Goes
BOS
umtoestellen.
E BOTER
iderhoeden
VIE'S
VALK,
ada
iostuums,
ins-Costuums,
Pakjes.
teering
\depwus;
Tweede Blad
de Etalage.
GOES
ZATERDAG 15 MAART *924
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
E COURANT
hIANDEL
llJSSINGEN
tomen, het
igen prijs.
Men vrage
|ti verstrekt.
kNBEVELEND.
ioortstr. 13,
ES.
Ie ONTVANGST
rijke sorteering
ij in staat
[rerkoopen.
leerde
ïn.
ilway Cy,
orid.
\C. L. A. DE LANGE
eikinrichting Hofplein
Gi.
mtvangst van de
seizoen.
I EXAMENS tej
Waartoe lezen wij?
^feuilleton
Het Zuiderkruis
Uit de Pers
Buitenland
Het hoekje van humor.
Voor de Keuken.
Binnenland
id,
kosten kunnen
schen komst in
itst worden in
trekking
urkoop nabij
scholen,
worden ver-
or Holland
nning
dam
Markt 20, Goes
en pakketdienst.
iek en de wagens
nzaam aanbevelend
J. M. BEHAGE
ibr. Duvekot.
Aan onderstaand interessant a'-likel.
door een zekeren J. L. in „De TBI" van
8 Maart j.l. geschreven, onlleenen wB de
volgende passages:
.Wat do begaafde schrijfster Melati van
Java atóoo meedeelt in het zevende
nummer van het nieuwe KathoPeke week
blad „Nieuw-Nederland". is het overden
ken wel waard. Mel at' is ontsticht over
de ondegelijke, de wufte, de zwoele lec
tuur, die heden ten dage tot zlelfs in
Katholieke leesinrichtingen, begeerd wordt
door het Katholieke meisje, de Katholieke
vrouw. „De meesten schrM't Melati
zoo niet alten, hebben een goede op
voeding ontvangen, brachten jaren door
in deftige pensiionaten, bezochten H. B-. S,
of zelfs Gym en nu zij. geirouwd en moe
der zijn, gaat hun verlangen alleen, uit
naar lichte, onbeduidende romannetjes."
„Zelfs de deftigste dames" heeft Melati
opgemerkt „préfereeren het Hollandsch
Als er bij uitzondering eens iemand Dic
kens wil lezen, en men legt haar het
Hollandsche en Engelsche exemplaar
vóór, dan kiest zij altijd de 'vertaling."
Waartoe lezen wij? vroeg' ik mijzelf
af, na -.lozing van Melati's bijdrage jn
„Nieuw-'Nederland". Om nader tot God
te komen (het éérste gebod), om) onzen
medemensch beter te begrijpon, meer lief
te hebben (het tweede gebod, dat, zoo
als men weet, aan het eerste gelijk; is),
om onz'en geest te stoffeeren, ons schoon
heidsgevoel te bevredigen, om onzen tijd
te passeeren. Geen Christenmensch leest
om zijn zeden te bederven. De Kerk
verbiedt niet -alleen het lezen van de
boeken op den index geplaatst, maar van
edik boek in het bijzonder, hetwelx schade
aan uw -.zliel veroorzaakt. Een (Vade.-,
die het wel meent met zijn gezin, .stelt
precies dezelfde eischen, onverschillig of
hij lidmaat van de Roomsche Kerk is
of niet. ..Het tijdelijk, zoowel als 'hot
eeuwig heil van zijin gezin, hangt of
van de zeden, die daar nageleefd worden
In het Victoria-tijdperk ('Je koningin
ging vóór) eischte in Engeland de pub'ieóta
opinie hetzelfde wat onze Kerx eischt,
waar zij haren invloed behoorlijk kan
doen gelden. Een onverdachte getuige
in deze is Taine, de beroemde En/el-
scbe ongeloovige geleerde. „Le roman
Anglaise", waar hij in het vijfde en laat
ste deel, de tijdgenooten, Dickens o. a.
bespreekt. „De aanmaningen van den
publieken smaak" bemerkt zeer juist de
Fransche denker, „stemden met de na
tuurlijke neiging van Dickens overeen":
„Wees moreel. Al uw romans behoo-
ren te kunnen worden gelezen door jo"ge
meisjes. Wij -gijn piaclische nfenschea
en we willen niet, dat üe 'letterkunde
het leven in de toepassing bederft."
