NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND T DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS BEATRIX. IE COURANT Keuken. FEUILLETON Buitenlandsch Overzicht BUITENLAND I«ET. RIJST. |j de gewone wijize i kleine dunne) reep- watei> met zout af in een kwartier. In Ift men in een pan Let, 4 maal zooveel jet men de koolraap >kt, doet men er de vat zout en een stuk nvet). Laat dit alles laen en verder op zij s gaar en droog ko la zeer goed) recept te maken, wat veel Irandstof. Alsvleescl» fenslapjes. FT, VOOR BOTER - a, 21/2' ons boter, alles flink door el- bakblik of platten net boter. Rol Eet lp het blik of in den in een matig war- b ongeveer 30 minu- is, snijdt men hem fKE WENKEN. JEN VAN )OENEN. moet men, om ze intrekken, vóórdat |n waseht men za witto zeep is opge- aagespoeld in schoon paar uren te dro- Isschen een echoonen jén ze zooveel moge- lijken vorm) worden opgestreken. Het vei 1 igheidjshalvte bij! letjo postpapier over leggen. STREKKEN. ermijden om in voch- meubels, schilderijen 'j 11 den muur te plaat- ontdat er zich da< èn voor den muui' In voor de meifbels: I lelijk kan zijn. Kas sen eindje van dan il schilderijen en spie- ar de hoeken van de n kurk, van gewone geil, zoodoende vormt afstand tusschen de zoodat de lucht vrij ïiminelvorming wordt i VAN ALBAST, m andere voorwerpen ite met marmerdeap. 1st mogen nooit in het daar anders de aan elen los laten. Men ip af, zuigt met jeea it de hoeken en wrijft at een wit doekje. afborstelen met slap goed afwrijven met Ook is het goed, de ignesia te bestrijken, en dan afborstelen. Eigenaardig ongeval. heeft Zondagmor- ongeval plaats gehad, rd bespannen melkkar met rijdier en melk- greond. Na d(e verzak en luid geruisch van» ongedeerd uit ,d|e diep- aard en kar moesten brandweer bovenge- OQEi waterleidingbuis a het ongeval zijn. ?rd later de geheele •nstigt gasontploffing. mtpltfffiiig heeft Zon- feukestraa-t te Leipzig ■el tengevolge van een >per, in dienst bij db 1. Zaterdagnacht djpor het leven beroofd, den volgenden morgen tucht bemerkte, open# vertrek. Waar ;ife daafd n. ergens vuur aan was, jein. hevige ontploffing, i ingedrukt werdten. I zeer ernstig geWond ziekenhuis worden: over- Daoigevroren. dent Pathak uit Chiu- Berjjjnsohe universiteit en dezer dagen in ge- jonge Berlijnsche stu- s in het gebergte had den Sneouwköp wilden an weg, dien van dien nedean leidt, bjj een m'ijl- g'evonjd|«n. er van hem af vond de >k het lijk! der jonge it echter nog niet vaat- ai zonderling ongeluk- een zonderling ongeluk iloffing heeft een auto sagier, een koopman, is en gekomen, terwijl* de een wonder ongedeerd huizen is door de ont- d. c is gebleken,. dat in de ar pond dynamiet ont mondt. dat een misdaad ee compagnons van den iechtenis genomen, ito besteld. Een, hunner van een polis van een ip naam van het slacht- NUMMER 35 DINSDA6 23 MAART 1926 22*™ MAR6ANB Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel 75, GOES; Telefoon Interlocaal No. 207, voor Redactie en Administratie. Bijkantoor MIDDELBURG, Marktl en 2; Telefoon No.474. COURANT Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling; Advertentiën van 1fot6 regels f0,90, elke regel meerfO,15; Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager. GROOTEWAARDE VAN PUBLICITEIT WORDT GELEZEN IN ALLE KRINGEN Het Gezantschap bij den Paus. Wij