OEN
k
Pijp"
lurant.
DAGBLAD VOOR ZEELAND
1500
N.
:cr)t
merh;
IVERBLAD
ARLEM-
bij levenslange oen bij icn bij verlies tan I 7K bij verlies van f r»n bij verlies van f OK bij verlies van f IC bij verlies van
1 -• f £30 overlijden li OU een band of veel 1 lü een oog "U «en riuim I OU een wnsvinier lid
JÊ8
p. half Pond
ct. per ons
ct, pet ons
E COURANT
50NEEL
Nummer 247
Donderdag 27 October 1921
Zeventiende Jaargang
itsluitend
Beste.
IUWEPIIP"
LKHEI5JE"
it Blad
ongeschiktheid
overlijden
een wijsvinger
een anderen vinger
De Roode Schooi in de praktijk.
„En leid ons niet in bekoring"
Buiteniandsch Overzicht
BUITENLAND.
DUITSCHLAND
BELG.IE
FRANKRIJK
ENGELAND
fflorflt vervolgd.] J
30 cents contant
M. GOULMY
erkiezingsstrijd.
(Ier De 2e
rtijwezen
partementen
4677-60
adz. 8° Post
I of per post-
jing - Utrecht
U van de
Iteit.
3486-108
il bij het koopen onzer
n een Bloemenplaatje
laatjes, getiteld: „De
ikelierv. Klaverblad's
baar a 60 ets. per stuk
lening
zaak
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
A M M B as Direct.uri JOS. /AN DE GRIENDT. Telefoon 207
Hoofdredacteur: J. W. VI E N I N GS. Telefoon 97
Bureaux van Redactie en Administratie; Westsingel, GOES
Telegram-Adres: Nizeco.
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2.
Telefoon 474
Directeur! JC -
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
voor Post-abonnés f2.90 per 3 m. Advertentiön van 1 tot 6 regel#
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
Al «B. Abonnés „n „.tl, «nrt.nl teg» »S...«» knel— om.t m„ „The Oc.» «»d Ge,rente. Cerpere.lo» Ltd.- te Amrtrtw. Roem 161, en «el veer de hinder ..nee d, bedrag.
.Wanneer .socialisten, communisten,
Bolsjefviki ,,e tutti quaati" der Roode
familie 'het hebben over volksonderwijs
[volksontwikkeling, praten zij alsof zij
ook aangaande deze kwestie de wijsheid 111
pacht hebben en het.eerst dan goed wordt,
Wanneer men hen laat begaan. Wat
andere volksgroepen doen voor school-
onderricht is lapwerk .en het onderwijs der.,
^elericalen" deugt natuurlijk heelema-it
niet, ofschoon de Historie getuigt, dat
[Europa zijn huidige kennis en weten,-
fechap te danken heeft aan de scholen'
die het christendom1, met name de R.-R.
Kerk, van den beginne af in| de la.denn
van ons werelddeel stichtte'. Zelfs' de
leuze, zoo vaak door de Rooden aange
heven „kosteloos onderwijs voor teb
volkskind" is niets nieuws en werd al
aangeheven door de Pausen on dc con
ciliën der Middeleeuwen.
Hu mogen wij on. in zekeren zin ge
lukkig rekenen, dat het Bolsjewistische
Rusland, het „enfant terrible" der Roode
[Familie, de roode school theoriëen he eft
in praktijk gebracht. Dan kan men zien,
waartoe men komt. Hetgeen zal blijken
luit het volgende.
Het Moskousche blad „Iswestia" be
vatte in zijn nummer van 25 September
dezes jaars een bericht vau den rooden
Volkscommissaris Loenatsjarski, aldus lui
idende
„Het commissariaat van onderwijs zoekt
naar een uitweg uit den ontstaken tra-
gischen toestand. Twee groote gevaren
dreigen den geheelen arheid voor het
[volte, .uderwijs te niet te doen. Het eer-
tets gevaar is het verval van de school',
Rat zoover al is gekomen, dat men van,
een catastrophe kan spreken. Het twee-
kte is de natuurlijke zelfgenezing, waar
naar in dorp en stad wordt .gestreefd,
doordat burgers en kooplieden door ma-
jteriëel'en .-.leun de school in hun hand
krijgen, waarbij het onderwijzend perso
neel hun meest van harte tegemoet
kmot".
