DAGBLAD VOOR VLISSINGEN 115 f Ofl bij verlies van I uU een duim bij verlies van f y u een wijsvinger van een anderen vinger Eerste Blad Eer uwen vader en uwe moeder. J ALPH. ELSEnBURGjf Imanufactüreh importeur? i 6EBR. EISEM BURGf Zaterdag 14 Januari 1922 Achttiende Jaargang Dit nummer bestaat uit drie bladen, waaronder het „Geïllu streerd Zondagsblad". V Roomsche weerkracht. FEUILLETON SuitenlantisolT Overzicht BUITENLAND. DUITSCHLAND S PAPIER IMPORTEURS B ÏAMSTERDAMW OOSTENRIJK HONGARIJE RUSLAND NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT m mm h xvK n (cm nimrffiiw» .10 S. 1/A N DE GRIENDT. T elefoon 20 f Hoofdredacteur: J. W. V I E N I N G S. Bureaux van t Telefoon 97 Redactie en Administratie: Westsingel, GOEê Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon 47C Al onze Directeur- J OS. /AN DE GRIENDT. Telefoon 209 Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week, roor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Advertentiën van 1 tot 6 regel» f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen? (ingezonden). Dichter Frans Bastiaanse heeft in een mooi vers rle mentaliteit dor menséhenj' ten opzichte van het altijd-eldersf-scdiij- ntnde geluk' eens kort maar krachtig" ..beschreven" in de volgende regelen', welke om hun diepe beteekenis en, om' kun waarheid voor alle tijden en alle, menschen verdienpn ..klassiek" te wor den: „Eu zoo zag hij steeds waf hij hebben wou. En nooit zag hij wat, hij had, En hij dacht eerst, hoe hij het minnen zou, Als hij het niet meer bezat" Naarmate in den nieuwen tijd de gods dienstige, politieke, sociale, economische en vele andere 'verhoudingen zich steeds scherper zijn gaan toespitsen is de Katho liek in een' hem steeds méér vijandig1? wereld komen te leven, en, noodiger dan trood zijn hem en haar op fabrieken en werkplaatsen en kandoren en in al dan nipt gezochte en gewaardeerde' gezeik' schappen de wapenen,, waarmede hij of zij de talrijke en vaak heftige aanvallen op zijn Roomsche overtuiging succesvol zou lfunnen afslaan. Op bepaalde momenten zou een sne- dig-juist antwoord op een bepaalde vraag of opmerking- mcnigeen| iets lie'fa waard zijn, doch niet iedereen is zoo door en door bestudeerd in philosophic tu theologie eu andere ie's méér, dat hij uit eigen wetenschap de waarheid te genover den leugen, of leugenachtige insinuatie k'an1 stellen, en daarom is het noodig- (van onze felste tegenstan ders de socialisten, mogen wij tem de ze lééren!) dat de tweede Roomsche massa zorgt, op1 andere wijze .Zich een flinke dosis1 Roomsche weerkracht te ver zamelen. Dit. kan en moet geschieden door zich èn woord èn geschrift ten nutte te maken. Door druk' gebruik van de apologe tische cursussen, overal waar ze gege ven worden. Vooral het laatste schijnt ons van on schatbaar belang; immers, waar de le vende stem van den; geloofsverdediger niet kan doordringen, daar kan wèl een boc-kske gelezen worden, en' dat- is op oneindig veel méér plekjes, dan waaï apologetische cursussen gegeven kun nen worden:: in de huiskamer, in den trein, in het vrije Veld Voor verreweg het grootste deel moet der Roomsche massa dgor middel van- apologetische lectuur de: noodige Room sche werkkracht bijgebracht worden. Enweten onze lezers nu wel, dat Max, de bekende ,,Maasbode"-apolo- geet, een ieder alreeds een enorme hoe veelheid Roomsche weerkracht voor het grijpen gegeven heeft? Serie na. serie, bundel n,a bundel doet 3) O— (Slot.) Welk 'een onuitsprekelijke diwfheiiid ver toonde zich opi het gelaat mijner moeder, toen zij ontwaarde, dat al wat zij, 'gezegd, en geleden had, mij koud. en onverschillig liet. 