Sport-Rubriek j
1 Nieuwe Zeeuwsche Courant I
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
ZATERDAG 18 MAART 1822
Het Dagblad «oor Zeeland
UIT DE PERS
Gemengd Nieuws.
N
heelt 'n uitgebreide welverzorgde
S en staat ook daarmede op de S
A
i hoogte van haar tijd. Liefhebbers S
S van sport, denkt daaraan en i
S abonneert U op de „Nieuwe S
S Zeeuwsche Courant" S
M
honderd jaren gebruikt als het Pant
heon in de Fransche hoofdstad, als
een begraafplaats voor personen die
groote diensten aan het land hebben
bewezen. De indruk die men krijgt
als men de kerk binnentreedt is, dat
zij te vol is met monumenten.
Vandaar ook, dat sommigen de
kerk zooals zij tegenwoordig is, (een
groot kerkhof) minder geschikt achten
voor trouwplechtigheden, In de laatste
jaren is het trouwen van princessen,
met adelijke personen aan de orde
van den dag om eenvoudige reden,
dat er geen prinsen meer zijn om
mee te trouwen.
.Meer dan vijftig jaren geleden was
het de Markies van Lome. zoon van
den Schotschen Hertog van Argvll-
die trouwde met Prinses Louise,
dochter van Koningin Victoria. Ieder,
tijd vonden de .Schotten dit huwelijk
een me.saillance voor den jongen
Markies. Om voor dit feit een prece
dent te vinden, moeten wij meer
dan vijf eeuwen teruggaan, waar,
een onderdaan de dochter van den
regeerenden Koning van Engeland
trouwde; het was toen in 1359 Ko
ning Eduard de Derde, die toestem
ming gaf tot het huwelijk van zijn
jongste dochter Margaretha mot John
Hartings Earl of Pembroke.
Foto Actuel.
Onder dezen titel lezen wij een
hoofgartikcl in het „Utr. Prov. Dagbl.",
waaraan wij ontleenon:
Op gevaar af van eentonig te wor
den zullen wij blijven ageeren tegen
do vergiftiging der volksziel door een
gedeelte van onze geïllustreerde pers.
„Het Leven" geeft ons thans het
nieuwste „snufje" heeft de bedoeling,
ons thans te laten genieten van de
stervens-oogenblikken van Landru.
De fotograpfische correspondent van
„Foto Actuel" was present op 5 meters
van de veuve (Parijsche sportnaam
voor guillotine,), zoo vertelt ons de
„Leven"-redactie, en wist het interes
sante moment keurig te snappen. Al
vertoont de in het laatste „Leven"-
nummer gereproduceerde terechtstel
ling merkwaardige trekken van een
schststeekening, wij willen de
redactie gelooven, dat hier werkelijk
een foto-actuel is genomen.
En nu kunnen wij in onze luie
stoelen genieten van de wreedaardig
ste gruwel-instincten, welke met dit
journalistiek-pincet uit ons onderbe
wustzijn worden gepeuterd. Volksver-
dierlijking a la manière élégante!
Met zeker concurreerend leedvermaak
wordt in het redactioneele bijschrift
geconstateerd, dat een lilmoperateur,
die eenige honderden meters van „de
plek" verwijderd bleef (lekker) niets
te zien kreeg. Het zijn toch pientere
kerels daar bij „Het Leven", die ons
zoo handig en bekwaam bedienen,
en de concurrentie ver weten te hou
den. En het zaakje schijnt te loopen
op deze manier. Ter doodbrengingen
en zelfmoorden wat komt er nu
weer in de gruwelkamer, voor de
foto-actuel van ..Het Leven"?
