DAGBLAD VOOR VLISSINGEN
115
f Ofl bij verlies van
I uU een duim
bij verlies van
f y u een wijsvinger
van
een anderen vinger
Eerste Blad
Eer uwen vader en uwe moeder.
J ALPH. ELSEnBURGjf
Imanufactüreh importeur?
i 6EBR. EISEM BURGf
Zaterdag 14 Januari 1922
Achttiende Jaargang
Dit nummer bestaat uit drie
bladen, waaronder het „Geïllu
streerd Zondagsblad".
V Roomsche weerkracht.
FEUILLETON
SuitenlantisolT Overzicht
BUITENLAND.
DUITSCHLAND
S PAPIER IMPORTEURS B
ÏAMSTERDAMW
OOSTENRIJK
HONGARIJE
RUSLAND
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
m mm h xvK n (cm nimrffiiw» .10 S. 1/A N DE GRIENDT. T elefoon 20 f
Hoofdredacteur: J. W. V I E N I N G S.
Bureaux van
t Telefoon 97
Redactie en Administratie: Westsingel, GOEê
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon 47C
Al onze
Directeur- J OS. /AN DE GRIENDT. Telefoon 209
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
roor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Advertentiën van 1 tot 6 regel»
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen?
(ingezonden).
Dichter Frans Bastiaanse heeft in een
mooi vers rle mentaliteit dor menséhenj'
ten opzichte van het altijd-eldersf-scdiij-
ntnde geluk' eens kort maar krachtig"
..beschreven" in de volgende regelen',
welke om hun diepe beteekenis en, om'
kun waarheid voor alle tijden en alle,
menschen verdienpn ..klassiek" te wor
den:
„Eu zoo zag hij steeds waf hij
hebben wou.
En nooit zag hij wat, hij had,
En hij dacht eerst, hoe hij het minnen
zou,
Als hij het niet meer bezat"
Naarmate in den nieuwen tijd de gods
dienstige, politieke, sociale, economische
en vele andere 'verhoudingen zich steeds
scherper zijn gaan toespitsen is de Katho
liek in een' hem steeds méér vijandig1?
wereld komen te leven, en, noodiger dan
trood zijn hem en haar op fabrieken en
werkplaatsen en kandoren en in al dan
nipt gezochte en gewaardeerde' gezeik'
schappen de wapenen,, waarmede hij of zij
de talrijke en vaak heftige aanvallen
op zijn Roomsche overtuiging succesvol
zou lfunnen afslaan.
Op bepaalde momenten zou een sne-
dig-juist antwoord op een bepaalde
vraag of opmerking- mcnigeen| iets lie'fa
waard zijn, doch niet iedereen is zoo
door en door bestudeerd in philosophic
tu theologie eu andere ie's méér, dat hij
uit eigen wetenschap de waarheid te
genover den leugen, of leugenachtige
insinuatie k'an1 stellen, en daarom is
het noodig- (van onze felste tegenstan
ders de socialisten, mogen wij tem de
ze lééren!) dat de tweede Roomsche
massa zorgt, op1 andere wijze .Zich een
flinke dosis1 Roomsche weerkracht te ver
zamelen.
Dit. kan en moet geschieden
door zich èn woord èn geschrift ten
nutte te maken.
Door druk' gebruik van de apologe
tische cursussen, overal waar ze gege
ven worden.
Vooral het laatste schijnt ons van on
schatbaar belang; immers, waar de le
vende stem van den; geloofsverdediger
niet kan doordringen, daar kan wèl een
boc-kske gelezen worden, en' dat- is op
oneindig veel méér plekjes, dan waaï
apologetische cursussen gegeven kun
nen worden:: in de huiskamer, in den
trein, in het vrije Veld
Voor verreweg het grootste deel moet
der Roomsche massa dgor middel van-
apologetische lectuur de: noodige Room
sche werkkracht bijgebracht worden.
