JIJTIER
jnbetating
EK
rten Grafwerk
in Sinkel
*1ANO
GEN
Tweede Blad
ER, Goes
Villapark
Vonde
IDERTWINE
HE COURANT
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
T 150
Werk
BOEKEN, GRIJZE
SESTREEJRffï-U-
IS,jptih&TE en
,T BROEKEN en
IN in Mans- en
EN, OVERHEM-
Middelburg.
adres
Buitenland
Kerknieuws
BELGIE
Voor onze vrouwen.
Voor de Keuken.
:e Kiezers en Kieze-
dringend, bij de
;em uiW#-erengen
dezen Kies-
IN WAESBERGHE.
GS.
ENS.
ratis en franco
6735-40
6732-34
6757-40
nitraat, Hoek Markt
6769^2
evolge van doorlijden,
;ten en jeuken jBf kin-
n, etterende, bnjla-, snij-
,'ervuilde wapren, win-
anden en jpeten, ge-
ngen lipnrf rmve huid,
.verschiapring, kloven,
ten, weft-en, open bee-
pijjwfke bloedende in-
iit\«jKdige aambeien, ge-
Alen met Wortelboer's
Van Jacoba Maria Wor-
ïer. Verkrijgb. 75 cent
verkoopers van Wor-
's Artikelen. 6743-18
prima BI NDERTWIHJE
scherp concurreerendjrprij-
verkrijgen bij onzeiu*ertegen-
Ter -W- 6737-15
M. DE C^iNINCK,
ictriksk.dij!(A3, Goes, T elefoon187
voor Uwe order8
Touwslagerijen »/h onder de
rma W. J. DE VOOGD Co.
Dit is het nummer der Katho
lieke lijst in Zeeland (Rijks-Kies
kring Middelburg).
Dit nummer prente elke
Roomsche mannelijke en vrou
welijke kiezer goed in het ge
heugen, opdat men den 5en Juli
a.s., den dag der stemming, zich
niet vergisse. Dus nummer so,
tevens het laatste nummer 1
Denkt aan: LEST, BEST!
bel, commandant van de 2e leger
divisie. „Ik heb", aldus de generaal
honderden Vlamingen in het heetst
van den strijd.gejaagd (toejuichingen)
om den smaad te wreken ons leger,
door eenige overloopers, aangedaan.
Velen zijn gesneuveld. Debeuckelaere
echter leeft nog. Dat is wel het beste
bewijs, dat hij zijn plicht niet heeft
gedaan."
Op de vraag van deii voorzitter,
waarom hij inderdaad nog leeft, kan
de schuldige niet antwoorden
De strijd om de
is voor de zooveel honderdste maal
in de Belgische Senaat aan de orde
geweest. Senator Allewaert ver
klaarde
Sedert een drie-kwart eeuw afrijden
de Vlamingen om in België als Vla
ming behandeld en bestuurd te wor
den, en sedert zoolang ook worden
de Vlamingen als staatsgevaarlijken
beschouwd, en bijzonder in de laatste
jaren worden de vooraanstaande Vla
mingen op alle wijzen vervolgd en
gezocht om bij 't minste misdrijf zo
in hechtenis te doen nemen.
De Walen mogen op vergaderingen
en meetingen al zeggen wat ze wil
len, nooit worden ze door iemand ver
ontrust. Ze mogen stoeten en feesten
houden en geen een veiligheidsagent
wordt er heen gestuurd, terwijl de
Vlamingen geen enkele vergadering
of meeting mogen houden of de agen
ten zijn er tegenwoordig.
Men wil doen gelooven, bijzonder
in de Fransche pers, dat de Vlamin
gen de gevaarlijkste kerels zijn van
Europa, bereid om oproer en ver
deeldheid te zaaien,
Waarom die vervolging? Gaan de
Vlamingen misschien hun recht te
buiten Vragen ze meer voorrecht in
België dan de Walen hebben?
Neen, de Vlamingen vragen enkel
en alleen bestuurd en behandeld te
worden als de Walen, juist gelijk,
nog min nog meer! En omdat hen
dat recht tot heden geweigerd wordt,
gaat de strijd heviger om het te ver
krijgen en zal hij nog heviger wor
den tot volledige voldoening gegeven
wordt, omdat alle Vlamingen aan den
lijve gevoelen dat ze in België als
bastaards behandeld worden
Hierop kwam minister Masson tus-
schenbeide en vroeg in het Pranseh
Hebt u feiten dienaangaande?
