ss NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR GEHEEL ZEELAND
Misvorming.
Karowsks, de Nihilist.
V Vrijheid of bandeloosheid
BUITENLAND
DUITSCHLAND
mm Etervoig9>i
NUMMER 203
DINSDA6 30 OCTOBER 1923
19m JAAR6ANG
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOES 1,1, UtT BLAD VERSCHIJNT! DES DINSDAGS lil Abonnementsprijs f 1,90 per drie maanden, bij vooruitbetaling
I Interloc. Telefoon: Redactie No. 97; Administratie No. 207 1 mm I Adsertsntlën van 1 tot 6 regels f 0,90, elke regel meer f 0,15
II Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2; Telefoon No. 474 'j' Q 4 C Q fj! M Q O Q A |3 FN Qp\ /ATj-ÏJljAuS I ContractregolPrii3' te beginn9n bii 500 regels, beduidend lager
De Saksische monnik Maarten Luthter
.vertoef in 15X7de viaan des opstandlte
tsgen de Hoomsch-KathplieKe Kerkl en
luidde daarmede de z.g. Hervorming in.
Zijn revolutionnair optreden trachtte hij
la rechtvaardigen door hpt proolametereai
eener onzichtbare Kerk' en door te ver
kondigen, dat Idfe stem des H. Geestes m
cms binnenste beslist over de GoddjeDjK-
hied der Schrift en d|gn inhoud der chris
telijke leer, wat dus neerkbmt op de
loochening van een onfeilbaar Kerkelijk'
leergezag. „Im grossten Ganzen'1 volgden
Calvijh en Zwinglius het voetspoor van
den .Wittenb'ergter.
Euther's daad heeft die schromelijkste
gevolgen gehad voor 't Kerkelijk' teven
dergenen, die zich met Luthjer «n d(e
andere Reformatoren van de Moteldfeikterk'
afscheidden. Een gnenztenloozle| verwarring
op h'erkelijk-leerstellig gjebied, het stuks
gewijze prijsgfeven van de fundajnl&nteele
waarheden des christendons Triniteit,
'Godheid van Christus', bovennatuurlijkte
waarde van het verlossingswerk hef
■uiteenvallen der „gereformeerde'1 enris-
tenheid in tal van kerkten en kerkjes2),
ziedaar wat na vier eeuwen de „geze
gende" Hervorming aan de wereld) heeft
gebracht, terwijl op staatkundig gebied
Luther's revolutionaire idee de vruchtbare
bron is geworden van allerlei omwentelin
gen en opstanden tegen het van Godswege
gestelde wereldlijk' gezag met d|en ver-
schrikkelijken Boerenkrijg in Duitscli-
land als voorspel.
En nu zegge men niet: Nu ja, gij', .als
Eoomschen stelt dat natuurlijk zoo voor,
moet dat wel doen. Want ter bevestiging
van wat wij' hierboven zeiden bezitten wij
da meest besliste uitspraken van ni«t-
Eatholiekengeleerden, schrijvers, pre
dikanten enz. Wat schrijft b.v. Ed. vod
Bjaitttóijm I
„De Hervormers bemerkten niet, dat
hun geloof aan de k'anoniekte geschrif
ten, dat zij v,an jougsaf geleerd hadlden,
uitsluitend steunde op d|e dat geloof
betuigende onfeilbaarheid dter Kerk en
der kerkelijke traditie. Omidlat het ge
loef aan de onfeilbaarheid d|er Schrift
hun persoonlijk door merg en been ge
drongen was, vermoeédlgn zij' niet, dat
zij met heli protest tegen de onfeilbaar
heid der Schrift te gronjp richtten en
dat zij da.arjd|oor den eersten steen uit
het vastgevoeg'de gebouw der hiërarchie
rukten, na Welken steen noodzakelijk,
onder den invloedj van den tijd, steen
voor steen afbrokkelend, hef gebouw
op den grond moest vallen. („Die
Seltstzersetiung dier Christentums und
die Religion der Zuk'unft" Berlin
1874 9).
Op de Noord-Brab'antsohe en Limburg-
sche Prediliantenvergadering, d|pn 3en
October j.l. te Oisterwij'kl gehouden, hield
dr. H. J. Toxapeus een referaat over:
„De bezwaren van Roomsche zijde tegen
Luther en het Protestantisme-. Vtele be
zwaren werden door spr. opgesomd} waar
van, zegt hij', verscheidene ernstig genoeg
zijn om ons tof nadenken te stemmen. Het
Protestantisme blijft zichzelf niet gelijk'.
