iming SCHOOL Brillen sch- Tarwebrood ;ker, bakkerij, (©TE r- ■C.", 60ES aas/ bij ROOT, Tweede Blad De Broeders-Congregatie van 0.-L.-Vrouw van Zeven Smarten Voor de tweede maal getrouwd ige prijzen. rat groeit en bloeien, :EL en koopt S3 - Goes. atschappij van 1824, 5CHE COURANT i en Brillen Kade 16, GOES ZATERDAG 31 JULI 1926 NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT 's Kindermeel OEDEREN. Bank te Goes, feuilleton BUITENLAND liard R.-K. WEDUWNAAR Iwonende kinderen, eigen lende, zoekt kennismaking lejaard R.-K. WEDUWE of iCHTER, om na weder- edvinden een huwelijk aan .eheimhouding verzekerd. |ider letter P. Bureau van 12043-9 PRIMA orststraat 22, Goes. p groote keuze voor wend© prijzen. ile van HH. Doctoren. ,k en net. r2l'27-80 J aan huis bezoeken. Innen uit. Zoo ook line van het voedsel 12 11686-48 Qs de aanwijzing op doet Uw kleine >ORNIS en DER SMARTJES. 7 bchure aan JAR Co., Westzaan. S DEN HAAG. EXTERN AAT- n, Behandeling der N.8, N.17 en N.18. houden. 12094-82 recht op succes. 9781-S AwSvl ZAgf TsmrÈ DCURREERENOE PRIJZEf* 'ZEE, onderling als tegen e<c t door tie. i. 't Zou niet te verwonderen zijn, als een oï andere lezer, bijl het zien van boveu" staanden titel denkt: „Alweer een nieuwe Congregatie". Misschien schudt hij' er meewarig het hoofd hij1, „omdat er al zooveel Zusters en Broeders in ons land wonen". Laat ik echter dien oningewijden lezer even geruststellen met de mededeeling, dat bovengenoemde Congregatie geen aan spraak kan maken „nieuw"- te zijn, daar Zij in dit jaar haar 75-jarig jubilé hoopt te vieren. Toch is Zij onder haar officiëe- leu naam nog maar weinig bekend; maar als wij zeggen: ,,'t Is de Congregatie der Broeders van de Heibloem", dan zal me nigeen, die eerst op zijn gelaat een „Nooit van gehoord" te lezen gaf, al spoedig blijken geven, dat die klank hem niet onbekend is: De eerw. Broeders Collec tanten van de Pleibloem toch, deden al zoo menigmaal een beroep op de weldadigheid van Neêrlands Katholieken, dat zij' van Noord tot Zuid, van Oost tot' West in het land bekend zijn. Een nadere kennisma king zal ongetwijfeld aan velen, dié belang stellen in al wat op charitatief gebied van Katholieke zijde geschiedt, welkom zijln. De Congregatie van O. L'. Vrouw van Zeven Smarten, waarvan het Moederhuis gevestigd is te Voorhout, werd vóór 75 jaren gesticht te Amsterdam door den zecreerw. pater A. Frentrop S. J. en den zoereerw. heer pastoor P. J. Hesseveld. Pater Frentrop was in de vijftiger jaren in Amsterdam een bekende persoonlijkheid. Verbonden aan de „Krijtberg" had hij atllo gelegenheid zijn groote gaven va» geest en hart ten dienste, te stellen van het katholicisme in de Hoofdstad. En hïj deed het ook op vruchtbare wijze. Niet alleen was hij een beroemd en gezocht prediker, een ijverig missionaris, een biechtvader, wiens biechtstoel steeds door penitenties; werd omringd, maar ook naar buiten vond zijn ijver een vruchtbaar arbeidsveld. Hij zag de vele nooden van de volksklasse in die groote stad en vond al spoedig edel- moedigfc mannen, die met hem' bereid wa ren, pogingen aan te wenden, die nooden te lenigen. Hi, stichtte de „Hcercnvereeru- ging van Weldadigheid v. d. Allerh. Ver losser", een vereeniging waarvan 's Lands Hoofdstad onschatbare weldaden te dan ken heeft. Scholen werden gesticht, armen onder steund, Huizen van Liefdadigheid openden hun poorten, om der hulpelooze jeugd een veilig toevluchtsoord te zjj'n. Onder deze Gestichten' vraagt het St'. Aloysusgesticht in de