ming
igenüeid
BANK1
f
etalage
Tweede Blad
I
WERS.
ÏRING
ipwus
Blank en Zwart
P
COURANT
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
ZATERDAG 12 JANUARI 1924
vay Cy,
(AMENS
Buitenland
FEUILLETON
Kerknieuws
ig ta koapan
erdsra, steunt
eigen zaak.
café KRIEGER
ri om 1 uur ia
11093-32
'ijzen en leve
ren in 1924.
:T BESTUUR.
n kunnen
komst in
vorden in
nabij
mg
oop
tien.
rden ver-
El ol la n d
11088-42
kt 20, Goes
akketdienst.
litig of loom, pijn in
srschijnselen wijzende
gebruik dan de be-
AN AKEN, specialist
heumatische pijnen,
m de hevigste pijnen
fAN AKEN zijn het
istbox 53 Middelburg.
IDER Goes, I. B. DE
11068 32
I 42.000.000,—.
tche straat 24.
mbeurs" te Goes
EVIEZEN,
1TSPECIE
EKENT
WINSOITl
GU MECPl
VAARBOM I
DAN I
QUKS-I
TOE-
ZICHT I
DUITSCHLAND
D.uiléchlautd her le el l.
Uit Berlijn wordt aan het Persbureau
V. II. vaneid
Toen ruim een jaar geleden de eco
nomische toestand in Duitschland een
zWaren rchos gekregen had, tbegon de
werkloosneid groote afmetingen te ver
krijgen, vooral in de belangrijke indus
triegebieden van Midden-Liuilschland. In
verschillende streken was nagenoeg een
derde der bewoners zonder werk, StoriD-
gen der maatschappelijke orde wierden
daardoor verklaarbaar en de klassen-1
strijd nam in scherpte ttoe. Toch was de
indruk, dien men in het buitenland had
somherder dan de werkelijkheid.
En al was dan .de bezorgdheid niei
geheel zonder reden, thans vis de situatie
aanmerkelijk verbeterd.
[n de nijverheidscentra van Midden-
Duitschland is meer arbeid, betgeen nog
voortdurend toeneemt. Terwijl menigeen
in het geheel niet op Kerstdrukte gera
kend had, kwam in de twee laatste we
ken voor Kerstmis gïooto levendigheid,
zoodat de industrie belangrijke opdrach
ten mooht boeken. Dit heeft op zijn beurt
de koopkracht van de bevolking dier cen
tra eenigermate doen toenemen, hetgae»
aan een geleidelijke algeheele yopleving
ten goede komt. Het thans uitgebroken
conflict in de metaalindustrie \zal ver
moedelijk niet van langen duur zjjn.
Een gunstigen invloed op bovenstaand
verloop heeft de algemeen® invoering van
„wertbestandige" valuta gehad. Zij heeft
de prijsberekening vergemakkelijkt en
zelfs een aanmerkelijke vermindering der
prijzen mogelijk gemaakt. Voorts is een
omstandigheid ten goede, dat de gedach
te aan rationeele bedrijfsorganisatie ge-
stadig' veld wint, ter ^verkrijging van
hoogere en goedkoopere productie. Lsve-
rings- en betalingsvoorwaarden worden
weder normaal, netgeen de in de laatste
jaren veelvuldig vernomen klaonten van
afnam'ers doet verdwijnen. Het wordt op
nieuw (mogelijk, goederen in diepaaldo
hoeveelheid en kwaliteit tegen vaste prijf
zen en met vasten termijn van levering te
bestellen, .zooals eertijds tot 1914. Op de
van 2 tot 8 Maart 1924 te houden Leip-
Zig'er Voorjaarsmesse wordt daajrom een
flinke handel op serieuzen grondslag ver
wacht.
Veelal wordt de ontwikkeling van da
Duitschen economischen toestand verge
leken mat dien van Oostenrijk, van on
geveer een jaar terug. .Ook daar staan
in den overgangstjjl van het valutaher;,
stel de prijzen van Oostenrijksche fabri
katen tot net niveau der wereldmarkt, ten
deele nog belangrijk daarboven. Ten
laatste werd het evenwicht hersteil en
kon het Oostenrijksche product welerom
een normale plaats in den wereldhandel
gaan innemen. Daaruit volgt, Mat aan
den hoogen prijsstand van Duitsche goe
deren, omstreeks den nerfst van dit jaar.
geen blijvend karakter toegekend beboet
de te worden. Inderdaad is de aanzien
lijke prijsreductie, waarvan boven reeds
sprake was, over de geheele linie inge
treden. Kapitaal voor productieve doel
einden is belangrijk goedkooper verkrijg
baar en van ruimere credjetvelrleening
kan sprake zjjn.
