NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
T
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
BEATRIX.
IE COURANT
Keuken.
FEUILLETON
Buitenlandsch Overzicht
BUITENLAND
I«ET. RIJST.
|j de gewone wijize
i kleine dunne) reep-
watei> met zout af
in een kwartier. In
Ift men in een pan
Let, 4 maal zooveel
jet men de koolraap
>kt, doet men er de
vat zout en een stuk
nvet). Laat dit alles
laen en verder op zij
s gaar en droog ko
la zeer goed) recept
te maken, wat veel
Irandstof. Alsvleescl»
fenslapjes.
FT, VOOR BOTER -
a, 21/2' ons boter,
alles flink door el-
bakblik of platten
net boter. Rol Eet
lp het blik of in den
in een matig war-
b ongeveer 30 minu-
is, snijdt men hem
fKE WENKEN.
JEN VAN
)OENEN.
moet men, om ze
intrekken, vóórdat
|n waseht men za
witto zeep is opge-
aagespoeld in schoon
paar uren te dro-
Isschen een echoonen
jén ze zooveel moge-
lijken vorm) worden
opgestreken. Het
vei 1 igheidjshalvte bij!
letjo postpapier over
leggen.
STREKKEN.
ermijden om in voch-
meubels, schilderijen
'j 11 den muur te plaat-
ontdat er zich da<
èn voor den muui'
In voor de meifbels:
I lelijk kan zijn. Kas
sen eindje van dan
il schilderijen en spie-
ar de hoeken van de
n kurk, van gewone
geil, zoodoende vormt
afstand tusschen de
zoodat de lucht vrij
ïiminelvorming wordt
i VAN ALBAST,
m andere voorwerpen
ite met marmerdeap.
1st mogen nooit in het
daar anders de aan
elen los laten. Men
ip af, zuigt met jeea
it de hoeken en wrijft
at een wit doekje.
afborstelen met slap
goed afwrijven met
Ook is het goed, de
ignesia te bestrijken,
en dan afborstelen.
Eigenaardig ongeval.
heeft Zondagmor-
ongeval plaats gehad,
rd bespannen melkkar
met rijdier en melk-
greond. Na d(e verzak
en luid geruisch van»
ongedeerd uit ,d|e diep-
aard en kar moesten
brandweer bovenge-
OQEi waterleidingbuis
a het ongeval zijn.
?rd later de geheele
•nstigt gasontploffing.
mtpltfffiiig heeft Zon-
feukestraa-t te Leipzig
■el tengevolge van een
>per, in dienst bij db
1. Zaterdagnacht djpor
het leven beroofd,
den volgenden morgen
tucht bemerkte, open#
vertrek. Waar ;ife daafd
n.
ergens vuur aan was,
jein. hevige ontploffing,
i ingedrukt werdten.
I zeer ernstig geWond
ziekenhuis worden: over-
Daoigevroren.
dent Pathak uit Chiu-
Berjjjnsohe universiteit
en dezer dagen in ge-
jonge Berlijnsche stu-
s in het gebergte had
den Sneouwköp wilden
an weg, dien van dien
nedean leidt, bjj een m'ijl-
g'evonjd|«n.
er van hem af vond de
>k het lijk! der jonge
it echter nog niet vaat-
ai zonderling ongeluk-
een zonderling ongeluk
iloffing heeft een auto
sagier, een koopman, is
en gekomen, terwijl* de
een wonder ongedeerd
huizen is door de ont-
d.
c is gebleken,. dat in de
ar pond dynamiet ont
mondt. dat een misdaad
ee compagnons van den
iechtenis genomen,
ito besteld. Een, hunner
van een polis van een
ip naam van het slacht-
NUMMER 35
DINSDA6 23 MAART 1926
22*™ MAR6ANB
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES;
Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie.
Bijkantoor MIDDELBURG, Marktl en 2; Telefoon No.474.
COURANT
Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling;
Advertentiën van 1fot6 regels f0,90, elke regel meerfO,15;
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
GROOTEWAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
Het Gezantschap bij den
Paus.
