Blad
vraagd.
DABBLAO VOOR ZEELAND
ill REN
CUITS
Eerste Blad
C. H. de Vries
■LS
Nieuwjaarsgroet
COURA*
JES
IKEEl
stbode
stcfiagen
HER-Fabriek
idcursus
inxperio (G.)
Nummer 295
Zaterdag 24 December 1921
4 Mf! tój levenslange
1 3tJU Qnpsohiktbsid
4 7^ bij verlies van f gf| bij verlies van f IE
I f een oog I OU een duim
A, 9,u, hij veriies ranïjcWm fCfl bijverliesvan f OK Mj «liesf IR W «rlies van
1 £3U overlijden i S?JU Qö"con nn<r I DU RRn duim I yy een wiisvinoer iy
een band of voet
een wijsvinger
een anderen vinger
„EMMANUËL".
FEUILLETON
HAAR OFFER.
BUITENLAND.
Amsterdam - Keizersgracht 386
Kerk-Ornamenteif, Vaandels
Vlaggen voor vereenigingen,
enz. Teekening en prijsop
gave zonder verplichting tot
bestelling. 5006-12
1ALPH. EUSÊH BU R01
I GE@ffELSEM BURG
5? jaar, vneltc-
and gevangenis -
van het vonnis
J. S., 36 jaar-
I tkerke, leklaagd
I d. B., d6 jaar,
H tinge, beklaagd
I Spoorwegregle-
ling van het von-
lep.
Be Tijdgeest".
December 1921
n het openbaar
Vn Notaria A G.
2e lijst.
1601
046 18265
269 351 376
1872 5774 16:816
1149
21 Dec. 1921.
3e liisj!.
340 18725
fcOl 12137
123 338 341
B95 4844 4876
1.40 13143 13150
B12 13534 13548
feoi 16822 16827
cents contain
1'TIER, Biezelinge.
r prijzen
5183-30
Gezand
5019-30
TELEFOON 135.
in 48.
n 15 uur.
ot f 2500.
)eriff boek met alie
5034-20
Zeventiende Jaargar?|
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
HoofdredacteurJW. VI E N f N G S. T
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOtv.
Telegram-Adres: Nizeco.
Bijkantoor: MIDDELBURG. Markt 1 en 2.
Directeur-JO3. /AN DE GRIENDT. Telefoon 205"
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
voor Post-abonnóe f 2.90 per 3 m. AdverfentlSn van 1 tot 6 regale
f 1 50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende kortinjr
overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Sokin 151, en wel voor de hieronder vermelde ^bedragen i
Dit nummer bestaat uit drie
biaden, waaronder het „Geïllu
streerd Zondagsblad".
Wegens het hoogfeest van Kerstmis
zal de „Nieuwe Zeeuwsche Courant"
Maandag a.s., den Tweeden Kerstdag,
NIET verschijnen.
Met het oog op het tijdige zetten
ran de NIEUW JAARSWENSCHEN,
verzoeken wy Adverteerders de eopie
vóór DONDERDAG a.s. te willen
Inzenden, om van plaatsing ver
zekerd te zijn in het nummer, dat
op Oudejaars-avond verschijnt.
öod-met-ons.
Met deze drie woorden zijn onaf
scheidelijk die andere verbonden, die
in ruischende muziekgolvingen over
ons opgaan: „Vrede op aarde den
menschen van goeden wil".
Maar dan ligt in 't jubelend Engelen
lied voor ons allen de diepe les
opgesloten
Waar bleef die vrede in 't politieke
leven
Als een verraderlijke sluipmoorde
naar beloert het communistisch Rus
land het oude, afgestreden Europa en
bestookt met zijn geheime propaganda
oude en nieuwe wereld en blijft een
voortdurend gevaar voor een rustige,
vreedzame politiek.
De overwinnaars van den wereld
oorlog traden op voor» 't herstel van
den wereldvrede en volkeren
zuchten onder hun slavernij en onder
ling vertrouwen de regeeringsleiders
elkander niet en een Conferentie te
Washington moest den schijn redden
van „oprechte" vriendschap door een
papieren tractaat van vlootbeperking
met een sommetje van 5-5-3. Dit is
«le politieke wereldvrede: totdat de
historie leercn zal dat ook dit traktaat
geschreven was op papier en ver
zegeld met vuurrood lak, iets anders
symboliseerend dan liefde en dege
lijkheid.
Waar bleef de vrede in 't Sociaal-
oeconomisch leven?
