amass
spent
DAGBLAD VOOR ZEELAND
1500
f60
f
f 15
ANOBOUWERS
bij levenslange f %f| bij f bij verlies van f 7C bij verlies van f Cfl bij verlies van bij verlies van fl£ bij verlies van
I OU overlijdeni I «JU een band of voet i vü
ongeschiktheid
een oog
een duim
een wijsvinger
een anderen vinpi
Maandag 15 Januari 1923
Negentiend© -Jaargang
C. H. DE VRIES, Amsterdamgten, -did iBdkter vau plfjcieele zijde worden
DE INDRINGSTER
CHE COURANT
t tégen het voorjaar
"et dan uw
igeen c
na. Hetgeen U dat
j hebt, bestelt dat|
it vertrouwdste, st
e en meest concttrl
ndste adres, de va|
bekende 'S3R
oude. man luisteren
kje was weggestor-
and, die een groote
in zich draagt. Nu
'e kleinste jongens
en. Hij kende ieder
knapen, die bloot-
kende geen aange-
zitten en naar hen
ilde hij ze gaan tel-
riendjes daar bijeen
uderen mee naar de
der hen een kind zag,
t had. Het was een
ekleed als de anderen
boenen of hoed," zoo-
r de kinderen in hèt
gelaat van het kind
yam den ouden Matio
alen schoten uit zijn
naar de zon, die zijn
"erd dit kind te zien,
dat er vreemden in
Hij wilde juist een der
de stemmen hoorde
kerk kwamen. Terwijl
keek, had hij er niet
voorbijging. Eenigen
m, terwijl zij verder
oen hij weer zijn aan
spelende kleinen, was
r.
t de oude Matio als
menschen waren weer
intjes onder de kinde
er op de weide en het
ruimen tijd beschouw-
oonheid van het kind
een scheen te versprei-
et verrukking. Einde-
en tot zich „Paultje
dat ik sedert twee we-
peien Kijk die daar,
.neen, hij heeft goud-
t onderscheiden, want
hij loopt juist naar ons
jordde het kind.
hij zei, dat zijn vader
;ezegd, wel, dat zijn huis
jelui spelen
ij onder ons zijn. Zoodra
en, gaat hij heen. Kijk,
de kinderen, maar-alleen
de, waren er. Het kind,
CONFERENTIE TE
RIJS.
minister-president, verlaat
;nt der Fransche republiek.
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
«hontanrll» ,ORn J..fnon
Hoofdredacteur: J. W. VI E N I N G S.
Redactie Administratie: Westsinge!, GOES
Bureaux vao ..vu-v- w
luiere. Telefoon: Redactie No. 07; Administratie No. 207
Gij kantoor: MIDDELBURG,Markt 1 en 2. Telefoon No, 474
M onze Abonnós zijn gratis verzakerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen:
Abonnementsprijs f 2,50 per drie meenden, f 0,20 per «teek;
voor Post-abonnie f 2,90 per 3 maanden.
AdvsrtentiSn van 1 tot 6 regels f 1,50, elke regel meer t 0,2Sj
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
RiiitanlanrisRh flvemcht I d ioden dezer
is, voor een ac-
DE WAS VAN DE SEINE
is een buitenkansje voor de hengelaarsde visch
wordt door den sterken stroom uit 't midden der
rivier verjaagd en vlucht naar de luwte der
oevers.
dat zich Jesuken noemde, was er niet meer. Op
hetzelfde oogenbiik hoorde hij de menschen die uit
de Mis kwamen, praten en lachen.
Den volgenden Zondag ging alles juist zoo als
de vorige. Als gewoonlijk gingen de menschen naar
de kerk en lieten de ouden en zieken thuis en de
kleinste kinderen, die buiten gingen spelen. Het
hart van Matio klopte van vreugde, toen hij weer
het hemelsche kind onder hen bemerkte.
Hij stond op, ging naar de weide en bleef dicht bij
het knaapje staan. Eenigen tijd bleef hij bewegen-
loos, maar dan strekte hij de handen uit en zei
met zachte stem „Jesuken
Het kind hoorde hem en liep naar hem toe.