Wij hebben het vroeger al eens gezegd
en herhalen het: Toen Nederland een
gezant had bij den Sultan van Tuakije,
die het geestelijk hoofd id van den Islam,
betekende dat een knieval van Nederland
voor het Mohammedanisme? Wanneer
ons land een gezant zou sturen naar den
Groot-Lahma van Thibet, die tevens Op
perpriester is der Boeddhisten, zou dat
betekenen, dat wij ons scharen onder
de 'aanbidders van Boeddha? Immers al
lerminst.
Hoe kan dan een gezantsebap. bij den
Paus, die al heeft hij geen wereldlijk
territorium door zijn wjjdstrekkcndeD
invloed op het wereldgebeuren do gelijke
is van do regoerende vorsten en staatsr
hoofden in ile beschaafde wereld, ooit wor
den uitgelegd als een buigen voor de gees
trijke suprematie van Roomsclien Opper
priester? Wat dan te denken van de 25
landen, waaronder verschillende niet-Ka-
tliolieke, die wèl een gezant bij den Paus
hebben Ontbreekt hun dan elk .o®der-
sohoidin gsvermogen
Ja, lezer, maar er is een uitdrukking
die zegt„Geen erger dooven dan die niet
willen hooren". Praat nu maar als Brug
man en vertel het bovenstaande mot alia
kracht en nadruk waarover gij beschikt,
•aan anti-papisten als Kersten, Lingbeek,
Snoek Henkemans, aan verpolitiekten als
Marchand, Vliegen ,Dresselhuijs c.s. Zij
stoppen hun ooren dicht en zelfs als een
minister van Buitenlandsehe Zaken ip
«en rede die waard was,, alom' in den lan
de te worden aangeplakt, hun het landsbe
lang voorhoudt, dat het hebben van een
gezant ten Vnticane aanraadt, zoo niet
gebiedt, dan verstarren zijj zich. in hun
anti-Roomschheid het zij uit kerke
lijke, het zij uit politieke overwegingen
en weigeren der waarheid hulde te doen.
Alleen do anti-revolutionairen toonen
naast een gezond onderseheidingsvermo-
gen genoeg politieke eerlijkheid te bezit
ten om aan da regoering niet te wëigetren
■wat deze, niet om da Roomschen te plci-
ziercii, maar in 's lands belang van hét
parlement vraagt.
Wij: zeggenniet om de Roomschen te
pleizieren. "Trouwens wijl, Katholieken,
hebben ter behartiging van onze specifiek-
Röomsche belangen bij den Paus geen ge
zant noodig; daarvoor hebben wij den pro
curator van het Nedorlandsch Episcopaat.
Daarom wordt door de afstemming van
den ge&antscliapspost. niet aan de Katho
lieken, maar aan het laud schade berok
kend.
Wat niet 'wegneemt, dat diet afstem
ming ons, Katholieken grieft. Van af
Kersten langs Lingbeek, Snoek Henke
mans, Marcbant en Dresselhujjk tot aan
Vliegen en Louw' de Visser toe, heeft men
ons willen doen gevoelen dat wij te in
vloedrijk, te maebtig zijn geworden in Ne
derland en dat wijl hoe eer dit kan, hoe
lieva-, maar weer moeiten terugtreden in
den rang van tweede klasse burgers en
heloten, gelijk dat was in de dage.p der
Republiek.
