Tweede Blad
Allen Apostel!
BEATRIX.
ZATERDAG 13 FEBRUARI 1926
NIEUWE 4.EEUWSCHE COURAN
FE U LLETON
BUITENLAND
KERKNIEUWS
Voor ónze vrouwen.
Het hoekje van humor.
Posterijen en Telegrafie
Ja, allen apostel!
Niet dat we allen door God geroepen
zijn om, als priester ol kloosterling', in
eigen land ot- in den vi-eem.de, het geloot'
te gaan Verkondigen, ntynar toch kuuneii
en ntoeten wte allen apostel zijn, Aposte-
ien met ons gebed. God wil liet, we moeten
en dus kunnen) w:e, 'hiel (iok. Dooh wie zou
er ook niet vurig* naar verlangen. op die
wijze zoo volledig' mogelijk te beantwoor
den aan zijn roeping v;aP christen.? En hoe.
kunnen We beter ctaistani zijn, dan wan
neer w'e bidden en ons aldus -in verbin
ding stellen met God? Doch bedenken
we, dat, behalve de zwja,re verplichting- die
op ons rust, om ieder afzonderlijk, door
gebed naar de Zfljigheid! te streven (het
gebed is noodzakelijk ter zaligheid) we
naar Christus' eigen aanbeveling ten
minste in den geest gemeenschappelijk
linoeten bidden, omdat liet gebed, van velen
die vereenigd zijn, zooveeL vermag' bij'God
„Indien twee uwer op aarde overeenstem
men, om -Wat ook te vragen, 't zp|I hun gege
ven worden van mijn Vader, die in -3pn
hemel is.'-' „Want wlajar twee of1 drie is
Mijnen Naam vergaderd zijn, daar be® Ik
in hun midden."
Wat toch zuilen w'e door dit gemeen
schappelijk bidden bereiken.?,
Allereerst zal door het gebed, dat we
samen bidden, elks inwendig leven wor
den bevorderd, maai' vooral zullen door die
eenheid van gebeden eerst tanwolle behar
tigd worden de belangen dier wereld en
der Kerk.
Bidden is: zijn hart verheffen tot God.
Hoe meer we nu onze. aandacht gaan' ves
tigen op ons verkeer met Hem, hoe meer
we daardoor ons eigen inwendig leven zul
len bevorderen. Om echt tot inwendig
leven te geraken, zullen we*immei's altijd
moeten bidden. Dit altijd bidjflen behoeft
niemand af ta schrikken. Altijd bidden:
becekent: veel bidden en al zij® werken
doen voor de eer van God, of, zooals id|g H.
Ambrosius zegt„De rechtvaardige 'bidt
altijd, Want terwijl zijn geest zich niet
met het gebed bezighoudt, bididten toch zijn
Werken.'-"
Doch het voornaamste doel v,a® ons ge
zamenlijk gebed moet zijn: de grooie be
langen van Kevk en miagtscihappij aan
God aan' te bevelen en zoo te mjaiken/ dat
God Zijn hulp verleent,
f iWelnuhet is de taak der H. Kerk flan
al hare leden 'leiding te geven in het berei
ken van het .einddoel, Waarvoor ze zijn' ge
schapen. Alle belangen der -wereld, wil
len zij eenige beteekenis hebben, vinden
hun grond, of moeten tenminste hun grond
vinden in dit eene. En zoo moet dan bij
alles en vóór alles gedlajcht worden aan het
bestaansdoel der wereld en dier mensch'-
heid. Stellig, mogen en moeten We er Gods
steun toé vragen, dat. de wereld vooruitga;
in alles wat haar past, in alles wat den
redlcijken schepselen tot nut ka® dienen
en geluk. Maar vergeten We toch nooit,
dat het er tepslotte sleehs op aankomt, bij
alles w'at dit pardgchc bestaan betreft,
steeds te blijven denken aan, het w!aïe ge
luk der ziel. Dat eeno geliik, 'waarheen wc
hier te streven hebben, zal ook niets of
niemand ons kunlnen onthemeli. Dat zja,'l
steeds boreikbhar blijven, pi zullen do. -w!ee-
dom en ellende, der w'erefcH.nimmer ophou
den, Ja, zou het zijn dat der mensclihei'd|
krachten volslagen werden Ijapigelegd, zoo
dat zij niet meer in. sta|a|t 'was een aarrl-
schen welstand te bereiken, kracht en ver
mogen om' ons het geluk en de zaligheid'
der ziel te verzekeren, blijft ons al't.ijd
bijl!
