prijzen,
GOES
.AND
losendaal
DAGEN
Tweede Blad
liming.
ODHUYZEN&Go.
termijn
tung 3,59
BEATRIX.
KL COURANT
Uteri
Ijzen
ZATERDAG 23 JANUARI 1023
MieUWC ZEEUWSOHE COURANT
tma's
>rting.
tkelen
ipting.
MIDDELBURG
AZIJN.
ei 30 Januari
i Goes,
SNIJDER
UIT DE PERS
FELJILLETON
^"kerknieuws
Het hoekje van humor.
*f-': 4
ITI KELEN
p r ij z e n.
Zie de Etalages,
4 9/15 9778-24
o. 2 Tel. 45103-46290
nsche Beurs.
's-Heer Arendskerke
in Effecten.
TING.
markturen zitting in hefr
e Bank- en Effectenzaksi»
IILLIJK. 9788-3©
3-PORT
rontera.
RT VIEUX
,00. Franco huis.
i richt 1847 SOES
De Kabinetscrisis.
Zoo met iets, "c^a® heeft men met dez<ï
nagenoeg 70,-dagige crisis geleerd voor
zichtig te zijn, en daarom betoek'ent de
niet geheelde break nog niet per se. d,a,t
het einde der crisis niet «ui zijn het flfjin-'
blijven v,a® het ka.binct-Colijtn, megut de
de Volkskrant.
Ten slotte kon Piltijd nog' het Kamerlid
gcljjk krijgen, da,t ons den 13dc|ni Decem
ber verklaarde: Ge zult zien, dat ten
slotte Colijh blijft'.,
■Het meest en het eerst voor de hand
liggende is dit" natuurlijk njet.
(Dr. de Visser, die geen kamp gééft, is
thans op do samenstelling vjajn' een extra
parlementair. kabinet uit.
l>it kan een reehtseh kabinet zijn, mpiar
na, de ervaringen iw de plfgeloopen Weken
opgedaan, ligt meer voor de hand, djak hij
zich naar links zjujl Iwendcuê.
In dit verhand is reeds idp nafipi van1
mr. Van LeeuWen vice-piesident .va® dén
Baad van State, eerder commissaris dert
koningin in, Noord-Holland en burgemees
ter van Amsterdam, genoemd een oud-
liberale regenten-figuur van het type Vajn
an'r. Zimlmermia®, den oud-burgepveester
van Bottexdajn!.
Natuurlijk zou mr. Van Leeuwen, .ge
steld da,t hijl abpneobit en slaagt, geen, a«ht
liberalen om zich verzamelen, maar zijn
kabinet zou vaa een liinkselie on conser
vatieve* tint zijn.
En men zou in economisch-liberale rich
ting- willen regeeren.,
Niets zou minder kloppen op den uit
slag der Kamerverkiezingen en op de
huidige 'samenstelling 'van het Parlement.
Wilde men. nu de rechterzijde elkaar
niet kan verstap® au eeu samengaan ,vatl
de Katholieken met de Sociaal-democraten
is afgelw'ezen rekening houden, met de po
litieke constellatie van liet oogenbliik c®
niet oen figuur uit de politiek van. deai
dag tot minister-president verheffen, dan
zou, eerder dan mr. Van Leeuwen, mr.
Limburg de geroepene kunnen' zijn-
Een man ook. die door zijn relaties met
don volkenbond de beeekeinis v,an dien H.
Stoel als internationale factor en. 't belang
van een vertegenwoordiging daarbij beter
kan waardeuren en dien' geen politieke spe
culaties van het handhaven van het gezant
schap behoeven terug te houden.
Mr. Limburg ook zou ons het volgen -
van een gezonde ent stevige sociale poli
tiek Waarborgen.
Maar dr. de Visser is de.politieke mjahe-
laar en yan hem kan nauw elijks worden
vefwlaeht, dat hij1 tot de vorming1 v|a|n
'n ministerie-Limburg zijn hulp zou ver
kenen.
Doch voor ons, die reeds 't coalitie-
ministerie meer beslist democratisch had
den g'eWenseht, zou het uiterst moeilijk
vallen tegenover een kabinet-V^jn Leeuw
-wen zelfs maar gematigd onverschillig te
te zijn.