Ten koste van zware offers, die het
geheele Duitsche volk te dragen heeft,
gaat thans de strijd ter verkrijging van
betere economische omstandigheden
Het is van belang eenige kenteek'enen
na te gaan, welke de he-leving uit de cri
sis van dezen herfst objectief aantoonen.
De ontreddering der Duitsche flnancijën
■was op het nauwst met dei» algemeen
onghnstigen toestand van bedrijf 6n geld'-
Wezlen verbonden. Nadat nu de hervor
ming van dit laatste is ingetreden en ook
de economiscche toestand door ingrijpen
de maatregelen op beteren grondslag ge
komen is, voltrekken zich in het Duitscha
financiewezen grootscne hervormings-i
plannen. De administratieve dienst wordt
tot het noodzakelijkste beperkt, hetg'een
een belangrijke besparing geeft. De be
lastingen zijn op basis swan gfoudmarir
gesteld. Zij worden door hooge percen
tages en strengen aanslag geleidelijk tot
oen productiviteit gebracht, die een sport-
dig evenwicht in de openbare huishouding
doet hopen. Welk evenwicht Itrouwens
gebiedend noodzakelijk is, teneinde een
terugkeer der inflatie te vermijden. Want
het Rijk beschikt slechts over het vaste
credieit -van 1200 millioen Rentemark e.i
i ooi un nusi
NZEN i WIND f
6) -o-
Dan zullen wij vandaag een .aan--
vang maken met het vaststellen der plaats
welke de mechinen moeten innejmen en
tevens overgaan tot de keuze van de sla
ven, die mij zullen helpen. Vóór alles
heb ik sterke mannen noodig."
Gij hebt de skeus, neem er zóoVeel
als gij wilt."
Heinrich ging aanstonds aan het werk
Op bevel van zijn oom werden vier en
twintig krachtig gebouwde negers te zij
ner beschikking gesteld. Heinrich .werkte
met zulk een vlijt en inspanning, dat ge
durende verscheidene achtereenvolgende
dagen de planter slechts tijdens de uren
van den maaltijd met zijn neef kon pra-
ten.
Nog .waren de veertien dagen niet ver-
loopen, toen Heinrich op ziekeren avoid
zijn oom bij de hand nam en hem naar
de werkplaats geleidde. Er stegen rook
wolken uit den schoorsteen der stoom-
machine, terwijl de raderen met groote
snelheid omwentelden.
In dit opzicht hal Neefje dus reeds
woord gehouden D« stoommachine werkte
mag 'tzïjh vlottende schuld /niet. verdei'
vergrooten.
Eeli ander kenteeken van genezing is
de -stijging der industriewaarden, na den
sterken val van einde November. Ditmaal
komt er geen vluctit voor de Mark bij te
pas. die eenmaal aanleiding gaf, dat men
voor aandeelen als „wertbestandige
Sachwerte" eiken prijs betaalde. Veeleer
bestaat nu gegronde hoop op nieuwe ren
tabiliteit, omdat een algemeene opleving'
ook aan de industriëele ondernemingen
ruimere en loonende bezigheid -in het
vooruitzicht stelt.
OOSTENRIJK
Beu waarlijk' groet man.
Allen hooren wij gaarne miet eerbied .en
sympathie van hen spreken, die ons dier
baar zijn, Als katholieken hebben Wr 't
voorrecht millioenen broeders en zusteirs
te bezitten en als een van hen bijzonder
goëerd wordt, voelen, in de katholieke ge!
meenschap der levenden, allen het als
een onderscheiding, dat het een der hun
nen is, die gTOote daden heeft verricht,
zegt de „Maasbode". v
Mgr. Dr. Seipel, de -„OostenTijksohe
bondskanselier, is een van yonze grooie
mannen. En als wij een lofrede over hem!
houden, verheugen wij ons en denken wij
aan zijn verheven voorbeeld, .Van de
groote geesten, die denken als wij, gaaf
een bezielende kracht op ons uit.