Luther, eerst de profeet der geestelijke
vrijheid is later weer aianh(anger yam hef
gezag. Terwijl hij kritisch stond tegenover
den bijbei,, beroept hij zich voortdurend
op teksten. Dan gaat Toxapeute voort:
fr „Terwijl 't Katholicisme der midden
eeuwen, vooral tijdens Gregoriua VII
opkwam voor de vrijheid d|er kerk, zelfs
haar heerschappij' over den staat, heeft
de hervorming die vrijheid! losgelaten,
feuilleton
M) _0_
De middag verliep, Rachow' dacht lang
over alles na,, ja eens zelfsi kwiam' hetl
hem in de gedachte, de club te Verraden,;
f® einde zichzelf aan gevaar te! ont-i
trekken. Maar dat plan liet hij; varen.
„Laat ze doen, wat rij willen," sprak
hi} schier fluisterend. „Ais eeinmaal de
vogel voorgoed is gevlogen, bekommert hij
frch om dat alles 'niet meer."
De avond1 brak a-an. Langzamerhand!
verschenen de leden; de chef kw.a.mi liét
laatst.
„Men is reeds beneden," fluisterde Ra.
cnow hem zocht iin het oor, „docb luis
ter een oogenblik: jb moet u iets mede
delen. Dezen middag trad een spion bij
we bmnen, die Kennis scheen te drageri,
van de dagelijkscbe bijeenkomsten. Hij
hield Zich, alsof hij iets wilde bestellen;
noch doorzocht het vertrek zoo nauwkeu-
n? mogelijk. terwijl hij mij allerlei strik-
Tïf*®1 stelde. Bij het heengaan zeide hij
jiltachow, ge zijt slechts een arme dromt
■hel, maar indien ge mij bijstaat of liever
"e regeering behulpzaam; wilt wezen met
net opvangen der bende, die hier 'dagelijks
amenkomt, dan .zult gij door haar niet
slechts rijkelijk beloond worden, 'jnaar
evens een Zeer hoogen eerepost erlan-
C "O was van alles z'oo goed op
s hoogte, dat loochenen niet mogelijk
'was. Ik z'eide hem', dat ik onmiddellijk
en Was het in Duitechland weldra: „cu
ius regio, eiuS religio" 3) Onder Protes-.
tanfen: verdeeldheid! veelhpid van lee-
ringen, geestelijke anarchie. Daartegen
over hij het Katholicisme eenheid, daar
door kracht en invloed. .Woorden als
Moederkerk hebben hgiin goeden zin.
Gelccf aan vageVuur, voorzoover 't b»-
vat de gedachte aan ontwikkteling', is
nog wel iets anders dan djwaaa bijgeloof.
0-~'k) het machinaal bidden heeft efin
psychologische beteekenis, door de Pro
testanten te yank voorbij gezien. Rome
heeft beter dan wij ingezien dat paedja-
gogia puerilis1) voor velen noodzakelijk
is. Het ld begrijpelijk dat hlet Christen
dom zich spoedig uithreijdjde zoodra het
Katholiek' werd". (N. Rot. Crt. van 5
October 1923).
Stemt dit alles reeds tot najetenkjen,
nog veel ontstellender id hjetggne pp de
Zuid-Hollandsche Prejfjiklainten vergadering
werd gezegd dloor ds. P. Eldering uit
Rotterdam, die een refeiiaat hieljdl over
„Marx en Luther, uit het Evangelie be
zien1. Van zijn rede en de daarop ge
volgde discussie igeeft dip „N. R. Ct." (18
Sept. av.bl.) het volgende verslag:
„Het kan de vraag rijn, aldus spr.,
of Marx niet dichter hij het Evangelie
staat- dan Luther. Hoe men tegenovter
deze vraag staat, hangt af van onze
verhoudmg tegenovter het Evangelie of
wat men van genoemd® figuren afweet-
Als mensehen zijn Marx en Luther ge
lijkwaardig gteweest: Marx meer revo-
lutionnair, Luther meer burgiermiajn—
Simon de Farizeeër is dte vijand, van bet
christendom en Luiker staat dichter
hij Simon dan Marx. Luther heeft de
sociale betetekenis van het Evangelie
niet doorzien, al streed hij tegen ,dja
rente.
