Tweede Blad
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
ZATERDAG 24 JANUARI 1025
TSJECHO-SLOWAKIJE
Kerknieuws
Buitenland
BELGIE
FEUILLETON
Tot hoogen prijs.
DU1TSCHLAND
ENGELAND
AFRIKA
onderscheidde hij zich ais een wakkere ad
ministrateur.
Toen de Rif-Kabylen zich na hun roem
rijke overwinningen op de Spanjaarden.
;voor een ontzettenden stapel oorlogsbuit
geplaatst, zagen en heele afdeeli-ngen van
Spoanscho soldaten krijgsgevangen had
den gemaakt, waren zij daarmee bepaald
Verlegen. Hun ontbrak die mlan, die le/,;e
fcrijigsbii.it. administreerdeen die tnaL
Spanje ondei-haiidelingen moest voeren.
Jn dezen toestand werpt Abd-el-IvTim
'zich op al« administrateur en als di-plo-
maat; en hij bezit. deae twee eigenschap-
pen in ssoo'n hoog® mate, dat. hij spoedig
de onmisbare man werd voor de zwarte
Kooi d-A meriikaand ers
Toen hijeenmaal de dial was geworden
vap den opstand, proclameerde hrj den
iieüjsen. Oorlog onder de Rif-bewoners en
de Djóbala, Hij wist een leger van 100.000
man terug Ie dringen en vergrootte rijn
gebied tot de lvuidige grenzen.
Abdl-el-Kriin is voor alles audministra-
tcur en politicus. Daarbij is hij handig!
energiek, intrigant en zeer zelfstandig;
hij is'er in gasl-mgd een organisatie te
(Stichten, die men huiten Europa; weinig
aantreft. Zijn vólk hangt hein geestdriftig
aan, want Abd-el-Kiim dieeft T gered niét
alleen van een drukkend vreemd regime,
araaar ook van de plunderingen, die som1-
rnige jNoord-Afrötaansche volken hier nog
plegen.
Tegenover Zijn gasten fe hij zeer vooiko*
mend en vriendelijk. Toen hij onlangs in
Amerikaanschen journalist ontving, ver
klaarde hij: ,,ïk groet het/eminente Amei'i
kaansche volk uit ,,naam van alle Rif-ba-
vvonci's, die ter „wille van hun vrijheid
alle ellende van den oorlog verduren".
De bevolking verafgoodt hein om, lijn
eigenschappengeleerdheid, godsdienstzin
rechtvaardigheid. De overwinning van zijn
land dankt deze comingiman aan Gods
hulp. Met zijn buren wensehtihij in vrede t®
leven, tenzij a°n zijn volk een .groot en
machtig rijk beschoren is. en het geroepen
wordt over geheet Noord-Afrik,a te h/ïez-
schen.
„Alle groote staten rijn klein begonnen"-
■verklaart hij.
Zijn populariteit reikt van Wast tot
Oost en do Islam' koestert van hém /iog
jgjrootö verwachtingen.
Zoo is de figuur van Abd-el-Krim. Van
gestalte is hij niet groot, «naar hij is Kwaaj'
gebouwd. Evenals dj meeste jfif-Kabv-
len draagt hij een ringbaard; hij hinkt een
weinig en uit zijn oogen vlamt het 'vuur
van den dwep enden Muselman,
Tivischen Kerk en Slaat
is thans 'in Czecho-Slovakije (een strijd
uitgebrokc-n, d. zooveelste in ,'de ge,-,
schiedenis der wereld. En ook luer, als
steeds het geval was bij zulke conflicten,
igaat de aanval uit van de Staatsregeenns
en moet de Kerk rich verdedigen.
Maar de aanvaller heeft, dan do gewoon
te, zich lei verschuilen achter het misled!'
d'ende woord: Scheiding van .Kerk' en
Slaat en dit slimme s-treakje heeft da'
Gzecho-Slovakfeche regeering met nac'"-
laten, uit te lialen.
Do naaste aanleiding was eèn herder
lijk Brief met Kerstmis door het Episco
paat uitgevaardigd. "Daaiin werd den gte-
ioovigtm verboden, om lid te worden of
te blijven van vereenigingen, Welker pro
gram de verplichte neutrale school, dus
verbod van Godsdienstig onderwijs eiscbt.