Elandstraat onze bijzondere aan dacht. Het werd opgericht in 1846 en Pater Frentrop vond in de Eerw. Broeders der Onbevlekte Ontvangenis nit Maastricht, de geschikte verzorgers van de arme jon- gena, die er in werden opgenomen. Den Eerw. Broeders word volop gelegenheid geboden om hun geest van offervaardig heid, van liefde, ook voor het hulpbehoe vende kind te toonen. Het nieuwe gestich- tje was meer dan arm. Vaste inkomsten waren er niet; men moest leven van de onregelmatig inkomende giften van lief dadige Amsterdammers. Daarbij was de huisvesting zóó gebrekkig; ontbrak er alles aan, wat eenig gerief kon schenken, dat wij niet. weten, wat méér t'e moeten bewonderen, het onversaagde Godsvertrou wen van Pater Frentrop, of de edelmoe dige liefde, waarmede Broeder Vincentius en zijn metgezellen zich wijdden aan hun werk. In 1849 werd de Z.Eerw. heer Pastoor. P. J. Hesseveld uitgenoodigd de geeste lijke verzorging van het St. Aloysiusj- gesticht op zich te nemen. Zijn Eerwaarde tras toenmaals R'ector van het oude-Mon- nehuis „Brentano" te Amsterdam. Jaren achtereen echter had hïj! als Professor medegewerkt aan de vorming der Seini naristen van het Klem-Seminarie „Hage- veld". Hij was daar de geliefde, leeraar der studenten, de vertrouwde vriend en leidsman, tot wicn niemand ging iri be druktheid of droefenis, zonder met opge klaard gelaat en verruimd hart weer te keeren. Bekend is zijn ijver ter verbrei ding der godsvrucht tot de Allerh. Maagd Maria; hij' richtte in het Seminari de Broe derschap op van den Levenden. Rozen krans die al spoedig haar leden telde door geheel Nederland en die zoo machtig mede. werkte om de, door de Jansenistische dwa .46) -o- Op de schrijftafel stak de sleutel. Het kistje Was spoedig gevon.de®. „Kora nu'', drong Ellinor op haar beurt en als een opgejaagd ree vloog zij voort ■Vóór Cinthia's deur stieten zij op Vie tor, die zijn vrouw in de armen droeg. Zij had, in den eersten schrik het bewust zjjn verloren en rust je in zijn armen ih dezelfde houding als toe® hij ha.ar h a idle schipbreuk naar huis gebracht had. (Ellinor bleef aarzelend staan. „Verder, verder 1'! riep haar vader haar toe. Thans nam Bob haar op zijn 'armen en .droeg den lichten last, zoo snel hij kopen kon, langs de reeds hier en daar brandende' trap naar beneden. -Dicht achter hem volg- de Victor met zijnt zwaardere vracht. 7, hetzelfde oogenblik, toen de laatste huiten ,de huisdeur trad, stortte een stuk brandend hout naan beneden en;.viel dicht acuter hem op. den grond neer. Ya® alle kanten stegen angstkreten op, men meende, dat hjjf getroffen was. Hn •voelde hoe Cinthia hevig ineenkromp lingen verkoelde devotie tot de „Lieve Vrouwe" wederom in eere te herstellen. De gevierde leeraar, altoos zwak en zie kelijk, zou aan de hem zoo beminnemdte jeugd ontrukt worden. Zijn toenemende krachteloosheid maakte het hem noodzakelijk, ontslag te vragen uit zijne bediening, en we kunnen ons voorstellen, wat leegte er ontstond op 't oude Seminarie, maar ook in de harten zijner geliefde studenten toen „Mijnheer Hesseveld" was vertrokken. Na 75 jaren echter zien we in deze ge beurtenis een beschikking va® Gods Voor zienigheid, Die den zwakken, lijdenden, maar zoo werkzamen en edelmoedigen miester uitgekozen had, om mede te wer- ten tot volvoering van Haar hooge Raads besluiten. Nauwelijks was pastoor Hesseveld in het armoedige gestiehtje in de Elandstraali gehuisvest, of hij toonde, wat een groot hart hij in zijn lijdend lichaam omdroeg. Voor