Indien onze. tegenstanders, die thans
gnuiven over de „victorie" van 11 No
vember 1925 en 19 Maart 1926, meeneri,
het zoover te brengen, dan verblijden zij
zich met een doode musch. Want de
m?nht en invloed, dio het Roomsch-Katiho-
lieke volksdeel zich in de laatste "50, 60
jaren hier te lande wist te verwerven, ge
schiedde enkel en alleen langs den wetti
gen weg, die de door Kroon en Volk be
zworen Grondwet aanwees en was de
vrucht van het. eendrachtig streven eener
homogeens Katholieke partij', alle standen
omvattend,- en het: „Allen voor één en
één voor allen' tot leuze makend .van
werken en strijden. „God en mijn
reent'' Met dat devies voor oogen gaat
Koomsch Nederland kalm maar doelbe
wust voorwaarts en het zal alle .anti-
64)
Het was al volop dag, toen- de grijsaard
ontwaakte. Zuster Marie waakte hij zijn
bedtot haar vreugde bemerkte, zij dat de
blik van den zieke minder wild was. Het
was niet, zooals den dag te voren toan zij
nog in het onzekere verkeerdo of die wilde
blik oorzaak was van waanzin of van de
hooge temperatuur der koorts. Hij zag er
no? wel vermoeid uit, maar hij had toch
iets rustigs over zich. In een oogenblik
teekende zich een groote ongerustheid op
-fijn gezicht af, en bleef hij strak op één
punt kijken. Na een oogenblik' richtte hij
zich op en sprakZuster, ik ben veel be
ter, ik voel het, en dat moet u niet ver
wonderen. Luister, van nacht daar op die
P 's u,,. Adriaan gezien die voor mij
i ri- lee^ mij' aangekeken, tij
heeft met u gesproken hebt gij' hem
niet gezien en gehoord?
Dat was Adriaan niet Mijnheer, het
waa een goeie vriend die door den goe
den God u toegezonden wordt om u te
beminnen en gelukkig te maken.
Een vriend! riep hij, de hand aan
papistisch drijven ten spdjt 1 komen gaar
het wil, mits het één blijve.
Het aanzien v5ai den Volkenbond heeft
door het gescharrel en gemarchandeer met
een raadszetel en het fiasco dat op Idjt alles
volgde, Woensdag' j.l. een leelijke® klap
gekregen In Volkenibondskringen wordt d|a
dag van 16 Maart 1926 dan ook be-
sthouwd als de moeilijkste, d|ien de Volken-
bood sinds stichting ooit heeft cjöorge-
maakt. Het feit, dat de Duitsche delegatie
onverrieliterzako weder is moeten vertrek
ken, heeft algtemcen een: gevoel van be
druktheid en terneergeslagen heidl teweeg
gebracht in de kringen, die vast en zeker
geloofden, dat d|e Duitsche vertegenwoor
digers in de kwestie dier uitbreiding: van
Volkenbondsraad inog zekere positieve con
fessies hadden kunnen djoen. Het misluk
ken van de zoo moeilijke besprekingen
Wondt als een niet te miskennen overwin
ning beschouwd vaiDi het nationalisme, dat
helaas al te veel staten'nog beïnvloedt.
De vraag of Duitschland, ondanks dp
gebeurtenissen va®i de afgeloopen dagen, in
den herfst van dit jaar tót den Volkenbond
zal toetreden, wordt in djezelfde kringen
in twijfel getrokken. Men, klan slechts
hopen, dat de geest van Locarno weer
vaardig zal worden en tot eenstemmig
heid zal leiden.
Voor de aanhangers der Volkanbondisge-
dardite in Duitschland vormeni dp gebeurte
nissen van- Genève natuurlijk ook' een bit
tern teleurstelling. Ondanks allo moeilijk
heden had men tot het laatste oogeublik
de hoop gekoesterd, djat alles nog in orde
zou komen,hetgeen echter door de onver
zoenlijke houding van Brazilië is verijdeld)
Brazilië beschouwt men evenwel niet als
don alleenschuldige, djoch hoogstens als den
voornaaMsten schuldige.
In hot Britsche Lagerhuis lieeft Ram
say MaoDonald den Britschen Premier ge
vraagd, of hij reeds een verklaring kon af
leggen over hetgeen Chamberlain, „de tra
gedie van Genève" heeft genoemd. De pre
mier antwoordde over geen nadere inlich
tingen te beschikken, dan de cbor de pers
gepubliceerde. Baldwin zegde echter een
debat toe.
De partij van MacDonald heeft den
Zweedschen vertegenwoordiger te Genève
Under telogTafisch gelukgewenscht mét
zijn standvastigheid tegenover alle pogin
gen om hen van zijn standpunt ten opzich
te van den Volken;bondraaid| af te brengen,
waardoor hij de zaak va.n djen vrede een
grooten dienst heeft bewezen.