Vooreerst 't liberalisme, dat nog te
veel de maatschappij verkankert, uit
zich vaak in al te liefdeloozen geest
tegen den arbeider, den werkman,
die toch ook de vriend, de personifi
catie is van den goadelijken werk
man, die op dezen dag voor ons
geboren werd.
En 't socialisme, dat niet de ware
naasteliefde, maar den klassenstrijd
en 't egoïsme van één klasse ver
dedigt, draagt zijn haat tegen hooger
kring en middenstand over op allen,
die niet zoogenaamd proletariër zijn.
Alsof ook niet rijken en koningen
van verre kwamen om 't kind van
Bethlehem te aanbidden.
We citeeren een woord van Kleere-
kooper in De Strijd van 17 December
om ons woord te staven:
Ook vond Steffen, dat de 'kamertjes zoo
klein waren, dat de kinderen hem ov ral'
in den weg liepen. Daaroim bleef hij
liever na de volbrachte dagtaak nog een
tijdje Van huis wea; in de groote,
helder verlichte herbergen toch was het
aangenamer zitten dan in zijn eng woon
kamertje, ook deed een glas bier hem na
den langen, '/waren arbeid zoo goed. Als
hij daarna thuis kwam, waren de kinderen
te bed, zoodat hij geen last met hen had
en ook niet altijd gebruik behoefde te
maken van den stok.
Dat de toestand daardoor steeds vererg-
de, de kinderen ais lijn 'twild opgroeiden
-. en de wangen zijner bravö vrouw dage
lijks bleeker werden, dit alles wildé de
misleide mail niet bemerken. En. zoo zijn
geweten hem soms zijn gedrag verweet
dan had hij steeds een middel, om, het tot
zwijgen te brengen; zijn glas biel'.
Zoo stond het met het gezin van Stof
ten, toen ha omtrent twee jaren in de
stad woonde, Welk- een verschil1 van
I vroeger en thansl De tijd, dien Bernard)
dSteffen in zijn wormig doorbracht, werd,
„Arbeiders, geen vrede met deze
wereld, maar het zwaard des geestes
tegen haar gehanteerd!"
„Arbeiders, steekt het zwaard
op zijn plaats, dat de menschheid
ten gronde richt!" v
„Klassenstrijd Ontwapening
géén vrede met deze wereld
maar bouwen den vrede in die andere
der socialistische gerechtigheid. Dat
is het heldere klokgelui, dat in uw
ooren beiert van den torentrans der
sociaal-democraten".
De inwerking der liberale denk
wijze heeft geen vrede gemaakt, omdat
't steunde op persoonlijke zelfzucht
en daardoor oen proletaraat schiep
van millioenen. De inwerking der
socialistische gedachte op de tiendui
zenden zal evenmin vrede brengen.
Vooreerst, omdat het den klassen
strijd predikt.
Vervolgens omdat het 'tproletari-
aatsstandshewustzijn tot ongebrei
deld egoïsme opvoert, wat nog ver
sterkt wordt doordat het de massa
vermaterialiseert, m. a. w, zoo stoffe
lijk maakt in denken en streven, dat
men den hemel loochent en een
paradijs zoekt op de aarde. v
Dit zijn geen frazen; dit is diepe
waarheid en voor mij durf ik gerust
verklaren, dat hun toeleg onloochen
baar is uit dit ééne feit, dat hun
bladen zóó geredigeerd worden, dat
een niet al te ontwikkeld lezer, wiens
lijfblad is, De BaanbrekerStrijd, Volk
of Voorwaarts, na korten tijd breekt
met alle positief Christendom.
Waar de vrede ontbreekt, ligt de
éénige en diepste oorzaak hierin, dat
men geen verbinding zoekt met den
Emmanuël, God-met-ons, die een
Koning is van Vrede.
„Princeps pacis" Vorst van Vrede,
zoo wordt hij voorspeld.
Zijn wiegelied al is zijn wieg
een voederbak is„Vrede op aarde."
Zijn eerste predikatie, zijn program
van actie is:
„Daarom heeft de Heer mij gezon
den, om aan de armen de blijde bood
schap te brengen, om te genezen de
gebrokenen van hart, om aan de
gevangenen de verlossing te verkon
digen, om het uitverkoren jaar des
Heeren te prediken" (Luc. XVIII, 19).
Zijn laatste woord, een woord van
vrede: „vergeef hun."
Geen wonder, dat het liturgisch
lied Zijner geboorte, door Engelen
aangeheven, is een vrede-lied„Vrede
op aarde."