zijn kinderen was hijl alles; he® gelukkig te zien en braaf, 't was zijn eenige vreugde. Daarvoor leefde hïj', daarvoor gaf hij, ?at hïj bezat, daarvoor werkte hij ook met ongekende inspanning, en schreef boekje na boekje om van de inkomster ervan zij'n kinderen te onderhouden. In den loop van het jaar 1851 geraakten pater Frentrop en pastoor Hesseveld in groote ongelegenheid. Het Hoofdbestuur der Maastrichter Broeders zond bericht, dat in September 1851 de dienstdoende Broeders het St. Aloysiusgestieht zouden verlaten. Wel waren de beweegredenen, die tot dien maatregel leidden, alleszins to billijken, doch waar moesten de beide eerw. heeren de krachten vinden, die zich met het opvoedingwerk wilden belasten? Na rijp beraad besloten zij pogingen aan to wenden om een nieuwe Congregatie op to richten. Zij' wendden zich tot den hoog- eerw. vice-superior der Hollandsche Zen ding, mgr. Carolus, Graaf Belgrado, die zijn hooge goedkeuring aan de plannen hechtte, en. den beide eerw. heeren allo hulp toezegde. Edelmoedige jonge mannen boden zich aan en 21 September 1851 werden de eerste acht Broeders der Nieu we Congregatie ingekleed. Zorgvuldig wa ren zij voorbereid geworden, door beide eerw. Stichters, die niet nalieten de toe komstige' grondleggers der nieuwe Reli gieuze gemeenschap te wijzen op welk eèn offerleven zij' zich moesten voorberei den. Maar de met heiligen 'ijver vervulde nieuwelingen, zij telden de zorgen niet. die hen wachtten, en met moed begonnen z ijhet leven van armoe en ontbering, God ten eer, ten zegen van de arme kinderen, die aan hun vderalijke leiding werden toe vertrouwd. Nog steeds was 't St.-Aloy- sius gestich t arm, en naarmate het aantal bewoners steeg, waren de behoeften groo- ter. Dikwijls werd er gebrek geleden, maar sterk in 't. vertrouwen op Hem, Die de Vader en Verzorger der weezen en onge lukkige» is, werd geen kind afgewezen, zoolang nog een plaatsje aan tafel bezet kon worden, zoolang nog een legerstede beschikbaar was. Het voorbeeld van den pastoor werkte op allen bemoedigend Wonderbaar werd zijn vertrouwen op Gods goedheid menigmaal beloond. Men vertelt van hem, dat hij in een oogenblik van hoogen nood bij' Jezus in het Tabernakel zijn leed klaagde. Ver- trouwvol tikte hij aan Jezus' armelijke woning en zie, zoo zegt ons de overleve ring, een onbekende gever bracht aan de gestichtspoort bet antwoord van den Za ligmaker. j,Dc Tijd" schreef na den dood van den pastoor„Hij' was het werktuig der Voorzienigheid en dikwerf deed hij, door 't wonder zijner liefdadigheid, wat wij in onverdrachtelijken zin zouden noe men het wonder van de vermenigvuldi ging der brooden". De beide eerw. Stichters ondervonden al spoedig, dat de beoefening van het eene goede werk, dikwijls de behoefte aan een ander, niet minder noodzakelijk werk ten gevolge heeft. Zijl hadden de zorg voor een aanzienlijk aantal jongens op zich geno men, maar onder hun jeugdige bescherme lingen waren er, die de verleiding der groote stad geen weerstand konden bieden en in den maalstroom van het stadsleven verloren dreigden te gaan. Pater Frent- trop s waardige geest had al spoedig een plan ontworpen, dat, zoo het ten uitvoer werd gebracht, redding zou brengen aan die zwakkere broeders. Een „Huis" moest er komen, ver weg van de stad, waar die kinderen, met de frissche buitenlucht, ge zondheid naar lichaam en ziel zoudenl inademen. Daar kwam den pater ter oore, dat een landgoed, „De Heibloem" genaamd, en „Wees kalm, liefste!''1 (fluisterde:"hij'haar; ine, _;lwij zijn gered,'"- Zij werd al z!whaider en zwaarder. Hij snelde door de vc-ranjdia naar d|pntuin, Bob' volgde met Leonore. Op een dichtbeschaduwde: plek, iwiaax ld® roode vuurgloed nog slechts uit de verte doordrong, legde Victor zijn vrouw op het grasperk neer. Zij verroerde zich niet, „Zjj is bewusteloos," kreet, hij,"de plotse linge schrik heeft haan in onmacht doe® vallen". Ellinor sprong van Bobs arm af. ..Breng water hier!" riep Victor. Bob bleef onbeweeglijk staa» en blikte ontzet op Cinthia's aangezicht neer, dat juist door don roode» weerschijn dier op nieuw aanwakkerende vlammen helder ver licht werd Was dat onmacht? Ellinor had hem het) geredde kistje in de hand gedrukt en was 'weggesprongen, om het verlangde water te halen. Victor knielde naast z'ijim vrouw neer en poogde mot een haas/,, dia e«jj noodlottig voorge voel verborg, haar koud geworden handen te verwarmen; „Cinthia, injju Cinthia riep hij, kom' tot je zelve, wij zijn alle® fa veiligheid, kom weer hjj, liefste I" Zij bewoog rich niet, zijn angst, steeg met iedere seconde. Achter hem stond Beb, eenige uren van Roermond in de gemeen ten Heythuyzen, Roggel en Mcyel gele gen, te koop werd aangeboden. Hij be schouwde deze mededeeling als. een be schikking en vingerwijzing Gods en on verwijld toog hiji aan den arbeid om tot zijn doel te komen. Het landgoed moest de kapitale som van f 35.000 kosten, maar geen enkele penning was de Pater rijk. Sterk in zijn Godsvertrouwen had hij! spoedig eenige liefdadige dames: weten te bewegen, hem tegen een matige rente de benoodigde som te leenen, en nog geeto jaar, nadat de eerste Broeders der nieuwe Congregatie waren gekleed, reisden twee hunner, Br. Josephus en Br. Petrus naar midden-Limburg om het tweede „Huis"- te openen. (Slot volgt). DUITSCHLAND Het ontsluierde geheim. De correspondent van „Dé Tijd" schïjlfl: Ongetwijfeld' herinneren de letters zich nog de correspondenties, welke ik maan den geleden heb gewijd aan het zonderlin ge avontuur der z.g. Groonnorstiu Anas!- tasia, dia als eenïg overgebleven Czaran- dochter aan dan Moedigen moord in da gevangenis van Jékatarinenburfr ontsnap: eit op romantische wijze via Boekarest at Scandinavië in een B.erlijlnsch .zie kenhuis terecht gekomen zlou' zijn. Maan den lang is de ziekölïjk© sn zwakke vrouw, die in een sanatorium alhier m'el bijzondere waakzaamheid werd verpleegd' een ycorwerp geweost van de nietrwsgie* righein der, publieze opanjie en een wel kome) buit voor hel sensatie-nieuws der dagbladpers. Volgens de geruchten, welke in 0,2 kolonie 'van Russische .ujtwijk'ei- lingen alhier gretig werden yoortgezieftld en toe welke het gedrag' der patiënte vei lerlei aanleiding gaf, zou de goheimlzjn- niga vreemdelinge bij den moorn op. do Czarenfanrilio door -een medelijdenden ofi ficier uit de bezwijming, welke haar dia toegebrachte worden hadden veroorzaakt zijn opgenomen en op een ptesehikt oogen blik .uit de tyrannieke hkhvakiing Hed bolsjewieken zijn ontvoerd. *Na dalrijkij avonturen zou zij, ten halve hersteld, in Roemenië zijn aangekomen, waar -zij' na twee jaren haren beschermer .huwde. Uit dit huvvslyk zon een zoon Alexius zïjh ge boren, 'die later door Bolsjewieken nit Boe karest zou zijn opgelicht en ontvoerd, en van wien sedert elk scoor verdwenen is. Hoa de z.s. grootvorstin .Anastasia na veel Ontbering en lange omzwervingen eindelijk in het B.