Tweede Blad
BEATRIX.
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1026
NIEUWE ^EEUWSCHE COURAN
Afscheidsrede van
Baron Van Wijnbergen.
FEUILLETON
KERKNIEUWS
LANDBOUW EN VEETEELT
Heden higll te Utrecht op d© algemeen©
flondsveiga lering der R.-K. rftaatsaprtij
nu-, A. Baron van Wijnbergen de navol
gende rede:
Ten derden male sedert de invoering
van het stelsei der Evenredige Vertegen
woordiging werden de katholieke. kiezers
opgeroepen deel te nenym aan algemeen»
verkiézinsen van 1 -den dar Tweede Kamer
des Staten-Generaal en ook nu werd w,er
der v.irkregpn een resultaat, dat onge
twijfeld bevredigend genoemd worden
mag-
Terneer bestond er ditmaal reden over
de uitkomst zich te verheugen, wijl m-eer
dan de beide vorige koeren er grond be
stond le vreezen, dat een .niet onaanzien
lijk deel der kiezers zou gaan in «Jen
richting, die zou blijken de juiste niet le
zijn.
Zeker, ook in 1918 iwjas het gepn
geringe taak leiding te geven aan heil
ki«:pescorps, zag in de eerste plaats
but Bondsbest.uur zich voor niet to onder
«•batten moeilijkheden geplaatst, teneinde
te voorkomen. dat de belang-enpolitiek, di«
do deaf ,zich wijd geopend zag, haar in
bede deed, vergeten worde echter niet,
dal van de vele vragen, die toen oim oplos
sing vroegen, verschillende waren van
tceïuuschen aard.
Rij de verkiezingen van 1925 dreigde
het gevaar, dat p r i n c i,p i o e. 1 e afwij
king zóu plaats vinden yan de tot dusverr j
gevolgde lijs.
t ijdig -dat gevaar te signal eegrein, tijdis
er tegen te waarschuwen, en 'zóo ta voor-
lurmvm, dat de .katholieke kiazleuis zich
zouden laten eliden in eenrichting,-waar
van ze stellig eenmaal spijt kouden heb
ben, was de taak1, die ruim een jaar geler
itun het Bondsbestuuir zich tor vervulling
zag opgelegd, en nu ze volbracht mocht
worden op eens wijz-e, gelijk men heeft
kunnen waarnemen, zij vóó'r alles God
iu jlen hemel daarvoor dank, gebracht,
Uw samenwerking der rechtsche partijen
>u en blijft nog steeds voor velen hier tu
lande een steen des aanstoots, de oorzaak
van -o -zooveel verkeerds op politiek ter-
r»ip.
Tjenlallen jaren lang kon men dan
ook op verschillende wijzien uit de linker
zijde vernemen, flat de antithos©, d© veeil
gesmade antithese verdwijnen moest, dal
de co-ilitio niet moest blijven .voortbestaan
wijl ze een gezonde partijgroepeiering ten
«onenmile in den weg zou staan.
En geloovend, dat werkelijkheid' was,
wat men zóó vurig wenschte, Werd her
haalde lijk' jle coalitie fdoold v-erkjjap|iid-
worden bespot de enkele onnoozelen die,
z-ooals het dan heette, haar nieuw leven
trachtten in te blazen, totdat telken
male de feiten dwongen lot die erkenning]
dat Jieusch de coalitie er nog was, en
rich in Makenden welstand verheugen
mocht.
Aan pogingen haar te doen ondergaan
bleef het niettemin niet ontbreken; men
gat den moed niet op, vast ovtertuig'dj)
eenmaal te Zullen slagen.
Zou het thans lukken in 1925?
lieer dan ééne groep ter linkerzijde was
blijkbaar van oordeel de openlijk uitga
sproken teleuistelling na de verkiezingen
bewo.es het dat ditmaal de kans z'e©r
groot mocht heeten; met name op de Ka
tholiefcen wias alle hoop gevestigd ter
bereiking thans van het doel, reeds zoo-
iv-eel jaren nagestreefd: vervanging d©£
bestaande principieele partijgroepaerind
door eene op sociaal-economischen grond
slag.
