DAGBLAD VOOR ZEELAND
1500 bij levenslange
f 250 4„ f 150
bij 11 RH bij verlies van 7C bijverliesvan f OH bijverliesvan f QC bij verlies van f IK bij verlies van
I 13 mm I DU een duim I een wijsvinger I IJ een anderen vinger
een hand ofvoet
een oog
een duim
Nummer 107
Maandag 7 Mei 1923
Negentiende Jaargang
ongeschiktheid
Buitenlandsch Overzicht
FEUILLETON
IN EER HERSTELD.
BUITENLAND
DUITSCHLAND
Frankrijk en Duitschland
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
a n c A-1_!_a f\ nrt
Hoofdredacteur: J. W. VI E N I NGS.
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOES
Iflterc. Telefoon: Redactie No. 971 Administratie No. 207
Bijkantoor: MIDDELBURG.Markt 1 en 2, Telefoon No. 474
ftbonnementsprQs f2,50 per drie maanden, 7 0,20 per weeks
»oor Post-abonnés f 2,90 per 3 maanden,
ftdvertontiën van 1 tot 6 regels 7 1,50, elke regel meer 7 0,20?
Sontractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager*
Al onze Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean Accident and Guarantee Corporation Ltd.", Amsterdam, en wel voorde hieronder vermelde bedragen:
In een vorig overzicht spraken wij naar
aanleiding! van de Duitsche nota twijtel
uit of daarmede een leiddraad) zou, zlijn
gegeven teneinde uit den doolhof te ge
raken. Blijkens een schrijven van den Ber-
[ijnschen correspondent van „De Tijd" was
de stemming in Duitsche politieke krin
gen bij afzending der nota al niet hoop
vol. D« man schreef o.nt.:
j(Men moet niet vergeten, dat de oppo
sitie tegen het Kabinet-Cuno hoei langer
boe grooter wordt. Sedert heb fiasco met
de leening in goud, 'die 'maar eenige
percenten van hiet beoogde geheel op
bracht, sedert den nieuwen val van de
mark, die kelderde, hoewel van officieele
zijde voortdurend werd verteld, dat er
middelen te over waren om tel stabilisa
tie vol te houden, en sedert; bekend ge
worden is, dat er in de afgeloopen weken
meer bankbiljetten gedrukt ziijn dan, nog
ooit te voren, is het vertrouwen in de
regeering! niet grooter geworden.
Daar komt bijl, dat een groot aantal
menschen, die zich van ambtswege met
politiek moeten bemoeien, niet kunnen
inzien, bij den besten wil van de wereld
niet, waarom Cuno bijkans vier maanden
incest wachten, alvorens den stap te doen,
dien hij heden door zijn nota gëzet heeft
De schade van Duitschland in het Roer
gebied wordt geschat op meer dan een
milliard in goud Was het noocljg, om
de dingen tot zoover naar de diepte toe
Kick te laten ontwikkelen?'Vooral, nu| do
Franschen er niet aan dachten, om op een
of andere wijze vrijwillig, ai te trekken.
Eerst geld en waarborgen en dan zou er
taisschien over ontruiming bij gedeelten
te spreken zijn Ook werd er, herhaalde
lijk op gewezen, dat de grootste macht
nu eenmaal aan den kant van Frankrijk
was en dat Duitsohlandwel zou; moeten
bukken voor de brutaliteit. Dat was hét
eenige nuchtere standpunt. Het malle was
knsaar, dat je in Berlijn de menschen, par
lementsleden en journalisten, daar maar
niet van kon overtuigen., Ze werden zelfs
woedend, als ze het woord; onderhande
lingen maar hoorden en wilden het tot
eiken prijs volhouden, dat met het wapen
van het lijdelijk verzet ten slottel alleen
de overwinning was te behalen. Dit nu
was a priori uitgesloten. En Guno heeft
dan, gedrongen en geplaagd door det so
ciaaldemocraten, eindelijk een bod ge
daan.
