HOFSTEDE,
i, BLJVAUW
afwezig.
voor
ui ng rond
Tweede Blad
lessen.
it kinderen
op reis?
ZATKRDAG 18 JULI 1825
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
SCHE COURANT
nsdag 22 Juli 192 5
onsdag 22 Juli a«s«3
voormiddags te 11 uur,,
at en met 10 Augs.
ienbare Verkooping.
'irSKE",
«dag 24 Juli 1925,
'oensdag 22 Juli 1925
FEUILLETON
Een avontuur in het land
van de Vierkleur.
Uit de Pers
Kerknieuws
Voor onze vrouwen.
Overwerkte zenuwen
Gemengd Nieuws.
(eet dan vooral niet een
1 Akker's Kloosterbalsem
|te nemen, want kinderen
en altijd wat en de veel
de Kloosterbalsem geeft
■lijk uitkomst bij stooteu,
lammen, snijden, vallen,
Ictenbeten, verstuikingen
Izonnebrand. Koopt dus
daag' nog een potje
tsterbalsem voordat
dicht is.
>TAR5AV0N
(WETTIG GtCCPONKERO)
JUARWASCHMIDOEl»
KUKU»5UERZKPrea»aW
JïitA'VERKRilGBhAft 'mLfc-oiiV-nïf*
I VMl VERSCHILLENDE GROOTTE*
AFOOEND KIODEL TEGCN aoOS*
savtoj f tlMWiNY - HAAKtEft
>NT VANGER-GRIFFIER van
Waterschap HOEOEKENS'AERTii
t ontvangst van Dijkgeschil
(ver het jaar 1925/26 zitting
i op
lorm. van 9% tot 11 uur (O.T.)
adendamme in 't Cafe bij'de
TdE BAAR: des nam. van
|ot 2 uur (O.T.) te HottetoM-
':-in het GEMEENTEHUIS,
loeninff van minstens '/j van
arschuldigde is verplichtend en
f dringend verzocht.
De Ontv.-Griffier voornoemd:
|8 J. VAN DEN DRIES.
bs gewone audiëntie w®
COMMISSARIS DER-KO-
HN IN ZEELAND zal mat
ts hebben op 23 dezoir,
op
yd^le^'jT.nd.rg
Ideiburg. 5061-12
I September aanvang van
nieuwen cursus opldidtai
e nuttige handwerken»
leeftijd 17 jaar en ouder.
Aangifte vóór 24 Juli
Directrice Mejuffr. W. O.
IlSTSTEIJN, Goes. 5071-13
Notaris A. TH. VERBIST te
namiddags 3 uur (N.T.) in bet
van den heer G. Luyk te Vlako
het openbaar te verkoepen
bestaande uit
lis, SCHUUR, VARKENSHOK
F, BOOMGAARD, WEILAND
jVlake, gemeente Schore,
tie A nummers 184, 537,53», 5U6
1570, samen groot 1,(0,04 na.
Te boomgaard is gedeeltetijk be-
Int met roode Aalbessen.
Aanvaarding rooven oogst, uiter-
25 November 1925.
Nadere inlichtingen verstrekt <I»
taris. 504180
L Notaris E. C. VAN DISSEL te
es, zal op
3 nam. 3 uur (N.T.), te VBrtW*-
dar, ten herberge van dhr. Jowram,
verzoeke van Hej. de Wed.
da. DE PREE isg*en'
raattfde na rooven oogst raw.
publiek verpachten
pe^eelen
*/a SMWggjg*
•iii -hbr veepachötar.
Het Kamerlid Henri Hermans trekt in
de Volkskrant" uit i voorbijen verkie»
zirgsstrijd lessen voor da tookamlst.
dij wijst er op dat mien in tijden, van
verkiezingen er zoo gemakkelijk toe
komt, om de politiek te overschatten en
per-van bijna alles te verwachten voor
biel geestelijk; en stoffelijk bei! des volks.
Dit is dwaas.
Onze grootste kracht ligt op anden
terrein, daar waar het aankomt op zlolf-
doen, op het terrein der sociale werlG
ziaaanheid. Van deze kracht is ten slotte
iimmjers ook afhankelijk onzto invloed op
de politiek.
v En nu valt bet njet tegen te spreken
dat wij 'hier kunnen wijzen op een ern
stig tekort. De anti-nhristelijke beginse
len gaan al 'langer zoo meer bet open»
bare leven beheersehen en eeti christe
lijke regeering, zonder steun van onze
vrije organisaties, kan hieraan weinig
veranderen.
Toch moet dit veranderen, en wij,
katholieken, hebben de heerlijke taak.
hierbij vóór te gaan.
