BANK.
raat, GOES
ING WIJN
lente-garantie.
/-Werk
Aan onze
Abonnés-Landbouwers!
.000.-
lergen op Zoom
Straat 9.
te zending
IN: Villapark
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
1LBURG,
ibteding
ntvangt 3 flesschen.
ontvangt 6 flesschen.
ontvangt 9 flesschen.
n 6 flesschen verkocht.
per flesch.
MIDDELBURG
ederen
eftijd.
n - Aan lage prijzen
traat 13 - GOES
5
EK
sche Weg T 150
soorten Gralwerk
r«nïJuf sr<£
Iiets laat veilen
ofwel verkoopen I
HE COURANT
■s Centrum 4070
pening-Courant
Lder overeen te
londities.
Ibinnen- en bui
lde wissels,
jerkoopt buiten-
f wissels, cher|ues
napier.
|.iitbetalingen in
en buitenland.
Ivoorschotten en
In.
[beleent inschrij-
op grootboek-
In, Hypotheken,
|e,
'ATEN
f 500.en
Jche coupons per
snte 'sjaars.
|AND gedurende
reductie.
[orden verkregen,
pspectus.
JAGÉ.
iTRAAL", Goes
in HEERCNCOSTUMES,
.50 on hoogerj MOOIE
S; BLAUW SAT1NCOS-
LSCHE STOFFEN il«,
175, «5.25, «6.-, «9.25:
loverhemden 12.50 (ge-
portriemen, Bretels, Zeil-
mnasten 15 cM. breed 12-
REN. Vraagt stalen voor
Aanbevelend,
K 6174-50--
en Mansbroeken
n, Zwart-, Drab-
n, Zwart Fluweel
luwe Keper Jon-
uwe Keper Jon-
ze Jongens- en
.n, Witte Slagers
sen
6181-66
ongensbroekjes,
ongenspakjes,
roekjes.
6011-3*
Toef 3'ns i«*b Clet combattanten
rijns weSs, doch de scheldwoorden
brulden zij elkaar van verre nog
toe Zelfs toen ze elkaar met meer
zagen, liepen ze nog fortissimo hun
vriendelijkheden uit te schreeuwen.
Genua is vol, stampvol. Hoogge-
hoede gedelegeerden jachten in ron
kende auto's naar hun hotels, de
lichte, met een wit laken bekleede
rijtuigjes worden door schamele paar
den straat op, straat af gesleept; de
koetsiers schreeuwen „joehoeen
laten de zweepen als pistoolschoten
knallende autobussen rammel-bonsen
in vliegende vaart; de voetgangers
kripelen dooreen, liet is een lawaai
van je welste. En te midden van al
die drukte staan de donkere gendarmen
met hun Napoleonsteek, den mantel
met gratie over den schouder gesla-
gen, als bakens in de branding. Het
verkeer is hier allesbehalve geregeld.
Nu eens links, dan weer rechts schieten
dc voertuigen elkander voorbij, en
men staat erover verbaasd, hoe alles
toch zonder ongelukken afloopt. Voor
het overige laat de persoonlijke vei
ligheid hier niets te wenschen over.
Iedere steeg wordt aan de toegangen
door twee" militairen bewaakt. De
hotels in het centrum, waar gedele
geerden vertoeven, evenzoo. Groepen
caribinieri met wuivende lianenveeren
op den hoed en talrijke gendarmen
patrouilleeren door de straten, ook
de hotels der journalisten zyn met
een dubbele schilwacht vereerd.
Een reis om de wereld per rijwiel.
Het was op den 12den Juni 1921,
dat een tweotal landgenooten de
heeren G. Seubring en R. Stoeltje,
hun wereldreis per Hima-rijwiel aan
vingen. Zij startten in Haarlem, en
hebben tot nu toe niet minder dan
11.500 K.M. afgelegd, Het tweetal reed
in Nederland 700 K.M., in Duitsch-
land 4500 K.M., in Tsjecho-Slowakië
1100 K.M., in België 500 K.M., in
Frankrijk 2900 K.M., in Spanje 2300
K.M., en in Italië 1500 K.M. De af
standen werden op de verschillende
politie-bureaux in de steden, welke
de sportmen passeerden, gecontroleerd.
