g's DAGBLAD VOOR ZEELAND 1500 Dringendjerzoek. CIA'S MEEL overlijden een anderen vinger rij OEDER, roeit als kool! ier maand. (houder. Donderdag 12 Januari 1922 Achttiende Jaargang bil levenslange I «icn bij -f IRfl bij verlies van f 7C bijwliesuan f on bij verüesvan f OK hij verlies van f IC bij verlies van 1 ZOU overlijden 1 I0U een hand of voet I lü eenoog I OU een Mm I «50 een «ijsiinger I IJ ongeschiktheid Het Russische Spook*! Eer uwen vaderen uwe moeder. Buitenlandsch Overzicht ÜRANT eratie-Con- „D® ziel ziel". Door unering' ge-, tig kunnen 'Sij allereerst J Dit is de ■ppij-hervor- in liet oog or den heer [dom' dan be- Ihen bisschop achtingen livi., Schram. Ir. [eis, Schram; velannl. hui- dwarsliggers, Filter. Il>is3el. Jlaaj'. I, Schram. nu, Hollmann. "toJ, arrested |v- ea wedl'ml. Cleet. Van Dissel. Pilaar. e r o n. maal iv toediende, ïtuurlijke voe- if gedeeltelijk vertuigd van kwaliteitzij ook geen K.G. f 0,16 2 4722-65 en voor de practijk #n i/h Boekhouden. M. 0. Boekhouden, irstrekt. tonder prijmrbooging. gin volgende maand 3800-30 f3, Amsterdam. NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Q17 m M. llAMn H* u pi M KI Directeur?-J O 9. VAN DE GRIENDT. Telefoon 207 •i.-ïj.1. W V! P M M G S. Telefoon 9/ ii^« K .9; B OTR Hl H 9 m H BI B R® B&ti B B Ahrm»w>mPf»t«ïnriJ«! t 9.F>Ci n«r drie maanden, f 0.20 Der WOB'k. HoofdredacteurJW. V1 E N 1 N G S. Telefoon a Bureaux van Redactie en Administrate: Westsmgel, GOES Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon 474 Directeur? JO9. VAN DE GRIENDT. Telefoon 207 Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week, voor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Advertentiïn van 1 tot 6 regelt f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting Al onze Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam. Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragent Met het oog op de extra-verspreiding van ons Dagblad des Zaterdags, ver zoeken wij heeren Adverteerders hunne advertentiën voor de Zaterdagnummers steeds zoo vroeg mogelijk in te zonden. Van advertentiën, die later dan Vrijdagavond binnenkomen, kan da plaatsing niet worden gegarandeerd. DE ADMINISTRATIE. Het Russische spook van den hongers nood grijnst nog altijd- de wereld m het aangezicht en noopt alle weidenkenden •der beschaafde wereld, alle krachten in te spannen om het te verdrijven. Alleen snelle en gestadige -hulp zal lid-jende hulp blijken te zijn. en daarom -s het goed, dat steeds opnieuw de tafereelen der verschrikking in de Russische honger- gebieden voor de oogen van het publiek worden opgehangen. .Romantische ver beelding kan hier achterwege blijven, want de naakte werkelijkheid- overtreft alles wat de stoutste phantasie Weet te scheppen De bekende philantroop Hansen, ten d-er eersten, die het initiatief nam tot -een goed georganiseerde hulp aan 'de Rus sische hongerlijders, heeft, naar men aan •de „N. R. Crt." schrijft, vorige week Dnnderda-g te Ohristiamia- een lezing- met lichtbeelden gehouden over den Russi- schen hongersnood, ais vrucht van zelf aanschouwing en eigen ervaring. Hij begon met te zeggen, dat de ramp, die een groot deel van het Russische volk getroffen had, zonder weerga is en moei lijk te beschrijven. D» naastenliefde al leen zou in tusschen reeds voldoende zijn voor allen om -hier te helpen; doch eigen belang zou ons daar niet minder toe. kun nen aansporen. Rusland is voor Europa even noodzakelijk' als Europa, voor Rus land. D.e Wolgadistricten- toch zijn, de rijke korenschuren, waaruit Europa zijn koren