DAGBLAD VOOR ZEELAND
Eerste Ned. Biljartfabriek
een anderen vinger
Dringend verzoek.
„En leid ons niet in bekoring"
F*. J. ELSENBURG
Woensdag 7 December 1921
Zeventiende Jaargang
t cnn bli'leveiislaiitB 10R(1 I IKfl bij rerlfes van f 7K SjmSssm f en Wj writes ran f OK bij verlies van f IK bij verlies van
f 500 mSSm I ZOU overlijden 1 lOU een hand efreel I f U een oog; I OU een duim I een wiistleter I IS
Paus ert Koning.
FEUILLETON
BUITENLAND,
DUITSCHLAND
BELGIE
ZWITSERLAND
SPANJE
nieuwe zeeuwsche courant
K m dik m y— e nt. Directeur» J09. /AN DE GRIENDT. Telefoon 207
hoofdredacteurJ. W. VI E N I N G S. Telefoon 97
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOE3
Telegram-Adres: Nizeco.
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon 474
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
voor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Advertentiën van 1 tot 6 regel»
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
Al on-e Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en-wel voor de hieronder vermelde bedragen i
Met het oog op de extra-verspreiding
van ons Dagblad des Zaterdags, ver
zoeken wij heeren Adverteerders hunne
advertentiën voor de Zaterdagnummers
steeds zoo vroeg mogelijk in te zenden.
Van advertentiën, die later dan
Vrijdagavond binnenkomen, kan de
plaatsing niet worden gegarandeerd.
DE ADMINISTRATIE.
IV.
Al wat wij tot dusverre uit Mr. Diele-
maa's rede, den 8en November j.!. gehwi-
den voor de Antirevolutionaire #Kiesver-
eeoiging te Middelburg, ter kritische be-
lichting uitnamen, raakte het punt in
kwestie zelfeen gezantschap bij <len
Paus is onnoodig en ongeweuscht, nog
siiet.
Laat ons nu eens aan de hand' van het
verslag van „De Zeeuw" gaan zien, hoo
Mr. Dieleman de eigenlijke kwestie in
het hart vat.
„De Paus is geen wereldlijk suuve-
rein meer, zelfs niet al is hij exterrito
riaal verklaard, sedert de Kerkelijke
Staat ophield te bestaan. I'c acht het
een gevaar, Pome -hier in 't ge.vlei te
komen, omdat het streeft naai' herstel
van den Kerkdijken Stdat, hetgeen
ongeweuscht is.» Bovendien is het een
onrecht tegenover andere kei-ken. Ook
de Geref. Kerk is 'katholiek en univer
seel. .Waarom dan geen Gezantschap
bïj de -Synode Ook Groen 'heeft zich
steeds krachtig* en principieel verzet-
tegen een Gezantschap hij den Paus
Een geestelijk opperhoofd moet geen
-wereldlijke macht hebben. In de Schrift
is deze dan ook niet ingesteld.
Geen Gezantschap hij den aPaus:
a. Omdat deze geen Wereldlijk sou-
verein gezag heeft.
L. Ömclat het de positie van Rome-
versterkt en in het Roomsehe Staats
recht een groot gevaar voor de vrij
heid ligt.
e. Omdat het geheel in strijd- is met
het Chr. Prot. karakter onzer natie.
d. En de beginselen zij het ook
.afgeleide der a.-r. partij er zich
tegen verzetten.
e. Een samengaan met Rome op
zeker gebied geen verflauwing tier gren
zen mag geven".
En de stelling met haar motieven èn
de redeneering waarop de stelling rust,
zijn logisch zwak en juridisch onhoud
baar, terwijl zij in het kleineeren van den
Paus en de beteekenis zijner macht op
bedenkelijke wijze gevoelens ctaleeiM!:,
Waarboven een man van Mr. Dieleman's
janiverseele ontwikkeling moest verheven
zijn. Hij zou moeten weten, dat er hij de
kwestie van 's Pausen wereldlijke sou-
vereiniteit eigenlijk van een juridische be-
oordeeling- geen sprake kan zijn, wijl het
hier niet zoozeer g'aat over een recht als
Wel O-ver een beginsel.
