NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VODR GEHEEL ZEELAND
DIT BLAD VERSCHIJNT: DES DINSDAGS
DES DONDERDAGS EN DES ZATERDAGS
Vegetarisme.
feuilleton
Blank era Zwart.
BUITENLAND
BELGIE
nummer 20
DONDERDAG 14 FEBRUARI 1924
20sth jaargang
IEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOES
Interloc. Telefoon: Redactie No. 97; Administratie No. 207
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2: Telefoon No. 474
Abonnementsprijs f1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling
Advertentiën van 1 tot 6 regels f 0,90, elke regel meer f 0,15
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager
te waarde
an publiciteit
wordt gelezen
in alle kringen
Het vegetarisch Hotel-Restaurant „Po
ema" („Appel")., in de. Molenstraat te
-Gravcnhace gevestigd, viert zjjn 25-jarig
estaan, wat eenigermate een gebeurtenis
ivan gewicht rv.ag heetem, wijl dit hotel
om! zijn voorlretfelijte inrichting door tal'
,van reizigers, ook door velen, die geen;
vegetariërs zijn, weird en wordt bezocht,
Iwelke laatsten dan het gemis van hun
sneedje rookvleesch of hun schijfje lever
worst bii het ontbitt terwille van de vele
iroordeelen welke „Pomona" biedt, gaarne
voor lief nomen
Doghond voor deze inrichting is g d'
op 'dé Nationale Tentoonstelling va»
Vrouwenarbeid, die in het jaar 1898 ta
■'etCrravenhage gehouden werd. Op -ver-
schillend gebied was dez'e Tentoonstel
ling een openbaring, ook op het gebied'
kier voeding, doordat de Nelerlandscho
Vegetariërsbond op het terrein der Ten
toonstelling een vegetarisch restaurant
exploiteerde, waardoor de bezoekers gelee
genheid hadden mot de vegetarische ketf-
ken kennis te inafcen.
Het succces van die keuken was zoo
groot, dat bij de Directrice, die aan het
hoofd van llxet restaurant stond. Sterk;
werd aangedrongen een blijvende vegetar
lischo gelegenheid in Den Haag te öpek
nen. De Directrice gaf gehoor aan dien
raad en zloo werd den lldon Februari
1899 op een bovenhuis in de Nieuwstraat
op zeer bescheiden voet een zaaltje gek
opend, waar den geheelen dag yegetarij-
sche gerechten verkrijgbaar waren. Vijf
tien maanden later was het bedrijf naar
teen ruim perceel in dezelfde straat over
gebracht waar nog e* n negental logeer
kamers met 1 of 2 bedien gelegenheid
gaven om er te logeeren. Ook. dit perceel
Was weldra te klein. Nadat in heL begin
van 1910 ee» naamloozie vennootschap,
Was oipgeriebt, werden in ae Molenstraat 3
perceelen aangekocht, waarop onder de
leiding van de architecten Smits Fels
leen hotel werd gebouwd met circa hon
derd kamers, voldoenae aan Je hoogste
teischen van hygiëne, veiligheid en com
fort. Men heeft er een rustige omgeving,
stroomend koud en warm water, elec-
trisch licht, lift, huistelefoon en badlca;-
faiers. De prijzen zijn matig; en het verbod
van fooien wordt streng gehandhaafd.
Het is te begrijpen dat het bestuur
dezer inrichting de vreugdetrompet steekt
over het behaalde succes. Het heeft dan
ook een gedonkschrifije uitgegeven waarin
In woord en beeld al de fails et gestes'1!
van „Pomona" in de afgeloopen kwart-
teeuw worden geschetst.
Dit geschriftje doorbladerende, viel ons
oog 'vooral lop de navolgende passage;
Waarmede de directie (van „Pomona" haar
relaas besluit.:
„Vergelijkt men den toestand van
jjPorniona" van heden toet dien toen het
in eigendom was van de eerste ouder-
geteekende dan treft de tegenstelling,,
dat vroeger toen uitbreiding zoo noodig
was, links noch rechts plaats daarvoor
gevonden Kon worden terwijl thans nu
er overvloed van plaats is, er jn de
eerste jaren geen befcoeite aan gevoeld
Zal worden. De tegenstelling waarop
ondergeteekenden de aandacht vestigen
is geen uiting van pessimisme. Zij er#
kennen dat de tijden kunnen verbeteren,
zij verwachten zelfs dat de tijden z u I'
ll en verbeteren maar zi- verwachten
die verbetering' niet langs oen direct op-
fe'aando lijn: zij verwachten haar eèri
fler langs een bochtige lijn, nu rijzend,
straks dalend en telkens iets hougev.
