iming
SCHOOL
Brillen
sch-
Tarwebrood
;ker, bakkerij,
(©TE
r-
■C.", 60ES
aas/
bij
ROOT,
Tweede Blad
De Broeders-Congregatie van
0.-L.-Vrouw van Zeven Smarten
Voor de tweede maal getrouwd
ige prijzen.
rat groeit
en bloeien,
:EL en koopt
S3 - Goes.
atschappij van 1824,
5CHE COURANT
i en Brillen
Kade 16, GOES
ZATERDAG 31 JULI 1926
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
's Kindermeel
OEDEREN.
Bank te Goes,
feuilleton
BUITENLAND
liard R.-K. WEDUWNAAR
Iwonende kinderen, eigen
lende, zoekt kennismaking
lejaard R.-K. WEDUWE of
iCHTER, om na weder-
edvinden een huwelijk aan
.eheimhouding verzekerd.
|ider letter P. Bureau van
12043-9
PRIMA
orststraat 22, Goes.
p groote keuze voor
wend© prijzen.
ile van HH. Doctoren.
,k en net. r2l'27-80
J aan huis bezoeken.
Innen uit. Zoo ook
line van het voedsel
12 11686-48
Qs de aanwijzing op
doet Uw kleine
>ORNIS en
DER SMARTJES.
7
bchure aan
JAR Co., Westzaan. S
DEN HAAG.
EXTERN AAT-
n, Behandeling der
N.8, N.17 en N.18.
houden.
12094-82
recht op succes.
9781-S
AwSvl
ZAgf
TsmrÈ
DCURREERENOE PRIJZEf*
'ZEE,
onderling als tegen e<c
t door
tie.
i.
't Zou niet te verwonderen zijn, als een
oï andere lezer, bijl het zien van boveu"
staanden titel denkt: „Alweer een nieuwe
Congregatie". Misschien schudt hij' er
meewarig het hoofd hij1, „omdat er al
zooveel Zusters en Broeders in ons land
wonen".
Laat ik echter dien oningewijden lezer
even geruststellen met de mededeeling, dat
bovengenoemde Congregatie geen aan
spraak kan maken „nieuw"- te zijn, daar
Zij in dit jaar haar 75-jarig jubilé hoopt
te vieren. Toch is Zij onder haar officiëe-
leu naam nog maar weinig bekend; maar
als wij zeggen: ,,'t Is de Congregatie der
Broeders van de Heibloem", dan zal me
nigeen, die eerst op zijn gelaat een „Nooit
van gehoord" te lezen gaf, al spoedig
blijken geven, dat die klank hem niet
onbekend is: De eerw. Broeders Collec
tanten van de Pleibloem toch, deden al zoo
menigmaal een beroep op de weldadigheid
van Neêrlands Katholieken, dat zij' van
Noord tot Zuid, van Oost tot' West in het
land bekend zijn. Een nadere kennisma
king zal ongetwijfeld aan velen, dié belang
stellen in al wat op charitatief gebied van
Katholieke zijde geschiedt, welkom zijln.
De Congregatie van O. L'. Vrouw van
Zeven Smarten, waarvan het Moederhuis
gevestigd is te Voorhout, werd vóór 75
jaren gesticht te Amsterdam door den
zecreerw. pater A. Frentrop S. J. en den
zoereerw. heer pastoor P. J. Hesseveld.
Pater Frentrop was in de vijftiger jaren
in Amsterdam een bekende persoonlijkheid.
Verbonden aan de „Krijtberg" had hij
atllo gelegenheid zijn groote gaven va»
geest en hart ten dienste, te stellen van het
katholicisme in de Hoofdstad. En hïj deed
het ook op vruchtbare wijze. Niet alleen
was hij een beroemd en gezocht prediker,
een ijverig missionaris, een biechtvader,
wiens biechtstoel steeds door penitenties;
werd omringd, maar ook naar buiten vond
zijn ijver een vruchtbaar arbeidsveld. Hij
zag de vele nooden van de volksklasse in
die groote stad en vond al spoedig edel-
moedigfc mannen, die met hem' bereid wa
ren, pogingen aan te wenden, die nooden
te lenigen. Hi, stichtte de „Hcercnvereeru-
ging van Weldadigheid v. d. Allerh. Ver
losser", een vereeniging waarvan 's Lands
Hoofdstad onschatbare weldaden te dan
ken heeft.