Tedwijl twij' van dit, of een dergelijk mi
nisterie, zouden duchten, dat het spoedig
de „uiterste noodzaak" opgeval in po-
litiekcn zin, zou nabij brengen.
De Tijd" schrijft:
jWij Mandelen i» raadselen. .Wat te
donken v,an de mcde|d|ecliing! uit 'sGraven-
ha;ge Zaterdagmiddag „De poging van
dr. De Visser om' te komen tot do samen
stelling ya® een zöogeniaaimde zelfstandig
reehtseh kabinet (wlat is djati? een raadsel),
wlaarin de demissionmtire ministers al
len zouden zitting hebben is njet gelukt".
Het wordt iemand, die een halve eeuw
lang het Katholiek, openbaar, bijzonder,
godsdienstig en sociaal leven heeft mede
geleefd, bang om1 het hart. Hoe hemelseh
en verrukkelijk! schoon heeft dit zich in
die jaren in onderling, innig eti onafschei
delijk verband ontwikkeld. Het is een
Wnder oin! te aanschouwen.
Zou het keerpunt zijn gekomen'? Zoir
Sc.h'a.epman's roemrijk w'erk in verval ge
raken 3 Zou zjjn geda.ch,te, dal bij de
voortdurende ontkerstening der M,a,atsch|alp
pij' en het gruwelijk zich uitbreidend on
geloof, al Wat gelooft in Christus, sfe den
Zoon van God. die in de wereld!, is geko
men, zich te zamen moet vereeiugen, om
gemeenschappelijk te strijden voor Chris
tus, hunnen Koning, zou zijtn gedachte en
die van de geloovige, Protestanten, dht, om
dien strijd gelukkig-6 te strijden waar
voor kan met meer geestdrift wérden
gestreden datgene, ,Wat ons vereenigt,
oneindig .en oneindig veel hooger moet
45) O—
Een jaar na de geboorte van [Stephaan,
vvcrd mijn grootpa naar Parijs eu naar het
kasteel voor zaken terug geroepen. Hij:
durfde mij niet mee naar de stad, noch
naar het kasteel terug te nemen, bang, als
hij was voor lasterpraatjes. Tot zijn spijt
liet hij mij met mijn kind achter, onder de
hoede van Frangoise en van Mela-niej,
die alleen in het geheim ingewijd w-aren.
In de afwezigheid, van grootpa was
nojn kind mijn eenigste afleiding. Arme
kleine. Ik zie hem nog* zijn eerste stapjes
u> den tuin zetten en ik beefde bijl ieder
stapje. Als hij mij met zijn zachten oogop
slag aankeek, of als hij mij' met zijn
mondje kuste, dan zei ik bij mij- zelf, dat
ik foeh nog gelukkig klon zijn.
Een meisje, genaamd Josefine, en in 't
land bekend onder den naam' Tijiettx-j,
kwam van tijd tot tijd mijh dienstboden
helpen, zij was dol op mijn kleinen jon
gen,^ die ook veel van haar hield.
T.inette was een aardig meisje te Ba-
yonne waren er verscheidenen, die haar
graag tot vrouw zoudon hebben onder an
deren een, genaamd Paul, met den bdjjna.am
staan dgn hetgeen cms verdoelt, verflau
wen en verdwijnen,initial rij hot VnjJor-
land, het Vorstenhuis" en het geloof bij ons
volk zoozeer ton voordeel .is geweest
Als het, Wla.t God verhoede, zóóver moet.
konten, laat d,a» 'duidelijk on zourfler wn
wietren Wbrden uitgesproken, op wie die
zWbic verantwoordelijkheid rust.
'De opmerking is gemaakt, dg»lt <le kabi
netscrisis en haar langdurig verloop langs
ons volk heengaat; dat. het er zicli weinig
van aantrekt. Het zal wel waar rijn. Toch
leeft ei- hier en daar nog iemand oud' en!
jong die er anders over denkt. Wie er
'wlat, liefs om zou. geven, als er iets over
dat. langdurig verloop werd mediegodeeld'.
