itU
RAGERS.
NSE
!ING
Tweede Blad
nge Vorststraat 76, GOES.
BONNETERIE
if Pince-Nez
BEATRIX.
S&S iXZjg"
5CHL COURANT
ZATERDAG 30 JANUARI 1920
NIEUWE ZEEUW5CHL COURANT
(grid i
iCHE BLIJDSCHAP"
7 Febr.
MIDDELBURG j
Dameskousen
WALITEITEN.
ETALAGE. 9980-40
den man", maar
Tiaakt DE zaak!
APOLOGIE
feuilleton
BUITENLAND
IEN
kT 49 - GOES
van uw recept.
Voor onze vrouwen.
I Band.
Blue Band
Iis dit tegen-
lue Band in
en dag op-
ordeelen van
pnaarde karn-
huishouding
het Blue
lot Oostende" te Goes.
EDRIJVEN, en
IN ÉÉN BEDRIJF.
en donateurs, niet-leden f 0,75,
tsbespreking op beide dagen der
9985-50
extra cadeaux.
enpuree 12 cents per busje.
3t. per ons, Jam 45 ct. per
14 cents per ons.
>11Z. 9979-90
■elend
FLOR EN WOL
ïN EN ZWART.
priizen, volgens HH. Oog-
H 1 9983-50
(Oeloofsverdediging)
Kerk en Sehriftunr.
Van den rommelzolder der labelen, le
genden, enz. e.nz. wordt nog' wel eens een
enkele keer het bakersprookje gehaald
als het geldt om „Rome" te bestrijden,
is alles goed dat Luther den Bijbel
heeft gevonden, die in de Roomsehe Kerk
was verloren geraakt, maar bij serieuze
menschcn heeft deze nonsens uitgediend.
Zij 'weten, dat de Roamséh-Katboliteke
Kerk den schat van Gods geschre|vT6n
openbaring immer met de nauw'lettendste
zorg bewaarde en aan de elkaar opvol
gende geslachten overleverde. Hoe die
zorg zich ook uitstrekte over het onge
rept en zuiver houden van den tekst,-
ia "weer eens voor de zooveelste maal
bewezen, toen den 17en Januari j.l. Dom
Quentin, Benediktijm en secretaris der pau
selijke commissie voor de herziening en
verbetering van den Vulgaat te Rome
voor een stampvolle zaal over dit onder
werp een lezing hield.
De lezing werd gehouden zoo lezen
wij in „De Maasbode" in de aula
van het pauselijk Bijbel-Instituut voor
een zeer geleerd auditorium, waaronder
de kardinalen Billot. en Ehrle, vele bis
schoppen en prelaten en alles wat in
Rome op Bijbelgcbied wetenschappelijk
werkzaam is. Ook het Fransehe gezant
schap bij den Paus was aanwezig.
De geleerde spreker begon met de'
geschiedenis van het ontstaan der zooge
naamde Vulgaat-uitgave van den Bijtel
te verhalen. In den loop reeds der aller
eerste eeuwen der Kerk werd de H;
Schrift of verschillende deelen ervan in
verschillende teksten opgeschreven en ge
lezen. Het werd daardoor noodzakelijk,
dat met autorisatie der Kerk één tekst
werd uitgegeven, die gemeenschappelijk
gebruikt werd.
Paus Damasus gaf daarom op het einde,
der 4e eeuw aan den H;. Hieron.ym.us
opdracht, dien tekst te bezorgen. Sint
Hieronymus, die zich grondig- in het He
breeuwsch had laten onderrichten, ge
bruikte voor zijne vertaling den Griek-
schen tekst der Septuaginta en den te--,
«taanden Hebreeuwschen tekst.
De uitgave van S. Hieronymus^ werd
genoemd de Vulgaat.
In den loop der eeuwen ontstond^
door de vele overschrijvingen vele 'fouten'
in den tekst, door Sint Hieronymus vast-
De universiteit van Parijs liet in de
13e eeuw', om aan hare studenten een;
zelfden tekst in handen te geven ter ver-j
gemakkelijking der lessen- een tekst ver
vaardigen, die naar hare meening het
meest met den oorspronkelijken tekst van
Hieronymus overeen kwam.
