NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
DONDERDAG 16 APRIL Ï925 21"» JAARGANG
V Krokodilletranen.
fëuTlleton
Tof hoogen prijs.
BUITENLAND
DUITSCHLAND
BELGIE
FRANKRIJK
NUMMER 45
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Buraaux van Redacti» on AdministratisWasisingoJ. GOES
Intorloc. Tolofoon: Rodactio en Adminiat»atia Telef. No. 207
Bijkantoori MIDDELBURG, Markt 1 on 2; Tolofoon No. 474
AboftnsmantsprQs f 1,90 par drie maanden, bij vooruitbetaling
AdvertantiSn van 1 tot 6 ragals f 0,90, elke regal meer f 0,15
Contractregeiprljs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
GROOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
WORDT GELEZEN
IN ALLE KRINGEN
De bezuinigingscommissie Rink, inder
tijd door de Regeering' aangesteld om haar
van advies te dienen bij het aanbrengen
van bezuinigingen in 't openbaar bestuur,
speciaal in de verschiRende departementen,
heeft naar aanleiding van een conflict met
den Minister van Waterstaat gemeend col
lectief haar ontslag te moeten indienen.
Van Links heeft men aanstonds dit ont
slag aangevat, om er een wapen uit .te
smeden tegen het zittend kabinet.
„De Standaard", hoofdorgaan der anti
revolutionaire partij, vestigde de aandacht
op de uitlatingen in deze van „Het Vader
land", de „Nieuwe Rotterdamsche Cou
rant" en „Het Volk".
Eerstgenoemd linksch blad schreef o.m.
(hoofdblad van 6 April j.l.):
„De Regeering wil dus de noodzake
lijke bezuiniging op het veel te kostbare
regeeringsapparaat niet, na eerst er
op gestoft te hebben, dat daaruit ette
lijke millioenen te halen waren. Voor
een bezuinigingsministerie nog, al
vreemd, maar zullen de State.n-i
Deneraal zich daarbij nu maar kalm
neerleggen? Wij hopen en weten van
beter."
Het Rotterdamsche liberale orgaan
schreef in zijn nummer van 6 April
(Avondblad D) dat:
„deze ontslagaanvrage voor de Regie
ring yerre van aangenaam moet zijn,
want zij bevat op het beleid der Re
geering een vernietigende critiek. Dit,
zoo zegt zij, spreekt te sterker, omdat
de commissie geen politiek karakter had
en samengesteld was uit mannen van
allerlei richtibg en partij. Zij kende
geen ander doel, dan bezuiniging, in
het openbaar bestuur -aan te brengen,
waar die maar mogelijk bleek. De Re
geering' stelde de commissie aan. De
Regeering die „naar buiten den schijn
opwekte, als wilde zij niets liever» dan
tot ernstige bezuiniging geraken."
Ten slotte bracht „H,et Volk" in onver
sneden S. D. A. Peeschen tongval het vol
gende naar voren
„Hjermee is dit roemruchtige bezui
nigingskabinet in zijn ware gedaante
aan de kaak gesteld. Inbakken op het
volksonderwijs en de ambtenaarssala
rissen is de eenige soort bezuiniging'
waartoe het bekwaam is. Maar de effi
ciency, de werkelijke nuttige en eko-
nomisclie bezuiniging- doorvoeren, waar
toe de door haar zelve benoemde kom
missie haar den weg wees, daartoe is
deze regeering' onbekwaam of onwillig.
In schadelijke krachtpatserij haar ge-
weldenaarslusten botvieren, heele volks
groepen onnoemelijk leed en nadeel toe
brengen, dat kan zij. Maar het moei
lijke werk der echte bezuiniging, ae
intelligente reorganisatie der staatsdien
sten, waatvan ons verkiezingsprogram
spreekt, ho maar, dat is te min voor
hare aandacht, dat maakt geen groot-
scheepsch rumoer, dat maakt geen ver
kiezingsspektakel, daar kan men in
Hoofddorp en elders niet op poehen,
daar is de reaktie niet mee gediend, ,dat
ligt niet op den Weg van dit reaktio-
naire kabinet.
