?EEp:
meisje"
rzB
m
lurg's
:l)t
COURANT
Nummer 285
Dinsdag 13 December 1921
Zeventiende Jaargang
-ichten.
merK=
1VERBLAD
RLEN
<J
l-
Lbeste Varinas
II
I
MM3
-ra
BUITENLAND.
DUITSCHLAND
„En leid ons niet in bekoring"
ENGELAND
AMERIKA.
De ontwapeningsconferentie
JAPAN
VAN HET VATICAAN.
Korte Berichten,
BINNENLAND
v. Dissel.
|vwrs.
inboedel, Pilaar.
I, Huvers*
leïij en mi- huizen,
lagenmakershout en
|nz„ Beth.
ihtboomen en af-
aizjgn. en erven, Hu-
Iinboedel, v. Dissel.
lïilmann.
I). bouw- en weiland,
minspan, Pilaar,
ïnboedel, v. D*SSel.
Jpa.ii Holltnann.
an, Hollmann.
lp de veiling; werden
besteedGoudreinet
419, Campagne
JlO17. Reine d-'Or
|ur 8, Grauwzoet 11,
-12, Winter Berga-
-12, Mispels 1518,
-25, Spruiten 24
hazie 14, KAroten 12,
a, alles per K.G. Ci-
kool 12, Savooije k'oo!
—8, Boere kool 21/3
it, alles per stuk. Prei
-14, Selderie 3—12,
'Vr8 cent, alles fier
n c 1 e r
e w o o n.
bij het koopen onzer
sen Bloemenplaatje
atjes, getiteld: „De
eiierv. Kiaverblad's
lar a 60 ets. per stuk
30]c.' p.half ons pakje J
als het geschiedt met
Verlossing door de Daad
Be Stïijtl en de B^a^bteker slaan
elke Week vol met holle frazen, waar
door de .overigens wei-bespraakte A. B.
Kkereküper zijn lnidjes aan zi$i tracht
te verbinden.
Zoo schetterde hij in 't nrunmeir van
December aan 't einde vaii zijn moment
opname heel triomfantelijk1:
"„Het Woord, dat buiten ons blijft, kap,
ons heil niet zijn.. Het Woord alléén, dat;
vleesch wordt in ons, dat levend wordt
in verzet tegen het onecht om ons heen,
het Woord dat Baatl wordt, dat alléén
kan ons verlossen,".
Verlossing'1 door de Daad van 't Socia
lisme, dat is de adventotvreugde, die de
Joodsche prediker en's wil geven. Komt
die verlossing, dan heeft het onirecht af
gedaan, dan triomfeert het recht.
En dan zal het kapitalisme hebben
afgedaan, de middenstand zal geen reden
van bestaan hebben, de gemeenschap van
proletariërs zul producent en consument
zijn en 't wordt een hemel op aairde.
Zouden de Socialistische kapitalisten dit
als verlossing begroeten Zouden de nu-
beslaande roode middenstanders dit op
recht meenen Zou Kleerekbper zelf naar
dezen ideaalstaat verlangen, zoo hij niet
vcorzag of redelijk! verWachten kan, dat
voor hem in die broedermaatscliappij een
winstgevend postje overbleef? De grootje1,,
ja, een nog g'rootere massa zaL ook' in den
S eialistischen, toekomststaat gewoon pro
letariër blijven en de leiders alleen zullen
er wel bij varen, zooals Sovjet-Kusland1
ons leert. En wanneer bet Socialisme de
vermaterialiseering van de massa zal heb
ben klaar gespeeld, de tweecbo groot e
Baad. waardoo'r de hemel op aarde wordt
verlegd en in !t vooruitzicht gesteld, dan
wil de arbeider ook een hemel op aardö
hebben _en vindt hij 5*ich in die hoop
bedrogen, dan wordt deze aardséhe hemel
hem een hel'.
Dat inderdaad is de verlossing door
de Daad van 't Socialisme.