Erkend moet worden, dat het oog en blik
om zjjn slag te slaan, goed gekozen was1.
Nimmer wellicht waren de omstandig-
heden zóó gunstig om -de zoolang ga
wenscihte -andere partijgroepe-ering te be
karnen.
Zeven jaren lang had geregeerd een
Christelijk Kabinet; het gouden tijldp-erk1,
aangekondigd na -den Wereldoorlog en
ochjjnbaar ingetreden, handhaafde zich
niet; de schuld ervan werd geladen op
de Regeering wie men bovendien als grief
durfde aanrekenen de zeker harde, maar
niettemin heilzame middel an, aangewonjj
en niet succes aangewend, teneinde ramp
spoed en ellende te voorkómen, waardóór
andere naties werden en nog worden ge
teisterd.
Onder zulke omstandigheden :de yraag
stellend: moet nog| langer worden vastge
houden aan de politiek, door de,katholieke
partij tientallen jaren gevoerd? meende
wen bij velen te mogen rekenen op een
ontkennende beantwoording.
Zou het werkelijk aldus geschieden?
22) -o-
Hoe bevindt u haar dezen, morgen?'4
vroeg zij, terwijl zij' hem' in de vestihiil»
zijn hoed overreikte.
Slecht, erg slecht, antwoordde hij
kortaf.
Gelooft u dokter, dat- zij... dat zij
in doodsgevaar verkeert? stamelde hef
goede meisje treurig.
Ja, dat geloof ik' zeker, ik ben er ze
ker van, zeide hij in liet eerste oog|anblik,
van zijn barschheid, men zou wel blind
uioeten wezen om dit niet te z'ien; maar
wees er verzekerd van, meisje, zei hij op
zachten toon, toen ze begon te snikken,
wet uwe uitstekende zorgen zak uw goede
meesteres toch nog- eenige'n tijd kunnen le
ven. Ik voor mij zal doen wat mogelijk' is,
om haar leven te rekken, doch van uw
kant moet gij haar voor alle .aandoeningen
sparen, de geringste zou bij haar zwak
heid noodlottig kunnen zijn. Ge hebt toch
el een priester gewaarschuwd?
Na dit weinig geruststellende slotwoord
Wanneer men lot op de bovenmatigo
krachtsinspanning, die van de overzfijdo
werd aangewend pm tot die andere partij
groepeering (e komen, waaneer men
bedenkt, dat op eigen terrein zaken olaata
grepen, die daartoe zouden kunnen, ia
moeten leiden, en waarvan moei worden
aangenonuan, Mat ze ;door o .zeevMen
sledhts aan de oppervlakte werden belzien
en beoordeeld, wjjl anders de houding er
tegenover onverklaarbaar be-etan mopt
rial men begrijpen, dat zij„ die de verant
woordelijkheid droegen vo;or den gang yan
zaken lij' het kiezerscorps, speciaal in
een verkiezingsjaar, moeilijke tijden door-
'ieetfd kobben, moeilijker, dan verreweg
de meesten vermoeden; zal men be
grijpen, dat met bezorgdheid de vraag
gesteld jv-erJ, of onder de zooeven aange
duide omstandigheden de leiding-zich kou
kunnen blijven verstaanbaar maken, of 't
katholiek kiezerscorps georganiseerd
en niet-georganiseerd de leiding; volgen
ZilU.
.Maar juist de voorafgegane zorgtvollj
tjiden maakten grooter de blijdschap ove(
't verkregen resultaat, dat zijn bekroning
vond, toen op 15 September 1.1. bij m-onde
van H.M. onze geëerbiedigde Koningin
aan bet Nederlan-dsche volk werd mleeü
gedeeld: „Zoo voor fó es tuur ajl a
Wetgeving blijft handhaving
van de christelijke grojn-d sla
gen van ons Volksleven richt-
s n o e r".