Scholen werden gesticht, armen onder
steund, Huizen van Liefdadigheid openden
hun poorten, om der hulpelooze jeugd een
veilig toevluchtsoord te zjj'n. Onder deze
Gestichten' vraagt het St'. Aloysusgesticht
in de Elandstraat onze bijzondere aan
dacht.
Het werd opgericht in 1846 en Pater
Frentrop vond in de Eerw. Broeders der
Onbevlekte Ontvangenis nit Maastricht,
de geschikte verzorgers van de arme jon-
gena, die er in werden opgenomen. Den
Eerw. Broeders word volop gelegenheid
geboden om hun geest van offervaardig
heid, van liefde, ook voor het hulpbehoe
vende kind te toonen. Het nieuwe gestich-
tje was meer dan arm. Vaste inkomsten
waren er niet; men moest leven van de
onregelmatig inkomende giften van lief
dadige Amsterdammers. Daarbij was de
huisvesting zóó gebrekkig; ontbrak er
alles aan, wat eenig gerief kon schenken,
dat wij niet. weten, wat méér t'e moeten
bewonderen, het onversaagde Godsvertrou
wen van Pater Frentrop, of de edelmoe
dige liefde, waarmede Broeder Vincentius
en zijn metgezellen zich wijdden aan hun
werk.
In 1849 werd de Z.Eerw. heer Pastoor.
P. J. Hesseveld uitgenoodigd de geeste
lijke verzorging van het St. Aloysiusj-
gesticht op zich te nemen. Zijn Eerwaarde
tras toenmaals R'ector van het oude-Mon-
nehuis „Brentano" te Amsterdam. Jaren
achtereen echter had hïj! als Professor
medegewerkt aan de vorming der Seini
naristen van het Klem-Seminarie „Hage-
veld". Hij was daar de geliefde, leeraar
der studenten, de vertrouwde vriend en
leidsman, tot wicn niemand ging iri be
druktheid of droefenis, zonder met opge
klaard gelaat en verruimd hart weer te
keeren. Bekend is zijn ijver ter verbrei
ding der godsvrucht tot de Allerh. Maagd
Maria; hij' richtte in het Seminari de Broe
derschap op van den Levenden. Rozen
krans die al spoedig haar leden telde door
geheel Nederland en die zoo machtig mede.
werkte om de, door de Jansenistische dwa
.46) -o-
Op de schrijftafel stak de sleutel. Het
kistje Was spoedig gevon.de®.
„Kora nu'', drong Ellinor op haar beurt
en als een opgejaagd ree vloog zij voort
■Vóór Cinthia's deur stieten zij op Vie
tor, die zijn vrouw in de armen droeg.
Zij had, in den eersten schrik het bewust
zjjn verloren en rust je in zijn armen ih
dezelfde houding als toe® hij ha.ar h a idle
schipbreuk naar huis gebracht had.
(Ellinor bleef aarzelend staan.
„Verder, verder 1'! riep haar vader haar
toe.
Thans nam Bob haar op zijn 'armen en
.droeg den lichten last, zoo snel hij kopen
kon, langs de reeds hier en daar brandende'
trap naar beneden. -Dicht achter hem volg-
de Victor met zijnt zwaardere vracht.
7, hetzelfde oogenblik, toen de laatste
huiten ,de huisdeur trad, stortte een stuk
brandend hout naan beneden en;.viel dicht
acuter hem op. den grond neer.
Ya® alle kanten stegen angstkreten op,
men meende, dat hjjf getroffen was. Hn
•voelde hoe Cinthia hevig ineenkromp
lingen verkoelde devotie tot de „Lieve
Vrouwe" wederom in eere te herstellen.
De gevierde leeraar, altoos zwak en zie
kelijk, zou aan de hem zoo beminnemdte
jeugd ontrukt worden.
Zijn toenemende krachteloosheid maakte
het hem noodzakelijk, ontslag te vragen
uit zijne bediening, en we kunnen ons
voorstellen, wat leegte er ontstond op 't
oude Seminarie, maar ook in de harten
zijner geliefde studenten toen „Mijnheer
Hesseveld" was vertrokken.
Na 75 jaren echter zien we in deze ge
beurtenis een beschikking va® Gods Voor
zienigheid, Die den zwakken, lijdenden,
maar zoo werkzamen en edelmoedigen
miester uitgekozen had, om mede te wer-
ten tot volvoering van Haar hooge Raads
besluiten.
Nauwelijks was pastoor Hesseveld in
het armoedige gestiehtje in de Elandstraali
gehuisvest, of hij toonde, wat een groot
hart hij in zijn lijdend lichaam omdroeg.