De vraag is thans: 'Zal dezel nota een
weg uit het doolhof tooveren, zal deze
nota'succes hebben? „Wijvreezen dat van
djt alles niets gebeuren gaat De Berl.
briefschrijver komt tot dezelfde conclusie1
én de gebeurtenissen hebben hem! gelijk
gegeven. Zoowel Frankrijk als België heb
ben het Duitsche aanbod voor onaan
nemelijk verklaard. De algemeene grief
tegen het Duitsche voorstel is, dat het
Zich op het verdrag van Versailles be
roept of het verscheurt, al naar het in
dijn kraam te pas komt.
Toch is er nog een vleugje hoop ge
wekt door het geen de Engelsehe minister
van bujtenlandsche zaken heeft gezegd
naar aanleiding der Duitsche nota.
„Wat mij' betreft, is iedere stap welkomy
ai is hii nog zoo gering en bijna ou-
tmerkbaar, als liij maar lijkt op vooruit
gang. Ik denk er niet aan den toestand'
als hopeloos te bes bouwen. De Engel
sehe regeering is in geregelde, gedachten-
wisseling met Frankrijk.'Of het aanhol
van Duitschland goed 'of slecht is, is een
kwestie, die ons aden aangaat en wij
Kulllen dezen moeilijken toestand alleen
te boven komen door eensgezind, optre
den. Als de Duitschers vernemen, dat
de raadgevingen, de beslissing en het op-
tireden van allle groote mogendheden eens
luidend en eensgezind zijn, zuilen de kan
sen op succes belangrijk stijgen. Die hoop
is [verder versterkt door de revolutie welke
24) -o—
Op het oogenblik, waarop dé rechters'
zich gingen verwijderen om te beraad
slagen, wnde de president nog eenmaal
beproeven om, in 't geheim, dat deze 'zaak
bedekte, door te dringen. De jeugd name
lijk van den be&chnldigde boezemde hem'
belang in en hij scheen geneigd; om aan
de onschuld van den beklaagde geloof
te hechten.
Bedenk nu het nog tijd is, aaide hij,
wal gij gaat doen. Zijt gij) waar%. niet
Schuldig, zooals gij' hardnekkig volhoudt,
kent gij de moordenaars, in, wier gezel
schap gij zegt drie dagen vertoefd' te heb
ben, noem ze dan. De redenen, die gij aan
geeft om ben aan de mienschelijke gerech
tigheid te ontrekken, kunnen u niet zóó
verbinden, dat gij, uw leven voor hen
taoet opofferen.
Fabianus. stond daar een oogenblik met
het hoofd op, de borst gebogen, maar
dan richtte hij zich op en sprak: „Toen
ik molij verbonden heb om nooit iets te zeg
gen, wat de schuldigen nadeelig kon zijn,
héb ik het zonder eenige beperking ge
daan. Ik heb gezworen bij den naam
het hoofdbestuur van de Engelsehe Vol-
kenbondvercenigjng Vrijdag j.l. heeft aan
genomen
„Met het oog op het aanbod, door
Duitschland aan de goalllieerde en ge
associeerde regeeringen gedaan, acht de
Volkenbondsveieeniging dén tüd gekomen,
dat de Rritsche regeering zal voorstellen
om de nauwverbonden kwesties der scha
deloosstelling, intergeallieerde schulden,
veiligheid der grenzen en beperking der
bewapeningen te verwijzen naar den Raad
van den Volkenbond, en dat Duitschland
terstond zal wjorden uitgenoodigd iid van
den Volkenhondsraad te worden
Maar als Poincaré nu zegt? ik! doe liet
niet? Met onwillige honden is het slecht
hazen vangen
f-RAWKRUK
Brieven uit Frankrijk.
(Van onzen bijzonderen correspondent!).
XXIII
De voddenrapers van Pprjjs.