Later stelde het Concilie van Trente.
een commissie in onder voorzitterschap,
van kardinaal Caraffa, om een zoo zuiver
mogelijken Hieronymiaanschen tekst saam
te stellen. Deze commissie leverde zeer
accuraat werk, dat voorgelegd werd aan
Sixtus V.
Deze Paus gaf kort voor zijn dood
eenc uitgaaf, waarin echter 'weinig reke
ning gehouden was met de gegevens der
C'araffa-commissie, en de uitgaaf was dan
ook zeer onnauwkeurig, zoodat de kardi
nalen, na 's Pausen dood, besloten, ter
stond de uitgaaf in te trekken; alles,
1 werd teruggekocht en verbrand, behalve
23 exemplaren, die ontsnapten.
De opvolgende Paus Clemens VIII be
zorgde daarop een nieuwe uitgave van de
Vulgaat, dio genoemd werd de Clemen-
tijnsche en waarin alleszins rekening ge
houden was met de onderzoekingen der
C'araffa-commissie. Deze uitgave werd
toen de officieele Vulgaat-uitgave.
Op het einde der 18e eeuw, toen weer
nieuwe fouten ingeslopen waren, begon
opnieuw het critische onderzoek naar den
juisten tekst-der Vulgaat van S. Hiëro-'
nymus.
De eerste vorschers waren katholieke
geleerden, vooral Dom Vcroellone van het
midden der 19e. -eeuw. Deze was een Bar-
nabiet, die in de bibliotheek zijher orde
het oorspronkelijke handschrift van kardi
naal Caraffa vond en verschillende va
rianten van de Vulgaat begon te verza
melen. Hij kwam echter nog niet tot een
nieuwe uitgave. Aan de universiteit van
Jena gaf in dien tijd een professor regels
uit, volgens welke "Tiet onderzoek naar
den oorspronkelijken tekst van S. Hiero
nymus in de verschillende varianten zou
moeten plaats hebben. Deze werden eerst
zeer geprezen, maar bleken later niet
doelmatig te zijn.
Rondom 1890 begonnen Anglicaansche
geleerden verschillende variante codices
te verzamelen, om daaruit critisch den
Vulgaattekst van S. Hiëronynms vast
te stellen en uit te geven. .Zijl hebben ver
schillende deelen uitgegeven en werken
nog steeds verder.
Samuel Berger, kanselier van de protes-
tantsche theologische faculteit van Parijs,
■heeft zich verdienstelijk gemaakt door 230
verschillende teksten uit de Europeesche
bibliotheken bijeen te brengen.
Pius X zag, in, dat er een g-rootsch
werk op dit gebied door de Kerk moest
geschieden en besprak dit met kardinaal
Rampolla, dia destijds voorzitter was der
pauselijke Bijbel com missie. Deze schreef
in 1907 aan de Benedictijner-abten, die in
generaal-kapittel bijeen waren in de abdij
van San Anselmo te Rome, hun vragende
of de verschillende Congregaties dor Bene
dictijner-orde voldoende geleerden konden
bieen brengen, om een crjjisch-woten-'
schappelijke uitgave van den Vulgaat
tekst te bezorgen.
De Bened'ictijtoeu namen liet voorstel
aan en paus Pius X stelde een pauselijke
commissie in tot herziening en verbete
ring van de- Vulgaat; de leden der com
missie waren allen Benedictijn onder lei
ding van abt (tegenwoordig kardinaal)
G asquet, president der. Engelsché congre
gatie der Benedictijnen.
Tot nu toe hebben 50 geleerde Benedic
tijnen aan h et werk medegewerkt,zij heb
ben in de verschillende bibliotheken de
codices bestudeerd en. 750 der voornaamste
codices gefotografeerd, om ze te kunnen
vergelijken zonder telkens naar do ver
schillende bibliotheken te moeten reizen.
Xa grondige studie hebben zij de co
dices tot drie verschillende „codex-fami-
lies" teruggebracht - en dienovereenkömj-
stig geordend. De codices gaan terug tot
100 jaren na den dood van S. Hjërony-
ius.