hebben het vroeger al eens gezegd en herhalen het: Toen Nederland een gezant had bij den Sultan van Tuakije, die het geestelijk hoofd id van den Islam, betekende dat een knieval van Nederland voor het Mohammedanisme? Wanneer ons land een gezant zou sturen naar den Groot-Lahma van Thibet, die tevens Op perpriester is der Boeddhisten, zou dat betekenen, dat wij ons scharen onder de 'aanbidders van Boeddha? Immers al lerminst. Hoe kan dan een gezantsebap. bij den Paus, die al heeft hij geen wereldlijk territorium door zijn wjjdstrekkcndeD invloed op het wereldgebeuren do gelijke is van do regoerende vorsten en staatsr hoofden in ile beschaafde wereld, ooit wor den uitgelegd als een buigen voor de gees trijke suprematie van Roomsclien Opper priester? Wat dan te denken van de 25 landen, waaronder verschillende niet-Ka- tliolieke, die wèl een gezant bij den Paus hebben Ontbreekt hun dan elk .o®der- sohoidin gsvermogen Ja, lezer, maar er is een uitdrukking die zegt„Geen erger dooven dan die niet willen hooren". Praat nu maar als Brug man en vertel het bovenstaande mot alia kracht en nadruk waarover gij beschikt, •aan anti-papisten als Kersten, Lingbeek, Snoek Henkemans, aan verpolitiekten als Marchand, Vliegen ,Dresselhuijs c.s. Zij stoppen hun ooren dicht en zelfs als een minister van Buitenlandsehe Zaken ip «en rede die waard was,, alom' in den lan de te worden aangeplakt, hun het landsbe lang voorhoudt, dat het hebben van een gezant ten Vnticane aanraadt, zoo niet gebiedt, dan verstarren zijj zich. in hun anti-Roomschheid het zij uit kerke lijke, het zij uit politieke overwegingen en weigeren der waarheid hulde te doen. Alleen do anti-revolutionairen toonen naast een gezond onderseheidingsvermo- gen genoeg politieke eerlijkheid te bezit ten om aan da regoering niet te wëigetren ■wat deze, niet om da Roomschen te plci- ziercii, maar in 's lands belang van hét parlement vraagt. Wij: zeggenniet om de Roomschen te pleizieren. "Trouwens wijl, Katholieken, hebben ter behartiging van onze specifiek- Röomsche belangen bij den Paus geen ge zant noodig; daarvoor hebben wij den pro curator van het Nedorlandsch Episcopaat. Daarom wordt door de afstemming van den ge&antscliapspost. niet aan de Katho lieken, maar aan het laud schade berok kend. Wat niet 'wegneemt, dat diet afstem ming ons, Katholieken grieft. Van af Kersten langs Lingbeek, Snoek Henke mans, Marcbant en Dresselhujjk tot aan Vliegen en Louw' de Visser toe, heeft men ons willen doen gevoelen dat wij te in vloedrijk, te maebtig zijn geworden in Ne derland en dat wijl hoe eer dit kan, hoe lieva-, maar weer moeiten terugtreden in den rang van tweede klasse burgers en heloten, gelijk dat was in de dage.p der Republiek. Indien onze. tegenstanders, die thans gnuiven over de „victorie" van 11 No vember 1925 en 19 Maart 1926, meeneri, het zoover te brengen, dan verblijden zij zich met een doode musch. Want de m?nht en invloed, dio het Roomsch-Katiho- lieke volksdeel zich in de laatste "50, 60 jaren hier te lande wist te verwerven, ge schiedde enkel en alleen langs den wetti gen weg, die de door Kroon en Volk be zworen Grondwet aanwees en was de vrucht van het. eendrachtig streven eener homogeens Katholieke partij', alle standen omvattend,- en het: „Allen voor één en één voor allen' tot leuze makend .van werken en strijden. „God en