Fas est et ab hoste doceri. Men heeft
het recht, van den vijand to loeren. Hot
voorbeeld, door den heer Marchaut ge
geven, toen zijn pogen "iet vvbs gelukt,
verdient wiel nawolg'Lng. Zou, men dr. de
Visscher mogon vragen, openhartig te
zijn Is het onbescheiden a.a® het. bestuur
der Katholiekee Ramterfraictie to vragen
de r,aadselen op te lossen, waarin 'vv'ij wau-
'delen? Wij kunnen, z'o®d«i* h?t minste
en zonder een enkel voorbehoud, vertrou
wen stellen in de beproefde wijsheid van.
haar voorzitter, Mgr. Nolens, en de rijke
en veelzijdige ervaring van haar secreta<
ris, mr. Aalberse.
En toch, ,als Katholiek, die levendig be
lang stelt in.den gang der zlilkeh van Kerk
en Staat, men zou het zoo gjalarné Mille®
'wéten.
Mogen de - raadsleden niet w'ordten: op
gelost
De' „Gelderlander" schrijft:
Dr. ae Visser heeft een krompromis-
voorstel uitgedacht: Jhr. Van Nispen de
tegenwoordige gezant bij den H. Stoel, zou
niasr Weenen sjaa® en geaccrediteerd'vviov-
den bij den H. Stoel.
Moesten de katholieken dabt" vrede mee
nemen?,
i Hield men een referendum, me»» kreeg
stellig, een ontkennend antwbord.
Maar ook in de R.-K. Kamerfractie
scliïjnt het voorstel v-a,n dr. de Visser geen
algemeene instemlming te hebben gevonden
m'en heeft het in twee vergaderingen,'
niet kunnen yerWerken. Op het eind der
tw'eede vergladeraingzfo|t men nog mee:
aannemen pf verwerpen.
Toen heeft blijkbaar de vraag over-
heerscht of de christelijk-historische i'ra<g
tie het' voorstel De Visser (voorzitter dier
fractie) zou steunen als de katholieke en
de a.'-T. fractie het zouden (iianvaarden. 1
Die vraag moest eerst be,aiiitw'oord en
da,t antwoord heeft de mislukking* ge
bracht van de tw'eedé poging De Visser
tct Kabinetsformatie.
De ohristelijk-Historisehe fractie W.il
het compromis niet aanyaiarden.
En daaruit coneludeeren wij, dftt zij
de coalitie niet wenscht voort te zetten.
Als de katholieken met-dit compromis
voorstel tevreden waren, zouden zij een
mniimum hebben aanvaard, om1 de coa
litie te redden.
De ehristelijk-historisokenJweiLscihen zelf!
dit minimum niet toe te staan.
Zij hebben op 11 Nov. de Linkerzijde
geholpen om de coalitie te breken, 'en Sis
loon binnengehaald de. opheffing va® het
Gezantschap bij den H. Stoel.
Vpn dit loon sta^n zij' het minste niet.
al, het herstel der coalitie is hun blijk
baar niet het minste WjjjaT'd.
jWij hebben dit feit te aanvaarden,
hoe treurig- het ook zij.
„De Standaard" schrijft:
uioezeer ook w'Jt, met veie anderen,
acn langen ttuur net crisis betreuren, wij
zijn er niet rouwig om, dat hét met het
overw'ogeu plan liep zooais het 'liep.
Diat is natuurlijk niet omdat wij h,et
Kabinet, dat het volle vertrouwen der
A-B- had, zbo gaarne zien heengaan,
mla.ar omdat Wij den terugkeer op al te los
sen voet niet zouden kunnen toejuicnen.
(Wil de rechteche samenwerking in
stand blijven, dan moet er zij®:
le. Overeenstemming tusschen de frac
ties zelve juist bij' de oplossing van pun
ten, w!a;arover geschil ontstond.
2o. Moet het Kabinet van den steun: dier
fracties verzekerd zijn, w'anneer aanvallen
'worderjifandernome.n, die o^op gericht zij®
het ten va,l te brengen.
Kan dit in het huidige stadium' biet
verkregen Worden, da® is het beter dat
men het bewind aan ipndereu overlaat,
tot tijd en wijl© men elkpar Wellicht
door den nood gedreven weer heeft te
ruggevonden.