Hoezeer ook de z.g. neutrale staten zich
over den afloop van de vergadering van
16 Maart hebben bedroefd en teleurge-
gesteld gevoeld, blijkt uit dp magistrale
rede, door Nedierland's vertegenwoordiger,
Jhr. Loudon, uitgespioken. Volgens „De
Maasbode" zeide hij het volgen#
Als lid van deze vergadering acht ik
liet mijn .plicht uitdrukking te geven aan
het gevoel van verslagenheid, waarmede
wij' allen vernamen hebben, dat de kwes
tie, waarvoor wij naar Genève wjareni bij
eengeroepen, niet was opgelost en dat de ta
nemen beslissing- tot September moest wor
den verdaagd).
Sinds tien dagen wachtte, cïe volken-
bondsvergadering1 met een toenemend on
geduld. Van het begin djezer zitting af had
zij de eerste commissie de opdracht ge
geven de toelatingsaanvrage v,aa Duitsch
land te onderzöekemi. Die toelating, een-
steaninig door de commissie goedgekeurd,
kan desniettegenstaande niet plaats heb
ben, omdat de ledpn van den volkenboridk
raad niet tot overeenstemming konden ko
men inzake de toewijzing van den vasten
zetel, die aan Duitschland beloofd! was.
Particuliere of offirieuse besprekingen,
'waarvan de gedelegeerdjen ter volkan-
bondsvergadering enkele brokstukken te
zainen raapte®, hebben de leden van dien
Zijn voorhoofd brengend, uit; plotseling
vloog hij weer op uit zijn kussens. Zuster
vroeg hijl bevend, waar ben ik. en hoo
heet die vriend?
De goede zuster had medelijden met-
zijn onrust, zij wilde hem gerust stellen
cn sprak glimlachendVrees niet gij' zijt
bij Mevrouw dAstray en den jongen dien
SI,' gezien hebt is haar zoon Etienne.
Arnaud wilde spreken, maar de an-
spanning had zijn zwakke krachten uit
geput. Zijn hoofd viel in de kussens
terug en het werd weer stil in de kamer.
Een uur later, toen hij voor den twee
den keer wakker werd, zat diegene dien
hij gemeend had in een droom te zien aan
zijn bed. Toen Arnaud hem bemerkte,
darfde hij' zijne oogen niet meer opslaan
hij -werd aan zijn misdaad herinnerd
maar de jongen boog zich glimlachend
over hem licen en sprak. Wilt gij mij om
helzen. Ik ben.de zoon van uw' kleinen
Adriaan.
Ecnige dagen later kwam Arnaud nag
bleek en zwak' de kamer van Mevrouw
d'Astray binnen.
Hi, wierp zich aan de voeten van Clara
neer, vouwde zijn handen samen en lis
pelde bijna onverstaanbaar: „Mevrouw' ik
ben niet waard dat u me vergiffenis
schenkt." De jonge vrouw glimlachte, zij
volkenbondsraad' g^'juronide tien dagen ge
tracht het eens tc worden. Maar de geest,
die hierin bestaat-, dat men stee# het
welzijn dor gemeenschap plaatst boven'
individueels eigenliefkHs der leidbtr, heeft
helaas! de overhand niet' gehad'.
[Sommigen onder, de raadslede® echter
hebben, zonder te willen' transigeeren op
het punt dei' beginselen', die zij; vërdjedig-
den, bewijs -gdgeven van: een belangeloos
heid, waaraan wij hier de meest hartriijko
'hulde behooren te brengunï Kan men zioh
verbazen, dat de 'd(elegaties van' achten
veertig staten, die hier geroepen warer» om
zich uit te spreken over een kwestie van
het allerhoog,ste belang voor den volken
bond, eerst ongeduld) vonden en -dlaarna een
diepe ontevredenheid) to am zij zien moesten
dat het doel, waarvoor men hen bijeenriep,
niet was bereikt. I
Zooals de lieer Motta 'terecht reeds be
toogd heeft, zou de volkenbondjsverga.-
dering stellig eenstemmig de toelating van
Duitschland krachtig ondersteund) hebben.