mijn reent'' Met dat devies voor oogen gaat Koomsch Nederland kalm maar doelbe wust voorwaarts en het zal alle .anti- 64) Het was al volop dag, toen- de grijsaard ontwaakte. Zuster Marie waakte hij zijn bedtot haar vreugde bemerkte, zij dat de blik van den zieke minder wild was. Het was niet, zooals den dag te voren toan zij nog in het onzekere verkeerdo of die wilde blik oorzaak was van waanzin of van de hooge temperatuur der koorts. Hij zag er no? wel vermoeid uit, maar hij had toch iets rustigs over zich. In een oogenblik teekende zich een groote ongerustheid op -fijn gezicht af, en bleef hij strak op één punt kijken. Na een oogenblik' richtte hij zich op en sprakZuster, ik ben veel be ter, ik voel het, en dat moet u niet ver wonderen. Luister, van nacht daar op die P 's u,,. Adriaan gezien die voor mij i ri- lee^ mij' aangekeken, tij heeft met u gesproken hebt gij' hem niet gezien en gehoord? Dat was Adriaan niet Mijnheer, het waa een goeie vriend die door den goe den God u toegezonden wordt om u te beminnen en gelukkig te maken. Een vriend! riep hij, de hand aan papistisch drijven ten spdjt 1 komen gaar het wil, mits het één blijve. Het aanzien v5ai den Volkenbond heeft door het gescharrel en gemarchandeer met een raadszetel en het fiasco dat op Idjt alles volgde, Woensdag' j.l. een leelijke® klap gekregen In Volkenibondskringen wordt d|a dag van 16 Maart 1926 dan ook be- sthouwd als de moeilijkste, d|ien de Volken- bood sinds stichting ooit heeft cjöorge- maakt. Het feit, dat de Duitsche delegatie onverrieliterzako weder is moeten vertrek ken, heeft algtemcen een: gevoel van be druktheid en terneergeslagen heidl teweeg gebracht in de kringen, die vast en zeker geloofden, dat d|e Duitsche vertegenwoor digers in de kwestie dier uitbreiding: van Volkenbondsraad inog zekere positieve con fessies hadden kunnen djoen. Het misluk ken van de zoo moeilijke besprekingen Wondt als een niet te miskennen overwin ning beschouwd vaiDi het nationalisme, dat helaas al te veel staten'nog beïnvloedt. De vraag of Duitschland, ondanks dp gebeurtenissen va®i de afgeloopen dagen, in den herfst van dit jaar tót den Volkenbond zal toetreden, wordt in djezelfde kringen in twijfel getrokken. Men, klan slechts hopen, dat de geest van Locarno weer vaardig zal worden en tot eenstemmig heid zal leiden. Voor de aanhangers der Volkanbondisge- dardite in Duitschland vormeni dp gebeurte nissen van- Genève natuurlijk ook' een bit tern teleurstelling. Ondanks allo moeilijk heden had men tot het laatste oogeublik de hoop gekoesterd, djat alles nog in orde zou komen,hetgeen echter door de onver zoenlijke houding van Brazilië is verijdeld) Brazilië beschouwt men evenwel niet als don alleenschuldige, djoch hoogstens als den voornaaMsten schuldige. In hot Britsche Lagerhuis lieeft Ram say MaoDonald den Britschen Premier ge vraagd, of hij reeds een verklaring kon af leggen over hetgeen Chamberlain, „de tra gedie van Genève" heeft genoemd. De pre mier antwoordde over geen nadere inlich tingen te beschikken, dan de cbor de pers gepubliceerde. Baldwin zegde echter een debat toe. De partij van MacDonald heeft den Zweedschen vertegenwoordiger te Genève Under telogTafisch gelukgewenscht mét zijn standvastigheid tegenover alle pogin gen om hen van zijn standpunt ten opzich te van den Volken;bondraaid| af te