DAGBLAD VOOR ZEELAND
Minus Josephus Callier,
°crin "tij levenslange f OCfl bij f IRn bij verlies van f 7E bi] verlies rat l rn hl]ierlie$van f OC bij Terlies van f IC bij verlies vae
f OUU fr«llii"l"!il1 I overlijden. I luu een hand ofvoet I iw een oog I OU een daim I OJ een wijsvinger I SU esnanilerenvinpt
ONTMASKERD.
Petrus Hopmans,
Biiitenlaiidsch Overzicht
KERKELIJKE GE^IAdfN
VANEN, VjJVfflJEN enz.
Maan lag 12 Februari 1923
Negentiende Jaargang
FEUILLETON
C. H. DE VRIES, Amsterdam
i Gouden en Zil-
i.
n artistieke uit-
ije zijden lintjes
j ieder volgend
BROCHE f 0.50.
Winkeliers.
ceMgrvan alle
ding. Zendt
per omgaande
100 modellen
laten zien hoe
pond.
lor 20 cent.
i cent per stuit-
jer bol 2 gulden-
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
a ai a bm^, mmm mi 9K IB A&onRQfTlontsarMs f 2.50 oer dria mnandan. f 0.20 dat waflfci
S^^varRedacta' en' Adm^istotio: Westelngel, GOE9
SJ'T? Tolafoon' Redactie No. 971 Administratie No. 207
KjtontIr: MIDDELBURG,Markt 1 en 2. Telefoon No. 474
JUlODnamantsprlS f2,50 per drie maanden, f0,20 per wftftfct
toor Post-abonnés f 2,90 per 3 maanden.
AdvtrfcnilSn van 1 tot 6 regefs f 1,50, elke regel meer f 0,251
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager*
Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedrag*»!
door de genade Gods en de gunst van
den Apostolischen Stoel
Bisschop van Haarlem,
Huisprelaat rail Z- H. den Paus,
Assistent-Bisschop bij den Pausahjken troon,
Aan de Geestelijkheid en de Geloo-
rigen van ons Bisdom
ZALIGHEID IN DEN HEER.
jjfij 'hebban tegenover IJ nog een zeer
K^glanamdn plicht 'He vervullen, een plicht
tqam innige dankbaarheid, waarvan .Wij
löne hij deze weaschwi te kwijHfcns
Heten Wij voor drie jaren Ons verplicht!
aagen in Ons klein-Seiiilinarie niet mnder
fkn 38 Studenten af te wijzen, hoewél'
dg voor hun toelafiiigs-exanien geslaagd
Vraren. en dat nog wel, afsdhban Wij!
tónde lang gebrek hadden aan Priesters,;
jjelvBelden Wij Ons in geweten gedrongen,
Haarin te Voorzien djor den bouw1 Van een
tóeuw Seminarie* De uitgewerkte plan
nen vorderden echter daarvoor een zoo
Bdusachtigie som, 'dait Wij daartoe niet
(éjodhten overgaan, alvorens de zekerneid
ie bezitten, dat Wij daarbij op uW k'raeh-
lïgen steun konden rekenen. Die steun nu
IS|a£ inderdaad zoo krachtig, 'dat Wij, noe-
|ujel nog niet zonder gi'oote bezorgdheid,
tóet langer mochten dralenen zoo gingen
iWjj tot den bouw over, maar tot Onzen
(jraoten spijt met weglating van do Kapel,
tóaarvoor dan maajr een der groote zalen
«Soest dienen* Teen dit beken,d Werd, hebt
Crij bij Ons vijftig,-jarig Priesterfeest, var
leden zomer, :irteer c-en zï» gtroote feesf-
'jjave voor dit doel samengebracht of toe-
fcfezegd, lat de mogelijkhéid om tot den
l|ïinv der Kapel over be gaain, nog wel
Niet Vaststaat, nfaar toch ook niet geheel
M buitengesloten In ieder geval hopen
iWij in het najat&r bij bét Wiaderbeginnen
Hér studiën, in het' voltooide hoofdgebouw
«Ue jongelingen die zich tolt het Priester
schap geroepen gevoelen hoe groot heit
tórntal moge w'ezen De, kunnen opnémen.i
Toor «Een krach tigen sifeun nu, Ons door
6s»stelijklirid en Getoovigen verleend,
Nfréttgea Wij Onzen liartggondigten dank,
tó> Wij zullen niet nal alten den goeden
find, die zich niet in edelmoedigheid laat
WVertréffen, voortdurend te bidden, dat
Hjj Uwe rnoot-e iffervaagdighéid door Zijïr
örfervloedigen Zegen blijvend beloone*
Nu konion Wij echter .tot U met een
tóetfwe hede, een bede. die Wij als Bis.