De geleerde spreker illustreerde de we
tenschappelijke methode, die gevolgd
wordt, en die zekerheid geeft, den oor
spronkelijken tekst der Hiëronymus-Vul
gaat zoo getrouw mogelijk terug te geven.
Dom Quentin bewees met vele; voorbeel
den, dat ook hier intrinsieke tekst-bewijj-
zen niet afdoende of toereikend ziin voor
de critische vaststelling van den oorspron
kelijken tekst.
Men is thans met het werk zoover ge
vorderd, dat een deel van de Boeken „Ge
nesis en Exod,us reeds gedrukt is en bin
nen enkele maandjen het licht zal zi.cn
in 'd,te Vaticaansch-e polyglottische druk
kerij, wier werk dpor den spreker ten
hoogste geprezen wordt.
Kardinaal Gasquet, die door dom- Quen
tin zeer geprezen werd om zijne geleerde:
leiding en aanmoediging bij vele moeilijk
heden, zal dus hersteld van zijne ziekte op
zijn tachtigjarigen leeftijd nog het geluk!
smaken, althans dit eerste deel der uit
gave persoonlijk aan den II. Vader te mo
ven aanbieden.
De conferentie van den geleerden Bene
dictijn was steeds zeldzaam helder en
geestig en werd door lvet talrijke gehoor
van het begin tot het einde in ademlooze
stilte aanhoord. Aan het einde werd een
geestdriftige ovatie gebracht aan den con
ferencier.
48)
ENGELAND.
De Britsclie regeering in
Engelse h-hidié".
Dezer dagen hield Lord Reading, de
Onderkoning van Engelsch-Indië bij de
opening 'der wetgevende Vergadering een
belangwekkende rode, waardoor zeer sterk
de aandacht gevestigd wordt op de hou
ding der Indiërs jegens de Engelsche re
geering.
De „N. Ct." vertelt daarvan:.
Jarenlang reeds broeit en gist het in
Indië. Hoe ver de- beweging, om zich heen
gegrepen heeft, welk deel der bevolking
er aan mee doet, is moeilijk uit te maken.
Zeker is het, dat onder de leiders een zeer
verbreid verzet tegen den Engêlschen re
geerder tot uiting- komt.
De vormen, waarin dit verzet zich uit,
wisselen echter.
Voor enkele jaren was Ghandi de groote
man in Indië.
Ghandi was de man van de non-coöpe
ratie. den boycot van alles wat Engelsch
was. In 1921 op het congres der Indische
Swarajisten, stond hij op het toppunt vfin
zijü macht. Toen had hij wellicht een voor
dc Engelsche macht zeer gevaarlijke be
weging kunnen ontketenen als Ghandi
nietGhandi was geweest. De gods-
XXV.
De warmte begon zich duehiig te doen
gevoelen; het was op het eind. van Mei
en Parijs zag er met zijn bloementooi ver
rukkelijk uit. Het uur van vertrek' om
„naar buiten" te gaan, brak' weldra aan
er waren al families die Parijs yerlaten
hadden. Een groote drukte was er in het
huis der Valcreusc's; het geheele huis
stond het onderste boven, de bedienden
liepen koortsig druk heen en weer. Alleen
in het salon waar Cecile en Alice bun
verblijf hielden, heerschte nog. een vreed
zame kalmte en rust, die echter ook ver
broken werd door het geklop op de deur.
Keu bediende meldde de komst van graaf
Beauraoftt.
Geachte mevrouw, ik kom een beetje
bjj u uitrusten, zeide hij', zich neerzettend
iu een fauteuil.
U schijnt toch niet erg vermoeid te
wezen en ook niet ziek, zei Cecile wat
plagerig.
Neen dat ben ik' ook niet, maar ik
kom. zoo juist van den dokter, die nu
dienstige exaltatie, waardóór deze Indi
sche leider gedreven werd, verschafte hem
grootcn invloed op de volksmassa. Maar
Ghandi miste den zin voor machtsvor
ming. Alles wat op geweld leek. veraf
schuwde of vreesde hjj. Zoo kon deze
strijder voor de verdrijving der Engelsche
macht,, tenslotte niets beginnen.
