Tweede Blad
fMSEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bericht.
Buitenland
DUITSCHLAND
Het Boïcïewistiscli doodeniand.
Kerknieuws
Het hoekje van humor.
Voor de Keuken.
Voor onze vrouwen.
ZATERDAG 10 FEBRUARI 1923
Den velen nieuwen abonnés en bun
die het wenschen te worden, berichten
wij door deze
1. Dat een week-abonnement 20 cis.
kost en wordt afgesloten bij onze agen
ten in de verschillende plaatsen, die
tevens voor de wekelijksclje inning van
de abonnementsgelden zorgen.
2. Dat elke abonne, door het feit zelt
dat' hij abonné is, verzekerd is tegen
onaelukken en wel geheel gratis. Ook
heeft hij daarvoor geen polis noodig.
Treft hem een ongeval, zooals aan het
hoofd van de courant is omschreven,
dan behoeft hij slechts te laten zien dat
hij zijn laatsten abonnementstermijn
heeft voldaan, om onmiddellijk daarop
de geldsom te ontvangen, die voor dat
ongeluk staat aangewezen.
3. Dat degenen, die per Post de courant
wenschen te ontvangen, f2,90 vooreen
heel kwartaal vooruit moeten betalen.
4. Dat de „Nieuwe Zeeuwsche Courant"
het eenige Roomseh-Katholieke Dagblad
is in Zeeland, een dagblad, voor de ge-
heele provincie bestemd en dan ook
over heel de provincie verspreid, actueel,
interessant en gevarieerd van inhoud,
gevende „aan elk wat wils
5. Dat elk Zaterdagnummer van de
„Nieuwe Zeeuwsche Courant" een zeer
mooi, hoogst aantrekkelijk geïllustreerd
bijvoegsel beett, dat bij den abonne
mentsprijs is inbegrepen en waarvoor
men dus niets heeft te betalen.
August en Fritz Thyssen.
De Fransche maatregelen tegenover
het lijdelijk verzet der Duitschers in
het Ruhrgebied hebben, schrijft de
„Zwolsche Crt.", een man uit zijn
werk gehaald en in het volle licht
van de publieke belangstelling ge
plaatst, die tot nu toe zich niet bij
zonder met politieke aangelegenheden
bemoeide.
Fritz Thyssen wordt in Duitschland
op het oogenblik gevierd als de
martelaar voor de Duitsche zaak, de
man, die met terzijdestelling van zijn
eigen belangen die van het Duitsche
rijk en volk dient. Het zou voor hem
niet moeilijk geweest zijn, zich te
verstaan met de Franschen, zoodat
zijn bedrijf voortgang vond en liij
geregelde betaling ontving voor zijn
product. Hij heeft er de voorkeur
aangegeven, mede te doen met het
lijdelijk verzet, waartoe het parool
uit Berlijn door de regeering werd
gegeven en waaraan eigenaars zoo
wel als arbeiders gehoor verleenen.
Door zijn positie is Fritz Thyssen de
voornaamste geworden van de slachtof
fers der Fransche maatregelen. Zijn lot
wordt gedeeld door verscheidene
anderen, maar wat dezen doen, wordt
begrepen in den eerbied voor het
gedrag van Fritz Thyssen. Hij is on
betwist de hoofdpersoon in het drama.
Fritz Thyssen is de oudste zoon
van den stichter der firma August
Thyssen, die thans twee-en-tachtig
jaren oud is, maar nog altijd aan het
hoofd staat y&n de groote onderne
mingen, die Hiij in het leven riep.
Mülheim aan de Ruhr is het centrum
van dit moderne groote bedrijf, het
Thyssen-konzern, een onderneming,
die 65000 arbeiders in het werk
heeft.
Een bijna legendaire gestalte noemt
Erich Dombrowski hem in het „Berl.