Zek'er er bestaan in de huidige maai
schappij misstanden. Het liberalisme
werkt op menige plaats nog al te stelrk
na. Vandaar oolV het gemak voor 't socia-'
lis'me om proselieten te weïfven; maar,
waar 't socialisme zelf verantwoordelijk
besturen moet en dus de oude gxiovtm
tegen een „kapitalistische" regeeïing ver
vallen, daar blijkt het niet in sta,ati op te
houwen, wat het heeft afgebroken. Oos
tenrijk gedeeltelijk 'en Rusland t:en volle
bewijzen dit.
Waarheid is, dat in een maastchap-
pij met de vierschillende. stand ent) maat
bezield met den echt geloovigen, chris-
t .lijken geest de werkman geluk eji heil
kan vindenl
Daarom is de gjroote Daad, die Werke
lijk verlossing1 brengt, de verspreiding
van 't Geloof in den Goddelijken Wereld-
vfvlosser, het doordringen der Maatschap
pij met den Christelijk'en géést.
De socialistische verwijdering'' van dien
geest is de stoffelijke en geestelijke on
dergang der Volkeren'.
P. CONSTANTJNUS.
L11 de ml oir! I's verblinding.
Naar aanleiding van. verschenen ge
denkschriften van den vroegeren Duit-
sche c-nderstaatsseclretari® Von Kühlman'
sehrijft /le Berlijnsche correspondent van
„Be Tijd" het navolgende:
„I udendo-rff was zóó verblind, dat hij,
zelfs nog na de mislukking van het laatste
groote Duitsche offensief, in den' zomer
van 1918 „Verstandigii-ng" met Engeland
deed mislukken. Kühlman had in Enge-
FEUILLETON
38) 01- -
Zoodra zij jn hiet veld gekomen waren,
begon de pastoor zonder inleiding liet
gesprek. De stand idler Vruchten) dó voor
uitzichten yam de-n. oogst, ee^e gthetle
laan van sclioone vruchtboom M waar
door men kwam, da teelt en die verzorging!
er ooftboom-en, waarin, de pastoer' zelve
zeer ervaren was, gaven stof genoeg' voioir
een onderhoudend gesprek. Ja, de Riei-
boer geraakte bij dit gesprek weer jn ten
goede. luim. Had hij er in het begin sh
aver verheugd, dat de pastoor met o^n
enkel woord sprak over de slechte'ver
noudmg, die er -tusschen de bewoners
van de^ Riedhoeve bestond, e>n heni niet
zb-oals nij' gevreesd had, met vèïmaningein
en terechtwijzingen lastig viel, nu dacht
mij aan zoo iets niet meer en aaide in
zich zedven: „Zoo'11 aangename wande
ling heb ik id langen tijd met gedaan."
Hij werd zelfs sfcejeds- spraakzamer en wees-
den vriemielijken pastoor nu deze' dan
die nieuwe aanplanting m zijne velden
en bevond tot zijn groote vreuude dat zijn
geleider overal, hetzij hij zijne goedkeuring
gaf, of zijne vrees voor het gedijen iter
laned een goeden naam. Direct na zijn
berceining' tot staatssecretaris, strckte hij
zijn voelsprieten naaf .Engeland uit. Hij
geloofde niet aan een zuiver-militaire zege
praal. deed ook niet, zooals zoovele, ser
viele Rijksgrooten, alsof hij er aan ge
leefde. Hij' wilde daarom den oorlog di
plomatiek aannemelijk beëindigen. In 1917
recite spon hij draden naar Engeland. In
de lente van 1948 kwam cr antwoord
op 0 n roep naajp Engeland. En vrede wau
mogelijk op den grondslag van den status
quo ante. Einde Juli wees generaal
Smuts in een rede te Glasgow op. de nei
ging van Engeland,; om met Kühhnann
te onderhandelen. Natuurlijk heel diploma
tiek. Direct daarna hield Kühlmanu zijn
beroemde j'etle in den Rijksdag-, waarin
hij verklaarde, dat de oorlog1 niet te
W'nnen was door militaire mai-htmiddelen
alléén. Hij had te hooge gedachten van
den Rijksdag- gehad. De al-Duitsche gra-aS
Westarp sloeg- alajrm, stortte zich als
een plompe beer op Kiihlmann en brulde;
„Zót-als ons' goed zwaard ons iu het Oos
ten vrede heeft gebracht, zoo zal ons
zwaard ons ook den vjrede in, het Westen
moeten brengen1". Deze aanv'al der air
Duilisehers verscheurde het fijne en uit.
zicÉtsvolle politieke weefsel van Kiihl
mann. Men wilde in Duitschland in Juli
1918 den vrede op den grondslag van den
siatus quo ante uiet. Men| wilde der
w.eréld den al-Duitschen vrede diejjeeren.
