ZATERDAG 25 JULI 1925
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Voor de Keuken.
nooit aangetoond; tovmiien z|ou men
moeten aannemen, dat het jpet het rij-
piingnpror-ea; teniet giine.
Misschien is net het waaitsrihjjnlijJdst
nog 0m1 aan te nemten, dat a© buiifcpijn
veroorzaakt ivordt ooor diet grojote boet
veelheid onverteerbare stof. in casu cel
lulose, die in de onrijpe vruchten aan
wezig is; rijpe vruchten bevatten (per
hub. cm. min der 'cellulose, omdat zij
waterrijker zijn en mieer vruchtvtoeschj
bevatten. Rijpe vruchten zijn bovendiert
veel zachter, de oelwanden zijn veel gc>-
inakkelijer verteerbaar. Maar als dat zoo
is, dan moet heel goed hauwen van het
onrijpe fruit de bezliviaren voorkomen.
Men zou dus de proef kunnen nemen
met een aantal groene onrijpe appels fijn
te 'malen, te zeven en zo dan toe te dienen
aan zijn jeugdige kennissen. De „Lancet"
meent, dat dez'e proef wel niet zal geno
men worden en dat liet raadsel dus wel
voorloopig onopgelost zal blijven.
De stille Zuidzee.
De naam, gegeven door den eersten
Westerschen zeeman, die baar bevoer,
was niet goed. Hij ondervond geenerlei
storm op zijne reis dwars over do enorme
watermaessa, en waardeerde dit zloo, dal
hii den vriendelijken naam met het adjec
tief „stil" koos. En Zuidzee heette zij, om'
dat men haar voornamelijk in het Zuiden
overstak, haar binnenkomende „om da
Zuid", langs ie spits van Zuid-Amerika,
10 graden Zuidelijker dan de Kaap de
Goede Hoop.
Later is men de dingen anders gaan
inzien. Da gruwelijke wervelstormen, vlo
taifoens, die deze zee onveilig- maken,
zijn niet minder te vreezen .tan de stor
men op den Atlantischien Oceaan. En een
zlee van het Zuiden is Lat water ook .niet.
daar het zich uitstrekt tot den zestigsten
Noordelijken breedtegraad. dezelfde
breedte als de Atlantische Oceaan. Toch
heeft deze Oceaan voor de Europeescho
zleeReden altijd het karakter behouden
van het onbekende, do bekoring ervan,
maar ook wel het afschrikkende. Eerst in
de oorlogsjaren werd de verkeersweg van
veel scheepviaartlijnen hierheen verlegd,
toen de. andere Oceanen geen aansluiten-
den weg imear boden.
'Overigens is dit water niet z'oo onbe
kend voor onze zeel ie Jeu als men zon
kunnen roeenen. Ecu viertal Nederlani-
sdhc verbinding ziin hier over getrok
ken, de ©ene van Noj.-tndië over Yoko-
dama naar San Francisco, de andere da
Java-Pacific lijn, die op ae heenreis over
Hongkong naar San Francisco gaat en
terug over Tokio naar Hongokng, de vierde
'de Java-Zrijd-Amerika lijn die over de
Samoa-eilandcn naar Valparaiso loopt, en
de vierae lussc'hen Valparaiso en Auck
land op Nieuw Zeefann. Het aantal Ante-
rikaansehe, Engelsche en andere verbin
dingen is natuurlijk veel grooter.
De beteekenis van deze zee voor 't we
reldverkeer blijkt wel het best ujfca-en
naam van nieuwe woreldz'ee, dien mién
haar heeft gegeven, on in verband daar
mee worden fan ook de mlaatregelen ge
nomen om de wegen erover te beveiligen.
De Vereenigde Staten hebben op Hawai
een steunpunt voor nun vloot, dat echter
volgens de nieuwste leskundigen niet
verdeaigd kan wonden tegen oen aanval
uit 'Ztee. De vloot Air Ver. Staten, na ma
ritieme oefeningen aedaan te nebben, lig
indruk, moesten maken op Japan is-thans
onderweg naar Australië voor een be-
teloeki, diat eveneens indruk moet wekken,
doch m zeer vrien-ischappielijken zin.
