Dekens
spreien
SINKEL
KJrtfsi
z
Tweede Blad
Een Kloosterpraatje.
Jean Baptiste Maria Vianney,
S
te Aroma
COURANT
ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1921
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
rk
1,- en 115,-
EREN.
te Goes,
p./^ Ponds pak.
straat 5 c
fel 174
leering
FEUILLETON
Voor onze vrouwen.
Voor de Keuken.
Geschiedenis en Kunst
v ,/S
teel nieuwe
i *14,-.
4387-64
jn 1824,
onderling als
ekt door
land. 2296-30
!en cn nouveauté'»
OEDEM.
reuzen sorteering in
reiend, M. MIJAARD.
f lil
UI
O
!carsi-Haar-
s gewone en K
srsoh© Vul- ui
i&tSe Buis- Z
iaat, Caloli-
en gegoten O
Petroleum- 5
■O
dit Blad
De Renedictyner Abdij van Beuron.
De beroemde abt Dom Guéranger
bracht in dc vorige eeuw het Benedic-
tijnsclie leven in Frankrijk tot nieuwen
bloei, na een jarenlange kwijning,
door de stichting der Congregatie
van Solesmes en het oprichten der
Abdij van dien naam.
Een dergelijk werk ondernamen
in Duitschland de gebroeders Wolters
en zij stichtten de Congregatie
van Beuron die zich vooral door
de daaraan verbonden school van
kerkelijke kunst eene groote ver
maardheid verwierf.
De Abdij van Beuron, gelegen bij
Sigmaringen vermochten de gebroe
ders Wolters te stichten in 1863,
dank de hulp van de even mildadige
als vróme Katharina van Hohen-
zollern-Sigmaringen
Een zekere I. v. d. A. bezocht deze
Abdij en gaf zijn indrukken van dat
bezoek als volgt in „De Tijd" weder:
„Wat Solesmes was in Frankrijk, en
Frankrijk verdreven hoeft uit Soles
mes: de woonstee der liturgie in haar
schoonsten, ruimsten vorm, is thans
Beuron. Riet in Rome, niet in de
kathedraal van Zwitsersch Freiburg,
ook in de Nótre Dame niet te Parijs,
ontvangt men zulk een plechtigen
indruk als in gindsche kloosterkerk,
wanneer de monniken, voorafgegaan
door hun gedistingeerden, jeugdigen
aartsabt, het koor binnenkomen en
den dagelijkschen dienst inleiden met
gebed en psalmen.
Er heerscht stemming en wijding
in harmonie met de stemming van
bouworde en kleur. Wil u bijzonder
genieten van de stille, bijna heilige
atmosfeer, ga dan 's morgens op een
werkdag Zondags is de kerk
meestal stampvol maar past u op,
niet te gaan zitten naast den een of
anderen „ami de la maison", iemand
die beweert de heeren paters te
kennen „inties et in cute", want
dan hij fluistert natuurlijk schier
onhoorbaar, en zijn gebaren zijn
uiterst ingetogen dan moet u, of
u wil of niet, ook dé volle beteekenis
weten daar vóór u' in 't koor. Die
rechts bijvoorbeeld, die een hoofd
boven de anderen uitsteekt, hij
stak als jongeling al een hoofd boven
de anderen uit in dat kerkje van
Bretagne is pater WiUibrord Ver
kade, de schilder-monnik, wiens boek
zoo'n opgang maakt. Die daar, de
kleine oude heer ziet u hem?
is pater Sebastian van Oer, schreef
„Ein Tag im Kloster", waarin u het
geheele doen en laten van patres en
fratres opgeteekend vindt. Dicht bij
hem zit pater Hildebrand Bihlmeyer,
de beroemde hagiograaf; tegenover
hem een van de knapste, sierlijkste
sprekers pater Amandus G'sell, en
wat meer naar achteren, tegenover
den troon van den aartsabt, de pater
Prior. Verder u kan natuurlijk
zooveel namen van belang niet ont
houden en luistert amper nog, wan
neer een paar graven en een prins
van den bloede het lijstje van den
mededeelzamen kloostervriend sluiten.