Én te eerder spreken wij dit oordeel uit
omdat Dr de Visser ons, als hij sllalagt
wlat wjj hartelijk hopen een extr,al-par
lementair Kabinet zjij bezorgen, dat met
van „de Roodo", omdat hij' rood haar had
maar hij was een slechte kerel..
Deze minnaar, die door Tinetfe geheel
niet erkend werd, had haar meerdere ma
len bedreigd, zich te zullen wreken, maar
zij lachte met zijn bedreigingen.
Op .een namiddag, vroeg; zij mij verlof
om Stephaan aan haar toe te vertrouwen,
zij' wilde eenige oogenblikken met hem in
het veld gaan wandelen. Ik giaf aan haar
verlangen toe, maar omdat de zon reeds
aan het ondergaan was, zei ik haar, niet.
te ver zicli te verwijderen. Zij' beloofde
spoedig1 terug: te zullen komen.
Nauweljjks was zij een eindje Hejt veld
iugeloopen, of een ruwe hand vatte haar
bij den schouder. Niettegenstaande zij niet
)>ang was, sidderde zij nu, want zij' had
..de Roode" herkend.
Ha mooie, zei hij brutaal lachend,
beu je huismoeder geworden?
Zij wilde verder gaan, zonder antwoord
geven, maar hij! versperde haar den
weg.
Ha, je schijnt een voorname dame te
«ijn geworden, je kent zeker je vrienden
niet meer.
Tineitte bewaarde heel voorzichtig het
zwijgen.
-ICom, mooie prinses, gewaardig, u
een paar woorden te,spreken tot uw ne-
derigen dienaar.
de Rechterzijde op voet va® vriendschap
verko.er«n
Dat kan ook moeilijk nlnderi»
Immers. 30 4- 13 -|- I is 54.
Manden vjan dr Khmmi!
Het Centrum: driestairt:
lEr zijn ptannon1 geopenbaard om' lot de
oprichting' te komen van „eetu Weerbare'
organisatie ter steuniug vpiu ons Oranje
huis", Welke de naam vsun „Nederlandsche
O.ranje-NalioiM'lisatie" zou voeren. Men
hoopt iu deze orga.nisatci te vcreenige®;
Rechts-liberalen, Katholieken, Christeiajk-
Hlstorisehen en Anti-Revolutionia.jren.
(VVsi.t de Katholieken betreft, zij doen
aan do vonuing* va,n ee® zoodanige or
ganisatie zeker niet mee.
Voor ous staat het Koningschap té
hoog-, om het in den pta,rt'ijstrijd te halen.
In liefde en wlaardcering voor onze
Koningin doen wij voor geen pnkelleh
Nederlander ondyr. Ook in idjageni via® ge
vaar zou blijken, dat de Kroon Wel oven
getroKwe maar geen getrouwer en be
trouwbaarder ondernamen heeft dan dip
Katholieken.
Maar juist dagrom moeten wij ons fel
kanten tegen de pprichtimg van een derge
lijke organisatie, die voor ons tand althans
even onnoodig en onwlanrdig, en dalarom'
ook even verdorfcffjjk als gevaarlijk is.
(Wij stemmen geheel in met den Hoofd
redacteur van „Hét Utrescbtsche Dagblad",
als bij ten deze, met edele en door ons ten
volle gedeelte verontwaardiging, schrijft:
„In geen land ter wereld stapt de tlfyinlas
tie hechter dam dan in Nede.rl;aln|cH. I® geen
land ter w'ereld lis het misdyclligev de dy
nastie in het partijwezen te betrokken."
„Deze Vereeniging is een 'hooto aam ons
'hogsteo Staatsgezag, een boon aan partijen
die mede, de beste krachten Idjer natie heb-'
ben voortgebracht."
Op ifen derden Zondag lui Driekiiningen.
Epistel v. (1. H'. Paulus tot, die van Rome,
XII. 16.-20.
Broeders! weest niet laatdunkend bij! u
zeivenvergeldt niemand kwaad met
kwaad; beijvert het goede; niet alleen
voor God, maar ook voor alle menschen.