Staan de duizend vcreenigingen in
den lande, die vol ethische bodoelin-
gen zijn, die gloeien voor volksver
heffing en volksvertegenwoordiging
machteloos tegen dit bedrijfMoet er
niet, al zijn dan dergelijke praktijken
waarschijnlijk door den strafrechter
niet te achterhalen, een algemeen
protest komen uit ons volk, dat het
dit niet wil, een algemeeno boycot
van do publicaties, die ons stellen
beneden het peil van de Indianen,
die dan ten minste eerlijlc-bloeddor
stig hun oorlogsdansen houden om
de brandende schedels van hun ver
slagen vijanden
Het stemt somber, in onzen tijd,
die gemeenschapszin, sociale ver
heffing, volksontwikkeling niet alleen
in zijn vaan geschreven heeft, maar
die voor die volksontwikkeling schat
ten uitgeeft, klakkeloos die volksont
wikkeling te zien vernielen. Is er
geen enkel predikant, die het godde-
looze en hoidensche van deze gewiek
ste, vulgaire nieuwsgierigheidsbe-
vrediging van den kansel gispt, geen
enkel vakvercenigingsbestuurder, die
de arbeiders oproept tegen deze ver
kankering
Mag de pers deze vrijheden ge
nieten in een land, dat de doodstraf
heeft afgeschaft, mede uit weerzin
tegen deze opwekkingen van bloed
dorst? Wij vleien ons niet met de
hoop op succes. Een krantenartikel is
gauw vergeten, en evenals Deibel.
de beul, staat die andere beul, de
photograaf-actueel, glimlachend ge
reed om tegen een handgeldje op de
veer te drukken, om de valbijl te
doen dalen waaronder het beste van
ons denken en onze daden vermor
zeld wordt.
Bezuiniging.
Bezuiniging slaat nu de klok,
hoe ook de wijzers draaien.
Bezuiniging is 't middel nu,
waarmee ze kiezers paaien.
Bezuiniging roept Dresselhuis,
de groote Vrijheidsbonder.
Bezuiniging beschouwt Marchant,
als 't groote wereldwonder.
Bezuiniging schreeuwt K. ter Laan,
ook Brautigam en Schaper.
Bezuiniging eischt dominé Kruijt.
zoo goed als Duijs de Gaper.
Maar David Wijnkoop, altijd koen
als communistisch strijder,
Vraagt eventjes maar tien millioen,
zoo'n Russisch hongerlijder.
Is offer van het kapitaal
zegt David onverschrokken.
En voor dat vreeselijk schandaal,
moet de Regecring dokken.
Hij noemt het maar 'n peulenschil
voor onze kapitalisten,
Die 't bloedgeld van den proletaar
in overdaad verkwisten.
„Bezuiniging" klinkt nu alom,
ook door de lage landen.
Bezuiniging moet toegepast,
zelfs bij het vuilverbranden.
Bezuinig tochschreeuwt men in 't, ooi-
van onzen geldminister
Als ware hij een roekelooze
en dwaze geldverkwister.
Bezuiniging op 't tractement,
geen ambtenaar kan hef dulden.
Verlaging van het arbeidsloon,
wekt onvermijdelijk schulden.
Bezuiniging in 't huisgezin
in eten, drinken, kleeren,
Moet zelfs de eenvoudigste boerin
nu weer opnieuw gaan leeren.
Bezuiniging is mogelijk,
alleen door forsche daden.
Wie stelt die daden en wanneer
Ik durf er niet naar raden.
PIERRE VAN ROTTERDAM
Protestantsclie Heiligenvereeriug.
Zaterdag 4 Maart zijn te Witten
berg de feesten begonnen ter eere
van Lutlier. Zoowel het buiten- als
binnenland nemen er aan deel. Het
Seminarium en het Raadhuis zijn
versierd. Allerwegen hangen de vlag
gen uit. De standbeelden van Luther
en Melanchton waren omkranst.
De stoot tot alles is uitgegaan van
dr. Söderblom, den leider der Zweed-
sche Evangelische Kerk. Hij achtte
het van belang, feestelijk de dagen
te herdenken, dat vóór 400 jaren
Luther terugkeerde van den Wart-
burg, gereed met de vertaling van
het Nieuwe Testament. In elkaar
gezet zijn de feesten door de I.uther-
lialle en de Luthervereenïging.
In den avond van den vierden
Maart was het: feestelijke ontvangst
in de Slotkerk, waar èn Luther èn
Melanchton begraven liggen. De efoor
(geestelijke opziener), D. Jordan, sprak
de rede uit, waarin hij wees op de
tegenwoordige beteekenis van Luther.
Allerlei vertegenwoordigers van de
Lutherhalle, de Luthervereeniging,
het stedelijk bestuur van Wittenberg
en den Wittenberger kerkeraad voer
den na hem het woord.
