DAGBLAD VOOR ZEELAND
115
f 580 ^8RS!ani
ongeschiktheid
f 7e bïjvsrtiesvan
Sla een oog
l OH verSSesvan
SDU een duim
f hij verlies van
f aa een wijsvinger
van
een anderen vinger
KONINGINNEDAG
Nummer 202
Donderdag 31 Augustus 1822
Achttiende
OKft W f m(\ DU verlies van
OU ovsrtiiden I tUU een hand of voet
BUITENLAND. -
DUITSCHLAND
feuilleton
„BERAR, DE FAKIR"
BELGIË
FRANKRIJK
IERLAND
ENGELAND
a i3
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
>o ji^. 1nM m amxs ss bb s& u mat. Ahonnamantsnrita f9.50 Dar drie maanden, f 0.20 oer wstkr
Hoofdredacteur: J. W. V! E N I N GS.
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOES
hterc Telefoon: Redactie No. 97; Administratie No. 207
Bijkantoor: MIDDELBURG.Markt 1 en 2. Telefoon No, 474
Abonnementsprijs f2,50 per drie maanden, f0,20 per week,
«oor Post-abonnée f 2,90 per 3 maanden.
AdvertentiBn van 1 tot 6 regels f 1,50, elke regel meer f 0,25 j
Contractregelprijs, te beginnen bij 500 regels, beduidend lager.
Al onze
Abonnés zijn gratis verzekard tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen
Laat vrij d'Oranjewimpels zwieren
Komt, schaart U in de rij
Om Koninginnedag te vieren
Zet alle zorg op zij
Zoolang in deze troeble tijden
Oranje en Neerland vast
Aaneen verbonden blijven strijden,
Is Hólland niet in last.
Blijft Wilhelmina's naam in eere
En hoog baar Rijksgezag,
Dan kan geen revolutie ons deren,
Al lokt de roode vlag.
Dan ziet men onspoed rasverdwijnen
Van Nêerlands dierbren grond
En'svolks geluk voorgoed verschijnen
Waar vrijheid eeuwen stond.
Dies moge blijde uw feestlied schallen,
Stemt met den juichkreet in:
Geëerd, bemind steeds boven allen
Zij Neêrland's Koningin
G., 31-8-'22.
BATAVUS
Voor de goede orde en om zeker
te zijn van de opname herinneren
wij er aan, dat advertentiën, bestemd
voor ons nummer van a.s. Zaterdag,
uiterlijk Vrijdagavond a.s. in
ons bezit moeten zijn, daar Zaterdag
morgen reeds te 10 uur met afdruk
ken der courant wordt begonnen.
DE ADMINISTRATIE.
Dc rede van Pater Lippert-
S.J. op den Katholiekendag (e
München.
Men schrijlt uit Mimchen- aan „De.
Ttfd":
Pater Lippert S.J. beeft op de alge-
tneene vergadering van den München-
schen Katholiekendag een rede gehouiden
over de hedendaagsohe godsdienstige stre
vingen en de Katholieke Iterk, waarin
hg oan. het volgende zeide:
Wjj zpeken Gods eeuwigheid, omdat
wjj het onaantastbare, iets dat volkomen
Weker is, Zoeken. En daar wij niet zeker
Kunnen worden voor oins zelf, moeten
wij onze toevluent nemen tot Eén, die
zeker is voor ons.
De eeuwenoude wereldraadsels zijn nog
«ven onopgelost ais ooit. Vandaar het
verlangen naar iets dat 'net leven of min
stens het sterven waara is, het verlangen
naar den ahsoluteo Go U
W.ij verlangen na,ar Goit, omdat wij
naar schoonheid smachten en wij vrede,
■orde, eenheid willen zjen en de beteekënis
Naar het Fransch van L. B.
„10) oi
Een grapt aantal menschen, blijkbaar
geheel uitgeput, zwommen wanhopig: in
de troebele golven rond, daarbij luide
kreten .slakend van. angst en vertwijfe
ling. Allerwege pmringa door afschuwe
lijke snavelkrokonjlien. die de Delta van
ae Ganges bevolken onder het ge-
boöta-te langs aen oever, in het hooge gras
en op den bodem der rivier krioelt bet
van deze dieren verkeerden de onge-
ijukkigen in een vreeselijlken toestand.