Onze sociale organisaties het valt
niet te onteknnen zijn verzwakt, niet
bet minst door den achteruitgang van le
dental, die slephts gevolg is, maar het
meest door de .verminderde geestdrift en
gebrek aan medewerking door intelleo
tu.ee.le lejders. Is bij, alle partijen zoo
en in alle Janden, maar ylit is .geenl
verontschuldiging. Wij katholieken, heb
ben onze plichten te verstaan.
Daar gaat, zooals verleden jaar op 't
(Prager 'congres voor alrbeidorsbescber»
ming door de voornaamste leiders, w.erd!
geconstateerd, een antj-socaile strooming,
'n Jlussoljni-geest over de wereld, tli,eri
aan is men helaas ook in onzia kring an
niet ontkomen. Dit is een zeer ernstig!
verschijnsel. Wij, katholieken, hebben 't
woord, miaar moeten vooral den geest
bevitten van den GoJdelijken leermees
ter, ,jdje 'z'eide: Ik jieb medelijden mfei
de schare.
Le „schare" js thans overgeleverd aan
schandelijke hebzucht en woeker, aan
een kapitalisme van de allerergste sooit.
i Het zijn wel is wlaar internationally
machten di© de volkeren verdrukken;
in :een nationaal verband, vooral va.n 'n
klein landja als 't on'zle, kunnen wij nog
weinig doen, onr hierin .verandering te
brengen maai' de geest, die de on-
'z'en 'bezielt én die mleie v,an invloed Js
,op het wereldgeeburen; de geest bij: hoo-
ger en lager geplaatsten in de maat
schappij, moet zijn en blijven een echt
katholieke, d. w. z. een democratische
geest.
Djan 'zal bet niet mogelijk blijken bij'
ons volk verdeeldheid en wanirobwen
in zijn leiders te zaaien; Jan blijven wij
één en sterk; dj'in zijn wij eane zedei
lijke kracht, waarmede op ieder gebied
de machthebber^ rekening moeten bon
den.
Nu het in den laatsten tij:l den schijn
had alsof sommigen onaer ons alles ver.
wachtten van de. politiek, léék' bet ons
noodig, hierop nog eens te wijzien met
eene aansporing tot krachtiger sociale
actie.
„Ons JVoorden" voegi hieraan too:
Djt is zieker een zeer wijze les: w;ij
mogen de politiiek niet overschatten z'e
is maar een middel.
En zeker is voor Krachtige sociale actie
Zeer veel te zeggen.
,Maar èn boven de sociale öh boven de
poljtieke actie ga nog do versterking van
het godsdienstig leven.
Wij Katholieken moeten ons meer dan
wij tegenwoordig wel doen van de we
reld onthouden en niet voor de wereld
leven, maar voor noogeire dingen.
■AVij verl;ez!en toch te veel uit het oog,
dat ten slotte vergeleken met wat we voor
de eeuwigheid moeten winnen, zoo klein
en zoo wejnig is datgene wat we ons hier
in het aardsche .kunnen veroveren, door
welke actje ook.
Onze tegenstanders hebben dikwijlssma-
lond gesproken over een wissel o'p die"
eeuwigheid, waarmede wij Katholieken
zoet gehouden zouden worden.
Geen schamper spotwoord echter rpag
ons de oogen doen sluiten voor de waar
heid. "En de waarheid is, dat wierkelijk
voor ons meer gewicht in de schaal legt
hetgeen hiernaïnaa's zal zijn, djan het'den
we hier zouden kunnen bereiken, ook in
de meest gunstige situatie.
20} oi
„Gij hebt gelijk," merkte Potpdeter aan)
„Als wij' er slechts zeker van waren, dp|t
Dingaan morgen vroeg 'öog japp- te treffen
is."
„Ja, hij hee'ft gelijk'," bevestigde Jan,
„als niet Diingaiap op de gedajchte k'omt
ons ookj bij; de ïhoigensëhemteringi te over
vallen."
„Waarofri?" vroeg ikl.
„Wijl dan beide partijen te gelijlfcer
tijd opbreken en '.elkander onislooperf
kunnen."
>rDat is eeen gedachte die overweging
verdient."
-Daaromi is het beter terstond op te
breken en.
»En laten ons door de Zoeloe's bemer-
ken viel ik hem' in de rede. „Vergeef m'ij',
mijnheer, als ikl zeg „ons" en alzoo uwe
zaak ook tot de mjjne inpak»! ,Maar ik' heb
mij nu eens inj dit avontuur verwikkeld!
en zou ookj niet gaarne het sdhouwtocmieel,
verlaten eer ikl weet* hoe het eindigt!"
