Tweede Blad
ZATERDAG 23 FEBRUARI f»24
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
APOLOGIE
„Houvast"!
rv.
Buitenland
FEUILLETON
Het Zuiderkruis
Kerknieuws
Voor de Keuken.
„Krijg1 zte er taaar jaiaai; I"
„Zoo iemland zou zeg-gep: dat heb niet
mogelijk is, of niet passend, dat door do
oflddeiijfce openbaring de mensch ouder
wezen worde over God, en don Hem te
trenzen eeredienst. Gevloekt zij' hij.
Zoo iemand zon zeggendat de mensch
niet tot eene kennis en vervolmaking, die
boven zijne natuur uitgaat, va® Godswege
kan worden opgeheven, maar uit zich
zelf eenmaal tot het bezit van al het
geen waar is en goed in geslagen vooruit
gang kan en moet geraken: Gevloekt zij
hjj" "fVaticaansch Concilie.)
Is dat stevige kost? Hij wordt opge
diend op de gouden schaal dier onfeilbaar
heid. hoftvast voor gtezond-Roomsche ma
gen, maar zwaar-liggend, on nacht
merries, veroorzakend voor „al die bekne
pen maagjes, voor dewelke, hij1 kwak-
zelvcrsoonsult, openharing is eene onnie-
gelijke kost, eene kost overigens heel' niet
passend bij den staat en stand, dien dlo
geëmancipeerde magen hebben te voeren!
Arme bloedjes! wat zou het hun goed
doen, wanner zij, al ware het zelfs voor
eene week _(b-.v. op ©ene retraite voor niet-
katholiekcn) eens konden mee aanzitten,
aan dien disch der verstandige gezondp
kinderen Gods, die hunkeren naar die on-
vervakchte melk (van Gods Openharing,
1 Petr. 2)_waarachtig! do liflafjes hun
ner bleekneus - T. B. C.- theorieën zouden
zij spoedig laten sta,an, om smaak' te krij-
gen in den gezonden zielenkost van Godes
Openbaring: een nieuw ongekend leven
zou hun aderen doorstroomen en te bloeien
zouden zij staan als goede hoornen.
Maarkrijg ze er maar aanZe ge-
lóoveui niet eens, dat zulk een gezande
kost bestaan kan, en gelooven ze 't wel:
dan trekken ze den neus op voor dien
„burgerpot"en ze houden zich hij! hun
eigen profetanpot, waarin de dood is.
Afiijn, mogelijk' krijgt de ge,ur vanuit
de Roo-mschc gaarkeuken nog wel eenigen
vat op hen, wanneer zij! althans niet
zwaar verkouden van vooroordeelen zijn;
m. a. w. willen ze, de „proef op de som"
genomen, wel aannemen Ie dat de Open
haring mogelijk is; 2e dat zij ook heel
met strijdt met de mensehelijke waar
digheid, maar 3e zeer nuttig, 4e ja, mo
reel, soms geheel noodzakelijk kan zijn;
dra zullen zij dan bemerken dat hetgeen
wordt geboden geen ailedangsche kbst,
maar 5e „iete bovennatuurlijks is. is dit
alles geslikt, dan komt als dessert nog
dat ieder, na, kennismaking, ook verplicht
is, toe te tasten, d. w. z., dat men ook
die Openbaring inderdaad meet aanvaar
den, gedwongen cloor de uiterlijke tee
kenen, n.l.jde t»,wi«icrett (hu!).
We zullen netjes, nummer voor num
mer ,h et Menu afwerken. Bon a.ppétit!
Nummer 1Openbaring i» mogelijk1.
