DAGBLAD VOOR ZEELAND
1500
bij levenslange f OKfl bij f IKfS bij verlies van f 7C bijvsrliesvan f Cfl bijverliesvan f gc bij verlies van ie bij verlies van
I imU sen hand of voet I IJ een oog I OU een duim I JO een wijsvinger I 13
een
Het geheim van het kasteel Rocrwir.
Dinsdag 11 October 1921
Zeventiende Jaargang
gngescliiktheid
overlijden
Buifenlsndsoh Overzicht
FEUSLLETON
BUITENLAND,
DUITSCHLAND
OOSTENRIJK
ENGELAND
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
n, m RK. .ins J AM np RBIPNnT. Tnlafnon 007
hoofdredacteur: J. W. VI E N I N GS. Telefoon 97
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOES
Telegram-Adres: Nizeco.
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon 474
Directeurr JOS. /AN DE GRIENDT. Telefoon 207
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
voor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Advertentiën van 1 tot 6 regels
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
Al onze Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen:
De pers houdt zich in de laatste dagen
moral veel bezig met de overeenkomst
tvaii "Wiesbaden. Welke zijn de bijzonder-,
beden van die overeenkomst?, zal de lezer
Vragen. Wij kunnen ze aan de band der
gegevens van den correspondent van bet
(Fraasche dagblad „L'Intransigean't" ie
Wiesbaden mededeelen.
Volgens de door de gemachtigden van
Frankrijk' (Loucheur) en Duitsehland
(Rathenau) gesloten overeenkomst zenden
de Fjransche oorlogsslachtoffers bun be
stellingen in bij; bun reehtstreeksehe le
veranciers of bij de Duitsche nijverheid.
In het laatste geval geven zij aan een
Fransche centrale instelling de bestel
ling op, die baar doorgeeft aan een
Duitsch lichaam, dat zorg draagt voor do
Verdeeling der orders over de particuliere
nijverheid. De Duitsch® rggeering is ver
antwoordelijk zoowel voor de levering als
voor de betaling.
Van 1 October 1921 tot 1 October 1925
•zal Duitsehland aan Frankrijk indi-'n dit
«r behoefte aan heeft, voor 7 milliard
gouden marken koopwaren leveren. Het
geheel® bedrag wordt 9 milliard, als men
er de leveringen bijvoegt volgens art.
15 en '6 van het verdrag van Versailles
nopens kleurstoffen en steenkolen. De
Waarde van deze leveranties wordt op
Duitschland's actief op de rekening der
schadeloosstelling geschreven tot een be
drag van ten hoogste 1 miljard per jaar
tat 1925 toe. Wat den len October 1925
aiet is betaald, kan trapsgewijze uitge
steld worden tot 1935, zonder dat daar
van rente is verschuldigd.
Deze overeenkomst brengt geen wijzi
ging in bet verdrag van Versailles.
Frankrijk blijft een deel van de schade
loosstelling krijgen in buitenlandsehe wis
sels, waardoor bet vrij blijft en in staat
cal zijn een reserve van buitenlandsch
trediet te vormen, welke ter gelegener
itijd kan bijdrag-en tot het herstel van zijn
wisselkoers.
.Wat Duitsehland betreft, 3taat vast
dat dit land voordeel heeft bij de over
eenkomst, zegt bovengenoemd blad. Het
is duidelijk, dat d!e nijverheid en de handel
er door op gang zullen blijven en dat de
Werklieden dus werk' blijven bonden, zoo
dat het met Duitschlands economisch her
stel niet spaak zal loopen. In politiek!
opzicht heeft Duitsehland er belang bij
ie toonen, dat het zieh inspant om mee te
Werken tot het herstel van Noord-Frank
rijk-. teneinde de wereld een duidelijk^
"bewijs van zijn goeden wil te geven.
