DAGBLAD VOOR ZEELAND 1500 bij levenslange f OKfl bij f IKfS bij verlies van f 7C bijvsrliesvan f Cfl bijverliesvan f gc bij verlies van ie bij verlies van I imU sen hand of voet I IJ een oog I OU een duim I JO een wijsvinger I 13 een Het geheim van het kasteel Rocrwir. Dinsdag 11 October 1921 Zeventiende Jaargang gngescliiktheid overlijden Buifenlsndsoh Overzicht FEUSLLETON BUITENLAND, DUITSCHLAND OOSTENRIJK ENGELAND NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT n, m RK. .ins J AM np RBIPNnT. Tnlafnon 007 hoofdredacteur: J. W. VI E N I N GS. Telefoon 97 Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOES Telegram-Adres: Nizeco. Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon 474 Directeurr JOS. /AN DE GRIENDT. Telefoon 207 Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week, voor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Advertentiën van 1 tot 6 regels f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting Al onze Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen: De pers houdt zich in de laatste dagen moral veel bezig met de overeenkomst tvaii "Wiesbaden. Welke zijn de bijzonder-, beden van die overeenkomst?, zal de lezer Vragen. Wij kunnen ze aan de band der gegevens van den correspondent van bet (Fraasche dagblad „L'Intransigean't" ie Wiesbaden mededeelen. Volgens de door de gemachtigden van Frankrijk' (Loucheur) en Duitsehland (Rathenau) gesloten overeenkomst zenden de Fjransche oorlogsslachtoffers bun be stellingen in bij; bun reehtstreeksehe le veranciers of bij de Duitsche nijverheid. In het laatste geval geven zij aan een Fransche centrale instelling de bestel ling op, die baar doorgeeft aan een Duitsch lichaam, dat zorg draagt voor do Verdeeling der orders over de particuliere nijverheid. De Duitsch® rggeering is ver antwoordelijk zoowel voor de levering als voor de betaling. Van 1 October 1921 tot 1 October 1925 •zal Duitsehland aan Frankrijk indi-'n dit «r behoefte aan heeft, voor 7 milliard gouden marken koopwaren leveren. Het geheel® bedrag wordt 9 milliard, als men er de leveringen bijvoegt volgens art. 15 en '6 van het verdrag van Versailles nopens kleurstoffen en steenkolen. De Waarde van deze leveranties wordt op Duitschland's actief op de rekening der schadeloosstelling geschreven tot een be drag van ten hoogste 1 miljard per jaar tat 1925 toe. Wat den len October 1925 aiet is betaald, kan trapsgewijze uitge steld worden tot 1935, zonder dat daar van rente is verschuldigd. Deze overeenkomst brengt geen wijzi ging in bet verdrag van Versailles. Frankrijk blijft een deel van de schade loosstelling krijgen in buitenlandsehe wis sels, waardoor bet vrij blijft en in staat cal zijn een reserve van buitenlandsch trediet te vormen, welke ter gelegener itijd kan bijdrag-en tot het herstel van zijn wisselkoers. .Wat Duitsehland betreft, 3taat vast dat dit land voordeel heeft bij de over eenkomst, zegt bovengenoemd blad. Het is duidelijk, dat d!e nijverheid en de handel er door op gang zullen blijven en dat de Werklieden dus werk' blijven bonden, zoo dat het met Duitschlands economisch her stel niet spaak zal loopen. In politiek! opzicht heeft Duitsehland er belang bij ie toonen, dat het zieh inspant om mee te Werken tot het herstel van Noord-Frank rijk-. teneinde de wereld een duidelijk^ "bewijs van zijn goeden wil te geven. De „Intransigeant"- vergeet echter, dat de overeenkomst voor Duitsehland een groot verbruik van grondstoffen na zich zal sleepen zonder buitenlandsche one- ■vangsten. Trouwens het spookbeeld van een leegkoopen van het land door den lagenmarkenk'oers wordt reeds werlrè- lijüheid. Teneinde een verder afglijden langs deze helling te voorkomen heeft de Reichsbank in samenwerking met den rijkscommissaris voor uit- eh invoertoe- stemming maatregelen getroffen om een zoodanige prijsherziening