NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
iruikt
ïr's Kruiden
jr's Pillen.
=4=ï ÉTri: i?itl
ÏRZEI
3
jrant, Beleening*
ie, Deposito's
c rente 4 pet.
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
Roomsche angst?
FEÜÏLLETON
BEATRIX.
:euwsche courant,
iterijen en Telegrafie
39E STAATSLOTERIJ
DONDERDAG 24 SEPTEMBER 1925
koopingen en Verpachtingen
I Beth.
een genot als het geschiedt met
Buitenlandsch Overzicht
BUITENLAND
BELGIE
_i L
na van eeae van '3 meesters fres-
;ijn tafereel van de „Verdrijving
ciiodoras" staat namelijk in dea
»k de figuur van een jongeling ia
|gien mantel, die behalve zijn ba-
blad papier in de hand haudfli
J de naam geschreven staat van een,
hs onbekenden, burger van Cremo-
Irsöhillende kunstgeleerden hebben
[2 figuur het portret van Raphael
1-1, zonder zieh echter do e-igenaar-
|deedij .te kunnen verklaren. Dit
is .thans opgelostde schilder heeft
fgebeeld in de dracht van het ®aa
gen eereambt van pauselijk «geheim-
er. Het geschrift, dat hij Kin da
loudt en over welks beteekenis men
lieds in allerlei eissingen verdiente,
iclaarbliikeliik' oo dien aard van ziia
luiheid. Het portret. zoo verklaart
onau in den „Kunstdhronik" dat
tester in den bloei zijner jaren weex-
is een van de schoonste en best
rde, die we van Raphael bezitten.
Postkantoor te Goes.
van onbestelbare brieven en brief-
van welke da afzenders onba-
_n.
hgontvangen in de 2de helft der
September 1925.
leven Binnenland:
Iton Mittelmeyer, Amsterdajn; Earn-
:ns Am)sterd|a)m!Inspecteur L. O.,
I .Wed. A. Goosen, Kortgene'.
B. Den afzenders wordt aanbevole»
le stukken hun naam en adres ta
slden, opdat deze bij onbestelbaarheiA
ïen kunnen worden teruggegeven.
prts is het gewenscht, alle stnlrlroM
i van een volledig adres straatf
en huisnummer te voorzien.
1 1 '5e Sljjstj
king van iMajapdag. 21 September;
HOOGE PRIJZEN
7594! 9341 10569 14626
94 3187 3523 4039 479.Ï
9814 14613 1 8464 1 99 77 20248J
2422 3233 4124 13675 15077i
17705 i'
pO 2365 3257 3823 9229 9.629f
14795 15287 18869 20061
NUMMER 112
21 stb JAAR6AN8
■ember. I
Goes, wei- en bouwLsjnd1, Pilaar,
len 24 HeinktensZandl, meubilair, v.
lCleef. - J
Nieuwdorp, iajCkraak1, De Wild|e eB
IHeijboer.
7 Borsselen, lafbraak, De Wilde en
I Heijboer.
Goes, inspan en huisraad, Pilaar.
3 God»,- vendutie, De Kok.
tber.
Kwfaidenid|am!me, huis, erf en tuin,
In, trage ontlasting, slechte spijs-
it, gevatte koude, influenza, luste-
ligheid, hoofdpijn, enz., de
en
leien bestaan er niet.
'ma „Pertolan" f 2,—
ortelboer's Zalf 75 cent.
Olie I 2,
rmpoeders 85 cent.
niet bij U verkrijgbaar, dan ge-
:o na ontvangst van het bedrag door
laria Wortelboer.
60, Oude-Pekela. 553-50
DE BESTE VAR IN AS
fijgb&sr i[so)^p.ha8en»pak)t
1
iE KERKSTRAAT
22
[en termijn.