De voddenrapers Van Parijsonwil
lekeurig wekt die naam herinneringen op
aan dal. oude melodrama, met als midldlel-
punt en hoofdpersoon, Jean Valjeap
aan de opera „Louise", waarin al die
straatfiguren uit het half-nachtelijk Parijs
voor ons opdoemen, ieder zijn eigen geluid,
zijn „cri de Paris" laia.t hoo-ren. De vodden
rapers van Parijs, leven zij nog altijd
voort, vraagt menigeen zich wellicht iaf,
meenende te doen te hebben met een in
stelling uit het grijs verleden. Heeft niet
de moderne stadsinrichting dit beldirijf van
nijvere nachtvogels onmogelijk gemankt'.?,
Neen, de voddenrapers van Parijs leven
nog, zij hebben zelfs in de allerlaatste
dagen teekenen van leven gegeven, die
duiden op goede organisatie en onver
flauwde energie. Wie zou het gedaent
hebben, dat ook tot deze zwervers de
noodkreet was doorgedrongen van in geld
gebrek verkeerende, wetenschappelijke in
stellingen. Wie zou vermoed hebben, dat
deze voddenrapers tot de eersten wildlen
behooren, hun geldelijken steun aan die
Fransche laboratoria te verleenen. En toch
is het waar, zij zullen den 5 Mei op dé
bekende markt van St. Ouen, een kermis
inrichten, waarvan de opbrengst ten goedé
zal komen ,aan die noodlijdende inrich
tingen der wetenschap. Zeker, die 'baten
zullen niet overweldigend zijn, en de ge
dachte is niet zonder ironie, dat uit de om
gekeerde vuilnisbakken dé fondsen worden
gevonden om de wetenschap te dienen
maaris het niet treffend deze werke
lijk slecht bedeelden onzer samenleving
hun zwakke krachten te zien vereenigen
om hun penningske te offeren.
Het is gemakkelijk genoeg, gelijk' som
migen deen, hun initiatief in het belache
lijke te trekken, veeleer echter verdie
nen zij onze belangstelling en waa.rdeé-
ring. Het zou niet de eerste maal zijn,
dat het goe'de voorbeeld is uitgegaan van
de eenvoudigen en uit de samenwerking
van vele kleintjes, het groote is tot stand
gekomen. „Wie geeft wat hij heeft, is
waard dat hij leeft". Het is daarom dan
ook dat de voddenrapers vian Parijs meer
dan ooit recht hebben op een voortbestaan
en ik n enkele bijzonderheden over dit
gilde ga vertellen.
De voddenrapers van Parijs, wier aantal
op eenige duizenden dient geschat en zoo
wel mannelijke als vrouwelijke elementen
omvatten, dienen in twee soorten onder
scheiden. Zij die een vasten rondgang
hebben, een eigen clientèle bezitten, al
leen in een bepaald stadskwartier hun
werkzaamheden uitoefenen en zij die op
avontuur uitgaan, dwalen door de groote
stad nu eens hier, dan eens daar, overal
hun geluk, in dit geval d'e vodden, zoe-
mijner moeder en met de handl op het
kruis, d.w.z. hij alles wat mij heilig was
in den hemel en op aarde. Mijne belofte
'feai ik houden, wat er ook moge gebeuren.
De oordeel en Gods Vrees ik meer! öan
die der menschen."
Bij' meerderheid van stemmen werd Fa
bianus Schuldig Verklaard en ter dood. ver
oordeeld. Toen hii zjjn vonnis' hooide
uitsipreken, vouwde hij' zijne handen, en
zijne oogen ten hemel heffende, sprak, hij
slechts deze woorden: „Dat uw; wil ge
schiede, o mijn God!"
Maria wilde eerst haren man en haren
broeder naar Blois vergezellen onii des te
eerder den uitslag van het; proces te
weten, maar de twee mannen hadden zich
er tegen verzet en daar zij vreesde hare
ontroering niet genoegzaam; te runnen
bedwingen en daardoor de algemeene aan
dacht op zich te trekken, harij zie, er in
berust otn de terugkomst der, beide vis-
sohtn's af 'te wachten. Maar wat een vree-
sdijk wachten! Mijn God, welke angsten!
Zij was inwendig goed overtuigd, dat,
welke wending de .zaken ook namen,
haar een vrees elijike slag zou treffen. Of
wel Fabianus zou, als bijt veroordeeld/
.werd, de schuldigen bekend maken, of
kend, waar het is te vinden. Zij zijn de
ongeorganiseerden, werken zonder metbo
de of voorschrift, s teken overal en nergens
goed hun neus in, brengen de klad in het
vak, zooals mjj oen georganiseerde Vodden
raper wist te vertéllen. Zij maken meer en
vluchtiger rondgangen idan de werkelijke
vakmannen, beginnen reeds om 10 of 11
uur des avonds hun onderzoekingstoch
ten. Zij halen, om een valsch beeld te
gebruiken, de room van de melk. Zij
staan dan ook huiten 'de organisatie, die
het plan heeft opgevat, de wetenschap een
handje te helpen. De georganiseerde vod
denrapers beginnen hun arbeid eerst tegen
3 of 4 uur in den morgen. Hun vereeni-
ging heeft Parijs ingedeeld; in een zeker
aantal plaatsen van 50, 60, 100 of meer
vullisbakken, al naarmate de praktijk' kle
meer of mindere belangrijken inhoud van
die bakken, in bepaaldle buurten heeft
aangetoond.