„Wie- den Pacific boiuerscht, heeft de
controle over de wereld," z'oo heeft lang
geleden roeas lord Pa,Inversion geprofe
teerd, en zoo zal net aanstonds ook wor
den. De Amerikanen namen het ter harte,
.veroverden Guam, de Philippijnon en van
de Samao-eilanden hebben zij de eenige
goede haven van Pago-Pago op Tut ui la.
Na den oorlog hebben ook Japan 311
Australië geprofiteerd en de Duitscbo be
zittingen verdeel,!.
De groot-e meerderheid van de eilan
dengroepen in do Stille Zuidferée, da Po
lynesische en M.ikronesiso.he ei landen,
dankt 'haar ontstaan aan de vulkanische
werking van den bodem. Uit da zee wer
den da toppen omhoog -geheven van on-
dehzieeschc vulkanen, herstellen I wat eer
der Vernield word, al was 'het voor een
klein deel. Daarnaast werkte de toe,toni-
sche werkzaamheid van den ftodem, dia
op de oene- plaats inzinking veroorzaakte,
elders opheffing. Ook aaarbij spelen vul
kanische w'efkingen hun rol. E,n eindelijk
ontstaan er nog .steeds eflanuen door den
(arbei-d der kleine koraaldiertjes, die in
teeuwcnlangcn arbeid de basis' opbouiwten
-van eilandjes, waarop zelfs plantengroei
pntstaat.
De Samoa-groep is ontstaan door vulka
nische werking. De okm "ervan vormt een
keten van nu rustend- vulkanen, welke
Oost-West loopt. De rijkdom aan allerlej
vruchtbare sloffen, phosphor, stikstof,
vervveieringspirodueten, maakten dat op
(de-zie eilanden een weelderige planten
groei klon ontslaan. Geheel gehluscht i,s
Me vulkanisch? -.wexfeaaajmfaoid \ook nu
nog niet. Op Sa-vail, het Westelijkste van
de Samoa-eilanden trad in 1905 hen erup
tie in, die een alles vernietten i«n stroom
lava van 'hel Noorden tol. in de, zlee zond.
Een krans van koraal-eilanden omgeeft
de Samoa-groep, behalve jvaar het. water
dadelijk meer dan 50 mieter diep is. Op
de Palau-eilanien is door verheffing van
len bodem het vroegere koraalrif opge
heven tot een heuvelketen.
Over de herkomst der bevolking is men
het in da. kringen .ter deskundigen nog
niet eens. Veelal wor.lt aangenomen, lal
de menschen op de Polynesische en Mi-
kronesisehe eilanden gekomen zijn uit de
Maleisebe landen. Van den anderen kant
wordt ook gewezen op overeenstemming
tmet "de Amlèrikaansohe Inoianen. Deze
overeenstemming heeft grond .gegevan
ajan de theorje omtrent 't vroegere be
staan van een continent of eilandenrijk
waarvan het geheimzinnige Paasoheiland
piet zijn goden be sla eri van reusachtige
afmetingen -en het eiland Sala v Gomes
dan een aanwip ing zouden zijn. Het rijk
'ziou ?ïch uitgestrekt hebben van Z.-Ame
rika tot Polynesië.
Het is moeilijk omtrent deze theorie
meer 'positiefs te zeggen. Zeker js, dat de
groote z'eestroomiugen in wijden hoog
loopen om deZo beide tot Chili behooren-
de, maar 35 tot 40 graden mleer Weste
lijk gelegen eilanden. DicpZeepetilingen
.hebben uitgewezen, dat in d© Stille Zuid
zee met haar gemidaeld© aiapte van 5(X)0
meter, een „ondiep" ucel ligt met diepten
van gemjduield 2000 nieter, van Oalifor-
një over de Galapagos-eilóndieil' en het
Baasclhejland met oen spitse punt naar
het Zuiden en breed takken naar de Sa
moa-groep, ,en naar de Chileonsche kust
bij .Juan Fernandez.
Een neger die niet waseheekt was.