„De Jood Marx heeft h|et woord:
„Gij- kWnt niet God en den Mammon
dienen'f goed verstaan- Hij' voelt en
denkt internationaal. Het wereldleed
gaat hem hoven zijn persoonlijk leed.
Luther is en blijft individualistisch'.
.Wat heeft Luther voor de kleinen ge
daan? Hij heeft den ajdjel tegten hen op
gehitst In dat opzicht staat Luther
verder van het Evangelie dan Carl
Marx. In ander opzicht stond hij er
Weer dichter bij'. De religie hpeft ook
zijn mystieke en wijsgeerigie zijd». Marx
heeft door en met zijn leven denzèlf'dlen
God gediend» dien ook Luther diende.
.We mogen Marx-Luther niet tegen
over, maar naast elkaar zetten. Marx
heeft in zekeren zin Luther aangevuld'.
Beide personen zijn te rechtvaardigen.'1
Aldus ds. Elidpring. Den hemel zij dank',
zo,O. merkt „De Tijd - op, dat dtft geeni
R'oomsch priester heeft geztegd! Din Was'
Holland in last geweest.
En het mooiste is, dat de meeste pre
dikanten teT vergadering het hardtop lie
ten hooTen of anders door hun stilzwijgen
hetu,igden, da t ze t .eens wapen mek
bet gesprokene.
„Marx heeft op Luther's wterk voort
gebouwd moest Ds. Hulsman erkennen,
al keerde hij' zich Jan o„k' op wijsgeerigte
en historische grondden tb-sten die wijze,
waarop de referent b'oidte personen tegen
over elkaar had gesteld.
Ds. HooykhaS „aanvaardt ga'arne hétj
gesprokene1'. Ook Ds. Riemens vindt:
„Dat We over Marx gr,putsch denken- ver
dient waardeering; hij hpeft epen stuk'
Evangelie de Wereld ingte|dpagen".
Als men bedenkt, dat Ds. Kindjermjan
a,an den referent vroeg, Wat. hij tot Evan
gelie verklaart („wie hebben vier ver
schillende Evangelies") en daarop wopd|t
geantwoord„d'r stjaaa zooveel ttegenstrij1-
bereid was, den verrader te spelen, aa^
tuurlijk onder gestelde voorwaarden, fin
nen een uur begeef ik mij' naar het politie
bureau om ("manschappen af te halen,
die zich.alsdan in den tuin zullen schuil
houden. Zorg dus onmiddellijk „uit de
voeten te komen!'-'
„Anker" spoedde zich snel naar be
neden en nam, na afloop der gebruikelijke
formaliteiten, het gestoienc in ontvangst
Dan sprak hij1 weemoedig: „mijne vrien
den, wij' zijn hier ter plaatse niet veilig;
spionnen omgeven ons en trachten onisl
in 'hunne strikken te vangen. Reeds zou
den wij heden hun prooi zijn geworden,
fcloo niet onze trouwe en eerlijke Rachow
m|ij izoo juist had gewaarschuwd, dal
de vijand nabij was. Gij kunt u, verwil
deren en morgen bijeenkomen in een an
deren schuilhoek', waarvoor ik treeds lang
bij voorbaat g'eiz'orgd heb."
Hij' noemde de plaats en beval hun
vervolgens, de bie'zien te pakken. D'e leden
voldeden hieraan onmiddellijk, zelfs zon
der inachtneming der gebruikelijke maat
regelen.
Allen vlogen als het ware het huis uit.
Lachend staarde Rachow hen na. „De
strijd jaagt u' sohrik' aan," zleide hiji spot
ten, „doch waartoe die wapenen, wanneer
g'e zioo laf zijt? Ik ben overtuigd', dat
ntw imloed meer „uit woorden dan dadeu
bestaat, ellendige lafaards!"
1 Hij kleedde zich aan, sloeg, den pels-
mlantel om en verliet zijne werkplaats.
Van verre zag hij Twan aankomen, doch
doz'e scheen hem nu niet te herkennen.
dige dingen in'-*, begrijpt men wel, wat
men hrnr ondder „Evangelie dkagfen" moet
verstaan-
En het is niet Denifle, noc'hj Grisar
Katholieke Luther bestrijders majarDs.
Eldering, die in zijh repliek verklaaïJIP
„Vrcegey deed Marx mij' pijnlijk aan,
thans is da,t h(et geval met Luther".
