DAGBLAD VOOR ZEELAND 1500 bij levenslange f 250 4„ f 150 bij 11 RH bij verlies van 7C bijverliesvan f OH bijverliesvan f QC bij verlies van f IK bij verlies van I 13 mm I DU een duim I een wijsvinger I IJ een anderen vinger een hand ofvoet een oog een duim Nummer 107 Maandag 7 Mei 1923 Negentiende Jaargang ongeschiktheid Buitenlandsch Overzicht FEUILLETON IN EER HERSTELD. BUITENLAND DUITSCHLAND Frankrijk en Duitschland NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT a n c A-1_!_a f\ nrt Hoofdredacteur: J. W. VI E N I NGS. Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOES Iflterc. Telefoon: Redactie No. 971 Administratie No. 207 Bijkantoor: MIDDELBURG.Markt 1 en 2, Telefoon No. 474 ftbonnementsprQs f2,50 per drie maanden, 7 0,20 per weeks »oor Post-abonnés f 2,90 per 3 maanden, ftdvertontiën van 1 tot 6 regels 7 1,50, elke regel meer 7 0,20? Sontractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager* Al onze Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean Accident and Guarantee Corporation Ltd.", Amsterdam, en wel voorde hieronder vermelde bedragen: In een vorig overzicht spraken wij naar aanleiding! van de Duitsche nota twijtel uit of daarmede een leiddraad) zou, zlijn gegeven teneinde uit den doolhof te ge raken. Blijkens een schrijven van den Ber- [ijnschen correspondent van „De Tijd" was de stemming in Duitsche politieke krin gen bij afzending der nota al niet hoop vol. D« man schreef o.nt.: j(Men moet niet vergeten, dat de oppo sitie tegen het Kabinet-Cuno hoei langer boe grooter wordt. Sedert heb fiasco met de leening in goud, 'die 'maar eenige percenten van hiet beoogde geheel op bracht, sedert den nieuwen val van de mark, die kelderde, hoewel van officieele zijde voortdurend werd verteld, dat er middelen te over waren om tel stabilisa tie vol te houden, en sedert; bekend ge worden is, dat er in de afgeloopen weken meer bankbiljetten gedrukt ziijn dan, nog ooit te voren, is het vertrouwen in de regeering! niet grooter geworden. Daar komt bijl, dat een groot aantal menschen, die zich van ambtswege met politiek moeten bemoeien, niet kunnen inzien, bij den besten wil van de wereld niet, waarom Cuno bijkans vier maanden incest wachten, alvorens den stap te doen, dien hij heden door zijn nota gëzet heeft De schade van Duitschland in het Roer gebied wordt geschat op meer dan een milliard in goud Was het noocljg, om de dingen tot zoover naar de diepte toe Kick te laten ontwikkelen?'Vooral, nu| do Franschen er niet aan dachten, om op een of andere wijze vrijwillig, ai te trekken. Eerst geld en waarborgen en dan zou er taisschien over ontruiming bij gedeelten te spreken zijn Ook werd er, herhaalde lijk op gewezen, dat de grootste macht nu eenmaal aan den kant van Frankrijk was en dat Duitsohlandwel zou; moeten bukken voor de brutaliteit. Dat was hét eenige nuchtere standpunt. Het malle was knsaar, dat je in Berlijn de menschen, par lementsleden en journalisten, daar maar niet van kon overtuigen., Ze werden zelfs woedend, als ze het woord; onderhande lingen maar hoorden en wilden het tot eiken prijs volhouden, dat met het wapen van het lijdelijk verzet ten slottel alleen de overwinning was te behalen. Dit nu was a priori uitgesloten. En Guno heeft dan, gedrongen en geplaagd door det so ciaaldemocraten, eindelijk een bod ge daan. De vraag is thans: 'Zal dezel nota een weg uit het doolhof tooveren, zal deze nota'succes hebben? „Wijvreezen