Voorop zij bemerkt, hetgeen in 5e nog
ter eprake komt, dat wij met openbaring
bedoelen, niet zoozeer die, welke reeds in
de natuur binnen en buiten ons wordt
geboden, als wel flie daad van God,
waardoor Hij op buitengewone wijze den
mensch zekere waarheden en verplichtin
gen mededeelt. (Verheggen. Naar de stad
Gods); Vervolgens wordt hier ook reeds
verondersteld, dat indericHjald' God bestaat
(bewijzen later): maar dan is de Godde
lijke Openbaring ook mogelijk. Wie of
wat immers zou den Alwij-zcn, Alm&ehti-
gen God bunnen beletten, eenige waar
heid, hoe verheven ook, aan zijne schepse
len mede te deelen Doet dat de professor
niet aan den student, de leeraar, de on
derwijzer aan den leerling? Is de Open-
baring, eene daad imïners van Gods1 Lief
de en mildheid, soms een vernedering voor
God tegenover zijn schepsel? Maar zulks
is het toch ook niet voor den leeraar te
genover zijn leerling'? Maar geldt die
vernedering missehien het schppsel dan,
den mensch, zelf genoegzaam door zijn
eigen verstand? Neen, want:
Nummer 2: Openbaring ie niet strijdig
met de mensehelijke waardigheid. Ook
alweer: welk leerling, acht zich verne
derd bij' het aannemen, op gezag van zijn
leermeester, van zooveel waarheden, die
hij zelf niet kende Integendeelgaat men
er niet. terecht, groot op, onder het getiooi
gezeten te hebben' tvan een of amder be
roemd geleerde (al is het b.v. van een
prof. Bolland oz. ged.) Wat voorrecht dan
voor den mensch, uit de bronnen des1 Za
ligmakers, vol van genade en waarheid,
met verstand en hart te mogen putten in
vreugde. Wie zal niet juist vol dank1-
baarheid erkennen: „Eten lamp voor mij'.ne
voeten is Uw' woord, o Heer!" instem
men met een Apostel Joannes (1 Jo. 5)<
Zoo wij het getuigenis der menschen aan
vaarden. hft getuigenis van God ig^groo-
ter", en met een Petrus (2 Petr. 1, 19)
„Wij hebben het vastere profetisch woord,
aan hetgeen gij goed doet u te houden,
als aan eene lamp, sohijlnend in een donker
oord.
Nummer 3. De Openbaring is "nüi'i
alzoo voor den mensch, zoowel om de
kostbare waarheden, welke zij bekend
maait, als om de volkomen zekerheid,
welke zij ons verschaft, gelijk wij al
meer aantoonden.
Nummer 4. De Openbaring is Zelfs
af cd akciijk, moreel (n.l. gezien de men
sehelijke zwakheid van verstand en wil)
voor sommige waarheden, die het verstand
kan achterhalen, maar die men door do
opentanng helder en vast en zonder dwa
ling leert kennen; maar zelfs geheel en al
noodzakelijk waar het betreft de dingen
der bovennatuurlijk© orde, waartoe Gods
goedheid den mensch hooft bestemd, en
welke verre uitgjaan boven het menschelijk
beg.rip; want: jrgeen oog heeft, gezien,
geen oor gehoord, in geen mensc-henhart
is opgekomen, wat God bereid hesft den
genen, die hem beminnen (1 Cor. 2, 19).
Volgt dus vanzelf
Nummer 5. De Openbaring is bavcSna-
tmirlijk: kan dus niet eenvoudig zijn een
soort opborrelen va,n hetgeen eigenlijk
diep in den eigen geest van den mensch
leefdemaar zij ligt boven 's menschen
klachten èn om haar oorsprong (Godo
gezag) èn om kaap inhoud.
Het dessert kan nog wel een weekje of
twee wachten; intusschen moge het ge
bódens reeds zijn goede, uitwerking heb
ben, n.l. stevig in hun overtuiging te
voeden: manne® v.an
STAVAST.
RUSLAND
B« laatste htioven dei' Czarina
De Sovjetregeering heeft thans de
laatste blieven w.e.uo de Czarina aan
haren keizerlijken, rot ral schreef, open
baar gemaakt.
Do „N. R.'Ct." vertaalt uit dei „Mam
cherster Guardian" o.m.
Den 20sten Februari vertrok de Tsaar-
en reeds den 25sten schrijft de Tsaritsa:
Er zijn staexingem en onlusten in de
stad uitgebroken die een dreigend aanzien
hebben. Liili (een kamermeisje) heeft met
slede-koetsiers gesproken, die vertelden,
dat studenten hun hadden bevolen nie-
'maiïid te vervoeren ol ze zouden doodge
schoten worden. Wat een laaglheuienMaar
gelukkig zegt men dat het niet zoo- erg
is als in 1905 want zelfs de) stakers en
werkloozen hebben jon lief (adore you)
on verlangen alleen naar... brood..
