ming igenüeid BANK1 f etalage Tweede Blad I WERS. ÏRING ipwus Blank en Zwart P COURANT NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT ZATERDAG 12 JANUARI 1924 vay Cy, (AMENS Buitenland FEUILLETON Kerknieuws ig ta koapan erdsra, steunt eigen zaak. café KRIEGER ri om 1 uur ia 11093-32 'ijzen en leve ren in 1924. :T BESTUUR. n kunnen komst in vorden in nabij mg oop tien. rden ver- El ol la n d 11088-42 kt 20, Goes akketdienst. litig of loom, pijn in srschijnselen wijzende gebruik dan de be- AN AKEN, specialist heumatische pijnen, m de hevigste pijnen fAN AKEN zijn het istbox 53 Middelburg. IDER Goes, I. B. DE 11068 32 I 42.000.000,—. tche straat 24. mbeurs" te Goes EVIEZEN, 1TSPECIE EKENT WINSOITl GU MECPl VAARBOM I DAN I QUKS-I TOE- ZICHT I DUITSCHLAND D.uiléchlautd her le el l. Uit Berlijn wordt aan het Persbureau V. II. vaneid Toen ruim een jaar geleden de eco nomische toestand in Duitschland een zWaren rchos gekregen had, tbegon de werkloosneid groote afmetingen te ver krijgen, vooral in de belangrijke indus triegebieden van Midden-Liuilschland. In verschillende streken was nagenoeg een derde der bewoners zonder werk, StoriD- gen der maatschappelijke orde wierden daardoor verklaarbaar en de klassen-1 strijd nam in scherpte ttoe. Toch was de indruk, dien men in het buitenland had somherder dan de werkelijkheid. En al was dan .de bezorgdheid niei geheel zonder reden, thans vis de situatie aanmerkelijk verbeterd. [n de nijverheidscentra van Midden- Duitschland is meer arbeid, betgeen nog voortdurend toeneemt. Terwijl menigeen in het geheel niet op Kerstdrukte gera kend had, kwam in de twee laatste we ken voor Kerstmis gïooto levendigheid, zoodat de industrie belangrijke opdrach ten mooht boeken. Dit heeft op zijn beurt de koopkracht van de bevolking dier cen tra eenigermate doen toenemen, hetgae» aan een geleidelijke algeheele yopleving ten goede komt. Het thans uitgebroken conflict in de metaalindustrie \zal ver moedelijk niet van langen duur zjjn. Een gunstigen invloed op bovenstaand verloop heeft de algemeen® invoering van „wertbestandige" valuta gehad. Zij heeft de prijsberekening vergemakkelijkt en zelfs een aanmerkelijke vermindering der prijzen mogelijk gemaakt. Voorts is een omstandigheid ten goede, dat de gedach te aan rationeele bedrijfsorganisatie ge- stadig' veld wint, ter ^verkrijging van hoogere en goedkoopere productie. Lsve- rings- en betalingsvoorwaarden worden weder normaal, netgeen de in de laatste jaren veelvuldig vernomen klaonten van afnam'ers doet verdwijnen. Het wordt op nieuw (mogelijk, goederen in diepaaldo hoeveelheid en kwaliteit tegen vaste prijf zen en met vasten termijn van levering te bestellen, .zooals eertijds tot 1914. Op de van 2 tot 8 Maart 1924 te houden Leip- Zig'er Voorjaarsmesse wordt daajrom een flinke handel op serieuzen grondslag ver wacht. Veelal wordt de ontwikkeling van da Duitschen economischen toestand verge leken mat dien van Oostenrijk, van on geveer een jaar terug. .Ook daar staan in den overgangstjjl van het valutaher;, stel de prijzen van Oostenrijksche fabri katen tot net niveau der wereldmarkt, ten deele nog belangrijk daarboven. Ten laatste werd het evenwicht hersteil en kon het Oostenrijksche product welerom een normale plaats in den wereldhandel gaan innemen. Daaruit volgt, Mat aan den hoogen prijsstand van Duitsche goe deren, omstreeks den nerfst van dit jaar. geen blijvend karakter toegekend beboet de te worden. Inderdaad is de