dat van djt alles niets gebeuren gaat De Berl. briefschrijver komt tot dezelfde conclusie1 én de gebeurtenissen hebben hem! gelijk gegeven. Zoowel Frankrijk als België heb ben het Duitsche aanbod voor onaan nemelijk verklaard. De algemeene grief tegen het Duitsche voorstel is, dat het Zich op het verdrag van Versailles be roept of het verscheurt, al naar het in dijn kraam te pas komt. Toch is er nog een vleugje hoop ge wekt door het geen de Engelsehe minister van bujtenlandsche zaken heeft gezegd naar aanleiding der Duitsche nota. „Wat mij' betreft, is iedere stap welkomy ai is hii nog zoo gering en bijna ou- tmerkbaar, als liij maar lijkt op vooruit gang. Ik denk er niet aan den toestand' als hopeloos te bes bouwen. De Engel sehe regeering is in geregelde, gedachten- wisseling met Frankrijk.'Of het aanhol van Duitschland goed 'of slecht is, is een kwestie, die ons aden aangaat en wij Kulllen dezen moeilijken toestand alleen te boven komen door eensgezind, optre den. Als de Duitschers vernemen, dat de raadgevingen, de beslissing en het op- tireden van allle groote mogendheden eens luidend en eensgezind zijn, zuilen de kan sen op succes belangrijk stijgen. Die hoop is [verder versterkt door de revolutie welke 24) -o— Op het oogenblik, waarop dé rechters' zich gingen verwijderen om te beraad slagen, wnde de president nog eenmaal beproeven om, in 't geheim, dat deze 'zaak bedekte, door te dringen. De jeugd name lijk van den be&chnldigde boezemde hem' belang in en hij scheen geneigd; om aan de onschuld van den beklaagde geloof te hechten. Bedenk nu het nog tijd is, aaide hij, wal gij gaat doen. Zijt gij) waar%. niet Schuldig, zooals gij' hardnekkig volhoudt, kent gij de moordenaars, in, wier gezel schap gij zegt drie dagen vertoefd' te heb ben, noem ze dan. De redenen, die gij aan geeft om ben aan de mienschelijke gerech tigheid te ontrekken, kunnen u niet zóó verbinden, dat gij, uw leven voor hen taoet opofferen. Fabianus. stond daar een oogenblik met het hoofd op, de borst gebogen, maar dan richtte hij zich op en sprak: „Toen ik molij verbonden heb om nooit iets te zeg gen, wat de schuldigen nadeelig kon zijn, héb ik het zonder eenige beperking ge daan. Ik heb gezworen bij den naam het hoofdbestuur van de Engelsehe Vol- kenbondvercenigjng Vrijdag j.l. heeft aan genomen „Met het oog op het aanbod, door Duitschland aan de goalllieerde en ge associeerde regeeringen gedaan, acht de Volkenbondsveieeniging dén tüd gekomen, dat de Rritsche regeering zal voorstellen om de nauwverbonden kwesties der scha deloosstelling, intergeallieerde schulden, veiligheid der grenzen en beperking der bewapeningen te verwijzen naar den Raad van den Volkenbond, en dat Duitschland terstond zal wjorden uitgenoodigd iid van den Volkenhondsraad te worden Maar als Poincaré nu zegt? ik! doe liet niet? Met onwillige honden is het slecht hazen vangen f-RAWKRUK Brieven uit Frankrijk. (Van onzen bijzonderen correspondent!). XXIII De voddenrapers van Pprjjs. De voddenrapers Van Parijsonwil lekeurig wekt die naam herinneringen op aan dal. oude melodrama, met als midldlel- punt en hoofdpersoon, Jean Valjeap aan de opera „Louise", waarin al die straatfiguren uit het half-nachtelijk Parijs voor ons opdoemen, ieder zijn eigen geluid, zijn „cri de Paris" laia.t hoo-ren. De vodden rapers van Parijs, leven zij nog altijd voort, vraagt menigeen zich wellicht iaf, meenende te doen te hebben