ihhop toch zouden moéten doen om den
inderdaad nijpenden ncod, waarin Wij veï-
Na<Srcn; Het is van algiemeene bekendheid,
Sfcri in den laattetein tijd dé vrees, die zoo
feungi beeft, bastTaan voor ad wiat rooms oh
God zij dank hoe lamfer zoo meer
Werdw*ijnt, zoodat thans ook op ons vader*
fend -toepasselijk scihijn-tl, het woord des
Boeren: „Slaat Uwe oogten op en aan
bouwt de velden, da'ti zij reeds wit staan
l^flor den >.oe*st", maar van den anderen
Sant is liet ook waar, dat vooral in de
groote sttieden vele Katholieken tot on-
f*érecbilli^hea.d ia zelfs tot ongeloof ver-
Njallen, omdat zij daar kómen als dwa
lende schapen, aan wie geen voldoende
herderlijke zorg kan worden gewijd, daar
Wij gje-en Priesters genoeg1 hebben om in
■hm geestelijke behoeften te vóórzien. Wat
Bonden Wij nu hebben aan een ruimer Se-
*i£narie, wanneer die ruimte niet genoeg-
Baajn Wordt gevuld Daarom, moge hier
ettn woord worths gewijd aan de roeping
•oi het Priesterschap, waaraan Gij allen
Bonder uitzondering, kunlt en moet mede*
tjerken.-
Be roeping tot' het Priesterschap kJjmt
fjü van Hem' alleen, „niemand
wh zoo vermaakt de Apostel Paulus,
U^iémand neemt zich die eere, maar hij
dje geroepen Wórdt door God"n Doch wij'
kunnen en moeten, al# ons de uit-
Mrending vai1 Gods Rijk op aarde ter
o
Niet op het platteland, misschien;
"aar gjij> jvorgeet de gruote steden Te War-
■chau, Mijvoorbeeld, wordt zooveel go-
bres geleden, dat elke hulp slechts een
druppel in iden oceaan van ellemie is.
Maar ook daai wendt gjj onvermoed
■te pogingen aan, zeide Maxim Schranski
SfechL Ik veronderstel ten minste, dat de
inschrijvingen voor de armen, ot dan
oen of anderen ongelukkige, welke telkens
door de „Libertas" geopend worden, van
Biwe groote barmhartigheid uitgaan'
Neen, antwoordde zij snel. Daar
Ma ik gpheel en al buiten. Het is mijn
heer Winkoff, die daartoe het initiadef
neemt
Waarlijk? vroeg' mijn vriend, met
|®en uitroep van verwondering. Hoe tref
fend van de z'ijde van zulk een man, die
den schijn aanneemt ongevoelig voor de
boeden der menigte to zijn; ik vergal
«chter^ dat het gewoonlijk de teerste hax-
ton zijn, die zich onder een zekere ruw
heid trouwens moeten verradenwant
ison man, die fejjne moeder tot zich neemt,
**oet door en door gped zijn. ik heb
Wartle giaa'ï, bidden, dat Hij genoiégzaaim
Werklieden zende in Zijnen wijngaard ;-
ieder kan zijn dagelijksch, zoo dikwijls
herhaald gebed, „laat toekomen Uw Rijk"
ïoet die bedoeling bidden, en di'ij nu
Vragten Wij van allen.-
(Wordt vervolgsd.j)
door de genade Gods en de gunst vaa
van den Apostolischen Stoel,
Bisschop van Breda,
Aan de Geloovigen van ons Bisdom,
ZALIGHEID EN VKEDE IN DEN HEER.
Bij' d« alkondjgïng' zijner geboden op
dan berg Sinai sprak God Wees inSI
duchtig, dit gij tijm Sabbatdag heiligt!.
Z«6 dagen ziilfc gij pfbeidjen, en al uWe werJ
kien dOiUn. Maar op den zevendien dag is
bét de Sabbat yan den Heer, uwen God';
gij zult daarop gteenerlei wterk doen...
