NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
Voor de tweede maal getrouwd.
buitenland
DINSDAQ SO JULI 1926
Bultenlandsch Overzicht
FEU! L L ETON
NUMWiR 85
22s™ JAARGANG
NIEUWE ZEEUWSCHE
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Markt 1 en 2; Telefoon No,4-74.
Abonnementsprijs f130 per drüo maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1to^6 r&gels f O1,30, elke regel meer f 0,15;
Contractregelprijs, te^beginmen bij 500 regels, beduidend lager.
GROOTEWAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT BELEZEN
IN ALLE KRINGEN
V Kruis en Halve Maan.
Eeuwen lang heeffit Europa gestoaml in
het teeken va» den strijd tegen den Islam,
dat de verovering tel vuur en te zwlaard
van de christenlanden! rondom' de oudte we
reld zee in zijn! vanen had. ge.^hreve».
'tWas een titanische strijd, een ltamp op
leven en dood, eni tot diep in de, 17e eeuf»
stond ons christelijk! (Werelddeel. hloot aan
het gevaar, door del Muzelenausehe rmach.t
onder den voet te worden geloopen. Doch
'de overtuiging, dat 'n' ondergaan in dien
gtrijd het ver&s der heiligste, kostbaarste
kb hoogste goederen voor, de man-schli eid
zou béteékenen, staalde da vuist van een
Karei Martel hiij Poitiers, van een SobieskS
tjj Weenen, van een Joannes a Capistra-
au bij Belgrado en Europa bleef voor het
Christendom behouden.
De moderne' regeerders vata' Frankrijk,
da-t zoo vaak zijn grond heit Moed zag drio
k'en der christenhelden^ die vielen in don
kamp tegen het MohanJmjedaamsclio ge-
weid; dat Roland, den heldlvanRo»c-evaux
«Is een zijner gloriëa in dien strijd ver
eert, hebben aan datl roemvolle verleden! ij
verzaakt door aan da Mohammedaan,^olie* fi
kolonie te Parijs een mbskee aante bieden,.
gebouwd met de belastingpenningen der
!Franache christenen) en door offciecl de-
inwijding van) die moskëe zij geschied
de Donderdag j.l. door dien te Parijs ver-
blijvenden sultan van Marokko bij te
Wonen. W-at meer is, zij hebben voor don
gezWbren aartsvijand vani heit Christendom)
een smadelijk'en knieval gedaan, Moharn- i
med gelijk' gesteld met Christus, den val-
«ehen profeet op één| lijn geplaatst mel
den Zoon Gods. Alles natuurlijk' in naam.
■tier „Vrijheid, Gelijkheid en Broeiden
schap".
Was 't niet de republikeinscha madame
Nc-ekleir, 'die op het| schavot uitriep: „O,
.Vrijheid wét als misdaden, wofdën er in
naam gepleegd^?
Over de Catholic Relief Bill die onlang»
zander discussies in tweede lezing in het
Lagerhuis werd aangenomen, wordb hier
'in 't openbaar weinig geschreven en no©
minder gesproken, schrijft de Londensche
(correspondent van de Brusselsche „Stan
daard", In Katholieke kringen bestaaf er
natuurlijk vrij! groote belangstelling voor
het wetsontwerp, dat beoogt de wettelijke
a-nhteruits telling der Katholieken op- te
heffen, en die 'belangstelling is toegeno
men sinds de regeering pogingen doet om
de aanneming, welke reeds vast süheen te
staan, voor onbepaalden tijd uit te stel
len. Maar in »jet-katholieke kringen blijft
men zeer onverschillig staan tegenover de
B31, zoo men althans een kliek fanatieke
pratestamtschfl „churchmen" uitzondert,
wier invloed op 't kabinet wellicht! grootef
is dan. men ilenkti Die, conséj-yatieve xe-
geeringe» hebben, onder hun leden, steeds
een -aantal ras-pro tesfante» die, zooiwej
in de binnen- als in de huitenlandsche po
litiek, hun anti-katholieke gevoelens
krachtig laten meespreken. Tot dezen be
hoort niet de zeer verdraagzame eerste
ministerwél daarentegen een man als
lor a Cecil.
