Aipstinus Josep'nus
IWfEUWE ZEEUWSCHE COURANT
ZATERDAG 21 FEBRUARI 1928
71
a
t
q|
J
d'
M
d
tl.
ra
39
tej,
zit
ie;
da
ga -
sa.
vi<9
Bel I
«la|
jZ.ui'
O n
Nae,
Ver'
"VVa;
Onn
Wel
Ze
In
Acli
Te I
Om
Of..
AchJ
Te I
Ook j
Als
Maar
Ilem.
Die a
In u.'
O, tl I
Want
Dat .1
Hij r<
Acli,
Wat 1
Doch
nirti nadat fa onder grooteri bijval zifai
vioolconcert ten einde eesp3eld bajd, met
de klomp versohoen. waaruit hij een mju,-
ziekinstrument vervaardigt had, was een
ieder ten noogste verba/isa.
Nu speelde hij in wondere tonen op zijn
klomp de „Terugkeer van den reorout".
Zijn spel schilderde hot geluk, zich weet;
vrij to gevoelen, de oehzapta reis, dó
aankomst in het '^booitoVand, het waier-
zden «ter verloofden
Alle toehoorders waren vol b'ewionrie-
riiig en de dames in de loges wjarp-enf
Baganini bloemen toe. Tenslotte kon Pa-
ganini aan zijn jeugdige beschermelinge
2000 francs acchenken. Hij wilde haar
ook den „vioolklomn-" geven. Een ver
eerder- kocht deze echter voor 6000 frs
Over den dans.
Wij lezen in het weekpraatje van ,,De
Maasbode" van 15 Februari:
De economie lijkt ons een obscure we
tenschap, als men haar beziet ouder het
licht van de dingen van den dag.
Nog altijd heerseht onder ons een
angstige malaise in zaken, die eerder Ie
verslechteren dan te verbeteren schijnt.
Er is geen koopkracht meer, in zaken
wordt niets omgezet. Nijvere burgers be
trachten de grootste zuinigheid om het
hoofd boven water te houden.
Groote zaken, die vroeger zoo bloeiend
sn welvarend schenen, verdwijnen, de een
na de ander. Stand en gevestigde faam
spelen geen rol meer.
Om zich heen leest men maar van)
algeheele uitverkoop en liquidatie wegens
opheffing
Heele ritsen van winkelhuizen staan
hopeloos leeg. Ondernemers durven de ge
vraagde huren niet meer aan.
Maar anderzijds ziet men nieuwe ea-
fé's, restaurants, lunchrooms, bar's en bo
dega's als uit den grond verrijzen, de een
i -al luxueuser ingericht dan de andere.
De een is nog niet geopend met pracht
en praal van versche bloemen, of weer een
ander kondigt zijn aanstaande vestiging
aan.
Thuis breken de menschen zich het.
hoofd: „hoe zullen we eten, hoe zullen we
nog drinken?" en buiten op de straat lok
ken ons de meest modieuse en mondaine
eetgelegenheden aan, alsof er niet betaald
behoeft te worden en alles gratis verstrekt
wordt.
Voor de vensters in glanzende vitrines
staan de smakelijkste schotels, als stil
levens opgemaakt, apetijtelijk geëtaleerd
en thuis wordt de bakker niet betaald en
begint de rekening van den slager beden
kelijk op te loopen.
Men drinkt zijn koffie, men eet z'n
hapje geaccompagneerd met een strijkje,
dat voor het meerendeel al in een Jazz
band is omgezet, en dat blijkbaar de be
doeling heeft om den bezoeker onder de
meest opwindende muziek, of het helsche
lawaai, dat daarvoor doorgaat, zijn kn-a-
gende zorgen te doen vergeten.
Maar de muziek, t<^ matinee en des
avonds, schijnt nog geen verdoovingsmid-
del genoeg te zijn.
Nu is er nog de dans bijgekomen.
Dancing-tea voor den loopenden dag,
dancing-cabaret voor den avond en nacht.
Paleizen van weelde, exotisch gedeco
reerd, fantastisch geïllumineerd. Hooge
aulrée e, dure consumptie, 't Baart geen
zorg, zelfs de concurrentie doet geen
kwaad. Er is altijd nog plaats genoeg
veor meer.
Banken springen, groote maatschappijen
staken nun betalingen, kooplieden gaan
over den kop, de lijst der faillissementen
wordt aldoor langer.
Geen noodmen zingt, men springt,
men danst, men drinkt en eet, de daver*
van muziek en Jazz-band doet den dag
van morgen vergeten.
