Tweede Blad ZATERDAG 10 JANUARI 1925 NIEUWE ZEEUWSCHE COURAN1 FEUILLETON Tpt hoogen prijs. Kerknieuws Het hoekje van humor. Voor de Keuken. Buitenland Uit de Pers o oitt u, gezonden," sprak; Bibu- .f' gij raw en heer mijn dank zoudÉ mtdrukken yoor tie vrienjschappelijkb boodschap', üie hij mij door nj liet o| vei'bren gen. DierhaaT is mij zijn giiuisfc en vriend*» scha]-», daar hij ?Je aanbood tot welzijn onzor volken en ik wil hem loonen mefc 'de gelijke gezindheid, die hij voor een volk koesterde hetwelk zijne' vrijheid booger acht dan Rome s luister en macht. Moge het vreedzame verfteer onz® onderdanen dat zij wederkeerig onderhonden, ook in toekomstige dagen duren en toeiiém0n ten Wijke onzer vriendschap. En evenais ik 'zijn geschenk aannam als onderpand des 'vredes, zoo moge hij ook het mijne aan vaarden en het beschouwen als een gel- schenk uit vrije hand, die geen nood tot geven dwong." Met iieze woorden overhandigde hii den handelaar c„n ifwaard in een gouden' scheede, welks greep van edelgesteenten schitterde. „Het is- een door mijn huis veroverd stok", sprak Bibulus, ;,dat 'n voorzaat van mijn geslacht bemleesterde in den strijd tegen een koning yan het! Zuiden, toen ons volk uit het Oosten naap dit land trok. Moge het hem' bevteiligjen dn de ure dss strijd"!." Met kennersoog bekeek de handelaar hat zlrvaafd en knikte! welgevallig'. „Getrouw k'al ik berichten. wa.t gii mij opgedragen hebt, o koning,'! antwoordde hij. „üioch hebt gij ook niet jen woord betreffende het vols der Maikom-annon, dat den veld heer zou kunnen verheugen?" „Zijne bezorgdheid is niét de onz'é," anft woordde Bibulus: ,,'ioch wanneer in de aanslaande lente de roep van den wilden stier tot aan Üe boorden van den Daunu- hius klinkt, may hii op het teéfcen acht geven." „Jubelend zial hii dien klank begroeten;, als hij de zlegepraai uwer wapenen verkon digt,"- rn two opdoe Ventutïus Mat gevat beid, doch oe koning zlweeg1.. ÏDje hendclaar stond nu op om afschil® te nemen. doch hij talmide nog een wijl en zleide eindelijn: „Vergeef mij, o koning1, dat ik ul nog een vraag doe. Eien uweri krijgers nam in den n&midaag, dat ik uw huis betrad, gouden sieraden van mij en beloofde den prijs te gullen vohloen: doch uw vonnis verbande hem van uw tafel en ik zag hem niet wéder. Heeft hij. wellicht een kameraad opgedragen, -aio 'zaak in orde te brengen?" Het gelaat des konings verduisterde. Hij wenkte den huismeester en deizie legde drifc IV en gezegd, dat deh erinnering aan dien strijd altijd gebleven is. „Nog in 1872, schrijft hel blad, zleide Bismarck, de Duitsche Rijkskanselier: ..Nach G-anossa gehen wir nicht" (naar Canossa! gaan wij niet) en in 187? werd ter herinnering aan dat woord nabijHam burg een zuil1 van vyflien en een halv-o mieter lengte, op een granieten ypetsluk met dezl» woorden onthuld." Aan de vermelding van dit feit had rrog kunnen worden toegevoegd, dat Bismatcn ton slottetoch naa'r Canss'sa islg -©- ■gaan, d.w.z. dat hij, om uit de moei" lijkh'eden te geaken. zijn toevlucht heeift moeten zoeken in onderhandelingen met den H. Stoel. Zelfs erkende hij daarbij openlijk in den Pa.us Leo> XIII regeerde toen de KerU Wijn meerdere te hebben gevonden.,wat