érïjjhsche sanatorium geraakte, heb ik' vroeger omstandig ver haald. Ofschoon er tot dien geen twijfel oivar was. dat in Jekalarinnenburg alle leden van het keizerlijk huis zonder uitzondering waren vermoord, en van fiat begeleidend gevolg alleen tte nanferdienaar Wolkow zich uit ae gevangenis had kunnen red den, vond de legende te Berlijn gr Mig geloof. Inderdaad toonde het uiterlijk der vreemdelinge eenige overeenkomst met die van de Czarendochter Anastasia. en somtmiga leden "der Russische kolonie; wel'ke vroeger aan het hof te Petersburg hadden verkeerd, wisten kleine verschillen op aannncmejijke vvyz'e uit te leggen. De vron'wt zelf, die zich naar haars mlans naam! Tscheikowskaja noemde, was in haar uitingen zeer vaag. maar liet zich alle toespelingen op haar keiz'erUp'ke af komst! gretig aanleunen. Rekende zij -er misschien ook op. dat haar als! laatst spreeksche erfgename van het Russischs overgebleven C/arerulochter en recht- heerschershuis. het aanzienlijke vefmoi- gen zou worden uitbetaald, dat de Cz'aar vóór het uitbreken van den wereldoorlog', in Noord-Amerika en Engeland op Ban ken had gedepone'-TU. waar het nog door rechthebbenden kan worden opgeëisclit? Reeds een paar maanden geleden is uit du gezamenlijke -onderzo aking en van. dan historicus dr. E. Scraph;m', der Berlijnscho geheime politie, het initiatief der D-uItsche overheden en -der genessheeren én Véi1- pleegsters, die een bijzonder loozicht op da patiënte uitoefenden, reeds omvedcr- legbaar gebleken, dat men hier met een hysterica had te doen. Thans is 'hst geheim voor g'oed ,oni- sluierd. Er werd con commissie naar Roa- inieniü afgevaardigd, welke te Boekarest onder »len 'aldaar levenden vToegeran Russiichen gezant Kosel Pök'Jewski. een wijdloopig onderzoek instelde, waaruit bleek, dat. de geboorte an de ontvoering van den z'.g. zoon der voorgevende Groot vorstin 'Anastasia nooit hebben plaats gehad. die ree'ds alles wist, (wien die ééne blik «dies gezegd had, eni die zich. met diepe gereed hield, dan ongelukkige bij d'e vree- selijlre ontdekking, welkte hij in het vol gende' oogenblik moest doen, helpeed ter zijde te staan. Daar naderden fakkels. Ellinor kwam' ■terug met water twee dienare® volgden ha-aal Victor strekte de hand naar het watelr- uit. zonder def® blik van liet gelaat zijner vrouw af te wfend|en. Hij beproefde haar op te rich te®, haar lichaam viel stijf en levenloos weer inesr. Hij kuste haar en deinsde ontzet .achteruit voor, de koude-, dje z'ij'n lippe® ontmoetten „Licht hieid" kr^et. hij' buiten zich* zalven en sprong op. Bob greep hem' hïj de® arm', „Bedaarsmeekte hij eü traehtje hem. weg te leiden. Maar: Victor slingerde hem va® zich, als ware hij: ee® Zwlakkfe kna.apl „Mama is dbod!" jamtaeirde Leonore, die zich. met eenfakkfel i® die hand naast hajaft' moeder op de knieën had geworpen. „Kijk m'aar, zij is heetehi'aaldiood"'. Toen keerde 'de ongelukkige! ma.n zich om in hot schrille fakkWlieht, lag zij® vrouw vóór hem': een( lij.k! Over het b(l,anke voorhoofd liep ee® sfreep bloed, dat resds gedfoogd'. en ï^it een Trouwens ook uit andere bewijzen is nadrukkelijk! gebleken, -dat da zich noe mfende Tsch-eikowskaja een bewuste of onbewuste bedriegster is. Van enkele1 baar ontbrekende snijtanden .Verklaarde zij, dat deize haar door de geiwearkolvea der soldaten waren uitgeslagen. Een on derzoek door den vpoamaligen tandarts van bet Russische hof. dr. Kostritzlki. bewees deze voorstelling yan zaken als fantastisch, daar de tanden volgens, alle regelen dei' kunst zorgvuldig bleken uilge trokken. De aanhangers van grootvorst