nftftRI Af) VfUflB) 7FFIANH Nummer 123 Maandag 28 Mei 1923Negentiende Jaargang t cnn hij levenslange f OCH hij f i en hij verlies van f 7E hij verlies van f e fa bij verlies van f ne bij verlies van lie bij verlies van I DUU ongeschiktheid i tüü overlijden I lüU een hand ofvoet I Iw eenoog I OU eendnim I fld een wijsvinger I lu een anderen vinger V Te weinig fierheid Buitenlandsch Overzicht feuilleton Zalig de Barmhartigen BUITENLAND BELGIE FRANKRIJK ENGELAND OOSTENRIJK BULGARIJE POLEN AFRIKA NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Bl'kgntrori'MroDE'-BURQi^wIrt V«^2™T»?èfoon Nol 474 iJMülIjL/llJ I U V li Lm ll Li Li M ll U Sontractregelprijs. te beginnen bij BOO regels, beduidend ).gL Al onze Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean Accident and Guarantee Corporation Ltd.", Amsterdam, en wel voor de hieronder vermelde bedragen: Dat de autoriteiten eener gemeente, welke het beeoek ontvangt v|ain. een vreemd staatshoofd of diplomaat, hun de curiosa toont, welke betrekking hebben op het historisch verleden der gemeente, is be grijpelijk en prijzenswaardig! Maar «lat men daarbij zoover gaat, om' 'dé instru menten te toonen, die weleer gediend hebben om die gemeente onder de heer schappij te brengen v;ain de mogendheid welke het staatshoofd of de diplomaat vertegenwoordigt, is minder te prijzen. Het heeft veel van een gesliaglern hond, die na<ar zijn meester toe ldruipt om' hem voor de kwetsuren, 'diie hij hoeft opgeloopen, 'de hand te lekken. Iets dergelijks is dezer daglen te Middel- Wurg 'geschied. Dapr heeft men in do stede lijke Oudheidkamer papn den Franschen gezant het kussen getoond, w,aarop eertijds de sleutels der stad aan Keizer Napoleon ■werden aangeboden (zie „Middelburgsche Courant" nummer van 24 Mei). Hiermede •werd dus in herinnering (gébracht een tijd perk van vernedering voor die stad Mid delburg en ons giansche lialid, de $poi Keruehte „Fransche tij'd". Wuarlijk, men had heter gedlaan, dat klissen maar stil letje weg te laten. Want als vriendelijk heid en gastvrijheid ten opzichte van den .vreemdeling met het inboeten van eigen, gepaste fierheid glepaaid gaan, dan ver anderen zij in slaafsheid! en verlagen zij1 ons in het oog vam den vreemdeling, hij 'Zij dan vorst of diplomaat. Er zijn weer nieuwe Duitsche voorstel len in zake het vergoedingsvraagstuk aan de lucht en men is nieuwsgierig naar wat de conferenties der Belgiso© ministers Jaspar en Theunis met hunne ambtgenoot ten te Parijs zal1 uitwerken. Intusschen moet die nieuwsgierigheid nog wat bit 'dwongen worden, want minister, Jaspar heeft koude gevat en moet "zijn kamer houden, zoadat de reis naar Parijs is uit! gesteld. Toch geen diplomatische ziekte-? In het vergoedingsvraagsf ik ziweert Frankrijk bij twee dingen: Duitschland moet gestraft en Frankrijk moet beveiligd Worden en daar moet heel Europa toe me dewerken. De onjuistheid van deze tweo eischen wordt keer helder aan het iiclit gesteld door d«n F.ngelsohen schrijver E Pt Morel, die in het maandblad „Foreign Aftairs" het navolgende opmerkt, na er op gewezen te hebben- dat van de drie landen: Frankrijk, Engeland en Duitsch land, laatstgenoemd land bet eeniget is voor welks veiligheid elke waarborg ont breekt. „Ongetwijfeld zullen sommigen dat feit donder belang achten, t.w. zii 'die in Duitschland een 'blijvenden schurk