Het verbod was streng gesteld en den
overtreders werd wteigering der Sac ra
ni en ten en van een katholieke begrafe
nis aangezegd.
H'ooge toom ontstond daaiiover m tiuk-
sche klingen, en do regeering' stelde zich
mede op haar standpunt. Zij veifclaarje-,
'dat do herderlijke Brief een vergrijp was
tegen het Staatsgezag.
Men ziet hier de gewone goochelarij
met woorden die moet dienen om het
publiek zand in da oogen te strooien.
Want het Staatsgezag begleeffc zich hier
op een terrein van geestelijke: zorg, waar
het niets to zeggen heeft, tarwiji de Bist
schoppen juist bleVzn binnen de perken
van hun autoriteit.
Maar de anti-god sdienstiga hartstocht
bleek ook daar sterker dan .het verstand
en het ministerie van Slowakije gelastte,
dial, 't Bisschoppelijk schrijven in beslag!
genomen moest worden en degenen, die
den brief verbreidden gerechtelijk dien Jen
vervold te worden.
Daarmee waren feitelijk de priesters tot
misdadigers gestempeld.
De opzet slaagde echter nipt geheet,
doordat de officieren van Justitie, met
meer inzicht bedeeld dan de minister blijkt
te bezitten, den brief geen strafbaar feit
j achtten en weigerden last te geven, dien in
j beslag to nemen.
l>e priesters echter, die den inhoud ter
keunis der katholieken brachten, worden
ijverig door de politie vervolgd en na
/blijft de vraag, wat de rechters, die over
dit „misdröf"-te ooi doelen krijgen, zullen
doen.
Natuurlijk vormt dc zaak een voor
werp van drukke bespreking jn en tusb
schuil de politieke partijen.
De C'ztechische Volkspartij, welke ook
deel uitmaakt van da groepen, wnvrop
de regeering steuint, heeft zich feeds uit
gesproken vóór het recht en du vrijheid
der Bisschoppen, en Itraimarpartij, welke
ook deel uitmaakt, van de basis der regee
ring, houdt zich neutraal. Het zijn uitslui
tend/ Je linksche po i ïeke groepen: sociaal
democraten, linksche noeren, communisten
en democratendie hel kabinet steunen en
opstoken.
Het gohoele volk slaat in twee kampen
tegenover elkander, waarbij Plaag het
(bohvVr'k dm 'untégiodsdianistige richting
kan heeieii.
Waarschijnlijk naar aanleiding van la
hevige protesten der socialistische par
tijen. welke op hun beurt wel een bewijs
zijn, dait de actie 'der geestelijken succes
heeft gehad, zegt zelfs een correspondent
der ..N. R. Ct." hebben thans ook Je
Bisschoppen van Bohème en Moravie
■zich in do kaak gemengd en een uitvoerig
prommciament.o uitgegeven, waan» zij
partij trekken,voor hun SloWakscha aonibt-
aenooten en -zich solidair niet hen ver
klaren „Wij willen niemand dwingen Ka
tholiek to worden," zoo lichten zij hun
houding toe, .„malar wie Katholiek zijn wil
en do .zegeningen der Kerk deelachtig
worden wil, moeten afstand doen van de
beginselen, die het Katholiek geloof uit
sluiten en Jiun godsdienstig leven aan
passen aan de geloofsstellingen van ;le
Kerk. s i
Uit alles .wat er de laatste wéken en
dagen over deze kwestie geschreven is
blijkt, dlat men zich, vooral waar het
Slowakije betreft, in een wespoennest ge
stoken heeft en op bijzonder gevaarlijk
terrein gekomen Js. Men wordt zich be-
■wust, dat ,do uitvoering van de .radicale
scheiding, zooals men die ajch aanvanke
lijk heeft gedacht, en aan socdalisti/scl -o
.zjjde zich nog denkt, weliswaar mogelijs:
is, maar .een zoo gewaagd' experiment
vormit. dat rij de grondslagen vtm den
slaat aan het wankelen izlou kunnen
brengen.
Het volk van Czecho-Slovakiie wensoht
een rejieering, geen tyrannie.