Geen volk heeft in de eerste helft der
19de eeuw een litteratuur opgeleverd van
het hooge zedelijk gehalte gelijk het En
gelsche en het is diep bedroevend ie
vernemen, dat de werken van een Jane
Austen, een Walter Scott, een William
Makepeace Thacckeray (dien reus- naar
gfeest en lichaam), een Charlotte Brontö.
een Georg'e Eliot (Mary Ann Evans, hare
eerste novellen, de Scènes of Clerical
Life", vonden in Nederland niemand
minder dan in Busken Huet een. vertaler),
evenals die van Charles Dickens tegen
woordig achtergesteld worden bij1 mo
derne prullen. Waarom toch, in 's hemels
naam. waant men. dat op kunstgebied
het laatste steeds het beste is? Leverde
ons de achttiende eeuw Rembrants op,
of Halzen, of Vermeer's en Ruisdaels?
Nicolaas Beets, die voortreffelijk Fngelscb
kende, bleef zijn gansche leven Walter
Scott bewonderen en MenoJez1 y Pelayo,
de wereldberoemde Spaansche geleende cn
letterkundige, bleef over Scott even gun
stig als Beets, denken. Een beetje meer
moeitel neem een beetje meer moeite I De
schrijvers zijn niet vervelend, wij zijn hei,
die geen gedold meer hebben en ons niet
den tijd gunnen tot rustig lezten. Walter
Scott beheerschte zijn tijd met zijn. histo
rische romans. Schotland <jag er duizen
den toeristen door zijn oogen. Hiji .deen'
voor Schotland, wat Dickens deed voor
Londen, Door Dickens spreekt de Lon-
denseho mist tot ons, spreekt de reus
achtige rivier en hare bruggen, spreken de
achterbuurten en dievenholen, spreken de
Verlaten City-straten (.bij nacht, en de
groenten- en fruitmarkt 'van Govent Gar
den bij ochtend; door Dickcns hebebn wij
de Engelsche Christmas li;fgexregen en dé
armen en misdeelden der wereldstad in
12)
IV.
VICUS
IDE MAAT-
BEKWAAM
VIKKELD
NOT.
DAN
RIJKS-
TOE-
jZtCHT
»M)AAN. DOI HrrNUiL9-
'.POTHUIZEN WIND g
Zoo a& twie zeiden w|a» hef nacht, em
zag- er het wteer somber uit, toen de
1 Epervier op het punt- stond' het aöker
te lichten. Reeds had de klaltaie houding
der scheepslieden de groote bedrijvigheid',
,®T J*3? eVen heersohte, verVangerf.
Zuj die het vertrek! van een Icoopvpiardïj'-
schip bijgewoond hebben, wetert wat een
drukte er heersöht op 'hetzelfde oogen-
'Blik dat men onder zeil gaat. De laat
ste schikkingen der offiedereB, de helder
klinkende stem' va-rt den •wia;chtcomlman'-
dant, het v|aarWel' aan vrienden' en ken
nissen, de omheJIzinJgen, de afscheidsdronk
in haast in een! nabijliggend hier- of (wijn
huis^ genomen, de achterlijke passagiers
die in de sloepen springen, het .geraas en
gezang d|a,t men aan den oever van het
verdek1 van 't schip k,a® hooren, de zak
doeken Wajalrmcde men wuift, de hanlgroe-
groeten, kortom de eerste deiningen van
'het schip dat tr|aiag en alk met spijt zijn'
ankterpllaftts verlaat: dat alles levert! een
statig en droefgeestig schouwspel' op, (fait
men, als inen er eens getuige v|a(n ge
weest is, nimmer meer vergeten1 kin
een ander licht leeren zien. Vóórdat we
hem gelezen hadden", zegt lainc, „wisten
we niet dat ons hart, zooveel medelijden
rijk was." f
Onze volksaard in zijn aangeboren
kalmte, zijn practischen zin en groot zee1
mansverleden, komt het meeslt met den
Engelschen overeen. Het Kan geen voor
deel zijn, de studie der Engelsche letteren
te vernalatigen.
Boeken, als voornoemd breiden onze
menschenkennis uit en vermeerderen op'zte
kennis van goed en kwaau. De werken
van Dickens in het bizonder, wekken sfeik
op tot naaestenliefde.
