Dekens spreien SINKEL KJrtfsi z Tweede Blad Een Kloosterpraatje. Jean Baptiste Maria Vianney, S te Aroma COURANT ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1921 NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT rk 1,- en 115,- EREN. te Goes, p./^ Ponds pak. straat 5 c fel 174 leering FEUILLETON Voor onze vrouwen. Voor de Keuken. Geschiedenis en Kunst v ,/S teel nieuwe i *14,-. 4387-64 jn 1824, onderling als ekt door land. 2296-30 !en cn nouveauté'» OEDEM. reuzen sorteering in reiend, M. MIJAARD. f lil UI O !carsi-Haar- s gewone en K srsoh© Vul- ui i&tSe Buis- Z iaat, Caloli- en gegoten O Petroleum- 5 ■O dit Blad De Renedictyner Abdij van Beuron. De beroemde abt Dom Guéranger bracht in dc vorige eeuw het Benedic- tijnsclie leven in Frankrijk tot nieuwen bloei, na een jarenlange kwijning, door de stichting der Congregatie van Solesmes en het oprichten der Abdij van dien naam. Een dergelijk werk ondernamen in Duitschland de gebroeders Wolters en zij stichtten de Congregatie van Beuron die zich vooral door de daaraan verbonden school van kerkelijke kunst eene groote ver maardheid verwierf. De Abdij van Beuron, gelegen bij Sigmaringen vermochten de gebroe ders Wolters te stichten in 1863, dank de hulp van de even mildadige als vróme Katharina van Hohen- zollern-Sigmaringen Een zekere I. v. d. A. bezocht deze Abdij en gaf zijn indrukken van dat bezoek als volgt in „De Tijd" weder: „Wat Solesmes was in Frankrijk, en Frankrijk verdreven hoeft uit Soles mes: de woonstee der liturgie in haar schoonsten, ruimsten vorm, is thans Beuron. Riet in Rome, niet in de kathedraal van Zwitsersch Freiburg, ook in de Nótre Dame niet te Parijs, ontvangt men zulk een plechtigen indruk als in gindsche kloosterkerk, wanneer de monniken, voorafgegaan door hun gedistingeerden, jeugdigen aartsabt, het koor binnenkomen en den dagelijkschen dienst inleiden met gebed en psalmen. Er heerscht stemming en wijding in harmonie met de stemming van bouworde en kleur. Wil u bijzonder genieten van de stille, bijna heilige atmosfeer, ga dan 's morgens op een werkdag Zondags is de kerk meestal stampvol maar past u op, niet te gaan zitten naast den een of anderen „ami de la maison", iemand die beweert de heeren paters te kennen „inties et in cute", want dan hij fluistert natuurlijk schier onhoorbaar, en zijn gebaren zijn uiterst ingetogen dan moet u, of u wil of niet, ook dé volle beteekenis weten daar vóór u' in 't koor. Die rechts bijvoorbeeld, die een hoofd boven de anderen uitsteekt, hij stak als jongeling al een hoofd boven de anderen uit in dat kerkje van Bretagne is pater WiUibrord Ver kade, de schilder-monnik, wiens boek zoo'n opgang maakt. Die daar, de kleine oude heer ziet u hem? is pater Sebastian van Oer, schreef „Ein Tag im Kloster", waarin u het geheele doen en laten van patres en fratres opgeteekend vindt. Dicht bij hem zit pater Hildebrand Bihlmeyer, de beroemde hagiograaf; tegenover hem een van de knapste, sierlijkste sprekers pater Amandus G'sell, en wat meer naar achteren, tegenover den troon van den aartsabt, de pater Prior. Verder u kan natuurlijk zooveel namen van belang niet ont houden en luistert amper nog, wan neer een paar graven en een prins van den bloede het lijstje van den mededeelzamen kloostervriend sluiten. Trouwens de H. Mis heeft, nu gebeden en psalmen met „Kyrie" en „Deo gratias" geëindigd zijn, een aanvang genomen, en alle gefluister, alle nieuwsgierigheid verstomt bij deze doordachte, welbestudeerde, ernstige liturgie, steeds met dezelfde zorg, dezelfde vrome bedoeling weerge geven. Geen wonder,, dat van heinde en ver, uit het Schwarzwald, van het meer van Constanz, van waar dan ook mannen en vrouwen samen- stroomen, vooral op