Eerst was 't de bioscoop, die ons langs
da projectie op het doek al deze levens
geneugten deed ontdekken.
't Leek ons fantasie, of een enkele
weerfhts van het verborgen weeldeleven
der groote wereldmetropolen.
Dat kon ons niet gebeuren, wij die van
den vroegen morgen tot den laten avond
werken moesten voor het dagelijksch
brood.
Wij voelden er ons ook te Hollandscn-
solied voor om op te gaan in een leven
van louter pleizier.
Eens in 't jaar een kermis, en toen wij
tot de kennis der beschaving kwamen,
oordeelden wij dit al een ongepast ver
maak.
De kermis wordt afgeschaft. Maar nu
is opeens heel het leven rondom ons heen
een permanent Carneval geworden.
Een gemaskerd bal, waar wij achter de
maskers der potsierlijkheid onze zorgen,
onze wanhoop bijna-, trachten te verber
gen.
Dc weelde-fantasie van de film is nu
realiteit voor ons geworden, wij hebben
ons zoo lang vergaapt aan den schijn, dat
wij nu van de werkelijkheid niet zat kun
nen krijgen.
Wij hebben geen werk, maar zoeken
het genot.
De vreugde is geen ontspanning meer,
de genieting zelf is het leven geworden.
Het leven dat is de lach, maar de lach
van den armen paljas.
aan het hedendaagsch geslacht gaat
het woord van den wijzen Prediker VI, 7
in vervulling: ,,A1 de arbeid van den
mensch is voor zijnen mond, maar zijn ziel
wordt niet verzadigd.
De dochters van Sion.
De „Volksmissionaris", het prachtige1
tijdschriftje ïer Paters PvedetaptoristaSa
te iRoermoiil, verhaalt»
Het jodinnetje, ie- heldin van dit kleine
verhaal, woonde als dienstmeisje bij, een
rijke Joodsehe familie in de Salohio'ns-
Islraat te Keulen.
Het was 'haar opgevallen, dat, yranneor
er gasten waren geweest, tot heel laat,
feielfs tot diep in ren naohit.„zij altijd nog
bet dakvenster van heit huis aan aein over
kant verlicht 2,Tg.
Als eefi echte doahler van Eva werd zij
natuurlijk erg geprikkeld aoor niemvs-
gierigheid-
Eiken dag kon zij een jongen man, voor
bet uiterlijk een eenv.ottdio. werkman, oaai'
zien in- en uitgaan: „Zou. die", zoo Jacht
fele, „eiken nacht zoo Laat opblijven? En
wat voor geheimzinnige bezigheden mfifS
Wij dan wel le verrichten hebben tot in
bet holle van den nacht?"
Op zekeren dag trof ze den werkman
toevallig op straat aan. esn nu', tiaar
nieuwsgierigheid niet kunnende bedwin
gen, vroeg izij heet ongekunsteld.
„Mag is ,11 eens iets vragen? Waarom
laat ge toch in het huis tegenover ons
lederen nacht tot één, twee uur tiet licht'
aan?''i
De aangesprokene, lot dan toe een een
voudig schoenmakersknecht, zou jgenmaal
alls „'Vader Kolping", ai stichten van de,
GSeiztellen-vereeiiigingen, beroemd en ge
regend worden in zijn vaderland en ver
daarbuiten.
Hij was in 1813 bij Keulen geboren. Als
Scboenmakersknec'ht unlocst hij 'Zelf in zijn
onderhoud voorzien; zoodoende leerde hij
al cLo ellende en gevaren van net geztellen-
ieven, vooral in de groote stenen, Kennen,
door eigen onJervindins. En zijn edel
fart zocht naar middelen, otei in do
treurige toestanden verbetoiing to bren
gen. Het beste, krachtigste middel om
Öjh stand- en lhtgenoocan op te heffen
en te helpen, leek hempriester te wor
den. Doch hoe zou hij, arme werk'teian.
bet zoo ver brengen?
Hij betrouwde op Gons Lultjj en zlette
zijn plan door .met taa:"» vol.iaroine.
ondanks tallooze bezwaien, ondanks dui
zend offers en ontberingen.
f.n de stille Salomon ast raa'. van Keulen
buurde hij enk die penningen eieK
allere'nvoudigsl dakkamertje, om zfch
daar onges'oord te- kunn-n wijdlen aan
God en zijn siu li.*. Daar zat I ij dlan, do
drie-cn-twintigjarige, tot diep in den nacht
bij den flauwen schijn van een olielampja
of zelfs bij het licht een er k-drs, dapp*r
te worstelen met Latijn en Grieksch.