aanzien lijke prijsreductie, waarvan boven reeds sprake was, over de geheele linie inge treden. Kapitaal voor productieve doel einden is belangrijk goedkooper verkrijg baar en van ruimere credjetvelrleening kan sprake zjjn. Ten koste van zware offers, die het geheele Duitsche volk te dragen heeft, gaat thans de strijd ter verkrijging van betere economische omstandigheden Het is van belang eenige kenteek'enen na te gaan, welke de he-leving uit de cri sis van dezen herfst objectief aantoonen. De ontreddering der Duitsche flnancijën ■was op het nauwst met dei» algemeen onghnstigen toestand van bedrijf 6n geld'- Wezlen verbonden. Nadat nu de hervor ming van dit laatste is ingetreden en ook de economiscche toestand door ingrijpen de maatregelen op beteren grondslag ge komen is, voltrekken zich in het Duitscha financiewezen grootscne hervormings-i plannen. De administratieve dienst wordt tot het noodzakelijkste beperkt, hetg'een een belangrijke besparing geeft. De be lastingen zijn op basis swan gfoudmarir gesteld. Zij worden door hooge percen tages en strengen aanslag geleidelijk tot oen productiviteit gebracht, die een sport- dig evenwicht in de openbare huishouding doet hopen. Welk evenwicht Itrouwens gebiedend noodzakelijk is, teneinde een terugkeer der inflatie te vermijden. Want het Rijk beschikt slechts over het vaste credieit -van 1200 millioen Rentemark e.i i ooi un nusi NZEN i WIND f 6) -o- Dan zullen wij vandaag een .aan-- vang maken met het vaststellen der plaats welke de mechinen moeten innejmen en tevens overgaan tot de keuze van de sla ven, die mij zullen helpen. Vóór alles heb ik sterke mannen noodig." Gij hebt de skeus, neem er zóoVeel als gij wilt." Heinrich ging aanstonds aan het werk Op bevel van zijn oom werden vier en twintig krachtig gebouwde negers te zij ner beschikking gesteld. Heinrich .werkte met zulk een vlijt en inspanning, dat ge durende verscheidene achtereenvolgende dagen de planter slechts tijdens de uren van den maaltijd met zijn neef kon pra- ten. Nog .waren de veertien dagen niet ver- loopen, toen Heinrich op ziekeren avoid zijn oom bij de hand nam en hem naar de werkplaats geleidde. Er stegen rook wolken uit den schoorsteen der stoom- machine, terwijl de raderen met groote snelheid omwentelden. In dit opzicht hal Neefje dus reeds woord gehouden D« stoommachine werkte mag 'tzïjh vlottende schuld /niet. verdei' vergrooten. Eeli ander kenteeken van genezing is de -stijging der industriewaarden, na den sterken val van einde November. Ditmaal komt er geen vluctit voor de Mark bij te pas. die eenmaal aanleiding gaf, dat men voor aandeelen als „wertbestandige Sachwerte" eiken prijs betaalde. Veeleer bestaat nu gegronde hoop op nieuwe ren tabiliteit, omdat een algemeene opleving' ook aan de industriëele ondernemingen ruimere en loonende bezigheid -in het vooruitzicht stelt. OOSTENRIJK Beu waarlijk' groet man. Allen hooren wij gaarne miet eerbied .en sympathie van hen spreken, die ons dier baar zijn, Als katholieken hebben Wr 't voorrecht millioenen broeders en zusteirs te bezitten en als een van hen bijzonder goëerd wordt, voelen, in de katholieke ge! meenschap der levenden, allen het als een onderscheiding, dat het een der hun nen is, die gTOote daden heeft verricht, zegt de „Maasbode". v Mgr. Dr. Seipel, de -„OostenTijksohe bondskanselier, is een van yonze grooie mannen. En als wij een lofrede over hem! houden, verheugen wij ons en denken wij aan zijn verheven voorbeeld, .Van