nftftRI Af) VfUflB) 7FFIANH
Nummer 123 Maandag 28 Mei 1923Negentiende Jaargang
t cnn hij levenslange f OCH hij f i en hij verlies van f 7E hij verlies van f e fa bij verlies van f ne bij verlies van lie bij verlies van
I DUU ongeschiktheid i tüü overlijden I lüU een hand ofvoet I Iw eenoog I OU eendnim I fld een wijsvinger I lu een anderen vinger
V Te weinig fierheid
Buitenlandsch Overzicht
feuilleton
Zalig de Barmhartigen
BUITENLAND
BELGIE
FRANKRIJK
ENGELAND
OOSTENRIJK
BULGARIJE
POLEN
AFRIKA
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bl'kgntrori'MroDE'-BURQi^wIrt V«^2™T»?èfoon Nol 474 iJMülIjL/llJ I U V li Lm ll Li Li M ll U Sontractregelprijs. te beginnen bij BOO regels, beduidend ).gL
Al onze Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean Accident and Guarantee Corporation Ltd.", Amsterdam, en wel voor de hieronder vermelde bedragen:
Dat de autoriteiten eener gemeente,
welke het beeoek ontvangt v|ain. een vreemd
staatshoofd of diplomaat, hun de curiosa
toont, welke betrekking hebben op het
historisch verleden der gemeente, is be
grijpelijk en prijzenswaardig! Maar «lat
men daarbij zoover gaat, om' 'dé instru
menten te toonen, die weleer gediend
hebben om die gemeente onder de heer
schappij te brengen v;ain de mogendheid
welke het staatshoofd of de diplomaat
vertegenwoordigt, is minder te prijzen.
Het heeft veel van een gesliaglern hond, die
na<ar zijn meester toe ldruipt om' hem voor
de kwetsuren, 'diie hij hoeft opgeloopen,
'de hand te lekken.
Iets dergelijks is dezer daglen te Middel-
Wurg 'geschied. Dapr heeft men in do stede
lijke Oudheidkamer papn den Franschen
gezant het kussen getoond, w,aarop eertijds
de sleutels der stad aan Keizer Napoleon
■werden aangeboden (zie „Middelburgsche
Courant" nummer van 24 Mei). Hiermede
•werd dus in herinnering (gébracht een tijd
perk van vernedering voor die stad Mid
delburg en ons giansche lialid, de $poi
Keruehte „Fransche tij'd". Wuarlijk, men
had heter gedlaan, dat klissen maar stil
letje weg te laten. Want als vriendelijk
heid en gastvrijheid ten opzichte van den
.vreemdeling met het inboeten van eigen,
gepaste fierheid glepaaid gaan, dan ver
anderen zij in slaafsheid! en verlagen zij1
ons in het oog vam den vreemdeling, hij
'Zij dan vorst of diplomaat.
Er zijn weer nieuwe Duitsche voorstel
len in zake het vergoedingsvraagstuk aan
de lucht en men is nieuwsgierig naar wat
de conferenties der Belgiso© ministers
Jaspar en Theunis met hunne ambtgenoot
ten te Parijs zal1 uitwerken. Intusschen
moet die nieuwsgierigheid nog wat bit
'dwongen worden, want minister, Jaspar
heeft koude gevat en moet "zijn kamer
houden, zoadat de reis naar Parijs is uit!
gesteld. Toch geen diplomatische ziekte-?
In het vergoedingsvraagsf ik ziweert
Frankrijk bij twee dingen: Duitschland
moet gestraft en Frankrijk moet beveiligd
Worden en daar moet heel Europa toe me
dewerken. De onjuistheid van deze tweo
eischen wordt keer helder aan het iiclit
gesteld door d«n F.ngelsohen schrijver E
Pt Morel, die in het maandblad „Foreign
Aftairs" het navolgende opmerkt, na er
op gewezen te hebben- dat van de drie
landen: Frankrijk, Engeland en Duitsch
land, laatstgenoemd land bet eeniget is
voor welks veiligheid elke waarborg ont
breekt.