Wij hebben feiten, mijnheer de
minister, klonk het antwoord.
Tijdens de zitting van Woensdag
14 Juni hield advokaat Deswarte
een energiek betoog over de grieven
der Vlamingen. Ik meen te mogen
zeggen, verklaarde de redenaar, dat
wanneer een Vlaming den dorpel van
het Paleis van Justitie te Brussel
overschrijdt, hij zich in een vreemd
land bevindt.
Voorts haalde hij aan hoe al de
nieuwe opschriften, in strijd met»de
wet, eentalig zijn; hoe in de griffies
van het arrondissement Brussel hoog
hartig met de Vlaamsehe taal ge
lachen wordt, berichten en oproe
pingen zijn Pranseh, de drie-vierden
onzer Vlaamsehe terechtstaanden
worden ontvangen door bedienden die
enkel Pranseh spreken en tientallen
meer dergelijke feiten.
En dit merkwaardige doet zich
voor, roept de heer Deswarte uit, dat
als we gedurende tien jaar gestreden
hebben om een eindje wet te onfut-
selen dat ons onze rechten verze
kert, wij verplicht zijn daarna gedu
rende tien jaar te strijden om grie-
venlijsten op te maken die bewijzen,
dat de wet geschonden wordt.
Minister Masson gaf een andere
spreker het volgende zeer merkwaar
dige antwoord:
Wij, Walen, zijn de rechten der
Vlamingen zeer genegen, en willen
de nieuwe reglementen eerlijk toe
passen, Doch gunt ons dan den tijd
eerst behoorlijk Vlaamsch te leeren
Het Vlaamsehe satyrieke weekblad
„Pallieter" (niet te verwarren met
het befaamde boek van dien naam)
bevat thans reeds het verslag van
het proces ten laste van dr. Ad.
Debeuckelaere, leider der Vlaamsehe
frontsoldaten, dat, in de tweede helft
van Juli, door den krijgsraad van
Brabant, te Brussel zal worden behan
deld.
De krijgsraad doet zijn intrede en
onmiddellijk stelt de voorzitter de
vraag: „Is hij schuldig?" waarop al
de officieren eenstemmig „Ja" ant
woorden. De voorzitter leest het von
nis voor: de doodstraf, levenslangen
dwangarbeid, fr. 18,007,500 boete en
2 millard schadevergoeding te beta
len aan den Belgischen staat.
Daarna vangt het getuigenverhoor
aan en verschijnt o.m. generaal Drub-
Op den vierden Zondag na Pinksteren.
Epistel van den H. Paulus tot de
Romeinen. VIII. 18—23.
Broeders! ik beü van gevoelen, dat
het lijden van dezen tijd niet te waar-
deeren is bij de toekomende glorie,
welke in ons geopenbaard zal wor
den. Want het schepsel wacht met
een vurig verlangen naar de open
baring der kinderen Gods. Het schep
sel toch is aan de ijdelhoid onder
worpen, niet gewillig, maar om hem,
die het er aan onderworpen heeft;
de hope, dat hetzelfde schepsel
eens verlost zal worden uit de slavernij
der verdoemenis tot de vrijheid van
de glorie der kinderen Gods. Want
wij weten, dat alle schepselen zuch
ten, en tot heden toe als in barens
nood zijn. Doch niet alleen zij, maar
wij zeiven ook, die de eerste vruchten
des geestes hebben, wij zuchten ook
in ons zeiven, en verwachten de aan
neming tot kinderen Gods, de verlos
sing van ons lichaam in Jesus Chris
tus onzen Heer.
Evangelie, Lucas V. 111.
In dien tijde, als het volk op Jesus
aandrong om Gods woord te hooren,
stond Hij bij het meer van Genezareth
En Hij zag twee schepen aan den
oever van het meer liggen, daar de
visschers waren afgegaan om de net
ten te wasschen. En Hij klom in een
schip, hetwelk Simon toebehoorde, en
Hij verzocht hem een weinig Van
land af te stfiken. En nederzittende
leerde Hij het volk uit het schip. Toen
Hij nu ophield met spreken, zeide
Hij tot Simon: steek nu in zee, en
werp uwe netten uit om te vangen
En Simon antwoordde, en zeide Hem
Meesterwij hebben den geheelen
nacht gearbeid, en niets gevangen
maar op uw woord zal ik het net
uitwerpen. En als zij dit gedaan had
den, vingen zij eene talrijke menigte
van visschen, zoodat hun net scheur
de. Zij wenkten dan hunne mede
gezellen, die in het andere schip
waren, dat zij zouden komen om hen
te helpen. En zijkwamen en vulden
beide schepen, zoodat zij bijna zon
ken. Simon Petrus, dit ziende, viel
Jesus te voet, en zeide: Heer! ga
van mij, want ik ben een zondig
mensch; want hij, en allen die bij
hem waren, werden verbaasd over
de vischvangst, die zij gedaan hadden
zoo als ook Jacobus en Johannes, de
zonen van Zebedeus, die de mede
gezellen van Simon waren. En Jezus
zeide tot Simonvreest niet, voortaan
zult gij menschen vangen. En zij
haalden de schepen aan land, zij ver
lieten alles, en volgden Hem.