Het ontslag der koipmissie-Rink is 't
scherpste vonnis, over het zoogenaamde
bezuinigingskabinet-Ruys-Colijn uitge
sproken."
„De Standaard" acht al deze f anfaron-
nades in hooge mate misleidend voor „the
man in the streef'. Immers, wat is ten
slotte die departementale bezuiniging, die
„echte bezuiniging" over welker misluk
king do bovengenoemde linksche organen
krokodilletranen vergieten, als men haar
op» dt keper beschouwt
De kosten van de departementen, die
voor 95 o/o personeelskosten zijn, kunnen
naar de samenstelling in 1913, vermenig-
.49) —o-
„Dus verveelt Marobod nu reeds d|p
•gunst, die hem 'n rustige woonplaats bin
nen Ravenna;'s muren» verleent.?'1 VToeg
de veldheer, i
„Meer nog zijn vrouw," antwoordde d|e
lhandel(a|ar„de trotsehe Racfegonde kar:
het hem niet vergeven, dat hij een heer-
schappij verloor, wrarou vóór hem geen
•Crennaansehe vorst ziel? beroemen kon.
„Nu, dan mjag hij beproeven haan
terug te winnen," merkte Drusus lachende
Wijn, terwijl hiji 'speelde met den gouc(/en
greeep van het zwpard, dat van zijn
schouder afhing, i
„Te verstandig is hij om zu'lifc een
dwaze gedachte te koesteren; het Teven is
hem dierbaarder d|»n een roemvolle dood.",
„Ik had zulk een ontknooping usiet
.verwacht, toen ik de dra'dten spon, die
hem' ten verderve zouden voeren. Een air
der heeft zijn stoel ingenomen en geringer
dan ooit is onze hoop, onze adelaars
over den Danubius te dragen. BibuTus
'i» mij te slümi af geweest.-'
„Nog acht ik het spel niet verloren,"
sp/ajk de bandelaar; „niet lang zullen
vuldigd met het indexcijfer, dus omgere
kend naar den huidigen toestand, ge
steld worden op f 1.400.000, zegge vier
millioen vier ton. Zij bedragen inderdaad
5 millioen 4 ton.
Wil men dus de uitbreiding van dezen
dienst wegnemen en hem terugbrengen
tot den toestand in 1913, dan kan men
hoogstens tot een bezuiniging, komen van
1 zegge één inillioen. Men zia de
jongste rede van Minister Colijn in de
Eerste Kamer gehouden.
Ziedaar nu,- zegt „De Standaard", de
ettelijke millioenen, waarop de Regeering
zou hebben gestoft.
Ziedaar de „intelligente reorganisatie",
waarvan „Het Volk" spreekt.
Men doet goed, dit cijfer te onthouden.
Het toont duidelijk de waarde van het
nieuwe relletje, waartoe de ontslagaan
vrage van de commissie-Rink wordt mis
bruikt.
Inderdaad, en het Anti-revolutionaire
hoofdorgaan deed goed werk met die be-
zuinigingakwestie in betrekking tot de
commissie-Rink tot haar juiste proportie
terug te brengen.
Men zij dus gewaarschuwd tegen den
tijd dat de linksche verkiezingspropagan
disten het land zullen rondtrekken en
voor de kiezers hun krokodilletranen zul
len uitschreien over hetgeen de commissie
Rink van Regeeringswege moest ervaren
en over het ten grave dalen van_„de echte
bezuiniging", n
De Presidentsverkiezing.
't Zij al dan niet persoonlijk door Wil
helm beïnvloed, maar de 78-jarige Von
Hindenburg, die zich heeft laten vinden
voor de caudidatuur van het president
schap, is een ledepop in de handen ecner
partij die nog steeds droomt van het her
stel van Wilhelm van Doorn op den Duit-
schen keizerstroon.
Dit herstel nu wordt door allen, die 'het
wèl meenen met Duitschland, gevaarlijk
geacht voor den Europeesehen, ja, den
wereldvrede.