Indien het mogelijk is, houdt zoo veel in u
is, vrede mot alle niensehen. Allerliefste®!
wreekt u zeiven niet, maar geeft da gram
schap toe; want daar staat geschreven
mij is de wraakik zal het vergelden,
zegt; de Heer. Daarentegen, indien ifw
vijand honger heeft, spijst hem'indien hij
dorst heeft, g-eeft hem te drinken; want,
als gij dit doet, zult gij! vurige kooien op
zijn hoofd vergaderen. Laat u niet door
het kwaad overwinnen; maar overwint
het kwaad door het goede.
Evangelie, ■Matlheus. VIII. 1.13.
In dien tijde, als Jezus van den berg
aïkWam, volgde Hem eene menigte van
volk. En zio een melaatsche kwam Hem
aanbidden, en zeide: H.eer, indien Gij
wilt, Gij kunt mij' zuiveren. En Jezus
stak de hand uit, raakte hem. aan,' en zei-
de: ik wil, word gezuiverd. En terstond
werd zijne melaatschheid geguiverd. En
Jezus zeide hemzie toe, dat gijl het nie
mand zegtmaar ga, vertoon u aan den
priester, en draag- de gift op, die Mozes
geboden heeft tot eene getuigenis voor
hen. Als Hij) nu binnen Capharna,u^n,
kwam, naderde hem eón hoofdman, dié
Hem bad en zeideHeer, mij® kneoht' ligt
te huis lam, en lijdt zwa.ro pijn. En JeZns
zeide hem: Ik zal hem komen genezen.
En de- hoofdman antwoordde, on z'eidfc:
Beer, ik ben niet waardig, dat Gij! onder
mijn dak komt, maar spreek slechts een
woord, en mijn knecht zal geneZe® zijn
want ik ben ook een mensch, die o®der
de macht van een ander sta, e® soldate®
ondier mij! heben ik zegi tot hemga, en
hij gaat; en tot een ander: kom, e® tój'
komt; en tot mijnen knecht: doe dit, en
hij doet liet. Jezus,dit hoorende, was
verwonderd, en zeide aan degienen tjio liem
volgdenvoorwaar, ik zeg u, ik 'heb een
zoo groot geloof in Israël niet gevonden.
Ook zeg ik u, dat uit het Oosten en uit
het Westeu velen zullen komen, en met
Abraham, on Isaak en Jacob, in het rijk
der hemelen aanzitten, maar dat de kin-
déren des rijks zullen in de uiterste duis
ternissen geworpen worde®, daar geween
en geknars der tanden zal zij®. En Jezus
zeide tot den hoofdman: ga, en ,u geschie
de, gelijk' gij geloofd hebt; en de knecht
Werd' ter- zelfder uur gteztmd,
RIT DE MISSIE.
(Vervolg- van art. in ons blad' van 7 Npv.)
Eindelijk kan ik mijn artikel uit Mar
tinique vervolgen, onze prister-landgenoot
Toe Paul, laat mij! doorgaan, 'ik doe
een boodschap voor de dame van de ville,
ik heb haast.
Je hebt altijd haast, als ik je ont
moet, zei- hijl, terwijl hij haar wantrou
wend en afgunstig aankeek
V ervolgens werd hiji wat aardigeren
«ei:
Zeg- Tinette, kun je niet een beetje
van- mij houden?
- Neen nooit, antwoordde Tinette niet
klem.
Is dat je laatste woord, herhaalde
„de Roode", die plotseling', bleek gewor
den was.
Ja, mijn laatste woord. Nog' eens
Paul, laat mij doorgaan.
Dat is dan zooveel te slechter voor
je. Je hebt het gewild, zei hijl dredgend
maar beslist.
En voordat het. arme verbaasde meisje
den tijd had om op haar hoede te zijn,
bad de ellendeling een dolk uit zijn zak
haald, stak' dezen diep in haar -borst en
vluchtte weg-.
Toen ik bemerkte dat Tinette weg bleef,
liet ik luuir in den omtrek zoeken e.n na
tweo a drie Uur zoeken, werd de. onge
lukkige Tinette buiten kernijs op den weg,
gevonden: zij was niet ïood, maar het
kind was verdwenen, de moordenaar had-
het zeker meegenomen. De arme gfcwondé
séhrijfl. mij: Wanneer de zon om' 6 uur
oucler is, dan is mom volkomen „op" e®
ontbreekt moed en kracht om brieven „tic
schrijven", dit als verontschuldiging op
het, lange uitblijven van „het vervolg"
Vertrek uit lint seminarie to Parijjc
Eindelijk' clan, gaat de wonsch in ver
vulling-, en is de dag gekomen, jaren en
jaren verlangd, .te départ, het vertrek'.
