g's
DAGBLAD VOOR ZEELAND
1500
Dringendjerzoek.
CIA'S
MEEL
overlijden
een anderen vinger
rij
OEDER,
roeit als kool!
ier maand.
(houder.
Donderdag 12 Januari 1922
Achttiende Jaargang
bil levenslange I «icn bij -f IRfl bij verlies van f 7C bijwliesuan f on bij verüesvan f OK hij verlies van f IC bij verlies van
1 ZOU overlijden 1 I0U een hand of voet I lü eenoog I OU een Mm I «50 een «ijsiinger I IJ
ongeschiktheid
Het Russische Spook*!
Eer uwen vaderen uwe moeder.
Buitenlandsch Overzicht
ÜRANT
eratie-Con-
„D® ziel
ziel". Door
unering' ge-,
tig kunnen
'Sij allereerst
J Dit is de
■ppij-hervor-
in liet oog
or den heer
[dom' dan be-
Ihen bisschop
achtingen
livi., Schram.
Ir.
[eis, Schram;
velannl. hui-
dwarsliggers,
Filter.
Il>is3el.
Jlaaj'.
I, Schram.
nu, Hollmann.
"toJ, arrested
|v- ea wedl'ml.
Cleet.
Van Dissel.
Pilaar.
e r
o n.
maal
iv toediende,
ïtuurlijke voe-
if gedeeltelijk
vertuigd van
kwaliteitzij
ook geen
K.G. f 0,16
2 4722-65
en voor de practijk
#n i/h Boekhouden.
M. 0. Boekhouden,
irstrekt.
tonder prijmrbooging.
gin volgende maand
3800-30
f3, Amsterdam.
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Q17 m M. llAMn H* u pi M KI Directeur?-J O 9. VAN DE GRIENDT. Telefoon 207
•i.-ïj.1. W V! P M M G S. Telefoon 9/ ii^« K .9; B OTR Hl H 9 m H BI B R® B&ti B B Ahrm»w>mPf»t«ïnriJ«! t 9.F>Ci n«r drie maanden, f 0.20 Der WOB'k.
HoofdredacteurJW. V1 E N 1 N G S. Telefoon a
Bureaux van Redactie en Administrate: Westsmgel, GOES
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2.
Telefoon 474
Directeur? JO9. VAN DE GRIENDT. Telefoon 207
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
voor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Advertentiïn van 1 tot 6 regelt
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
Al onze
Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam. Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragent
Met het oog op de extra-verspreiding
van ons Dagblad des Zaterdags, ver
zoeken wij heeren Adverteerders hunne
advertentiën voor de Zaterdagnummers
steeds zoo vroeg mogelijk in te zonden.
Van advertentiën, die later dan
Vrijdagavond binnenkomen, kan da
plaatsing niet worden gegarandeerd.
DE ADMINISTRATIE.
Het Russische spook van den hongers
nood grijnst nog altijd- de wereld m het
aangezicht en noopt alle weidenkenden
•der beschaafde wereld, alle krachten in
te spannen om het te verdrijven. Alleen
snelle en gestadige -hulp zal lid-jende
hulp blijken te zijn. en daarom -s het
goed, dat steeds opnieuw de tafereelen
der verschrikking in de Russische honger-
gebieden voor de oogen van het publiek
worden opgehangen. .Romantische ver
beelding kan hier achterwege blijven, want
de naakte werkelijkheid- overtreft alles
wat de stoutste phantasie Weet te scheppen
De bekende philantroop Hansen, ten
d-er eersten, die het initiatief nam tot
-een goed georganiseerde hulp aan 'de Rus
sische hongerlijders, heeft, naar men aan
•de „N. R. Crt." schrijft, vorige week
Dnnderda-g te Ohristiamia- een lezing- met
lichtbeelden gehouden over den Russi-
schen hongersnood, ais vrucht van zelf
aanschouwing en eigen ervaring.
Hij begon met te zeggen, dat de ramp,
die een groot deel van het Russische volk
getroffen had, zonder weerga is en moei
lijk te beschrijven. D» naastenliefde al
leen zou in tusschen reeds voldoende zijn
voor allen om -hier te helpen; doch eigen
belang zou ons daar niet minder toe. kun
nen aansporen. Rusland is voor Europa
even noodzakelijk' als Europa, voor Rus
land. D.e Wolgadistricten- toch zijn, de
rijke korenschuren, waaruit Europa zijn
koren betrekt. Daarbij dienen wij in het
oog te houden, dat Rusland, Europa's
grootste afzetgebied, 16Ö ïnillioen men-
schen telt-. Onze moderne samenleving is
een zeer ingewikkelde machine; -wanneer
een der raderen defect taakt, ondervindt'
de geheele wereld daarvan "den invloed.