de groote geesten, die denken als wij, gaaf een bezielende kracht op ons uit. Over Mgr. Seipel vertelt Mare Henïy in do „Revue contemporaine", jHoe de huidige bondskanselier tot 1918 geheel aan zijn geestelijk werk gewijd was en absoluut buiten de politiek stond. Eerst toen de pacifist Lammasch in 1918 het laatste Oostenrijk-Hongaarscne kabinet vormde, trad de jonge prelaat en oro'- fessor in de theologie aan de universiteit van 'Weenen miet de .portefeuille van sociale voorzorg in dit ^ministerie. In 1919 werd hij voor de Christelijk- soeiale partij als afgevaardigde van. We°iien in de nationale Vergadering' ge kozen. „Zijn helder verstand en zijn gïoóf.e gaven, gaat Henry dan voort, straalden weldra uit in de partijvergaderingen en d'o leiders traden te zijnen gunste terug; In enkele maanden tijds was hij de onbe twiste leider der Christeljjk-socialen ge worden, wier politieke actie in zijn hanen gevoerd werd. En al waren andere man nen de 'ministers, hij was de stuwende kracht, Zoowel ip het kabinet Mayr als in het kabinet Schober". De socialisten bemerkten weldra dat zij tegenover een buitengewone kracht stonden en trachtten deze onschadelijk te maken, door hemi te dwingen zelf het be wind in hanjen te nemen. Op het oogen- blik, dat alles voor Oostenrijk verloren scheen, 'meende de socialistische leider Otto Bauer Mgr. Seipel te kunnen uit dagen. „Waarom tracht gij -.de Oosten rijksche politiek1 te leiden, zonder u zelf bloot te stellen", was de vraag, die open lijk in het parlement '(gesteld werd. „Waarom' neemt ge zielf de verantwoorde iijk'heid niet op- u?" Mgr. Seipel' nam Je uitdaging aan: „Ge roept mij. Hier ben ïki! De schrijver geeft dan een overzicht van den strijd van M.gr- Seipel tegen de socialisten bij zijn. Smeeringsactie, een actie, welke hier, niet het m-inst dank zij de medewerking van mr. ^Zimlmerman, Rotterdams oud-burgemeester, grondig be kend is„ en gaat dan over tot den vol genden zeer sympathieken karakterschets van den energieken staatsman: „De persoonlijkheid van Mgr. Seipel is zoo innerlijk met zijn werk verbonden, dat men er de physionomie van den geest onmiddellijk uit herkent. De groote kracht van dez'en staatsman, die juist op het vereischte oogenblik op den voorgrond is getreden en wiens naam voor altijd aan den heropbouw van het overwonneu Oostenrijk verhonden zal blijven steunt op zijn energie, zijn rechtschapenheid en zijn verachting1 voor de kleine menschei- lijike ijdetlbeidjes, welke maar al te vaak onz'e gedachten en daden .leiden. Mgr. Seipel heeft noch eerzucht, noch persoon lijke behoeften. Zelfs zijn felste tegen- standers kunnen niet over het laaghartige middel van den laster beschikken, want de reinheid van zijn leven dwingt aller eerbied af. Als Mgr. Seipel zijn vermoeiende taak van staatshoofd volbracht heeft, begeqft hjj zich stil en ingetogen naar het zuster- klooster, waarvan hij rector is. Daa:r is hij thris, hij heeft het nooit, willen Ver laten voor een weelderig paleis. Zeer vroeg .staat hij 's morgens op, leest dan de H. Mis en gaat vervolgens, in zijn nedd- rige toog gehuld, naar het gebouw, -der kanselarij. Deze m'an met zijn onvermoeibare wils1- inot eene bewonderenswaardige regelma tigheid; de cylinders verbrijzelden het suikerriet en een z;eer eenvoudig toestel belette, dat de slaven in aanraking met het raderwerk konden komen. De suiker molen was inderdaad den lof waardig, de zijne vervaardigers er .oveir gesproken hadden. „BravoJ neef," riep de planter vol be wondering uit. „Gij hebt mij daar een omschatbaren dienst bewezen. Zeg mij toch eens, hoe gij er in geslaagd zlijt, dat zaakje zoo spoedig te klaren." Een en ander, oom, zal u wel geen verwondering meer haren, als ik u Zeg, dat ik in Europa de werktuigkunde be studeerde. i Daar alles nu goed gaat, wenschto ik het bestuur or van op mij te nemen, totdat gij een geschikt per soon bobt gevonden, die-,„mij kan vervan gen.'" v Niemand dan gij z'al er zich mede belzig houden; ik zie, dat gij een flinke jongen en -mijn vertrouwen ,volkomen waardig zijt. Voortaan wil jk, -lat gij m'ij'ne plaats inneemt; mijne slaven, z-oowel als mijne opzichters, zullen onder uwe be velen staan." Be Duitscher antwoordde niet, -doch zijn hart was vervuld met vreugde, daar hij begreep, dat hij! -thans in de gele kracht, bezit niets behalve de voor een priester onontbeerlijke bescheiden garde robe. Nooit heeft hjj geld, nooit ontvangt hij geld. De inkomsten, welke de grond wet hem verleent, gaan naar zi|n klooster ten bate der communauteit. Hij volgt den gemeenschappelifken regel en duldt nooit dat voor hem een uitzondering wordt ge-, maakt. Door suikerziekte aangetast, heeft hij er nooit i n toegestemd een uur van ztjjm Werktaak op te offeren om de toch zóo noodige rust te nemen. Hij: hoopt lang genoeg te leven om de taak, welke nem opgelegd is te volbrengen. -Voor net overige stelt hij zich tgeheel in Gods hand en de gedadhte aan den dood schrikt hem geenszins af. Ook zijn persoonlijke veiligheid baart hem geen zórgen. Geen officieel protocol omringt -zijn persoon met een ijdel ceremonieel. Hij «yerac-ht die eerbewijzen en de pom'peuse onderschei dingen. Hij werkt rusteloos m'et de opL rechte zelfverloochening .van een igèt wetensvol herder, die slechts kïe belan gen van zijn kudde nastreeft. Hjj heeft bovenal een .heilige afschpw Van alle persoonlijke publiciteit; hij wil slechts de behoeften en aspiraties '.van zijn dien baar vaderland in den (vreemde kenbaar maken'". „Indien ik, besluit de schrijver, deteó enkele bijzonderheden uit het -inttieme leven van den staatsman, -aan vricn zijn land de-redding dankt, .geef, doe ik let vooral omdat zij een verheven lés en een heerlijk voorbeeld zijn op een gebied, dat zich maar al te «veel voor het 'nefaste Spel van persoonlijke ambities en egoïs tische berekeningen leent. Een opmerking .slechts na, ,deze zeer waardeerende woorden. Heeft de schrij ver niet vergeten te vermelden, waar' de bron van alle energie en .onbaatzuchtige belangeloosheid van Mgr. Seipel gelegen lis? En Zou zijn /succes niet voor een groot deel te danken zijn aan het feit, dat, ter(wijl hij werkt, 'een schare van zluisters achter de kloostermuren .voor het welslagen van zijn werk bidt? De bob scheidenheid van Mgr. Seipel en van die biddende zusters passen zoo juist bij el kaar. Op <lftn Zondag »nd*r het octaaf va» D'rie-Konin£e». EpisiW van der? H. Pajulus aan de Romeinen' XII. 15. Bjroeders! ik. bid u, door de barmhar tigheid Gods,, dat gij uW& lichamen tot eene leveOde, iieiliffle en God behagelijke offerande opdraagt, hetgetfe uwe rede lijke godsdienst zij'. Maakt u tfiet ge lijkvormig; aeji deze wereld; maar wordt hervormd docr de vernieuwing, van uwen gjeest, opdat gij moogt ondetrscheidei?, welke de goede, aangename &n volmaakte wil Gods zij. Want door gjja.tie, welke mij giegeven is, zef? ik tot iedep varf u; dart niemand hoogw yan zich zelven denke, dan het behoort; mia-ar