De Engelsche regeering doorzag de
zwakte van Ghandi 's positie. Niet zoo
dia bleek de agitator de onmisbare poli
tieke eigenschap van den zin voor machts
vorming te missen, of zij legde Je hand
op hem en liet hem voor enkele jaren in'
de^ gevangenis verdwijnen.
'ioen kwam een nieuwe periode. Een
eider met politieken zin trad op, n.l. de
burgemeester van Caleutta, Das. Deze
vreesde de machtsvorming en machts
uitoefening niet. Dat bleek uit d.e .stel
selmatige obstructie, die hij invoerde in
(lc wetgevende vergadering, waardoor hij
het bestaande regeeringsstelsel, dat op
samenwerking van Engelsch gezag en
Indische bevolking berustte, onmogelijk
•maakte en den onderkoning dwong tot
het doorzetten van zijn eigen wil
waar lias propagandastóf voor zijn cam
pagne tegen de heersohende macht uit
klopte.
In Das zag men in Engeland een o-e-
vaarhj'k tegenstander, meer dan in den
dweepzieken drooiüer Ghandi. Maar Das-
overleed in Juni 1925.
Welken kant ging dc beweging voor
zelfbestuur nu uit in Indië?
Schijnbaar maakte dè weer in vrijheid
gestelde Ghandi een goede kans. Maar
et Nationaal Indisch Congres, dat in
soemter 1925 in Cavvnpoiu- bijeenkwam,
bewees, dat de aanhangers van Ghandi
een minderheid vormden. De strudlus-
tlgen hadden er de overhand. Tot leider
ju, w<>,'d g*k°zen l'undit
Motlal Mehru.
N®,.ll'u evonals Ghandi non-cteipe-
raUst. Maar hij is ook voorstander van
lijdelijk verzet tot het uiterste en van
onverzoenlijke obstructie in de wetge
vende lichamen.
Als symptomen, waarin de Indische
nationalistische beweging- zich ontwjk-
.dez« ontboezeming zeer zeker
van gewicht. Maar direct uitvoerbaar is
ze met. Letten we echter op het practisch'
program, dat aangenomen is, dan zien we
ook daarin een verscherping van strijd
middelen, Dc eisch van Dominium status
zal gesteld worden en wordt deze gewei
gerd (wat zeker is), dan zal men"over-
gaan tot z.g. civiele ongehoorzaamheid
weigering om belasting te betalen, inbe
grepen.
Huerk S'tjDd _te6e?0v«'> dat een groote
mindesheid afkeeng is van deze mili
tante plannen, maar aooals steeds ne-
Uken acfclevcn de 'tiding over de lijde
Ghandi heeft zich voor een jaar terug
getrokken uit de leiding.
Opvallend is nu, en dat is niet erg
bemoedigend vopr dc Engelsehen, dat do
Bntsche regeering in de jaren van
groeiend verzet, geen enkel plan hoeft
kunnen ontdekken dat aan de wehsohen'
de! Indische bevolking tegemoet kwam,
fkLti-1 J T, m harkte mate en- da-t
tegelijk, de Bntsche machtspositie in In-
die in stand kan hopden.
is 9? lastandIl°ud'ng dezer machtspositie
is Engeland uiteraard in dc eerste nlaat.s
iSit0t DU t0e gclukt' Maar
de hervormingsplannen, die van 1919 af
m toepassing zijn hebben, naar minister
bun nnBh t" 1924 hrkennen,
1 i S°mist' 06 Indiscjhe
nationalisten hebben ze aanvankelijk op
taling aanvaard, maar ze noemden den
termijn belachelijk klein en zijn haar nu
zeUbUuuf deÜ eisCh VaJl voIledi£
Birkenhead's rede de twijfel, of men in
Indie wel op den goeden weg- was, door de
auar in Tjt l^'eumtaii-e methode zoo
lou men 1 T1' 'e FlantCnhellicht
zou me,j bijl de herziening van 1929 o>e-
.«"•X;
Deze uitnoodiging is kenmerkend voor
het huidige Engelsche onvermogen om
oplossingen te vinden, die jassefhi' C.
specifiek Indische kader
deNïCndtelnder t^I>ee?'end' maar ^nvoor'
Indische nationalisten is, dat dezen
aan «et verzoek nooit hebben voldaan
dicht bijl u woont. Ik heb hem' geraad
pleegd om' Beatrix en den raad, dien hij
nu geeft, brengt mij in een zeer groote
moeilijkheid.
Nu, dan moet het heel wat zijn,
hoer giaaf, eer u in moeilijkheden ge
bracht Wordt, merkte Alice nuchter op
Oordeel zelf eens hernam hij; do
dokter verklaart, dat Beatrix erg ver
zwakt en dat zij beslist buitenlucht noo-
dig beeft. Ik vind het niet erg geschikt
dat zij1 alleen met Miss Lena op reis gaat'
en zclt' kan ik om gewichtige redenen Pa
rijs niet verlaten. i
Ik dacht dat uw zuster het grootste
deel van het jaar buiten woonde, zei
Cecile.
Ja, dat is ook zoo, ik heb- haar ge
vraagd om Beatrix bij baar te nemen,
maar zij- is naar Zwitserland, vertrokken
en zal eeist laat op Castelnau terug ko
men.
Cecile en Alice keken elkaar aan en
hadden beide dezelfde gedachte.
Mijnheer, zei de eerste, na een oogen-
blik van stilte, mevrouw de Valcreusa
aarzelde.
W.at is er, waarde mevrouw?
--- Laat Beatrix hij ons komen, zei
Cecile, die haar verlegenheid overwonnen
had, Alice zal ook erg blij zijn al» aqj hij
Rotterdamsche brieven.
(IJs, dancings en nog wat.) i'
Hoe gaarne ik eens 'n brief zou wijden
aan het ijsvermaak in onze stad, ik kon
het nog niet zoover brengen.
De winter, betrekkelijk strong, is zoo
wispelturig, dat van 'n mooien ijsgang
geen sprake was. Wel ze^j men van tijd
tot tijd in tram. bus en ook 'jp straat
.mensohen met schaatsen, maar nauwlijks
was hier of daar een geschikte ijsbaan,
of de dooi viel in, waarop men aanstondiS
he,t bord met de woorden „gevaarlijk ijs"
zal prijken. Ook de herhaalden sneeuwval
deed veel kwaad aan dc ijsbanen. Diit is
bepaald jammer, daar 'n flinke, ijsgang
hier heel wa.t mooie en gezonde sport te
zien geeft en bovendien velen de kans
biedt, om 'n extra broodje te verdienen.
Op de ondiepe waterplassen buiten
R'dam heerschte zij £t dan ook maar
korteh tijd enkele dagen toch nogal ijs-
drukte. En daar R'dam als wereld-han
delstad ook 's wintefs allerhande- naties
herbergt, kan men op de Kralingscho
en Bervsehe en andere plassen bij ijsgang
bij de vlugge Friezen en Groningers en
meer zwierende en draai0nde Hollanders,
ook Engelsehen, Noren, Zweden en Rus-
Bische zeelui de bssP°rt zien beoefenen,
Voor zoover ik kon omnerken. ziin ier
onder de buitenlanders weinig of geen
kunstrijders. De moesten is liet aan to
zien. dat zijeven als onze Fricsohe rijders,
s.jdh meer toeleggen op bet hardrijden.
W.at de schaatsen zelf aangaat, ziet men
ieder iaar nog meer verscheidenheid. Zag
men 'n 50 jaar geleden inaar 'n paar soor
ten schaatsen n.l. de gewone Duitsdhe
schaats met hoogt' „bekken" en de Fries-
aihe schaatsen, men kaai thans kier in
R'dam wel meer dan 10 verschillende
modellen schaatsen tellen, en wel in prij
zen van f 1,50 tot f' 18. De Frieasclva
schaatsen wsjren in 't „Zuiden" enkel in
gebruik bij vrouwen. Buiten de omgeving
der steden reden echter in 'n groot deel
van ons land ijnaar weinig vrouwen <>p
schaatsen. lu Zeeland zag ik althans
nooit 'n boerenvrouw schaatsen rijden, lii
'I. Noorden is dat anders. In Friesland en
Groningen rijden minstens eveveel vrou
wen als mannen. Men maakt daar zeker
wel het beste soort schaatsen van do
wereld. Niet iedereen brengt hel ver in
die mooie sport; en 'n goede schaats
maakt lang geen goeden rijder. Vaak ziet
men 'n schaatsenrijder met zwartberoestc
schaatsen onversaagd en vlot „buiten
over" rijden, terwijl anderen met eerste
klas schaatsen, met trillende en bevende
beenen op de „binnensnee" voortkrabbeleji.