voor een staatsman van zijn positie, in vloed en overtuiging zeker jriet weinig wals. Het is maar jamlmer, dat men in krin gen, waar men niets liever Schijnt te doen, dan tegen Rome op te trekken, de betect ken-is va-n zulke feiten niet vermag te hel- grijpien en da.t men -er evenmin ©enig 'b'esef toont van de toch zeer duidelijke les1, welke daarin ligt opgesloten. Op dm Zondag onder het octaaf van Drie-koningen. Enistel v. d. H. Paulus aan de Romeinen. XII 1—5. Broeders! ik bid u, -door de barmhartig!- 'ttieid Gods, dal gij uwe lichamen tol een levende, heilige en Gode bohagjelijM} offerande opdraagt, hetgene uwe redelijk® godsdienst zij. Maakt u niet gelijkvormig aan deze wsrel: maar wordt hervoirmj.l door de vernieuwing „van uwen geest, op dat gj,i moogt onderscheiden, \welke .de goede aangename en volmaakte wil Gods Wij. Wam door de gratie, welke mij ge geven is, zeg ik tot ieder van u: dat nie mand hooger van zich zeiven denke, dan ■heit behoort; maar -oen matig gevoel van zich zeiven koestere. en naar de mate dos geloofs, welke God aan ieder hoeft uitge deeld. Gelijk wij toch in een lichaam, vele leden hebben, maar alle leden hetzelfde uiet verrichten, dus zijn wij, velen, oen lichaam in Christus, allen echter afzon derlijke medeleven van elkander, insi\« Christus onzen Heer. Evangelie, Lucas II. 4252 Toou Jesus twaalf jaren oud was, gin- gèn 'zijne ouders volgens de gewoonte van het feest naar Jeruzalem en, de dagen ver vuld ajjnde, keerden zij terug; en het kind Jesus bleef te Jeruzalem, en zij ontdekten het niet, Maar meeneraie, dat Hij hii het ge-zOlschap was, deden zij eenen dag rei- zens, en zij zochten hem onder de bloed verwanten en bekenden. En toen zij hem niet vonden, keerden zjj terug, naar J-eruza1- lom, en zochlen hem.- En het geschiedde dat zijj na drie dagen hom in den tempel vonden zitten in het -midden der leeraren,i- hcim hooiende en vragende. En allen, die hem hooiden, waren verbaasd over zijne wijsheid en antwoorden. En a,ls zij hem zagen, waren zij verwonderd. 'Ein zijn» moeder zleide hem: Zoon, waarom hebt Gii met ons zoo gedaan Zie, u,w* vader en, ik zochten u met droefheid. Én hij zleide 'hun waarom zocht gij mij Wistet giji dan niet dat ik mot de .zaken van mijnen Vadesl moet heziig zijn? En zij verstonden ho/ woord niet, hetwelk Hij tot hen sprak. Ep hij vertrok met hen kïvalm teJNaZa,-; retli, en was hun onderdanig. En zijne Moeder bewaarde al deze woorden in haar hart. En Josus nart toe in wijsheid, ouderdom' en aangenaamheid bij God ep do mensch'en. ."*_j J f t Een gebedsweek en nog iets. Het orgaan van den Eucharistischen Volkenbond herinnert aan de internatio nale week van gebed (voor de' éénheid der Christenen (Church Unity Octaves). Zij is bepaald op 18 tot 25 Januari en niet' enkel katholieken maar ook vele! protestanten en orthodoxen nemen daaraan deel. Te Weenen is deze week de laatste jaren als een H. Missie met dagelijksche preeken in verschillende kerken gehouden. Dj bedoeling is ook afgedwaalde katho lieken tot de Kerk terug te voeren en de intentie van den zesden dag is daaraan meer bijzonder gewijd. De Aartsbisschop van Weenen, Kardi naal Pifl, beveelt in 't bijzonder dit