Hieruit blijkt., zegt „Het Algernon
Jlandolshlad",' dat op Loenatsjarlri's uitin
gen de aandacht vestigde, dat van het
communistische onderwijsp.rogram, waar
van bij het begin der Sovjetrepubliek zoo
jhooc werd opgeheven, niets ie terecht
jgekomen. De mishandelde burgerlijke ele
menten blijken dus op dit cultureel ge
il ie (1 sterker dan de machtige commu
nisten. Dat is te begrijpen, als men uit
Loenatsjarki's schrijden verneemt, hoe
[weinig in waarheid door de Sovjetregee-
xing voor het schoolonderwijs is gedaan.
Hij noemt het een schandaal, dat van
het geheel der uitgaven slechts 3 pO't'.
komen voer rekening van het commis
sariaat van onderwijs. Tengevolge daar
van was men den onderwijzers „dozijnen
bnilliarden schuldig gebleven". Er zijn
gouvernementen, waar de onderwijzers in
'den loop van het jaar absoluut geen sala
ris Hebben bekomen.
De groote Raad van Volkscommiss|a-
xissen heeft op 20 Sept. beslo.ten, het
percentage der dagelijksche uitgaVen
Voor volksondeftvijs tot- 8 pCt. te vterhoo-
jgen. Maar zelfs daardoor werd de vraag
[van de voeding der onderwijzers, de
vernieuwing van vervallen scholen en d©
Verwarming van deze. niet opgelost.
Daarom is door den Raad van Volkscom-
taifsarissen een wiet. uitgevaardigd,"waar
[bij ten behoeve van de scholen een plaat-1
gelijke „materiaal-belasting" wogdt inge
voerd, een gedwongen levering dus' van
Voor de school benoodigde materialen.
Aan de kosteloosheid van de school,
zen verklaart Loenatsjarski, moet men
onvoorwaardelijk Vasthouden. Wie-ech-
FEUILLETOK
i 9) o-
„Tijd?" vraagde Wagnw verwonderd,.
„Een tweia urten voor u?" Wat wilt
ge. dan, dat ik in dien korten tiid zal
taaken?"
Maar de Riedboer maakte ©ene afwe
kende beweging met de band: „Niets:
iztedde hij; kuchte en keek van uit het prieel
Uaar de werkplaats, telrwijl Wagnfir onr.us-
tig en in. spanning op 'zijne plaats heen en
we©r schoof. „Kunt ga een uurtje weg?"
vraagde d© Riadboar eindelijk. „Ik wilde
verzoeken mij naar het naaste dorp' te
VeTge:Ztell«n. Ik laat .ui met het riituig thuis
brengen."
Wagner Matte ieien verwonderd gezicht
ter antwoordde niet onmiddellijk. „Ver
gezellen naaste dorp thuis bren-
klonk hieit nog in zijne ooiten. Hij
kon maar niet radian, wat da Rield'boer
rtan plan was.
„Ik zal ii' pndeirwteg allte vertellen;":
verklaard^ dez«; „zeg maar, of ge wilt!",
Tt-" a +Ur ge| ma«drt me niauw^vigrig.
Ik moet n echter verzoekèh, Moe lang te
wachten, tot.'...", zieidia Wagnter, terwijl
hij oen blik wierp op. zijn opgestroopte
taouwen ten zijn schort.
Be Rteaho-T knikte lachend, en stond pp.
Terwijl de baas naar de werkplaats
ter zal de onkosten dekken „Haaf als
het uitsterven der onderwijzers, "de slui
ting eter scholen, de ondergang van, het
volksonderwijs in stad en land njet zul
len voortduren, dan moet men andere
hulpmiddelen tot onderhoud van de school
ontdekken".
,„Kan men zich schrijft „Het Cen
trum' een duidelijker bekentenis' van
het bankroet voorstellen, dan deze wan
hoopskreten van den Volkscommissaris
Loenatsjarski, die de „liquidatie van het
analphabcïis'me" h,ad gelast?
(Thans zullen dus op het platteland be
lastingen in natura (levensmiddelen,
brandstoffen, enz.), in de steden, wat
nog moeilijker is, belastingen in ..geld
worden geheven ten behoeve van de
scholen. Loenatsjarski z'elf echter betwij
felt of de bevolking, en in het hij zonder
de boerenbevolking, deze sc'hoolbelastin-
gen met „hijzonder genoegen" zal be
talen.