Poogt de regeerimg .het wetsontwerp op
te schorten onder den invloed dier anti
katholieke dementen? Met eenige zeker
heid valt hierop niet te antwoorden, maar
het lijkt toch waarsdMjtólr|k. Het argu
ment, volgens hetwelk het ontwerp eerst
kan worden afgehandeld bij die volledjiga
herziening van het „Statute Book", komt
Wat laat en as uiterst gezocht. De Catho-
het Relief Bill brengt 'n gedeeltelijke her
ziening met zich van de wéttenyerzamc-
ling, welke onder den gemeensdhappelijtkien
naam „Statute Book" bekend staat, doch
hetzelfde kan gezegd worden van veile
andere Bills. Het Statute Book is niet het
equivalent van een grondwet, doch niets
anders dan een codificatie of, juister nog
een registratie. Er bestaat tussqhen de
.41) —O—'
,Jk ben niet moe, mania," zei de kleine
.pk heb het alleen m'aar wlarm. Maar ik
.moest bet spel toch heelemaal leeren,voor
papa komt. Nu kan ik het. TB geloof niet,
dat tante Nora het béter gedaan heeft.
'Hij Km komen tehnnéer hij 'wil. Wel zou
ik graag zien, dat ook Iu«s een Weetje be
hendiger was."
„Ot gij een b'eet-e geduldiger,)' glim-
lachte de moeder.
„Geduldiger voor Ines, mama'?, O, mees
Aan maar gerust, uik| heb haar reeds veel
gelernd. Zij kan al baast lezen.'ï
„Ines, lezenl?"- 1
„Zeker. Ik ben baar meesteres en over
't geheel vrij Wel over- haar teVreden. Somd
heeb ik wél eenq last mat haar, en het
touwtjespringen begrijpt zij zoo slecht."
Glimlachend Kuste Cinthia het neuswijze
gezichtje.
„Ik ha'd er geen id,ee van ,dat mijn doch
tertje zoo knap is," kei zij.
„Weet u, mama,"- keuvelde de kleins
jjverig voort, „ik hoorde onlangs eens,
ontelbare dn dit boek vastgelegde wetten
geen zedelijk en zelfs geen legislatief ver
band, waardoor, een grondwêt een afge
sloten «n onschendbaar geheel wordt. Dat'
do derde lezing Idler Relief Rill zou mod-
ten wachten op volledige herziening van
't Statute Book, kan dus slechts eea
voorwendsel zijn om de wettelijke gelrjk"
Êtelling der katholieken -op de lange baan
:4e skhuivem.
De overgroote mieerderheid van het Ea-
-.gelsclhe volk wenscht dit .zeker niet, gaat
•de schrijver voort. Dit blijkt reeds -ui|fc
Uia-ar onverschilligheid. Iets beters dan on-
werschïUigheid hosn men van haar niet ver-
'•wlaichtem, daar de werkelijk groote begin
selen, welke bij het wetsontwerp gemoeid
..-zijn, in de practijk niet -licht aan het
komen voor oningewdjjden en ook omdat er
heel veel moet gebeuren alvorens mien zich
Warm maakt voar de rechten van de tje-
©an-partij. Wanneer ik terugdenk aan het
Engeland', zooals ik het gekend' heb niet
langer dan achttien .jaren geleden (ik her
inner mij, de van vij'andige. gevoelens ge-
tuigende opwinding, wolke het Eucharis-
tisdh Congres in 1908 te Londen uitlokte),
dan geloof dik te, toógen "betwieren dat in 'f
eerst» decienniujn1 dezer efiiuw gen wetsont
werp als de Catluolib Relief Biïffi do jrotesi-
ij^ntsche bevolking zeer zeker niet onver-
scjhillig zou hebben gelaten, en dat dus
het gebrek aan belangstelling, dat wijj
tihanis kunnen waarnemen, een bewijs van
vooruitgang is. Bïji het beoordeelcu van de
posities der katholieke» in Engeland houde
men steeds in het oog, dat met uitzonde
ring van de drie Scandinavische landlen,
geen volk procentsgewij'ze zoo weinig ka
tholieke» telt. Hun aantal bedraagt even-
2 miillioen en is dus niet groot.er (of eigen
lijk kleiner) dan het getal der Nederland1-
sche Katholieken, terwijl de tbt-ale bevol
king van Groot-Britannië (zonder die van
Ierland', dat hutten de -wetgeving vam
Westminster valt) ruim vijf imaal zoo