Na den dank hiervoor in d'e eersta
plaats aan God, z'ij openlijk hul'de en dank
gebracht aan de ook thans w(eer zoo
h'eerlijk gebleken trouw van ons katholiek
kiezerskorps zoowel 't georganiseerd
als het niel-georganiseerd dat ook dit
maal weder de leiding wilde volgen in do
vooropstelling der principieele politiek;
en zóó het miede mogelijk maalde, dat dat
koninklijk woord gesproken worden kpn.
En koo is dan opgetreden, gelijk zij,
die de ontwikjkeling der zaken op politiek1
gobiad gevolgd hadden, verwachten moch
ten, 'n Kabinet-Colijn dat gewis ook dpor
'het 'katholiek volksdeel van harte z'al
worden gesteund.
Wjel is de opmerking in katholiejkd
'kringen vernomen, dat, al. zij grif joepeige-
ven, dat de formateur in dé keu|zie dar
personen gelukkig geweest is, da verdeer
iing der z'etels niet in alle opzichten aan
de verwachtingen beantwoordt, die, naar
ruien meent, mochten worden gekoesterd;
daartegenover zij gesteld, dat zóó den ka
tholieken do geleg©nh©il -word geboden te
toonen, dat zij de inschikkelijkheid en
offervaardigheid, die zij onder hét distric-,
ten-stolsel ,zó,ózeer .aan den dag legden, nog!
steeds welen in praotijk' te brengen, ter
leering en navolging voor anderen.
Zal dan, gelijk ik reeds -zeide, evenals
vorige-, ook het thans opgetreden Kabi
net ongetwijfeld mogen rekenen o"p -ia
sympathie en op de medewerking van hel
katholiek volksdeel, steels meer z'al
zulks het geval zijn, naarmate in Wetge
ving en Bestuur aan ons volk rial blijken,
dat de z'ooeven aangehaalde woorden uit
de Troonrede in daden worden omaözót.
Thans nog- een woord van persoonlijken
aard.
Hot Bondsregle-ment schrijft voor, da.t
in de eerste a]gemee>ne vergadering na de
verkiezingen de Bondsvoorzitter aftreedt.
Meende ik reeds in 1922 op goede gron
den le mogen vragen van het Bondspresi-
(dium ontheven te worden, doch moest
ik toen het voornemen daartoe prijs ge
ven, wijl de daarvoor in aanmerking; ka
(mende personen niet bereid bleken het
Over te netmen, thans die grond vervallen
zijnde, zal men, jk ben er zeker van
het billijken, wanneer ik verklaar het pier
sidium liever aan andere handen te z-i©n
toevertrouwd.
Wie zich de .moeite zal willen geven
na te lozen de redevoeringen, waarmee
ik' de afgeloopen J5en jaren de Algemosne
Bondsvergaderingen openen mocht, zal
daarin steeds vinden de aansporing all'e
krachten in te spannen om te bewaren op
staatkundig, terrein de eenheid fi'ér Katho
lieken onderling, te bewaren de sameriwier
king der katholieken met de twee protes-
tantsch-c'hiisteljjke groepen, teineinde zóó
le kunnen voortz'etten de Christelijke po
litiek, en men zal begrijpen, dat ik met
dankbare voldoening, tevens met gerust
heid aanstonds bat presidium1 aan mijn
opvolger ga overgeven, nu zóo- pas neig het.
'katholiek kiezerskorps zich voor dia sa
menwerking heeft uitgesproken, en is op
getreden een op do 'drie rechtsche groepen
steunend Christelijk Kabinet.
Was het noodig tien ,-aren geleden,
al Jietgeen sindsdien in ide wereld is voor-
gevallen, al hetgeen wii hebben kunnen
waarnemen in de naaste omgeving over
onze grenzen, moet in nog sterker mate
op heden djoen gevoelen de noodzakelijk
heid van Christelijke, politiek in de huidigs
dat geheel den schijn had van 'n lijkrede
te zijn, deed de dokter de deur open en
liet de arme Valeria, die geheel in, tranen
wegsmolt, achter, ging1 vlugl de trap af,
beantwoordde met een kleine buiging den
eerbiedigen groet van d,en huisknecht en
verliet het huis.