„De Tel." vertaalt uit dc „Daily
Chttonicle"
Onder zeer zoDomliinge omstandigheden
is dez'er dagen John Durand, de aan
genomen zoon van een millionnair te
Chicago, die .door de politie van dit»
Rtad wegens op-lichting wieri gezocht, te
Venice, een badplaats 111 Caiiforniië, ge
arresteerd. Daar wa» een kermis in vol
len gang. Onder ae attracties bevond
zich een paal, waarop een platforta.'
wals aangcbiacht, mpt-ieo in een kunst-
matigen vijver; en op dat phnfomn zat
een grijnzende neger. Even beneden het
platform bevond ztich een nouten schijf,
De belangstellende schare werd uitge-
noodiigd, naar deze schijf mlel houten
ballen te gooien, welke voor het grijpen
■en. a' liaison van 10 Amerifcaansche cen
ten gereed lag,en. Inuien nu de binnenste
ring van deze sci.iif geraakt weru, klapte
het platform samen en viel de neger in
(het waiter. On zichzelf een onschuldig
vermaak dus. t meer omdat hot bassin
niet diep was en de neger er onmiddel
lijk ujtgf.vischt werd.
Onder de schare was ook een amateur
base bal-speler. Hii greep een bal, mikte
kort en wierp het projectiel daarna met
de volle krach', van. zjjn gespierden arm
yan 'zien. :De houten -klos juiste dj
schijf, doch trof den neger op ziekere
gevoeljge plaats. Hij tuimelde tenminste
geheel bun en westen van zijn zitplaats
ten z'ou zteifcer verdronken zijn, indien
niet ©enige omstanders er een natte broek
aan gewaagd 'haddten en den aimen zlwarto
op bet droge hallden getrokken. Rij de
pogingen om hem' bij te brengen, bleek
echter, dat de neger-facie niet echt was
en slechts met behulp van eon gebrande
kurk gekleurd. Dc zwarte broeder was
een wit-gezicht, die „een ooterham ver
diende" met 'deze transfogmalie en net
pla'tfoim-bedrjjf. Er bleek echter nog
iets anders -en dat was nog minden
plezierig van den blanke-neger. Onder
de readers Was, toevallig een detective
uit Chicago, en Asz,e herkende in den
man den )anï-g©*,oenten Durand. Hij trad
onmiddellijk op, sloot den gelukkigen ge
redde in de boeien en zletto hrim. op
transport naar Chicago.
De taak van de politie.
Rij de opening van een nieuw Politie
commissariaat te Soerahaja hield de
'hoofdcommissaris aldaar een rede, wiaaiin
hij een staaltje gaf van de opvatting, die
vroeger wel eens werd aangetroffen, om
trent do taak vn -de politie:
„Een grappig geval schiet mij daarbij to
binnen uit de overgangsperioden Een dame
aan de telefoon: „Spreek jk met mieneer
■den commissaris?'
„Jawel, mevrouw.'
„Kunt u djrect oven bij mij komen Er
is hier iets gebeurd!"
„Wat is er dan gebeurd, mevrouw?"
„Mijnheer de commissaris, mijn po as
ljg't hier dood op mijn erf en nu, wildef ik
graag dat u direct hier kwam om het
beest weg te halen."
„Het spijt mij wel, mevrouw, dat is
geen werk voor de politie."
Mevrouw: „De portie moet die poes
toch weghalen." 1
„Neen mievrouw, ik kan n. daarmee niet
helpen."
Mevrouw: „Wat heb je nu a'an zöo'n
politie." (Historisch).
Een ei In een ei.
Eien der medewerkers van „De Klein-
vecteelt" deelt moe, dat onlangs een zijner
witte Wyandol.tes een eigenaardig ei le
verde.
Het woog 108 gram, was voorzien van
een schaal, die normaal van vorm was,
lichter getint dan gewoonlijk en hoewel
Beer goed hanteerbaar, toch ©enigszins
ruw,op het gevoel, dus dun. Dit ei was
dus te groot.
Maar bij het openen ervanbleek, dat
de inhoud bestond uit ean passende hoe
veelheid gooit gekleurd eiwit van gewone
dikte. Binnen aeze eiwit massa ilig een gc-
krt:et normaal gevoilmtd ei van gewone
grootte en 63 gram z'waar. De schaal was
nofanaal lichtbruin en (le inhou-t Jwstond
uit een gewonen dooier, omgeven door
norimaal eiwit.