Küblmann maakte nu groote fouten. Den
vi-igenden dag hiel'd hij weer een redo,
waarin hij voolr het hakatistisch kabaal
op, zij ging- en waarin' hij spjrak', alsof
l ij herriep. In den gi-ootsten. nood richtte
hq zich tot den keizer zelf1 en liet hem
door een vertroumd persoon op de hoogte
brengen van het gunstige verloop der
geheime onderhandelingen met Engelanl.
't Hielp niets, 't Interresseerde den, ma-
nare!; niet. Kiihlmann ging' zelf naair dep
kei:,er en spp'alt klaar en duidelijk'. Hij
zeide, dat een Wereldhistoirisch oogenblik
was aangebroken en dat de ooflog verlo
ren was, als de dj-aden, naar Engeland
gespannen, geen bruggen Wefden. Luden
dorff k'wam tusschenbeide. Hij was In
AVesnes. Aau zijn tafel werd in 't open-
i baar Küblmann luid „Hochverr&ter" ge-
noi md. Wilhelm II had men wijs-gemaakt,
dat het leger niet! tot' staan was' te bren
gen. Daarom zette hij, in woakheid Luden-
dorff. Kiihlmann af. En daa^dbor ging
de oorlog definitief verloren. Op Kiihl
mann volgde admiraal Von Hintze, een
onlieieekfenende, ietwat charlatanachtige
meneer. In Engeland kreeg na liet gebeur
de met Kiihlmann de knock out-richting
v:or' goed de bovenhand. En de knock
out kwam
Het boek' en vooral' het b'ovenstaando
ziju Tiudendorff op de zenuwen geslagen
en hij publiceert in de pets een soort
van dementi, -Waarin hij poseert als vredeg-
duive-van-den-begin,ne-aan. In deze ver
klaring is maar een ding interesant. maar
dan ook' heel interessant. Ludendorff
schrijft: „Het militaire échec van 15
Juli (mislukking- van het offensief bij
Reimsl, niet het aftreden van, Kiihlmann
dooddde in Engeland alle vredesneigingen,
alk zij er .geWeest zijn". Ludendof ff geeft
hier voolr de eerste, maal toe, dat do
nederlaag Was 15 Juli 1918 van beslte-
stnde ljeteekenis is geweest. Tot dusver
hield heel de militaire pairtij stokst'ij'f
aan de opvatting vast, dat de nederlaag
Was veroorzaakt door het onbetrouwbaar
worden van verschillenjde troepen in 't
m ridden van Augustus.
De herstel-kwestie.
Do „Chicago Tribune" meldt, diac I loyd
George op de a.s. premierconfereutie zil
voorstellen
1. Herziening van het fin/uicwJe ac-
coord van Parijs van 13 Augustus, ten-
planten uitdrukte, als e$n deskundige wist
te spraken.
Maar plotseling bleet' de RiedboicV staan.
Nu eeirsl hemerkte hij, dat zij, zich steels
verder van het doa-p, verwijaevdeia, in
plaats van dit te naderen. Die1 pas'oor lette
daarop niet -eo. schreed kalm voort op den
ingeslagen weg, e-n toen diei Riedboe1' het
eindpilijk noodig achtte, hem tc doen op
merken, dat men den Riedsfoin bijna
bereikt had, en het dus tijd was om aan
teru'g|kieeren te denken, viel Je pastoor
hem "in de Tede en ziedde:
„Dat hindert niet! Ik heb de ruïne in
langen tijd niet van irabii gezien. Den
laatstein keer dat ik daar boven geweest
hen, was bij gelegenheid van eten eenzame
wandeling. Toon waren Robert eu Gerard
met Reinouid er vroolijk aan 't stielen. Nu
is Heinond al ton flinke jongeimg gie>
worden, dfe in staat is z'iin eigen koslt
te verdienen. Dat heeft hii u te danken,
Riedboer zooals velen ujt onze --emeente
«n ook nog andaren u dank versciiuldigd
'z,1Jn-- Ik weet dat het best te schatten,
en ik, ook ik zoui umijn dank willtfn
beluigan voor al de barmhartigh®: 1 die
onze lijdende nredemienschein op de Ried-
hoeve_ hebben mogen ondervinden."