Nauwelijks had hij eenige passen ge
loopen, of een zachte en vreesachtig^ stem
klonk in zijn oor:
Als ik u vragen mag, mijnheer, is u
de d,okter van mevrouw Clara d'Astray?
De dokter bleef verwonderd stilstaan es
keek hem, die hem zoo op straat maai
aansprak, aan.
Ja, jongmensch, en wat verlangt u,
vroeg' hij barsoh.
Gij zult mij zeker wel erg; brutaal
vinden, mijnheer, zei Gabriel, een kleur
krijgend, maar ik zou erg gelukkig zijn
als ik mocht hooren, dat ze van morgeD
wat beter was.
Beter, integendeel. Zij is veel slech
ter. Je bent zeker in dienst bij een van
haar vriendinnen? vroeg de dokter, wiens
aandacht getrokken werd, door de livrei
van zijn ondervrager.
Gabriel kleurde nog veel meer, hij- be
greep dat zijn manier van doen erg
wereld Gc-.l zij -dank, nog-.mogelijk in Ne
derland 1
Mogen toch steeds vóór alles aan ons
volk 'klaar voor den geest blijven staan
beteekenis en belang van-Christelijke po
litiek, opdat, ook in drukkende üjds-
onistandjghedan, het enthousiasme ervoor
niet worde icdoofd.
O-nthouidcn worde toch, -dat, terwijl aller
wegen pogingen wordwn aangewend om
Christus en Zijn leer prijis te geven aan
de historie, wij door de Christelijke be
ginselen ook voor het heden als de a'eni?
juiste le stelten en ia praktijk te brengen
op staalkundig terrein, voortdurend .voor
Hem getuigen. Hem belijden, bevorderen,
dat Zijn .naam blijye gaken-1, geëerd, be
mind.
Gntbouden wor.le, dat de Christelüka
politiek ten onzent den besten waarborg
biedt voor -.le vrijheid van de Kerk. voor
de vrijheid van de school.
Maar ook, en hierop zij niet nadruk
gewezien is 't bewaren der ©enheid!
-onder de Katholieken, 't bewaren def
.rechtsche samenwerking ïeer Zeker
thans, gelet op de verhoudingen aan de
overzijde van overwegend nationaal bes
lang; wordt door de tnogslqfchejcl vaipf
voort-zetting, der Christelijke pmlitiek in-helt
belang van Vaderland en Koningin onmis
kenbaar gediend, wordt de handhaving
van het Gezag, het behoud onzer constitaf
tioneele instelliingen het veiligst gewaar
borgd.
Heb ik derhalve op die gronden, yoor
zooveel ik persoonlijk ,op deze plaats in
vloed mocht en kon oefenon, het me als
duren plicht gerekend -krachtig in die
richting te sturen, met overgroote dank
baarheid -denk ik terug aan den hartelijke!)
onmisbaren steun, aan de vriendelijke ver
maningen dez'e tien jaren van z'oovoler*
ondervonden tbij het ivolbrengen, eeimer
moeilijk©, verantwoordelijke laak.
Hen allen thans te vermelden war© on
doenlijk.
Wanneer ifc zóu wijzen op den door mij
- nimmer te v-ergeten en nimmer genoeg- te
waardeeren steun altjj- l en in alios pp de
meöst yvicJiWtillen-de wijze van penning
meester"-en secretaris ondervonden, zou
wjjizbn op -de loyale roedewerking en voor
lichting van de zijde van het bestuur,—
zou wijzen op den door mijl zoo-zéer ge-
waardeerden bijstand van vele onzer ka
tholieke persorganen, ik zóu toch al
lerminst volledigi zijn.
Laat mij daarom in één woord hart
grondig mogen danken allen, dia mij deze
tien jaren wilden behulpzaam wezen bij
het vervullen mijner taak- en nog slechts
twee groepen met name mogen vermelden.