Welke wonderlijke toestanden daar in-
tussChen bestaan blijkt uit een ovengans
Izteei' partijdig schrijven m vbet Gizr-chd'
SJowaaksche Correspondentieblad, waarin
wordt ycrteld, hoe m -ermalen lieden met
de rozenkrans in do hand de stemlokalen
Ibetraden om.t conifnunistifsche condïi-
dalcn te kiezen.
De schrijver trekt daaruit het besluit
dat ztolte menschen het goed meenenj en
dus met rust gelaten moesten worden.
De juiste conclusie is natuurlijk, dat
mten lieden, die Zioo dom, zijn, dat ze te
goeder trouw brand zouden stichten in
hun éigen huis, desnoods (met tatóa
middelen tot heter begrip moet brengen.
Op den derden Zondag na Drie-Koningen.
Epistel van den heiligen Paulas jol die
van Rome. XII 1620.
Broeders! weest niet laatdunkend bij
u aclven: vergeldt niemand kwaad mei
kwaad: beijvert h.t goede: niet altecu
voor God; maar ook vpjor alle menschen
Indien lret mogelijk is. houdi zoo veel in
u is. vrede met alle mcmschen. AlteriiaA
stenwreekt u ze'ven niet., maar geeft de
gramschap toe; want daar staat pfeschre
venmij is de w raak ik zal het vergelden
'zlegt de Hfer. Ddtarentegten indien uw.vij
and honger heeft, spijk. hem; indien hij
dorst heeft, geeft hem te drinken; want,
als gij dit doet, zult gij vurige k'olan,
op rijn hoofd vergaderen, Laatii, niet door
kwaad overwinnen; maar overwint het
kwaad door het goede.
Evangelie, Mattheus yiil 113.
In dien tijde, ais Jesus van den berg
afkwam, voted e ILcrni eene menigte van
volk. En zie een melaatsche kwam ham
aanbidden, en zaide: Heer, indien Gij
wilt, Gij kunt mij zuiveren. En Jesup stak
de hand uit, raakte hem aan, en zeiile:
ik wil, word gezuiverd. En terstond werd
zijne melaatschheid gezuiverd. En Jesus
zeide hem; zie too_.dat gij het niemand
aegt; maar ga. vertoon u aan den pries
ter en draag da gift op. die Mozes geboden
In de Vlaamsch-nati0]iailistische„8cii-:l-
dle" van Antw'erpjn publiceert dr. Jacob
een brief van den pas-gearresteerden Wa
rning Van Exteighem', waarin dléze schri-C
„Mijn verzet Irokkeïde af; ik wihle
kost wat kost hit de gevangenis. Door mav-
ohandago is mjj dit J.en .plotte gelufcli,'
mlaar slechts nadat ine biina, alle zelfver
trouwen had verloren. Toen Rose De Guoh
tenaere vjjicwam («en paar maanden na
mij, en nadat, zjj vrijwillig zes maand was
blijven zitten, omdat zij de voorwaarden
had afgeweken, wal voelde ik mij toen
ien zivaik bij deze vrouw! Zag zij, dal een
innerlijke strjjd in mij woedde? Ik weet
het niet, maar zij jmzag mij zacht m do
oogen. en aai op tragen, afgemeten toon:
„Gij zijt voorbestemd om te lijden"; en
toen ik moedeloos ontkennend het hoofd
schudde lei >ii le hand ik moedeloos
ontkennend t'rt hoofd schudde, lei zij la
hand op mijn scliouder, en zei deze woor
den: „Zoo niet. dan hebt gij zteif niet
in 't minste ge-ioofd wat gij zeidet in uw
meeting en uw artUels." Dit .werd haast
fltasterend pezeid. zooab een moede»
zJou spreken lot haar zoon, om hemi een
verwijt te doen. Ik vgas er door geroerd
tot. in de ziel. Maar welke zwakheden
nik. ook moge hebben begaan om uil de
gevangenis re geraken; ik vertrouw dac
er zuivering is van smetten in den gang
naar de gevangenis, die ik thans doe voor
Borms o» voor de gjedachte die hij draagt.
Tot het einde, hoe bitter dit ook zijn «rag
zat ik vo'barden." v
In Brussel is een comité opgericht, dat
zich ten doel stelt de 50.000 francs liifem
te brengen, die de reserve-pfficier K«mv
de Man alsy bkxste heeft te betalen. Het
comité bestaat voor 't groptste deel uit
oude wapenmakkers van de Man, die ejn
buiteingewoon dapper soldaat is, geweest.