J00SEN, Dorpstraat - Telefoon 12
COURANT
Bureaux van Radactl. an Administrate i W.at.lng.l, GOES
Intarloc, T.latooni Radactl. en Administratis Telef. No. 207
Bij kantoon MIDDELBURG. Markt 1 «n 2i T.lafoon No. 474
Aboitnemtnteprys f1,90 per drie meenden, bij vooruitbetaling
Advertintién van 1 tot 6 regels f 0,90, elke regel meer fO*15
Contracfregolprlje. fe beginnen bQ 500 regels, beduidend lager
«ROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
Te Goes had Zondag jl. een landdag
plaats van Zpeuwsohe vrijzinnig-godsdien-
stigen, d. w. z. van mensohen, die den
godsdienst opvatten naar vrijen zin en
eigen meening, wars van „leengeloof" en
„letterg'eloof", zooals wij' in het verslag
van :den landdag lazen, terwijl zijl het
bekende gezegde: „zooveel hoofden, zoo
veel zinnen" in hun „veelheid van reli
gieuze schakeeringen" den volke demon-
streeren.
AViat zij dan nag| gelooven? Of liever,
waarin zij nog' geloovend overeenstemmien
In „de menschelijke ziel die haren Meester
zoekt". Nu, dan zijn deze godsdienstig-
vrifznmigSen onzer twintigste eeuw wa
ren zij het niet die indertijdc voor zich den
titel van „het denkend deel der natie" pp-
cisehten? een aardig eind achterop!.
„Een menschelijke ziel die haren Meester
zoekt", Wel, dat trof de apostel Paulus
reeds aan bij de heidensche Grieken, die
een altaar hadden gebóuwd voor „den
onbekenden God".
Sinds dien is die onbekende God, die on
bekende Meester der zielen door Paulus
en zijn opvolgers in het apostelambt ver
kondigd, zoodat de christenwereld, de Ka
tholieke Kerk, schier negentien eeuwen de
geloofskennis bezit van God Almachtig,
Schepper van Hemel en Aarde, de Bron
onzer zaligheid en ons Opperste Goed en
op het kompas van die kennis de levenszee
bewarend, veilig! haar einddoel bereikt
de zalige aanschouwing Gods in de blijde
eeuwigheid.
Maar natuurlijk, als de vrijïzinnig'-gods-
dienstigen Gods geschreven Openbaring
verwerpen uit pure angst voor „leer*
en lettergeloof" en dus voor hen als niet
bestaande geldt wat St. Paulus den He
breeën schreef„Meniganaal en op veler
hande wijzen heeft God eertijds door de
profeten tot de vaders gesproken, eindelijk
in deze dagen heeft Hij tot ons gesproken
door Zijnen Zoon, welken Hij tot erf
genaam van alles heeft gesteld, door Wien
Hij ook de wereld heeft gemaakt venz."
(H.ebr. I), ja dan is het niet te verwonde
ren, dat zij nog naar den Meester zoeken,
ofschoon Hij midden onder ons is, Hij
„gisteren, heden en in eeuwigheid" de
zelfde naar St. Paulus' woord en overeen
komstig! Zijn eigen belofte: „zie Ik ben
met U alle dag'en tot aan de voleinding
der wereld" (Matth. XXVIII. 20).
Wht enorm1 veel, gaat er alzoo te loor
voor het zieleleven, wanneer men opzette
lijk het oog sluit voor het licht, dat ons
uit Gods openbaring tegenstraalt.
„En eigenlijk staat voor ons allen toch
in het middelpunt, hoe verschillend onze
theorie dan hieromtrent moge zijn, de
figuur van Jezus Christus", zei ds. Van
Nieuwenhuiijzen op den landdag'. Helaas,
de verschillende theorieën omtrent die fi-.
gUur, gevoegd bii den afkeer van het
„leer- en letterg'eloof" maken de vrijzin
nig-godsdienstige Christusfiguur tot eene
van zoo vage omtrekken, en zoo'n onbe
stemde belijning, dat er van den Christus
der christenen, n.l. Gods eeniVge boren.
Zoon, ontvangen van den H). Geest, gebo
ren uit de'maagd Maria, gekruisigdj onder
Pontius Pilatus, ten derde dage van (de
dooden verrezen, opgeklommen ten hemel
en daar zittende aan Gods rechterhand^tot
Hij de wereld zal komen oordeelen, weinig
meer overblijft dan de evenknie van een
Boedha, een Zoroaster, een Confucius, een
Mohammed en dergelijke sekte-stichters.
Als mensehen over dingen spreken of
schrijven, waarvan zij geen verstand heb
ben, komen er onfeilbaar domheden. Zoo
is het ook op den Vrijizinnig-godsdiensti-
g'en landdag gegaan. D'aar toch zeide ds.