De 'hem, van haar vrachtje bevrijd, toon-
d|6 geen afwijking, en legde twee dagen
la'ter weer haar gewoon normaal ei.
Haar op de landen.
Eien waronghoudster te- LimaKoem bii
Fort van der Capallen ;n Iniie werd op
een nacht wakker geklopt; een vreemd»
slem vroeg haar ie aour te openen, de ha1-
zoeker wilde wat patroletim Koopea. De
vrouw antwoordje dat artikel nie(f. ju
voorraad te hebben, waarop de stem
vroeg, dan maar wat van de pie-troleU|in uil
haar lamp; te mogan hebben.
Zij maakte toen open, maar plots»)ing
drong een man naai binnen, die 'haar hpet-
greept en poogde, haar met beur' eigen
'haren te wurgen. De oandiet hat echter
'het. ongeluk, zijn wijsvinger in den imrnl
dar vrouw te steken, z'ij beet -toe, en tastl'o
tegelijkertijd naar hot mes, dat de man en
'zijn gordel droeg. De gëbatene trachtte
zijn vjnger los te rukken~maar het ge
bit der dappere dame was zoo stevig-, dat
do 'punt van den vinger totaal afgabeten
weidl
De -dief Iz'ette het op ©en looepn en,
den. volgenden dag werd ijverig gteztocht
naar iemand ml?t een afgeluiotlen wijs
vinger. De ,man wlerd gevonden, mjaar
verklaarde, dat hij het ongeluk opgeloo-
e[i|n had bij but visschenDoch omiat
kle 'politie hi.et wilde gelooven aan die
bloedige henpelpartij, bcken-le hij tensiotte.
Het leek een pas ontslagen veroordeelde
te zijn, aldus de „Ivenno".
Een verstrooide professor.
Een Australische professor, die in Lon-
,den is aangekomen ter Bijwoning van net
Elmipire- Universities Congres, kwatu tot
de eigenaardige ontdekking, dat hij een
jaar te vroeg was. Het congres heeft pa,s
n Julii 1926 plaats.
Destijds was de circulaire, waanmiede
hel congres werd aangekondigd, abusie
velijijk het jaar niet vermeld. Et werd
nog eer. extra-berient verzonden Nn het or
ganisatie-comité ts Londen ontving kort
daaropi uit Sydney de mledodeeling, dat
alle Aust-raljsohe deelnemers op de hoogte
waren gebracht. Alleen -de hoogleeraar in
rpiestie schijnt te zijn Vergeten, of ziijfn/
gedachten toefden verre, toen het hem
werd 'medegedeeld.
De geleerde is besloten naar Australië
terug te keeren om net 't volgend jaar
nog eens over te doen. Het miisvorsland
heeft hem intusschen genoopt een over
bodige reis van 24000 mijlen te maken.
Ra zen producten.
In de Balkanlanden worden de rozen
geteeld als bij ons de tfhrdappelen, velden
en velden vol, niet voor sieraad, maar om
ze te verwerken.
De aan de hellingen van den Balkan
groeiende rozen zijn ongeveer 50 procent
meer oliehoudend als die welke in de
vlakte groeien, ze geven ook sterker, gen-
rende olie. zijn meer gewild en duurder.
De prijs van 1 K.G. rozenolie le kwaliteit
bedroeg ter plaatse in de laatste jaren
gemiddeld 600700 Mrk.
De bereiding van rozenolie is zeer een
voudig*: 20 K.G. frissch-e rozen worden
met 30 K.G. water in een ketel gedaan,
de. massa met d handen goed vermengd
en onder den ketel een zacht, vuur onder
houden. Wanneer het water heet wordt
en begint te verdampen, zet men de helm
op den hals van den ketel en stopt de
voegen goed dicht. Nu voert men regel
matig koud water in een koelvat, ver
bindt de helmbuis met het koelvat, en
onderhoudt het vuur gelijkmatig, noch
te heet. noch te zacht. Wanneer het be
zwangerde water begint over te gaan
mi de ketel era' heet wordt, dan vermin
dert men langzamerhand het vuur en zet
dc destillatie voort, totdat 15 K.G. wa
ter overgedestilleerd zijn, hetgeen gewoon
lijk in 45 uur geschiedt. Het op die
wijze gewonnen rozenwater wordf opnieuw
op 20 K.G. rozen gegoten, waarvan men
als aangegeven, door destillatie 710
K.G. yerkrijgt. Dit rozenwater bezit reeds
als do rozen frisch en goed waren cn
de destillatie zorgvuldig geschied.de, een
zeer sterken geur. Het wordt in aarden,
of vertinde vaten \gogoten cn aan de
koele nachtlucht bloot gesteld. De .etheri
sche olie, rozenolie, scheidt zich dan aan
de oppervlakte af, in kleine witte stuk
jes of druppels, welke met een blad van
de zwaardleLie zorgvuldig afgeschept wor
den. Öm 1 K.G. rozenolie te winnen, zijn
gemiddeld 500.000 rozen noodjg.
