DAGBLAD VOOR ZEELAND
bij Ma» f oen bij f IRfl bij verlies van f 7C Bij terlies tan f Cfl bij veriiesvan f OC bij verlies tan
£0U overlijden I SOU een hand of voet I '3 mm I DU een duim l 03
ONTMASKERD.
Verkiezingshoekje
Donderdag 15 Maart ;923
Negentiende Jaargang
ongeschiktheid
overlijden.
een oog
een wijsvinger
Buitsniandsch Overzicht
BUITENLAND.
Frankrijk en Duitsehland
Stemt dus Roomsch!
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
mm m m^m. Ahnnnamorrtsiirffe f O.EO n«p riri» mnanden. f 0.20 oer w««St
Hoofdredacteur: J. W. VIE N I N QS.
•Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOE9
Interc Telefoon: Redactie No. 971 Administratie No. 207
Bijkantoor: MIDDELBURG.Markt 1 en 2. Telefoon No. 474
AbonntmentsprQs f 2,60 per drie maanden, f 0,20 per weekt
«oor Post-abonnés f 2,90 per 3 maanden.
Advirtentign van 1 tot 6 regels f 1,50, elke regel meer f 0,251
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
onze Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze .-eenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd.H te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen*
Hoe men ook denke over de bezetting
Van d» Roerstreek, feit is, dat da be vol-
'ting dier streek ontzaggelijke onberingen
m vernederingen lijdt.
Het is dan ook begrijpelijk dat de bis
schoppen, welker dtoeeezen gelegen zijn
in bet bezette land, hunne aagten vww
dte ontbering en ellende niet kunnen
«fluiten noch doof blijven voor de recht
matige jammerklachten, die allerwegen
door hunne onderhoorigen geuit worden.
De aartsbisschop van Keulen en de
bisschoppen van Munster en Paderborn
Rbben dan ook gemeend hunne stem te
moeten verheffen om aan de Wereld den
groote® nood Van hun volk meer
dan zeven millioen zielen omvattend te
jneld en en open en luide getuigenis af to
leggen van de Waarheid dat het bitter
harde lot, dat de bewoners van het ba-
aette gebied te lijden hebben op verra
na niet in evenredigjhteid staat tot de
tekortkomingen der Duitsche regeering
ten opzichte harer financieele verplich-
.lingien aan de Geallieerden.
Aan dit treffend beroep der gignoemde
Duitsche bisschoppen op het oordeel dieir
Wereld ontleenen wij het volgende:
Dagelijks, van den vroegen morgien toti
den laten avond, moet sindsdien een aan
zienlijk deel van onze opper herderlijke
2org Worden besteed aan het bestrijden
fran die om zich heen grijpende, honger
en ziekten, die ons overal, waar Wij
komen, tegiengrijnzenin weeshuizen, in
ziekenhuizen, in scholen en huisgezinnen,
in kindergiesticihten en instellingen v-oor
ouden van dagen. Aan de steeds talrijker
en dringender Wordende kreten om hulp
in den uitersten nood het oor te teene® en
door de milde giaven van het Katholieke
Duitsehland van dood en ondergang te
redden wat nog te redden valt, ziedaar
•hetgeen in jaren van zoogenaamde® vrede
na den oorlog een zeer wlezenlijk deel
uitmaakt van onzen herderlijken arbeid.
Over den grooteo algemeenen noodtoe
stand der Kerk, in het bijzonder over die
armoede in zoovele kloosters en bij zoo-
Nrele geestelijken, willen wij hier niet
•oens spreken. Wij hebben bij dit alles on
ophoudelijk ons best moeten doen, om
bij ons volk, dat naar waren vrede snakt
en slechts door een waren vrede weer tot
een draaglijk bestaan kan geraken, on
danks den druk van den schijnvrede van
Versailles, den gjiest van liefde en ver
zoening levendig te houden ien aan te
tweeken.
Voor God en ons geweten meenten wij
ook te moeten verklaren, dat ons volk
overeenkomstig den wil zijner regeering,
ernstig en eerlijk aan den arbeid is ge
gaan, om aan de door overwinnaars ge-
stelde eischen te voldoen in zooverre
dit men s eh elij ke rwij ze mogelijk wias.