Van R.uijtenberg' o.a.„Tegenover de
Roomsche angst en onzekerheid plaatsen
wij onze veiligheid en geborgenheid in
God".
Roomsche angst? Maar, dominee Ruij-
.9. -O
Het is al laat, zei ze, toen zij naar de
pendule keek, dank u wel Bernard; zeg
aaTl de freule, dat het me erg spijt haar
niet ontmoet te hebben.
Zij verliet erg teleurgesteld het huis.
Dit eerste onderzoek was niet met succes
bekroond en haar diplomatiek' optreden
was niet gelukkig geweest. Zij' besloot
'rij1 de eerste gelegenheid, die zich aan
bood, zelf met Gabriël te spreken. Mis
schien zou zij de geheimzinnige bescher
mers van den jongen man leeren kennen,
en deze zouden op hun beurt misschien
kunnen vertellen, wat zij graag wilde
weten.
Het was een kwestie van tijd en ge,-
anders. Onvoldaan, maar toch
1110 Scheel en al de hoop opgevend de
waarheid te zullen achterhalen, keerde
■<Akoe naar huis terug.
IX.
van°Th> thuis kwam, vernam zij
van Bernard het bezoek van haar vrien
din Eerst was m erg verwonderd, vervol-
tenberg, U slaat de plank finaal inis!
Daar is gieen blijmoediger godsdienst da»
de Roomsch-Katholieke en daar zijn geen
blijmoediger menschen dan de Roomsehen.
Zelfs wordt hun een wel wat al te grooto
levensblijheid verweten. En waarlijk, de
vermaning' des apostels: „verheugt U ten
ailen tijdel" wordt door de Katholieken
wei eens wat al te gul opgevolgd en met
voorbijzien van de toevoeging des apostels:
„in den Heer". (Philip. IV. 3).
Doch juist dit teveel aan vroolijkheid
illustreert des te meer de waarheid van ide
stelling, dat de Roomsch-Katholieke gods
dienst een bij1 uitstek blijmoedige is, van
allen angst gespeend. En terecht. Leert
niet de Katholieke Kerk' aan hare kinde
ren, dat des Psalmisten woord„Dient
den Heer in blijdschap" op hen vooral van
toepassing is, daar zij het kindschap Gods
ontvangen hebben, waardoor zij Gód hun
nen „Vader" mogen noemen en zichzel-
ven erfgenamen Gods en mede-erfgenamen
van Christus? (Róm. VIII, 1417.) AVjelit
die Kerk' hen niet voortdurend op, da
eerstelingen van hun eerbetoon met een
blij hart Gode aan te bieden, die, zooals
de Schrift zegt, den blijmoedigen gever
liefheeft? Brengt het bewustzijn van na
een plichtgetrouw leven d. w. z. een
leven overeenkomstig, 's Heeren wet en
geboden door den Hieer der talenten
te worden gekroond en begiftigd meb
het rijk, dat naar Christus' woord van de
grondvesting der wereld af voor he,m(
bereid is, niet vanzelf een „blijden kijk
op het leven mede?. Ja, blijft die blijheid
den Katholieken christen niet hij ook dan
wanneer hij door vasten en boetedoening
overeenkomstig de vermaning des apos
tels zijn vleesch met deszelfs driften en
kwade lusten tuchtigt (Gal. V, 24), zoodat
hij', geheel handelende naar de bedoeling
zijns Goddeljj'ken Meesters: „wanneer gij
vast, wees niet treurig, maar zalf uw hoofd
cu wasch uw aangezicht", de vergelding!
mag verwachten van zijnen Vader die
in het verborgen ziet? (Matth. VI. >16
20.)
Kan de Katholieke christen temidden
van de wederwaardigheden des levens een
grooteren troost erlangen dan die hein
gegeven wordt door zijne Kerk, die hem
telken jare op den Tweeden Pinksterdag
het bemoedigend woord voorhoudt, dat
Jezus tot Nicodemus sprak: „Zoozeer
heeft God de wereld liefgehad, dat Hij
Zijn eeniggeboren Zoon gaf, opidat alwie
in Hem gelooft, niet verloren ga, maar bet
eeuwig leven hebbe"? (Joh. III, 16.)