Den -28sten Februari telegrafeert lde
Tsaar dat hij onderweg is naar buis: .Ver
trok hedenmorgen 5 uu'r. Ben bij ia in
gedachten. Blijf kalm- en. naar ik hooo
geizdnd. Hartelijke groeten,,. Maar het vol
gend 'telegram1 uit Ptókof, gedateerd 2
Maart, kondigt liet begin van heb einaa
aan: „Mijn trein tegengehouden en naar
hier teruggestuurd. Kwam hier aan juist
op tijd voor diner. Hoop, dat vté elkaar
spoedig zullen weerzien. God bescherm©
je
DenZelideu dag zond de Tsaritsa twaie
nagenoeg gelijkluidende brieven door nvid-
del van twee vertrouwde officieren aan
den Tsaar, brieven waaruit blijkt, hodzleer
zij bet tempera ment en den moet bezlat,
die ze ozo gaarne in haar echtgenoot, zou
gezien hebben
„Mijn hart b-reekt, mijn dierbare engel',
als ik bedenk! dalt jij daar, geheel' alleen,
al die stormen en ellenden moet 'dooit
staan.
Ik wilde je b'erioht per vliegnracbfuta.
zenden, maar iedereen heeft mij verlag
tende toestand is ontzettend en,
de gebeurtenissen, ontwikkelen zich met
de snelheid van een orkaan. Maar niets
kan mijn vertrouwen aan het wankelen
brengen, dat alles terecht zal komen,
[k ontving je telegram vanlmorgen
do eerste zonnestraal in deze donkere
hel ik wist uiiet ,waar (e was en
trachtte je 'te bereiken via het hoofdl
kwartier, want Rodz(ianko) beweerde niet
te weten, waarom zlo je opgehouden hebt
ben. Het is duidelijk, dat zie je van mij
verwijderd zullen houden, zoolang' je niet
een of ander papier geteekend hebt: een
3) o
Terwijl men die verschillende oordeel
vellingen over hem- hield, wandelde onze
onbekende de straten em wijkeB op en
neder, zonder zich waarschijnlijk te. be
kommeren om de publieke opinie t© ken
nen of op zich tel vestigen. De boven
natuurlijke garve van tot op| den bbiclem
van het hart te lezen, zou alleen bjj
machte zijn geweest, het wjarö onder al
die veronderstellingen uit te vinden! en
feenbajir te maken Wat die groote en
ffere achterhoudendheid, d|at onsaheddl-
basr stilzwijgen en die aanhoudend©
'werk'dadigheid, zonder ©ogenschijnlijk een
voorwerp te hebben waaifm-edc zij: zich
bezig hiel'd, zoo Wel wist; te verbergen!
Maar hoe meer iemand aan de nieuws
gierigheid poogt te ontsnappen, des te
uwer zoekt de nieuwsgierigheid hemj op.
De algemeene denkwijze houdt zioh. niet
gaarne beizig -met datgene, wat zich Vrij
willig aian haar aanbiedt; zij he-cht alleen
oa|a het geheimzinnige Waarde. Indien
het iemand in den zin kwlalm', eeot glazen
huis te gaan beWonen, zoude hij' voor
zeker de burger Wezen, wiens huishou-
ing het minst door het publiek zoude
©esproken Worden; niemand zoude hem
nog de eer ala|ndoen er eene -naar te kij
ken. Maar als iemand pegingfen aanwendt
om' zich te doen vergeten, om zich ge
heimzinnig te igedragen, zich geheel' aan
de nasporingen vlam het- publiek poogt
te onttrekken, dan klim hij er op reke
nen pr bet voorwerp van te wordeh.
Wij hebben een zonderling gek'eMd, die
een groole vermaardheid verwierf, door
gedurende lien maanden deuren! e® ven
siers gesloten te houden op klaarlichten
dag; 3c politie w|is van meening dat
hij een val'sche munter w'as. Men weet
op welltc wijze Chodruc-Duclos zich in
het bfegm -Ier Juldj-OmWenteling berucht
maakfe- v
II
Een ander personuadje, niet minder
onbekend te New-York en niet minder
geheimlzinnig, eischt ook een plaatsje) op
ons toeneei.
Iemand, mager van persoon en ,met
een stuursch uiterlijk', vader van een
jeugdig, ongelukkigen priester, was sol-
dalalt geworden en leidde onder den naam
van Tom- Balkte in de stad een echt plan
tenleven. Er was een tijdperk' in dit
avontuurlijk' bestaan, waarop wij dei aan
dacht wenschen te vestigen.