betrekt. Daarbij dienen wij in het oog te houden, dat Rusland, Europa's grootste afzetgebied, 16Ö ïnillioen men- schen telt-. Onze moderne samenleving is een zeer ingewikkelde machine; -wanneer een der raderen defect taakt, ondervindt' de geheele wereld daarvan "den invloed. Het geldt daarom vóór allee, Rusland we der op de been te helpen. Wat zijn nu de oorzaken van den vree- selijken -hongersnood In de allereerste plaats moet de droogte genoemd worden. Terwijl de oogst in West-Rusland' over. het algemeen goed was, Ontstond' even wel ten Oosten van Moscou een vreese- lijke droogte, juist in het rijkste koren- gebied van Rusland, langs de- Wolga tot ■de Zwarte Zee en "de Zee van Azof, pn Noordelijk tot den "Oeral. Hoe groot nn de bevolking is, die als een gevolg van de •droogte geteisterd wordt, daarover bezit ten wij geen nauwkeurige gegevens; men mag aannemen, dat er 16 millioen honger lijders zijn, waarvan er ongeveer 12 mil lioen een zekeren dood tegemoet gaan, wanneer er niet spoedig op groote schaal hulp verleend wordt. Onder dezen zijn er nog 5 millioen, die geen zaaikoren meer hadden en die dus dit jaar een nog zeker der dood tegemoet gaan. Het aantal doo- den neemt steeds toe en is sedert Septem ber pike maand gestegen, en steeds maar verergert de toestand-, nu de winter in getreden is en met de tot skeletten ver magerde stakkers korte metten maakt. Had men in het afgeloopen najaar direct hulp verleend toen er om gevraagd werd, dan -hadden allen nog gered kunnen wor den, zei Hansen. FEUILLETON i) Mijn vader keerde, na een afwezigheid) van drie jaren, terug naar het hum dat hein zoo dietbaar was. Hij had zijn laatste treis gedaan en verheugde zich oen haven te hebben hereikt, waar hij van Je doos- stane gevaren ter zee kon uitrusten. i Tijdens zijne afwezigheid was ik van een kjnd '■■m harüaaje mijner 'moeder (want ik was haar jongste) opgegroeid tot. gein rawen, onverschilligen, koppigen jongen. Haar zachte stom kon, mij niet meer weerhouden. Vaak was ik gewillig, maai' ook menigmaal -ongehoorzaam. Ik heelde mij in, dat het blijk gaf Van mamne- ¥e BeerilCTkiJ, als men icn onafhan kelijk toonde van vrouweljjkea invloed '^rugkomst mijns vaders was, vooir een gelukkige omstandigheid. AI spoe dig bemerkte hij, dat een geest vaa ver* f m5 bezielde. Ik zag aan zijn mameien, -dat ztulks hem hinderde, alhoewel hij ia beheerste dagen mij niets daaiamtaait efn lx}ocdeDb helderen OctoÜw-na- huddag beval n%i vader mij m'n hoed te haten om met hem, een wandeling i® ma- Die hulp-kwam niet en honderdduizen den moesten sterven. Zoo ging de tijd voorbij en nu zullen nog millioenen ster ven. Maar nog is het niet te laat en zeker is -het, dat er nog velen-gered kunnen worden wanneer er maar hulp opdaagt. Officieels -hulp bleef, naar Ninson aan merkte, vrij lang achterwege. Bovendien' ondervond de particuliere offerwilligheid tegenstand door de beweringen door Hansen onjuist verklaard dat de trans porten -hun doel niet bereikten en werd- de hulp bovendien door invloedrijke Rus sische emigranten tegengewerkt. Toch werd er van verschillende zijden hulp verleend en Hansen noemde in de aller eerste plaats de Amerikaansehe hulp, die in de wereldhistorie alleenstaand ge noemd kan wordendoor deze hulp wor-' den nu 1 millioen kinderen onderhouden. Verder noemde Nansen de Internationale Unie van „helpt de kinderen", die nu 250.000 kinderen van Saratof en Mark1- stad voedt; dan noemde Nansen de En- gelschc „Save the Children"-vereeniging", de kwakers die 65.000 kinderen voeden, do Zweden in Samara, die 10.000 