Wij heieven vreemde dingen. Twee
schijnbaar geheel tegtenstrijdigle personali
teiten, Luther en Marx, de Apostiel der
Reformatie en de Apostel dter Sociaal-,
Democratie, worden hier bijeengebracht.
Een Marx wint 't'; hij' de Socialisten K
Neen, hij de dominees't Is o'troevig, ntaar
t toont toch duidelijk d|p verwantschjap
aan tussohen de ideeën dlfOSr twtee figuren.
Marx trok de consequenties; al hr,acht
hij ze dan ook over op een ander terrein
nrt de door Lutih'er. gesteldje praiemis'sen.
Daarom is de tegenstrijdigbeiidj tusschen
Luther en Marx slecihjfe sdhijin en heeft
de man van Wormls op zijn werkj niet het
stempel gedrukt der hervorming maar d|er
misvorming van Ohristus' stichting: de
Heilige Katholieke en Apostolische Kerk'.
Men moge dat van Protestantsohe zijde
zooveel verbloemen als aten wil, het is
voor wie goed doordlenkt en eerlijk, op
recht oordeelt, onmiskenbaar en onloo
chenbaar.
x) De dag van 31 October 1517, Waarop
Luther zijne befaamde „thpstes'1 aan de
deur der slotkerk te Wittenberg aansloeg,
wordt gemeenlijk voor dien aanvangsdatum
der Hervorming gehouden.
2) Naar wij' in het Septembernummer
vqn „Bergopwaarts" lezen, btestaan er vol
gens de jongste volkstelling de volg»nd|de
schakeeringen van Gereformeerd
„Gereformeerde Kerkten.
Gereformeerde Gemeente.
Oud-Gereformeerde Gemieente.
Gereformeerde Gemteente onder Kruis.
Christelijk-Gereforinleerde' Gemeente.
Christelijk-Gereformeerdei Kerk'.
Vrije Gereformeerde Kerk.
Hersteld vrije Gereformeerde Kerk.
Vrije Christelijk-Gereformeterde Kerk.
Afgescheiden Gemeente.
Christelijk' afgescheiden.
Christelijk-Gereformeerd af'gesteheiden.
Christehlijk afgescheiden Kerk'.
Leddeboerianen'1 enS.
s) Vr'ij verta-ald„de onjd(erdanen moe
ien den godsdienst belijden van hun lands
heer" Red.
4) Opvoedkunde dfcr jeugdi Red.
V Groote woorden voor niets.
Onder den sensationeelen titel „Het
blazoen besmet", Vertelt de, „Goeischd
Cour intin ha,ar nummer van gisteren
avond, dit die ex-premier, de heer Ruijs
de Beerenhronck, aian de Katholiek© bla
den een dreigbrief hteef't gezonden Waarin
hij, mededeelde, dat bij verwerping "er
Vlootwet het Ktebinet zou aftreden en
dat dan 'dje reconstructie steunendte cp
de drie rechtsche partijen niet meel' moge
lijk zou ziju. Dit laatste meende hij' te
kunnen schrijven op grond van gegevens
die hij ter beschikking had.
Hiermede heeft de heer Ruijs, naar d|e
Goesche Courant meent, „zijin wiatpen-
sduld op onverantwoordelijke wijzte d(oor
de modder gesleurd". Ook' spreekt ao
„Goesche'-' van „de zWjarte h(aaidelrngten"
des hoeren Ruijs.
Dat zijn allemaal groote woorden voor
niets en de zaak wordt' dloor de Goes'cihe
Courant om het niaar zoo zacht mo
gelijk te zeggen lichtelijk overdreven.
De heer Ruijs heeft geen „dreigbrief1
geschreven. Hij h|eeft wel, ter orienteering
van de R.-K. redacteuren, via d(an presi-
Spoedig 'had hijl het station bereikt; het
was nog, te Vroeg. "Rachow trad oena
wachtkamer binnen en wachtte daar op,
het vertrek van den trein. Toen het fceet-
'ken gegeven werd, om 'een kaartje tel
nemen, haalde hij sidderend eenigte goud
stukken te voorschijn, want hij vreesde
ontdekt te worden. De beamlbte bemerkte!
dit ten zlagi scherp hem' aan.
„Waarheen?" vroeg hiji kortaf, i „En
met welke klas?"
„Tweede klas, Koningsbergen," luidde
het antwoord.