Over Mgr. Seipel vertelt Mare Henïy
in do „Revue contemporaine", jHoe de
huidige bondskanselier tot 1918 geheel
aan zijn geestelijk werk gewijd was en
absoluut buiten de politiek stond. Eerst
toen de pacifist Lammasch in 1918 het
laatste Oostenrijk-Hongaarscne kabinet
vormde, trad de jonge prelaat en oro'-
fessor in de theologie aan de universiteit
van 'Weenen miet de .portefeuille van
sociale voorzorg in dit ^ministerie.
In 1919 werd hij voor de Christelijk-
soeiale partij als afgevaardigde van.
We°iien in de nationale Vergadering' ge
kozen.
„Zijn helder verstand en zijn gïoóf.e
gaven, gaat Henry dan voort, straalden
weldra uit in de partijvergaderingen en d'o
leiders traden te zijnen gunste terug;
In enkele maanden tijds was hij de onbe
twiste leider der Christeljjk-socialen ge
worden, wier politieke actie in zijn hanen
gevoerd werd. En al waren andere man
nen de 'ministers, hij was de stuwende
kracht, Zoowel ip het kabinet Mayr als
in het kabinet Schober".
De socialisten bemerkten weldra dat
zij tegenover een buitengewone kracht
stonden en trachtten deze onschadelijk te
maken, door hemi te dwingen zelf het be
wind in hanjen te nemen. Op het oogen-
blik, dat alles voor Oostenrijk verloren
scheen, 'meende de socialistische leider
Otto Bauer Mgr. Seipel te kunnen uit
dagen. „Waarom tracht gij -.de Oosten
rijksche politiek1 te leiden, zonder u zelf
bloot te stellen", was de vraag, die open
lijk in het parlement '(gesteld werd.
„Waarom' neemt ge zielf de verantwoorde
iijk'heid niet op- u?" Mgr. Seipel' nam Je
uitdaging aan: „Ge roept mij. Hier ben ïki!
De schrijver geeft dan een overzicht
van den strijd van M.gr- Seipel tegen de
socialisten bij zijn. Smeeringsactie, een
actie, welke hier, niet het m-inst dank zij
de medewerking van mr. ^Zimlmerman,
Rotterdams oud-burgemeester, grondig be
kend is„ en gaat dan over tot den vol
genden zeer sympathieken karakterschets
van den energieken staatsman:
„De persoonlijkheid van Mgr. Seipel is
zoo innerlijk met zijn werk verbonden,
dat men er de physionomie van den geest
onmiddellijk uit herkent. De groote kracht
van dez'en staatsman, die juist op het
vereischte oogenblik op den voorgrond is
getreden en wiens naam voor altijd aan
den heropbouw van het overwonneu
Oostenrijk verhonden zal blijven steunt
op zijn energie, zijn rechtschapenheid en
zijn verachting1 voor de kleine menschei-
lijike ijdetlbeidjes, welke maar al te vaak
onz'e gedachten en daden .leiden. Mgr.
Seipel heeft noch eerzucht, noch persoon
lijke behoeften. Zelfs zijn felste tegen-
standers kunnen niet over het laaghartige
middel van den laster beschikken, want
de reinheid van zijn leven dwingt aller
eerbied af.
Als Mgr. Seipel zijn vermoeiende taak
van staatshoofd volbracht heeft, begeqft
hjj zich stil en ingetogen naar het zuster-
klooster, waarvan hij rector is. Daa:r is
hij thris, hij heeft het nooit, willen Ver
laten voor een weelderig paleis. Zeer
vroeg .staat hij 's morgens op, leest dan de
H. Mis en gaat vervolgens, in zijn nedd-
rige toog gehuld, naar het gebouw, -der
kanselarij.
Deze m'an met zijn onvermoeibare wils1-
inot eene bewonderenswaardige regelma
tigheid; de cylinders verbrijzelden het
suikerriet en een z;eer eenvoudig toestel
belette, dat de slaven in aanraking met
het raderwerk konden komen. De suiker
molen was inderdaad den lof waardig,
de zijne vervaardigers er .oveir gesproken
hadden.
„BravoJ neef," riep de planter vol be
wondering uit. „Gij hebt mij daar een
omschatbaren dienst bewezen. Zeg mij
toch eens, hoe gij er in geslaagd zlijt, dat
zaakje zoo spoedig te klaren."