Men weet dat de snavelkrokodil
beboerende tot de familie der hagedis-
8611 een reusachtig sterk, vlug en
jwreed monster, van den gewonen Krokodil
alleen verschuit door den bouw van zijh
fflrUjl, die fijner en langer is en bij da
neusgaten twee zwellingen vertoont.
Den snavelkrofcodil kan men den Zee
schuimer noemen van de groote rivieren
■in het land der Hindoes, Hij legt een
■bijzondere voorliefde aan den dag voor
menschenvleesch, zoodra djt onder het
bereik kq-mt zijner - verschrikkelijke tan-
van het leven. Rondom ons zien wij! veel
leelü-ks, veel wat op een chaos lijkt
Waar is de schoonheid in onze huizen,
in ons leven, in onze betrekkingen, onze
woorden, in ons werk en onze genietin
gen? Waar is de harmonie en de schoone
gemeenschap?
Wij zoeken God, aangezien wij heilig
heid 'noodig hebben. Hemelschreiende Zon-
den zijn over de aarde gekomen, daarom
smachten wij na,ar heiligheid, goedheidj
treinbeid. onbaatzuchtigheid.
Ziet, de adventisten of die zich heiligen
der laatste dagen noemenI Met bevende
vingers gaan zij langs de regels van de
Apocolypsis, om den dag en het uur te
vinden. Ach, deze armen. Zij redeneeren
valsch, maar vurig is hun verlangen!
In al onzen nood treedt de Katholieke
Kerk cus tegemoei en spreekt: „Komt
tot mij', gij belaste en beladen kinderen,
ik 'zial u verkwikken." Wij hebben tot God
geroepen en daar verschijnt deze Kerk.
Mijne toehoorders, hebben wij1 alleen niet
reeds in deze laatste jaren de verwonder
de vraag gehoord, die thans over de
wereld klinkt: Van Waar komt deze Katho
lieke Kerk? Is zij dan toch misschien de
vervulling van den nieuwen advent en
Van onhe verwachtingen?
Zij draagt eeuwige dingen in haar hart:
overtuigingen, zekerüeaen, beginselen,
eischen, beloften, waaraan twijfel en wille
keur van" eeuwen niets hebben vermogen
te veranderen. De Katholieke Kerk is
voor ons een verschijning der. eeuwigheid,
zij, in wier kerken, waar altoos de Gods
lamp branlt, de Eeuwigheid zelf woont,
die spreekt: „Eer Abraham was, ben ik."
Om verlossenue schoonheid hebben, wij
geroepen en ziet, zij heeft de schoonheid
Ook de monsters die deze zonderlinge
zwemmers omringden, verlustigden zish
inhet zeizame feestmaal dat hun wsrd
voorgezet. Van tijd tot tijd zag men,
hoe een der mannen, in de beenen ge
beten, in de diepte verdween, een oog-en-
blik later wanhopig de armen boven liet
water uitstak, om daarna mét een hart-
verscheurenden kreet in den muil van
een der monsters te verdwijnen. Anderen,
door de beesten die met hun staart ge
weldig in het water zweepten, bewuste
loos of dood geslagen, werden daarna
midden door gebeten en vermalen tus
schen ae huiveringwekkende kaken dia
dichtklapten als een schaar
Het getal eter overblijvende mannen ver
minderde zoo onrustbarend snel, en de
afschuwelijke vraatzucht der krokodillen
was zoo groot, dat de ongelukkigen wel
dra allen Zonder onderscheid zouden zijn
verslonden.
Toch haaden eenigen hunner vrij ge
makkelijk bunnen ontvluchten.
Maai' in plaats dat zij trachtten Zoio
Spoedig mogelijk den oever te bereiken,
bleven zij te midden van, de rivier zwem
men rondom een. kleine groep', die een
pak of baal scheen mlee te voeren
als soldaten van een gedecimeerd batal-
jon rondom het bedreigde vaandel.
van het kinderlijke en moederlijke, van
de helden en kunstenaars. Zij is onver
woestbaar als de eeuwige jeugd.