T.", dezen man van middelbare grootte,
met een gelaat, dat herinnert aan de
portret-albums onzer grootouders. De
scherpe neus, de kleine spitse witte
baard, de intelligente oogen vallen
dadelijk op. IJzeren energie en wils
kracht spreken uit deze oogen. Meer
dan een halve eeuw heeft hij een
leven geleid, dat uiterlijk hetzelfde
gebleven is, eenvoudig en zonder
eischen.
Zeer eenvoudig gekleed, begeeft
liij zich eiken morgen om 8 uur naar
den trein om de stad te hereiken
waar zijn bureaux zijn. Wie hem
niet kent, .zou niet vermoeden, dat
deze door niets opvallende man de
gene is, die in enkele tientallen
Onder de jongste reeks brochuren,
uitgegeven door het Geert Groote
Genootschap, behoort ook een onder
bovenstaanden titel, door den Z.Eerw.
Pater C. Kolfschoten S. J. die in ons
blad en elders reeds blijk gaf, met
bijzondere belangstelling de monster
achtige gebeurtenissen in Rusland te
hebben gevolgd. Wij ontleenen hier
een en ander aan zijn belangrijk vlug
schrift, dat een algemeene ver
spreiding moge vinden:
Op den 14en April 1918 hield de
tyrannieke Trotzky een groote poli
tieke rede, waarin hij ten aanhoore
van duizenden arbeiders profeteerde
over de toekomst van het nieuwe
Rusland
«Wij, zoo sprak hij fanatiek, wij
zullen een Staat van broederschap
stichten in het land, door de natuur
ons toegewezen. Wij zullen op grond
slag van gemeenschappelijke samen
werking de beschaving van dit land
vooruitbrengen, wij zullen het om-
jaren van een klein bedrijf een
onderneming heeft gemaakt, die een
der grootste ter wereld is. Vóór den
oorlog vertakte zij zich ver over de
Duitsche grenzen tot in Frankrijk,
Marokko, Algiers en Zuid-Rusland.
Zijn zakenbrieven, die hij gedeeltelijk
nog eigenhandig schrijft, vertoonen
een sierlijk, gelijkmatig handschrift,
waaruit vaste vil en consequentie
spreken.
In den beginne had Thyssen een
metaalfabriek, gedreven door een
stoommachine. Zijn bureau was een
klein gebouwtje, hijzelf hield zijn
boeken bij, zooals hij zijn eigen rei
ziger en technisch leider was. Lang
zamerhand breidde hij zijn zaken
uit in verband met de behoeften van
de moderne industrie en verwierf
geleidelijk mijnbedrijven enfabrieken.
Deze uitbreiding heeft in de laatste
jaren geleid tot organisatorische ver
anderingen, zoodat 'n aantal bedrijven
zelfstandig ingericht werden, verbon
den tot een Konzern. Het kapitaal
echter bleef dat der familie Thyssen,
en geen vreemd kapitaal is betrokken
in deze onderneming. August Thyssen
is president van den „Aufsichtsrat",
terwijl zijn zoon Fritz zijn plaatsver
vanger is.
Tot voor kort hebben de Thyssens
een duidelijken afkeer gehad van het
openbare leven. Zij trokken zich
zeer bepaald terug van alle politieke
of in het algemeen openbare functies
en medewerking om uitsluitend voor
hun werk te leven. Men heeft den
vader wel eens een fanaticus van
den arbeid genoemd en inderdaad
heeft het werk al zijn aandacht in
beslag genomen en opgeslorpt.
Noch voor sport, noch voor kunst,
toneel of litteratuur interesseert deze
zakenman zich en alleen een enkel
kunstenaar heeft zijn belangstelling
weten te winnen, namelijk de beeld
houwer Auguste Rodin, van wien een
aantal werken de woning van Thyssen
versieren.