Enweten onze lezers nu wel, dat
Max, de bekende ,,Maasbode"-apolo-
geet, een ieder alreeds een enorme hoe
veelheid Roomsche weerkracht voor het
grijpen gegeven heeft?
Serie na. serie, bundel n,a bundel doet
3) O—
(Slot.)
Welk 'een onuitsprekelijke diwfheiiid ver
toonde zich opi het gelaat mijner moeder,
toen zij ontwaarde, dat al wat zij, 'gezegd,
en geleden had, mij koud. en onverschillig
liet. 'Zijj stond op, cm naar huns te gaan en
ik volgde haar op eemgen afstand. Zij
sprak niet meer, totdat wig onz'o even
deur bereikten.
„Het is nu schooltijd," zesde zij.
mijin 'zpon, en nogmaals smeek ik jé, ua te
denken (Over hetgeen ik ja gerzteigd heb."
„Ik ga niet naar schoiol," zm.ie ik.
iZij keek verwonderd wegens mijn stout
moedigheid, doch hernam standvastig:
„Wis en zeker moet je naai- school.
Alfred, jk beveel je te gaan!"
I.,lk 'wjl niet," riep. ik op trotseerenden
toon.
„Een van tweeën moet gebeuren- Al
fred j:e gaat ©ogenblikkelijk naar school
■of ik sluit je op in je kamer, waai'
je blijft, totdat je bereid bent stipt ge
hoorzaamheid te beloven in hetgeen ik
voortaan van je verlang."
„Ik tart u, dat te doen," kreet ik. ,U
krijgt mij toch niet naar boven.
Alfred kies nu," zei m,'n moedor, ter
wijl 'zij haar hand op, mijn arm legde. Zij
beerde hevig en was doodsbleek.
„Als u me aanraakt, geef ik u' een
schop schreeuwde ik blind van woede.
God is mijn getuige, dal ik niet wist, wat
ik zeide.
„Wil je nu gaan, Alfred?"
„Neen,!" hernam ik, doch sloeg de
«ogen n'eider voor haren blik.
„Violgt mij ;dan,1 zeide zij, terwjjl zij
inijh arm stevig vastgreep, ik hief mijn
Max hij zijn Apologetisch Bareau „Hou
vast" (B'reedstraat 9 te Alkmaar) in
eten meest, smak'eüjkeïi en meest.
goedkoopen vorm geloofsvprdediguig-Siï
verschijnen, welke te zamen den meest
idealen apologetischen cursus vormen,
welken men zich denken kan.
Max schonk aan Roomsch (eu niet-
R. omsch!) Nederland o..a. alreeds de ge
ne's „Karei én de Elegast" en Zwart
op Wit" en thans is de serie, „Wij' Kat.hh-
liekën" alreeds in zes deeltjes dua
tot op de- helft gevorderd.
Een abonnement op een serie van
Max's apologetische brochuurt-jes (in on
zen tijd van duurte ongelooflijk' goed
koop'!) verzekert een ieder (Vooral por-
pagandaclubs mogen het zich voor ge
zegd houden) een benijdenswaardige hoe.e-
veeiheid Roomsche weerkracht.
Roomseh Nederland, dat strijden moet
voor de verdediging voor den triumph
van zijn heerlijk' geloof, late- de goede
Cu goeclk'oope gelegenheid tot verzame
ling van de noodige Roomsche weerkracht'
niet onbeirut.
Men heeeft wapenen noodig' in den
vaak feilen en onverwachten strijd.
Véél is er om deze wapenen 'gteToe-
pon.
Luider en algemeener. naarmate de
strijd gevaarlijker werd.
Welnu: laat men dan nu in tegeu-
etcjling met den zoekér-naar-gteluk van
dichter Bastiaanse niet steeds zien
wal men hebben wou, laat men' nu
eens wel zien, wat men1 heeft!
Men ban zich door aanschaffing van
Max' hrochuurtjes heel' goedkoop een ar
senaal van wapenen ter verdediging en
tot triomph van zijn geloof vergareni
Die gelegenheid heeft men.
