DAGBLAD VOOR ZEELAND Minus Josephus Callier, °crin "tij levenslange f OCfl bij f IRn bij verlies van f 7E bi] verlies rat l rn hl]ierlie$van f OC bij Terlies van f IC bij verlies vae f OUU fr«llii"l"!il1 I overlijden. I luu een hand ofvoet I iw een oog I OU een daim I OJ een wijsvinger I SU esnanilerenvinpt ONTMASKERD. Petrus Hopmans, Biiitenlaiidsch Overzicht KERKELIJKE GE^IAdfN VANEN, VjJVfflJEN enz. Maan lag 12 Februari 1923 Negentiende Jaargang FEUILLETON C. H. DE VRIES, Amsterdam i Gouden en Zil- i. n artistieke uit- ije zijden lintjes j ieder volgend BROCHE f 0.50. Winkeliers. ceMgrvan alle ding. Zendt per omgaande 100 modellen laten zien hoe pond. lor 20 cent. i cent per stuit- jer bol 2 gulden- NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT a ai a bm^, mmm mi 9K IB A&onRQfTlontsarMs f 2.50 oer dria mnandan. f 0.20 dat waflfci S^^varRedacta' en' Adm^istotio: Westelngel, GOE9 SJ'T? Tolafoon' Redactie No. 971 Administratie No. 207 KjtontIr: MIDDELBURG,Markt 1 en 2. Telefoon No. 474 JUlODnamantsprlS f2,50 per drie maanden, f0,20 per wftftfct toor Post-abonnés f 2,90 per 3 maanden. AdvtrfcnilSn van 1 tot 6 regefs f 1,50, elke regel meer f 0,251 Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager* Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedrag*»! door de genade Gods en de gunst van den Apostolischen Stoel Bisschop van Haarlem, Huisprelaat rail Z- H. den Paus, Assistent-Bisschop bij den Pausahjken troon, Aan de Geestelijkheid en de Geloo- rigen van ons Bisdom ZALIGHEID IN DEN HEER. jjfij 'hebban tegenover IJ nog een zeer K^glanamdn plicht 'He vervullen, een plicht tqam innige dankbaarheid, waarvan .Wij löne hij deze weaschwi te kwijHfcns Heten Wij voor drie jaren Ons verplicht! aagen in Ons klein-Seiiilinarie niet mnder fkn 38 Studenten af te wijzen, hoewél' dg voor hun toelafiiigs-exanien geslaagd Vraren. en dat nog wel, afsdhban Wij! tónde lang gebrek hadden aan Priesters,; jjelvBelden Wij Ons in geweten gedrongen, Haarin te Voorzien djor den bouw1 Van een tóeuw Seminarie* De uitgewerkte plan nen vorderden echter daarvoor een zoo Bdusachtigie som, 'dait Wij daartoe niet (éjodhten overgaan, alvorens de zekerneid ie bezitten, dat Wij daarbij op uW k'raeh- lïgen steun konden rekenen. Die steun nu IS|a£ inderdaad zoo krachtig, 'dat Wij, noe- |ujel nog niet zonder gi'oote bezorgdheid, tóet langer mochten dralenen zoo gingen iWjj tot den bouw over, maar tot Onzen (jraoten spijt met weglating van do Kapel, tóaarvoor dan maajr een der groote zalen «Soest dienen* Teen dit beken,d Werd, hebt Crij bij Ons vijftig,-jarig Priesterfeest, var leden zomer, :irteer c-en zï» gtroote feesf- 'jjave voor dit doel samengebracht of toe- fcfezegd, lat de mogelijkhéid om tot den l|ïinv der Kapel over be gaain, nog wel Niet Vaststaat, nfaar toch ook niet geheel M buitengesloten In ieder geval hopen iWij in het najat&r bij bét Wiaderbeginnen Hér studiën, in het' voltooide hoofdgebouw «Ue jongelingen die zich tolt het Priester schap geroepen gevoelen hoe groot heit tórntal moge w'ezen De, kunnen opnémen.i Toor «Een krach tigen sifeun nu, Ons door 6s»stelijklirid en Getoovigen verleend, Nfréttgea Wij Onzen liartggondigten dank, tó> Wij zullen niet nal alten den goeden find, die zich niet in edelmoedigheid laat WVertréffen, voortdurend te bidden, dat Hjj Uwe rnoot-e iffervaagdighéid door Zijïr örfervloedigen Zegen blijvend beloone* Nu konion