brengen, waardoor hij de zaak va.n djen vrede een grooten dienst heeft bewezen. Hoezeer ook de z.g. neutrale staten zich over den afloop van de vergadering van 16 Maart hebben bedroefd en teleurge- gesteld gevoeld, blijkt uit dp magistrale rede, door Nedierland's vertegenwoordiger, Jhr. Loudon, uitgespioken. Volgens „De Maasbode" zeide hij het volgen# Als lid van deze vergadering acht ik liet mijn .plicht uitdrukking te geven aan het gevoel van verslagenheid, waarmede wij' allen vernamen hebben, dat de kwes tie, waarvoor wij naar Genève wjareni bij eengeroepen, niet was opgelost en dat de ta nemen beslissing- tot September moest wor den verdaagd). Sinds tien dagen wachtte, cïe volken- bondsvergadering1 met een toenemend on geduld. Van het begin djezer zitting af had zij de eerste commissie de opdracht ge geven de toelatingsaanvrage v,aa Duitsch land te onderzöekemi. Die toelating, een- steaninig door de commissie goedgekeurd, kan desniettegenstaande niet plaats heb ben, omdat de ledpn van den volkenboridk raad niet tot overeenstemming konden ko men inzake de toewijzing van den vasten zetel, die aan Duitschland beloofd! was. Particuliere of offirieuse besprekingen, 'waarvan de gedelegeerdjen ter volkan- bondsvergadering enkele brokstukken te zainen raapte®, hebben de leden van dien Zijn voorhoofd brengend, uit; plotseling vloog hij weer op uit zijn kussens. Zuster vroeg hijl bevend, waar ben ik. en hoo heet die vriend? De goede zuster had medelijden met- zijn onrust, zij wilde hem gerust stellen cn sprak glimlachendVrees niet gij' zijt bij Mevrouw dAstray en den jongen dien SI,' gezien hebt is haar zoon Etienne. Arnaud wilde spreken, maar de an- spanning had zijn zwakke krachten uit geput. Zijn hoofd viel in de kussens terug en het werd weer stil in de kamer. Een uur later, toen hij voor den twee den keer wakker werd, zat diegene dien hij gemeend had in een droom te zien aan zijn bed. Toen Arnaud hem bemerkte, darfde hij' zijne oogen niet meer opslaan hij -werd aan zijn misdaad herinnerd maar de jongen boog zich glimlachend over hem licen en sprak. Wilt gij mij om helzen. Ik ben.de zoon van uw' kleinen Adriaan. Ecnige dagen later kwam Arnaud nag bleek en zwak' de kamer van Mevrouw d'Astray binnen. Hi, wierp zich aan de voeten van Clara neer, vouwde zijn handen samen en lis pelde bijna onverstaanbaar: „Mevrouw' ik ben niet waard dat u me vergiffenis schenkt." De jonge vrouw glimlachte, zij volkenbondsraad' g^'juronide tien dagen ge tracht het eens tc worden. Maar de geest, die hierin bestaat-, dat men stee# het welzijn dor gemeenschap plaatst boven' individueels eigenliefkHs der leidbtr, heeft helaas! de overhand niet' gehad'. [Sommigen onder, de raadslede® echter hebben, zonder te willen' transigeeren op het punt dei' beginselen', die zij; vërdjedig- den, bewijs -gdgeven van: een belangeloos heid, waaraan wij hier de meest hartriijko 'hulde behooren te brengunï Kan men zioh verbazen, dat de 'd(elegaties van' achten veertig staten, die hier geroepen warer» om zich uit te spreken over een kwestie van het allerhoog,ste belang voor den volken bond, eerst ongeduld) vonden en -dlaarna een diepe ontevredenheid) to am zij zien moesten dat het doel, waarvoor men hen bijeenriep, niet was bereikt. I Zooals de lieer Motta 'terecht reeds be toogd heeft, zou de volkenbondjsverga.