Den draad onzer geschiedenis weder
opnemende, op het oogenblilk dat onze
markies zich gedwongen ziet lastdrager
te worden, om zij'n armzftjtig hteetaan te
gbondwet of .een ander gruwel van. dd<
zelfde soort. En jij) alleen, zonder leger
achter je, gevangen, als een mu,is inj een
val wat kun je doen Dit is hun
grootste laagheid, iets ongehoords in da
geschiedenis, het durven, aanhouden van
hun eigen Keiz:er 1)
Als ze je dwingen tol concessies of
beloften, behoef 'je die later yn geen
geval in te lossen, natuurlijk.
Paul (grootvorst) beproeft nu in eens
alles te doen wat hij1 kan, maar niet voor-,
dat ik hemi voor lafaard gescholden had,
otad'a't hij niets had p-robeoren la onder
nomen met behulp der garde Nu ia hij
aan. het opstellen van een idioot manifest,
over -een grodwet na afloop, van den
oorlog, enz;, op z'ija bexende, wel edeli
moedige, maar onverstandige gewone
wijze van doen.
Jo kinderen toonen zich hun vadep
waardig. Ik heb den ouderen meisjes den
toestand uiteengezet, maar Baby (den
Kroonprins) heb ik met halve waarihed'jin
afgescheept.Ik kan nog slecht met het
Winterpaleis telefoneeren. Ik spraki gend-
raal Iwanof, die wil trachten jd te Dno
(sipoorwegknooppunt) op te vangen en je
direct achter 'zijn treiin naar hier te bren
gen, maar z'al hij zelf dooi' de linie dei'
opstandelingen komen? Ik hoop, Jat de
twee stangen, de Domna, en de revolution:
nairen, eikaars koppen zullen afbijten, dat
zou ons redden. En zulk miooi. weer vani)
daag, als jij maar hier kon, zijn
Maar als de troepen (bedoeld is- hel
garnizoen in Petersburg) zullen hooren,
dat z'e (Kerenski .o.s.) je nadt hebben wil1
len laten passeeren, dan zal hun woede
geen grenzen kennen en ze zlillen te
gen al die oproermakers opstaan. Laat de
Doc-m-a nu eens toonen, dat z'e toez'egjginr
g'en waard is door eerst da ordd te her*
stellen, maar het vtaur is ta hoog opge
laaid en hoe zlullen het moeten be
dwingen?...
EribterGod kal en moet helpenl en
je glorie zal wederkeeren. Dit is. het to-p!
punt va.n ongeluk! Welk een tijding; voor
de Bondgenooten en welk een vrsugdo
voor den vijand. Ik kan je geen raad meer
geven, slechts dit, blijt jezelf en als' ]e
voor de omstandigheden bukken moet, zal
God ongetwijfeld helpen je daarvan weer
te bevrijden
In een posteriptum vraagt de Tsaritsa
nog: „Draag het kruis van Raspoetin, bij
je, en,al hecht je erzelfi ndat aan doe hei'
dan om mij gerust te stellen
De laatste brief is geschreven, nadat, de
Tsaar .per telegram en later per telefoon
zijn aftreden, ten gunste van grootvorst
Michael an,n de Tsaritsa had meegedeeld©
„Ik heb het (manifest van je aftreden giet
leiden. De bevolking hier is uitzinnig van
wanhoop, maar knielt voor je neer, mijn
engel. Onder ihet garnizoen begint een
.beweging uit te breken ten onzen gunste.
Vreesi niet voor je Zonnetje (de Tisafitela
zelve). Zij vreest niets en bestaal als het
wiaro niet. En ik zie" in de toekomst nog
dagen van volop zonneschijn aanbreken...
Links en rechts worden officieren gear
resteerd en de soldaten ikiezlen hun eisen
aanvoerders, wden zie desondanks niet het
mijnste respect betoonen, want ze groeten
niet en rooken ten overstaan hunner zoo
genaamde officieren. Wat er alles, nog
verder gebeurd is, wil ik nial meer techrij-
ven het is alles z'oo walgelijk .Mijn
geliefde, ik word krankzinnig als ik' be
denk, wat jij nu te dragen hebt. O God!
Hoe zial Hij je echter honderdvoudig be-
loonen voor al je lijden. Hoe hebben ze je
vernederd door het zenden van die twee
honden (beasts Goetsjikof en Sjolgin
die door de Boema gezonden waren om
den Tsaar tot afstand doen te dwingen).