Voor zijn kinderen was hijl alles; he®
gelukkig te zien en braaf, 't was zijn
eenige vreugde.
Daarvoor leefde hïj', daarvoor gaf hij,
?at hïj bezat, daarvoor werkte hij ook met
ongekende inspanning, en schreef boekje
na boekje om van de inkomster ervan zij'n
kinderen te onderhouden.
In den loop van het jaar 1851 geraakten
pater Frentrop en pastoor Hesseveld in
groote ongelegenheid. Het Hoofdbestuur
der Maastrichter Broeders zond bericht,
dat in September 1851 de dienstdoende
Broeders het St. Aloysiusgestieht zouden
verlaten. Wel waren de beweegredenen,
die tot dien maatregel leidden, alleszins to
billijken, doch waar moesten de beide eerw.
heeren de krachten vinden, die zich met
het opvoedingwerk wilden belasten? Na
rijp beraad besloten zij pogingen aan to
wenden om een nieuwe Congregatie op to
richten. Zij' wendden zich tot den hoog-
eerw. vice-superior der Hollandsche Zen
ding, mgr. Carolus, Graaf Belgrado, die
zijn hooge goedkeuring aan de plannen
hechtte, en. den beide eerw. heeren allo
hulp toezegde. Edelmoedige jonge mannen
boden zich aan en 21 September 1851
werden de eerste acht Broeders der Nieu
we Congregatie ingekleed. Zorgvuldig wa
ren zij voorbereid geworden, door beide
eerw. Stichters, die niet nalieten de toe
komstige' grondleggers der nieuwe Reli
gieuze gemeenschap te wijzen op welk
eèn offerleven zij' zich moesten voorberei
den. Maar de met heiligen 'ijver vervulde
nieuwelingen, zij telden de zorgen niet.
die hen wachtten, en met moed begonnen
z ijhet leven van armoe en ontbering, God
ten eer, ten zegen van de arme kinderen,
die aan hun vderalijke leiding werden toe
vertrouwd. Nog steeds was 't St.-Aloy-
sius gestich t arm, en naarmate het aantal
bewoners steeg, waren de behoeften groo-
ter.
Dikwijls werd er gebrek geleden, maar
sterk in 't. vertrouwen op Hem, Die de
Vader en Verzorger der weezen en onge
lukkige» is, werd geen kind afgewezen,
zoolang nog een plaatsje aan tafel bezet
kon worden, zoolang nog een legerstede
beschikbaar was. Het voorbeeld van den
pastoor werkte op allen bemoedigend
Wonderbaar werd zijn vertrouwen op
Gods goedheid menigmaal beloond.
Men vertelt van hem, dat hij in een
oogenblik van hoogen nood bij' Jezus in
het Tabernakel zijn leed klaagde. Ver-
trouwvol tikte hij aan Jezus' armelijke
woning en zie, zoo zegt ons de overleve
ring, een onbekende gever bracht aan de
gestichtspoort bet antwoord van den Za
ligmaker. j,Dc Tijd" schreef na den dood
van den pastoor„Hij' was het werktuig
der Voorzienigheid en dikwerf deed hij,
door 't wonder zijner liefdadigheid, wat
wij in onverdrachtelijken zin zouden noe
men het wonder van de vermenigvuldi
ging der brooden".
De beide eerw. Stichters ondervonden
al spoedig, dat de beoefening van het eene
goede werk, dikwijls de behoefte aan een
ander, niet minder noodzakelijk werk ten
gevolge heeft. Zijl hadden de zorg voor een
aanzienlijk aantal jongens op zich geno
men, maar onder hun jeugdige bescherme
lingen waren er, die de verleiding der
groote stad geen weerstand konden bieden
en in den maalstroom van het stadsleven
verloren dreigden te gaan. Pater Frent-
trop s waardige geest had al spoedig een
plan ontworpen, dat, zoo het ten uitvoer
werd gebracht, redding zou brengen aan
die zwakkere broeders. Een „Huis" moest
er komen, ver weg van de stad, waar die
kinderen, met de frissche buitenlucht, ge
zondheid naar lichaam en ziel zoudenl
inademen.
Daar kwam den pater ter oore, dat
een landgoed, „De Heibloem" genaamd, en
„Wees kalm, liefste!''1 (fluisterde:"hij'haar;
ine, _;lwij zijn gered,'"-
Zij werd al z!whaider en zwaarder. Hij
snelde door de vc-ranjdia naar d|pntuin, Bob'
volgde met Leonore.