„Wil je met mij meegaan, J esuken, en een beetje
op mijn knieën zitten
De kleine legde zijn handje in de gerimpelde,
beenige hand van deri oude en samen gingen zij den
weg over naar het hutje, waar Matio op zijn bank
ging zitten en den kleine aan zijn borst trok.
„Waar woont gij, Jesuken?" vroeg hij heel
zachtjes.
„Mijn huis is niet ver van hier. Waarom komt
gij mij nooit bezoeken
„Ik durf het huis van den koning niet binnen
gaan. Zij hebben mij verteld, dat je vader koning
is."
„Ja, hij is Koning over de geheele wereld. Maar
gij behoeft niet bang voor Hem te zijn. Hij is ge
heel barmhartigheid en liefde."
„Toch vrees ik Hem, want ik heb aan Zijn ge
boden niet gehoorzaamd."
„Vraag Hem dan vergiffenis. Mijn moeder en ik
zullen uw voorspraak zijn."
„Hoe spijt het mij,' Jesuken, dat ik je niet eerder
heb gezien. Waar ben je dan altijd
„Ik ben altijd hier. Ik dwaal over de wegen, ik
loop door de bosschen en over de bergen ik ga over
de golven van de zee. Ik ben altijd bij de menschen,
die mijn huis binnengaan en bij de kinderen, die
er nog niet kunnen komen."
„Ik ben te bang..of te trotsch..om in uw
huis te komen, Jesuken, maar bij de kinderen heb
ik u aangetroffen."
„Ja, waar onschuldige kinderen spelen, daar ben
ik bij hen, soms zien zij mij, soms ook niet."
„Maar vroeger heb ik u nooit gezien."
„Volwassen menschen zijn gewoonlijk blind."
„En toch heb ik nu het geluk u te zien, Jesuken."
„Mijn vader heeft mij toegestaan- mij aan u te
vertoonen, omdat gij zoozeer de kleine kinderen
liefhebt."
Nu vernam men de stemmen van de menschen,
die uit de kerk naar huis gingen.
„Ik moet u nu verlaten."
„Laat mij slechts even den zoom van uw kleedje
kussen, Jesuken!"
„Dat moogt gij doen."
„Zal ik u nogmaals moge zien
„Zeker
„Wanneer
„Heden nacht."
Met die woorden verdween het kind.
„Vannacht zal ik hem zien," zei de oude Matio
bij zichzelf, toen hij zijn hut binnenging.
De nacht kwam, het stormde en regende. De gol
ven van de zee braken met groot geraas op den
rotsachtigen oever. De boomen, die het huis des
Heeren omringden, schudden en bogen onder de
stormvlagen.
Pastoor Johannes had juist zijn boek gesloten
en wilde zijn avondgebed gaan bidden, toen hij een
geluid hoorde, alsof iemand heel zachtjes aan de
deur klopte. Hij luisterde eenige oogenblikken ên
hoorde het geluid opnieuw. Toen stond hij op, ging
naar de deur en opende die. Een jongentje stond op
den drempel, een kind, dat de pastoor nooit te
voren gezien had. Een wit hemdje had het aan,
maar geen schoenen en geen hoed. Het scheen alsof
er stralen schoten uit zijn hoofdje en haardos,
maar misschien was het de maan, die dat lieve
hoofdje bescheen.
„Wie zijt gij vroeg de pastoor.
„Kleed u zoo haastig mogelijk, vader, en ga naar
het hutje van den ouden Matio hij ligt op sterven."
Meer was er niet noodig.
„Ga even zitten, ik ga mij gereed maken," ant
woordde hij. Maar toen hij klaar was, was de kleine
bode verdwenen.
De pastoor ging het huis uit erf hoewel de wind
om hem heen loeide en een slagregen hem in het
gezicht sloeg, had hij niet veel moeite om voort te
gaan. In het huisje van Matio brandde licht. Hij
opende de deur en trad binnen.
„Wie is daar vroeg een bevende stem.