Trouwens de H. Mis heeft, nu gebeden
en psalmen met „Kyrie" en „Deo
gratias" geëindigd zijn, een aanvang
genomen, en alle gefluister, alle
nieuwsgierigheid verstomt bij deze
doordachte, welbestudeerde, ernstige
liturgie, steeds met dezelfde zorg,
dezelfde vrome bedoeling weerge
geven. Geen wonder,, dat van heinde
en ver, uit het Schwarzwald, van het
meer van Constanz, van waar dan
ook mannen en vrouwen samen-
stroomen, vooral op Zon- en feest
dagen, om van hun godsdienstzin en
devotie te getuigen. En dit is de in-
de Zalige Pastoor van Ars.
10 Hoofdstuk III.
De Pastorie van Ars en de Providence.
Als iemand, die God zjj gedankt,
over eene gezonde maag beschikt,
pas om klokke half twaalf in de ge
legenheid wordt gesteld zich te ver-
ontnuchteren, terwijl hij naar men
zich uit de vorige hoofdstukken zal
herinneren nog al eenige inspan
ning, zoo geestelijk als lichamelijk,
w getroosten, zal niemand
e genot van een stevig
ontbijt misgunnen.
Ik kan niet nalaten hier even eene
bemerking 111 te voegen, zonder daar
om bepaald een lofrede aan te heffen
omtrent de kracht welke onze mooie
Hollandsche taal weet te leggen in
vele harer woorden, welke daardoor
verkrijgen eene kernachtigheid van
uitdrukking, welke de vreemde mis
sen. Zoo b.v. liet-woord, wat ik zoo
even noemde en waar het om te doen
is, ontbijt.- Stel het tegenover het
Fransche déjeuner, Het voorvoegsel
vloed, die uitgaat van Beuron, ver
over de grenzen heen: dat het klooster
een burcht is van oprecht, verlicht
katholicisme.
Overigens, waar zooveel mannen
van ijver en helder verstand aan den
arbeid zijn, kan dit niet anders. Oratio
ac labor!
Na 't gebed de pen, het penseel,
de beitel. De slanke madonna's van
Desiderius Lenz, thans nog een krasse
grijsaard van 92 jaar; de koepel der
Genadekapel, grootendeels beschilderd
door San" Verkadë, enkele altaar
stukken van Jacob "Wurger, benevens
diens mooi aquarel „De vlucht naar
Egypte", gereproduceerd in 't Januari
nummer van 't Beuroner Maand
schrift, staan waardig naast de St.
Mauruskapel met het marmeren graf
beeld van den heiligen Maurus, geheel
zooals men weet, het werk niet alleen
van pater Desiderius Lenz, maar ook
zijn individueele Beuroner kunstuiting.
Deze kunst heeft zich 0111 pater Desi
derius en zijn onmiddellijke navolgers
geconcentreerd; naar buiten heeft zij
maar weinig gewerkt, en men kan
aannemen, dat zij één in naam en
één in daad met het klooster zal
blijven. Dit is geen nadeel. Niet alle
kunst is voor verplaatsing vatbaar,
en verscheidene stukken in onze
musea zouden beter tot hun recht
komen, indien men ze gelaten had
binnen het kader, waarvoor zij oor
spronkelijk bestemd waren.
Onder menschen hetzelfde ver
schijnsel. De monnik, man van stillen
inkeer en denken, gevoelt zich het
beste thuis in een stille, eenzame
landstreek: en daarom kozen de
stichters van geestelijke orden meestal
het afgelegenste oord, om hunne
gemeenschap op te lichten. Het na
geslacht hield zich aan de traditie,
en zoo ziet men ook in onze dagen
nog de kloosterlingen zich het liefste
vestigen ver buiten alle dagelijksch
gedoe.
Dit wist Katharina von Hohen-
zollern-Sigmaringen. Zij kende ergens
in het vorstendom een verlaten
Augustijnerklooster uit de achttiende
eeuw, dat haar uitnemend voor haar
doel geschikt leek. Had er evenwel
geen verlaten klooster gestaan, waar
schijnlijk had zij toch Beuron gekozen,
om haar plan, er de orde van den
heiligen Benedictus te doen groeien
en bloeien, te verwezenlijken; want
Beuron is wel een van de mooiste
plekjes in de mooie vallei tusschen
Sigmaringen en Tuttlingen.
Bestond de gemeenschap in 't begin
uit niet meer dan een zestal monni
ken, nu telt zij ongeveer honderd en
vijftig paters en bijna even zooveel
broeders, wier kloostergebouw zich
statig verheft boven den klaren stroom
van den Donau, te midden van groene
weiden, steile rotsen cn mossige
hoogten.