- dering stellig eenstemmig de toelating van Duitschland krachtig ondersteund) hebben. Kan mten echter zeggen-, dat de onmacht om een oplossing te vinden van deze bran dende kwestie gelijk1 staat met ecu vörval ran den 'volkenbond Verre van d)aar. Lq de oogeii van 'liét gfoote publiek elni van do sceptici Zal de volkenbond, naar ik vrees, stellig voor eenjjgesi tjjd iets van zij® aureool, zelfs een stuk van zijn: aanzien, verloren hebben. Maar -voor hen, die. uacletiiken, die zien en begrijpen het werk, dat door dlótf vol kenbond verricht is in de zeven korte ja ren van zijim bestaanvoor de regeering-eiii en de mensdheni die zich ervan rekenschap geven, dat, dankzij dp tusschenkomst van den volkenbond verscheiidjene gesehillentus- sohen volken, waarvan enkele reeds bloed gèkost hadden, geregeld) zijn; voor hem ook, die erkenneaij dat het financieel her stel van enkele volken te danken is aan het doeltreffende werk van dfeu- volken bond, is het onbetwistbaar, dat <fe volken bond reeds het bewijs van zijn: levemsvat baarheid gegeven heeft en dat moeilijkhe den, zooals die, waarvan wij vandaag de getuigen zijn, slechts vau ondergeschik ten aard zijn. Intusschen, of die moeilijkheden! van ondergeschikten aard zijp: of niet, zij heb ben in de oogen des massa's, die nog: twij felen over het door den volkenbond! ver richt wordende werk, een beteékeinis, dje wij nooit uit het oog, moeten verliezen.- Hoe meea- men den volkenibondsraa^ öritiseeren zal, hoe meer het publiek mis schien met een glimlach vam: medelijden sdhouderSzal ophalen over den volkenbond) des te meer zal het onze plicht zijn ons aanzien te herstellen, dat thans zoo ruw is geschokt. -Wat men daarom van den; volken bonds raad verlangt, is, dat nu verdaging eenmlaal noodzakelijk is geworden;, die raad niets verzuimen zal, opdat de discussie, dio wij in September nu te Waohtatt hebben, dan behoorlijk voorbereid zij, opdat een nieuw' échec, dat onvergeeflijk zoo [niet fataal zou zijn, dan vermódemi woucl|e. i i Wij vragen dat de volkenbo-ndpraad idie studiecommissie voor de reorganisatie van den raad op d|e meest onpartijdige wijze kiezc, dat men de politiek niet erirni meaige, en dat de volkenboridfsvergadering en niet slechts de volkonbondsraad( er in: ruime mate in vertegenwoordigd zij'. Ik herhaal het, dat de indjividueele e-igenliefldlo der staten er geen overheerschend-e rol in speelt. Slechts onder die voorwaardlen zal de openbare meening met vertrouwen ons verdagingsbesluit kunnen aanvaarden, Het gaat hier om' onze eer, het gaat hier om de toekomst van deu volkenbond. Hoe staat het tegenwoordig in Syrië. Een Engelschmauij die dezer dja-gen in Syrië heeft rondgereisd, vertelt in die „Manchester Guardian", dat stedleu als Homs en Beiroet uiterlijk rustig* zijn, maar dat de openbare meeniug haar vertrouwen in de regeering heeft verloren. f nam zij-n handen in haar hand: „Mijin vriend sprak zij, het is lang, heel lang geleden dat ik u vergeven heb. Een vrouw, zoo schuldig als ik moet veel lij den op de aarde, maar het is vteel groot- scher dat men barmhartigheid moet vra gen Arnaud wilde antwoorden maar hij kon geen wooTd er uit brengen, dikke tranen stroomden langs zijn gezicht, eerbiedig bracht hij de handen van zijn bescherm ster aan zijin lippen en verliet de kamer. f tf tt De maand September liep ten eindej het weer