Daar naast bestaat in onze kerk een
onuitputtelijken mijn van geestelijke lec-
tuiir. Ik zie niet wel in, noe men kom't
tot die lectuur, als men zich aanwent 0111
slechts verstrooiïngslectuur, of heel niet
te lezen. De Heilige Schrift is het schoon
ste en diepste boek ter werelJ. Dickens,
die in het godsdienstige geen vaste begrip
pen bezat, las iederen avond in tiet
Nieuwe Testament. In vele 'tijdperken wer
den de heilig',e boeken van het Oude- en
het Nieuwe Testament zeker beter door
letterkundigen, en kuustenaarsn in het
algemeen, gelezen dan tegenwoordig. Een
Rembrandt inspireerde zich p'og op den
Eijb 1. Een Vondel deed bij' de Wed. van
Abraham de Wees in 1657 zijn vertaling
der Psalmen bet licht zic-n. Vondel noemt
zijn vrije vertolking in prachtige Holland
sche verzen: „Koning Davids Harpzan
gen."
Werkelijk niet alleen katholieken inte
resseeren 2'ich 'tegenwoordig voor den
jjmitatio IChristi" of Navolging"., oen
klooster-arbeid uit het begin der 15de
eeuw.
In ons land alleen leveruen. twee
andersdenkenden in de twintig -'e eeuw
bene vertaling: dr. Is. van Dijk en Wil
lem Kloos. Na de H. Schrift i. het 't
meest gelezen christelijk boek. Vóór pro
testanten en vrijdenkers er naar omza
gen, was het, gelijk trouwen.» dei hei
lige boeken van het Oude- en Nieuwe
Verbond, een heilig boek Ier Katholieke
gemeenschap. Zoo .zorgde m het zes
liende-eeuwsche Spanje de beroemde
monnik Louis de Granada voor een voor.
treffelijke Spaansche vertaling., waarvan,
zich Santa -Teresa bediende, die geen
Latijn kende. In tie inleiding' raadt Liis
de Granada den lezer, zich nimmermeer
te scheiden van het gul,ten boekje „Tan
pobre en pompa de pal.abras, v tan rica
y 'harta en las sentencias", dat is: z!oo
arm aan woordentaal ,en zoo rijik en
overvloedig aan kernspreuken. „Keer tot
het boekje terug," zegt hij', „na het ge
lezen te "hebben, want diet verouderd
nooit (die schreef Luis de Granada, in
't. jaar 1536), g'e Zult altijd' in dezelfde
woorden, nieuwe z'aken vernemen, g'e zult
den geest des Heeren op 't spoor komen,
die onuitputtelijk is".
Ik eindig dit litteraire praatje mol aan
de ouders de vraag te stellen: 'of te
genwoordig de kinderen niet al te zorge
loos worden opgevoed. Jacob van Gen
nep vertelt, dat hij ter lezing kreeg, het
plusminus vijfhonderd bladzijden diicko
didactische werk, het „Onderwijs voor
kinderen" door W. E. de Pei'poncher, toen
hij amper lezen kon, althans njj verklaart,
dat hij' op zijln vierde jaar Bijna half
van buiten kende. „Het was de lievelings
lectuur", iverklaart Van Lcnnep, „van
beide mijn vader en moeder, van 'bun
broertjes, zusjes en tijdgenoolje=, in hun
kindsche dagen." Toen Bilderdijlk ander
half jaar oud was, onthaalde men: neim,
reeds op een folio Cats. Bil.ierdijk, die
niet gaarne in eenige levensperiode voor
een alledaagsch wezen doorging schreef
aan een vriend: „Ik las op het jaar reeds
volkomen. Anderhalf -aar oud leerde ik
ook Fransch. Den Heidelbergschen Cate
chismus spreekt van ze'f, zoo gij den tiw
bedenkt." Die tijd was de 18e eeuw. Van
Alphen was ook nog achttiende eeuwer.