Tot deze Congregatie behoort ook de
St. Paulus-Abdij, te Oosterhout, bij Breda,
voor een jaar of 15 door Fransche monniken
gesticht en waar thans reeds 25 Hollanders
den regel van St. Benedictus volgen.
Deze Abdij is gebouwd volgens de planem
van een der paters, een Franschman, die
alleen Hollandschen baksteen gebruikte,
maar op een wijze die de bewondering weg
draagt van architecten en bouwvakkundi-
gen. Kapel, trappengebouw, kloostergangen
en refter zijn een juweeltje van bouwkunst.
Ook hier zetten de monniken de tradities
van wetenschap en kunst, der orde van St.
Benedictus eigen, voort.
De socialisten hebben den 18en
dezer de groote trom geroerd en in
alle hoofdplaatsen van ons land een
Vrouwendag gehouden. De vrouwen
moesten worden mobiel gemaakt voor
ontwapening en moedersschapszorg,
twee zaken die heel mooi zijn op
zich zelf maar die heel leelijk kunnen
worden wanneer zij verwerkt worden
door eene partij die vóór alles de
ont, wat in deze en dergelijke samen
stellingen als ontwaken, ontginnen,
ontgraven, ontslapen, het begin der
handeling aangeeft, maakt in ontbijt
de zoo nuttige en tevens aangename
bezigheid van eten als 't ware aan
schouwelijk.
Ontbijt is beginnen te bijten en
men ziet den menschelijken molen,
welke mond heet, in beweging ge
bracht, aan 't malen. De kaken als
een scheprad rusteloos aan den arbeid.
De tanden, fijn en scherp, aan 't
zagen, scheuren, trekken, bijten. Het
Fransche déjeuner geeft slechts een
negatief begrip, de niet meer, jeun
nuchter zijn, dus verontnuchtering.
Om meer dan eene reden echter was
het ontbijt niet zoo stevig, als men
mij zal hebben toegewenscht en ik
had mogen verwachten. Vooreerst'
kwam ik het laatst van allen. Ik
bedoel hiermede voltrekt geen blaam
aan het adres mijner medepelgrims,
van wie ik in de verte niet zou
durven veronderstellen, laat staan
zeggen, dat zij uitsluitend, of ook
maar in de eerste plaats denken aan
zich zeiven, doch het is toch te-be
grijpen, dat waar 30 grage monden
het boven beschreven werk verricht
hebben, de laatst gekomene zich eer
vervorming (of misvorming) der maat
schappij naar socialistische beginselen
voorstaan.
Nu zullen er zijn, die zeggen: ja
wel, maar die socialisten doen het
toch maar en wij doen niets.
Hierop antwoorden wij niet onder
staand verslag van hetgeen is ver
handeld op de internationale conferentie
van christelijke arbeidsters welke den
12en en 13en September te Brussel
plaats vond.
Op 12 September werd de Confe
rentie officieel geopend door den
secretaris van het Internationaal
Christelijk Vakverbond, den heer
Serrarens. Hij begroette vertegen
woordigsters uit Belgié (18), Nederland
(8), Duitschland (2), Frankrijk (2),
Luxemburg (1), Italië (1), Hongarije
(1), Spanje (1), Zwitserland (1), verder
den voorzitter van het Internationaal
Vakverbond M. Scherrer, Zwitserland
en den penningmeester M. Amelinck,
Holland.
De Conferentie werd bijgewoond
door den heer Henseler, vertegen
woordiger van het Internationaal
Bureau van den Arbeid, te Genève.
Het voorzitterschap van de Con
ferentie werd opgedragen aan de ver
tegenwoordigster van het Algemeen
Christen Vakverbond van België.
De voorzitster doet uitschijnen dat
het doel der Conferentie is de ver
sterking der vrouwenvakbeweging in
de algemeene vakbeweging en mede
zeggenschap voor de arbeidsters bij
de voor hen getroffen arbeidsregeling
zoo wettelijke als andere. De christe
lijke arbeidsters moeten ook hun stand
punt vaststellen tegenover de neutrale
Internationale vrouwenconferentie, die
in October te Genève vergadert.
Eindelijk moeten ook bestudeerd wor
den welke andere inrichtingen van
vrouwenverheffing voor de arbeid
sters naast de vakbonden moeten
bestaan.
M. Henseler afgevaardigde van het
Internationaal Bureau van den Arbeid
te Genève verklaarde dat de heer
Albert Thomas, directeur van het
Arbeidsbureau, dat boven volken en
partijen staat, met gelijke vreugde
en gelijke belangstelling de pogingen
der organisaties van alle richtingen
volgt om de sociale beweging tot goed
einde te brengen door internationale
samenwerking.