'En toch, hoe verkeerd vat de wereld diit
naar God gerichte streven op en wiait is zij
een tooneel van voortdurende machteloos
heid, wanneer zij God wil uitschakelen.
Zij blijft maar hjajstarrig de Wereld ver-
Warren met het paradijs. En nog meerzij
zegt. afgerekend te hebben niet deni Schep
per en met een Voorzienigheid. lEeninaall
heeft zij haren lietfdevollen God in persoon
uit haar midden verdreven. En Wel niet in
onwaardige wraakzucht, maar toch in al
de fierheid van Zijn God-zijn, heeft Hij
voor Zijn uitgang onder de vele Woorden,
van afscheid tot de getrouwe, welmeenende
vrouwen bij Jeruzalems poort, ook deze
gesproken: „W.cent niet over Mij, maar
over u-zelven en over Uw'e kindereni De
dagen zijn nabij, din.t ge roepem zult: Ber
gen valt op ons, en heuvelen bedekt o®s.
„En die dagen ze zijn zoo ontzóttend geko
men. Reeds dertig jaar later. Er zijn van
die. vrouW'en geweest, die ze (nog beleefd)
53) -o-
Zij gingen gauw- weg, keken zelfs niet
meer om en vertraagden hun pas eerst bij
den vijver van het kasteel.
W'at zou je mama wel zoggen? als
zij wist dat wij daar alleen geweest waren,
zei eindelijk Beatrix. Ik ben er nu zeker
van Alice dat je niet meer terug zult
gaan.
Ilc ga nog eens terug zei Alice.
En toen Beatrix haar afkeuring te ken"
non gaf zei Alice:
Je moogt het aan niemand, z'eggen,
want je hebt me je woord gegeven!....
De kleme freule schudde het hoofd en
omdat zij meende, dat het beter ,was aan
liet gesprek' een anderen keer te .geven,
sprak zij over het onderhoud met Clara
dat men den volgenden dag zou lvebben als
Mevrouw de Valcreuse het goed vond.
XXVIII. i
Een maand, lang keerden Alice en Bea-
tnx lederen dag bij mevrouw d'Astray te-
rug. De Zieke toonde zich' zoo gelukkig bij
hunne bezoeken dat zij gaarne een wande-
hebben. Een Via Dolorosa, wjas hot voor
den Man van S-mla-rlem Zelf, maar bitter
der nog liet begin dor doodjs'w'eeën' voor tie
Heilige Stad.1)
Met don Godsmoord vergold! do wereld
haar ejgen verlossing. Die misdaad sloot
een breede rij van zonden af. Een begin
ook was zij van even ergo daden. I®. .een
tijdsverloop, dat werd ingezet met Chris
tus' bloedige worsteling om1 de wereld te
overwinnen, ging men, wars vau Zijn ge
nadegunsten, Hem opzettelijk verbannen,
Hem negeeren, Hem bespotten, Hem ta
pcit doen. En dat is ee,n' der redfen, waarom
wij ons tot een verbond moeten gaaji ver-
hinden: God moet weer door de wereld
gaan worden erkend, meer worden erkend),
Zijn Vaderschap met meer liefde aan
vaard.
Zonder God zijn de wereld: en wij allen
machteloos. In het smartelijke voorbeeld
hierboven aangehaald, zien we hot ver
loop van de Godsmiskenning, de® Gods-
ban. We hebben God niet meer oioodig,
spreekt de wereld. Het is nu zoover geko
men met liet mensqhelijk vernuft,, dat
schepping en albestuur eeu bespotting lijkt
Maar in mille phasen der geschiedenis,
vinden 'w'e het verhaal der wrekende kai®ds
van den Bovena|agdschau, Afwijzen God.
Neen, Waar de wereld God wil verbannen'
uit al h-ojur gedachten en berekeningen,
daar heeft ze lip-ar eigen vonnis geveld.