sterk is als die van Nederland'. Neemt men
verder in aanmerking, dat de Engelsche
on Sclhotsche katholieken geen politieke
organisaties bezitten, doch verspreid zijp
over alle partijen, dat zij', door hun geripg
aantal, geen invloed van eenige beteleke*
nis kunnen uitoefenen op, parlement ie»
regeerimg, dat, zij! de macht missen olmi
gehjk de katholieken in andere protestant
scihe landen, zooals Nederland én Duiitsch'
land, redhtem en bevoegdheden af te Icfwiin/
gep, "dan moet men erkennen dat het recht
vaaxdd'gheidsgevoel in de laatste hondbrd
jaren de toch zeer, sterk ontwikkelde anti
papsdhe tendenzen der Britten heeft be-
ueerscht. Zelfs voor het niet' zeer Waar
schynlijkq geval dat de slotlezing 'van het
wetsontwerp geruimen tijd mocht wordko
uitgesteld, behoeft mto niet te vreieze»
voor afstel. De liberalen en socialisten ii;
het narlement ziin onvoorwaardelijk voor
standers van opheffing dej- bemerkende
bepalingen, welke, voor heil meeremdieel,
praktisch' toch niet werden nageleefd ea
waarvan sledhts weinig buitenstaanders
hot bestaan kennen. Zelfs onder de «ion
«ervahieven zou slechts een zeer klein»
uainidenbaid tegen de Bill 'durven stemmen,
ofschoon veïen hunner eigenlijk niet inge
nomen rijn m'et het ontWerp. Z|ij' beseffen
evenwel dat zijl ziich belachelijk zouden
maken indien zij zich verzetten tegen den
wotgevendem maatregel, welke ten gevolga
heeft dat een aantal Wetten, die voor het
meerendeel reeds lang buiken ge.bTuilk?
zijn, ook' wettelijk worden opgeruimd. In
deze gemoedsgesteldheijd! zal men wiel de
verklaring moeten zoeken van het „lijde
lijk verzet", blijkend uit de pogingen om
da afdoening der Bill te vertragen.
Dit verzet komf, nqar de torr. verder
hotoogt, minder voort uit haat of afkeer
tegen de katholieken, dan wel uit de trajdi-
tooneele vree» voor Rome, welke de meest
kinderachtige voorstellingen wekt. Men
droomt nog altijd van een Roomscih „ge
vaar en deze waan heeft ook zoolang- de
meest anti-papistisühe wetten en bepalin-
bn« papa zei, 'dat de kindeTën het voorbeeld
bunPer ouders moeten navolgen. Aldus
breeng ik lues op, gelijk gij. mij opbrengt,
Wat ik van u leer, dat leer ik haar wteer.'i'
„Misschien wlas het toch' beter, 'dat ge
er bij bepaaldet, u|w| poppen- op te brengen,
meende de moeder, eenigszins bedenkelijk
het hoofd schuddend over het opvoed
kundig talent der kleine.
„Poppen:" riep Leonore, haar lipje ver-
echtelijk optrekkend, „ik- houd niet m-eer
van poppen. Het zljhl levemlooze schepse
len, dio geen verstand hebben. Ik moet
levende menseken hebben, dje ook! soml-
tijds iets anders willen dan ik'. Het is zoo
vervelend, waneer men nooit tegenge
•proken wöfdt.'S |j J
„Maan Ines is een slavenkind, dat eigen
lijk ni«t tegen mag spreken."
„Mama, Ines is een- me-nsoh, en papa
heelt mij gezegd, dat Onze Lieve Heer do
menschen met een vrijen wil geschapen
heef*"-
Zeker, om' tuesdhen goed en kw'aad -t»
kiezen. Ma,ar slaven moetent hun meesters
in alle geoorloofde dingein; gehoorzamen,
-kind "-
„Als ik groot ben, dan geelf ik al mijn
alaven de vrijheid, mama, Ines nu reeds.
Zij mag mij1 tegenspreken en zegge», w;al
gen van -vorige eeuwen in stand doen blij;
■vnn. -en de bevoorredhting der Staatskerk
doen verzekeren. Zoo z-ou het tot' 1871
■duren, alvorens het monopolie va» 'de Aü-
glicaanseha Kerk aan de Universiteiten
werd afgeschaft an in Schotland werdén
■de Test Acts (gelijk da wetten heeften,
Volgens welke alleen ifeden der Staatskerk
oj-eaibare bedieningen konden uitoefenen)
eerst im 1889 opgeheven.