'Zijj stond op, cm naar huns te gaan en ik volgde haar op eemgen afstand. Zij sprak niet meer, totdat wig onz'o even deur bereikten. „Het is nu schooltijd," zesde zij. mijin 'zpon, en nogmaals smeek ik jé, ua te denken (Over hetgeen ik ja gerzteigd heb." „Ik ga niet naar schoiol," zm.ie ik. iZij keek verwonderd wegens mijn stout moedigheid, doch hernam standvastig: „Wis en zeker moet je naai- school. Alfred, jk beveel je te gaan!" I.,lk 'wjl niet," riep. ik op trotseerenden toon. „Een van tweeën moet gebeuren- Al fred j:e gaat ©ogenblikkelijk naar school ■of ik sluit je op in je kamer, waai' je blijft, totdat je bereid bent stipt ge hoorzaamheid te beloven in hetgeen ik voortaan van je verlang." „Ik tart u, dat te doen," kreet ik. ,U krijgt mij toch niet naar boven. Alfred kies nu," zei m,'n moedor, ter wijl 'zij haar hand op, mijn arm legde. Zij beerde hevig en was doodsbleek. „Als u me aanraakt, geef ik u' een schop schreeuwde ik blind van woede. God is mijn getuige, dal ik niet wist, wat ik zeide. „Wil je nu gaan, Alfred?" „Neen,!" hernam ik, doch sloeg de «ogen n'eider voor haren blik. „Violgt mij ;dan,1 zeide zij, terwjjl zij inijh arm stevig vastgreep, ik hief mijn Max hij zijn Apologetisch Bareau „Hou vast" (B'reedstraat 9 te Alkmaar) in eten meest, smak'eüjkeïi en meest. goedkoopen vorm geloofsvprdediguig-Siï verschijnen, welke te zamen den meest idealen apologetischen cursus vormen, welken men zich denken kan. Max schonk aan Roomsch (eu niet- R. omsch!) Nederland o..a. alreeds de ge ne's „Karei én de Elegast" en Zwart op Wit" en thans is de serie, „Wij' Kat.hh- liekën" alreeds in zes deeltjes dua tot op de- helft gevorderd. Een abonnement op een serie van Max's apologetische brochuurt-jes (in on zen tijd van duurte ongelooflijk' goed koop'!) verzekert een ieder (Vooral por- pagandaclubs mogen het zich voor ge zegd houden) een benijdenswaardige hoe.e- veeiheid Roomsche weerkracht. Roomseh Nederland, dat strijden moet voor de verdediging voor den triumph van zijn heerlijk' geloof, late- de goede Cu goeclk'oope gelegenheid tot verzame ling van de noodige Roomsche weerkracht' niet onbeirut. Men heeeft wapenen noodig' in den vaak feilen en onverwachten strijd. Véél is er om deze wapenen 'gteToe- pon. Luider en algemeener. naarmate de strijd gevaarlijker werd. Welnu: laat men dan nu in tegeu- etcjling met den zoekér-naar-gteluk van dichter Bastiaanse niet steeds zien wal men hebben wou, laat men' nu eens wel zien, wat men1 heeft! Men ban zich door aanschaffing van Max' hrochuurtjes heel' goedkoop een ar senaal van wapenen ter verdediging en tot triomph van zijn geloof vergareni Die gelegenheid heeft men. Dat ze gewaardeerd cn benut worde! Zoowat een jaar' geleden trad de Frm- sehe ministerpresident Leygues af we gens een vertrouwenskwestie met, de Kamer, die zijn buitenlandsch beleid in twijfel trok. Briand nam de erfenis over. Handig als -hij was wist hij. een jaar lang den eierdans tussehen Engeland' en de Kamer door 'te volbrengen zonder onge lukken. Thans zag hij zich door het wan trouwen der nationalisten en conserva tieven in de Kamer tot aftreden gedwon gen. Dat ook eenige leden van het mi nisterie hem dwars zaten heeft er veel toe bijgedragen, dat hij heenging. Hij was uit Cannes naar Parijs gekomen om in de Kamer de verkeerde en leugenachtige berichten over het „waarborgenvérdrag" met Engeland te weerleggen. Te Cannes, zoo zeide hij, is de gedachtenwisseling op de meest broederlijke cn hartelijke wijze gevoerd. Tot dusver is men het niet eens geworden over het cijfer, maar wat zeker is, is dat Frankrijk geen cen tiem verliest van wat het eischt. Met andere woorden, ^Engeland getroost zicli een groot deel van de noodzakelijke op> offering en aan den anderen kant maken de Belgen een soortgelijk