Hij behandelde de lieve wichtjes voor wie
hij zong, als VToeg wijze heeren en dames
Bij 'n ouderwetsch A-msterdamsch slchool-
meester moest ik ook nog Van Alphen uit
het hoofd leeren. Een kind moge die
rijmpjes al niet begrijpen, z:e prentten
elich gemakkelijk in het geheugen. Ze zriii.
als 't ware, in het bloed! der taal over
gegaan. En in zijn minder bekende kinder
rijmpjes steekt niet minder wijsheid. Ieder
fcent zijn aansporing tot geduld „Ge-
dlutó is zlulk een sehooue z'aak" enz'
zijn raad aan jonge dames om niet \e veel
inden Kpiege1 te 'zien. het verhaai van lep
oprechten Cornelia, dje een glas gebroken
(had .en het verhaal van (Jaartje. 'uie
sprookjes kon Overtellen, maar toen is,
reeds la,ng volwassen, mijn vader hoorde
recateerea: i
Dat W|aS eohter heden het, geval' nietl
met de EEpervier des inters. In sted©
van die jaillgemeene beWgg'iag welkte gs-
taeenlïj'k' met het vertrek van eem sehijy
vergezeld ga|ait en haren oorsprong aaa
het verbreken van meer diait» een band
onflteent, Iwfts (ajles heel stil, we kunnen!
gerust zeggen doodstil. Het gekozene
uur Omiddernaciht), de toestpnd vaffl dteri
dampkring, de bliksemflitsen, die .het
luchtruim doorkliefden, de houding van
den bevelhebber, de omzichtigheid van
matrozlen en papsagiers zetten dez6 een
voudige .gebeurtenis een huiveriiüglwe'k!-
k'ende majesteit, iets onheilspellends h'ij,
dat nlafirgeestige gedachten micest oplwek-
kfen. Het licht van eeltige lantaarns hte-
scheen d e la|a;tsto toehtereidselentlw'eei of
drie lastdragers die hunne ta,ak' volbracht'
hadden, gingen st(ad)Waartsmiera hoorde
niets meer dan het z|a|dhte geklots der
golven die tegen den oever a,apdreven,;
iedereen ap|n zijne btezigheid o¥ dm zijn hut
gezeten, ondervond verschillende aandoe
ningen uaialr gtelteng den aard van ziju
kaïjajkter of zijne betrekkingen mteti de
stad, mlaar dat adles was, om' ztoo- te
^ggen, onder den duhbeïen sluijer van
het stilzwijgen en den nacht! verscholen.
Deze stil'te wias des te opmerkelijker,
da|ar het meerendeeli der matgozten, tot
z»er l'auit in (Rn sbeht ie de ktrosjg.
Walt is toch rijkdom? Wat is eer'?
!Een handvol 'nietig slijk.
Gods vriend te wezen j.s veel meer, enz.,
wist ik werkelijk niett dat hij uit Van
Alphen opziei.
Bij de vorigte geslachten bracht m'en. 3en
ernst des levens er al ,vtoeg' inen tegen
woordig verbergt m'en voor het kind, dat
ons levenspad over distels en doornen
g:aat. Men onderschat do belangstelling
vain het kind jn ernstige lectuur. In hef
aaaj.ar van 1907 las ik mijn negenjarigen
neef, in een eenzaam gelegen landhuis,
„Robinson Crusoe" voor, niet het pren
tenboek va,n dien naam, wet !.e verstaan,
maar hot echte werk van den afgeschei
den, Zeer godsdienstigen Daniël de Foa
Ik las hem voor, de letterlijke vertaling
va.n heit Engelsche werk, datecrend uif
hot jaar 1791 en ik veranderde ettelijse
dez'elve's en verving' eenige stijve deel
woorden, maar overigens schonk ik mijn
neef geen woord van le 'ange gods
dienstige beschouwingen. ,uie de schrij
ver den Godvreezenden Robinson Crusoa
in den mond legde. Het kind verlangde
niet anders. In de „Stimmen van Maria
Laach" (jaargang 1910) las ik tot mijn
groote bevrediging, dat de echte Robinsoo
Crusoe een hooge beteekenis heeft als
opvoedkundige lectuur.
Hoe gemakkelijk zou het Anders vallen,
door middel van goede lectuur, invloed
uit t eoefenen op de .karaktervorming
hunner kinderen.
_Hoe goed zou het zijn, als ouders lees-
avonden konden org'aniseeren met hun
eigen kinderen, zelfs, zoo die kinderep
de kinderschoenen ontgroeiden. Nu gapn
kindereu en ou.lers maar al te zeer ieder
huns weegs. Nu wantrouwen vele siecht
onderlegde ouders de zucht naar lectuur
bij hunne knderien. Nu vinden vele kinde
ren de ware gezelligheid niet aan, den
huiseliiken haard. Zoo lang' men mlij niet
overtuigt, dat ik dwaal, blijf ik. van, oor
dcel, dat de zin voor goede lectuur in het
ouderlijke huis moet worden aangekweekt
en dat niemand wanen moet, dat da' be
oefening der letteren een onverschillig!}-
zaak is.