met een in stelling uit het grijs verleden. Heeft niet de moderne stadsinrichting dit beldirijf van nijvere nachtvogels onmogelijk gemankt'.?, Neen, de voddenrapers van Parijs leven nog, zij hebben zelfs in de allerlaatste dagen teekenen van leven gegeven, die duiden op goede organisatie en onver flauwde energie. Wie zou het gedaent hebben, dat ook tot deze zwervers de noodkreet was doorgedrongen van in geld gebrek verkeerende, wetenschappelijke in stellingen. Wie zou vermoed hebben, dat deze voddenrapers tot de eersten wildlen behooren, hun geldelijken steun aan die Fransche laboratoria te verleenen. En toch is het waar, zij zullen den 5 Mei op dé bekende markt van St. Ouen, een kermis inrichten, waarvan de opbrengst ten goedé zal komen ,aan die noodlijdende inrich tingen der wetenschap. Zeker, die 'baten zullen niet overweldigend zijn, en de ge dachte is niet zonder ironie, dat uit de om gekeerde vuilnisbakken dé fondsen worden gevonden om de wetenschap te dienen maaris het niet treffend deze werke lijk slecht bedeelden onzer samenleving hun zwakke krachten te zien vereenigen om hun penningske te offeren. Het is gemakkelijk genoeg, gelijk' som migen deen, hun initiatief in het belache lijke te trekken, veeleer echter verdie nen zij onze belangstelling en waa.rdeé- ring. Het zou niet de eerste maal zijn, dat het goe'de voorbeeld is uitgegaan van de eenvoudigen en uit de samenwerking van vele kleintjes, het groote is tot stand gekomen. „Wie geeft wat hij heeft, is waard dat hij leeft". Het is daarom dan ook dat de voddenrapers vian Parijs meer dan ooit recht hebben op een voortbestaan en ik n enkele bijzonderheden over dit gilde ga vertellen. De voddenrapers van Parijs, wier aantal op eenige duizenden dient geschat en zoo wel mannelijke als vrouwelijke elementen omvatten, dienen in twee soorten onder scheiden. Zij die een vasten rondgang hebben, een eigen clientèle bezitten, al leen in een bepaald stadskwartier hun werkzaamheden uitoefenen en zij die op avontuur uitgaan, dwalen door de groote stad nu eens hier, dan eens daar, overal hun geluk, in dit geval d'e vodden, zoe- mijner moeder en met de handl op het kruis, d.w.z. hij alles wat mij heilig was in den hemel en op aarde. Mijne belofte 'feai ik houden, wat er ook moge gebeuren. De oordeel en Gods Vrees ik meer! öan die der menschen." Bij' meerderheid van stemmen werd Fa bianus Schuldig Verklaard en ter dood. ver oordeeld. Toen hii zjjn vonnis' hooide uitsipreken, vouwde hij' zijne handen, en zijne oogen ten hemel heffende, sprak, hij slechts deze woorden: „Dat uw; wil ge schiede, o mijn God!" Maria wilde eerst haren man en haren broeder naar Blois vergezellen onii des te eerder den uitslag van het; proces te weten, maar de twee mannen hadden zich er tegen verzet en daar zij vreesde hare ontroering niet genoegzaam; te runnen bedwingen en daardoor de algemeene aan dacht op zich te trekken, harij zie, er in berust otn de terugkomst der, beide vis- sohtn's af 'te wachten. Maar wat een vree- sdijk wachten! Mijn God, welke angsten! Zij was inwendig goed overtuigd, dat, welke wending de .zaken ook namen, haar een vrees elijike slag zou treffen. Of wel Fabianus zou, als bijt veroordeeld/ .werd, de schuldigen bekend maken, of kend, waar het is te vinden. Zij zijn de ongeorganiseerden, werken zonder metbo de of voorschrift, s teken overal en nergens goed hun neus in, brengen de klad in het vak, zooals mjj oen