Doch die wondere God, Die zoo krach
tig de wereld zal laten voelen, djait ze Hem'
noodig heeft, die Zijn hand niet niag.terug
trekken, omdat anders het schepsel terug
zinkt in liet niet, diezelfde God, wl als een;
vader, dat a,l zijn kinderen belangstellen
in zijn werk en -nog liever; dat we Hem:
bij' zijn arbeid behulpzaam zijn. Van onze
liefde mankt,Hij' liet afhankelijk', of dc
'wereld meer gelukkig is of' minder, of de
vruchtbare zegen vau zijn gerólde minder'
of meer zal neerkomen in dit tranendal.
En zoo is dan de wereld met Hem' sterk en
krachtig'. En zoo zullen w'e dan toch kun
nen zeggen, dat w'ij de gebeurtenissen in
handen hebben, omdat we God altijdl. ach
ter ons hebben als een trouwe helper, op
'wieii We staat kunnen! mjajkem^ rimdat Hij
altijd gratajg' bereid is vol welwillendheid1
te luisteren naar ons kinderlijk gebed om
dat, Hij werkelijk als we Hem! Vhsjgen, ook
zeker in zal grijpen.
Die rustllooze zorg nu om' toch altijd
Gods Voorzienigheid te blijven vragen
om den zoo noodigen- steu'M 'yoor Kerk en
samenleving: dot is de tiaiak cn het dooi
van het gebeds-apostoliajat. Ecu vereeni-
gjug' is liet, 'die hare leden wjjjst op' hun
christenplicht om de eer van God en de
zaligheid der zielen te bevorderen, ejie ons
het nakomen van die® plicht gemjaikke-
lijk 'wil maken cn meer vruehtbaiajr. Dit
verbond wil eenvoudigweg zooveel móge
lijk christenen bijeenbrengón, die hun ge
beden, Werken en lijden' va® den djig*, eiken
morgen aan het Goddelijk Hart van Jezus
opdragen en afstja&n voor Zijne belangen:
de glorie van God, door dip zegepraal der
Katholieke Kerk. De ernst van de za,ak,
die 'wordt voorgestaan,, reehtvlajardigt d|it'
ve.rbond geheel, dat in zijn Wezen s-eii be-
sthavingdwierk is van den eerste® ran g.
Over de Werkwijze van deze vereeni-
puig in het algemeen, kunhen we kort zijn.
Deze komt hier op neer: dat de leden van
van het Apostolaat des Gebeds op de
hoogte 'worden gébracht van belangen en
uooden in Kerk of' maats eh),p pij, die op
liet oosenblik het meest naar voren kome.uj.
Middel zijn alle werken van gods-
.vrucht, tataar op de eerste plaats toch wel
1 het gebed. Het Apostolaat des Gtsbeds is
geen broederschap of congregatie, mlalar
een Bond van gebeden en goede werken,
ijverend voor de belangen Vaar "Christus»
Heilig Hart, iu zijn a.postolisehen ijver
'heel de Wereld omvattend..
Pater Zeij S. J. te M'ariendaial bij
Grave, is gaarne bereid om' op aanvraag;
een aflevering' te zendenl der „Heraut vja'h
het Heilig Hart", orgaan van liet Apos
tolaat des Gebeds, w'aarin U meer kunt
vinden over dezen zoo dringend, noodzake-1
lijken christenplicht, en na. lezing wajajr-
van U zich' stellig! tot deelname zult op
geven.
A. DE WILT, S. -T.
Oudenliosch.
1) Vgl. Dr. Kuijper.
Wereldzee."
„Om de Oude.
CHINA
'Over dit geweldige en merkwaardige
Rijk schrijft V. in de „Nederlander" o.m.
China komt niet tot rust. Eerst bobben
ling of pléizicr er voor opofferden. De
twee vriendinnen worden iederen da.g meer
en meer gehecht aan Clara, die zonder' te
weten veel tot hun volmaking bijdroeg.
Het beschouwen van dit lijden met zoo
veel zachtheid, moed en geduid gedragen,
maakte een diepen indruk op het bemin
nende cn gevoelige hart dor beide meisjes.