Anti-papistische protestanten willen er
thans ook nog w'el verschillende anti*
Roomscihe wetten ia stand houden, al 'heb
ban ze dan ook .practisch geen -beteekeuis
meer. Die protestanten meenen dat Sliet
veiliger is die petten te handhaven zon
der ze doe te pass-en-, want!.... men kan nooit
wdten hoe men ze nog sens uooclig heeft.
De katholieken d'a3rentegen erkpnnien, dat
zij praatisch weinig last ondervinden vp-n
de uitzondexingsbepalingen, m'aar dat hun
waardigheid -en 'de rechtvaarldigheid
ei.schm dat zij; worden opgeheven. Boven
dien zeggen zij;, mét 'heel wat meer recht
dan de protestantenMen lean hoo-it weJ
hen'1
Overigens rijn de bestaande uitzonde
ringsbepalingen ook niet van onschuldige»
-aard. Indien zijl werden toegepast (hef-
igeen gelukkig niet al te vaak gebieujrij)
zouden rij zeer ernstig zijn, en bovendien
zijn ze inpi'oogste mate 'kreukend. De „Ti
mes" wees er nog onlangs op dat klooster
orden vólgens de wet „instellingen van bijl-
geloof"; zijn, -en 'dat bij'gevolg schenkingen:
een kloosters ongeldig kunnen Werden Ver
klaard omdat zijj tot bij^eloov-ige doelein-
•den dienen. Ook zijn katholieke Orde»
geen „wettige instellingen" zoodat zij! niet
béhooran tot -de sjtichtingen, Welker lan
derijen en pacihten vrij 'van inkomsten
belastingen zijn. Deze bepalingen kun
nen meestal gemakkelijk worden omzeild;
■een enkele maal even,wel geven zijl aan
leiding tot moeilijkheden.
Geheal in onbruik -geraakt zijn de oude
wetten,, volgens welke men geen kathol-iek
rituaie m'a-g bezitten, volgens welke dó
led-en van kloosterorden z-ich' iedere maand
bijl -de autoriteiten moeten aanmelden, en
volgens welke een geestelijk^ n-iBt -in pries*
terkl-eeddng in 't openbaar mag verschij
nen. Niettemin bestaan die- wetten, en die
veiligheid der katholieken eis'clht, dat z»
zoo spoedig mogelijk verdwijnen. En ik
zou hieraan -willen toevoegen, zegt -die dorr
terecht, evenals de eer der protestanteil
het eischt
Caillaux is gevaRen en het geheeïe ka
binet met hem. D|it' is het groote nieu,w9
uit Frankrijk'.
Tegen de verwachting in kwam het
financieela ontwerp Zaterdag al in de Ka
mer. Vóór Maandagmiddag wijdte OaiRaux
het door bedde Kamers aangenomen heb
ben, anders ging hij he.en, wat (h-et aftreden
van het beela Kabinet zou nieebrengejn.
Want Brdand had Vrij|dag voor Idle Jinan-
«ieele Ka,mer-comimissie zich uitdrukkelijk
m'et hem solidair verklaard. Die haast
kw'ani voor uit de nieuwe daling van dén
frank van Vrijdag. D-e dominissie stelde
zdc-h vijandig tegenover het ontlw'erp.
De Kamer zou tussdhen- ministerie en
commnssie beslissen, -d-e indruk' in de ka
mergangen was spm-her. Een m-eerdterhieid
v.an slechts 22 stemmen schonk Caiillaux
vertrouwen op zijln program- en men zed,
dat eendge Kamerled-en, die 'toen blanco
stemden rich nu tegen hem zouden koe
ren. Dpt gold' zoowel voor de radicale Quo-
tddien als de fascistische Nouveau Siecle.
De laatste was wel voor toekenning van
de dictorale macht aan de regeering, maai'
Caillaux. Men zal zieh herinneren, dat
tijdens den oorlog bij1 -de tegen hem inge
spannen vervolging onder zijn z„g. 'ooan-
promettante papderen een ontwerp voor
een dergelijk- machtsbezit „le R-ubicon" ge
naamd gevonden werd'.
Intusscken meldt men u-it Parijs aan
„De Maasbode":
De regeering is Zaterdag mét 288 tegoD
243 stemmen ten val gebracht'.
zij spreken wil."
„De vi'ijheid kén stóch-ts je vader haar
geven, lieve Leo»ore, die is haar meester.!'