„Mijnheer pastoor" mompelde de Ried-
boei' bijna, onh'ootrbaaï. „Mijnheer paMooir,
einde het mogelijk te maken, dat aan
Frankrijk van het eene milliard, door
Duitschland te storten, een belangrijk
deel wordt toegewezen.
2. Engeland wil aan Frankrijk een
volkomen prioriteit schenken inzake de
betalingen voor "het herstel.
8. Engeland wil ter dekking van de
Fransehe schuld aan Engeland de Duit-
feche panden aanvaarden, die reeds bij bet
aceoord van honden zijn opgegeven.
Deze publioatie van de „Chicago- Tri
bune" wordt door andere bladen tegen
gesproken, doch niet in beslisten vorm.
Integendeel, de „Éclair" zegt .-.0. in een
acot, dat het bericht van de „Tribune"
wel niet geheel' juist is, maar dat de be
sprekingen toch wel voorname'ijk over
deze drie kwesties zullen loopen.
(„Msbd.")
I'riand's vertrek naar Londen.
Briand zal, naar nu definitief schijnt
vastgesteld, den 19den December naar
Ionden vertrekken, schrijft de „Msbd."
De premier zal worden vergezeld door
Loueheur en financieele deskundigen. Het
i» echter waarschijnlijk, dat hij reeds den
2 te ten weer naar Parijs zal verugkeeren.
Vivia-ni heeft de toetreding' van Frank-,
rijk tot de viervoudige overeenkomst in
zake hot Pacific (Stille Zee) vraagstuk!
medegedeeld. Hij zal 14 December naar
Frankrijk terugkeeren.
Persstemmen over de vier
voudige overeenkomst.
De viervoudige Entente omtrent de
Stille Zee wo-rdt in geheel - Japan met
geestdrift beg-roet. De algemeene over,
tuiging is, dat de Entente de internatio
nale positie van Japan zal verhoogen
en het land in staat zal stellen zich'
vreedzaam ekonomisch te ontwikkelen.
De Britsehe Maandagochtendbladen too,
nen zioh verheugd over het viervoudig
verbond van Washington.
De Times zeg-t: Nimmer heeft een docu
ment aan de menschheid een grootero
belofte gegeven.
De Westminster Gazette zegt:_ Man is
uit- een nachtmerrie van misvattingen oot"-
waakt.
De Daily News zegt: Het kon niet
beter. Als Duitschland en Rusland in een
dergelijke overeenkomst opgenomen-wor-
denr- zal er weer hoop voor de beschaving-
zijn.
Het viervoudig .accoord.
De „Teinps" schrijft: „Het viervoudig
aeoord inzake den Stillen Oceaan heeft
een dubbele verdienste: Op de eerste plants
worden de oorlogswolken achter den bori-
2.001 teruggedreven en op d-e tweede plaats
verschaft het voordeelen aan de onder,
teekenende en niet-onderteek'enende mo
gendheden.
Want, behalve dat het met de vloot-
bepaling er toe bijdraagt om den oorlog- te
voorkomen, beveilig-t het de Latijnsch,
Amerikaansche republieken, welke aan
den Stillen Oceaan .gelegen zijn en het
prachtige koloniale rijk' van Nederland."
Briand zond- gelukwenschen aan Yiviani
»u Sarraut met het behaalde succes.
Japan en de vlontverhoïiding.
Instructies van Tokio betreffende de
voorgenomen vlootverhouding hebben de
Ja.pansche delegatie bereikt, -naar de aard.
dier instructies is nog niet bekend'.
Ef wordt echter op gewezen, dat er
nog verdere bijeenkomsten van de gedele^
geerden der drie mogendheden moeten
plaats hebben, alvorens de houding van
Japan kan worden bekend' gemaakt.