Gansch Je liturgie van de Rjoomsch-
Katbolieke Kerk' ademt den geest van
blijdschap en uit zich in vreugdezangen;'
tot zelfs midden in de veertigdaagsche
vasten klinkt haar „Laetare Jeruzalem",
„verblijdt U, Jeruzalem!"
Maar, al is de Katholieke christen,' niet
angstig, daarom is hij niet zorgeloos. Te
goed weet hij dat het rijk der hemelen
geweld lijdt en alleen de geweldigen het
innemen en hij' kent 's Illeeren vermaning
„Niet eenieder die tot Mij zegt: Heere;
Heere, zal ing'aan in het rij'k' der hemelen,
maar die den wil doet Mijns vaders, die in
den hemel is, die zal ingaan in het rijkjder
hemelen" (Matth. VII 21). Met gelooven
alleen komen wij er niet. Ook' de duivelen
gelooven, terwijl' zij sidderen onder Gods
straffende hand, doch wat baat hun hun
geloof? Eerst een geloof dat zich mani
festeert door 'de werken kan profijt af
werpen voor de ziel. Terecht noemt de
apostel Jaeobus het geloof zonder werken
een dood geloof en het was, als schreef hij
aan de vrijzinnig-godsdienstigen onzer da
gen, toen hij de navolgende woorden op
het papier zette: „Maai' die de volmaakte
wet der vrijheid wel inziet en erin vOl-
hardt, is geen vergeetachtige aanhoorder
maar een uitwerker van het woord/ gewor
den en zal in zijiie verrichting! zalig zijin".
(II Jao. Ij 2227). Door met het geloof
alleen de wereld in te treden zooals ds.
Van Ruijtenbei-g wil, plaats men zich
gens ongerust. Alice wist toch, dat zij
den g'eheelen dag niet thuis zou zijn, iij
had baar zelfs van te voren gewaarschuwd.
Wat moest dit beteeken.?
Het gedrag van haar vriendin werd hoe
langer hoe vreemder en onverklaarbaar
der. y
AV at moest juffrouw V alcreuse
vroeg' zij aan Bernard. Hebt gij baar
open gedaan?
Neen juffrouw, Gabriël heeft dit ge
daan. Zij stond met hem td praten, toen
ik hem riep om voor uw papa naar den
kleermaker te g'aan.
Niettegenstaande haar voorzorgen, had
Aleee toch haar doel bereikt, zei zij bij
zich zelf. Zij had Gabriël gezien eD met
hem gesproken. Wat zou hij haar gezegd
hebben? Wat wilde zij? .Wat was zij' van
zins? Beatrix wilde weten en zoo spoedig
mogelijk, hoe zij) zich verder gedragen
moest; daarom ging zij door met Bernard
te ondervragen.
Hieeft zij voor mij een boodschap
achtergelaten
Neen juffrouw, niets bijzonders. Het
speet haar wel, dat zij u niet thuis trof.
zij heeft zelfs een tijd zitten wachten of
u nog) komen zoudt, ik heb haar een kopje
thee in de eetzaal gebracht.
Dat was toch al te erg. Hjoe had [Alice
noch veilig, noch geboiiggn in God, maar
wèl door te doen, wat Jezus zeide, toen hjj
op de vraag,„Meester wat moet ik doen
om het eeuwigj leven te bezitten?" ant
woordde: „Indien gij, bet leven wilt in
gaan, onderhoud de geboden." Wjant zoo
doende beleeft men zijn geloof.
En daarom is de bede, die de Katholieke
Kerk telken jare op het hoogheilig) Kerst
feest ten Hemel stiert, even juist als wèl
gevoeld: „ut hoe in nostro resplendeat
opere quod per i'idem' fulg'et in- men te",
„opdat dat in onze' werken uitsichitteret,
wat door het geloof straalt in onzen
geest."
i
Mosoel in Mesopotamia, het gebied wa'gx
omtrent tussChen EngelandTurkijë ge
schil is, gerezen, heeeft petrcJeum in den
grond, eecn licht ontvlambare vloeistof.1,
Het schijnt dat dit zelfs op' de Mosoel-
kWestie. is overgeslagen. Zij' toch deed de
ge'mWcterett vlan de Engelsc'he en Turk-
sche afgeVaJegdigden die hun zaak1 voor den
Volkenbond bep[l|eiten, ontvlammen.