Ik "wist niet wie het waren, tot ja het mij
ziedde0, het leger zal in opsxanl
koteren dat voel ik zéker
1) Hier blijkt de Ozarina niet geweten
te hebben, dat de Hollamdscbe patriotten
iets dergelijks deden, toen zij in Juni 1787
de stadhouideres, 'Princ.es Wilhelmina van
Pruisen op haar reis naar Den Haagt bij
de Goeg nverwelleslujis aanhielden. Rel,
N. Z. C.
ZWITSERLAND.
Ife wijding van verst «bt v»n
EiinsliOjdeln.
De Zwitsersche correspondent van „De
Tijd" schrijft 11 Februari:
Mgjajndag 28 Januari had do plechtige
Wijding plajits van den nieuwen vorst-
abt v|a|n Elinsifcdel'n Dr. Igifatiuë Staub.
Deze grocte dag vtah £^1816461'^ droeg
het etempel van een overoucle, trpdltie,
die door de stroomingen on stormteD van
reformatie, Lioerencorllog-, dertig-juirigen
rekken, treffen w'ij elkander weder in
de haven te New-Yorkl |ann.
ZooalB wij zeiden, Icon -men eiken d.alg
een man vla® gevorderden leeftijd el?
armoedig gekllfeed, op een "bjaial gezeten
zijn pijp zien rooken, terwijl' hij van
tijd tot tijd de voorbijgangers mijmerend
mazlajg. Zijne haren zien er uit alls iets,
dat men in de wlapdeiling êeö peper-en-
zoutMeur noemtaan het grijs-wjorden
zijner haren heeft meer de komtaer dim
de .tijd bijgedragen Zijn gehaat draagt
den stempel van waardigheid, waarbij
het lage bedrijf da.t Balkte uitoefent, bij
zonder afsteekt. Zijn lichjaiamsgestalte,
zijne gebaren, z'n houding, iets dfalt mm
niet noemen, niet 1-eenen kan, dia&r hetl
al-leen ,a.an een verfijnde opvoeding eigen
is, toonen uan dat die m-an Biet geboren
wlas om- zware lasten te torsohen en door
een 'lagen en zWIaire» arbleid in zijn onder
houd te voorzien. Niettemin is er nie
mand in de hlawen, die; htereadvaabdli-giei!
is om' den dienst zijner gespierde armteB
apn die sehepen„ die laden, èrS lossen in
de haven v|a|n New-York, aan te bieden!
dan hij. Een wenk! is volldoemde, oin-
hem ajain zijne onbeweeglijkheid te o-Bt-
rukken, om d©n melancholieken, zWlaar-
moedigen droomer in een etevfgeB last
drager te verhinderen, wiens oo.geö een
oogenhlik tevoren over het land ètf de
zee tuurden. Door ewu gevoel van kïesch-
oor-Dog- „Aulklarungte", tijd enz. heen, on
gerept en onveranderd irt h'apden kwam
van het geslpieht van onze clagert. Het
klooster, dat zich. uit den kluis vlip den
H-. Meihrad (gest. 861) opbiouwide, hud
zijn lien abt in Eibevhiard, die er vaB 934
tot 958 regeerde. De nieuWgekiozena abt
is de 54ste en wordl de handhaver van
-oen overlevering" van duizeBd .jaar.
Ofschoon Ejnsiedeln Biet meer -het rijke
sticht van vroeger eeuwen is, en zich
ook! dateir td-e eisch dos tijfls van- te-
zuinigen en -sparoir zich hooren Ijaia.t,
scheen toch Ier gelegenheid van de pbt-
wijding sllech.ts de -mauitstaf aangelegd
der kloosterlijke gastvrijheid, Ben onge
wone m-e-ni-gtc van gasteD uit hinhen-
cn buitenland trof zich op deB vooriiVOnd
in de gro-^le hallen va,ni de majestueuzo
barokbouw van liet kloostei- bijeen .D«
hospice ipater P. Lorentz k'on va,n de
twfcitig talten die hij kiende, eert dien
stig- gebruik maken.
Van de Zwitsersche bisschop'pen Van
St. Maurice, Freiburg, Gullen, Chur
en Lugano ontbrak! r jéoB de hoogbe,-
jaiairde bisschop StamtiSfed uit Bazel. On
der de Zwitsersche abten uit! de kloos
ters EmgekKwg, Ddsentio, Muzi-GrieS en
Mar:i|astein-Br©genz- merkten we ook den
atetrdts-abt van Beui'on, en dei? abt-pri.-
m'ajalt van Romte op.