Een en ander, oom, zal u wel geen
verwondering meer haren, als ik u Zeg,
dat ik in Europa de werktuigkunde be
studeerde. i Daar alles nu goed gaat,
wenschto ik het bestuur or van op mij
te nemen, totdat gij een geschikt per
soon bobt gevonden, die-,„mij kan vervan
gen.'" v
Niemand dan gij z'al er zich mede
belzig houden; ik zie, dat gij een flinke
jongen en -mijn vertrouwen ,volkomen
waardig zijt. Voortaan wil jk, -lat gij m'ij'ne
plaats inneemt; mijne slaven, z-oowel als
mijne opzichters, zullen onder uwe be
velen staan."
Be Duitscher antwoordde niet, -doch
zijn hart was vervuld met vreugde, daar
hij begreep, dat hij! -thans in de gele
kracht, bezit niets behalve de voor een
priester onontbeerlijke bescheiden garde
robe. Nooit heeft hjj geld, nooit ontvangt
hij geld. De inkomsten, welke de grond
wet hem verleent, gaan naar zi|n klooster
ten bate der communauteit. Hij volgt den
gemeenschappelifken regel en duldt nooit
dat voor hem een uitzondering wordt ge-,
maakt.
Door suikerziekte aangetast, heeft hij
er nooit i n toegestemd een uur van ztjjm
Werktaak op te offeren om de toch zóo
noodige rust te nemen. Hij: hoopt lang
genoeg te leven om de taak, welke nem
opgelegd is te volbrengen. -Voor net
overige stelt hij zich tgeheel in Gods
hand en de gedadhte aan den dood schrikt
hem geenszins af. Ook zijn persoonlijke
veiligheid baart hem geen zórgen. Geen
officieel protocol omringt -zijn persoon met
een ijdel ceremonieel. Hij «yerac-ht die
eerbewijzen en de pom'peuse onderschei
dingen. Hij werkt rusteloos m'et de opL
rechte zelfverloochening .van een igèt
wetensvol herder, die slechts kïe belan
gen van zijn kudde nastreeft. Hjj heeft
bovenal een .heilige afschpw Van alle
persoonlijke publiciteit; hij wil slechts
de behoeften en aspiraties '.van zijn dien
baar vaderland in den (vreemde kenbaar
maken'".
„Indien ik, besluit de schrijver, deteó
enkele bijzonderheden uit het -inttieme
leven van den staatsman, -aan vricn zijn
land de-redding dankt, .geef, doe ik let
vooral omdat zij een verheven lés en een
heerlijk voorbeeld zijn op een gebied, dat
zich maar al te «veel voor het 'nefaste
Spel van persoonlijke ambities en egoïs
tische berekeningen leent.
Een opmerking .slechts na, ,deze zeer
waardeerende woorden. Heeft de schrij
ver niet vergeten te vermelden, waar' de
bron van alle energie en .onbaatzuchtige
belangeloosheid van Mgr. Seipel gelegen
lis? En Zou zijn /succes niet voor een
groot deel te danken zijn aan het feit,
dat, ter(wijl hij werkt, 'een schare van
zluisters achter de kloostermuren .voor het
welslagen van zijn werk bidt? De bob
scheidenheid van Mgr. Seipel en van die
biddende zusters passen zoo juist bij el
kaar.
Op <lftn Zondag »nd*r het octaaf va»
D'rie-Konin£e».
EpisiW van der? H. Pajulus aan de
Romeinen' XII. 15.
Bjroeders! ik. bid u, door de barmhar
tigheid Gods,, dat gij uW& lichamen tot
eene leveOde, iieiliffle en God behagelijke
offerande opdraagt, hetgetfe uwe rede
lijke godsdienst zij'. Maakt u tfiet ge
lijkvormig; aeji deze wereld; maar wordt
hervormd docr de vernieuwing, van uwen
gjeest, opdat gij moogt ondetrscheidei?,
welke de goede, aangename &n volmaakte
wil Gods zij. Want door gjja.tie, welke mij
giegeven is, zef? ik tot iedep varf u; dart
niemand hoogw yan zich zelven denke,
dan het behoort; mia-ar eetf matig gevoel
van zich zelve» koestere, en maiar de
matte des gplc- fs, Welke God upn ieder
heeft uit,gede?ld. Gelijk wij tooh in een
lichaiam vele leden hebbteö, maar alle
leden hetzelfde niet verrichten, dus zijn
wij, velen, een lichaam' in Chfistus, al
len echter afzonderlijke medeleden van
elkander, m Jezus Christus, onzen Heer.