georganiseerde Vodden raper wist te vertéllen. Zij maken meer en vluchtiger rondgangen idan de werkelijke vakmannen, beginnen reeds om 10 of 11 uur des avonds hun onderzoekingstoch ten. Zij halen, om een valsch beeld te gebruiken, de room van de melk. Zij staan dan ook huiten 'de organisatie, die het plan heeft opgevat, de wetenschap een handje te helpen. De georganiseerde vod denrapers beginnen hun arbeid eerst tegen 3 of 4 uur in den morgen. Hun vereeni- ging heeft Parijs ingedeeld; in een zeker aantal plaatsen van 50, 60, 100 of meer vullisbakken, al naarmate de praktijk' kle meer of mindere belangrijken inhoud van die bakken, in bepaaldle buurten heeft aangetoond. Iedere plaats wordt betaald; de vod denrapers koopen het recht te mogen gras duinen in al datgenen, waarvoor, behal ve hij, alle menschen den neus ophalen. Heel winstgevend is het bedrijf niet meer, minder dan het ooit is geweest. De politie schat de verdiensten Van een gerouti neerd voddenraper, die gelukkig is, op ongeveer 10 francs per dag en dat voor een arbeid, vuil ondier de vuilen en boven dien nog vakkennis vereischend'. Want van alles moet hij Verstand hebben en de deugd van gedulldl moet hem zekér éigen zijn. Sommigen verkoopén hun nach telijke vondst in haar geheel. Het z'ijn veelal de nieuwelingen en ongeoefenden in het vak, die zulkls doen. Hij die zijn vak verstaal, kan beter voor ieder artikel een afzonderlijk wegje zoekén. Hij maiékt onderscheid tusscben vodden van grof «n fijn linnen, tu^schen wit en gekleurd katoen. Hij weet aanstonds 'de beenderen te sorteeren, die nog een bijzondere waar de hebben of alleen nog voor beenzwart kunnen worden gebruikt. Wit, grijs, bedrukt of onbedrukt pa pier, het is voor hem van de hoogste bfe- teekenis de bestemming en daarmee in verband de handelswaarde te kennen. Hij weet nu eenmaal, dat ould schoenleer min der handelswaarde bezit dan die zolen en hakken. Wiaarom'? 't Is alleen maar een weet, anders niet. De wla/ardé bépaling trouwens der artikelen is het juist, waar het voor de voddenrapers op aankomt. Hij moet de gangbare prijzen op zijn duimpje kennen, want al is |all<e wlaax naar z'n geld, het geld door den eenen opkoo- per gegeven of door dén anderen, is zeer uiteenloopend. Soms heb je een buitenkansje, zeide mij de reéds genoemde voddenraper d'ien ik 's morgens om 7 uur, gewapend met zijn mand en haakstok in de buurt van de „nötre Dame" aantrof. Zoo is het mij eenmaal gebeurd een pa/arlen collier in een vullisbak te hebben gevondpn. Natuur lijk dacht ik', dat is zeker natmaak', zonder waarde, maar verheeld u, ze wlaren wel degelijk echt. Een paar dagen latex stond er een heel stuk over in de kranten, van een bekende actrice, die ze verloren had in een taxiDie taxi wias eenvou dig weg de vullisbak voor haar 'deur. Mijn belooning voor het terugbrengen Honderd francs en vrijplaatsjes voor mij en mijn geheele familie in het theater waar zij speelde. Een piarel van het col lier was het tiendubbele wlaiard. Het is anders ook voor ons bak een slechte tijd, ging hij voort, niet ophou dend' te roeren in een vullisbak, die wei nig beloften inhield. De menschen zijn door den oorlog en de duurte zuiniger giewor- gen, gooien werkelijk geen oude .schoenen meer weg voor ze nieuwte b®bben gevon den, en 'die laten vaak lang op 'Zich' wachten. Bovendien, van alles kunnen d'e men schen tegenwoordig gjekruiken om1 te knut selen en wat in onze handen