Met het Allerheiligste Sacrament treedt
de Kerk ons tegemoet om het goddelijke
in ons te storten en te doen oVerloopen.
Zij wil menschen maken, die niet alleen
een woontent des Allerhoogsten zijin;
maar ook een hoofdaltaar van het Offer,
een genadeteeken van God.
Maar niet allen kunnen deze Kerk be
minnen. Er heerscht nog te veel wantrou
wen en bitterheid in de zielen. Maar voor
Zoo ver de tegenwoordige menschheid nog
hoop heeft, verheft zij haar oogen naai
de bergen, waarop Je Katholieke Kerk
staal, want ten slotte is het deze Kerk
alleen, die haar nog nimmer bedrogen
beeft.
Ja,' deze Kerk is het, of anders is er
geene voor dit dilemma ziet de
menschheid zich gesteld.
De cpening van de IRrbstmesse
te Leipzig.
Men schrijft uit Leipzig; aan „De Tijd'.'
dato 27 Augustus:
Hedenochtend werd onder gjroote belang
stelling van buitenlandsehe journalisten
en vertegenWoordigefS van handel en in
dustrie, de Leipziger Hepbstm'esse geopend
in de van academische voornaamheid ge
tuigende zaal van de oude 'Beurs op de
Nasehmarkt.
De directeur van het Messaant, dr.
Kohier, Verwelkomde de aanwezigen in een
korte en voortreffelijke rede, waarin hij,
als iemand, die geheel boven de driften
van politieke neigingen staat, objectief
den „Wirtsehaftlichen" toestand van
Duitschland en de beteekenis van de Leip
ziger Messe de grootste van de we-
redl voor de betrekkingen tusschen
dit land en de buitenwereld .uiteenZetto.
Hij Wees erop, dat de Messe, de factor
voor den Wederopbouw, geheel buiten de
politiek staat, en dat' - het eenig actief
van Duitschland nog zijn uitvoer is
Welke nu echter zeer bemoeilijkt en ver
hinderd wordt, doordat ide nookllottiga
-daling van de max-k den in-Voer van grond
stoffen uit het buitenland onmogelijk
maakt.
Onder de landen, die nu voor het eerst
tot de Messe zijn toegetreden en plaats
hadden 'genomen onder de duizenden stanös
in een' Van de tachtig Messelokaleot
-- vermeldde dr. Kohlej- Sovjet-Rusland
en Zuid-Afrika.
Natuurlijk heeft de fantastische val
van de mark een bedrukte stemming over
de Messe gebracht, al draagt de enorme
bedrijvigheid van de tallooze bezorekers
uit alle landen een eenigszins vroolijk
karakter, en dr. Kohier voelde zich dan
ook gedwtongen de vraag, o£ Duitschland
zijn reusachtige prestaties Wel Zou kunnen
volhouden .vooralsnog open te laten.
Na dr. Ejohler vo-erde alleen nog' dr.
P. Voss, chef Van de litteraire afdeeling
der Messe, het Woord, die een reeks za
kelijke aan'wïjzingen gaf en de aandacht
Van de aanwezigen vroeg voor de nieuwo
en enorme uitbreiding van de
Messe, voornamelijk op het gebied der
techniek, Welke uitbreiding Voor een groot
gedeelte was te danken aan de medewer
king van de omringende landen, Tsjechië,
Oostenrijk, Zwitserland, Holland en Scan
dinavië, ook van verdere gelWesten, zoo-
asl Japan, doch in de eerste plaats toch'
aan de reusachtige productiviteit' van
Duitschland zelf. Zijn, zeer gemotiveerd,
slotwoord was, dat wij, journalisten en
zakenm'enschen een Voor de wéreldwel-
vaart al even vruchtbare als dankbare
taak hebben in het voorlichten van onze
respectieve landen over de gjoote beteeke
nis Van de Leipziger Messe.
De sociale week te Leuven.
Te Leuven is Maandag, aldus de „Msb."
de 9de Vlaamsche sociale week geopend.