De vlootbegrtt'itvng1.
In zijn jaarlijksch overzicht geeft de
staatssecretaris van marine geen adviezeD
ge omdrijft." Wat ik gedaan h„-h
„Staat in Gods boek geschreven!" viel
de pastoor hem in de uede, „m als ik van
mijn dank spreek, dan kan er van vet'-
geld-ing door aardsch voordeel geen
spraak zijn."
Zoo sprekende waren zii kortbij de
ruïne gekomen, en de pastoor schlciem
de 011de muren met alle aandacht te be
schouwen. Die Riedboer volgde hem werk
tuigelijk op het donkere, door dichte
struiken en hoornen overschaduwde pad.
Eensklaps bleef -de pastoor sta-in en
keelde zicb tot zijn geleider.
„Riedboer," begon hij op welwillenden,
maar zteer ernstigen toon. „Hier.boven
hebben drie jonge harten vriendschap
gesloten. Sedert dien is hjeit undftrs
geworden. Daarover behoeven we, ech
ter niette spreken. Maar, Ried' --pr. wilt
gij dteien jongen harten den vrede, did
h,un ontnomen is, teruggeven, d'an z'al
God u den vrede teruggeven, die van de
Riedhoeve is ghwekten, en in uw eigen
borst, mijn vriend, zlal hiet woord van
den Zaligmaker weerklank vinden- „Mij-
nen vrede geef ik .ui. Ik geef »i niet.
zfooals de wereld geeft: uüv hart schrikka
niet en vreeze niet!"
Maar de Riedboer schrikte toch hevig,
toen de! pastoor een blad papier uit dien
wat betreft de strekte van de vloot. Waar-
scbijnlijk vindt zulks .zijn oorzaak in de
politiek der regeering, welkó reeds ;s be
lichaamd in de voorsteilen, welke aan het
ccngTes zijn voorgelegd en iie een totaal
aangeven van 431 millioen dollars tl. i.
264 millioen minder dan de oorspronke
lijke begrooting, welke was gebasseerd
op d| politiek van „tweede vloot."
D-e moord op den minister-pre
sident Hara.
Bijzonderheden over dezen moord meldt
de oorrespondent van' de „N. R. Ct."
uit Tokio d'atol 5 Nov. in dezer voege:
De avond van 4 November 1921 was
getuige van een gebeurtenis die een schok
hi.u-ht door heel het Japansche volk.
Minister Hara, de premier, zou dien
avond naar Kioto reizen, waar Z. E.
wilde spreken voor een massavergaderiu-g
van zijn partijgenjooten, de leden van
de Sci-joe-Kai. Daartoe begaf hij zich
des avonds te 'kwart ovef zeven naar
het Tokio-station, vergezeld van eenige
kabinetsleden en partijgenooten.
Op het oog'enblik1 dat de premie}- het
tournik'et zal ingaan' om het platform
te bestijgen snelt e^n- jongmensch, niet
onder dan aehttien jaajr op- hem toe,
■wringt zich tusschen den) premier en den
naast dezen staanden stationschef en
steekt minister Hara in de borst.
Het mes' had hethart doog-boortl en
de premier wa.s op slag dood'. Geen woord,
geen zucht, kwam meer ove,r zijn lip
pen. Het was het werk' van een-ige secon
den. Dóch in dit tijdsverloop, was eert
daad volbracht, die, het beste deel van
de Jap'ans'cKe natie in' diepen rouw ge
dompeld heeft.
Takasji Hara was' 65 jaar oud. Hij Wnsr
de z'-on van een: vazal van den vooi-ma-
ligen Daïmio van Namboe. In zijn jeugd
'genoot hij slechts weinig onderwijs en
in zijn jongelingsjaren kwam hij naa,r
Tokio om zijn fortuin te zoeken. Hij be-
gen zijn loopbaan: als- journalist, als re
porter aan het blad de „Hodsji", en verge
zelde in 1882 markies ïnoeje naar Korea
als dagbladcorrespondent. Niet lang daar
na trad hij in consulairen, later in diplo-
matieken dienst en werd de rechterhand
van Prins Ito, den vermaarden staatsman.