De Berlijnsclie correspondent van „De
Tijd" staaft die meening met aan te halen
uit de „Diplomatieke Akten van net mi
nisterie van Buitenlandsche zaken" wat
keizer Wilhelm indertijd bij1 de rapporten
over de te houden eerste Vredesconferentie
te 's-Gra.venhage aanteekende
„Persoonlijke geprikkeldheid kleurt zijn
glossen- Zijn taal gaat, om zijn eigen
woorden te gebruiken, die berucht zijn
geworden, tot „in die Gosse" (straatgoot).
Bij een bericht over uitlatingen van den
Russisclien ministen van Buitenlandsche
Zaken Murawief kantt.eekent hij: „heller
Rlödsïnn" („je reinste onzin") en „Dal-
dorf" (Meereuberg). En bij de idee, om
'een bepaald percentage vast te stellen,
waarboven do. bevolking der lauden niet
onder de wapenen mag worden geroepen,
schrijft de keizerlijke hand: „Wenn er
mir das anbietet, sehlage ieh ihn hinter
die Ohren!" („Als hij mij dat aanbiedt .sla
ik hem om de ooren").
Trots alle intriges kwam de conferentie
toch' tot stand. Geen enkele mogendheid
wilde den tsaar voor het hoofd stooten.
De samenstelling der Duitse,he delegatie
was zeer ontactvol. Een der gedelegeerden
was namelijk professor van Stengel uit
Mpnehen, die kort te voren een scherps
brochure tegen de vredesidee had gepubli
ceerd. Men' wees er den ketoer op, maar
deze had er lak aan en handhaafde de
benoeming.
Het serviele Duitsehe ministerie van
Buitenlandsche Zaken onder Bülow en
Hollstein stond natuurlijk geheel aan den
kant van den keizer. Bij een rapport iv au
Bülow, waarin gesproken wordt over u»
gedachte van een vredesbureau, die ge
ventileerd werd, kautteekent de jnouareh
de Mark'omannen de heersohappij' djes
vreemdeliings duld(pp."
„Maiar baanden hem de grooten dfes
tends niet zelve den weg na,ar «Jen
troon'.?'-'
„Juist uit dit verraad zal nieuw on
heil' ontspruiten. Niet licht zal Kjatwalda
degenen vertrouwen, die djen vorst van
hun eigen, roemvollen stam, prijsgaven,
en daprom zal' hij buiten het land 'djen
steun zijner macht zoeken. En daarbij!
heeft hij nog vijanden uit liet stamhuis
van Mprobod."
„Heeft hij niet een kraehtigen steun
in zijn behuwdvader.?, Onlangs heeft hij
dezen bijgestaan op een tocht tegen de
Kattenzou Bibul'us aarzelen, als het
er op ajankwam, de heerscjahappty van
zijn behuwdzoon te verzekeren!?"
„Dan moet men den koning der Mir-
komannen van deze hulp bsrooven."
„Hoe ware dp,t mogelijk'?,"
„Zij moeten met elkander ia onmin
ruiken."
„Mapir het middel!?. Gij weet hoe heilig
den Germanen de mjapgsctohaji ia; zij
sluit de hecihtste banden."
„Vuur doet ijzeren ketens springen;
stook een vuur tussdoben hen apji gjï
van weerskanten H'ettert de speer."
„Ik begrijp u niet, wat zou ik daartoe
„O herlich, Vorstand Frau von Suttner?"
(„O, fijn, voorzitster Mevrouw Von 'Sutt
ner") (de bekende schrijfster van „Die
Waffen nieder") en vat dan bij het .slot
van het rapport zijn gevoelens over^ de
vredesconferentie aldus samen:. „Die Kon-
ferenz-comüdie maehe ieh mit aber den
Degen halte ieh zum Walzer au der
Seite". („De eonferentie-comedie maak ik
mee maat mijn degen houd ik hij den dans
op zijde").