De tijd ging vlug eu prettig voorbij' op
het kasteel. De schooue dagen van Augus
tus braken aan, het gezelschap, dat Cecilfe
had uitgenoodigd, o.a. Mijnheer de Val
met zijn nicht en Jules Tremainc, was
reed,s bij de Valcreuses aangekomen. Ar-
mand en zijn moeder zouden eerst komen
op het eindg van September.
Gaston en' Jacques (die. zijn vader naan
Cauterets had vergezeld) werden op het
einde der week verwacht. Er werd over
niets anders meer gesproken dan over
diners, wandelingen, boottochten, bals.
Alice en Beatrix, die Cecile hielpen om do
uitgenoodigden netjes te ontvangen, kon!
den tot hun spijt hun dagelijkscihe bezoeken
bij Clara niet voortzetten, maai' och gin
gen zij er zoo dikwijls mogelijk heen n.l.
een of tweemaal in de week.
Zonder eenige gebeurtenissen brak do
dag van 5 September aan. De lucht was
onbewolkt, zooals de vorige dagen. Men
had die mooie dagen waaraan geen einde
de grooie mogendheden róntlgeloopom, zoo
als indertfd Polen verdeeltiiis en later
Afrika, en una zijn de Gouverneurs der
Ghineesehe provinciën bezig' hun éjge®
land onder elkander te vardleelfem, zoo-als
indertjj'd de Generaals Via® Alexan',d<e rde'i
Groeten deden met diens Rijk. Zoolang
China absoluut geregeerd werd, is hel
land één gebleven. De absolute vorst hield,
met ijzeren liand, alles bijeen, iniatar nau
Ijjks was dat kluchtige centrale gezag
verdwenen, of het Rijk viel uiteen, zooals
ook Rusland uiteengevallen iWfis eu Oos
tenrijk. Gelijke oorzaken, hadden gelijke
gevolgen. De Republiek btracht een chaos
omdat de Ohineezen in het geheel .niet
voor een republiek rijp waren en liet is
niet te verwachten, dat die 'verwarring
spoedig zal verdwijnen.
Sedert lang wordt er gesproken van eeu
ontwaken en opl-eve® van China en geheel
ongegrond zijn die verhalen, niet. Aan ern
stige pogingen tot hervorming heel't het
in de laatste jfwen. ni^t ontbroken. Vooral
lie overwinning door de Japanners opi de
Russen behaald, nadat zij- (je Westerscho
beschaving' hadden overgenomen, heeft du
Ohineezen tot nadenken gebracht. Zij heb
ben begrepen, dat die beschaving; toch wel
iets g-oeds heeft, wat met voordeel kan
•worden aanvaard. Het is dus zeer goed)
mogeljjk, dat zij, evenals de Japanners, do
Westersche beschaving-, zoo niet en b'loc,
dan toclr grootendcels overnemen, en daar
mee even groote uitkomsten bereiken.
Aan gevoel van eigenwaarde ontbreekt
het den Ohineezen niet. In 1867 Weigerden
zij aan de 'Piairijsche tentoonsbelli)u!g deicK
te nemen, omdat zij meenden daarvan -niets
te kunnen loeren. 'Do Ohineezen zijn mis
schien het hoogmoedigste.volk ter wereld.
Zij meenen in alles verreweg' bovem de
vreemdelingen te staan en noemen dezen
éénvoudig barbaren. Slechts de meerder-
beid der Europeesche wap.eneir heb'ben zij
moeten erkennen. Daar de Ohineezen vroe
ger altijd, omringd Zijn geweest dooi' vol
ken, die lager stonden, dan zij' is huOtne
zelfoverschatlting te hegrijpen. D« Ohi
neezen weten ook, dat hun land p-lfean
grootcr is dan heel Europa en sterker be
volkt. Ta lvan uitvindingen' ook, zijn het
eerst door China gedaan en de Chineesehe
beschaving, is niet alleen oud, m-t.ar ook
-schitterend. Eenige grond voor nationale:)
trots is er dus wel, maar de overdrijving
op dat punt is allereerst ecu gevaar voor
China zelf.
'De democratie heeft zich ook iix China
doen gelden. Eerst kWanï zij vooral uit
Noord-Amerika overlwah.ïen. Dr. S-un-Yat-
Sen, die lang in.Amerika liad gewoond,
(meende de Cliineezen met Amerikaf.nsche
denkbeelden te kunnen gelukkig maken,
en nu doet het Russische Bolsjewisme daar
op-geld. Aziatische volken evenwel1 zijn
gdwoonlijk uiterst aristocratisch vja.n aard.