Onder de buitenlanders waren
aartsbisschop D. Söderblom uit Upsala
(Zweden), D. Jörgensen, uit Kopen
hagen, de Finsche bisschop Gumme-
rus, de Hongaarsclie bisschop D.
Raffay, dominee Junger uit de Oekraine
en dominee Wehrly als afgevaardigde
der Duitsch-Evangelische Synode in
Amerika.
Aartsbisschop Söderblom legde aan
het slot zijner woorden een krans,
met de Zweedsche kleuren gesierd,
neer op het graf van Luther.
Op andere plaatsen werd het woord
gevoerd door mannen als Winckler,
den president der Generale Synode
van Pruisen, en Rcinhardt, den voor
zitter van het wetgevende lichaam
der Duitschc kerkbovendien spraken
er, behalve de voornaamste Duitschers
op kerkelijk gebied, Noren, Esthen,
Oostenrijkers, Nederlanders en Ame
rikanen.
Zondag 5 Maart werd er een feeste
lijke rondgang gehouden. In de ver
sierde Lutherkcrk wachtte een ont
zaglijke menigte op den dienst, die
door Gummerus, den bisschop uit
Borga (Finland) werd geleid. Als
vertegenwoordiger van het Duitsche
rijk was onder de aanwezigen dr.
Boelitz, Pruisisch minister van Eere-
dienst.
Na afloop werd door do vreemde
lingen de historische Lutherhalle
bezichtigd.
Onwillekeurig doen zich hier enkele
vragen op:
Waarom keereu de protestanten
zich tegen de vereering van heiligen
in de Katholieke Kerk, waar dan
eerst nauwkeurig wordt onderzocht,
of zij die vereering waardig zijn en
zelfs wordt gewacht, tot God door
wonderen Zijn zegel daarop zet.
Wie der daar te Wittenberg aan
wezigen gelooft en leert nog wat
Luther leerde?
En welke verbetering heeft de
wereld of de mensehheid door Luther's
optreden verkregen
Is daardoor het geluk, de vrede,
de deugd, het geloof versterkt?
En waarom wordt met zooveel
ophef die vertaling van het Nieuwe
Testament gevierd, waar in dat
zelfde jaar reeds tal van Bijbelver
talingen gedrukt verkrijgbaar waren,
vraagt terecht „Het Centrum".
Waartoe dient zoo een
Van Bordeaux reisde eens een heer
en een werkman alleen in den zelfden
wagon. Aan een station in de Landes
stond een priester op het perron op
een trein te wachten. De heer, een
vrijdenker, zei tot den werkman:
„Waartoe dient zoo een?" en meer
dergelijke phrasèn.
De trein ging door en nu begon
de werkman„Wat een mooi, een
zaam land. Do stations liggen ver
van elkander. Als ik eens zin kreeg
U van het leven te berooven om U
uit te plunderen Ik zou uw lijk uit
het portier werpen en alles zou uit
zijn."
De heer haastte zich te antwoorden:
Maar ik heb niets, dat zou U niet
veel opleveren."
„Pardon." hernam de werkman,
„voor Bordeaux te verlaten, zijt gij
bij den bankier M. geweest; men
heeft U 30.000 francs overhandigd,
die daar in uw valies zijn: ik was
toen juist ook bij dien bankier en ik
ben zeker van het feit. Maar gij hebt
niets te vreezen, mijnheer. Ik ben
opgevoed door priesters; zij hebben
me geleerd God te vreezen en den
naaste te eerbiedigen. Ziedaar waar
toe zij goed zijn."
Papist.
Daniel O' Connel, do edele strijder
voor Ierlands bevrijding uit de slaven-
boeien, hield in het Engelsche parle
ment eens een zjjner meesterlijke,
zjjner meesleepende redevoeringen.
Een papenhater onderbrak hem met
hem smadelijk toe te roepen: „papist!"
„Papist!" hernam de slagvaardige
debater, „papist! Hoe! Gij meent mij
te beschimpen met mij papist te
noemen? Integendeel, gij geeft mij
daarmee een eerenaam.. Ik ben
papist en draag roem daarop, want
papist wil zeggen, 'dat mijn geloof
door de nooit onderbroken reeks van
Pausen opstijgt tot Jezus Christus,
terwi.jl uw geloof niet verder reikt
dan Luther, dan Calvijn, dan Hen
drik VIII en Elisabeth. Ja, ik ben
papist. Hadt gij maar een greintje
verstand, zoo zoudt gij begrijpen, dat
het in godsdienstzaken onvergelijkelijk
beter is van den Paus af te hangen
dan van den koning, van den tiaar
dan van de kroon, van den kruisstaf
dan van het zwaard, van den toog
dan van den vrouwenrok, van kerk
vergaderingen dan van parlementen.