Iedere plaats wordt betaald; de vod
denrapers koopen het recht te mogen gras
duinen in al datgenen, waarvoor, behal
ve hij, alle menschen den neus ophalen.
Heel winstgevend is het bedrijf niet meer,
minder dan het ooit is geweest. De politie
schat de verdiensten Van een gerouti
neerd voddenraper, die gelukkig is, op
ongeveer 10 francs per dag en dat voor
een arbeid, vuil ondier de vuilen en boven
dien nog vakkennis vereischend'.
Want van alles moet hij Verstand hebben
en de deugd van gedulldl moet hem zekér
éigen zijn. Sommigen verkoopén hun nach
telijke vondst in haar geheel. Het z'ijn
veelal de nieuwelingen en ongeoefenden
in het vak, die zulkls doen. Hij die zijn
vak verstaal, kan beter voor ieder artikel
een afzonderlijk wegje zoekén. Hij maiékt
onderscheid tusscben vodden van grof
«n fijn linnen, tu^schen wit en gekleurd
katoen. Hij weet aanstonds 'de beenderen
te sorteeren, die nog een bijzondere waar
de hebben of alleen nog voor beenzwart
kunnen worden gebruikt.
Wit, grijs, bedrukt of onbedrukt pa
pier, het is voor hem van de hoogste bfe-
teekenis de bestemming en daarmee in
verband de handelswaarde te kennen. Hij
weet nu eenmaal, dat ould schoenleer min
der handelswaarde bezit dan die zolen en
hakken. Wiaarom'? 't Is alleen maar een
weet, anders niet. De wla/ardé bépaling
trouwens der artikelen is het juist, waar
het voor de voddenrapers op aankomt.
Hij moet de gangbare prijzen op zijn
duimpje kennen, want al is |all<e wlaax naar
z'n geld, het geld door den eenen opkoo-
per gegeven of door dén anderen, is zeer
uiteenloopend.
Soms heb je een buitenkansje, zeide
mij de reéds genoemde voddenraper d'ien
ik 's morgens om 7 uur, gewapend met
zijn mand en haakstok in de buurt van
de „nötre Dame" aantrof. Zoo is het mij
eenmaal gebeurd een pa/arlen collier in
een vullisbak te hebben gevondpn. Natuur
lijk dacht ik', dat is zeker natmaak', zonder
waarde, maar verheeld u, ze wlaren wel
degelijk echt. Een paar dagen latex stond
er een heel stuk over in de kranten,
van een bekende actrice, die ze verloren
had in een taxiDie taxi wias eenvou
dig weg de vullisbak voor haar 'deur.
Mijn belooning voor het terugbrengen
Honderd francs en vrijplaatsjes voor mij
en mijn geheele familie in het theater
waar zij speelde. Een piarel van het col
lier was het tiendubbele wlaiard.
Het is anders ook voor ons bak een
slechte tijd, ging hij voort, niet ophou
dend' te roeren in een vullisbak, die wei
nig beloften inhield. De menschen zijn door
den oorlog en de duurte zuiniger giewor-
gen, gooien werkelijk geen oude .schoenen
meer weg voor ze nieuwte b®bben gevon
den, en 'die laten vaak lang op 'Zich'
wachten.
Bovendien, van alles kunnen d'e men
schen tegenwoordig gjekruiken om1 te knut
selen en wat in onze handen terecht komt,
wel hij zou heldhaftig den dood onder
staan en dan hadden zij: ook nog die
misdaad op hun geweten.