Het is mogelijk,.dat de behoefte tot uit
breiding niet komen z'al gedurende hun
leven, doch eenmaal komt aie behoefte
beker; want zelfs de nood der tijden Zal
dwingen tot bezuiniging, niet alleein in
(Een West-Indische geschiedenis).
18) __o
Ik a.iövaard ze voor de helft, dat
is le zeggen in zooverre zij mij zelVen be
treffen; ik ben bereid mij over te leve
ren, om een schrikkelijk bloedblad te
voorkomen. Handel met mij naar goed
dunken, doch ik wil niet, dat er een
h-Mar val# het hoofd mi;na vriends ge
kreukt worde."
„Aangenomen,- zei de bonze opzich
ter; „men, stake het' "gevecht."
De negers verwijderden zich van het'
huis, terwijl dc heer Van der Straten,
tem prooi apto een hevigen zielsstrijd,
Heinrich in zijne armen sloot en hom
tmzwoer zijn leven niet in gevaar te
brengen. Zijne smeekingen waren echter
Ntlel en de jonkman bleef onwankelbaar.
„Ik ware een lafaard, indien ik niet
jte handelde", riep hij uiti. „Het is
Jeter, dat er ésn) slachtoffer valt, dan
nonderd, en wellicht wadht mij toch de
ood binnen deze muren. Vaarwel, dier-
re oom, houd mij irt goedgunstig aan-
®j®en. Vaarwel, Hercules, wees voor
--I' °°m een getrouw vriend, zooalb
k>j het voor mij waart. .Vaarwel', gij1,
woorden om er endoren toe te bewegen,
maar ook in daden door zie zelf in toe
passing te brengen. F.n welke leefwijze
leidt meer tot bezuiniging dan de vegee
tarische? En welke leefwijse waarborgt
meer het bonoud der gezondheid eu
welke leefwijze bevredigt mieer hat ge
moed, dat van nature wars Ls van die-
renkwellingj ook r's het verre blijit van
ziekelijk medelijden? De vegetarische
leefwijze z!eÖ eenmaal overneerschend'
zijn, ziji het dan niet heten of morgen,
want men bedenke, ne vegetarische
idee heeft tw.ee taaie vjjamde-n te over
winnenhot slechte voorbeeld in de
jeugd en de sleur op later leeftijd. Van
de eerste zimluigelij'ke waarneming af
:zïet het kind in zijn omgeving vleescb
,eten, alcoholica drinken en tabak roc
ken en hij neemt waar hoe genot wordt
gesmaakt in de bevrediging van behoef
ten, die de menschem dikwir's met veel
moeite zich hebben ei-gem gemaakt. De
drang tot navolging van het voorbeall
bestaat vroeger dan de drang tot volgen
van eigen inzicht, als- ooit het inzicht,
bterk genoeg wordlt om drang of genoeg
zame» drang uit le oefenen. Geldt dat
voor het individu, hoeveel te meer voor
de menschheid in zijn geheel. Dertig
jaar geleden werd de Nedeïlandsehe Ve-
■getariërsbond opgericht. Het waren
slechts enkelen, die toen voor zichzelf
tot het inzicht waren gekomen, dat
een vegetarische leelwij"-:© leidt tot ver
meerdering' van gezondheid en levens
geluk en die bovendien in zjoh voelden
den drang, die b'ijae boodschap te breto
gem aan hun m,edem:ensohen Bij die ge
legenheid hebben ondergeteeeknden el
kander het eersif ontmoet en „ijl hebben
het geluk gehad er toe bij te dragen, dat
'die enkelen aangroei Ien tot honderden
Waarom zouden die honderden niet
aangroeien tot duizenden? Steeds „toe
nemende! Maar dit alles zal gaan de
richting .Van die golvende liin, die
heuvels en dalen vormende, langzaam'
maar -zieker opwaarts rijst."
