B. F.TEROLLER, Gravenstraat, Middelburg,
Geldersühe Rookworst tl,- per poiH
HH. LANDBOUWB!
Belangrijk bericht yd
firma el
Harnassent
JUNKER en RUH GASFORNI
DE UNDBOUWBANh ic unicum
Adverteeren doet verkoopen.
?«|£UWE ZEEÜWSCHE CQüRAMi Nummer 12
ZATERDAG 13 JANUARI W'3
Verkrijgbaar bijA.
D. W. F. KA1JSER,
Hulst; JOS. LOCKEF
markt, Middelburg
singenN. KA5TARL
Zierikzee.
Zwarte Pruimen 20 c
Lucifers 12 cents per
Puike Kofiieboonen a
Bij 1 pond Margarine
gedecoreerde kop en
Groote yolie Pekelhar
Gebeukte Siokvisch '5-
P. Sluis' Gchtendvoer
Zuivere Amerikaanse:
Reuzel a 50 cents pc
Goed kokende Spiiter
Sigarenhandel, Opril
X
verleent credieten op korten termijn
aan Landbouwers en Industrieelen.
Hoofdagentschap voor Zuid- en Noord-Beveland:
DE KAWTEli HORDIJK'S BANK.GOEP
-A.® tJ.
bouwkundige: en aannemer
bij levens#
onpssbskl
I Tevens ingerichü voor kolen, turf of hou;
verwarming der keuken.
Te bezichtigen en inlichtingen te bekomen
bovengenoemd adres.
~l
Ih verband met de vet
gere eischen» die zoov
medische als van parti
zijde aan Stout word
steld, hebben wij geme-
AMSTEL SUPERS'
in de brouwerij zelve
ten laten bottelen.
Met ingang van 1 Januari 191'
*N SIGARETTEN-MAGAZIJN
HANDEL IN SIGAREN, enz.
Wij maken U speciaal opm
eoncurreerende prijzen levt
klas fabrieken. _/f"
Binnen enkele dagen k^pén v
onze uitgebreide collecte monst
Ons beleef^'ilaubevelenc
Jfet van oudt
somtijds gemeend, dat mevrouw Proctor veel te
licht dacht over de gevaren waarin Markham zich
gestort had. Maar nu waren-haar oogen opengegaan,
en was zij vastbesloten geen moeite te sparen om
haar zoon op den rechten weg terug te brengen.
„Ik moet nu naar binnen," zei Rina, „Mevrouw
Proctor zal niet weten waar ik blijf."
Zij groette en ging naar 't huis, terwijl pater
Laurentius zijn priesterlijke gebeden vervJgde.
HOOFDSTUK X.
Markham was aan 't schilderen, en 't portret
vorderde goed. Rina inspireerde hem, hij voelde
zich gelukkig in zijn kunstenaarsmacht, en hij
vond deze dagen de prettigste die hij ooit op Sto
nes had doorgebracht.
HET DERDE EEUWFEEST VAN DEN
H. FRANCISCUS VAN SALES.
Reliekkastje met den hoed van den heilige, in het
kasteel van Allinges.
Hij ging zoozeer op in zijn werk dat hij niet meer
trachtte haar met luchtig gepraat bezig te hou
den. Hij zag toch wel dat zij zich niet verveelde, al
zweeg hij een uur lang. En als hij dan plotseling
iets zei, bemerkte Rina soms met verbazing, dat
ze juist het onderwerp betroffen, waarover zij had
zitten denken.
„Als u in Londen is zal ik tóch zien u in kennis
te brengen met Adriana en zijn vrouw."
„Ik heb u al eens gezegd, meen ik, dat ik ze niet
wensch te kennen En 't is ook geen omgang voor
u, als ik 't zeggen mag..maar u begint zelf ever
hen te spreken 't Is een slechte vriendschap u
geeft aan een gevaarlijken invloed macht over u.
Ik dacht dat u verstandig en Roomsch genoeg was
om dat zelf in te zien....en toch...."
„Ik ben geen gek en geen kind," zei hij knorrig.