Kan mten echter zeggen-, dat de onmacht
om een oplossing te vinden van deze bran
dende kwestie gelijk1 staat met ecu vörval
ran den 'volkenbond Verre van d)aar. Lq
de oogeii van 'liét gfoote publiek elni van do
sceptici Zal de volkenbond, naar ik vrees,
stellig voor eenjjgesi tjjd iets van zij®
aureool, zelfs een stuk van zijn: aanzien,
verloren hebben.
Maar -voor hen, die. uacletiiken, die zien
en begrijpen het werk, dat door dlótf vol
kenbond verricht is in de zeven korte ja
ren van zijim bestaanvoor de regeering-eiii
en de mensdheni die zich ervan rekenschap
geven, dat, dankzij dp tusschenkomst van
den volkenbond verscheiidjene gesehillentus-
sohen volken, waarvan enkele reeds bloed
gèkost hadden, geregeld) zijn; voor hem
ook, die erkenneaij dat het financieel her
stel van enkele volken te danken is aan
het doeltreffende werk van dfeu- volken
bond, is het onbetwistbaar, dat <fe volken
bond reeds het bewijs van zijn: levemsvat
baarheid gegeven heeft en dat moeilijkhe
den, zooals die, waarvan wij vandaag de
getuigen zijn, slechts vau ondergeschik
ten aard zijn.
Intusschen, of die moeilijkheden! van
ondergeschikten aard zijp: of niet, zij heb
ben in de oogen des massa's, die nog: twij
felen over het door den volkenbond! ver
richt wordende werk, een beteékeinis, dje
wij nooit uit het oog, moeten verliezen.-
Hoe meea- men den volkenibondsraa^
öritiseeren zal, hoe meer het publiek mis
schien met een glimlach vam: medelijden
sdhouderSzal ophalen over den volkenbond)
des te meer zal het onze plicht zijn ons
aanzien te herstellen, dat thans zoo ruw
is geschokt.
-Wat men daarom van den; volken bonds
raad verlangt, is, dat nu verdaging
eenmlaal noodzakelijk is geworden;, die raad
niets verzuimen zal, opdat de discussie, dio
wij in September nu te Waohtatt hebben,
dan behoorlijk voorbereid zij, opdat een
nieuw' échec, dat onvergeeflijk zoo [niet
fataal zou zijn, dan vermódemi woucl|e. i i
Wij vragen dat de volkenbo-ndpraad idie
studiecommissie voor de reorganisatie van
den raad op d|e meest onpartijdige wijze
kiezc, dat men de politiek niet erirni meaige,
en dat de volkenboridfsvergadering en niet
slechts de volkonbondsraad( er in: ruime
mate in vertegenwoordigd zij'. Ik herhaal
het, dat de indjividueele e-igenliefldlo der
staten er geen overheerschend-e rol in
speelt. Slechts onder die voorwaardlen zal
de openbare meening met vertrouwen ons
verdagingsbesluit kunnen aanvaarden, Het
gaat hier om' onze eer, het gaat hier om de
toekomst van deu volkenbond.
Hoe staat het tegenwoordig in Syrië.
Een Engelschmauij die dezer dja-gen in
Syrië heeft rondgereisd, vertelt in die
„Manchester Guardian", dat stedleu als
Homs en Beiroet uiterlijk rustig* zijn, maar
dat de openbare meeniug haar vertrouwen
in de regeering heeft verloren. f
nam zij-n handen in haar hand: „Mijin
vriend sprak zij, het is lang, heel lang
geleden dat ik u vergeven heb. Een
vrouw, zoo schuldig als ik moet veel lij
den op de aarde, maar het is vteel groot-
scher dat men barmhartigheid moet vra
gen
Arnaud wilde antwoorden maar hij kon
geen wooTd er uit brengen, dikke tranen
stroomden langs zijn gezicht, eerbiedig
bracht hij de handen van zijn bescherm
ster aan zijin lippen en verliet de kamer.
f tf tt
De maand September liep ten eindej het
weer werd koeler ofschoon een echte Mar-
tinus-zomer met zijn heerlijke zon het
landleven zeer veraangenaamd had; men
begon van vertrekken te praten en de
Valcreuses zouden nog maar één week
op „Glycines" blijven, men had het hu
welijk van Alice bepaald op het einde van
October, mem moest terugkeeren naar Pa
rijs want vier weken waren ternaufwer-
nood genoeg om de voorbereidselen te
maken voor zulk! een schitterend brui-
lofstfeest.
