DAGBLAD VOOR ZEELAND
500 mS ZÖG overlijden I 13Ü een hand ef voet I f3 een oog I DU een duim I Ü3
115
rnHiM» iORn W f fKfl bij verlies van f TK bijïeiliesran f M bijveriiesuan f 9K bij verlies van f IR bij verlies van
een Éim
een wijsvinger
een anten vinger
Het geheim van het kasteel Rocnoir.
F\ X ELSENBUI
Nummer 181
Woensdag 10 Augustus 1921
Zeventiende Jaargang
Een vrucht der Reformatie?
FEUILLETON
BUITENLAND.
ENGELAND
IERLAND
OOSTENRIJK
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
w TÏÏ» «a ms&sw ViSfc,* E* Em. w~, «na na n n bfobw Diraeteues JOS. /AN DE GRIENDT. Telefoon 207
Hoofdredacteur: J. W. VI E N I N GS. ..inMl^GiOES
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel.
Telegram-Adres: Nizeco. Tnlofnnn 474
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon
Directeur-s JOS. /AN DE GRIENDT. Telefoon 207
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
voor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Advertentiënvan 1 tot 6 regels
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
Al onze
- veraekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen:
II (Slot).
Beschouwen wij na Zwitserland Frank-
rijk.
De Hugenooten ontketenden daar, om
het Calvinisme te verbreiden, een blots-
digen burgeroorlog-, plunderden de steden
Orleans, Nimes, Aesxerre, Bourges, Montr
pellier en in de streken waar zij doortrok
ken verwoestten zij do kerken, brachten
priesters en kloosterlingen om het Jeven.
Te Ortïïéz b.v. werd de geheele Katb.o.:
lieke bevolking ten getale van 3000. per
sonen, uitgemoortj. Volgens eigen beken
tenis doodden zij in het enkele jaar 1:>62,
4000 geestelijken en verwoestten 2000
kerken en 90 hospitalen. „Wie kent niet
zegt Bossuet in het 10e boek van zijn
Hi store des variations des églises proi*
testsuites" de wreedheden, die de Cal
vinistische koningin van Navarre cp de
priesters en kloosterlingen pleegde Men
toont nog heden de torens, van Waar men
.do papen" naar beneden wierp en de
afgronden waarin men ze ter neer deed
Storten." Ja waarlijk', in Frankrijk was
,.de verdraagzaamheid" wèl de vrucht
der Reformatie!"
Hoe smaakte die vrudht den Kathb',-
iiekcn van !de Scandinavische landen?/
Ais raen weet, dat koning Ohristiaau II
die in Denemarken de Reformatie invoer
de. „de Nero van het Noorden" werd ge
noemd, heeft men meteen het antwoord
op de vraag. Zijn opvolger Frederik I
-maakte het. nog bonter- De Protestantsohe
'historicus Mallet zegt in het Be deel
van zijn boek'; „Histoire de Dan'emaxk"
„in geen der landen waar de Hervorming
ingang vond, hadden de monniken zóó
zware kwellingen te verduren als in De
nemarken".
In Zweden, dat door Gustaaf W.asa
L'uthersch werd gemaakt, was de vervol
ging der Katholieken door dien vorst
zóó gruwelijk wreed, dat zelfs Luther,
erover verontwaardigd was'.
Engeland dankte do Reformatie aan
den toorn van den wulpschen Hendrik
VIII over de weigering der Pausen om
zijn wettige echtverbintenis met Catha-
rina van Arr.agon to verbreken om met
zijn boeleerster Anna Bolijn te kunnen1
trouwen. Twee koninginnen, twee kar
dinalen, twjntig aartsbisschoppen over
de 500 abten, priors en monniken en eeg
menigte hertogen, graven, edellieden; doc
toren om van andere Katholieken te zwij
gen, deed deze tiran op het schavot om
brengen. De Anglikaansche- kerk werd
geboren in een zee van mensehenbloed!
Alles omwille van „de vrijheid des ge
wetens", die „de vrucht der Reformatie''
is.