De voorzitter der vergadering van den
Vollcenbondraad te Genève, dc heerLou-
cheur bad herinnerd ajap de verbintenis,
het vorig jaar aiangteglaan, om kalm' te
blijven, totdat d© za|ajk" zou zijn uit ge
maakt. Mfifir de Turlf ontkende, dat deze
alsprafelk' hoewel door een jafgevjaardi'gdta
Van zijn land med© gemaakt, bindend1
zou zijn; het' Parlement te Angora hjail
haar niet bevestigd.
„Maar dtap houden wij ons ook nergens
mjeer aan", riep Am'ery, de Engelfedhe
minister van Koloniën uit, a ïwjas het in
wat meer diplbmatieke t,ajaif, en hij balde
de vuist figuurlijk gesproken toen
hij» w&laisch'u/w'de d[ajt da gevolgjen ernstig
konden zijh.
In eerste instantie had hij herinnerd
aan het Turksöhe voorstel om een vei'ffig-
heids'v'erdrag voor dien hoek der wereljd
te sluiten, en Engeland gëVoelt dafcrvoor
wel iets. doch dan moet bijj iwoorbatat da
uitspraak vla.n den Volkenbond betreffen
de Mosoel worden aanvjaiard.
Dit weigerde de Turk; als rechten van
zijn land, zij' 'took door 'n Valk'enbonds-
uitspxaak worden geschonden, zjaili Turtóje
zich verzetten.
Het ©enige wat LoUcheur kon doen,
■was beloven, dat hif bij' liet.Hzagsche Hof
van Arbritaga op spoed zou aandringen,
wiant de lezer Weet, d'at de (MosoeKriwestia
is gebracht voor het Haia'g.sche Arbitrage
hof.
Intusscjhen hebben de nieuwe wreedhe
den der Tuxlden in Klein-Azië tegenover
de Christenbevolking hebben het Britsc'ho
kabinet ovtertuigd van de noodzakelijk
heid, de kwestie der verlenging van het
mandaat nogmaals te overwegen en iii elk'
geval een nieuwe strategische grens n;a'
192lS' te Verkrijgen.
De beslissing van het Hajagschë Ge
rechtshof moge van nog zooveel' gewicht
zijn Voor de toekomst van den Volkenbond';
zij betreft niettemin sl'edhts een onbelang
rijk onderdeel van dë kwesties en moeilijk
heden, waarm'ede men in de drie vól'gende
maanden te mjakem heeft. Pas in December
komt de Raad' v(ap d'en Volkenbond1 bijeen
om kennis te nem'en! van de beslissing vac
jbet Haagsch© Gerechtshof. In den tussehen
tijd bestaat er een gebied tussahën Tur
kije en Irak', waiairopi niemandaanspraak
kan maken. De Turken hebben "de vborl'oo-
pige 'grens eölvter reeds overschreden en
weigeren 'het gezag van den Volkenbond
te erkennen, zegt de Guardian, bet invloed
rijke Manchester bl!ad. J
In sominüge pprlblmlentaire krin
gen toont men zich bezorgd over de stoute,
ja dreigend© verklaringen, door den minis
ter van Koloniën Amery in del Mosoel-
kwestie te 'Genèvó afgelegd. Men be
schouwt dan deze Verklaringen 'alfe een ten
eenenmale noodeffiooze uitdaging Vpn Tur
kije, die slechts dan reden van bestaan
toch zoo'n comedie d.urven spelen? t
Nog «nooit in haar leyen was Beatrix
zoo boos geworden als nu. Zij ging naar
haar kamer, nog! vaster besloten, dat Ga
briël niet meer naai' de \ralcreuses zou
gaan.