De ontwapeningsgedachte bleek op de
conferentie als onpraktisch. Maar zeer
praktisch was de gedachte vau Amerika,
om de onschendbaarheid van het privaat
eigendom op zee tijdens oorlogen te doen
verklaren. De leider der Duitsehe dele
gatie, graaf Munster en Biilow waren er
voor. Maar de keizer wist het beter en
verklaart lapidair: „1st straeks gegen
unseren Vorteil". („gaat recht tegen ons
voordeel in"). Natuurlijk boog niet alleen
Munster, maar ook Bülow.
Van zeer groote beteekenis was do
kwestie van een permanent hof van ai-
bitrage. De genoemde Duitsehe staats
lieden waren er allen tegen. En Hollstein
speelde het zelfs klaar, dat er een tele
gram naar graaf Munster werd gezonden,
met de opdracht, dat hij tegen zulk een
hof moest stemmen. Terecht seinde Mün-
ster direct terug, dat dan de conferentie
direct uit elkander zou springen. Berlijn
deinsde daarvoor terpg. Bülow dorst dat
niet aan, en na lang dralen, sloot hij' zich
aan bij het standpunt van graaf Münster.
Hij zond een lang rapport naar den kei
zer, die in Kiel vertoefde, om zijn nieuw
standpunt te verdedige». De mondrch is
boos en spreekt van „den albern Streich
eines traumerhaften Knaben". („de dwaze
streek van een droomerigen jongen")
Maar wat dan volgt, i,s wel het af-,
ziclitelijkste, wat uit de pen van Wilhelm
II bekend is geworden: „leb habe in
Wiesbaden versprochen, dem Zaren zu
einer befriedigenden Lösung meine Hilfe
augedeilien zu lassen. Daniit er sicli nicht
voi' Europa blamiere, stimme ieh dem
Unsinn zu. Aber werde in meinor Praxis
auch fiir spater mich nur auf Gott und
und mein scharfes Seliwert verlassen und
berufen. Und sch....auf die ganzen Be-
schlüsse!" („Ik lic,b te Wiesbaden oen
Czaar beloofd hem tot een bevredigende
oplossing mijn hulp te verleenen. Opdat
hij zieh niet voor Europa blameere stem
ik in den onzin toe. Maar in de praktijk
zal ik mij op God en mijn scherp zwaardi
blijven beroepen. En st....op al de beslui
ten").
De Duitsehe mannen, die de actenl
uitgeven spreken ter dezer plaatse van
de „unerreichte Hasslichkeit der kaiser-
lichen Ae usserung" („de onovertroffen
hatelijkheid van de uitingen des keizers").
De man, die dacht, steunend op zijn
scherp zwaard, zich tegenover heel een
wereld te kunnen plaatsen, mag zich
waarlijk niet beklagen, dat hij zijn troon
bij zijn frivool en verwaten spel heeft
verloren.
Beklagen kan zich alleen het Duitsehe
volk, dat zich vol vertrouwen liet leiden
door een man van zulk een formaat.
Zulk een man mag nooit meer op -den
troon komen.
Het Duitsehe volk moet en is dat
verplicht tegenover heel de wereld
den stedehouder van dezen man, den
ouden Hindenburg, een verpletterende
nederlaag bereiden.
Anders kan het heusoh wel verdwijnen
uit de rijen der volkeren, die vrede >en
rust willen. Het is dan maar beter, dat
het verdwijnt in de oud-Germaansche oer-
bosschea en offers gaat opdragen aan
Wotan, desnoods dan maar onder leiding
van Wilhelm II.
Na Hindenburg heeft ook Marx tot
de Duitsehe kiezers een manifest gericht,
waarin hij zegt: De grondslagen van de
sociale gemeenschap des volks «ijn m.i.
kunnen doeni?" 1 i 1
Om de lippen van den kandelaar
speelde eeen sluwe lacjoh. f
„Hoor, wat uw -knecht tot het verderf
van dien barbaar verzon," sprak' hijllang-
za|a|m. „Waar is het, de Germiaan bocht
trouw a|an maagschap, maar hooger staat
bij hem- de vfekkelooze naam' van zijjn
huis; die schande brengt ondier zijri
dak, vindt geen vreQte meer san ziju
haprd. Dan wordt die vader rechter over
zijn eigen zoon. Laia;t Katwalda de eer
zijns behuwdvaders bevlekken en uit die
haili yan den koning der Hermundïiren
klinkt de oproeping der schilden.'"' 1
„Verder?."