te krijgen, dat' de handelswaren niet goedkoop er worden geleverd dan een drie maanden geleden, toen de dollar nog 60 a 70 mark noteerde. In een desbetreffend schrijven wordt er nadruk op gelegd, dat gestreefd moet worden naar een stabielen prijs in buiten landsche valuta, welke prijs zóó hoog moet zijn, dat hij ook bij een verbetering van Hen mark kan worden gehandhaafd Daardoor zal natuurlijk de export afne men, maar Duitsehland is wel tod die maatregelen verplicht om, afgezien" nog van andere omstandigheden, geen verdere „dumping" op de 'Europeeschc markten te veroorzaken, waarvan het zelf ten-: slotte door een invoerpolitiek der betroK (Naar het Fransch) 41) o Als eenig antwoord weuidd© Laurent zich opnieuw tot den deurwaarder ea zei barsch: „Volbreng je plicht! Verwi jder die vreemdelingen!" Scevola, de uitvoerder' van Laurent s bevelen kwam thans dm deurwaarder, te hulp en den graaf en de gravin buiten Huwend, zei hij barsch: „Vooruit!" Laai de markies zich niet van zijn plaats bewoog, trad de deurwaarder op hem toe en zei: „Wees zoo goca u te verwijderen, mijnbeer de marbres...." „Dat is er dus onder de republiek van de rechtvaardigheid in Frankrijk gewor den!" zei de markies met bitterheid, ter- wijl hij- heenging. XXI. De gevangenneming. Twee mannen, van wie een met een doodskleed bedekt was, spraken op duis terenden toon aan den voet der ruïne van het kasteel Rocnoir. Hun sombere plan nen stonden m zeer nauw verband met ken staten den terugslag zou ondervinden. Ook in Amerika trekt de lage marken- stand de aandacht en beraamt men mid delen om daarin verbetering te brengen. Natuurlijk niet uit louter philantropie Amerika is bahg voor een overstroorning zijner eigen markt met Duitsche goederen en daarom strekt het een helpende hand uit. Volgens een Berlijnsch blad zijn reeds door drie Amerikaansche groepen aan de Duitsche industrie aanbiedingen tot steun- verleening gedaan. Twee Amerikaansche financiëele experts zullen naar Duitseh land komen, 'om daar met vertegenwoor digers van de industrie te confereeren over een Amerikaansche leening. Het blad teekent hierbij aan, dat voor korten tijd een gezaghebbend Amerikaansch financieel leider te Berlijn is aangekomen om met de Duitsche industriëelen bespre kingen te voeren. En dan heet het ook. dat de Fransche regeering zich be reid heeft verklaard, toe fe stertmen in een langdurig uitstel van de betaling der schadevergoeding, indien het Duitsehland zou gelukken van Amerika voldoende kre dieten te krijgen. Veel ergër dan in Duitsehland isin- tossehen het gevaar voor uitverkoop in Oostenrijk, waar een zeer ernstige finan ciëele toestand is ontstaan. Men leze daar over de Duim-affaire onder buitenland in dit nummer. Voor een Hollandsehen gulden worden in Weenen nu al 1100 kronen gegeven, elf kronen voor één cent dusEr is daar door een koopziekte ontstaan, die groote ongerustheid haart in het 'land en tot wilde prijsstijgingen leidt, waarvan al len, die van vaste inkomens moeten le ven, de meest treurige gevolgen onder vinden. Maar nog erger, zoo mogelijk, is het in Polen. De Poolsche minister van financiën diende zijn finaneflSel program in. ten doel hebbende de Poolsche Mark, die op zulk een kritiek peil aangeland is, ook tien voor een dubbeltjevoor zooveel kocht- men vóór den oorlóg de sigaren bij den jood op de markt! eenige stabili teit te geven en dientengevolge den eeo- nomischen toestand van het land weer te verbeteren. Om dit doel te bereiken zullen door het gouvernement verschil lende wétten ingediend worden. De mi nister sprak zich uit voor het verlengen van den werkdag met 2 uur, zooals reeds vrijwillig door de werklieden was aan geboden. Strikte zuinigheid zal voorts bij alle diensten in acht genomen worden. Ambten en posten, die niet geheel en al onmis baar zijn, zullen verdwijnen. Staatsonder nemingen. die met verlies werkten, zullen verpacht worden. De belastingen zullen geducht verhoogd worden, en alle mono polies opgeheven, met uitzondering van dat op tabak. 