UIT DE MISSIE.
Katholieke praktik in Indië.
In de avondster schrijft Ir. L.,
iemand, van wien wij kunnen ver
klaren, dat hij op de. hoogte is, het
volgende, dat den Nederlandschen
lezer een idee moge geven van In
dische toestanden op het gebied van
katholieke geloofspraktijk.
„In de Praefectuur van Sumatra,
met Padang als zetel van Mgr. den
Prefect, waren er zelfs geen paters
en broeders genoeg om het meest
noodige geestelijke werk te doen voor
de Europeanen en met hen gelijkge-
stelden. Van onderwijs geven kon
dus in het geheel geen sprake zijn.
Op onze standplaats kwam®eens in
de twee maanden een Pater, die ge
durende een week alle over vele
kwadraatkilometers verspreide Katho
lieke families moest opzoeken. Zooveel
mogelijk trachtte hij zijn bezoek in
den tijd der hooge feestdagen te doen
vallen, maar dit kwam niet steeds
zoo uit. s Zondags was dan kerk.
Eerst in de Europeesche school. We
zaten dan op lange banken in de
klaslokalen. Plaats om te knielen was
er niet. In een der lokalen er naast
zat de Pater vóór de Mis in®1 den
hoogen stoel van den onderwijzer en
één voor één gingen daar de kerk
gangers dan hun biecht spreken. De
Mis werd opgedragen op de tafel van
de klasse. Uit het handtaschje van
den Pater kwam de altaarsteen, waar
over een wit laken gespreid werd.
Twee uit elkaar schuifbare kandelaars
werden er naast gezet en van kaarsen
voorzien en een kruis er tussclien
geplaatst. Dan kleedde de priester
zich en de Mis begon. De aanwezigen
waren voor 't overgroote deel kinde
ren, dan vijf tot tien moeders en
slechts eenige mannen.
Toch kwamen de katholieken uit
goed katholieke Nederlandsche fami
lies, uit Limburg meestal. Maar vóór
Idenburgs zooveel besproken Zondags
rust-circulaire werd er bijna iederen
Zondag gewerkt. Later werd dat wat
beter, maar daar Zondagswerk goed
betaald werd, beteekende Mishooren
voor 't gezin een verlies van f 5 tot
f 10. Dat zat zoo in elkaar. Onder
den bedrijfsingenieur stonden onge
veer 10 afdeelingschefs, die elk 2
drie of vier opzichters onder zich
hadden. Nu beoordeelde zoo'n afdee-
lingsehef of in zijn afdeeling herstel-
lings- en onderhoudswerk te doen
was, dat uitsluitend op Zondag kon
geschieden. Kwam de bedrijfschef
daar tegen op dan schoof de afdee-
lingschef eenvoudig de verantwoorde
lijkheid voor de gevolgen van zich
af en de bedrijfschef gaf dus op
't laatst toch toestemming. Praktisch
werd er dus iederen Zondag herstel
lingswerk gedaan en wel met zooveel
mogelijk toezicht. Het daardoor ver
diende Zondagsloon vormde een deel
van het inkomen, waarop gerekend
werd en waarvan do onttrekking een
groote teleurstelling voor 't personeel
zou geweest zijn. Daardoor was 't Mis
bezoek der mannen dus minimaal.
Toen er een nieuw schoolhoofd
kwam, had deze bezwaar tegen het
afstaan van 't schoolgebouw en ver
huisden we naar de Soos. Soms moes
ten we dan om 8 uur 's morgens
eerst de laatste dronken naplakkers
er uit verwijderen. Op 't tooneel,
achter 't scherm werd de Mis opge
dragen. Maar daar dff-en de achter
kant uit een dunne doorzichtige wand
bestond van gevlochten bamboe, waar
door de inlanders nieuwsgierige blik
ken wierpen en 't geheele milieu nog
minder stichtend was dan 't school
lokaal, verhuisden Andermaal en
wel naar 't vroegere hotelletje. De
onderneming had n.l. een eigen hotel
gebouwd en het oude hotelletje, dat
van een Chinees gehuurd was, werd
door dezen aan. de missie verkocht.