ge bed met warmte aan. En de stichter der gebedsweek, de Amerikaansche Pater Paulus heeft zich tot den H. Vader en alle Bisschoppen der wereld gericht om deze week evenals de Rozenkransoefeningen in October voor de geheele wereld verplicht te stellen. Het orgaan ontleent aan een schrijven van een Pater Jezuïet uit Engeland merk waardige bijzonderheden o. m. over de katholieke afweer, een vereeniging, welke hare leden onderricht, opdat zij in het. verkeer met andersdenkenden hun geloof kunnen verdedigen. Schrijver deelt mede, dat Lord Halifax, de leider der orthodoxe Anglicanen, in een Jezuïetenklooster te Londen een retraite hield. In het thans afgeloopen jaar kwam bij den Provinciaal der Jezuieten een jonge man, die vroeg, als novice aangenomen te mogen worden. Hij was de zoon van een protcstantseh predikant en deze gaf niet enkel zijn toestemming tot den stap van zijn ozon, doch zelfs kwam hij enkele dagen later zelf mede en sprak zijn vreugde uit over het feit, dat zijn zoon Jezuiet zou worden! Hit Weenen wordt door Pater Bichl- mair S-, J. geschreven over een zeer ver rassende gebeurtenis. Hij werd uitgenoo- digd doorvrijdenkers om in hun ver gaderingen de katholieke leer te komen uiteenzetten en den 12 Dec. 1.1. had liij reeds achtmaal in dergelijk gezelschap ge sproken en weer verschillende uitnoodi- gingen ontvangen. Er waren tot zes honderd hoorders aanwezig, die urenlang naar des Paters uiteenzettingen luisterden. Natuurlijk werd de spreker herhaalde lijk in de rede gevallen, eenmaal zelfs een half uur lang door tegenspraken ver hinderd om voort te gaan, doch met ge duld was dit te overwinnen. Bijzonderen indruk maakte het, wanneer spreker moei lijkheden en ergernissen eerlijk toegaf. Dergelijke lieden zien niet de Kerk, maar alleen de katholieke menschen en dat aan deze laatsten heel wat ontbreekt, kan rustig erkend worden. Pater Bichlmair meent, dat voor zulke kringen een soort katholiek Leger des Heils gesticht zou moeten worden. Te Waltham, in den Amerikaansehen Staat Massachusetts, heeft de rector van het Jezuietencollege een reeks voordrach ten gehouden voor vijftig protestant- sehe dominees, die met groote belang stelling luisterden en ernstige vragen stel den. Het orgaan bevat verder een merk waardig citaat uit de Priesterexercitiön van Pater Wickl S-. J., die het oen schrik kelijke. ketterij tegen de naastenliefde noemt, wanneer er katholieken, zelfs gees telijken worden gevonden, die hun eigen volk en land hemelhoog verheffen en an dere natiën minachten. Was dat maar eerder begrepen. Maar nn komt de week van gebed: van 18 tot 25 Januari. Z. H. de Paus en de Katakombenslichling. lie Romeinscho correspondent van „Da Tijd" schrijft: Gelijk reeds geseind, hadden de heel* mir Iva.el Diepen en eehtgenoote en dr. W. Goossens, leden van het bestuur 'Ier Katae.omh'enstichtmg yan Valkenburg, een particuliere audiëntie bij Z. ff. den Paus. Zaterdag 27 December. Na ,de audiëntie Mochts ilk de heer en ontmoeten en het gesprek' ging als vian ?