Daar tijad Pieter Uys op mij toe en bood
os hand, de overigen volgKfen kern:
Politieke actie, sociale actiie, prachtig
inderdaad' maar met het groote doel voor
'oogen, het doel waarvoor wij geschapen
"zijn. En daarom leze altijd ondergeschikt
aan de vervolmaking ..van ons godsdienstig
leven.
Dat is ook het midJel .omi op 'die, an
dere gebjeien succes te hebben. Als o-nzp
Katholieken hun godsdienst kennen en
djen werkelijk beleven, dan Zullen zij niet
uit tijdelijke overwegingen hun beginsel'
ontrouw worden, dan z'al de poljtieke én
de sociale actie ook het meer stoffelijke
profijt opleveren, dat men er tevens :nj:3
beoogt.
Toch nog zoo kwaad niet?
„De Zeeuw" schrijft:
In de verkiezingsdagen deugde e,r van
het nu afgetreden kaDinet niets. Men
moot echter aan don politieken tegen
stander, den rooden man van het „C'o-
lijn, verdwijn",in dergelijke dagen wat
weten te vergeven. Nu de drukte geluwd
is en de hartstochten tot rust gekomen
zijn, is 't of dë gezindheid jegens, sommige
der afgetreden ministers iets vredelieven
der wordt. Tenminste „De H:a,agsche
Post", zeker geen blad van rechts, maakt
eenige opmerkingen, waaruit blijkt dat er,
althans aan sommige hunner, nog wel
iets goeds was. Onder anderen h,eet het
van:
„Dhr. Colijn lijkt, de aangewezene voor
Financiën, en vden zouden gaarne zien,
dat hjj een daar nauwelijks begonnen
arbeid rustig afmaakt," wijl hij' is „de
aangewezen man om de noodig blijkende
gewichtige financieele operaties te leiden'
„Minister Va,n Karnebeek. In 't lands
belang is het te hopen, dat hij de'funotie
zal blijven bekleeden, die hjij zoolang op
zoo uitnemende wijze vervult. Het zal
uiterst moeilijk, zoo niet onmogelijk zijn,
voor den heer Van Karnsoeek een gelijk
waardig opvolger- te vinden, en het zou
zelfs onverstandig, zijn er thans naar te
zoeken. Wij hebben op dit oogenblik in
onze politiek niemand die zoo uitnemend
bekend is met de Ipstorjschc lijnen, de
tradities en de practijk onzer bmtenland-
sche politiek, niemand, die in het buiten
land een gelijk prestige of gelijke per
soonlijk© bétrekkingen heeft en niemand
die beter op de hoogte is van alle onder
deden van thans hangende kwesties, in
zonderheid de Belgische. Het is gzwenscht
dat de heer Van Karnebeek dio kwestie
tot het eind zal blijven behandelen; dat
hfj daarvoor niet te binden is, lijkt on-
waarschiijnlajk."
„Minister Ruys.
„Wij zien, buiten zijn reeds long be
wind, geen reden waarom de beer Ruys
de Beereaibrouck geen premier zoude blij
ven in een ministerie waarin de heeren
Colijn en Van Karnebeek hu» posten
behouden. Hij heeft ontegenzeggelijk blijk
gegeven van waardevolle eigenschappen,
en zijn persoonlijke banden met Limburg
blijven van gewicht. Mocht hij uit het
Kabinet treden dan is het te hopen, dat hij
het voorzitterschap van de Kamer zal
verkiezen boven de politie van Commis
saris der Koningin te Maastricht, die hem
door een gerucht werd toebedeeld
Voeg hierbij Wat w'ij in ons no van 27
Juni j.l. omtrent minister Heemskerk ont
leenden aan een beoordeeling, van dezen
staatsman door een teg-enstander, het vrijz.
dem. Kamerlid Oud in het tijdschrift „Olm
de democratie"en wat door „Het Han
delsblad" meermalen voor goeds gezegd
is van de ministers v. Dijk en De Visser;
terwijl ook minister Aaiberse, althans
vóór 1923, van dien kant lalig niet mis
deeld is geweest van lof; en ge krijgt een
bloementuil te zien, zoo mooi, als maar
zelden een aftredend ministerie ten d©el
viel.
Neen het ministerie Ruys was nog" zoo
kwaad niet.
Een fuivende „krabbelaar".1)
„De Nieuwe Courant" uit Den Haag
bevat het volgende „krabbeltje" van een
verslaggever
Een zoel avondwindje streelt de eeuwen
oude kruinen van de boomen op 'het
Voorhout. Boomen, die geslachten hebben
zien komen en geslachten hebben zien
gaandie grootneid zagen geboren wor
den en grootheid heoben zien sterven.