Het geldt daarom vóór allee, Rusland we
der op de been te helpen.
Wat zijn nu de oorzaken van den vree-
selijken -hongersnood In de allereerste
plaats moet de droogte genoemd worden.
Terwijl de oogst in West-Rusland' over.
het algemeen goed was, Ontstond' even
wel ten Oosten van Moscou een vreese-
lijke droogte, juist in het rijkste koren-
gebied van Rusland, langs de- Wolga tot
■de Zwarte Zee en "de Zee van Azof, pn
Noordelijk tot den "Oeral. Hoe groot nn
de bevolking is, die als een gevolg van de
•droogte geteisterd wordt, daarover bezit
ten wij geen nauwkeurige gegevens; men
mag aannemen, dat er 16 millioen honger
lijders zijn, waarvan er ongeveer 12 mil
lioen een zekeren dood tegemoet gaan,
wanneer er niet spoedig op groote schaal
hulp verleend wordt. Onder dezen zijn er
nog 5 millioen, die geen zaaikoren meer
hadden en die dus dit jaar een nog zeker
der dood tegemoet gaan. Het aantal doo-
den neemt steeds toe en is sedert Septem
ber pike maand gestegen, en steeds maar
verergert de toestand-, nu de winter in
getreden is en met de tot skeletten ver
magerde stakkers korte metten maakt.
Had men in het afgeloopen najaar direct
hulp verleend toen er om gevraagd werd,
dan -hadden allen nog gered kunnen wor
den, zei Hansen.
FEUILLETON
i)
Mijn vader keerde, na een afwezigheid)
van drie jaren, terug naar het hum dat
hein zoo dietbaar was. Hij had zijn laatste
treis gedaan en verheugde zich oen haven
te hebben hereikt, waar hij van Je doos-
stane gevaren ter zee kon uitrusten. i
Tijdens zijne afwezigheid was ik van
een kjnd '■■m harüaaje mijner 'moeder
(want ik was haar jongste) opgegroeid
tot. gein rawen, onverschilligen, koppigen
jongen. Haar zachte stom kon, mij niet
meer weerhouden. Vaak was ik gewillig,
maai' ook menigmaal -ongehoorzaam. Ik
heelde mij in, dat het blijk gaf Van mamne-
¥e BeerilCTkiJ, als men icn onafhan
kelijk toonde van vrouweljjkea invloed
'^rugkomst mijns vaders was, vooir
een gelukkige omstandigheid. AI spoe
dig bemerkte hij, dat een geest vaa ver*
f m5 bezielde. Ik zag aan zijn mameien,
-dat ztulks hem hinderde, alhoewel hij ia
beheerste dagen mij niets daaiamtaait
efn lx}ocdeDb helderen OctoÜw-na-
huddag beval n%i vader mij m'n hoed te
haten om met hem, een wandeling i® ma-
Die hulp-kwam niet en honderdduizen
den moesten sterven. Zoo ging de tijd
voorbij en nu zullen nog millioenen ster
ven. Maar nog is het niet te laat en zeker
is -het, dat er nog velen-gered kunnen
worden wanneer er maar hulp opdaagt.
Officieels -hulp bleef, naar Ninson aan
merkte, vrij lang achterwege. Bovendien'
ondervond de particuliere offerwilligheid
tegenstand door de beweringen door
Hansen onjuist verklaard dat de trans
porten -hun doel niet bereikten en werd-
de hulp bovendien door invloedrijke Rus
sische emigranten tegengewerkt. Toch
werd er van verschillende zijden hulp
verleend en Hansen noemde in de aller
eerste plaats de Amerikaansehe hulp, die
in de wereldhistorie alleenstaand ge
noemd kan wordendoor deze hulp wor-'
den nu 1 millioen kinderen onderhouden.
Verder noemde Nansen de Internationale
Unie van „helpt de kinderen", die nu
250.000 kinderen van Saratof en Mark1-
stad voedt; dan noemde Nansen de En-
gelschc „Save the Children"-vereeniging",
de kwakers die 65.000 kinderen voeden, do
Zweden in Samara, die 10.000 kinderen
in -het leven houden, den Pans, die 1
millioen lire schenk om de kinderen te
helpen en voor dc eerste korenlading vsrt
Saratof.