Want in zas dagen maakte da Heer dien
hémel en do aarde en die zee en alles wab
daarin is, én Hij rustte op den zevenden
dagdaarom heeft d'e Heer den Sabbathïtag
gezegend en hem geheiligd
Naar aanleiding van dit goddelijk gebod
Wenschen Wij in onze herderlijku bezorg-
hieid voor uw godsdienstig leven, dat de
grondslag is van just wUre geluk ook in
deza wereld, U te onderhouden over da
heiliging van den da£ des Heeren en U
«,an t» sporen de plichten, wlelke nteff
dexdp der tien goddelijke geboden U op
legt, als trouw© Katholieken nauwgezet te
vervullen.
Zooals d» H. (Thomas van Aquine ver-
klaart, 2) leert het natuurlijk verstand,
dat mensch een ged'eelte van zijn. leven
moet besteden aan dien eereffienstl van
God, aan dg .vereering van- zijn schepper,
aan de geestelijke belangen zijner on
sterfelijke ziel. Do tnensch is door God
gjeséhapenalles wat Hj is1 .en wat hij beeft;
komt van God, zijn schepper. Derhalve
is dw mensch van God geheel afhankelijk
tta is hij verplicht God te djenen: gehéél
zijn leven laaig. En wijl God! door Zijne
almacht den menschj voortdurend' m het
leVen behoudt, zoo ook moet de mensch
zijn. God voortdurend' dienen. In dezen
zin zouden al Rp fcgem van ons levied
dagen moeten zijn, uitsluitend gewijld aan
den dienst des iHeeren. Daar echter de
mensch om de zonde veroordeeld is zijn
brood te eten in het zweet zijns aanschijns
en door arbeid jn zijn levensonderhoud
uu«t voorzien, leun hij niet al zijd tijd,
mapr sl«dhts een gedeelte 'daarvan, enkel
aan den drenst' van God' besteden.
xié natuurwet bepaalt echter niet, op
welke dagen die Gpdsvereering moet ge
schieden. Aan de wettige overhpiid!, blijft
derhalve overgelaten de dagen, welke voor
Verschillende tijden verschillend kunnen
zijn, voor da Godsvereering vast te stellen.
In hl»t Oud© iVerboad bepaalde GiócE door
d« wet van Biaaï, dat idle Joden) dera
zevenden dag- van «dke Week, id|en Sabbat,
ip bizondare wijze aan zijn eeredienst
zouden toewijden. In het Nieuwe Ver
bond trad langzamerhand! de Zondag in
plaats vand sn Sabbat. Deze verandering
werd bekrachtigd door de H. Kerk, [die
g'«snachtigde van den Zoom dies measckèn,
die Heer is pok over den Sabbat 8). De
H. Kerk voerde deze verandering v.am de»
Sabbpt! in dan Zondag- dbor ter herinne
ring aan de verrijzenis van Chrisfafej
don Zoon Gods, ^in aan kle, nedc-rdaiing
van diem H. Geest over de Apostelen!,
welke gewichtige gebeurtenissen beide op
Zondag voorvielen. Ook herinnert ons de
Zondag als eerste dag der week, {a<anl
den eersten dag der schepping, w;aarop
dé Vader zijne glorie begon te open,
ban.n. Zoo is de Zondag idie dag, op bizom'-
tiere wijze toegewijd h.an .die H. Drieën-
htid.
Die Zondag is derhalve die dag 'dies!
immers goed verstaan, dat hij bij haar
woont?
Dat is niet geheel en al juist Hare
waning 'ligt twee huizen van het zijne af
en Zooveel is ®éker, dat hij heel goed voor
haar js. Zij- pcheen met moeite te spreken,
als kostte het haar inspanning hem ©eni
gen lof toe te zwaaien.
Maar zij imoet al heel hej.wd zijn, te
oordeolen naar haar 'zoonzeide ik! weten
de hoeveel er Schransk'i aan gelegen w.aa
op dit onderwerp door te gaan en tosh
de nooJigte onverschilligheid daarbij' aan
den dag tt leggen.