zien, die gestraft moet worden, en niet een ge heel van millioenen menschen van vleeseh en bloed, die niet minder rechl hebben op de nationale eenheid, staatkun dige onafhankelijkheid en economische vrijheid dan welke andere groep der menschheid ook." Voor Morel is de veiLg heid van Duitschland juist even. belang rijk als de veiligheid voor, eenigen and© ren staat, en dit niet enkel om redenen van natuurlijke gerechtigheid, maar ook van het standpunt van den wereldvrede. „Indien toch een der groota rijken van Europa niet veilig is, kan geen der andere tdch veilig gevoelen. „Waar 't tusschen Frankrijk cn Duitsch land in werkelijkheid om gaat, is,met he( vraagstuk der vergoedingen ot dat de: Fransche veiligheid, doch de vraag of Frankrijk's politiek, zooals deze nu geleid wordt, al dan niet streeft naar de politieke ontbinding van het tegenwoordige Duit sche rijk, en naar da blijvende economr sbho onderwerping van hét Duitsche volk met ot zonder de vrijwillige of gedwongen Naar het Duitsch. ■n o— De negers zagen elkander onlsteldi aan, maar memand hunner gaf antwoord, „Heer, sprak eindelijk de neger van Set nugal, „Heer, ik smeek! u, maak het onger tuk niet nog grooter- De| opzichter heeft met .de zlweep blindelings opi ons inget slagen en daarbg een kind) in het ooe gef'. E° ^oen keefti de vader van het wnd IzJch in eena opwelling van drift..M Wat gaat dat dep vadec van het kind mm, als mijn opzichter, hel) een oog uit) slaat? Het kind is mijn eigendom gelijk gij mmn, en op mij komt de schade neer! Ik zal (jelui leeren de hand tegen mijn opzichn ter op te heffen. En nu geafwind, wie is de vermetele, die het waagde zich zoo aan Flobert te vergrijpen?" Allen zWegen. „Wil ja niet spreken?** milderde Fouquier schuimbekkend van oeae. En toen gun nog niemand anlfc oordde, wees hij op deni Senegalees en tegen een der honden: „Kuto, pak kte^ne3 de vloogt de do£ op neger aan en smaktol hem, tegen den instemming van 'gekere industrieele groe pen in Duitschland. Anders pezegd de fcem van het vraagstuk is; of de tegen-, woordige politieke, militaire en industri eele leiders van Frankrijk al dan niet bc- oogen de herleving, in ietwat gewijzigden. doch nog veel meer geconcenlreerden, vorm van de oude napoleontische hege monie-gedachte *X En da' is een buïtenme- woon ernstig probleem, voor Emopa, en voor Engeland in het bijzonder." Men neemt dan aan, dat Frankrijk en Frankrijk alleen, behoefte heeft aan, be veiliging. (pit is, zegt Morel, geschied- vervalsching. Men kan niet een vredesin- stiument smeden uit een historische leu gen, waarmede men tracht een zedelijk stempel te drukken op een bepaalde natie. De poging om dit te doen met betrekking tot Duitschland pn daarin den grondslag te zoeken voor ,de internationale staat kunde en de internationale voorzorgsmaat regelen, blijft bijl voortduring! de diepste oorzaak van de volkomen mislukking der laatste vier en een half jaar om tiet me chanisme van Europa opnieuw aan, der. gang te brengen." Als een wolk hing dei vrees boven de hoofden der diplomaten te Lausanne, dat het in 't Oosten weet op een kloppartij tusschen 'de Grieken en Turken zou uit draaien. Vrijdag nog werd gemeld, dat de Turksche regeering bleef staan op -scha devergoeding Van Griekenland en dat laatstgenoemd land even pertinent weiger de, ook maar een cent te betalen. En zie, nu .komt de tijding' dat toch nog een accoord is getroffen tot groote vreug de van Velen in en buiten Lausanne. De grondslagen van het accoord zijn de volgende: 1. Turkge ziet af van elke aanvrage tot schadeloosstelling voor herstel1; 2. Griekenland ziet af ,van elke beta ling van schadeloosstelling in geld; 3. Griekenland aanvaardt Je overdracht van ihet station van Karagatsj aan Turkijtv Griekenland behoudt echter Je spoorlijn van KuleliBurgasDemoetika. Bovendien is bepaald, dat da deskundi gen het vraagstuk zullen onderzoeken van de wederzijdsche teruggave der schepen, die de Grieken en Turken in beslag, neb ben genomen na den wapenstilstand 'van Madros. De gedelegeerde van Servië had leu aanzien van die teruggave voorbehoud ge maakt, maar zich teruggelrosken oml niet een beletsel te vormen aan het sluiten vna den vrede. De vergadering, die om half vier was aangevangen, heeft feiLuurd tot aalt zeven. Generaal Pelle had in de eerste plaats het woord genomen om het standpunt van da geallieerden uiteen te zetten ten aanzien van het Grieksch—Turksche meenmgsver schil over de herstel-kwestie. Ismet Pacha heeft vervolgens uitvoerig het standpunt van Angora verdedigd èn de volgende vraag gesteld: Zoo wij' acceplee ren in beginsel te zwichten op het vraag stuk van herstel en geen storting van een som in geld eischen tengevollgo van den slechten toestand van da Grieksche finan ciiin, zullen dan dei geallieerden onzen eigen financieelen toestand in overweging nemen in de kwesties, dia hangende zijn tusschen de geallieerden en T urkije? D'e geallieerden hebben daarop- beves tieend geantwoord. Ismet Pacha verklaarde daarop dat, ge geven die aanvaarding, de, Vraagstukken, reeds langen tijd in duscüss'e, in den loop van de a.s. week opgelost zullen kunnen worden. Gelukkig I Naar uit Berlijn wordt gemeld, duren de besprekingen over de nieuwe herstelnota Napoleontische hegemoniegedaohle. Daarmede wordt bedoeld hec streven van Napeleon om Frankrijk te doen eerschen over de landen, die door Itijn. .Maas en Schelde worden bespoeld. (Rea. N.'Z. Ct.) grond. Een kreet van ontzetting steeg uit de slaven op, dia met uitgespreide armen achteruitweken. „Ik zal je wel tot rede brengen," tierde Fouquier, terwijl niji met zijn linkerhand Hecuba vast hield en nret de rechter een pistool overhaalde. „Ik zal je dat muiten wel uit den kop jagen 1 Wie Vani'u rnibet Hecuba aan zijn strot hebben? wien moet ik neerschieten als een dollen hond? Verroer je niet, Senegalees, als ie niet wjlt dat Pluto je de keel doorbijt I En nu vraag ik voor 't laatst: Wie heeft het gewaagd feijn hand op te heffen tegen mijn. oplichter? Antwoord, of ja bent een kind des doods 1 „Ik heb het al gezegd, de vader van hot Windgeslagen kind," antwoordde de neger. „Denk je, dat ik dia kinderen ken, eit weel ,wie bun vadeij is? Hoe heet hij? waar is hij?" „De man is hier niet meer onder ons. Hjj vreesde uw toorn eu is gevlucht, 't Ls de Angolaneger." „Ha, |de sterkste van mijn slaven I En cji hebt hem aangeraden te vluchten; daar ?ul je voor boeten. Bovendien weet ik, dat jij mijn volk tot opstand aanhitst. liet ia hoog tijd, dat ik een voorbeeld stel. Daar komen eindelijk mijn beide andere opzich ters aan. Jean, Pierre, pakt me dien wip neus van een Senegalees eens aan en voort. De Duitsche industrio Zou1 zich .tot wettelijk vastgestelde