Gedurende dien langen en noodlottigen
dag kon ziji niet rustig in haar buis blij
ven. Zij dwaalde over den weg met haar
kind op den arm en luisterde, naar het
minste gedruisch. Zii vermoeide hare
oogen, starende in d'e verte, of zij Pieter
nog niet zag aankomen. Nu en dan
speelde haar de gedachte in' het hoofd,
dat men hem wellicht herkend, heeft,
dat hii aangehouden is, misschien Zelfs
reeds in de gevangenis Zucht, terwijl' zij
hier op hem wacht. Plotseling ijlt zij
voort over den weg naar Rloisj om zich
bij! hem te voegen en ten minste in zijn
lot te deelen; doch eenj oogenblik later
vlucht zij in tegenovergestelde richting,
alsl om het oogenblik te vertragen, waarop
haar de noodlottige tijding zou- gebracht
worden. Het was, alsof zit krankzinnig
was. Eensklaps bevond 'zij zich tegent
over' een van die kleine kapellen, die
«uen dikwijls langs den weg aantreft, en
waar Üe Moeder des Verlossers met haren
Goddelifken Zoon op 'de armen, de reizi
gers schijnt te roepen oml eenige oogen-
blikken bij hare beeltenis hunne smarten
en vermoeienissen te vergeten. Maria ver
borg zich in die schuilplaats als in een
is meestal het bekijken, laa.t staan het
meenemen, niet waard.
En toch besloot hij phjlosophisch, houd
ik van mijn Vlak) dja/t ik al meer d'ajn
30 jaar uitoefen. Er zit poezie in, mijn
heer, meer dan u dénkt. Soms geeft een
enkel voorwerp, schijnbaar onbenullig, je
zulk een interessantetn kijk op het leven
en' in het huis, waar voor je de vullisbak
met de noodige ernst onderzoekt. Een
enkele snipper papier bevat dikwijls een
grooter roman, dan de dikke deelen op die
boekenstalletjes aan de oevers dér Seine.
Inderdaad, mijn voddienraper bleek niet
alleen een berustend philosoof te zijn,
maar ook een dichterlijk laangelegd'
moDSoh, die wist te 8roomen op zijn zwerf
tochten door het half ontwakende Parijs.
En des te beter begreep ik, na het gesprek'
met dezen rasechten vertegenwoordiger
der Parijsche voddenrapers, dat zijn gilde
onder 'de kleine luiden tot de eersten
wilde behooren om dé in nood verkeérende
wetenschap te helpen.
Het devies hunner vereeniging dat lo
gisch gesproken, zou moeten zijn„zoekt
en gij zult vinden", is „allein voor eeh
ieder, een iéder voor allen". Zij zullen
het door hun opofferende daad opnieuw
eer aan doen.
Neenevenals de b'eroemide Henri
de Lagardère, is ook Jean Valjean niet
doodde voddenraper van Parijs is
nog geen legendehij leeft.
Mr. P. v. S.
Parijs, 2 Mei 1923.
Den 25sten dezer, den eersten dag) van
Pasteur's eeuwfeest, zal de postzegel met
de beeldenaar van Pasteur in omloop) ge
bracht worden.
Een Katholieke Mei-dag.
Heden, den eersten Mei, zoo séh-reef
men uit Berlijn aan „De Tijd", is de dag
aangebroken, dat Berlijn, de zletel vanl de
delegatuur van bet prinsbisdom Bres'lau,
een eigen wijbisschop zal krijgén. Da
proosi van St. Hedwig, de wijd' en z'ijÖ
populaire priester Prelaat dr. Déimler,
protonotarius-apostolicus, is de uitverko
rene. Heel katholiek Berlijn viert feest.
Het is hier samengestroomd in en om: de
kérk.
Dit zag Berlijn nog niet. Over de straat
om do kerk Ween, trekt een schitterende
stoet. Eindoloos gaan de prachtige ba
nieren dér vereenigingen voorbij, de vanen)
der studentenveróenigingen, eindoloos,
meer dan driehonderd. Bij elke vaan een'
deputatie. Dan volgt de geestelijkh'eid van
Berlijn in koorhemd en hbnnet. Honderd
vijf' en' zeventig priesteré. Ook habijten
van verschillende orden ziet men. Ridders
van Maltha en Johannes in hun prachtige
gewaden, geheim-k'amleirheeiren van' den
Paus met kép en degen gaan voorbij. Dan
leden van hét kapittel van Bbeslau. Ein
delijk tusschen de medé-consacreerende bis
schoppen (de wij-bisschop van Paderborn
Mgr. dr. Haeling van L'anzenauer en! dié
andere wijbisschop van Bjreslau Mgr. dr.