De Haven van VRssRtgon.
Onder het opschrift „Raadselachtig'
schrijft de hoefijzercorrespondont van het
Handelsblad.
Vorige week Donderdagavond zei Mi
nister Van Swaay in de Tweede Kamer
betreffende de haven Van Vlissingen
„Ik1 begrijp, dat het bij vele leden
groote teleurstelling gewekt heeft, dal
niet bij1 nota. van wijziging het bedrag
weer is opgenomen, dat voor den bouw
van het eerste gedeelte van de btek'énd'é
muur nocdig' is. Er waren omstandighe
den, die mij noopten, daarvan voorloopig
af te zien. Maar (het ligt in mijn bedoe
ling, binnenkort in den ministerraad een
voorstel aanhangig te maken om zoo mo
gelijk' b'ij suppletoirs begroeting, daarin
te voorzien."
De woorden „zoo mogelijk", die in de
Handelingen staan, hebb;en wij dien Don
derdagavond niet .gehoord. Maar in elk
geval brgreep iedereen uit de verklaring
vin den Minister, dat hij! die dwaasheid
van de tiuiteniandsche bezwaren had! in
gezien en het verzuim jegens Vlissingen
en jegens de wet! zoo gauw1 moge
lijk' zou inhalen. Geen der ingeschreven
spiekers vroeg dan ook, hierna nog het
woc rd.
Maar wat vernemen wij' nu uit Ka
ïn erkringen
Dat Vrij'dags'morgens, dus dhags nadat
de Minister de bovenaaugehaaldle verkla
ring had afgelegd, een schrijven van den
Minister is uitgegaan aan den hoofdinge
nieur v.iu den Waterstaat op Walcheren
waarin een reeds verleende vergunning
om een waterstaatsteek'ening van de ha-
venuithreiding ten toon te stellen op üe
Utrechtsche Jaarbe,urs, werd ingetrok
ken „in verband met de veranderde
houding der regeei'ing ten opzichte van
die haven". Bij informatie te Vlissingen
is ons dit bevestigd, met d'e lijvoeging
dat een hoofdambtenaar van het départe
ment telefonisch aan den directeur van
de haven had gezegd: „Van de havenurt-
breiding komt nu voorloopig toc'h niets".
Wij' moeten zeggen, dat we hier nu
toch versteld van slaan. We hebben in
de politiek al veel meegemaakt, miaar dat
een minister den eenen dag een dreigend
votum bezweert met een vólkomen be
vredigend sohijlienlde verklaring en den
volgenden dag instructies geeft, welke
daarmede vlak in strij'd zijn, dat overtreft
alles wat we tot nu toe aan _politieke
hadden gezéten eö in nia|genoeg besohon-i
kten toestand verkeerden1» Het gebeurt
miatatr zeldzaam dat de zeeman de uitspan
ning die hij aart "wiaJl heeft, tegen het
eentonige leven op zee verwisselt, zon
der nog eens voor 'ti llaatste het gerfot
zijner vrijheid te smakten. De oude of
nieuwe ktenirisseu wel'ke men iu een stad'
achterlla'at, gelooven dat de beleefdheid
het vordert, met het glas in de hand eei?
■gelukkig vertrek en een voorspoedigeiif
overtocht toe te iwensehen; en! de zee
lieden beantwoorden" doorgaans dat blijk'
van hoffelijkheid door een Wed'erkeerigeif
ge'luk'wiensdi. Aldus komt men vaifl het
eene glas uau het artdere, van de eene
tapperij in de andere en! z'oo gewoonlijk!
al' zigzjagSgelwijze aan boord, en hufflne
vervoering is dan luidruchtig genoeg om'
de bevelen der offieieren te overschteee(U-
Iwten en ztalfs de origebondenhgid zoogToot
dat men inbreuk! op de scheepsWettert
maakt, hetgeen in elke atfdere omstandig1-
heid zeer streng gestraft zoud© Worden,
maiaT Wé^rvcor de ovepheid het oog ga.arne
sluitdaiair het de laatste vonken van
een weldra uitgedoofd vuur zijn. i
Het scheepsvolk! van de TElperViler
biedt niet het sehouwispel' dezer kort
stondige ongeregeldheid. Slechts eewigfo'
matrozen staan bij elkander te fluisteren.