|eilf over de audiëntie die zo hadden verkregen. Z. H. de Paus boson met aan den beer me' Karenl Diepen te vragen of hij familielid was .van (Mgr. Diepen. Ldischop van 's Hertog enbosch. De Pa.us op het instem mend i antwoord, sprak toen ov'er dein Bosschen Kerkvoogd en over diens visit tatio-reis naar Scandinavië en „bizondep over die naar I-inland. .Over de Katakomben sprekend, zei de Paus zich steeds rekenschap- .gegeven te hebben »over het buitengewoon belang der studie eter Ea.lakomben, zoozeer, dat Z. H. reeds aanstonds na Zijne troonsyer- h'effing een sotn had geschonken voor ver dere ongravdngen en uitbreiding der stut die over de- onieraardsohe begraafplaat sen. der eoiste christenen. Met voldoening had Z. H. Vernomen en ook gelezen van de Valkenburgsche Kata> KoMben. De Paus was zfeer voldaan, toen Hij uit den Mond van de beeren Goos- sens en Diepen hoorde, dat deze brz'ondér en algemeen gewaaideerd worden. Gaa.rna zegende de Paus het werk en aldeglaneti die er op de een of andere wijze, aan deel nemen. Do Paus wijdde alslan uit over de groote sheteekenis van de .Katakomben voor ons Heilig! Geloof. J>e leerstukken van ons Geloof, zei de Paus, kun nen we aanschouwelijk yoorgestei-1 tamr- vinden in de Katakomibea, zöodoend© is de overeenkomst tusschen hetgeen de Kerk En wanneer w-ordlt ,uw zoon nu advökaiat? Tlij- promoveert jn het naljaar. Ik heib hem geschreven, dat fik nog maar ztas maanden geld.ziend; dus hij moet wel! Katelije fcw'atm uit de Kalulelr, waar zijn vader een karpet aan het vasts par keren was. Hij huilde tranen mtet tuiten. Maar Kareitje (wat 'is -er aan do hand?) vroeg zijn moeder. V-v-v-ader heeft zich op zijn vinger» geslagen, kermde Kareïtje. Maar daar hoef jij toch niet om; te huilen, malle jongen, suste zijn moeder. Korw 'je moet lachen! Dat deed ik, kermde Kareïtje. BELEEFDHEID'. Hoe bevalt ja die nieuwe piano-- l'eéraar O, -hij is verbazend öeleefd. Als- ik Oen fout maak zegt ie: Mejuffrouw, waa'ronr geeft u 'zich zooveel' moeite Beet hoven te verbeteren? VROOM. Een meisje kwam) thuis van haar exa men vo-or piano-onderwij'z'eres en men vroeg naar hoe zii. 'toemaakt had. Heel goed. denk ik! Wal'was de examinator .voor een man? O zoo'n aardige man en... i**oomS Vroom! Hoe weet je dat? Toen ik een sonate speelde van Beet hoven, sloeg hij zijn handen voor 't gfellaat en riep: „O, hemel, ..hem©!!" VARKENS BIEFSTUK, li/a pondl varkensbiefstuk'. 11/2 ons bo- teir. wat melk, zout. Schrans klop, en zout de biefstuk. Laat de grootste helft van de boter heet vrorden en hak hierin heel langzaam, den biefstuk, aan beide kanten bruin. Zorg da.t hij onder 't bakken gaar wordt (dikwijls wenden m koeren). Baktijd pijn. 15 minuten.' Nefem de biefstuk uit de pan, laat dol rest van de boter ook smelten en voeg kleine scheutjes melk hij de bradende jus taalt z'e even braden en snoei met. melk do pan om. GEDROOGDE APPELEN. 3 ons gedroogde -zu,re appelen, 8 lepels suiker, stokje pijpkaneel, 1 d'.L. bessen sap, i/4 lepel sago of aardappelmeel. Verwijder dei klokhuizen uit de appels, wasc-h (la stuitjes in lauwl water' en week zie een nacht in ruim' koud wiator. Kook z'e met de kaneel, de suiker- en de bes sensap- gedurende pi.ml. 1 -ujur daarin gaar. Schep z:e uit het vocht'en bind dit met de aangemengde sago of aardappelmeel. Verwijder het kaneel en giet het sausje over de appels. WAFELEN. 