ioes
Tweede Blad
ide Bessen.
HJRANT
VRIJDAG 31 OCTOBER 1924
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Buitenland
nderdeit
lans 36
1 FIETSEN
in van
Uit de Pers
Voor onze vrouwen.
Gemengd Nieuws.
Het hoekje van humor.
Voor de Keuken.
462-60-
i
0
|E. 75-34
STEÏV.
tellen
FRANKRIJK
Dc Fransche Katholieken
blijken, geheel anders dan in de dagen
van Combes, gereed te wezen voor
den strijd, die hun door Herriots regee
ring wordt opgedrongen. Een mede
werker van een Vlaamsch blad schrijft
daarover
Het is een verheugend verschijnsel
alom te zien, dat de katholieken dit
maal nauw aangesloten, gereed zijn
tot het uiterste den strijd te voeren
om hun rechten te verdedigen, de
godsdienstvrijheid te verzekeren. Tal
van vereenigingen zijn in het leven
geroepen om in geheel het land door
woord en geschrift, zoo noodig door
handelend optreden de uitdrijving van
de religieuzen te beletten, de invoering
der leekenwetten in Elzas-Lotharingen
fe belemmeren. Wij hebben in meer
dere gesprekken met geestelijke hoog-
waardigheidsbekleeders, onder andere
den bisschop van Lourdes, Mgr.
Schoepfer, de overtuiging gekregen,
dat niet straffeloos de regeering een
geloofsvervolging zal ontketenen. Een
der vereenigingen, die het meest op
den voorgrond treedt is de federatie
van priesters, oud-strijders uit den
wereldoorlog.
Aan het hoofd staat de onverschrok
ken afgevaardigde van de Gironde,
de krachtige en innemende Pastoor
van Saint-Emilion, Abbé Bergey. Wij
hebben hem op onze thuisreis van
Lourdes opgezocht in zijn woning te
Saint-Emilion, dat schilderachtige
stadje in de nabijheid van Bordeaux,
wereldvermaard door de konings
druiven die er rijpen, niet minder
bekend helaas door de godsdienst
oorlogen, die er in den loop der eeuwen
zooveel verwoestingen hebben aan
gericht.
Hij heeft ons op de meest hartelijke
wijze ontvangen en ons gesproken
over de politieke toestanden van het
oogenblik en de redenen, die hem
gedwongen hebben uit de stilte van
zijn landelijke parochie te treden in
het openbare leven; zich, met volle
instemming van het Fransche Epis
copaat, aan het hoofd te stellen van
hen, die priesters als hij zelf, hun
leven in de waagschaal hebben ge
steld om het vaderland in den oorlog
te verdedigen. Mijn verontwaardiging
over de plannen der regeering, zoo
zeide hij nog, is ten toppunt gestegen.
Ik ben niet de strijdlustige, gelijk
velen het doen voorkomen. Gedurende
de verkiezingscampagne heb ik zelfs
aan mijn bestrijders gezegd: ik zal
den naam niet onthouden van een
minister-president, hij moge dan Poin-
cpré, Briand of Herriot heeten, ik
zal hem mijn steun geven, indien hij
voorstellen doet, volgens mij n meening,
gericht op 't waarachtig belang van
ons land.
Niemand trouwens in mijn parochie
twijfelt daaraan, waar ik steeds de
eenheid heb gepredikt. Maar de droeve
bedreigingen tegen ons geuit, de ver
volging der geestelijke orden, reeds
begonnen, dwingen mij tot verzet in
het Parlement en daarbuiten. Een
heftig protest moet alom weerklinken.
Wij priesters en religieuzen zijn terug
gekeerd uit den oorlog in het besef
ten volle recht te hebben op onze
burgerlijke vrijheid, aan ieder staats
burger wettelijk verzekerd. Wij willen
dat voor goed een einde komt aan
de vervolging van een deel der be
volking, die zijn plicht heeft vervuld
in uren van gevaar, ondanks het
onrecht hen aangedaan. Ik wil tot
het einde toe de hoop bewaren dat
oprechte vaderlandsliefde de partijen
der linkerzijde tot inkeer zal brengen.