waarhoigon bereid verklaard hebben. Dit 'is onoetwijfeld voor de rijksregeering een groote steun. De heamhtenstaking. ANTWERPEN, 26 Mei. De staking der postbeambten is hedenmiddag, geëin digd. Het spoorwegpersoneel is gedeelte lijk teruggekeerd. Het eindfe der staking wordt Mauu'dag verwiaoht. BRUSSEL, 25 Mei. Het Antwerpsoho maritieme orgaan Le Neptune bevestigt het bericht van enkele dage® geleiden, dat Antwerpen tengevolge der goedfirenetaik'ing reeds een milliard- francs heeft verloren. BRUSSEL, 25 Mei. Met de staking in het goederenvervoer ging het bedien weer slechter. In vier belangrijke depots van het land hebban n.l. d'e machinisten en stokers het werk verlaten. Teneinde te.kunnen bezuinigen op de voorraden kolen, die sedert veertien da,- gen niet werden aangevuld en ook om het vrijkomende personeel voor Idle® goederen dienst te gebruiken, gia^t die regeering voorloopig 15.000 K.M. traject viap da pasaagierstreinen op de 94.000 K.M. uit schakelen. Vanmorgen hebben twee socialistische parlementsleden zich naar minister Neu- jean begeven om hemi te verzoeken toch een delegatie vap het nationale syndicaat te willen ontvangen. Het (antwoord van den minister hierop is nog niet békend. De nieuwfl Fransche postzegel met de beeltenis van Louis Pasteur er op, 25 dezer te Parijs uitgegeven, is' gtegtravcerd door Prudhomme. De zegel is in typlo» gravure, van het kleine formaat, in' drie waarden, 10 centiem groen, 30 centieth rood en 50 centiem blauw. De zegels zul len definitief in de plaats komen' van die van dezelfde waarde van het type „Semeuse", van Roty. (N. Rj. Ct.) De rede van Poinearé. In een bespreking van de redevoering' die Po in car Donderdag over zijn Roer- politiek in de Kamer gehouden heeft, zegt de -Temps, dat alwie die redevoe ring gehoord heeft, daaraan een herinne ring zonder precedent zullen bewaren. Nooit, sedert bijna vier jaag, dat het ver goedingsvraagstuk door het Fransche par lement besproken wordt, had men zulk een volkomen, zulk een vastbesloten over* eenstemming tusschen de regeering1 en de overgroote meerderheid van de vertegen woordiging der natie gevoeld. De denk beelden, die Poinearé zoo helder heeft uit eengezet en die de Kamer zoo levendig heeft toegejuicht, ontsnappen aan partij twisten en aan de verrassingen van de bïnnenlandsehe politiek. Zij vormen waar lijk het program van Frankrijk. De zomertijd- De zomertijd wordt niet slechts voor dit jaar ingevoerd, maar voor goed. Elk jaar zal nu voortaan de wettelijke tijd! zestig minuten vervroegd wolden van] den laatste® Zaterdag in Maart af tot ap® den eersten Zaterdag in October, behou dens wijziging van die data inl gevolge een overeenkomst tusschen de geallieerde®'. Aan het slot van haar artikel, waarin! de Temps nog eens de aan den zomertijd! Verbonden voordeeleffl de pevue laat pas- seeren en de argumenten der tegenstan ders onderzoekt, schrijft het blad: De stedelingen, die met zooveel on geduld op het uur langer licht gpwacht hebben, zullen Poinearé dankbaar zijn voor zijn krachtig optreden. Wat de boe ien betreft, die zullen «r niet bitter door gestemd worden, want de drukte, die bindt hem aan dien boom] daar. Geeselt hem dan dat del lappen van zijn ru^vlis- gen!" |Zoo geschiedde het. Men ontblootte hot bovenljj'f van den neger en bond hem aan een palmboom vast, zoodai hij. zich niei verroeren