De „Intransigeant"- vergeet echter, dat
de overeenkomst voor Duitsehland een
groot verbruik van grondstoffen na zich
zal sleepen zonder buitenlandsche one-
■vangsten. Trouwens het spookbeeld van
een leegkoopen van het land door den
lagenmarkenk'oers wordt reeds werlrè-
lijüheid. Teneinde een verder afglijden
langs deze helling te voorkomen heeft de
Reichsbank in samenwerking met den
rijkscommissaris voor uit- eh invoertoe-
stemming maatregelen getroffen om een
zoodanige prijsherziening te krijgen, dat'
de handelswaren niet goedkoop er worden
geleverd dan een drie maanden geleden,
toen de dollar nog 60 a 70 mark noteerde.
In een desbetreffend schrijven wordt
er nadruk op gelegd, dat gestreefd moet
worden naar een stabielen prijs in buiten
landsche valuta, welke prijs zóó hoog moet
zijn, dat hij ook bij een verbetering van
Hen mark kan worden gehandhaafd
Daardoor zal natuurlijk de export afne
men, maar Duitsehland is wel tod die
maatregelen verplicht om, afgezien" nog
van andere omstandigheden, geen verdere
„dumping" op de 'Europeeschc markten
te veroorzaken, waarvan het zelf ten-:
slotte door een invoerpolitiek der betroK
(Naar het Fransch)
41) o
Als eenig antwoord weuidd© Laurent
zich opnieuw tot den deurwaarder ea
zei barsch: „Volbreng je plicht! Verwi
jder die vreemdelingen!"
Scevola, de uitvoerder' van Laurent s
bevelen kwam thans dm deurwaarder,
te hulp en den graaf en de gravin buiten
Huwend, zei hij barsch: „Vooruit!"
Laai de markies zich niet van zijn
plaats bewoog, trad de deurwaarder op
hem toe en zei: „Wees zoo goca u te
verwijderen, mijnbeer de marbres...."
„Dat is er dus onder de republiek van
de rechtvaardigheid in Frankrijk gewor
den!" zei de markies met bitterheid, ter-
wijl hij- heenging.
XXI.
De gevangenneming.
Twee mannen, van wie een met een
doodskleed bedekt was, spraken op duis
terenden toon aan den voet der ruïne van
het kasteel Rocnoir. Hun sombere plan
nen stonden m zeer nauw verband met
ken staten den terugslag zou ondervinden.
Ook in Amerika trekt de lage marken-
stand de aandacht en beraamt men mid
delen om daarin verbetering te brengen.
Natuurlijk niet uit louter philantropie
Amerika is bahg voor een overstroorning
zijner eigen markt met Duitsche goederen
en daarom strekt het een helpende hand
uit.
Volgens een Berlijnsch blad zijn reeds
door drie Amerikaansche groepen aan de
Duitsche industrie aanbiedingen tot steun-
verleening gedaan. Twee Amerikaansche
financiëele experts zullen naar Duitseh
land komen, 'om daar met vertegenwoor
digers van de industrie te confereeren
over een Amerikaansche leening. Het
blad teekent hierbij aan, dat voor korten
tijd een gezaghebbend Amerikaansch
financieel leider te Berlijn is aangekomen
om met de Duitsche industriëelen bespre
kingen te voeren. En dan heet het
ook. dat de Fransche regeering zich be
reid heeft verklaard, toe fe stertmen in
een langdurig uitstel van de betaling der
schadevergoeding, indien het Duitsehland
zou gelukken van Amerika voldoende kre
dieten te krijgen.
Veel ergër dan in Duitsehland isin-
tossehen het gevaar voor uitverkoop in
Oostenrijk, waar een zeer ernstige finan
ciëele toestand is ontstaan. Men leze daar
over de Duim-affaire onder buitenland in
dit nummer.
Voor een Hollandsehen gulden worden
in Weenen nu al 1100 kronen gegeven,
elf kronen voor één cent dusEr is daar
door een koopziekte ontstaan, die groote
ongerustheid haart in het 'land en tot
wilde prijsstijgingen leidt, waarvan al
len, die van vaste inkomens moeten le
ven, de meest treurige gevolgen onder
vinden.