Zuster Heidema, Amsterdam, afge
vaardigde van het Christelijk Nati
onaal Vakverbond in Nederland bracht
verslag uit over de Moederschapszorg.
Na grondige bespreking worden een
aantal stellingen aangenomen, waarin
wordt aangedrongen op arbeidsverbod
aan de moeder, eenige weken vóór
en minstens zes weken na de beval
ling, op wettelijke regeling der moeder
schapszorg, door een stelsel van
verzekering, verplichtend gesteld voor
alle gehuwde loonarbeidsters en vrou
wen van loonarbeiders, vrijwillig voor
vrouwen van hen die niet in loon
dienst arbeiden; de kosten van de
verzekering dienen gedragen te wor
den door werkgevers, werknemers
endoor den Staat; aan alle verzekerden
moet gegeven worden: gratis verlos
kundige hulp, geldelijke uitkeering
gedurende den tijd van het arbeids
verbod en eene uitkeering in eens;
de verzekering dient alleen toegan
kelijk te zijn voor gehuwde vrouwen
in de verzorging der ongehuwde
moeder en van haar kind moet op
andere wijze worden voorzien.
Mej. Maria Baers (Beigië) brengt
daarna verslag uit over den toestand
der cristelijke vakbeweging onder de
arbeidsters in de verschillende landen.
Uit dit verslag blijkt dat in de
vertegenwoordigde landen het aantal
christelijk gesyndikeerde vrouwen
als volgt is:
Frankrijk44.917Nederland (Chris
telijk): 5.097; Nederland (katholiek):
verplaatst acht op een terrein, waar
slag geleverd is, dan aan een ontbijt-
disch. De tweede reden, welke de
eerste 'n weinig komt aandikken
was, dat gezegd ontbijt plaats vond
in de z.g. Providence of het Zusterhuis
Om er te 'komen, moet men een
met boonen beplant plein overloopen,
dat de oude en de nieuwe kerk, die
van Sixtus en Philomena in het vier
kant omgeeft, 'n Steenen trap aan
het einde leidt naar een smallen weg
en deze brengt U in een ommezien
in het Maison de la Providence
Het handboekje der Bedevaart van
Ars zegt kort en bondig, dat het ge
sticht werd door den Eerwaarden
Vianney, die zelf de benoodigde
steenen op zijn schouders heeft aan
gedragen, dat het een weeshuis is.
dat aan de zorg der zusters van Sint
Joseph is toevertrouwd en dat men
er den wonderbaren trog aantreft.
Aan deze inlichtingen, welke zeker
niet lijden aan breedsprakigheid
zullen we echter slechts zooveel toe
voegen, als ons voor de duidelijkheid
onzer reisbeschrijving strikt nood
zakelijk toeschijnt. Deze niet alleen
maar ook de Vredesbode, waarin ze
geplaatst wordt, stelt onverbiddelijke
eischen van zelfbeperking. Wie dus
12.648; Italië: 400.000; Hongarije:
17.499Spanje15.000België: 29.518
Oostenrijk: 20.000; Zwitserland6.811
Duitschland: 200.000.
Spreekster geeft verder een over
zicht van de door de arbeidsters
organisaties in de onderscheidene
landen bereikte resultaten.
Hare besluiten worden na bespre
king, ongewijzigd aangenomen.
Zij vragen dat de Internationale
christelijke vakbeweging eene bij
zondere actie zoude inzetten door de
belanghebbenden zelf om den ver-
eenigingsgeest onder de vrouwelijke
arbeidsters te bevorderen, dat de
alleenstaande vakhonden van vrou
wen bij hunne Nationale Vakhonden
zouden aansluitendat meer en meer
arbeidsters tot vrijgestelden zouden
worden opgeleiddat gestreefd worde
naar eendrachtige samenwerking
onder de arbeidstersorganisaties.
Mej. Decaux (Parijs) voorzitster
van de Centrale Unie der vrouwelijke
boroepsvereenigingen houdt eene in
leiding over den Engelschen Zatejdag
voor de arbeidsters. De ingevolge
dit verslag aangenomen stellingen
dringen er op aan dat het stopzetten
van den vrouwenarbeid op Zaterdag
namiddag, door internationale over
eenkomst zou veralgemeend worden.