kinderen in -het leven houden, den Pans, die 1 millioen lire schenk om de kinderen te helpen en voor dc eerste korenlading vsrt Saratof. Verder Nederland, dat aanzienlijke sommen naar Rusland gezonden had, en groote hoeveelheden levensmiddelenUn tie. de Fransche reg-eering, 'die 6 millioen franken, en de Britsche rggeering, die 14 millioen pond sterling geschonken had den, en andere Britsche corporaties. Var der Zwitserland-, België en Denemarken, die ondersteuning1 -hadden toegezegd. Doch vergeleken met een nood van zoo groote afmetingen is dit alles slechts een drup peltje in do zee. Men bedenke Jaarbij-, dat op dit. «ogenblik de. wereld 34 mil lioen ton koren meer heeft dan net ge bruiken kan, dat in sommige streken als in Argentinië,- de locomotieven met ko ren gestookt worden, I dat in Ca:: -.du 5 lioen ton koren m'eer heeft dan het ge- iigge-n, terwijl de schepen stil liggen, in plaats van het koren te vervoeren daar heen waar men het noodig' heeft. Als een heugelijk feit noemde Hansen, dat de. Amerikaansehe regecring 20 mil lioen dollars had toegezegd onder voor waarde, dat de Sowjet-regeering "10 mil lioen dollars verschaffen zon. W inneer wij nu nog maar op tijd komen, zei Nan sen. Maar nog moeten millioenen p m- schen geholpen. Zullen de Europeescba regeeringen rustig aanzien, dat Europa alleen door Amerika gëred zal wor-Ien f Onder de voordracht, zoo echrijft de correspondent, trokken lichtbeelden onze oogen voorhij, die eeen beeld gaven van do nu in een deel van Rusland heerschende ellende; verdroogde akkers met een ge spleten aardkorst, waar hier en daar een enkele korenaar omhoog spierde of waar het onkruid tierde, dat door de hevolkins voer voedsel vergaderd; werd. Verlaten' luieren woningen en leege schuren, waar van de rieten daken verdwenen waren; gebruikt tot voedsel voor mensehen en dieren. Mensehen op de vlucht in sleden, in wagens, getrokken door paarden an ka meeleen, eindelooze rijen op de met sneeuw bedekte steppen. Menschentroepen, die da spoortreinen en staations belegeren, hun kerend om weg te komen om een meer gastvrij oord te kunnen bereiken. Mcn- schen in dekens en lappen gehuld, -lig gend op den naakten grond hij een tem peratuur van 22 graden koude; volwas sen mannen en vrouwen, .grijsaards, en vooral kinderen, met die door honger opengesperde oogen, met hun vermagerde armpjes en beentjes, gruwelijk misvormd door den honger, dien zij hadden gele den en w.elk lijden voor velen te groot bleek te zijn. En dan zagen wij de dooden, dia langs de spoorbanen lagen, half door ken.. Wij; sloegen een smal pad in, dat op efen ruim; open veld uitkwam, een gelief koosd speelterrein voor de kjmderein uit de buurt. Ha opgeruimd een poos over verschillende onderwerpen te hébben ger spreken, vroeg m'n vader mij of ik 'eb» ontzagelijilce schaduw opmerkte, welke tea menigte rotsen, midden m helt veld staan de, van zich afwierp. Ik gaf een bevesti gend antwoord. „Dit land heeft voorheen aan mijn Vader be'hoort," zieide hij'. „Toen 11k een jongen was, placht ik hier te spelen', Dje rots stond daar destijds- ïeeds. Ze ik Voor mi) een baken, en zoo dikwijls ik er naar kijk, herinnert ze mij aan een don kede vlek) in mijü leven, een gebeurtenis, zióó pijnlijk om er over uit te weiden, dat, ware bet niet om je te waarschuwen, ik er mét vaa zoude spreken. Luister dus, besté jongen, en put wijsheid uit je vaders Mijn vader stierf, (Oen, ik nog jnaar een kind was. Ik was de eena'g© zloon. Mijhe moedér was een zachtaardige, hartelijks Vrouw, ctie veel van hare kinderen hield en door iedereen