Afscheid is jtononien van dierbare be
trekkingen in het, nu zóó verre Holland
rest nog, het afscheid nemen van mede
broeders en klasg-cnooten.
De jaren op het Seminarie, cjoorgiebrncht,
hebben vriendschapsbanden gesmeed, dik
wijls voor het levenjjirtéeid is daar de
vreugde, gedeeld ook het leed.
Het is hét uur, dat- de missionaris gaat
verlaten zijn dierbaar „home"zijn huis
Waar hij heeft gebeden, gestudeerd, en ge
droomd, ja gedroomd van die overwin
ningen die bij voor den hemel zou beha
len.
De taxi's staan reeds vóór, een hand
druk, een gejuich, en voort, naar het
station.
De boulevards van Parijs ziet hij nog
eens, wellicht voor het- laatst.
Na een lange spoorrcis is de, haven
plaats .St. Nazaire bereikt.
De boot vertrekt en Europa verdwijnt,
medenemend zoo veie zalige herinneringen.
Aan boord, kennis gemaakt met twee
paters Lazaristen, nooit eerder 'gjezien,
thans begroet als broederskinderen van
één moeder, de R.-K. Kerk. medebroeders
en mede-missionarissen.
De Comp. Transatlantique, het zij tot
haar lof gezegd, is in alles de missionaris
van dienst, op al haar booten is gelegen
heid tot Mis-lezen.
Zondags wordt daarvoor de eerste klas
kajuit .ingericht tot „Kerk".
Een 11. Mis op zee, overweldigend door
eenvoud.
Na. een bijna veertïendaagseho reis, ein
delijk weer land Martinique land
van bestemming.
Weer afscheid nemen van medebroe
ders, het leven is nu eenmaal komen en
gaan.
Aa.n de steiger te Eort, de 'France cloor
een Confrater-Hollander verwelkomd.
De bisschop Mgr. Lequien ontvangt al
dadelijk met blijdschap „de nieuwe hulp"
uit Europa, in audiëntie.
De enkele dagen, bij zijn medebroeder-
landgenoot doorgebracht, rijn spoedig
voorbij en met wijzen, raadgevingen en
Hollandsche durf op reis naar de nieuwe
standplaats, als kapelaan te G. Parochie
van 14000 (zegge veertienduizend') 3>len.
priesterstwee. Onmiddellijk dus aan
pakken, g-een uur verliezen:
Een paard 'op afbetaling; gekocht, en
daarmede „huisbezoek" in den verren om
trek, de mensehen moeten nu eenmaal bij
na gedwongen worden, huii plicht te doen
als Katholiek'.
Wat oen parochie! Bijna allen in concu
binaat, meer kinderen geboren uit onwet
tige samenleving, dan uit geldige huwelij
ken.
Wia,t een moraal!
Ziehier iets van een dag-indeel i®g-:
Morgjen Mis. Zondags 2 H. Missen
met preek'. Catechismus voor 4^ 650 kin
deren en enkele volwassenen.
Bïechthooren, niet op bepaalde uren,
altijd wanneer zich daarvoor maar per
sonen aanmelden.
Tweemaal per week Lof, Congregatiën,
Bedieningen, huisbezoek^ enz. enz.
Laat ik beginnen met te zeggen, dat
men op Martinique feitelijk gpen „kinde»
ren" in beteokenis va® naïeviteit kent. Op
12jj»ri,gie leeftijd is inen volkomen rijp en
„volleerd" in alles wat men niet weten
moest.
Hpt is eenvoudig onmogelijk voor 'één
priester (do pastoor is een oud man en
volkomen „op") ruim 600 kinderen intens
te onderwijzen in godsdienstleer, dat getal
is natuurlijk veel en veel te groot.
En bieohthooren. In dit klimaat, moet
men ieder uur van toog verwisselen, door
transpiratie is die toog] zóó nat, dat men
het kledingstuk wel uit kan wringen.