De jonge vrouw die op de brug dit
wreede drama in al zijn bijlz-onderheden.
volgde, gaf de levendigste blijken van
medelijden. „George,." riep zij uR op
dringenden, bijna smeekenden toon, „moe
ten wij die arme menschen niet heioen?"
„Gij hebt mjjn wensch v-opkomen, lie
ve Claudia," antwoordde de kapitein en
onmiddellijk 'daarop coinlmandeerde hiil
met torsche stem: „De Sloep uitvetten met
zes mannen!"
Marius zette zijn zilveren fluitje aan
■de lippen en bracht daarmede een lang,
snijdend geluid voprt, gevolgd dopr een
paar korte, eentoonige variaties. Schier
op hetzelfde oogenblik werd het vaar
tuigje uit het tafelweric naar beneden
gelaten.
De roeiers, met de rielmien omhoog,
'Zaten reeds op de smalle banken.
Met kracht stak men van boord, recht
aanvarena cp Je groep inboorlingen die
ter prooi waren aan de steeds meer ver
woede aanvallen der krokodillen.
Zonderling genoeg, schenen deze af
schuwelijke beesten bij de nadering der
boot stoutmoeaiger te worden- in plaats
van' hun aanval te staken of te onderbre
ken. Zij waren in gropten getale en
trachtten ter nauwernood de boot te ont
wijken, toen deze met grapte snelheid
Pater Rutten hield de openingsrede. In
de eerste „les", die gegeven werd door
den zeereerW. 'heer. Prins, Werd het onder-
Werp behandeld „waar Wij' staan en waar
wij 'heen willen op: het gebied van de
volksontwikkeling'
De opening Werd o.m'. bijgewoond door
den pauselijken nuntius, Mgr. Nicotra
en door Mgr. 'dr. Poels.
De besprekingen' in de herstel-
commissie.
PARIJS, 29 Augustus. (Maasbode) De
leden Van de herstelcommissie hebben he
den Vergaderd om te oeraa.dsla.gen, maar
ze zijn nog altijd op Zoek naar een uitwteg.
Het heet, dat Verschillende mogelijkheden
onderzocht zljh, maar dat deze niet van
dien aard Waren, om' de pa,rtijen nader
'fct elkander te brengen. De partijen staan
nog steeds öp' hetzelfde standpunt' als
te Londen en in de hèrst'elcominissie zelf,
Alle hoop op een entente schijnt ;echter nog
niet verloren te /zijh. Zoo men gir b.v.
in slaagde alle Verbonden- regeeringen te
doen overeenkomen op de eerste plaats
aan Duitschland een stelsel op te leggen,
tot het zuiveren van zijn financiën en het
Verzekeren van zijn latere afdoening van
de herstelbetalingen en van den ander
kant een moratorium' zou' willen toestaan,
dat Van toepassing, is op de betalingen
in miint, lang genoeg om te maken, dat
de voorgestelde maatregelen tot' de zui
vering der financiën him uitwerking zou
kunnen doen gelden, zou de commissie
Donderdagochtend een unanieme beslissing
kunnen nemen.
EvenWel het schijnt zoover nog niet te
zijn. Het whcht'en is ook op de gedelegeer
den van de DuitsCh'e règeering ,die in den
loop van Woensdag in het hotel Astoria
zullen Worden gehoord. Schroder en zijn
offiejeuse reisgezel Bergmann, die door
dezelfde toevalligheid als hij de Londen-
sdhe onferentie persoonlijke zaken heeft
la beredderen, schijnen nog niet hun laat
ste instructies te hebben, en zullen deze
eerst krijgen na afloop Van. den heden
te Berlijn gehouden ministerraad, via de
Kriegslastencomïnission.
Die begrafenis van Collins.
De Engelsche bladen bevatten nog an
dere bijzonderheden over de begrafenis
(Van Michael Collins. Zoo- meldt de Daily
Express, dat een van Collins' laatste
Verzoeken geweest is', dat de Dublinscho
garde hem zou begraven, wa.t dan. ook
geschied isi. Tijldens het opdragen van de
lijkmis in de Prokathedraal had een
'kleine stoornis plaats. Een. motorrijder
van het Vrjj'staatsche leger, bestoft van
do reis, -drong door de haag van rouw
dragers en ï'ichtLe z|cli tot generaal Mul-
cahy, den nieuwen opperbevelhebber.