Waar, geljjk ik zooeven zteide, ik steeds
groot© -org meende te moeten wijden aan
het in stand houden der reeht-sche. samen
werking. daar mag ik d-ez© gleleigenheid
niet laten voorbijgaan -zonder eau woord
van dankbare waardeering voor de zoovele
bewijzen yan vriendschap, voor d-e zoovela
woorden van instemming on bemoediging
èn jn de pers èn in particuliere gesprek
ken en briefwisseling bekomen van lei
dend© personen ;der beide protestantsch-
christelijk© groepen.
En eindelijk moge ik den allerbestaii
dank brengen aan hen, dia mij het aller
beste wilden geven, aan de zoovelen, in 'I
bijzonder aan onze rpiesters en religieu
zen, die mij -deze jaren Wilden staunan
met hun gebed.
Laat mij mogen besluiten met den
w-onsch uit te spreken, dat de katholieken
van Nederland, die ook in politiejs kunnen
bogen op een zoo schoon verleden, óp
eene zoo heerlijke traditie, één mogen .zijn
en één mogen blijven, mogen blijven sa-
mienwier'ken met degenen, die met heil
Christus belijden als den Zoon Gods ..ten
einde eendrachtig te arbeid'en aan heit.
heil van Land 'en Volk, boven alles aap
de blijvende erkenning van het Koning
schap Christi op staatkundig terrein.
Op den 23sten Zondag pa Pinksteren.
Epistel v. d. H. TauSKus tot de Philip-pijnen.
III...17—21 en IV. 1—3.
Broeders! weest mijne navolgers en let
lop -hen, die wandelen vollgpns het voor
beeld hetwelk gdj in ons hebt. Want velen,
\an welke ikl u dikwijls heb gezegd en
nu al weenende zeg, wandellen als vijan
den van Christus kruis; hun einde is de
verdoemenis, hun buik! is hun God -en him
rpem is in hunne schande; zij stellen al
leen hunne zinnen op aardsche diagen.
Maar onze wandel is in den hemel1, v'an-
waar wij ook den Zaligmaker verwachten,
onzen Heer Jezus Christus, die ons ver
nederd lidhaam zal hervormen en het aap'
zijn glorierijk lichaam gelijkvormig miaken
door de werkende kracht Waarroefle Hij'
zich alles kan onderwerpen. Zoo dan, mijn
vreemd was, maar liegen streed al te
v.eel met zijn rond en open karakter.
Neen mijnheer, ik ben niet ïn dienst
bij een vriendin van mevrouw, gaf hij aar
zelend en verlegen ten antwoord-
Niet? Maar wie ben je dan jongj-
mensch, vroeg- de dokter een weinig on
geduldig.
Ik ben in dienst, mijnheer, bij graaf
de Beaumont, maar ik ken mevrouyv
d'Astra.y en omdat ik meende,.-datt zij' ziek
ywas, ben ik bij den huisknecht gaan vra.-
gen, die mij: zeide:
- Mijnheer de dpkter gaat juist het
huis uit, eenige passen kan hij sledh-ts
voor u uit zijn, vraag- hem- om inlichtin
gen.
Je waart dus daari toen ik de deur
uitging? Ik heb je niet bemerkt.
Pardon, mijnheer, ik stond de
overzijde van d© straat.
De arme Gabriel werd hoe langer- hoe
meer verlegen. De dokter wierp op hem
een doordringenden blik.
Gij schijnt in mijn patiënte een groei
beiangr te steUen, naar ik bemerk, mom
pelde hij koud.
Ja, mijnheer, antwoordde de jonge
man zichtbaar bewogen. Ik houd erg veel
welbeminde 'en te-edergeüiefde broedjers,
mijne vreugd en mijne kroonstaat dus,
all-erliéfsten onwrikbaar in dien Heer. Hf
Md Evodia en smeek Syntyche, dat zij
eensgezind zijn in den Heer. Ik bid u ook',
mijn oprechte medehelper, help haar, die
met mij, met Clemens en mijn andere
médehelpers, in het Evangelie gearbeid
hebben. Hunne namen staan in het - boek
des levens.
Evangelie, Mattheus IX. 1826.