Ziel en tong worden door ontzag of
mogelijkheden hebben beleefd'.
Van een Nederlandsch bewindlsman maig
men niet ondersteH-n, dat hij do volks
vertegenwoordiging welbewust beetneemt.
En daarom kunnen we voor dezen
nieuwen draai in de Vlissingsche haven-
kwestie maar één Woord vinden
Raadselachtig.
ENGELAND.
De „Lab: crpartij en de Katholieken.
De. Leuvensche Hoogleeraax en Belgi
sche Senator prof. Carnoy, schreef oVer
dit. onderwerp als volgt in dia „Bruseel-
S'oho Standaard" (3 Maart):
De socialisten makten hun troepen wijte,
dat de overname van Idle regeering in
'Engeland aoor die Labour Partij een speci
fiek socialistische zegepraal is geweest.
Ontegensprekelijk mogen zij' zich over het
feit verheugen, dat in dit groot land,
met zoo'n glorierijk politiek verleden, de
arbeidersbeweging het zoo Ver heeft kun
nen brengen, maar de kristen© werklieden
en al de demokraten mogten evemzooiveel
als zij die gebeurtenis als een verblijiaend
symptoon van den tijd beschouwen.
Inderdaad, de Labour Pary is iets heel
verschillends van de Belgische Marxisti
sche socialistische partij. Alhoewel ver
scheidene afdee-lingen daarvan, zooals b.v.
de Fab'iau Society eene leer verkondigen,
die M op het alg^me^n pr!alg!raim!m'a van dei
socialisten gelijkt, zijn er belangrijke gro-
pen, dip het herstel vun de socialisatie dór
voortbrengingsmiddelen beslist verwerpen.
In vele gevallen heeft men te doen met
echte demokraten, die met onze Christine
democraten zouden kunnen geïd'enüfieerd
worden indien hunne partij' niet geheel en
a.l onconfessionneel ware.
De Engelsche toestanden zijh in nat
opzicht zoo verschillend van de onze, dat
men zich op het vasteland moeilijk een
begrip vormen kan van de betrokkingen
tussehan het Engelsch katholicisme en
de Labourparty. Het is, bij' voorbeeld,
niet genoeg bekend, dat twaalf leden van
de Labour Party in het House of Com
mons katholiek zijn. Drie van hen waren
als propagandisten van die partij bizonder
goed bekend. Zij' hebben altijd tot de In
dependent Labour Party behoord, die aio
bizonder radikaal doorgaat. Een van nen
was een vooraanstaand lid van ds zooge
zegde Oatholij Socialist Society, een bond
waarvan de taak is onder dte katholieken
vrij radikale begrippen over het maat
schappelijk vraagstuk te verspreiden,
maar die natuurlijk, niettegenstaande zijn
naam, weinig sympathie voor het socialis
me, met zijn ongodsdienstige strekking,
dat wij kennen, zou koester n.
Dergelijke „socialisten" hebben in de
lokalen van de katholieken toegiang en
voeren in katholieke middens het woord.
Wat misschien nog interessanter is. is
dat de meerderheid van d(e ktetholieke kie
zers op dit oogenblik' haar stemmen op de
Labour Party uitbrengt, dit is des té ge
makkelijker te begrijpen daar de arbei
ders een heel belangrijk' gedeelte van de
katholieken uitmaken.
Men mag zich |aifvragcn wat de houdinfg
v!an de geestelijke overheid in dlat opzicht
gewleest is. Om ze te kunnen beoordeelen
dient in 't ocg gehouden te world' n, dat er
in Engeland gecne katholieke partij be
staat en dat geene partij' een confessioneel
of anti-confssioneel karakter bezit H°t
is dus onvermijdelijk, Idtet de katho'ieken
zich aangewend hebben k'andidteten te
steunen, die aan hunne politieke belangten
of persoonlijke 'Opvattingen het host beant
woordden, maar die wat hunne philoso-
phisehe of godsdienstige begrippen fcletrof,
nog al ver va.n hen stonden.
De partijen worden dus realistisch ble-
tchoiuwd. Op hun praktisch en konkreet
programma en op hunne strekking, meer
dan op hun theoretisch, ideaal, word't de
aandacht gevestigd.