Maar nog erger, zoo mogelijk, is het in
Polen.
De Poolsche minister van financiën
diende zijn finaneflSel program in. ten
doel hebbende de Poolsche Mark, die op
zulk een kritiek peil aangeland is,
ook tien voor een dubbeltjevoor zooveel
kocht- men vóór den oorlóg de sigaren bij
den jood op de markt! eenige stabili
teit te geven en dientengevolge den eeo-
nomischen toestand van het land weer
te verbeteren. Om dit doel te bereiken
zullen door het gouvernement verschil
lende wétten ingediend worden. De mi
nister sprak zich uit voor het verlengen
van den werkdag met 2 uur, zooals reeds
vrijwillig door de werklieden was aan
geboden.
Strikte zuinigheid zal voorts bij alle
diensten in acht genomen worden. Ambten
en posten, die niet geheel en al onmis
baar zijn, zullen verdwijnen. Staatsonder
nemingen. die met verlies werkten, zullen
verpacht worden. De belastingen zullen
geducht verhoogd worden, en alle mono
polies opgeheven, met uitzondering van
dat op tabak.
't Is alles heel mooi. Maar waarom be
zuinigt Polen niet op zijn defensie, zon
der nu nog van ontwapening jte spreken.
Dat land houdt, voortdurend een leger
van bijna een half millioen soldaten op
de been. Men moet niet vragen wat dat
aan het land kost.
Tevens ziet men hieruit weer hoe dwaas
bet is voor een bepaald land ontwape
ning te eisehen, zoolang niet alle landen
gemeenschappelijk zieh van hun krijgs
toerustingen ontdoen.
De mémoires van Von Mollire.
Von Moltke, neef van den grooten Von
Moltke van 1870, was hij het begin van
den oorlog in 1914 chef van den gena
dezo ruïnen, due zij gemaakt hadden eD
die zij thans nog met bloed wilden be
vlekken.
De man, -dia in het Witte laken gekleed
was, hield zjch achter ©enige puinhoopen
verborgen, terwijl «te anlere hem met deD
ranger iets aanwees.
„Ik zal hen hier door leiden. Twee ko
gels 'zullen ftns voer a't'jd yain d«;i markup,
en zijn zoon bevrijdenMaar let dit
maal goed op, mik op hot hart; h©t heil
van ons allen hangt er van af."
„Ik weet het!"
„Het onderzoek begmt opnieuw; indien
(gij hen met voorkomen, zijn wiji viejripreu.''
„Ja, wij spelen thans hoog speii."
„Aan het spook zullen wij alles te
danken4'Hebben," ztei Laurent, het doods-
-kleed1 aanrakend, waarin Scevola gehuld
■was, en dat hem het uizicht gaf van
een vau «la© fantastische wezens, die het
volk vreest en spoken noemt.
Maar Scevola bleef ongevoelig.
Laurent begreep, dat hij een grooten
slag moest slaan. Hij kende den hoog
moed, di© zich in deze grov© gestalte
verborg. Hij deed als toreador, hij prik
kelde hem om Zijn woede op te wekken,
lom vervolgens da© woed© op hun beider
ivijand te doen neerkomen.
„Zijt gij soms bang?"- vroeg hij uit
dagend
ralen staf, maar trad spoedig ai. Hij
schreef later mémoires (gedenkschriften).
Een paar bladen maar. Naar verluidt, is
de uitgave in 1919 verhinderd met het
oog op de schade, die deze publicatie
op het terrein der buitenlandsche politiek
had kunnen aanrichten. Rudolf Steiner
kept den inhoud en heeft dezen ten deelo
medegedeeld aan Jules Sauerwein van de
Matin". Steiner is in de kritieke dagen
van 1914 herhaaldelijk hij1 MoltKe ge
weest en was met dezen van meeniug, dat
de Duitsche regeering van 1914 labo:
reerde aan onbegrijpelijke lichtzinnigheid
en onwetendheid en verklaart thans., dat
de geheele verantwoording op de schou
ders van Moltke was gelegd, die alleen
naar militaire gezichtspunten handelde,
terwijl de politiek geheel was uitgescha
keld. Het is moeilijk uit te vorsohen.
wat bedoeld wordt, öf de politici zich zelf
hebben uitgeschakeld óf dat Moltk'e de
alleenheerschappij' der militaire gedachte
als noodzakelijk beschouwde.