Nioolai Nicolajjewitscb, die zich 'in een rbpnar- chislisëhen raad onder ^voorzitterschap, van Markowl II -hebben vereenigd, orga^ niseerden, om, ,haar te beproeven, een! „jour"- in hel sanatorium voor zenuwr zieken, waai- Tscheikowskaja wordt ver pleegd. De officieren Schwabe en Am driewski met barones Buxthowden en gravin Sinai de Tolstói. djie de C'zaristi- seho familie zeer goeffl kenden, warm aan vankelijk getroffen aoor de frappante ge lijkenis der patiënte met groo.trvors:tln Anastasia. Zij. begonnen evenwel te twijfe len, toen zjj een ,paar dagen later, da vreemdelinge uiraoodigden. met hen het Avondmaal bjj te wonen in de Orthodox Russische kerk te Berlijn. ,Hier yiel dan onmiddellijk op, dat het kruisteeken sloepi volgens katholiek g.ehruifc. en toen men haar hierop attent maakte:, geta&kitd zij in de grootste verlegenheid en tracht2 zij het volgens ^a-en orthodoxen ritus te maken. Nofj erger werdhaar geval v.etri dacht, toen een verpleegster tte zonder linge vrouw: verraste terwfji deze .voor den spiegel stond met ©en .portrat van groot vorstin Anastasia in üe hand. en haar hoofdhaar naar- dit model trachtte te fri seeren. i Ten slome werd de vroegere kamerdie naar des Oiuen.i d,e reeds genoemde Wol kow, die sedert den dood van zjjn keizer lijken meester in stelte te Riga leefdie, op verzoek van dien Dgenschen aezant. naar Berlijn ontboden, waar hij! met de pre- tentieuse dame werd geconfronteerd. Cij de eerste ontmoeting verklaarde hij, onmid dellijk, dat zij! met grootvorstin Anasta^ sia niet het minste had uit te s|taan. In een thans door Markow II uitgegeven gedenkschrift word met de) identiteit van fTau Tscheikowskaja voor 'goed afgere kend het geheim, is eindelijk ontsluierd FRANKRIJK Pater Volpette de volksvriend. In een der grootste indutriesteden van Frankrijk, in St. Etienne. vindt men hedeni ©en zeer bekend geworden 'en sociaal ongemeen nuttige inrichting, ean plantaKe- dorri voor arbeidets. Duizienden mijn arbeiders hebben hier hun .thuis dank zlij den Jezuïetenpater Volpette. Zij!» werkzaamtheid van baanbreker-op: sociaal gebied verdient in broederen kring bekend te w-orden gemaakt. Tol; in liet jaar 1894 wa's voor de 90.000 arbeiders Jer stad het socialism^ alles, .luist in dit jaar ontsloeg de staats- vvapenfabriefc een groot aantal arbeiders cu met de werkloosheid dientengevolge steeg de ellende. In dezien algjemeenen nood''kwarnl pater Volpette, tot dan toe leeraar aan liet 'Jezuïetencollege in Sint- Etienne, op den inval de" arbeiders op een zeer praktische wijze te helpen. Hij had van een dame vernomen, die haar arbeiders een stuk tuin mei gereedschap ziaad, .enz., had gegeven. Dit voorbeoiö wilde (hij. navolgen. Do rond de stad geleg'en mijnwerken beschikten over uitgestrekte '.landerijen,, die niet bebouwd werden, omdat de maat schappij slechts aan de bergwerken lacht Pater Volpette zamelde onder zijn kennis- se» de som van 200 francs en pachtté van de maatschappij een groot stuk land. Het was 400 'vierkante meter groot en bestemd voor vijftig arbeidersfamilies. De verschillende stukken werden afgebakend en op een goeden Zondag: trok daj pater er- met 50 'arbeiders Inaar toe. Deze eerste tuinstad' werd Maiiastad gedoopt. Door nieuwe collecten werd het noiodige geld voor het onontbeerlijke gereadschap alsook voor het. zaad opgebracht; vijftig arbeidersfamilies hadden Spoedig een ked-1 nen, welbebouwden moestuin. Ee er .volgde ©en tweede, een derde en e,en vierde stad.).. Doch al spoedig