In do „Schelde'' is reeds bijna 12000
francs ingezameld voor het kindje van
Be Man.
„Ongehoord".
„Be Standaard", (het Katholiek dag
blad uit Brussel, schrijft over hét tegen
Rerni Demail uitgesproken vonnis onder
mc-cr he.t volgende:
„Zoo werd er dan een schakel te meer
gesmeed aan de keten, die mot volle ge
wicht op de schouders van Vlaanderen
drukt. Want dat men zich geen begooche
lingen make. Hel volk met zijn gezond verL
stand, begrijpt niet, hoe men hier een
Beman met uiterste strengheid vonnist,
daar hij zich bij grooto provocatie stegen
zijn vijanden heeft geweerd, terwijl ginder
te Leilven de zaak' Cbllbacq nog. niet eens
opgeroepen weid. En het moet eenieder
toch duidelijk zijn, dat te Leuven, kleiner
stad, heel wat minder zaken op ie rol
moeten staan dan te Brussel! De aan.-lae
van Colbaca op, Vallaeys is daarbij leeds
'Z'.óó lang voorbij, dal velen zich zoudan
feaan afvragen of hei gerecht Colbacu
niet liever verontschuldigingen zou gaan
aanbieden, omdat er een rechterlijk on-
dafzloek werd ingesteld. De getroffene, die
ternauwernood van den dood werd gered
was immers maai; een Vlaming' en de.'
moordenaar een vriend der Action Fran-
paise", waar lijj enkele ylagen tevoren'
een miotie had toegejuicht om de repu
bliek in Frankrijk omver te werpen.
„Zulk een ridderlijke daad weegt im
mers in ruime mate op tegen het held!
haftig gedrag van Beman tijdens den oor-
log. Met ontroerde stem zijn de oversten
Ivan dez'en moaidigen soldaat pver z'ijn
schirttcieud gedrag komen getuigen.
Ze hebben aangestipt, hoe hij zich sieels
heeft aangeboden voor de gevaarlijkste
.ondernemingen, hoe hij eens met tachtig
makkers een doodenriit heeft medegemaakt
waalr er slechts 10 z'ijn van teruggekeerd.
En scherp, als een mes is bet door het halrt
dér Vlamingen gsgaan, dat, 'terwijl da
:id!vocaat deze mooie feiten nog memoreer'-
de. do rechter, koud als ijs, de lezing' van
het vonnis begon, dat zooveel strengheil
aan d'on dag zou legg'rn en Deman, dia
honderdmaal zijn leven voor zijn land
heeft veil gehad, als vergelding voor zijn
gedrag van heel zijn bezit zou berooven.
„En eT was een woord om het te he-
stempelen: ongehoord;! Maar volkomien
logisch in do lijn, wanneer we vonnissen
als b.v. tegen Batar Stracke uitgesproken
gedenken, die oneindig hebben bijgedragen
om het vertrouwen van het Vlaamlsoho
volk in het Belgisch gireebt te ondermij
nen. Meer en meer wordt hel, dieper en
23) o
/Opmerkzaam monsterden de mannen op
en wal den troep- die thans de poort be
reikt had. De wachters schaarden zich aap
•weerszijden de tuba schalde, en snel als
do wiud vlogen d i paaiden over Je- dreu'-
iKindle ïioutsr. bruft den hof op naar den
Koningsberg,
„Ziet," Duisterde ArnuJf zijnen metge-
zeüen'toe, „de komng heeft een der vluoly
t.ehngen achterhaald." En hij wees op een
/nan, die met op den rug gebonden han
den voor een der riuters on een van zweef
druipende merrie zat.
„Weinig; zal hem de vstugst veriheug.m
wanneer de audere ontkomen is," merkte
Burchard aan. „Doch komt, wij zullen
zien wat met dazen geschieden zal."
Zij verlieten den wal en gingen op don
Koningshof ine Van alle kanton sloten'
zich krijgers bij hen aan, dia de nienwlsaie)*
righcid njt de huttan lokte, en menig!