Verder Nederland, dat aanzienlijke
sommen naar Rusland gezonden had, en
groote hoeveelheden levensmiddelenUn
tie. de Fransche reg-eering, 'die 6 millioen
franken, en de Britsche rggeering, die
14 millioen pond sterling geschonken had
den, en andere Britsche corporaties. Var
der Zwitserland-, België en Denemarken,
die ondersteuning1 -hadden toegezegd. Doch
vergeleken met een nood van zoo groote
afmetingen is dit alles slechts een drup
peltje in do zee. Men bedenke Jaarbij-,
dat op dit. «ogenblik de. wereld 34 mil
lioen ton koren meer heeft dan net ge
bruiken kan, dat in sommige streken als
in Argentinië,- de locomotieven met ko
ren gestookt worden, I dat in Ca:: -.du 5
lioen ton koren m'eer heeft dan het ge-
iigge-n, terwijl de schepen stil liggen, in
plaats van het koren te vervoeren daar
heen waar men het noodig' heeft.
Als een heugelijk feit noemde Hansen,
dat de. Amerikaansehe regecring 20 mil
lioen dollars had toegezegd onder voor
waarde, dat de Sowjet-regeering "10 mil
lioen dollars verschaffen zon. W inneer
wij nu nog maar op tijd komen, zei Nan
sen. Maar nog moeten millioenen p m-
schen geholpen. Zullen de Europeescba
regeeringen rustig aanzien, dat Europa
alleen door Amerika gëred zal wor-Ien f
Onder de voordracht, zoo echrijft de
correspondent, trokken lichtbeelden onze
oogen voorhij, die eeen beeld gaven van
do nu in een deel van Rusland heerschende
ellende; verdroogde akkers met een ge
spleten aardkorst, waar hier en daar een
enkele korenaar omhoog spierde of waar
het onkruid tierde, dat door de hevolkins
voer voedsel vergaderd; werd. Verlaten'
luieren woningen en leege schuren, waar
van de rieten daken verdwenen waren;
gebruikt tot voedsel voor mensehen en
dieren. Mensehen op de vlucht in sleden,
in wagens, getrokken door paarden an ka
meeleen, eindelooze rijen op de met sneeuw
bedekte steppen. Menschentroepen, die da
spoortreinen en staations belegeren, hun
kerend om weg te komen om een meer
gastvrij oord te kunnen bereiken. Mcn-
schen in dekens en lappen gehuld, -lig
gend op den naakten grond hij een tem
peratuur van 22 graden koude; volwas
sen mannen en vrouwen, .grijsaards, en
vooral kinderen, met die door honger
opengesperde oogen, met hun vermagerde
armpjes en beentjes, gruwelijk misvormd
door den honger, dien zij hadden gele
den en w.elk lijden voor velen te groot
bleek te zijn. En dan zagen wij de dooden,
dia langs de spoorbanen lagen, half door
ken.. Wij; sloegen een smal pad in, dat op
efen ruim; open veld uitkwam, een gelief
koosd speelterrein voor de kjmderein uit
de buurt. Ha opgeruimd een poos over
verschillende onderwerpen te hébben ger
spreken, vroeg m'n vader mij of ik 'eb»
ontzagelijilce schaduw opmerkte, welke tea
menigte rotsen, midden m helt veld staan
de, van zich afwierp. Ik gaf een bevesti
gend antwoord.