werd koeler ofschoon een echte Mar- tinus-zomer met zijn heerlijke zon het landleven zeer veraangenaamd had; men begon van vertrekken te praten en de Valcreuses zouden nog maar één week op „Glycines" blijven, men had het hu welijk van Alice bepaald op het einde van October, mem moest terugkeeren naar Pa rijs want vier weken waren ternaufwer- nood genoeg om de voorbereidselen te maken voor zulk! een schitterend brui- lofstfeest. Twee of drie dagen voor hun vertrek' riep Glara haar zoon: t Etienne, help me eens een souvenir uitzoeken voor mjjn kleine vriendinnen. 1 De jonge vrouw: was druk aan het zoe- Ofschoon de Franschen! in Damiaseus een garnizoen van 10.000 man hebben, dringen de plunderende Drusea haast dia- gelijks tot de stad djoor. Een groep Drusen-leiders woonden on langs een dienst in een der groote mos keeën bij, na eerst hun: geweren voor de deur te hebben neergezet. Zij werden niet door de politie lastigl gevallen. In Damas cus gaat de bevolking-, die ontwapend: is en aan de g-emade van dje troepen zoowel als vgn de plunderaars is overgeleverd-, zoo goed en zoo kwaad als het gaat ha-ojj gang. i Algemeen wordt gezegd, (lat de Fran schen eigenlijk niets doen. Zij g-even niet toe, dat de onrust ernstig! is eni sparen, baar om politieke redenen, de Framscho soldaten. Kmdat Fransche troepen', die alleen in staat zij®, den toestand in het reine te brengen, opi den achtergrond wor den gehouden. De strijd) wordt door in>- landsche troepen gevoerd. Dit is dja-m ook de leden waarom! het garnizoen: zich in den citadel terugtrekt als die plunderaars naderen, en waarom er geen politie-toe- zicht op de wegen wordt uitgeoefend^ Intusschen tracht de nieuwe Fransche commissaris door onderhanjd|elingen strijd' te voorkomen. Maar de rebellen zijn de baas en voeren hun; campagne met groote handigheid. Zij vechten in groepjes van 25 man en verklaren, dat elk zoo'a groepje in staat is een Fransoh bataljon bezig te houden. Ze sehijneni volop van wapenen en munitie te zijm voorzien. Zij recTuteeren in de dorpen dloor de jonge miannen bij ver- rassingpte grijpen ara ze in hun gelederen in te lijven. Het sanitaire probleem is vlug opgelost, doordat in d(e steden en diorpen de doktoren word(en meegevoerd en ge dwongen worden om: te wérken. Maar inmiddels verarmt het land: han del cn industrie staan stil, dje velden wor den niet meer bebouwd, terwijl stroom van vluchtelingen aanhoudt. Gedurendje vijf jaren reeds verkeert het land in, een gestadige onrust, en de laatste zes maan den is één der djrie groote steden Idéor re- hellen van het overige land afgesneden. Ook uit Marokko komt nieuws. Mahomed Ben Abd-ol-Krim El-Khat- tabi, zooals zijn volledige naam- luidt, die heerscher in het woelige Marokko, heeft een brief aan de Landensche Timles gezon den, waarin hij dem juiste® staat van za ken in zijin' land wenscht Weer te geven. De Rifleider overhandig# den brief reedls den 27e® Januari aan een boodschapper, die hem naar den Times-correspowSmt te Tanger zou brengen. Het feit dat deze boodschapper moeite had om d|e Spaansche linies te overschrijden, is de oorzaak van, de vertraging der publicatie. De heele wereld weet, aldus Abdi-el'- Krim', dat wij bereid zijn, vredb te sluiten en tot een vergelijk met o-nze tegenstan ders te komen. W.ij zoeken slechts gerech tigheid en rust. „Wij hebben