Het spij't ons, een dissonant te moeten,
brengen in het jubelkoor over „Pomona's"
zilveren jubilee, doch bovenstaande pas-
sage aan de voortreffelijkheid van het ve
getarisme gewijd, zondigt zoowel door
overdrijving als door een verkeerd inzicht
van wat op het gebied der voeding al dan
niet geoorloofd is.
Het Vegetarisme is voor sommigen een
mode-gril. Reeds vóór jaren zong Speen-
hoff: ,,'t ls zoo deftig, 't is zoo fijn,
Vegetariër te zijn". Voor anderen is het
een zaak van overtuiging, wortelend in
eesi Boeddhistische liefde tot de "dieren.
In allen gtevalle ri het een vr.ucht der
moderne hypercnltuur, 'of overbescha
ving het legt onevenwichtig zwaar dsn
nadruk op de supèrioriteiit van de vege
tarische levenswil?.» als leidende „tot
vermeerdering van gezondheid en levens
geluk" boven de niet-v cgelarische wijz«
van zich te voeden welke met dieren
kwelling zou gepaard gaan en den mensch
orjwaardig 'zou heel en. 1
Voor wie het mcnsokelhk lichaam' niet
'zijn organen kent, weet, dat èn ziffl
gebit èn 'ziin darmkanaal den mensch.
plaatsten onder de z.g omnivoren
(Weztens, die zich zoowel met plantaar
dige stoffen, als met vleescb voeden) en
niet onder le c.arnivoren (wezens,
dieren, die enkel vleesch eten), noch on
der de herbivoren (wezens, dieren'
die zich enkel met planten voeden). Zoo
heeft het gewild de Schepper aller din
gen en, mits de mensch de juiste harmo
nie in zijn voeding weet te bewaren, zal
hij er voor zrm corporeel welzijn goed bij
varen, betziji hij vleeroh eet ;of pjant-i
aardig voeasel tot zich neemt. Overdaad)
schaadt en excessen in het gebruik van
spijs en drank wreken zich op het lichaam
door vele en velerlei ziekten en speciaal
het overmatig gebruik van sterk gekruide
oi#ze dappere verdedigers, die zoo kloek
hebt gestreden- ik sterf om! u te reddco'!'"
De Duitseher omhelsde r#og eenmalrl
ziji# oom, drukte zijn zwarten vriend!
dé hdtfd, en vóór dit men hem kon weer
houden*, snelde hij toe op den ellendte-
lir#g, zeggende:
„Hier hei# ik, verrader, doe met mij',
wat gij' wilt. Ik vrees u Wiet en lateh
met uwe weeds. Mijn* laiatste Mik zal u
zeggen*, hpe diep ik u veracht 1"
Nicolaias, luiten' zich zeiven van toorn,
trok een mes uit zijn gordel en wierp
zich op dendapperen zoon van het Noor
dei#. Vóór hij evenwel het moordwapen
dei# jongeling, in de borst kon stootem,
plaialtste zich eei# neger tussohen h0m en
zijn* slachtoffer, strekte den arm uit en
sprak met Waardigheid:
„Die blawke behoort mij. Hij staat
oWder mijne bescherming, niemand ztajü
hem leed doei#."
De opzichter trok de hand terug eif
wierp op het hoofd der ontvluchte ne-
gersjkve» een woedenden Mik. Hij durfde
echter geer# geweld tegen den bevelheb
ber plegen*, want deze wias omringd door
zijne dapperste krijgslieden, die niet zou-
dei# nallaten zijn dood te wreken. Nico
las#* bedwong zich daarom en zeide:
„Waarom stelt zich Baruc tussdhen
ïnij en mijn slachtoffer? Baruo heeft
vleez'en, pikants vlees.chsauz'en en soe
pen werkt hoogst nadoelig op het lichaam'
en opent do poort voor doodelijke k'walen.