Men kan van te voren zeggen) dat met
het oog op de overige, zoo veelsoortige
belastingen, die de holsjewiki voorne
mens zijn in te voeren, van) de onderwijsl-
bfl'astingcn Wel niet veel terecht, zal ko
men.
Niet alleen de hoogeschool en de mid
delbare school, maag ook de volksschool
is docr de bolsjewisten ten gronde gericht.
Men kan wel met izlekerheid aannemen,
dat er ook heden nog 80 a 90 pCt. anal-
phabeten in Rusland zijn, evenals in den
Tsaristiscken tijd. De veelbelovende
vooruitgang van het volksonderwijs on
der den djrang van de Rijksdoema in de
laatste jaren vóójr den oorlog, is door de
communistische vuist onderdrukt, zooals
elk ander streven van het Russische volk.
Hoe Vreeslelijk de geestelijke, moffe.el'fl
verwonding is, die de holsjewiki door
hun School onder de jeugd hebben aan
gericht, kan men in het buitenland niet
begrijpen. De holsjewiki wilden doojr de
school zich ook de toekomst van het land
verzekeren, zij wilden de kinderen met'
oom monistisch en geest vervullen en van
het gezin afscheiden. Daarom gaven zij
ze alle vrijheid en ondermijnden ze met
alle middelen het gezag in het huisgezin.
[Te Petersburg volgde Lilina, de vrouw
van Zinowjef, deze taktiek in uiterste
Scherpte. .Wat de gevolgen zijn, is te Pe
tersburg door onbetwistbare statis'tis'eke
cijfers duidelijk gebleken. In een zitting
van bet commissariaat van gezondheid
(Narkomsdfav) werd geconstateerd, dat
)vaü de 150 meisjes, in den leeftijd van' 8
tot 14 jaren, van een enkele school, bij
Lett medische onderzoek 75 pCt. leden
aan geheime ziekten.
Het uiterlijk Verval van de school, die
grool endeels ophoudt te bestaan, is dus
nog niet het ergste. Veel ejrger is het te
gronde richten van de jeugd door ds
bolsjewistische school. Een groot deel1
van de jongste generatie is er tot in le
kiem door verdorven en dit bederf blijft".
Ziedaar dan. lezer, de roode school
in de praktijk, oen bankroet over heel'
de linie.
„Aan de vruchten kent men den boom".
Welnu, als de vruchten zóó slecht, zóó
bedot-ven, zóó xot zijn,dan begrijpt men,
dat ieder mensch, die nog iets voelt voor
het verstandelijk en geestelijk wfel'zijn dei-
kinderen, Van zoo'n boom 'walgt en al zijn
best doet, om te 'beletten, dat hij ooit' zou
worden overgeplant in onzen goeden Ne-
derlandschen bodem.
Ja, ja, die „dtèricalen? hebben het nog
zoo mis niet, wanneer zij het onderwijs
eerst dan voo/r een volkszegen en niet
voor een volksvergif houden, Waifheer het
uitgaat van het beginsel, zoo juist uit
gedrukt in het bekende psalmvers,: „do
vreeze des Heeren is het begin der wijs
heid"-.
terugging, om d© noo'dige aanwijzingen
voor den tijd zijner afwezigheid te geven,
keek de Riedboer met welgevallen naar
de kleine nette woning met de ruime
werkplaats, dis vlijt m spaarzaamheid
zoo snel hadden doieti verrijiz'ên.