Op een dichtbeschaduwde: plek, iwiaax ld®
roode vuurgloed nog slechts uit de verte
doordrong, legde Victor zijn vrouw op
het grasperk neer. Zij verroerde zich niet,
„Zjj is bewusteloos," kreet, hij,"de plotse
linge schrik heeft haan in onmacht doe®
vallen".
Ellinor sprong van Bobs arm af.
..Breng water hier!" riep Victor.
Bob bleef onbeweeglijk staa» en blikte
ontzet op Cinthia's aangezicht neer, dat
juist door don roode» weerschijn dier op
nieuw aanwakkerende vlammen helder ver
licht werd Was dat onmacht?
Ellinor had hem het) geredde kistje in
de hand gedrukt en was 'weggesprongen,
om het verlangde water te halen. Victor
knielde naast z'ijim vrouw neer en poogde
mot een haas/,, dia e«jj noodlottig voorge
voel verborg, haar koud geworden handen
te verwarmen;
„Cinthia, injju Cinthia riep hij, kom'
tot je zelve, wij zijn alle® fa veiligheid,
kom weer hjj, liefste I"
Zij bewoog rich niet, zijn angst, steeg
met iedere seconde. Achter hem stond Beb,
eenige uren van Roermond in de gemeen
ten Heythuyzen, Roggel en Mcyel gele
gen, te koop werd aangeboden. Hij be
schouwde deze mededeeling als. een be
schikking en vingerwijzing Gods en on
verwijld toog hiji aan den arbeid om tot
zijn doel te komen. Het landgoed moest de
kapitale som van f 35.000 kosten, maar
geen enkele penning was de Pater rijk.
Sterk in zijn Godsvertrouwen had hij!
spoedig eenige liefdadige dames: weten te
bewegen, hem tegen een matige rente de
benoodigde som te leenen, en nog geeto
jaar, nadat de eerste Broeders der nieuwe
Congregatie waren gekleed, reisden twee
hunner, Br. Josephus en Br. Petrus naar
midden-Limburg om het tweede „Huis"-
te openen.
(Slot volgt).
DUITSCHLAND
Het ontsluierde geheim.
De correspondent van „Dé Tijd" schïjlfl:
Ongetwijfeld' herinneren de letters zich
nog de correspondenties, welke ik maan
den geleden heb gewijd aan het zonderlin
ge avontuur der z.g. Groonnorstiu Anas!-
tasia, dia als eenïg overgebleven Czaran-
dochter aan dan Moedigen moord in da
gevangenis van Jékatarinenburfr ontsnap:
eit op romantische wijze via Boekarest
at Scandinavië in een B.erlijlnsch .zie
kenhuis terecht gekomen zlou' zijn. Maan
den lang is de ziekölïjk© sn zwakke
vrouw, die in een sanatorium alhier m'el
bijzondere waakzaamheid werd verpleegd'
een ycorwerp geweost van de nietrwsgie*
righein der, publieze opanjie en een wel
kome) buit voor hel sensatie-nieuws der
dagbladpers. Volgens de geruchten, welke
in 0,2 kolonie 'van Russische .ujtwijk'ei-
lingen alhier gretig werden yoortgezieftld
en toe welke het gedrag' der patiënte vei
lerlei aanleiding gaf, zou de goheimlzjn-
niga vreemdelinge bij den moorn op. do
Czarenfanrilio door -een medelijdenden ofi
ficier uit de bezwijming, welke haar dia
toegebrachte worden hadden veroorzaakt
zijn opgenomen en op een ptesehikt oogen
blik .uit de tyrannieke hkhvakiing Hed
bolsjewieken zijn ontvoerd. *Na dalrijkij
avonturen zou zij, ten halve hersteld, in
Roemenië zijn aangekomen, waar -zij' na
twee jaren haren beschermer .huwde. Uit
dit huvvslyk zon een zoon Alexius zïjh ge
boren, 'die later door Bolsjewieken nit Boe
karest zou zijn opgelicht en ontvoerd, en
van wien sedert elk scoor verdwenen is.
Hoa de z.s. grootvorstin .Anastasia na
veel Ontbering en lange omzwervingen
eindelijk in het B.érïjjhsche sanatorium
geraakte, heb ik' vroeger omstandig ver
haald.