Dat ze gewaardeerd cn benut worde!
Zoowat een jaar' geleden trad de Frm-
sehe ministerpresident Leygues af we
gens een vertrouwenskwestie met, de
Kamer, die zijn buitenlandsch beleid in
twijfel trok. Briand nam de erfenis over.
Handig als -hij was wist hij. een jaar lang
den eierdans tussehen Engeland' en de
Kamer door 'te volbrengen zonder onge
lukken. Thans zag hij zich door het wan
trouwen der nationalisten en conserva
tieven in de Kamer tot aftreden gedwon
gen. Dat ook eenige leden van het mi
nisterie hem dwars zaten heeft er veel
toe bijgedragen, dat hij heenging. Hij was
uit Cannes naar Parijs gekomen om in
de Kamer de verkeerde en leugenachtige
berichten over het „waarborgenvérdrag"
met Engeland te weerleggen. Te Cannes,
zoo zeide hij, is de gedachtenwisseling
op de meest broederlijke cn hartelijke
wijze gevoerd. Tot dusver is men het
niet eens geworden over het cijfer, maar
wat zeker is, is dat Frankrijk geen cen
tiem verliest van wat het eischt. Met
andere woorden, ^Engeland getroost zicli
een groot deel van de noodzakelijke op>
offering en aan den anderen kant maken
de Belgen een soortgelijk gebaar. Boven
dien zal het Saargebied, waarvoor Duitseh-
land elf honderd millioen vroeg', voor
driehonderd millioen op de rekening voor
komen. Wanneer de deskundigen hoógere
cijfers vaststellen, zal het verschil niet
van ons g'eëischt worden en in obligaties
vioet op mijn zoon, freer wat ik
zég ik friieif! mijn voet op en schopte
h'aar, mijn dierbare moeder. Hoe duizelt
mijn hoofd, wanneer ie stroom van her
inneringen over mij heengaat. Ik schopte
mijn moedjer een zwakke Vrouw
mijn moeder. Zij wankelde 'n paar pas
sen achterwaarts en leunde tegen Jein
muur. ,Zij keek niet naar mij. Ik zag
haar 'hart tegen bhar borst kloppen. „O
Vader in den hemel!" kreet zij, „vergaat
het hem, want hij weet niet, wat hij
doet." Toen de tuinman, die juist voor
bijkwam, mijn moeder laar z'oe bleek
zag staan, haast niet in staat overeind te
blijven, hield hij stil'. Zij wenkte hem
binnen te komen.
„Breng -deken jongen naar boven en
sluit hem op in zijd kamer," beval zij en
keerde zich van mij af. Toen zij le
woonkamer zou binnengaan, wierp ze
mij een ombeschrijfelijken blik toe. Djo
blik zal mij altoos vervolgen. Het was
eten -blik van de felste zrelesmait gepaard
met onuitsprekelijke Lelde. Hot was de
laatste doodskreet van een gebroken, hart.
dn een ommezien was ik een gevangene
in mijn eigen kamer. Gedurende een
«ogenblik dacht ik er over, uit het ven
ster te springen en op Je sternen te plet
ter te vallen; maar ik was bang voor
den dooid, om' als. een onboetvaardige te
slerv.en. Soms werd ik weekhartig-, maar
mjjn koppige hoogmoed kwam. onmiddel
lijk boven en smeekte mij; niet toa t©
iPven. Het bleeke gelaat mijner moeder
vervolgde mij overal, ik wierp mij te
bed en viel weldra 111 slaip.Te midder
nacht werd ik wakker, stijf door de
vochtige nachtlucht en verschrikt loer
afgrijselijke droomen. Gaarne ware ik'oen
naar mijn moeder gegaan, want ik trilde
Van bangheid, maar mijji Jmir was ge
sloten. Toen de dag aaabraik verdiveen
betaald worden. Voorts worden er voor
zorgsmaatregelen genomen om het eco
nomische en financieele leven van D.uii.seh-
land te controleeren.