„Ik weet heel goed wat ik doe. 't Zijn mijn vrienden
ze zijn altijd even vriendelijk voor me.Maar
als u weet dat onze familie zelfs in tijden van ver
volging trouw is gebleven aan ons geloof, dan zult
u wel snappen, hoop ik, dat mijn godsdienst mij in
't bloed zit en niet aangetast worden kan, zelfs
niet door menschen die ik om andere redenen mijn
vrienden noem
Hij sprak trotsch en met vuur maar weldra
bedaarde zijn opwinding, en zei hij zacht, glim
lachend
„Dus ik wil toch dat u de Guises leert kennen.
Dan zult u 't wel begrijpen."
Hun blikken ontmoetten elkaar. Het was een
diepe, wederkeerig-veelzeggende blik, en er scheen
iets te bewegen in Rina's hart terwijl hij sprak en
haar aanzag, alsof zijn wilsuiting en zijn blik
iets hadden gewekt in haai, dat slapend op dat
oogenblik wachtte.... Nu begreep zij niet alleen,
Nu het tegen het voorjaa
gaat, ziet dan uw
eens na. Hetgeen U t
noodig hebt, bestelt dj
bij het vertrouwdste,
liedste en meest concn
reerendste adres, de va]
dat Markham haar zou kunnen beminnen, maar
ook de mogelijkheid dat zij hem wederkeerig lief
zou krijgenHaar handen beefden in haar schoot.
Ze zat roerloos, met alle macht haar emotie be
dwingend. Markham greep zijn penseelen, en schil
derde verwoed door. Wel een half uur lang zwegen
zij beiden.
„Maakt Markham 't je niet te lang?" vroeg
mevrouw Proctor, het atelier binnentredend.
Rina stond op zij was blij dat de komst der oude
dame de spanning brak. „Ik ben stijf ik heb 'n
eeuwigheid stil gezeten," zei ze glimlachend.
„Ik heb een brief van Lady Ellington gekregen,"
ging mevrouw Proctor voort, „ik mag je niet lan
ger hier houden dan tot Zaterdag. Wat spijt me
dat
„Overmorgen riep Markham. „U telegrafeert
toch zeker dat 't niet gaat Ik moet toch 'n'beetje
tijd hebben...."
„Beste jongen ik kan Lady Ellington niet
met 'n telegram afschepen. Ik ken haar nauwe
lijks.... ze is misschien toch al boos dat ik haar
van haar logée heb beroofd...."
„O best, dan ga ik weer naar de stad," zei Mark
ham wrevelig, „'k Heb nog 'n massa werk daar."
Mevrouw Proctor zweeg. Ze zag er op dat oogen
blik bijna hulpeloos droefgeestig uit. Ze wendde
zich tot Rina
„'t Regent niet meer. Kom je nog even mee in
den tuin
Rina aanvaardde gretig de gelegenheid om te
ontsnappen. Scherp voelde ze weer, in de' weinige
woorden die er gesproken waren, het conflict tus-
schen moeder en zoon. Ze begreep dat 't spande,
dat er diepe krachten woelden;, de verborgen in
vloed van Adraan Guise, die trachtte Markham te
vervreemden van Stones en van het geloof zijner
vaderen het hevige verlangen van de moeder en
van Pater Laurentius, om het gevaar af te wenden
en den noodlottigen omgang geëindigd te zien. En
zij voelde zich door dien strijd geboeid niet alleen,
maar 't was haar ook alsof zij er in betrokken was,
alsof zij de beslissing te voorschijn roepen kon.
Zwijgend volgde ze mevrouw Proctor naar bui
ten. Aan 't eind van een der paden stond de gast
vrouw stil, keek Rina aan en vroeg plotseling
„Heeft Markham je al eens over Adriaan Guise
gesproken
Rina voelde zich onaangenaam bij deze onver
wachte vraag.
„Ja, hij heeft een en ander over hem gezegd,"
antwoordde ze onwillig.
„Dan begrijp je misschien waar ik bang voor
ben zei mevrouw Proctor.
't Meisje knikte bevestigend. „Ik kan 't wel ra
den. Maar ik zou me toch niet al te bezorgd ma
ken.... Hij heeft zooveel redenen om trotsch te
zijn op zijn geloof..