„Ongetwijfeld zullen sommigen dat feit
donder belang achten, t.w. zii 'die in
Duitschland een 'blijvenden schurk zien,
die gestraft moet worden, en niet een ge
heel van millioenen menschen van
vleeseh en bloed, die niet minder rechl
hebben op de nationale eenheid, staatkun
dige onafhankelijkheid en economische
vrijheid dan welke andere groep der
menschheid ook." Voor Morel is de veiLg
heid van Duitschland juist even. belang
rijk als de veiligheid voor, eenigen and©
ren staat, en dit niet enkel om redenen
van natuurlijke gerechtigheid, maar ook
van het standpunt van den wereldvrede.
„Indien toch een der groota rijken van
Europa niet veilig is, kan geen der andere
tdch veilig gevoelen.
„Waar 't tusschen Frankrijk cn Duitsch
land in werkelijkheid om gaat, is,met he(
vraagstuk der vergoedingen ot dat de:
Fransche veiligheid, doch de vraag of
Frankrijk's politiek, zooals deze nu geleid
wordt, al dan niet streeft naar de politieke
ontbinding van het tegenwoordige Duit
sche rijk, en naar da blijvende economr
sbho onderwerping van hét Duitsche volk
met ot zonder de vrijwillige of gedwongen
Naar het Duitsch.
■n o—
De negers zagen elkander onlsteldi aan,
maar memand hunner gaf antwoord,
„Heer, sprak eindelijk de neger van Set
nugal, „Heer, ik smeek! u, maak het onger
tuk niet nog grooter- De| opzichter heeft
met .de zlweep blindelings opi ons inget
slagen en daarbg een kind) in het ooe gef'.
E° ^oen keefti de vader van het
wnd IzJch in eena opwelling van drift..M
Wat gaat dat dep vadec van het kind
mm, als mijn opzichter, hel) een oog uit)
slaat? Het kind is mijn eigendom gelijk gij
mmn, en op mij komt de schade neer! Ik
zal (jelui leeren de hand tegen mijn opzichn
ter op te heffen. En nu geafwind, wie is
de vermetele, die het waagde zich zoo
aan Flobert te vergrijpen?"
Allen zWegen. „Wil ja niet spreken?**
milderde Fouquier schuimbekkend van
oeae. En toen gun nog niemand anlfc
oordde, wees hij op deni Senegalees en
tegen een der honden: „Kuto, pak
kte^ne3 de vloogt de do£ op
neger aan en smaktol hem, tegen den
instemming van 'gekere industrieele groe
pen in Duitschland. Anders pezegd de
fcem van het vraagstuk is; of de tegen-,
woordige politieke, militaire en industri
eele leiders van Frankrijk al dan niet bc-
oogen de herleving, in ietwat gewijzigden.
doch nog veel meer geconcenlreerden,
vorm van de oude napoleontische hege
monie-gedachte *X En da' is een buïtenme-
woon ernstig probleem, voor Emopa, en
voor Engeland in het bijzonder."
Men neemt dan aan, dat Frankrijk en
Frankrijk alleen, behoefte heeft aan, be
veiliging. (pit is, zegt Morel, geschied-
vervalsching. Men kan niet een vredesin-
stiument smeden uit een historische leu
gen, waarmede men tracht een zedelijk
stempel te drukken op een bepaalde natie.
De poging om dit te doen met betrekking
tot Duitschland pn daarin den grondslag
te zoeken voor ,de internationale staat
kunde en de internationale voorzorgsmaat
regelen, blijft bijl voortduring! de diepste
oorzaak van de volkomen mislukking der
laatste vier en een half jaar om tiet me
chanisme van Europa opnieuw aan, der.
gang te brengen."
Als een wolk hing dei vrees boven de
hoofden der diplomaten te Lausanne, dat
het in 't Oosten weet op een kloppartij
tusschen 'de Grieken en Turken zou uit
draaien. Vrijdag nog werd gemeld, dat de
Turksche regeering bleef staan op -scha
devergoeding Van Griekenland en dat
laatstgenoemd land even pertinent weiger
de, ook maar een cent te betalen.
En zie, nu .komt de tijding' dat toch nog
een accoord is getroffen tot groote vreug
de van Velen in en buiten Lausanne.