150 -gram 1 boter, 300 gr. blloelm-. 8 eieren, 1 .liter melk, -25 grr-tn gist, 1 theelepel zout, 21/2 dL. water100 graim boter, kaneel en .suiker. -Die 150 gram boter in een kom: tot room roeren en er dan afwisselend de eieren en de bloem toevoegen, de lauwe mieïfc ein I» aangemengde gist steeds goed- roerende. Dan het hesllag toegedekt 4 uur l'aten rijzlem V-oordat men begint te balkken er 2V2 dL. water 'doorroeren. 1 Het wafelijz'er wiarm maken, en met een kwastje met g -s-molten boter overal goed' bestrijken. Of de eene zijde van het ijizar een lepel besl-m gieten., hot ijzer sluiten en ,aan heide kanten minuten laten balkken, liefst -op een -houtvuur. De wafel moet geel -en droog uit het ijzler kohiim. Dan dadelijx met gesm-olten boter bestrij ken en m'et suiker en kaneel bestrooien. leert -en de Katholieken gelooven en h'et. geloof der eerste christenen daadzakelijk te -bewjjzen. Van Zijne hooge .waardaeringf wild© da Paus ben bewijs geven en sohonSk aan de heer-en Goossens en Diepen voor de hofr (kerij van 'de Katakomlb'enstichting een exemplaar van diet werk van Mgr. Wife pert over de schilderingen der Romein- scbe Katakomhen. De audiëntie duurcte een groot kwartier en in den namiddag liet Z. H. do Paus aan het adres van dr. W. Goossens, die rijn Verblijf nam in de Procure der Eellw. Kruisheeren, het. beloofde werk van Mgr. Wilpert bëz'orgen. D® beeren Goossens en Diepen onder vonden voorts van de zijde der Rom-ein- sche oudheidkundigen, in de eerste plaats naar den Don au. Intusschen gans de thingstolk van gouw tot gouw door het land en kwaim tan laat ste weder aan den Koningshof terug en geen boodschap volgde oo de uitnoodigi-ixï ■waaruit de koning opimaakte, dat geen zijner vorsten bi,i dsn thing ontbreken ziou. En nu roeiden zich vlijtige handen in 's'konings Uuis van den vroeiten morgen tot den laten avond om" de gasten waardig te ontvangen. Richiinde zlelve begaf zich mlet de huishoftneestered naar de voor raadkamers des huizes, waar gerookte' liaMroeD en smakelijke worsten in lange rijen hingen, steeg af in de koele keildisrs|. waar de zoete mieede in wijdhuikiga krui- ken bewaard werd, en telde en koos met haair de stukken voor do vroolijkle smul partijen, die op den hof thing zlouden vol gen. Jonge varkens werden uit het eik^n- b-osch, jarige runderen uit de .weide gg» haald. om de tafel van versch vleesic-hl te voorzien; aan den molen draaiden ste vige arm'en de steenen, om het mefel voor 't nieuwe brood te leveren en d'a btou-W- knechten bereidden in groote ketels het bruine gerstennat tot frieschen drank Vooi- de altijd dorstige helden. 1) Ringen of gespen dien-den als geld. (Wordt) vervo-l|gj4> FRANKRIJK Dus blijven wij. De Fransche Pater Doncoeur S. J. heeft naar we in de Vlaamsehe „Ster" lezen een brief aan Herriot geschreven. Een brief op pooten. ,„Neën, wij zullen niet heengaan. Niet één man, niet élén grijsaard, niet één no vice, niet één vrouw zal weer de grens overtrekken. Dat nooit! En Pater Doncoeur vertelt dan: „lk heb 12 jaar in ballingschap geleefd, van mijn 22e tot mijn 34e jaar -dus het kostbaarste gedeelte van mijn leven. Ik vergeef het uMaar den 2en Aug. 1914, om 4 uur in den morgen, lag ik op de