bemind werd. Haar bleek schoon gelaat, haar lieven, har tel ijken glimlach hare zachte, nfljnzame stem kan ik mij nog best voor den geest halen. Then ik nog klem was, Meld: ik dolveel van sneeuw bedekt, .of in de straten in do dorpen en steden, die nog bewoond wer den en waar de dief der hulpverleening' dagelijks op zijn weg naar zijn kantoor er soms vijf of zes zag liggen, die 's nachts daar neergezegen waren om niet weer op te staan. Maar dan zij, die nog leefden als levende skeletten, met gezwollen huiken en gezwollen heenen, waarvan de voeten door een koudvuurachtige aandoening aan getast waren, en daaronder zoo- vele armn stumperds van kind-eren. Ontzettend, dat mensehen zoo lijden moeten, ,dat. 'ij zoo langzamerhand dood gemarteld worden, uithongeren, weken en maanden ontzettend moeten lijden, totdat eindelijk de groote bevrijder komt en -hen uit fmn Jijdfen verlost. Daar zag men ze op hoopen liggen; de uitgeteerde lichamen-skeletten, waar over het- vel strak gespannen was, met verwrongen gezichten van den laatster: pijnlijken doodstrijd. -Met k'arrè vrachten werden zij naar de met. sneeuw bedekte kerkhoven gebracht, voorzoover de rmg'-;- lukügen daar reeds niat een toavlneht gezocht, haddenvelen toch sleepten zich met hun laatste krachten naar hun laat ste rustplaats, naar den eindpaal van him lijden. En den grooten maaier wordl zijn taak nog vergemakkelijkt door ziek ten als cholera, typhus en vlektyphus, die het lijdensproces voor velen verkorten. En nog zijn er millioenen, die eveneens eendergelijk lot wacht, zeide Hansen. 1 Tot zoover de -heer Nansen. Blijkens do later uit Rusland tot ons gekomen be richten is de schildering door den heer Nansen van de Russische hongerollendo gegeven, allerminst overdreven, integen deel! „De Maasbode" van 10 Januari j.l. gaf de navolgende vreéspfijke bijzonder heden over den Russischen hongersnood: Volgens den correspondent te Riga van het' Deensche blad „Politiken" is op een onlangs gehouden sovjet-iongres te 'Moskou meegedeeld, dat er 22 mil lioen personen in de Russische houger- districten rijn» die d«n -hongerdood na bil' zijn. Dit waren' de personen, die in re gisters waren' ingeschreven, maar er waren er minstens- nog 5 millioen niet ingeschreven. De Russische regeering had tot nu toe 100 millioen goudroe'oels uitgegeven voor hulpactie, maar dit bedrag was onvoldoende, daar aan vele kinderen en aan de geheele volwas lol? bevolking zelf g'een steun fc'on verleend, worden. Ben gedelegeerde van Samara ver klaarde, dat slechts 10 percent der be volking in dit gebied- het tot den nieu wen oogst zou kunnen uithouden. De bevolking in vele plaatsen was zóó ver dierlijkt door den honger, dat zij men sehenvleeseh at. De door den honger gekwelde ongelukkig-en roofden viu el kaar wat zij maar konden. Men ziet hieruit, hoe bittere nood en welke nood is bitterder dan hongers nood den mensch er toe brengen kan, alle menschelijke gevoelens af to leggen, zoodat hij voor zijn med^neneeh wordt als een verscheurend dier en de spreuk der ouden bewaarheid doet worden: „homo •hnmini lupus," de mensch wordt 'voor zijn m-edemensch een wolf, zoo slechts zijn dierlijk instinct in hem spreekt. Dat alleen reeds moet allen, in wier horst de menschelijke gevoelens in het algemeen en in het bijzonder de christelijke ge voelens van liefde en barmhartig mede dongen nog niet zijn verstompt, de han den doen ineenslaan voor een vlug, krach tig en doelmatig hulpbetoon aan onze hongerde natnurgenooten in Rusland. En welk Katholiek1 christen zou zich aan die taak durven onttrekken, waar