Wanneer deze vervullingetaak van ons
tvolk door bet opbrengen van waarijegoe-
deren, die thans reeds de 100 milliard
goudmark bereikt hebben, onbetwistbaar
vaststaat, dan vragen wij met recht: wan
neer, zoolang de wereld bestaat, heeft ooit
een volk, om door zijn oorlogsvijanden
eindelijk met rust te worden' gelaten en
leven van waren vrede te herkrijgen,
iets grooters en geweldigere wete® te
Verrichten? Wij kunnen, boe wij ook over
den feitelijken kant der tegenwoordige
omstandigheden nadenken, aan de macht
hebbers in Frankrijk en België niet toe
geven, dat bij zooveel klaarblijkelijk goe
den wil van Duitsche zijde tot nako-.
mmg der verplichtingen eenige in verve-
lijking met het geheel onbeduidende arii-
terstalligheden m de maandelijksohie le
veranties hun het recht geven over te
gaan tot die vreeselijke maatregelen,
waaronder wij met onze onderboori»ie iu-
loovigien thans als de meest rechtstreeks
betrokkenen te lijden hebben. Wij kun
nen niet erkennen, dat de vijandelijke be-
Füf Ult LETON
311 -o—
Dit overreedde haar, en. hernam
was slechts ten deele schuldig1,
die stervende; hij had het verraad toegela
ten. Een zijner officieren had hij in be
schonken toestand gevonden, juist toen
Jde overgave van Sebastopol beslist was.
tiet gorwonderde hem zeer, aangezien
die jonge man anders nooit dronk e» hij
bracht hom in 'n verlaten huis, er vlak bij
onder dak; waarop de officier te midden
den van allerlei wartaal, zich heltfe be
gon te beschuldigen mede te nebben ge
werkt aan het verraad, door de voorstel,
len van Rusland's vijanden over te bren
gen. Hij had er zelf niets bij te winnen
gehad dan wat geld maar de hoofdschol,
dige was Stanislas WinKoff geweest. W;n
koff, die voor hooge sommen tus-chen het
vijandelijke leger en de bezetting der
stad op en neer sioop, Wïnboff, de ziel
v<m alles; maar wien de opperbevelheb
ber nooit zijn eer en leven 20U hebben
toevertrouwd. Een meer aanzienlijk man
®°est hem overreden. Daartoe was de offi-
,<a® nocdigi Toen de sergeant sprakeloos
ztettingsautwriteiten het reciht hebben, de
bewoners onzer bisdommen in vredestijd
tegen bun rechtmatige burgerlijke over
heid op te zetten tot ongehoorzaamheid
en ontrouw*, tot eedbreuk' eu landverraad,
eerbiedwaardige mannen, van wie wij er
Velen kennen en hoogschatte®, te behan
delen als gewon© misdadigers en hen te
vercordeelen tot verbanning, tot den ker
ker en tot de boeien. Verontwaardiging
Wekken te midden in vredestijd de buiten
sporige geldboeten en vrijheidsberoovin-
gen, die worden toegepast tegenover uitin
gen van getrouwheid en nationale® plicht,
barbaarsch is het boeien met ketens, het
toedienen van voetstoote® «n zweepsla
gen en 'het toepassen van andere mishan
delingen, Waarvan onsohuldigen en weer-
loozen het slachtoffer worden. Met ont
zetting zijn Wij er door geslagen, dat men
zelfe de volstrekt buiten elke actie staan
de familieleden van die plichtgetrouwe
mannen: vrouwen en kinderen, zuige
lingen en hoogbejaarden, midden in deQ
winter brutaal van huis en hof verjaagt
-- iets, dat niet bij uitzondering, doch
veelvuldig voorgekomen is.