ZZij hebben behoefte aan eeu knadhtig ge
zag en dat verdraagt zich slecht met de.
ideeën van gelijkheid en voikssouverei-
niteit.
Op dëu Zondag Quijuiuagesima.
Epistel I v. d. H. Paulus tot de Corinfch.
XIT. 1—13.
Broeders! al sprak ik de taal) der men-
schen en der engelen, indien ik geene
liefde heb-, ben ik als eene klinkénde schei
en een luidend metaal. En al had ik de
gave der voorzegging-, dat ik alle weten
schap bezat, eu al had ik ali het geloof,
zoo dat ik bergen kon verzetten, indien, :ik!
geene liefde heb, ben ik niets. Al deelde
ik' al mijne goederen uit lot spijze der ar
men, en al gaf ik mijn lichaam over om
te branden, indien ik geeneliefde heb,
baal het mij niets. D'e liefde is verduldig,
zij is goedhartig; de liefde is niet af
gunstig, zij handelt niet lichtvaardig, zij
■is niet opgeblazen, zij is niet eerzuchtig;
zij' zoekt hare eigenbaat niet, zij wordt
met toornig, zij- denkt geen kw'aad, zij1 ver
blijdt zich niet over de ongerechtigheid;,
maar verheugt zich over d'e waarheid; zij
laat alles over haar gaan, zij1 gelooft
alles, zij hoopt alles, zij Verdraagt alles.
De liefde zal nooit vergaan; maar hetzij
voorzeggingen, zij. zullen ten einde loopen
hetzij' talen, zij zullen ophoudenhetzij
wetenschap, zij' zal te niet gedaan wor
den; want, de wetenschap en de profetie
die wij- nu hebben zijn onvolmaakt. .Maar
wanneer hetgeen volmaakt is komt, zal
het onvolmaakte vernietigd worden. Toen
ik een kind' was, sprak! ik als een kind,
oordeelde ik als een kind, dacht ik als -een
kind. Maar nu ik een man ben geworden,
heb ik al het kindscihe afgelegd. Wij! zien
nu door eenen spiegel in een raadsel', maar
dan van aanschijn lot aanschijn. Nu ken
ik ten deele, maar dan zal' ik klennen, ge-
meer sehe-etn te komen.
De natuur- is in feestdos. De lucht is
helder en schijnt niet meer te verduisteren,
lederen morgen rekent men op het op-gaa®
van d-o zon, onweer tent men niet.
Wij 'hebben het reeds gezegd, Alice
was halsstarrig niettegenstaande de raad
gevingen en het verzoek van Beatrix. Zij
had van haar plan niet afgezien, integen
deel. Bij de bezoeken bij Cl'ara hadden zij
reeds eeu kleine woordenwisseling gehad
waarbij juffrouw de Valcreuse een eerste
overwinning behaald had, e-n nu ging het
om een tweede te behalen, die nog belang
rijker was en waarover zij nog eens in
zeer groote oneenigheid geraakten.
Inwendig gekrenkt door het weigeren
van haar vriendin; rekende zij! hot tot een
eer haar vrees te trotseeren, en zocht naar
een iniddel om haar op haai' beurt hoos
te rnak'en.
Bet was al ruim tien uur 's avonds.
Een groot getal genooddgden waren op de
ge-wone bijeenkomst, het salon was ver
licht on vol menschen, toen Alice het ver
liet door niemand opgemerkt, behalive door
Beatrix.
Wijkend1 voor het aanhoudend vragen
van eenige vriendinnen was Giselle voor
de piano gaan zitten en speelde "een 'der
moeilijkste sonates van Hay dn. Zij speelde
lijk ik gekénd worde. Nu blijven dez-o
driegeloof, hoop en liefde, maai' de liefde,
is Je voornaamste van deze.
Evangelie, Lucas. XVIII. 3143.