Een geheele reeks van Thyssens
arbeidt in het familiebedrijf, Fritz, de
oudste zoon, is de voornaamste onder
hen. Hij vertegenwoordigt zijn vader
in het kolensyndicaat en was dus de
man, die aangewezen werd om de
besprekingen met de Franschen te
voeren, toen dezen het Ruhrgebied
militair gingen bezetten. Hij kwam,
gelijk men weet, in conflict met de
Fransche autoriteiten en werd gearre-,
steerd, om voor een Franschen krijgsJ
raad terecht te staan.
Op (Pen Zondag' Qmn'iquagodnia.
EpislW I. van den H. pjajulus tot deCoi'intli
XIII. 1—13.
Broeders! al sprak ik le taal idler men
scheen en der engjelen, indien ik' geeno lief-
do heb, ben ik als eene klinkende schel
,en een luidend metaal. En al had !k de
g\ave der verzegging dat ik alle weten-,
schap hezat, en .al had ik al "t 'gteloof, zoo
dat ik bergen kon verzetten:, indien ik
geene liefde heb, ben ik miets. Al deelde ik
al mijne goederen uit tot spijze der armen,
en al gal ik mijn liohaarb over om te
brandien, indien ik geene, HeflcUe heb, baat
het mij niets. De iefde is veriuMigy zij
is goedhartig d.e ILefcfe is niet afgunstig,
zij handelt niet lichtv'aardigj en zij is niet
opgeblazen, zij is niet eerziiuehtig
zij zoAfc hare eigenbaat niet, zij' wordt
ni,et toornig, zii„ denkt geen kwaad-, zij
verblijdt zich niet o,ver de ongerechtig
heid. ma,ar verheugt zich over over de
waarheidzij hp.opt alles, jiij verdraagt al
les. De liefde zal nooit vergaan; maar
hetzij voorzeggingen, zij zullen ten einde
loopen, hetzij italen zij zullen ophouden;
hetzij wetenschap', zij z;aï te niet gedaan
wordenwant de wetenschap en die pro
fetie die wij nu hebben zijn onvolmaakt.
Maar Wanneer hetgeen volmaakt' is komt,
zul het onvolmaakte vernietigd1 worden.
Toen ik een kind was, sprak ik als een
kind, oord!pei]die ik als een kind, dacM ik
als een land. Maar hu ik een man ben ge
worden, heb ik al h,et kind^che afgelegd.
Wij zien nu door eenien spiegel'in.een raad
sel, ma,ar dan van aanschijn tot aanschijn.
Nu ken ik ten deele maar dah zal ik ken
nen, gelijk ik gekend worde,: Nu blijven
deze drie: geloof, hoop en liefdie, maar de
liefde is de voornaamste van jdjeze.
vormen in een uitgestrekten tuin vol
bloeiend gelukonze kinderen en
achterkleinkinderen zullen er leven
als in het paradijs der aarde.
„Er is een tijd geweest, dat men
geloofde aan paradijslegenden, maar
och, dat waren vage, duistere droomen,
bitter heimwee van de ziel des men-
schen, die achtervolgd werd door
'tidee van mooier leven in geluk,
Wij, wij beweren, dat wij dat paradijs
thans hier op aarde zullen vestigen
door den noesten arbeid van onze
aardsche handenhet zal bestaan voor
allen, voor uwe kinderen en achter
kleinkinderen tot aan het einde der
eeuwen."
Dat deze holle woorden al uiterst
weinig kans hadden om inderdaad
werkelijkheid te worden, er zullen
maar weinigen zijn, die daar niet
van overtuigd waren. Doch dat zeer
vele bolchewisten in dol, redeloos
enthousiasme, volstrekt geloofden en
zeker waren van een heerlijke op
leving der menschheid door toepas
sing van hun sociale theorieën, men
Evanglèlic., L'uc,as. XVIII' 3143.