Dat Mr. Dieleman nog eens zijn ooren te
luisteren legge Dij zijn lievelingsauteur,
Dr. Schaepman, die het beginsel, waarop
'b Pausen wereldlijke souVereiniteit be
rust, aldus ontwikkelt:
„Wat is de Paus De Paus is de op
volger van Petrus, de Stedehouder van
Christus op aarde, de herder der vol
keren, de leeraar, die met souvereine
macht de hoogste beginselen van geloof
en zeden uitspreekt en verkondigt.
Door dit souvereine leeraarsambt
34)
Terwijl dei bode met den knel fruitend
«n zingend, al naar het in hem opkwam,
ÏUoht gaf aan zijne vifeiug.ie in de 'heerlijike
lentelucht, tusschen de bloeiende
yan den Riedboer voortspoedde, volgde»
in tegengestelde lichting twee wandelaars
het smalle1 pad, dat zich dooi' de weiden
slingerde: zij kwamen echter piet uit het
jhwp, anders hadden ze den bode van de
RRïdhoeve moeten ontmoeten. OCik was
Run dool niet-do Rjedhoeve, daar last pad
door ld weide daar niet heen leiddm De
bode lette dan ook niet larger op lien dan
lui *ag; daarna stapte, bij Sneiie, voort
naai- het dorp.
Een der twee wandelaars was niemand
landers dan de blinde Reinoud.
1 Tw^e jaren liad hij reeds doorgebracht
in het blindeninstituut. Veel kennis en
•v*1" kundigheden had hj zjch verworven,
«onder dat daarom echter de vorming
van zijn geest en hart was verwaarloost
geworden. Als een der braafste teerlingen
en voorzien van de beste getujgscniriften
verliet hij het instituut, om in eene groote
tneuibelzaak .als vlechter b/ dienst t© ko
nten. Hij had gjoede aanbevelingen bij zich
en mocht op eene liefderijke opname in
slaat deze leeraar noodzakelijk In be-
drgt is niet alleen regel yan geloof en
leven voor bet eenvoudigste, klopjen of
den armsteu daglconer, maar uok regel
voor de gezaghebbers ten overstaan der
onderhoorigen, ook regel voor :1e volke
ren naast en tegenover elkaar. De be
ginselen die het geheele groote men-
schelijke leven behe-erschen; bewaart en
verklaart hij, en, zonder de vrijheid der
eigenaardige en zelfstandige levens
orden te schenden, is hij in de hoogste
levensorde de hoogste Leeraar en M et
gever in naam van God.
trekking' tot iederen menscli en tot de
gelieele maatschappij. Wat hij verkon-
Dit hoogste leeraarsambt is onbestaan
baar, tenzij het aan twee onmisbare
voorwaarden voldoet. Het behoort on
feilbaar te zijn; de onfeilbaarheid is
een eigenschap met welke dit ambt
staat of valt. Zij behoort tot het inner
lijke wezen der instelling' en is mei
de instelling zelve gegeven.
Maar een tweede vereischte is de
vrijheid. Niet de zedelijke of de geeste
lijke vrijheid, die met de onfeilbaar
heid zelve te zamen hangt. Maar de
uiterlijke, do zichtbare, de tastbar.?
vrijheid. Een vrijheid, die voor ons,
wezens van den jijd, schepselen van
den dag, in den tijd en op den dog zicht
baar is. Een vrijheid, die voor ons be
staat, die wij niet op gelooE beproeven
aan te nemen, maar die het geloof ia
Tiet bovennatuurlijke mogelijk maakt
Nu behoort de. vrijheid, dié een voor)
waarde is voor de een of andere be
diening, aan dat ambt evenredig te
zijn. Het hoogste leeraars imbt vordert
de hoogste vrijheid-. De hoogste vrijlu-id
echter is de vrijheid der s-uvereini-
teit". I)
Wat men ook van dit citaat mag zeg
gen, zeker niet,,dlat de daarin vervatte
redeneering niet streng logisch js opge
bouwd. Integendeel! Met een kort maar
magistraal betoog dwingt Schaepman als
bet ware de conclusie te aanvairdf-Ti,
waartoe zijn redeneering leidt: vóór dsD
Paus is de wereldlijke souvnreinitait
noodzakelijk.