Hieruit volgt dat alle conflikt met
den vrede op politiek of sociaal-
economisch terrein, steunt op een
afwijking, een verwijdering van den
Emmanuël, van Zijn leer en Zijn
geest en dat daar alleen een hechte
waarborg voor den politieken en
socialen vrede kan gevonden worden,
waar de christelijke geest, de geest
van den Emmanuël de individuen
en landen en volkeren met al hun
economische samenstellingen door
dringt.
Dat dus liberalisme ook in Katho
lieke werkgevers, en socialisme of
socialistisch klasse-egoïsme ook in
Katholieke werknemers, de ondergang
is voor persoonlijken en maatschappe-
lijken vrede.
van tot dag korter. Be 'kinderen kregen
hun vader alleen des middags nog te zien,
doch daarom bekommerden zij zjc.h al
zleer weinig. Hendrik, die weldra de
school zou. verlaten, had reeds sedert
lang geleerd, zijn eigen weg te gaan. dien.
bij voor de moeder geheim hield; wie zul
len ook vernemen waarqm.
Alleen Maria, hét oudste meis,e, een
stil. verstandig kind, deelde mei haai'
moeder de smart aver die verandering!
in het leven haars vaders. Uren laaie zat
zfij, als de moeder hot veroorloofde, des
avonds bij deze aan tafel en hielp haar
naaien en breien. Als dan de moeder dik
wijls zuchtend naar de kloik keek, wier
wijzers steeds voortgingen, zonleT dat
de vader thuiskwam, dau greep het kind
soms üe hand der moeder en keek' haar
treurig en medelijdend in de oogjen. Ach,
™e gaarne hal zij hajar moeder een
woord van troost geziegd, maar zjj vond er
fuT wan.t '-waar beproefde vrouw
klaagde niet, ook. niet tegenover haar
braaf, verstandig kind, maar hield hanr
geS?in!en angs*j bange zorg voor zich.
«echts Een klaagde zij haar nood, en
dezle Eene was de Vader in <ten hemel
Den goeden God had zij zoo Veel toe
te vertrouwen, Hem om zooveel te bidden.
De tïjd was lang voorbij) ttaf Steti
Wanneer dan ook de heerlijke,
stralende liturgie van 't Hooge Kerst
feest ons meer en dieper zal bevesti
gen in den liefde- en vredegeest van
den Christusals we denken hoe
eerst de armen, maar daardoor óók
de rijken en dus niet de armen
alléén, tot Hem geroepen werden,
beide groepen even wonderbaar, dan
is daardoor veroordeeld en gevonnist
het zelfzucht liberalisme evengoed
als 't zelfzucht socialisme.
Dan weten we dat zelfzucht, hetzij
van den persoon, of van een stand
bij de wieg vari den Zaligmaker,
zwijgend maar krachtig wordt afge
keurd en gelaakt, en dat de ware
kerststemming alleen die is, welke
tot grondslag heeft een allesom
vattende, ware, medelijdende liefde,
„tot allen".
Voor dezulken "alléén is Kerstmis
een vredefeest: zij Zijn de menschen
„van goeden wil".
P. CONST ANTINUS.
DUITSCHLAND
i Die .Keizeriwief.
De Berlijiische correspondent van ..De
Tijd'' schrijft d.d. 18 December:
Hedenmorgen publiceert de reelitsche
peps een brief van Wilhelm II aan Hin
denburg. De inhoud is den lezer natuur
lijk' reeds bekend. De brief is oen besteld
antwoord op een bestelden brief aan maar
schalk Hindenburg. De ex-keizer schrijft
breedvoerig ove,r de 'schul d-kKvestie. De
wereld Weet het nu: Duitschland heeft
niet alleen geen medeschuld aan den oor
log. het heeft heeletnaal geen schuld,
geen tittel of jota, geen sikkepit, heeler
maal niemendal niks. De gtefwezen mo
narch het blijkt uit dezen brief
is lid en propagandist der Duiteche-natio-
nalö partij, den partij der verwoede al-
Duits chers.
Wilhelm II ook' dit blijkt uit dezen
brief beeft uit den coplog1 en uit zijn
val niets geleerd. Hij is even onverbeterlijk
als zijn hakatistische partij ge&oo ten, die,
als ze maar konden, morgen aan den dag
den „frisch-fröhliehen" reVan-che oorlog
zouden ontketenen. Hoe durft d^ze man,
nadat heel de wereld kennis heeft' ge
nomen" van zijn oorlogszuchtige ra.nibé-
merkÜngen op de act en. beweren, dat hij
uen onschuldig lam is?