Zou Alice bem1 soms bij' haar in dienst
willen hebben Bij deze gedachte werd
?Beatrix nog meer verontwaardigd; meer
als zuster dan als vriendin gingen zij' tot
dusver met elkander om, en zie nu: zij' wil
haar bet eenigste wezen dat haar werke
lijk.' dierbaar is, ontrooven, den eenig'en
zonnestraal, waarmede haar somber be
staan werd verlicht, wegnemen. 1
Voor haar was het dus niet igtenoeg,
ouders te hebben, die haar aanbaden, een
uitstekenden broer, een verloofde, aan
wiens genegenheid zij nog nooit bad kun
nen twijfelen, nu moest zjj Gabriël ook
nog hebbenwant Beatrix was er nu; meer
dan ooit van overtuigd, dat Alice, bekoord
door den netten lakei, hem1 aan haar dienst
wilde onttrekken en in haar eigen dienst
nemen.
Dat zij zoo'n egoiste was, had zijl nooit
kunnen gelooven, zeide zij' bijl zieh zelf.
En in haar opgewondenheid liep zij met
gxoote stappen door de kamer, ging; zit
ten, stond weer op, praatte in zichzelf,
toen een zachte tik op de deur haar plotse-
zou hebben, indien de Engelschc open
bare meening aiapeebgesl'oten en weij-
bowust met een Engelsch-Turkschen oor
log om der wille van Mosoel aecoord zou
gaan. M|a|ar juist geen regeering heeft zoo
weinig de openbare mleening achter zich
als deze. v'
Doch het is zoover nog niet, en men
mag nog altoos op bijltegging Main het ge-
scliil hopen. In Londen hoopt men, dat er
zoo min mogelijk uitste 3! veroorzaakt zal
worden door het besluit vïm dan. vol|kenL'
bondsraad om de juridische kwestie in 'het
geschil tussehen Turkije en Irak) aja(n het
permanente hof van Internationale Justitie
in Den Haag te onderwerpen. Men neemt
natuurlijk' alapa, dat de v'ohkenbondsraad
door het verwijzen van de procedure-1
kwesties naar het Hlaa-gsche Hof, ervoor
zal zorgen, dat, wanneer deze kwesties
uitgemaakt zullen zijn, geen nieuwe uit
stellen zich meer kunnen .voordoen.
Een misschien minder lastig raaiajr niet
minder belangrijk vraagstuk.' krijgt da
Volkenbond te bahiatadefai1, n.l'. de af
schaffing van den sl^venhandell, althans
de energiekd bestrijding ervan. .Van hut
donker© werelddeell Afrikh, was de sla
venhandel de donkerste vlek1. Voor de be
strijding van dat kwp'ad hebben ziöh' o. a.'
Paus Leo XIII en kardinaal Lavigerie
enorm© verdiensten voor de menschheid:
verworven. .Waai' de slavenhandel kwij'nt,
daar kwijnt de sllalvernü1, waar die handel
fïoreert, daar tiert zijl weüjig. PiajteV
Collie, lid van d© door kardiniapl Lavigerie
gesticht© orde der Witte Paters heeft on
langs eenig© medadeeÜngen Verstrekt wapf
uit blijkt dat de slavernij' in Afrika! nog
lïing niet is uitgeroeid.
Het zwakk1© geslacht voor|a|li is nog im-
*mer blootgesteld aan de ovei'heersohjngj
'van onmenschclijk©bezitters. Zoo dik
wijls zien 'wb hoe in hun brieven, de
missionarissen pleiten voor de vrijmaking
van jonge dochters, op; jeugdigen leeftijd!
tegeen betaling), pener grooto. som) uitgei
huwd en die later Willen christen -worded
en gedoopt zijn. Daarvoor moeten ze aerst
ontrukt aan de mjaicht harer bezitters.
Doch ook kleine kinderen moeteu nog
zoo dikwijls bevrijd: weesjes moeten ont
rukt aan de l|a|ga berekeningen Van §en
oom of van eenig ander üsumilïelidkin
deren tijdens een hongersnood' ver van
huis en famili© verkocht, moeten aan de
Vrijheid teruggeschonkenkinderen nog
van in eeen oorlog gesneuvelde of van in
©en gevecht gedoóde ouders, moeten be
vrijd. I
In de Duitsche koloniën vóór den oor
log zoo schrijft „Het Centrum''1 be
stond met toestemindng der overheid de z.g.
liuissljalvlerniji. (Men mocht slaven houden;
doch dezen niet Verk'oopen zonder toestem-1
ming der overheid. Ingeval van mishjande-
ling kon de magistraat den slaaf of da
slavin vrijlaten en deze kon jaitijd zichzelf
vrijkoopen of vrijge'kbcht worden. Ook
de prijs werd dan zoo noodig -/door dia
overheid bepaald.