Deze overeenkomsten door de wet
geving van ieder land bekrachtigd
zijnde, zoo kunnen de vormen van
toepassing door overeenkomsten tus
schen werkgevers en werknemers bij
de vereischten van streek en vak
worden aangepast; waar zulks voor
het bedrijf onontbeerlijk is, kan het
Zaterdagnamiddagverlof op eenen
anderen dag worden vervangen.
Mej. Hutten van het Bureau voor
de R. K. Vakorganisatie in Neder
land en, Mej.Vurthmann, Keulen, van
het Verbond der christelijke Vakver-
eenigingen, behandelden het vraag
stuk van den loonarbeid der gehuwde
vrouw. In de aangenomen stellingen
wordt verklaard dat het huisgezin
moet beschouwd worden als kiemcel
der gemeenschap en dat de huiselijke
taak der vrouw in het algemeen niet
over een te brengen is met het ver
richten van loonarbeidde vrouw
moet leeren inzien dat de nadeelen
van het verlaten der huiselijke taak
moeilijk opwegen kan tegen de econo
mische voordeelende opvoedende
taak der vrouw is minstens van even
hooge waarde als den economischen
voorbrengstarbeid van den man. Het
loon van den man moet hoog genoeg
zijn om in het onderhoud van het
gezin te voorzien; daarom streeft de
christelijke vakorganisatie als ideaal
eene zoo groot mogelijke afschaffing-
na van den loonarbeid der gehuwde
vrouw, en zal bij het bevorderen van
internationale regelingen daarmede
rekening houden,
Mej. Danguy (Parijs) afgevaardigde
van het Fransche Vakverbond, en
Mad. Schmidt-Schriber (Kriens) afge
vaardigde van het Christelijke Vak
verbond van Zwitserland, leiden de
bespreking in over den huisarbeid.
De desaangaande aangenomen be
sluiten dringen aan op verbetering
der voorwaarden van de huisnijver
heid door actie der Nationale Vak
beweging, door het uitlokken van
nationale wetgeving en internationale
overeenkomstende arbeidsvoorwaar
den der huisarbeidsters mogen in be
ginsel niet slechter zijn dan die van
fahriekarbeidsters.
De Conferentie werd gesloten door
eene toespraak van den heer Scherrer,
voorzitter van het Internationaal
Vakverbond.
50 gr. suiker plm. 10 min. flink roeren,
daarbij 100 gr. bloem voegen en
langzaam de melk met de vanille.
Dit alles flink roeren tot men een
gelijk beslag zonder klontjes heeft
verkregen en er dan luchtig het zeer
stijfgeklopte eiwit doormengen.
Van deze massa met boter in een
koekepan vier koeken bakken. Iedere
koek wordt slechts aan één zijde ge
bakken en de volgende koek met den
ongebakken kant op den vorigen ge
legd.
De koeken moeten op een niet te
fel vuur langzaam gebakken worden,
ongeveer 10 min. Voor het opdienen
strooit men er wat gestampte suiker
over en presenteert ze warm.
Hopjes pudding.
Vier eierdooiers met 50 gr. suiker
'lot een gladde massa roeren.
Van 25 gr. koffie 'l2 d.L. sterk
extract maken.
125 gr. suiker in een ijzeren pan,
met een lepel water bevochtigd, onder
voortdurend roeren tot een bruine
stroop brandenhierbij langzaam 2 L.
warme melk en 'l2 L. room roeren
en dit voorzichtig door de eierdooiers
met de suiker roeren.
De massa onder voortdurend roeren
op een hoekje van de kachel laten
binden, er dan 20 gr. witte opgeloste
gelatine bijvoegen en ook het koffie-
extract. Als de puddingmassa stijf
begint te worden, ze in een natten
vorm doen.
Vier struif.
'/4 L. nlelk laten trekken met
stokje vanille. Vier eierdooiers met
omtrent 't „Huis der Voorzienigheid"
volledig wil ingelicht zijn, raadplege
de levensbeschrijvingen. Ik vermoedde
maar wist niet zeker, dat mijn mede
pelgrims daar hun ontbijt gebruikten.