Van een ander product uit de roos, het
rozenwater, wordt als nevenproduct bij
de rozenolie-fabricatie gewonnen, of direct
uit de rozen gedestilleerd. Verder ge
bruikt men de rozen voor het bereiden
van parfumerieën, vc.or keuken, banket
bakkerijen en apotheken, rozenbladeren in
versclien, gedroogden en gezouten toestand
en maakt daarmede preparaten, als rozen
azijn, rozenhomng, rozensyroop, rozen-
tinctuur, rozenpomade en zalven. In En
geland bereidt men daaruit een mengsel,
namelijk (bij Mitcham) mengt men de,
ver3che rozenbladeren met 61/2 maal haar
gewicht aan zout en stampt de massa in
groote aarden potten of vaten, in welken
toestand zij zich jaar en dag goed houden.
Ook de donker purperroode bloemknop
pen der azijnroos, R. gallica, verzamelt
men, scheidt de tot een dichten kegel
saamgerolde bloembladeren voorzichtig
van de kolk en stuifmeeldraden, snijdt
met ecu schaar den gelen basis (der bloem
bladeren) weg, droogt ze snel en handelt
verder als boven aangegeven. De vruch
ten van enkele soorten, n.l. van de R.
villosa, als rozeappelen of rozebottels be
kend, leveren Jin suiker ingemaakt, een
voortreffelijke compote.
In de kunst-schrijnwerkerij is het uit
Perzië komende rozenliout een zeer ge
wild evenwel betrekkelijk zeldzaam arti
kel. De hier aangewende stammen hebben
meestal slechts een doorsnede van 10
15 c.M., zijn buitengewóón dicht en hard
en prachtig geel, over de lengte karmijn
rood gestreept. Dit rozenliout moet men
niet verwarren met het in den handel
onder denzélfden naam voorkomende hout
en den wortel van eene op de Ca.narisc.he
eilanden inheemsche struik „Convolvulus
scoparius (L.)", ook als „Lignum Rho-
dli" bekend. De structuur van dit hout is
een geheel andere, week en poreus, en
bevat het zelfs een etherische olie, welke
vroeger ter vervalsching van rozenolie
werd aangewend.
Dokters in diepen nood.
Ergens in het Westen van Berlijn, zoo
vertelt de „Msbd." volgens het „Berliner
Tageblatt", bevindt zich een kleine Kneip,
die van bijzondere beteekenis is. De her
bergier is een oude heer met een joviaal
karakter, waarin men den vroeg,eren
earpsstudent_ herkentde herbergierster,
die haar stamgasten met bijzondere lief
talligheid bedient, is een dame van kop
tot teen.
De oude gasten reiken het echtpaar de
liand en betitelen den heer des huizes als
„Hcrr Doktor".
Eigenaar van de inrichting is namelijk
een gediplomeerd geneesheer, specialist
voor maag- en darmziekten.
Op een laat uur, toen weinige uitver
korenen met den heer des huizes een ge
zellig en kring vormden, vertelde de „Herr
Doktor" waarom hij zijn accademisch be
roep er aan gegeven had en de percussie-
hamer met het bierglas verwisselde.
Het was in den inflatietijd. Het in tien
tallen jaren werkens bijeen gegaarde ver
mogen was waardeloos geworden. Een
bloedverwant in Amerika zond het nood
lijdende echtpaar eenige honderden dollars
en zoo werd de geneesheer herbergier.