Jn dien tijde nam Jezus de twaalf tot
zich, en zeide hun: ziet, wij' gaan naar
Jeruzalem, en alles zal volbracht worden,
wat door de Profeten van den Zoon des
menschen geschreven is. Want Hty zal
aan de Heidenen geleverd, bespot, gegee-
sr-ld en bespogen worden; en nadat zij hem
zuilen gegeeseld hebben, zulle® zij- Hein
dooden. en Hij zal ten derden dage verrij
zen. En zij verstonden hier niets van. en
Hit woord was voor hen verborgen, en zij
begrepen niet hetgeen er gezegd' werd.
En het gebeurde, toen Hij Jericho naderde,
dat een blinde bij den weg zall te bedeldn.
En als hij de menigte hoorde voorbij gaan,
vroeg hij, wat het was? Zij zeiden hem
dan, dat Jezus van Nazareth' voorbij ging.
En hij riep, en zeide: Jezus, Davids zoon!
ontferm u mijner. En die vooruitgingen,
bestraften hem, opdat hij zoude zwijgen.
Maar hij riep veel meer: Davids zoon!
ontferm D mijner. Jezus stónd dan stil,
cn gebood' dat men h-eni zoude bij Hein
brengen. En als hij naderde, vroeg Hij
hem, en zeid'e: wat wilt gij dat ik' u doe?
Hij antwoordde: Heer, dat ik zien mag.
En Jezus zeide hem: wordt ziende, uw
geloof heeft u gtmezen. En terstond za.g
hij, en volgde H;em, en verheerlijkte God.
En al het vo'lk dit ziende, loofde God.
PORTUGAL'.
Caroline Mic'haeliis de Vasconoellos, pro
fessor aan de Universiteit van Ooimbra,
is op 7-1-jarigen leeftijd' overlledou. Zij
was de dochter van een Rerlijhsdh pro
fessor en studeerde Römaansdie taal en
letterkunde. Later trouwde zij niet, een
Portugeestih kunsthistoricus. Zij heeft ver
scheidene werken geschreven, waaronder
•een geschiedenis der Portugeescho letter
kunde.
AMERIKA.
Er zijn in Amerika veel vrouwelijke
advocaten, ongeveer twee duizend, die
pracitiscli werken. De mannelijke colle
ga's prijzen haarals fout wordt genoemd
dat zij wat erg laconiek' en woordkrachtig
zijn, -wat men juist bij vrouwen niet ver
wachten zou. In de groote steden zijn tal
van practiseerende vrouwelijke artsen, die
't; even druk hebben als de mannelijke me
dici. De Ame.rikaansehe zakenmannen
zeggen, dat, in zaken, de vrouwen 't
meest geschikt zijn om te controleeren en
om groote orders uit te voeren. Ontelbaar
zijn de secretarissen aan groote instellin
gen, die tien a twaalf duizend dollar per
jaar verdienen. Er zijn veel vrouwelijke
makelaars, die goede zaken nxakén, ook
veel uitgeve.rsfrma's, waar e^n vrouw aan
het hoofd slaat, terwijl de vrouwen ook bij
handel -en scheepvaart en bij do spoor
wegen verantwoordelijke plaatsen beklee
d-en. Bankier is geen geliefd beroep bij
de Amerika ansche vrouw1,; die allés aan
pakt. -Vrouwen zijn daar te vóorzieiitig
voor, zeggen de groote wereldkoningen.
VOOR PARA.pl/HIES-
Het is verkeerd een parapluia op do
gewone wijze weg te zetten, als .zij nat is.
Het water druipt omlaag en hoopt zich op
bij de punt, waardoor de zijde spoedig ver
teert en het ijzerwerk gaat roesten. Ook
echter is het verkeerd' een regenscherm
te openen en daarna op liet handvat uit te
zetten. Bit heelt ten. gevolge, dat de zijlde
geheel uitrekt en niet goed meer kan
worden opgevouwen. Het beste systeem
derhalve is, de parapluie. dicht te laten,
maar onderstboven weg te zetten.
Regenschermen, welke door een lang
gebruik vaal geworden zijn, kan men
eenigszins verfrisse'hen door gebruik te
maken van een oplossing van een thee
lepel ammoniak op een liter warm water.
Men opent de para.pluie en wrijft het
water met een borstel uit over d© zijde.
Daarna laat men het uit zich- zelfve dro
gen en de parapluie zal- weer mooi zwart
worden.