He ook zijn he Wering, dat het Duiisché
volk' volslagen onschuldig is geweekt, 1
maar' ten deele W!aar. Het Duitsche volk is
schuldig geworden door zijn geestesaard,
die den oorlog als een heldcnbad, een
«taalbod aanzag. Met welken mateloozen
jubel toog dat Duitsche volk ien velde,
met Welk een waanzinnige, enthousiasme
begroette het de kolossale „Sieg-W. T.
B.'s" uit het te vuur en te zwaard ver-
Woeste Beige en Noord-Frankrijk'! Dn
jaren duurde die oorlogsziekte. Genas
eigenlijk eerst plotseling, to^n het' duide
lijk werd, dat 'de ,,Sieg" 'voorgoed de
be en en had genioimen.
En de onschuldige keizer? Al wil men
toegeven, dat hij! onschuldig is aan het
uitbreken van den oorlog, dan is hij en
blijft hij toch driedubbel schuldig •we
gens 'zijn ondersteuning bij het saboteer en
der vredesmogelijkhèden. Hij en zijn staf
Wilden vrede, een annexionistischen vrede
met het zwaard dicteeren. In Juli 1918
nog zett-e Mj, na eerst in 1917 Z. II. den
Paus als vredesbemiddelaar te bobben ge
weigerd, von ICühlmann als minister van
buitenlandsche zaken koelbloedig' af, al
léén omdat deze met Engeland onderhan
dfclde en in 't belanjg van die onderhand-;.
feu op den betaaldag aan zijn brave-
vrouw al zijn loofn tot op den laatstM
cent afgaf, opdat zij daarmee de kosten
der buishouding zou kunnen bestrij.
den. Zoo sloop ook eindelijk niet geluk
als een grijnzend spook net Heinedak
kamertje binnen. Wie weet, o£ die goede
moeder onder den last, die op baar
drukte, niet waïe bezweken, zoo zij nieit
in het gebed tot den Algoede steeds weder
troost en moed had gevonden.
Het liep naar middernacht. Vrouw
Steffen zat nog bij de naaimachine. D-e
kindereïi lagen te bed in de andere ka
mertjes en sliepen.
Allé? Reen, één lag nog, met ie1 oogen
open. Het was Maria; zij was gewoon
geworden niet te slapen, zoo lang de
moediei' waakte en wachtte op de thuis,
komst van den vader. Het kind, staafde
in de duisternis, haar handen lagen ge
vouwen op het dek. en stil biddend be
wogen zich haar lippen.
Daar lieten zich onzekere, stommefonaa
schfeden op de trap hooa-en. De handen
der arbeidende vrouw zonken ru den
schoot. Eindelijk, eindelijk kwam hij thuis.
Maar in welk een toestand? De lang-*
'zame, onzekere schreden deden de vrouw
sidderen. Zou datgene, waarvoor zij zoo
lang gevreesd had, wpirkeldjikf gebéuren?,
ling-en in den Rijksdag had verklaard,
jlat de oorlog niet alleen door milijaire
middelen beëindigd kon worden.
De keizerlijke historicus, die ook vrij
bclanglooze geschiedkundige tabellen, ten
bewijzen zijner onschiild heeft samenge
steld (natuurlijk met behulp van 'r> stel
hoogmoedswaanzinnige Het-is-niet.-Waar-
professoren), decreteert thans, dat de En
tente met opzet den oorlog heeft voor-
bereid, met opzet heeft verdonkeremaand,
•t Es of je in den Rijksdag Helfferieh
of Herzt*hoort praten. Wilhelm prart 0;
zijn van ouds bekenden zelfbewusten,
straf-militairen toon. Verder in ien toon
zijner al-Duitsche partijgenooton, die in
dien pers nooit van. Entente, maar :mmei
in militairistiseh jargon van ..Feindbund"
spreken. Wilhelm von Hohenzollepn ge
bruikt ook dit Woord. Ook andere uitdruk
kingen uit het afschuwelijke al-Duitsdhe
Wï-ordenboek!
Ik ben geschrokken, toen ilc dezen brief
las. Want ik vereer het nijvere Duitsche
volk, dat zich met ïjz:. -r, cujfgia weer
omhoog Werkt; want ik vereer den op
persten leider van dit volld, den energie
ker. staatsman dr. Josef Wdrth. Beiden
én volk' èn kanpelier komen door
de misdadige keizerlijke publicatie in last'.