In di,en tijde (naml Jezus die twlaall tot
zieh, en zeide hunziet Iwij gaaia naar Je
ruzalem, en alles zal volbragt worden,
wat 'door d'e Profeten v.an dieiu Zoon des
monsc-ben geschreven is. Want Hij aan
de Heidenen geleverd, bespot, gegéeseld
en bespcgBn worden: en nad,a,t zij hem
zullen gegeeseld hebben, zullen zij hem
dooden, en hij zal ten. derden dag® ver-
rijzeu. En zij verstomden hier niets Van,
en dit woord wias yoor hen verborgen, en
zij begrepen niet hetgeen er gezegd word.
En het gebeurde, toen Hij Jerichp na
derde, dp.t een blinde' bij den; weg zat te
bedelen. En als dje die manigite hoorde
voorbij gaan, vroeg hij; w!at het Was?.
Zij zeiden hem dpn, 9ja.t Jezus' vam Naza-
reth vporbij .ging. En hij riep, eu zeide
Jezus, Davids zoon! ontferm] ji mijmer.
Ea die vooruitgingen, bestraften hem,
opdat hij zoudp ziwïj'gen. Maar hij riep
veel meer: Davids zoon! ontferm U mij
ner. Jezus stond djan Btil, en gebood! dat
men hem' zoude hij Hem brengen'. En als
hij nadar#, vroeg Hij' hjem, en zlefdfe:
w'at wilt gij dat ik u dpe?, Hij' aniti--
«"Soraae: ïleer.,h|at ik zien mag. En Jezus
zeide hem Wordt ziende, uw geloof lieeft
u genezen. En terstond 'zag hij, en volgde
Hem, cn verheerlijkte God. En al h|et volk
dit zieindp, loofde God.
Een wonderbare genezing door
tusschenkomst van den H. Franciscas
Xaverius.
De correspondent van „De Tijd" te
Parijs schrijft d.d. 17 Januari aan zijn
blad
Nog ligt ons versch in het geheugen
de zegevierende rondtocht, welke de
relikwie van den H. Franciscus Xave
rius, bestaande in de verdroogde, maar
in vorm en tact gebleven rechterhand
van dien grooten Heilige, gemaakt
heeft van Barcelona naar Toulouse en
Bordeaux, om, na door duizenden te
Parijs vereerd te zijn, wederom naar
de Gesukerk te Rome terug te keeren.
Zij is in al die plaatsen het voor
werp geweest van godsdienstige eer-
betoogingen en de geestdrift sloeg te
Toulouse ten top, toen met reden de
genezing van een jong kloosterzuster
aldaar, aan de tusschenkomst van den
H. Franciscus werd toegeschreven.
Men sprak algemeen van een wonder,
al gebood de geestelijke overheid, als
steeds bezorgd een genezing aanstonds
aan bovennatuurlijke inwerking toe
te schrijven, het oordeel der genees-
heeren en kerkelijke autoriteiten af
te wachten. Het wonderbaarlijk herstel
der zuster van de „Compassions" heeft
zich intusschen, naar mij werd mede
gedeeld, gehandhaafd en te meer reden
is er deze genezing aan den tusschen
komst van den H. Franciscus toe te
schrijven, waar zich in den loop der
maand November van het vorig jaar
een bijna gelijksoortige gebeurtenis
te Parijs heeft voorgedaan.
Al past het ons ook hier op aan
dringen der geestelijke overheid, de
noodige voorzichtigheid te bewaren,
wij willen niet verzuimen melding te
maken van deze genezing, gelijk zij
ons in het zusterhuis der Augusti-
nessen van het H. Hart van Maria te
Parijs, wei'd verteld, nadat wij er uit
de „Semaine religieusö" kennis van
hadden genomenZiehier het verloop
der gebeurtenissen die men in de
genoemde omgeving dankbaar erkent
als de belooning voor het innige ver
trouwen gesteld in den H. Franciscus.
Bij het slot van een triduum, Zondag
den 19 November, juist op het uur
dat de relikwie van den Heilige Parijs
ging verlaten, heeft de genezing plaats
gevonden. Een der zusters Augusti-
nessen leed sedert meer dan 3 jaren
aan een maagzweer en het zieke
orgaan had zich evenals de alvleesch-
klier ruim 10 centimeter verplaatst.