Jaren lang was hiermee dan de
Katholiciteit in onze plaats en de
missie gehaat. De wanden tusschen
de hotelkamers werden uitgebroken
en in de zoo ontstane ruimte banken
geplaatst. In de oude achtergalerij
werd een verhevenheid gemetseld en
een altaar, dat door de Zusters van
Liefde netjes was opgeknapt, opge
richt. De bijgebouwen, waar vroeger
de hotelbedienden, geslapen hadden,
werden nu door den Pater betrokken,
twee donkere kamers, zonder licht
en lucht, maar zoo spaarde hij hotel
kosten. Zijn brood "en boter, koffie en
suiker bracht hij zelf mee en zijn
rijsttafel kreeg hij ii raison van f 1.
per keer uit 't hotel der onderneming,
dus dat was zeer goedkoop. Aange
boden gastvrijheid werd niet aange
nomen, omdat hij dan zijn vrijheid
vreesde te moeten missen. Deze „goede
tijd" duurde helaas alweer maar kort,
want 't gebouwtje werd „onbewoon
baar verklaard" daar al 't hout door
witte mieren was uitgehold, 't Ge
spaarde geld was voor niets uitgegeven
't Gebouw werd gesloopt, alleen de
bediendenkamers mochten blijven
staan. In 't eene deel werden de ban
ken opgeborgen, in het andere werd
de ruimte pog in tweeën gedeeld,
in 't eene 't altaar opgesteld en in
't andere sliep de priester. Hij kon
dus nu voor niets wonen en op een
altaar de H. Mis opdragen en er ge
durende de week, dat hij er was
„Ons Heer" bewaren Voor dringende
"gevallen. Licht en lucht ontvingen
deze ruimten door de deur en door
een getralied luikje van een voet in
't vierkant. Het meubilair fn de be
woonde ruimte bestond uit een stoel,
een tafel, een kast en een bed. Vóór
dat hok was nog een overdekte ruimte,
die voorgalerij heette en waar een
knaapje en twee wrakke schommel
stoelen stonden. Toch hadden zij wel
een en ander bijgedragen om 't ge
heel wat huiselijker te maken, maar
deze „luxe" verdween spoedig weer
naar plaatsen waar de toestand nog
meer noodlijdend was. Dat duurde
zoo eenige jaren, gedurende welke
er gespaard werd voor een nieuwe
kerk. Vele katholieken lieten daar
voor door den kashouder der onder
neming, die ook katholiek was, een
zeker percentage van hun traktement
inhouden, maar er was nog lang niet
genoeg gespaard, toen door den meer
deren steun, dien demissie kreeg,
't kloeke besluit werd genomen een
steenen kerk te zetten op de plaats
van 't vroegere hotel. Verleden zomer
werd deze kerk ingewijd. Zij is voor
zien van een pastorie, die een mensch-
waardig onderdak biedt aan den
geestelijke, die nu blijvend op dezen
missiepost woont.
Van <le Vrouw tot do Vrouw.
Komt vrouwen, rust een wijle en
laat ons een babbeltje doen; we
praten eens over de verkiezingen.
Met die woorden richt zich de ook
in Zeeland niet onbekende mevrouw
Brouns van Besouw in
tot de kiezeressen.
Och, ja, ik weet wel, dat nog de
meeste vrouwen me gemoedelijk goed
lachs zullen antwoorden: „Och dan
toch! politiek! Ik geloof het wel, hoor!
Ik heb „politiek" genoeg in de huis
houding."
En, ja, gelukkig het gezin waar
de vrouw al de zorgen van den dag
op man en kinderen samentrekt en
altijd maar gedragen wordt door liefde
en plicht.
Liefde en plicht.Rust een wijle,
vrouwen, te midden der lange dag
taak, de tijd welke wij eenige oogen-
blikken gaan wijden aan de beschou
wing van den plicht uit liefde tot uw
gezin en uit'hooger liefde, die tijd is
niet verloren, doch goed besteed.