Wij, Bisschoppen, verklaren met smart
en bekommernis, dat zoodanige, in naam
eener vredesactie genoimen maatregelen
een nieuwe, diepe klove tussdhen de vol
ken veroorzaken en onze geteisterde land-
genooten tot het uiterste prikkelen, ja
zelfs uitdagen tot daden van vertwijfe
ling. Ondanks diezen toestand zullen Wij
Voortgaan, in het bewustzijn der ous
door Christus opgelegde bisschoppelijke
vpedieszending onzen plicht te doen. Wij
zullen ook niet ophouden de onder da
oorlogsmaatregelen onschuldig lijdende
bevolking te vermanen en door onzle gees
telijkheid steeds weer laten vermanen ora
tegenover alle onrechtvaardigheden en
gruwzaamheden rust en bezonnenheid te
bewaren en nimmer kWaad met kwaad
te vergelden. Maar van den anderen kant
zal ook niemand van ons kunnen verwach
ten, dat wij bij de kWelling|en van het
lijden, waaraan onze landgenooben en dio-
aesamen blootgesteld zijn, eenvoudig zWij-
giem en door zulk een zwijgen tiegeüljkertijjd
ons medeplichtig maken aan de in hun
draagjwijdbe nauwelijks te berekenen ge
volgen, welke wij vreezen. en die midden"
in vredestijd en niettegenstaande eeB ern
stig afraden van de zijde der Engelschlen
door de Fransch-Belgische machthebbers
in het leven worden geroepen. Meer dan
iets anders moet de gruwelijke toestand
in het Bijn- en Ruhrgebied alle mfensehen
met doorzicht en liefde voor den vrede
doen begrijpen, hoe dringend de behalVa
door Frankrijk en België reeds lang er
kende noodzakelijkheid is eener herzie
ning van bet zoogenaamde vredesverdrag
van Versailles, indien men niet tan slot
te den oorlogstoestand tot den normalen
toestand op aarde wil gemaakt zien."
Tot zoover de Duitsche bisschoppen.
Zou men, dit alles lezende kunnen ge-
looven, dat er onder de Duitsdhers nog
menschen zijn, die al die ellende nog zou
den willen vermeerderen met een burger
oorlog En toch is dit zoo. De DuitsCh-
nationalen, d. w. z. de mannén vau het
Deutschland, Deutschland üher Alles"
de vergoders van ,,Das Militair" de lief
hebbers van „Ein frische, fröhliche
Krieg" blijven wroeten en stoken met
het doel desnoods door een burgieroorlog
d,e thans gevestigde staatsorde in Duitsch-
land omver te werpen.
Die lui van het type Hitler in Beieren
en het type Hergt in Pruisen zijn eien
nog grooter gevaar voor Duitsehland dan
de Fransehe bezetting. En de hoeren ste
ken hunne bedoeling niet ondier stoe
len of banken. Nog maar pas geleden)
heeft de strijdlustige Duitsch-nationa'le
majoor-buiten-dienst Henning, in een re
devoering gezegd: „Wij willen een Her-
mannslag". Met andere woorden, wij wil
len onder de aanhangers der Duitsche Be-
van ontroering, hem het antwoord schul
dig bleef, wilde de Leschomkene hem
volstrekt overtuigen.
Hij stamelde: Zie zelf de papieren en
neem ze weg; ze dooden mij van schaam
te: Ik moet drinken, aldoor maar drin
ken, zoolang ik ze bij mij voel- Breng*
Ize aan Stanislas Winkoff, soldaat bij
het regiment uit Kieffl Ee man nam de
bewijsstukken aan, snelde weg en wilde
tot de vergaderde opperofficieren door
dringen, maar bij werd njet toegelaten en
reeds verspreidde zich het gerucht, vau
txei bleelpjt der overgave. Na te vergeefs
overal te zijn geweest, want allen hadden
het hoofd verloren, begreep hij eindeljjH
niets anders meer te kunnen doen dan .de
schande van twee landgenooten te ver
bergen. Het was te laat hun werk nog! te
verijdelen. Hij begroef dus de papieren in
een blikken doios op een hem alleen
bekende plek, vastbesloten later als aan
klager tegen de beide schuldigen oip te
treden. Met al de overigen gevangen ge
nomen, droeg hij zijn geheim zwijgend
hij zich om. Hij trachtte te ontsnappen
en werd daarbij" levensgevaarlijk gewond.