Schaam U dus, geloof noch verstand
te hebben en zwijg!"
Een nieuwe kalender.
Naar verluidt zal in de maand
Mei van dit jaar te Rome een bijeen
komst plaats hebben van de „Inter
national Astronomical Union" met
het doel den huidigen jaarkalender
te hervormen. Aan het hoofd van het
cdrhité, dat zich belast heeft met de
oplossing van dit lastige vraagstuk
staat Z. E. Kardinaal Mercier en
Bigourdan van de Parijsche sterren
wacht. Zooals men weet is do eerste
werkcli,jk deugdelijke kalender de
Juliaansche, welken wij te danken
hebben aan Julius Caesar, die hem
in 46 v. Chr. invoerde.
Deze kalender zou volmaakt zijn
als het jaai' werkelijk 365 dagen en
6 uur telde; in werkelijkheid is het
echter ongeveer 365 dagen 5 uur,
48 min., 46 sec. of ruim elf minuten
korter dan Ceasar had aangenomen,
en die elf minuten beginnen merk
baar te worden na onkcle eeuwen.
Zoo was in 1582 de kalender zoo ten
achter, dat de-lente begon 11 Maart
inplaats van op 21 Maart. Paus Gre-
gorius XIII besloot toon, na raad
pleging van den' astronoom Clarius,
die hem de juiste lengte van het
jaar verschafte, het volgende stelsel
in te voeren. De „eeuwjaren" zullen
geen schrikkeljaar zjjn, behalve als
zij deelbaar zijn door 400, zoo waren
dus 1700, 1800 en 1900 geen schrik
keljaren, doch 1600 wel.
Onder de ongemakken van onzen
tegenwoordigen kalender, noemen wij
ten eerste de groote ongelijkheid in
de lengte der maanden. Verder is er
steeds één maand en soms zelfs drie,
waarvan do eerste op Zondag valt
en zijn de kalenders van jaar tot
jaar verschillend.
Van de vele voorstellen, welke ter
verbetering zijn ingediend, verdient
vooral de opmerkzaamheid, dat van
de Société Astronomique te Parijs.
De inhoud is ongeveer als volgt:
Het jaar bevat twaalf maanden en
is verdeeld in 4 kwartalen welke
volkomen aan elkaar gelijk zijn. De
eerste en tweede maand van elk
kwartaal hebben 30, de laatste 31
dagen, totaal 91 per kwartaal of 364
per jaar. De overblijvende dag wordt
weer Nieuwjaarsdag genoemd, behoort
tot geen enkele week of maand en
begint het jaar; de daarop volgende
dag is 1 Januari. In schrikkeljaren
is er nog een extra dag, de schrikkel
dag volgende op 31 Juni of 31 Decem
ber. 1 Januari valt op Maandag en
dus evenzoo 1 April, 1 Juli en 1
October en wel voor altijd, 1 Februari,
1 Mei, 1 Augustus en 1 November
vallen sieeds op Woensdag en 1 Maart,
1 Juni, 1 September en 1 December
steeds op Vrijdag. De eerste, vijftiende
en dertigste van ieder maand zijn
nooit Zondagen, doch de 31e altijd:
de maanden van 30 dagen hebben
dus steeds 4 Zondagen die van 31
vijf. Het aantal werkdagen is voor
alle maanden gelijk en wel 26.
Het eenige nadoel van deze regeling
is, dat de tijd van Zondag 31 Decem
ber tot Zondag 7 Februari geen 7
dagen, doch 8 in gewone en 9 in
schrikkeljaren. Van deze 8 of 9 dagen
zijn slechts 6 werkdagen, dó andere
zijn feestdagen.
Dat bij deze gelegenheid ook dooi
de Kerk do vasten datum van Paschen
zou worden vastgesteld, zooals som
mige berichten willen doen gelooven,
is op zijn minst voorbarig.
(„De Tijd.")
Een inantelvcrnieler.