alle poging-en- aangewend om met de Fransche en jjlpaanaehe auto riteiten in verbinding te komen en telkens treden zij ons trotsch ent vol egoismë tege moet, terwijj ze onze bedoelingen1 in strijd met haar ware beteekenis uitleggen. „Wij zijn de zwakste partij en heb ben geen macht om1 dew oorlog voort te zetten of lang* weerstand te bieden. En zoo worden We den eemen tijlcl) van zhtfakheid beschuldigd e.n #n aniderentipd! voorgesteld als hebbende de nedjerlaag geledein, en zulks telkens wanneer we eenigerlei mède- deeling tot hen richten-, of eenigerlei vrfr desgëzindheid| vertoonen. „Dit heeft ons verbaasd. En als wij' .voortgaan met strij/den, da® beschuldi gen zij ons, barbaren, te zij®. „Onze bedoelingen zijn oprecht. Wij schrijven nooit aan; onze tegtaenstanders, wi> moeten het eerlijk meenera. Onze tegen- si andors echter kennen slechts vossenwe- gen". j Abd-el-Kriini geeft de verzekering van ken. Uit de lade van haar bureau haald-a zijl een prachtigen armband, bezet met diamanten van de zeldzaamste schoonheid. Erg mooi hél Ik denk hem aan Alice te geven. 1 U hebt zoo® goeden smaak, mama. Alg u het mooi vindt, dan ik zeker. Kom, zei Clara terwijl zij den arm band ter zijde legde, onze keus is ge maakt. Laten wiji nu iets zoeken voor BeatrixIk weet wat haar erg veel pleiziex zal doen, zei zij glimlachend, het is de collier van Padma. De kleine freule heeft een groote voorkeur voor de Robij nen van den S'adja. Welnu mama, dan moot u ze haar geve®. Ik bewaar ze voor haai- die eens uw vrouw zal worden, zei Clara glimlachend. Ik zal nooit trouwen! Maar lieveling, je bent nog zoo jong, riep zijin moeder verwonderd uit. Je zult nog wel eens van gedachten veranderen, daar ben ik zeker van. Eti-enne schudde treurig het hoofd en viel op zijn knieën voor zijn moeder neer: .Mama, sprak hij teeder, al de colliers van de wereld zouden me niet gelukkiger kunnen maken dan ik nu ben, U hebt mjj dikwijls gezegd dat die collier ee® talis man is, die iedereen gelukkig maakt die rijn blijvende geneigdheid'- om vrede ta sluiten, als de tegenstanders d(e wettige hechten der Marokkanen! erkennen'. Tot zoolang zal hij blij'ven vechten en gedul dig wachten tot het recht zal zegevieren over het onrecht. Was het niet Sven Hedin, die onlangs zeide dat dje strijd tegen dte Rif-Kabylen een schande is voor de Christenheid)?, De m'cdedeeling-en dpor Chamberlain on langs in het Lagerhuis, gedaan- over een' concessie voor de exploitatie van de aard olie in het betwiste gebied van Mosoel, welke verleend zou rijn aani een groep Brit sehc industrieelen, hebben' te Angora, in' alle Turksche kringen een: waren stormt van verontwaardiging opgewekt, zoomelds de Balkancorrespondent van dje N. R. Ct. Het half-officieele orgaan der regeering de Hakimieti-Milliee (Nationale Soeve-rei niteit) heeft een hoofdartikel aan! de Zan'ki gewijd. Wij lezen o.a. „Wij kunne® het niet vatten, hoe oen' der partijfen aan zulk eeii gToep van indu strieelen de exploitatie van n&tuurséhatten; in een bctwistgebied ka® afstaan. Gelijk Albion geen oogenblik geaarzeld heeft om den Volkenbó-ud. in oogen van de hèele wereld tc onteehea- djpor met voeten to treden de duidelijkste rechtsaan spraken van anderenzoo gaat het 'nu voort met dezelfde onverschilligheid! 