„Vlijt en spaarzaamheid I" ze:lei de
Riedboier zacht tot zich zalven. „Ja, ja, 't
zijn toch een paai" machtige tooveiwpor-
den. En wie ze goed weet te gebruiken,
cUeii maken 'ze gelukkig. En Wagner weet
het." Opmerkzaam ltetik hij door de
openstaandiei deiur der werkplaats, die hij
rondwandelende thans genaderd was, en
verheugde zich' over de orde en netheid,
die overal heerschten. Het langst 'rustte
-zijn blik op da vergenoegde, vrolijk©
gezichten der knechts, die in eerbieldig-ei
bifuding voor hun haas standen en naar
diens bevelen luisterden. Wat er. tussohen
den haas en de knechts werd gesproten,
kon de Reidbodr nauwelijks verstaan, Zij-
spraken op' leetn kalme-n, yriendelijkeii toon,
z'ooals de leden van een gezin, waarin
eendracht en liefde heersehen, en de
Riedboer moest zich bekennen, dat hij:
plotseling, behalve) de twee reeds genoem
de tooverwoorden nog ©en 'derde had Iee-
ren kennein: „Vriendelijkheid.De ver
houding tusschen d©n Rjgldboer en zijn
dienstpersoneel liet ook wél niet te w'en-
schen over, maar hij wilde toch v.rel er
kennen, dat op Zijne hoeve en bij zijn volk
eene zekere schuwe terughouding, bestond
Evenals eertijds oveT de plaats der ver
banning van Napoleon', wordt thans door
door dé groote mogendheden beraadslaag,'d
over de verbanningsplaats van den ex-
lccizcr-koning Karei van Habsburg. In
zooverre kan .liij zich dus vergelijken met
„le petit eaporal". Voor de rest is heel
zijn „Putsch5', of coup d' étaf, of hoe
men zijn avontuur noemen) wil, eeu jaml-
meTlijk'e mislukking geweest. De kop
stukken onder zijn aanhanjgefs hebben,
voot zoover zij niet gearresteerd zijn,
de vlucht genomen en laten n.u Karei
met de gebakken peren zitten. Toch zijn
er, zelfs in Frankrijk, die het voor den
Kabsburgelr opnemen, o.a, het blad „Lal
Libre Pafole'i' (Het vrije Woord). Deze
courant begint met te zeggen, dat de daajl
van Karei en Zita, van kranigheid ge
tuigt. Het gebeurt niet eiken dag, dat
vorsten hun hachje wagen, „voofr hun,
beginsel", zegt het blad. Het betoogt dan,
dat Karei Van Habsburg altijd tegen da
Pruisische ovefheersohing geweest is. De
uiteenrukken van de Donau-monhJrolrie
heeft vooral gestgekt om de eerzucht van
een aantal huren, kleine staten, en ethno-
gfa'fische groepen te bevredigen. Het is
zeker begrijpelijk, dat de regeeringen .ta
Boekarest, Praag en Belgrado en zelfs
tc Rome ongerust woyden bij het denk-
"beel'd jhun buit weer kwijt te .raken
Maar men begrijpt minder goed, aldus
de Libre Parole, dat een land als Frank
rijk ar bij blijft volharden om in het
Donau-bekken eensta,a.t van zaken, te hand-'
haven, die toch geen levensvatbaarheid
heeft en die noodzakelijerwijze ten zijuo
nafleele moet keeren. Als Frankrijk o,ok
maar eenig politiek begrip had, zou het de
poging van Karei van Habsbufg aanmoe
digen. In plaats daarvan blijven wij ods
ma ar solitaif verklaren met de dwalingen,
die in 1918 begaan zijn. Wij achten onj
gebonden door verdragen, die aan alle
kanten kraken en die alleen; tegen onze
l'elgngen geldigheid hebben. Midden-Eu-'
repa heeft behoefte aan een politiek een-'
trum. Als men niet wil, dat Berlijn
Weder dat centrum zal worden, moet men
zorgen, dat Weenen het'wojdt.
(Karei en Zita zullen nu vooirloopig-
geïnterneerd worden in de abdij van- Ti-
baiiy aan bet Platlenmeer in Zuidweste-,
lijk Hongarije, totdat nadelr omtrent zijn
lot zal zijn beslist. Gezien de eigenaardige,
erv,a'ringen die Zwitserland met hem heeft'
opgedaan —de Zwitsersche bondsjrafild
heeft inmiddels de Habsburgsche familie
voorgoed uitgewezen achten velen hel
waarschijnlijk, dat aan den ex-koning en
zijn gemalin een verblijf plaats wojrdt aan
gewezen buiten Europa en Amerika b-vt
op de Canarisehe eilanden of op bet eil'and
Asemneion, dat nog onherbergzamer is dan.
Sint Helena. Anderen weef zeggen, dat
g-edacht wordt aan eeu eiland bij de
Dalmatisdhe kust, dus toch in Europa;.
Dit is zeker, dat de Geallieerden offi
cieel de uitvoering van Karei door Hon
garije hebb'en vegzocht.' Zij zijn er vol
daan over, d,a.t admijraal Horthy zonder
hulp van buiten er in geslaagd is, Kajrel's
staatsgreep te vejrijdelen. Het is dus on
juist wat Kleerekopeip 1n zijn „Oproe
rige Krabbel''' in „Het Volk" van 25
October j.l. schrijft dat hij Karel's komst
in Hongarije Horthy „welwillend glim
lachend op den achtergrond stond omdat
alfefe naar wensch vefliep". Trouwens heel
deze krabbel vloeit ovef van onware vooi-
stellingen en hatelijke insinuaties.