gebaar. Boven dien zal het Saargebied, waarvoor Duitseh- land elf honderd millioen vroeg', voor driehonderd millioen op de rekening voor komen. Wanneer de deskundigen hoógere cijfers vaststellen, zal het verschil niet van ons g'eëischt worden en in obligaties vioet op mijn zoon, freer wat ik zég ik friieif! mijn voet op en schopte h'aar, mijn dierbare moeder. Hoe duizelt mijn hoofd, wanneer ie stroom van her inneringen over mij heengaat. Ik schopte mijn moedjer een zwakke Vrouw mijn moeder. Zij wankelde 'n paar pas sen achterwaarts en leunde tegen Jein muur. ,Zij keek niet naar mij. Ik zag haar 'hart tegen bhar borst kloppen. „O Vader in den hemel!" kreet zij, „vergaat het hem, want hij weet niet, wat hij doet." Toen de tuinman, die juist voor bijkwam, mijn moeder laar z'oe bleek zag staan, haast niet in staat overeind te blijven, hield hij stil'. Zij wenkte hem binnen te komen. „Breng -deken jongen naar boven en sluit hem op in zijd kamer," beval zij en keerde zich van mij af. Toen zij le woonkamer zou binnengaan, wierp ze mij een ombeschrijfelijken blik toe. Djo blik zal mij altoos vervolgen. Het was eten -blik van de felste zrelesmait gepaard met onuitsprekelijke Lelde. Hot was de laatste doodskreet van een gebroken, hart. dn een ommezien was ik een gevangene in mijn eigen kamer. Gedurende een «ogenblik dacht ik er over, uit het ven ster te springen en op Je sternen te plet ter te vallen; maar ik was bang voor den dooid, om' als. een onboetvaardige te slerv.en. Soms werd ik weekhartig-, maar mjjn koppige hoogmoed kwam. onmiddel lijk boven en smeekte mij; niet toa t© iPven. Het bleeke gelaat mijner moeder vervolgde mij overal, ik wierp mij te bed en viel weldra 111 slaip.Te midder nacht werd ik wakker, stijf door de vochtige nachtlucht en verschrikt loer afgrijselijke droomen. Gaarne ware ik'oen naar mijn moeder gegaan, want ik trilde Van bangheid, maar mijji Jmir was ge sloten. Toen de dag aaabraik verdiveen betaald worden. Voorts worden er voor zorgsmaatregelen genomen om het eco nomische en financieele leven van D.uii.seh- land te controleeren. De FranschEngelsche overeenkomst is noodig voor de handhaving van den vrede in Europa en voordeelig zoowel voor het eene als voor het andere land. De bespreking 'hierover is aan den gang. Geen minuut wil spreker den laster laten, voort bestaan, da.t .onze Engelsche vrienden voorwaarden voorgesteld zouden hebben, die onze waardigheid of onze nationale verdediging aantasten. Ten slotte verklaarde ."Briand, dat een politiek man niet het recht heeft naar een dergelijke geveehtspost te gaan wan neer hij niet de zekerheid heeft, dat hem geen kogels uit andere richting zullen treffen. Hij is giekomen om met veront waardiging te protesteeren tegen den las ter, die er verspreid is omtrent beweerde verzaking en op absurde wijze afstand doen van Frahkrijk's eisehen. Dit, zeide Briand ten slotte, is wat ik gedaan -heb anderen zullen het beter doen. Ik had de verantwoordelijkheid op rnii genomen in dien zin, dat ik het mocht be schouwen, dat ik het gewenschte gezag bezat om te spreken uit naam van Frank rijk. Hierop maakte Briand een gebaar van ontmoediging en bleef geruimen tijd in die houding. Ik heb, zoo vervolgde hij, niet het recht, .mij op een dergelijk® post te begeven, a'ls ik niet zekér ben geen dolkstoot te ontvangen. Ik kan niet zeg gen, dat ik om mij heen d'en noodigm moreelen steun gevoel (beweging op alle banken). Ik heb in de verte gevoeld, dat ik niet het volle vertrouwen genoot (le vendige protesten van centrum en linker zijde). Ik blijf bij mijb overtuiging, iat de besprekingen met de geallieerden van nut waren en zou willen zeggen, dat geen enkel oogenblik de belangen van Frank