Lang, zeer lang vertoeide hij in een der
Turksche hospitalen. Toen hij eindelijk
hersteld naar Frankrijk wederkeerde zocht
publiek' een evengroob bloedbad aanrich
ten als Weleer Hermann (Arminiusi) in hied
jaar 9 teweeg bracht onder de legioenen
van Varus.
De oud-rijklskamsétier Scheideimlaina
meent d<am ook zijn landgenooten volgen-
der wijze te moeten Waarschuwen
..Met de brutaliteit der Franschten te
genover de Duitsche republiek neemt de
driestheid der Duitsche monarchisten te-
gien de republikeinen tote. Laat niemand
zich dienaangaande op een dwaalspoor la
ten brengen; de gebeurtenissen in Mün-
chn-e zijn toch Waarlijk duidelijk genoeg!
De Duitsche republikeinen bevinden zich
lusschem twee vuren. Er is reeds veel
verzuimd. Laten wij er voor zorgen dat
niet alles verloren gaat. Een ernstige
aanval tegen de republiek zou de inlei
ding zijl van een bloedigen burgeroorlog.
Waarin de eenheid van het rijk, die zelfs
in 1918 kon worden 'behouden, onvoor
waardelijk verloren zou gaan. Daar het
belangrijker en gemakkelijker is, ziekten
te voorkomen dan ze te genezen, is Ket
ook noodzakelijk, nieuwe schokkën ten
gevolge van strijd om' den staatsvorm van
ons land te verijdelen. De talrijke orga
nisaties der anti-republikeinen h'ebben.
hoezeer dit ook be-stredlen moge Worden,
een centraal upnt. Dat zij in aanraking
Zijn geweest met actieve rijk'sWeeroffi-
eieren is maar al te zeer bekend.
„Hie staat hiertegenover de republi-
Keiwsch gezinde m'assa? Ongetwijfeld tel
len de vakorganisaties millioenen leden;
evenzoo de soc. dem. organisaties, maar
buiten deZe zijn er gelukkig toch ook
burgerlijke republikeinen, die tot het Cen
trum en de democratische partij behoren
en ook' nog wel in andere partijen ver
tegenwoordigd Zijn. Zooals tegenover den
aanval der Franschen op het land het
geheele Duitsche volk' aaneengesloten
staat, zóó moeten ook tegenover de
reactionnaire vijanden der Duitsche repu
bliek alle republikeinen eensgezind zijn.
Als de republikeinen 'eensgezind zijn, zal
het niet nóg eens kranen tot een strijd om
de republiek".
Poinciare's bezoek' aan Brussel behboTt
alWeer tot het veriedteme, maar de com
mentaren over dat bezoek' in de pers duren
voort. Vooral wordt ggpraat over een
zinsnede in hét officieel*! communiqué,
dat de Belgische minister Jaspar heeft
uitgebracht, waarin de geleidelijke ont-
cmtruiming! van de Roerstreek in het
vooruitzicht Wordt gesteld naarmate
Dui.tsühland zijn góeden wil toont in de
uitvoering van het verdrag. In Frankrijk
dringie® naar m'en uit Parijs a.an de
N. B. Ct. meldt de radicalen er reöds
Igeruim'en tijd op aan, om Duitschl'an'd1,
bij wij zie v an premie aan de goed gie
zinde elementen, voor ta 'houden, dat de
troepen de Boer zullen verlaten, naar
mate Berlijn zijn verplichtingen nakomt.
Wel ziet de Temps natuurlijk berecht in,
dat de beschuldigingen van imperialisme
aan Frankrijks adres daardoor niet zullen
worden ontzenuwd, maar in elk' gevlal
heeft men aldus Duitsehland's lotsbe-
paling in diens eigen hand gelegd. Van
hlooglerhand beijvert men zich de tee
kenen van toenadering in de laatste toe
spraken van Duitsche leidende politici
op te sommen.
Ook' zijn er in Frankrijk zoowel als-
diaarhuiten, die inzien dat de behaalde,
resultaten door middel van de bezetting
al heel poover zijn.