„Lieve Rina, 't is heel vriendelijk van je zoo te
spreken, maar die meneer Guise is een gevaarlijk
man. Hij is slim en geveinsd en spitsvondig....
En als Markham begint over naar de stad gaan,
Zaterdag, dan weten we allemaal wel waar hij heen
gaat Haar strakke, energieke gelaatstrekken ver
zachtten zich plotseling tot een uitdrukking van
diepe, bijna hulpelooze gevoeligheid. „Hij lokt
mijn kind van mij weg," ging ze voort met bitter
heid in haar stem, „hij zal hem van mij afnemen,
als het wonder niet gauw gebeurt."
„Het wonder?" vroeg Rina argeloos.
Mevrouw Proctor knikte eens. „Als....als hij
'n goede viouw liefkreeg en trouwde..een vrouw,
die sterk genoeg is om hem van dien omgang af te
houden.. ..dat is de eenige weg om hem te red
den."
Het meisje zweeg. Zij begreep volkomen dat
haar gastvrouw die woorden met diepe bedoeling
had uitgesproken zij begreep zelfs meer dan de
woorden hadden gezegd, 't .Was haar of de oudere
vrouw haar had gevraagd „Ben jij sterk genoeg
Zou je mijn zoon genoeg kunnen liefhebben om hem
uit dit gevaar te redden En in haar hart ant
woordde Rina „Ik zou 't kunnen Ik zou 't mis
schien wel willen ook
Dan verbrak mevrouw Proctor de stilte: „Ik
geloof ik hoop dat mijn jongen van jou is
gaan houden Er sprak ontroering uit haar strak
ke trekken, uit haar schrandere oogen. „Toen ik je
in Florence zag," ging ze met gedempte stem voort,
„voelde ik opeens als ik je op Stones had als hij
van je ging houden - dat jij hem zoudt kunnen
redden
„Waarom dacht u dat vroeg Rina.
„Je bent zoo heel anders dan andere meisjes.
dan de Engelsche tenminste. Ik voelde dat je voor
Markham een nieuw type zou zijn dat je hem
zou interesseeren.Ik wou de proef nemen.
ik bracht je hier
„En zei Rina, nieuwsgierig om 'meer te hoo-
ren.
„Je was vurig katholiek ik wist dat je uitste
kend was opgevoedIk dachtMarkham moet
haar tenminste leeren kennen Je moet 't 'n moe
der vergeven, dat ze zoo'n beetje intrigueerde. En
nuhij is woedend als ik over je vertrek begin
O, als jij van hem hieldtVragend zag ze
het meisje aan.
„Ik ken hem nauwelijks," ontweek deze.
„J ullie waren toch
heel gauw dikke
vrienden
„Ja," gaf Rina toe.
„Markham kan heel
aardig zijn. Hij is
zoo vroolijk, zoo zor
geloos Een echte
jongen, zoolang hij
geen tegenwerking
ondervindt dan
wordt hij hard en
koppig."
„ik zal_ voor hem
bidden," zei Rina.
Meer kon ze nu niet
zeggen't geheim
dat groeide in haar
hart begreep ze zelf
nog nauwelijks.
„Ik hoop dat je tante hem ontvangen wil," zei
mevrouw Proctor nog, „ik zou zoo graag hebben
dat jullie elkaar bleven ontmoeten."
Op dit oogenblik kwam Markham naar buiten,
en trad met zijn eigenaardigen onverschilligen gang
op de beide dames toe.
„Wat kijkt mama verschrikkelijk ernstig," zei
hij glimlachend. „Hebt u Donna Rina 'n lesje ge
geven Hoe men zich gedragen moet, en wat men
laten moet, als men voor 't eerst bij 'n Engelsche
tante logeert
„Donna Rina heeft zulke lesjes niet noodig," zei
zijn moeder, terwijl zij een hand op zijn schouder
legde en hem toelachte.
„Donna Rina moet hier in elk geval terugkomen,"
zei hij, „ik wil haar portret afmaken.. ..trouwens,
ik wil haar wéérzien 1" Impulsief strekte hij de
hand uit en raakte die van Rina even, 'n klein warm
gebaar vol vertrouwen.