Ofschoon er tot dien geen twijfel oivar
was. dat in Jekalarinnenburg alle leden
van het keizerlijk huis zonder uitzondering
waren vermoord, en van fiat begeleidend
gevolg alleen tte nanferdienaar Wolkow
zich uit ae gevangenis had kunnen red
den, vond de legende te Berlijn gr Mig
geloof. Inderdaad toonde het uiterlijk der
vreemdelinge eenige overeenkomst met
die van de Czarendochter Anastasia. en
somtmiga leden "der Russische kolonie;
wel'ke vroeger aan het hof te Petersburg
hadden verkeerd, wisten kleine verschillen
op aannncmejijke vvyz'e uit te leggen. De
vron'wt zelf, die zich naar haars mlans
naam! Tscheikowskaja noemde, was in
haar uitingen zeer vaag. maar liet zich
alle toespelingen op haar keiz'erUp'ke af
komst! gretig aanleunen. Rekende zij -er
misschien ook op. dat haar als! laatst
spreeksche erfgename van het Russischs
overgebleven C/arerulochter en recht-
heerschershuis. het aanzienlijke vefmoi-
gen zou worden uitbetaald, dat de Cz'aar
vóór het uitbreken van den wereldoorlog',
in Noord-Amerika en Engeland op Ban
ken had gedepone'-TU. waar het nog door
rechthebbenden kan worden opgeëisclit?
Reeds een paar maanden geleden is uit
du gezamenlijke -onderzo aking en van. dan
historicus dr. E. Scraph;m', der Berlijnscho
geheime politie, het initiatief der D-uItsche
overheden en -der genessheeren én Véi1-
pleegsters, die een bijzonder loozicht op
da patiënte uitoefenden, reeds omvedcr-
legbaar gebleken, dat men hier met een
hysterica had te doen.
Thans is 'hst geheim voor g'oed ,oni-
sluierd. Er werd con commissie naar Roa-
inieniü afgevaardigd, welke te Boekarest
onder »len 'aldaar levenden vToegeran
Russiichen gezant Kosel Pök'Jewski. een
wijdloopig onderzoek instelde, waaruit
bleek, dat. de geboorte an de ontvoering
van den z'.g. zoon der voorgevende Groot
vorstin 'Anastasia nooit hebben plaats
gehad.
die ree'ds alles wist, (wien die ééne blik
«dies gezegd had, eni die zich. met diepe
gereed hield, dan ongelukkige bij d'e vree-
selijlre ontdekking, welkte hij in het vol
gende' oogenblik moest doen, helpeed ter
zijde te staan.
Daar naderden fakkels. Ellinor kwam'
■terug met water twee dienare® volgden
ha-aal
Victor strekte de hand naar het watelr-
uit. zonder def® blik van liet gelaat zijner
vrouw af te wfend|en. Hij beproefde haar
op te rich te®, haar lichaam viel stijf en
levenloos weer inesr. Hij kuste haar en
deinsde ontzet .achteruit voor, de koude-,
dje z'ij'n lippe® ontmoetten
„Licht hieid" kr^et. hij' buiten zich*
zalven en sprong op. Bob greep hem' hïj
de® arm',
„Bedaarsmeekte hij eü traehtje hem.
weg te leiden. Maar: Victor slingerde hem
va® zich, als ware hij: ee® Zwlakkfe kna.apl
„Mama is dbod!" jamtaeirde Leonore, die
zich. met eenfakkfel i® die hand naast hajaft'
moeder op de knieën had geworpen. „Kijk
m'aar, zij is heetehi'aaldiood"'.
Toen keerde 'de ongelukkige! ma.n zich
om in hot schrille fakkWlieht, lag zij®
vrouw vóór hem': een( lij.k!
Over het b(l,anke voorhoofd liep ee®
sfreep bloed, dat resds gedfoogd'. en ï^it een
Trouwens ook uit andere bewijzen is
nadrukkelijk! gebleken, -dat da zich noe
mfende Tsch-eikowskaja een bewuste of
onbewuste bedriegster is. Van enkele1
baar ontbrekende snijtanden .Verklaarde
zij, dat deize haar door de geiwearkolvea
der soldaten waren uitgeslagen. Een on
derzoek door den vpoamaligen tandarts
van bet Russische hof. dr. Kostritzlki.
bewees deze voorstelling yan zaken als
fantastisch, daar de tanden volgens, alle
regelen dei' kunst zorgvuldig bleken uilge
trokken.