Maar indien de regeering de geeste
lijke orden opnieuw wil verjagen zul
len de troepen aanrukken om hen te
verdedigen. Wij zullen desnoods over
gaan tot daden, waarvan de gevolgen
nog niet zijn te vermoeden, maar ons
opgelegd door een regeering, die ons
aantast in het heerlijkste dat wij
bezitten, de vrije uitoefening van ons
H. Geloof.
Onze federatie, over geheel Frankrijk
vertakt, staat gereed met steun van
alle weidenkenden, de regeering te
bestrijden, indien zij onze oud-kame
raden, met wie zij de gruwelijke
oorlogsjaren in de loopgraven hebben
doorgebracht, uit hun stille klooster
cellen verdrijven.
Genève.
.Voor het eerst heeft Genève
een werk van ingrijpende betee-
kenis verricht. Het gaf een vasten,
jnridischen vorm aan de denk
beelden, door Pans Benedictus XV
geuit"-
Prof. G. W. Kernkamp schreef
onlangs in het weekblad „De Amster
dammer"
In de mooie redevoering, waarmede
de voorzitter van de vijfde Volken
bondsvergadering, de Italiaansche
Zwitser Motta, de bijeenkomst heeft
gesloten, herinnerde hij aan de vre
desboodschap van Paus Benedictus XV
op 1 Augustus 1917.
Dat wil zeggen: aan een bepaald
gedeelte van die -boodschap.
Want zij had tweeërlei strekking:
een eind te maken aan den destijds
gevoerden oorlog en het uitbreken
van een nieuwen te voorkomen.
Om het eerste doel te bereiken,
gaf de Paus de voorwaarden aan,
die naar zijn meening als grondslag
van de onderhandelingen zouden
kunnen dienen. Zij kwamen hierop
neer: herstel van den toestand van
vóór Augustus 1914; van Duitsche
zjjde dusontruiming van het bezette
gebied in Frankrijk en algeheele
ontruiming van België, met waarborg
van zijn volledige politieke, militaire
en economische onafhankelijkheid;
van de zijde der geallieerdenterug
gave der Buitsche koloniën. Over
alle andere kwestiesElzas-Lotharin
gen, Italiaansch Oostenrijk, Polen,
de Balkanstaten, Armenië zou min
nelijk overleg gepleegd worden. Als
algemeene regel zou geldengeon
schadeloosstelling.
Hoofdzakelijk omdat de entente de
hoop nog niet had opgegeven, betere
vredesvoorwaarden te bedingen, bleef
de boodschap van den Paus zonder
uitwerking. Dus ook het tweede
gedeelte ervan, dat een programma
voor de toekomst aangaf.
Dit programma bevatte: een ge
lijktijdige vermindering van bewa
pening; de instelling van arbitrage
„methooge vredestichtende werking"
sancties tegen den staat, die zou
weigeren zich aan arbitrage te
onderwerpen of de beslissing ervan
te aanvaarden.
Zelfs tijdens den oorlog waagde
geen mogendheid het, deze beginselen
te verwerpende Duitsche regeering
betuigde hare „bizondere sympathie"
er voor. Maar zij waren nog „buiten
de orde"; aan de orde van den dag
stond toen alleen: het winnen van
den oorlog; de verwezelijking van
het ideaal: vrede door recht, kon
aan de toekomst worden overgelaten.
„De verwezelijking van dat ideaal,"
zoo schreven wij in September 1917
„zal niet geschieden door de reegee-
ringen van nu, ook niet wanneer
zij er in het vredesverdrag een
kniebuiging voor maken. Of het ge
deeltelijk vervuld zal worden, hangt
af van de vraag, wat de volken uit
dezen oorlog geleerd zullen hebben
en hoe lang de les hun heugt."
De besluiten van de jongste Vol
kenbondsvergadering (het protocol
van 2 October 1924) wettigen de
hoop, dat de oorlog niet voor niets
is gevoerd. Nóch door het grondver-
drag van den Volkenbond, nóch door
het statuut van het Permanente Hof
van Internationale Justitie werd de
verplichting opgelegd, alle internati
onale geschillen aan rechtspraae of
arbitrage te onderwerpen. Dit is
thans geschied. Voor het eerst heeft
Genève een werk van ingrijpende
beteekenis verricht. Het gaf een
vasten, juridischen vorm aan de
denkbeelden, door Paus Benedictus
XV geuit.
SCHOOL EN HUIS.
In een Eng'elsch vrouwenblad J$!s ik
yolgende behartigenswaardige wenken om
trent de samenwerking van school en
Luis. Nu de vacantia weer omi is', vraagt
de school en alles1, wat daarmeö te niia-
ken heeft, dikwijls de aanidaóht der
moeders.