Wij echter .tot U met een tóetfwe hede, een bede. die Wij als Bis. ihhop toch zouden moéten doen om den inderdaad nijpenden ncod, waarin Wij veï- Na<Srcn; Het is van algiemeene bekendheid, Sfcri in den laattetein tijd dé vrees, die zoo feungi beeft, bastTaan voor ad wiat rooms oh God zij dank hoe lamfer zoo meer Werdw*ijnt, zoodat thans ook op ons vader* fend -toepasselijk scihijn-tl, het woord des Boeren: „Slaat Uwe oogten op en aan bouwt de velden, da'ti zij reeds wit staan l^flor den >.oe*st", maar van den anderen Sant is liet ook waar, dat vooral in de groote sttieden vele Katholieken tot on- f*érecbilli^hea.d ia zelfs tot ongeloof ver- Njallen, omdat zij daar kómen als dwa lende schapen, aan wie geen voldoende herderlijke zorg kan worden gewijd, daar Wij gje-en Priesters genoeg1 hebben om in ■hm geestelijke behoeften te vóórzien. Wat Bonden Wij nu hebben aan een ruimer Se- *i£narie, wanneer die ruimte niet genoeg- Baajn Wordt gevuld Daarom, moge hier ettn woord worths gewijd aan de roeping •oi het Priesterschap, waaraan Gij allen Bonder uitzondering, kunlt en moet mede* tjerken.- Be roeping tot' het Priesterschap kJjmt fjü van Hem' alleen, „niemand wh zoo vermaakt de Apostel Paulus, U^iémand neemt zich die eere, maar hij dje geroepen Wórdt door God"n Doch wij' kunnen en moeten, al# ons de uit- Mrending vai1 Gods Rijk op aarde ter o Niet op het platteland, misschien; "aar gjij> jvorgeet de gruote steden Te War- ■chau, Mijvoorbeeld, wordt zooveel go- bres geleden, dat elke hulp slechts een druppel in iden oceaan van ellemie is. Maar ook daai wendt gjj onvermoed ■te pogingen aan, zeide Maxim Schranski SfechL Ik veronderstel ten minste, dat de inschrijvingen voor de armen, ot dan oen of anderen ongelukkige, welke telkens door de „Libertas" geopend worden, van Biwe groote barmhartigheid uitgaan' Neen, antwoordde zij snel. Daar Ma ik gpheel en al buiten. Het is mijn heer Winkoff, die daartoe het initiadef neemt Waarlijk? vroeg' mijn vriend, met |®en uitroep van verwondering. Hoe tref fend van de z'ijde van zulk een man, die den schijn aanneemt ongevoelig voor de boeden der menigte to zijn; ik vergal «chter^ dat het gewoonlijk de teerste hax- ton zijn, die zich onder een zekere ruw heid trouwens moeten verradenwant ison man, die fejjne moeder tot zich neemt, **oet door en door gped zijn. ik heb Wartle giaa'ï, bidden, dat Hij genoiégzaaim Werklieden zende in Zijnen wijngaard ;- ieder kan zijn dagelijksch, zoo dikwijls herhaald gebed, „laat toekomen Uw Rijk" ïoet die bedoeling bidden, en di'ij nu Vragten Wij van allen.- (Wordt vervolgsd.j) door de genade Gods en de gunst vaa van den Apostolischen Stoel, Bisschop van Breda, Aan de Geloovigen van ons Bisdom, ZALIGHEID EN VKEDE IN DEN HEER. Bij' d« alkondjgïng' zijner geboden op dan berg Sinai sprak God Wees inSI duchtig, dit gij tijm Sabbatdag heiligt!. Z«6 dagen ziilfc gij pfbeidjen, en al uWe werJ kien dOiUn. Maar op den zevendien dag is bét de Sabbat yan den Heer, uwen God'; gij zult daarop gteenerlei wterk doen... Want in zas dagen maakte da Heer dien hémel en do aarde en die zee en alles wab daarin is, én Hij rustte op den zevenden dagdaarom heeft d'e Heer den Sabbathïtag gezegend en hem geheiligd Naar aanleiding van dit goddelijk gebod Wenschen Wij in onze herderlijku bezorg- hieid voor uw godsdienstig leven, dat de grondslag is van just wUre geluk ook in deza wereld, U te onderhouden over da