Tusschjen de statie-rijke kleui-iiuiiïio'es
van heit prlaejl-ftten-violet, het zwart der
Benpdiotijnerhabijten het v©lidgr|aiuw der
cifflciersu-ni-formei), bet fluweel der a'mlhlt-
toga's v;an re'gteeringspersoncB en uni
veTsiteitsafgeviaardigdon1. wemelden de
fantastisch bont© kleuren der kaBixmal©
drachten; het roodwit v|in het kanton
Sohwijz, wa|artce Finsiedetn béhioort, het
hflauw-wit v|ajn het kanton Zug„ waaruit
dc nieuwe abt stamt. Pages; in het rood
fluweel openen den stoet der Einsiedeln-
sche autoriteiten.
Freiburg's .universiteit is vertegenWOior-
digd door (dr. Bchinüter, bij Wien He nieu
we afct zij'n doctorshoed jalis historicus
l-ehaiailde.
Van vaier uur 'af in den vroeg-eB mor
gen dragen ide priesters laan de veextig
altaren der gxoote kloosterkerk het mis
offer op. Omi 8 uur biegint de pontifi
cale Hoogmis, -gtecele'b'reerd door den piaiu-
seldjfen Nuntius Mg-r. Ma.glione. De wön--
derbare .mis-l-itiirgie en de beteekenis-
voHe ceremonies der Ahtwijding m-ak'en
diepen indruli. Een outroering* galaL dood
de kerk a-ls de mieuWfe p|blt zich voor
het hoogaltaar lanig' uit ter aarde werpt
en de boetpsalmen Worden (aaBgeheven.
Pater Victor beheerseht de p'lédhtig-
heden en leidt Ze tof; in de kleiBate Mj-
zojnderheden met een souvereiBe zeker
heid. Na (afloop van de H-. Mis leidt Mgr.
Maglione den nieu-W geZiallfdert met mij-
tfer en staf n'ala rzijn! troo-Bzetel! en j-u
tlefend davert het Te Deum-Latudamns
langs d-e gewelven. Dlan k'omeB de pat6rs.
'fraters en broeders, -om hun nieuWieil
Vader te begroeten.
EfeTSt is het de oudste der oo-mimuiau-
tfeit, de 95-jarige pater Clemens, die met
onvasten tred maar voren kbtnt', vo,of den
alt neerknielt en door dezenf wterdt om-
helted. Hij Was reeds priester toen de
mieuwfe abt nog g'eboren miotesf worden1.
Dain zi'en we den 82-jlalri-gea? khinstge-
leerde pater Kuhn, en nog zoo-vele .adde
ren, totdat de. rij gesloten Wordt door
den aspirant Ifeeken'fc'roeders, Waarouder
nog jongens van 15 jaar,, diei allen hun
eerbied Komen betuigen en vaB hun
njeuwen vader worden omhelsd-.
Dan vereenigen zich comtn-uBjaiuteit en
gasten, ten getlaile van 400, ii? de feest-
zaïaj voor het middagmaal.
Als wp tegen den avondl bet kloos
ter, dat zoo -gaarne' Unsei-e. Itefcle Prau
imi finsleren Wal'de genoemd wordt, ver
baten, blijven nog liairag de gedachten ver^
wijlen blij deze geweldige- openbaring' vlam
de amderhalfduizend jaren ou'de Regiula
Sanet'i Benedie-ti.
Op den ZtntUg Sexagesima.
Epistel II. va,n den H. Paulus tot d9
Corinth. XI. 1933 en XII. 1.9.
Broeders! gij verdraagt gaarne de on-
wijzen, wijl gij zedven wijs zijt; want gii
verdraagt het indien iemand u in slaver
nij brengt, indien ieiuand u ujtztuigt, in'-
uieiL iemand u berooft indien iemand zich
verheft ir-ajen ,u jeintoud in het aangözjcht
slaat. Ik ?;eg het Ier onzer schande, alsof
wij hierin tc ,s;Wak waren g.ew.eest. Waarop
zic-b iemand durft beroemen, (ik spreolt;
nu als dwaas',) dui-f ik oolC; z-iju zij Hel
heid, Welke men oiïd-er die soort van-
menschen (zelden auBtreft, wacht hij! het'
werk af en vu.lt er niemand lastig om'.