Boomen, onder welker wijsgeerig blader-
1) Met dit fwoord wordt toespeling ge
maakt op1 den heer Kleerekoper, Socialist,
lid va.n de Tweede Kamer en schrij'ver van
„Oproerige Krabbels" in „Hét Volk"
Redactie.
„Spreek niet zoo, 'mjjiBheer I Gij hebt
geheel en al gelumdeld! all's w[aaït gijl een'
een der ohzetaf; twij zlgtni u veel dank schul
dig en daar wüj! voor het oogenblikl niet
over een groot getal buk'sen bosciiikkëfi!
kunnen, zal het oma zoor aangenaam' we
zen al» gij da uwe ook' verder voof ons
wilt laten spirék'en! Wat nu de overrom
peling betreft, ben, ik! geheel van uw mte-
ning," I
„En Uochthans stel ik' voor mijjniheer
Hatmers gedeeltelijk! zijn zin ,te g:eveo'.
Ingeval wij onze vijanden misloopen, zou
den v.'ij ze hien weder moeten opzoeken,
Waartoe Wijl tijd noodig zouden hebben.
Daatoml stel ik voor,, pm hier tot een uur
na het vallen vjain den a.von d te wachten en
dan den ingang der djalcn in eene breede
linie te bezettdpt Is dan vain, de Zoeloe's
niets te bespeuren',, zoo breken wij op. Ik
vertrouw echter, dat zij den ganschen d,aig
besteden zullefn' ornj naar dep Engelsch-
mhn te zoeken, die naa|r hunne meening in
't woud verdwaal moet zijn, ongerekend
dat Tsckemba ook nog niet verscheen:.''
Deze voorslag werd aangenomen, hoe-
Wel J an 1 ievep terstond opgebrdk'ejnj Jwta^.
Evenals Achiles Voor Troje trok hij zich
ontstornd terug eni verliet de kloof zonder
aan de verdere beraadslagingen ^gej
namen. j
De eerste betrof dep Engalschmam. Als
dak zich reeds alles vroeger afspeelde,
wat zich heden afspeelt en wat zich in
de tijden, die komen zullen, wederom zal
afspelen, stille getuigen, als Zij zijn, van
het woord van den Prediker, dat er niets
nieuws is odcr de zon.
Door de vensters der statjge bchuizin-
ge. eens bewoond door onzen grooton Huj.-
gens, dringt zacht zeer mondaine muziek
naar buiten. In het getemperde licht van
talrijke kleurige schemerlampen ziet men
een schare modieus gelileede „bourgeois"
zieli aan de materieele genietingen des
levens verzadigen. Tafeltjes, gedekt met
smetteloos linnen en voorzien van een
overdaad van spijzen en dranken vullen
als glinsterende juwcelen de holten in den
duisteren gewandeld.... Gij hebt het her
kend, lezer! Onze blik richt naar het
meest opulente Lueulius-altaar 'onzer Re
sidentie, naar Restaurant Royal.
Hier is het. dat weelde, rijkdom en ge
notzucht elkaar de üand reiken en een-
voiul en gemeenschapszin op barsehe af
wijzing stuiten. Hier is het, dat de r»pper-
ste laag des volks, in botte,, schampere
ontkenning van wat in de diente leeft
c,n worstelt, aan hare zelfzucht alles ton
offer brengt. Moet het gezegd, dat zji-
wier leven een opoffering voor de ge-
meenscha» is. wier streven slechts de op
heffing van het volk beoogt, dezen Baiils-
tempel als van nature schuwen. Vraagt
iemand nog nader bewijs, dat deze markt
der ij'delhedd niet is de heilige hal, waar
mannen samenkomen, wier hart den dag
dos oordeels veroeidt voor deze samen
leving van onreciit en ongelijkheid
En toch..... zien wij goed? Worden
onze oogen' niet misleid door vallende
duisternis? Daar.., voor een dier lokken-
de, verlichte vensters zou men de gelaats
trekken meenen te herkennen van den
man, in wien de Dewuste arbeidersmassa,
deze massa der onterfden, haar nieuwen
profeet vond. En zouden wij waarlijk
in figuurlijken zin mistasten, zoo wij in
die ietwat godrongen figuur met de be-
sprankte lippen aan de overzijde van
den zwaar beladen disch onzen qpstan-
digen krabbel-confrère van het aroeiders
orgaan „Het Volk" herkenden, juist ter
wijl hij den rooden onderwijsspcctaliist
met kennershand een glas fonkelende^
wijn van gelijke kleur inschenkt?