De .Volkenbond wili echter op den duur
ookl a&n dlait' soort slavernij' een einde ge
maakt zien.
.Volgens de ontworpen conventie zullen
de staten zich verbinden: a. lalEla .vortneto)
van slavenhandel te onderdrukkenb. de
noodige maatregelen te nemen voor da
emancipatie vlap allle slaven op huni ge
bied en eveneens voor een' zoo spoedig
mogelijke beëindiging van het lijfeigen
schap; e. all'e noodzakelijke voorzorgen
treffen, omi te voorkomen, dat gedwongen!
arbeid ontajairde in een soort v|ain!„ slaver
nij. Voorts bevat het ontwerp-protocol' nog
bepalingen omtrent de strafbaarstelling
Van slavenh^pde Den omtrent da vervol
ging van zich a|an bet vervoer van slaVea
over zee! schuldig makende schepen. t
De echte onverhuld© sHavernij' bestaja.t
uitsluitend nog in Abessynië, in Thiebt en
in; enkelb: Mahomedaiapscbe staten van 't
.Verr© Oosten, zooals Afghanistan en Hed-
ling deed stilstaan.
Binnen! riep zij op een toon,, waarin
haar verontwaardiging doorklonk.
Gabriel verscheen op den drempel.
Pardon, juffrouw. Bernard heeft u
reker al verteld, dat uwe vriendin juf
frouw Valcreuse van middag) hier geweest
is?
Heeft ziji u nog een boodschap voor
mij achtergelaten? vroeg Beatrix.
Ik heb geen tijd gehad om haar te
spreken juffrouw, hernam He 'jonge man.
Bernard heeft mij dadelijk naar den kleer
maker gestuurd.
Heeft u mij nog iets te gelasten, juf-
Het is goed, Gabriel.
frouw vroeg de lakei, terwijl hjj met ver
wondering' naar de hoog roode kleur en
de flikkerende oogen van Beatrix keek.
Neen Gabriel, dank ,u.
En terwijl zij hem aankeek, begon zij
to glimlachen en haar drift bedaarde. Zij
kreeg- bijna %pijt van baar drift eu begon
zich van onrechtvaardigheid tqgenover
ARee te beschuldigen.
Wat .moet hij' wel van mjj| denken?
zei zij in den spiegel kijkend, hjj heeft
kunnen ziem. jlat ik boos was. Wat een
schande! Ik ben ook onrechtvaardig j^en-
over Alice, die misschien heel ter gpeder
trouw gehandeld heeft, Alleen weet ik
jaz. In Abessynië zijn echter wettelijk©
maatregelen uitgevaardigd, die de bevrij;-
ding van eeen groot a|aptal' der tegenwoor
dige skllaven zuüilen met zich. brengen!
en voorkómen wili'en, dat in de toekomst
andere-n in, slavernij) zulHen genak'en. Opl
den duur zal', natilr de commissie, ver
trouwt, in Abessynië de slavernij dus ge
heel ophouden te bestaan. D|aar de andera
staten, wa|ajr slavernij' nog voorkomt, nogj
geen .Volkfenbondsflleden zij'n, is hetmoeilijkj
middelen tot Verbetering van dón toestand!
aldajar door te voeren. De Vod!kenbond;sJ
commissie geeeft in overweging, dat da
.Volkenbond geen dezer staten tot zich Zali
toedjafep, indien zij niet, zooalfe Abessyniëj
deed, de andere staten overtuigen kunnen'
van hun eerlijken wensch! ga|a(ndeweg tot
een uitroeiing der slaVernij op hiuul ge
bied te geTaken. I
Daarbij kómen <%jn nog de .vraagstuk-
sken van lijfeiegensehap en gedwongen!
arbeid, die niet dadelijk in oróle te krijgen
zijn. f I
Doch aan den sljajvenhandefllwil men nu-
eens en voor goed een einde maken, dood
nauwkeurig toezicht te houden op, de .ha
vens en schepen, waar deze ongel'ukki-'
gen zich bevinden.