't Is alles heel mooi. Maar waarom be zuinigt Polen niet op zijn defensie, zon der nu nog van ontwapening jte spreken. Dat land houdt, voortdurend een leger van bijna een half millioen soldaten op de been. Men moet niet vragen wat dat aan het land kost. Tevens ziet men hieruit weer hoe dwaas bet is voor een bepaald land ontwape ning te eisehen, zoolang niet alle landen gemeenschappelijk zieh van hun krijgs toerustingen ontdoen. De mémoires van Von Mollire. Von Moltke, neef van den grooten Von Moltke van 1870, was hij het begin van den oorlog in 1914 chef van den gena dezo ruïnen, due zij gemaakt hadden eD die zij thans nog met bloed wilden be vlekken. De man, -dia in het Witte laken gekleed was, hield zjch achter ©enige puinhoopen verborgen, terwijl «te anlere hem met deD ranger iets aanwees. „Ik zal hen hier door leiden. Twee ko gels 'zullen ftns voer a't'jd yain d«;i markup, en zijn zoon bevrijdenMaar let dit maal goed op, mik op hot hart; h©t heil van ons allen hangt er van af." „Ik weet het!" „Het onderzoek begmt opnieuw; indien (gij hen met voorkomen, zijn wiji viejripreu.'' „Ja, wij spelen thans hoog speii." „Aan het spook zullen wij alles te danken4'Hebben," ztei Laurent, het doods- -kleed1 aanrakend, waarin Scevola gehuld ■was, en dat hem het uizicht gaf van een vau «la© fantastische wezens, die het volk vreest en spoken noemt. Maar Scevola bleef ongevoelig. Laurent begreep, dat hij een grooten slag moest slaan. Hij kende den hoog moed, di© zich in deze grov© gestalte verborg. Hij deed als toreador, hij prik kelde hem om Zijn woede op te wekken, lom vervolgens da© woed© op hun beider ivijand te doen neerkomen. „Zijt gij soms bang?"- vroeg hij uit dagend ralen staf, maar trad spoedig ai. Hij schreef later mémoires (gedenkschriften). Een paar bladen maar. Naar verluidt, is de uitgave in 1919 verhinderd met het oog op de schade, die deze publicatie op het terrein der buitenlandsche politiek had kunnen aanrichten. Rudolf Steiner kept den inhoud en heeft dezen ten deelo medegedeeld aan Jules Sauerwein van de Matin". Steiner is in de kritieke dagen van 1914 herhaaldelijk hij1 MoltKe ge weest en was met dezen van meeniug, dat de Duitsche regeering van 1914 labo: reerde aan onbegrijpelijke lichtzinnigheid en onwetendheid en verklaart thans., dat de geheele verantwoording op de schou ders van Moltke was gelegd, die alleen naar militaire gezichtspunten handelde, terwijl de politiek geheel was uitgescha keld. Het is moeilijk uit te vorsohen. wat bedoeld wordt, öf de politici zich zelf hebben uitgeschakeld óf dat Moltk'e de alleenheerschappij' der militaire gedachte als noodzakelijk beschouwde. Steiner beweert, dat alleen Moltke van den aanvang aan de dingen juist heeft beoordeeld. Moltke had den 30en Juli reeds willen mobiliseeren, terwijl de kei zer alleen den toestand van oorlogsgevaar wilde verklaren. De keizer steunde op berichten van den koning van Engeland, naar dewelken Engeland neutraal zou blijven en ook Frankrijk wilde verhinde ren, om aan den oorlog deel te nemen. De keizer wilde zieh met alle macht op Rusland werpen. Moltke zette toch de mobilisatie door en realiseerde deze di rect. Hij verliet dadelijk den Keizer. Een keizerlijk automobiel haalde liern in. Ilij werd teruggeroepen. Hij kwam terug, maar liet eerst de mobilisatie afkondigen. De keizer had ondertusschen aan alle commando's eigenmachtig bevolen, om minstens één marschuur van de Fransche grens te blijven. Moltke was daardoor „volkomen gebroken", maar weigerde de contrasigneoring van dit bevel, 's Avonds om 10 uur liet Wilhelm Moltke we?r roepen. Wilhelm was reeds te bed. Hij stond in onderpantalon op, deed