De FranschEngelsche overeenkomst
is noodig voor de handhaving van den
vrede in Europa en voordeelig zoowel voor
het eene als voor het andere land. De
bespreking 'hierover is aan den gang. Geen
minuut wil spreker den laster laten, voort
bestaan, da.t .onze Engelsche vrienden
voorwaarden voorgesteld zouden hebben,
die onze waardigheid of onze nationale
verdediging aantasten.
Ten slotte verklaarde ."Briand, dat een
politiek man niet het recht heeft naar
een dergelijke geveehtspost te gaan wan
neer hij niet de zekerheid heeft, dat hem
geen kogels uit andere richting zullen
treffen. Hij is giekomen om met veront
waardiging te protesteeren tegen den las
ter, die er verspreid is omtrent beweerde
verzaking en op absurde wijze afstand
doen van Frahkrijk's eisehen. Dit, zeide
Briand ten slotte, is wat ik gedaan -heb
anderen zullen het beter doen.
Ik had de verantwoordelijkheid op rnii
genomen in dien zin, dat ik het mocht be
schouwen, dat ik het gewenschte gezag
bezat om te spreken uit naam van Frank
rijk. Hierop maakte Briand een gebaar
van ontmoediging en bleef geruimen tijd
in die houding. Ik heb, zoo vervolgde hij,
niet het recht, .mij op een dergelijk® post
te begeven, a'ls ik niet zekér ben geen
dolkstoot te ontvangen. Ik kan niet zeg
gen, dat ik om mij heen d'en noodigm
moreelen steun gevoel (beweging op alle
banken). Ik heb in de verte gevoeld, dat
ik niet het volle vertrouwen genoot (le
vendige protesten van centrum en linker
zijde). Ik blijf bij mijb overtuiging, iat de
besprekingen met de geallieerden van nut
waren en zou willen zeggen, dat geen
enkel oogenblik de belangen van Frank
rijk verwaarloosd Werden om le protes
teeren tegen alles wat er gezegd ward
en thans is de beurt aan anderen.
Briand verliet daarop de ri-ibiinc .met
een nieuw gebaar van ontmoediging, doch
driekwart van de Kamer juichte hem toe
en onder het handgeklap van tal van af
gevaardigden keerde hij in de minister-
bank terug. ,Tot algemeene verbazing cn
ontsteltenis van verscheidene afgevaar
digden echter nam hij zijn portefeuille
op cn begaf hij zich naar den uitgang, ge
volgd door alle ministers, terwijl verschei
dene leden van linkerzijde en centrum
bleven applaudisseeren.
Hierop werd de vergadering' geslo-ten.
Kort daarop ging de mare, dat oïj den
President der Republiek het ontslag van
het Kabinet was ingediend.
Te Cannes sloeg het bericht van Bri-
and's altreden in als een donderslag. L011-
cheur en zijn mede-afgevaardigden ston
den erop te vertrekken, ondanks het ver
zoek van Lloyd George om te blijven.
Lloyd George zei vewolgens, dat hij
de vraagstukken, waar de raad, het al over
eens was geworden, als afgedaan be
schouwde. Dat is mat name het geval, zoo
voegde hij er aan toe, met het consortium
'en de bijeenkomst te Genua. Lloyd George
bevestigde dit nog eens bij zijn terug
keer in het hotel, waar hij er bij voegde
er zeker van te zijn, dat de vertegen
woordigers van Frankrijk in den Opoer-
sten Raad de vroeger genomen besluiten
■ook mjjin vrees, ik, yverd koppig en weer
stond alle goede ingevingen en opwellin
gen. De bediende blacht mijn m'n maal-
tij'don, idoch ik ro'erds ze met aan. Lk vroeg
mij af, oil er aan d'en dag geen einde zou
komen. Tnsschen licht en donker hoorde
ilc lichte voetstappen voor ue deur. 't Was
mjj'n aaster, die mij bij m'n naam riep.
„Wat mag ik moedér van je boodschap
pen?" vroeg zij.