„Dan zal ikf het aa» p-apa vragen, pis
hjj' k'ornit. Ik wil geen 9lav-eïi, die mij ge
hoorzamen moeteh. Moet ik u gehoor
zamen. mama1?."
Cinthia draalde® m-eit het ahtwoord. Zij
had daar in het karakter va»' haar doch
tertje teen zijde ontdekt, die haar tot
nu -toe oublekfend- fw|aS gebleven. Zij zag
met bezorgdheid, dat da znöht naar vrij
heid, die den vader Idle w'ereldtin gedgeven
had, zieh in het kleine meisje 'begori
te openWaren. In het Wezen der jonga-
'dodhter van Dhili scheeln het Germaansöhló
elem-ent de overhand ta krijgen.
„Zoudt ge miji lieveir niet Willen gehoor
zamend?" vroeg Cinthia eindelijk.
„Zekér Iwtel, mama. 'tls allemaal zoo
gangenaam1, wlat ul bévteelt."--
„Èn als ik je ietsibtevelen zou, da<t niet
aangenaam whs, zoudt ge mij' dan zonder
meer 'de gehoorzaamheid! wteigexen.?,"' I
Leonore 'dadht een wijl zwijgend na
su wierp zich toen onstuimig in haar
möeders armen.
„Neen, mama,'-' riep zij, „u wil ik altijd
gehoorzamen, omdat; gij zoo goed) zij-t, en
omdat ik u 'zoo lie'f heb. U- en papa wil ik
Het debat, dat tot den val van het ka
binet hééft geleid, is een werkelijk tra
gisch duel géweast tusschen den minister
president en den president van die Kamfer
en van -den anderen kant tusschen Louis
Maria en Caillaux.
Het werd een historische zitting.
Men had het nynmer gezien, dat bij dén
aanvang van het d-ebat de president van
de Kamer de prealabele kwestie stelde -en
was afgedaald tem-idlden van de overige le-
dan omi tot de regeerimg een buitjsngpwónn
ernstig woord van waarschuwing te rich
ten om- niet het parlement tot een abdicatie
to brengen en zich aan de constitutie te
houden.
Het ministerie is dan ook gevallen on
der de verwoede aanvallen van Herri-ot,
vam Louis Marin en van Tardieu.
Maar het is niet de aanval v,an Herriot
geweest, die den, genadesla© kon geven,
want Herriot was, vooral aan hef eind
zijner rede,, eerdeg sl-echt dan goéd.
Maar Louis Marin had in de Kamér de
herinnering wakker geroepen aangaande
de vraag, w-ie Caillaux was, n.I. de m-an
van de Rubicon, en Tardieu las aan de
Kamer voor, hóe het voorgestelde wetisi-
ontwerp precies hetzelfde luidde als- idle
aanteekeningsn van Caillaux, die indertijd
voor het hooggerechtshof zulk een indruk
nadden gemaaki.
De herinnering aan het verleden van
Laulaux is per slot vaa rekening, beslis
send geweest.,
De regeering is dus gevallen en onmid-
deiijk daarna liet was tegen 8j uur -
Jraclhten de speciale edities der Maldfen de
tijding.
De val van -het ministerie w-erd' buiten
gewoon slecht opgevat. N-iet', om'da-t men
om het ministerie geeft', maar omdat het
land de negatieve beslissingen van de Ka
mer moede is.
Het geval keert zich dan ook in ds
eerste plaats tegen het parlement en de
anta-parlementaire beweging zal er nog
krachtiger door worden.
"Wat de vooruitzichten betreft, meent
men on parlementaire kringen, dat een ka-
biuei-Herriot—BokanowskiTardieu -hef
meest waarscihijnlijk iö.
Alleen is -het de groote vraag, hoe een
ci gelijke combinatie het oens moet Wor
den over een program.
BELGIE
Het Nederlamdsfli—Belgisch Vej|i(rag.
De Belgisohe Kamer heeft het Neder-
lan dsch - Belgis ch Verdrag met 96 tegen
J r.tom ei, 9 onthoudingen .goedgekeurd.
Minister Van dar Velde heeft danrbijl een
regeermgsverklarin-g afgelegd inzake het
ftnnoxionisüne.
D-eze regeer.ingsverkla.ring begint mét
in groote trekken de voorgeschiedenis van
iet Verdrag uiteen te zetten en in het
hort aan te geven de voordeelen, welkte
ooi Belgie uit het Trac'taat voortspruiten.