Men draagt hier wit-linnen toogen, dat
is practisch en goedkoop.
Daar do meeste mensehen 'in eoueubi
naai leven, moet mo® ze opzoeken, en
helaas dikwijls baat nóch bezoek, nóch
predicatie. Ook al weer door gebrek aan
priesters rijn de bezoeken sohaarsch.
Bedieningen gebeuren meestal 's avonds,
soms 's nachts.
Op een avond werd onzen missionaris
geroepen voor drie bedioningen. Te paard
in bet donker de bergen in. Op terugweg
struikelt paard en neemt ruiter mode, ge
lukkig oznder ongelukken afgeloope®,
maar- nu te oet den langen, donkere® en
werd naar- het dorp gebracht, en na ee®'
vrecselijk lijden van drie dagen, stierf
zij zonder de minste aanwijzing gegeven
te^ hebben over hot verdwijnen van mijh'
kind.
De justitie had onmiddellijk alle po
gingen, die mensehelijiker wijze maar mo
gelijk waren, gedaan om den gang- van den
®ioordenaar op te sporen; tot in hetj
kleinste werd onderzocht, al degenen die
misschien getuige van de misdaad hadden
kunnen zijn, werden ondervraagd, doch
alles was nutteloos: van den moordenaar*
en van het kind werden niet de geringste
csporen gevonden. Toen ik inzag'dat mijn
kind voor mij verloren was, kreeg ik een
zware hesrsensziokte,. waaraan ik bijna
stierf. Zoo spoedig ik bggpn te her
stellen, verlangde mijn grootpa 'die in
mijn schrikkelijke beproeving wan komen
deelen. dat ik de villa zou verlaten en
naar Parijs gaan.
Daar spaarde hij' kosten noch moeite*
om mij® kind.terug te doen vinden, maar
alles was en bleef vruchteloos. Die moor
denaar 'had den avond van de misdlaad
zelfs Frankrijk nog moeten verlaten., maar
wat had hii met het arme kleine kind ge
daan, dat voor hem in zijn vlucht nïets
anders dan een befetsel wezen kon God
heeft ongetwjjfeld medelijden met mijn
lièf kind gehad, Hij' weet alleen in welke
HIJ KON WEL ZONDER.
Ecu kou moet do jongen hooien
vroeg de man va® den burgelijkem csta®l.
De gelukkige vader zlwteeg verbluft.
Daft? had hij nog" heelemaa! niet aan ge-
dacK
Geel' hem!'dan uw! eigen njajam, ried
de beambte. Hoe heet u zelfiii
Jacob, zei de mja®.
Goéd, Jacob dpi®, Is dat nana* u|w.
ziiwi I S
Ja, jïi|, zei do goede vader, geef hein
maar mijn uiuun. Jk zal 'liwel zonder doen.
KINDERMOND.
Mijnheer Pastoor, ik heb zulk een
leelijken hoed op bijl mijn eerste H. C.om-
muni».
O kind, dat ia niets. O. Ij. Heer riet
alleen npar den binPeakat, als die maar
goed i«.
O, mijnheer Pastoor, mpiar de voe
ring is ook kapot,
DE VRIENDELIJKE INBREKER;
'Na enkele minuten vja® angstig tase® e.i
sluipen stond de lieer des huizes eindjelijll"
met zjjn revolver voor den inbreker. Eer
oogenblik van stilzwijgen eni elkaar stil
ajtn zien. Dc blik van den heer moet iwel
niet zeer angstaonjkgdnd zij® gewleesi,
'wbut de inbreker tpptte in zin. zak, en .haal.
de eou fleschjc Valeriaan voor don dag-
„Dajav neem een slok!" zei hij gemoede
lijk, ,d,at Zft,l je zenuwen bedaren".
MEN KA N ZICH VERGISSEN.
Inspecteur op het politie-bureau„W|a,l
zeg jij me, c®n ma® heeft in ee® ,c|a|fé
z'n vrouwi tot bijna dood toe geslagen e®
niemand kwpiW. tusschen beide!"
Agent: „Ja zoo is 't, mbo® iedereen
daeiht d|a,t 't een nieuwle dans iwias."
BEKLAGENSWAARDIG.