De aanhangers van grootvorst Nioolai
Nicolajjewitscb, die zich 'in een rbpnar-
chislisëhen raad onder ^voorzitterschap,
van Markowl II -hebben vereenigd, orga^
niseerden, om, ,haar te beproeven, een!
„jour"- in hel sanatorium voor zenuwr
zieken, waai- Tscheikowskaja wordt ver
pleegd. De officieren Schwabe en Am
driewski met barones Buxthowden en
gravin Sinai de Tolstói. djie de C'zaristi-
seho familie zeer goeffl kenden, warm aan
vankelijk getroffen aoor de frappante ge
lijkenis der patiënte met groo.trvors:tln
Anastasia. Zij. begonnen evenwel te twijfe
len, toen zjj een ,paar dagen later, da
vreemdelinge uiraoodigden. met hen het
Avondmaal bjj te wonen in de Orthodox
Russische kerk te Berlijn. ,Hier yiel dan
onmiddellijk op, dat het kruisteeken
sloepi volgens katholiek g.ehruifc. en toen
men haar hierop attent maakte:, geta&kitd
zij in de grootste verlegenheid en tracht2
zij het volgens ^a-en orthodoxen ritus te
maken. Nofj erger werdhaar geval v.etri
dacht, toen een verpleegster tte zonder
linge vrouw: verraste terwfji deze .voor den
spiegel stond met ©en .portrat van groot
vorstin Anastasia in üe hand. en haar
hoofdhaar naar- dit model trachtte te fri
seeren. i
Ten slome werd de vroegere kamerdie
naar des Oiuen.i d,e reeds genoemde Wol
kow, die sedert den dood van zjjn keizer
lijken meester in stelte te Riga leefdie, op
verzoek van dien Dgenschen aezant. naar
Berlijn ontboden, waar hij! met de pre-
tentieuse dame werd geconfronteerd. Cij
de eerste ontmoeting verklaarde hij, onmid
dellijk, dat zij! met grootvorstin Anasta^
sia niet het minste had uit te s|taan.
In een thans door Markow II uitgegeven
gedenkschrift word met de) identiteit van
fTau Tscheikowskaja voor 'goed afgere
kend het geheim, is eindelijk ontsluierd
FRANKRIJK
Pater Volpette de volksvriend.
In een der grootste indutriesteden van
Frankrijk, in St. Etienne. vindt men hedeni
©en zeer bekend geworden 'en sociaal
ongemeen nuttige inrichting, ean plantaKe-
dorri voor arbeidets. Duizienden mijn
arbeiders hebben hier hun .thuis dank
zlij den Jezuïetenpater Volpette. Zij!»
werkzaamtheid van baanbreker-op: sociaal
gebied verdient in broederen kring bekend
te w-orden gemaakt.
Tol; in liet jaar 1894 wa's voor de
90.000 arbeiders Jer stad het socialism^
alles, .luist in dit jaar ontsloeg de staats-
vvapenfabriefc een groot aantal arbeiders
cu met de werkloosheid dientengevolge
steeg de ellende. In dezien algjemeenen
nood''kwarnl pater Volpette, tot dan toe
leeraar aan liet 'Jezuïetencollege in Sint-
Etienne, op den inval de" arbeiders op
een zeer praktische wijze te helpen. Hij
had van een dame vernomen, die haar
arbeiders een stuk tuin mei gereedschap
ziaad, .enz., had gegeven. Dit voorbeoiö
wilde (hij. navolgen.
Do rond de stad geleg'en mijnwerken
beschikten over uitgestrekte '.landerijen,,
die niet bebouwd werden, omdat de maat
schappij slechts aan de bergwerken lacht
Pater Volpette zamelde onder zijn kennis-
se» de som van 200 francs en pachtté
van de maatschappij een groot stuk land.
Het was 400 'vierkante meter groot en
bestemd voor vijftig arbeidersfamilies. De
verschillende stukken werden afgebakend
en op een goeden Zondag: trok daj pater
er- met 50 'arbeiders Inaar toe. Deze
eerste tuinstad' werd Maiiastad gedoopt.
Door nieuwe collecten werd het noiodige
geld voor het onontbeerlijke gereadschap
alsook voor het. zaad opgebracht; vijftig
arbeidersfamilies hadden Spoedig een ked-1
nen, welbebouwden moestuin. Ee er
.volgde ©en tweede, een derde en e,en
vierde stad.)..