Mijnheer "Winkoft ziet er niet jong
uit voor zijn leeftijd, antwoprdde me
vrouw Walelski, ik meen mij te herinne
ren dat hij niet ouder is dan vijf en veer
tig jaar. Zijne motder behoeft dus nog
geen best je te wezen; maar het is moge
lijk; jk kjan er niet over ooirdeelen. Daaren
boven, jeugd, en ouderdom zijti Zeer be-
txekkeljk hangen zoo geheei en al af
van den persoon zelf. Ik voor mij heb
soimistijds een gevoel, als had ik' reeds
eene eeuw achter mij: liggen. Maar dat
tount er weinig op aan, ging' Zij voort,
met eene zichtbare poging een ouaan-
genamen indruk van zich af te schudden:
vertel mij liever nog eens iets van uw
vaderland mijnheer Èudweis; men wordt
Hleleren, die door ons moet 'geheiligjdl en
voornamelijk besteed worden pan dén eere-
dienrti van God. |Met idta Zondag moeten
gelijk gesteld wjord'en die feestdagen, die
door de H. Kerk als Zon|d!alg te vieren zijn-
voorpv chreven. Gelijk in hpt Oude Ver
bond, fehalve den Sabbat, nog izondtere
faestdagen wterdein geviepd am Gods voor-
naamsta welddajdien t© herdenken, zoo zijn
ook in het Nieuwe Verbondl nog! .eenigle
feesten ingesteld ter eere Vam onzen Hear
Jezus Chris Lus. van zijne glorievolle Moe-
dar Maria en van de Heiligen. Dé heili
ging van dan Zondag en van die als Zon
dag te vieren feesten ïs voor ong eene-
strenge verplichting en niemand kan zon
der wettige reden dlaaraan op merkelijke
wijze tekort komen zonder zich a,an groote
zonds schuldig te maken.
'Wit, nu moticn mi <jo6n' cm 'den Zon
aar- Gé heirizen"-'i Van kinalsbeen al' is ons
dit geleerd in dJen Kateehisonus, dia zegt'
Om d«n Zondag te heiligen moeten wij
1. ons van fclafeJijke werken onthouden;
2. d« H. Mis godvruchtig bijwonen.
Hfit doel, dat God en da H. Kerk bc-
©ogtten bij het uitvaardigen van, het gebód',
zich op Zon- en verplichte feestdagen' Van
slaijelijke werken to onthouden, is den
meusch van de zorgen Van het dagelijkseh
letven, van den vermoeienden en verstrooi-
enden arbeid ta ontheffen ten einde Mch
geheel' te kunnen bezig houden met zijn
Godi en de eeuwige belangen zijner ziel.
Ook disnt de .dag des Heeren om aan het
liohaisjn de noodige rust te schenkÜi.,
overspanninlg en afmatting te voorkómen
en. 3iam het de genoegens1 ,van
het' familieleven, vain f\et gezellig samen
zijn, te bezorgen. iWelkë treffende bewijzen
voor ons van Gods vajterlijke Voorzienigheid
en van moederlijke bezorgdheid der H.
Kerk zien wij in de bepalingen, die zich
uitstrekken tot geheel' den mensch, tot
ziel en lichaam- Toont, dat gij de wijze ea
liefdevolle bezorgdheid Van God en de H.
Kérk voor uwé geestelijke en tijdelijke!
belangen waardeert door fié gegeven voor
schriften stipt ma. te leven en van allen
slafelijken arbeid op Zon- en, verplichte
feestdagen te onthouden. Laat U niet misJ
léiden door het vooruitzicht, dlat het -wer
ken op den dag dies Heeretni U in de gelé-i
glenheid zal stellen beter in de behoeften
van uw huisglezin te kunben' voorzien, of II
rijker inkomsten zal verschaffen, waardoor
gij tot hongeren stand zulf kunnen opklim
men of in staat zult zijn in ruimer mate
té genieten van de genoegens en goederen
der wereld. Meent Gij, |dat de ontheiliging
van den dag des Heerén U ten zegen kan
zijn?. Zal uw1 nrbteid vruchtbaar kunnen
w'özen, als daarop niet rust da zegen van
God En hoe kan Gods zegen neerdalen
over arbeid, die verricht wördt met over
treding van zijn gebod en het gebod der
H. Kerk Integendeel veel s öhenners van
dien dag des Heeren zullen U, kunnen ge
tuigen, ld at van den tïjldl af', waarop zij zich
schuldig begonnen to maken aan ontheili
ging van den Zondag, fdó zegen des Heeren
van hem week en zij langzamerhand1 tot
val! kwamen, ja soms door rampspoeden
werden getroffen. Is het ook wel te ver
wonderen? God sprak! in het Ohdó Ver
hond door dtan profeet Ezeehiël 4): Mijtte
Sahhatdagiem schonden zij grootelijkó; ik
zeide dan mijn toom over hen te zullen
uitstorten. Van demi tenderen kant kan wel'
iemand1 een huisgezin opnoemen, dat door
nauwgfezette viering vlam den Zondag ten
onder is gegaan, in nood en behoefte ge
raakt? Worden niet juist die huisgezin
nen, die zich ijverig' kwijten) van hun plich
ten ten opzichte vain God, en de dia,gen
dies Heeren voorbeeldig heiligen, met Gold's
rijksten zegen overladen, gelijk God ree'cts
had' beloofd in hfct Ou|dle Verbond, „als
Hij zeide: Onderhoudt mijne Sabbatda
gen i k zal ,U regens gevein, op hunne
tijden etn de aahde zal haar gewas voort-
bréngen en de hoornen zullen- met vruchten
beladen worden,en gij zult uw* brooid
niet moede naar uw verhalen te luis
teren,
Maxim Schranski voldeed, aanstonus aan
haar verzoek en was weldra met zlooveal
vuur in de .geschiedenis van d-en Hof
burcht verdiept, dat ik zelf mij' afvroeg,
of hij nog wel een seconde nada»ht over
de belangten, welk ons hierheen hajden
gevoierd.