de. Vader der christenheid, Benedietus XV, zoo schitterend voorging? haar. Wanneer zijl niet bij mij was, ge voelde ik mij met gelukkig en zij, bang, dat ik Üie meisjesachtig tornde worden, z'ond mij' naar de dorps-heogeschoiol. Na een poos met ruwe, lompe jongens t9 hebben omgegaan; verloor ik in zekéren zin'de jinnige genegenheid voor mijn moe der en mijn gehechtheid aan huis en het viel hiaaT hoe langer zooi moeilijker, mijn oploopend karakter te beteugelen. Mij! dacht, dat het gebrek aan manhaftigheid te kennen; gaf, als ik hiaar gezag erkendo of mij berouwvol loonde, alhoewel ik wist, dat mijn gedrag haar peinifsde De bijnaam, die hét meest door mij gevreesd werd, was h,Mietje". Ik kou het niet verdragen, dool" mijn schoolmakkers te hooren zéggen, dat ik aan mijn moeders schortebanden hing. In plaats van eon huiselijk kjjidi weid ik een wilde. Iawaai- schoppende jongen. M'n goeie moedte: gebruikte alle middelen, <wni mij' te 1 eren het geluk binnenshuis te zoeken. Zij spande zich1 jn om onzen huiseiijken haard aantrekkelijk te makén, en mijn zuster, haar voorbeeld van zelf-opofferina volgend, trachtte mij te verlokken door allerhande spelen en ontspanningen té bedenken, oimi mij te vermaken. WH zag ik dat alles, maar maalde er met om; Op een achtermiddag, gelijk dezen; Cannes en; nog eens Cannes, dat is wat thans de kübk slaat op het internationaal gebied. Vooral het op touw gezette En- gelseh—Fransche verdrag wordt levendig hesp-roken in de Fransche en Engélscho p-CTS. De correspondenten van de Engulschb bladen te Cannes verklaren, dat men Maandag aan het koffiemaal op de golf club het voorstel van alle kanteni heeft bekeken en de verslaggevér van' de Man chester Guardian meldt, dat de eeratia minister den tekbt naar Londen gezonden heeft ter overweging door het kabinet. De Times zegt ,dat de memorie, opge steld door den eersten minister) de voor waarden opsomt, waarop Engeland, als het noodig mocht' zijn, geneigd zou zijn zich. te verplichten zich in geval vam een niet uitgelokten aanval te scharen aan de zijde van Frankrijk, gelijk het' dat in 1914 heeft gedaan. Verder verluidt, dat, als de Fransche afgevaardigden dit stuk' als bevredigend aanvharden-, het niet de dominions zal binden, tenzij en totdat zij afzonderlijk1 en vrijwillig- zouden be. sluiten den wensch tot toetreding daartoe te kennen, te géven. Lloyd George is: bovendien tot dusver zelfs nög niet ge neigd zijn ambtg-enhoten in het kabinet te binden en rij Worden telegrafisch ge raadpleegd, zoodat, als! hun toestemming wordt verkregén, hef stuk aan Brianjl zal kunnen.' worden voorgelegd. •Te Londen noemt men het verdrag ■-en waarborgenverdrag. I>it klinjkt den Franschen vernederend in de ooren. Da Temps" o.a, komt krachtig te'gen déze benaming op. De ontworpen naumere en tente tusschen Engeland en Frankrijk regt het blad, brengt beide landen vooia -doelen. Beider belangen) gaan dus ge? lijk op. Pijnlijker is het meeningsverschi! met België. Dit land wil niet' toegëven, op het' stuk van het financieele aecoord van 13 Augustus waarvan Frankrijk de intrek- king van het artikel vjraa,agt, dat de geka pitaliseerde waarde der Saai-mijnen op BranKrijVs debet schreef. België meeni aangaande rijn voorkeursrecht lot liet' uiterste gegaan te zijn. Daar de Fran sche en Belgische delegatie het niet eens 'konden worden, liet' Briand aan .Millerand telegrafisch de beslissing over. Deze velde in zekér opricht eeen Salo mon's oordeel' door de peer in tweeën te «rijden. Hij neemt 140 millioen als het Fransch aandeel aan, maar zal