Twee of drie dagen voor hun vertrek'
riep Glara haar zoon: t
Etienne, help me eens een souvenir
uitzoeken voor mjjn kleine vriendinnen.
1 De jonge vrouw: was druk aan het zoe-
Ofschoon de Franschen! in Damiaseus
een garnizoen van 10.000 man hebben,
dringen de plunderende Drusea haast dia-
gelijks tot de stad djoor.
Een groep Drusen-leiders woonden on
langs een dienst in een der groote mos
keeën bij, na eerst hun: geweren voor de
deur te hebben neergezet. Zij werden niet
door de politie lastigl gevallen. In Damas
cus gaat de bevolking-, die ontwapend: is
en aan de g-emade van dje troepen zoowel
als vgn de plunderaars is overgeleverd-, zoo
goed en zoo kwaad als het gaat ha-ojj
gang. i
Algemeen wordt gezegd, (lat de Fran
schen eigenlijk niets doen. Zij g-even niet
toe, dat de onrust ernstig! is eni sparen,
baar om politieke redenen, de Framscho
soldaten. Kmdat Fransche troepen', die
alleen in staat zij®, den toestand in het
reine te brengen, opi den achtergrond wor
den gehouden. De strijd) wordt door in>-
landsche troepen gevoerd. Dit is dja-m ook
de leden waarom! het garnizoen: zich in
den citadel terugtrekt als die plunderaars
naderen, en waarom er geen politie-toe-
zicht op de wegen wordt uitgeoefend^
Intusschen tracht de nieuwe Fransche
commissaris door onderhanjd|elingen strijd'
te voorkomen. Maar de rebellen zijn de
baas en voeren hun; campagne met groote
handigheid. Zij vechten in groepjes van 25
man en verklaren, dat elk zoo'a groepje in
staat is een Fransoh bataljon bezig te
houden. Ze sehijneni volop van wapenen
en munitie te zijm voorzien. Zij recTuteeren
in de dorpen dloor de jonge miannen bij ver-
rassingpte grijpen ara ze in hun gelederen
in te lijven. Het sanitaire probleem is vlug
opgelost, doordat in d(e steden en diorpen
de doktoren word(en meegevoerd en ge
dwongen worden om: te wérken.
Maar inmiddels verarmt het land: han
del cn industrie staan stil, dje velden wor
den niet meer bebouwd, terwijl stroom
van vluchtelingen aanhoudt. Gedurendje
vijf jaren reeds verkeert het land in, een
gestadige onrust, en de laatste zes maan
den is één der djrie groote steden Idéor re-
hellen van het overige land afgesneden.
Ook uit Marokko komt nieuws.
Mahomed Ben Abd-ol-Krim El-Khat-
tabi, zooals zijn volledige naam- luidt, die
heerscher in het woelige Marokko, heeft
een brief aan de Landensche Timles gezon
den, waarin hij dem juiste® staat van za
ken in zijin' land wenscht Weer te geven.
De Rifleider overhandig# den brief reedls
den 27e® Januari aan een boodschapper,
die hem naar den Times-correspowSmt te
Tanger zou brengen. Het feit dat deze
boodschapper moeite had om d|e Spaansche
linies te overschrijden, is de oorzaak van,
de vertraging der publicatie.
De heele wereld weet, aldus Abdi-el'-
Krim', dat wij bereid zijn, vredb te sluiten
en tot een vergelijk met o-nze tegenstan
ders te komen. W.ij zoeken slechts gerech
tigheid en rust.