rijk verwaarloosd Werden om le protes teeren tegen alles wat er gezegd ward en thans is de beurt aan anderen. Briand verliet daarop de ri-ibiinc .met een nieuw gebaar van ontmoediging, doch driekwart van de Kamer juichte hem toe en onder het handgeklap van tal van af gevaardigden keerde hij in de minister- bank terug. ,Tot algemeene verbazing cn ontsteltenis van verscheidene afgevaar digden echter nam hij zijn portefeuille op cn begaf hij zich naar den uitgang, ge volgd door alle ministers, terwijl verschei dene leden van linkerzijde en centrum bleven applaudisseeren. Hierop werd de vergadering' geslo-ten. Kort daarop ging de mare, dat oïj den President der Republiek het ontslag van het Kabinet was ingediend. Te Cannes sloeg het bericht van Bri- and's altreden in als een donderslag. L011- cheur en zijn mede-afgevaardigden ston den erop te vertrekken, ondanks het ver zoek van Lloyd George om te blijven. Lloyd George zei vewolgens, dat hij de vraagstukken, waar de raad, het al over eens was geworden, als afgedaan be schouwde. Dat is mat name het geval, zoo voegde hij er aan toe, met het consortium 'en de bijeenkomst te Genua. Lloyd George bevestigde dit nog eens bij zijn terug keer in het hotel, waar hij er bij voegde er zeker van te zijn, dat de vertegen woordigers van Frankrijk in den Opoer- sten Raad de vroeger genomen besluiten ■ook mjjin vrees, ik, yverd koppig en weer stond alle goede ingevingen en opwellin gen. De bediende blacht mijn m'n maal- tij'don, idoch ik ro'erds ze met aan. Lk vroeg mij af, oil er aan d'en dag geen einde zou komen. Tnsschen licht en donker hoorde ilc lichte voetstappen voor ue deur. 't Was mjj'n aaster, die mij bij m'n naam riep. „Wat mag ik moedér van je boodschap pen?" vroeg zij. „Niets," gaf ik ben antwoord. „O Alfred, ter liefde van mij, ter l'iefdo v'an ons allen, zleg, dat net je spijt}. Zij wil je zoo gaarne vergiffenis schen ken." r „Ik wil niet tegen mijn zin naar school gestuurd worden," hernam ik. „Maar je zult toch gaan; als moeder het veilangt, beste Alfred?"- zei mi'n zus ter overredend. „Neen, 'dat zal ik met," hield ik vol', en je behoeit er geen woord miciar oven' le verspillen." „O broei', je zult haar vermoorden, je zult haar vermoorden! en Ja,n zal je'in heel !je leven geen gerust ooigenbl'ik mate hebben." Ik antwoordde hierop met. Ik' gevoeld© mij getroffen maar boiod tocji nog weer stand. (Mijn zuster riep mij, doch lilk wilde haar geen antwoord geven. Ik hoor de haar zich langzaam verwijderen, en weer wierp jfc mij op 't bed, om ander maal een .akcligeii, verschrikkelijken nacht door te brengen. O hemelhoe akelig en Verschrikkelijk kon ik mij n;et voorstellen! Wederom stoofde mij een voetstap, langi- ziamer en zwakker uan die mijner zuster. Een 'stem' riep mijn naamde stem mijner moeder. „Alfred, mijn zoon, wil ix binnenko men Heb je spijt over je gedrag?" vroeg zij'. Ik kan niet zéggen wat mij op dat oogen- zouden eerbiedig-en eu de. besprekingen zouden hervatten op het punt,, waar zij zijn afgebroken. Al is nu de conferentie te Cannes af gebroken, toch blijft zij een gewichtige gebeurtenis, omdat zij het consortium en de conferentie van Genua op haar actief heeft. Daartpgen richtten zich juist de aanvallen van de Fransche nationalisten die Briand bestookten, uit vrees, dat de meerderheid in dit concert van Euripee- fl'elie volken de moreele afzondering van Frankrijk, welke te Washington aan 'iet licht trad, nu ook in Europa zou beves tigen. Engeland verwerft, zich door zijn kunst om de zaken uit een breederen ge zichtshoek te bekijken net zooveel bijval, als Frankrijk' door zijn onverholen mini nc-hting van alles wat onfransch is, ver speelt. De commissie van herstel heeft