heiliging van den da£ des Heeren en U «,an t» sporen de plichten, wlelke nteff dexdp der tien goddelijke geboden U op legt, als trouw© Katholieken nauwgezet te vervullen. Zooals d» H. (Thomas van Aquine ver- klaart, 2) leert het natuurlijk verstand, dat mensch een ged'eelte van zijn. leven moet besteden aan dien eereffienstl van God, aan dg .vereering van- zijn schepper, aan de geestelijke belangen zijner on sterfelijke ziel. Do tnensch is door God gjeséhapenalles wat Hj is1 .en wat hij beeft; komt van God, zijn schepper. Derhalve is dw mensch van God geheel afhankelijk tta is hij verplicht God te djenen: gehéél zijn leven laaig. En wijl God! door Zijne almacht den menschj voortdurend' m het leVen behoudt, zoo ook moet de mensch zijn. God voortdurend' dienen. In dezen zin zouden al Rp fcgem van ons levied dagen moeten zijn, uitsluitend gewijld aan den dienst des iHeeren. Daar echter de mensch om de zonde veroordeeld is zijn brood te eten in het zweet zijns aanschijns en door arbeid jn zijn levensonderhoud uu«t voorzien, leun hij niet al zijd tijd, mapr sl«dhts een gedeelte 'daarvan, enkel aan den drenst' van God' besteden. xié natuurwet bepaalt echter niet, op welke dagen die Gpdsvereering moet ge schieden. Aan de wettige overhpiid!, blijft derhalve overgelaten de dagen, welke voor Verschillende tijden verschillend kunnen zijn, voor da Godsvereering vast te stellen. In hl»t Oud© iVerboad bepaalde GiócE door d« wet van Biaaï, dat idle Joden) dera zevenden dag- van «dke Week, id|en Sabbat, ip bizondare wijze aan zijn eeredienst zouden toewijden. In het Nieuwe Ver bond trad langzamerhand! de Zondag in plaats vand sn Sabbat. Deze verandering werd bekrachtigd door de H. Kerk, [die g'«snachtigde van den Zoom dies measckèn, die Heer is pok over den Sabbat 8). De H. Kerk voerde deze verandering v.am de» Sabbpt! in dan Zondag- dbor ter herinne ring aan de verrijzenis van Chrisfafej don Zoon Gods, ^in aan kle, nedc-rdaiing van diem H. Geest over de Apostelen!, welke gewichtige gebeurtenissen beide op Zondag voorvielen. Ook herinnert ons de Zondag als eerste dag der week, {a<anl den eersten dag der schepping, w;aarop dé Vader zijne glorie begon te open, ban.n. Zoo is de Zondag idie dag, op bizom'- tiere wijze toegewijd h.an .die H. Drieën- htid. Die Zondag is derhalve die dag 'dies! immers goed verstaan, dat hij bij haar woont? Dat is niet geheel en al juist Hare waning 'ligt twee huizen van het zijne af en Zooveel is ®éker, dat hij heel goed voor haar js. Zij- pcheen met moeite te spreken, als kostte het haar inspanning hem ©eni gen lof toe te zwaaien. Maar zij imoet al heel hej.wd zijn, te oordeolen naar haar 'zoonzeide ik! weten de hoeveel er Schransk'i aan gelegen w.aa op dit onderwerp door te gaan en tosh de nooJigte onverschilligheid daarbij' aan den dag tt leggen. Mijnheer "Winkoft ziet er niet jong uit voor zijn leeftijd, antwoprdde me vrouw Walelski, ik meen mij te herinne ren dat hij niet ouder is dan vijf en veer tig jaar. Zijne motder behoeft dus nog geen best je te wezen; maar het is moge lijk; jk kjan er niet over ooirdeelen. Daaren boven, jeugd, en ouderdom zijti Zeer be- txekkeljk hangen zoo geheei en al af van den persoon zelf. Ik voor mij heb soimistijds een gevoel, als had ik' reeds eene eeuw achter mij: liggen. Maar dat tount er weinig op aan, ging' Zij voort, met eene zichtbare poging een ouaan- genamen indruk van zich af te schudden: vertel mij liever nog eens iets van uw vaderland mijnheer Èudweis; men wordt Hleleren, die door ons moet 'geheiligjdl en voornamelijk besteed worden pan dén eere- dienrti van God. |Met idta Zondag moeten gelijk gesteld wjord'en die feestdagen, die door de H. Kerk als Zon|d!alg te vieren zijn- voorpv chreven. Gelijk in hpt Oude Ver bond, fehalve den Sabbat, nog izondtere faestdagen wterdein geviepd am Gods voor- naamsta welddajdien t© herdenken, zoo zijn ook in het Nieuwe Verbondl nog! .eenigle feesten ingesteld ter eere Vam onzen Hear Jezus Chris Lus. van zijne glorievolle Moe- dar Maria en van de Heiligen. Dé heili ging van dan Zondag en van die als Zon dag te vieren feesten ïs voor ong eene- strenge verplichting en niemand kan zon der wettige reden dlaaraan op merkelijke wijze tekort komen zonder zich a,an groote zonds schuldig te maken. 'Wit, nu moticn mi <jo6n' cm 'den Zon aar- Gé heirizen"-'i Van kinalsbeen al' is ons dit geleerd in dJen Kateehisonus, dia zegt' Om d«n Zondag te heiligen moeten wij 1. ons van fclafeJijke werken onthouden; 2. d« H. Mis godvruchtig bijwonen. Hfit doel, dat God en da H. Kerk bc- ©ogtten bij het uitvaardigen van, het gebód', zich op Zon- en verplichte feestdagen' Van slaijelijke werken to onthouden, is den meusch van de zorgen Van het dagelijkseh letven, van den vermoeienden en verstrooi- enden arbeid ta ontheffen ten einde Mch geheel' te kunnen bezig houden met zijn Godi en de eeuwige belangen zijner ziel. Ook disnt de .dag des Heeren om aan het liohaisjn de noodige rust te schenkÜi., overspanninlg en afmatting te voorkómen en. 3iam het de genoegens1 ,van het' familieleven, vain f\et gezellig samen zijn, te bezorgen. iWelkë treffende bewijzen voor ons van Gods vajterlijke Voorzienigheid en van moederlijke bezorgdheid der H. Kerk zien wij in de bepalingen, die zich uitstrekken tot geheel' den mensch, tot ziel en lichaam- Toont, dat gij de wijze ea liefdevolle bezorgdheid Van God en de H. Kérk voor uwé geestelijke en tijdelijke! belangen waardeert door fié gegeven voor schriften stipt ma. te leven en van allen slafelijken arbeid op Zon- en, verplichte feestdagen te onthouden. Laat U niet misJ léiden door het vooruitzicht, dlat het -wer ken op den dag dies Heeretni U in de gelé-i glenheid zal stellen beter in de behoeften van uw huisglezin te kunben' voorzien, of II rijker inkomsten zal verschaffen, waardoor gij tot hongeren stand zulf kunnen opklim men of in staat zult zijn in ruimer mate té genieten van de genoegens en goederen der wereld. Meent Gij, |dat de ontheiliging van den dag des Heerén U ten zegen kan zijn?. Zal uw1 nrbteid vruchtbaar kunnen w'özen, als daarop niet rust da zegen van God En hoe kan Gods zegen neerdalen over arbeid, die verricht wördt met over treding van zijn gebod en het gebod der H. Kerk Integendeel veel s öhenners van dien dag des Heeren zullen U, kunnen ge tuigen, ld at van den tïjldl af', waarop zij zich schuldig begonnen to maken aan ontheili ging van den Zondag, fdó zegen des Heeren van hem week en zij langzamerhand1 tot val! kwamen, ja soms door rampspoeden werden getroffen. Is het ook wel te ver wonderen? God sprak! in het Ohdó Ver hond door dtan profeet Ezeehiël 4): Mijtte Sahhatdagiem schonden zij grootelijkó; ik zeide dan mijn toom over hen te zullen uitstorten. Van demi tenderen kant kan wel' iemand1 een huisgezin opnoemen, dat door nauwgfezette viering vlam den Zondag