder een edelman met
zijn dienstvolk, tien, monniken en twee
a
Vort mot F ord
Henri Ford doet inner als -Fet wereld
vo' duw nu met horzel-achtigo machine
tjes, die stof opjagen en benzin» v.eran-
deren, in stank'.
Henri Ford pent artikelen hoe je rijk
kunt worden; Ilenri Ford schrijft boeken
wat een zakenman moet doen oü laten;
Henri -Ford do-et, ik zag. het zelf, wonJër-e
dingen -en bracht opnieuw de industriële
wereld in verbazing door het invoeren
wan een Vijtdaagsche veertig-uiige -werk
week op zijn fabrieken, waar een slordige
200.000 werklieden zich 'bezig houden.
Het 'is een kwestie van zakendoen,
verklaarde Ford; het gros van alle arti
kelen wordt verbruikt door dei mienschen
die ze .vervaardigen. G-eei hun voldoenden
vrijon tijd en hun behoeftean zullen stijgen.
Dn ges-tegei» consumjjtie maakt grooter
productie mogelijk en het massa-product
leidt tot prijsverlaging..
V.olgen-s F'ord zijn dus -ue producten er
liet voor de menschen maar dia mjenisoheni
.voor de producten, wat in goed) Zeeuwsch
wil zeggen dat je moet lejvien, om) te eten
en aiet and&rsona-
Amerikaansch christendom?
iFord denkt tnans niet langer aan, een
ttiinjimiwn'-loon Zoo weinigen, van ztijp
arbeiders ontvangen dat miinimuml-loon,
dat 'het beginsel thans g,een 'practische
waarde m-eer heeft. Hij-, is van/ meening,
dat een man beta,aid, m-oet wo-rdon, naar
wat bij waard i» en diat zjijl, die niet. me'etr
waard z-ijn da» 'net mmimiU|nt-loon, eigen
lijk maar moe-ton heengaan.
Da.t bet-eekent dus: smijt de mind-er-We-
deeliden, op de ked'ün.
Mo dunkt H-enri Ford) is niet veel beter
dau oen liberaal op ziin slechtst.
Toch ligt ee«. halve, wereldf voii bewon
dering naar Henri op te zien; wanneer je
het geld hebt, b-:zit je immers d'o wijsheid
nietwaar 1
Men is blijkbaar vergeten, dat dezelfde
-Ford voor eeni-ge jaren, ondank* al zijn
bl-uf van, ik wë-et bijna, over -den kop is
gegaan en men snapt zeker niet, dat wtan;-
neer Amerika slechts de helft van Euro
pa's ongemakken had, alle auto's van F-ord
in gezelschap van zijn theorieën naai de
maan -tuften.
Vort met Ford zijn snorkerijlm!
UITKOK.
aankijken, ze noemden elkaar een Gods
geschenk. Zagen ze dan niet de rimpel?
en de vouwtjes, en de plooitjes in de eer
tijds jonge gezichten?
Ach! wel neen! het beste dat nooit ver
gaat en dat geen water van de zee kan
u.itbl,usschen, was in hun bezit.
En ik ben zoo blij, dat ik het niet al
leen ben die deze dingen waarneem eh'
mijn hart er mee verwarm in een wer.eld
waar het al doller en gekker en decai»
denter wordt.
AA7at een troost waar zooveel deugde
lijke dingen over de landen gejaagd wor
den en aan 't verdwijnen zijn, e elk ha-
denkeud mensch zich al -minder en min
der gaat thuisvoelen in dit ondermaan-
schc. Als wij vrouwen dit maar beter be
grijpen. We zijn zoo vaak zoo hoogmoedig]
op zulke dwaze dingen.
We vinden het zoo mooi als we hejfc
werk aan kunnen van een man.
We zoo trotsch op eigen verdiend
geld. We tillen zoo vaak ver boven, onze
krachten. We praten mee, heel hard, op
de markt van het leven.
We dingen mee met de eerzuchtige^
naar de voorste rijen. -
We verbeelden ons, dat door onze
knapheid we de wereld zoo'n heel eind
vooruitbrengen. En we vergeten dat het
liefhebben eerst recht een vrouwen'-
deugd is, en dat God zoo'n heele bijzon
dere gedachte in 't vaderhart heeft ge
had, toen Hij een vrouw heeft geschapen.,
Deze tijden zullen voorbijgaan en ook
deze menschen zullen weldra niet meer,
zijn maar de schoonheid die Hans Hol
bein in de wereld zag en aan de Madonna
van het altaarstuk van Biirgemeister..
Meier van Basel schonk, kan niet vernie-
■tigd worden. Ergens zal ze altijd te vin
den zijn, daar waar de eenvoudige harten
wonen die weten dat de liefde de meeste
van allen is.
vertrouwbare kanonniers gesteld. Zij allen
waren verplicht, de hun toever(go(u.wde
posten dag en nacht te bewaken.
Zoo werden niet alleen de plannen tot
overgave van de vesting te niet gedaan,
maar men nam ook de verdediging nog
ijveriger ter hand.
Daags daarop ging pater Kordecki om
de muren rond, als een schaapherder om
zijn kudde; hij, zag, dat alles- in orde was,
glimlachte blij'de, prees de officieren en
soldaten, en op Czarniecki toetredend, zei
de hij stralend„Een nieuwe geest ia in de
harten gekomen, het overige zal de gunst
der allerheiligste Maagd bewerken, en ik
zal de onderhandelingen op nieuw aankoo-
pen. Wij zullen de zaak rekken en sle,
pende houden, want daardoor wordt men-
schenbloed bespaard."-
Miller, voor wien de belegering geen
gunstige resultaten opleverde, haakte ins
gelijks naar het sluiten van een verdrag e'n
greep elke gelegenheid hierto,e aan. Deze
bereidwilligheid verheugde pater Kordec'ki,
want hij raadde gemakkelijk, dat biji den
vijand de zaken niet gunstig moesten
staan, als deze zoo verlangde om tot- een
einde te komen.
(Wordt ver.volgd.)