Sedert Maart 1922 weigerde de lever
haar werking en de zieke was niet
meer in^staat eenig voedsel tot zich
te nemen, zoodat zij 14 kilo in ge
wicht had afgenomen.
Haar mede-zusters begonnen een
novene ter eera van den H. Franciscus,
wjens rechterhand in die dagen te
Parijs zou worden uitgesteld.
Zij doden het met des te grooter
vertrouwen, daar ook tot haar de
kan het niet in twijfel trekken.
Thans na 4 jaren moest een ieder
anders denken.
De logenstraffing van Trotzky's toe
komstvoorspellingen is zoo verschrik
kelijk reëel, zóó tastbaar, dat het
liefdeloos schijnt om nu daar de aan
dacht nog op te willen vestigen. Heel
dc Christelijke wereld, Europa en
Amerika, ziet met ontzetting en altijd
stijgend medelijden: stroomen van
ellenden over dat land heengaan: 4
jaar vernietigingsoorlog, nameloos
lijden, een gruwlijke hongersnood, zoo
als nooit de wereld nog aanschouwde,
de systematische uitmoording van alle
beschavende elementen, 130 millioen
arme verdrukten, onder den voet ge
trapt door eenige lOOOOen bandieten,
een verschrikkelijke terugkeer naar
naakt barbarisme zijn de weerzin
wekkende vruchten van den boom
van vrede en sociaal geluk, door
Trotzky en de zijnen eens geplant.
Er komen er honderden uit allerlei
streken van Rusland, die, wreed ge
schokt, vluchten uit het land de
tijding van de wonderbaarlijke ge
nezing te Toulouse was doorgedrongen.
De moeder-overste zeide mij een
der zusters, en zij zelf bevestigde hét
mij in een volgend onderhoud, zag
daarin een aanwijzing van de voor
zienigheid en spoorde de zusters tot
een vurig gebed aan.
De moeder der zieke kloosterzuster
vereenigde haar gebeden met die der
religieusen om door gezamenlijke ge
beden de genezing van haar dochter
af te smeeken. Zij nam deel aan het
triduum in de „Notre Dame de Lour-
des", dat ter plechtige viering van
de uitstelling dor St. Franciscus reli
kwie werd gehouden. Wij zelf, zeide
mij de „mère supérieure" mogen het
klooster niet verlaten daar onze orde
een „demi-cloitre" is, zoodat ook geen
der zusters, en dus ook de genezene
zelf, niet in de gelegenheid is ge
weest de relikwie te vereeren en te
aanschouwen. Waren de zusters, ging
zij voort, vol hoop evenals de moeder,
die, het zij ter loops opgemerkt, tot
de parochie van den H. Franciscus
behoort, de zieke zelf was geheel over
gegeven aan Gods heiligen wil, vol
berusting hët einde van haar leven
te gemoet ziende, zich niet waardig
achtende het voorwerp te zullen wor
den van een bovennatuurlijke in
werking.
Tijdens de plechtige kerkelijke
feesten ter eere der relikwie, waar
aan de zusters gelijk ik zeide, niet
konden deelnemen en vooral op den
sluitingsavond, gevoelde de zieke zich
lijdender dan ooit, zoo zelfs dat men
meende alle hoop te moeten opgeven.
Het was echter in de loop van dien
zelfden avond, juist op het oogenblik
dat de relikwie Parijs ging veriaten,
dat zich plotseling een niet te ver
klaren omkeer voordeed. De zieke
gevoelde zich niet alleen eensklaps
beter dan in de laatste jaren het ge
val was geweest, zij gaf teeken van
een eetlust, die sedert langen tijd
onbekend was geweest. Zij bracht een
rustige nacht door, een zeldzaam ver
schijnsel in de afgeloopen jaren. Ook
den volgenden morgen en de dagen
daarop nam zij het noodige voedsel
tot zich en de spijsverteering liet
niets te wenschen over.