ten onder is gegaan, in nood en behoefte ge raakt? Worden niet juist die huisgezin nen, die zich ijverig' kwijten) van hun plich ten ten opzichte vain God, en de dia,gen dies Heeren voorbeeldig heiligen, met Gold's rijksten zegen overladen, gelijk God ree'cts had' beloofd in hfct Ou|dle Verbond, „als Hij zeide: Onderhoudt mijne Sabbatda gen i k zal ,U regens gevein, op hunne tijden etn de aahde zal haar gewas voort- bréngen en de hoornen zullen- met vruchten beladen worden,en gij zult uw* brooid niet moede naar uw verhalen te luis teren, Maxim Schranski voldeed, aanstonus aan haar verzoek en was weldra met zlooveal vuur in de .geschiedenis van d-en Hof burcht verdiept, dat ik zelf mij' afvroeg, of hij nog wel een seconde nada»ht over de belangten, welk ons hierheen hajden gevoierd. Toen wij ons eindelijk naaf oinzè slaxn- kaimer begaven fluisterde hjj mij op de trap toé: Kom- mede naai' mijn kamer; ik moet u spreken. Nauwelijks had de deur zich achte,. hem gesloten, of hij- vroeg op zegevieren den toon: Welnu? Welnu? herhaalde ik verbaasd en knorrig, mij: dunkt dat er geen voortgang kooiïi n de zajakü Dan zijt gij minder spoedig voldaan dan Ik, Taraxacus, sprak hij met een spottend glimlachje. Wat hebben wij dan ontdekt? Het adres der moeder; want dat van den zoon is- in elk adresboek te Vinden, en wij 'behoeven slechts twee huizen verder te gaan; z)oo wij1 Ons links vergissen van deur, dan kloppen Wij rechts aan. Vrij weten verder, dat me sten 'tot verzadiging 5). De Zegen van Go-i ié echter' niet alleen to zoeken in zichJÊ- bar.en vooruitgang in1 tijdelijke zaken. God kan rok op ondiere Wijze zij'u Tegen over ona uitstorten. Of is -het geem zegen, be hoed te blijven tegten zwiare ziekten; tleg<»o Lrpu'ger sterfgevallen en familieaangele genheden'? Moet het niet bizondere zegen ites hemels genoemd wioridón, een voorbeel dig huisgjïzin te bezitten, wtaar een talrijk- kroos t de kroon en de raeugldla der gods dienstige ouders is'? Tot uw -aller w slhégrepen eigen beling l en geluk moeten prij U met allen aandrang aansporen om den dag 'des Heerea te ear- b'i*Qjgen als den dbor God en die H. Kerk gewilden rustdag, en om dbor gemeen! «ehappielijke samenwerking te komen tot' de voor ziel en- lichaam hjelzame Zondags rust. Wij Verheugen ons vam harte, 'dat' velen tut echten godsdienstzin db Zon dagsrust op hun program van actie hebben geplaatst- en deze oamgélegemiheid' geheel volgens den geest der H. Kerk wenschen tg regelen. De neringdoenden zullen hlij- vtta streven naar den idealen toestand! om op Zondag d* (winkels te kunnen sluiten. Ook d« fabrieken dienen, op Zondag' .te worden stop gezet en niet dan 'geval' van dringtade noodzakelijkheid kan voor hoogst «nkele bedrijven reden geven van ontheffing' van het verbied om- op Zondiaï? slafelijken arbeid te verrichten. i) Excd. XX, 8-11. s) 2,a 2a& q. 122 art'. 4. 3) Matth. XII, 8. Ezéch. XX. 13. •- 6) Lavit, XXVI, 2-5. ('Wordt vervolgd), ,,'tGaat niet -opi 't v.erkoo-pen van eeu kleed in een of' andere Oosterschen ba zaar, imaar om den vrede en ide rust van volkeren en natiën". Zoo, sprak lord Cujrzon to-t de Turksche a%evaardigden, toen bij hem- 'het vredesverdrag' te Lausan ne aanbood. Of lord -Curzon die wcprde;) al dan niet miet eene bepaalde be.loeling gesproken heeft, doet er niet tae, de Tur ken te Lausanne hebben zich inderdauil als kooplui gedragen die met loven en bieden zjchzelven eten