„Wij hebben alle poging-en- aangewend
om met de Fransche en jjlpaanaehe auto
riteiten in verbinding te komen en telkens
treden zij ons trotsch ent vol egoismë tege
moet, terwijj ze onze bedoelingen1 in strijd
met haar ware beteekenis uitleggen.
„Wij zijn de zwakste partij en heb
ben geen macht om1 dew oorlog voort te
zetten of lang* weerstand te bieden. En zoo
worden We den eemen tijlcl) van zhtfakheid
beschuldigd e.n #n aniderentipd! voorgesteld
als hebbende de nedjerlaag geledein, en
zulks telkens wanneer we eenigerlei mède-
deeling tot hen richten-, of eenigerlei vrfr
desgëzindheid| vertoonen.
„Dit heeft ons verbaasd. En als wij'
.voortgaan met strij/den, da® beschuldi
gen zij ons, barbaren, te zij®.
„Onze bedoelingen zijn oprecht. Wij
schrijven nooit aan; onze tegtaenstanders,
wi> moeten het eerlijk meenera. Onze tegen-
si andors echter kennen slechts vossenwe-
gen". j
Abd-el-Kriini geeft de verzekering van
ken. Uit de lade van haar bureau haald-a
zijl een prachtigen armband, bezet met
diamanten van de zeldzaamste schoonheid.
Erg mooi hél Ik denk hem aan Alice te
geven. 1
U hebt zoo® goeden smaak, mama.
Alg u het mooi vindt, dan ik zeker.
Kom, zei Clara terwijl zij den arm
band ter zijde legde, onze keus is ge
maakt. Laten wiji nu iets zoeken voor
BeatrixIk weet wat haar erg veel
pleiziex zal doen, zei zij glimlachend, het
is de collier van Padma. De kleine freule
heeft een groote voorkeur voor de Robij
nen van den S'adja.
Welnu mama, dan moot u ze haar
geve®.
Ik bewaar ze voor haai- die eens uw
vrouw zal worden, zei Clara glimlachend.
Ik zal nooit trouwen!
Maar lieveling, je bent nog zoo jong,
riep zijin moeder verwonderd uit. Je zult
nog wel eens van gedachten veranderen,
daar ben ik zeker van.
Eti-enne schudde treurig het hoofd en
viel op zijn knieën voor zijn moeder neer:
.Mama, sprak hij teeder, al de colliers
van de wereld zouden me niet gelukkiger
kunnen maken dan ik nu ben, U hebt mjj
dikwijls gezegd dat die collier ee® talis
man is, die iedereen gelukkig maakt die
rijn blijvende geneigdheid'- om vrede ta
sluiten, als de tegenstanders d(e wettige
hechten der Marokkanen! erkennen'. Tot
zoolang zal hij blij'ven vechten en gedul
dig wachten tot het recht zal zegevieren
over het onrecht.
Was het niet Sven Hedin, die onlangs
zeide dat dje strijd tegen dte Rif-Kabylen
een schande is voor de Christenheid)?,
De m'cdedeeling-en dpor Chamberlain on
langs in het Lagerhuis, gedaan- over een'
concessie voor de exploitatie van de aard
olie in het betwiste gebied van Mosoel,
welke verleend zou rijn aani een groep Brit
sehc industrieelen, hebben' te Angora, in'
alle Turksche kringen een: waren stormt
van verontwaardiging opgewekt, zoomelds
de Balkancorrespondent van dje N. R. Ct.
Het half-officieele orgaan der regeering
de Hakimieti-Milliee (Nationale Soeve-rei
niteit) heeft een hoofdartikel aan! de Zan'ki
gewijd. Wij lezen o.a.
„Wij kunne® het niet vatten, hoe oen'
der partijfen aan zulk eeii gToep van indu
strieelen de exploitatie van n&tuurséhatten;
in een bctwistgebied ka® afstaan.
Gelijk Albion geen oogenblik geaarzeld
heeft om den Volkenbó-ud. in oogen
van de hèele wereld tc onteehea- djpor met
voeten to treden de duidelijkste rechtsaan
spraken van anderenzoo gaat het 'nu
voort met dezelfde onverschilligheid! 'dn
wereld voor uitgemaakte zaken te stellen.