Koningin Elizabeth, de „maagdelijke",
de „goede" bijgenaamd, was in het stiel
der Katholieken, vervolging niet min
der bedreven dan haar vader, zij gaf
zich over aan wreedheden, die de ba.r1-
baarschheder, van het oude heidendom
nabij komen. (Wie er het juiste van weten
wil door echte bescheiden gestaafd, raad
plege bet uitmuntende werk van Spill'-
manTi: D;e Englischen Martijrer ruiter
Elisa.ietb, uitgegeven door Hnder in Frei
burg).
En wat gebeurde er ten slotte in ons
eigen land, nadat het Calvinisme er zich
de overheerséhende positie had weten te
verschaffen? Moeten wij in alle détails
de „zegeningen" blootleggen vin den
„plaecaetentijd",' van het* tijdperk der
schuurkerkjes, der achteruitzetting, ver
drukking en vervolging onzer Katholieke
vaderen meer dan 200 jaren lang, zoodat
de Protestantsche hoogleeraar Truin in
zijn hóek: „Tien jaren uit den taehtig'-
iarigen oorlog", die Katholieken, leven le
onder den druk der Calvinistische staats
kerk, gelijk weleer de Israëlieten in het
(Naar het Fransch)
10) o_
V.
Herinneringen.
Acht jaar later.
De revolutie had alles op haar weg
"weggevaagd, zonder het goede en het
kwade te onderscheiden, de orde met de
wanorde, de rechten met de misbruiken.
De bijzondere vrijheid werd vernietigd in
naam der algemeene vrijheid, die in dwin
gelandij ontaardde. De Jacobijnen, de
Girondijnen, het Directoire hadden alleen
puinhoopen, tranen en wraakzu-et achter
gelaten. Deze regeeringen, indien men
dezen naam aan die machten mag geven,
die zich alleen deden gehoorzamen met
het zwaard m de hand en de voeten in
net bloed badend, hadden eigenlijk plaats
mofeten maken voor den consul Bonaparte.
Tevergeefs spanden de revolutionnarren
al hun krachten in, om dengene tan onder
te brengen, dien het volk zjin be!;eeste,
ring den redider van het vadeiiana noem
de. Hun handen, met bloed bevlekt, boe
zemden afschuw in, terwijl de beloften
Egyptische diensthuis, aldus beklaagt
„Zij hadden recht met bitteren spot te
vragen of dat de gewetensvrijheid was,
Waarvoor Nederland de wapens had op
gevat". 1) Nog een andere Protestantsche
schrijver, Kerroux, verhaalt in het tweede
dieel van zijn: Abrégé de l'hiscoiro de
la Hollande (verkorte geschiedenis vpn
Holland) over de vervolgingen die de
Katholieken in Nederland van dei aan."
hangers der „gezegende Hervorming" te
verduren hadden. -Wat er aan wreedheden
ipi, ens priesters en kloosterlingen door
Sonno-y en andere bóestmenschen is ge
pleegd, zou men voor onmogelijk houden,
zon de meest onwraakbare oorkonden niet
bewezen, dat zij werkelijk hebben plaats
gehad.
Wij willen hier eindigen. Hetgeen wij
zeiden is meer dan voldoende om do vraag
te wettigen, die wij aan „De Standaard"
deen: hoe durft gij met dergelijke histo
rische feiten, door Protestantsche getui
gen gestaafd, voor oogen, de stelling
poneeren: „de gewetensvrijheid is cm
vruoht van de beginselen der Reforrna,-
tie". Wij voor ons zijn althans overtuigd,
dat daar achter een dik' vraagteeken past
en zeer zeker zijn vele lezers met ons van
het zelfde gevoelen. Zeker, er zijn Katho
lieke vorsten geweest, die, hetzij uit ver
keerden ijver hetzij uit politieken harts
tocht, zich hebben schuldig gemaakt -aan
lakcnsVaardigen willekeur jegens en
wrede vervolging van andersdenkenden.
De Katholieke kerk heeft dat altijd af
gekeurd en veroordeeld en zij zal het
altijd afkeuren en veroordeelen. Zij doemt
der, Bartholomeusnacht, zij doemt de
„dragonnades" van I.-odewijk XIV en men
kan haar niet verantwoordelijk stellen
voor hetgeen zij veroordeelt.