«Kdolijden.l woord wfexu gfeujt, want man
Zag; vooruit hoe de koui.ng de vlucht des
krijgers straffen v ou. .Weldra: had zich een
giroote schaar op de- wjj.le ruimte voor den
bbUfg verzameld.
Op een Kleine verhevenheid stond de
dieper in de harten geankerd, dat het in
dit land een groot ongduk is Vlaming' te
rijn en dlat rechtsherstel en fair play
met die huidige verhoudingen zijn zoek gn-
raafct.
Voeten zij, die veranlimoordelijk zijn
voor het behoud van oen regiem, hoe ni .u
dioor onverstand eu onmatitcè strengheid,
door de eigen medestaanders wordt ge
rukt aan de pilaren welke het gebouw van
den. Staat moeten dragen? Want niet door
■onverstand, en onmatige strengheid, door
de eigen mede,staand ei s wordt, gerukt, aai)
de pilaren welke liet gebouw van len
Staat moeten dragen? Want niet door
wraakzuchtige 'harteloosheid wordt, in hel
gemoed van verongelijkten eenig verzoe
nend gevoel gewekt voor een toestand, die
niet kan duren, en die een spoedige en
Volledige rechtzetting oischl."
Nationale rouwdag.
I Maart a.s. zal -m Duitschland voor
de eerste maal een nationale rouwdag
worden gehoudan ter nagedachten ie van
de in den oorlog gevallen Djuitschars. Bezie
herdenking! zal w "Itelijk worden geregeld-
Volgens het wetsontwerp ria.1 steeds de
aivsde Zondag voor Paschan, die dit jaar
val't op 1 Maart een rouwdag' zltjn. In
alio kerken zullen godsdienstige plech
tigheden wordeü gehouden en van een tol
kwart over een zullen alle kerkklokken
luiden. Gedurende twee minuten zal hal;
weilk overal stilstaan. In den Rijksdag' zul
een plechtige herdenking, plaats vinden-.
De uitnoodigingen daartoe kullen -dom:
Rijkspresident worden verzonden. In do
schouwburgen en theaters gullen alleen
ernstige stukken gespeeld m-ogen worden.
Men hoort- dat de- ,w®t nog o.p tijd zal
worden aangenomen door de-n. .Rijksdag.
In en om Si. Paul s Kathedraal.
De Dondensch correspondent van „Da
Tijd" schrijft:
Dat St. Pauls Kathedraal, zooala de
Emgelscke bladen zeggen, gev'a.ir loopt te
verzakken i« een oveidrev-en bewering
een. vrees, di-e ontstaan is sinds het ongé-
van van „Winchester Cathedraa.1," eenige
timtallen jaren geleden, toen het gotv-elf
scheurde en de koepel instortte. Welis
waar bestaat ook de fundeering van St.
Pauls, evenals van dan Winchester Dom
ujit holle z/u'ilen iets wat. door-don archi
tect ontegenzeggfelijk over het hoofd werd
gezien en als een groote fout in de con-
slrualio moet beschouwd worden doch
de scheuren in de muren zijn een titoctr di
reet gevolg van do slechte quaii-teit steen
die indertijd bij de restauratie werd aan
gewend; waardoor op den duur de tus-
schenbomv to z wak werd om den bo
venbouw te dragen en zich dientenge
volge verzettingen in den middenbouw
voordeden. Volgens do bouwkundigen is
echter een. verdere verzakking te voorkó
men door ingieten van vloeibaar cement
en wordt de benoodigde hoeveelheid hier
van op ongeveer 70Ö ton geschat, terwi'l
het hersteDimgswetrk eenig-e maanden in
beslag zal nein-en.
Toen ié gisteren Ludgate Hill opwan
delde, constateerde ik tot mijn genoegen
■da# do trotsche Dom er nog' steeds stevig
en hecht uitzag. Op de trappen voor den
ingang bevond zich een groote menigte
menschen, meest Eendenaars denk ik, dia
hun eerste bezoek aan St. Pauls brach
ten en eerti'gszins beangstigt! waren naar
aanleiding van de geruchten omtrent hare
conditie en toch verwonderd, omdat er
niets afwijkends zichtbaar was.