De grondslagen van het accoord zijn de
volgende:
1. Turkge ziet af van elke aanvrage
tot schadeloosstelling voor herstel1;
2. Griekenland ziet af ,van elke beta
ling van schadeloosstelling in geld;
3. Griekenland aanvaardt Je overdracht
van ihet station van Karagatsj aan Turkijtv
Griekenland behoudt echter Je spoorlijn
van KuleliBurgasDemoetika.
Bovendien is bepaald, dat da deskundi
gen het vraagstuk zullen onderzoeken van
de wederzijdsche teruggave der schepen,
die de Grieken en Turken in beslag, neb
ben genomen na den wapenstilstand 'van
Madros.
De gedelegeerde van Servië had leu
aanzien van die teruggave voorbehoud ge
maakt, maar zich teruggelrosken oml niet
een beletsel te vormen aan het sluiten
vna den vrede.
De vergadering, die om half vier was
aangevangen, heeft feiLuurd tot aalt zeven.
Generaal Pelle had in de eerste plaats het
woord genomen om het standpunt van da
geallieerden uiteen te zetten ten aanzien
van het Grieksch—Turksche meenmgsver
schil over de herstel-kwestie.
Ismet Pacha heeft vervolgens uitvoerig
het standpunt van Angora verdedigd èn de
volgende vraag gesteld: Zoo wij' acceplee
ren in beginsel te zwichten op het vraag
stuk van herstel en geen storting van een
som in geld eischen tengevollgo van den
slechten toestand van da Grieksche finan
ciiin, zullen dan dei geallieerden onzen
eigen financieelen toestand in overweging
nemen in de kwesties, dia hangende zijn
tusschen de geallieerden en T urkije?
D'e geallieerden hebben daarop- beves
tieend geantwoord.
Ismet Pacha verklaarde daarop dat, ge
geven die aanvaarding, de, Vraagstukken,
reeds langen tijd in duscüss'e, in den
loop van de a.s. week opgelost zullen
kunnen worden. Gelukkig I
Naar uit Berlijn wordt gemeld, duren de
besprekingen over de nieuwe herstelnota
Napoleontische hegemoniegedaohle.
Daarmede wordt bedoeld hec streven van
Napeleon om Frankrijk te doen eerschen
over de landen, die door Itijn. .Maas en
Schelde worden bespoeld. (Rea. N.'Z. Ct.)
grond. Een kreet van ontzetting steeg uit
de slaven op, dia met uitgespreide armen
achteruitweken. „Ik zal je wel tot rede
brengen," tierde Fouquier, terwijl niji met
zijn linkerhand Hecuba vast hield en nret
de rechter een pistool overhaalde. „Ik zal
je dat muiten wel uit den kop jagen 1 Wie
Vani'u rnibet Hecuba aan zijn strot hebben?
wien moet ik neerschieten als een dollen
hond? Verroer je niet, Senegalees, als ie
niet wjlt dat Pluto je de keel doorbijt I En
nu vraag ik voor 't laatst: Wie heeft het
gewaagd feijn hand op te heffen tegen mijn.
oplichter? Antwoord, of ja bent een kind
des doods 1
„Ik heb het al gezegd, de vader van hot
Windgeslagen kind," antwoordde de neger.
„Denk je, dat ik dia kinderen ken, eit
weel ,wie bun vadeij is? Hoe heet hij?
waar is hij?"
„De man is hier niet meer onder ons.
Hjj vreesde uw toorn eu is gevlucht, 't Ls
de Angolaneger."
„Ha, |de sterkste van mijn slaven I En cji
hebt hem aangeraden te vluchten; daar
?ul je voor boeten. Bovendien weet ik, dat
jij mijn volk tot opstand aanhitst. liet ia
hoog tijd, dat ik een voorbeeld stel. Daar
komen eindelijk mijn beide andere opzich
ters aan. Jean, Pierre, pakt me dien wip
neus van een Senegalees eens aan en
voort. De Duitsche industrio Zou1 zich .tot
wettelijk vastgestelde waarhoigon bereid
verklaard hebben. Dit 'is onoetwijfeld voor
de rijksregeering een groote steun.