Maar geheel anders is het gesteld met
de geloofsvervolgingen van het Protes'-
tantisme; die gingen uit van de grond
leggers en voormannen deir Reformatie
zeiven. Daarmede werd het offieieele
stempel der onverdraagzaamheid de Re
formatie als het w'are in. het vleesdh'
gebrand.
Hoezeer wjj ons dan ook verheugen
over het feit. dat ,,De Standaard" -en
diens geestverwanten tegenover ons,
Roomschc Nederlanders andere princiepen
huldigen als de .„Calvinistische yaderen".
Zij kunnen zich voor hun tolerantie nooit
beroepen op de gewetensvrijheid, als
vrucht der beginselen van de Reformatie.
11 Er mag nog wel eens aan herinnerd
worden, dat toen Alva met ziin onlerh
tcekening van het tiende pennih^g-decrest
f31 Juli 1571) een storm ontketende, die
zou leiden tot afval der Nederlanden van
Spanje, de bevolking van ons land, dat de
wapenen opvatte, vpor negen tiende
Rcomsrk Katholiek was, ja, dat ter. tijde
van het 12-jarig bestand de niet Katho
lieken hier ter nauwernood één vierde
der bevolking uitmaakte. De worstelstrijd
onzer vaderen" is in hoofdzaak door de
Katholieken gevoerd, maar zij kwamen
van den regen in den drup: Filips II
had hen met geesels geslagen, de Calvi
nisten kwamen hen met scorpicsnen
geeselen'
Brieven uit Frankrijk
IV.
(Van onzen hijzonderen correspondent.)
„Parijs zien in enkele dagen".
Parijs is op het oogenblik' vreemdelin
gen stad. Het Engelsch vooral viert er
hoogtij, maar ook alle andere landen (zelfs
door een enkeling het zoo verafschuwde
Dmtschland) zijn er ruim vertegen vroor,
digd. Het is geen uitzondering op. één
van het nieuwe staatshoofd met gejuich
werden begroet. Na elf jaren van opge
wondenheid en oproer verlaadde Frank
rijk naar rust.
De mannen der revolutie, die zich het
meest door hun haat en woedde haididen
noen kennen, haastten Zich Parijs, te ver
laten. Onder dit getal was Laurent, de
oud-rentmeester van den markies de Roc
noir. Hij, trok zich] terug in de rijke woning
die hij te Rocnoir had laten bouwen,
niet ver van de plaats, waai' vroeger hét
kasteel van den markies gestaan had.
Daar hij wist, dat de bewoners van
Rocnoir hun vroegeren heer betreurden,
had bij Brutus, zijn medeplicb'ige, ten
heerste aangeraden, voorzichtig te zijn.
Hij vreesde, dat de buitensporigheden van
zijn handlanger hem in het verderf zouden
storten. Maar Brutus begreep niet, da't
hij, na lange jaren alles gewaagd te heb
ben, thans plotselng op den achte.-griond
moest terugtreden. Doch de dreigende Mik
ken der boeren, die met het herstel der
orde weer hun moed terugkregen, waren
welsprekender dan lange redevoeringen.
De gelegenheid deed zich spoedig aan
de publieke opinie vow om zich te uiten.
Verre van zich schuil te houden, daagde
Brutus1, verlangend zich met zjjn tegen
standers te nieten, hen uit.
Bij het pavilbjen, dat .vóór ;.cbt jaar
middag een tiental Hollanders tegen hei
lijf te loopen (in figuurlijken zin natuur
lijk) en zéker is men in deze zomermaan
den op het beroemde terras van het café
„Je la Paix" een landgenoot aan te tref
fern. De groote bedevaart naar Lourde.-:
die kort geleden plaats vond, liet ,ook
eenige Hollanders achter die van de ge:
tegenheid gebruik maakten oen blik in
de wereldstad te slaan. Ik had het voor
recht eénigen -er van, die mij dit, hoewel
jk hen persoonlijk niet kende, als corres
pondent van katholieke bladen, hadden
gevraagd, rond te leiden. Met greota
vreugde heb ik daaraan voldaan en ge
tracht in zoo kort mogelijken 'tijd, dit
gezelschap, waaronder een zeer bekende
rector en voorman op middenstands ge-
bied. zooveel mogelijk te doen zien. Het
kan zijn nut hebben om in het kort eens
een dergelijk program uit -een te zetten
voor de vele landgenooten die slechte
enkele dagen beschikbaar hebben om een
indruk van Parijs in zioh op te nemen.