Door het, wijde me- wRte en zwarte
tegels cteplaveilde portaal, begaf ik mo
rcgeirecht naar de „Whispering Gallery"-
De zion wi.erpi haai gouden stralen door
het prachtig gekleurde glas iu lood, het
geen oen altergah-eimainnigst licliteffec.
veroorzaakte iu da geweldige ruimte, taf-
wijl de donkere schaduwstrepen van do
zuilengalerij hel middenschip, verdeelden
iin groote vakken, waardoor het geheej
beter overzichltelijk werd. Eenige man
nen en vrouwen zlaten te bidden ver
diept ju gewi.i-dc lectuur.' Andencn liep-en
heel z'acht en genrlsehloos rond met. -dis
twijfelachtige au schoomivallige houding
di-e de meeste menschen in kerken aan
■meuten.
Aan een klein kantoortje betaalde
6d. yoor een bewijs, dat mij toegang ver
schafte tot da fameuze „Fluister Gallery
Wij begonnen dapper te klimmen en op dg
241ste trede aangekomen, vroeg plotse
ling een oude dame, die wij voorbij wil
den schieten, of wij dachten, dat hel
„quite wise" 1) was. heejéntaal naar boven
te gaan, waarop de gids heel' ad remi ant-
wooiddo: „You better hurry tot go u»
koning met zijn vrouw, voor allen zicht
baar. Hij was van een reusachtige lengte
zijn borst was breeil als de schoft van een
paard en zijne matten getuigden, dat hij
niet ten onrechte den naam van- Marobo.i
Itpaardentcmmm-) droejft Breiend Mikte hij
op den gevangene neder, die geboeid aan
den voet dar verhevenheid stond; Rads-
gondo daarentegen lief minachtend haar
oog over den kring der ju stilte wachtende
krijgslieden weiden.
Eindelijk hief Je koning het hoofd, rjjn
-blik zweefde vorschend over da schaar
zijner helden en bij ving aldus aan: „Gij
dappero deelgcnooteu mijner gevechten,
beschermers en bewakers der ncr van
oas volk! Een m'an sdaal hier onder ons,
die zijn schild beztoejeld on schande over
onzen naam gebracht heeftLafhartig-
heeft hij de vrucht ui-I onze .legerplaats
genomen, daar rondom ons gevaar dreigt
dtudi Je toorn dor /'goden heeft hem
weder in onzo band gegeven. Met bitlera
schaamte vervult hat «rij, dat. i-k. een zoon
vau den dapperste aller stamiuen van z'uli
een laagheid -bescbuldigen moeit. Gij we^-
hue onze vaderen zulbik een vergrjjp si rat
ten; zijn vonnis is gevéld. Voer-t hem dar-
halve weg an hangt hem met den wi-lgsn-
slxorï om den hals aan de tinnen vau den
poort,toren tot waarschuwend teeken voor
lafhartige .rieten."-
there, before it comes down" 2).
In de Fluister Gallery geraaide ik meer
in vervoering, door het prachtige panora
ma, het gokiioA en gefofel' van de city
in vogelvlucht, dan. dat ik op den gids
lette, die ons verzocht onder den koepel
plaats té nemen. Terwijl die gids zich aan
den anderen kant. van de galerij bevond
hoorde i-k p'oiseJing flu:-teren. ,Jlc keek
om en zag hem! fluisteren legen den muur.
Zijn woorden kwamen tot, mij als dia van
een fjpeet een bange, sombere graf
stem
„D'e diameter van -de ko-epel js '180
v-oet." zeid-e di stom tqrwiil liii een uiE
oeiig rélaas gul van de stichting' en bouw
v an de kathedraal. De c-onige mij beken
de naatn- die' ik opving, was die van Su
Christopher Wron. Onwillekeurig school ik
iu een lach, waarop de stem heel grappig
hernam: „flaw dissatisfied and bard of
hearing some people are. ..3)
Hoog bóven alles verheven onder de
koepel van St. Paul 'krijgt men een in-
drukwékkenJe gewaarwording- Londen tjgt
daar beneden i-n een gewemel van gebou
wen en rookend» schoorsteenen en ver-
echölende districten zijn gemakkelijk ie
herkennen. Hoe smal schijnen dan -le
lbrecdsl.3 straten! Tegen het Oosten, boven
do groote zWara huizenblokken van Con-
nonstre.el, ligt Tower Bridge heel 'zfwalk
«miljjnd en bijna onzti-chtbaur in de- mist.