Ziedaar dan geheel het gehokn van het
dakvenster in de SaJotnonAstraaj.
Eenvoudig deelde de jonge Kolping zijn
geheim aan zjjn oprechte omdervraao.steit
te-ede en 'hij besloot: „Katholiek priestea
wil' ik worden, en om nu w,at eerder Idaab
te tanen, want ik bpn al wat ouder, moet
ik wiel de nachtelijke uren gebruiken om'
te studeeren. 'Dat is nu lat gahirijmizinny
werk. waar ik des nachts mee beaig ben".
Die ongekunstelde nie-icd' -elinp mfakte
een diepen iimruk cm -net gemoed \itji het
inejsje.
„Maar, als het alleen uw godsdienst is,
die u tot zulke op off-ringen brengt, dan
moet ik Jut toch heel erg bewonderen",;
:zxx> antwoordde zij.
„Mag ik iu. .nog eens wat vragen hield
zjij aan. „Al lang voel Jk mie tot Aart
Katholieken go-ritenat wérkelijk gatrok-
ken. -Maar als ik daarnaar vraag in de
familie w'aar ik dien, dan krijg ik gean
antwoord. Wijs mij toch gens, hoe ik er
meer van kan ï-oren".
„Dut kan Jk u heel miakk'elijk", was
hot slagvaardig antwoord van Kolping*,
die Wij was, zijn zielenijver reeds pui te
kunnen toonen, „|k zal u een catechismus
bezlorgen, waaraan verklaringen en toe
lichtende voorbeelden zijn toegevoesö".
Spoedig ontving het schrandere jodin
netje den catechismus en verdieptg zich
nu Maak inf de ijverige studie van die
Katholieke «eloofsleer. Da.t tooefc .tvterd
'haar 'trouwste vriend. Ieder oogenblik,
dat fa in- oc keuken kon uitsparen van
haar- werk, benutte zij olm. er in ta lezen,
Gp 'ziekeren dag komt mjevroiuw* onver
wachts da keuken binnen en betrapte hare
gedienstige geheel verdiept in haar lec
tuur, Zij .ontneeam haai- het boek en ziet
tok haar groote ontsteltenis, dat het een,
boek is over de Katholle laar,'
Het kwatm! tot een hevige voord en wis
seling en het slot dezer keukenscène was
het verontwaardigd besluit van mevrouw
dat het dienstmeisje op staanden voet het
huis had te verlaten.
Ons Jodinnetje, zoo opeens het treurig
slachtoffer geworden van haren heifaenl
jjver in het zoeken der waarheid, zorgde
er voor, des avonds iiaren raaiislman te
ontmoeten en hean het wedervaren mee te
doelen.
Met innig modelijden aanhoordle Kol
ping haar verhaal! en toonde zijn spijt over
het ongeluk, dat zijn aim3 cateahidmjas
over haar gebracht had. Maar hij was
toch te zeer een man van geloof, dan
"dat bij in rijt voorval' niet die leiding
eerbiedigde pn aanbad van Gods Voor
zienigheid, ajc hare uou.we dienaren en
dienaressen nooit verlaat:.
Do toekomstige vromé Driester on ijve
rige s'rijder voor 'is zlaak van God: wist
dan ook txooriw ooraen genoeg te vindan,
om bet mieisje op te beuren,
„Voor degenen, die God liefhebben"
lioo ijktmoedigle hij haar „en Heurt in
oprechtheid des harten ibak'en, gedijt allies
ook'de felste tegenslag len fa-ede- En 'I.
kan best gebeuren, dat uw toestand, dia
er op 'het oogenblik zoo duister en treurig
uiitttftet, juist het begin is van een veel!
betere toekomst voor ,u."
In dit blijmoedig vertrouwen word Kol-
piing nu juist niet gesterkt door het feit,
dait zijn 'beschcnnelingeu, die hij naar een
katholiek „Tehuis" voor meisje» stuurday
vriendelijk maar b* dist werd afgewezen.
Maar 'hij ziocht nu elders hulp en vond die
bij eenige goede menschen, dia hem will
den steunen in zijn mooi werk van naas
tenliefde. Zooloenle kreeg bat Jodinnetje
uit de Saüomonsstiaal een goeden dienst
Wj een brave katW;tk« jamilie, waai' zij
na afloop der huiselijke bezigheden, zich
kon verdiepen in iia/ir .catechismus, zon-
fder vress, door een boozSa mevrouw ta
worden betrapt.