Evangelie, Lndas II. 4252.
Toen Jezus tWaalf ja.reB oud was, gin
gen zijne ouders volgens de gewoonte
van het feest npiar Jeruzalem, en, de
dagen vervuld zijnde, keerden zij terug;
en h©t kind Jezus bleef te Jeruzalem',
en Zij otftdekten het niet. Ma(a|r meenende,
dat Hij bij het gezelschap was, deden
zij eene» dag* reiz^ns, en zij zoclhten hem
onder de bloedverwanten en bekenden.
En toe» zjj hem- niet vonden, keerden
zij terug, naar Jeruzalem1, effl zochten
hem. En het geschiedde, dat zij Eb, dlrie
dagten hem i» dea tempel vonden zit
ten net midden deT leeraren, hem! hoo-
rende et? vragende- En allen, die hem
ho- rden, waren verbbiasd over zijn wijs
heid en antwoorden- En als zij hemi zagen,
ewaren zij verwontlerd. En zijne moeder
heide hem Zoon, waiarom hebt Gij met
ons zoo gedaisiï? Zie, uw valdeg: en ik
zochten u met droefheid. Elf hij Zeide
hun: wala-Tom' zocht gij mij'? Wistet gij
dan mei, d:ai ik met de zaken van mij
nen Vader moet tezigi zijn? En zij ver
stonden het Woopd niet. hetwelk Hij tot
hen spfak. Eis hij vertrok' met hem, kw!almi
te Nazareth, en was hun onderdanig. En
zijne Moeder bewaarde al deze woorden!
m Jia,air hart. Ei? Jezus nam) toe in wijs
heid, ouderdom en aaPgenaarnheid bij Godl
en dei meöfechen.
genheid z'oude zijn eenige .verbetering te
brengen in den toestand-dier arme zwar
ten, welker lot hem zoo tter harte ging.
V.
Terwijl Heinrich zjjne ruachinen .re
gelde, waren de wonden van Herkulev,
geheeld. Op zekeren Jag wierp 2üch eèn
jeugdigen neger voor do voeten van den
Duitscher; dez« herkende aanstonds zijn
beschermeling en groette hem vriendelgs
„Sta op, Herkules", sprak' qje edele
jonkman, „van heden af zijjt gij1 geen slaaf
meer, maar een vrij knan, en als zoodanig
m'oet gij de knie (.niet buigen voor een
mensch, doch alleen voor yuwen Schepper.
Mjjn oom. heeft uiaan mif afgestaan, en
ik schenk u de -vrijhei!."
Men k'an zich moeilijk' ',de vreugde en
verwondering' .voorstellen van den jiegar;
hij meende een engel )te hooren spreken,
en riep gleesdriftig uit:
„Herkules! Herkules! vrij man!,hi} niet
meer zweep vreezen van den opzichter!"
Daarna wierp hij zich weder aan do voe
ten van Heinrich en zeide:
„Heikules! vrij man, doch /Herkules
altijd slaaf van u -fen Herkules sterven
voor massa en hem niet verlaten."
Daarmede kan ik geen genoegen ne«
men, bes to Herkules. Gij tunt niet tege
lijkertijd (slaaf e» vrij tonpi zf». Miju
Missir in de J'hilippijnsclie eilanden.
Heerl red ons; wij vergaan!
(door Father A. Rijk uit Goes.)
Dus riep Petrus angstig uit, toen de
woeste baren tegen de wanden van zijn
scheepje beukten en het dreigden om ta
kantelen in het m'eer van Genesarethd
Ook ïk gevoel mij thans z'oo machte/-
loos, zoo nietig' tegenover de ontzettende
moeilijkheden, waarmede ik hier te kam
pen jheb. Heer, red ons! Als er niet spoe^
dig i'hulp komt opdagen, dan gaat l.et
scheepje van Petrus hier te g'ronde, dan
g'aat het werk van eeuwen hier reddeloos
verloren!....