Zon- en feest dagen, om van hun godsdienstzin en devotie te getuigen. En dit is de in- de Zalige Pastoor van Ars. 10 Hoofdstuk III. De Pastorie van Ars en de Providence. Als iemand, die God zjj gedankt, over eene gezonde maag beschikt, pas om klokke half twaalf in de ge legenheid wordt gesteld zich te ver- ontnuchteren, terwijl hij naar men zich uit de vorige hoofdstukken zal herinneren nog al eenige inspan ning, zoo geestelijk als lichamelijk, w getroosten, zal niemand e genot van een stevig ontbijt misgunnen. Ik kan niet nalaten hier even eene bemerking 111 te voegen, zonder daar om bepaald een lofrede aan te heffen omtrent de kracht welke onze mooie Hollandsche taal weet te leggen in vele harer woorden, welke daardoor verkrijgen eene kernachtigheid van uitdrukking, welke de vreemde mis sen. Zoo b.v. liet-woord, wat ik zoo even noemde en waar het om te doen is, ontbijt.- Stel het tegenover het Fransche déjeuner, Het voorvoegsel vloed, die uitgaat van Beuron, ver over de grenzen heen: dat het klooster een burcht is van oprecht, verlicht katholicisme. Overigens, waar zooveel mannen van ijver en helder verstand aan den arbeid zijn, kan dit niet anders. Oratio ac labor! Na 't gebed de pen, het penseel, de beitel. De slanke madonna's van Desiderius Lenz, thans nog een krasse grijsaard van 92 jaar; de koepel der Genadekapel, grootendeels beschilderd door San" Verkadë, enkele altaar stukken van Jacob "Wurger, benevens diens mooi aquarel „De vlucht naar Egypte", gereproduceerd in 't Januari nummer van 't Beuroner Maand schrift, staan waardig naast de St. Mauruskapel met het marmeren graf beeld van den heiligen Maurus, geheel zooals men weet, het werk niet alleen van pater Desiderius Lenz, maar ook zijn individueele Beuroner kunstuiting. Deze kunst heeft zich 0111 pater Desi derius en zijn onmiddellijke navolgers geconcentreerd; naar buiten heeft zij maar weinig gewerkt, en men kan aannemen, dat zij één in naam en één in daad met het klooster zal blijven. Dit is geen nadeel. Niet alle kunst is voor verplaatsing vatbaar, en verscheidene stukken in onze musea zouden beter tot hun recht komen, indien men ze gelaten had binnen het kader, waarvoor zij oor spronkelijk bestemd waren. Onder menschen hetzelfde ver schijnsel. De monnik, man van stillen inkeer en denken, gevoelt zich het beste thuis in een stille, eenzame landstreek: en daarom kozen de stichters van geestelijke orden meestal het afgelegenste oord, om hunne gemeenschap op te lichten. Het na geslacht hield zich aan de traditie, en zoo ziet men ook in onze dagen nog de kloosterlingen zich het liefste vestigen ver buiten alle dagelijksch gedoe. Dit wist Katharina von Hohen- zollern-Sigmaringen. Zij kende ergens in het vorstendom een verlaten Augustijnerklooster uit de achttiende eeuw, dat haar uitnemend voor haar doel geschikt leek. Had er evenwel geen verlaten klooster gestaan, waar schijnlijk had zij toch Beuron gekozen, om haar plan, er de orde van den heiligen Benedictus te doen groeien en bloeien, te verwezenlijken; want Beuron is wel een van de mooiste plekjes in de mooie vallei tusschen Sigmaringen en Tuttlingen. Bestond de gemeenschap in 't begin uit niet meer dan een zestal monni ken, nu telt zij ongeveer honderd en vijftig paters en bijna even zooveel broeders, wier kloostergebouw zich statig verheft boven den klaren stroom van den Donau, te midden van groene weiden, steile rotsen cn mossige hoogten. Tot deze Congregatie behoort ook de St. Paulus-Abdij, te Oosterhout, bij Breda, voor een jaar of 15 door Fransche monniken gesticht en waar thans reeds 25 Hollanders den regel van St. Benedictus volgen. Deze Abdij is gebouwd volgens de planem van een der paters, een Franschman, die