De beamjbte gaf hem het kaartje over
en ontving het geld. Rachow vlood!
heen, steeg een kleine coupé in en zlecte
'zïch in 'een hoekje tneder, terWijll hij'
zijn hhofd 'in den (pelskraag Verborg,
Spoedig daarop ging de trein in beweging;
Jwan kon nauwlijks zlijn igeduld be
dwingen. ICarowski bleef lang uit en
keerde eerst ruim' over 1 middernacht
terug. Hij was slecht geluimd en maakte
van het souper geen gebruik. „Zie eens
onder het bed!" beval hij den kok1.
Iwan voldeed hieraan onmiddellijk
vervolgens werden de kamers onderzocht.
Iedere kast werd geopend elk hoekje)
doorsnuffelddoch niets werd ge
vonden.
„Zie naar deuren en „vensters!" beval
hij tvervolgens, „en zoo ge gereed ziijl).
begeef u naar bed!''
'ïwan ging heen; Karowski sloot zijn
kamfers -en lopende zijn -.schatkist. Dié
buit, dien hij heden in ontvangst genom!ejn
had, (werd Weder verborg en; Idan do
dent van de R.-K. Journalistenvereenf-
ging hem een schrijven doen geworden,
waarin hij de grojote waarde schlet!st dtie
zijn kjibinet hechtte aan het Vlootwet-
ontwerp en de spoedige aanneming daar
van door de Kamer, met het oog op
's lands belang. De redactioneele vrijheid'
werd in geen enkel opzicht aangetast.
Hoogstens Kan men zeggien, da,t de heer
Ruijs zich heeft vergist in de appreciatie
der inlichtingen en gegievfens, die hem
deden conoliidteeren, dat een ooalitie-
ministerie na de verwerping der Vloot
wet onmogelijk' zouden zijn en nóg is 't
niet volkomen zeker, dat hij zich heeft
vergist.
Maar voor de groote! woorden„blazteen
besmet", „zwarte daden" enz. btestond| in
alle geval niet de minst» aanleiding.
Tenzij men de dingen verkeerd! wil zien.
In 'den Viissisfechen Raad heeft eeni lid
van de Socialistische Partij .(niet te „ver
warren met de S. D. A. P.Vgespiroken naar
aanleiding van het feit, dat getracht is
uit Vüssingen een vergadering) te weren
van de Vrijdenkersvereeniging „De Doge-
raad" welker theorieën, gebaseerd op de
Godloochening, de fundamenten van
Godsdienst, Gezag, Eigendom en Huisge
zin ondergraven en m'oortgn zij .pirac-
tisc'h worden verwezenlijkt de mjaat-
stehappij aan het gruwelijkst barboriis'ni^
ziou'den prijsgeven.
Had de man ook maar een greintje be
nul gehad van wat hem) zelf als taenscb
z'oui overkomen, werden de Dageraads-
fantazieën eens werkelijkheid, hij zou g'eu
wis hebben goedgekeurd dat man .dte vrij
heid van woord' en geschrift die redelijke!
breidel worde aangelegd,, waardoor de
vrijheid niet in bandeloosheid ontaardt
Wiel zij'n paard de weide in stuurt om het
er „vrij in te laten rondloopen, „zorgt noch-
thans dat de weide door sloot en hekwerk
is afgescheiden van het bouwland èn het
bejwoonde erf. opdat het dier niet, al
ta veel vrijheid' hebbende, te vleel schade
aanricht en zoodoende zijn vrijheid mis
bruikt. j'
Tot een dergelijke hoogte van ge'ztend'
denken wist dez,e roode Spreker zich niet
te verheffen, doch, grasduinende in het
veld der holle declamatie, .oreerde hij
over „aanslag, op de gewetensvrijheid.'.'
(brrl) m riep uit: „Rome streeft naar
dte wereldmacht en dit leidt tot onder
drukken van iedere vrije gedachte''. (vteeM
seliJkH), De holheid dezter declamatorische
imieetingsfraze treedt voor wie met nuoiite1-
ren, kritischen zin de dingen beschouwt,
aanstonds in het licht. „Rome", d. w. zl.
de RoomschJfalholieke Kerk streeift
slechts naar ééne zaakhare kinderen zóó
te geleiden door deize voor de ziel gevaar
volle wereld, dat zij het einddoel waarvoor
zïj geschapen zïj'n: God eenmaal te bezit
ten naar Hom hier gediend te hebben
bereiken. Dat Hinkt wat ouderwetsch mis
schien, mlaar daarom is het niet minder
waar en wenschen wij met Schaepman op
te „merken dat het nieuwere niet altijd hief
hetere is g'ebleken.