Dioch dit is z'oo met alles-. Altijd; en
overal geldt: „virtus in medio" „de deugt!
is in 't midden". Gaat men de miaat to
buiten, dan ondervindt men de schadeiijika
gevolgen. Doch om uit het nadeel dat uit
het eten van vleesch kan voortspruiten,
•te concludeeren tot het volstrekt onge
oorloofd zijn ya.n vleesch eten, gaat te
ver. Ook het ethisch argument, dat men
n.l. het dier niet mag kwellen, gaat hier
niet op. De mensch is door God) gesteld
tot heer der schepping'; niet alleen bet
levenlooze maar ook bet redelooize wezen
staat onder zijn. bestier; hiji kan daarmea
doen wat hij wil, bi nnen de pert en
der rede 1 ifkheid. Wanneer hij! een
dier behoeft tot zlijn voedsel, mag «ie
nnensch het dier dooden, dus pijn, doen,
voor zoover dat noodit is oim het tot voed
sel voor hem geschikt te maken. Of* an
dere wijze echter een dier pijnigen is niet
geoorloofd. Daarom zal ieder weldenkend
meniseh de pogingen steunen die gedaan,
zijn en nog gedaan worden omi het slach
ten van vee, paarden enz. pijnloos te doen
geschieden. Doch de noodzaak van het
slachten maakt het vleeseheten niet uit
den booze. De H. Schrift is vol van voor
beelden van heilige mannen, die dieren
slachtten en het vleesch ervan aten. Als,
Abraham het be'z.oek der drie engelen ont
vangt, slacht hij voor zijn gasten een kalf
en bereidt het; Isaak wenischt, alvorens
te sterven, zich wildbraad te zien voorg'e-
'ziet. Gideon, die door den Engel wondt
aangemaand, den strijd tpgen de Phiüslij-
nen op te yatten, slacht voor zijnen hemel-
schen bezoeker een geitenbokje; het slach
ten, loebtreiden en eten van het Paasch-
lam werd door God zelf uitdrukkelijk1
aan de Israël 'elan tot in de kleinste bij
zonderheden verordend. Overbekend en
Melis in de spreekwoordelijke taal overge
gaan is de u-tdïukking „het gemeste kali
slachten"; ze ontleend aan de parabel
van den Verloren Zoon, waar de huisva
der dp wederkomst van zijin rouwmoedi-
gen zoon niot beter weet te vieren dan
met het 'aanrichten, van een ■feestmaal
waarbij kalfgebraad den hoofdschotel
vormde. Dergelijke voorbeelden bewijzen
dat men Zoo maar niet „mir nichts, dir
nichts" de menschon, die vleesch eten, kan
stempelen tot wreede, boosaardige we
zens, op wie een welbewust vegetariër
met medelijdende minachting neerziet.
Ja, maar in erwten, boonen, meelspij
zien, vrutfhten zitten even zoo goed' vet,
eiwit en andere voedingsstoffen als in den
sappdgsten biehduk. Toegegeven, doch het
is de vraag niet oi het erin zit maar wel,
hoe het er uit komt,' met andere woorden,
hoe die voedingsstoffen bij het nuttigen
dier spijzen zich met ons organisme asisi-
tmileeren en dan is het volsterkt niet be
wezen gegeven weer ons menscheiijk
iinigiewandenstelsel dat een zekere hoe
veelheid erwten of boonen of meelspijzen
waarin evenveel vet, eiwit enz', in z;t als
bijv. in een half pond biefstuk -na helt
consumeeren, zóó in de maag* verteert
dat die voedingsstoffen uit de vegeatrischa
spijzen even volkomen en even intens
tot opbouwstoffen worden verwerkt voor
ons lichaam als die voedingsstoffen welke
de biefstuk bevat.
Kan men dan niet zonder vleesch,
visch, enz. leven? Gewis en er zijn frap
pante voorbeelden van een lang. leven,
verkregen door bet gebruik van zoo goed
als uitsluitend \egelanschen kost. Ons
schiet o.a. het navolgende te binnen. Zoo
als men weef verbiedt de regel van ver
schillende kloosterorden, wier leden zich
Verplichten tot een boetvaardig, gestreng
en sober leven, bet gebruik van vleesch.
Het strengbt Meriu is dc Orde der Trapis
ton. Daar wordt het gebruik van vleescb
nooit toegestaan, .ook niet in dagen van
ziekte. Nu wilde, zoo verbalen de annalen
het met mïj' gesdoteu verdrag 'geschom-
dei#; hij" had mij beloofd, in ruil voor
de schatten des planters dengene over
te lievere», dit mij beleedigd heeft, op
dat ik met hem naar goeddunken konde
h&Alelen. Waar is Zambia, oim imijne woor
den* te bevestigen?"
Blanke waarheid zeggen!" riep een
nleger. „Jonge Manne he® toebehooren.