Misdadige publicatie? Ja De p K i i.ve
van dezen brief op, dit oogenhlïK is een
provocatie van Engeland en vooral van
Prankj-ijk. En de onheilvolle brief wordt
in de genoemde landen ook' als zoodanig
opgevat. De verontwaardiging betreft niet
alleen den inhoud van den brief, maar
cok en vooral' bet tijdstip der publicatie
ann den vooravond van de conferentie te
Londen. De stemniinjg op de conferentie
zal e-r door worden beïnvloed. Niet ten
gunste van DuitsehlanÜ, dat het gelag
weer mag betalen van den onschuldige
van Doorn.
De brief is natuurlijk' gepubliceerd met
permissie, met uitdrukkelijke permissie
van Jen keizer. Het geleuter der al-Duit,-
sehe p.ers, dat Hindenburg na. zWaren
geWetenstrijd op eigen houtje hoeft' ge
handeld, is natuurlijk' kin'dsch.
Zonder twijfel zit achter deze publicatie
oen politiek doel'. Evenals al zon dikwijls
in den oorlog door LudendorFf is thans
de vrijWel onbeduidende Hindenburg door
de D®feseh-na'fcramalén' voor dit doe! mis
bruikt. En dit doel is dat is zoo klaar
als een klontje om een Imuppel te
werpen tusschen de beenen van kanselier
Wirth, om het. tegenwoordige kabinet'
moeilijkheden te veroorzaken. Hef tijdstip
is goed gekozen: de Rijksdag is na een'
einilelooze zitting Zondagnacht op. vacua-
tie gegaan, de reg-eering is geheel in he-
>lag genomen door de onderhandelingen
van het uitstel tot' betaling, de conferentie
van Londen begint Maandag, liet ver
loop daarvan is waarschijnlijk' uiteraard
gunstig voor Duitsehland en doet hopen.
Jat de buitenlandsche politiek! van Wirth
thans de lang verwachte vruchten zal
dragen. Dat mag nief. Wirth mag geen;
succes hebben. De al-Duitschers haten
hom als Erzb'erger. Terecht. Heeft de
tegenwoordige regeering succes, dan start
hee! de al-Duitsche propaganda ineen Er
moest dus iets Worden ondernomen, waar
door de Entente weer tegen Duifsehland
in het harnas werd gejaagd. De hakafcis-
t srhé trouvaille was 't epistel van partij
genoot -Wilhelm.
Wirth had met oneindige moeite be-
reikt, dat er een begin van toenadering
Kwam tussehen Duitsehland en Frankrijk.
Tegen die atmosfeer van toenadering heb
ben de Duitsch-mationalen door middel
van den Hohenzollern, dien ze niet eens
terug, willen hebben, een, mis'dadigen, gif
tige n gasaanval ondernomen. Kwesties, die
pas latea- aan de orde zijn, omdat ze in
het belang van Duitsehland thans nioet'en
blijven rusten, worden zonder gêne opge
worpen en op een manier, die de Fi-ansChc.
gevoeligheid ten hoogste moet prikkelen.
„O God", zuchtte vrouw Anna, ,bewaa™
hem ten minste voor dezfen hartstocht."
De deur ging open en Steffen Irad bin
nen; hij zwaaide de kamer in en viel
vermoeid op een stoel nedieir. Met glazïga
oogen staarde hij de vrouw aan. Deze
zag alles met een enkelen blik; zij v-eir-
bojrg het gelaat in de handen en weende),
„O God, ook dat nog! Bernard, hoe kunt
ge me dat aandoen?"
„Huil toch niet zóo-, vrouw'f zeide
Steffen toornig en met stokkende stern,
.«gunt ge me zelfs niet een klem® ont
spanning na mijn lang, vermoeiend dag
werk ?'i'
„Heb ik daarover ooit geklaagd, Ber
nard?" vraagde de moeder, teirwijl ze
haar tranen afveegde. „Ik heb altijd ge
zwegen, als ge 's avonds lhat thjui3
kwaamt, met geen enkel woord heb ik
u daarvan een verwijt gemaakt; en nu
komt ge zoo, thuis?"
Ru, wat voor kwaad steekt, daarin?"
schreeuwde de dronken man „ik! heb een
glas bier te veel gedronken, is dat nu
zoo erg? Wien zou het niet naar het
hoofd stijgen, als hij zooi behandeld weid?
„Wat is er dan gebeurd?" vraagde
Anna angstig.