De heamhtenstaking.
ANTWERPEN, 26 Mei. De staking
der postbeambten is hedenmiddag, geëin
digd. Het spoorwegpersoneel is gedeelte
lijk teruggekeerd. Het eindfe der staking
wordt Mauu'dag verwiaoht.
BRUSSEL, 25 Mei. Het Antwerpsoho
maritieme orgaan Le Neptune bevestigt
het bericht van enkele dage® geleiden, dat
Antwerpen tengevolge der goedfirenetaik'ing
reeds een milliard- francs heeft verloren.
BRUSSEL, 25 Mei. Met de staking
in het goederenvervoer ging het bedien
weer slechter. In vier belangrijke depots
van het land hebban n.l. d'e machinisten en
stokers het werk verlaten.
Teneinde te.kunnen bezuinigen op de
voorraden kolen, die sedert veertien da,-
gen niet werden aangevuld en ook om het
vrijkomende personeel voor Idle® goederen
dienst te gebruiken, gia^t die regeering
voorloopig 15.000 K.M. traject viap da
pasaagierstreinen op de 94.000 K.M. uit
schakelen.
Vanmorgen hebben twee socialistische
parlementsleden zich naar minister Neu-
jean begeven om hemi te verzoeken toch
een delegatie vap het nationale syndicaat
te willen ontvangen. Het (antwoord van
den minister hierop is nog niet békend.
De nieuwfl Fransche postzegel met de
beeltenis van Louis Pasteur er op, 25
dezer te Parijs uitgegeven, is' gtegtravcerd
door Prudhomme. De zegel is in typlo»
gravure, van het kleine formaat, in' drie
waarden, 10 centiem groen, 30 centieth
rood en 50 centiem blauw. De zegels zul
len definitief in de plaats komen' van
die van dezelfde waarde van het type
„Semeuse", van Roty. (N. Rj. Ct.)
De rede van Poinearé.
In een bespreking van de redevoering'
die Po in car Donderdag over zijn Roer-
politiek in de Kamer gehouden heeft,
zegt de -Temps, dat alwie die redevoe
ring gehoord heeft, daaraan een herinne
ring zonder precedent zullen bewaren.
Nooit, sedert bijna vier jaag, dat het ver
goedingsvraagstuk door het Fransche par
lement besproken wordt, had men zulk
een volkomen, zulk een vastbesloten over*
eenstemming tusschen de regeering1 en de
overgroote meerderheid van de vertegen
woordiging der natie gevoeld. De denk
beelden, die Poinearé zoo helder heeft uit
eengezet en die de Kamer zoo levendig
heeft toegejuicht, ontsnappen aan partij
twisten en aan de verrassingen van de
bïnnenlandsehe politiek. Zij vormen waar
lijk het program van Frankrijk.
De zomertijd-
De zomertijd wordt niet slechts voor
dit jaar ingevoerd, maar voor goed. Elk
jaar zal nu voortaan de wettelijke tijd!
zestig minuten vervroegd wolden van]
den laatste® Zaterdag in Maart af tot ap®
den eersten Zaterdag in October, behou
dens wijziging van die data inl gevolge
een overeenkomst tusschen de geallieerde®'.
Aan het slot van haar artikel, waarin!
de Temps nog eens de aan den zomertijd!
Verbonden voordeeleffl de pevue laat pas-
seeren en de argumenten der tegenstan
ders onderzoekt, schrijft het blad:
De stedelingen, die met zooveel on
geduld op het uur langer licht gpwacht
hebben, zullen Poinearé dankbaar zijn
voor zijn krachtig optreden. Wat de boe
ien betreft, die zullen «r niet bitter door
gestemd worden, want de drukte, die
bindt hem aan dien boom] daar. Geeselt
hem dan dat del lappen van zijn ru^vlis-
gen!"
|Zoo geschiedde het. Men ontblootte hot
bovenljj'f van den neger en bond hem aan
een palmboom vast, zoodai hij. zich niei
verroeren kon. Dan floten .de zweepen
door de lucht. Als een worm wrong zich
de Senegalees onder do slagen, doen hij
beet izich op de lippen en bad niet om go
nade, -al spatte bet bloed in bet rond
en al scheurde de huid, in stukkon ondei
de wreede peeseling.