Steiner beweert, dat alleen Moltke van
den aanvang aan de dingen juist heeft
beoordeeld. Moltke had den 30en Juli
reeds willen mobiliseeren, terwijl de kei
zer alleen den toestand van oorlogsgevaar
wilde verklaren. De keizer steunde op
berichten van den koning van Engeland,
naar dewelken Engeland neutraal zou
blijven en ook Frankrijk wilde verhinde
ren, om aan den oorlog deel te nemen.
De keizer wilde zieh met alle macht op
Rusland werpen. Moltke zette toch de
mobilisatie door en realiseerde deze di
rect. Hij verliet dadelijk den Keizer. Een
keizerlijk automobiel haalde liern in. Ilij
werd teruggeroepen. Hij kwam terug,
maar liet eerst de mobilisatie afkondigen.
De keizer had ondertusschen aan alle
commando's eigenmachtig bevolen, om
minstens één marschuur van de Fransche
grens te blijven. Moltke was daardoor
„volkomen gebroken", maar weigerde de
contrasigneoring van dit bevel, 's Avonds
om 10 uur liet Wilhelm Moltke we?r
roepen. Wilhelm was reeds te bed. Hij
stond in onderpantalon op, deed een mor-
genrok aan en hield een rede. Hij had
oen nieuw telegram van koning George.
Engeland kon nóch voor zieh zelf. nóch
voor Frankrijk bindende verklar:nven»ge-
ven- De keizer eindigde: „Doe nu, wat,
u wilt". Daarmede begon de oorlog. Hol
land schijnt aan Moltke te Janken te
hebben, dat de Duitsche horden er niet
zooals in België, binnendrongen. Zooals
men weet, voerde Moltke het plan van
von Sehlieffer uit. Eerst Frankrijk ver
pletteren en dan piet alle kracht tegen
Rusland. Sehlieffer wilde Hit "bereiken
dcor België en Holland onder den voet'
te loopen. Moltke wilde Holland sparen,
om voor Duitschlpnd bij' geval van blok
kade een luchtgat open te houden.
Moltke blijft in zijn memoires bij de
beschuldiging, dat von Kluck door ie
snel voortdringen op den rechtervleugel
de schuld is van de nederlaag -aan de
Marne. Ik voor mij geloof niet aan de
juistheid dier besehuldiging. .De neder
laag lag in den persoon van Moltke zalf.
Deze was en dit wist hij' zelf niet
opgewassen voor zijn taak. Hij' Ken le
maar één operatie, die van von Sehlief
fer. Toen de boel in het honderd iiep1 en
hij het operatieplan moest veranderen,
verloor hij het hoofd en stortte ineen.
Opper-Silezië.
De correspondent van het Berliner Ta-
geblatt te Genève seint aan zijn blad,
dat de door 'den Raad v)an !den Volkenbond
benoemde commiséie inzak'e Opper-Sile
zië, Welke bestaat uit de heeren Hijmans
(België), da Cunh'a (Brazilië), Welling
ton Koo. (China) en Quinoaes de Leon
(Spanje) Donderdagavond, haar voorloo-
pige werkzaamheden heeft geëindigd. De
deskundigen Herold en HoÜac hebben een
Scevol© nchtt© 2ïch hoog op1. Bang;
ik, Scevolad Ik beven! Nooit! Ik'willet
da|t do aristocraten slechts één hoofd)
hadden, om hat met één slag tet ver
pletteren!"
Terwijl Scevola aan zijn wo©d© lucht
gaf, lachte- Laurent heimelijk.