In elk geval is sterk en betrouwbaar tuig
voor 'n schaatsenrijder aan te bevelen.
Dat begrijpen op onze. jjbbanen ook de lui
die graag 'u centje verdienen. Zorgden
wij in onze jeugd, niet toegaan schaatsen
zonder de noodigc reserve-touw en -leer,
hier staau reparateurs en zelfs schaatsen
slijpers op 't ijs bij de vleet, bereid om dc
ijssportliefhebters naar eisch te bedienen
wel wetend, dat 'n echte Rotterdamsohe
„schaatser" niet ziet op 'n paar kwartjes.
Hebben we, zooals ik reeds zei, van
de ijssport nog niet veel kunnen genieten,
er wordt voldoende gezorgd voor ander
erzet.
Die bioscopen wedijveren in do samen
stelling van aantrekkelijke programma's;
de dansgelegenheden vermeerderen onrust
barend. Van deze hopen de nog recht
zinnig- Christelijke menschen, dat het er
me.e moge gaan als met de indertijd al te
talrijke „strijkjes", die in haast alle „net
te"- café's tal van klanten verveelden, eii
op 'n gegeven moment gelukkig bijna ge
heel werden opgeruimd.
De dansziekte is intussc-hen doorgedxon
gen in alle rangen en standen der groote
steden, en maakt er tal van slachtoffers;
zoo zedelijk ais lichamelijk. Het is vol'-
strekt niets nieuws, als 'n dienstbode vóór
in-dienst-treden de voorwaarde stelt, ee*
of tweemaal 's weekt naar haar dansclub
te mogen gaan en eiken Zondagavond vrij
te zijn.
ïia de verordening dat in R.'dam enkel
mag worden gedanst in lokalen die aan
zekere - nog wel hooge eischen vol
doen en waardoor aan liet dansen in aller
lei „kroegen cn kasten" e^n einde kwam
ri;n die danshuizen ware paleizen gewor
den, met gegallonneerde bedicnden, waar
betaalde en gebobbykopto en kortgerokte
dametjes beschikbaar zijn voor danslustige
heeren. Het zijn echter lang niet alleif
.Jieeren die de „dancings" vullen. Ook
spaansche matrozen, Chinc-esche stokers,
Hindoo's, zoowel als Engelsihen, Noren
Zweden. Russchen en Rotterdamsche kan
toorheertjes maken gebruik vau de dans
paleizen. Wie met stand of soort geener
lei rekening houdt, is de portier of „uit
smijter". Zoolang aller ordelijk gaat, blijft
ons mag komen.
Dit aanbod, scheen den graaf erg nan»
zijn zin te zijn.
Geachte mevrouw, u i» waarlijk al
te goed.' Ik ben bang, dat mijn dochter
vnor u een last zal zijn
In het geheel niet. Ik zal verheugd
zijn als ik die twee vriendinnen gelukkig
bij elkaar zie en deswegen vind ik het erg
prettig als ik n -een dienst kan bewijzen,
al is hij nog zoo gering.
Dat is geen 'geringe dienst, dien u
mij bewijst, maar een zeer groote, Me
vrouw, ik zeg u duizendmaal dank. Bea
trix zal overgelukkig zijn als zij hoort d,at
zij met u den zomer mag doorbrengen. Ik
zal haar gauw dit heugelijke nieuws gaan
vértellen.