alleen Hollandschen baksteen gebruikte, maar op een wijze die de bewondering weg draagt van architecten en bouwvakkundi- gen. Kapel, trappengebouw, kloostergangen en refter zijn een juweeltje van bouwkunst. Ook hier zetten de monniken de tradities van wetenschap en kunst, der orde van St. Benedictus eigen, voort. De socialisten hebben den 18en dezer de groote trom geroerd en in alle hoofdplaatsen van ons land een Vrouwendag gehouden. De vrouwen moesten worden mobiel gemaakt voor ontwapening en moedersschapszorg, twee zaken die heel mooi zijn op zich zelf maar die heel leelijk kunnen worden wanneer zij verwerkt worden door eene partij die vóór alles de ont, wat in deze en dergelijke samen stellingen als ontwaken, ontginnen, ontgraven, ontslapen, het begin der handeling aangeeft, maakt in ontbijt de zoo nuttige en tevens aangename bezigheid van eten als 't ware aan schouwelijk. Ontbijt is beginnen te bijten en men ziet den menschelijken molen, welke mond heet, in beweging ge bracht, aan 't malen. De kaken als een scheprad rusteloos aan den arbeid. De tanden, fijn en scherp, aan 't zagen, scheuren, trekken, bijten. Het Fransche déjeuner geeft slechts een negatief begrip, de niet meer, jeun nuchter zijn, dus verontnuchtering. Om meer dan eene reden echter was het ontbijt niet zoo stevig, als men mij zal hebben toegewenscht en ik had mogen verwachten. Vooreerst' kwam ik het laatst van allen. Ik bedoel hiermede voltrekt geen blaam aan het adres mijner medepelgrims, van wie ik in de verte niet zou durven veronderstellen, laat staan zeggen, dat zij uitsluitend, of ook maar in de eerste plaats denken aan zich zeiven, doch het is toch te-be grijpen, dat waar 30 grage monden het boven beschreven werk verricht hebben, de laatst gekomene zich eer vervorming (of misvorming) der maat schappij naar socialistische beginselen voorstaan. Nu zullen er zijn, die zeggen: ja wel, maar die socialisten doen het toch maar en wij doen niets. Hierop antwoorden wij niet onder staand verslag van hetgeen is ver handeld op de internationale conferentie van christelijke arbeidsters welke den 12en en 13en September te Brussel plaats vond. Op 12 September werd de Confe rentie officieel geopend door den secretaris van het Internationaal Christelijk Vakverbond, den heer Serrarens. Hij begroette vertegen woordigsters uit Belgié (18), Nederland (8), Duitschland (2), Frankrijk (2), Luxemburg (1), Italië (1), Hongarije (1), Spanje (1), Zwitserland (1), verder den voorzitter van het Internationaal Vakverbond M. Scherrer, Zwitserland en den penningmeester M. Amelinck, Holland. De Conferentie werd bijgewoond door den heer Henseler, vertegen woordiger van het Internationaal Bureau van den Arbeid, te Genève. Het voorzitterschap van de Con ferentie werd opgedragen aan de ver tegenwoordigster van het Algemeen Christen Vakverbond van België. De voorzitster doet uitschijnen dat het doel der Conferentie is de ver sterking der vrouwenvakbeweging in de algemeene vakbeweging en mede zeggenschap voor de arbeidsters bij de voor hen getroffen arbeidsregeling zoo wettelijke als andere. De christe lijke arbeidsters moeten ook hun stand punt vaststellen tegenover de neutrale Internationale vrouwenconferentie, die in October te Genève vergadert. Eindelijk moeten ook bestudeerd wor den welke andere inrichtingen van vrouwenverheffing voor de arbeid sters naast de vakbonden moeten bestaan. M. Henseler afgevaardigde van het Internationaal Bureau van den Arbeid te Genève verklaarde dat de heer Albert Thomas, directeur van het Arbeidsbureau, dat boven volken en partijen staat, met gelijke vreugde en gelijke belangstelling de pogingen der organisaties van alle richtingen volgt om de sociale beweging tot