Wojejcik') de forsch'e gestalte van dien
nieuw te wijden bisschop. Dan volgt'
vergezeld van zijn oerémoniarii, zegenend
de opperherder van het prins-bisdom, Z.
Em. Kardinaal dr. Bertram1. De kerkmte|es-l
ters van St. Hedwig dragen een kostbaren)
troonhemel boven zijn hoofd. Het groot
ste deel der mtanigte knielt.
De kérk ziet er van binnen prachtig
uit. Schatten van bloemen overal. Rood®
kleeden hangen' aan ds wanden. Al die
Wonderde vanen vormen in Wet ronde kerk
gebouw een prachtige kjrans. Tojem de kerk
vorsten binnentraden zongen da dames1 em
heeren van het St. Hedwigkoof met groote
orksetbegeleiding hét „Eece sacepdos1".
Heel de mis werd ttrouwiene m'eti 'de bes
geleiding van het phüharmonisch otkést
gezongen. En: op hét eindö (Jer| plechtig-:
heid bij den uittocht van deb nie/uwetal
haven van zaligheid. Zii wierp zich o>'
de knieën en sprak hef eenigei gebed,
'dat !zij op dat oogenblik vinden kon: „Hei
lige Moeder van Gol, héb medelijden met
ons!"
Zij' hief haar kind omhoog naar dat hei
lige beeld; de kleine lachte hij het aan
schouwen van de Koningin des hemels
met haren Godielijken Zoon. Zoete troost
woorden, ongetwijfeld door de engelen
gefluisterd, 'drongen tot in hef hart der
arm!e moeder door
„Gjj moet nog lijden, maar heb geduld
en we1 dra zullen uwe smarten een einde
nemen. Schijnt God zijn toorn over u los
te laten, wanhoop niét, da dag der barrat
hartigheid is niet verre meer."
De arme vrouw staat met een geruster
hart opt Honger en koudè doen haar kind
schreien en die kreten brengen, de) moe
der (weer tot bezinning. Zij keert naar hare
woning weder, legt haar ingeslapen zoon
in zijne wieg en tracht hare) huishouder
'lijke bezigheden te verrichten. Zij weet,
dat Pieter niet voor den avond! terug kan
zijn en zij .wil zich, tot dien lijd eens
taak opleggen, die wel haan lichaam z'a]
vermoeien, maar pok de sombere gedach
ten verre houden.
Terwijl zij de gehoorzaal verlieten, swrak
Pieter tot ïzüjn schoonbroeder: „Wie zijn
•bisschop, weerséh'alden' luide en jubelend!
de bazuinen.
Eerbiedig volgde de menigte dé zin-'
rijke plechtigheden.
Uit den benoemingsbriet: van den Hv
Stoel blijkt, dat de 'nieuwe bissbhép den
titel zal voeren van bisschop van' Sara,
en zijn woonplaats zal hebben te Berlijn,
ofschoon hij wij-bfeschöp van Bireslau is.
Prachtig was het moment toen da
nieuwe kerkvorst zegenend door het ges
bouw schreed, vergezeld van 4e wijbis1-*
schoppen en liet moment van d«n eersten'
plech'tigen hisschoppelijkèn zegen.
De uittocht der bisschoppen en van den)
kardinaal geschiedde weep op dezelfde
plechtige wijze te midden van nog groo*
tere mens:WendromiDCC. dan voor de pleoh1j
tigheid. Voor vensters en van daken vei-*
drong men zich. Hoopen roode demon
stranten waren aangelokt door hét schitte
rende schouwspel. Tie orde werd niet' een'
oogenblik' verstoord. Ook de niet-katholie-
k'en keken vol hélaugstelling.
Twee roode demonstranten naast mïj
vertelden elkaar, dat dé „opperste pries
ter" op een gttooten stoel werd gedraJ
gen. Zij waren niet weinig velrsVonderd,
toen de kardinaal voorbijsohteed. In ons
vervalscht BeTlijns'ch! zeide de eene, vol
resignatie: „Er looft" (hij looipt. Red.).