Op dit oogenblik bevinden de heeren
Seubring en Stoeltje zich in Venetië,
en vandaar gaat de tocht per Hima
verder door Europa, Azië, Australië,
Afrika en vervolgens naar Amerika.
De toeristen hopen over ongeveer 6
jaar in patria terug te zijn.
60.000 gulden per jaar met waar
zeggerij.
Naar uit Parijs gemeld wordt, is
een zekere „madame" Collet, waar
zegster van beroep, door de recht
bank te Bordeaux tot een maand
gevangenisstraf en een geldboete ver
oordeeld wegens uitoefening van
't „beroep" van waarzegster, hetwelk
haar ongelooflijke winsten opleverde.
„Madame" Collet is een handige
jongedame van 24 jaar, die twee jaar
geleden op het lumineuze denkbeeld
kwam om haar fortuin als waarzeg
ster te beproeven.
Zij plaatste een kleine advertentie
in verschillende Fransche bladen,
waarin zij beloofde aan ieder, die
haar een zeker bedrag per post
wissel opzond, vergezeld van een
opgave van naam, voornaam, geboorte
datum en adres, de toekomst te voor
spellen.
In een paar maanden tijds ontving
zij een groot aantal postwissels. Terwijl
zij zelf een bedrag, gelijk staande
met ongeveer 40 gulden per maand,
aan advertenties uitgaf, leverde het
lucratieve „bedrijf' haar een som,
gelijk aan 60.000 gulden per jaar, op.
Conan Doyle gefopt.
8ir Arthur Conan Doyle, de schep
per van Sherlock Holmes, den speur
der, die alles weet en alles te weten
komt, is zelf eens aardig gefopt.
Hij arriveerde te Parijs komende
uit Marseille.
Zijn handkoffer wordt aangenomen
door een kruier, die hem vriendelijk
verwelkomt met een„Hoe gaat het
U, mijnheer Conan Doyle?" De knappe
schryver, half verbaasd, half gevleid
dat zelfs de kruiers aan de Parijsche
stations hem van uiterlijk kennen,
vraagt welwillend„Hoe weet je zoo
goed, wie ik ben?"
„Mijnheer" antwoordt de kruier
„U komt uit den trein van Mar
seille, uw haar en snorren zijn naar
Marseiliaansche trant geknipt. Ik had
in de couranten gelezen dat U van
daar naar Parijs zoudt komen. Men»
had U gesigaleerd als „een lange
Engelschman." Daar ik al uw Sher
lock Holmes boeken heb gelezen,
ging ik aan het „deduceeren", ik
waagde de stoute gissing en ik heb
liet blijkbaar niet mis gehad."
Bonan Doyle was zoo verrukt over
de scherpzinnigheid van dezen kruier
met speurders-gaven dat hij begon
met den man een royale fooi te
geven. En de kruier droeg den hand
koffer (waarop met koeien van letters
„A. Conan Doyle" stond, naar de taxi.
Moord te Los Angelos.
De courantenlezers zullen waar
schijnlijk al weer lang de moordge
schiedenis te Los Angeles vergeten
zijn. Kapitein William Desmond Taylor
dé directeur eener film-maatschappij,
was in zijn woning te Hollywood door
een onbekend gebleven moordenaar
of moordenares gedood. Thans heeft
de ambtenaar van het O. M. een
mededeeling gedaan over den boedel
van den verslagene. Ofschoon Taylor
een ontzaglijk inkomen had, bedraagt
de nalatenschap slechts 35.000 en
van dit bedrag moeten nog tal van
rekeningen worden betaald, onder
anderen 1000 voor een lijfsieraad,
en 1050 voor begrafeniskosten.
De ambtenaar van het O. M. had
uit de papieren van den verslagene
ervaren, dat deze per jaar 50.000
verteerde.
Generaal von Falkenliayn. aanvoerder
van Verdun.