„Ditmaal zullen zij mij mot ontsnap
pen,'' -dacht hij. „Als ik mijn schuldbe
kentenis van tweehonderdduizend franks
van het lichaam van den markies; die
wel-dra fljoodj voor mijn voeten zal liggen,
zal genomen hebben, daag- ik zelfs- den
hemel t'egen mij uat!"
Terwijl hij deze goddielooize woorden
ap-rak, werd m de verte een geerruiacb
vernomen.
„Wat 'hoor afc?'-' zei Scevola, op .de
hoeve van vader Nicolaas wijzleind, die op
eenigeni afstand lag. Daar nader!
iemand."'
„Laten we van elkaar gaan,"
„Laat me niet te laag wachten," zei
Scevola brutaal, terwijii hjj zich weef
in de ruïnen verborg.
Laurent ging heen en sloop als een
slang tusschen 'de vervallen ein half ver
brande muren van het oude kasteel.
De kretan: „Leve de markies! Leve ide
markiezin!'-' troffen zijn oor en delden
hein bijna van spijt en woede barsten.
„Die boeren znllen dus nooit veramde-
protocol opgesteld, dat zij aan de commis
sie zullen toezenden.
Aan de hand v,an dit protocol zal de
commissie beraadslagen. Uiterlijk Woens
dag of Donderdag zal de commissie haar
rapport aan den Raad van den Volken
bond toezenden. Men verwacht de be
slissing van den Raad Vrijdag of Zatejr-
dag. klaar het is natuurlijk mogelijk,
dat de beslissing opnieuw vertraging on
dervindt.
Een particulie-r correspondent van het
telegrafisch agentschap verneemt, dat de
raad v,an vier zich heeft bezig gehouden
met de instelling van een internationale
commissie, welke tot teak zal hebben,
na de. verdeeling van het industrie-gebied
van Opper-Silezië, de orde in 'de indu-
strieele bedrijven tijdens het overgangsv
tijdperk' te handhaven.
Na. de verdeeling van het industriege
bied, die absoluut zekér zal plaats
hebben, tusschen Duitsehland en Poleni
zullen beide staten onmiddellijk het poli
tiek bestuur ovpp de hun toegekende zóne
overnemen.
De commissie zou een soort vëfbindings-
orgaan vormen tusschen deze gebieden,
welke in polities opzicht gescheiden zijn,
maar Schatplichtig ten opzichte van el
kaar en economisch nauw verbonden.
De Amerikaansche troepen.
De New-York World verneemt uit
Washington, dat na de ratificatie van
het Duitsch-Amerikaansche vtedesver-
drag de Amerikaansche bezettingstroepen
niet geheel uit het Rijnland zullen wor
den teruggetrokken, doeli dat hun sterkte
aanzienlijk zal worden verminderd.
De Duim-zwendel.
Over deze „fijne" zaak, waarvan wij
gisteren onder laatste berichten ook mol
ding maakten, schrijft de Weenseiie cor
respondent van „De Tijd" o. a. het voL
gen de
Een jaar geleden kwam een Hollander
met name Daniël Duim uit Amsterdam
naar Weenen, om hier wat echter nog
niet bewezen, is zoogenaamd brillan-
ten en edelsteenen te koopen.' Duim stamt
af van een welgestelde Amsterdamsche
Jodenfamilie; zijn vader was een der be
kendste diamanthandelaars. Daniël Duim
wilde door den inkoop van edelsteenen
vlug een groot vermogen bezitten. Hier
mee wilde hij dan op eigen houtje rijk
worden. Teneinde zijn doel te liereiken,
sloot hij zich nauw hij enkele zijner)
vrienden te Parijs, Londen en Amsterdam
aan, en trad in relatie met de Berlijnsche
firma Mendelsohn, met wie hij correct
zijn zaken afdeed, zoodat het hem na
niet langen tijd gelukt was het volste
vertrouwen van deze bank te genieten.