De katholieke sfeer, w<aarin zte nu adem
de, werkte weldadig op het geloofsplantje^
dat reeds in hare ziel' ontkiemd was, en
deed het welig opschieten.
Al heel spoedig ging in vervulling wit
Kolping haar in tiaar verlatenheid' niaJ
voorzegd: nare 'beproeving was juist helt
begin van haar gelijk. Zij verlangde vurig;
in 'de Katnolieke Kerk td worden opgH
netelen, en na pen voorbeeldige .voorbei'
reiding ontving zij met den groot3ten eer
bied het H. Sacrament des Doopsels.
Is nu, de geschiedenis van het Keulsclte
Jodinnetje ten einde? Neen, -.volstrekt'
niet. Nu eerst opende zich voor haar een:
nieuwa levensweg, rijk aan genade en ze
gening voor ha,ar zelve etj andoren.
Ten jare 1842 was te Rome do Jooischa
vrijdenker en christenhater dip house de
Ratisbonne op wonderbare wijze aoor esn
verschijning der Onbavlieikt Ontvangene
plotseling bekeerd.
Alleen otei een vriend van zijn brooopr
faron Theodore <ie Bussiers, een bekeeri
IRrolestanf ter wille te zijn, fad hij van
dezlen een miraculeuze mleaaille, de allen
zjaligste Maagd jMflria Onbevlekt Ontvan
gen voorstellend, aangenomen. „Voor u
kan het geen kwaad" had de baron
jgeaegd, „of gjj een measlUe draagt, en mij
doet gij er het groatst-mog'elSih! pleizier,
mee." Toen liet Alphonse, die ziich eorst
neel onthutst en boos had getoond, zich
gedwee de medaille om den hals hangen.
Gok moest hij, op aandringen van den ba
ron het gebed „Memorare" bidden. Maar
hiervan wilde hij niets weten. Ten slotte
stamde hij met Ve-ar groeten tegenzin er in
trie, het gebed aJleen over ta schrijven.
Het (duurte niet lang of liii kend'e de woor
den van buiten. Hij ju ihaalla zp dik
wijls door den d!ag, tiocih! 'onbewust .jï
tegen 2ijn zin.
In de kerk van den H. Andreas wachtte
hem de genade eener plotselinge bebeé-
ring. „Ik Iheb Hjaar gezien!" zoo riep
hij half bedwelma tot zijn gezel, die befa
eenige oogenbldkken verlaten had. „Ik
heb baar gezien 1" eu tegelijkertijd toondg
(hij de medaille. „Ik. was slechts; enkelri
oogonblikkan in de klerk (geweest, toen
een hevige 'ontsteltenis zich van .mij
meester maakte, ik keek op en geheel1 de
kerk scheen mij in het duister te, liggen,
slechts op ééDe La.'pl vereenigde zich.
al het licht:. Te midden van dien glans
zlag ik op het altaar, statig en pgachijgi
gekleed, vol majesteit en liefhjkbeiu, de
H. Maagd .Maria, juist zboals -zij op
mijne raedaillis afgebeeld. Een onweer
staanbare kracht tink mij tof Haar. Zjj
maakte oen te eken dat ik knieion zou: zij
sprak geen woord, doch ik begreep alles.'-''
Spoedig ontving hij het cH. Doopsel1,
wferd oen ijverig Katholiek en ontvingfa
1847 het H. Priesterschap.
Met Theodore, z'ijn brooder, stichtte liij
kater te Jeiuzalem het klooster „Ecce
homo"-, waar bekeerde Joodsehe vrouwen
cn meisjes worden opgenomen, om voor
de 'bekeering van het Jeodsche volk tri
'boeten cn Jezus' bede te herhalen: „Va
der, vergeef het hun, want zij wieten niet
wat 'zij doen." Aan deze kloostervrouwen
gaf hij den naam van: Dochters van Onze
Lieve Vrouw van Sion.
Welnu, in di-t klooster to Jeruzalem
deed ook d-e bekeerlinge van Kolping haar
intrede. Pater Ratisbonne had van haar
teiexkwaardige geschiedenis gehoord. Zij
lleefde en -boette er zoo ijverig en hei
lig, dat zij later de Algatneena ,Overöfa
van de nieuwe Congregatie werd, en in
dal ambt een buitengewoon vruchtbaar
apostolaat mocht ontplooien.
36 moorden per maand.