Toen wij ons eindelijk naaf oinzè slaxn-
kaimer begaven fluisterde hjj mij op de
trap toé:
Kom- mede naai' mijn kamer; ik
moet u spreken.
Nauwelijks had de deur zich achte,.
hem gesloten, of hij- vroeg op zegevieren
den toon:
Welnu?
Welnu? herhaalde ik verbaasd en
knorrig, mij: dunkt dat er geen voortgang
kooiïi n de zajakü
Dan zijt gij minder spoedig voldaan
dan Ik, Taraxacus, sprak hij met een
spottend glimlachje.
Wat hebben wij dan ontdekt?
Het adres der moeder; want dat
van den zoon is- in elk adresboek te
Vinden, en wij 'behoeven slechts twee
huizen verder te gaan; z)oo wij1 Ons links
vergissen van deur, dan kloppen Wij
rechts aan. Vrij weten verder, dat me
sten 'tot verzadiging 5). De Zegen van Go-i
ié echter' niet alleen to zoeken in zichJÊ-
bar.en vooruitgang in1 tijdelijke zaken. God
kan rok op ondiere Wijze zij'u Tegen over
ona uitstorten. Of is -het geem zegen, be
hoed te blijven tegten zwiare ziekten; tleg<»o
Lrpu'ger sterfgevallen en familieaangele
genheden'? Moet het niet bizondere zegen
ites hemels genoemd wioridón, een voorbeel
dig huisgjïzin te bezitten, wtaar een talrijk-
kroos t de kroon en de raeugldla der gods
dienstige ouders is'?
Tot uw -aller w slhégrepen eigen beling l
en geluk moeten prij U met allen aandrang
aansporen om den dag 'des Heerea te ear-
b'i*Qjgen als den dbor God en die H. Kerk
gewilden rustdag, en om dbor gemeen!
«ehappielijke samenwerking te komen tot' de
voor ziel en- lichaam hjelzame Zondags
rust. Wij Verheugen ons vam harte, 'dat'
velen tut echten godsdienstzin db Zon
dagsrust op hun program van actie hebben
geplaatst- en deze oamgélegemiheid' geheel
volgens den geest der H. Kerk wenschen
tg regelen. De neringdoenden zullen hlij-
vtta streven naar den idealen toestand! om
op Zondag d* (winkels te kunnen sluiten.
Ook d« fabrieken dienen, op Zondag' .te
worden stop gezet en niet dan 'geval'
van dringtade noodzakelijkheid kan voor
hoogst «nkele bedrijven reden geven van
ontheffing' van het verbied om- op Zondiaï?
slafelijken arbeid te verrichten.
i) Excd. XX, 8-11.
s) 2,a 2a& q. 122 art'. 4.
3) Matth. XII, 8.
Ezéch. XX. 13. •-
6) Lavit, XXVI, 2-5.