In Duits'ckland nadert de xegeeringsi-.
crisis haaf oplossing. Wirth heeft de
opdracht van den rijkspresident tot vor
ming van een nieuw kabinpt a,anvaard.
Daar echtelr op het laatste oogenblik zoo
wel. de Duitsc'he volkspartij van dj'. Strese-
d«e hij door zijn op barschön toicm giegeven
hevel nooit had ku'nnen verdrijven. Hij
wist, dat ook in zijne afwezigheid op de
hoeve alles -zijn gewonen gang ging. Hij
Was ex echter ook van overtuigd, dat een
zekere' angst het dienstpersoneel aandreef
tot trouwe plichtsbetrachting en nat de
knechts weer dan eens randgluurü--' i om
te weten, of d© boer thuis was of niet.
Rij dtez© gedachten viel hem het verschj
tusschen de verhouding op zijn hoeve
en die van de, knechts tot Kunnen baas
in de eenvoudige timmermanswerkplaats
steeds 'duidelijker in het oog. Hier scheen
hel bijna, als verrichten de knechts uit
eiglen beweging hunne taak en als ware de
baas slechts hum bekwamer, meer ervar
ren raadsman, naar wign -zij- gaarne lein
bereidwillig luisterden. Op de Fdedhoeve
daarentegen kwam het onderscheid tus
schen meester en ondergeschikten meeï
J#
Misschien 'zou; de Rjeldhoer nog menige
andere zaak op-gemwkt hebben, zoo niet
juist Wagner mlet dei jas aan en den
hioted op, naar buïtein geKOpien was en
met d© woorden: „Klaar vriend!" dezen
uil zijn gepeinzen had doen ops.chrikken.
De Rieidbocr gToette de huisvrouw, die
'door het venster keek) en verzocht heit
hem nie.t kwalijk te willen nemen, als
de haas een half uurtje iap pr uitbleef,
dan in het plan lag. Daarna, verwijderden
de twee mannen zich.
manals de democraten vooy een deel
nemen in de nieuwe regeeriteg bedankten,
zal de rijkskanselier moeten proheeren..
een „zakenministerie" uit centrum eil
sociaaldelmocra.ten bijeen te kjrijgen.
Van officieele zijde aldus een Tele
graph-Union-bef icht uit Berlijn rekent
men er op dat djr. .Wirth (centrum) fi
nanciën zal houdeïi, Giesberts (ce-nfr.)-
posterijen en dp. Braune (oentr-) arbeid.
Ook acht men het niet uitgesloten, dat
dr. Rosen ministefr blijft van huitenland-
sc'ke zaken, Bauer (soc--dem.) ministeir
van de sekatkist en vice-kajrselier en
Hermeo (centrum) minister van voedsel
voorziening. Binnenjandstohe zaken is nog
vacant. Vast staat, dat dei portefeuille
weer iu handen zal komen v.an) een sociaal-1
democraat, doch een „deskundige". Ook
Ratkenau zou aanblijven. De eenige, die
zeker aftreedt is1 Schiffer (dem. justitie).
Vandaag of reeds1 gistepen komt de Rijks
dag hijeen. i
Terwijl Wfj dit s'ch.rijvten melden do
bladen reeds de geslaagde samenstelling
van het kabinet Wirth. Het ziet e,v
eenigszins anders uit dan Wat hier boven
werd gegist.
(Wirth zelf wopdt weer rijks-kanselier,
en neemt bovendien de portefeuiHe van
bi'itenlandsche zaken (inplaats van finan
ciën). Dr. Rosen zal geen lid zijn Vau
het kabinet.
Minister van- hinnenland^ch'e zaken
wórdt Koster, de vroegere minister Van
hufienlandsche zaken. Voor 't overige zal
ar voiorloopig geen wijziging zijn in de
samenstelling der jregeering.
Dc Oppcr-Silezisclie kwestie.
In een nota, welke Dinsdag .door den
Po.olsehe-n gezant aan de gezantenconfe-
re-ntie overhandigd is, aanvaardt de Pool-
schc reg-eering de beslissing der gealli
eerd-en .inzake Opper-Silezië. Zij heeft
Plucinsky aangewezen als gedelegeerde
der gemengde commissie, die over .de eco
nomische overeenkomst moet onderhan
delen.