„Gebeurd is er niets, wat ten minste
niet alle dagen voorkomt. Vmr, een bon-
V;k;'
FACTA NOW
p HAIIUFAöfUREM IMPO&TÖJÖS
JptëiPIEft IMPORTEURS kH
I.Z. VOORBURGWAL 167.
TELEFOON N 9313 EN C 20Ö7 A
SfAMSTELRDAM^i
5007-20
He 'kanselier had Vrijdag nog verklaard,
dat het thans geen tijd was, om over de
schuldkwestie te dchattcf,ren, dat dit zéér
nooJzakfelijk was. En Zondag had Duitseh
land' den gevaarlijken brief aan z'n kerst
boom bengelen
De kanselier is in een pijnlijke situatie.
Het is voor hem' zeer bezwaarlijk1, om in
het rpenbaar tegen den Vroegeren Keizer
te polemiseeren en het is onmogelijk', am
nu de debatten over tde schuldkwestie
te openen. En; toch zal hij iets moeten:
doen of zeggen, om de waarschijnlijk
zéér onhiiji'olie gevolgen v.vn (Dn brief
te nenfraliseeren.
Tenslotte. Ook' voor Holland ka.i. de
brief wel moeilijkhecten brengen. De publi
catie van het ex-kteizerlijk' schrijven is
weer een politieke daad en drnischt ini
tegen de herhaalde beloften van Wilhelm,
dat hij zich van politiek! zal onthouden^
Alléén op g-rond van die belofte mag)
Mj in Nederland wonen. Evenals zijn
lotgenoot Ka.rl van Habsburg schijnt hi|
van meaning te zijn, dat voor keizer» eere-
wborden en beloften.' niet bindend zijn.
Een paar maanden geleden schond Wil
helm zijn eerewioord door het Zojid°n van.
een verWiaten, hoog-politiek'"telegram aan
eer. militairisch'tische bijeenkomst in liet
Berlijnsche stadion en thans weer door
de publicatie van zijn brief aan Hinden
burg.
De secretaris in algemeencn dienst, mr.
J. B. Kan, moge naar Doorn, tijgen en
den asylgtenietenden ex-Keizer duidelijk
maken, dat Holland over dozijnen van
eilanden in de Indischen Archipel be
schikt
De rest begrijpt de gewezen monarch-
dan misschien wél zelf.
Bei moordenaars van Bate.
De Berlijnsché „Maasb'." redacteur:
meldt
Het sociaal-democratische rijksdagHd'
Herman Müiller heeft de volgende schrif
telijke vraag ingediend:
Volgens daghladh'eriehten bestaat het
voornemen, de Spanjaarden, die door dg
Spaansche autoriteiten beticht' worden va*
deelname Van moord op minister-presi
dent Dato, gan de Spaaripche regeering
uit te leveren. Komen deze berichten met
de Waarheid overeen
Hoe denkt de rijksregieering de uit
levering dezep politieke misdadigers te
rechtvaardigen Heeft zij', aangenomen
dat bovenbedoelde berichten juist zijn,
stappen gedaan om 6e voorkomen, dat
de uitgelèverden bestraft zouden worden
op,een Wijze, die zou indruischen tegen de1
gerloon moeten we werken, en de heeren.
voor wie wij de kastantjes uit hét vuur
halen, stapelën het geld op. En dan
zouden wij tevreden zijn! Doch wacht
maar, er komen andere tijden!"
„Wat gij daar zegt, begrijp ik met
Bernard," z.eide Anna. Gij hebt
hél zélf zoo gewild. Waren wij in
ons dorpje gebleven, dan hadden we aan
niets gebrek. Hoe gelukkig hébben we
daar geleefd! Onze kinderen waren
ztood en hraafj gij en ik teVrede® ien
gelukkigEn nuverdiriet over de' kinde-
ren, gij ontevreden, en ik kwijli weg
van angst en zorg om hen en u!"
„Ja. ja, dagiooner zijn hij den boen
en twee kwartjes, ziegge twee kwartjes
verdienen, ha, ha, ha! Ja) dat ontbrak er
npg aan! Neen, dan duixéndima|al liever
hier werken voor het geringe loon. uan
uen trotschen boer voor die ellendige twea
kwartjes dienen. Hier kan de werkman
toch zelf nog verbétering brengen ia
zijn toestand, ja, en wij! willen hem ver
beteren, zoo Waar als ik Bernard Stof
fen heet." En dreunend viel zijne .vuist'
op tafel.
(Wordt vervolgd. 1
hé-ilD u e- ILsi