De Berlijnsche correspondent van
„De Tijd" schreef dezer dagen aan
zijn blad:
't Was in Juni 1914. De Rijksdag
geen sterveling had er toen wel
een idee van, dat deze de laatste
keizerlijke zou zijn behandelde de
oorlogsbegrooting. Generaal von Fal-
kenhavn was minster van oorlog en
troonde als almachtige op zijn minis
terzetel, omgeven van een schitterden
staf. Blauw waren nog de kleedzame
uniformen, zilver de knoopen, hel
rood de hoogopslaande kragen. Rap
porteur was Erzberger. Ik herinner
mij nog goed de slanke, voorname
figuur van Falkenhayn, later bijna
twee jaar opperbevelhebber in den
wereldoorlog.
Falkenhayn is zeker een der meest
markante persoonlijkheden uit het
tijdvak van Wilhelm II. Hij was in
1913 minister van oorlog geworden
en werd, toen Moltke aan de Marne
was geslagen, opperbevelhebber der
Duitsche legers. Tot einde Augustus
1916 bleef hij het, maakte toen, na
dat Rumenië den oorlog had verk laarde,
plaats voor Hindenburg.
Falkenhayn heeft memoires ge
schreven. Daarin verklaart hij, dat
de toestand in September 1914 reeds
ernstig was en dat het zoo gebleven
is tot aan de nederlaag toe. Onom
wonden heeft hij dit toegegeven. In
September 1914 bleek het krijgsplan
van Schleiffer reeds mislukt. Frank
rijk was niet in eenige weken ver
pletterd. De worsteling nam de vormen
van een uitputtingsoorlog aan. En
Falkenhayn 'deelde in zijn boek mede,
dat hij toen reeds er van overtuigd
was, dat Duitschland het immer grooter
wordende aantal van vijanden, niet
meer verpletterend kon verslaan. En
dan meende hij nog, dat een beslis
sende overwinning alleen in het
Westen was te behalen en dat de
overwinning op Frankrijk en Enge
land langs den omweg over Rusland
of Italië onmogelijk was.
Deze opvatting bracht hem er toe,
om aldoor weer in het Westen een
beslissing te zoeken. En hij spaarde
geen bloed. In den herfst van 1914
dreef hij den bloem van Duitschland's
jeugd aan den IJzer in den dood.
Later leverde hij zes maanden lang
denongekend bloedigen slag bij V erdun.
Beide ondernemingen brachten hem
geen stap nader tot het groote eind
doel. Vooral heeft men hem verwe
ten, dat hij bij Langemark de vrij wil
ligen offerde en ze liet afslachten
door oorlogser varen Engelsche soldaten
op moeizaam terrein en dat de slag
van Verdun 200.000 kostbare men-
sclienlevens heeft gekost. De slag van
Verdun in den zomer van 1916 wierp
in het Westen alle formaties zoo door
elkaar, dat de tegenstoot aan de Somme
alleen door schier bovenmenscheljjke
inspanning kon worden afgeweerd.
Betlimann Hollweg zag dit alles
ontzet toe. En de zorg voor zijn land
gaf den eeuwigbesluitelooze den moed,
om aan den keizer te vragen, Hinden
burg tot chef van de generale staf
te benoemen als eenigen generaal, die
het vertrouwen van heel het volk
bezat. Maar de keizer weigerde. Eerst
toen Erzberger de Zuid-Duitsche vor
sten had bewerkt en dezen nu bij
den keizer aandrongen, gaf deze toe
en scheidde van den man, waarop
hij wel het allermeest heeft vertrouwd.
Het eert Falkenhayn in hooge mate,
dat hij zich niet verbitterd terugtrok!
maar zich direct weer als onderge
schikt veldheer bereid hield. Het
blijft ook hoogst merkwaardig, dat
deze man tijdens zijn opperbevelheb
berschap de grootste strategische
successen behaalde op punten
die hij voor secundair hield.
Hij was de eigenlijke man van
den doorbraak bij Gorlice-Tanrow.
Hij rolde het Russische front op en
veroverde Polen. Hij voerde in 1915
den oorlog met Servië, krachtig onder
steund door den harden Mackensen.
Nog merkwaardiger is, dat hij, na
het neerleggen van het opperbevel
hebberschap als generaal in Rumenië
en Zevenbergen zich letterlijk met
oorlogsroem overlaadde.