('Wordt vervolgd),
,,'tGaat niet -opi 't v.erkoo-pen van eeu
kleed in een of' andere Oosterschen ba
zaar, imaar om den vrede en ide rust
van volkeren en natiën". Zoo, sprak lord
Cujrzon to-t de Turksche a%evaardigden,
toen bij hem- 'het vredesverdrag' te Lausan
ne aanbood. Of lord -Curzon die wcprde;)
al dan niet miet eene bepaalde be.loeling
gesproken heeft, doet er niet tae, de Tur
ken te Lausanne hebben zich inderdauil
als kooplui gedragen die met loven en
bieden zjchzelven eten voorJeeltiei trao'iteA
te bezorgen.
De lezer herinnert zich wat er verleden
Zondag, op de gedenkwaardige eindzit ting
der Lausanner Conferentie is geschied,,
hoe daar de Tuitten (loor hunne onbe
rekenbare houding in het telkens ver1
anderen van hunne voorstellen alle vredea
berekeningen in de war brachten en het
verdrag weigterden te teekenen. „Echijua
sur les capitulations", „mislukt op her
stuk der capitulaties", dat wais. die teleur-
stellingskreet, waarmede Bioimpaïd, dia
Fransche gedelegeerde aan Curzon die op
liet perron gereed stond om- naar Lomcten
te vertiekken, de tijding der mislukking
biacht.
Ook herinnert zich de lezer het tele
gram dat een dag later meldde dat I-smet
toch nog bereid was het verdrag: te tes-
kenen. Dideidaad schijnt de chef dor
Turksche delegatie, toen hij zag dat hel
den geallieerden meenens wasi miet hun
voornemen, zich niet langer door de Tur
ken voor den gek te ialen houderi, dit aan
Boimlpard te hebben medegedeeld; dilei het
direct aan Pa-inc-aré liet weten. D-eze deed
nog z'ijii uiterste best Ismet een paai
dagen te Lausanne te houden, opdiajtdieze
nog eens met 'zijn voorstellen vopl' den
dag' 'zlon komen en ze aan den secretaris
generaal der conferentie Mass-igli een
Italiaan, -die nog: te Lausanne verbleef,
zoiu overhandigen, lsrnet deed dit, mla-ar
Vat hif aan Massigli mededeelde' wa,»
weer niets anders de truc van het
loven en bieden van den bazaar koopman
hij stand nog oip hetzelfde pnnt als tp.en hij
vrenw Waletski zoo weinig belang, stelt
in de „Libertas",dat zij zeifs geen deel
neemt aan de liefdewerken van hel
maandblad.
Ook' l'ijkt het mij toe, dat wij, zoo ooo-
dig een bondgenoot zullen vinden in den
zoon des huizes daar h'ij de tirannie
van dien vent bij ©ogenblikken m-oedte
schijnt t© worden.
Ik' haalde de schouders op. De drie
door hem ODgesotaide punten schenen m'rj
niet van bijzonder veel beteekenis.
Wat gaan wij thans doen?
Wij vertrekken morgen, overmorgen
op zijn laatst.
Waarom' z'iit gjj zoo onbeslist?
Omdat ik niet heen wil gaan, voor
dat mijne taak hier is afceloopen. Gij
ziet toch wel in, dat wij niet terug kramen
keeren aleer de man ontmaskerd is en
wij in staat zijn onze gastvrouw de vrij
heid weder te geven. Komaan, steek een
sigaar op, dat 'zal de tij'd korten, vockt wij
ons op weg 'begeven.
Otp weg? Nu? riep ikverbaasd.
O! geen wandeling in den mane
schijn, lachte Schranski, slechts een pel
grimstocht naar Wjnkoffs kamer.
HOOFDSTUK IV.
Ik begreep niet hoe hij de zaak zoo
KEIZERSGRACHT 386 - Telef.N.601
uitvoering
in eigen atelier.