Maar noen! Dat kan niet! Dat m&g
niet! Dat zal niet! Hier moet een af
schuwelijk gezichtsbedrog, een hatelijk
misverstand in het spel zijn. Hier hébben
kwalijk willende lieden, bedriegelijk als
dubbelgangers vermomd om geschminkt,
een poging gewaagd om de nobelste onzer
volkstribunen voor de oogen van. een ver
trouwende arbeidersmenigte .belachelijk,
geminacht en gehaat te maken. Hier heb
ben sahaamtelooze individuen, ontoeganke
lijk voor de zuiverheid van een beginsel,
getracht dit beginsel te besmetten.
Vergeefs! De arbeidersmassa vertrouwt
haar Üeiders. De arbeidersmassa weet, dat
Ih.aar leiders in eenvoud voorgaan. De
arbeidersmassa is ep-van doordrongen,
dat h,et „hoort naar miijh woorden, doch
ziet niet naar mijn daden" voor hare
voormannen niet geldt.
Nonhjans zou het uit overwegingen,
van tactiek aanbeveling verdienen, de gor
dijnen van sommige restaurants niet te
laat te sluiten. Een doe.1 van hot volk
wordt nn eenmaal in afgunst opgevoed....!
Oji den zevenden Zondag nai Pintbieren.
Epistel van den heiligen Panlus tot de
Rolneinen. ,VI 1923.
Broeders! ik spreek taenséhelijik'erwijze,
om,.do zwakheid: van utv; vleesoh; w|apt
gelijk gij uwej lidmaten hebt overgegeven,
om da onzuiveajheidl en de onlreohtigheid
te dienen, zoo geeft nu uwé ledematen'
over, om! da gerechtigheid1 te dienen, ter
heiligwordingl Want toen gijl slaven der
zonde Waart, w!a|art gij vr'ijl ten' a-anziea
der rechtvaardigheid. Welld oeno vrucht
hadtt gij tfefcn uit Idie dingen,, over welkte
gij U nu schaamt 3 Het einde toclhi dlajap--
van is de dood. Maar nu gij bevrijd' van'
de zonden en dienaren Godp zijrt geworden;
hebt gij uW£: vrucht in de heiligmaking,
en uw einde is het eeuwig leven. Want het
loon dar zonde is de dlpodm'aar de genade
Gods is het' ceuWig leven in Jezus'Chris
tus. onzen Heer.
Evangelie, M,attheus VII 1521.
In djien tïjfd'e zeide JezUs aan zïjhle Leer-
Ifmgdnf.' iwlaidhfe u voor do vlalsche Profte»
ten, dïe inf sdhaapskleederen! tot u koimeni,
maar inwendig' grijpende, wolven zijn. A|a|d
hunne vrudhteai, jsult gij ze 'ktenPen.
Plukt fmten Wq| druiven van de doonnte11 ofl
bediende van zijn! heer trof, hem gednj vter
antwooideHjklheid en dqjar hij! ook overi
gens niet vijandig gehandeld! haidj, besloot
men heto' vooaito^pjgt als jgevapgeno le bc?
handelen en hem Ma wegneming: van het
transport weder in vrijheid' te stellen, i
e Bij de verdere bespreking Was ik niet
tegenwoordig. Hi dwaalde jalleen .in dfeoi
omtrek1 rond en vernam bij mijn: terugkeer
dat Pandlai onder dja bescherming der Boe
ren koning dor Zoeloe's wilde worden en
de NataJljajnden zicth! ondcri dfc benaming
van „Baijajatfsdh-Aïriihaansche Maatsah'aJp
pijlT zonden cbnstituceren'.
Nu werd gemeeijgdhappelijb! het avond
maal gebruikt, w]a|a,rbij Jan even stil bleef
als te vore® en daplrnai legde mam zich
met het oog op de te verwachten naöhte
lijke vermoeienis ta te ruste.
Deze duurde eenige uren. Ik' waa de
perste, die ontwaakte en verliet" de kloof
om' naar den boom! te gjalaw zieldl. Dnhtó
stond Quilmlbo/ enj lïufcjlld m'et fiercfC JylillJ
een groot roer in! de hand'.
„Wat doet gijj hier ?,'f
„Wat doen QnImibo?i Oah, o>ajh, zie niet
mijnheer, dat Quimfbfoij feta twfejdht!.?"
„Giji? Ik gelóóf dat mijnheer van Horst
de beurt hee'flt oml Wacht te houden."