Het is verkeeixl, dat de ouders alle
.veiranlwoordd'jjfeheid1 van onderwijs, op
voeding, gezondheid en succes' .op da
school schuiven. Er ikan héél veel goed's
héreikt worden, wanneer ouders en on
derwijzers samenwerken in dez© belang
rijke jaren, als beiden maar eens goed na
denken en goéd willen.
Be school moet allereerst orde en,
stiptheid eischen en in iedere huishou
ding, waar schoolgaande kinderen zïik
moet men zich hiernaar voegen. Dat
Vraagt van de moeder en huishoudster
een stage oplettendheid, W&nt de kinde
ren moeten niet alle an op t ijd] op school
z^jn, zïj moeten ook in een, goede conditie
wézien: uitgerust, f'risch en flink. En be
halve de neiging (of de zwakheid), om
de kinderen te Iaat op te houden, wordt
er in vele 'gezinnen veel te veefl aah pret
jes gedaan, in "t gezin of buitenshuis',
'tlsvoor de jonge meisjes, die nop!
school gaan, niet goed, allerlei fehsten
mee te maken, opera, schouwburg) on
bioscoop te bezoeken, maar 'tis oqk njet
goed, dat Ze zelf optreden in stukken voor
iiefhebberjjdooneel, waardoor haar aan
dacht en inspanning' wordt .v.ereischt,
welke izte ,voor de studie reeds zoo- noodig
hébben. De .verstandige en liefhebbende
moeder zal zulke krachtverspülin^ legen-
gaan. Liefde en inzicht is voortdurend
noodig gedurende de schooljaren iu aL de
verschillende faz;en Van hét kinderleven.
Een van die perioden is, wanneer het
meisje 2ich gaat voelen in haar waar
digheid en dikwijls de ideeën van de
school stelt tégenover de opvattingen;
van. thuis. Is lie ondeugend ens schran
der, dan Iz'al zij, de onderwijteeres tegeni
de moeder opzetten en in die botsing
leörem het gezkg te verlachten, of: ten
minste het niet te achten.
Dikwijls wordt in de latere schooljaren
het kind een andere persoonlijkheid voor
de ouders De lastige dochter is dikwijls
'n volgzame en uitstekende leerlinge, an
omgekeerd!, het kind dat thuis Vriendelijk
en gemakkelijk is, blijkt op, school' weer
spannig en onhandelbaar. Het begrijpalid
vergeven en hartelijke belangstelling slijp
dan noodig om het jonge karakter niet ia
een verkeerde richting te doen groeien
Het is een voordeel van de dagscholen,
dat de ouders meeleven met de intellec-
tueeie ontwikkeling' en belangstelling. Ook
hierbij is de samenwerking van ouder#
en onderwaters yan zoo groot belang,
om ;het kind te doen begrijpen, dat zljjln
schooljaren do .voorbereiding 'zijn. van het
latere leven.
Met alle bezwaren is toch bet school
lieven, dat een proote wereld is tegen
over het veilig' omsloten thuis: voor het
kind' zoo goed. Het onpersoonlijke getag,
de onpartijdige beoordeeli'ng'en, de ver.
scheidenheid van makkertjes, maken de
school tot een echte „oefenschool" des
levens. Het individu beg|i,nt het geheel te
begrijpen, en, ofschoon, het kind lang het
middelpunt blijft van zijn eigen wereldje,
ontwaakt toch het bewustzijn: Ik wordt
tut Wij, Mijn verandert iu Ons. Maat
schappelijke deugden worden gevraagd
naast de persoonlijke en ;het kind leert als
als vanzelf: zelfbedwang. Voor het nor
male kind is dit niet moeilijk. Het ver
heugt zich evenzeer over zj'n nieuwe plich
ten als over zi'n uieuwte rechten. Het voelt
een nieuwe waardigheid, voelt zich vrij
van de wetten der kinderkamer. De kin
deren ow d'p tr'erliiko hedenidlaaïisc'hel
scholen vindesn spoedig) 'hun eigen weg,
hun eigen plaats en de puntige hoeken
van hun karakter worden ongemerkt ge
slepen.