Komt, ongehuwde vrouwen, schaart
u in onzen kring, want we hebben
elkaar noodig; we gaan samen een
plan vormen en uitvoeren, we gaan
stemmen
Haalt niet de schouders zoo onver
schillig op voor stemplicht en stem
recht, want indien gij uitsluitend van
Roomsch standpunt bezien de waarde
van het vrouwenkiesrecht kendet dan
zoudt ge om het eindelijk verkregen
recht en den sclioonen plicht u met
echt heerlijke Roomsche blijdschap
verheugen.
Maar ik weet wel, het is een onbe
gonnen werk, onze duizenden Room
sche vfouvten in deze bespreking zóó
te bereiken, dat ik haar nopens het
vrouwenkiesrecht de overtuiging zou
kunnen bijbrengen, welke ik zelf zoo
gelukkig bon als katholieke vrouw
te bezitten. De begrippen over de
politieke ontvoogding der vpuw zijn
ook onder ons, Katholieken, nog zóó
verschillend, ja, zelfs nog zóó ver
ward, dat ik mij bij de veelzijdige
ondervinding in deze verblijd, dat er
ten minste toch reeds een flinke
stevige kern van politiekgezinde en
geschoolde Roomsche vrouwen werd
gevormd.
Bij de massa vrouwen nu „die wel
de klok hebben hooren luiden, maar
die niet weten waar den klepel hangt"
is beslist een volgzame wil aanwezig
om, al zijn ze nog wat onbeholpen,
op den politieleen weg, steeds het
goede in Roomsche richting na te
streven en rechts te houden.
Welnu dan, Roomsche vrouwen,
ontwaakt! het is tijd dat we aan
't werk gaan, om een historisch feit,
ons verkregen kiesrecht, met eere te
gaan gieren. 5 Juli is de dag van
gróóte beteekenis en waarbij onze
stemmen den doorslag zullen moeten
geven tot behoud van ons Christelijk
Ministerie.
We gaan dien dag met blijdschap
te gemoet.
Zietook de vrouwenwereld is ver
deeld in twee groote machtige kam
penEenerzijds staan de vrouwen
der tegenpartijen, die van den oproer
en de ontevredenheid, die der mis
kenning van de huwelijksheiligheid;
die der moderne vrouwenslavernij
de vrouwen zonder God, ze dringen
op, ze willen terrein veroveren en
bestoken ons, zelfs door middel van
de meest verfoeielijke propaganda-
pamfletten
Doch kalm, niet met roode lappen
aan stokken doch hóóg geheven het
wit-geel onzer Kerk, niet met de
vuisten gebald, doch biddend de han
den gevouwen staat er tegenover het
leger van Neerlands Roomsche vrou
wen, die van den eerbied voor het
gezag, die d'er opoffering voor de door
God gewilde idealen van het Christe
lijk huwelijk, met daarnaast de bloem
der maagdelijkheid, als „de lelies
onder de doornen." Beide vrouwen
legers kampen in onzen modernen
tijd van verwording om behoud en
overwinning,
De rechtgeaarde katholieke vrou
wen slaan met verstomming het ver
dwaasd gedoe gade van den overkant
en met schrik om het hart vragen
zij zich afwat moet er van het toe
komstig geslacht, wat van de kinder
schare terecht komen als de overzijde
veld wint? En we voelen dan, dat
we, niet zoo maar rustig moeten toe
zien, doch en woord, en daad, en
voorbeeld te stellen hebben in den
strijd om de eer en de waardigheid
der vrouw en tot redding onzer door
een modernen demon bedreigde lieve:
nog onschuldige jeugd. Komt vrouwen
op voor het herstel en het behoud
van al het schoone waarmede de
Christelijke opvatting onze gezinnen
siert en blijvend gelukkig maakt.
Komt, Roomsche vrouwen, laten we
allen één zijn en zóó als een machtig
geheel fier optrekken, want wij moeten
overwinnen, wijOnze stemmen
moeten aan onze mannenlegers de
hoognoodige versterking brengen. Er
wordt op ons gerekend tot behoud
van ons rechtsch Ministerie,
Of het ér dan zóó spannen zal
Of het er zóó op aan komt, dat zelfs
de fundamenteele kracht, de houvast
van ons Roomsch gezinsleven bedreigd
wordt door het al of niet doorvoeren
van een landsbewind onder Christe
lijke vlag?
KINDERMOND.
Kleine Marie: „Waarom huil je
zoo?"
Kleine Henri: „Ik heb mijn melk
omgegooid."