In dien tijde, terwijl Jezus tot het volk
sprak, zie daar kwain een overste die
Hem aanbad, en zeide: Heer! mijne doch
ter is nu overleden; maar kom', leg uwe
baud op haai-, en zij zal leven. En J fens
stond op en volgde hem met zijne Leerlin-»'
gen, En ziét, eene vrouw, die twaalf jaren
lang aan eene bloedvloeiing leed, kwant
ygn agjiter ep t$a&t£.den boord vfnn zijn
kleed aan, en zeide biji 'haar elv-eindien,
ik slechts zijn kl'eed mag aanraken, djn.'n.
zal ik genezen zijn. En Jezus 'keerde zich
om, en 'haar ziende, zeide Hij-; betrouw,
dochter, uw* geloof heeft u genezen. En
van dat uur af was de vrouw gezond. En
tóen Jezus in het huis van den Overste
kwam, en de treurpdjpers en de woelende
menigte zag, zeide Hij: gaat van hier;
want het dochtertje is niet dooti, maar
het slaapt. En zij- lachten Hem uiit. En als
de menflgte uitgedreyen was, trad Hij bin
nen en vatte hare hand. En. het dochtertje
.stond op, en dit gerucht verspreidt^ zich
door die geheele landstreek'.
UIT DE MISSBUE.
Daar wij thans meer dan ooit afin Mis
sie-actie -doen, en het aantal onzer Hol-
landsche missionarissen door de- gphec-la
wereld verspreid is, zal het onz'ei lgzersi
■wal niet a.a,n belangstelling ontbreken., nu
en dan iets van verre lanlen le Verneemn.
Wij-zlul'ien eens door een onzer Holla,mil.
sche priester-missionarissen, ons op het
eiland Martinique laten ronidleiiideni.
Bij zijn vierde reis, ontdekte Colum
bus dit -eiland.
Het eiland Martinique is gelegen ten-
Zuiden van het eiland Haïti an behoort tot
de kleine Antillen, in dp buurt („de buurt"
breed opgevat) vair Curayao en Venezwjeila-
Het eiland Martinique is van vulcani-
schen aard, wellicht zal men ziejh herinne
ren de ontzettende uitbarsting van don
'Vulcaan Mont-pelée op- 8 Mei 1910; in 2
minuten waren ondeveer 30.000 inwoners
gedood, waaronder 18 priest ere.
Hoofdstad Port do France -tevens z-etel
van den Bisschop, Mgr. P. Laquion, wel
licht enkelen onzer lez'ers bekend, djoor zijn
tegenwoordigheid bii het eucharistisch
Congres in 1924 te Amsterdam.
Aantal inwoners pl.m, 200.000 bijna
allen Katholiek, dat wil zlagg-en kath. s'<3-
doopl.
Bij derceet van 4 Maart 1912 is dijt
eiland, door de Propagaiid'e tot zelfstan
dig Bisdom verheven en werd de zielzorg
toevertrouwd aan de paters missionarissen
van den II. Geest, bijgestaan door do
seculiere priesters.
i 'Een viertal z-uster-'congrejaaties is dg
Clergé aldaar behulpzaam in gestichten,
st'hole-n, enz.
In het midden van het eiland bevinden
zich bergen van vulcanischen aard. waar
van de Mont-pelée de voornaamste is met
een hoogte van 1350 Meter.
Be tropische zon is zeer vruchtbaar
voor alle tropische culturen, waarvan riet
suiker het meest voorname product is,
verder, koffie- en cacao-planlages; terwijl
er tevens een belangrijke handel in rhum
gedreven word.
Het Bisdom- is kerkelijk verdeeld in
ongeveer 40 parochiën, terwijl «n collega
te Fort de France iii middelbaar onder
wijs voorziet.
Dit college word bestuurd door paters
v. d, H. Geest, waar een ezstal paters als
leeraars optreden.
De bevolking bestaat uil blanken, 'bijna
allen Fransche ambtenaren, en kleurlingen.