eetf matig gevoel van zich zelve» koestere, en maiar de matte des gplc- fs, Welke God upn ieder heeft uit,gede?ld. Gelijk wij tooh in een lichaiam vele leden hebbteö, maar alle leden hetzelfde niet verrichten, dus zijn wij, velen, een lichaam' in Chfistus, al len echter afzonderlijke medeleden van elkander, m Jezus Christus, onzen Heer. Evangelie, Lndas II. 4252. Toen Jezus tWaalf ja.reB oud was, gin gen zijne ouders volgens de gewoonte van het feest npiar Jeruzalem, en, de dagen vervuld zijnde, keerden zij terug; en h©t kind Jezus bleef te Jeruzalem', en Zij otftdekten het niet. Ma(a|r meenende, dat Hij bij het gezelschap was, deden zij eene» dag* reiz^ns, en zij zoclhten hem onder de bloedverwanten en bekenden. En toe» zjj hem- niet vonden, keerden zij terug, naar Jeruzalem1, effl zochten hem. En het geschiedde, dat zij Eb, dlrie dagten hem i» dea tempel vonden zit ten net midden deT leeraren, hem! hoo- rende et? vragende- En allen, die hem ho- rden, waren verbbiasd over zijn wijs heid en antwoorden- En als zij hemi zagen, ewaren zij verwontlerd. En zijne moeder heide hem Zoon, waiarom hebt Gij met ons zoo gedaisiï? Zie, uw valdeg: en ik zochten u met droefheid. Elf hij Zeide hun: wala-Tom' zocht gij mij'? Wistet gij dan mei, d:ai ik met de zaken van mij nen Vader moet tezigi zijn? En zij ver stonden het Woopd niet. hetwelk Hij tot hen spfak. Eis hij vertrok' met hem, kw!almi te Nazareth, en was hun onderdanig. En zijne Moeder bewaarde al deze woorden! m Jia,air hart. Ei? Jezus nam) toe in wijs heid, ouderdom en aaPgenaarnheid bij Godl en dei meöfechen. genheid z'oude zijn eenige .verbetering te brengen in den toestand-dier arme zwar ten, welker lot hem zoo tter harte ging. V. Terwijl Heinrich zjjne ruachinen .re gelde, waren de wonden van Herkulev, geheeld. Op zekeren Jag wierp 2üch eèn jeugdigen neger voor do voeten van den Duitscher; dez« herkende aanstonds zijn beschermeling en groette hem vriendelgs „Sta op, Herkules", sprak' qje edele jonkman, „van heden af zijjt gij1 geen slaaf meer, maar een vrij knan, en als zoodanig m'oet gij de knie (.niet buigen voor een mensch, doch alleen voor yuwen Schepper. Mjjn oom. heeft uiaan mif afgestaan, en ik schenk u de -vrijhei!." Men k'an zich moeilijk' ',de vreugde en verwondering' .voorstellen van den jiegar; hij meende een engel )te hooren spreken, en riep gleesdriftig uit: „Herkules! Herkules! vrij man!,hi} niet meer zweep vreezen van den opzichter!" Daarna wierp hij zich weder aan do voe ten van Heinrich en zeide: „Heikules! vrij man, doch /Herkules altijd slaaf van u -fen Herkules sterven voor massa en hem niet verlaten." Daarmede kan ik geen genoegen ne« men, bes to Herkules. Gij tunt niet tege lijkertijd (slaaf e» vrij tonpi zf». Miju Missir in de J'hilippijnsclie eilanden. Heerl red ons; wij vergaan! (door Father A. Rijk uit Goes.) Dus riep Petrus angstig uit, toen de woeste baren tegen de wanden van zijn scheepje beukten en het dreigden om ta kantelen in het m'eer van Genesarethd Ook ïk gevoel mij thans z'oo machte/- loos, zoo nietig' tegenover de ontzettende moeilijkheden, waarmede ik hier te kam pen jheb. Heer, red ons! Als er niet spoe^ dig i'hulp komt opdagen, dan gaat l.et scheepje van Petrus hier te g'ronde, dan g'aat het werk van eeuwen hier reddeloos verloren!.... Toen ik verleden jaar uit Holland naar de Philippijnen terugkeerde, werd .ik hier te Maasin, op het eiland Iloilo, belast met de .zdelenZorgi van 9000 parochianen. Ik vond de