„De pastoor."
„O, hoe blij ben ik, dat ik met u mag spreken,
vader. Kom hier bij mijn bed zitten."
De stem was zwak en de woorden kwamen er
slechts met moeite uit.
De pastoor zette zich neer. aan het bed en hoorde
de geschiedenis van den ouden man van het begin
tot het eind. Welk geheim er ook lag op de ziel van
den stervende, hij openbaarde het dien nacht aan
den dienaar des Heeren. Toen de biecht geëindigd
was, ontving hij de H. Teerspijze en het laatste
Oliesel.
„Wie heeft u toch gezegd, vader, dat ik zoo naar
u verlangde," vroeg de zwakke, bevende stem van
den stervende, toen alles gedaan was. „Ik smeekte
tot God, opdat gij moogt komen, maar ik had nie
mand om tot u te zenden."
„Toch wel, gij hebt mij een bode gezonden
antwoordde de pastoor ten zeerste verwonderd.
„Neen zeker niet."
,;Maar er is toch een kleine jongen bij mij komen
aankloppen om mij te zeggen, dat gij mij noodig
had."
De oude man hief zich op in zijn bed. Zijn oogen
schitterden.
„Wat voor 'n jongentje was het, vader
„Een teer, kiein ventje in een wit hemdje."
„Hebt gij een zachte:- stralenkrans om zijn
hoofdje gezien
„J a, ik dacht, dat het het schijnsel van de maan
was."
De oude man keek omhoog en een glimlach ver
scheen op zijn lippen. Hij strekte de armen uit.
„Jesuken
Met dat woord viel hij terug op zijn bed. De pas
toor boog zich over hem en drukte hem zachtjes
de oogen dicht.
VOOR HET ECHTPAAR JONKER,
bekend als stichters der Amsterdamsche Toe
vlucht voor Onbehuisden, is op den voorhof van het
gebouw een monument onthuld.
(Naar het Engeisch)
ALTAAR IN FEESTTOOI
van de St. Willibrarduskerk aan de Assendelft-
straat te 's-Gravenhage, tijdens het onlangs ge
vierde feest van 't 100-jarig bestaan der parochie.
Men leest nogal eens van drie menschen die be
trokken zijn bij een liefdesgeschiedenis, terwijl er
toch nooit plaats is voor meer dan twee en dat is
ook altijd juist voldoende. In het bijzonder pleegt
dat lastige geval zich voor te doen in romannetjes
die geschreven worden voor het slag van meisjes
zooals ik er een ben -een die graag 'n verhaal
leest, maar die niet geoefend is in het lezen
van groote en erg ingewikkelde romans. En
die oefening heeft men toch werkelijk noodig als
men van een mooien, grooten roman „echt" ge
nieten wil.
J im en ik zijn niet op een goeden dag op elkaar
verliefd geworden wij groeiden op en de liefde tot
elkaar groeide ook, zonder dat wij het een van bei
den bemerkten, ze werd sterker naarmate wij groo-
ter werden. Dat wij van -elkaar hielden, scheen ons
even natuurlijk, als dat J im op zijn een en twintigste
jaar meerderjarig zou zijn en ik op mijn achttienden
verjaardag mijn haar volgens de laatste mode zou
opsteken.
Toen wij nog op school gingen en nog bijna kleine
kinderen waren, gooide Jim altijd mij met propjes
papier, nooit een ander meisje, en nu weet iedereen
wel dat een jongen altijd het meisje plaagt waar hij
van houdt, zooals een meisje graag iets aardigs
geeft aan een jongen.