goed einde te brengen door internationale samenwerking. Zuster Heidema, Amsterdam, afge vaardigde van het Christelijk Nati onaal Vakverbond in Nederland bracht verslag uit over de Moederschapszorg. Na grondige bespreking worden een aantal stellingen aangenomen, waarin wordt aangedrongen op arbeidsverbod aan de moeder, eenige weken vóór en minstens zes weken na de beval ling, op wettelijke regeling der moeder schapszorg, door een stelsel van verzekering, verplichtend gesteld voor alle gehuwde loonarbeidsters en vrou wen van loonarbeiders, vrijwillig voor vrouwen van hen die niet in loon dienst arbeiden; de kosten van de verzekering dienen gedragen te wor den door werkgevers, werknemers endoor den Staat; aan alle verzekerden moet gegeven worden: gratis verlos kundige hulp, geldelijke uitkeering gedurende den tijd van het arbeids verbod en eene uitkeering in eens; de verzekering dient alleen toegan kelijk te zijn voor gehuwde vrouwen in de verzorging der ongehuwde moeder en van haar kind moet op andere wijze worden voorzien. Mej. Maria Baers (Beigië) brengt daarna verslag uit over den toestand der cristelijke vakbeweging onder de arbeidsters in de verschillende landen. Uit dit verslag blijkt dat in de vertegenwoordigde landen het aantal christelijk gesyndikeerde vrouwen als volgt is: Frankrijk44.917Nederland (Chris telijk): 5.097; Nederland (katholiek): verplaatst acht op een terrein, waar slag geleverd is, dan aan een ontbijt- disch. De tweede reden, welke de eerste 'n weinig komt aandikken was, dat gezegd ontbijt plaats vond in de z.g. Providence of het Zusterhuis Om er te 'komen, moet men een met boonen beplant plein overloopen, dat de oude en de nieuwe kerk, die van Sixtus en Philomena in het vier kant omgeeft, 'n Steenen trap aan het einde leidt naar een smallen weg en deze brengt U in een ommezien in het Maison de la Providence Het handboekje der Bedevaart van Ars zegt kort en bondig, dat het ge sticht werd door den Eerwaarden Vianney, die zelf de benoodigde steenen op zijn schouders heeft aan gedragen, dat het een weeshuis is. dat aan de zorg der zusters van Sint Joseph is toevertrouwd en dat men er den wonderbaren trog aantreft. Aan deze inlichtingen, welke zeker niet lijden aan breedsprakigheid zullen we echter slechts zooveel toe voegen, als ons voor de duidelijkheid onzer reisbeschrijving strikt nood zakelijk toeschijnt. Deze niet alleen maar ook de Vredesbode, waarin ze geplaatst wordt, stelt onverbiddelijke eischen van zelfbeperking. Wie dus 12.648; Italië: 400.000; Hongarije: 17.499Spanje15.000België: 29.518 Oostenrijk: 20.000; Zwitserland6.811 Duitschland: 200.000. Spreekster geeft verder een over zicht van de door de arbeidsters organisaties in de onderscheidene landen bereikte resultaten. Hare besluiten worden na bespre king, ongewijzigd aangenomen. Zij vragen dat de Internationale christelijke vakbeweging eene bij zondere actie zoude inzetten door de belanghebbenden zelf om den ver- eenigingsgeest onder de vrouwelijke arbeidsters te bevorderen, dat de alleenstaande vakhonden van vrou wen bij hunne Nationale Vakhonden zouden aansluitendat meer en meer arbeidsters tot vrijgestelden zouden worden opgeleiddat gestreefd worde naar eendrachtige samenwerking onder de arbeidstersorganisaties. Mej. Decaux (Parijs) voorzitster van de Centrale Unie der vrouwelijke boroepsvereenigingen houdt eene in leiding over den Engelschen Zatejdag voor de arbeidsters. De ingevolge dit verslag aangenomen stellingen dringen er op aan dat het stopzetten van den vrouwenarbeid op Zaterdag namiddag, door internationale over eenkomst zou veralgemeend worden. Deze overeenkomsten door de wet geving van ieder land bekrachtigd zijnde, zoo kunnen de vormen