Falkenhayn was een man met ze
keren blik en rustige energie. Een
uitstekend veldheer. Maar hij miste
de vonk van genialiteit, die noodig
is om millioenenlegers in de hand te
houden. Zijn taak werd nog moeilijker,
wijl hij steeds op gespannen - voet
stond met den Oostenrijkschen bevel
hebber Conrad van Hötzendorf.
In het boek van Falkenhayn staat
een lapidair zin. Deze luidt„Rethorica,
zelfvergoding* en leugens hebben
Duitschland in der diepsten afgrond
gestoten". De oprechtheid van dezen
man is heel wat sympathieker dan
Ludendorff, die heel de schuld van
zich op het Duitsche volk wierp en
de dolkstoot-legende uitvond. Maar
dit neemt niet weg, dat de nu ge
storven Erich von Falkenhayn zelf
als chef van den generalen staf twee
jaar lang de verantwoording heeft
gedragen voor deze „rethorica, zelf
vergoding en leugens",
Een rijke kastelein.
Een inbreker is te weten gekomen,
dat de caféhouder P., van den Goud-
schenrijweg te Rotterdam, zijn opge
spaarde geld bewaarde in een houten
kistje, dat hij in zijn slaapkamer
onder zijn bed had staan. Die in
breker, tot nog toe onbekend gebleven,
is door een aangrenzend huis van de
straat naar den zolder geloopen en
vervolgens op het dak geklommen.
Eenmaal op het dak, heeft hij zich
door een zolderraam toegang verschaft
tot de slaapkamer van den kastelein,
daar heeft hij het houten kistje onder
het bed vandaan gehaald, en vervol
gens meegenomen naar het dak, waar
het hem niet moeilijk viel, het open
te breken, daar het slechts met een
hangslot gesloten was. Het kistje heeft
hij op het dak achtergelaten, na er
het bankpapier (anders bevatte het
niets) te hebben uitgenomen. Volgens
mededeeling van den bestolen kaste
lein bestond de inhoud van het kistje
uit f50.000 tot f60.000 aan bank
papier; liet juiste bedrag kon hij niet
opgeven.
Een trampoetser, die van mede
plichtigheid aan den diefstal verdacht
wordt, is aangehouden.
Is rook en schadelijk voor onze
gezondheid
In „De Dokter in Huis" komt het
volgende schetsje voor:
„U rookt 20 a 30 cigaretten per
dag?" „Ja wel, zoo ongeveer." „Ge
looft U zelf niet, dat dit bovenmatig
rooken veel schuld heeft aan uw
ellendigen toestand?" Volstrekt niet."
De geneesheer schudde zijn hoofd.
Hij glimlachte op eigenaardige wijze
en haalde uit een flesch een bloed
egel te voorschijn.
„Ik zal U iets toonen," zeide hij,
„ontbloot U eens uw arm." Decigaret-
tenrooker deed dit, en de andere zette
op diens bleeken arm den dunnen
zwarten bloedegel aan. Dadelijk begon
het dier te zuigen. Hot werd dikker,
tot het plotseling in krampachtige
trekkingen neerviel dood!
„Dat heeft uw bloed bij dezen
bloedegel bewerkt," zei de arts. Hij
nam het lijkje tusschen duim en wijs
vinger: „Ziet gij, werkelijk dood,"
zeide hij. „U hebt hem vergiftigd."
„Ik veronderstel, dat het geen ge
zonde bloedegel was." antwoordde de
rooker op brommerigen toon. „Geen
gezond dier? Nu, goed, laten wij
het nog eens probeeren." De arts
zette nog twee bloedegels op den
mageren arm van den jongeling.
„Als deze twee ook sterven," zeide
de patiënt, „dan zal ik in plaats van
30 cigaretten maar 10 per dag rooken."
Gedurende de laatste woorden kreeg
de kleinste van de twee bloedegels
een stuip on viel dood neer, eenige
oogenblikken later dc tweede even
eens. „Hoe afschuwelijk," zeide de
jonge man, „ik ben waarlijk voor de
bloedegels erger dan de pest."
Dat is de werking van liet vergif
in uw bloed, dat bij alle cigaretten-
rookers voorkomt," zeide de arts.