Eenige malen verwisselde hij den souvejr-
ncmentsdienist Voor de journalistiek', was
afwisselend dagbladredacteur en ambte
naar. Met zijn -kennis verbreidde zich
zijn invloed en- zijn macht. In 1900 was
hij de voornaamste steun van prins Do
het vormen van de sei-Yu-Kai die
thans de grootste politieke partij is in
Japan. Vervólgens werd hij meermalen
minister Van verkeer, van binnenlandsche
zaken en volgde in 1918 graaf Tcrautsji
op als premier-
Het lijdt g'een twijfel, ol ver buiten
•Japan, ja over de heele Wereld, zal hei
Imengaam gevoeld worden van hem, die
de laatste tien jaren de gfrootsle Japan-
nchc staatsman was. De buitenlandsch'e
gezanten te Tokio zijn eenstemmig' in hun
lof over diens karakter en bekwaamheid.
Na te hebben uitgeweid over de vrede
lievende bedoelingen- van Hara met be
trekking tot de ontwapeningsconferentie
van Washington, waaryan hij: zelf de af
gevaardigden aanwees, besluit 'de corres
pondent.
Wat nu den moordenaar betreft', deze
werd. aanstonds gegf-epen en aan een lang
durig- verboor onderworpen. De resulta
ten zijn nog niet bekend gemaal: 1doch
zooveel schijnt wel te zijn uitgelekt dat
het hier een ontoe,reken baren knaap be
treft, 'wien hef hoofd op hol was geslagen
door de levendig-e polemieken vook en
tegen het beleid van minister Hara in
den laatsten tijd. Ter illustratie moge nóg1
vermeld werden dat men tijdens lief ver
zak haalde «1 langzaam- in de hand van
den Ri-ei-lhoer legde. Dieize behoefde niet
te vragen. Een .stem in zijn hart zeidte
hem duidelijk, wat dat voor een papier
was. Eenigei vlekken op de plaatsen, wi-nai
het gevouwen was, en die ontstaan
I-noesten zijn, doondat het in aanraking
was gekomen met mos of vocht, toonden,
dat Id-e plaats, waar heit gelegen had, niet
volkomen tegen den invloed v.in het
wed-er was beschermd geweest. -
Sprakeloos staard-a de Riedboer op hiet
blad jn zijn handen; da-alrna begon hij te
wankelen, en zfek'er zou die' zware man op
den grond zijn neergestort, als- de milde
stem va.11 d-en pastoor hem niet tot het
bewustzijn had teruggeroepen.
„Riedboer!" riep de pastoor.- en bij'
dit woord keek' deze o-p en stueiek met de
hand over zijn oogem. Het was zoo snel
eu onverwacht over hem geko-mte-n. wat
hij in de laatste minuten had be'evfd'.
Nu liet hij zijn oogan als naar hulp
zoekend rondgaan en keet nu eens dien
pastoor, dan weer het. pa-pier of de «ud»
moren aan, tusschen welke zii stonden.
Alles l'eek Wel een droom.
Zacht vatte nu de pastoor de hand van
d-en Riedboer.
„God heeft het zoo- beschikt" zeidie
hij warm en keek den Riedboer in de
•hoor de moeder van den jongen hééft
moeten laten roepen. Het is wel tragisch!
dat het leven van een groot staatsman
op een dergelijke wijze moest worden afge
sneden door ren, verdwaasden jóngen
spoorwegarbeider. Voor zoover tot dus-
ver we-rd -gepubliceerd is er g-eeii sprako
van dat de ongelukkige handelde op insti
gatie van eens den- minister vijandige
politieke partij.
Bij het vierde eeuwfeest der
gejboorte van Paus- Six tos V.
De Romeinsehe „Msbd."-correspondent
meldt d.d. 8 December
13 December zal het 400 jaar geleden
zijn, dat te Gróttamaro- bij Mont-alto Fe
lice Peretti, de latere Paus Sixtus V.
werd -geboren.
Ter herdenking van het 14e eeuwfeest
van deze geboorte heeft zich onder voor
zit tersehap van den bisschop van Mon-
talfo een comité gevormd, dat een pro
gram van feestelijkheden heeft Ont
worpen.