Dje overeenkomst van Wiesbaden.
De „Westminster Gazette" meldt, dat'
het tractaat, tusschen Louc'heur en Rathe-
nau te Wiesbaden gesloten, vermoedelijk
niet voor Januari in werking zal treden.
Dan evenwel, zegt het blad, zal het aan
alle belanghebbenden wtel duidelijk zijn,-
dat Duitsehland wel in staat is zijh be
talingen voort te Zetten.
.Opheffing zomertijd.
Maandagnacht om 12 uur is 'in België
de normale tijd weer ingevoerd*.
Herstel Gentsche entrepots.
Zooals men zich herinneren zal, is in
Juni 1919 het groote entrepot van de
haven van Gent door brand vernield)
waarbij' verscheidene personen omkwamen
en 4 miHioen schade werd veroorzaakt.
De opbouw der nieuwe entrepots is thans
zoover gevorderd, dat zij 'in December
gereed zullen zijn. .Waarschijnlijk zullen
zij onder gïoot feestbetoon en in tegen-:
.wcordigheid van den koning worden ge
opend. Dan zal ook een feest plaats heb
ben ter viering van de herleving van den
Gentschen zeehandel na de vier jaren
oorlog. („Msbd.")
Dc eonrmiiinsti'li-aanslagen.
De besprekingen, die sinds den misluk
ten aanslag- op dan Amerikaanschen gezant
en de relletjes in de zaal Wagram met
Zwijg&nd gingen rij naast elkander v«ort.
'Uit de werkplaats klonken de luide sla
gen der bijl en de wijs van een eenv-otud igi
volkslied en geleidden do twee vrienden
■op hunne wandeling tusschem de .welige
kore-nakkieirs.
Wagner vraagde niets. Hij Het het nu
aan rijn vriend over, met zijn gaah voor
den dag te komiejn. Deze scheen echter
weinig gfeneigd, «en gesprek aan te knoo
pten. In dtep-e gedachten verzonken, met
den blik op diein weg vooir hftin gericht,
ging hij naast Wagner voort, Zoo lat ook
dezie zich met zijn eigen gedachten herig
hield, tot hij er eindelijk in 't geheel: niet
moer aan dacht, .waarom hij: eigenlijk)
zjjn werkplaats had verlaten en wie h'emi
tot deze; wandeling; had doein. besluiten.
„Hebt go -dat bosch daar ai >-■> is goed
beteken?" vraagde de Riedboer eens
klaps
Wagner teek: op. Het bosch rag nu
voor hen, binnen weinige minuten zouden
zij het bereikt hebben.
„Het bosch?" aarde Wagnar werktuige
lijk; hij wist niet, oE diei vraag van rij'nj
vriend mtat diens zaak in vorbanü stond.
„Ia en nteenl" ging hij daarna' voort.
„Zooais men als waglenmaikeraliiïd ©en
bosch met tjmmieirhout bakjikt. Tri"- pai-tij
goed verzorgde boomen doét het o-óg al
tijd aangenaam aan. Da waande, die het
,da.ar voor ons iiggenJei vertegenwoordigd,
is zeker niet gering."
grooten ijver zijn ondernomen, hebben
Dinsdag* een zeer merkwaardig resultaat;
gehad. Men heeft n.l. een der jonge men
sehen gevolgd, die tot de groote lawaait
makers in de zaal Wagiram behoorde eol
die. in een vergadering zou heb'ben gei
zegd, dat binnenkort verscheidene poli
tieagenten zonden worden „opgeblazen".
Dat dit geen humbug van het 18-jarige
jongmensch is geweest, bleek bij een huis
zoeking,waarbij1 men in zijn lade .3 bonis
men vond, henevens "de aoodige werkluis
'gen en het materiaal voor het vervaardi
gen van handgranaten. Men kan begrijpen;,
dat hij onmiddellijk op een veilige plaats
is opgeborgen. („Msbd.")
De onbekende soldaat1.
Het lijk van den onbekenden soldaat is
te Le Havre met groote plechtigheid aan
bqord van den Amerikaanschen ifruiser
„Olympic" overgebracht. Bij die jplecha
tig-heid heeft de minister van pensioen
wezen, de heer Maginot, namens Franks
rijk een redevoering gehouden.
Uit de Kamer.