inmid dels haar werk voortgezet. Op de klachten over het uitvoertekort van "Duitschlmd heeft Lloyd George Rathenau geantwoord, dat het toch vreemd is te zien, dat er in Duitschland geen werkloosheid heerscht, dat de fabrieken doorwerken cn er even veel geproduceerd wordt als vóór den oorlog. "Rathenau teekende daar verzet tegen aan. Duitschland had voor den oor log groote inkomsten uit den vreemde, die het verloren heeft en het verricht thans slechts werk in een vijfde van het aantal uren van voor den oorlog. Er zijn feitelijk in Duitschland, als men dat in acht neemt, vier millioen onzichtbare werkloozen. Duitschland is niet in staat den geallieerden de bedragen ie Detalen die zij eisc'hen. Dé Gricjiepidemir. 'Do ib'fficïeelo cijfers der afgeloopön week, toonen een aanmerkelijke veliTniciefdering der sterfte te Londen aan, ten' gavGlgei van de 'heerschepde influenza,, d«i thans het stadium' eener epademii hoeft bereikt. Glasgow lijdt «ik geducht onder de ziekte 'Men hoopt dat het koude weer haaf .'zal doen afnemen. 'Ooik in Denemarken heerscht fhans 'n grieplepidemie. Te Kqpenhagein zjjn meier ■Jan 10.000 gevallen van de ziekte gecpm stateerd onder .de burgerij en 550 oud'er het 1500 man sterke aa'mizoen. Het gemeentebestuur heeft, «n» uitb'Pev ding tegen te gaan, de openbare dans huizen laten sluiten. Voor biobcopcn zijn bijzondere maatregelen van luciitveryi?r- sehing vocrgosclnfeven. In de provincie worden soortgelijke voorzorgen genomen. De lichte influenza-epidemie, waar; onder Parjs te ljldeyn heeft, schijnt niet te verminderen; integendeel. B© geval len, waarin opname' m een ziekenhuis noodzakelijk is, nemen toe. De symp tomen dér ziekte zijn: koorts, gepaard, gaande m'e't hoestbuien en maag- en mi-* gewand-storingen. De gevallen zijn vrij talrijk, (joch zijn niet van erQstig karak ter, teSrwijl longaandoeningen zoo' g>o©u als niet voorkomen- Voor zoover men iels kan voorspellen, schijnt een gevaar lijke épidemie voorloopig niet te ver wachten. He versterkingen aan den Rijn. Het Fransclie opperbevel neeft, aldus blik .bewoog! te spreken, tegen mijn gevoel in. De ïteedere stem mijner moeder, -d?e mij doortrilde, deed iiet ijs om mijn ver stokt hart smelten en.ik snakte e!r naar im'ij aan haar borst te werpen; ik uced het ech ter niet. Neen, m'n jongen, rk ueed hejt niet Maar mijn woorden logenstraffen mijn hart, 'toen ik ziende geen berouw fe gevoe' len. Ik hoorde haar heengaan, ik hoorde haar- zuchten. Gaarne zou ik naar terug geroepen hebben, maar deed zulks niet Ik word uit een onrustige sluimering wakker, da,ar ik luide mijn naam hoorde ïoepien; mijn z'uster stond naast mij'n bed. „Sta op-, Alfred! Talm .geen oogenblikj Sta opd Kom: mee. Moledei stérft!'1' Ik meende ie droomen, doch stent? werktuigelijk op. en volgde mij'n zlnsteT. Op hare legerstede lag mijne moeder, bleek en koud als marmer. Zij' had zich niet uitgekleed, maar zich' zoo te bel gc? legd, om te rusten. Toen zij: jvilde op staan, om zich nogmaals naar mj te bt- gevlen Irid een hartklopping haar bevangen en 'weid zij bewusteloos naar! haar slaap kamer gedragen. Onmogelijk je mijn zielei'oltemne te schetsen, teen ik haar daar zoo Zag lig gen. Mijn wroeging was tienmaal bitterder door het besef, dat zij die nooit zou ver nemen. Ik beschouwde, mij als een moor denaar. Ik viel naast haar op het bed. Schreien kou jk niet. Mijn haf brandde in mijn boezéin, mijn hersens waren als vkiur. Mijn zuster &i -eg hare armen om mij 'héén en weende stil. Eensklaps zagen wij 'moeders hand zich lichtelijk bewe gen; haie oogen openden zich. Zij had het bewustzijn (herkregen, echter nieit de spraak. 