Dan bespreekt de doctor een. veel ge-
hoorde tegenwerping
-Men pleegt echter ook tegen de
souvereiuiteit Res Pausen een wapen
«a.n de geschiedenis te ontleenen„de
vrijheid van den Paus blonk noc.it
schitterender uit dan wanneer hij van
alles is beroofd".
Niemand ontkent het. Wat meer is,
de Paus zou de Paus niet zijn, indien
het anders ware. Eene zaak echter be
hoort men niet te vergetende be
roofde Paus is tegelijkertijd de ver
volgde Paus. Wil men dan het I eginsel
huldigen, dat vervolging van den Paus
de staande plicht van den Staat igf
Dan kan de Paus rekenen op Jeu God.
die wonderen wrocht.
Maar tot heden heette het, .lat uien
streefde naar een eerlijken vrede tus-
schen den 'Paus en Staat. Even -onont
beerlijk als die vrede mag' heeten', even
onmogelijk is hij zonder de wereldlijke
soevereiniteit van den H. Stoel." 2)
Bij elk fatsoenlijk geding staat het den
beschuldigde vrij, zich te verantwoorden
Welnu, laten wij thans den Paus zeiven
aan het woord, die door Mr. Dieleman
Wordt beschuldigd, met zijn wereldlijke
souvereinitcit een gevaar op te léveren
voor „les issus de Calvin".'
In een brief aan Zijn Staatssecretaris,
kardinaal S.ampolla, gedateerd van hét
Vatikaan, 8 October- 1895, zegt Paus
Leo XIII o.- a. hot volgende
„Welke de waarachtige w« rbjrg
voor de onafhankelijkheid des Pausen
is en zijn moest, heeft men kunnen lee-
het gezin van Jea eigenaar der zaak m de
stad rekenen.
Nu was hij qp weg daarheen.
Zijne voorstellingen van het iorpje,
waarin hij: - Toager luid gewoond en dat hii
onder zoo treurige omstandigheden had
moeten verlaten, de beschrijvingen, uit
hij gaf, van den Ricdstein, waar hij met
zijné makkers zioo menig gjelirkkig uur
had doorgebracht, hadden zijn geleider,
die han van liet gfesticht na:ar de stad zou
brengen, doen hesluiten, den kleinen om
weg naai' het dorp, vooral echter rihar
den Riedstein te maken. Van dezen uit
wildé Reinoiud naai- het dorp wandelen,
daar den goeden h'eer Pastoor bezoeken
en eindelijk op ie Riedhoeve zijne vrien
den Gerant en Robert begroeten. Hij was
zoo vervuld van al deze blijde voor
uitzichten, dat hij, zijn geleider op 'de
vragen, waardoor -deizie den tjjd trachtte
te verkorten ter nauwer®ood ert dok dan
neg maar half antwoordde.
Rednoml herkende het pad dat naar de
byek leidde. Vlug lies hii over de steenen,
uie m het strata pja lagen, en daarna
ging het zonder tastten naar boven den
Kaedsfeeiii >o<p.
j-ï®!^ maSF, verzocht hij zijn gelei
der, toen. zij- bij den voel van den heuvel
f komen. „Ik' weet hier bovenwM
alten den weg. Laat u den tijd niet 1-me
vallen! Straks' vertel ik u veel, zeer vjj
rem uit het verleden, van het ooganblik
ai, waarop de eerste Christen Gesar be
sloot den zetel vaji het keizerrijk ever
te brengen naar Byzantium. Van die
dagen af tot op de jongste tijden heeft
niemand van hen, die in Italië over
den gang der zaken te beslissen had
den, zijn zetel kneer te Rome gevestigd.