verlangen, dat de betrokken bepaling over de Saar- tnijnen niet over 1921 toepasselijk zal worden verklaard. Naar- men weet, betreft e.e- het eerste 'Duit-schei miljard', 31 Au gustus gestort. Loucheur heeft dit ver zoek officieus aan de Belgische' delegatie overgebracht, maai- deze wijkt niet Dit -s ook met de plaats van samenroeping van het internationale congres het' geval. Genua blijft bezWaar ontmoeten. Een tele gram uit Moskou, dat Londen voorsteelde, kén daartoe bijdragen. Men) vreest' te Genua niet de tallooze delegaties en' do journalisten te kunnen onderbrengen. Daarna viel' het oog op Venetië, dat a,ls badplaats daartoe meer gelegenheid bied tl Zinspelingen! in verband met hef dan gevierde carnaval' wekken nieuwe vree zen, maar aan den: anderen kant voelt men voor die stad. In België erkent men dat The-unis. ten Jaspar inzake de vergadering succes be haalden op de conferentie te Cannes' maar ziet tévens in, dat het' verloop der conferentie een, aanzienlijke verwijde ring tusschen de Enjtente België heeft teweeggebracht, al zei Briand dan ook met zeker pathos tot' een journalist': „België en wij' -zijn één". De bekende publicist Fernand Passellecq waarschuwt m de „Libre Belgdque" tegen de dithy- toen. ik van liet middagmaal opstoudi en den fijt! tussclieni morgen- en avondschool, zooa-ls gewoonlijk, wilde doorbrengen op straat, legde mijfa moeder haar hand op m'n schouder en zeide zacht, maar vast beraden: „M'n zoon, ik verlang, dat je met mij' mee gaat." Ik wilde mij verzet ten, maar er was iets in haal' handel wijze, dat mij vrees aanjoeg. Zo zette haar hoed op en zeide: „Wijl zullen sa men een wandelingetje doen." Ik volgde haar z'wrj'gend, en toen ik buiten kwant, ont waarde jk een mijner ruwe kamer.vtein om het huis drentelend. Ik yvist, dat hij op miji' wachtte. Hij grijnsde, toen ik hen» voorbijging. Mijn hoogmoed was do.ode- lijk gewond. Hij was een zeer slechtri jongen, en daar hij eenige jaren oudair vva,s dan ik, oefende hij een grooten 111- loed op mij uit. Ik volgde mjjn moeder pruilend, totdat wij 'de plek bereikten, waar .wij nu staan ander de schaduw, dezer on tragelijke- rots. O., jongenlief, kom ik dat uur uit mijn geheugen wisschen, hetwelk een donkere schaduw, op mijn geheele leven bcieft geworpen; gaarne zou ik alles wat de wereld rag kan aanbieden, willen ^laaien voor de volkomen ziele- vrede, welke iif kon: genieten. Doch' nesn 1 evenals deze kolos staat het gedrukt' teefcen migier schuld voor altojos. rrimbische lofuitingen van zekere g-calli-: c«Hen aan het adres va-n| België. De Franschen aldus Paselecq, verstaan, dei kunst om' als' decorateurs van het Belg-te sche tooneeel op té tred-en, hef diplo-? matiekte stuk dat zij' er voor het' vpeï-t licht brengen is echter nooit, van c.eii Belgisch auteur. Wel is het de Belgisch© toeschouwer, die betaalt, maar het gëïif komt de vreemdelingen ten goede. .Allee wat te Canned is gebeurd' bedroeft ons, zegt- Passelecq nog-; niets echter ver-i mocht ons te verbazen. Wat wij' dvia dagen geleden voorspelden, verwezenlijkt; zich thans. Niettegenstaande hét dapj pere verweer van wizfe gedel'egëefcleri,, "tvWordt het, Belgische jwioriteit'-echt niet in zijn geheel gehouden. De aanvallen tegen, Briand in de Fvr.n- z'jhe pers, waarover wij in or.s vtcirig overzicht spraken honden aan. (Voor wat, de aanvallen vanj het Fransche parlement! tegen hem betreft verwijzen wij naar dei rubriek' buitenland iaj dit nummer. - Red.) Het „Journal des Débats" verziet zich' )tegen het verkapt© moratorium, dat er te- Cannes aan' Duitsehland