Bezoekster: „Als ik kom' ligt je me
vrouw' altijd juïst in bed, of ze ie precies
in 'tbad. Heeft ze dja,n niet-e om aa® te
trekken, de anwejj"
DE KLEINE GRAPH,ODO.OG.
.Een vlieg* 'vs|as in den rakpot va® den
dokter -gevallen. De kleine zoon des hui
zes vpscht het insect er uit en legt het ojj
een stuk papier.
„Moeder", roept hij', hier heb ik 'n vlic^
die sdhrijft precies eender als pa".
TEGENMAATREGELEN.
„Wat knip je d,agr uit de krant, man
„Een proeeszajak van een mam, die schei
ding' vra|atgt omidat z'n yor"|W altijd z'n
Ziakken npizoekt."
„En 'Wat wil je daarmee doenji"
„O, alleen in m'n z|aik steken."
HET MOEILIJKE. WjOOEp,
„Ik Wilde gxatag' een paar rozen hebben"
vroég mevrpuWI Parvenué in een bloemen
winkel.'
„Ik zou u liever deze versche Chrysan
themums recomtoundeeren", zei do
bloemist.
„Die 'wülde ik ook 't liefst hebben",
zei m'evrouWi verlicht, „maft? ik kon 't niet
(„Mapöbode.'f)
gevaarvollen weg' naar huis. Wandeling
van 4: 2 uur.
Na een ruim 2-jarig verblijf als kape
laan te G., thans benoemd tot pastoor te
D„ ecu arme parochie, meeacendoels vis-
schers.
Godsdienstzin, vrijwel niets. Een pa
rochie van „slechts" 4000 zielen natuur
lijk zonder kapelaan, dus alléén.
Ja, de priesternood- op Martinique is
hoog gestegen.
Bij dat- alles nijpende zorg, geen inkom
sten van eenigp beteekenis, het salaris van
dezen pastoor is zóó gering, dat hem stof
felijk letterlijk alles ontbreekt.
Toen ik hem vroeg, hoe hoog rijn sala
ris was, schreef hijl „het is zóó belachelijk,
dat men in Holland het niet zal geloo-
ven". i j
Zoo gaat het leven van dezen Holland
sche® Missionaris voorbij, en wij', rijn
landgienooten, zijn .trotsch op onze missio
narissen, die in verre landen in de eerste
rijen der strijdende Kerk hun pioniers
werk verrichtenlaten wijl evenwel niet
denken voldoende dc missie® te steunen, al
geeft H'olland ook zéér veel.
Er is zoo ontzettend gebrek' aan alles,
door véle missionarissen wordt werkelijk
gebrek .geleden.
Laat ik er evenwel bijvoegen, djet het
doel van dit artikel niet „een bedelbrief'-
is.
De missionaris, bezield met hooggr idea
le®, zet zijn werk voort en hij' weet, dat
handen het gevallen is en wat er van ge
worden is.
Het verlies van onzen kleinen bemi®-
den Stephaan, had zoo'n grooten indruk
op grootpa gemaakt, dat zym gezondheid
snel achteruit ging. Na cenige maande®
na -onzen terugkeer in Parijs stierf hij
zacht iu mijne armen. Ik bleef over zöu-
der familie, ik was alleen op de w;qxeld.
Nu ken je Gabriël, de geschiedenis vai.
mijn leven. W-el een droeve geschiedenis.
Als ik den eersten keer een fout begaan
heb, waarvan ik de gevolgen niet kende,
dan wa? het omdat, ik' pas zeventien jaar
was, en indien ik schuld jg geweest he®
dan heb ik mijn fout door mij® lijden en
berouw voldoende uitgeboet. God weet
hoeveel tranen ik jaren lang, dage® nacht,
gestort heb. Hij weet met welk een aan
houdend vurig bidde® ik Hem gesmeekt
heb om toch mjjn kind terug* te geven.
Dp onzekerheid wat ei* van iji/n kind
geworden is, is voor mijh arm hart steeds
de grootste kwelling en de hevigste, pij
niging .geweest. W-aar is mjj,n Ijev-e j,on-
acn? In welke handen is hii gevalle®.?
Wat is er van hem geworden? Leeft, hij
nog.' Zal ik hem nog: ooit weerzien?
(Wordt vervolgd.)