Alleen do Thames heeft brcede. De men
schen zijn als kabouters, terwijl sonrn
een omnibus door tie vlucht van een aair
lid duiven, aan ons oog onttrokken wordt.
Aïle verdi-epinigen van de vpabijstaande
kantoorgebouw en z-ijn gemafckelijk te over
zien ze zijn vol mat. typisten. Ik ge
voelde mij als ecu iemiker, die in zijn korf
iujkit, terwijl 'n doordringend aanhoud 'nd
gegons van omlaag op-stijgt. it is the
'restless voicof the City -1).
1) „Volkomen wijs" Rel. N. Z. Crt
2) „Je doet beter je te haasten om daafr
fc-ovcn te komen voorualeor -le boel naar
-beneden komt" Red. N. Z. Ct..
3) Hoe onbevredigd en slecht, sommige
menschen toch luisteren. Red. N. Z. Ct.
4) Het is de wegstervende stem) van de
stad. Red. N. Z. C-t.
Abd-el-ICrfni, Sultan der Ivabyieu.
Wij lezlon in De AlaaiidagiMorgcn"
Be wereldpers wijdt'aan hem hoekt
ibeschouwingenJournalisten kom'en uit
.Amerika osm hem ie interviewen.
AJbfl!-é'l-Krim is ui,ar lui zélf baweerlj
in 1884 geboren ui. een Vorstengeslacht
van Berrii Ouriaphel. Maar- deze bewering
is onjuist; hij i-s evenmin van koniinki/
ilijkcn bloede als zijn vele aanhangers.
fljj heeft te Fez. gestudeerd eu beweert j
nooit in Span'e te zijn geweest. Hij is zijn»
.vader als rechter te Melilla opgevolgd.
Toen het in 101G in Noord/-Afrika begon te
gisten, hij zich da vr deal kennen ais een 1
temperamentvolle en heeischz'ucnitige jon-
jgomian, werd hü Joor de Spanjaarden
voor staatsgevaarlijk gehouden en guvan- i
gen gezet. Een vol jaar werd hij vastge
houden. j
Lr 1917 vrfigéla-len trad hij in dienst]
van den Duitschen agent Far ju Marokko j
en begon een hevige anti-Frannsche pro
paganda.
Zijn vader wis toenmaals v-erbonden
imiet Abd-él-M'ick. met Wren >hij ver- i
eenigd de Fransche posten onveilig maat-:
te; velen ju,Uen zich uit die jaren herin
neren de aanvallen die de Franse hen in
Marokko van de zijde der inboorlingen
to verduren hadden.
Nog in hetzelfde jaar 1917 brengen de
Spanjaarden een verzoening met hek»
tot stand, Kenoemen hem opnieuw tot
rochter te Melilla en sluiten hun oogen
v-oor zijn Duitscho propaganda; zie hopen
daardoor het hcele geslacht. Barri Ouxia-
ghel op- hun land te krijgen. 'Deze toeleg!
mislukte en toen in 1919 opnieuw* de
onrust in Nooid-Afrika, uiÉteak, oordeel
den zfe hem opnieuw stoatgjévaariijK ?.n
Kotten hem opnieuw gevangen. In 1920
vvord't hij weer vrijg-alaten.
Ongehvijfeld is Hij niet vreemd aan de
-onlusten van 1921, die in hel. Rif uitbra
ken, al waren de Spanjaarden daar zielf de
schuld van. In herhaalde gevechten leien
dez'en de nederlaag, en waren de Fron-
schen toen niet op hun hoede geweest. Je
beruchte Rifbeweging zou, zich zeker op
de Fransche bezittingen hebben overga;-
plant
Op het- oorlogsterrein is Abiel-Kum
vrijwel een onbekende; hij rafel het lalcrlt,
dat jeugdige "officieren in enkele gevech
ten tot befaamde generaals votïrrt: maar
al is hii geen geboren veldheer, spoedig'
Hij wenkte twee krijgers zijner lijfwacht
en zii traden schoorvoetend in den kring
op den veroordeelde toe, nu eens den tolr-k
op den koning' vesligende, dan weder op
de edelen, die in onheilspellend zwijgen
vie uitspraak -des konings vernomen had
den. 'Daar trad Rairabert vrijmoedig, voor-
uiit eu spTal;-. „Onbetwistbaar is de schuld
dus beklaagden; en zijn leven beeft hij v er-
br-urd, ik bestrijd het niet; maar wij ple
gen anders niet een man ongehoord te
vei-oordeelen, van welke misdaad hij ook
beschuldigd werd. Zoo zij dan ook isnen
een laatste woord vergundhij deule
ons .mede, wat hem tol. do vlucht bewe
sten heeft."