verhieven zich moei lijkheden, zelfs van katholieke zijda. Som mige zagen daarin ee® gevaar voor land- communism© en de radicaal-socialiatSisicihe overheden der stad St. Etienne waren na tuurlijk niet van pater Voipette's invloed gediend. De, burgemeester weigerde dia inrichting van een waterleiding te voor zien tegen den gebruikelijken prijs, ter kleine wond aan del linklen-slaap' gevloeid was. De balk, die achter hen whs neer gevallen, had haar 'hoofd- op de dbo'djelxjke plek, getroffen, Ellinor had de fakel, wier licht haar d« verschrikkelijke waarheid onthuld' h'ald', ver weg geslingerd e® zich wieen'end en kermend op het lyh harer moeder neer geworpen. Als versteend, van schrik en ontzetting s^onid .Victor met gewrongen hande® vóór de groep. Plotseling sprong hij woest, omhoog en trok zich met beide hande® de haren uit het hoofd. „De steen!" schreeuwde hij, en hïj zakte bewusteloos ineen -»• Het; woonhuis w'as lot op de grondvesten afgebrand- Men was er in geslaagd de bijgebouwen en de stallingen voo-i' het vuur te beschermen. In een .der eerstge noemde had Bob' met behulp der dienaren «an voorloopige woning voor zjj® ongeluk kige» vriend en het moederloos geworden meisje ingericht. Oiuthia rusite aa® de zijde van haar grootvader, ten grave gebracht door de treurende liefde van allen, tot wie zij' bij haar leven in betrekking had gestgaant Yan heinde en ver waren deelnemfende wijl dit anders aan alle algemeens instel- lingen jfcn 'zelfs «tan vele 'paxticujliare! ondernemingen toegestaan werd. En des- ondaks staat heden toch zijn borstbeeld en niet -dat ivan Volpette op eon der hoofd pleinen der stad. Weïlicht (omdat hij de groote sociale daad volbracht had van de „Priesterstraat" in ©en „Emife- Zolastraat" te doen veranderen. Spoedig, bloeiden de tuinhuisdorpen rondolM do stad: -„St Joztef", ,',St Ste- p;han". („St. Michael". „Sainte Croix'1' „St. Camjille". Natuurlijk was dat alles ide vrucht van ontzaglijite moeiten en of fers. „Wanneer zult fb toch ^ens' sen- maal met die stichtingen uitscheiden?" vxoea mten vaak 'schertsendfefwij.z'a aan den pater. „Wanneer ik duiztend' tuinen gesticht heb." gaf hij gaarne ten «ant woord. Qiii 'ging f achter ,verdei' en bijt zijn dood, had h» er 1500 Ünaericht voor even zooveel arbeiders-families. Allen be schouwden hem' als hun grootsten wét- doener. De tuinen staan onder beheer van een ltaad, door de aibeidters geozien. 'Om 'een tuin te verkrijgen, stalde p-aler Volpette de volgende voorwaarden: 1, Men mag niet reéds ergöns anders een huis en ©en tuin bézitten, di-a voor eiaen behoeften toereik-anti 'is; .2 mjen jnloet als een {net en z'edlélijk! rnonsch bekend staan; 3, men mag op Zondagen in de tuinen ten 'huizen niet .werken;; 4, men mag zjjn tuin niet aan anderen verhuren; 5, de tuin moet ztoo goed! mo gelijk bebouwd! worden; ©lkieen is echtar vrij ta verbouwen, wat hö wil. Men heeft het pater Volpntta tot een verWijt gemaakt, -dat hïj' gieenerlei voor- voorwaarde met betrekking tot het gods dienstige leven stelda. Rij. informeerde niet, of men lëk'rkelijk getrouwd was on of da kinderen igedoopt waren. Ook uitge sproken socialisten en vijanden van de Kerk wierden /zoncfer tmeer «toégalaten. Aan een, die (hem dit als onjuist, voor wierp, antwoordde hij: „U begrijipt niets van mijn idee, noch iets van d© Pa,usel!jjksl Encycliek over h-et 'arbeidersvraagstuk. Ik wil dat ide j menschen 's avonds eien wama soep ent een 'g-éz'ellig, tehuis vinden. Want hoe kunnen'wij anders aan h©n die honger hebben, het Evang-elia der liefde prediken, waWeer wij xverziuiimen jien werkelijk te helpen." En juist d-ezie behan deling voerde de menschen naar die Kerk terug. Vele arbeiders zijn door zijn „syi- teöm". 