Spoedig daarop leidde hij zijn zaken
van uit Weenen, voorzien van de beste
aanbevelingen en referenties van de firma
Mendelsohn, terwijl hij' over een kapitaal
van 50 millioen mark beschikte, die hij
in Weenen deponeerde. Zijn geheele op
treden, zijn zaken die hem met behulp
van zijp vrienden in 't buitenland steeds
goed en vlug afgingen, openden hem de
deuren der Wiener beurzen, waar zijn
naam weldra een uitstekenden klank had,
zoodat Duim voor een rijken mijnheer
doorging. Hij kreeg er op den duur door
bemiddeling der hoofdbanken het baantje
van „Devisenkommisshr" hij. Tot hiertoe
was er geen enkele aanmerking op zijn
zaken te maken. Vanaf dit oogenblik
echter begon hij zich te interesseeren
voor de Oostenrijksche credietactie, ver
trouwende op een spoedige stijging van
den kronenkóers, verlokt door de ére-
dietbeloften der Entente, en verkocht va
luta's ter waarde van vele millioenen
valuta's die hij nog niet bezat, maai' zich
eerst door de winst der stijgende kroon
ren!" mompelde hij.
Een menigte boteren om-ringden den
markies en zijn gezin en deden hun best
hun de acht jaren van ongelukken to
doen vetrgefcen.
„Wij -danken u hartelijk, Vrienden," zei
de markies, „voor de belangstelling, die
gij voor ons aan den dag legt. Wij' zijh
van onze goederen beroofd en toch komt
gij tot ons."
„Niemand heeft uw weldaden ver
geten, mijnheer de markies,"' zei een
boer, eerbiedig nader tredend. „Mijn hoeve
behoort u meer toe dan mij. Gij hebt ze
doen opbouwen, toen zie, nu tien jaar
geleden, in de asch werd gelegd."
„(Mijnheer de markies," zei een andere
boer, „ik "ben het vieeselijke onweer van
1785 nog met vergeten, toen al mijn vel
den verwoest weiden. Gij zijt ons toen
i-n ons, ongeluk te hulp gekomen gij hebt
mijn vrouw en mijn kinderen tel eten ge
geven, en voor mij graan gekocht oei
mijn akkers weer te bezaaien.... Sindsdien
heb ik verscheiden goede oogstjaren ge
had, en wat ik thans bezit komt u recht
matig toe, want zonder u zou ik ver
plicht geweest zijn mijn boerderij» te ver-
koopen; zie- behoort ui dus toe-, mijnbeer
de markies."
De markies was b«wogen. Hij kon geen
•woorden vinden om z$n dank aap die goo-
wilde aanschaffen. Op deze wijze krecjjj
hij van de meeste banken erediet, <1. w. z.
het voorschot der kronen op later te bei
talen valuta's.
Deze sommen bereikten een ongehoords
hoogte (1600 millioen kronen).
Na aldus zijn zaken bezoedeld te heb
ben door valsche speculaties, trachtte hij-
van zijn goeden naam misbruik te mak'en
door zooveel mogelijk baar geld mee op-
de vlucht te nemen. Volgens schatting
moet dit ongeveer 500 millioen kronen
bedragen. Tot heden geen enkel spoor
van hem.
Daniël Duim leefde met zijn vrouw in
Weenen in een der prachtigste en weel
derigste huizen van de Goethestraat. Zijn
vrouw is de voor enkele weken bekend1
geworden filmartiste, M. Erfmann, bij de
Allianzfilmgesellsehaft, welke haar als
hoofdpersoon in twee filmen engageerde.
Naar het heet, moet Duim zijn vrouw
hiertoe hebben aangespoord. Hij leefde
onder de weelderigste omstandigheden,
hield er twee auto's op na, waarvan er één
een Amerikaansche luxe-wagen was, waar
voor hij de som van 10 millioen Kronen
had betaald. In geheel Weenen was ex
geen tweede, die ook maar in de schaduw
bij' Duim's auto kon staan.