Toen ik verleden jaar uit Holland naar
de Philippijnen terugkeerde, werd .ik hier
te Maasin, op het eiland Iloilo, belast met
de .zdelenZorgi van 9000 parochianen. Ik
vond de kerk hier in puin. Eenige jaren
geleden werd zij verwoest door een aardr
beving en zij ligt nog aan den growit...
Sinds is werkelijk Jlles beproefd om een
geschikt lokaal voor noodkerk in te rich
ten; jloch spoedig werd elke plaats be
vonden te klein te zijn, daar het getal dei-
kerkgaande christenen thans voortdurend
toeneemt, terwijl de onverschilligheid en
het misverstand de ziekelijke igevolgen,
eenige jaren geleden, door scheuring en
verdeeldheid voortgebracht geleidelijk af
nemen. Thans gebruik ïk de school, een
ruim gebouw, groot genoeg: om 800 kinde
ren 'te bevatten. Daar lees ik nu op Zon-!
en Feestdagen tweemaal de H. Mis, docJi
nn blijkt ook" mjjn school veel te klein
te zijn om1 plaatsruimte .te versohaffen
voor de aanwezige geloovigen. Intusscien
heeft de goddelijke Zaligmaker, die wel
eer dn het scheepje van Petrus te rusten
lag 'en redding bracht aan de opvarende»,
geen 'verblijfplaats hier te 'Maasin om
zijn reddingswerk voort te zetten onder
deze menschen van goeden qwiL Deze
menschen 'zijn inderdaad van goeden wil,
doch izoo karig bedeeld met de goederen
dezer wereld ofwel zoo diep gezonken in
de (verdrukking da- armoede en ellende,
dat 'zij met den besten wil van de wereld
mij iweinig jiulp kunnen verleenen in 't
opbouwen van onze kerk. Toch hebben (we
'n kerk noodig! Al zouden we Jezus ook
slechts de armoede van Bethlehem,'s stal
kunnen aanbieden, we hebben hier toch
een kerk noodig om'de noodige leiding re
geven :aan 't godsdienstig leven van dit
volk. .Dit volk is op godsdienstig gebied
zoo gehecht aan uitwendig vertoon, aan
processies en optochten, aan allerlei gees
telijke .oefeningen van devotie en ver
sterving, dat het wel degelijk een kerk
noodig heeft om. op waardige wjjze uiting
to geven aan zijne godsdienstige gevoel-
lens; anderrs loopt het gevaar in aller
lei buitensporigheden en bijgeloovigheden
te (vervallen, anders komt het te gebeu
ren, 'dat het van .zijn geloof eene straat-
vertooning -maakt en van zich zelf êe'i
Leger des Heils vol rumoerige beweging/
en anders niets. Daarenboven, de geva
ren, welke ons bedreigen van buiten, zijn
ontzettend groot. Het scheepje van Pel
trus wordt hier thans geweldig- heen en
weer geslingerd door de woeste baren dier
wilde wereldiztee, door ongeloof en zeden
bederf, terwijl de vrijmetselarij hier op al
le mogelijke manieren ingang tracht te
vinden Km het katholieke leven te ver
giftigen, te smoren. Ja, Heert! red ons.
of wij vergaan! Wij moeten een kerk
hebben; anders gaat deze katholieke ge
meente te g'ronde!....
Goddank! Ik heb een school een goede
en flinke school, waar (dagelijks ruim
800 kinderen degelijk katholiek onderwjjs
ontvangen. Zij is de stut en steun van het
geloof en goede zelen, zij is de bakermat
van het godsdienstig leven Je Maasin-
Bezie school moet ik openhouden; dat is
noodzakelijk voor het behoud dezer pa
rochie. Zoolang ik (leze 3chool kan open
houden, is hei voortbestaan dezer paro
chie verzekerd. Laten stormen woelen
rondom on3 heen; met dez,e sohool durt ik
vol vertrouwen den strijd aan, zelfs, al
moesten we blijven veenten over de puin
hopen van onze kerk! Deze school legt
een stevigen en hechten grondslag voor
het geestelijke leven in het hart van elk
kind; zij ig hier 't bolwerk der Katholieke
Kerk en verschaft het levensbloed en
de krachten voor ontwikkeling.,,. 'Heer,
red ons en... rel 'deze school.! Zon ik ge
dwongen worden deze school te sluiten,
dan word ik ook gedwongen Üezte nu, weer
bloeiende parochie ten ondergang op te
teekenen; dan Zullen deze kinderen, de'
hoop dezer parochie, de openbare en goct-
delooze scholen gaan bezoeken en daar
opgroeien als gedoopte heidenen met de
andere bedorven jeugd, zonder geloof en
Zonder zeden, zonder godsdienst en zon
der de genademiddelen der H. Kerk. God
oom zal u een hoekje gtonds afstaan,
waar gij u een fJmt Kunt bouwen en in
vrede leven.'"