Edoch, elke' handeling' va® Engeland) met
betrekking tot het gebied van Mosoel,
voordat die kwestie behoorlijk zal zijn ge
regeld, wordt dpor ons, al evenzeer als d'a
jongste beslissing van, den Volkenbond,
als van nul en, geener waarde'" betracht.
Die waarheid moet wel wtorden ter harte
genomen door de Britsche regeerin-g, en
nog' zooveel te meer door de groep va»'
coneessioui narissen. J
Aan die groep industrieels® rij nadruk
kelijk verklaard, dat. Mosoel een integreu-
rend deel uitmaakt van q'Ic Republiek Tur
kije, en dat geen a®dere staat zich dja,t ge
west kan toeëigenen-, noch zich meester:
maken vane de matuurschattea die het be
vat. Zoolang- Engeland daaromtrent get-B
vergelijk met Turkije zal hebben gesloten,
blijven onze soeverein® rechten over die
landstreek bestaan; en blijft het allee® ,aa®
ons om die profijtelijk te maken. Niemarad
zal zich kunne® verschuilen achter uitge
maakte zaken, noch achter een concessie
welke niet door ons is verleend.
Voor het oogenblik willen We ons bepa
len tot deze voorloopige waarschuwingen-
De lieden, die zoodjanige valsche era waar-
delooze concessies verkrijgen, era hun kapi
talen aan zulke gewaagde ondernemimgeni
willen Wegsmijten, mog-em: zich nog in tijda
bedenken voor ze zich met zulk' eau zwen
del inlaten. Zij alle®, die niet voorzichtig!
en terughoudend-zijl® gebleven, totd|ai het
uur van de duurzame regeling v-aiu liet
Mosoelgeval zal hebben geslagen, zullera
te laat bemerken welk een zWarom mis
slag zij hebben begaan."
BELGIE
De brand le Gent.
Omtrent de® bramid in het gerechtshof
te Gent wordt nog geméld, dpt bijna ge
heel het archief, de bibliotheek van het hof
van appel en va® de balie der ^djvocaie®'
en een deel va® den burgerlijken sta®dj se
dert 1803 verbrand zijn. Het mooie ge
bouw dagteekende van 1843 en was vol
gens het plan van den architect Roelandty
De meeste diensten zulle®, tijdelijk in hat
seminarium worden ondergebracht. De
schade wordt geraamd) op 25 millioeu
francs.
Een politie-agent ontdekte de® brand)
maar toen de onmiddellijk gewaarschuw
de brandweer ter plaatse kwam! verhief
zich reeds een groote vuurzee. Een aaffltal
vrijwilligers, onder leiding va rechter-
hem bezit. Geef hem aa® Beatrix, moga
hij! haar geluk aa® brengen I"
Clara, die de schitterende robiineu van
den Radja bekeek, zuchtte legde haar
doorschijnende handen op de bruine ha
ren van haar zoon en zei: Je bent een
deugniet, ga heenl Je weet wel dat ik ja
niets kan weigeren. Ik zal den collier aa®
Beatrix geve® als souvenir van u en van
mijl.
Dank u, mama, wat bent u toeW
goed, u doet mi, groot pleizier er mee!
Het afscheid was hartverscheurend.
Toen het oogenblik van scheiden gekomen
was, gaf Clara aan Alice een fijn blauw
doosje waarin de armband Lag) en om den
hals van Beatrix hing zjj zelf den robijnen
collier van den Radja. Do twee vriendin
nen hielden niet op mot bedanken en om
helsden haar meermalen allerhiarteiijjkst-
IV ij zullen u alle dagen schrijven,
mevrouw, riep Alice huilend uit.
De' zieke schudde het hoofd.
Dat zal maar heel kort duren, er ia
iets in mij dat n;ij zegt dat we elkaar op
aarde niet zullen weerzien, als gij" te
rugkomt, zal ik lang voor God verschenen
rij Ti- Bidt voor mij kinderen, vergeet mij
niet. Ik zal aan God waged ook' u geluk
kig te make®.
i (Slot volgt.)