kerk hier in puin. Eenige jaren geleden werd zij verwoest door een aardr beving en zij ligt nog aan den growit... Sinds is werkelijk Jlles beproefd om een geschikt lokaal voor noodkerk in te rich ten; jloch spoedig werd elke plaats be vonden te klein te zijn, daar het getal dei- kerkgaande christenen thans voortdurend toeneemt, terwijl de onverschilligheid en het misverstand de ziekelijke igevolgen, eenige jaren geleden, door scheuring en verdeeldheid voortgebracht geleidelijk af nemen. Thans gebruik ïk de school, een ruim gebouw, groot genoeg: om 800 kinde ren 'te bevatten. Daar lees ik nu op Zon-! en Feestdagen tweemaal de H. Mis, docJi nn blijkt ook" mjjn school veel te klein te zijn om1 plaatsruimte .te versohaffen voor de aanwezige geloovigen. Intusscien heeft de goddelijke Zaligmaker, die wel eer dn het scheepje van Petrus te rusten lag 'en redding bracht aan de opvarende», geen 'verblijfplaats hier te 'Maasin om zijn reddingswerk voort te zetten onder deze menschen van goeden qwiL Deze menschen 'zijn inderdaad van goeden wil, doch izoo karig bedeeld met de goederen dezer wereld ofwel zoo diep gezonken in de (verdrukking da- armoede en ellende, dat 'zij met den besten wil van de wereld mij iweinig jiulp kunnen verleenen in 't opbouwen van onze kerk. Toch hebben (we 'n kerk noodig! Al zouden we Jezus ook slechts de armoede van Bethlehem,'s stal kunnen aanbieden, we hebben hier toch een kerk noodig om'de noodige leiding re geven :aan 't godsdienstig leven van dit volk. .Dit volk is op godsdienstig gebied zoo gehecht aan uitwendig vertoon, aan processies en optochten, aan allerlei gees telijke .oefeningen van devotie en ver sterving, dat het wel degelijk een kerk noodig heeft om. op waardige wjjze uiting to geven aan zijne godsdienstige gevoel- lens; anderrs loopt het gevaar in aller lei buitensporigheden en bijgeloovigheden te (vervallen, anders komt het te gebeu ren, 'dat het van .zijn geloof eene straat- vertooning -maakt en van zich zelf êe'i Leger des Heils vol rumoerige beweging/ en anders niets. Daarenboven, de geva ren, welke ons bedreigen van buiten, zijn ontzettend groot. Het scheepje van Pel trus wordt hier thans geweldig- heen en weer geslingerd door de woeste baren dier wilde wereldiztee, door ongeloof en zeden bederf, terwijl de vrijmetselarij hier op al le mogelijke manieren ingang tracht te vinden Km het katholieke leven te ver giftigen, te smoren. Ja, Heert! red ons. of wij vergaan! Wij moeten een kerk hebben; anders gaat deze katholieke ge meente te g'ronde!.... Goddank! Ik heb een school een goede en flinke school, waar (dagelijks ruim 800 kinderen degelijk katholiek onderwjjs ontvangen. Zij is de stut en steun van het geloof en goede zelen, zij is de bakermat van het godsdienstig leven Je Maasin- Bezie school moet ik openhouden; dat is noodzakelijk voor het behoud dezer pa rochie. Zoolang ik (leze 3chool kan open houden, is hei voortbestaan dezer paro chie verzekerd. Laten stormen woelen rondom on3 heen; met dez,e sohool durt ik vol vertrouwen den strijd aan, zelfs, al moesten we blijven veenten over de puin hopen van onze kerk! Deze school legt een stevigen en hechten grondslag voor het geestelijke leven in het hart van elk kind; zij ig hier 't bolwerk der Katholieke Kerk en verschaft het levensbloed en de krachten voor ontwikkeling.,,. 