Tot presidenten van het ecre-comité<
voor dit eeuwfeest zijn door Z H. den-
Paus de kardinalen Vice en Taooi be
noemd. Vice president is do -ehrijv-uj
van de geschiedenis der Pausen, freih.
vein Pastor, Oostenrjjksch gezant bij den
H. Stoel'.
Het 13 December 1922 verschijnende
10de deel van diens Pausen -geschiedenis
zal naar-het „Bolletino Ufficiale" van het
comité meldt, de feestelijkheden waardig
besluiten en door het groot aantal onge
drukte documentendat. het bevat, een
blijvend gedenkteeken vermen van den
grooten Paus, aan Wien Rome zijn modern
aanzien heeft te danken.
Om wraak te nemen, zijn te Berlijn
een ongeveer 300 jong-elui met Je roode
vlag voorop een uitdragerswinkel van
een vrouw binnen,gedrong-en, Waar zij ver
woestingen aanrichtten ën plunderden.
Gê-durende de laatste weken open
baart zich in Londen een nieuwe epide
mie van influenza. Het getal Ier geval
len met doodelijken afloop bedraagt on
geveer het dubbele van dat tijdens de epi
demie van het vorige jaar. Men vreest)
■-lat liet vele reizen in de aanstaande
Kerstdagen een verspreiding ,ler besmet:
tin g in de hand- zal werken.
De internationale conventie, waarbij
do verecniging van Bessarabië met Roe
menië wordt erkend', is aan het Roemeen-
sche parlement ter ratificatie voorgelegd.
Nadat de financieele en economische
kwesties hij Briand's bezoek te Londen in
pen onderhoud onder vier --ogen zullen
zijn behandeld-, zullen de kwesties van het
Oosten in een nieuwe bijeenkomst bespro
ken worden, waaraan ook' Italië zul (''.el-
nemen.
Volgens berichten van Creta' hebben
de opstandelingen 120 gevangenen be
vrijd uit de groote gevangenis van Ttsedin.
De regeering heeft nieuwe militaire ver
sterkingen afgezonden.
Rede van Minister Van Karnebeck cp
(le ontwapeningsconferentie-
In zijn Zaterdagmorgen naar aanleiding
van bet vier-mogendheden-ver-drag gehou
den rede, zeide jhha Van Kaï-neb'cek o-a.
dat Nederland het ve'rdrag met groote
voldoening begroet omdat dit' ve'rdrag de
bevordering belichaamt van vj>ede en' rust'
in dat- afgelegen deel d©r Zuidzee grenzónde
aan Nederlands bezittingen. Hij wensebte
Hughes' hiermede geluk'.
Aan het „Hbld." mel'dt men nio-g- uit
Washington
Het feit dat' Nederland niet is opge-
grijze o-ogen, die angist en ontsteltenis!
verrieden. „Ge weet wel. wal gö nu- te
doen hebt. Ik ben overtuigd, dat de
eerlijke naam van den RRielbofei: voor
de- hoeve bewaard blijft 1"
De Riedboer schudde het hoofd. Na een
poos begon hij l: „Neem het pa,pi»r terug
L-evvir mij over aan het .-enc-crd 1 Ont
masker den bedrieger I"
„God heeft het anders bescb'ktl' ant
woordde d-ei pastoor zacht. -„Hij heeft niet
gewild, dat iemand -getuige zóu zijn van
de verzoeking, waarin gij zijt bezvvekfen.
Vraag m» niet, hoe dat pa-piel- in mijn
handen is gekomen! Vraag ook' niet,
waa-rom ik het a.xn u teruggeef! Ik ?e;-
de hef u echter reeds, omdat ik overtuigd
wil blijven, dat de Riedboer een eerlijk
man is. De strijd tegen zir- h zeiven
is de- zwaarste strijd, de overwinning op
zich zeiven behaald de schoonste over
winning^ God de Heer weel, hoe dik
wijls wij misdoen, maar ook l. verbor
gen fouten vergeeft Hij. Maar genoeg nu,
Riedboer, veigeet nooit dei genade, die
G.o;d u' op dezólfde plaats, waar gij tegen
«ijne liefde zondjgdet, heelt be-toond1."-
(Wordt vervolgd.)