Zoo komt liet dat men nooiü het vraag
stuk ojjgelcst heeft of een katholiek een
socialist zijn mag, alhoewel men dikwijls
over dit thema, spekulatjef geredekaveld'
heeft. Het antwoord is trouwens moeilijk'
te geven, daar het begrip socialisme in
Engeland voor allerlei schak'eeringen vat
baar is en door degenen, die het als
etiket nemen, meestal nog al vaag ver
staan wordt.
Alleen te Manchester bestaat er eene
groep van arbeiders, die bij! uitzoud'a-
ring^ een confessioneel karakter heeft, de
„SaJ'ford Dioeesjau Catholic Federation"
en die onafhaukeljjk van de Labour Partij
wil zijn om alle contact met aanhangers
van het socialisme te vermijden. Zij bewe
ren dat de par tijg1 elidelij'k' in het commu-
schrik in bedwang gehoudeu; m'eh zoude
zeggen dat de dronktenhehjap den zeelie
den die omzichtigheid niet uit !het oog
heeft doen verliezen, waartoe huntae regle
menten hen verplichten. De wachtheb
bende officier wandelt- stilzwijgend het
dek op en neer, w(aehten"de om' zijn Jaatsto
bevelen te gev«n, tot dat hem z'ulks
door zijn overheid geboden wprdt. Eu?
dan dikke duisternis, iwblke mertgwerf
door de bliksemschichten gedeeltelijk ver
dreven wordt, die onstuimigheid van) den
storm', waarvoor ztelfs de oudste zee
lieden beducht zijn, bredgt er niet w'ei-
uig aan toe om dein angst gaande te
houden, welkte aiah boord van! de TEper-
vier heerscht.
Onder ajan den* fokkemast staat een
opgeschoten matroos met een jeugdig pas
sagier te piut-en en hun" gefluister schijnt
aiap te duiden dat zijl vreezen" verstaan
te wérden. De jongeling' is stijf naast-
den matroos giaan staart om' Zoodoende
zijn schrik' wat te mjatigenzijae tanden
klapperen op elkaar en men kan eene
zekere trilling waarnemen als hij' spteekt
Gij zijt bevreesd (Nol) greide fl'e
matroos tot hem'; d;a|t- is een goed voor-
fee'kten. Ik heb opgemerkt dat hij die bij
het vertrek' van schrik beeft, bij de (ajan-
komst van vreugde juicht; en dat in
tegendeel- waalteer m9n in»t gejuich onder
VRIENDELIJK.
Droog Ik geloof dat ik nogal laat
weg ga. U neemt me toch niet kwalijk?
Mevrouw Scherp: O, volstrekt niet
hoor. Beter la-at dan nooit.
T KON ERGER ZIJN:
ZijVóór we troufWdleu noemldiei jé md
een en-gel, en nu zeg je niets tegnn me
Hij': Je mag wél blij! zijn, dat ik' zfoot-
veel zelfl ehe-erschiag heb'.
GEGARNEERDE SCHELPJES VAN
KOUDE VJSCH.
[Plnr. 1 pond'koude gekookte visch.,b.v.
zalm, tarbot, kabeljouw, kreeft of g'araaj-
len. f
Mayonnaise van (2 eierdooiers, olie,
azijn, peper, zout, wal gehakte peterselie
een paar gekookte worteltjes, enkele ge
kookte doperwten en een naar augurkjes;
Neem de k-oude v-isch van de graat in
mooie stukjes. Schik Ze in de schelpen,
bedek ze met een zeer dikke laag' mavo-m
naise. Roer 'tdesverkiezende door de
mayonnaise wat gehaste peterselie. Gar
neer daar de schelpen mee. Maak. een
randje van kleine schijtjes worteltjes,
doperwtjes'en wat augurkjjes, zorg ctat 't
geheel niet te vol is.
HUZARENSLA.
200 gtam koud kalfsvleesch»
500 gram. gekookte aardappelen.
1 gekookte biet.
Ingemaakte uitjes en augurken.
Slaolie, azijn, peper, zout.
Fijngesneden andijvie, of veldsla of
kropsla.
Wordt bereid op de wijlze van naringsla»
nisme zal vervallen. Di-e school, nochtans,
is zonder grooten invloed gebleven, waar
schijnlijk omdat zij zich te veel op het
theoretisch standpunt plaatst.