„Ik zal heel graag komen," zei 't meisje.
„Is dat een belofte vroeg Markham.
„Ja, het is een belofte, als er niets tusschen
komt."
„U moogt er niets tusschen laten komen, Donna
Rina," zei Markham. Zij gingen naar binnen, Rina
tusschen moeder en zoon. Zacht drukte mevrouw
Proctor de hand van het meisje.
Rina bégaf zich, onder een gewillig aanvaard
voorwendsel, naar haar kamer. Twijfelingen over-
'DE HEER
H. ST0EL1NGA
te Sneek, die 11 Jan. a.s.
50 jaren aaneen dezelfde
apothekerszaak heeft ge
diend.
HET DERDE EEUWFEEST VAN DEN
H. FRANCISCUS VAN SALES.
De Bisschoppen van Annecy, Moutiers, Chambéry,
Genève en Grenoble verlaten het klooster om
zich naar de crypte te begeven.
Directie: J. B. DE BEAUFORT en N. C. DE RUTTER
a. onder hypothecairverband(2ehypotheek)
b. onder borgstelling. 8299-40
A 115 HEiNKENaZAND. 8302-26
Soiled era goedkoop adres voor
het nlaken van
BESTEKKEN en TEEKENINGEN.
Aan hgtzéffde adres BOUWGROND TE KOOP.
HoofdredacteurJ. W. VI E N
bureaux vao Redactie aa Adl
lirtorc. Telefoon: Redactie N.
Bijkantoor: MIDDELBURG,W
onze Abonnós zijn gi
l..!lf
LVYCri U|l viaajjvwivM vwn gv..v.,
8385-56 Beleefd aanbevelen
vielen ha r. Zij was nil
lens jegens Markham
Stones weg te komen
HOOJ
Lady Ellington wa:
Rina op Queen's Bar
begroette haar nicht
„Ik hoop," zei ze,
toen beiden gezeten
plezier heb beroofd, dl
je zoo gauw hier kwal
te zeggen, ik was over|
maal niet gerust. Je
ven dat je daarheen
meening gevraagd hal
raden, de uitnoodigina
„Mevrouw Proctor i
Brieven
Om de gij
Sjonge, sjonge, wa
dagen weer in zijn no
dat zijn derde teek'
slaagt. Het is dan o
dingen als er binnen'
pels nieuwe Het loo
postkantoor wisten Z'
ben we een deputatie
bureau gehad, die d
niet spoedig ophield,
stukken voor ons adri
hebben die heeren ver
voor een teekenwedstj
en nichtjes en kleinki:
lijk soort wedstrijden
de heeren in het gehi
het daar voor was D
weten. Het personeel 2
over hebben. We vox
hoopten, dat het zoo-
schen kunnen jullie we
met jullie op heeft. En
op zijn, ligt voor de t
Uit bovenstaande v
a.h.w. onder de teek
heeft wei wat weg va'
berg, vyaar je jezelf dc
dan ook in dat Opa nii
geen hulp geboden wq
zijn taak verlichten,
mogelijk den uitslag
het echter zoover is,
geduld oefenen. Dit w
zekeren zoodra het
in de krant.
En nu, ajuus hoor.
DE
Zooals ik jullie reed
nieuwen teekenwedstrl
inzendingen regent,
ik jullie iets wilde bijj|
het natuurschoon dat i
daartoe een besneeud
omgeving van Alkmaal
schap is wel het mei
eigenschappen van de(
ook het mooiste.
Het moge zijn, dat bi
naderhand een „heeleb|
gen, maar dat neemt
tot het mooiste, dat on|
wordt.
Om daar nu eens sped
gen, heb ik hiernaast
maar opgenomen.
Deze foto is er een
maarder kent, en die
Vol vertrouwen op d
den moed en de vindjngri
ga's, door Berar uitgezor
voerders der gravin op Ie
zij op een gelukkige en spj
De nacht begon te vall
hen, zonder het minste c
ken, terugkeerde, plotse
van de groep verscheen
„Daar ben ik!"
Dit geruisohloos binner
zonderling en onverwacht
oen kreet van verrassing
en