voorJeeltiei trao'iteA te bezorgen. De lezer herinnert zich wat er verleden Zondag, op de gedenkwaardige eindzit ting der Lausanner Conferentie is geschied,, hoe daar de Tuitten (loor hunne onbe rekenbare houding in het telkens ver1 anderen van hunne voorstellen alle vredea berekeningen in de war brachten en het verdrag weigterden te teekenen. „Echijua sur les capitulations", „mislukt op her stuk der capitulaties", dat wais. die teleur- stellingskreet, waarmede Bioimpaïd, dia Fransche gedelegeerde aan Curzon die op liet perron gereed stond om- naar Lomcten te vertiekken, de tijding der mislukking biacht. Ook herinnert zich de lezer het tele gram dat een dag later meldde dat I-smet toch nog bereid was het verdrag: te tes- kenen. Dideidaad schijnt de chef dor Turksche delegatie, toen hij zag dat hel den geallieerden meenens wasi miet hun voornemen, zich niet langer door de Tur ken voor den gek te ialen houderi, dit aan Boimlpard te hebben medegedeeld; dilei het direct aan Pa-inc-aré liet weten. D-eze deed nog z'ijii uiterste best Ismet een paai dagen te Lausanne te houden, opdiajtdieze nog eens met 'zijn voorstellen vopl' den dag' 'zlon komen en ze aan den secretaris generaal der conferentie Mass-igli een Italiaan, -die nog: te Lausanne verbleef, zoiu overhandigen, lsrnet deed dit, mla-ar Vat hif aan Massigli mededeelde' wa,» weer niets anders de truc van het loven en bieden van den bazaar koopman hij stand nog oip hetzelfde pnnt als tp.en hij vrenw Waletski zoo weinig belang, stelt in de „Libertas",dat zij zeifs geen deel neemt aan de liefdewerken van hel maandblad. Ook' l'ijkt het mij toe, dat wij, zoo ooo- dig een bondgenoot zullen vinden in den zoon des huizes daar h'ij de tirannie van dien vent bij ©ogenblikken m-oedte schijnt t© worden. Ik' haalde de schouders op. De drie door hem ODgesotaide punten schenen m'rj niet van bijzonder veel beteekenis. Wat gaan wij thans doen? Wij vertrekken morgen, overmorgen op zijn laatst. Waarom' z'iit gjj zoo onbeslist? Omdat ik niet heen wil gaan, voor dat mijne taak hier is afceloopen. Gij ziet toch wel in, dat wij niet terug kramen keeren aleer de man ontmaskerd is en wij in staat zijn onze gastvrouw de vrij heid weder te geven. Komaan, steek een sigaar op, dat 'zal de tij'd korten, vockt wij ons op weg 'begeven. Otp weg? Nu? riep ikverbaasd. O! geen wandeling in den mane schijn, lachte Schranski, slechts een pel grimstocht naar Wjnkoffs kamer. HOOFDSTUK IV. Ik begreep niet hoe hij de zaak zoo KEIZERSGRACHT 386 - Telef.N.601 uitvoering in eigen atelier. -Zondagavond met een weigering' tot tee ltenen het hotel „Beau Rivange" verltet,- Woensdag vertrok Ismet met den Orient- Express naar Angora, na te Lausanne ta hebben gezegd „tot over drie weken". OS hij echter over 3 weken te Lausanne zal terug zijn om het verdrag, te teekenea staat te bezien. Te Angora toch koaöt bji in den sfeer der Turkschs nationale ver gadering waai- vele onverzoenlijke natio nalisten zitten, van het gehalte van Ri/ia Noeri Bey, tweede afgevaardid-e op die conferentie te Lausanne en dlaar Ismet's boo zo geest genoemd. Aan die onverzoen lijker! toch moet de onler geweten worde* dien de Turksche 'bevelhebber van-Smyr na aan de in lie haven dier sta!d liggende vreemde oorlogsschepen gaf om' de havea zoodra mogelijk te verlaten en het ruim* sop te 'kiezen. Nu 'k'an strikt genomen, Turkije als een onafhankelijke staat, dit eiscben en