Met het streven naar wereldmacht houdt
de Roomsdh-Katholieke Kerk 'zich niot op,
daar z'ij eene stichitngfis van Hejjnl die ge-
fefegd heeft): „Mijn rijk is niet van deze
Iwlereld". Dat zij echter het geestelijk;^
rijk ,v)an 'Christus onder 'de menschep
tracht te verbreiden is zoowel haar recht
als haar plicht. En aan die z'endingi schoot
zij nimjmer te kort. Zijl bracht aan de
wereld met het Evangelie de beschaving,
de wetenschap, de ontwikkeling1 de kunst
de vrijheid. Haar leer, mits in het prac-
tische JeVen verwezenlijkt, volstaat met
brandkast gesloten.
„De uitvinding van „de blauwe viool"
begint winst 'af te Jwerpen," fluisterde
hij 'zlaóhtjes. „Binnen eenige dagen neemt
het een aanvang; Je vorstin van Tabor
komt het eerst aan de beurt. Zij bezit 'n
schat, die millioenen gouds waard I's'.
Dat levert een buitenkansje! Wanneer h,et
gelukt, haar gevangen te nemen, is alles
aan mlrjl. 1 Het verlies ivan den diefelal)
wordt ruimschoots vergoed."
In blafvolle stem'ming ging hij te hed
en sliep spoedig in.
Iwan had zich, om geen opzien teweeg
te brengen, in zijn slaapcel teruggetrok
ken, maar toen alles in ritst scheen, ver
liet hij het huis en sloop den tuin in.
Dlan nam' hij de bijl, die hij' reeds had
gereed gelegd, stak ze onder den mantel'
en ijlde snel heen. Toen hij eindelijk
ter plaatse was, die Rachow had aan
geduid, stond hjj fluks stil, maar bemerkte
niefmland. Om geruisch te voorkomen,
legde hij zich neer vóór de deur van
het huis, onophoudelijk' z%n blik' op den
straatweg gericht houdende. In den geest
dacht hjrjf na over al het genoegen, da,t
de schat hgml „zou ^aanbrengen. „Rijk
dom' geluk 1dat waren de woor
den, die zijne lippen .ontglipten die!
bij wijle'n de doodelijke stilte verbraken.
„Rachow zal ergens een oponthoud ge
had hebben," lispelde hij zachtjes, maar
toen het reeds vijf uur werd en hij' nog
niet verschenen was, gaf (hij alle hoop
op en koesterde argwaan. Ilij stond vin
deh gtond op, schudde het gand van den
aan de mienschheid de ware vrijheid, >13
juiste gelijkheid, de echte broederschap
te schenken, welke door geen enkel ander
instituut, al Nscheiimt het daar nog z'oo
mede, kan geschonken worden.
Het ds dus klare onzin te beweren dat
„Rom'e" „d'e vrijle gedachte'' onderdrukt.
Nergtens ds het vrijie denken zloo in eesrte
als in da Roomsoh-Kathiolieke Kerk}
Alleen stelt zijj zich te weer tegen hen dia
te vélde trekken tegten die ééne gedaebta
Welke het fundament van alle menscheljjCs"
denken en daardoor van liet maatschap
pelijk kunnen uitmaakt: God te eeren al3
Schepper van al wat is als eeuwige bron
van het Ware, het Goede en het Sohoone.
Waar die gedachte de geesten be
heer scht, is vrijheid, waar die gedachte!
ontbreekt, is óf slavernij óf bandeloos
heid, heide evengroote gee seis voor het
mensebdom.
Wij kunnen 'het slechts betreuren, dat
in den Vlissingsc'hen Raadl op een dergelijk
holle, zlinledigte wifze is gefraz'eerd 0we«(
vrijheid; dat er de Roomsch-Katholiekg
Kerk met 'haar aohttienhonderdjarige ver
diensten voor het behoud der vrijheid een'
totaal onverdiende blaam van gewetens-
Knechting' is opgelegd en. dat, toen een lid
dier Kerk jiet Woord viroeg om' zich tegtert'
de gez'eglden van het Socialistische lid tte
Vterdedig'ten, hem zulks door den Jfoorzitteï!
werd geweigerd. Zie, dat is knotten .van dd
Vrijheid en een z;eer kleingeestig knotten.