Men verefive ons den sensationeel schij*
nenden titel, doch deze duidt slechts ain
da uitkomst van een onderzoek, hetwelk
het genootschap ter bestrijding van de
misdaad te Chicago gehouden heeft of
beter gezegd; het hoogste aantal moorden
per maand, dat in een 10-tal maanden van
1924 te Chicago is voorgekomen.
Dit droevig maximum werd in Oct.
1924 bereikt. Wal kwam in do overig®
maanden eens geringer aantal moorden
voor maar in totaal werden in bedoelde
10 maanden toch 2994 moorden, dat ig ge
middeld ruim 29 moorden nar maand, ge
pleegd.
Jn het geheel werden -er iu genoemde
periode 100 moorden meer gepleegd dan
in de overeensomsligo periode van 19231
H-et genootschap-, waarvan boven sprake
waa heeft verder vastgesteld, dat van
991 in de laatste drie jaren gepleegde;
moorden slechts in 495 gevallen de da
ders zijn ontdekt, waarvan er echter
slechtk 250 konden gestraft worden.
Velos moordenaars worden voor hoe-
rekenbaar verklaard.
Hot genootschap ter bestrijding van
die misdaad beveelt voor de toekomst aan
alle protocollen van getuigen, jnnslen en
te bewaren, opdat er b-ij bet heropenen van
een mootd'-proces geen elkaar tegenspre
kende getuigenverklaringen kunnen afge
legd worden,
ilovendieu eischl het genootschap de
invoering van de doodstraf 'door middel
van den strop-, daar executie door rnidJel
van den*felectrischen stoel minder afschrik
wekkend voor misdadigwsi schijnt te zijn.
In Chicago wachten op het oogenblik
84 moordenaars hun veroordeeling af.
waarv'an er. zoo men de tot nu toe onge
dane ervaring tot maatstaf neemt, hoog
stens 10 met den dood gestraft zullen
".orden.
Weinige weken geleden gaf de mis-
dladigers-kTOniek te Chicago drie moor
den per. -dag -aan.
In Chicago schijnen wel de ergste
toestanden op misdaligersgehiod te heer-
sclhen. Do oorzaak schijnt >pp sociaal'
geb-i-ed te zoeken te kjjn. Nergens in de
Ver. Staten wordt zooveel gebedeld als
in de straten van Chicago. Leniging van
den nood der bevolking wordt als een ge
neesmiddel tegen de 'moord-epidemie aan
gegeven. (Maasbode.)
De doodenljjst van den oorlog.
|Gp het oogenblik dat de geallieer-lefï
te Parijs die groote financieel© probf®
m'en, welke uit den oorlog zijn voortga
kernen, tia'-ht-en op ,te lossen, acht Ha-
vas het. volgiens de „Tel." joiet van be
lang ontbloot, aan de 1 qnd van oijfers in
herinnering te -brengen:, welke offers de
verschillende deelnemende landen aan ie
Parijscha conferentie tijdens den oorlog
hebben gebracht.
Een vertegenwoordiger van Havas bii
het secretariaat van den Volkenhond te
Geneve kreeg inzage van hot nog1, niet
gepubliceerde deel IV van de groote en
quête betreffende de productie, ingesteld
door hel Internationale Arbeidsbureau
onder leiding van Fdgard Miihaucl In
dit document worvlem zijdelings ook «le
kwesties der mobih'aatj'-s en der oorlogs-
VeriiftW.'n in verband met haar invloed
op de _pi'Oduotie behandeld. Gnaerstaan-
da cjjfers zijn een uittreksel uit bovenge
noemde studie. In al .hun nuchterheidl
géven zij nogmaals een indrukwekkend,
'beeld van de groote rol. door Frankrijk,
zoowel in 1914 als tijdens de latere oor
logsjaren gespeeld.
Het getal der door alle oorlogvoeren
de landen (gezamenlijk geanlolbiliseeTdeji
nadert dicht tie 70 millioen (69.882.463),
nb. 15.070 000 in Rusland. 13.250.000 iu
DuitschJand. 9.000.000 in Oostenrijk-iHon-
gairijë, 7.935.000 in Frankrijk, 5.704.000
in Engeland!. 5.615.000 in Italië, 4.272.000
in Amerika, enzi.
In verhouding tot de totale mannelijke
bevolking der verachiilende landen ataat
Frankrijk vooraan met 40.8 pet. Daarna
volgen Duitschland met 39.6 pet., Oostan-
ïijk-Hongarije met 34.6 pet., "dtalië met
31.5 pet. Engeland met 24.2 pet. en de
Vereenigde Staten met 8.4 pet.