Bij de voorbereiding voor onze Eerste Heilige
Communie werd ik dikwijls erg ongerust, omdat
Jim veel meer scheen te denken aan het uithalen
van grappen dan het ieeren van zijn cathechismu»
en het opletten in de leering om te onthouden wat
de priester ons vertelde, ik nam alles heel ernstig
op, en J immy was een echte zorgelooze, ondeugende
bengel met zijn rood haar en zijn guitig flikkerende
vu» vviuuiuweu op a« Denenaigneua,
den moed en de vindingrijkheid der Thoe-
ga's, door Berar uitgezonden om de ont-
"Olf)<*TvTxi"ro Ar>~. - -
'O«K—16-4
De nacht begon te vallen toen een van
hen, zonder hèt minste gjsdiuisch te ma
ken, terugkeerde, plotseling te midden
van de groep verscheen en tot Berar zeide;
„Daar ben ikl"
Dit geruisohloos binnenkomen was zoo
zonderling en onverwacht, dat de kapitein
een kreet van verrassing slaakte:
vijftien wèlgeWapende mannen. Arf zrjn
gekampeerd op minder dan een Mijl af
stand van hier."
„....Vreemd 1" prevelde Be*ar. „Zii zou
den zich eigenlijk zoo haastig inogel ijk
moeten verwijderen en deze plants, wek»
door een ieder geschuwd wordt, moeten
ontvluchtenEn nu komen zij aan alsof
zij er zeker van waren ons te zuilen
pakken."
De fakir stelde onmiddellijk kapitein
Pennyless in kennjs van de feiten, hem
daar den Thoega medegedeeld, en wees
gen, en die Jieden daar zullen, 'zonder
dat zij er iets van bemerken, omsingeld
zijn dloor een heirleger van Thoega's, die
géén enkele van hen zullen laten ont
snappen."
Pennyless waardeerde dezen wijzen raai
en schikte zich in het onvermijdelijke,
maar balde zijn vuisten bij de gedachte
aan het lang en pijnlijk wachten, dat nog
geëischt zon w-o-rden van een man van
de daad zooala hij:
Intusschen was Berar, ondanks hetgeen
zijn boodschapper ham bericht had, Zjeer
33
hij in de hoogte en nog nooit hadden ia
vluchtelingen het beest zopi geweldig1 hao-
ren snuiven en blazen.
Ook Bob gaf teekens van vrees, Ijel
zijn staartje hangen en kwam 'zich angstig
aanvleien tegen zijn jeugdigen meesten
Weldra nam' nu de verschrikkelijke door
Bikanel ontketende symphonie een aan
vangt
De Europeanen luisterden verbaasd toe.
Zij- begrepen niet aanstonds de beteekenjs,
nog minder de oorzaak van dit nachtelijk
gehuil, maar gevoelden zjch toch, ondanks
De rijKtóla.g protesteert plechtig fege*
3e rechts- en veriragsschendingi door d®
IgieWeJldad: ge bezetting van het Rof-rge-
bied- De rijksdag zal de reg'eering, bij' heS
heimten van doelmatige maatregelen tot bfc-
fclisten -tegenstand tegen deke gVWeldffa-:
d-e®, mJet alle Krachten steunen.-
De tVfrn-kwegJiei
BERLIJN". 13 Januari-» Vogvns' eenl
Werichï uit Essen werd bij' de hedentaür-t'
gen tueschen de Fransche in genieurs-cöniii
missie en de vertegenwoordigers van de
Roermijnen gevoerde besjiTek'ing'en o.a een'
overeenkom'»! bereikt, volgens We1ke ih»
vpFsohillende R-tertnijnen de braaidsijoifHk4s.'-i
levleraoties naar Frankrijk en België W®w
idex zullen herv'atten»
Voor dp» leveringen zullen de reg'ee-
cing'en vnji deze beide landen bij wijze vaö
voorschot betalen*
LONDEN, 13 Januari* Een Exehan-
'glei-'feleeTam uit Parijs meldt', 'dat Poiv»
caró, Mag'inot en Le (Froequer aan hbï
-oransehe kabinet gerapporteerd hebben,
dat de conferentie mtet de eigfenaars' d'ér
tóteenkolenmijne-n tie Essen eeln^ gnhst'i»
Verloop badi
Over 'Je houding' der loolenm'agnaten'
Werd alelem'eene voldoening1 uifjgedrukfe
ESSEN, 13 Januari* In de hedenmor-'
«ten alhier gehouden conferentie hebben.'