Zoo ontstond en groeide de Kerkelijke
Staat niet ais een voortbrengsel van
fanatisme, maar door de beschikking
der Voorzienigheid, in zieh de besta
titels vereenigend, die het bezit ecner
soevereiniteit wettigen
Wij w-enschten, dat deze waarheden
door het.gezond verstand der Italianen 3)
beter werden begrepen (en door allen
zoo zouden wii er willen bijvoegen,
die „sine ira et studio", „zonder harts
tocht -en vooringenomenheid" een kwes
tie kunnen en willen beoordeelen.
Red. N. Z. Ort.). Mochten zij inzien,
hoe dwaas en gevaarlijk het is, de on
miskenbare bedoelingen der Voorzienig
heid tegen te werken en halsstarrig to
blijven iu een verkeerde gezindh tid, die
slechts ten goede komt aan de pogingen
der meest vermetele partijen en nog
Meer aan "de vijanden van het Christen
dom! Voor ons schiereiland was 'het
een zeer bijzonder voorrecht en «cd
groot geluk, onder duizenden te zijn
uitverkoren, om den Apostoiischen
Stoel te bewakeniedere bladzijde zijner
geschiedenis spreekt van den overvloed
van weldaden en de vermeerdering van
zijn roem, waarvan de zorg der Room
sehe Pausen steeds de onmiddellijke
oorzaak was. Zou liet karakter van
het Pausschap zijn veranderd of de
kracht van zijn optreden verzwakt.?,
De dingen dezer aarde veranderen, maar
de weldadige kracht van het hoogste
leeraarschap iu de Kerk komt van bo
ven en blijft altijd dezelfde en be
stemd om door alle eeuwen te bestaan;
volgt het toch met ijver en genegen
heid den gang der menschheid en wei-
gort niet zooals zijn lasteraars be
weren zich binnen de grenzen van
het mogelijke te regelen naar de reie-
lijke behoeften destijds". k)
Aldus Paus Leo's betoog. Wie, dia
daaraan den kalmen, vasten, majest.ueuz-n
gedaehtengang kan ontzeggen van iemand
die. zeker is van zijn zaak?. Vooral de
zinsnede: „iedere bladzijde zijner (d. i.
van Italië's) g-eschiedenis spreekt van den
overvloed van weldaden en de vermeer
dering van zijn roem, waarvan de zorg
der Roomsehe Pausen steeds de onmid
dellijke oorzaak was", frappeert. Waar
om Omdat zij zoo waar is, zoo geheel
conform aan wat de Historie ons daar
omtrent leert. Het frappeerde ook Busken
Huet, een onzer heste litteraire .critici en
schrijvers, overigens allerminst een „cle-
ricaal". Zijn indrukken van een bezoek
aan Rome, hoofdstad van „bet ééne Italië",
geeft hij a^dus weer, daarbij Leo's ver
klaring, in boven aangehaalde zinsnede
vervat, schitterend stavend
„Het Rome van thans is een
Rome zonder den Paus
Ziedaar, een indruk, die het den
hedendaagscheu edeldenkenden bezoeker
niet mogelijk is van zich af te zetten.
„Wcrwaarts", vervolgt Busken Huet,
„gij in Rome uw schreden keert, overal
en in ieder oogenblik ontmoet gij de
bewijzen, dat liet Pauselijk Bestuur haar
in vroeger tijd ten.zegen is geweest, en
zij aan dat Bestuur haar tegenwoordig
aanzijn en aanzien dankt. De liooge
Italiaansche geslachten, waaruit in .de
laatste 300 jaren de Pausen zün voort
gekomen, hebben niet alleen villa's en
paleizen gebouwd voor-zich zelve, maar
ook waterleidingen voor het volk.