Wanneer do moeder ma!ar oplettend en
we.ekzlaam as, bereid ami ^n'et de school
mede te werken, wanneer de onderwijze
res zich het huiselijk leven van li'et kind1
indenkt, en de uitgestoken band uier!
moeder gretig grijpt, zal het kind! van
delzte g lukkjge s imetivVerkLg onbewlast d
rijke vruchten pluikken.
- i.ma
Bloemen- en Plantenverzorging.
Geen vrouw en geen huis zonder
bloemen of planten en het verzorgen
dat de vrouw als het ware in het
bloed zit, zal bij het bezit er van ook
hier toe uitstrekken, even geregeld,
zorgvuldig en nauwkeurig als die van
alle andere dingen. Wenken voor
deze verzorging zullen dus nooit
onwelkom zijn.
Om afgesneden bloemen lang mooi
te houden wordt in het water een
asperine-tablot opgelost of een weinig
salisylpoeder, terwijl iederen dag een
stukje van de stelen wordt afgesne
den opdat de bloem meer water kan
absorbeeren. Om deze zelfde reden
worden de stelen zoo schuin moge
lijk afgesneden. Zijn door het staan
in de zon of door het lang in de
handen dragen, de bloemen slap ge
worden, dan kunnen ze weer frisch
en stevig worden gemaakt door ze
in kokend water te zetten dat dan
tegelijkertijd wordt afgekoeld.
Kamerplanten moeten-in het licht
staan, zonder echter direct aan de zon
te worden blootgesteld. Men plaatst
ze dus niet op vensterbanken waar
de zon op brandt en evenmin in
kamerhoeken. Een tweede eisch voor
het hebben van gezonde kamerplanten
is zuivere licht. Overvloedige'tabaks-
rook en kooklucht worden dus van
de planten zooveel mogelijk verwij
derd gehouden.
Het van water voorzien moet met
zorg geschieden. Meestal sterven
kamerplanten aan te veel water. Als
de bovenaarde vochtig aanvoelt heeft
de plant geen water noodig, eerst
als de aarde droog en korrelig aan
voelt kan ze van vocht worden
voorzien. Men kan dan tot aan den
potrand vol gieten. Dit heeft tevens
het voordeel dat ook de onderste
aarde met het vocht wordt doortrok
ken, terwjjl wanneer men iederen
dag een kleine hoeveelheid geeft,
alleen de bovenste laag wordt be
vochtigd. Als het water direct weg
zinkt is dit een teeken dat de plant
te los in de aarde staat of dat er
gangen van wormen door de aarde
loopen. Men drukt dan de aarde
stevig aan en geeft opnieuw water.
Het stofvrij houden der bladeren
geschiedt door begieten. Vindt ge aan
de achterzijde gele stipjes of vlekjes,
dan zijn dit meestal dop- of wolluizen.
Ze worden verwijderd door de blade
ren af te sponsen met een oplossing
van zachte zeep, waaraan 5°/0 oplos
bare carbolineum is toegevoegd. Met
zuiver water wordt de plant dan
nagespoten.
Tegen tocht en plotselinge kou
kunnen de kamerplanten niet. Als
des winters de kamer wordt gelucht,
doet men goed de planten zoolang
op een andere plaats te zetten, waar
een gematigde temperatuur heerscht.
In iederen pot, waarin de plant
direct staat, behoort in den bodem
een opening te zijn waardoor het
overtollige water kan worden afge
voerd.
Zorg dat de planten niet worden
verontreinigd door asch of lucifer
houtjes het staat onooglijk en verzuurt
de aarde. Bovendien is een bloempot
geen vuilnisbak.
Een gouden jubileum.
Vóór 1874 kon in Engeland geen
vrouw een geneeskundigen graad be
halen. Wel werd in 1858 dr. Elisabeth
Blackwell op het toen ingevoerde
medisch register ingeschreven, maar
zij had in Amerika haar graad ver
kregen. Zeven jaren later werd weder
een vrouw dr. Elisabeth Garret in
geschreven.
In 1869 trachtten een zevental
vrouwen, onder leiding van Sofia
JexBlake, toegang te verkrijgen tot
de hoogeschool te Edinburg. Toen
deze poging, gedurende vier jaren
herhaald, vruchteloos was gebleven,
werd het vrouwenziekenhuis van
Elisabeth Garret te Londen in een
geneeskundige school herschapen. Dit
geschiedde in 1874 en de school be
staat dus dit jaar een halve eeuw.