„Dit land heeft voorheen aan mijn
Vader be'hoort," zieide hij'. „Toen 11k een
jongen was, placht ik hier te spelen',
Dje rots stond daar destijds- ïeeds. Ze ik
Voor mi) een baken, en zoo dikwijls ik er
naar kijk, herinnert ze mij aan een don
kede vlek) in mijü leven, een gebeurtenis,
zióó pijnlijk om er over uit te weiden,
dat, ware bet niet om je te waarschuwen,
ik er mét vaa zoude spreken. Luister dus,
besté jongen, en put wijsheid uit je vaders
Mijn vader stierf, (Oen, ik nog jnaar een
kind was. Ik was de eena'g© zloon. Mijhe
moedér was een zachtaardige, hartelijks
Vrouw, ctie veel van hare kinderen hield
en door iedereen bemind werd. Haar bleek
schoon gelaat, haar lieven, har tel ijken
glimlach hare zachte, nfljnzame stem kan
ik mij nog best voor den geest halen. Then
ik nog klem was, Meld: ik dolveel van
sneeuw bedekt, .of in de straten in do
dorpen en steden, die nog bewoond wer
den en waar de dief der hulpverleening'
dagelijks op zijn weg naar zijn kantoor er
soms vijf of zes zag liggen, die 's nachts
daar neergezegen waren om niet weer op
te staan. Maar dan zij, die nog leefden als
levende skeletten, met gezwollen huiken
en gezwollen heenen, waarvan de voeten
door een koudvuurachtige aandoening aan
getast waren, en daaronder zoo- vele armn
stumperds van kind-eren. Ontzettend, dat
mensehen zoo lijden moeten, ,dat. 'ij zoo
langzamerhand dood gemarteld worden,
uithongeren, weken en maanden ontzettend
moeten lijden, totdat eindelijk de groote
bevrijder komt en -hen uit fmn Jijdfen
verlost.
Daar zag men ze op hoopen liggen;
de uitgeteerde lichamen-skeletten, waar
over het- vel strak gespannen was, met
verwrongen gezichten van den laatster:
pijnlijken doodstrijd. -Met k'arrè vrachten
werden zij naar de met. sneeuw bedekte
kerkhoven gebracht, voorzoover de rmg'-;-
lukügen daar reeds niat een toavlneht
gezocht, haddenvelen toch sleepten zich
met hun laatste krachten naar hun laat
ste rustplaats, naar den eindpaal van
him lijden. En den grooten maaier wordl
zijn taak nog vergemakkelijkt door ziek
ten als cholera, typhus en vlektyphus, die
het lijdensproces voor velen verkorten.
En nog zijn er millioenen, die eveneens
eendergelijk lot wacht, zeide Hansen.
1 Tot zoover de -heer Nansen. Blijkens do
later uit Rusland tot ons gekomen be
richten is de schildering door den heer
Nansen van de Russische hongerollendo
gegeven, allerminst overdreven, integen
deel! „De Maasbode" van 10 Januari j.l.
gaf de navolgende vreéspfijke bijzonder
heden over den Russischen hongersnood:
Volgens den correspondent te Riga
van het' Deensche blad „Politiken" is
op een onlangs gehouden sovjet-iongres
te 'Moskou meegedeeld, dat er 22 mil
lioen personen in de Russische houger-
districten rijn» die d«n -hongerdood na
bil' zijn.
Dit waren' de personen, die in re
gisters waren' ingeschreven, maar er
waren er minstens- nog 5 millioen niet
ingeschreven. De Russische regeering
had tot nu toe 100 millioen goudroe'oels
uitgegeven voor hulpactie, maar dit
bedrag was onvoldoende, daar aan vele
kinderen en aan de geheele volwas lol?
bevolking zelf g'een steun fc'on verleend,
worden.
Ben gedelegeerde van Samara ver
klaarde, dat slechts 10 percent der be
volking in dit gebied- het tot den nieu
wen oogst zou kunnen uithouden. De
bevolking in vele plaatsen was zóó ver
dierlijkt door den honger, dat zij men
sehenvleeseh at. De door den honger
gekwelde ongelukkig-en roofden viu el
kaar wat zij maar konden.
Men ziet hieruit, hoe bittere nood en
welke nood is bitterder dan hongers
nood den mensch er toe brengen kan,
alle menschelijke gevoelens af to leggen,
zoodat hij voor zijn med^neneeh wordt als
een verscheurend dier en de spreuk der
ouden bewaarheid doet worden: „homo
•hnmini lupus," de mensch wordt 'voor
zijn m-edemensch een wolf, zoo slechts
zijn dierlijk instinct in hem spreekt. Dat
alleen reeds moet allen, in wier horst
de menschelijke gevoelens in het algemeen
en in het bijzonder de christelijke ge
voelens van liefde en barmhartig mede
dongen nog niet zijn verstompt, de han
den doen ineenslaan voor een vlug, krach
tig en doelmatig hulpbetoon aan onze
hongerde natnurgenooten in Rusland.