terecht komt, wel hij zou heldhaftig den dood onder staan en dan hadden zij: ook nog die misdaad op hun geweten. Gedurende dien langen en noodlottigen dag kon ziji niet rustig in haar buis blij ven. Zij dwaalde over den weg met haar kind op den arm en luisterde, naar het minste gedruisch. Zii vermoeide hare oogen, starende in d'e verte, of zij Pieter nog niet zag aankomen. Nu en dan speelde haar de gedachte in' het hoofd, dat men hem wellicht herkend, heeft, dat hii aangehouden is, misschien Zelfs reeds in de gevangenis Zucht, terwijl' zij hier op hem wacht. Plotseling ijlt zij voort over den weg naar Rloisj om zich bij! hem te voegen en ten minste in zijn lot te deelen; doch eenj oogenblik later vlucht zij in tegenovergestelde richting, alsl om het oogenblik te vertragen, waarop haar de noodlottige tijding zou- gebracht worden. Het was, alsof zit krankzinnig was. Eensklaps bevond 'zij zich tegent over' een van die kleine kapellen, die «uen dikwijls langs den weg aantreft, en waar Üe Moeder des Verlossers met haren Goddelifken Zoon op 'de armen, de reizi gers schijnt te roepen oml eenige oogen- blikken bij hare beeltenis hunne smarten en vermoeienissen te vergeten. Maria ver borg zich in die schuilplaats als in een is meestal het bekijken, laa.t staan het meenemen, niet waard. En toch besloot hij phjlosophisch, houd ik van mijn Vlak) dja/t ik al meer d'ajn 30 jaar uitoefen. Er zit poezie in, mijn heer, meer dan u dénkt. Soms geeft een enkel voorwerp, schijnbaar onbenullig, je zulk een interessantetn kijk op het leven en' in het huis, waar voor je de vullisbak met de noodige ernst onderzoekt. Een enkele snipper papier bevat dikwijls een grooter roman, dan de dikke deelen op die boekenstalletjes aan de oevers dér Seine. Inderdaad, mijn voddienraper bleek niet alleen een berustend philosoof te zijn, maar ook een dichterlijk laangelegd' moDSoh, die wist te 8roomen op zijn zwerf tochten door het half ontwakende Parijs. En des te beter begreep ik, na het gesprek' met dezen rasechten vertegenwoordiger der Parijsche voddenrapers, dat zijn gilde onder 'de kleine luiden tot de eersten wilde behooren om dé in nood verkeérende wetenschap te helpen. Het devies hunner vereeniging dat lo gisch gesproken, zou moeten zijn„zoekt en gij zult vinden", is „allein voor eeh ieder, een iéder voor allen". Zij zullen het door hun opofferende daad opnieuw eer aan doen. Neenevenals de b'eroemide Henri de Lagardère, is ook Jean Valjean niet doodde voddenraper van Parijs is nog geen legendehij leeft. Mr. P. v. S. Parijs, 2 Mei 1923. Den 25sten dezer, den eersten dag) van Pasteur's eeuwfeest, zal de postzegel met de beeldenaar van Pasteur in omloop) ge bracht worden. Een Katholieke Mei-dag. Heden, den eersten Mei, zoo séh-reef men uit Berlijn aan „De Tijd", is de dag aangebroken, dat Berlijn, de zletel vanl de delegatuur van bet prinsbisdom Bres'lau, een eigen wijbisschop zal krijgén. Da proosi van St. Hedwig, de wijd' en z'ijÖ populaire priester Prelaat dr. Déimler, protonotarius-apostolicus, is de uitverko rene. Heel katholiek Berlijn viert feest. Het is hier samengestroomd in en om: de kérk. Dit zag Berlijn nog niet. Over de straat om do kerk Ween, trekt een schitterende stoet. Eindoloos gaan de prachtige ba nieren dér vereenigingen voorbij, de vanen) der studentenveróenigingen, eindoloos, meer dan driehonderd. Bij elke vaan een' deputatie. Dan volgt de geestelijkh'eid van Berlijn