Aan de Pausen komt de eer toe. ter-
van onze spelen op den Riedstem."
Met deze woorden gmg hij het md op,
langhaam, nadejikc-ni. Elke stap' tóch, die
höffl nader tot de ruine biacnt, wekte m
hem zoete, aangename herinneringen op.
Als ©en schuchtere kieino jongen haa hij
deze plek viooi' den eersten kgar betreden,'.
Hij herinu'elfde zicïy aog', hoe hij destijds
den zoon van dm Riedboier de hand
reikte. Sinds waren jaren voorbijgegaan.
Hij zelfs was giaotar en sterker gewor Jen,
ook verstandiger. Of Gerard en Robert
zich zouden verheugen, als hij zooonver
wacht voor hen verscheen? Of zij mis
sohion zelfs naar den Riedstein zouden
pektflBw.. ijjs. ai» k geweten naaden, dit
hij, Roinouil, hier was?"
De blinde bleef staan en luisterde. Het
was zoo stil en eenzaam hier bovea.
slechts weinige insecten snorden ot gons
den langs hem heen., en in do mager©
halmen lusschen de steenen aan zijn voe
ten sjirpten de krekels. Zachtjes gleed
de hand van den blinde over de takken
van. 1b et alles bedekkende kreupelhout. Dit
was dichter en hooger geworden. Gceae
ordelievende hand bekomfnerde er zich
over, 'eii Gerard was, siedert nij de ccHool
was ontgroeid, zeiden en later waarschijn
lijk nooit meer hier geweest.
Voorzichtig tastte Reinoud naar don
ouden muur en beklom de weinige treden,
die daarin nam; boven leidden. Eene koelé,
wijl zij met de eene hand .museums
stichtten en de kunst aanmoedigden',
met de andere hand de stad vezoud
gemaakt en het leven barer bewoners
tegen dé pest der moeraskoortsen be
schermd te hebben. Is het dan wonder
dat Pius IX, die in alle voorname op
zichten de voetstappen van de waar
digste zijner voorgangers heeft gedrukt,
zich vertreden, beroofd' gevoelt.?. Ver
haast het u, dat Rome zonder den Paus
verweesd en verlaten schijnt..?, Acht gii
het onverklaarbaar, dat bij het door
kruisen van dat Nineveh der Roomsehe
Christenheid, het gevoel zich van u
meester maakter is een leegte ia deze
stad; er is een veer gesprongen, dio
vroeger het raderwerk in beweging
bracht; er is een g-eheimziunige sluier
verscheurd, wiens plooien voorheen
aan dat heiligdom een geheel eenige
wijding verleenden'?,"
Dergelijke uitingen mogen Mr Diele
man tot nadenken stemmen. Ilij die niet
alleen jurist is, maar ook staatsman heeft
willen zijn, moest weten, dat reeds in
1860 De la Guéronnière schreef: „d'e
Katholieke leer en de Staatswetenschap
bevestigen eenstemmig- de noodzakelijk
heid van het tijdelijk gebied des Pausen'".'
„Uil een staatkundig oogpunt is het dan
bok gebiedend' noodzakelijk", zoo schreef
„Dr Tijd" in een hoofdartikel over de
Romeinsche kwestie (8 September j.I.),
,.dat het hoofd van 200 mtlliaen Katho
lieken niemands onderdaan zij. Indien do
Paus geen onafhankelijk gebieder w&rei,
zou hij Fransch, Oostenrijkseh, Spaansch
of Italiaansch burger zijn, en die natio
nale titel' zou in hem het karakter van
Opperpriester verduisteren. De II Stoel
zou niets meer zijn dan een contrefort'
van een troon te Parijs, Weeuon, Madrid.
Rusland, Engeland en Pruisen hebben er,
gelijk Frankrijk, belang bij', dat 4e ver
heven vertegenwoordiger der Katholieke
eenheid .g-een onderdaan zij van eeu dier
rijken".