Met eenig vragen en zoeken vond ik
hen in 't oudste gedeelte van de
Providence, waaraan men later 'n
nieuw stuk heeft aangebouwd. Geen
eigenlijke zalen treft men er aan, als
in een hotel, doch slechts lage, nauwe,
smalle kamers, die met enge gangetjes
verbonden zijn. Waren de ruiten, die
het licht doorlieten, niet effen maar
gekleurd, dan had men zich verplaatst
kunnen wanen in een ouderwetsche
wafelkraam. Het gezelschap was over
de verschillende kamertjes verdeeld
Tafels had men tegen elkaar ge
schoven. In plaats van met een helder
wit laken, waren ze met zeildoek
bedekt. Het gerei was primitief en
de bediening ontbrak. Hier en daar
lag op een schaal een homp bruin
brood, 'n korst, 'n harde snee, dat
was al. „Over een uur, is er gezegd
gaan we lunchen", hoorde ik mompe
len. Dat was de derde reden, om ons
hiertoe te bepalen en liet verwijt te
ontgaan van langdradig te worden,
waarom ons ontbijt op dien dag niet
stevig wezen mocht.
De St. Adelbertsput te Egmond-Binnen.
De belangrijke mededeelingen van
den bekenden archeoloog, dr. J. IIol-
werda, directeur van 's Rijks Museum
van Oudheden, omtrent de opgravin
gen, door hem verricht op het terrein
van de voormalige abdij van Egmond,
meer bijzonder op den St. Adelberts-
akker, ongeveer een kilometer afstand
van de abdij gelegen, op welken
akker zich nog de historische St.
Adelbertsput bevindt, hebben opnieuw
de aandacht gevestigd op het histo
risch zoo belangrijke Egmond, waar
wij de bakermat hebben te zoeken
van dat beroemde Graafschap van
Holland, dat in de geschiedenis van
ons Vaderland zulk een gewichtige
rol heeft gespeeld.
Die opgravingen immers brachten
aan het licht, dat de vud.e eeschied-
schrijvers van Egmond, dié "in Ac
„Vita S. Adelberti" het leven van de
H. Adelbertus verhaalde van de bron,
welke op zijn graf ontstond, bij de
opgraving van diens lichaam, inder
daad waarheid hadden gesproken en
dat deze bron, zooals hij vermoedde,
te vereenzelvigen was met den S.
Adelbertsput. En nu wezen zijne op
gravingen aan, hoe die put gelegen
was in de absis van een voor die
tijden zeer voorname kerk, welke
gelegen was in het midden van een
door een gracht en muur omringd
Castellum, aangelegd naar gewonen
Frankischen trant, zooals het Castel
lum van Treeht er een was, en dat
deze kerk, de „Ecclesia Ekmunde"
(de kerk van Egmond) inderdaad een
kerk was, waardig om als leengoed
aan den Graaf Dirk te worden ge
schonken.
In verband met deze mededeelingen
kan het den talrijken vrienden van
Egmond, van alle gezindten, slechts
aangenaam zijn te vernemen, dat
deze zeer bijzondere, historische plek
in het bezit zal komen van de S.
Adelbertstichting, welke beoefent de
Vaderlarfdsche Middeleeuwsche ge
schiedenis, vooral in betrekking tot
het voormalig graafschap van Holland
en van de voormalige abdij van Eg
mond. Kan men zich voor het oude
erfgoed der Hollandsche Graven eene
betere beschermster wenschen? Dat
dit bezit in handen van de S. Adel-
Zooals men weet, gebruikt men in
Frankrijk, omstreeks het middaguur,
wat ze daar noemen het tweede
déjeuner, wat de Hollanders in na
volging van de Engelschen lunch
noemen, maar wat, om de hoeveel
heid en qualiteit der spijzen, er worden
ook warme schotels opgediend, gerust
voorn middagmaal kan doorgaan. Een
stevig ontbijt op dat uur zou de eet
lust voor de lunch hebben bedorven.
En daarom Maar dit verzeker ik
u, zal het u na de voorafgaande
uiteenzetting eenigszins ongeloofelijk
voorkomen, dat ik op heel mijn reis
geen enkelen keer zoo lekker, met
zooveel smaak ontbeten heb als in
het zusterhuis te Ars. 'n Gedienstige
maakte voor mij een kopje koffie
klaar. Denk bij kopje vooral niet aan
de kleine afmeting, maar eerder aan
iets, waartegen de Hollandsche moeder
spoelkom zegt. Op den bodem daar
van legde zij tweè suikeren boontjes,
waarop zij uit de wit geëmailleerde
kan, de donkere, geurige koffie goot,
welke nog altijd niettegenstaande de
oorlogs- en de duurteweeën, haar
goede naam in dat land handhaaft.
Theedrinken doen de Franschen niet.
(Wordt vervolgd.)