knieën vóór mijn overste. „Morgen", zeide ik, „breekt de oorlog uit en mijne plaats is in het vuur". En mijn overste zegende en omhelsde mijEu ik was soldaat van Frankrijk en ik leed voor Frankrijk, en ik deed mijn plicht. En nu wijst ge mij de deur „Gij lacht, Herriot? Met zulke dingen lacht men niet. „Ik heb u op geen van de gevaarlijke punten ontmoet en nu wilt ge mij aan de deur gooien „Hoe kunt gij u zoo iets aanmatigen! „Noen ik, hoort ge, noch een ander (want allen,, die oud of jong genoeg waren cm te vechten hebben gestreden), noch een vrouw zullen opnieuw den weg naar België inslaan. „Nooit, begrepen? „Doe wal ge wilt. Neem onze huizen, open voor ons de deuren uwer gevange nissen er zijn daar inderdaad plaatsen open gelaten, gij weet wel door wie goed „Maar heengaan zooals in 1902? Nooit' „We hebben thans 'n beetje meer bloed in de aderen, ziet ge, en op het slagveld hebben wij koelbloedigheid geleerd. We zijn niet bang geweest van de kogels, van de gassen, van de dapperste soldaten van den vijand: hoe zouden we nu dan ;sahrik hebben van de „embusqués" der politiek „En nu zal ik u vertellen, waarom we niet zullen vertrekken. „Het zou ons bitter weinig geven, te m.o»ten omdolen. Wij hechten aan niets, aan geen dak, aan geen akker: Jezus Christus wacht ons overal en zal orfg volgen tot aan de eindpalen der wereld. „Maar wij zullen niet meer vertrekken, omdat we niét willen, dat een Belg, of een Engelschman, of een Amerikaan, of een Chinees, of een Duitscher, ons ver van t vaderland onftnoetende, ons zekere vragen kunnen stellen, waarop wij met gebogen hoofd zouden moeten antwoor den: „Frankrijk heeft ons weggejaagd!" „Om den wille van de eer van Frank rijk nebt gij van dat woord dezelfde opvatting als ik? om den wille van de eer van Frankrijk zullen wij dat nooit aan een vreemdeling zeggen. Dus blijven wij. Dat zweren wij op het graf onzer ge sneuvelden". Dat is goed! („Centrum") Een Volkspartij. D'e -békende Duitsche soeiaaMemocra.- ti-sahe theoreticus Ediuard Bernstein- schrijft in da „S-ocialfetïIscjhe Gids" vaï» deze maand in een opstel over „D-e Rijksl- dagvericiezjng ,n en de regec-ringscrjrsis in Duitschland" op 1>1. 89 het volgende over de politieke partij der „Diuitsche Katli» Heken Een tiidlang scheen het, alsof het „btuv gerblok' - werkelijk in den rijksdag een Meerderheid zon xrijgen. De Duitsch-Natio- nalen en de naar dit hl-o-k -dingende el-e» Menten d-er Duitsche Volkspartij hallen al het mogelijke gedaan om de 'kapitalis tische ejem-enten van de Jj-enlruiml-partij voor het denkbeeld Van het blo'lc të won nen, en by een deel van hen ooki gonsdg onthaal' gevonden, 'zoadat zij zich al zeker van hun,2laak waanden en in de werell! hun vermeende successen rondbazuinden Maar zü hoh'bein naar het schijnt, te vroeg gejuiciit. D'e Centrumpartij is minder dan alle andere burgerlijke partijen eeai Masse-party in dien zin. dat het belang van een of andere, kapitalistische groep of streaming bij haar overheerseht. Al 1 de politieke partij der Raitholieksn van Duitschland is zü veeleer in een and-eren, meer socialen zin dan het w-ood: gewoonlijk gebruikt wordt, een nationale partij. Zij heeft haaT aanhangers in het geheel'e