Daarop wenkte een priester den motor
rijder naderbij te komen. De soldaat stapte
eerbiedig naar voren, en legde een groote
witte lelie o.p de zijden driekleur, welke
de kist bedkte. Het was een Ialatste ge
dachtenis van. Kittvj Kiernan, die Col
lin's vrouw had moeten worden. Mej.
'Kiernan zat kleintjes en bedrukt temid
den van een groep rouwdragende vrou
wen, van wje twee de zusters van den
jgeneraal waren.
De greote sombere Rrokathedraal was
al' vro-eg gevuld. Behalve de familieleden
■en leden van de regeering, waren de gene
rale stal, de burgerlijke overheden en
vertegenwoordigers van eiken tak van
'openbaar leven in Zuid-Ierland geschaard
.rond de kist, waaromheen d-e lange roiuw-
kaarsen brandden en de vier officieren
van de Dublinsche garde bewegingloos
de wacht hielden.
- B-uiten wachtte een menigte van dui-
'zlenrlen en duizenden den begrafenisstoet
af. In dicht rijen stond zij geschaard
langs den geheelen, zes mijl langen weg
'het water doorklievend, op hen afkwam.
Het was intusschen hoog tijd!
Nog slechts een tiental Hindoes op zijn
hoogst hielden zich, uitgeput en biina
over hun geheele lichaam, „verstijfd, met
d-e grootste krachtsinspanning boven wa
ter.
Ziende dat men hun. fer hulp. kwam,
aarzelden zij niet de geheimzinnige voor
werpen, üie zjji blijkbaar ten koste Van
-hun leven wilden redden, in de boot te
werpen. Men gaf hun te verstaan, dat zij
zich aan de bopt zoujden vasfida-mp-en.
Zgr deden dit, heschen zich met de laat
ste krachtsinspanning naar binnen en
Vielen voor dood op de banken neer.
Maar nu werd de woede der krokodillen
nog grooter.
Men zag hoe ze van alle kanten op
de sloep aanzwommen en er een drei
genden kring om bleven vormen.
De monsters waren, meer dan honderd
in getal. Zij deden een akelig, dof geluid
hooren, richtten zich rechtop> zoodat het
halve lichapm boven het water uitkwam
sloegen van tijd tot tijd hum afschuwelijke,
geschubde klauwen op iden rand'der boot.
terwij! zich uit hun wijdgeopende mui
len een verpestende lucht vierspneiddie.
De toestand der bootslieden en van
de door hen geredde Hindoes was hoogst
naar het kerkhof. Tusschen deze haag
van rouwende landgenooten trok de drie
mijl lange stoet door de wijken, die Col
lins zoo go-ed gekend heeft en waarin,
hij enkele van zijn stoutste stukjes heeft
uitgehaald. Tal van muziekkorpsen gaven
uiting aan het verdriet van de menigte
dootr het spelen van begrafen;am.'arschen.
Heel Ierland scheen van bloemen leeg
geplukt. Twaalf groote vrachtauto's wa^
ren boordevol geladen met de mooiste
kransen, kruizen en gebroken zuilen van
bloemen.
Tienduizenden waren .samengestroomd!
-op 'het kerklipf, waar menig ontroerend'
topneel zich „afspeelde. De mannen en
vrouwen knielden neer in gebed en gene
raal Mulcahy gaf in zijn treffend en
welsrpékend afscheidswoord het gevoelen
weer Van heel 'het Zuiden, toen hij zeide:
„Michael Collins kan nimlmer begraven'
worden, zijn geest en vastberadenheid'
zullen eenwig voortleven!" (N.R.Ct.)..
Schandelijk-
Toen na afloop van de uitvaart voor
Collins de kerkgangers in WestpoTt' hét
gebouw verlieten, werd er van de zijde
der republikeinen hevig opi het geschoten.
De kerkgangers waren weerloos, daar hét
vuur dan den overkant der rivier kWain.