In verhouding lol de effectieve sterkte
dat wil zéggen de mannelijke bevolking
zonder de kinderen en de personen, tö
oud om da wapenen te dragen of daad
werkelijk aan Lat economische leven deel
te nemen, heeft Frankrijk 59.4 pet. ge
mobiliseerd, Iw.Lschland 64.9 pot., Ood
teniiijk-Hongaiqë 55.4 pet., Italië ,46.3
pet., Engeland 32.9 pet., de V'»reenigde
Staten 13.2 pet-
Wat het aan lal gesneuvelden betreft.
Duitschland staat bovenaan met 2.000.000
d-ooden; daarna volgen Rusland mat
1.700.000, Oostenrijk-Hongarijë mot
I.542.000; Frankrijk met 1.400.000, Italië
met 750.000, Engeland met ,744.000 en
Amerika met 68.000.
F-rocentsgewijze s'aat Frankrijk ook or.
deze doodenlijsi bovenaan roet 10.5 pet.,
Dui-tschland volgt met 9.8 pet. Oostenrijk
Hongarije met 9.6 pet., Italië mot 6.2 pot,
Engeland met 5.1 pet. en Amerika mat
0.2 pot. Derhalve kostte do oorlog aan
Amerika 2 'menschentevens voor ieders
100, door Frankrijk verloren.
Do statistiek betreffende da vermink
ten is niet minder dujieljjk. Zij geeft de
vozende cijters: .Duitschland 1.537.000
Frankrijk 1.500.000; Engeland 900.000;
Italië 800.000; Rusland 775.000; Amerika
157.000.
Pnocèiitsglewijze bracht Frankrijk ook
in dit op-zicht de (grootste offers. n.E
II.2 pet. >der verminkten; Duitschland
7.5 pet., (Engeland: 6.6 pot. en de Ver,
Staten 0.5 (pot.
lawine.
Een sneeuwlawine, zoo meldt een tele
gram uit Bern, heeft het verkeer op de
St. Gothardlijn tusschen Ambri en Airoio
over een honderdtal meters versperd.
De treinenloop zou echter spoedig her
steld zijn.
Duurder brood?
Wij lezen in „Het Centrum":
Hoe staat het nu met den vooraad
graan welke de wereld bezit en met
den prij6 van ons dagelijksch brood
Want er is natuurlek verband
tusschen de beschikbare en- te ver
wachten hoeveelheden eenerzijds en
en hetgeen we moeten betalen. De
prijs zou zelfs als 't goed was, enkel
van voorraad en opstand of vervoor-
gelegenheid moeten afhangen. Doch
daar komen zooveel lieden tusschen,
die niet door nuttigen arbeid, waartoe
zeker ook regelmatige handel behoort,
doch door kansspel van speculatie
de prijzen beïnvloeden.
Daarbij zijn in de Ver. Staten
vooral gedurende de laatste weken
weer velen rijk of arm geworden.
Alleen soliede kennis van den
workclijken toestand kan de prijzen
normaal hetzij dan hooger of lager,
houden, en daartoe bezitten we een
voortreffelijk hulpmiddel in de pp-
gave van het Internationaal Instituut
voor den Landbouw, gevestigd te
Rome.
Dit heeft thans alle gegevens bijeen
aangaande den oogst van den zomer
1924 voor het Noordelijk halfrond en
van den zoo juist geëindigden oogst
op de Zuidelijke helft der aarde.
Daaruit blijkt, dat de totale opper
vlakte van het land met graan be
zaait, in 1924 is geweest 85.000 hec
taren, iets minder dan in 1923, doch
meer dan het gemiddelde der daar
aan voorafgaande vijf jaren.
Rusland is daarbij natuurlijk buiten
beschouwing gelaten.
Evenwel blijkt, dat de werkelijke
opbrengst aan graan per hectare
aanmerkelijk minder is geweest dan
het voorafgaande jaar, waardoor
Eijropa niet meer opleverde dan
290 millioen quintolen, tegen 340
millioen in 1923.
De opbrengst van 1924 was nog
hooger dan het gemiddelde der vjjf
voorafgaande jaren, doch veel minder
dan die in de jaren vóór den oorlog.
Hier doet zich het uitvallen van
Rusland als leverancier van graan
gevoelen, Dit leverde tot het jaar
1924 gemiddeld 40 millioen quintolen
op.
Ook Amerika en de meeste andere
streken bleef in 1924 bjj 1923 achter;
alleen Australië ging aanmerkelijk
vooruit: van 33 tot 44.