En welk Katholiek1 christen zou zich
aan die taak durven onttrekken, waar
de. Vader der christenheid, Benedietus
XV, zoo schitterend voorging?
haar. Wanneer zijl niet bij mij was, ge
voelde ik mij met gelukkig en zij, bang,
dat ik Üie meisjesachtig tornde worden,
z'ond mij' naar de dorps-heogeschoiol. Na
een poos met ruwe, lompe jongens t9
hebben omgegaan; verloor ik in zekéren
zin'de jinnige genegenheid voor mijn moe
der en mijn gehechtheid aan huis en het
viel hiaaT hoe langer zooi moeilijker, mijn
oploopend karakter te beteugelen. Mij!
dacht, dat het gebrek aan manhaftigheid
te kennen; gaf, als ik hiaar gezag erkendo
of mij berouwvol loonde, alhoewel ik
wist, dat mijn gedrag haar peinifsde De
bijnaam, die hét meest door mij gevreesd
werd, was h,Mietje". Ik kou het niet
verdragen, dool" mijn schoolmakkers te
hooren zéggen, dat ik aan mijn moeders
schortebanden hing. In plaats van eon
huiselijk kjjidi weid ik een wilde. Iawaai-
schoppende jongen. M'n goeie moedte:
gebruikte alle middelen, <wni mij' te 1 eren
het geluk binnenshuis te zoeken. Zij
spande zich1 jn om onzen huiseiijken
haard aantrekkelijk te makén, en mijn
zuster, haar voorbeeld van zelf-opofferina
volgend, trachtte mij te verlokken door
allerhande spelen en ontspanningen té
bedenken, oimi mij te vermaken. WH zag
ik dat alles, maar maalde er met om;
Op een achtermiddag, gelijk dezen;
Cannes en; nog eens Cannes, dat is wat
thans de kübk slaat op het internationaal
gebied. Vooral het op touw gezette En-
gelseh—Fransche verdrag wordt levendig
hesp-roken in de Fransche en Engélscho
p-CTS.
De correspondenten van de Engulschb
bladen te Cannes verklaren, dat men
Maandag aan het koffiemaal op de golf
club het voorstel van alle kanteni heeft
bekeken en de verslaggevér van' de Man
chester Guardian meldt, dat de eeratia
minister den tekbt naar Londen gezonden
heeft ter overweging door het kabinet.
De Times zegt ,dat de memorie, opge
steld door den eersten minister) de voor
waarden opsomt, waarop Engeland, als
het noodig mocht' zijn, geneigd zou zijn
zich. te verplichten zich in geval vam een
niet uitgelokten aanval te scharen aan
de zijde van Frankrijk, gelijk het' dat
in 1914 heeft gedaan. Verder verluidt,
dat, als de Fransche afgevaardigden dit
stuk' als bevredigend aanvharden-, het niet
de dominions zal binden, tenzij en totdat
zij afzonderlijk1 en vrijwillig- zouden be.
sluiten den wensch tot toetreding daartoe
te kennen, te géven. Lloyd George is:
bovendien tot dusver zelfs nög niet ge
neigd zijn ambtg-enhoten in het kabinet
te binden en rij Worden telegrafisch ge
raadpleegd, zoodat, als! hun toestemming
wordt verkregén, hef stuk aan Brianjl
zal kunnen.' worden voorgelegd.
•Te Londen noemt men het verdrag
■-en waarborgenverdrag. I>it klinjkt den
Franschen vernederend in de ooren. Da
Temps" o.a, komt krachtig te'gen déze
benaming op. De ontworpen naumere en
tente tusschen Engeland en Frankrijk
regt het blad, brengt beide landen vooia
-doelen. Beider belangen) gaan dus ge?
lijk op.
Pijnlijker is het meeningsverschi! met
België. Dit land wil niet' toegëven, op het'
stuk van het financieele aecoord van 13
Augustus waarvan Frankrijk de intrek-
king van het artikel vjraa,agt, dat de geka
pitaliseerde waarde der Saai-mijnen op
BranKrijVs debet schreef. België meeni
aangaande rijn voorkeursrecht lot liet'
uiterste gegaan te zijn. Daar de Fran
sche en Belgische delegatie het niet eens
'konden worden, liet' Briand aan .Millerand
telegrafisch de beslissing over.
Deze velde in zekér opricht eeen Salo
mon's oordeel' door de peer in tweeën te
«rijden. Hij neemt 140 millioen als het
Fransch aandeel aan, maar zal verlangen,
dat de betrokken bepaling over de Saar-
tnijnen niet over 1921 toepasselijk zal
worden verklaard. Naar- men weet, betreft
e.e- het eerste 'Duit-schei miljard', 31 Au
gustus gestort. Loucheur heeft dit ver
zoek officieus aan de Belgische' delegatie
overgebracht, maai- deze wijkt niet Dit
-s ook met de plaats van samenroeping
van het internationale congres het' geval.