'Heer, red ons en... rel 'deze school.! Zon ik ge dwongen worden deze school te sluiten, dan word ik ook gedwongen Üezte nu, weer bloeiende parochie ten ondergang op te teekenen; dan Zullen deze kinderen, de' hoop dezer parochie, de openbare en goct- delooze scholen gaan bezoeken en daar opgroeien als gedoopte heidenen met de andere bedorven jeugd, zonder geloof en Zonder zeden, zonder godsdienst en zon der de genademiddelen der H. Kerk. God oom zal u een hoekje gtonds afstaan, waar gij u een fJmt Kunt bouwen en in vrede leven.'" Herkules schudde het hoofd. „Ik niet massa Heinrich (verlaten Ginga zegt: gevaar bedreigen Ikleinen meesier, en Herkules daarom ."bij hom blijven." Komaan dan, hernam de Germaan glmilaichend, „blijf dan bij mij! als vriend doch niet als slaaf. Gij hebt een edel hart en zijt mijne genegenheid waardig. Sta op, dat ik n omhelzei" Herkules aarzelde nog immer. Inder daad, het was inldien tijd eene ongehoor de zlaak, dat een 'blanke een neger oml helsde, maar dit nam niet weg', dat HemL rich den voormaljgen slaaf in zijn art- men drukte. „Massa," riep de overgelukkige zwar te ,uit, „ik vriend van u, wee hem; dirt u aanraken! Niet blanken, niet zwarten, nielmand massa aanrazen, iedereen massa liefhebben." Na deze woorden te hebben gesproken, verdween de neger tnsschen het diohte struikgewas. In hetgeen Herkules zeide, lag iets geheimzinnigs verborgen, het welk Heinrich poogde te ontdekken. Lan gen tijd bleef de jonkman in nadenken vÉr;:o*ke* iu werd eindtak «jt rijn» droo- verhoede het Doch het komt zeker te gebeuren, als er niet spoedig hulp op daagt, want de schim des gebreks staat al voor de deur en slechts achterstallige schulden liggen in de kast. Ik moet mrjnii leerkrachten betalen en ik kan het niet meer redden!.... Geachte iez'er, vader of moeder mis schien van kinderen! Veronderstel eens, dat iemand bij1 U kwam met dit voorstel Piet of Klaas, Kaatje of Keetje, ge zijt katholiek, niet waar?.... Ja Vreker! Ge gaat. dan ook Zeker naar de kes*k op Zon dag hn.... andere dagen, (.wanneer ge wilt?-... Ja, natuurlijk! Ean moogt ge de Sacramenten ontvangen, zoo dikwijls ge verkiest, hé?.... Precies, dat is zoft! Ge 'brengt uwe kinderen op in don katholie ken godsdienst en stuurt 'ze naar een katholieke school?.... Juist zoo! Natuur lijk verlangt ge,, dat een priester be zoekt, wanneer ge ziek zij jt.en wanneer ge in stervensgevaar verekert, zoudt ge liever een priester willen zien dan iemand anders ter wereld?.... O jal ik zou nooit willen .sterven zonder een priester aan mijn sterfbed te hebben! Nu wat moet ge hebben om dit alles op te gevend Hoe veel moet ge hebben voor je kerk en godsdienst? 50 gulden, 100 gulden.... of nog meer? Wel, iedereen zou antwoorden: „Zeg dien man toch zijn geld te houden en.... met zijn vuile handen van mijn kerk en mjjn geloof te blijven; want. dat zal ik nooit afstaan, dat is niet te 'koop! Wat is dan uw .godsdienst U waart!?... Precies zooveel als de waarde van onze onsterfelijke ziel! En wat is de waarde van uwe onsterfelijke ziel?.... Ja, die waarde is voorr ons moeilijk te schatten God echter heeft ze geschat, doordat Hij het kostbaar bloed wan zijn eenigge- boren Zoon vergde als losprijs voor onze zielen; en dat tot den Iaatsten drup pel toe heeft Christus er voor betaald. Dat 'dan is de waarde van uwe onsterfe lijke 'ziel, van de zielen uwer kinderen, doch ook van de zielen der kleinen, die hier thans in gevaar verkeeren onttrokken te worden aan de genademiddelen, welke hen en anderen door 'hen tot hunne eeuwige bestemming moeten voeren. Weinig kunnen wij terug geven voor alles, wat