Zóó op zichzelf beschouwd zou er
dus alle aanleiding bestaan tot vrees
voor schaarschte en een redelijke
prijsverhooging, die dan het verbruik
doet verminderen en de zaak weer
recht trekt.
De consumptie kan ook verlaagd
worden, daar zij de laatste jaren
bijzonder hoog was en tal van andere
voedingsmiddelen ter beschikking
staan.
Doch er zijn nog andere factoren,
jvelke medespreken. Vooreerst is de
overgroote voorraad van 1923 nog
niet geheel opgebruikt, of, zoo dat
het geval mocht zijn, heeft zij toch
het verbruiken van den jongsten
oogst vertraagd.
En bovendien komt hier de vraag
aan de orde hoe het met den volgen
den oogst zal gaan. Wat het Zuidelijk
halfrond betreft, valt hierover nog
niet te zeggen; daar moet men nog
beginnen met zaaien.
Echter voor wat het winterkooren
betreft in het Noordelijk halfrond
staan reeds eenige gegevens ter be
schikking.
In 't algemeen staat het winter
koren er goed voor. In Hongarije
heeft het geleden van de droogte,
in Engeland van den regen, in
Amerika ligt genoeg sneeuw ter be
scherming.
Indië heeft niet te klagen, evenmin
als Afrika.
In Europa werd in sommige landen
meer, in andere minder land met
graan bezaaid, maar in de Vereenig-
de Staten een millioon hectaren móér
dan 't vorige jaar. Daardoor vooral
kan een grootere oogst worden ver
wacht.
Er bestaat dus geen enkele rede
tot onrust. Een kleine prjjsverhooging
was gerechtvaardigd, maar die heeft
reeds veel meer dan voldoende in
de laatste maanden plaats gevonden
De dolle sprongen der prjjzen zijn
dan ook enkel aan speculatie te
wjjten.
Te Chicago had een vereeniging
van speculanten de hand weten te
leggen op 30 millioen bushels. Een
van haar leiders de heer Cutten,
die vroeger 5 pond per week als
boekhouder verdiende, had in een
maand tien millioen dollar gewonnen.
Intusschen zijn de prijzen van
graan reeds weer aanmerkelijk ge
daald, doordat de uitvoerders van
het testament van Julius Fleischmann
order hadden gegeven om al de
tarwe-stocks die tot de nalatenschap
behoorden, op de markt te werpen.
Talrijke speculanten zijn geheel ten
gronde gericht; anderen hebben
zware verliezen geleden.
Wij kunnen er niet om rouwen.
In de katholieke middeleeuwen
en zelfs in de heidensche oudheid
wist de overheid wel maatregelen
te nemen tegen hen die gokten met
het brood van het volk.
Maar wjj
De militair en de muziek.
Een oud soldaat vertelde aan een
medewerker van den „Belg. Stand.":
Ik woonde onlangs de inhuldiging
bij van een monument voor ge
sneuvelden. Midden in de diepste
stilte werd een cantate uitgevoerd
die velen onzer ontroerde. Daar
hoor ik almeteens, in mijne nabijheid,
een blozende dikkerd van een mili
tair, met sterren op zijn halskraag
luidop tot zijn makker zeggen:
„Cette musique m'nbête. Moi, je
n'aime que le son du tambour et la
voix du canon!" Ik vond deze uit
lating op dit oogenblik niet alleen
erg dom, maar daarbij ongemeen
brutaal.
Och, bracht hierop een oudstrijder
in, zoekt geen takt bij militairent
Zij zijn even grof als zij antimuzikaal
zijn! Luister naar het volgende:
mijn broeder speelt de tuba in een
militair muziekkorps dat geregelde
audities geeft. Bij een dezer was de
kommandant aanwezig, en hij zat er
te luisteren, of beter, toe te kijken
met een gezicht zoo zuur als azijn.
Den volgenden morgen werden mijn
broer en een der trombone-spelers,
tot hun niet geringe verbazing, bij
den kommandant ontboden. Pas
binnen, krijgen zij een vlaag scheld
woorden naar hun hoofd, en boos als
Jupiter snauwt de blaaskaak hun
toe: „Waarom hebt gij gister uw
plicht verzuimd?", De muzikanten
bekijkon elkaar. „Waarom hebt gjj
zoo langen tijd met dat koperen tuig
onder uwen arm gestaan, terwijl uw
kameraden zo o dapper bliezen?"
donderde het weer. „Maar majoor,
ik had honderd en acht maten rust,"
verklaarde mijn broeder nu. „En ik
had pauze in het adagio," legde de
ander uit- „Naar den bliksem met
uw rast fin uw pauzesakkerde de
kommandant. Luilakken zijt ge! Alle
twee drë dagen provoost!" Gelukkig
kon de,-kapelmeester bijtijds tusschen
beide temen, maar hoe hij zich ook
inspanie, hij kon den brombeer niet
doen begrijpen, waarom de werk
zaamheden in de muziek zoo grillig
verdéld waren. De kommandant
besliót: „Allemaal gekkenwerk! In
de oekomst kunnen die luierikken
dar tenminste zoolang op de trom
sla®- Dat klinkt altijd meer gevuld."