Genua blijft bezWaar ontmoeten. Een tele
gram uit Moskou, dat Londen voorsteelde,
kén daartoe bijdragen. Men) vreest' te
Genua niet de tallooze delegaties en' do
journalisten te kunnen onderbrengen.
Daarna viel' het oog op Venetië, dat a,ls
badplaats daartoe meer gelegenheid bied tl
Zinspelingen! in verband met hef dan
gevierde carnaval' wekken nieuwe vree
zen, maar aan den: anderen kant voelt
men voor die stad.
In België erkent men dat The-unis. ten
Jaspar inzake de vergadering succes be
haalden op de conferentie te Cannes'
maar ziet tévens in, dat het' verloop
der conferentie een, aanzienlijke verwijde
ring tusschen de Enjtente België heeft
teweeggebracht, al zei Briand dan ook
met zeker pathos tot' een journalist':
„België en wij' -zijn één". De bekende
publicist Fernand Passellecq waarschuwt
m de „Libre Belgdque" tegen de dithy-
toen. ik van liet middagmaal opstoudi en
den fijt! tussclieni morgen- en avondschool,
zooa-ls gewoonlijk, wilde doorbrengen op
straat, legde mijfa moeder haar hand op
m'n schouder en zeide zacht, maar vast
beraden: „M'n zoon, ik verlang, dat je
met mij' mee gaat." Ik wilde mij verzet
ten, maar er was iets in haal' handel
wijze, dat mij vrees aanjoeg. Zo zette haar
hoed op en zeide: „Wijl zullen sa men
een wandelingetje doen." Ik volgde haar
z'wrj'gend, en toen ik buiten kwant, ont
waarde jk een mijner ruwe kamer.vtein
om het huis drentelend. Ik yvist, dat hij
op miji' wachtte. Hij grijnsde, toen ik hen»
voorbijging. Mijn hoogmoed was do.ode-
lijk gewond. Hij was een zeer slechtri
jongen, en daar hij eenige jaren oudair
vva,s dan ik, oefende hij een grooten 111-
loed op mij uit. Ik volgde mjjn moeder
pruilend, totdat wij 'de plek bereikten,
waar .wij nu staan ander de schaduw,
dezer on tragelijke- rots. O., jongenlief, kom
ik dat uur uit mijn geheugen wisschen,
hetwelk een donkere schaduw, op mijn
geheele leven bcieft geworpen; gaarne zou
ik alles wat de wereld rag kan aanbieden,
willen ^laaien voor de volkomen ziele-
vrede, welke iif kon: genieten. Doch' nesn 1
evenals deze kolos staat het gedrukt'
teefcen migier schuld voor altojos.
rrimbische lofuitingen van zekere g-calli-:
c«Hen aan het adres va-n| België. De
Franschen aldus Paselecq, verstaan, dei
kunst om' als' decorateurs van het Belg-te
sche tooneeel op té tred-en, hef diplo-?
matiekte stuk dat zij' er voor het' vpeï-t
licht brengen is echter nooit, van c.eii
Belgisch auteur. Wel is het de Belgisch©
toeschouwer, die betaalt, maar het gëïif
komt de vreemdelingen ten goede. .Allee
wat te Canned is gebeurd' bedroeft ons,
zegt- Passelecq nog-; niets echter ver-i
mocht ons te verbazen. Wat wij' dvia
dagen geleden voorspelden, verwezenlijkt;
zich thans. Niettegenstaande hét dapj
pere verweer van wizfe gedel'egëefcleri,,
"tvWordt het, Belgische jwioriteit'-echt niet
in zijn geheel gehouden.
De aanvallen tegen, Briand in de Fvr.n-
z'jhe pers, waarover wij in or.s vtcirig
overzicht spraken honden aan. (Voor wat,
de aanvallen vanj het Fransche parlement!
tegen hem betreft verwijzen wij naar dei
rubriek' buitenland iaj dit nummer. -
Red.)
Het „Journal des Débats" verziet zich'
)tegen het verkapt© moratorium, dat er
te- Cannes aan' Duitsehland is toegestaan.