Als Baiue wiet woord houden, hij slectit
monpch.-
De opzichter hoopte zijl# dorst naiï*
wïaeik near hartelust te kunnen lesschen;
om zijne lippen speelde een grimlach
vaö Booséardiee vreugd en wederom
stortte hij zich met het mes iw de hond
op Htemrich.
Baruc echter hief nog eermMal de hand
op ei# sprak met Midruki:
„Blanke miassa onder bescherming van
Baruc: hij, die hem aanvalt, zal sterven.
Hij gaf zijnen krijgers een teek'en, die
aiaBbtrnds Heinrich omringden en beslo
ten schenen, zich liever in stukken te
laten houwen, din den door hun bevel
hebber beschermden jongeling te latenl
aanraken.
De a,aif het bestuur van Baruc onder
worpen hoofden, vroegen hem de rede-
nen van zijn gedrag.
„Baruo zlil spreken", zeide hij. „Ba
ruc trof in hot woud een Manken jon ge
el er Orde, een Raus dien reg'el' verzachten-
en het gebruik van vleesch in eenige bij
zondere gevallen toesiaan. D'ocb men was
in de Orde afkeerig van elke verslapping1
van den heiligen regel op dat punt en om
nu den Paus te verbieden dat hij niet tot
do gevreesde d;spensatie zou overgaan,
vaardigde de Orde een deputatie naar den
II. Vader af ion 20 monniken vajn wie de
jongste 83, de O'-lste 92 jaren, oudi was,
terwij! zij nog volkomen gezond en in bet
ongestoorde be7>t hunner lichamelijke en
geestelijke vermogens \waren. Voor de
kracht van dit „levende argulmen't" zwicht-
to de Paus cin 't vienschverbod bleef in
tact. Zeker, men kan zionder vleesch Iet-
ven, doch niet onder alle omstandigheden.
Hoe noordelijker men komt, dus in hoe
konder luchtstreek, hoe moer het m-enp
scihelijk organisme (behoefte heeft laan
vleesch en dierlijk vet om da lichaams
warmte op peil te houden, 'n Vegetarisch'?
'leefwijze is daar onmogelijk zelis indien!
do koude daar niet elk plantenleven
reedis onmogelijk maakte. Hoe ztujdelijlker
men komt, hoe minder vleesch en vet
de mensch als voedsel behoeft, wijl in de
warme streken z.g. „zwaar eten" Jen
imcnsch meer Zou schaden dan voordeel
doen. Ook betwist niemand, 'dat het eten
van groenten en fruit Zeer gezond is. Maar
dat is hier de kw 'stie niet. Ne"n. volgens
de vegetariërs js hun voedjngsmethode de
eenig' juiste, de eenig goede, terwijl' het
vleeseheten veroordeelen&waaïdig is. Dit
nu geven wij niet toe en wel on de hier
boven ontwikkelde gronden. En wij' blij
ven erbij dat „a priori" niets verderfelijlksi
gelegen is in het eten van vleesch. En ook
niot iifchet gebruik van genotmiddelen als
kolfie, thee, .tabak, alcohol. Hoe prij
zenswaardig, ja hoe noodig het kan zijn
zich daarvan speciaal van den alcohol
te onthouden, ai ware het alleen maar om!
den zwakken broeder door zijn voorbeeld
te steunen net zijn ten slotte toch al
tijd maar bijkomstige redenen die daab-
toe nopen, doch in den grond, in bet we-
zien der zaak is tegen het gebruik van een
genotmiddel niets steekhoudends aan te
voeren, mits men bii hei gebruik daarvan
züchzelven wete te beneerschen en te mi1
tigen gelijk het een jjict rode «begaafd
tmensch betaamt Dat hierin velen te korf
schieten, stiuikelen, vallen, is trourig en
waar, doch dat bewijst nog niets tegen het
gebruik.
Het veateiarisme een v rschjjnSel van
den modernen tijd en dus temporair,
d. w. zl. van beperkten duur. Wij pelooveu.
dan ook, dat. de aeboeen lijn waarvan,
de bestuurders van Pomona" spreken op
den duur steeds meer in dalen'*© lichting
'zal g'aan. Maar daaronder behoeft hun
hotel dat ook door „vleescheters" gefre*-
quonteerd wordt, niet te lijden. Wij wen-
sohen het zlelfs bestendigen bloei toe
V HET ZOODJE".