is toegestaan. Om het publiek! dit te doen «likkou tracht men het te paaien mét een' Eïi- t-clsch-Fransche entenjte-. „Men kbndi'gl ons aan, aldus' het blad, dat het verdrag van 28 Juni zal herleven) in oen vorm, die Frankrijk alle voldoening zal geven. Maar men deelt tegelijkertijd mede, dat het nieuwe bondgenootschap1 afhankelijk1 is van hef aanvaarden' door Frankrijk van het Britsche jdan tot reconstructie van Europa, d.w.Z. van het Dufteché moratorium', van de offieieele erkénningj der sowjet-regeering, van hei in' hét loven roepen v.anl een consortium om Rus land op de been te brengen, en van' w»! niet' al'. Aldus' opgevat, doet' dp Eugelsche alliantie, die door de over- groete meerderheid van de Fransche be schouwd wordt als' de grondslag van de Fransche buitenlandsehe politiek, ijjch' alj Vronheuscht voor. De ergste vijanden' daarvan zouden het niet beter gedaanl hébben Wanneeï "Briand slaagt'In tie. par hemen-1'- faire operatie, die hem nu te wachten «taal; dan zullen zijn' bewonderaars op nieuw zeggen, dat hij' grooter is dan. Ri" ohelieu. In werkelijkheid zal hij Frank rijk in een verschrikkelijke crisis gé< worpen hebben". Na Cannes' heeft Ierlnnd de g'roMft belangstelling. N11 I)o "Valera het onderspit heeft gedolven en Ierland liever een vrijstaat wil zijn in vrede dan een republiek! in' eorJbsr, gaan do zaken geregld huw gang. Dinsdag is Griffith gekozen tot presidenjt van Dail Eireann. Colling zeide, toen hij Griffith's verkiezing voorstelde, dat' hij meende, dat dezè verg-adering dé regêe-i ring van het Iersche volk was; omdat zij verkozen is door het Iersche Molk. Aangezien verschillende aanhangers Ma» <le Valera rich tegen het voorste 1 hadden' vfrzet, werd dit in stemming gebracht- baarop liep de Valera de zaal. uit, gte-* volgd doo-r zijn aanhang. De uitslag vjaii' de stemming -was daarna, dat Griffith' rnet algemeene' stemmen gekozen werd'.- Gp voorstel van Griffith benoemde deJ Dail vervolgens een kabinet; Collins werd! minister van financiën. Aldus' is de vjoor-1 loopige regeering definitief samengesteld, Waaraan de Engelsche regeering de be voegdheden zal' overdragen; welke hoe'J kinnen aan den nieuwen Icrschen vrij ataat, en die de constitutie vag dein! nieuwen staat zal' opstellen. Bij dc opening va-ni de. Mergad'erin^ werd een teleg-ram' van den Paus Moorge-' lezen, Waarin deze zegt, dat hij zich' met het Iersche volk vterheugt over dei met Engeland tot stand gekomen oveneen- Komst. Mijn moeder, niet sterk van gezond heid, ging zitten) en wenkte mij naast haar plaats te nemen. Haag blik, 'zoo vol teerder medelijden, staat mij thans nog voor den geest. Ik wilde nhet zitten, maar bleef gemelijk ter zijde staan. „Alfred, waarde zoon," zeide zij, héb je allé liefde voor je moeder verloren?! ik antwoordde niet. ,A vrees van wel," vervolgde zij; „moge God ;e helpen ja eigen Kart te zien en mij bijstaan, omt mijn plicht te doem." Toen' begon zij te spreken over mijn wangedrag, over da noodlottige gevolgen! van den weg, dien ik was ingeslagen. Door tranen smee kingen en beden trachtte zij indruk mij te maken. Zij hield mij1 het leven van groote eai edele mannen voor oogetn; zij poogde mijn eerzucht op to weKkéu. Ik was ontroerd, "doch tei trotsch, oxrt te laten blifklen! en bleef in noTsoÖ zwijgen naast haar staan. Ik dacht „Wat ztdlten mijn kameraden zeggen, als ik, iia al mijn snoeven en grootspreken, ten leste toegeef fa duH, dat ik word gere geerd door een vrouw?" (Slot volgt.) "rib r I; h? t - -■ m

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1922 | | pagina 1