een mor- genrok aan en hield een rede. Hij had oen nieuw telegram van koning George. Engeland kon nóch voor zieh zelf. nóch voor Frankrijk bindende verklar:nven»ge- ven- De keizer eindigde: „Doe nu, wat, u wilt". Daarmede begon de oorlog. Hol land schijnt aan Moltke te Janken te hebben, dat de Duitsche horden er niet zooals in België, binnendrongen. Zooals men weet, voerde Moltke het plan van von Sehlieffer uit. Eerst Frankrijk ver pletteren en dan piet alle kracht tegen Rusland. Sehlieffer wilde Hit "bereiken dcor België en Holland onder den voet' te loopen. Moltke wilde Holland sparen, om voor Duitschlpnd bij' geval van blok kade een luchtgat open te houden. Moltke blijft in zijn memoires bij de beschuldiging, dat von Kluck door ie snel voortdringen op den rechtervleugel de schuld is van de nederlaag -aan de Marne. Ik voor mij geloof niet aan de juistheid dier besehuldiging. .De neder laag lag in den persoon van Moltke zalf. Deze was en dit wist hij' zelf niet opgewassen voor zijn taak. Hij' Ken le maar één operatie, die van von Sehlief fer. Toen de boel in het honderd iiep1 en hij het operatieplan moest veranderen, verloor hij het hoofd en stortte ineen. Opper-Silezië. De correspondent van het Berliner Ta- geblatt te Genève seint aan zijn blad, dat de door 'den Raad v)an !den Volkenbond benoemde commiséie inzak'e Opper-Sile zië, Welke bestaat uit de heeren Hijmans (België), da Cunh'a (Brazilië), Welling ton Koo. (China) en Quinoaes de Leon (Spanje) Donderdagavond, haar voorloo- pige werkzaamheden heeft geëindigd. De deskundigen Herold en HoÜac hebben een Scevol© nchtt© 2ïch hoog op1. Bang; ik, Scevolad Ik beven! Nooit! Ik'willet da|t do aristocraten slechts één hoofd) hadden, om hat met één slag tet ver pletteren!" Terwijl Scevola aan zijn wo©d© lucht gaf, lachte- Laurent heimelijk. „Ditmaal zullen zij mij mot ontsnap pen,'' -dacht hij. „Als ik mijn schuldbe kentenis van tweehonderdduizend franks van het lichaam van den markies; die wel-dra fljoodj voor mijn voeten zal liggen, zal genomen hebben, daag- ik zelfs- den hemel t'egen mij uat!" Terwijl hij deze goddielooize woorden ap-rak, werd m de verte een geerruiacb vernomen. „Wat 'hoor afc?'-' zei Scevola, op .de hoeve van vader Nicolaas wijzleind, die op eenigeni afstand lag. Daar nader! iemand."' „Laten we van elkaar gaan," „Laat me niet te laag wachten," zei Scevola brutaal, terwijii hjj zich weef in de ruïnen verborg. Laurent ging heen en sloop als een slang tusschen 'de vervallen ein half ver brande muren van het oude kasteel. De kretan: „Leve de markies! Leve ide markiezin!'-' troffen zijn oor en delden hein bijna van spijt en woede barsten. „Die boeren znllen dus nooit veramde- protocol opgesteld, dat zij aan de commis sie zullen toezenden. Aan de hand v,an dit protocol zal de commissie beraadslagen. Uiterlijk Woens dag of Donderdag zal de commissie haar rapport aan den Raad van den Volken bond toezenden. Men verwacht de be slissing van den Raad Vrijdag of Zatejr- dag. klaar het is natuurlijk mogelijk, dat de beslissing opnieuw vertraging on dervindt. Een particulie-r correspondent van het telegrafisch agentschap verneemt, dat de raad v,an vier zich heeft bezig gehouden met de instelling van een internationale commissie, welke tot teak zal hebben, na de. verdeeling van het industrie-gebied van Opper-Silezië, de orde in 'de indu- strieele bedrijven tijdens het overgangsv tijdperk' te handhaven. Na. de verdeeling van het industriege bied, die absoluut zekér zal plaats hebben, tusschen Duitsehland en Poleni zullen beide staten onmiddellijk het poli tiek bestuur ovpp de hun toegekende zóne overnemen. De commissie zou een soort vëfbindings- orgaan vormen tusschen deze gebieden, welke in polities opzicht gescheiden zijn, maar Schatplichtig ten opzichte van el kaar en economisch nauw verbonden. De