behoeven zijl zich van -een ouS verdrag) waarbij' aan vreemde oorlogsschep pen het verblijf in de SmyrnaSche wate ren werd vergund niets aan te trekken, wijl door de nieuwe omstandigheden dat verdrag zijn. kracht heeft verloren. Mta» 't was toch minstens zeer ontactisch va» de Turksche regeering om: terwijl de vre desonderhandelingen nog njet zïjm afge broken de conferentie van Lausanne heet imimers opgeschort een dergelijke ultimhtumi aap. de vreemde oorlogsbodems te doen toekomen. Eén ongelukkig kanon, schoit, ip drift afgevuurd zou heel a-et Oesten -en wellicht ook het Westen! weer in den laaien gloed hébben gezel van een nieuwen oorlog- Gelukkig hebben de 'Turksche autoriteiten wat water in hun wijn gedaan -en liggten de vreemde oorlogsschepen ook het Nederlapdschte „Tromp" er nog. De hooge coimnïissae rissen der geallieerden hobbén intusschleo aan den vertegenwoordiger van de regiee ring te Angora een nota gezonden, welke verklaart, dat de geallieerden, hangendlel de on-derteekening van den vrede, geen beperkingen kunnen toestaan vaa de be weging der gieallieerde schepen of hun binnenvaren van Turksche havens. Verder zégt de nota, dat de Turk'scha maatregel' nopens Smyrna, in strijd is mat de regelen der international.) wellevend* heid. De geallieerden eischen to-impel hof inlrekken van hot Turksch hevel, waarbij Smyrna voor de geallieerde oorlogssche pen wordt verboden. Turksche kringen te Ko'nstantinopel zeggen, dat de eisch' van de Turksche regeering omtrent de verwijdering, der -geallieerde oorlogssche pen uit Smyrna op een misverstand zou kunnen berusten. De regeering te AngOral heeft misschien gemeend, dat de confer rentie te Ijausanne afgebroken, jn plaat»' van opgéscho-rt was. Er zijn teekenen, die er op wijzen, dat de meer gematigdlel elementen te Konstantinopol hun best d-oen het misverstand uit den weg te luimen en een .matigenden invloed uit te oefenen op de extremisten te Angora). De Duitsclhe Regeering blijft niet in gebreke, de wereld omtrent het fiasco en' ook omtrent de futiliteit der yoorgéwen- de reden tot den Ruhr-inval in te lïchtem Zij 'Iaat bekend maken dat gedurende het tijdperk van 15 tot 31 Januari de Fran- schen 22.000 ton kolen en 17.000 ton cokes naar Frankrijk hebben vervoerd e« er sedert 1 Februari pas 10000 ton kolen over 'de grens zijn geglaan, zoodat Frank- luchtig op kon nemen. Niet alleen lie pen wij kans op dien tocht te worden betrapt en voor gewone dieven Le worden gehouden; maar de gravin kon een aan klacht tegen ons indienen, wat onze iden titeit zou openbaren, en van dat oogen- blik af, viel er niet meer aan te denken U'inkoiT te slim af te zijn, o£ hier in huis een leiddraad te ontdekken. Hij raadde aanstonds wat er jn mij om ging en zijn lach verstomde. Wees geen wezel I zeide hb^knorrig; gij moest mij genoeg'ziaam kennen, opi te ■weten dat 'ik niet licht mijne vingers brand. Ik heb fie noodige inlichtingen ver kregen, zonder dat iemand zich er reken schap van gaf, dat hij: werd uitgevraagd: De dienstboden gaian op gewonen tijd stipt om. elf uur naar bed. Zij: slapen ba- ven in huis. De gasten alleen logeeren op de tweede verdieping. Indien wi? dus slechts tot het spookuur wachten, zijn wij volkomen vrij en kunnen wij ongehinderd handelen. Heeft Stanislas Wink'off ook' zijne Kamer zoo hoog? vroeg ik verbaasd. (Wordt vervolgd!.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1923 | | pagina 1