Doch al spoedig verhieven zich moei
lijkheden, zelfs van katholieke zijda. Som
mige zagen daarin ee® gevaar voor land-
communism© en de radicaal-socialiatSisicihe
overheden der stad St. Etienne waren na
tuurlijk niet van pater Voipette's invloed
gediend. De, burgemeester weigerde dia
inrichting van een waterleiding te voor
zien tegen den gebruikelijken prijs, ter
kleine wond aan del linklen-slaap' gevloeid
was. De balk, die achter hen whs neer
gevallen, had haar 'hoofd- op de dbo'djelxjke
plek, getroffen,
Ellinor had de fakel, wier licht haar
d« verschrikkelijke waarheid onthuld' h'ald',
ver weg geslingerd e® zich wieen'end en
kermend op het lyh harer moeder neer
geworpen. Als versteend, van schrik en
ontzetting s^onid .Victor met gewrongen
hande® vóór de groep.
Plotseling sprong hij woest, omhoog en
trok zich met beide hande® de haren uit
het hoofd.
„De steen!" schreeuwde hij, en hïj zakte
bewusteloos ineen
-»•
Het; woonhuis w'as lot op de grondvesten
afgebrand- Men was er in geslaagd de
bijgebouwen en de stallingen voo-i' het
vuur te beschermen. In een .der eerstge
noemde had Bob' met behulp der dienaren
«an voorloopige woning voor zjj® ongeluk
kige» vriend en het moederloos geworden
meisje ingericht.
Oiuthia rusite aa® de zijde van haar
grootvader, ten grave gebracht door de
treurende liefde van allen, tot wie zij' bij
haar leven in betrekking had gestgaant
Yan heinde en ver waren deelnemfende
wijl dit anders aan alle algemeens instel-
lingen jfcn 'zelfs «tan vele 'paxticujliare!
ondernemingen toegestaan werd. En des-
ondaks staat heden toch zijn borstbeeld
en niet -dat ivan Volpette op eon der
hoofd pleinen der stad. Weïlicht (omdat
hij de groote sociale daad volbracht had
van de „Priesterstraat" in ©en „Emife-
Zolastraat" te doen veranderen.
Spoedig, bloeiden de tuinhuisdorpen
rondolM do stad: -„St Joztef", ,',St Ste-
p;han". („St. Michael". „Sainte Croix'1'
„St. Camjille". Natuurlijk was dat alles
ide vrucht van ontzaglijite moeiten en of
fers. „Wanneer zult fb toch ^ens' sen-
maal met die stichtingen uitscheiden?"
vxoea mten vaak 'schertsendfefwij.z'a aan
den pater. „Wanneer ik duiztend' tuinen
gesticht heb." gaf hij gaarne ten «ant
woord. Qiii 'ging f achter ,verdei' en bijt
zijn dood, had h» er 1500 Ünaericht voor
even zooveel arbeiders-families. Allen be
schouwden hem' als hun grootsten wét-
doener.
De tuinen staan onder beheer van een
ltaad, door de aibeidters geozien.
'Om 'een tuin te verkrijgen, stalde p-aler
Volpette de volgende voorwaarden:
1, Men mag niet reéds ergöns anders
een huis en ©en tuin bézitten, di-a voor
eiaen behoeften toereik-anti 'is; .2 mjen
jnloet als een {net en z'edlélijk! rnonsch
bekend staan; 3, men mag op Zondagen
in de tuinen ten 'huizen niet .werken;;
4, men mag zjjn tuin niet aan anderen
verhuren; 5, de tuin moet ztoo goed! mo
gelijk bebouwd! worden; ©lkieen is echtar
vrij ta verbouwen, wat hö wil.
Men heeft het pater Volpntta tot een
verWijt gemaakt, -dat hïj' gieenerlei voor-
voorwaarde met betrekking tot het gods
dienstige leven stelda. Rij. informeerde
niet, of men lëk'rkelijk getrouwd was on
of da kinderen igedoopt waren. Ook uitge
sproken socialisten en vijanden van de
Kerk wierden /zoncfer tmeer «toégalaten.
Aan een, die (hem dit als onjuist, voor
wierp, antwoordde hij: „U begrijipt niets
van mijn idee, noch iets van d© Pa,usel!jjksl
Encycliek over h-et 'arbeidersvraagstuk.
Ik wil dat ide j menschen 's avonds eien
wama soep ent een 'g-éz'ellig, tehuis vinden.
Want hoe kunnen'wij anders aan h©n die
honger hebben, het Evang-elia der liefde
prediken, waWeer wij xverziuiimen jien
werkelijk te helpen." En juist d-ezie behan
deling voerde de menschen naar die Kerk
terug. Vele arbeiders zijn door zijn „syi-
teöm". 'kerkelijk getrouwd en lieten hun
kindere» doopien.