Amerikaansche troepen. De New-York World verneemt uit Washington, dat na de ratificatie van het Duitsch-Amerikaansche vtedesver- drag de Amerikaansche bezettingstroepen niet geheel uit het Rijnland zullen wor den teruggetrokken, doeli dat hun sterkte aanzienlijk zal worden verminderd. De Duim-zwendel. Over deze „fijne" zaak, waarvan wij gisteren onder laatste berichten ook mol ding maakten, schrijft de Weenseiie cor respondent van „De Tijd" o. a. het voL gen de Een jaar geleden kwam een Hollander met name Daniël Duim uit Amsterdam naar Weenen, om hier wat echter nog niet bewezen, is zoogenaamd brillan- ten en edelsteenen te koopen.' Duim stamt af van een welgestelde Amsterdamsche Jodenfamilie; zijn vader was een der be kendste diamanthandelaars. Daniël Duim wilde door den inkoop van edelsteenen vlug een groot vermogen bezitten. Hier mee wilde hij dan op eigen houtje rijk worden. Teneinde zijn doel te liereiken, sloot hij zich nauw hij enkele zijner) vrienden te Parijs, Londen en Amsterdam aan, en trad in relatie met de Berlijnsche firma Mendelsohn, met wie hij correct zijn zaken afdeed, zoodat het hem na niet langen tijd gelukt was het volste vertrouwen van deze bank te genieten. Spoedig daarop leidde hij zijn zaken van uit Weenen, voorzien van de beste aanbevelingen en referenties van de firma Mendelsohn, terwijl hij' over een kapitaal van 50 millioen mark beschikte, die hij in Weenen deponeerde. Zijn geheele op treden, zijn zaken die hem met behulp van zijp vrienden in 't buitenland steeds goed en vlug afgingen, openden hem de deuren der Wiener beurzen, waar zijn naam weldra een uitstekenden klank had, zoodat Duim voor een rijken mijnheer doorging. Hij kreeg er op den duur door bemiddeling der hoofdbanken het baantje van „Devisenkommisshr" hij. Tot hiertoe was er geen enkele aanmerking op zijn zaken te maken. Vanaf dit oogenblik echter begon hij zich te interesseeren voor de Oostenrijksche credietactie, ver trouwende op een spoedige stijging van den kronenkóers, verlokt door de ére- dietbeloften der Entente, en verkocht va luta's ter waarde van vele millioenen valuta's die hij nog niet bezat, maai' zich eerst door de winst der stijgende kroon ren!" mompelde hij. Een menigte boteren om-ringden den markies en zijn gezin en deden hun best hun de acht jaren van ongelukken to doen vetrgefcen. „Wij -danken u hartelijk, Vrienden," zei de markies, „voor de belangstelling, die gij voor ons aan den dag legt. Wij' zijh van onze goederen beroofd en toch komt gij tot ons." „Niemand heeft uw weldaden ver geten, mijnheer de markies,"' zei een boer, eerbiedig nader tredend. „Mijn hoeve behoort u meer toe dan mij. Gij hebt ze doen opbouwen, toen zie, nu tien jaar geleden, in de asch werd gelegd." „(Mijnheer de markies," zei een andere boer, „ik "ben het vieeselijke onweer van 1785 nog met vergeten, toen al mijn vel den verwoest weiden. Gij zijt ons toen i-n ons, ongeluk te hulp gekomen gij hebt mijn vrouw en mijn kinderen tel eten ge geven, en voor mij graan gekocht oei mijn akkers weer te bezaaien.... Sindsdien heb ik verscheiden goede oogstjaren ge had, en wat ik thans bezit komt u recht matig toe, want zonder u zou ik ver plicht geweest zijn mijn boerderij» te ver- koopen; zie- behoort ui dus toe-, mijnbeer de markies." De markies was b«wogen. Hij kon geen •woorden vinden om z$n dank aap die goo- wilde aanschaffen. Op deze wijze krecjjj hij van de meeste banken erediet, <1. w. z. het voorschot der kronen op later te bei talen valuta's. Deze sommen bereikten een ongehoords hoogte (1600 millioen kronen). Na aldus zijn zaken bezoedeld te heb ben door valsche speculaties, trachtte hij- van zijn goeden naam misbruik te mak'en door zooveel mogelijk baar geld mee op- de vlucht te nemen. Volgens schatting moet dit ongeveer 500 millioen kronen bedragen. Tot heden geen enkel spoor