Zij draagt den naam „London School
of Medicine for Women" en het aantal
studenten, dat zich bij de opening
liet inschrijven, bedroeg 14. Thans
zijn er 380 studenten en in het genees
kundig register des lands komen nu*
reeds de namen van 2000 vrouwen
voor, van wie 1200 haar opleiding
genoten aan de London School.
Vermeldenswaard is nog, wat, in
verband met het vijftig-jarig bestaan
dezer school, uit Londen door den
correspondent der „N.Crt." geschreven
wordt
„De meeste vrouwelijke dokters
treden in dienst van Rijk of Gemeente
en worden werkzaam gesteld bij de
diensten voor schoolinspectie en kinder-
zorg. Vaak ook wijden zij zich aan
geneeskundige zending in Indië, China
of andere landen waar veel achter
lijks op medisch en hygiënisch gebied
om verbetering schreeuwt. De vrouwe
lijke „huisdokters" zijn nog zeldzaam.
Maar met wat de vrouwelijke dokter
in dit land of in dienst van dit land
doet, heeft zij haar recht op haar
eigen plaats in het maatschappelijk
stelsel reeds lang ten volle gerecht
vaardigd." („Centrum")
Nog een en ander uit Engeland.
Aan het Koninklijk College voor
vrouwen van de Londensche Univer
siteit is door Lady Meyer een leer
stoel voor huishoudelijke wetenschap
opgericht.
Te Colchester (Essex) werd een
jaar geleden voor het eerst een vrouw
tot burgemeester benoemd. Er zal
thans opnieuw een vrouw als zoodanig
optreden. Het is de eerste maal, dat
een gemeente twee jaren achtereen
een vrouwelijk burgemeester heeft.
De vrouw en de Rechterlijke Macht.
Een vrouwelijke jurist te Weenen,
dr. Marie Fischer, die aan de kinder
rechtbanken werd toegelaten, trad
dezer dagen aldaar op als plaatsver
vangster van den ambtenaar van het
O. M. tijdens diens verlof en wist,
naar gemeld wordt, haar taak met
tact en goed gevolg te vervullen.
Zeldzame leeftijd.
In België, te Lillo in de provincie
Antwerpen, is vorige week de oudste
vrouw des lands overleden! Zij be
reikte den leeftijd van 105 jaar en
was een paar maanden geleden, toen
zij haar laatsten verjaardag vierde,
tot ridder in de Leopoldsorde benoemd.
Kroonprins Leopold was haar toen
het eerekruis komen aanbieden.
„Lieb Vaterland, kannst ruhig sein".
Men schrijft aan „De Tijd".
Het gebourde in een coupé op de
lijn AmsterdamUtrecht. In een der
hoeken, niet van de lijn natuurpjk,
maar van de coupé, zat een jonge
dame, geen bakvisch, maar een flink
uit de kluiten gewassen Duitsche;
er zaten ook verspreid eenige heeren
in. Niets bijzonders was dit. Maar de
altijd teere kwestie van de eene
partij, die een raampje open; de
andere, die het dicht wil hebben,
werd ook hier de vreeselijke „casus
belli".
Psychologisch gaat het bij deze
open- en dichtdoenderij niet om het
overdrachtelijke dood waaien van den
wind van de eene of het stikken van
benauwdheid van de andere partij,
maar in den regel alleen over het
al of niet zijn zin hebben. In den
goeien, ouwen tijd, die nooit weerom
komt, sloeg je in zoo'n geval een
voudig het ruitje stuk; dokte op de
plaats van aankomst de onkosten
van de ruit, en had het genoegen
je tegenpartij zich te zien dood
sjagrijnen van ergernis. Tegenwoordig
is de Spoor-overheid, die hoe langer
hoe slimmer wordt, zoo verstandig,
behalve je de onkosten te laten
betalen ook proces-verbaal tegen je
op te maken.
Zoo gezegd echter, het raampje
was ook hier de kwelduivel. Wie van
beide partijen het raamqje open of
dicht wilde hebben, weet ik niet,
het doet er ook niet toe, maar wel
dat in een kort oogenblik de twist
zoo hoog liep, dat de Duitsche den
„dummen Hollander", die tegen
GRAAG GEZIEN.
A.Zoo, ben je geldophaler ge
worden. Vind je niet, dat je dat
impopulair maakt?
B.Welnee, man. Ze vragen
me allemaal nog 's 'n keer terug te
komen.
ONDERSCHEID.