Je Duitsehers er in toegtestetad', de kolen'-
'leveringen 'te hervatten volgens een Voor-
loopioV oviereenkbmWt, onder contlrolei
«taande vjon een FraiischDuitisbihte coWh
missie.- i
De protestactie!
Ti ei.' glBinteenschappelijk' bestuur der Ven
«lenigde politieke partijen in beziet .gtebie'd.
publiceerde pen manifest. Waarin Wbrd't
medegedeeld, dat hed'cn van 11. uur tot
half twaalf (Duifedhe tijd) in aSK» bb»
drijven, ten Hfeek'en van protest t'egteh'
ide; geweldpleging van Frankrijk', in hfel
beZettte gtebicd het WeTk' Wtordt neergtelegd»
Alle zahbn, Winkels' enz.-, sluiten, d®
winkets leten de gbrdijhen neer.- De eletf-
ïriache treinen, tram's en ander-e rer-
"oormiddelen stakfen he't verkeer.-
De klokken.zullen deze proiesita'etiA
inluiden en ook het teëken vhn het einde
g.'even* -
Een ieder 'die ziöh otb 11 uur ded
L+Jitgnds op s'traat bevindt, Zal' twee mi»
'ten blijven stilstaan en nadenken over
de aangedane simhad en gteWelidi. i
i De nnsratorinm -Kwtefic,
PARIJS, 13 Januari.- De commissie va»
herstel heeft vanochtend besloten, aan da
Kr.iegslastencotainisbion een schrijven fy
zVnden, waarin zal Worden smedp;g<pideeidv
dat binnen enkele dasjen e<m besluit der
herstel commissie IterZake vbn bet Duitse'hV
moratorium -verzoek kan w'orden tlegtembet
glezien*
De commissie besloot voorts, hij wijze
van voorl jopigien maatregel, den vervaldag'
in den betalinglss'tiaat op 15 dezer Vast--
gjesfeld. tlot 31 Januari 'a.s. uit ta
fetyieu*
Tiet VejWrek' der Alneri'kaalisefce
*r aepen. r
Het verbek' der Amerikaans'cbe tree-
pën uit Cobienz zal, naar men verneemt,
'to:t 22 Januari Worden uitgesteld* Er
ighat een gerucht, dat het transport' niet
civer Antwerpen, doch via een andere
havien (Rot'tj&rdam' of Hamburg-) zou plant#
hebbèn2 1
De Duifeche schepen te
'te Antwerpen.
ANTWERPEN, 13 Januari» Naar dd
iblaiden melden, beeft de minister van
'buitehlanldsohe zaken' den burigemeesttefl
van Ant'w'erpen de verzekering1 gegelven„
dat Duitrtahc ladingen en goederen, die
fee Antwerpen aangevoerd WbrdeU, geen
lg|evaar loopen in beslag genomen t9
wt-rden*
hun beproefden moed, geenszins op hun
gemak.
„Afschuwelijke muziek!" mmmlpeld»
Johnny, volgens gewoonte' zfgai indruk
weergevende jn niet meer dan een piac
woorden.
„Ja," verduidelijkt® Marius,precies een
geluid alsof er een goederentrein over
He viadupt van Eandol, mijn geboorte
plaats, rijdt, gebrul en gepiep tegenlijf.t''
„Misschien huilend© apen?" veronder
stelde Jo'hnny, wiens verbazing meer en
meer in ongerustheid veranderde.
„Best mogelijk," meende de Fransch»
mali. „Ik heb die genoeg gehoord ia
Guyana, toen ik daar op de JAmrvoyeur
als matroos in dienst wajs."
„Dat zijn tijgers, niet waar?" vroeg
op zijn beurt de kapiteyn.
„Ia, Sahib," antwoordde die fakir lang-
zaam en ernstig, „dat ziijn tijgers... En ik
vraag mij zeiven af, wat de oorzaak can
wezen waarom deze versohrikkelüke die*
ren in zulk een toestand van woeste
razernij zijn geraakt... alsof ztrj een pro«"
van menschenvleescb yopr zich 'zö'
fWordt r«r