Tc Vlissmgen vergaderde Dinsdag de
Vrijheidsbond, 'afdeeling' Vlissingen. Het
Oud-Kamerlid Drion zou komen spre
ken, doch was verhinderd geworden. In
ïijn plaats kwam mevr. Boon-v. d. Stirp.
AI kou men weten, dat elke spreker of'
spreekster die in de vergadering van den
Vrijheidsbond het woord zou voeren, zich
zo.u, keeren tegen het kabinet Ruijs, zoo
zou men toch verwacht heb'ben dat d:e Be
strijding door een vrouw met eenig® gratie
zou worden gevoerd eu althans in ge-
kuisch te taal tegen onze regeering zou
worden te velde getrokken.
Doch blijkens het versla? in de Middel-
br-gsche Courant van 13 Februari heeft
het er veel van, alsof men op die verga
dering den 'een óf anderen ruwen zeebonk
had uitgenoodigd om het woord te voeren.
Immers, de .navolgende zinsnede kwam
ond 'nder het oog: „Mn liad gedacht dit
zuffjje *hiter de ministerstnfëi kwijt te
Taken, maar hel is niot zo» geweest".
15n*g aari en hij zoude hem' gedood hob-
kte», haddo Oringja's fetisch hem' niet ge
red. Hij een* vriend der zwarten: daar
om .beloofde Baruc hem zijffla bescherming.
Ik gaf dera jongen M|ankte drie vede-
rer# van mijn hoofdsieraad; als ik had-
de geweierr, dat Nioollaas op zijn leven
uitware, oooit ik hiadden toegestemd!
ii# den aanval. Baruc hebben woord ge
geven), en hij niet aarzelen het te hou
den*. Deze jonkman zullen noch in ziju
persoon, noch in zijne goedereh bena
deeld worden; men brenge de geroofdQ
schatten* terug nor de plaats, waar men
ze gehaald hebben, en mannen zich be
reiden tot den terugtocht naair het woudf
Deze woorden# van Biaruc vonden geetos
zirti een gunstig onthaal. De hoofden
der ontvluchte negerslaven wjalren Wel
bereid, dei? jonkman voor iedere bel'ee-
digïntg te vrijwaren, doch zij' hiadden
rtiet veel lust, afstand te doen van den
pas gemiaaktew Miit 'Een dof gemor was
hef eernige antwoord op. het door Böirud
gegeven) bevel.
„Dat me» gehoorzjalmeriep Baru'ö
uit. „Ik wil Set!...* 1 f
De negers aarzelden. i
„Gehoor -aiaml niet," riep een steirt tus-
schen) de ontevreden menigte; „hij is een
vriend der Manken en klan daarom niet
laöger onze bevelhebber zijn. Wjajt hebt
(Wij drukken met opz'et dez'el woorden;
vet. Red.)
„Het zocdje". 't Is' fijn en dat in fdett'
mond van een „mevrouw". .„Het zOodje",
Dat wörd.tvgezegd van een kabinet, welkiS
leden verondersteld moeten worden, ge
dachtig- hun eed en plicht, alles' wat zij
doen, te verrichten met de bedoeling land
en volk te dienen. „Het zoodje". Dat
wordt gezógd van een kabinet, welks pre
mier in 1818 door zijn kalme, vastberaden!
houding het sch,ip van staat buiten den re
volutionairen draaikolk wist te houden.
„Het zoodje". Dat wordt gezegd van oen
kabinet, waarvan de minister van buiten-
landsohe ziakten een wereldreputatie geniet
van talent, van onkreukbaarheid en eer
lijkheid o'm van de andere ministers fc'
Zwijgen, opdat men ons liiet verwijtöT
„je hebt makkelijk prijzen, wjant 't zjj'n j4
eigen geestverwanten". „Het zoodjei". Zoo
sprak een vrouw over 's lands overheid cnl
de Voorzitter der vergadering, zelf ia
overheid gesteld als wij ons niet ver
gissen, is hij wethouder van Vlisjsingten
rees niet overeind om tegen die uitdruk
king te protesteeren. Wij doen het dan eu
wij weten dat velen, ook uit den Vrijheids
bond, in deze het met ons eens z.jjii. Nie
mand zal het in mevr. Boon-v. d. Starg
wraken, dat zij meent het beleid der hui
dige rageering te moeten aanvallen, maar
ieder fatsoenlijk mensch eiseht van die>
dame, dat zij liet doe in bewoordingen, dia
herinneren aan het salon eu niet) aplp! fatei
visehmarkt.