Een betreurt u deze beroepsverwisseling
dan volstrekt niet, Herr Doktor?" werd
hem gevraagd.
De arts schudde lachend het hoofd, „De
geneesheer van thans, mijn waarde, leeft
van onbetaalde rekeningen. Hier verdien
ik baar geld."
Hot antwoord slaat den spijker op den
kop. De toestanden in het artsenberoep,
vooral in Berlijn, zijn verschrikkelijk. De
verhouding van de patiënten tegenover de
geneeslieeren is 'vaak diep beschamend.
In den vooroorlogstijd gold d,e arts al
gemeen als een wei-gesitueerd man. Hij
zond jaarlijks zijn rekeningen aan zijn
patiënten, en ontving vaak een lialf jaar
later zijn geld. Maar liij was huisarts, be
zat een kleiner of grooter vermogen en
kon het volhouden.
Thans is zijn vermogen verdwenen. Hij
leeft, zooals de beoefenaars van alle an
dere zoogenaamd vrije beroepen, van de
hand in de tand.
Het publiek echter kent dezen noodtoe
stand niet. De rekening van den man, die
vaak als levensredder, als bevrijder van
ondragelijke smarten, als helper in groo
te® nood is opgetreden, wordt het aller
laatst betaald. Eerst betaalt men den
kleermaker, de reis naar een badplaats,
het verjaringsgeschenk voor zijn echtge
noot,e-
Een jonge Berljjnsehe arts, bijzonder
begaafd, met een voortreffelijke praktijk
bewees mij aan de hand van Zijn boeken
dat hij 3500 Mark te vorderen had, waar
tegenover 1200 Mark schuld stonden voor
noodzakelijke instrumenten en medicamen
ten. Hij is niet in staat deze schuld te
betalen, ofschoon men met inbeslagneming
van zijn bezittingen dreigt, daar de pa
tiënten niet betalen.
Een van hen, wien hii reeds driemaal
een rekening heeft gezonden het is een
patiënt, wien hij door een ehirurgischen
ingreep het leven gered heeft zond hem
uit één der duurste mode-badplaatsen een
aanzichtskaart met „hartelijke groeten"
en de mededeeling, c^at hjj gelukkig was
voor een maand zijn schuldeischers ont
vlucht té zijn.
„En ik vveci waarachtig niet, waarvan
wij morgen moeten dieneeren!" zeide de
arts.
„Waarom laat u de nalatige betalers
dan niet vervolgen?" vroeg ik.
„Wijl ik dan gevaar loop, mijn praetijk
te verliezen", was het antwoord.
De nood der artsen is geweldig groot.
In het aigeloopcn jaar wendden zich niet
minder dan 433 geneeslieeren tot den art
senkamer, met verzoek om stein.
Dit jaar zal het aantal aanvragen nog
wel hooger zijn.
In Berlijn leven meerdere artsen van
meer dan 80 jaar, mannen, die in de we
tenschap een grooten naam hebben, die
van 100 tot 150 Mark steun in de drie
maanden moeten rondkomen.
Niemand weet, dat de dpchter van Ru-
dolf Virchow, de vrouw van Robert Koch,
van ondersteuningen der stad Berlijn moe
ten leven.
Niemand mag- het weten, dat één der
meest beroemde professoren, die lange
jaren aan bet hoofd van een universiteits
instituut stond, zijn kolen en zijn aard
appelen zelf uit den kèlder naar zijn vijf
verdiepingen hoog gelegen woning moet
sleepen, ofschoon de man reeds meer dan
70 jaar oud is, dat één der meest bekwa
me uroiogcn ven 7,I-jarigen leeftijd een
kommervol bestaan leidt.
Waarom schreien deze mannen hun el
lende, hun bitterheid over den ondank van
de menschen niet tegenover de heele we
reld uit? Waarom mag men hun namen
niet noemen? Wijl li,un standsbewustzijn
hun boven alles gaat, wijl zij vreezen den
wetcnseln.npeli;ke.u naam waarmet zo hun
naa mgesierd hebben, te bevlekken.