.Had die bezetting zoo schrijft Llbyd
George in de Daily Chronicle niet
plaats géhbd, dan Zou Frankrijk uit het
Ruhr-glebied de laatste zies of Zeven We
ken al bijna 3 millioen ton kolen of
cokes hebben gekregen. Het totale tekort,
vergeleken met de beloften van Spa was
slechts 8 pCt. zegge: acht procent Frank
rijk heeft nu in dit tijdvak in plaats van
3 millioen slechts 50.000 ton gekregen;
een menigte ingenieurs, spoorwegmannon
hij Stanislas Winkoff uit te vjnclen; maar
niets alwetende van hem, wist hij ook niet
w.aar hem te zoeken; hij was gelukkiger
ten opzichte van den officier, doch na zijn
woonplaats ontdekt te hebben, en daar
heen te zijn gegaan, trof hij niet den, ver-
(rador aan, maar diens jonge pooischo
vroiuw, die niets kwaads vermoedende,
hem op zoo vriendelijke wijze ontving,
dal hij den moed miste haar, de onschul
dige, het hart te breken.
Weet gij ook waarom hij zich niet
liever regelrecht tot de justitie wendde?
vroeg Maxim Schranskj.
Omdat hij vreesde zelf te zullen wor
den gestraft voor' zijn stilzwijgen, zteide hij,
toen mijn echtgenoot hem dezelfde vraag
deed. Hij wilde de verraders dwingen, hij
had de bewijsstukken weder opgegraven.
Hij bewaarde het stilzwijgen alleen ter-
wille van de jonge vrouw; maar hij
slaagde er nooit in zichzelf deze zwak
heid te veTgeven, al viel zelfs door een
aanklacht de ramp van Sebastopol niet
meer te herstellen.
Had bij die papieren bij zich, toen
Idat spoorwegongeluk plaats had?
Neen; maar hij zeide mijn echt
genoot, waar zij te vinden waren, en
smieefete hem et mede te doen wat recht
schuiten voerder-s, ambtenaren, van altén
aard en hotelkellners, gesteund door een
'gleWeldig leger van bijna 150.000 man
heeft in zes Weken diaze belachelijke pro
ductie bereikt. Natuurlijk zal die hoe-
Veelheid later Worden vargroot door ver
dere pressie en door nog mlaer spoorWeg-
mannen te zenden, maar het zal lang
duren voor Frankrijk zijn aandeel van
Spa ontvangt en dan zal men nog eeaige
maanden achterstallige leveringen moeten
aanvuHen.
Maar Princaré tó met zijn politiek in
drijfzand terecht gekOmfen. Wie nu ovter
e enigen aifstand' in drijfzand heelt geloo-
pen en bij eiken stap dieper zinkt, kan
moeilijk beslissen of bij meer kans heeft
vasten grond te bereiken door vierder te
gaan dan door terug te keeren. Biij'vlein'
staan kan men niet, Want dat beteekenj
den en vermij delijken ondergang."
DB BEZETTING IN HET
ROERGEBIED.
De exploitatie der mijnen,
DUSSELDORF, 13 Maart. Gisteren is
de ingenieurscommissie-Coste, Voor het
eerst, vergezeld van arbeiders en een ba
taljon infanterie, overgegaan tot de reeft t-
sitreeksche inbeslagtaieming van steenkool' in
de mijn Westerholt.
De Duitsdbe arbeiders zetten den (ge.
heelen ochtend! den arbeid voort, dtoch
staakten, dem arbeid in den midldag. Van-
ocihtentf hadden gij dien arbeid noig niet
hervat.
Er hadden gee® incidenten plaats.
BERLIJN, 14 Maart. De „Vossische
Ztg." verneemt uit Essen, dbt in de sfaaitls-
mijnem Westerholt en Schelven een pro
teststaking van 24 uur is uitgebroken.
De Franschetn zijn gisteren met onge
veer 100 arbeiders in de mijnen versclbe-
neini en hebben een groote hoeveelihëildl
«okes opgeladen.
De arbeiders stondeto onder b'escftfer-1
mïng van een groote militaire colonne,
ma.ar het was. niet mogelijk, de nationali
teit der arbeidersi vast te st'eUen.
MANNHEIM, 13 Maart. De Franschen
bezetten vandjaag de kolenhaven van Thys-
sen in Rheinau en de groote kolenopslag1-
plaatsen. Zij requireerdien voorts onderko
men voor hun troepen.