land waai maar -katholieken rijn, en daar het Katholieke 'Dluitsehland leden van alle bevolkingsklassen omvatgemiddeld echter meer uit hst airmere volk, is rij dan ook doortrokken van c-cn meer deimoMratischien geest. Waar de katholieke bevolking over weegt, heeft, evenals in ,de centra van de sodaal-'demokralds. do bekrompen na tionalistische geest den minsten invloed. E11 bij de groote massai van hot Centra»» heeft het denkbeeld van 'het burgerblok -slechts weinig aanhangers. De lot het Centrum bchoorende rijkskanselier Mairx heeft dan ook ree-la verklaard, dat hü voor een kanseliersnost aan het hoofd van oen hiurerblok niet te vinden is. Daarmee zou echter ov-er zulk een regeelring hot dood vonnis geveld zijn. Zonder het CentruM vormen Duilscto-Nalionalën -en Duitsc-hd Volkspaitij peen koalilie, die tot zegeeren in staat is. Wat is er niet vizzik ges|maa.ld op het Centrum', dat do koers v-erloor. ,;Wy zijn an rood vaarwater"- repeal Rijn indust» eol-en. Gekheid", izéi dr. Wirthj, „wij gaan Izloo goed". vB-e partij verwaarloost de ar beiders". kreeg Marx te hooren. „Neen- de partij heeft rekening te hond-en «(et alle groep-en, die zij omvat", repliceerde dr. Maix. ,„zij houdt het midden". Een echt-nationale partij: daarom on bekrompen. Elen party voor hesl het volk m-et van zélf dus ook voel armeren: daaroiM g,?- izlond democratisch. «- D'at komt een der knapste Duitsche so ciaal-democraten van-het Katholieke C.jri- trum-verklaren. Z,ou de heer Schap-er niet heitzielfle jnioeen z-eggent van de. Nedë-ilaln-discliei R.-K. Staatspartij? („De Tijd,") Geen legende. „Be Gelderlander'-' schrijft: -Omtrent de hegrootingsrede, van Mgr. •Notens dreigt er zich een legénde te vor men. Bij cL- redarirtie van „Het Volk" heeft zich de hoop vastgezet, dat Mg)\ Notens de mogelijkheid eener samenwerking van katholieken en democraten in een nieter of minder verwijdeia verschiet zou hebben -opengesteld. In het „Hbl." is Mgr. Nolens voorgel steJd als de praktische en nuchtere® staatsman dat is hot cliche® van den katholieken -leider die .zich ue kans naar samenwerking met de sociaal-demo craten zou- hebben opengemaakt, v. D© heer Albarda. staande op- den kathe der van den heer Troelslra, heeft in zijn Kerstrede te Amsterdam: in Henzelf de® geest gesproken. En naar* aanleiding daarvan vin.len wii ook Sn anti-rerolutionnaire bladen (be schouwingen, wélk® ons opwekken .da levenskans der legende af te snijden. Mgt. Nolens heeft hij -de algdmeenu Beschouwingen over de- Staatsibegroo- iing zies hoofdpunten aangegeven, waar omtrent iedere partij, welke met de katho lieke ziou willan samenwerken, overeen- -stemming met haar most zoeken. Iedere partij, niet bijzonderlijk de so ciaal democratische. Fm toe-n de heer Troelstra zich in zijn repliek wat te ver waagde, wees da heer Nolens hem' terug mie-t. eeu verwijzing naar zijn rede van 13 Mei 1912, voor de vergadering der R.