Zooals men weet wordt Parijs reeds
gedurende geruimen tijd verontrust
door geheimzinnige individuen, die
het gemunt hebben op de kostbare
kleeding der dames, Sommigen maken
gebruik van vitriool, anderen weer
van scherpe voorwerpen om hun
baldadigheid bot te vieren. Eindelijk
schijnt men nu toch een dezer ge
weldenaars te hebben gepakt, want
Woensdag j.l. werd in de rue Gluck
te Parijs een individu, George Sator
genaamd, aangehouden, terwijl hij
met behulp van een scheermes een
bontmantel bewerkte.
George Sator had als operatie-veld
het postkantoor, dat zich in deze
straat bevindt, uitgekozen. Zijn uit
dagende houding had reeds verschil
lende malen de aandacht van het
publiek getrokken. Hij ging gewoon
lijk bij de dames, die voor de loketten
stonden te wachten, staan en begon
dan te dringen. Een dame liet zich
dat niet welgevallen, en protesteerde.
Onmiddellijk maakte Sator zich uit
de voeten. Maar nauwelijks was hij
verdwenen, of men maakte de dame
er opmerkzaam op, dat haar bont
mantel op verschillende plaatsen was
vernield. Men achtervolgde Sator,
kreeg hem te pakken en bracht hem
naar het politiebureau aan de Chaussée
d'Antin. Hij ontkende de daad ge
pleegd te hebben. Het onderzoek wordt
voortgezet.
Opzienbarende moord te Londen.
Mevrouw White, weduwe van den
vroegeren voorzitter van den Londen-
sclien Graafschapsraad is Dinsdag
morgen in stervenden toestand in
haar bed gevonden. Zij was met een
scherp en zwaar voorwerp, waarschijn
lijk een by 1, in het hoofd gewond.
Lady White was een dame van
tegen de 60 jaar, en al zeven jaar
weduwe. Sinds November woonde zij
in het Hotel Spencer in Portman
Street, te Londen, een rustig hotel,
waar voornamelijk oudere mensclien
voor langen tijd hun intrek nemen.
De vermoorde had Maandagavond
nog bridge gespeeld met drie andere
dames, en was om 11 uur naar haar
kamer gegaan. Toen het kamermeisje
haar den volgenden ochtend om kwart
over 8 warm water kwam brengen,
vond zij haar stervende.
Het merkwaardige van dezen moord
is, dat de beste detectiven van Scot
land Yard, die onmiddellijk ontboden
werden, niet de geringste aanwijzing
omtrent den dader hebben kujinen
ontdekken. Nergens, noch op de
meubels, nog aan het bed, noch aan
de deur of den deurknop waren vinger-
afdrukkingen te bemerken. De nacht
portier, die den gehóeleu nacht aan
wezig was geweest, had ook niets
gehoord.
liet lqk zonder hoofd.
In do geheimzinnige vondst van
bet lijk zonder hoofd in een reismand,
aan een station te Leipzig, is al eonige
opheldring gekomen. Vastgesteld werd,
dat de vermoorde de bontwerkersbaas
Emil Conrad is, wonende in dc voor
stad Lindenthal. De vrouw, die de
reismand met het lijk naar het station
liet brengen, werd door de recherche
opgespoord.. Zij was de weduwe
Hoffmann, die door de beide bestel
lers herkend word. Zij loochende aan
vankelijk. maar bekende ten slotte,
opdracht te hebben gegeven, de reis
mand weg te brengen. Juffrouw
Hoffmann verklaarde ook, dat Conrad
in haar woning was geweest om er
een koop te sluiten. Hij was gekomen,
vergezeld van een onbekend perso-
nage.Wat liet vermiste hoofd van den
vermoorde aangaat, zoo beweert de
dienstbode, dat juffrouw haar een
pakje in bewaring gaf, waaraan, naar
hot scheen, een tegelsteen was vast
gebonden. Waarschijnlijk heeft juf
frouw Hoffmann het hoofd in het
water geworpen.