„Genoeg!" riep Fouquier eindelijk; laat
hem van nacht aan den boom vastgebon
den staan, opdat dë muskieten zich aan
hem kunnen vergasten!"
De avondoefening in de kapel was juist
gejëindigd, toen Fouquier dit bevel gege
ven had. Hij keerde zich tot eenige slaven
die met een gemengd gevoel van toorn en
vrees deze schrikkelijke tuchtiging! van
hun gezel hadden aangezien, .Wiens rug
jeukt nog voor zoo'n dracht slagen? die
heeft maar te spreken 1" riep hij hun drei
gend toe. „En wie aan den dichtst bijzijn
den boom opgeknoopt wil worden, die wa
ge jhet maar te muiten, 't Kan ook zijn,
dat ik je neerschiet, of door mijne dogjgen
laat verscheuren. Fn nu aan 't werk, dag
dieven, en dat niemand uwer het wage
sommigen tegen het regteeringsontwelrpi
hebben trachten te maken was geheel
kunstmatig: aan de overgroote m'eerdesr-:
Keid der landbouwers wias de kkvestie
volkomen onversöhillig. Er is! noodt een
werkelijke botsing van belangen tusschen
de steden en het land over den zomer
tijd geweest en die zou ei! niet kunnen!
zijn. De Temps meent dat dit eens luide
gezegd moét worden aan het einde van!
een' debat, d,at nooit zooveel hartstocht
had moeteu wekken, noch zooveel inkt
doen vlooien. (N. R. Ct.) i
Het Engelse,ke kabinet compleet.
LONDEN, 25 Mei. (Reuter.) Baldwin
heeft zijn ministerie voltooid met vrijwel
'dezelfde personen alk in het kabinet Bio-
nar Law. Baldwin blijft tijdelijk kanse
lier van de schatkist; Lord Robelrt Cecil
wordt L'ord P.rivy-Seal, Joynson Hiök's
'financieel secretarid van de schatkist en'
Davidson, de voormalige secretaris van
Bonar Law, Üaneelier vam hét hertogdom
Lancaster.
Het drama te Mayeïling.
Het „Acht Uhr Abendblatt" galat voort
met de publicatie v,aji documenten aan
gaande het dram!a van Mayerling. Toen
Marie Vetser.a kroonprins Rudolf in het
huis harer moeder, «jat een middelpunt
van maatschappelijk verkeer te W-enen
was, leerde kennen, wtas zij pas 17 jaar
geworden. Zij was een meisje v;a|a buiten
gewone schoonheid. Tot 15 Januari, een
dag voor zij het ouderlijk huis vljor goed
verliet, had niemjamdl daar het flauwste
vermoeden, dat er tusschen haar en den
kroonprins, die gehuwd' was, eenige be
i-rekking bestond. Op dien daigj evenwel
kocht zij bij 'het terugkomen van deijsbaaU
in gezelschap Van haar kamermeisje, een
gouden cigarettenk'oker en gaf den juwe
lier opdracht er iets in te graveeren. Zij
zeide den juwelier, dat de k'oker d'oor
het kamermeisje zou worden afgehaald.
Aan het kamermeisje zelf gaf zij de op
dracht thuis niets yan dezen inkoop te
vertellen, hetgeen deze toezegde, in de
meening, dat men met een verrassing te
doen had.
Het kamermeisje bezocht echter spoedig
daarop een waarzegster, die haar aller-
hand narigheid voorspelde, tengevolge
waarvan zij besloot de geschiedenis viaa
den k'oker aian de moeder van Marie te
vertellen. De moeder kreeg na een opge
wonden scène van Mjarie te hooren, dat zij
inderdaad een koker voor den kroonprins
had gekocht, miaar beweerde hem' dien
anoniem door een kruier te hebben toege
zonden. Zij moest nu op bevel van naar
moeder haar ijzeren easette openen, waar
in een andere sigarettenkoker werd aan
getroffen van staal, ingelegd miet saffie
ren. Deze koker was haar door kroonprins
Rudolf ten geschenke gegeven.