Alhoewel de 'kleurlingen erg gfesteld ziijn
op hunne priesters en de kath. godsdienst
in hun leven een voorname plaats in
neemt, is h.un godsdienstig leven mee.»
u i t e r 1 ij k katholiek.
D-e heerschande z'eleloosheid en groot
priestergebrek y.ijn helaas factoren, waar
door zoo velen voor de jKerk verloren
gaan.
Hoe voorziet men in de aanvulling van
missionarissen?
D-e paters v. d. H. Geest, aangewezen
om vooral in Africa, geheele streken
te evangelizeeren, hebben tevens nog
vele missies in Noord- en Zuid-Amerika
cn kunnen onmogelijk voldoende priesters
voor Martinique beschikbaar stellen.
Mien heeft thans een Seminarie voor we
reldgeestelijken te Parijs, .genaamd, Sémi-
naire des colonies.
Dit seminarie voorziet of beter gezegd,
van haar.
En zonder haar te kennen? vroeg- do
dokter op eenigszins spottenden toon.
Kom, laat haar met rust en ga naar
het huis van den graaf terug.
De ongelukkige Gabriel die dpor dit
laatste woord van den dakter totaal uil
het veld geslagen was, wist niets meer te
antwoorden.
Gerust, vervolg- je weg, en laat mij
den mijnen gaan, ik heb reeds mijn kost
haren tijd verloren; mijn zieken zullen
hun geduld! verliezen.
Als ze niets anders verliezen dan
dit, dacht Gabriel in zich zelf.
De dokter wilde zich snel verwijderen,
maar hij bedacht, zichi en zei:
Van avond zal ik met mevrouw
d'Astray over u spreken.
En hij liep nu snel door, zond,er den
jongen man den tijd' te gunnen om hem
te bedanken
XVII.
En hoe gaat het sinds van mórgen,
mevrouw? vroegl de dokter heel vriende
lijk, terwijl hij- zich in een fauteuil nagst
de zieke nederzette.
De beterschap schijnt aan te houden.
Ik maak het vrij goed, dokter, maar
tracht té voorzien in het nijpend priesfceir-
- gebrek1. f
De Semiiiarrsten van hét Séminaira desj
Colonies, verbinden zich na. gem-aakta
sludiën, als wereldpriester te vertrekken-
naar de Fransche koloniën.
Nu is het aantal roepingen in Frankrijk
gering en dat getal word(t nog; verminderd
door -de verplichte militaire dienst
in 'Frankrijk, waardoor seminaristen 2 iapji'
militair moeten zijn. Door deza vuurproef
verliezen enkele hunne roeping', voeg
daarbij dat liet Seminarie moet voorzien
in het priestergebrek in de bisdiominen
Guadeloupe, Martinique, Reunion en de
prefecturen St. Maurice en Frajisch
Guyana. I
- Het zal den lezers wel duidelijk zijn, dat
Imien niet de beste wil onmogelijk; in dei
behoefte aan prfesLers kan voorzien.
Een der jn 1923 gewijd-a priesters van
ilit Seminarie verlrok- naar Martinique,
nfi bent z-ijn geen priesters voor Martini
que door bet Seminarie kunnen gezonden
worden.
Het aantal priesters is 58, zijnde 26
paters v. d. II. Geest en 32 wereldhaeren.
Onder het getal paters zijn de 4> patersi
leeraars van het college begrepen.
In een volgend artikel zullen wij zien,
hoe die priesters -laar arbeiden.
Wij zullen met .onzen priester-landge
noot zijn reizen medemaken eu zijn pa
rochieleven, en met hem mede gevoelen
af liet leed dat een priesterziel kan
treffen.
-Op Martinique zullen wij niet vinden de
boulevards wan Parijs, 4filtk geen be
schaafde omgeving, liiay zóllen wij missio
narissen zien arbeiden onder een tropisch©
zon, zoolang het dag is. De moeilijkheden
en gevaren met hem deelen en zjin sober
maal nuttigen.
Sober in alles is het leven dial voor
-den priester.