'Zij1 ketek naar mij en bewoog hare lippen; ik kou nochtans hare wporaen niet vierstaan. „Moeder, moedert" kreet ilk, -,,zfeg sléchts dat u mij vergiffenis schenkt!" .Zij' kon het niet uiten met den N.Z. VOORBURGWAL 167. TELEFOOM M 9313 EN C 2CS7 -j 5306-20 wordt uit Berlijn gemeld, een verdere ont manteling van de versterkingen a-in den Rijn verboden. Oostenrijk en Hongarije. Donderdag- zijn te Weenen de politiek- eeonomische onderhandelingen tnsschen Oostenrijk en Hongarije begonnen. Tot dit doel was g-raaf Bethlen met een aantal ambtenaren naai' Weenen vertrokken. In regeeringskringen wordt erop gewe zen. dat het bij deze onderhandelingen, slechts om afdoening' van het verdrag' van Venetië gaat, .alsook om het sluiten van een 'handelsverdrag. Hongarije denkt er niet aan een vérstrekkend politiek verdrag te sluiten, daar in Hongarije niemand er aan denkt in plaats- van de vernietigde- monarehie een nieuw gebouw in dezen, geest op te richten. De Ilongaarsche re geering wil slechts een economische over eenkomst treffen, die de rust in Midden- Europa bevorderen kan. Het verpanden der Weeusehe gobelins. D'e Hongaarsche regeering heeft een nota aan den Oppersten Raad- gezonden, waarin zij protesteert tegen den verkoop of -het verpanden van de Weensehe go belins. t Deze beroemde collectie is voor 36 mil lioen gulden aan een Amerikaans 'h syn dicaat verpand en zal binnenkort naar Amerika worden verscheept. De Hongaarsche regeering wijst er thans op, dat deze collectie gemeensehap-t pelijk eigendom dei- Oostenrijksch-Hon- gaarsche monarchie was en dat overeen komstig- het vredesverdrag- het gedeelte,- dat Hongarije toekomt, aan „Hongarije moet worden uitgeleverd. Do nota bevat een lijst der gobelins en geeft aan, welke stukken aan Hongarije toekomen. De Hon-' gaarsche regeering verlangt, dat deze stukken thans ook inderdaad aan Honga rije zullen worden uitgeleverd, daar de jongste onderhandelingen van Oostenrijk de vrees wekten, dat Oostenrijk' oök het'' aan Hongarije toebehoorende gedeelte zou' verkoopen of verpanden. Hongarije ver klaart dit niet te kVmnen dulden. Een afschrift van de nota zal aail de Oostenrijksche regeering worden gezonden, Volgens de gegevens v.an de Sovjet- volkstelling over het jaar 1921 bedraagti mond, hiaar fiare ha.nI drukte de mijne. JlZij 'glimlachte mij teie, en terwijl zij1 haar mhgeré blanke hand ophief, klemde Zij de mijnen in Je hare en sloqg hari? opgeju hemelwaarts. Al biddend' bewoog, zijlharo lippen én zoo stierf zij. Ik blééf geknield naast dat clierbaat; lijk, totdat mijn goede zuster mij: deed opstaan. /Zij troostte mij, want zij kende dén awaren last van leed, die mijn ge moed hteziwaarde zwaarder dan het tóed vvegpns het verlies eeinér moeïler, want hét was teen last van berouw ove? de zOnde. De blijdschap der jeugd had mij voor altoois verlaten. Mijn ,zöqn. liet lijdien van zulke voort durende iheïinneringen blijft gedurende ons jgefieele leven bestaan. God' is barm hartig maar d.e wroeging over vroegere misdaden jis een kankerende worm', die' altoos aan 'thait knaagt!" Mijn .vader hield op met spreken erf vérbol-g ,rz!ijh gelaat in de handen. Hij zag en gevoelde dat zijn verhaal op rnii' indruk gémaakt 'had ten vhn invloed' zfou zijni op mijn karafeter en gedrag. Ik héb het'naoiü vergfeten. Jongens, die hét fodzfcbt hurf ner moeder met voeten treiden, diel zich/ schamen «njgjelijfc te bekennen, dia me©. nen, dat fret manhaftig is ha,ar gezlag ta weerstaan en onmannelijk z'ich; aan haar invloed fe onderwerpen, past op! Verza melt. voor 'U geen bittere hterni'rteringielti voor 'die latere jaren. Volgende week gaat in ons blad het bij uitstek boeiende ver- haai „OOG OM OOG" als feuil leton verschijnen.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1922 | | pagina 1