„Bibuilus heeft slechts ééne dochter, do
gemalin yam den koning der Markoman-
nen. Kuisch als een Vestpialsche maagd
behoedt zij hare eer gelijk de djalpperste
held der Germanen zijn schild; Elke
oneer, die liajar zou treffen, zou in haar
vader een grimimigen wreker vinden. Ge
lukt het .ons, .Kaiwaldn door vreenvto be
koorlijkheden van zijn vrouw weg te
lokken, dan neemt Bibulus zelf uwe zaak
ter hand, geloof mij!" - G
Verrast bleeefl Drusus stjaan en ves
tigde zijn oog op den han:d|el|ap.r, die
met loerenden blik!' de uitwerking zijner
woorden op het getopt van den veldheer
vrijheid van, personen en plicht jegens ae
gemeenschap. Binnen dit kader mag het
geen enkelen persoon en geen .groep ver
boden zijn, in volle vrijheid zijn gods
dienstige belijdenis te volgen. De Duit
sehe grondwet, waarop de rijkspresident
den eed moet afleggen, toont als weg
het oude zwartroodgouden symbool der
groot-Duitsche eenheid en als doel dc vrij
heid van 'Duitschland en de medewerking
van dit vrije Duitschland aan een geluk
kiger E uropeesche toekomst.
Het manifest eindigt aldus: Mogen de
vrijheid en de zedelijke plicht over alle
belangen en partijen heen tot belijdenis
van het heele Duitsehe volk worden. Aan
het bereiken van dit doel mede te werken
is mijn algeheel streven, waar ok de wil
en het vertrouwen des volks mij plaatsen.
BERLIJN. In zijn te Koningsbergen
gehouden rede heeft Marx Dinsdagavond
o.a. het volgende gezegd: Uit volle over
tuiging- heb ik steeds verklaard dat ten
gevolge van de ongunstige geografische
positie van Duitschland. vooral ha het
verliezen van den oorlog tegen een wereld
van vijanden, de buitenlandsche politiek
in. al onze politieke overwegingen en be
slissingen op den voorgrond moet staan.
Zeer velen in Duitschland spreken in dien
geest en toch handelen zij alsof wij ons
bitter weinig om het buitenland dienen te
bekommeren. Onze nationale eer vereisc,ht
niet, dat wij den schijn verwekken, een
macht te bezitten, die wij in het geheel
niet hebben. Het is dwaas, met de sabel
te rammelen, die wij niet bezitten en het
is bespottelijk, door groote woorden, waar
achter noch kracht noch macht schuilt,
het achterdochtige buitenland steeds wan-
trouwender te maken- Onze vaderlands
liefde moet gepaard gaan met verstand
en daarom moet het doel van onze bui
tenlandsche politiek de goede verstand
houding met onze gewezen tegenstanders
zijn. (N. R. Ot.)
ERANKEORT a.d. M., 14 April.
(Hart. N. R.Ct.) Ondanks alle berichten
die het tegendeel melden, verwachten de
republikeinsche partijen dat de overwe
gend katholieke bevolking van Beieren
veel meer stemmen op Marx dan op Hin
denburg zal uitbrengen. Het orgaan van
de Beiersche katholieke arbeidersbonden
schrijft reeds in dien zin.
P öiiner.
Ernst Pöhner, de gewezen hoofdcommis
saris van politie te Munchen, die Maandag
j.l. bij een auto-ongeval om het leven is
gekomen, heeft een tijdlang in de Beier-'
sche politiek op den voorgrond gestaan.