Dat on'zte geloofsgenooten te CVüssingem;
uit het gebeurde leeren, fier hun ltoom(-
sche overtuiging naar buiten uit te draggm
en zich niet door holle declamaties van
onze tegenstanders te laten onder
sneeuwen. i
De Rijnland-republiek,
PARIJS, 27 Fut. (B. T. A,)i De bla'-i
'den pubïieeeren een telegram! uit Coble'nZ,
Volgens hetwelk gisteren de glpdelegteerd'éhl
van de separatistisohe partij' een nieuw®
rtegeering gtevorta'd hebben, bestaande uit3
Matthes,)mlinister"-pxesidentHutsen, mi-i
nister van handels- en h'uitenlandsche SM
ken; Wal'tiero'ffl, 'financiën; Liehing, bins
nenlandsc'he zaken en de Falts; Kramers,
eeredfenst en openhaar onderwijs; Muller,
VerkeersWezen; Klehter, justitie! Guthardjj
cteMmissaris-gtenernal' voor de Belgische!
zóne.
Ni«uwe herstel-I) esprekingen
De Belgische regeeringl heeft aan dte
Eln'gélsdhe laten' Wet'enf da,t zijl instemjt)
tatet de tweede suggestie van liet kabinet
van ,W|a!shington, n.l'. het henoemfen door.
cle herstelcommissi'e Van een groep; tes3
perten, die de betalïngsc|apaöiteit vaa'
Dnifeohland zullen schatten en een repas
ratieplian zouden ontwerpen, dat ter bes
oördeelin'g aan de herstelcólmïnissie zal
worden V|a|orgelegd.
BERLIJN. In politieke kringen en in
de pers is men niet Zeer optimistisch!
gestemd omtrent het resultaat van da kos
mende conferentie. Toch meent het „Belrl1.
•TagtebL" te kunnen vaststellen, dat zich.'
een kleine frontVerandeffing bijl Poindire!
geopenhaiard heeft, daar hiji, tegen zijn!
aanvankelijke .aJwïj'zing is', zich nu bereid!
heeft verklaard een Duife'dhV te hooreni
nog vóór de lteveringien in naturk Zij'nl
hervat. Het blad is ook hoopvol gestemd,
omdat de 'Etagelsehen blijkbaar rekening
houden mtet de mogelijkheid van een eons
'ferentie, ook als Erankj-ij'K niet van 'del
partij zal zijn.
D» koltenlteveïantiesï
BRUSSEL. Te Düssel'dorf hehblen) dte
Belgische en Fransdhe leidefs der inga?
mantel en keerde dan huiswaarts. Dui-
zitend 'gedachten hielden hem! bezig: hij
z,ag het bedrog in, dat Rachow gepleegd'
had gepleegd tegen hem, die voor h«(nj
zulk een trouw, vriend was.
Bij deze gedachte werd Iwan vreeselnjk
woedend...^, het' bloed steeg naar boven]
en bulderend zwoer hij! bij al! w)at helm.
heilig was, een vreeselijke wraak op denl
veinzaard te nemen.
Hij bereikte het huis, waar nog diepte
rust heerschte. Niemand had dus zijd!
afwezigheid opgemterktl'
Dien dag was Karowski Teeds vroeg
op de h'een, hij' scjheen drukte; te heb-i
hen: want na. het gebruik van een karig!
ontbijt, verliet hij' de woning1. Nauwelijks!
had zich zïj'n mteester verwijderd of Iwan!
besloot, in de werkplaats van Rjachówl
een kijkje te nemen. Haastig spoedde! hij!
'z'ich daarhenen, klopte zacht aan, inlalar
niemand gaf antwoord. Hij wachtte nogl
even, sloegi vervolglehs de 'deur in en!
trad het vertrek binnen. Geen sterveling)
was in de werkplaats aanWezigf en' on-:
verrichter zake kon 'hij dus terugklee-i
ren. Vergeefs liep hij langen tijd de stad!
op en neer, neerde telkens terug naar de
ledige Werkplaats, maar kon Rachow niet
vinden. Hij was er nu zeker, van, datl
'deze gevlucht was en alles 'had! m'eeg'es
nomen zonder een oog'enblik a.a,n iwani
te denken. Dit maajkte hem lusteloos.