Hij beseft, dat hij een soort vuin in-drii?-
ger is ,e-n dat de tuilrijké- toenigte, die haar
bestas® hier zoekt, aanspraak heeft dat
bedrijf eerder dan hij uit te oefenen.
Telkenmale dan Wok, dat een mar? aan de
haven zijn vlak' zoekt, uit te oefenfeB,
houdt Tom Balkte zich ap een afstand;
hij zoude zioh a|a|n onrechtvaardigheid!
plichtig rekenen, bijaldien hij iemaiBd van
werk hproofde, die er doof de natuur
toe veroordeeld is. Maar wanneef tal
rijke schepen vele sjouwers vorderen, wan
neer men overal' naar armen) uitziet, dan
snelt Tom Balk's vlug ujs een leeuw toe
en elk staiat vei-Wonderd oven de kracht
die hij te® toon spreidt. Niet omdat hij
ruw en overhaast- te werk! gaat; integen
deel, hij is altoos bediüard oni stilzwijgend;
niauT door Kracht en handigheidl is hij
zijne makkers veel in het uitoefeneB vtam
dat bedrijf voor en |as,n zjjn werk' geeft
men bbv©n dat vlam elk aï»der de voorkeur.
Die omstandigheid zoude voorzeker wel
a|a»Jeiding geven tot jaloersehheid era -hem
wellicht dgn haiït zijner gezellen op den
hals h|3,len bijaldien zijne kïeschheidl teu
hunnen opzichte hunne gramtee-hlalp niet
ontwapende. Zij hebben hem deB bdjnuam
van den onverschrokken© gegeven; da,ar
hij voor geen enk'elie taak terugwijkt:
ROSE, PUDDING.
Va L. slagroom-.
1 d.L. marasqu-'n.
75 cra'ffl sujker.
10 gram witte en, 10 ar. j-oode gelatine.
1 d.L-. water.
Bereiding': Do röode en. witto gelatine
te alamen oplossen in 1 dL. water (ko
kend), hïe'rbh" de suiker voegen en '.als
doze gesmolten, is -de ïBarastjuin.. Dit jjless
een weinig laten bekoelen en intusschon
de room stijf kloppen. Daarna langzaam
de opgeloste gelatine met suiker eu ma
rasquin hierbij voegen en zoodra dit stijf
begint te worden alles- m een vorm doen,
die van to voren met een- Weinig aman
delolie is 'ingewreven. Heeft men soms
overgebleven eiwit staan, dan kan men
dit in den vorm lalen rondloopen, voordat
de massa er in gaat.
Men kan bij deze pudding -droge biscuits
of vanille-wafeltjes presenteeren.
Vóór het storten moet de pudding min
stens een paar uur blijven staan.
breën, ik ook; zijn zij Israëlieten, ik ook;
z'ijn zij nakomelingen van Abraham, ik
ooik; zijn zij dienaars van Christus (ik zeg
heit in onverstand,) ik be,n het' jaog- m-eer,
in last en arbeid, veel meer in gevange)-
nissen, in slagen bovenmate, dikwijls in
doodsgevaar. Vijfmaal heb jk van dö Jo
den. veertig slagen min een ontvangen;
-driemaal ben ik m'et roeden gegeeséld.
eens geaj.eendgd„ driemaal heb ik schip
breuk geleden, een nacht en een dag be i
ik in de diiepte der .zee geweest, dikwerf
op reis in gevaar van wnterslroonxen, in
gevaar van moordenaars in gevaar onder
mijn eigen volk, in gevaar onder do heide
nen, in gevaar in de steuen, in gevaar ju
do woestijn, in gevaar op zee, in gevaar
onder de valsche broeders. In jirbeid! eu
kommer, in veel waken, in honger en
dorst, in veel vasten, in koude en naafct-i
head. Behalve deze dingen, welke uitwen
dig zijn-, drukt mij! dagelijks de zorg, van
aile kerken. Wie wordt zwak, zonder dat
ik Zlwak worde? Wie ergert zich, zorwer
dat -ik mij kWelle? Indien rnien roeim'en
moet, wdi ik op mijne zwakheden room'en.
God de 'Vader van onzen Heer Jez'us
Christus, die in eeuwigheid gebenedijd is,
weet da.t ik niet lieg. Ta Damascus' be
waakte de stedehouder van den koning
Arétas de stad der Daroaskers, o-rm mij-'
te van-gen; doch ik weru door can venster
in eene mand langs aen maun nedergela-
teu, en d!us ontvluchtte ik zjjrie hana.gr.