Geen spoor van maagziekte liet
zich meer bespeuren en de maag zelf,
hetgeen medisch werd geconstateerd,
had de normale plaats wederom inge
nomen. Gelijdelijk nam de herstelde
in gewicht toe en van af dien tijd
was zij wederom in staat haar taak
als zuster ten volle te vervullen.
Tot op heden, verzekerde mij de
moeder-overste, die op de meest vrien
delijke wijze mij de gevraagde inlich
tingen verstrekte, heeft dat herstel
zich volkomen gehandhaafd. Steeds
meer nemen haar krachten toe en
van haar vroegere kwaal valt niet
het minste meer te bemerken. U be
grijpt vervolgde zij, welk een vreugde
deze genezing in ons zusterhuis heett
gewekt en iioe wij dagelijks met de
genezene onze gebeden tot dankbe
tuiging ten hemel opzenden. Want,
voegde zij er aan toe, al mogen wij
het oordeel der kerkelijke overheid
en in zonderheid van Pater de la
Brière, met het onderzoek belast, niet
vooruit loopen, een onderzoek dat
eerst na geruimen tijd door een uit
spraak zal worden bekroond, wij allen
dragen innerlijk de vaste overtuiging
en de genezene zelf in de allereerste
plaats, dat dit menschelijk onverklaar
bare herstel te danken is aan de
wonderbaarlijke tusschenkomst van
den H. Franciscus Xaverius
Nog geruimen tijd mocht ik mij
binnen de kloostermuren, met de Mè
Superieure onderhouden telkens sprak
zij weer over de groote genade die
een harer medezusters was geworden.
De overtuiging, die sprak uit haar
stem, de groote liefde voor den H. Fran
ciscus vooral, die zij ons deed ge
voelen, hebben ons bij dit onderhoud
diep getroffen.
En heengaande hebben wij met ons
genomen diezelfde overtuiging van
doods. Zij zijn vol van de gruwelijke
ellende daar aanschouwd en spreken
met grenzenloos mededoogen over het
lijden, dat daar geleden wordt. Ze
hebben hier en daar gephotographeerd
en leggen hun photo's uit. Maar een
parig herhalen allen, dat ze geen
woorden kunnen vinden, om den
waren toestand te beschrijven. Er is
niets wat daarmee kan vergeleken
worden, zelfs de oorlog niet met zijn
massale vernietiging van menschen-
levens en menschenarbeid.
O, de oorlog was ontzettend, som
migen hebben hem meegemaakt, maar
daar scheen, soms tenminste, een idee
door, daar brandde een liefde, daar
lichtte een ideaal en straalde een
heerlijke heldendaad: 't wierp licht
af ook over de gruwelijkste tooneelen
van dood en lijden
Het eerste begrip van de toestanden
in een vreemd land krijgen reizigers
door den gunstigen of bedroevenden
staat der spoorwegen. Wie Rusland
hinnenreist, voelt zich gebracht in
een land van ellende/Lang niet alle
EEN BESTE KLANT.
Meneer u wenscht'?
Hoeveel is dat brood, kellner.
Brood wordt niet in rekening
gebracht meneer. Wilt u biefstuk,
kalfsoesters
Hoort daar jus bij?
Ja zeker, meneer.
-- Wat kost de jus?
Niets, meneer.
Dan wou ik wel wat brood
met jus hebben.
SMAKELIJK.
Mevrouw (die er reeds meermalen
haar dienstmeisje op gewezen heeft,
dat ze haar handen meer moest
wasschen): „Ik hen blij, dat je nu
schoone handen hebt, Marie."
„Marie: „Ja, ze zijn nu goed schoon.
Maar u had ze eens moeten zien,
vóórdat ik het gehakt maakte!"
APPELSCHOTEL.