wij van den Heer ontvangen (hebbenf .Vergist U echter miet; want het minste, wat gij (hier aan de min sten der Zijnen zult doen., zal op efeae verwonderlijke wijze li honderdvoudig wor den aangerekend. Immers, als uwe 'hulo het behoud dezer school verzekert, zal de toekomst dezer parochie ook verze kerd zijn 'en zal dus uwe gift hoe klein ook eene steeds ygroótere weldaad' blijken. Och ik vraag niet veel: slechts de snoepcent van hét kind, de spaarcent der moeder en van den vader een giftje dat hij kan geven zonder dat iemand het mist. Die offertjes zullen hier uitkomst brengen en God, die een goede en milde Leener is. zal het ,U ruimschoots ver geldend... H. Mie vK'igene den G'iefksehe® Ritus. Zondagmorgen te kwart over tien u,ur heeft in de parochiekerk van Maria On bevlekt Ontvangen te Amsterdam de wel- eerw. heer J. Strotman, kort geleden te Rome tot Grieksch priester gewijd, de Hoogmis opgedragen volgens den Byzan- tijnschen ritus. 1) De celebrant werd geassisteerd door den weleerw. pater Regaat C.s.s.R. als dia ken e» door den weleerw. heer J. F. Th. Perridon, student aan hiet seminarie te Lemberg (Gallicië) als diaken, terwijl de kapelaans J. B. Buys en B. va» Buuren de overige functies verwulden. Door het kopr, samengesteld uit een aantal Oekraïnsche studenten en zangers der parochie, werden onder aanvoering va» den chonareh Bulszinski en van Ka pelaan P. v. d. Meer, de Sobere, voor ons gehoor eenigermate zwaarmoedig klin kende gezangen in de Oud-Slavieche en Grieksche taal op imponeerende wijze uit gevoerd. Het altaar werd, zooals in een Oos- tersche kerk' gebruikelijk is, van dS kerk afgescheiden door den z.g. „Ikonostasis", een beeldenwand, welke in drie gedeelten („pootren") is gescheiden. De voornaam ste gedeelten van het H. Misoffer wor den onzichtbaar voor de geloovigen vol trokken, da,ar op deze oogenblikken 6en gordijn voor iedere poort wordt geseho ven. Bijzonder indrukwekkend zijn de gebé den, welke de priester voor de offerande van brood en wijn bidt. De priester neemt dan de ,,Prospho- ra" (Hostie van gedeesemd brood) in de linkerhand, en de lans (tweesnijdend mes) in de rechterhand, maakt vervolgens met de lans driemaal het kruisteeken over het brood, telkens zeggende: toerijen gewekt, door het geluid van kfrfjfesl- tmiz'iek. Hij keerde terug naar de woning van den planter en zag op het voorplein een bataljon .Hollandsche soldaten, die zich in slagorde schaarden. De heer Van der Straten trad den btevel- velvoerenden officier tegemoet, ontving ham beleefd en gaf-zijnen bedienderf den soldate» ververschingen voor te zetten. De opzichter Nicolaas, wiens gedrag immer het voorwerp was geweest van het wantrouwen van Heinrich, knoopte aanstonds een vertrouwelijk gesprek aan m'et de soldaten. „Vrienden, sprak hij, wij hebben meer te doen met onze eigene slaven, dan met de weggeloopen negers. Er is hier* een Europeesche melkbaard, die door zijn dwaas gedrag hen nog tot de grootste» buitensporigheden zal verleiden. Spoedig! zult gif n van de waarheid mijner woorden kunnen overtuigen." Heinrich naderde Nicolaas, tikte hem koeltjes op den schouder en sprak!: „Opzichter Nicolaas, het ware mij aan genaam, indien gij uwe tong hen weinig nauwlettender wildet besturen. De eerste tnaal heb ik uwe stoutmoedigheid verge ten,, doch de tweede -maal zal ik niet de minste afwijking van uwe zijde dul den." (Wordt vervolgd.) iv

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1924 | | pagina 5