Dan vervolgt de verklaring:
Niettegenstaande de Middenafdeeling
bijna eenparig hare goedkeuring verleend
h-eatt moet men er zich nochtans aan vér-
Wiicihteji dat hat' ontwerp van Verdrag
beswaren en kritieken in deze Kaan'eir
doen ^ontstaan,
in Bslgië zooals in Nederl-and, betreuren
soBimigen Eet bijvoonbeeld dat men da
W-elingcnkwestio terug he«ft la.ten rus-,
ten in plaats van ze door arbitrage te |he-
filmen.
!k heb integendeel duidelijk het gevoe-
fat Jlet zoo heter is en ik maak de vol-
geilde vaststelling van den heer Van Kar-
nebeek geheel tot de mijhe: „Dezekwék-
tmf Tfrleden geen aanleiding
gegeven tot ernstige pracitische moeilijk-
1®U£eBS' wanneer in he tbelan^
•SCiIleefv^rt maatregelen te nemen
„T'J™'-ls me,n éiena-angaande tot overeen-
«temming gekomen, waarbij, gelijk bekend,
gehoorzamen, zoolang ik' lëe'f.'! -
„Dat is de -wiare gehoorzaamhedidiA'zed
l- fr°Z' "<h S^oofrz^mheii uü
Sfd er Mi> hetgj do
hoofdzaak m, djat de ouders hij die kinidlereii
plaats van Go») bekteedön, dan zult
^mzmn, lloa overlfcc% 0 vraag,
,-'Als Ine® m)j eve»eens uit vrije liefde.
hetl er niets tegen,'-'
,de ,kleine °P' zeer besliste» toon. „Mair
b^l VérT™a' Paard'enlgletl'appel,
be^ ver Iw'eg pa,pa( komt!'-'-
«üij sprong naar de dieur, die uit de
veranda naar d,en_tuin leidde; Cinthia- volg
o» haar De reizige(rs moesten n0g veraf
4jn, slechts enkéle hoefslagen, enkele <m-
rnden van pprektendje en lachende n4-
0eg zoel9 westenwind in
deze richting over, doch Leonore, wSm
zintuigen wéinig voor die d]er inboorlingen
wl óf® ol;derdeden, meendé dpidelijk.
baar» vaders stem-1» gésprdk' met een ande
mded T 'f® °»dienscibei|djen'. De geluiden
nadeden ai meer en meer, en eiinjdelifk'
teerden de ruitms op -den top van den naad
ten hoevel zndhtblaar.
Idnnit?" ,J,ic vader mee
Kofflti - vroeg Cinthia, vruchteloos pogen
vreemde gestalte te herkteSem
,00C zoover noodig, telkens de kwestieto
-souver('initeit m'et zooveel Woorden is voor»
Maiar er is eea ander bezwaar van meer
ernstige» aard dat wij: misschien npnieuw
zullen zien opduiken tijdens dlt_ debait.
Men zal zeggen dat het huidige onS-
wer® van Verdrag aan België met de vd-
li[rhridSwaarborgen verschaft die te ker-
vaiD-ee beloofd wierden, inzonderheid &00X.
«s verkfaring van 8. Maart 1919-
D»t alles is juist, maar België heeft
-dezete aarborgen sedert Idiën in ruime mate
bebom&n. Na Versailles kwam Locarno em
niemand zal beweren da, tdfe waarborgen
•der Verdragen van 1839 »iet 9P v9^-"-
-deeliffe wijze zouden vervangen -rijn 'dkxtf
-de wederkijidlsch» verbintenissen, die ui,
het Hajhpaet voortlvloeien.
And.frzijigs verkla arldle, te V ersailies zieiT,
de" Nederlanjdlscihe afvaardiging dat hare
Regeering elke schending van bet grond
gebied van Nederland) Waar deze ook)
hioc-ht gebeuren, als een „casus belli" zou
beschouwen. Bovendien en vooral heeft
Nederland, seÖert Versailles al de ver-
pliohtingen aangenomen die voortvloeien
uit het Patet! v-an den Volkenbond, en aldus
zijn voor een land zoo-als België, dat nooit
het Zwaard zal trekken- tenzij! om zith te
verdedigen, vraagstukken zooals dé door
tocht van troepen doop Limburg, of de
doorvaart van oorlogsschepen dor d«
(Schelde, in de overgroots meerderheid dier
gevallen, ipso facto o-pigelost.