'dn wereld voor uitgemaakte zaken te stellen. Edoch, elke' handeling' va® Engeland) met betrekking tot het gebied van Mosoel, voordat die kwestie behoorlijk zal zijn ge regeld, wordt dpor ons, al evenzeer als d'a jongste beslissing van, den Volkenbond, als van nul en, geener waarde'" betracht. Die waarheid moet wel wtorden ter harte genomen door de Britsche regeerin-g, en nog' zooveel te meer door de groep va»' coneessioui narissen. J Aan die groep industrieels® rij nadruk kelijk verklaard, dat. Mosoel een integreu- rend deel uitmaakt van q'Ic Republiek Tur kije, en dat geen a®dere staat zich dja,t ge west kan toeëigenen-, noch zich meester: maken vane de matuurschattea die het be vat. Zoolang- Engeland daaromtrent get-B vergelijk met Turkije zal hebben gesloten, blijven onze soeverein® rechten over die landstreek bestaan; en blijft het allee® ,aa® ons om die profijtelijk te maken. Niemarad zal zich kunne® verschuilen achter uitge maakte zaken, noch achter een concessie welke niet door ons is verleend. Voor het oogenblik willen We ons bepa len tot deze voorloopige waarschuwingen- De lieden, die zoodjanige valsche era waar- delooze concessies verkrijgen, era hun kapi talen aan zulke gewaagde ondernemimgeni willen Wegsmijten, mog-em: zich nog in tijda bedenken voor ze zich met zulk' eau zwen del inlaten. Zij alle®, die niet voorzichtig! en terughoudend-zijl® gebleven, totd|ai het uur van de duurzame regeling v-aiu liet Mosoelgeval zal hebben geslagen, zullera te laat bemerken welk een zWarom mis slag zij hebben begaan." BELGIE De brand le Gent. Omtrent de® bramid in het gerechtshof te Gent wordt nog geméld, dpt bijna ge heel het archief, de bibliotheek van het hof van appel en va® de balie der ^djvocaie®' en een deel va® den burgerlijken sta®dj se dert 1803 verbrand zijn. Het mooie ge bouw dagteekende van 1843 en was vol gens het plan van den architect Roelandty De meeste diensten zulle®, tijdelijk in hat seminarium worden ondergebracht. De schade wordt geraamd) op 25 millioeu francs. Een politie-agent ontdekte de® brand) maar toen de onmiddellijk gewaarschuw de brandweer ter plaatse kwam! verhief zich reeds een groote vuurzee. Een aaffltal vrijwilligers, onder leiding va rechter- hem bezit. Geef hem aa® Beatrix, moga hij! haar geluk aa® brengen I" Clara, die de schitterende robiineu van den Radja bekeek, zuchtte legde haar doorschijnende handen op de bruine ha ren van haar zoon en zei: Je bent een deugniet, ga heenl Je weet wel dat ik ja niets kan weigeren. Ik zal den collier aa® Beatrix geve® als souvenir van u en van mijl. Dank u, mama, wat bent u toeW goed, u doet mi, groot pleizier er mee! Het afscheid was hartverscheurend. Toen het oogenblik van scheiden gekomen was, gaf Clara aan Alice een fijn blauw doosje waarin de armband Lag) en om den hals van Beatrix hing zjj zelf den robijnen collier van den Radja. Do twee vriendin nen hielden niet op mot bedanken en om helsden haar meermalen allerhiarteiijjkst- IV ij zullen u alle dagen schrijven, mevrouw, riep Alice huilend uit. De' zieke schudde het hoofd. Dat zal maar heel kort duren, er ia iets in mij dat n;ij zegt dat we elkaar op aarde niet zullen weerzien, als gij" te rugkomt, zal ik lang voor God verschenen rij Ti- Bidt voor mij kinderen, vergeet mij niet. Ik zal aan God waged ook' u geluk kig te make®. i (Slot volgt.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1926 | | pagina 1