Om het publiek! dit te doen «likkou
tracht men het te paaien mét een' Eïi-
t-clsch-Fransche entenjte-. „Men kbndi'gl
ons aan, aldus' het blad, dat het verdrag
van 28 Juni zal herleven) in oen vorm,
die Frankrijk alle voldoening zal geven.
Maar men deelt tegelijkertijd mede, dat
het nieuwe bondgenootschap1 afhankelijk1
is van hef aanvaarden' door Frankrijk
van het Britsche jdan tot reconstructie
van Europa, d.w.Z. van het Dufteché
moratorium', van de offieieele erkénningj
der sowjet-regeering, van hei in' hét
loven roepen v.anl een consortium om Rus
land op de been te brengen, en van'
w»! niet' al'. Aldus' opgevat, doet' dp
Eugelsche alliantie, die door de over-
groete meerderheid van de Fransche be
schouwd wordt als' de grondslag van de
Fransche buitenlandsehe politiek, ijjch' alj
Vronheuscht voor. De ergste vijanden'
daarvan zouden het niet beter gedaanl
hébben
Wanneeï "Briand slaagt'In tie. par hemen-1'-
faire operatie, die hem nu te wachten
«taal; dan zullen zijn' bewonderaars op
nieuw zeggen, dat hij' grooter is dan. Ri"
ohelieu. In werkelijkheid zal hij Frank
rijk in een verschrikkelijke crisis gé<
worpen hebben".
Na Cannes' heeft Ierlnnd de g'roMft
belangstelling.
N11 I)o "Valera het onderspit heeft
gedolven en Ierland liever een vrijstaat
wil zijn in vrede dan een republiek! in'
eorJbsr, gaan do zaken geregld huw gang.
Dinsdag is Griffith gekozen tot presidenjt
van Dail Eireann. Colling zeide, toen hij
Griffith's verkiezing voorstelde, dat' hij
meende, dat dezè verg-adering dé regêe-i
ring van het Iersche volk was; omdat
zij verkozen is door het Iersche Molk.
Aangezien verschillende aanhangers Ma»
<le Valera rich tegen het voorste 1 hadden'
vfrzet, werd dit in stemming gebracht-
baarop liep de Valera de zaal. uit, gte-*
volgd doo-r zijn aanhang. De uitslag vjaii'
de stemming -was daarna, dat Griffith'
rnet algemeene' stemmen gekozen werd'.-
Gp voorstel van Griffith benoemde deJ
Dail vervolgens een kabinet; Collins werd!
minister van financiën. Aldus' is de vjoor-1
loopige regeering definitief samengesteld,
Waaraan de Engelsche regeering de be
voegdheden zal' overdragen; welke hoe'J
kinnen aan den nieuwen Icrschen vrij
ataat, en die de constitutie vag dein!
nieuwen staat zal' opstellen.
Bij dc opening va-ni de. Mergad'erin^
werd een teleg-ram' van den Paus Moorge-'
lezen, Waarin deze zegt, dat hij zich'
met het Iersche volk vterheugt over dei
met Engeland tot stand gekomen oveneen-
Komst.
Mijn moeder, niet sterk van gezond
heid, ging zitten) en wenkte mij naast
haar plaats te nemen. Haag blik, 'zoo vol
teerder medelijden, staat mij thans nog
voor den geest. Ik wilde nhet zitten,
maar bleef gemelijk ter zijde staan.
„Alfred, waarde zoon," zeide zij, héb
je allé liefde voor je moeder verloren?!
ik antwoordde niet. ,A vrees van wel,"
vervolgde zij; „moge God ;e helpen ja
eigen Kart te zien en mij bijstaan, omt
mijn plicht te doem." Toen' begon zij
te spreken over mijn wangedrag, over da
noodlottige gevolgen! van den weg, dien
ik was ingeslagen. Door tranen smee
kingen en beden trachtte zij indruk
mij te maken. Zij hield mij1 het leven
van groote eai edele mannen voor oogetn;
zij poogde mijn eerzucht op to weKkéu.
Ik was ontroerd, "doch tei trotsch, oxrt
te laten blifklen! en bleef in noTsoÖ
zwijgen naast haar staan. Ik dacht
„Wat ztdlten mijn kameraden zeggen, als
ik, iia al mijn snoeven en grootspreken,
ten leste toegeef fa duH, dat ik word gere
geerd door een vrouw?"
(Slot volgt.)
"rib r I; h? t - -■ m