De Engelsche bladen bevatten
bijzonderheden over hetgedenkteeken
voor lord Kitchener, dat zal worden
geplaatst in de St. Pauls Kathedraal
te Londen. Het monument zal Kit
chener in liggende houding uitge
strekt te zien geven, zooals de kruis
ridders plachten te worden uitge
beiteld op hun tombe. Dat wordt de
hoofdfiguur van het monument. De
figuur wordt iets meer dan levens
groot. Zij wordt gehakt uit marmer
van Serravezza (in de buurt van
Carrara), welke marmersoort voor
een der fraaiste van de wereld door
gaat. Kitchener wordt afgebeeld in de
uniform van veldmaarschalk. Het
bloote hoofd komt te rusten op een
lauwerkrans. Het lichaam zal door
golven worden gedragen met een
dolfijn aan de voeten, ter.herinnering
aan de wijze waarop hij om het leven
kwam.
Aan boord van de Brussel, het
schip van kapitein Fryatt, die door
dc Duitschers was doodgeschoten, is
een koperen gedenkplaat aangebracht
aan de brug. De Brussel ligt op het
oogenblik in de haven van Preston.
Een advertentie.
De „Tel." ontleent aan een Ame-
rikaansch blad de volgende familie-
advertentie
„Billy Johnson wilde gisteren met
behulp van een brandende lucifer
kijken, hoeveel benzine er in het
reservoir van zjjn motor was. Het
was half vol. Leeftijd 27 jaar. Ver
zoeke geen bloemen".
De commissie van geleerden en
geneeskundigen uit hef Noorsche
genootschap voor zielkundig onder
zoek, welke het Deensche medium
Ejnar Nielsen heeft ontmaskerd, publi
ceert thans een uitvoerige wijze,
waarop zij te werk is gegaan.
Nielsen was gekleed in een gebreid
buis en een overkleed, dat dicht
werd genaaid vóór de demonstratie
begon, en had een sluier voor het
gezicht. Hij zat in een klein donfcer
vertrekje achter een gordijn. Als het
z.g. „teleplasma" verscheen trok hij
zelf het gordijn weg.
Volgens de bewering van spiritisten
was dit „teleplasma" een soort vloei
stof, waaruit verstoffelijkte geesten
zouden bestaan.
De commissie heeft echter uitge
maakt dat het een zijden gaas was
en dat de geheele vertooning op be
drog berustte.
Bij verscheidene séances verscheen
het „teleplasma", dat Nielsen in zijn
maag of in zjjn endeldarm verborgen
bleek te hebben. Hij wist het uit zijn
maag in zijn mond te krijgen en het
dan te laten uitstulpen en in een
oogwenk weer te laten verdwijnen.
Om die manoeuvre te kunnen uit
halen had hij een zijner armen
weten vrij te krijgen en in den
sluier voor zijn gezicht een gaatje
gemaakt. Juist toen hij het gaas in
zijn mond stopte werd hij gefotogra
feerd, zoodat de bedriegerij zonneklaar
bewezen was.
Alle commissieleden hebben het
rapport onderteekend. Er z\jn onder
hen ook overtuigde spiritisten.
Een modderbad.
Te Dordrecht geraakte by het uit
wijken voor eenige werklieden een
jonge dame met haar fiets in een
modderslootje bij de Hallincqlaan. De
mannen haalden eerst de flets en toen
de juffrouw uit de sloot. De jonge
dame, die tot haar hals in het vuile
vocht had gezeten stapte weer op de
fiets, om thuis een reinigingskuur te
ondergaan.
Droevig ongeluk.
Dinsdagmiddag stond te Melissant
de ongeveer 80-jarige T. zich in de
zon tegen een schuur te koesteren,
welke schuur stond in een zeer
nauwe straat. In het dorp sloeg een
span paarden, bespannen voor een
wagen, op hol en het ongeluk wilde
dat die hollende paarden juist den
weg namen door die straat. De oude
T., het ongeluk ziende aankomen,
kon zich niet vlug genoeg verwijderen,
daar hij gebrekkig is aan den linker
voet en ging zoo recht mogelijk langs
de schutting staan, om de wagen te
laten passeeren. Hij rekende echter
mis, de dompen van den wagen
kwamen in aanraking met den recliter-
enkel van den ouden man en ver
brijzelde dezen geheel. De ongeluk
kige moest door behulpzame handen
naar zijn woning worden vervoerd.
De man is er erg aan toe, indien hij
dezen slag nog te boven komt, zal
hij zijn laatste levensdagen zich niet
meer te voet kunnen bewegen.