van toepassing door overeenkomsten tus schen werkgevers en werknemers bij de vereischten van streek en vak worden aangepast; waar zulks voor het bedrijf onontbeerlijk is, kan het Zaterdagnamiddagverlof op eenen anderen dag worden vervangen. Mej. Hutten van het Bureau voor de R. K. Vakorganisatie in Neder land en, Mej.Vurthmann, Keulen, van het Verbond der christelijke Vakver- eenigingen, behandelden het vraag stuk van den loonarbeid der gehuwde vrouw. In de aangenomen stellingen wordt verklaard dat het huisgezin moet beschouwd worden als kiemcel der gemeenschap en dat de huiselijke taak der vrouw in het algemeen niet over een te brengen is met het ver richten van loonarbeidde vrouw moet leeren inzien dat de nadeelen van het verlaten der huiselijke taak moeilijk opwegen kan tegen de econo mische voordeelende opvoedende taak der vrouw is minstens van even hooge waarde als den economischen voorbrengstarbeid van den man. Het loon van den man moet hoog genoeg zijn om in het onderhoud van het gezin te voorzien; daarom streeft de christelijke vakorganisatie als ideaal eene zoo groot mogelijke afschaffing- na van den loonarbeid der gehuwde vrouw, en zal bij het bevorderen van internationale regelingen daarmede rekening houden, Mej. Danguy (Parijs) afgevaardigde van het Fransche Vakverbond, en Mad. Schmidt-Schriber (Kriens) afge vaardigde van het Christelijke Vak verbond van Zwitserland, leiden de bespreking in over den huisarbeid. De desaangaande aangenomen be sluiten dringen aan op verbetering der voorwaarden van de huisnijver heid door actie der Nationale Vak beweging, door het uitlokken van nationale wetgeving en internationale overeenkomstende arbeidsvoorwaar den der huisarbeidsters mogen in be ginsel niet slechter zijn dan die van fahriekarbeidsters. De Conferentie werd gesloten door eene toespraak van den heer Scherrer, voorzitter van het Internationaal Vakverbond. 50 gr. suiker plm. 10 min. flink roeren, daarbij 100 gr. bloem voegen en langzaam de melk met de vanille. Dit alles flink roeren tot men een gelijk beslag zonder klontjes heeft verkregen en er dan luchtig het zeer stijfgeklopte eiwit doormengen. Van deze massa met boter in een koekepan vier koeken bakken. Iedere koek wordt slechts aan één zijde ge bakken en de volgende koek met den ongebakken kant op den vorigen ge legd. De koeken moeten op een niet te fel vuur langzaam gebakken worden, ongeveer 10 min. Voor het opdienen strooit men er wat gestampte suiker over en presenteert ze warm. Hopjes pudding. Vier eierdooiers met 50 gr. suiker 'lot een gladde massa roeren. Van 25 gr. koffie 'l2 d.L. sterk extract maken. 125 gr. suiker in een ijzeren pan, met een lepel water bevochtigd, onder voortdurend roeren tot een bruine stroop brandenhierbij langzaam 2 L. warme melk en 'l2 L. room roeren en dit voorzichtig door de eierdooiers met de suiker roeren. De massa onder voortdurend roeren op een hoekje van de kachel laten binden, er dan 20 gr. witte opgeloste gelatine bijvoegen en ook het koffie- extract. Als de puddingmassa stijf begint te worden, ze in een natten vorm doen. Vier struif. '/4 L. nlelk laten trekken met stokje vanille. Vier eierdooiers met omtrent 't „Huis der Voorzienigheid" volledig wil ingelicht zijn, raadplege de levensbeschrijvingen. Ik vermoedde maar wist niet zeker, dat mijn mede pelgrims daar hun ontbijt gebruikten. Met eenig vragen en zoeken vond ik hen in 't oudste gedeelte van de Providence, waaraan men later 'n nieuw stuk heeft aangebouwd. Geen eigenlijke zalen treft men er aan, als in een hotel, doch slechts lage, nauwe, smalle kamers, die met enge gangetjes verbonden zijn. Waren de ruiten, die het licht doorlieten, niet effen maar gekleurd, dan had men zich