Mooie rijpe appels schillen, boren,
de gaatjes vullen met suiker en
kaneel en ze in een vuurvasten
schotel plaatsen, zooveel er in gaan.
Dan op iederen appel een stukje
boter en ze laten staan in de oven
tot ze goed- zacht zijn.
Maak een crème van '/2 ons boter,
'/2 ons suiker, 'l2 ons bloem, '/2 kan
melk en 2 eieren. Klut3 de eieren
en roer alles op de kachel goed door
een tot het mooi geboncten is. Dan
over de appels gieten (als ze zacht
zijn) en alles nog in de oven laten
staan tot er een lichtbruin korstje
op is gekomen.
haar en haar mede-zusters, dat hier
inderdaad een genezing valt te con-
stateeren, te danken aan bovennatuur
lijke inwerking. De officieele uitspraak
zal slechts de bevestiging kunnen
brengen, en wij hebben deze af te
wachten, of hier inderdaad van een
wonder mag worden gesproken. Het
eenvoudige en overtuigende levens-
ware verhaal van deze moeder-overste,
heeft ons persoonlijk niet doen twijfelen
aan de zekerheid, dat ook hier het
geloof de gezondheid aan een der
kloosterzusters heeft terug geschon
ken en de tusschenkomst der Heiligen,
in dit geval van den H. Franciscus,
opnieuw is bewaarheid.
Een audiëntie van de presidente van
de Internationale Enie van R.-K.
Vrouwenbonden bij Z. H. den Paus.
In de maand November vorigen
jaars had Mevrouw F. Steenberghe-
Engeringh, presidente van de Inter
nationale Unie van R.-K. Vrouwen
bonden een audiëntie bij Z. H. den
Paus. „Het Centrum" is mevrouw
Steenberghe over die audiëntie gaan
intervieuwen en publiceerde zijn
onderhoud met de genoemde presi
dente in het nummer van 3 Februari
j.l. Wij ontleenen er het volgende
aan:
Mevrouw Steenberghe begon met
den nadruk te leggen op de vader
lijke goedertierenheid en buitenge
wone minzaamheid, waarmede Zijne
Heiligheid haar had ontvangen.
„Ik werd 'op 20 November bij den
H. Vader toegelaten, die mij ontving
in^zijne werkkamer. U begrijpt, dat
ik eenigszins zenuwachtig was, toen
ik het vertrek binnentrad en alleen
stond tegenover den Paus, maar Zijne
Heiligheid wist mij terstond op mijn
gemak te brengen. Hij kwam mij
met de grootste voorkomendheid te
gemoet, deed mij op een stoel naast
den z\jnen plaatst te nemen en Zijne
eerste woorden gaven mij onmiddellijk
een sterken indruk van Zijn groote
belangstelling en hooge waardeering
voor de katholieke vrouwen-bewe
ging."
„Mag ik vragen, welke die woor
den waren?"
lijnen zijn nog in gebruik. Op som
migen loopen wagons zonder vensters,
het ongedierte wemelt er, en niettegen
staande dit weinig aanlokkende zijn
ze overvol met reizigers, die tusschen
en op de banken zitten saamgepakt,
soms evenveel op de treeplanken
buiten als er binnen.
Er is nog maar één lijn, die een
geregelden treinenloop heeft, de lijn
PetrogradMoskoualle andere heb
ben geen vaste uren meer. Een opont
houd van 10, 12, 15 tot 24 uur is
daar niets bijzonders. Leden van
buitenlandsche commissies hadden
zich, vóór zij Riga verlieten, van alles
voorzien, om tot Moskou in het leven
te blijven. In plaats van één dag doet
men er dikwijls 3, 4 en 5 over. Ner
gens op de stations of in de coupé's
is er verlichting of verwarming,
levensmiddelen koopen onderweg is
een onmogelijkheid; men moet alles
kant en klaar bij zich hebben; zou
men iets willen koken of bakken, dan
moet men in de koffers een olie- of
spiritustoestelletje mee hebben inge-