De Nederlandsche ongerustheid-
Bovendien is het niet van Belgisch»
uijda alléén dat -het ontwerp van Verdrag
ouder politiek oogpunt opwerpingen doet
rijzen en bezorgdheid verwékh In (het
Voorloopig Verslqg, dat zooeven aan da
Nederlandsdhe Tw-eedë Kamér voorgeJo-gd
werd, treft mij een passus die, vap onqen
kant, een onmiddellijk en duidelijk ant
woord vereischt. Daarin wordt aan Belgi#
verwéten dat hef door zijne politi«ke«
eivchén in Nederland mistrouwen heeft
verwekt. Men beweert dat het van geen
opgeven zijner desiderata te dien opzichte
wil wetendat het deze enkel voor betera
tijden laat rusten. Men zegt dat het tegen
woordig Verdrag, van Belgische zjjdlu.
slechts als een voorschot wordt aanvaard.
Men voegt hieraan toe dat het Militair
Verdrag tusschen Frankrijk en België,
waarvan de inhou'd geheim- is, ook een aan
leiding tot ongerustheid blijft. Men verwijt
one, ten slotte, de Fransoho Begeering te
oeDbcn aangezet stappen te doen om Ne
derlund aan het Pact van Locarno te doen
deelnemen.
Ik houd er aan, geen enkele dezer be
weringen onbeantwoord te laten.
Wij beschouwen het Nederlandsch-Bri-
gisch Verdrag niet als een voorschot; wjj
»ien er integendeel eerue minzame en be
vredigende oplossing van hét vraagstuk
dat -zonder dit atcoord^ zou op te lossen
blijven.
Ik voeg hieraan toe, dat indien in an
dere tijden, Belgische politieke mannen
aam andere oplossingen hebben kunnen
denken, die territoriale overdrachten had-
d«n noodzakelijk gemaakt, zulks altijd ge-
s'cihïed is met het gedacht, Id'a-t deze oplos
singen door Nederland), mits- vergeldingen
v-uiwege D-uitschland, vrij zouden aan
vaard worden. Maar reeds gedurende den
oorlog verklaarde de toenmalige Minister
van lluitenlandsche Zaken, Baron Beyensi
krachtdadig eiken maatregel af. te keuren
dia tot doel zou hebben op d!e integriteit
van -het Nederlandsch grondgebied jubreuk
to maken. Welnu, deze verklaring wordt
door den Minister van Buitenlandsche Za
ken vsn heden hei-h-aald, en -déze is zooveel
te niear bevoegd om ze te herhalen dat
hij zich 'in 1919, als lid der Begaeripgi
duidelijk uitsprak 'tegen degenen die, zon
der inaoidaat noch verantwoordelijkheid»
«en annexionistiscke campagne voerden die
op voorhand door eene zekere mislukking
veroordeeld was.
Ik wensch, myno neeren, dat deze ver-
L eon ore hoorde de vraag niet. Zij had!
haax springtoulwl weer1 opgenomen en vloog
het in hooge hlodhte»! ztwlaaiend-, volgeng
'de regelen dier spTingkunstl de laan door,
naar het fuiPpoort-je, -w!aar, zij juist op
hetzel-fde oogenblilk! aai»ktw|aml, toen Viototf
en 7-ijn reisgezellen) v,an hnn paarden spiron
gei'
„Cinthia 1" riep de jongeman, dje mee
gekomen telas, op- jubtelemden toon. t
Leonore -wierp zich overgelukkig i» 'de
armen haars vaders, die haar va!» den-
grond tilde kuais.
„Hartelijk1 gegroet, mij'a lief, kleiu meis
je. I"- zei luj' teeder.
En toeh stond het. meisje voor de»
vreemdeling e» Zag schuchter tegen de
hooge gestalte op, en hij hésöhoutwde haar
«ot blikken, die van' verrukking straal
den. en 'fluistord-e nog eens: „Cinthia
Vroólflk' -schaterlachend keek Vicltor zij»
redsmakker aan. „Kóm bij jezi»nen, oudje-?
riep hij, „dat is lang geled|en. Dit ie
Cduthia's dochter én hier is Wij zélf."
Hij ging zijn vrouw! te ge-moet. die de
laan afkwam, en. omhelsde haar harte
lijk en blijde.
J (Wordt T«rvolgd.)