Oost» treedt af.,
PARIJS, 13 Maart. Cosife, d,e chef Van
de Franstlbe ingenieurszending aan d0
Roer, zaï om gezondheidsredenen wordfen
vervangem door Franzen, zijh adjudant,
die indertijd dfe exploitatie van da Saar-
mijinen geregeld en bestuurd heeft.
Een nieuwe actie tegen
Gelsemkirehen?
BERLIJN, 14 Maart. Uit Gelsenkirciben
wordt aan 't „Berlimier Tageblatt" ge-'
meld: Het Fransehe oppercommando te
Recklinghausen heeft gisteren aan het ge
meentebestuur van Gelsehkirchen een be-'
Vel gericht, waarin geëiseht wordt, dat alle
politiebeambten, d|ie zich nog te Gelsen-
kircihen.-.'^dtl^n.dea en bij' de opheffing der
politie dor. de Franschen met gefirresc
teerd, konden Worden, in dfein loop van den
nan daag de stadi moeste® verlaten.
Indien na afloop van dezen termijn nog
fioli.tiebeajn'bten in Gelsenkirchen moch
ten worden aangetroffen, zonden zij wor
den g carrés teer a en met een jaar gevan-
nisstraf gestraft worden:
Daaruit blijkt dat de Franschen waar--
schijnlijk in de eerstvolgende dagen een
nreuwe actie tegen Gelsenkirchen zullen
ondernemen.
Hel Engelscbe Lagerhuis eni de
Rcerbczc tilling.
LONDEN, 14 Maart. Op grond va®
de jongste berichten betreffende deFran-
en billijk was.
Is hij gestorven?
Ja, hi\ bezweek onder de amputatie.
Zoodat die bewijzen?
In handen kwamen van Milken Hij
bracht ze nog djenzelfden avond medé
naar huis. Wij lazen ze samen door.
Zij bevatten een vreeselijke aanklacht te
gen de beide verraders. Hoe éen van
beiden een .uur rust heeft gekend na
hun verdwijnen, is mij een raadsel. Waar
schijnlijk was de officier te beschonken,
om zich jets ,yan het gesprek, met zijn
ondergeschikte te herinneren en hebben
ei] gehoopt, dat zij in handen gevallen
waren van de Turken, die er alle belang
hij hadden ze voor goed te vernietigen,
En daarop schreef uw mlan zijh eer
ste artikel?
Ja, maar niet Zonder dat ik hem| op
mijne knieën gebeden had de zaak te laten
rusten. Instinctmatig gevoelde ik, dat hij
zich aan de grootste gevaren bloot ging
stellen. Waartoe zou een verrader niet in
staat zijn, dacht ik? En gij ziet dat mijin
angst niet overdreven was; trouwens Mir-
ko zelf ontveinsde zich dat niet; maar hüf
zeide niet voor zijn plicht terug te mogen
deinzen. Stanislas WMcoff was geen mam,
die zich met zijne wroeging in de af-
De in deze rubriek vervatte be
schouwingen, bemerkingen, inlich
tingen enz. zijn niet van de hand
der Redactie van deze courant.
De Redactie.
De laatste tWfee weken is hier ia
dit hoekje aangetoond, dat oen Rooms-lie
Roomsch moet stemmen.
En wel hierom, dat slechts een Rooiüh
sche in alle opzichten voor Tl kan opkomen.
Een niet-Roomsehe moet U op zuiver
Roomsxabe punten teleur stellen! Natuur
lijk Nogmaals, ik herbaal het, een vrij zin
nige of een socialist kan alleen voor j»
boterham! zorgen. En dat kan een Rioomi-
sche net zoo góed.
Een no an van rechts; kan voor je boter-
haml zorgen en bovendien in algemetan
christelijke zaken voor je opkomen.
En dat kan een Roomsehe net Zoo
go e d.
Maar dan zijh er ook nog punten dia
ons R -omschen in het bijzonder raken.
En daarvoor kun je een Room;-
eelie niet missen.