Armoede in de letterlijke oeteekenis
van het woord; op Martinique moet de
wereldheer leven yan enkele francs, zóó
gering Zijn de inkomsten, dat men zich het
allernoodzakelijkste niet kan aanschaffen.
Weet men m Holland wiel dat een
wlereldpriester niet met vacantie KAN
gaan, zélfs niet lia een 10-jarig verblijf
in de .tropen, eenvoudig, omdat hjj aeön
reisgeld heeft?
Wij zullen na ons bezoek aan Mar
tinique, ons missievuur hooper laten op--
laaien en betere en vuriger missie-vrien
den zijn.
En met voldoening vernemen wij, dat
een drietal onzer landgenootein als wereld-
priester op Martinique, de Hollandsche
naam als missionaris ook op dit eiland
hoog houden.
Met bewondering- zien wij-op naar dje man
nen, die op afgelegen posten hun aposto
lisch ambt uitoefenen, met geetn ander mo
tief, dan :de liefde van Christus die hen
voortdreef.
JOS. M.
Stamboek Ned. Trekpaard, Afd'. Zeeland.
(Slot)
Aan de orde -komt daarna het bestu.urs«
voorstel om mét ingang van 19'26 de con-
trilutié te verhoogen van f:3.50 tot f5,
teneinde hieruit de middplen te Vinden!
om in samenwerking met de Z. L. M.., in!
het vervolg! ook' de m'erriekéuring,en te
kunnen ïinaneieeirejn"
De Voorz. zegt, dat Zeeland het minste
betaaltin Limburg; betaken ze al Ijapg' f 5.
Uit de vergadering wordt er op gewe
zen of het niet mogelijk zou z4jfo( ipfmf op'
andere wijze aan geld te. komën, b.v. door
de inschrijvingsgelden te veihoogen.
Daartegenover wordt opgemerkt, dak
de vgkvereenigingsleden vaak! hooge con
tributie betalen. De paardenfokkers moe
ten niet zoo kleinzielig zijn om' er tegen
op te zien f 1.5Q contributieverhooging té
betalen. i
De contributieverhooging wordt hierna
aangenomen, f
Daarna is de benoeming' der juryleden
aan de orde. Benoemd (wor.olon voorfj
arbiter: P. den Ouden te Rotterdam-; pl.'
v.v. G. Luijk' te Vlakë; voor juryleden
B. C. Puijlaert te Sas van Gent en CC, A.
de Bruyekere te Breskéns; voor pl.v.v.
Joh. de Feijter Pzn. te Zaamslag, G. de
Wilde te St. Maartensdijk, Alltpih. Aer-
naudts te Sluis en L. van Dixhoorn te
VolHezeele. f j
i De rondvraag.
De -heer v. Hoeve uit Axel vraagt
hoeveel hengsten ingeschreven zijn in' 't
stamboek dit jaar.
De heer Puylaert zogt: dit jaar 40
(vorig jaar 45). y
De heer v. Hoeve meent, dat de jury
wel wat meer paarden kon inschrijven
ik verveel me zoo, het schijnt, alsof er aan
den dagi geen eind komt.
Konrkom, als u eens probeerdef om
iets te doen.
Alles vermoeit me, zei de zieke treu
rig, als ik maar eens
Wat wenscht dan?
Als ik maar eens een kleine wande
ling mocht maken. Meent u, dat ik gauw
uit zal kunnen g-aan?
Zeker, als het weer maar wat beter
wordt. Dus u hebt iets verloren, wat
alleen op straat terugi te vinden is? vroeg
de dokter gekscherend.
Ja hoor, spoedig- kunt u uitgaan, gaf hij'
ten antwoord op den smeekenden blik' van
de arme vrouw.
Terwijl g'e wacht op dien gelukkigen
dag ga ik u alvast een kleine geschiedenis
verhalen, die u zal vermaken en een beetje
zal doen lachen.
Een geschiedenis, dokter. Vertel ze
gauw.
Ja, dezen morgen nadat ik u verla
ten had, is mij iéts heel vreemdp overko
men.
Wat dan U maakt mij nieuwsgierig.
U zult het hooren.
(Wordt vervolgd,)