„Niets," gaf ik ben antwoord.
„O Alfred, ter liefde van mij, ter l'iefdo
v'an ons allen, zleg, dat net je spijt}.
Zij wil je zoo gaarne vergiffenis schen
ken." r
„Ik wil niet tegen mijn zin naar school
gestuurd worden," hernam ik.
„Maar je zult toch gaan; als moeder
het veilangt, beste Alfred?"- zei mi'n zus
ter overredend.
„Neen, 'dat zal ik met," hield ik vol', en
je behoeit er geen woord miciar oven' le
verspillen."
„O broei', je zult haar vermoorden, je
zult haar vermoorden! en Ja,n zal je'in
heel !je leven geen gerust ooigenbl'ik mate
hebben."
Ik antwoordde hierop met. Ik' gevoeld©
mij getroffen maar boiod tocji nog weer
stand. (Mijn zuster riep mij, doch lilk
wilde haar geen antwoord geven. Ik hoor
de haar zich langzaam verwijderen, en
weer wierp jfc mij op 't bed, om ander
maal een .akcligeii, verschrikkelijken nacht
door te brengen. O hemelhoe akelig en
Verschrikkelijk kon ik mij n;et voorstellen!
Wederom stoofde mij een voetstap, langi-
ziamer en zwakker uan die mijner zuster.
Een 'stem' riep mijn naamde stem mijner
moeder.
„Alfred, mijn zoon, wil ix binnenko
men Heb je spijt over je gedrag?" vroeg
zij'.
Ik kan niet zéggen wat mij op dat oogen-
zouden eerbiedig-en eu de. besprekingen
zouden hervatten op het punt,, waar zij
zijn afgebroken.
Al is nu de conferentie te Cannes af
gebroken, toch blijft zij een gewichtige
gebeurtenis, omdat zij het consortium en
de conferentie van Genua op haar actief
heeft. Daartpgen richtten zich juist de
aanvallen van de Fransche nationalisten
die Briand bestookten, uit vrees, dat de
meerderheid in dit concert van Euripee-
fl'elie volken de moreele afzondering van
Frankrijk, welke te Washington aan 'iet
licht trad, nu ook in Europa zou beves
tigen. Engeland verwerft, zich door zijn
kunst om de zaken uit een breederen ge
zichtshoek te bekijken net zooveel bijval,
als Frankrijk' door zijn onverholen mini
nc-hting van alles wat onfransch is, ver
speelt.
De commissie van herstel heeft inmid
dels haar werk voortgezet. Op de klachten
over het uitvoertekort van "Duitschlmd
heeft Lloyd George Rathenau geantwoord,
dat het toch vreemd is te zien, dat er in
Duitschland geen werkloosheid heerscht,
dat de fabrieken doorwerken cn er even
veel geproduceerd wordt als vóór den
oorlog. "Rathenau teekende daar verzet
tegen aan. Duitschland had voor den oor
log groote inkomsten uit den vreemde,
die het verloren heeft en het verricht
thans slechts werk in een vijfde van het
aantal uren van voor den oorlog. Er zijn
feitelijk in Duitschland, als men dat in
acht neemt, vier millioen onzichtbare
werkloozen. Duitschland is niet in staat
den geallieerden de bedragen ie Detalen
die zij eisc'hen.
Dé Gricjiepidemir.
'Do ib'fficïeelo cijfers der afgeloopön week,
toonen een aanmerkelijke veliTniciefdering
der sterfte te Londen aan, ten' gavGlgei
van de 'heerschepde influenza,, d«i thans
het stadium' eener epademii hoeft bereikt.
Glasgow lijdt «ik geducht onder de
ziekte 'Men hoopt dat het koude weer haaf
.'zal doen afnemen.
'Ooik in Denemarken heerscht fhans 'n
grieplepidemie. Te Kqpenhagein zjjn meier
■Jan 10.000 gevallen van de ziekte gecpm
stateerd onder .de burgerij en 550 oud'er
het 1500 man sterke aa'mizoen.