kon. Dan floten .de zweepen door de lucht. Als een worm wrong zich de Senegalees onder do slagen, doen hij beet izich op de lippen en bad niet om go nade, -al spatte bet bloed in bet rond en al scheurde de huid, in stukkon ondei de wreede peeseling. „Genoeg!" riep Fouquier eindelijk; laat hem van nacht aan den boom vastgebon den staan, opdat dë muskieten zich aan hem kunnen vergasten!" De avondoefening in de kapel was juist gejëindigd, toen Fouquier dit bevel gege ven had. Hij keerde zich tot eenige slaven die met een gemengd gevoel van toorn en vrees deze schrikkelijke tuchtiging! van hun gezel hadden aangezien, .Wiens rug jeukt nog voor zoo'n dracht slagen? die heeft maar te spreken 1" riep hij hun drei gend toe. „En wie aan den dichtst bijzijn den boom opgeknoopt wil worden, die wa ge jhet maar te muiten, 't Kan ook zijn, dat ik je neerschiet, of door mijne dogjgen laat verscheuren. Fn nu aan 't werk, dag dieven, en dat niemand uwer het wage sommigen tegen het regteeringsontwelrpi hebben trachten te maken was geheel kunstmatig: aan de overgroote m'eerdesr-: Keid der landbouwers wias de kkvestie volkomen onversöhillig. Er is! noodt een werkelijke botsing van belangen tusschen de steden en het land over den zomer tijd geweest en die zou ei! niet kunnen! zijn. De Temps meent dat dit eens luide gezegd moét worden aan het einde van! een' debat, d,at nooit zooveel hartstocht had moeteu wekken, noch zooveel inkt doen vlooien. (N. R. Ct.) i Het Engelse,ke kabinet compleet. LONDEN, 25 Mei. (Reuter.) Baldwin heeft zijn ministerie voltooid met vrijwel 'dezelfde personen alk in het kabinet Bio- nar Law. Baldwin blijft tijdelijk kanse lier van de schatkist; Lord Robelrt Cecil wordt L'ord P.rivy-Seal, Joynson Hiök's 'financieel secretarid van de schatkist en' Davidson, de voormalige secretaris van Bonar Law, Üaneelier vam hét hertogdom Lancaster. Het drama te Mayeïling. Het „Acht Uhr Abendblatt" galat voort met de publicatie v,aji documenten aan gaande het dram!a van Mayerling. Toen Marie Vetser.a kroonprins Rudolf in het huis harer moeder, «jat een middelpunt van maatschappelijk verkeer te W-enen was, leerde kennen, wtas zij pas 17 jaar geworden. Zij was een meisje v;a|a buiten gewone schoonheid. Tot 15 Januari, een dag voor zij het ouderlijk huis vljor goed verliet, had niemjamdl daar het flauwste vermoeden, dat er tusschen haar en den kroonprins, die gehuwd' was, eenige be i-rekking bestond. Op dien daigj evenwel kocht zij bij 'het terugkomen van deijsbaaU in gezelschap Van haar kamermeisje, een gouden cigarettenk'oker en gaf den juwe lier opdracht er iets in te graveeren. Zij zeide den juwelier, dat de k'oker d'oor het kamermeisje zou worden afgehaald. Aan het kamermeisje zelf gaf zij de op dracht thuis niets yan dezen inkoop te vertellen, hetgeen deze toezegde, in de meening, dat men met een verrassing te doen had. Het kamermeisje bezocht echter spoedig daarop een waarzegster, die haar aller- hand narigheid voorspelde, tengevolge waarvan zij besloot de geschiedenis viaa den k'oker aian de moeder van Marie te vertellen. De moeder kreeg na een opge wonden scène van Mjarie te hooren, dat zij inderdaad een koker voor den kroonprins had gekocht, miaar beweerde hem' dien anoniem door een kruier te hebben toege zonden. Zij moest nu op bevel van naar moeder haar ijzeren easette openen, waar