„Goed gesproken!',' risp Burchar.l; men
Zal den vrijen m'an de tong niet binden,
waar hem zulk een zWare aanklacht treft,
en lahartig hébben wfij h'ern nooit bevon
den. In den laatstén strijd heeft hij 'Ach
een der -koensten betoond; zijii recht mag
net v-eriikort worden, al moat hem' dan
ook ons medelijden ontzégd blijven."
Het luid wapengerammel d-er krijgers
Itegroet-te zijne woorden; 's konings gel-uit
echter tecteendo hevig- misnoegen, terwijl
Radegonde den koenen spreker een gifli-
'gen blik tóeslingerde.
Be geboeide man daarentegen keerde
zicb met bliksemende oogen naar de fiel
den en opende de lippen om t-e spreken.
„Halt," ren Futchard, „liet past niet
dat een man in smadelijke boeien tot vrije
heiden spreekt!" En hjj sneed de koördm
met zjjn zwaard door.
Dankbaar voor -deze laatste_ gjinst- stak
gene hem de hand toe, doe li! Burciiar/i
tad terug en nu ving de man aldus aan:
„D-e goden mogen het u Joonen, broeders,
dat gij het woord van een veroordeelden
m-an niet veracht. Ik kan mij niet van
do schuld zluiveren, die de koning or- mijn
hoofd gelegd heeft en gaarne bied ik mijn
leven tot zoen aan. Doch niet de vrees
voor nieuwen strijd en gevaar dreef mij
hier weg, niet de ontevredenheid met Jen
harden di-enst. naen, het was de stem du
goden, die mij en mijn gelukkiger makkei
aandreef, schande op- onzen naam. te laden
Bij Ealdur. den rechtvaardige, zweer ik u
dal; mijn mond de waarheid suraekl.
Weet dan.
Doch het wooid bestierf op ziijnc ljppen
door een speer doodeljjk in den rug getrof
fen, stortte hjj voorover op zijn aangek
zicht. Badegondé's arm had het wajwu
bliksemsnel uit de hand des kouinas ge
rukt. en naar den man geslingerd.
Er ontstond een geweldige opschudding
onder de helden en een dof glemomDoJ
liep door hunne rijen als een in de verta
rollende donder bij een opkomend onweJar
De koning z'elf stond versteld: Radegonde
Uchter toonde hoonlachend 'Kare witte
tanden.
Waartoe Kou-hel ons dienen, de logen-
taal viui -een lafanrte hooren?" nep
zij. „Schande ovei- u, dat gjj bewezleti
schuld nog adem vergunt."
„Het wil mij toeschijnen, dat dekte ruan
voor de skchuld van anderen geboet
heeft." antwoordde Ramberfc bitter; „te
rechter tijd wist de koningin hem 'den
mond -te stuiten.''/
„Hoe! gij waagt het. mij, uw gebiedster,
te belasteren?" schreeuwde Radegonde,
bleek van woede. „Wat heb ik met dezm
ellendeling rmntaahde
„Uit stuk geslagen eieren komen ge au
kuikens meer te voorschijn," antwoordde
Rambert koel. „Wellicht hadden wii bét
vernomen, wanneer -uw arm niet zoo haas
tig' geweest was."-
Hij ging naar den vermoorde toe, trok
het jjz-er uit da wonde en een golf donkar
bolcd verfde do Witte sneeuw; de man
was diood.
Rambert. hief de bloedige speer om
hoog.
„Een krijger, door liet wapen eens
'konings geveld, heeft een eervollen dooi)
'gevonden," riep .hjj schamper. C.Geen
raaf of wolf knage aan ziju lijk; een heu
vel zij hesa gewijd in vrije aarde."
(Wordt vervolgd.!