„Oahwtóht heef mijnheer Rlala.l en dan
ImSihheekl van Horst, anhfe|r heeif! wil slaap
albei en zeg Quim'bo zou neem1 gew'eer en
vijgen Van dn distelen!?, Alzoo brengt al'l'e
goede booml goede vruchten voort. Een
goede boom' San geen kwade vruchten',:,
•noch een kwade boom! goede vruchten!
voortbrpngafntt (Alle boom1, die geene goedé
vrudhten Voortbrengt, zak_p.itgeha.kt en' in
het vuur geworpen! Worden. Zoo 'dan, aiaml
liunn'e vruchten! zult gijl ze k'enhen. Niet
ieder, 'die tot mijl zegt: Heer! Heer! zal
in het rijk( der hem'elen ingaaina <m|a|ar idie
den wil mïjins Vaid'ersi 'doet, dlje in' dea
hemtel is, dié' zal' in het rijk) 'der hemielen
kbmten.
HEDWIG DRANSFELO:.
Een sl'lbi: grootsiebn v^ouweaafiguiaT,
■over wiar Heengaan en jeieetenis reed's
eerder, in aezi» rubriek wéril! gesehre'veJb
.wias deze leidster van den R.'-K. Duitschiani
Vrouwenbond, en in ao laatste aflevering
)vaa de 'Cnrtsriiclie Frao,", het R.dt„
Vrouwenbond orgaan, vvijat Gsrta Krab
bel eenijgs gevoelvol'ft woorden aan naaf
naeedac'hlanis
Wie was zij? Ze e.rbeidUe in, stilte,
mlaar w as "voor velen een lich tpunt en bij
Tiaar versche;den laa.t zij aen lichte na
spoor na Ve.len kenden naar ook hier in
Nederland.
Hedwjg Dransfeld wer'd in 1871 to
Hackney, in de uabiiheid van Baanmi ga-
boren. V.adar en moeder verloop zij: op
steer jeugdigen leeftij i en nauwelijks acht
jaar oud was Zij, wees. Hedimjg heeft heel
haar leven dat éénzame gevoel-d èn het
vurige verlangen naar ean medevoelend
'hart heeft hij vastgelegd en, upiges'ch'reiJI
in 'hare vele gedichten.
,.Ac;h>, die ai-mc heiuiatlose Waise
tMus'z: im Leben Atcte alleine gehn!"
Npdat zie de .gewono lagere schooi
heeft doorloopen, pa,at z© stu.leeren aan
eon'LehrerinnemSominiar, d. i. eien kwe>ek-
adbool voor onderwjjz'ëressen. Maar nu
openbaart zich den vreeselijke ziekte, dig
Hc-dwjg Dransfeld: s leven tot een pijnlijk a
'marteling gaat maken. Z.e lüdt aan tu
berculose in net beanderstaLsei, die eerst
■een arm, dan een been aantast, welk
llaatste lichaamsdeel lol. aan de knieschijf
moet worden afgezet. En HeJwig was
levenslustig van aar.!. Kunt ge begrijpen
'hoe bitter bard God baar had beproefd?
(Maar 'het lijden heeft haar „groot" gej?
maakt. Ze werd niet wankelmoedig,
klaagde niet, slechts jn baar .verzien,
waarin naar strijdende, lijdende ziiel zich
aait ons vertoont, vinden we aan: klank,
idje tot diep in 'de ziele grijpt!. Maar m
wpixl een. heldin naar het evenebeld van
(te H. Tbcresia on üalharina, yan Siëna.
Haar schriftelijk o-xalnen voor ondsN
wijizercs deed Hetjwig Dransfeld: op haar
bed en als ze na. beb|a,ald d'iplomarite
zwalk Mijkt onr les te geven aan de voi'kis*
seliool, krijgt ze door tusschenkomst van
de examencouunissio een aanstelling aan
feen Ursnlinetizusterschool voor meer
uitgerbeid lager ondafwijs voor meisjes.
Hier is Hedwig. Dransfeld totaal op haar
plaats, want het opvoeden van m'eisjos is
haar .hoogste ideaal. Spoedig: wist zij
'zich 'bewind te mjaken ook buiten de
school. Dè bevolking v,an Werl, een kléin
plaatsje in Westfalen, droeg liaar op de
handen. M.e,n noemde haar de moeder van
het volk, oen eeretitel, waarop z.ij, trotsch
«ias. Op haar .vijftigsten geboortedag
werd 'zij door den burgemeester benoemd
tot eeréburg'Sr'es van Werl.
In 1905 nam: zij. de leiding van nat
„Katholieke Vropwenbondsblad'op zich,
dat zij zeventien jaar lang m'et de groot»
s'tle zorg Ueeft geredigeerd. Hedwig
D'ra'nsfeld had jn de jaren, toen zij woon
de, in het stille Werl, vlijtig gestudeerd,
én met de veroveroe kennis wist ziij thans
te woekeren. Haar b!;k was wijd en naar
hulp afdoende. Heiwig Dransfeld, die
zljch had voorgesteld in het verboraene ia
arbeiden, kwam mlear en meer opi den
voorgrond. Als lejdfetei' van den II.-K.