in een andere sigarettenkoker werd aan getroffen van staal, ingelegd miet saffie ren. Deze koker was haar door kroonprins Rudolf ten geschenke gegeven. Zijn naam stond er in gegraveerd'. Zij beweerde echter aan haar moeder, dat de koker aan de vroegere reeds genoemde gravin Lariseh behoorde, die met den kroonprins dweepte en dlat gpa.vin Lariseh haar den koker in bewaring had glegeven. De easette bleek ook nog een testament van Miaxie te bevaten. Het dateert van 18 Januari 1889. De moeder heeft Idlat verhaal omtrent de gravin gielbofd! en aan liet testament geen waarde gehecht. Zij' beschouwde het als een product yan over spannen kinderfantasie en Lachte haffiF dochtertje erom uit. Dezte verliet echter onmiddellijk na de scène lalleen het huis en b'egaf zich spoorslags naar gravin La riseh, vermoedelijk met het doel deze, die in hajar geheim was, te verzoeken haar verhaal te bevestigen. De moeder, de afwezigheid v,an Marie bespeurend, ging haar achterna, maar in de woning van Lariseh aangekomen, Ver nam zij daar dat de heide d|ames alweer naar haar op weg waren. Toen de barones den Senegalees los te maken." Met deze woorden flooi Fouquier zijne honden en ging langs eenen omweg naar huis terug; hij wilde ook nog de slaven die beneden in de vlakte de laatste bossen suikerriet op de karren laadden, eenen heilzamen schrik aanjagen. Nauw had hij de suikerzjederij verlaten, toen zijn zoontje Emie' o;- de werf ver soheeni. „Wat dom!" riep hij, „ik kom ;<j laat iKon je met de geeseiing niet zoolang Wachten, Jean?" „Neen, mijnheer Emie]; Papa stond ei op, dat het dadelijk gebeurde. De jon;,» beer (kan echter nog altijd ziiro oogen aan den Senegalees den kost geven. We heb ben ,hem heel aardig toegetaKeld." Met koelbloedige wreedheid, gelijk men bij een knaap van zijn leeftijd haast niet mogelijk geacht zou henben, be schouwde hij den ontvleeschden rug des negers. „En moet hij vannacht zoo aan den boom blijven vroeg nij den op zichter. „Nu, dan wil ik hem morgen wel eens zien. De muggen zitten er nu al bij hoopen opt" „Onze jongeheer belooft oog een heel andere planter te wordeu! dan mijnheer zijn papa,, en toch staat mijnbeer Fou quier bekend als de strengste slavenhou der ,rele uren in 't rond,'! sprak de op- thuis kwa-m, vond zij hlaiar dochtertje doodsbleek op bed ligglen. Zijl had een' zenuwtoeval gehad- Zij' verlangd© herhaal delijk haar kamermeisje te spreken, maar de moeid'er stond dit niet toe, -imdjat zij het kamermeisje niet heelemaiai ver- vertrouwde. Den volgenden 'dag om 11 uur Verliet) Marie in gezelschap van gravin Lariseh., het ouderlijke huis om hfet nimmer weer te zien. („Dé Tijd".) Aan de Vossische Zeitnng wordt uit Sofia- gemeld, dat Toelak'of, minister van financiën in hét laatste khbinet Stam-) boelineki, in hteehtenis genomen is'. Hij wordt ervan beschuldigd tijdené zijn mi- nisfersch'ap „onregelmatigheden in Wet hc'Weer der financiën" té hébben' begaan. Daar Toelaliof in nauwe betrekking staat lot- de ontevreden Macedoniërs, is' Kef ook' wel mogelijk, 'dat aan deze) arrestatie! politieke motieven; ten .grondslag liggen'. Te Warsdhiaul ih Donderdag een bom ontploft in 'h'et gebouw van het dagblad „Rzieczpospolita". De materieel© schade is groot. Terzelfdertijd ontdekte ©en medé- werker van d© nationalistische „Gazetai WarsZawska" een bom met een brandende lont in