Bureaux van Redactie en
Inter loc. Telefoon:
Redactie I
Bijkantoori MIDDELBURG.
«RÖOTE WAARDE
VAN PUBLICITEIT
door de genade Gods eni
van den Apostolische!"
BISSCHOP VAN Hf
Huisprelaat van Z. H. dej
Assistent-Bisschop bij den Pause
aan de Geestelijkheid en de
van ons Bisdom!
ZALIGHEID IN DEN
Het afgeloopen jaar is vo<|
Nederland, en in het_ bijzon*
Bisdom, een hoogsgewichtig jl
voornamelijk door het Intern I
charistisch Congres, dat met 'F
terenden luister is gehoude
Ons een buitengewone vreus
men, dat niet alleen in Aj
plaats van bet Congres,
parochiën van ons diocees,
ligste Sacrament in die dag
eerd door bijna voortdurend
in de kerken, door een vel
nen der HH. Missen en antP
tische godsdienstoefeningen r
nagonoeg algemeene Coma
werden door de buitenland^
pen gelukgewenscht met ha
loof van ons volk, en On
speld, dat die bewonderensl
eering van het hoogheilig
Jews' liefde de rijkste I
heiligheid wel moest, vool
Wij behoeven wel niet t l
dat Wij Ons nog 'meer dan I
lijk verloop van het Congil
hengen, wanneer die voorsl
heerljjk zouden vervuld wq
dera zou het niet meer zil
een schitterend vuurwerk,!
niet anders zou -aclhterlatf
tijd tot tijd oplevende h(
heerlijk is dit geweest'
woord „geweest" B.G. moe
omi achten Wij het nuttig:
genheid gebruik te makeri
zen op hetgeen noodig is
zij het niet zoo in het
maar toch werkelijk bil
zijn, wat in die heerlijkf
derd is, maar ook en vooil
uiteriijk-schitterenden gla:l
waarde te doen beantowil
Vooreeerst, dus makeu I
zaairn op, dat wij in hetl
gebed „Geloofd, aangebef
zij ten allen tijde het A|
des Altaars" ons geloof!
de altijdvoortdurende
van Jezus Christus op
dat Hij recht heeft daarl
ten allen tijde te wo!
Het strekt Ons tot groot!
hoe langer zoo meer dif
gen zelve wordt gevoeld
gevolge in onze grooten
dit toch - het meest bi
kerken open blijven gedl
ste gedeelte van iederen I
heid te geven tot eene v|
aanbidding van O. H.
Sacrament, Wij koesterel
trouwen, dat dit schoo;!
meeer en overal zal ul
maar ook dat van die tl
gebruik zal worden g F
kortere of langere aan
over eenige minuten bi
van een open kerk zal
loovige daarvoor wel
ken.
Het lijdt bij ons ged
die dit getrouw doet, I
toe komen, om zich dl
of hij met eenigen goed
gelegenheid kan vrinden!
lijks althans zeer dikvl
te wonen, die dagelijll
wordt opgedragen, w;l
vendste daad van cia-n
steld niet slechts dool
het H. Misoffer opJ
iederen Geloovige die zl
Priester vereenigt. Enl
ook groeien dc begeeel
zoo dikwijls als slet-hr
den Priester te veretf
volkomen wijze doorj
Het schoone gebed v
van Aquine, dat wij
in onze Sacramentshl
tuurlijk ook meebidde!
ziel, dat wij door hel
welk den mensch hed
ven der genade geef! J
gen blijven leven, eu
heerlijk moge smakd
gebed zal onzen hongl
voedsel onzer ziel v-|
wekken en als wij
toegeven, dul onze
door en van dit^ voel
hier raken Wij rel
vrucht aan, die Wil
uit de vereeering enl
Allerheiligste Saerail
Ds mensch bestaap
en daarom heeft dej
den beginne af uit!
nomen, welke een ojr
dat God gediend 1
zelfs die openlijkej
waarde verliezen,