Maanden, jaren zelfs zijn er noodig om
Parijs docr en door te leeren kennen,
een overzicht te krijgen v.an al de kunst
schatten die het bevat, te genieten van
de omstreken die in den zomer zoo be
koorlijk zijn.
De buitengewone hitte die- een verblijf
in de stad de laatste weken wat minder
prettig maakte, zullen wij maar buiten
beschouwing laten. Deze behoort ook in
de „ville lumière" tot de uitzonderingen
en wij genieten alweer van een tempera
tuur, die bijzonder aangenaam is. Zij (lie
in 4 cif 5 dagen een algemeenen kijk op
Parijs willen krijgen, kunnen niet beter
doen dan een morgen en een middagtoeht'
door de stad te maken met de Cook
auto's, die dagelijks van af. de „place do
la madeleine" vertrekken. Hoewel beide
toeren zeer goed op één dag zijn te ver.
eenigen en de prijs dan een kleinigheid
minder bedraagt, r,aad ik toch liever aan
deze tochten over twee- dagen te Ver-
dpclen.
Behalve een ovlerzieht van de mefi-ft
belangrijke stadsgedeelten, geeft ons dn
morgenrit een kijkje in het „Troeadéro"
met een van de mooiste vergezichten over
de geheele stad en waar ons tevens yan
nabij een blik' op de beroemde „EifW-
toren" wordt gegund. Nog steeds leeft
de 92 jarigen architect van deze 30(J
meter hoogen toren, die tegenwoordig
als station van draadlooze telegraphic,
nuttige diensten bewijst: Men bezoekt
bet „Hotel des Invalides", wa-aryer-
minkte militairen een tehuis vinden en de
„dóme des Invalides", waar de graftombe
van Napoleon zich bevindt. Het „oor-
lrgs Pantheon" doet ons een panorama
van ontzaggelijke afmetingen bewonderen
dat eeD beeld geeft van alle bekende per-
soDen en van alle landen, die aan den
vereldkrijg, aan de zijde der geallieerden
hebben deelgenomen. De middagrit voert
ons langs de groote boulevards, laat de
„Madeleine" en de „Nótre Dame" van
binnen aanschouwen evenals de „Sainte
ChapeUe", dat meesterwerk van arfcistie-
ken smaak, waarvan zoowel de architector
nisc-he lijnen als de schoonheid der ge
schilderde vensters, ons oog verrukken.
Zij vormt een geheel met hef niet minder
bezienswaardige „paleis van Justitie".
Het „Pantheon" met merkwaardige muur
schilderingen en als rustplaats ingericht
voor Prankrijks groote mannen vraagt
vervolgens onzen aandacht. Nog meerdere
historische gebouwen doet men aan om
te hesluiten met een bezoek aan het
uitgestrekte kerkhof van Parijs „Père
Lacbaise", dat men gerust een doodenstad
mag noemen. Eén morgen dient men mins!-
tens aan het „Louvre museum" te wijden,
cm een kleine indruk van dit ontzagge
lijke kunstpaleis te krijgen. Stel u niet
veor in die enkele uren een algemeen'
de bende onider aanvoering van Brutus
in de asch gelegd had, verhief -'ch een
kruis, door de godsvrucht eu dankbaar
heid der bewoners van Rocnoir opaenent
Daar ontmoette Brutus op, zekeren dag
verscheiden boeren, die den ouden Nico
las vergezelden, den trouwen dienaar, die
ei- in- geslaagd was, den markies te rad
don. Deze personen maakten een kruis-
teeken toen zij) voorbij het kruis- kwamen.