Daar het dikwijls- voorkomt, dja|t ©een
maal uit de hjapd®11 van den1 slavenhande
laar bevrijde Afrikaansche negers toch in
slWernij geraken, omd(ait het hun op an
dere wijze' niet mógelijk is de noodign
levensmiddefflen te bekom'en, geeft de com
missie in ovterweging, dat door de bemoei
ingen Ivan den! Volkenbond een oantrajalll
depot op de Aziatische kust Zal worden op
gericht, waar d© 'bevrijde s%,ven zullen
kunnen Vertoeven', totdat gelegenheid ba-
staat hen weder nlelar hun Hand vain,
herkomst terug ts zenden.
Al zou de Volkenbond niets anders ga-
daan hebben d|ap het slavernijvraagstuki
tot oplossing te brengjen, dan1 no^j (zóu Eijlnl
'werkzaamheid zogenrijk verdienen genoemdl
te worden en Verdienstvol voor de mensch
heid.
Naar de dorroespondent v!a,n de N. R'. Ct.
te Brussel1 meldt heeft de onthulling vanl
het monument op het graf van dr. Hippu-
liet Meert, den te Middelburg gestorven!
naai' te Geut begrplven stichter van het'
Alg. Ned. Verbond, 25 October a.s. pltaitsf
Het Vla,amsch-n|a[tionaiffistisc'h! comité, mCti
m'ej. Roza De Guchtenaere en het gewe
zen kamerlid Boudewijn -Maes ia|an het
hoofd, door wiens toedoen het monumentj
tot stand! kwam; stelt zich voor, ppn d«
plechtigheid op dee Gentsche stedelijke
begraafplaats, eeen Vhaamscb-NationaliS-
tisclh en Groot-Nederlj&ndsch kar,a!ktcr tel
Barans.
Maandag: meldjien de nog 79-jarige va
der en de nog) schoolgaande zoon van dr.
Aug. Borms zich; naar onze oorrespon
dent te Brussel meldt, bij' den directeur
der celgievangenis te Leuven aan voor het
gewone bezoek aan den gewezen Vlaamsch-
activistisehen leider. De onderdirecteur,,
„die de bezoekers te woord stond, deelde'
hun mede, dat hij' formeele instructies uit
Brussel had ontvangen en het zoontje AVil-
fried van d,r. Borms geen toegang tot d©
gevangenis mocht verleenen, dit in ver
band met het schrijven dpor Wilfriecf
Borms, in een Vlaamsch-nationaRstischl
weekblad, van een artikel over het leven
van zyn vader in de cel. Daarop: verliet
de grijsaard, die wel binnen mocht, als
prótest, met zijn 16-jarigen kleinzoon, de
Leuvensehe gevangenis, zonder zijn zoon,
te hebben bezocht.
(N. Rl. Ct.j!
Be Sc'heldc-teniaonstelling te
Antwerpen.
Zaterdag is d;eze tentoonstelling ge
opend. Onder de talrijke aanwezigen wer-
uiet. wat er met mij gebeuren zou, indien'
ik Gabriël moest verhezen, hij is altijjS
zoo voorkomend voor mij, hij! heeft zoo'n'
goedig karakter, hij is altijd dezelfde, hij
acht mij m'eer dan iemand anders, |daar
ben ik zeker van. AVant de genegenheid'
van Lena, van Alice van Bernard, die mij
een beetje beminnen, kan niet vergeleken
jvprden met de ^jjne.
Onrustigi en zwichtend voor het verlan
gen om te beminnen en bemind) te- worden,
egn verlangen, dat baar soms ziek maakt©
en dat voortkwam uit de toewijding en.
het nette gedrag van Gabriël, gaf Beatrix
zich over aan een genegenheid, die dl©
sahrikkelijkste .gevolgen moest hebben voor
haar en voor hem. die er het voorwerp
van was.
Toch meende zij' niets anders dan dei ge
negenheid van een meesteres jegens een
trouwen dienaar voor Gabriël te gevoelen,
en als men haar gezegd zou hebbe»:.
dat al haar wantrouwen en verbittering,
tegenover Alice niets dan jaloezie was,
jlan zou zjj zich ten zeerste verontwaar
digd getpond hebben en ten sterkste dit
ontkend hebben.
(AATprdt vervolgd^.