hét bureau van dit blad. Hij slaagde erin, d© lont te dooven. Donder dagavond is een bbm ontploft in! de uni- veroiteit. De 60-jarige professor Or- ziem-ïï, die toevallig in hét gebouw Was, is levensgevaarlijk gewond. De daders vaai de verschillende aanslagen zijn ontkomen! Mgr. Van GijlsWijk te Kaapstad, Over de ontvangst, welké de apostoli- sché delegaat, Mgr. Van Gijlswijk te Kaapstad in Zuid-A'frika werd bereid, deelt hét Katholiéké Klad „Th© Southern' Cross" mede, dat een enorme menigte de straten en de feestelijk versierde St. Ma ry's Kathédraal vulde, toen onder do muziek der Salesianen do nieuwe bisfe'chép in vol ornaat met zijn' stoet de kerk be reikte. Onder h'et gejuich der talrijkë schare 'steeg Mgr. van Gijlswijk de krap pen op, maakte mét bisschop, Rooney ken nis, waarna de stoet, begeleid door de klanken van hét lied „God bless the Papa1' naar het Hoog-altaar optrok. Na hét „Te Deum" gaf Mgr. Gijls wijk den bij'zonderen Pauselijken zegen. In de toespraak, welke Mgr. voor h'et geven van den Pauselijke® zegen hield, zeide hij o.m. hét volgende: Tengevolge van de snelle ontwikkeling en verspreiding van de Katholiéké Kerk in Zuid-Afrika, hébben de geloovigen reeds lang gevoeld, dat ook' net bestuur der Kerk een meer volmaakten vorm! moest gaan aaannemen. En wat gij Wensch!- te, daaraan heeft de Paus ook gedacht. Al is de H. Vader Keel ver van u An. geograpKiscKen afstand, daarom m'oet gij niet denken, dat Kij onbekend is met uw geloof!, u-w .ijver,' uw geestelijke! be- Koeften en nooden. Niets van al' wat gij hebt gedaan' voor den godsdienst en' <lq Kerk is Hem onbekend gebleven. Als antwoord op dit alles hééft de ]J'. Vader zijn pauseiijké gezantschap' in' Zuid-Afrik'a willen instellen, alk een nieuwen sehékél in den' keten vani ker kelijk béstier. Deze Delegatie Zal voor u en den H. Stoel Kef gewone werkl vanl bestuur de rképk voor u vergemakkelijken! Gij moogt er trotsch' op zijn, dat de H'. Stoel u tKans op gelijkén voet heeft gesteld met andere landen. Er is nu een inniger band van veg- èeniging met den IÏ. Stoel, wat een1 waarborg is voor den groei van de Kathioi- lieké Kerk. De geschiedenis1 heeft uitge wezen, dat Hoe meer de Katholieken zijn aangesloten met 't middelpunt van' 't Katholieke geloof, met het onféilbaar zichter flean. iZiju gezel Pierre eohter Kromde: t,lk' wou maar dat hij niet zoo erg WasAls hij da soep te zout maakt, moet- teil wij ze opeten. En zooals men hoort, begint (het onder de zwarten al te ru moeren." Nu kwam eene groep slaven, die de avondoefening, bijgewoond hadden, op den weg naar eene naburige plantage, den heuvel af!. Op het zien van den ongetukfci- gen /.Senegalees bleven iz'ij) Slaan en barstten met ten hemel geheven handen, in kreten van ontzetting en medelijden uit Niemand hunner waagde het evenwel den gefolterde los le maken, en daar Jean hen met de zweep dreigde, gingen zij verder Slechts een knaap va» Emiel Fouquier» jaren had den moed. de opzichters om ge- nade te smeeken en wijl deze hem geen antwoord gaven, wierp hij zich voor id voeten yan den zoon des planters: „Ach, jongeheer, gij ten minste zult dien armen man niet langer zoo laten lijden," smeekte Kij- „Wat hij ook misdaan moge hebben, hij is genoeg getuchtigd. Maak hem los." fWortt vervolgd X I

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1923 | | pagina 1