Uit Parijs wordt dd-. 25 October aan da
„N. R. Crt." gemeld:
„Na een rede van Magallon heeft' da;
Kamer, ondanks het' late uur, Tardieu
willen hooren. Deze gevaarlijkste bestrij
der van Briand was buitengewoon op
dreef, de heele Kamer, behalve de socia
listen, luisterde aandachtig*. Telkens
schalde van het centrum en rechts geestV
driftig applaus. Tardieu keerde zich vooral
tegen 'de enge socialistiseh-radikale poli
tiek van vóór den oorlog. Zijn rede was
een requisitoir tegen het blok der link'er-
partijen. Af en _toe heersehte tusschen.
uiterst rechts- en links een oorverdooveni'-
spektakel van handgeklap en klappen met
lessenaars. Tardieu verweet Briand 'd'e aan
staande konferentie te Washington niet
te hebben behandeld en niet te hebben ge
sproken overeenkomstig 'den grondslag,-
waarop 16 November 1919 de Kamer werd'
gekozen. Ten slotte ontvouwde hij' zijn
programma van Hnitenlandsche en binnea-
landsche politiek. Wat de eerste aangaat
bepleitte hij' een algemeene vrije gedaeh-
tenwisseling- met Engeland, wat de binnen-
landsche betreft fiskale Jiervorming."
Na het antwbord van Briand nam de
Kamer met 301 tegten 186 stemmen .pen
motie van vertrouwen in de regeering aan.
D|C Eng'clseh-Ierscke conferentie.
In welk stadium zich uu de- vredess
conferentie met Ierland bevindt, is on
mogelijk te zeggenniemand blijkbaar kan
de minste informatie dienaangaande ges
ven. De Britsche en de Sinn Eein-ludejï
schijnen overeengekomen te zijn, dat in'
deze nieuwe crisis de grootst mogelijke
geheimhouding zal worden betracht.
Het korte officieele communique zegt';
dat de conferentie opnieuw -„verdaagd'1
is, daar 'n sub-commissie yan 4 leden
nog niet met haar voorbereidende werk
zaamheden gereed was. Deze sub'-eom-;
mitsie was samengesteld uit Lloyd George.-
Chamberlain, Collins en 'Griffith, Ze had!
tot doel een „modus vivendi" te viuden,
waarbij de conferentie zou kunnen Flijven.
voortduren. Het is duidelijk, dat Lloy.d:
George het uiterste doet, zonder op eenige
verdere vormelijkheid te letten, om het:
contract tusschen het Britsche kabinet en
de Sinn Fein-leden niet .meer to doen.
verbreken. Ook Coüins en Griffith sehij'-
nen in dien -geest to .'Werken.
.Wat er ook van zij, wij kunnen eonsta-
teeren, dat er nog 'steeds .contact is "en
dat de conferentie nog niet is opgeheven.
En meer valt er op het oogenblik niot te
zeggen.
De dag nadert snel, dat Lloyd George
Zwijgend hal de Riadboer naar het
eenvoudige oordeel van zijn. vriend ge
luisterd. „En het bosch is te koop", z©ide
hij nu:.
«Dat we&t ik," luidde het korte ant
woord van Wagner. Doch Dlotsieiling sebs|en
eetn vermoeden -der waalheid in hem op te
komen.
„En gij wilt zieide hij' snel,
„Het bosch koo-piein". vulde de Hied-
hoer aan.
Wagner was op- d©n welg. blijven staan
Hij keiek den Rielbo-er onderzoekend
aan; daarna keerde hij zich' najar het
bosch, waarvan zij den zoom1 bereikt
hadden. Een poos bewaarden beiden het
zwijgen. Eindelijk knikte Wagneir met het
hoofd, monsterdei de hoog opgaand- stam
men le'n scheen te rekenen. Nadenkend,
liet -die Riedboer het ondeieinde van -zijn.
stok door de licht© kiekjes gaan, die tus
schen het gras aan dein zoom vau het
bosch g'roeidön, als mopst hii al de knoip-
pen lem ^knopjes tellen. Ondertu^schen
wierp hij nu ©n dan --eri voorzichtigen
blik op het gfezicht van zijn vriend, diei
met ©en .ernstige uitdrukking zijn bereke
ning vervolgd©. Nu ging Wagner verder,
hel bosch in, iem de Riedboer volgde beur
zwijgend. Hij bl©ef staan, als Wagnör
staan bleief, en ging verder, als dezjei
verder ging.