Vijf burgers zijn gedood en Verscheidene
gewond. Later kwamen -er Vrijstaters, die
er in slaagden d erebellen te Verfagen.
Edward ïsherwood, de chauffeur van
Collins, is Dinsdagnacht door zes' getwapen-
de en gemaskerde mannen Van zijn bed ge
tild en neerg-escboten. ïsherwood hield
zich dood, nadat hij tweemaal doch niet
ernstig Was gewond'. Voor zij begonnen
te schieten deelden de aanvallers hem:
mede, dat zij nog zes andere chauffeurs
eVeneens ter dood zullen brengen.
Terwijl dus blijkbaar kleine groepen
rebellen nog zeer actief zijn en him térro-
risme willen Voortzetten, hébben zich' in
de laatste dagen een belangrijk aantal
andere rebellen aangemeld, die -de w'apens
inleverden.
Volgens berichten van personen' die hét
hunnen weten, bevindt de Valera- zich in'
de omgeving van Dublin in een zieken-
inrichting', waarheen hij uit "West-Cork is'
overgebracht. De berichten omtrent een!
verwonding schijnen onjuist, althans be
weert m'en nu. dat hij lijdt aan een kwaad
aardig inwendig gezwel Van kankerach-
tigen aard.
In hoeVerre deze berichten' juist zijn of-
een poging Vormen om' de autoriteiten op
een valsch spoor tfe brengen ie niet duide
lijk.
Helt scliadevergoedingsvraagstuk.
De „Times" legt in een hoofdartikel
ov'er de belangrijke verklaring van Sir
John Bradbury nopens de noodzakelijk
heid van hulp voor Duitschland den na
druk op zijn verklaring, dat wij moeten'
beslissen of wij1 een Duitschland willen,
dat later in staat zal zijh om' zijn ver
plichtingen na te komen of een geruïneerd
en hulpeloos Duitschland, waarvan wij
niet in staat zullen zijn iets te verkrijgen.
Na op het belang gewezen te hebb'en van
het. handhaven eeuer volledige en harte
lijke overeenstemming tusschen Frankiijk
en Engeland, WaarVan de geheelbe rege
ling van den toestand na den oorlog af
hangt', alsmede 'de geheele toeksomst der
beginselen, waarvoor de beide naties den
oorlog vc-erden, zegt de „Times": „Wij
kunnen niet gelooVeu, dat Franseh'e staats
lieden zich voorstellen, dat het mogelijk
of Wensehelijk is om Duitshland te bren
gen tot een toestand van blijvende on
macht, Wij zijn oVertuigd, dat het Britshe
volk even vast als het Fransche besloten
is, dat Duitschland niet zal ontkomen zon
der een kware en duurz'aïhe straf voor zijn
schuld in zake het uittlokken van den
meest vernietigenden van alle ooidog-en.
gevaarlijk. De sloep schudde en slin
gerde heide nu eens oiver naar de eone,
dan naar de andere zijde en dreigde elk!
«ogenblik te slaan.
De roeiers, ongewapend, verdedigden,
zich -zoo goed zij konden met hun spa
nen, maar huiverden toch, ondanks hun
beproefden heldenmioeid, voor deze open
gesperde muilen, gereed om: hen te ver
slinden.. De kapitein van het jacht, die
het gevaar bemerkte, gaf haastig een be
vel door de spreekbuis van de machina.
„Vcoruitl... en voorzichtig!"... „Ma
rius! de karabijnen..." voegde bij er aan
stonds bijl 1 --
De Franscliman had dit bevel voio-rzien.
Want nog voordat de meester had uitge
sproken, ijlde hij vlug als de wind. naar
het achterdek, greep drie Winche-ter-
repetitie-geweren, snelde naar de brug,
drie, vier treden tegelijk opspringend,
reikte een der vuurwapens over aaD dan
kapitein, eenandcr aan de io-nge vrouw
'en hield zelf het derde.
Vervolgens begonnen zij, terwijl het
schip opnieuwi koers Zette, met zeldzame
koelbloedigheid te vuren.
(Wordt vervolgd.) j