MODE.
De „Haagseha Post" had' onlangs een
praatje uit 'n Eransch blad' over de tegen
woordige mode van „slankheid", waar
tegen de Fransohe doctoren gaan waar
schuwen als een groot gevaar. Al da bad
kuren d'er Fransche en Belgische dames
hebben slechts één doel: mager worden.
De een ontbijt slechts met een dunne me-
loensciiijif, de andere „vast" onr den ande
ren dag, als zij' „vast" gebruikt zij alleen
aftreksel van groenten. (Voor de kerkelijke
Vasten waren ze natuurlijk steeds veel''te
zwak!) Er zij-n vrouwen, zegt het blad, die
alleen bestaan van toast,'citroenen en dan-
deze zoo goed, dat toen zij geëindigd had,
de bijvalsbetuigingen als 't ware losbarst
ten en iedereen Mijnheer de Val hartelijk
gelukwenschte met het buitengewoon ta
lent van zijn nicht die opniduw verzocht
werd zich nog eens te doen hooren.
Zi, stond op-, toen een der uitgenoodig
den uitriep-:
Juffrouw ik bid u er om, speel nu
voor ons eens de „Pastorale" van Beet
hoven.
D;e „Pastorale", herhaaid-e Giselle,
die lachend naar de piano ging, als Alice
mij wil begeleiden kan ik u niets wejge-
ren.
Nu werd- de afwezigheid van Alice be
merkt.
Wtaar is zij vroeg Cecile, Beatrix
weet je waar Alice is?
Beatrix die hij eou der geopende ra
men zat, kwam naar voren.
Maar mevrouw,, zoo pas was zij nog
liierl
Misschien is zij naar haar kamer ge
gaan, z-ei Cecile, die de verlegenheid van
het jonge meisje niet bemerkte, ga haar
halen Beatrix.
Beatrix die nu nog in grooter verlegen
heid geraakte, verliet het salbn, ging naar
de eerste verdi^ing, waar ijjj aan de deur
van Alice's kamer klopte. „Alice ben je
EEN FRAAI COMPLIMENT.
Heer: 'tls merkwaardig dat sommige
uiensdhea met talenten en bekwaiatoiheden
begaafd zjjn, 'die men 'bij- andere® te ver-
geeik zoekt. Zoo b.v. versta ik' de kunst
mijn ooren te bewegen.
Dame: Nu, 'dat is zoó'n kunt touh
niet, dat kan iedere ezel.
WOLKENKRABBER.
Drie Amerikanen zwetsen tegenover
elkaar over de hooge huizen van hun ge
boortestad.
'Die van Wan Fiianciseo zei: „Bij ons
juoeten zuurstofleidingen naar de hoogste
verdiepingen geleid wórden, andprs is de
lucht daarboven te ijl".
4'ie van Chicago zei: „Onze dok®® ziju
met eeuwig-O sneeuw bedekt".
„Dal is alles nog niets", zei de pip®
van New1 York. „Bjj ons moeten zie do
Kerstgeschenken al midden i® den zo
mer koopen, anders zijn z« vóór Kerstmis
niet op do hoogste verdieping-".
Een dame la-at uit een vooruamenlwin-
kcl van kindercostuume eenige pakjes v,an
het nieuwste Parijsche model aan haar
huis bezorgen. Wijl na. enkele dagen
de verwachte bestelling' uitbijït en ook
de costuums niet wórden teruggezonden,,
wordt telefonisch gevraagd, hoe beslist is
geworden. Bjj afwezigheid der moeder ver-
sdlijjnt de 12-jarige Hilda en antwoordt
zeer slagvaardig:
O, dank u, die kunt u laten terughal
len. we zijn al gefotografeerd.
Hoe lang ,doet zoo'n locomotief! nu
gemiddeld ..dienst.? vroeg' een belangstel
lende dame.
Zoow'at vijfentwintig jajig, mevrouw,
antwoordde de .machinist.
Meer niet?, vroeg de dame ik
dacht dat zij het langer uithield.
Dat zou zjj misschien ook wel, me
vrouw, zei do mafhiuist, als zij .niet
zoo verbazend Kwajif rookte.
sen. En het herinnert aan de dagen na clo
.Fransche revolutie, toen, zooals nu, het j
toilet zoo Dicht, mogelijk moest zijn en de.