Vrouwenbond beztochi. ze verschillenéa
landen «toe:vjnal3n was j:;ë in Holland,
Zwitseiland, Italië en Amerika welke
reiz-en in verband met bare sLeehte gé-
zlondhey, groot'3 moeilijkheden oplever
den.
Als ifedwigi Dransfeld, een taak op zich
tod genomen was ge ,n opoffering té
'zwaar, ae.u inspanning' te groot.
Op het Int ra. Vrouwejicóngres te Ben»
lïjn in 1912, waar ook een protestante en
©en Joodschs spv -kster optouaen, werd
zliji ujiTenoodigJ voor dè. Katholieke Duit,
sche iVrouwen le spreken. Ze 'koos als on?
derwerp „Het geestelijk leven den* Vrouw"
wat op de anq qr sd enk enden groóton in
druk maakte, want z;ij bezat .ju hoog©
iriate de jgave nes woords. \fn datz!elfde
sta Wacht lalan boam!",
De beide mannen hadden' dfen goeden
Katter m'et deze opdraiéht gewis het
grootste genoegen gedaan, en d|a|ar er
voorshands niets vijandigs tel verw'.aiChtan
stond, bestond en oold geen rede® hunne
handelwijze bijzonder strafwhlardig te bea
ten.
„Er is toch niets gebeurd?,'1
„Geheurdi? Neen, niets, géén! Alleeini
groot, lang snüjhheeT rij weg." t
„Is er iemand weggereden.?." vroeg ik!
bezorgd. „Wiel?"
„Groot, lang, dik! mijnheer, met vel
van luipaalrd op schouder."
„Wanneer was dta|t.?!'
„Wanneer was'? Dadelijk als Quimbo
neem' geweer en sta w'ariht."
Dus reeds voor twee urenEk' Ijlde naaoi
de kloof terug en wekte de slapers. Zij'
varschrokken door mijn! tijding eni liielden
een klorte baraadsllajginjg. Jnct elk;ah:der. Do
driftige Boei* van 't Roer bad ons ge
heels plan vaat a|amVal verij'del'd en' het
k'wam er nu op' amp hem ten spoedigste te
volgen omi hem hulpi te brengen, als hij
zich door zjj'ne roekeloosheid) liet méde»
sleepen om! zioh' aan) de 'Zoeloe's te ver-
toonen.
De Engolscluaan' werd Wcdei; op den
Brabantm gehouden, Quinj|b!o isteeg lalchteaj
op en zoodra alles gereed w|ap, daald]en
hebben in de eerste plaats een kalmeerend
en versterkend middel noodig. MIJnhardt's
Zenuwtabtetten geven kalmte en nemen
onrust gejaagdheid en overspanning weg.
Koker 75 et. Bij apoth. en drogisten.
jtafer 'sprak vij o.p het Eucharistisch! Con
gres to Woon en. AL» leur© bad 'rij: zich .lie
woorden, gekoz'én„Al IcA-1 ik èon Ge
loof om'her.g'in tc ver iel ten, ,.el wlas mela
'zloo ik de lief ia mil bezat". Toen jn,
den were'döorlo» DuitsclJand lag ta aiel1
togen, riep iz'ij de hulp van het buitenlanlj
in, om haar sterv-ndo broeders! eu zus
ters van den houeeróoocl'te redden. Een
maand vóór 'haar dood, hield, zè nov ee®
hle'z'ieleii'dc rale ,ovor FTrauenkraft un«l
Volksnot. Ia,.'oelf heeft z'ij, bewezen Wat
Vrouw-ukracl t v irmag en dat boseffep
we éérst na 'baar Jool i
(„Centrum,") VIOLET.
DE VROUWEN IN ONZE
TWEEDE KAMER.
Het. aantal rouwelijke afgevaardigden
in onze Tweede Kamer is met twee ver
minderd. De volgende dames werden her
kozen
A. Meyer (R.-K.j, mr. F. Kafz! (Ö'.-H,),
mr. B. Bakker-N,oil (V.-D.), Joh, West-
terman (Vrijheidshonl).' S. Groeneweg en
A. de Vries-Brujns (S. D. A. R)
Niet herkozen zijn de dames S. Brons-
Vold-Viiringa cn mr., E. van Dorp.
ill'ev rouw Bronsveld, d;e wij; natuurlijk
gaarne 'jn dé fwreie Kamer hadden zien
terugkeeren, neemt thans te eeraté plaats
in op de reserve van don kieskring A'm-
stcrdaim'.
Ecu lieve zoon.