Bij den optocht der geestelijkheid en hïs-*
schoppen naar de parstorfo vormden th'anS
de banieren en vaandels twee langé rijen,
wat alles nog sohilderachtigep maakte.
's Avonds in de reusachtige „Mairmor-1
saai" van de Zoo. Wederom duizenden; en!
duizenden. Heel katholiek Berlijn. Ook
hét leidende in regeering en' parlement.
Onder daverend applaus treedt de ka-rdb
naai binnen, vergezeld van dein nieuwen!
bisschop en de wijbisschop van PaderJ
hom. Het werkélijk verrukklelijké St. HedJ
wigk'oor zingt een Welkomstoantate. D®a|
volgden reden van geiestelijkén en leeken'
Uit al die redevoeringen blijkt, koel Bter-i
lijn trotschj is op zijli nieuwen! bisschop,
blijkt, hoe ontzaglijk populair de nieuwe
bisschop is. Het applaus was onbedaarlijk!
toen da pas gewijde Zelf 'hét woord voerde
met k'ostelijken humor, die hem! zool eigen
is. Het 'féést werd bésloten met de m'achl-i
Hg door de reuzenzaal schallend® hymne":'
„Grosser Gott. wir loben Dick und' wïr
preisen Deine Starké".
Buiten werden de kardinaal em dé wij'^
bïsséhoppen, bij het bestijgen der auto's
luide toegejuicht.
Het was een «eirste Meifeest van aller-
gélukkigsten aard. Ben echt katholiek!
feest. I
Groot® brand.
FRANKFORT a.d. M., 5 Mei. Naar
'de „Frankfurter Zeitung" meldt, ontstond'
in den afgeloopen nacht in de goederen-*
loodsen van hét staHon OoblenzLützel,
die door de Franschén zijn bezet, een
groote bjrand, die snel om zich' h'eén greep;
en gevoéd werd door sterk btandbare stoif-
ïen, als benzol, olie en carbid, wélke er
in gToote hoeveelheden waren opgeslagen'.
De brandweer kon de loodsen niet red-*
den. De brand hééft ook «enige goederen
wagens vernield.
De schade loopt in de milliarden. Twéé
personen werden gewond.
DE BEZETTING IN HET
ROERGEBIED.
Het ntwoord aan Duitschland'.
BERLIJN, 5 Mei. Naar de „Yoss. Zei
tung" uit Parijs verneemt, wenschte de
Belgische regeering de antwoord-nota Zoo
geredigeerd te zien, dat er wel de duille-
lijke afwijzing van de voorstellen van
Guno uit sprak, doch 'dat tevens de hoop
van Duitschland op een mogelijke spoedige
bijlegging van het conflict niet geheel de
kop werd ingedrukt.
De commissie voor buitenlamdsehe Zaken
uit den rijksdag is tegen Woensdag1 bijeen-
twee ellendelingen."
Hierony.mus' antwoordde: „Ik wenschte,
dat wij drie dagen verder waren."
Bij het uitgaan der poort van Bloiï
hoorden zij de schelle stem' van bams
Fruton, die zeide:
Heb ik u niet gezegd, dat hij zeker
zou veroordeeld worden?
iWare ik een van de rechters geweest,
ik kou hem niet veroordeeld hebben, nprab
zjjn gezel.
En toch .Was het bewijs voor fle
misdaad helder als de dag,
Ja, als de dag van vandaag, baas
Fruton.
Maar wie zou het nu gedaan hebben
Ik weet er niets van, maar zoo waar
als ik Thomas heet, die jonge Fabianus
schijnt mij, ondanks zijn mager en bleek
gelaat, een eerlijk man. Ik' heb! hem goed
gadegeslagen en ik beweer, dat hij geen
misdaad op het geweten heeft. Voor het
overige geloof ik, dat de president er
juist over oordeelt als ik*
Maar nog eens, wie, zon het dan ge
daan hebben?
'Onthoud goed, wat ik! u) ze? baaa
Fruton, die jonge man is nog niet dood
en er kan veel gebeuren inl drie dagen.
(Wordt vervolgd),