„Dokter," antwoordde de rooker, ter
wijl hij de 3 doode bloedegels pein
zend bekeek, „ik geloof haast, dat U
gelijk hebt
Een bijzondere burgerwacht.
De ontzaglijke toeneming van het
aantal misdrijven in New-York heeft
aanleiding gegeven tot bijzondere
maatregelen, die zonder precedent
zijn in de geschiedenis der stad. Er
is een speciale burgerwacht ingericht,
die reeds 4000 leden telt. De leden
van dit corps zijn gewapend, docli
dragen geen uniform en doen pa-
trouilledienst gezamelijkmet de gewone
politie. Hoe noodzakelijk deze maat
regel is, blijkt uit het feit, dat er
sedert het begin van het jaar in de
stad New-York 98 moorden en 122
aanrandingen hebben plaats gehad.
Sinokkelaijj iu Oosterfjksch bank
papier.
Zaterdag kwamen op het hoofd-
postKantoor te Amsterdam twaalf
aangeteekende postpakketten, afgezon
den uit Oostenrijk en geadresseerd
aan een firma daar ter stede. Door
een toeval viel een dier pakketten
achter het loket om, waardoor het
touw brak. Er vielen eenige boeken
uit en tevens een Oostenrijkscli bank
biljet. Dit was voor den beambte
aanleiding om liet pakket aan een
nader onderzoek te onderwerpen. De
inhoud bestond hoofdzakelijk uit oude
Hebreen wsche boekenDe postbeambte
deed tevens de eigenaardige ontdek
king, dat tusschen de kaften Oosten-
rijksche bankbiljetten, meestal van
1000 kronen, zaten. Bij sommige
boeken stonden de kaften er bol van.
Zoo was het met alle pakketten ge
steld. Hierdoor is men een omvang
rijke smokkelarij van vreemde bank
biljetten op het spoor gekomen. Het
ligt voor de hand, dat de truc niet
voor de eerste maal is toegepast. De
partij is in beslag genomen.
(Tel.)
Engelsche padvinders in ons land.
Te Hilversum zijn vorige week een
honderdtal padvinders uit Kent, die
gedurende de Paaschdagen op de
Sehuttersheide kampeerden, officieel
ten raadhuize ontvangen en toege
sproken door den burgemeester mr.
Paul J. Reymer, die o. m. wees op al
het schoone, dat de Gooische streek
den vreemdeling biedt en nadruk
legde op de beteekenis van het feit,
dat bezoeken als dit de verbroedering
der volkeren bevorderen. Deze rede
werd beantwoord door een der aan
voerders, Spencer, die o. m. sprak
over de waardeering, die hij had voor
de Hollandsche jongens, door den heer
Oxely, den Engelschen vice-consul
en burgemeester Bromley, die met
ambtsketen ter receptie was ver
schenen. Een jonge Engelsche pad
vinder bood mevrouw Reymer bloe-
mjen aan.
Op den Kerkbrink hieven de Engel
schen drie hoera's aan voor de
Koningin en drie voor den burge
meester en diens echtgenoote. Daarna
werd in het Hof van Holland namens
het gemeentebestuur de thee aan
geboden.
De man 1922:
Schoentjes met neusjes lieel keurig ge
lakt,
Nummer te klein en verheven gehakt,
Sokjes met regenboogkleuren, ragfijn,
Slobkousen die onafscheidelijk' ziin,
Broeitmet twee vouwpijpen en broeden
naad,
Daar dat precies zoo in ,t modeblad staat
Heerlijk colbertje, modieus getailleerd,
Met zeven zakken (sours drie maat ge-
3teeir(d:„
Jas met een band of een riem' mfet ejen
gïkp,
Nauw toegehaald net zoowat als een wesp,
1 o-kken als manen, een haard als een geit,
Over zijn slapen óók nog viezigheid,
Sloffende loop, met het hoofd naar den
grond,'
O ogen verwaterd, een pijp in den mond,
Zakdoek van „zij' met een luchtje van
1 ,MaV;'
Kiek van den man onzer schepping is
klaar.