Den jongeren gaat het niet beter. Wei
nige. dagen geleden werd een jonge vrou
welijke arts, die als assistente-volontaire
in een Berljjnsehe inrichting werkzaam is,
nog op het laatste oogenblik van een po
ging tot zelfmoord teruggehouden. Zij
wilde zich liet leven benemen, wijl zij niet
genoeg meer bezat om haar schoenen te
laten repareeren en zulks, terwijl zij dage
lijks den weg van Lichtenberg naart liet
centrum der stad te voet moest afleggen.
Ook de geringe huur voor haar ellendig
slaapkamertje kon zij niet meer betalen.
In Berlijn leven artsen, die als stads-
reizigers en loterijcolteeteurs in hun onder
houd voorzien.
De artsenkamer kan liet geld, dat noo-
dig zou zijn om de ellende althans in ge-
Zij streeft thans naar een ouderdomsver-
ringe mate te beteugelen, niet opbrengen,
zekering voor de artsen op wettelijke ba
sis, om ten minste de najfomelingen der
artsen voor de ellende te bewaren.
In 1904 werden deze strevingen door
dpn toenmaligen staatssecretaris Wermutli
verijdeld. Zij zullen tlians weer hervat
worden.
De bevolking echter, die in lichamelij
ke® nood en zielelijden den arts als helper
tot zich roept, moet toeli vóór dit alles in
dachtig zijn, dat liet liaar heiligste plicht
is, niet alleen zijn hulp in te roepen, maar
den man dér wetenschap ook in slaat te
stellen om te leven.
Een praktische waarzegster.
Rcrljjn wordt tegenwoordig onveilig' ge
maakt. vertelt het „Bcrl. T,agebl'." door
een waarzegster ,die op zeer handige wijze
haar eigen belapgen en. die va» haar werk
gevers behartigt. Zijl werkt Voornamelijk
KOFFIE VLA.
Eeii halve kan miollt zet men oir met
een lepel sujker, meng een afgestreken
lepel bloem met wat noudc melk, doe hel
voorzichtig bij de test en blijf roeren to!
de massa gebonuen is. tvlop net dooier
vain 'twee ejeren met oen bootje snikte'.
Roer het voorzichtig dooi u© massa, die
mm van 't vuur genomen hieft. Klop het
eiwit tol schuim. Meng een half kopje
héél sterke koffie (gi?fi!lreei<d) door do
Vla,, «1 als zie koud is petworiten diet
laatste vóór hot opdoen, het stijfgeklopt©
eiwit.
in de omgeving van het Anluilter Baihn'hof.
Haai' ingrediënten) zijmi ee® klei® opvouw-
baai tajëltjo en een spel kaarten. Zijj
wandelt va® huis tot huis en tivibht de
toestemming der bewoners te krijgen om
hun de toekomst e voorspellen. SneJI wórdt
het tafeltje opgesteld, de kaarten geschuld
e® uitgespreid en den oude® provi»
ciaaj wordt/ voorgehouden, tliajt hij spoed(ig
een ongeluk] op straat zal krijgen, hetgeen
hij lachend zegt gaarne te gelooven bij
het huidige veAëer in de hoofdstaak
Maai toch! denkt hij de eerstvolgende è|a|'
gen over haar raad, zich te verzekereif
tegen ongelukken. Earn getrouwde dame
verzekert dei waarzegster, dja,t „een blonde
vrouw tussclien da k'aarten ligt", en dalt
zjj zich mbet laten verzekeren tegen een
echtscheiding een journalist krijgt de
waarschuwing, da.t hij, vóór hij n;afta'
Rusland opj reis ga,ait, moet doen w,at een'
„generaal' die- hem| zal komen bezoeken;,
aanljladt.