F'arissiennes in den winter uitgingen in
mouwlooze, veel' te dunne kleederen en
kouslooze bcenen en bij dozijnen bezwe
ken aan tering en griep.
Het staatsbedrijf uer, I". T. T.
Conflict tusschen directeur-gene
raal en minister.
„Van de meest bevoegde zijde" heeit
men aan bet Nederjapdse® Correspojndem-
•'.tiebureau een bericht ter verspreiding ge
geven, hetwelk tot misvatting over het
geen 'Werkelijk gfebenrd is, aanleiding-
geven kan. Ifafijroi® achten w'ij' a-anvul-
iipg noodzakelijk.
liet is best mogelijk, dat de heer Daai-
me op 1 Maart zijn bezigheden hervatten
zal. Diat kap straks juist blijken. Maar on
juist is de indruk, dien het ofjKilctieuse
bericht „van de meest bevoegde zijde'-' be
doeld of onbedoeld: wekt, dat de heer
Danmie een zelf gevraagd verlóf zou ge
nieten. Kr bestond tusschen hem1 en den
Minister van .Waterstaat, den heer ir. Bo®-
gaerts, sedert lang; een hooggppnd verschil
van mecning over de uitvoering- van de be
kende drie rcorganisatierplpjporten. Zijn 'wij
<wel ingelicht, dan deelde dip geheele minis
terraad het stspdpunt, dat td,e Minister van
Wiaterstajjt omtrent bepaalde punten der,
uitvoering van de reorganis,a(tierapprtQn
innam, .welk standpunt ir. Dajnmo wei
gerde in te ncjnën. Hem is toen, zooals
we reeds meldden, geheel tegen zijn eigen
wil, een verlof, van een majajnd verleend.
'Wij hebben den indruk, dat dp .minis
ter van Waterstaiat, die zijn inzicht als
verantwoordelijk minister bpven dat Via;®
den heer Damme handhaven rwilde. het
verlof bedoeld als een gelegenheid voor
den heer Damme om -wat tot rust te komen
en zich eens de juiste verhouding' tusschen
een directeur-generaal en een minister te
realiseeren.
in zooverre is be begrijpen de medle-
deeling in bet officieuse bercht, dat de
heer Damme 1 .Mrt zijn werkzaamheden
zal hervatten. Dait zou wel overeenkom
stig de verwachtingen van minister Bo®-
gaarts wezen.
Onze correspondent verneemt nader,
dat het gedwongen verlof! van clear Veer
Damme uitsluitend te wijten is a|a|n Zijn
meeningsverschil met den minister va®
Waterstaial en niet tevens aan andere per
elaar"? ypoeg zy bevend, geef mij ant
woord. Dpeh zijl fyad mooi roepen ên kljjj-
pen, zij' kreeg geen gehoor. Zuchtend^mgl
zij langzaam rfe trap al' die naar het saffim
leidde- bin de laatste treden kwam zij'
Jules Tremaine tegen.
-Heb j'e Alice- gevonden? vroeg hij'.
Dp kleine freule mompelde maar wat
en ging het salon binnen.
Mevrouw', zei bij, tot de gastvrouw
die haar biji de piano met. Giselle cn twee
meisjes wachtte, Alice slaapt misschien,
want geeft geen antwoord.
-Zij1 bereidt ons e-en verrassing zei
Gaston die gewoon was aan de kuren van
zijn dochter.
- Wil je haar plaats innemen Bertha?
vroeg Cecile aan een van de twee meisjes
die bij de piano stonden.
Bertha kreeg een kleur en zei flat zij
lang geen meesteres w-as 'in het spdlW*
Doch zijl zou haar best doen en aangq-
moedigd door haai- moeder, die op e.enigen
afstand zat, nam zij' plaats naast Giselle.
Bertha, was in liet 'wit .gekleed' en a
eenigst sieraad! droeg zij een Mauw ffint
om naar nais, een-ter aan de piano ,09-
zeten maakte zij zulk een indruk! op de
gasten, dat de gesprekken ophielden en
ieder zijn oogen op haai- Vestigde.
(Wordt vervolgd.^