Het gemeentebestuur heeft, «n» uitb'Pev
ding tegen te gaan, de openbare dans
huizen laten sluiten. Voor biobcopcn zijn
bijzondere maatregelen van luciitveryi?r-
sehing vocrgosclnfeven. In de provincie
worden soortgelijke voorzorgen genomen.
De lichte influenza-epidemie, waar;
onder Parjs te ljldeyn heeft, schijnt niet
te verminderen; integendeel. B© geval
len, waarin opname' m een ziekenhuis
noodzakelijk is, nemen toe. De symp
tomen dér ziekte zijn: koorts, gepaard,
gaande m'e't hoestbuien en maag- en mi-*
gewand-storingen. De gevallen zijn vrij
talrijk, (joch zijn niet van erQstig karak
ter, teSrwijl longaandoeningen zoo' g>o©u
als niet voorkomen- Voor zoover men
iels kan voorspellen, schijnt een gevaar
lijke épidemie voorloopig niet te ver
wachten.
He versterkingen aan den Rijn.
Het Fransclie opperbevel neeft, aldus
blik .bewoog! te spreken, tegen mijn gevoel
in. De ïteedere stem mijner moeder, -d?e
mij doortrilde, deed iiet ijs om mijn ver
stokt hart smelten en.ik snakte e!r naar im'ij
aan haar borst te werpen; ik uced het ech
ter niet. Neen, m'n jongen, rk ueed hejt
niet Maar mijn woorden logenstraffen mijn
hart, 'toen ik ziende geen berouw fe gevoe'
len. Ik hoorde haar heengaan, ik hoorde
haar- zuchten. Gaarne zou ik naar terug
geroepen hebben, maar deed zulks niet
Ik word uit een onrustige sluimering
wakker, da,ar ik luide mijn naam hoorde
ïoepien; mijn z'uster stond naast mij'n bed.
„Sta op-, Alfred! Talm .geen oogenblikj
Sta opd Kom: mee. Moledei stérft!'1'
Ik meende ie droomen, doch stent?
werktuigelijk op. en volgde mij'n zlnsteT.
Op hare legerstede lag mijne moeder,
bleek en koud als marmer. Zij' had zich
niet uitgekleed, maar zich' zoo te bel gc?
legd, om te rusten. Toen zij: jvilde op
staan, om zich nogmaals naar mj te bt-
gevlen Irid een hartklopping haar bevangen
en 'weid zij bewusteloos naar! haar slaap
kamer gedragen.
Onmogelijk je mijn zielei'oltemne te
schetsen, teen ik haar daar zoo Zag lig
gen. Mijn wroeging was tienmaal bitterder
door het besef, dat zij die nooit zou ver
nemen. Ik beschouwde, mij als een moor
denaar. Ik viel naast haar op het bed.
Schreien kou jk niet. Mijn haf brandde
in mijn boezéin, mijn hersens waren als
vkiur. Mijn zuster &i -eg hare armen om
mij 'héén en weende stil. Eensklaps zagen
wij 'moeders hand zich lichtelijk bewe
gen; haie oogen openden zich. Zij had het
bewustzijn (herkregen, echter nieit de
spraak. 'Zij1 ketek naar mij en bewoog hare
lippen; ik kou nochtans hare wporaen
niet vierstaan. „Moeder, moedert" kreet
ilk, -,,zfeg sléchts dat u mij vergiffenis
schenkt!" .Zij' kon het niet uiten met den
N.Z. VOORBURGWAL 167.
TELEFOOM M 9313 EN C 2CS7 -j
5306-20
wordt uit Berlijn gemeld, een verdere ont
manteling van de versterkingen a-in den
Rijn verboden.
Oostenrijk en Hongarije.
Donderdag- zijn te Weenen de politiek-
eeonomische onderhandelingen tnsschen
Oostenrijk en Hongarije begonnen. Tot dit
doel was g-raaf Bethlen met een aantal
ambtenaren naai' Weenen vertrokken.