verplaatst kunnen wanen in een ouderwetsche wafelkraam. Het gezelschap was over de verschillende kamertjes verdeeld Tafels had men tegen elkaar ge schoven. In plaats van met een helder wit laken, waren ze met zeildoek bedekt. Het gerei was primitief en de bediening ontbrak. Hier en daar lag op een schaal een homp bruin brood, 'n korst, 'n harde snee, dat was al. „Over een uur, is er gezegd gaan we lunchen", hoorde ik mompe len. Dat was de derde reden, om ons hiertoe te bepalen en liet verwijt te ontgaan van langdradig te worden, waarom ons ontbijt op dien dag niet stevig wezen mocht. De St. Adelbertsput te Egmond-Binnen. De belangrijke mededeelingen van den bekenden archeoloog, dr. J. IIol- werda, directeur van 's Rijks Museum van Oudheden, omtrent de opgravin gen, door hem verricht op het terrein van de voormalige abdij van Egmond, meer bijzonder op den St. Adelberts- akker, ongeveer een kilometer afstand van de abdij gelegen, op welken akker zich nog de historische St. Adelbertsput bevindt, hebben opnieuw de aandacht gevestigd op het histo risch zoo belangrijke Egmond, waar wij de bakermat hebben te zoeken van dat beroemde Graafschap van Holland, dat in de geschiedenis van ons Vaderland zulk een gewichtige rol heeft gespeeld. Die opgravingen immers brachten aan het licht, dat de vud.e eeschied- schrijvers van Egmond, dié "in Ac „Vita S. Adelberti" het leven van de H. Adelbertus verhaalde van de bron, welke op zijn graf ontstond, bij de opgraving van diens lichaam, inder daad waarheid hadden gesproken en dat deze bron, zooals hij vermoedde, te vereenzelvigen was met den S. Adelbertsput. En nu wezen zijne op gravingen aan, hoe die put gelegen was in de absis van een voor die tijden zeer voorname kerk, welke gelegen was in het midden van een door een gracht en muur omringd Castellum, aangelegd naar gewonen Frankischen trant, zooals het Castel lum van Treeht er een was, en dat deze kerk, de „Ecclesia Ekmunde" (de kerk van Egmond) inderdaad een kerk was, waardig om als leengoed aan den Graaf Dirk te worden ge schonken. In verband met deze mededeelingen kan het den talrijken vrienden van Egmond, van alle gezindten, slechts aangenaam zijn te vernemen, dat deze zeer bijzondere, historische plek in het bezit zal komen van de S. Adelbertstichting, welke beoefent de Vaderlarfdsche Middeleeuwsche ge schiedenis, vooral in betrekking tot het voormalig graafschap van Holland en van de voormalige abdij van Eg mond. Kan men zich voor het oude erfgoed der Hollandsche Graven eene betere beschermster wenschen? Dat dit bezit in handen van de S. Adel- Zooals men weet, gebruikt men in Frankrijk, omstreeks het middaguur, wat ze daar noemen het tweede déjeuner, wat de Hollanders in na volging van de Engelschen lunch noemen, maar wat, om de hoeveel heid en qualiteit der spijzen, er worden ook warme schotels opgediend, gerust voorn middagmaal kan doorgaan. Een stevig ontbijt op dat uur zou de eet lust voor de lunch hebben bedorven. En daarom Maar dit verzeker ik u, zal het u na de voorafgaande uiteenzetting eenigszins ongeloofelijk voorkomen, dat ik op heel mijn reis geen enkelen keer zoo lekker, met zooveel smaak ontbeten heb als in het zusterhuis te Ars. 'n Gedienstige maakte voor mij een kopje koffie klaar. Denk bij kopje vooral niet aan de kleine afmeting, maar eerder aan iets, waartegen de Hollandsche moeder spoelkom zegt. Op den bodem daar van legde zij tweè suikeren boontjes, waarop zij uit de wit geëmailleerde kan, de donkere, geurige koffie goot, welke nog altijd niettegenstaande de oorlogs- en de duurteweeën, haar goede naam in dat land handhaaft. Theedrinken doen de Franschen niet. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1921 | | pagina 5