-K. Staatspartij inder tijd gehouden. Of wij bijzonderlijk zlij-n gestald op samenwerking m'at de sociaal-democra ten, kan do heer Tro-elstra daar lezen, z'ei Mgr. Nolens. Waarom lezlen dl hoeren deze reïo nog niet 'ns over. Zij is toch duidelijk .en klaar. Onder anderen deze passage: jjPractisch komt de vraag, of katho'-. liöken en sociaal-democraten zullen sa menwerken, hierop neer, of in normale omstandigheden, als waarin wij ons he den bevinden en in -dien zin zooals er feitelijk in den laatsten tijd ovter gesproi k'en is, dei Katholieke Kamlerfractre- voor e-en geheel'e of gedeeltelijk© samenwrm'- fcing m'e-t -die partij te vinden zou rijn. Ik aar'zlel niet die vraag geheel ontken nend te beantwoorden en te keggen ik heb mij daarvan vergewist dat ook d'e geheele Kamerfractie daarm'e® instetot. Wat praat men dan toch over een ge wijzigde houding van de katholieke lei ding? Canossa. „iHe-t Centrum" driestart. a In he-t bekende orgaan der „Hervormde Gereformeerde Staatspartij" wordt het een ■en ander verteld over den lnsestitiurM"- strijd tussehen Gregorius VII en Hen- de gouden voorwerpen, die Richiinde op hare kamer gevonden had. voor den han delaar. „Was dit uw eigendom?" vroëg, hij. Geef op. w,at gij verlangt; ik z'al die sieraden betalen." „Het is alles édel metaal," antwoordde Vcnlurius, „en van kunstvaardigs hand. Ik kan het niet laten beneden z©s aured." „Betaal hem het bedrag!" gebood da koning en de huismeester overhandigde den Romein dris gouden ringen I) u,il( 's konings schatkist, die Venturius. met een tevreden lach 'in zijn land woog en in 'izïjn boëzemi stak. „Fien lang leyjn mogen u d-e goden ver" 1-eenen," sprak hij, die» buigend©, „en mij uwen knecht uwt gunst doen behouden."- Daarop begaf hij zich naar buiten en Kocht zijne sla.ven opi. Hij vond z'e in de hofsmederij. Daar oefendie een krijgsgevan gen Romein zijn 'kunst uit aan ijzer en ijzerwerk voor het huis en de tafel dies! konings, smeedde Zwaarden en lansen vlocht ringen lot pantserhemden en om kleedde do hoornen van den wilden stier met glinsterend ede! metaal. Hij stond jui3t met opgestroopte mouwen op zijn hamer geleund voor 1, smidse, waarop- korte blokjes beukenhout smeulden. ..Hebt gij nog niemand gevonden, die u Van dsz'e bia-b-aren (vrijkocht, Quint1 tuis?" vroeg d'e handelaar. „Wat uwe broeders daar ginis antwoordden, toe-n ik voor eenige jaren uwe lied© aan hunne) ooren bracht, weet gij?" „Moge Viikaan hen in het verderf storten!" bromde de smid. „Doch ik ver lang niet moor naar het vaderland terug te keeren „D'e koning heeft hem' \een blonde dienstmaagd van zijn hof ((ot vrouw ge geven,." zeiden de knechten lachende., „Daarvoor heeft hij zjjn vaderland ver geten.'-' „Werkelijk. Quinlus? Hebt gij behagén ■gevonden aan de blauwoogige ^deern-en der Germanen met haar breed-e heupen en haar groote voeten? Wat zijn dezd vrouwen der barbaren tegen de Zwiairtlotk1- kig-o slanke dochters .van het Zuiden?" „iZwijg my van haan." antwoordde1 Quintus; „het zjjn altern-aal valsche, ge slepen schepael'S. Duizendmaal liever is mij een vrpuw onder de barbaren dan een listige Romeinsehe". „Vvelnu! verhei».' u dan in uw .getakt" lachte de handelaar „en krom' gedwee! uw rug onder het nik dar Germanen. Op, mannen, brengt de- dieren voor; wij keeren terug naar de listige Ronfemsc-he vrouiwen _Na korten tyd vyrliet .Vénturius mét rijne slaven den koningshof en trok weder

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1925 | | pagina 5