.Wat al die mystieikte (aanduidingen 00
waarschuwingen beteekënem.? W|a|t betee-
k'ent dei „generaal'T?, 1
Eenvoudig dit, dat een ieder, die aan
zijn toekomst denkt, zich moet laten ver
zekeren door de agenten „generaal"
agenten die hem| bezoeken, en dat de ge
heimzinaige kWartenlegster zelf! „'agentes
ee" is. I i
In de „Paris Soir" werd Dinsdag!a,Vanil(
een artike 1 gepubliceerd! van Henry As
selin over de Hollanders te Parijs.:
De heer Asselin herinnert er aan dat Pa
rijs steeds groot,a anntrekkinigskrajeht oft
de Hollanders heeft uitgeoefend. Sindjs
Grotius op 15-jarigen leeftijd nanr Parijs
is gekomen, heeft deze traditie zich niet
verloochend. Hij betoogd evenwel, dat men
onderscheid mbet maken tussdhen twee ca-
tegoriën van Hollanders. De eene soort,
die de mecrderhai'di vormt, kómt naar Po -
rijs voor Montmartre, de andere en dit is
de élite, 'komt er om' zich aap do bronnen
van cultuur en beschaving te la.ven. Over
deze laatste feat de schrijver zich zeer
waardeerend uit, 1
In het Noorden' van Berlijlm heeft een
herdershond uit jaloerseh'heid een kinxll
tvan 5 woken doodgebeten.'
Een zeor zware bosehbrand Mpppdfcg
in de CanVpineheide uitgebroken, heeft
zich Woensdag onrustbarend- nlaa.r debos-
schen rondom' Oisterwijk uitgebreid. Er
rijn 200 militairen gereuuireerd.
De schoen van de moderne" vrouw.
I11 het „Val." iséhrijft dr. Milo, i>rlho>
paedist-voetarls te 's-Gïavenhage, het vol
gende:
Eli' worden tegenwoordig door ue dn-
mes Schoenen gedranen, oio den naam van
schoen niet meer verdienen. Deze mO'iq-
prodücten hostan uit een dunne slai>po
zool met aan het achtereinde, een'contro-
fort met hoogen hak, aan het vooreinde
een trechtervormige holte bii wijze van
„peperhuis" en in het miduen een riempÜe
met gasp of knoop en knoopsgat.
Aan dit onhygiërtisch'a maaksri vei*
trouwt een moderne vrouw ha,ar voe
ten toe. Ze loopt bi op, ze danst er op eu
is er erg gelukkig mede: totdat die
proef op de p'udding" komt, dal is volgen's
de Engelschen ie „eatins". maar in ons
geval de schade en de schande
De ongelukkige voeten, die ik in mijn
praetijk te 'zion krijg, als «evo'lgi van het
dragen van het „hakkeban.lje" zijn bui
tengewoon iéirijk onder re overige voet
afwijkingen; en geen wonder, als men In
denkt, hoe averechts aii schoeisel den
voet „ondersteunt' I D3 hoog© hak ver
oorzaakt een afglijden van den voet naar
voren, dc teenen wor.icn geperst «ni mis
vormd in Ten trechter, terwijl als abso
luut onvoldoende rem tegen hel afglijden
van den voet het wroofricminje dienst
Blootdoen, lat, met e?n deel van heft
lichaamsgewicht b»la^t. een diepe groef
graaft in dc w'eeko doelen van de wreef.
Do mid-tenvoei,-dis in de allereerste plaa's
steun noodig heeft, is geheel onbescherm 1
en mist don absoluut nooLakelijkin circu
lajren greep om den metatarsus, lie bo
sljssendl is voor de waarde van oen
schoen; de midden voel sbeemleren [Liai
se 11 zich zienderoog ?n in sprei,ltoestand,
waardoor in ver ban i mei de leeube.tnal-
ling, de. ontwikkeling van don v.knok
en de verzakking van hst tTwarsgéwe'lf,
de ispeidvoet wordt ingele-.d, een dilTormi-
toit, welke ik in 1909 voor h.-t «erst be
schreven .heb.
De knellende wreefband verhindert het
terugvloeien van het aderlijke bloed niet
stuwing van voorvoet en wreef als gevolg;.
Men lette eens op hel; waterzuchtige kus
sen, dat zjch op de wreef ontwikkelt, op
de uitpuiling der weo.kc deelen over d'én
rand van den schoen en de sjiatadervo/-
m'ing aan do binnenzijde v-an nrt voetge-
wèlf.
Waarlijk, er is goten slechter voetb/F
ikleadsel denkbaar, dan Let moderne liai-
kebaniljp, en ik voel t.o: als mijn plicht,
om de vrouwen te waarschuwe® tegen
'hot drejigenvoelbederf, dal het gevolg-
kjan rijn van het dragen van dit.schoeisel.
Woest gewaarschuwd dames! Ik spreek
uit ervaring.