0 (Wordt vervolgd.-!
3) „Mensehen en Boeken", .rc-eks,
blz .160 en 161.
2) t. a. piblz. 63.
3) De Paus richt zich tot de Italianen,
die iu ,1895, onder voorgaan van h"! ma
Qcxmieke Italië, luidruchtig het 25e her
denkingsfeest vierden van de inname van
Rome in 1.870.
4) t. a. p., blz. 186 en 187.
Nieuw© onlusten.
Maandagmiddag' hébben in Neukölln en
in de omgeving van de Breslauo;r Allee
opnieuw plunderingen; plaats gehad.
Groote troepen werkloozen en dakloo-
zen trókken doof de straten om te de-
monstreeaen.
.Nadat een deputatie do.or den opper
burgemeester- van Eerlijn ontvangen was,
die verklaalrd had, niet in staat te zijn,
onmiddellijk aan hun eisehen te voldoen,
werden d e betoogefs, daar zij wanordelijk
marcheerden en zich aan ge'welddaldeni
schuldig maakten, uiteengedreven.
Er werden hierop kleinere troepen van
versrfieidénen hondenden, personen ge
vormd, die nnaair bovengenoemde straten
trekken en daajr een aantal klcedingina-
gazijnen en leven'smiddelenzalf'en plun
deren.
Tenslotte koudon 110 plunderaars gear
resteerd Worden en naar het hoofdbureau
vau politie worden overgebracht. Mein
vreest dat zieh heden en de volgende
daken de plunderingen' zullen herhalen.
De politie in de bedreigde Wijken is aan-
vochtige lucht waaide hem tegen, maar Dij
ging voort, steeds verder de ruïne in. Im
mers, elke steen, dien hij bij het taster
met dte hand aanraakte, was hie'm een
goede kennis, van wieii hjj misschien
voior immer afscheid nam. Doch plot
seling hield zijne haul stil bij oene plaats
in den muur. Da blinde had een voorwerp
gegrepen, dat rl'aar blijkbaar niet thuis
hoorde. Hot scheen een blad papier te
zijn. Voorzichtig took Reinoud het er uit
en betastte het. Daarna glimlachte hij.
Zeker was hei een briefje van Gerard of
Robert, dat men hier bov.en geschreven
en later door het spel vergeten had mes
te nemen. Nu, daa kon hij een zijner
vrienden toch iets meebrengen, al bezat
het ivoor defzen thans geen waard©
meer. Het was toch altijd „en aardige
grap. Zoo dintóad stak Reinond het pa
pier in ten zak vam zijn jas en zocht den
uitgang der ruïne.
Zijn geleider lag in de schaduw der sor-
beboomen in het matscne gras en speeldo
met de paarse kelken der bloemen, dio
naast hem stonde®. Toen hij Reiucud
gewaar werd, srond hij op, waarna pelden
de richting insloegen naar liet dorp.
Reinoiud vertelde zijin geleider, volgens
zijne belofte, van de spelen, die uij mot
zijne vririnien op den Rjedsteia rad ge
speeld,' en, begon zlLs een lied te zingen,
dat hij in dio dagen van Robert op den
BILJART MO'NARCH
AMSTERDAM RZ. V00RBURGWM1U
TELEPHOON 2699
OPGERIC
1844.
Steeds in voorraad
fijne Belpicehe Biljartlakens, prima
ivooren Ballen, Tafel-Biljarts, Tafel-
fcegclspelen, Dam-, Schaak-, Tric-Trae-
spelsn, enz. 5009-29
"zienlijk versterkt en patrouilles doo-rkruL
sen onophoudelijk' de straten. „Mslkl.»
Mgr. K«ujd. f
Naar de „K. V." meldt is mgtr. Korum
bis-,chop van Trien- Zaterdag omstreeks
den middag overleden.