Zijn naam stond er in gegraveerd'. Zij
beweerde echter aan haar moeder, dat de
koker aan de vroegere reeds genoemde
gravin Lariseh behoorde, die met den
kroonprins dweepte en dlat gpa.vin Lariseh
haar den koker in bewaring had glegeven.
De easette bleek ook nog een testament
van Miaxie te bevaten. Het dateert van
18 Januari 1889. De moeder heeft Idlat
verhaal omtrent de gravin gielbofd! en aan
liet testament geen waarde gehecht. Zij'
beschouwde het als een product yan over
spannen kinderfantasie en Lachte haffiF
dochtertje erom uit. Dezte verliet echter
onmiddellijk na de scène lalleen het huis
en b'egaf zich spoorslags naar gravin La
riseh, vermoedelijk met het doel deze,
die in hajar geheim was, te verzoeken
haar verhaal te bevestigen.
De moeder, de afwezigheid v,an Marie
bespeurend, ging haar achterna, maar in
de woning van Lariseh aangekomen, Ver
nam zij daar dat de heide d|ames alweer
naar haar op weg waren. Toen de barones
den Senegalees los te maken."
Met deze woorden flooi Fouquier zijne
honden en ging langs eenen omweg naar
huis terug; hij wilde ook nog de slaven
die beneden in de vlakte de laatste bossen
suikerriet op de karren laadden, eenen
heilzamen schrik aanjagen.
Nauw had hij de suikerzjederij verlaten,
toen zijn zoontje Emie' o;- de werf ver
soheeni. „Wat dom!" riep hij, „ik kom ;<j
laat iKon je met de geeseiing niet zoolang
Wachten, Jean?"
„Neen, mijnheer Emie]; Papa stond ei
op, dat het dadelijk gebeurde. De jon;,»
beer (kan echter nog altijd ziiro oogen aan
den Senegalees den kost geven. We heb
ben ,hem heel aardig toegetaKeld."
Met koelbloedige wreedheid, gelijk men
bij een knaap van zijn leeftijd haast
niet mogelijk geacht zou henben, be
schouwde hij den ontvleeschden rug des
negers. „En moet hij vannacht zoo aan
den boom blijven vroeg nij den op
zichter. „Nu, dan wil ik hem morgen wel
eens zien. De muggen zitten er nu al bij
hoopen opt"
„Onze jongeheer belooft oog een heel
andere planter te wordeu! dan mijnheer
zijn papa,, en toch staat mijnbeer Fou
quier bekend als de strengste slavenhou
der ,rele uren in 't rond,'! sprak de op-
thuis kwa-m, vond zij hlaiar dochtertje
doodsbleek op bed ligglen. Zijl had een'
zenuwtoeval gehad- Zij' verlangd© herhaal
delijk haar kamermeisje te spreken, maar
de moeid'er stond dit niet toe, -imdjat zij
het kamermeisje niet heelemaiai ver-
vertrouwde.
Den volgenden 'dag om 11 uur Verliet)
Marie in gezelschap van gravin Lariseh.,
het ouderlijke huis om hfet nimmer weer
te zien. („Dé Tijd".)
Aan de Vossische Zeitnng wordt uit
Sofia- gemeld, dat Toelak'of, minister van
financiën in hét laatste khbinet Stam-)
boelineki, in hteehtenis genomen is'. Hij
wordt ervan beschuldigd tijdené zijn mi-
nisfersch'ap „onregelmatigheden in Wet
hc'Weer der financiën" té hébben' begaan.
Daar Toelaliof in nauwe betrekking staat
lot- de ontevreden Macedoniërs, is' Kef
ook' wel mogelijk, 'dat aan deze) arrestatie!
politieke motieven; ten .grondslag liggen'.
Te Warsdhiaul ih Donderdag een bom
ontploft in 'h'et gebouw van het dagblad
„Rzieczpospolita". De materieel© schade
is groot. Terzelfdertijd ontdekte ©en medé-
werker van d© nationalistische „Gazetai
WarsZawska" een bom met een brandende
lont in hét bureau van dit blad. Hij
slaagde erin, d© lont te dooven. Donder
dagavond is een bbm ontploft in! de uni-
veroiteit. De 60-jarige professor Or-
ziem-ïï, die toevallig in hét gebouw Was,
is levensgevaarlijk gewond. De daders vaai
de verschillende aanslagen zijn ontkomen!