Toen pater Volpette stierf, «was hete
rou.w in alle arbeidersgezinnen di® wtisten
een goede® vader te hebben verloren.
RUSLAND
De moord op Raspioetjn
Dezer dagen hebWeh de bladten' eeniige!
vooxd'jen nog ootbekemida brijzo'ni:ldr?iedJen
meegedeeld over dén möorjdl op dien gje-i
heimxinnige® Russische» monnik Raspoe-
■tin, die zoo'n groote rol i® .'het «leveni
der tsarenfamilie gespeeld heeft ©u zoo
veel invloed op de „hooge politiek" in
Rusland heeft uitgeoefend.
De „Daily Telegraph'' maakt intus-
seken eenige verdere tot ®u toe ongepubli
ceerde details overr het geval' openbaart
Vijf 'personen waa-ji» in' het mOojrjdj-
oomplot betrokken pirms Fclijx Yous-
sopdf'l1, grootvorst Dmitri, Pnrishkevitdh
Suhortin (een persoonlijke vrienid van prins
Youssopoff!) en dr. Lazövept, dile het ver
gif leverde, dat later aan Raspoetin werd
gegeven.
L'aat ih! dein ftvtrnrd! vajni 16 Dtecernhnr:
reed prins Yousso'po®1, rn'eil) dr. Lazovert
als chauffeur, naar Raspoetin's woning
en, na de® waeMhebbaDden' soldaat te
hebben gepasseerd, gingte® zïji de dónker»
trappen opl
Raspoetin opende zelf de deur e® ging
mtót Youssopo'ff! mtee, -dja hem' tot ee®1 be
zoek aan zijin paleis hajdj uifgenobdigld.
De rit duurde slechts kort en weldra was
m'en in 'ifc paleis aajngebtnid, walar Raspoe
tin de kamers bezichtigde en biewüu'd'eïld16!.
Da ai-na, ging me® aa;u' tatflel zikban'.'
Midden op de tafel stonid'é®) lekker,ndjlen,'
'w'aarva® er som'migo 'wlaren uitgehold e®
mét vergif gevuld Er stonden ook ifles-
sclien wijd e®! glaze®. Tiwled glazen- waren
reeds gevuld m'et' w'ij® en vergift.
Raspoetin dronk slechts thee. De lekker
nijen wees hij va® de ïrainld. Hij' scheen arg
waan te koestere®.
Ten slotte wist men heml aan het drin
ken te krijgenhij droolkl de glazen ver
giftigden wij® uit. Maar hetj gif miisto
zijn ui-twerking.
Youssopo'tlfi werd, !w;anhöpigj en besloot
met ee® revolver e«n einjda aanl 'Easpoetin'»
leven' te m'aken.
De monnik Was' intussehen! van zijn z'e-
vrieuden op; de jobstijlding komen toe
snellen. om' de algemeen; geachte vrouw-
de laatste, droevige eer te bewijze®.
De wedu'wb.aar werd met) welgemeende
aanbiedingen bestormd, om' hem' en zijn
kind van het sehouwtooneel zijns onge-
luks. van de vereenzaamde plek weg te
brengen. Doch alle pogingen zijher vrien
den leden schipbreuk op zij® stomtotei
schier wanhopige smart.
„Legt mij bij haar in het graf!" gaf hij
somber ten antwoord.
Hij sloot zich dagenlang in zijjn 'kamer
op en bracht de nachten bij' het graf zijner
vrouw dóór.
Schier met verontwaardiging Wees Elli
nor iadexen voorslag af, om1 de dïoevige
plaats tjjidelijk te verlaten, „Er zal wel
weer e^ntïjld komen," zeide zSjj „dat papa-
mij noodjg heeft. Dan móet hiy me vinden"
Het kind' was in dien eenen onltzetteh-
dpn nacht als het war© vele jacen' ouder
geworden, haar jeugdige geest W'as vroeg-
tijdig gerijpt in het louterend vuur der
droefenis. Zij beweende ha,a,r móeder mtet*
oprechte, bittere smartmaar zij* zag e®
voelde, dat haar vadeij nog ongelukkiger
was dan zij, e® de aanblik vaa dit verldlrielti
ondierdrubte elk'e uitbarsting van haar
eigen kinderlijk' wee.
(Wordt vervolgd.).