Een Roomsehe kan 'dus alleen de man
wijn op w ie je stemmen kunt, mits hij alfl
Roomsehe een Waschiechte is.
Nu hebben de moeste Roomschen van
Zuid-.Beveland laten hooren, wie ze wen-
ecibvvn. Do namen der candifdatem zijh in
handen der Overheid. Dus1 nu kennen w«
onzen plicht:
Stemt Roomsch 1
„Maar", zoo vraagt U „zijn er we!
eens Roomsehe zaken te behandelen in
de Provinciale Staten
Voor dezen keer noem ik er U één.
En die ééne is al voldoende, om te zor
gen, dat het aantal Kathpliek'e Staten
leden zoo groot mogelijk is1.
De Provinciate Staten kiezen de Eerstel
Kamerleden.
Dat Zijn 50 menschen, die nog eens moe
ten keuren, of de 100 leden der Tweedp
Kamer goede w!ette® gemaakt hebbfen. Zee
land kiest t we e va® die 50 mensclhe®.
Want Zeeland is wél een van de elf
pirovinoiën, maar er wonen in Zeeland
slechts bet 28ste déél van al de menschen
in Nederland en dus mogen er in Zeeland}
zeker niet meer dan 2 Eersitej Kam©rledea(
gekozen worden.
Eigenlijk moest het zijnmi o c h t e n.
Maar daarover
LATER".
aöbe actie j:n de Rijh- en Roerstreek, heeft
sir John Simo®, zooals men weet, gister,
avond in het lagerhuis opnieuw de kwes
tie van de bezetting van Duitsoh gebied
ter sprake gebracht; hij' werd daarbij ge
steund door de® heer Asquith en een twin
tigtal leden va® de labourpartij.
Op de regeeringsbanken waren sléchts
een twamtigtal leden aanwezig, waaronder
ds onc-staaisseeretaris voor buitenlanld.
«fte zake*. De meerderheid voor de regee-
ringd was tenslotte 48 stemmen.
Deze beduiaende verminid|ering der re-
geeringsmeerdierheid gaf aanleiding tot
veel critiek. In de wandelgangen van het
lagerhuis Werd er gewezen op de betoe-
kenia van het toenemend wantrouwen in
het lagerhuis tegenover de Britsehe poli
tiek tenopzichte va® de bezetting van
dje Roer.
Tot op zekere hoogte wterd' dez© houding
ook toegeschreven aan de tamelijk zwakke»
recfe, wtelke door Ronald Mae NeiU ter ver
deel 1 sin - van de regeering werdl gehouden.
Omtrent het debat zelf is reeds gemeld',
dat het voornaamste doel va® sir John
Simon Was, een reductie te verkrijgten
in het besrootingsbedrag. Daarbij' werd
don gevraagd, hoe de regeeripg zou optrel-
den tegenover de Fransehe invasie van hpf
Roergebied,
Do politiek van w)achten.-op-dA-gebeur-
zomdering bad teruggetrokken; hij o-efeuda
macht uit door zijn blad, door de hooye
kringen welke hij binnen had we tem te
dringen
En niet het minst door zijne gehui-
chelde liefde voor het Poolsche vorsten
huis, vulde Sohranski aan.
Dat was ook wat Mirko verzekerde-
In Polen is alles mogelijk, zeide hij: Wjj
kunnen morgen weer een koningshuis heb
ben, en stel u de sichande voor, welk© het
©ver het gansche land zou brengen, in
dien. de buitenlandscbe pers aan heel het
wereldrond verkondigen kon dat de vriend,
de vurigste bondgenoot -onzer vorsten, del
ttorrader van Sebastopol was geweest
Men zou daarna niet aarzelen te verkla
ren dat de nakomelingen der Poolsche
koningen zelf daaraan medeplichtig warea
geweest, in de hoop van de algemeens
consternatie gebruik te maken, om den
troon te beklimmen. Men had hun de
kroon weder kunnen ontnemen, maar dgl
schandvlek, verraders tot vorsten te heb
ben gehad, zon op Polen gebleven zijn.
Hij moest handelen, zeide hij, of hij zou
geen oogenblik gemoedsrust meer kennen-
(Wordt vervolgd
te' j- W"! 1