Aan zijn reputatie als Hollander, eu
aan 't feit, dat de Hollandsche gulden
zooveel waarde heeft, viel het optreden
van D-uim en Miens eehtgenoote heele-
maal niet op en wekte niet het minste
argwaan. Duim ging vaak per auto naar
Holland. Ook bezat hij een vliegmachine,-
waarmee hij bewezen is het niet de
valuta's ongecontroleerd over de grenzen
bracht'.
Tot het oogenblik, waarop het meer en
meer bleek, dat de credietaKte een „fata;
morgana" is, ging alles voor den wind.
Maar toen Duim de onhoudbaarheid va'a
de Entente-beloften begori in te zien, bleef
er voor hem niets anders meer over dan
het bankroet. Naar men zegt, heeft' hij
ook getracht, om met behulp zijner rijke
familie in Holland de voorschotten terug
te betalen, wat hem echter niet gelukte,
zoodat het bankroet onvermijdelijk bleek.
Nadien begon hij pas de transacties.
Sinds is Duim op stap. Waarheen*?. Hij
had aanvankelijk voorgegeven naar een
„Sommerfrische" te zijn gegaan. Zij'n
vrouw en bedienden had hij achtergelaten.
Tevoren had hij nog vele sieraden aan
zijn vrouw ten geschenke gegeven. Er
kwamen nog vele zakenbrieven voor hem'
aan, en eer men het bemerkte, dat Duim:
er vandoor was, waren »r reeds 48 uur
voorbijgegaan.
De gteheele zaak is nog teveel in t duis
ter gehuld. Er is weinig hoop, dat Duim
terug zal komen, om zijn schulden te
betalen. De zaak berust thans in handen
van de politie.
Scheepsramp.
3 dooden 16 vermisten.
Een verscbjrikkelijke ramp heeft Zater
dagnacht plaats gehad: de „Rowan" is'
vergaan na een dubbele aanvaring even-
buiten het Corsewallpunt aan de uiter
sten Westelijken hoek van Schotland te
genover Belfast.
Er hing een dichte mist. De „R'owan",
kwam even na middernacht in aanvaring
met de „"West Camat", een Amerikaan
sche eargoboot. De „Rowan" werd zeer
gehavend door de aanvaring en onmiddel
lijk' werden er draadlooze signalen uit
gezonden om hulp.
Spoedig na het S. O. S. gesein, arri
veerden meerdere schepen ter assisten
tie, waaronder allereerst, het schip van-
de Clan-lijn, de „Clan Malcolm". Doo-n
een jammerlijk toev(al echter kwam 'dit
laatste schip zelf weer in botsing mefj
de „Rowan". Het gevolg was, dat do
de, eenvoudig© lieden te betuigen.
„Dank u, v&enden, -dank u," zei hij-.éin
delijk. „Het is zoo zoet, na ©en afwezig
heid van acht jaar zulke gevoelens terug
te vmden."
„Hier hebt u Catheriein," zei op zijn'
beurt een jonge boer, op de markiezin
toetredend, „en hier mijn kinderen.'-
De markiezin raadpleegde haar geheu
gen, maar zij kon zich deze jonge vrouw
niet meer herin neren. De boter bemerxtei
dit en voegde er bij;: „Het is de dochten
van André, mevrouw de markiezin. Herin
nert 'gij u nog, dat mijn vader zich tegtltt
ons huwelijk verzette, omdat zij arm was,2
Gij hebt haar toein een bruidschat geschen
ken, mevrouw de markiezin."
„Gij hebt ons gelukkig gemaakt," voegde
Cathenen er bij. „Ik hieb mijn kinderen ge
leerd uw naam te zegenen en eiken dag
God voor u te bidden, niet waar, kmdö-
ren?" zei zij, hen aan de markiezin voor
stellend. „Bedankt dus mevrouw: de mar
kiezin."
„Wat heve kinderen!" zei de markiezin,,
hun blonde haren stree-lend.
(Wordt vervolgd.)
sa
-vSSSs