in koorhemd en hbnnet. Honderd vijf' en' zeventig priesteré. Ook habijten van verschillende orden ziet men. Ridders van Maltha en Johannes in hun prachtige gewaden, geheim-k'amleirheeiren van' den Paus met kép en degen gaan voorbij. Dan leden van hét kapittel van Bbeslau. Ein delijk tusschen de medé-consacreerende bis schoppen (de wij-bisschop van Paderborn Mgr. dr. Haeling van L'anzenauer en! dié andere wijbisschop van Bjreslau Mgr. dr. Wojejcik') de forsch'e gestalte van dien nieuw te wijden bisschop. Dan volgt' vergezeld van zijn oerémoniarii, zegenend de opperherder van het prins-bisdom, Z. Em. Kardinaal dr. Bertram1. De kerkmte|es-l ters van St. Hedwig dragen een kostbaren) troonhemel boven zijn hoofd. Het groot ste deel der mtanigte knielt. De kérk ziet er van binnen prachtig uit. Schatten van bloemen overal. Rood® kleeden hangen' aan ds wanden. Al die Wonderde vanen vormen in Wet ronde kerk gebouw een prachtige kjrans. Tojem de kerk vorsten binnentraden zongen da dames1 em heeren van het St. Hedwigkoof met groote orksetbegeleiding hét „Eece sacepdos1". Heel de mis werd ttrouwiene m'eti 'de bes geleiding van het phüharmonisch otkést gezongen. En: op hét eindö (Jer| plechtig-: heid bij den uittocht van deb nie/uwetal haven van zaligheid. Zii wierp zich o>' de knieën en sprak hef eenigei gebed, 'dat !zij op dat oogenblik vinden kon: „Hei lige Moeder van Gol, héb medelijden met ons!" Zij' hief haar kind omhoog naar dat hei lige beeld; de kleine lachte hij het aan schouwen van de Koningin des hemels met haren Godielijken Zoon. Zoete troost woorden, ongetwijfeld door de engelen gefluisterd, 'drongen tot in hef hart der arm!e moeder door „Gjj moet nog lijden, maar heb geduld en we1 dra zullen uwe smarten een einde nemen. Schijnt God zijn toorn over u los te laten, wanhoop niét, da dag der barrat hartigheid is niet verre meer." De arme vrouw staat met een geruster hart opt Honger en koudè doen haar kind schreien en die kreten brengen, de) moe der (weer tot bezinning. Zij keert naar hare woning weder, legt haar ingeslapen zoon in zijne wieg en tracht hare) huishouder 'lijke bezigheden te verrichten. Zij weet, dat Pieter niet voor den avond! terug kan zijn en zij .wil zich, tot dien lijd eens taak opleggen, die wel haan lichaam z'a] vermoeien, maar pok de sombere gedach ten verre houden. Terwijl zij de gehoorzaal verlieten, swrak Pieter tot ïzüjn schoonbroeder: „Wie zijn •bisschop, weerséh'alden' luide en jubelend! de bazuinen. Eerbiedig volgde de menigte dé zin-' rijke plechtigheden. Uit den benoemingsbriet: van den Hv Stoel blijkt, dat de 'nieuwe bissbhép den titel zal voeren van bisschop van' Sara, en zijn woonplaats zal hebben te Berlijn, ofschoon hij wij-bfeschöp van Bireslau is. Prachtig was het moment toen da nieuwe kerkvorst zegenend door het ges bouw schreed, vergezeld van 4e wijbis1-* schoppen en liet moment van d«n eersten' plech'tigen hisschoppelijkèn zegen. De uittocht der bisschoppen en van den) kardinaal geschiedde weep op dezelfde plechtige wijze te midden van nog groo* tere mens:WendromiDCC. dan voor de pleoh1j tigheid. Voor vensters en van daken vei-* drong men zich. Hoopen roode demon stranten waren aangelokt door hét schitte rende schouwspel. Tie orde werd niet' een' oogenblik' verstoord. Ook de niet-katholie- k'en keken vol hélaugstelling. Twee roode demonstranten naast mïj vertelden elkaar, dat dé „opperste pries ter" op een gttooten stoel werd gedraJ gen. Zij waren niet weinig velrsVonderd, toen de kardinaal voorbijsohteed. In ons vervalscht BeTlijns'ch! zeide de eene, vol resignatie: „Er looft" (hij looipt. Red.). Bij den optocht der geestelijkheid en hïs-* schoppen naar de parstorfo vormden th'anS de banieren en vaandels twee langé rijen, wat alles nog sohilderachtigep maakte. 