Mgr. Van GijlsWijk te Kaapstad,
Over de ontvangst, welké de apostoli-
sché delegaat, Mgr. Van Gijlswijk te
Kaapstad in Zuid-A'frika werd bereid,
deelt hét Katholiéké Klad „Th© Southern'
Cross" mede, dat een enorme menigte de
straten en de feestelijk versierde St. Ma
ry's Kathédraal vulde, toen onder do
muziek der Salesianen do nieuwe bisfe'chép
in vol ornaat met zijn' stoet de kerk be
reikte. Onder h'et gejuich der talrijkë
schare 'steeg Mgr. van Gijlswijk de krap
pen op, maakte mét bisschop, Rooney ken
nis, waarna de stoet, begeleid door de
klanken van hét lied „God bless the Papa1'
naar het Hoog-altaar optrok.
Na hét „Te Deum" gaf Mgr. Gijls
wijk den bij'zonderen Pauselijken zegen.
In de toespraak, welke Mgr. voor h'et
geven van den Pauselijke® zegen hield,
zeide hij o.m. hét volgende:
Tengevolge van de snelle ontwikkeling
en verspreiding van de Katholiéké Kerk
in Zuid-Afrika, hébben de geloovigen
reeds lang gevoeld, dat ook' net bestuur
der Kerk een meer volmaakten vorm!
moest gaan aaannemen. En wat gij Wensch!-
te, daaraan heeft de Paus ook gedacht.
Al is de H. Vader Keel ver van u An.
geograpKiscKen afstand, daarom m'oet gij
niet denken, dat Kij onbekend is met
uw geloof!, u-w .ijver,' uw geestelijke! be-
Koeften en nooden. Niets van al' wat gij
hebt gedaan' voor den godsdienst en' <lq
Kerk is Hem onbekend gebleven.
Als antwoord op dit alles hééft de ]J'.
Vader zijn pauseiijké gezantschap' in'
Zuid-Afrik'a willen instellen, alk een
nieuwen sehékél in den' keten vani ker
kelijk béstier. Deze Delegatie Zal voor
u en den H. Stoel Kef gewone werkl vanl
bestuur de rképk voor u vergemakkelijken!
Gij moogt er trotsch' op zijn, dat de
H'. Stoel u tKans op gelijkén voet heeft
gesteld met andere landen.
Er is nu een inniger band van veg-
èeniging met den IÏ. Stoel, wat een1
waarborg is voor den groei van de Kathioi-
lieké Kerk. De geschiedenis1 heeft uitge
wezen, dat Hoe meer de Katholieken zijn
aangesloten met 't middelpunt van' 't
Katholieke geloof, met het onféilbaar
zichter flean. iZiju gezel Pierre eohter
Kromde: t,lk' wou maar dat hij niet zoo erg
WasAls hij da soep te zout maakt, moet-
teil wij ze opeten. En zooals men hoort,
begint (het onder de zwarten al te ru
moeren."
Nu kwam eene groep slaven, die de
avondoefening, bijgewoond hadden, op den
weg naar eene naburige plantage, den
heuvel af!. Op het zien van den ongetukfci-
gen /.Senegalees bleven iz'ij) Slaan en
barstten met ten hemel geheven handen,
in kreten van ontzetting en medelijden uit
Niemand hunner waagde het evenwel den
gefolterde los le maken, en daar Jean hen
met de zweep dreigde, gingen zij verder
Slechts een knaap va» Emiel Fouquier»
jaren had den moed. de opzichters om ge-
nade te smeeken en wijl deze hem geen
antwoord gaven, wierp hij zich voor id
voeten yan den zoon des planters: „Ach,
jongeheer, gij ten minste zult dien armen
man niet langer zoo laten lijden," smeekte
Kij- „Wat hij ook misdaan moge hebben,
hij is genoeg getuchtigd. Maak hem los."
fWortt vervolgd X
I