En de graaf ging heen vol vreugde dat
hij gedaan gekregen had wat hij ver
langde. L
Zijn eenige gedachte was toch maar om
zijn dochter een schitterend huwelijk te
doen sluiten. r
Jac'ques de Valceéuse had een grooten
naam, een schitterende positie, een groot
fortuin stond hem te wachten en hij was
bekend als een voorbeeld van geleerdheid
en bekwaamheid.^ Het is waar dat de
jonge man zich sinds eenigen tijd wat op
een afstand hield, doch het verblijf van
Beatrix op het kasteel „Glycine", (dat was
de naam van de mooie bezitting die de
Valcreuses in Bretagne hadden) zou de
joneglui wel meer bij elkaar brengen.
Zijn dochter was hem volmaakt in alles
onderdanig en zocht geen roman in het
huwelijk. De zekerheid, dat hij1 zijn doel
zou bereiken bracht hem in een goedo
stemming.
Hij trad het salon van Beatrix b-innen,
omhelsde het kind, dat zij niet van hem
gewoon was, en deelde haar de uitnoodi
ging van de moeder van Alicks mede.
Het jonge meisje dat zoo bang- geweest
was dat zij den zomer moest doorbrengen
bij haar tante bij yie zij zich altijd schrik
kelijk verveelde, toonde nu zulk een b-lïj'd
schap en dankbaarheid, dat liaar vader
door getroffen werd.
Zij bedankte haar vader dat hij de uit
nooiliging aangenomen had en ging haar
vertrek aan Miss Lena vertellen.
XXVI.
•Niets schooner scheen er te bestaan, dan
de vallei waarin als een nestje in het
groen, het kasteel der Valcreuses gebouwd
was.
Het kasteel „Clyoine" was een groot en
prachtig huis dat uitzicht gaf op twee
groote grasperken, waarin de fijnste bloe
hjj ernstig en kalm. Komt er herrie in de
danszaal, dan grijpt hij zonder praatje»,
de druktemaker by z'n kladden en zet
hem op de keiën. Of dat op zachte of
hardhandige wijze geschiedt, ligt natuur
lijk aan de houding van den patiënt.
En nu; lezer, excuïcer dat ik 'n min
of meer rare sprong maak1, n.l. van de
dancing naar een meer verheffende instel
ling en wel de R.-K. Volksuniversiteit,
die onsinderdaad niet enkel gezellige,
maar ook leerzame avonden geeft. Jam
mer dat zoo weinigen hier dat begrijpen
n do lessen slechts matig worden bezocht,
meer bezoek krijgt pater Hendrichs 8. J.
met z'n li uwelijksconferenties in de
..Boschjeskerk" terwijl in de 26 kerkten
van Rotterdam, de Missie- of Boetepredi
kers zich in enormen toeloop mogen ver
heugen. Over een en ander ïn 'n volgen
den brief. B.
REPLASSEERINGS;W ERK VOO<R
VROUWEN.
December van het vorig jaar was heb
25 iaar geleden dat de Katholieke rec'las-
seering voor vrouwen in Huitschland,werd
gesticht. In 1895 werden de eerste gron
den er voor gelegd, door mevr. Bergxat le
Hanne geb. Reichenspergcr dre met enkele
andere dames verlof kreeg de strafgevan
genis in Cofclenz te bezoeken. Twee jaar
later werd betzelfde gedaan in Keulen
en in Siegburg. Het waren de eerste po
gingen om de wouwen weer tot een beter
leven te krijgen. De ontslagenen werden
allereerst opgenomen dper een jonge, al
leen staande vrouw, die twee kamers van
haar huis daarvoor beschikbaar stelde. De
Verecniging van den Goeden Herder, wel
ke sinds 1899 in Dortmund arbeidde, sloot
zich aan. Mevr. Ncuhaus -had, hier vooral
gewerkt onder de meisjes en vrouwen m
hpt hospitaal. De beide dames Virganiseer-
den nu het werk op beider plan eu in 1900
werd de vereeniging gesticht. De orga
nisatie is krachtig gegroeid en heeft ook
oen school voor vroedvrouwen en een
toevluchtshuis, daarnaast ëen tehuis waar
de kinderen worden verzorgd.