D'e dood van den bisschop wlas het ge-:
volg van een hartverlamming.
Vrijdag moest mg'r. Korum nog- tot in'
den avond in den 'dom' biecht gehoord
Hébben
De bijzetting- zal Vrijdag 9 December
des voormiddags' 9 nuk in den dom plaats
hebben.
B« kahhietekwesti®.
De kening' heeft Maangdag' opi de vor
ming Van het nieuwe kabinet den minis
ter van financiën Theunis, in audiëntie
ontvangen. Volgens de ,,Vingtième.Siècte'-'
vermoedt men in politieke kring-en, dat de
koning- de samenstelling van een zakenka
binet op het oog had, toen hij Theunis hij
zich ontbood, die eventueel' aan het hoofd-
van dit kabinet aal optreden.
FRANKRIJK
Cïenieiiceau Seuator'?
Olenlenceau wordt als c&nadidaat ge
noemd voor den dexjir het overlijden vau'
kanunnik Collin opengekomen senaatszetel
voor hei Moezeldepartement. Een vraag-.
toeken achter dit "bericht, schijnt ons nieÖ
misplaats schrijft de „Mshd."
Het seminarie St. Sulp'rc-
'Er is sptraké van, dat het seminariege
bouw van St. Sulpioe wederom' aan zijn.
bestemming zal' worden teruggegeven
söhrijft de „Msbd."
Mgr. Oeri-etti zou namens de "Ameri-i
kaansche studenten zulks gevraagd heh.-.
ben. Aan de nuntiatuur wil men zieh ech
ter ovejr dit bericht niet uitlaten, terwijl'
in Katholieke Pransehe kringen' die op
dc hoogte zouden kunnen zijn, men er
niets van Weet.
Het gevolg van ex-keizer Karei.
Uit Genève Wordt gemeld, dat' alle
personen uit de omgeving van ex-keizejr
Kar.l Zwitserland thans verlaten heb
ben, met uitzondering- van' de moede(r
van den keizer, ^aartshertogin Marie Jo-
sep'ha, die vergunning' heeft gekregen!,
om iu het land verblijf to houden.
Ong(elulc..
In het Retiropagk is van het zomer-
theater een ijzejren scherm1 van het taoneei'
ingestorthet kwam terecht' op een groep
kinderen. Een meisje was op slag dóód,
twee andere kindejren zijn doodelijk ge-
Wond. Er zijn verder nog 3 ernptig en tal
rijke licht gekwetsten.
Riedstein liajd geleerd.
Op de plaats achter de woning va® den
burgemeester blafte de kettingiiOind, toe®
Reinoud mot zijn geleider in de schaduw
van den muur langs da hoeve gingen.
„Nu moeten we hij de doxpsboc-k kamen
©n bij dq s leen en bruig, die daarover naar
den tuin van de pastorie leidt!" riep Reai-
noud iu blijde o®toering. Zijn geteidier
behoefde dit vermoeden niet te bevestigerf
Le koalneid van hjet water en lispelen van
den wind in' de struiken langs den oever
had Reinoiud reeds lang bespeurd Stree-
tend gteed hij; mtet de hand door de over
hangende takken, terwijl zij" de dorpsbeek
«vergingen. En nu bevonden zij zich owder
de linde®, die de pastorie omgaven Da
blinde Herkende het k®arsen der ijzeren
poort, en kort daarolp hoorde men de
welluidende slem1 van de® pastoor, die
de komenden verbaasd; doch harteiijk bo-
groiertte.
De zuster van den pastoor kwam'
nieuwsgierig uit het prieel, oim te zie®,
wfie de zoo welkome bezoekers ware®.
fcrilti!" ri«p za, Reinoud oniiuddiel-
lijk herke®Qe®dl „Wien zendt de goede»
Gorl ons daar zoo o®verwacht in huis?
Wat zijt ge groot geworden, Reinout!"
t iff,
fSRordt vervolzd.)