's Avonds in de reusachtige „Mairmor-1 saai" van de Zoo. Wederom duizenden; en! duizenden. Heel katholiek Berlijn. Ook hét leidende in regeering en' parlement. Onder daverend applaus treedt de ka-rdb naai binnen, vergezeld van dein nieuwen! bisschop en de wijbisschop van PaderJ hom. Het werkélijk verrukklelijké St. HedJ wigk'oor zingt een Welkomstoantate. D®a| volgden reden van geiestelijkén en leeken' Uit al die redevoeringen blijkt, koel Bter-i lijn trotschj is op zijli nieuwen! bisschop, blijkt, hoe ontzaglijk populair de nieuwe bisschop is. Het applaus was onbedaarlijk! toen da pas gewijde Zelf 'hét woord voerde met k'ostelijken humor, die hem! zool eigen is. Het 'féést werd bésloten met de m'achl-i Hg door de reuzenzaal schallend® hymne":' „Grosser Gott. wir loben Dick und' wïr preisen Deine Starké". Buiten werden de kardinaal em dé wij'^ bïsséhoppen, bij het bestijgen der auto's luide toegejuicht. Het was een «eirste Meifeest van aller- gélukkigsten aard. Ben echt katholiek! feest. I Groot® brand. FRANKFORT a.d. M., 5 Mei. Naar 'de „Frankfurter Zeitung" meldt, ontstond' in den afgeloopen nacht in de goederen-* loodsen van hét staHon OoblenzLützel, die door de Franschén zijn bezet, een groote bjrand, die snel om zich' h'eén greep; en gevoéd werd door sterk btandbare stoif- ïen, als benzol, olie en carbid, wélke er in gToote hoeveelheden waren opgeslagen'. De brandweer kon de loodsen niet red-* den. De brand hééft ook «enige goederen wagens vernield. De schade loopt in de milliarden. Twéé personen werden gewond. DE BEZETTING IN HET ROERGEBIED. Het ntwoord aan Duitschland'. BERLIJN, 5 Mei. Naar de „Yoss. Zei tung" uit Parijs verneemt, wenschte de Belgische regeering de antwoord-nota Zoo geredigeerd te zien, dat er wel de duille- lijke afwijzing van de voorstellen van Guno uit sprak, doch 'dat tevens de hoop van Duitschland op een mogelijke spoedige bijlegging van het conflict niet geheel de kop werd ingedrukt. De commissie voor buitenlamdsehe Zaken uit den rijksdag is tegen Woensdag1 bijeen- twee ellendelingen." Hierony.mus' antwoordde: „Ik wenschte, dat wij drie dagen verder waren." Bij het uitgaan der poort van Bloiï hoorden zij de schelle stem' van bams Fruton, die zeide: Heb ik u niet gezegd, dat hij zeker zou veroordeeld worden? iWare ik een van de rechters geweest, ik kou hem niet veroordeeld hebben, nprab zjjn gezel. En toch .Was het bewijs voor fle misdaad helder als de dag, Ja, als de dag van vandaag, baas Fruton. Maar wie zou het nu gedaan hebben Ik weet er niets van, maar zoo waar als ik Thomas heet, die jonge Fabianus schijnt mij, ondanks zijn mager en bleek gelaat, een eerlijk man. Ik' heb! hem goed gadegeslagen en ik beweer, dat hij geen misdaad op het geweten heeft. Voor het overige geloof ik, dat de president er juist over oordeelt als ik* Maar nog eens, wie, zon het dan ge daan hebben? 'Onthoud goed, wat ik! u) ze? baaa Fruton, die jonge man is nog niet dood en er kan veel gebeuren inl drie dagen. (Wordt vervolgd),

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1923 | | pagina 1