In allo parochies zijn afdcelingen, die
samenwerken met de. zedenjiolitie, den
voogdijraad, de kinderpolitie; da vveezen-
beschcrming, enz. en die overal zelf huis
bezoek dóen. Sinds den oorlog heeft het
werk der vereeniging zich vertiendub-
beld. De statistieken leveren het keurig
bewijs van de vreeselijke langdurige .ge
volgen van den oorlog.
Het is prachtig, moeilijk en vruchtbaar
vrouwenwerk dat hier vijf-en-twintig jaar
is verricht.
DE SLUIER.
Bij gelegenheid van een diner en bal
dat Must-apha Kemal, president der JTurk-
sohe republiek gaf, deden alle aanwezige
dames, op een afgesproken teekon, tegelijk
haar sluier af.
Het werd als e«n symbool beschouwd
dat men de oude slavernij en uitsluiting
der 'vróuw van zich afwierp.
IN EEN .WARENHUIS.
Uit Berlijn wordt aan „De Rotterdam
mer" geschreven:
Geheel boven in elk Warenhuis, 'laar,
waar de klanten slechts zelden hcenklau-
leren, vlak naast de lift, is een bipeaii.
Een deur met matglazen venster sluit het
at. Daar is de centrale, van waaruit de
observatie over het geheele gebouw uit
gaat. Gaat men naast den liftkoker staan,
dan kan men de onmetelijke ruimte vrij
wel geheel overzien. Van daaruit ziet
men de menschcn als kleine popipen van
de eene afdeeling naar, de andere schui
ven, ziet men, hoe ze de voorwerpen met
de handen betasten, zoeken, ziften en keu
ren. Alles ligt klaar om gekocht, om mee
genomen te worden. Men wil het den
kooper immers zoo gemakkelijk' mogelijk
maken? Voor den buitenstaander is het,
alsof er van controle geen sprake is. Maar
hei schijnt slechts zoo. Zjj bestaat wel de
gelijk. Er is een groote staf van vrouwe
lijk personeel, die niets anders te doen
heeft dan diefstal te voorkomen. I>en
eigenaar van een Warenhuis ligt er hoege
naamd niets aan, dieven op heeterdaad te
betrappen, ze te laten arresteeren en te
rechtstaan. Wat wint hij daarmee. Hij
weet maar al te goed, dat de verleiding
voor velen zeer groot, té groot is. Daarom
luidt zijtt lijfspreuk: „Voorkomen is beter
dan genezen!" Daar staat een jongedame
bij !de zijde-afdceling. Prachtige lappen
laat ze langs haar vingers glijden én on
willekeurig neemt ze de kanten, die er toe
behooren, ter hand.' Ze wil koopen, maar
ze heeft immers niet genoeg geld bijl zich!
Op een cartonnen bord staat met dikke
letters; „Zeldzame gelegenheid! Keert
men, vooral rozen geplant waren. .Verder
was 't omgeven door populieren, beuken en
eiken die een heerlijk park vormden in
welks midden een groote vijver lag. Aan
het eind van het bosuil was een doolhof
van dicht ineengegroeid groen.
Diifi doolhof scheen met opzet gemaakt
te zijn om verstoppertje te spreien en moer
dan eens hadden Alice en Jacques en hun
vrienden er zich mee vermaakt.
Op vijftig pas afstand van het kasteel
schommelde on een tamelijk groot water
een vrooljj-k gekleurd bootje. Dit bootje
was voor de uitgenoodigden van het kas
teel altijd een groote aantrekkelijkheid.
Een tochtje op het water in d,en mane
schijn was een der moest begeerde verma
ken voor de bewoners van „Glyoina".
Den dag na haar aankomst was Alice
vroeg opgestaan en ging een wandeling
doen in het park, en toen zij het rozen
perk voorbij gegaan was bleef zij een
oagenblik staan om alles eens flink to
bekijken.
Dag juffrouw Alice, hoorde zij plot
seling zeggen.
Het jonge meisje keerde zich om. Ach
ter haar stond; Jeannette het dochtertje
van den tuinier.
(Hiordt vervolgd.J