Herkules schudde het hoofd.
„Ik niet massa Heinrich (verlaten
Ginga zegt: gevaar bedreigen Ikleinen
meesier, en Herkules daarom ."bij hom
blijven."
Komaan dan, hernam de Germaan
glmilaichend, „blijf dan bij mij! als vriend
doch niet als slaaf. Gij hebt een edel
hart en zijt mijne genegenheid waardig.
Sta op, dat ik n omhelzei"
Herkules aarzelde nog immer. Inder
daad, het was inldien tijd eene ongehoor
de zlaak, dat een 'blanke een neger oml
helsde, maar dit nam niet weg', dat HemL
rich den voormaljgen slaaf in zijn art-
men drukte.
„Massa," riep de overgelukkige zwar
te ,uit, „ik vriend van u, wee hem; dirt
u aanraken! Niet blanken, niet zwarten,
nielmand massa aanrazen, iedereen massa
liefhebben."
Na deze woorden te hebben gesproken,
verdween de neger tnsschen het diohte
struikgewas. In hetgeen Herkules zeide,
lag iets geheimzinnigs verborgen, het
welk Heinrich poogde te ontdekken. Lan
gen tijd bleef de jonkman in nadenken
vÉr;:o*ke* iu werd eindtak «jt rijn» droo-
verhoede het Doch het komt zeker te
gebeuren, als er niet spoedig hulp op
daagt, want de schim des gebreks staat
al voor de deur en slechts achterstallige
schulden liggen in de kast. Ik moet mrjnii
leerkrachten betalen en ik kan het niet
meer redden!....
Geachte iez'er, vader of moeder mis
schien van kinderen! Veronderstel eens,
dat iemand bij1 U kwam met dit voorstel
Piet of Klaas, Kaatje of Keetje, ge zijt
katholiek, niet waar?.... Ja Vreker! Ge
gaat. dan ook Zeker naar de kes*k op Zon
dag hn.... andere dagen, (.wanneer ge
wilt?-... Ja, natuurlijk! Ean moogt ge de
Sacramenten ontvangen, zoo dikwijls ge
verkiest, hé?.... Precies, dat is zoft! Ge
'brengt uwe kinderen op in don katholie
ken godsdienst en stuurt 'ze naar een
katholieke school?.... Juist zoo! Natuur
lijk verlangt ge,, dat een priester be
zoekt, wanneer ge ziek zij jt.en wanneer
ge in stervensgevaar verekert, zoudt ge
liever een priester willen zien dan iemand
anders ter wereld?.... O jal ik zou nooit
willen .sterven zonder een priester aan
mijn sterfbed te hebben! Nu wat moet ge
hebben om dit alles op te gevend Hoe
veel moet ge hebben voor je kerk en
godsdienst? 50 gulden, 100 gulden.... of
nog meer? Wel, iedereen zou antwoorden:
„Zeg dien man toch zijn geld te houden
en.... met zijn vuile handen van mijn kerk
en mjjn geloof te blijven; want. dat zal
ik nooit afstaan, dat is niet te 'koop!
Wat is dan uw .godsdienst U waart!?...
Precies zooveel als de waarde van onze
onsterfelijke ziel! En wat is de waarde
van uwe onsterfelijke ziel?.... Ja, die
waarde is voorr ons moeilijk te schatten
God echter heeft ze geschat, doordat
Hij het kostbaar bloed wan zijn eenigge-
boren Zoon vergde als losprijs voor onze
zielen; en dat tot den Iaatsten drup
pel toe heeft Christus er voor betaald.
Dat 'dan is de waarde van uwe onsterfe
lijke 'ziel, van de zielen uwer kinderen,
doch ook van de zielen der kleinen, die
hier thans in gevaar verkeeren onttrokken
te worden aan de genademiddelen, welke
hen en anderen door 'hen tot hunne
eeuwige bestemming moeten voeren.