In regeeringskringen wordt erop gewe
zen. dat het bij deze onderhandelingen,
slechts om afdoening' van het verdrag' van
Venetië gaat, .alsook om het sluiten van
een 'handelsverdrag. Hongarije denkt er
niet aan een vérstrekkend politiek verdrag
te sluiten, daar in Hongarije niemand er
aan denkt in plaats- van de vernietigde-
monarehie een nieuw gebouw in dezen,
geest op te richten. De Ilongaarsche re
geering wil slechts een economische over
eenkomst treffen, die de rust in Midden-
Europa bevorderen kan.
Het verpanden der Weeusehe
gobelins.
D'e Hongaarsche regeering heeft een
nota aan den Oppersten Raad- gezonden,
waarin zij protesteert tegen den verkoop
of -het verpanden van de Weensehe go
belins. t
Deze beroemde collectie is voor 36 mil
lioen gulden aan een Amerikaans 'h syn
dicaat verpand en zal binnenkort naar
Amerika worden verscheept.
De Hongaarsche regeering wijst er
thans op, dat deze collectie gemeensehap-t
pelijk eigendom dei- Oostenrijksch-Hon-
gaarsche monarchie was en dat overeen
komstig- het vredesverdrag- het gedeelte,-
dat Hongarije toekomt, aan „Hongarije
moet worden uitgeleverd. Do nota bevat
een lijst der gobelins en geeft aan, welke
stukken aan Hongarije toekomen. De Hon-'
gaarsche regeering verlangt, dat deze
stukken thans ook inderdaad aan Honga
rije zullen worden uitgeleverd, daar de
jongste onderhandelingen van Oostenrijk
de vrees wekten, dat Oostenrijk' oök het''
aan Hongarije toebehoorende gedeelte zou'
verkoopen of verpanden. Hongarije ver
klaart dit niet te kVmnen dulden.
Een afschrift van de nota zal aail de
Oostenrijksche regeering worden gezonden,
Volgens de gegevens v.an de Sovjet-
volkstelling over het jaar 1921 bedraagti
mond, hiaar fiare ha.nI drukte de mijne.
JlZij 'glimlachte mij teie, en terwijl zij1 haar
mhgeré blanke hand ophief, klemde Zij
de mijnen in Je hare en sloqg hari? opgeju
hemelwaarts. Al biddend' bewoog, zijlharo
lippen én zoo stierf zij.
Ik blééf geknield naast dat clierbaat;
lijk, totdat mijn goede zuster mij: deed
opstaan. /Zij troostte mij, want zij kende
dén awaren last van leed, die mijn ge
moed hteziwaarde zwaarder dan het
tóed vvegpns het verlies eeinér moeïler,
want hét was teen last van berouw ove?
de zOnde. De blijdschap der jeugd had
mij voor altoois verlaten.
Mijn ,zöqn. liet lijdien van zulke voort
durende iheïinneringen blijft gedurende
ons jgefieele leven bestaan. God' is barm
hartig maar d.e wroeging over vroegere
misdaden jis een kankerende worm', die'
altoos aan 'thait knaagt!"
Mijn .vader hield op met spreken erf
vérbol-g ,rz!ijh gelaat in de handen. Hij zag
en gevoelde dat zijn verhaal op rnii' indruk
gémaakt 'had ten vhn invloed' zfou zijni op
mijn karafeter en gedrag. Ik héb het'naoiü
vergfeten. Jongens, die hét fodzfcbt hurf
ner moeder met voeten treiden, diel zich/
schamen «njgjelijfc te bekennen, dia me©.
nen, dat fret manhaftig is ha,ar gezlag ta
weerstaan en onmannelijk z'ich; aan haar
invloed fe onderwerpen, past op! Verza
melt. voor 'U geen bittere hterni'rteringielti
voor 'die latere jaren.
Volgende week gaat in ons
blad het bij uitstek boeiende ver-
haai „OOG OM OOG" als feuil
leton verschijnen.