De toestand is ongeveer dezelfde op
het gebied van de vakbeweging. In Idte
„Trades Union Congress", dat ^geen jioli-
liek organisme is, maar dat bjj1 de La
bour Partij aangesloten is, maken de ka
tholieke arbeiders een talrijke groep uit.
De ingeboren bezadigdheid1 ,van de En-
gelsc'hen, hun afkeer voor afgetrokken
princiepen en al de overdrijvingen in het
toe-passen van formules, het echt zake
lijke karakter van hunne politiek, de vol
ledige dissociatie tusschpn godsdienst en
.partij, heb! en dus houdingen mogelijk ge
maakt. welke hij ons niet zonden kunnen
nagebootst worden. Het praktisch belang
va,n die informatie ligt nochtans zoo-veel
niet in die vaststellirtg, mjaar in het feit,
dat de idieimokteatisehe gedachte bijl onze
katholieke broeders va-n dit land zoo
groote vorderingen gemaakt heeft.
Bovenal dient er nadruk' op gelegd', dat
de Labour Pprtij een .aanzieulijkten katho
lieken vlepgel heeft en met het Belgiscb
foeialjsme geenszins is gelijk' ta stellen.
Zelfs m.ag men zeggen, dat die alge-
meene indruk onder lie Engtelscho Jcatho-
lieken is dat het beheer vlam die Labour
Party voor de Kerk heel gunstige gevol
gen heblten kan.
Men koestert ook de hoop, dat de boven
hand in de handen blijVe van de meest
redelijkea fdevling van die groep. Aldus
zouden de al te onvoorzichtig^ maatrege
len kunnen vermeden worden, welke in
Engeland zooals overal noodlottige ge
volgen zouden hebben, maar die daar min
den dan m 't is gtelijk' elk anld'er land zou
den geduld' worden en onverwijld! eene al
gemeens reactie tegen de democratie.Zan
den veroorzaken.
Bier en thee.
Er zijn van verschillenden Wamt bezlwla-
ren geopperd in de Kamer tegte» de Ver
hoogde belasting ,op bovengenoemde ge
notmiddelen, o.a. nit deir Katholieken
hoek nam' de heer Bongierts het op voor
voor de k'lteine brouwerijen. Artderen vroe,
gen Waarom ook' niet de koffie werd he
liast, de thee toch komt in tegenstelling
met de koffie meest uit onzen Oost.
De minister van finjainoien beantwoor
de die opmerking als volgt:
De heer Van Rayesteijn heeft thee ©ea
volte trekt noodzakelijk levensmiddel' ge
noemd. Dat gaat Wel' wat ver. Het is
een genotmiddel dat in Nederlamd' ruim
verbruikt wordt, maaf er 'zijn genotmidde
len die veel ruimer verblruikt worden'.
Er 'wordt I1/2 K G. per hoofd verbruikt,
zeil gaiait, men in treurige stemming ont
scheept.
Alls dat zoo> is, Ned, dian kten het
niet missen of ik! moet irt het parjadijs
a-an wal stappen, want het is mij1 als of
ik ter helle vaptr.
Ha! ba)-' ha! "welke haven is uwe
Itesternming?
Dat zou ik' niet goed kunnten Zeg
gen. De kapitein zjajL1 het wel "weten;.
Daarover heeft hij met mijn patroon ge
sprokén en het z'alj -tijds geitieg zijn (als
ik zulks wteet wanneer ik ira 'volle zeo
zal wlezen.
Dat is een uitmun'temla voorzorg,
wlelke ik gaiapne allen Zoude aawradeu
die niet, gelijk iwij oude Zeelieden, ataln
groote reizen geW|oon ziju. Daar gij niet
wleet waar Wij- maar toe z'eilten, is het
te begrijpen dat gij jadle hoekten der aarde,
alle eilandjes Wlaar wij' voorbij' varen zul
len als u'we 'bestemming b'esohouwenr k'unt.
Eu wlerktelij'k is het zleer ajangtertaam wan
neer het leven op eers schip ons niett
bevalt in den wlaart te verk'eeren, dat
men den volgenden dag voet aian wtel
Zal kiinnert zetten. Ik moet uw pa-troon
er mijn compliment over makten!dat is
een knappe vertt.
(Wendt rwvelji.)'
1