-Zondagavond met een weigering' tot tee
ltenen het hotel „Beau Rivange" verltet,-
Woensdag vertrok Ismet met den Orient-
Express naar Angora, na te Lausanne ta
hebben gezegd „tot over drie weken". OS
hij echter over 3 weken te Lausanne zal
terug zijn om het verdrag, te teekenea
staat te bezien. Te Angora toch koaöt bji
in den sfeer der Turkschs nationale ver
gadering waai- vele onverzoenlijke natio
nalisten zitten, van het gehalte van Ri/ia
Noeri Bey, tweede afgevaardid-e op die
conferentie te Lausanne en dlaar Ismet's
boo zo geest genoemd. Aan die onverzoen
lijker! toch moet de onler geweten worde*
dien de Turksche 'bevelhebber van-Smyr
na aan de in lie haven dier sta!d liggende
vreemde oorlogsschepen gaf om' de havea
zoodra mogelijk te verlaten en het ruim*
sop te 'kiezen. Nu 'k'an strikt genomen,
Turkije als een onafhankelijke staat, dit
eiscben en behoeven zijl zich van -een ouS
verdrag) waarbij' aan vreemde oorlogsschep
pen het verblijf in de SmyrnaSche wate
ren werd vergund niets aan te trekken,
wijl door de nieuwe omstandigheden dat
verdrag zijn. kracht heeft verloren. Mta»
't was toch minstens zeer ontactisch va»
de Turksche regeering om: terwijl de vre
desonderhandelingen nog njet zïjm afge
broken de conferentie van Lausanne
heet imimers opgeschort een dergelijke
ultimhtumi aap. de vreemde oorlogsbodems
te doen toekomen. Eén ongelukkig kanon,
schoit, ip drift afgevuurd zou heel a-et
Oesten -en wellicht ook het Westen!
weer in den laaien gloed hébben gezel
van een nieuwen oorlog- Gelukkig hebben
de 'Turksche autoriteiten wat water in
hun wijn gedaan -en liggten de vreemde
oorlogsschepen ook het Nederlapdschte
„Tromp" er nog. De hooge coimnïissae
rissen der geallieerden hobbén intusschleo
aan den vertegenwoordiger van de regiee
ring te Angora een nota gezonden, welke
verklaart, dat de geallieerden, hangendlel
de on-derteekening van den vrede, geen
beperkingen kunnen toestaan vaa de be
weging der gieallieerde schepen of hun
binnenvaren van Turksche havens.
Verder zégt de nota, dat de Turk'scha
maatregel' nopens Smyrna, in strijd is mat
de regelen der international.) wellevend*
heid. De geallieerden eischen to-impel hof
inlrekken van hot Turksch hevel, waarbij
Smyrna voor de geallieerde oorlogssche
pen wordt verboden. Turksche kringen
te Ko'nstantinopel zeggen, dat de eisch'
van de Turksche regeering omtrent de
verwijdering, der -geallieerde oorlogssche
pen uit Smyrna op een misverstand zou
kunnen berusten. De regeering te AngOral
heeft misschien gemeend, dat de confer
rentie te Ijausanne afgebroken, jn plaat»'
van opgéscho-rt was. Er zijn teekenen,
die er op wijzen, dat de meer gematigdlel
elementen te Konstantinopol hun best
d-oen het misverstand uit den weg te
luimen en een .matigenden invloed uit
te oefenen op de extremisten te Angora).
De Duitsclhe Regeering blijft niet in
gebreke, de wereld omtrent het fiasco en'
ook omtrent de futiliteit der yoorgéwen-
de reden tot den Ruhr-inval in te lïchtem
Zij 'Iaat bekend maken dat gedurende het
tijdperk van 15 tot 31 Januari de Fran-
schen 22.000 ton kolen en 17.000 ton
cokes naar Frankrijk hebben vervoerd e«
er sedert 1 Februari pas 10000 ton kolen
over 'de grens zijn geglaan, zoodat Frank-
luchtig op kon nemen. Niet alleen lie
pen wij kans op dien tocht te worden
betrapt en voor gewone dieven Le worden
gehouden; maar de gravin kon een aan
klacht tegen ons indienen, wat onze iden
titeit zou openbaren, en van dat oogen-
blik af, viel er niet meer aan te denken
U'inkoiT te slim af te zijn, o£ hier in
huis een leiddraad te ontdekken.
Hij raadde aanstonds wat er jn mij om
ging en zijn lach verstomde.
Wees geen wezel I zeide hb^knorrig;
gij moest mij genoeg'ziaam kennen, opi te
■weten dat 'ik niet licht mijne vingers
brand. Ik heb fie noodige inlichtingen ver
kregen, zonder dat iemand zich er reken
schap van gaf, dat hij: werd uitgevraagd:
De dienstboden gaian op gewonen tijd
stipt om. elf uur naar bed. Zij: slapen ba-
ven in huis. De gasten alleen logeeren op
de tweede verdieping. Indien wi? dus
slechts tot het spookuur wachten, zijn wij
volkomen vrij en kunnen wij ongehinderd
handelen.
Heeft Stanislas Wink'off ook' zijne
Kamer zoo hoog? vroeg ik verbaasd.
(Wordt vervolgd!.