Mijn man is zeer regelmatig;
hij drinkt 's avonds zijn twee glazen
bier en komt geregeld om tien uur
thuis.
Bij de mijne is het juist omge
keerd. Hij drinkt tien glazen bier en
komt om twee uur thuis.
MOEILIJK GEVAL.
't Regent ,man, en mevrouw Jansen
moet naar huis, kan je haar jou
parapluie niet leenen. Als ik haar de
mijne geef, krijg ik haar van m'n
levensdagen niet meer terug.
Haar mijn parapluie leenen!
Vrouw dat gaat niet. De naam van
haar man staat er op.
AMERIKAANSCH.
De Amerikaan aan de poort van
het Vatikaan: Ik wilde den Paus
graag zien.
Zwitser: Er is vandaag geen
audiëntie.
De Amerikaan: Ik heb geen tijd
daarop te wachten. Vraag den Paus
even uit het raam te kijken, anders
raakt mijn reisprogram in de war.
WENTELTEEFJES.
12 a 14 sneedjes oud brood zonder
korst, '/2 L. melk, 1 a 2 eieren, 1
theelepeltje fijne kaneel, boter, zout.
Klop het ei met de suiker, de
kaneel en iets zout, roer er de melk
door en week hierin de sneedjes
brood. Zorg dat ze geheel doorweekt
worden maar niet stuk gaan. Bak
deze voorzichtig in heete boter bruin.
Wenken voor de huishouding.
SPIEGELS.
Om spiegels héél helder te krijgen
sponst men ze eerst af met wat wijn
geest, bestuif ze daarna met wat ge
malen blauwsel. Vervolgens afwrijven
met een zachte doek en met een
héél zachten doek nawrijven. De
spiegels worden er buitengewoon
mooi door.
MOTTEN.
Men kan allerlei middelen tegen
motten gebruiken, waarvan de lucht
de motten verdrijft, maar allereerst
moet men zorgen dat in kleeding,
of wat men ook opbergt geen eieren
van motten aanwezig zijn. Daartoe
helpt alleen stevig uitschuieren en
kloppen.
Germania durfde op te staan, aanvloog
en zoo geweldig met haar mollige
pootjes bewerkte, dat hadden drie
volwassen mannen deze mannetjes
putter niet in bedwang gehouden,
zij hem, volgens het zeggen van een
der reizigers, zou hebben afgemaakt.
Te Breukelen werd ze „ganz
amechtig von Aufregung" afgeladen
en als een bundeltje goed op het
perron neergelegd, en, wat ze ook
al niet galant zal vinden: proces
verbaal tegen haar opgemaakt.
De dingen op (Fr kop zetten.
Och dat is zoo erg niet!
Goed meedoen, en liefhebber zijn
van 'n „lekker" glaasje, 'n „fijne"
flesch. dat mag toch wel!
'n Enkele keer eens wat bijzonder
vroolijk zijn, van 'n lollig pimpel
feestje ietwat aangeschoten naar huis
laveeren, 'n hoogst enkele maal eens
te moeten „naar bed worden ge
bracht". och, dat is zoo erg niet
Maar weet je wat wèl erg is.
wat laag is en onvergeeflijk? Zich
zeiven steeds te beheerschen. „Neen!"
te zeggen wanneer anderen vragen,
verzoeken, dringen, lokken, verleiden.
Cordaatweg z'n eigen gang te gaan
en niet te willen komen onder alcohol
invloed. Geheelonthouding bijvoor
beeld. Dat is lastig, onhebbelijk,
hatelijk. dwaasheid, idiotisme.
Zóó praten de menschen!„Rede
neeren" de menschen.
Maar met uw verlof, zóó redeneeren
noem ik de dingen op d'r kop zetten.
Door vrouw en kinderen
vermoord.
Te Béthune (Frankrijk) zijn een
vrouw en haar twee kinderen in staat
van beschuldiging gesteld wegens
moord op den man en vader. De
moeder is 50 jaar oud. De kinderen,
een zoon en een dochter, zijn resp.
17 en 14 jaar oud.
Volgens hun verklaring was de man
dronken thuis gekomen, had zijn
vrouw mishandeld en was daarna op
den grond getuimeld.
Daarop hadden zij hem handen en
voeten gebonden en had zijn vrouw
een strop om zijn hals gedaan en
hem gewnrgd.
Moeder en kinderen kwamen zich
daarna zelf bij de politie aanmelden.
-