Weinig kunnen wij terug geven voor
alles, wat wij van den Heer ontvangen
(hebbenf .Vergist U echter miet; want
het minste, wat gij (hier aan de min
sten der Zijnen zult doen., zal op efeae
verwonderlijke wijze li honderdvoudig wor
den aangerekend. Immers, als uwe 'hulo
het behoud dezer school verzekert, zal
de toekomst dezer parochie ook verze
kerd zijn 'en zal dus uwe gift hoe klein
ook eene steeds ygroótere weldaad'
blijken. Och ik vraag niet veel: slechts
de snoepcent van hét kind, de spaarcent
der moeder en van den vader een giftje
dat hij kan geven zonder dat iemand het
mist. Die offertjes zullen hier uitkomst
brengen en God, die een goede en milde
Leener is. zal het ,U ruimschoots ver
geldend...
H. Mie vK'igene den G'iefksehe® Ritus.
Zondagmorgen te kwart over tien u,ur
heeft in de parochiekerk van Maria On
bevlekt Ontvangen te Amsterdam de wel-
eerw. heer J. Strotman, kort geleden te
Rome tot Grieksch priester gewijd, de
Hoogmis opgedragen volgens den Byzan-
tijnschen ritus. 1)
De celebrant werd geassisteerd door den
weleerw. pater Regaat C.s.s.R. als dia
ken e» door den weleerw. heer J. F.
Th. Perridon, student aan hiet seminarie te
Lemberg (Gallicië) als diaken, terwijl de
kapelaans J. B. Buys en B. va» Buuren
de overige functies verwulden.
Door het kopr, samengesteld uit een
aantal Oekraïnsche studenten en zangers
der parochie, werden onder aanvoering
va» den chonareh Bulszinski en van Ka
pelaan P. v. d. Meer, de Sobere, voor
ons gehoor eenigermate zwaarmoedig klin
kende gezangen in de Oud-Slavieche en
Grieksche taal op imponeerende wijze uit
gevoerd.
Het altaar werd, zooals in een Oos-
tersche kerk' gebruikelijk is, van dS kerk
afgescheiden door den z.g. „Ikonostasis",
een beeldenwand, welke in drie gedeelten
(„pootren") is gescheiden. De voornaam
ste gedeelten van het H. Misoffer wor
den onzichtbaar voor de geloovigen vol
trokken, da,ar op deze oogenblikken 6en
gordijn voor iedere poort wordt geseho
ven.
Bijzonder indrukwekkend zijn de gebé
den, welke de priester voor de offerande
van brood en wijn bidt.
De priester neemt dan de ,,Prospho-
ra" (Hostie van gedeesemd brood) in de
linkerhand, en de lans (tweesnijdend mes)
in de rechterhand, maakt vervolgens met
de lans driemaal het kruisteeken over het
brood, telkens zeggende:
toerijen gewekt, door het geluid van kfrfjfesl-
tmiz'iek. Hij keerde terug naar de woning
van den planter en zag op het voorplein
een bataljon .Hollandsche soldaten, die
zich in slagorde schaarden.
De heer Van der Straten trad den btevel-
velvoerenden officier tegemoet, ontving
ham beleefd en gaf-zijnen bedienderf
den soldate» ververschingen voor te zetten.
De opzichter Nicolaas, wiens gedrag
immer het voorwerp was geweest van
het wantrouwen van Heinrich, knoopte
aanstonds een vertrouwelijk gesprek aan
m'et de soldaten.
„Vrienden, sprak hij, wij hebben meer
te doen met onze eigene slaven, dan met
de weggeloopen negers. Er is hier* een
Europeesche melkbaard, die door zijn
dwaas gedrag hen nog tot de grootste»
buitensporigheden zal verleiden. Spoedig!
zult gif n van de waarheid mijner woorden
kunnen overtuigen."
Heinrich naderde Nicolaas, tikte hem
koeltjes op den schouder en sprak!:
„Opzichter Nicolaas, het ware mij aan
genaam, indien gij uwe tong hen weinig
nauwlettender wildet besturen. De eerste
tnaal heb ik uwe stoutmoedigheid verge
ten,, doch de tweede -maal zal ik niet
de minste afwijking van uwe zijde dul
den." (Wordt vervolgd.)
iv