„Tel." CLINGE DOORENBOS
l)e onbekVriiP geneesheer
Djr. Syde-njiam was een der beroemdste
Londensche gfeneeshee^en. Onder zijne
patiënten was ookl oen zedr aanzienlijk
heer, die reeds lang onder behandeling
was geweest; maaif die, ondanks hij ge
trouw de geneesmiddelen gebruikte, maar
niet higtj^r scheen te kunnen woeden.
Ten, einde jaad zeide dr. Sydenham
eindelijk |tbt dezen zieke: „Mijnheer, ik
heb al gedaan, wat ik kon. Indien gij
evenwel in den g(rond genezon wilt wor
den, ga dan 'dfr. Robinson te Inverness in
Schotland, yaadplegCn. Deze is buiten
gewoon kundig in ziekten als de uwe;
ik zal u een; bfriei" medegeven, waardoor
ik verzekerd bén dat hij u helpen zal."
Het. was een; zeek lange reis van Lon
den tot het Noorden van Schotland. De
patiënj evenwel had ruimschoots tijd en
geld genoeg; daarenboven goede paarden
en .rijtuigen en bovenal een k'ooitsach-
•tigc begeerte om genezen te worden. Dus
hij ging.
Na een vervelende reis van arie weken
kwam hij eindelijk te Inverness aan. On
middellijk! ging hij di'. Robinson opzoeken-
Maar met, hij kon. hem niet vinden en
ten laatste vernam hij, dat aldaar no»it
oen geneesheer van dien naam gewoond
had.
De patiënj! verkropte zijn spijt en liet
weef ingpannen. Ditmaal ieisde hij met
zulk een, haast, dat hij voo'r zijn terug
reis slechts 't. spoorwegnet was des
tijds nog niet zoo volkomen als thans
tien dagen in plaats van drie weken be
steedde.
Zoodira hij te Lon,den aangekomen was,
liot hij zich naajr dr. Sydenham brengen,]
wien de wind van vofrea wachtte.
«Ha, ik ben' Mij u te zien. Wal ziet
gij ejr goed uit", sprak' de dokter.
„Dat heb ik aan u niet- te danken,
gij deugniet. Waarom hefot' gij mij be
drogen V
„Ja, zekér Gij lnjjht mij geraden dr.
KobiUfSon op tc zoeken, terwijl gij' wist
dat er,zoo iemand niet.' was. Hoe kunt gij
u nu verontschuldigen? Verklaar u nu"
„Mijrjieer George" antwoordde hij. zijt
gij cf iiiet Hater aan toe, dan gij voor
japen geweest zijt? In één woord, zijt
gij «iet hersteld van uw oude kwaal?"
De andefr dacht een «ogenblik' na en
was eindelijk genoodzaakt" te bekennen,
dat het indeïdaadd zog was.
ZATBRDAO 22 3VPR1L 1922
„Dit is juist mijn verontschuldiging,
mijn verklaring, mijnheer", antwoordde
de geneesheer openhartig. „Ik wist', dat
een g«is naar de Hooglanden van Schot
land u g'ehleel genezen zou. en ik ge-
bjruikte hét eenige middel, dat mij^ ten
dienste, stond, em a daartoe te bewegen.
Hadde ik u zulk een, verrei» tocht als
geneesmiddel aanbevolen, dan zoudt gij
niet gegaan izijn; maar om dr. Robinson te
bezoeken, zoudt gij onmiddellijk op reis
gaanzoo zijn onze patiënten Dus laat
onjs dj'. Robinson dankén."
En de héér George gaf zich oewonnen.
Een list van een sinckl4elaiar.
Dezer dagen Viel den Duitschen beamb
ten, op het station e Julieh, een per
soon op, die een voorwerp in een linnen
zak aan riemen o-p den rug droeg"; die!
last scheen erg zwaar te zijn. De beamb
ten vroegen hem wat hij droeg. Het ant
woord was„teer". Nadat de vreemde
ling het voorwerp had uitgepakt, kwam
er een ronde ijzeren hol te voorsfehijh.