Indien men nog- roemen m'oet, alhoewel
het niet hetaamt, zoo wil ik op de ge
zichten en openbaringen des Heeren ko
men. Ik ken eenen mensch in Christus,
die voor veertien jaren, hetzij in het
lichaam, hetzij buiten, het lichaam:, ik
weet het niet, 'God weet het, opgenomen
word tot in jien derden hemel. Fn Ik weet,
dat deiz'e mensch; hetzij: in 'heb lichaam,
hetzij b'uiten het lichaam, is. meet -het
niet, God weet het, opgenomen -werd tol
in.'het Paradijs en aldaar geheimvolle!
woorden hoorde, welke het p'een mensch
geoorloofd is te spreker. Op zulk eenen
wil ik roemen, maar op- rriiij wil ik niet
roem'en, tenzij op mijne zwakheden. Doch.
indien jk mij ook wille roemen, ik zou
niet dwaas zijn; want ik zou de .waarheid
zeggen; maar ik laat hot, opdat niemand
'mij achte, boven hetgeen hij in mjijj ziet,
of van mij hoort. En. opdat dd verheven
heid der openbaringen mij niet zoude ver
heft en, is mij een prikkel desl vleesches'
igegeven, een dienaar van Saitajn omj mij
te kwellen. Derhalve heb ik1 driemaal den
Heetr gebeden, diathdj van mij zlouide ggmi
m'aar hij antwoordde pnij: m|ijhe gratie is u)
voldoende; want 'mijne kracht wordt in
de zwakheid volkon en. Ik wil derhalve,
gaarne op mijne giwakhedeii roemen, opdat
de kracht van 'C!bri,stiis in mij verblijv'o.
Ev*ngeli*, Lucas. VIII. 4-15.
In dien .tijde, als een groote mcuigta
bijeen kwam. en -ujt de steden tot' Jezlus
ijlde, z:eide Hij in gelijkenis: De z'aaier:
ginig uit omt zijn z'aad tej z'aaien; en als
hjj zaaide, yiel een deel bij den Weg. en
hét werd verbreden, en de vogelen flies
hemels aten het op. En een ander deel!
viel op desteenrots, en toen het uitschoot,
verdorde het, omdat het geeue voch
tigheid had. Ook viel een deel' tussdhen
de doornen, en de doornen, te gelijk! op1
groeiende, verstikten bet. Weder viel een
deel op goede aarde, en ODwassende
bracht 't honderdvoudige Vruchten voort
Dit Zeggende, riep Hij: die ooren heeft
dm te hooren die hoore. En zijne Leer
lingen vroegen Helm1, wat dit voor eene
omdat zijne Krlalchten nimimer uitgeput
zijnomdat wiaameer de gespierdtete huB-
ner een last met torscheB kjap, dat nog,
ma|ar kinderspel voor zijnen herkulisehea
aria is. Buitendien niemlatrd is met del
afkomst van dien vreemden persooB hb-
Kend. Zijne bescheidenheid is de onöver-
klimihharste slagboom voor de, sterkste
nieuwsgierigheid; bij voert geen gesprek,
hij gebruikt geen sterken drank, mew ziet
hem nooit lachenhij begeeft zich niet
onder de volksmenigtemen weet Biet
dat hij een vriend of een keBnis geeft.
Wanneer een kameraad wieB hij' «en
handje geholpen heeft of' het dr|a|gen heeft
o verge Men hem een gljap whiskey of
een toddy aja'nbledt bedankt hij) door eeB
gebaiar of een afgeinieten lachjeof wan
neer hij het aia;nnec-m)t, daB dTinkt hij
zijn iglas stil uit, ontwioordti slechts door
een hoofdbuiging ofl een Bi-etsheteek^ndl
Woord op de vrag-en die men hem1 doet'
en gaiait dan Weder zoo spoedig1 mogelïjikj
op zijne eenzame pBjaats opt den hoek'
der haven zitten. W|a|ar dat Tom' Bahkte
woont weet men niet. Hetl mloet all een|
heel gure nhoht wezen eer hij in eeBe
herblerg- zal' overn|a|chten gewoonlijk
brengt hij den nacht opi eeB of pinden
schip door, Wanneer de gezfagvioerdeir over
zijn gedrag en prbeid tevreden, hem1 toe
staat op het dek van 't schip te slapen.
(Wordt vervolgd.)