Marie: „Daarom moet je niet hui
len; er is nog een heele koe vol in
den stal,
DE RECHTE KOE.
Boer Naas ging een koé koopen.
Hedde geen kwaad beest v/oeg-
ie, een die een stal in stukken stampt,
als g'aan haar lijf komt?
Hij vond er een, die al een meid
of drie vol butsen had getrapt, be
taalde, wreef in zijn handen, stak het
touw in zijn zak, en zei:
Die moet ik hebben Daar
zullen we morgen ons wijf eens aan
zetten.
UIT DE KAZERNE.
Wachtmeester: „Bommelman maak
je mond niet zoo wijd open. Je paard
schrikt voor zoo'n afgrond."
TRUFFELS VAN CHOCOLADE.
Een ons zoete chocolane weeken in
3 lepels water en 1 ons suiker. Dit
goed vermengen met 1 ons zeer fijn
gehakte of gemalen amandelen, die
van te voren ontdaan zijn van de
bruine schilletjes.
Men vormt hiervan de balletjes ter
grootte van een kastanje, rolt ze in
cacaopoeder en laat ze drogen.
Om de truffels geuriger te maken,
kan men in plaats van met water,
met likeur of rhum aanmengen.
PRACTISCHE WENKEN.
Zeep-, loog- en ammoniavlekken
kan men verwijderen met azijn.
Vlekken ontstaan door zuren, als
azijn of citroen, kan men reinigen
met een oplossing van ammonia.
Wijn- en vruchtenvlekken verwij-
dere men met tomatensap of wel men
make ze vochtig met water ep houde
ze dan boven zwaveldamp.
OZéér zeker
Want wie politiek van godsdienst
scheiden wil komt bedingen uit. Im
mers de volksvertegenwoordiging
heeft méér te doen dan te beraadsla
gen [over alles wat verband houdt
met den maatschappelij ken stand van
zaken.
Er worden wetten, besluiten en
bepalingen gemaakt, die wel degelijk
de moraal raken en waarbij de door
God rechtstreeks voorgeschreven orde
in de maatschappij of wordt gedwars
boomd óf wordt ondermijnd en ver
onachtzaamd.
Voelen we reeds niet al te vaak
het te kort in onze wetgeving nopens
de vrijheid en de rechten van onzen
H. Godsdienst? Er is bepaald véél
in de bladz. van onze wetboeken dat
wij niet kunnen overeenbrengen met
wat voor ons vervat is in de Godde
lijke Grondwet.
Onze politieke vijanden brengen
ons geen verandering en verbetering.
Integendeel
De Roomsche Kamerleden van de
daad handhaven rechtstreeks de ordi
nantiën Gods als hoogste roeping. Zij
hebben de bakens te verzetten als't
politiek tij er de gunstige gelegenheid
toe biedt. Zij mogen niets onbeproefd
laten om den gezworen eed als een
ongerept blazoen de heiligste, de meest
beteekenisvolle waarde toe te kennen
En daarom zullen wij te waken heb
ben over de huwelijksrechten der
echtelingen en de kinderen te laten
aan wie God ze gegeven heeft. De
uitgelachen en alleen gelaten groote
gezinnen, maar die voor ons, Room-
schen, zijn de hoop der toekomst voor
Kerk en Staat vragen onze aandacht
en onze bescherming. Waar wij vrjj-
heidsbonders en socialisten verachte
lijke stellingen hooren verkondigen
over der ouderen zware maar gou
den kinderkroon, waar we hooren
lachen en meesmuilen overwat ons het
meest heilig is, daar is het vooral
ons vrouwenleger, dat met den gloed
der verontwaardiging over het veld
winnend moderne heidendom geest
driftig gestemd moet aantreden voor
het behoud van de waardigheid der
vrouw als echtgenopte, moeder en
jonge dochter en die met de kracht
der sterke vrouwen de tegenpartijen
maar moeten uitdagen, die 't wagen
durven van het kind iets anders te
verlangen dan wat de Groote Leeraar
der eeuwen, Kindervriend en Bescher
mer der onschuld van ons gevraagd
heeft.
Komt, stemgerechtigde Roomsche
vrouwen, echtgenooten, moeders en
jonge dochters, laat ons elkaar aan
moedigen in een blijden Roomschen
strijd.
Op in liefde en plicht voor onze
gezinnen! Wij stemmen op de lijst
der R.-K. Staatspartij, dan doen we
onzen Roomschen plicht.
W. BROUNS VAN BESOUW.