Hit een opening in het deksel kwam ook
een sterke teerlucht. De beambten nieuws
gierig en wantrouwig, onderzochten hel
ding wat nauwkeuriger. En zie, het dek
sel was beweegbaar, een smalle van onder
gesloten huis me't teer 'gevuld was aan
net deicsel bevestigd. D.e rest van de ruim
te in den bol was gevuld mét sigaret
ten, koffie en tabak, ieder in een afzon
derlijk vak. De slim uitgevonden smokkel -
machine en haar inhoud werd door de
heeren „Ki'iminale" in beslag genomen.
Een verwoeste beschaving.
De eorr. van de Tel., Johan Linger, die
Rusland bezocht, Vertelt van wat hij' to
Meskou zag'.
Eens ging ik met een der leden e.ener
buitenlandsche missie die vroeger in
Moskou woonde, naar zijn huis, dat thans
door verschillende families bewoond werd.
Het was een groot gebouw, waarvan hij
een der verdiepingen had en al hij het
binnenkomen Mei mij op hoe versmeerd en
vervuild alles er uit zag. Hij trad binnen
as in zijn eig-eu woning. Zijn vroegere "be
diende had zich b'ehag'elij'k in zijn meubi
lair genesteld, droeg zijn costumes, ge
bruikte zijn schrijfmachine en had, naar
ik vernam ook de gelden die zijn meester
hem toevertrouwd had als gemeenschap
pelijk bezit beschouwd. Er ontspon zich
een gesprek waarin de meester het voor
een kapitalist ruime standpunt- innam,
dai. de dienaar' in deze afgeloopen jaren
volkomen gereolitigd was geweest in het
bed van zijn baas te slapen, zijn frak en
zijn schoenen te dragen en naai' behoefte
van het geld te nemen. Maar waarom was
zilver verkocht, de meeste meubelen ver
kwanseld, bet huis zoo toegetakeld en aj
bel geld verdwenen?, De dienaar had er
met Van terug, want hij kon zich op- wei
nig heroepnu. Zijn patroon had hem
zelfs uil het buitenland voortdurend l'e-
vensmiddelen en geld doen toekomen en
hij'.had .ook zonder te stelen, een beter le
ven kunnen hebben dam allen om hém,
keen. Het was een poovere vertoouing,
want het had er allen schijn van, dat Thor
dit ondernemende jongmenseh de afreke
ning gekomen wa3. Natuurlijk kwamen dp
buren er aan te pa», die toch óók in het
nuis van den vreemdeling woonden, maar
dc ex dien a ar kreeg over de geheel c linie
ongelijk.
Och, iedereen had min of meer voor
e.gen rekening gestolen, maar naar be
hoefte, en deze vriend had meer verbrui.:];
dan wenschelijk was. Wanneer de hem
tot vertrouwde groote som hem bezwaard
had, dan had hij die aan het gouverne
ment moéten afdragen, meenden de buten,
maar er zelf niet mee moeten speculee-
ren Dat wist dus iedereen dat de knecht
een millioenendroom gehad ha-d een
droom met een benauwd hart. Vox populir
Vox Deide buren zeiden dat do man
een schoffie was, dat zijn vrouw iedereen
de o ogen verblindde met de prachtige,
hoewel verouderde toiletten van de echt
genoote mijns geleiders en inderdaad daar
kwam dc vrouw te voorschijn in een nauw
sluitend gewaad dat geenszins berekend
scheen op de wilde gedragingen der tegen
woordige draagster. Het was komiek, deze
au fond burgerlijk verloopende ruzie in
Sovjet-Rusland, 'n ruzie, die allerlei vóór-
tevolufcieunstincten wakker riep in de
menschen die haar mee bidden helpen ma
ken of althans zeker niets gedaan hadden
(laar tf, beletten. En och, als ik optel wat
de vorige meester meenam zijn schrijf-;
machine die ik in hel donker alle trappen
afdroeg en ten slotte op de onderste liet
vallen zijn smoning waar de mot in zat
een paar koffers met vaii alles wat en
een Imogen hoed-die onder het stof der
revolutiejaren zat
Wanneer gij door uwen
Notaris of Zaakwaarnemer
verlangt dan, dat hij de
desbetreffende advertentie
ook plaatst in het doer rj-
gelezen wordend Dagblad:),
j,Nieuwe
-Zeeuwsche
-Courant"