van hem. Daniël Duim leefde met zijn vrouw in Weenen in een der prachtigste en weel derigste huizen van de Goethestraat. Zijn vrouw is de voor enkele weken bekend1 geworden filmartiste, M. Erfmann, bij de Allianzfilmgesellsehaft, welke haar als hoofdpersoon in twee filmen engageerde. Naar het heet, moet Duim zijn vrouw hiertoe hebben aangespoord. Hij leefde onder de weelderigste omstandigheden, hield er twee auto's op na, waarvan er één een Amerikaansche luxe-wagen was, waar voor hij de som van 10 millioen Kronen had betaald. In geheel Weenen was ex geen tweede, die ook maar in de schaduw bij' Duim's auto kon staan. Aan zijn reputatie als Hollander, eu aan 't feit, dat de Hollandsche gulden zooveel waarde heeft, viel het optreden van D-uim en Miens eehtgenoote heele- maal niet op en wekte niet het minste argwaan. Duim ging vaak per auto naar Holland. Ook bezat hij een vliegmachine,- waarmee hij bewezen is het niet de valuta's ongecontroleerd over de grenzen bracht'. Tot het oogenblik, waarop het meer en meer bleek, dat de credietaKte een „fata; morgana" is, ging alles voor den wind. Maar toen Duim de onhoudbaarheid va'a de Entente-beloften begori in te zien, bleef er voor hem niets anders meer over dan het bankroet. Naar men zegt, heeft' hij ook getracht, om met behulp zijner rijke familie in Holland de voorschotten terug te betalen, wat hem echter niet gelukte, zoodat het bankroet onvermijdelijk bleek. Nadien begon hij pas de transacties. Sinds is Duim op stap. Waarheen*?. Hij had aanvankelijk voorgegeven naar een „Sommerfrische" te zijn gegaan. Zij'n vrouw en bedienden had hij achtergelaten. Tevoren had hij nog vele sieraden aan zijn vrouw ten geschenke gegeven. Er kwamen nog vele zakenbrieven voor hem' aan, en eer men het bemerkte, dat Duim: er vandoor was, waren »r reeds 48 uur voorbijgegaan. De gteheele zaak is nog teveel in t duis ter gehuld. Er is weinig hoop, dat Duim terug zal komen, om zijn schulden te betalen. De zaak berust thans in handen van de politie. Scheepsramp. 3 dooden 16 vermisten. Een verscbjrikkelijke ramp heeft Zater dagnacht plaats gehad: de „Rowan" is' vergaan na een dubbele aanvaring even- buiten het Corsewallpunt aan de uiter sten Westelijken hoek van Schotland te genover Belfast. Er hing een dichte mist. De „R'owan", kwam even na middernacht in aanvaring met de „"West Camat", een Amerikaan sche eargoboot. De „Rowan" werd zeer gehavend door de aanvaring en onmiddel lijk' werden er draadlooze signalen uit gezonden om hulp. Spoedig na het S. O. S. gesein, arri veerden meerdere schepen ter assisten tie, waaronder allereerst, het schip van- de Clan-lijn, de „Clan Malcolm". Doo-n een jammerlijk toev(al echter kwam 'dit laatste schip zelf weer in botsing mefj de „Rowan". Het gevolg was, dat do de, eenvoudig© lieden te betuigen. „Dank u, v&enden, -dank u," zei hij-.éin delijk. „Het is zoo zoet, na ©en afwezig heid van acht jaar zulke gevoelens terug te vmden." „Hier hebt u Catheriein," zei op zijn' beurt een jonge boer, op de markiezin toetredend, „en hier mijn kinderen.'- De markiezin raadpleegde haar geheu gen, maar zij kon zich deze jonge vrouw niet meer herin neren. De boter bemerxtei dit en voegde er bij;: „Het is de dochten van André, mevrouw de markiezin. Herin nert 'gij u nog, dat mijn vader zich tegtltt ons huwelijk verzette, omdat zij arm was,2 Gij hebt haar toein een bruidschat geschen ken, mevrouw de markiezin." „Gij hebt ons gelukkig gemaakt," voegde Cathenen er bij. „Ik hieb mijn kinderen ge leerd uw naam te zegenen en eiken dag God voor u te bidden, niet waar, kmdö- ren?" zei zij, hen aan de markiezin voor stellend. „Bedankt dus mevrouw: de mar kiezin." „Wat heve kinderen!" zei de markiezin,, hun blonde haren stree-lend. (Wordt vervolgd.) sa -vSSSs

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1921 | | pagina 1