Een man van 34 jaar, die wegens het
plegen vin verschillende diefstallen in
totaal 12 jaar in de gevangenis had door
gebracht, keerde dezer dagen, kort na
het ondergaan va.n zijn laatste vonnis,
[haar de woning van zijn ouders te Arn-
lipm terug'. Alleen zijn moeder was thuis;
tijdens zijn bezoek zag de man kans om
uit een jas van zijn vader een sleutel te
lpden, een kast te openen en daaruit f155
'te ontvreemden. Met dit geld, d,at niet
aan zijn vader toebehoorde, maar dor.r
deze was ontvangen om aan anderen af
te dragen, maakte h,ij zich uit de voeten-
Hij ging naar Nijmegen en maakte
daar goeden sier, doCh, werd spoedig ge
arresteerd, naar Arnhem ovorgebacht m
in het huis van bewaring ingesloten. Hij
was nog in liet bezit van ongeveer f 70.
Do Vvader heeft nu \ee aanklacht, tegen
zijn zoon ingediend. („Vad.")
Een galante inbreker.
De vrouw van den toorieelspeler Dpflos
te Parijs, heeft een interessant avohtunr
beleefd- liet echtpaar bezit een kasteeltje
in h et boscilil van. VilloreCotterets de';
zoor eenzaam ligt, maar door de ver
zamelingen der kunstzinnige echtelieden
tot een waar museum is gemaakt. Toen
de 'heer Duflos eenige' dagen geleden zijn
bezitting bezocht, vond hij voor do deuii
een koffer staan, die tot boven toe nreti
portretten en kunstvoorwerpen gevuld
was.
Een inbreker ha.d een bezoek aan het
huis gebracht, maar zijn buit achterge
laten.
Op de tafel in den salon lag: een sohrij-
von aau madame Duflos, waarin de inbre
ker schreef: k
„Ik heb uw kunstschatten niet meege
nomen, madame, en ik wil n zeggen waar
om niet. Toen ik het huis zag, wist ik
niet, wien het toebehoorde. Ik reed in
een .a.uto voorbij, zag- het eenzame kas-
teeltjo en dacht een goed zaakj.e to kun
nen maken.
Toen ikf uwa verzamelingen' za.g', wist
ik, dat ik mij niet vergist had. Ik ben
kenner en pakte het beste in. Toen ech
ter begaf ik mij' naar een andere kamer en
stond verrukt voor de portretten der.
kunstenares, die ik zoo vaak in 't theater
en in den bioscoop bewonjerd had,. U
kunt zich mijn verbazing voorstellen. Ik
was er ontroostbaar over, dat ik de har
monie Van pw bekoorlijk verblijf verstoord
had. Ik vraag, u verontschuldiging. Na
tuurlijk blijft alles hier, wat ik reeds van
de tafels en wanden genomen heb: Ik
vraag u .slechts verlof om de twee j>0r-
tnetten van uw glorievollen naam als
aandenken mee te nemen."
T,e Rotterdam kWam dezer dagen een
dronken huisvader, bewoner van een bo
venhuis thuis; zijn vrouw wachtte hem
niet vriendelijk' op, zoodat een vechtpartij'
wij in het dal af, w]a|arin oen frissdhe bram
klaterde, wapjiann de plaats den nabm' van
KlaojrtTontein ontleend hia|d, en vaindaair
in Zuidelijkte richtin)g| vea-d'er. Toen wij1 Ide
vlaik!te( Wredkten, werden' de poppen i®
galop gezet. De beraadslagingen en daar
na de rust; hadlden een groot gëdleelto vta|m
den dag ingenotoan en de zon neigjdk)
reeds ten ondergang. 1 1
De paarden der Boeren Wapen frisoh,
de onzen; daairontogean hialdldlgn eerst kort
efeh' laibgen rit adhfcer zich, niettemin iwlals
miijh paoiol steeds voorajap. en toöuide
na een' goedj aiur niet de geripgsto ver-
venmóeienis. Anders Waal het gesteld m'et
den Brabantor. Het zw)a(re, zij het ook!
ongewoo'n krachtvolle dier Was zulk een
vlugheid niet gewoon, had een dubbele
vracht te dragen onl volgde ous sleéhts
totet de grootste inspannipg. Nog een
kWartier hadden 'waji dit tempo vol te
houden: do zoh was oudergogaaln en het
s'chemterdé reeds toen ikl de stem: van
Quim'bo veraste 3
„MljViecr, mijnheer, oah, oafli! M'jju-
heei' fern! bijl Quimibol"
Ik' hield ïnjj® paard in em liet hem inia-
deren. r
„Wat is eri£"
„Oahi Imïjhhiecer helpi Quim'bo!?, Paard
niet wil mfëeri 'loop en Engeland niet wik
meer rijd!" (Wordt vervolgd.)
I.