Zoo was hij een trouwe steun van de
reactionaire politiek van "Von Kahr. Hij
verdween weldra van het tooneel om weer
te verschijnen toen Hitier op 8 November
1923 door een staatsgreep aan de macht
trachtte te komen. Een oogenblik is
Pöhner toen- nog Beierseli minister-presi
dent geweest. In het proces-Hitier werd
hij tot 6 maanden vestingstraf veroor
deeld. Na 3 maanden werd hij begena
digd. Pöhner. die lid was van de volksche
groep in den Beiersehen Landdag, was
onlangs overgeloopen tot de Duitsch-natio-
naien. (N. R.Ct.)
üc Paaschdagen te Berlijn.
Het mooie weer had met de Paasch-
dagen heel Berlijn naar buiten gelokt. De
stadsspoor alleen vervoerde honderddui
zenden' reizigers. De directie van de tram
llad tot den laatsten wagen toe ter be
schikking gesteld, een voorbeeld dat de
autobusondernemingen hadden gevolgd.
Druk werd ook gebruik gemaakt van de
plezierbooten op de Spree, de Havel en
de Wannsee. Er zijn enkele verkeerson
gevallen gebeurd, waarbij eenige personen
lie£ leven hebben gelaten.
.poogde te lezen.
„Welke demon blies u zulk een boos
heid in?" vroeg hij-.
„Nu, is het piijan niet slim verzenteen
gebieder!?" grinnikte Venturius, terwijl)
hij zich de dorre handen wreef.
„Ja, zeer sluw, een Sempronius Gralc-
chus waardig. Gij zoadt een voortreffelijk
koppelaar in Rome zijn, mhar hier werkt
gij niets uit. Gij weet niet, hoe streng
oöB de mannen vjap dit volk de zeden,
in eere houden."
„Hm !het is licht te beproeven. Reeds
menigeen hunner spotte met den wijn eer
hij! zijn genot kende, erf hebben niet
zelfs de Germanen reeds geleerd? ons
druivennat te prijzen'?"
Drusus keerde zieh om -en keek pein
zend na/ar de zaolit kteterendfe broiJ,
waaruit juist dp tuinman een lórnik wa
ter schepte om de blóémbn van den hof te
begieten.
Zwijgend wachtte .Venturius tot gene
het gesprek weder zou opvatten.
Na( een poos keerde de velHIheer zich
Ijapgzltem' naar he-mi om'. „Gewis hebt gi|
uw listig plan reeds verder uitgespon
nen," sprajk! hij;; „hoe denkt gij', dat) het
zou kunnen gelukken!?,"
Zegevierond begreep de hahdjelja|ar, dat
hij den Cesar gewonneia hla|d, dbdh' hij1 wist'
De Ministercrisis. Vanderveldfl
hij Van Caowelaert.
Dc 'Antwerpsche redacteur van „De
Maasbode" meldt d.d. 15 April:
Vandervelde, die gelijk men weet van
den koning de opdracht heeft ontvangen
een kabinet te vormen, heeft vandaag een
bezoek gebracht aan Antwerpen waar hiji
een onderhoud had met burgemeester Van
Cauwelaert.
Hij stelde voor een kabinet te vormen
van socialisten en katholieke democraten.
De heer van Cauwelaert heeft ver
klaard, dat hij vasthoudt aan het besluit
der rechterzijde volgens hetwelk de heele
katholieke groep bloc zal vormen ten op
zichte van alle beslissingen, welke zullen
getroffen worden.
Na dit onderhoud is burgemeester van
Cauwelaert onmiddellijk naar Brussel ver
trokken om met het bestuur der rechtsche
fractie besprekingen te voeren, waaruit
men zou mogen opmaken dat de onderhan
delingen tusschen Katholieken en Socia
listen niet afgesloten zijn.
De heer van Cauwelaert denkt er niet
aan een ministers-piortefeuille te aanvaar
den, daar liijdit niet vereenigbaar acht
met het burgemeestersambt van Antwer
pen.
Gedenkteeke.n te Zeebrngge.