DUITSCMl.ANO
G*WvPcht®ii in de PiïfaJ
BERMASENS, 13 Fetr. (W.B.) Del
Selbstschutz begdnf gisteravond een aan#
val op hei regeerirtgspetouw, du.t dooi#
separatisten* bezet was. De aanvallers wed
den* beschoten. Daiarop werd het gebouw!
met bertzine bespoten en in bi-and ge-*
stoken*. De separatisten heb'ben zich toenl
overgegeven*, doch werden door de opgte#
woi#nen menigte in stukken gereten. 1
Sohwab werd doodgeslagen).
Bij de separlatisten) zijn .28 dooden,
hij de bevolkiifg 8. Het alalntal gewoaw
derf is groot.
De Fraifcehen hielden zidh neutpsial'.
COBLENZ, 13 Febr. (B.T.A.) Wef'
gei#- de troebellen in de Palts heeft do
iif'er-geallieerde commissie e®n speoialö
commissie va» drie officieren, een FmüscM
man*, oen Engelscbmian en een Belg aan-<
ge-wezeiJ om' 7-ich nalar de Palts te be-i
geve»,t enein'de daiar den toesta:nd t«l
owderzoeken en malatregelen voor het held-)
stel vai# de orde voor te stellen. Dei
officieren* moeten voor de vervulling vanl
hu» talalk met den distrietsraad en heS
militair opperbevel ii# verbinding blijven.;
bal bij den nedm'. grtr.pf.
Mala/i?dagavond hoeft, een hal' plaat»
gehad ten) huiz,e van den Nederlandsclne*!
po.zni#! te Brussel. Prins Leopold vaTt
België was er iegertwoordig. Alle leden!
vaö hot diplomatieke corps waren en
ei# de moeste ministers. Burgemeester Mant
was verhinderd Er w|a,ren 400 gasten.
(N. R. Cl.)
Carnaval.
Evenals 'de vorige jaren sedert' den
oorlog is| door een* gro^t aantal gemeen-
ttebesturei# besloten, ook dit jalilr tijden*
de caröavalsdagten het dragen in het open
baar vara maskers of het werpen
ooi#felti en serpentines niet toe te l'ateU.
In* de Brusselsebe voorsteden Schaarbeek,
Sint Joost ter Oode, Anderlecht en Koe-*
helberg iz alle gemaskerd vertoon op
straat verbtedefl. Te Brussel' zelf echtei#
Zal), nbar men verwacht, carnaval wel'
hén) wij te maken met de door heto! ge-
dar#e leloiten Doodt hem!"
Ja d ,odt hem 1" schreeuwde dis op
zichter en* hief tegelijkertijd de 'hand!
op tegen) den beschermer zijns vijandst,
Het bliksemend oog van Biaruc staar#
de met verondwaurdiging op zijn aan
valler rtoehhipsi verloor de zwarte zijnl
koelbloedigheid niet, ma)ar sprak op ij'«-
kouden) toon: 1
„Doodt hem, hij' heeft era) opperhpotHl
beleedigd f"
G-ee» arm' werd opgeheven tegen d0n|
onibeschaaimden Niholaas, geen hoog werJ
gespaiïneD, geen pij.l kliefde de lucht on(
dei# héleedigden aap voerder te wreken.'
Deze werd ii#'egendeel alapgevallen doo*
hen), die, hem omringden, en de weii»i-i
gen), die hem; getrouw geMeven warend
konden hem slechts met moeite verdb-
digea.
Ia een oogwenk *wte,s de strijd' ontH
braad. Baruc! hief zijn strijdbijl op 'toR
gen) zijne oproerige krijgtjrs en zijn woestel
oorlogskreet deed dea moed zijngr verde
digers cö' vlammen. Ook Heinrich greep
eea wapen en wierp zich in het middeal
der strijdenden, a.in de zijde van Baruo.
Iatusschen deed Nicolaias alle moeite, om
dea Duitscher met zijn bijl te treffen eai
hem' het hoofd te klovea.
(Wordt vervolgd.)