'kerkelijk getrouwd en lieten hun kindere» doopien. Toen pater Volpette stierf, «was hete rou.w in alle arbeidersgezinnen di® wtisten een goede® vader te hebben verloren. RUSLAND De moord op Raspioetjn Dezer dagen hebWeh de bladten' eeniige! vooxd'jen nog ootbekemida brijzo'ni:ldr?iedJen meegedeeld over dén möorjdl op dien gje-i heimxinnige® Russische» monnik Raspoe- ■tin, die zoo'n groote rol i® .'het «leveni der tsarenfamilie gespeeld heeft ©u zoo veel invloed op de „hooge politiek" in Rusland heeft uitgeoefend. De „Daily Telegraph'' maakt intus- seken eenige verdere tot ®u toe ongepubli ceerde details overr het geval' openbaart Vijf 'personen waa-ji» in' het mOojrjdj- oomplot betrokken pirms Fclijx Yous- sopdf'l1, grootvorst Dmitri, Pnrishkevitdh Suhortin (een persoonlijke vrienid van prins Youssopoff!) en dr. Lazövept, dile het ver gif leverde, dat later aan Raspoetin werd gegeven. L'aat ih! dein ftvtrnrd! vajni 16 Dtecernhnr: reed prins Yousso'po®1, rn'eil) dr. Lazovert als chauffeur, naar Raspoetin's woning en, na de® waeMhebbaDden' soldaat te hebben gepasseerd, gingte® zïji de dónker» trappen opl Raspoetin opende zelf de deur e® ging mtót Youssopo'ff! mtee, -dja hem' tot ee®1 be zoek aan zijin paleis hajdj uifgenobdigld. De rit duurde slechts kort en weldra was m'en in 'ifc paleis aajngebtnid, walar Raspoe tin de kamers bezichtigde en biewüu'd'eïld16!. Da ai-na, ging me® aa;u' tatflel zikban'.' Midden op de tafel stonid'é®) lekker,ndjlen,' 'w'aarva® er som'migo 'wlaren uitgehold e® mét vergif gevuld Er stonden ook ifles- sclien wijd e®! glaze®. Tiwled glazen- waren reeds gevuld m'et' w'ij® en vergift. Raspoetin dronk slechts thee. De lekker nijen wees hij va® de ïrainld. Hij' scheen arg waan te koestere®. Ten slotte wist men heml aan het drin ken te krijgenhij droolkl de glazen ver giftigden wij® uit. Maar hetj gif miisto zijn ui-twerking. Youssopo'tlfi werd, !w;anhöpigj en besloot met ee® revolver e«n einjda aanl 'Easpoetin'» leven' te m'aken. De monnik Was' intussehen! van zijn z'e- vrieuden op; de jobstijlding komen toe snellen. om' de algemeen; geachte vrouw- de laatste, droevige eer te bewijze®. De wedu'wb.aar werd met) welgemeende aanbiedingen bestormd, om' hem' en zijn kind van het sehouwtooneel zijns onge- luks. van de vereenzaamde plek weg te brengen. Doch alle pogingen zijher vrien den leden schipbreuk op zij® stomtotei schier wanhopige smart. „Legt mij bij haar in het graf!" gaf hij somber ten antwoord. Hij sloot zich dagenlang in zijjn 'kamer op en bracht de nachten bij' het graf zijner vrouw dóór. Schier met verontwaardiging Wees Elli nor iadexen voorslag af, om1 de dïoevige plaats tjjidelijk te verlaten, „Er zal wel weer e^ntïjld komen," zeide zSjj „dat papa- mij noodjg heeft. Dan móet hiy me vinden" Het kind' was in dien eenen onltzetteh- dpn nacht als het war© vele jacen' ouder geworden, haar jeugdige geest W'as vroeg- tijdig gerijpt in het louterend vuur der droefenis. Zij beweende ha,a,r móeder mtet* oprechte, bittere smartmaar zij* zag e® voelde, dat haar vadeij nog ongelukkiger was dan zij, e® de aanblik vaa dit verldlrielti ondierdrubte elk'e uitbarsting van haar eigen kinderlijk' wee. (Wordt vervolgd.).

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1926 | | pagina 5