De regeering heeft het offieieele pro
gramma voor de onthulling" van het ge-
denkteeken te Zeebrugge, dat op 23 April
zal plaats hebben, vastgesteld en gepubli
ceerd. Aau deze onthulling, die door Kp-
ning Albert geschiedt, zullen verschei
dene hooge Engelsché en Belgische auto-
reteiti^ benevens een afdeeling der En-
gelsche marine, o.m. 30 officieren en 250»
manschappen der expeditie, deelnemen.
Er wordt in alle Belgische Katholieke
kringen, op initiatief van pater Martial
Lekeux, die, tijdens den oorlog, afficief
was bij de Belgische artillerie, geld inge
zameld met het doel, nabij den Ijzer, een
reusachtig, 25 meter hoog kruisbeeld op
te richten ter herinnering aan de duizen
den aldaar gesneuvelde soldaten. Als
plaats voor de oprichting van dit kruia
heeft men de beruchte loopgraaf van den
Dood (Boyau de la Mort), nabij" Dixmui-
den, pijgekozen. (N. R. Ct.)
Onbekend gebleven personen, vermoe
delijk anti-Vlaamsche fascisten, nebben,
naar onze correspondent te Brussel meldt,
den gevel van de woning van prof.
'Seharpé, te Leuven, met een chemisch pro
duet bestreken en den volgenden avond!
een bom in de brievenbus van den
Vlaamsehgezindcn hoogleeraar gestoken.
Door de ontploffing werd de deur zwaar
gehavend, maar, gelukkig, niemand ge
troffen. (N. R!. Ct.)
De Kabinetscrisis.
Nadat Briand zijn opdracht tot vor
ming van een kabinet niet heeft kunnen
volvoeren omdat hij stiet op de weigering
van de geünificeerde socialistische federa
tie, is aan Fainlevé de opdracht verstrekt,
die met een aantal politici besprekingen
heeft gehouden. De socialistische groep
heeft beloofd Fainlevé te 3teunen.
PARIJS, 15 April. (HAVAS). Nadat
de socialistische groep van her kartel be
loofd had eendoor Fainlevé gevormd!
kabinet te stemmen heeft Painievé presi
dent Doumergue medegedeeld, dat hij do
opdracht om een ministerie te vormen,
aanvaardt.
Caillafix is naar Parijs ontboden.
Een Fraasek-Duitsek verdrag.
Te Parijs is Paasch-Maandag een
Eransch-Duitsch-grensverdrag ondertee
kend dat n.l. de grensstationskwestiesi
regelt, en voorziet in zekere gemakkelijke
grensbepalingen aan den Boven-Rijn voor
namelijk betreffende de Rijnseheepvaart.
zijn blijdschap verstandig te verbergen,
„ïk! ben voornemens binnen weinige da
gen zelf! met mijfie kneehteit n,a|ar bet
land der AJiarkbiganneM te trekken. .Voor
weinige weken is 'den koöing een' zoovl
geborenkon liet niet een njapleidilng1
zijn, hem een geschenk te zenden wi hem|
van uw gunst te verzekeren?"
„Indien het mijne oogmerk'eu bevor
derlijk kon zijn, zou ik niet karig zlijïft
Doch wie spreekt er borg voor, dat de
Goth geschenken van mij iataMneem®'
„O .'twij'fel daar niet aan," laohta
iVenturi.us; „ik ken deze Germane»! Zijj
stellen hoogen prijs op een ros en een'
kostbaar zwaard en kennen géén grootee
genot dan voor hunne vrienden met een!
rijk gevulde schatkist te pronken."
„Mapr hoe zal' uw doel daarmedle be
reikt worden1?"
„Met de overhandiging ivr geschenk'ert
heliast gij een welbesprjaakten edele, en
gij doet hem vergezellen door een schoona
dienstmaagd, djie u geëigend sdliij'nt voor
de taak! die wij haar opdpagen. Zij) bijl®)
ris g,ast in den Koningsburg, terwijl iki
in het land rondreis enj kan mij( wed(^r-
huiswaarts vergezellen. Aan haar moeten'
wij het dan overlaten den kjbfoolp tel
Heggen, dien het zwaard moet d(porJ
haÜEken.i' (Wordt vervolgd.)!
t