In plaats van hun blikken te vepnijden,
naderde Bfutus hen, en zjch tot vader
Nicolas wendend, zfei.hij spottend en uil-
dagend
„Maakt ook gij met schrik een kruis,
burger Nicolas, als gij het graf van burger
de Rocnoir voorbij gaai? Hecht ook 'gij
geloof aan de p-raatjes; der oude vrou
wen, die aan spooken gelooven en ver
tellen, dat de ex-ma,rkies van tijd lat t.i|d
in de puinhoopen van het kasteel ver
schijnt en degenen met zijn toorn be
dreigt, die gebrek aan eerbied toonen voor
zijn nagedachtenis? Hij is echter niet erg
te duchten, want hij is reeds acht jaar
dood en ik ben nog in leven 1"
„Wie kent de toekomst? Maar mijnheer
de markies is steeds goed en barmhartig
geweest, zelfs voor de schuldigen. Zjjn
geest zou het ook zijn, en gelukkig1 voo-i u,
Pierre!"
„Noem mij Brutus, dat is de naam,
overzicht te ontvangen; als men weet
dat twee uren noodig zijn, alleen om
de zalen door te ioopen, zonder aan-,
dacht aan de meesterwerken, daar aan
wezig, te schenken, zal men begrijpen
hoeveel tijd een eenigzins aandachtigs
beschouwing vraagt. Men doet m. i. het
beste de eerste verdieping te bezoeken,
waar de oude schilderkunst een plaats
hoeft gevonden -en ook de wereld beroemde
„G-iocónda" haar eeuwigen glimlach aan
ons toont.
Een wandeling door de tuinen der „tuil-
lerieën" is na afloop aan fe bevelen.
Een middag bezoek aan de „Saeri C-oeni"
de machtige kathedraal van Mont Martj
mag op bet programma, niet onthrei
YersaiUes" verdient ten volle, d^ftnen
er een geh-eelen dag aan wijdt, ^ET zullen
dit jaar door de droogte de w'atarwerkcn
niet in bun volle glorie zijn 4e aanschou
wen. Wie niet op eigen houtje dezen tocht
wil doen, kan weder gebruik mak-n van
de groote anto car van Cook. Natuurlijk
heb ik slechts de meest belangrijke be-
zicns'waardigbedeh -genoemd; wie meer
tiid heeft ma.g niet verzuimen het „Luxem
bourg" te b ezichtigen, het museum,,Clu-
ny" en de schitterende coUeetie beeld
werk van Rodin te bewonderen. Een toer
door bet ,,Bois' de Boulogne" met Óen
huldebetuiging aan den „poilu ineonnn"
ïustend onder den „Are de Triomphe",
een bezoek aan Longchamp en het p,are
Moneeau, het zijn alle tochtjes die aan
beveling verdienen. Heeft men al het bo
vengenoemde, zij het dan ook' vluchtig,
in zich opgenomen, dan kan men gerust
zeggen een vrij aardig overzicht, bij een
kort bezoek te hebben gekregen. Op het
gebied van mode-magazijnen „Printernps,
Louvre" en ook anderen, wel heel belang
rijk voor onze vrouwelijke landgenooten,
zal ik mij maar niet beWegen, evenmin
als ik bet zal wagen bepaalde restaurants
aan te bevelen. Men vindt ze in ,aHe
soorten en in alle prijzen en een ieder
weet zelf het beste wat zijn beurs in
dit opzicht voorschrijft. Op één belang
rijk punt wil ik, vooral in dit drukke
reicseïzoen, nog wijzen. De-laatste -lagen
hebben mij getoond hoe nuttig dit kan
zijn. Men late niet na minstens -een dag
van»te voren zijn reisbiljet naar Holland
te nemen en met dit biljet gewapend in
het bureau „des renseignements" aan het
zelfde station ,.du Nord" zijn plaats te
bespfeke-n. De kleine kosten van 2 frs.
daarvoor verschuldigd, wegen ruim op te
gen het gevaar geen plaats te vinden of
minstcjis een uur voor het vertrek aan
wezig te moeten zijn. Herhaaldelijk is'
in dezer tijd den morgen trein naar Hol
land over bezet. Een volgende maal wel-"
licht eenige nuttige wenke.n, die een ieder
die Parijs voor den eersten maal hezo-kt,
van pas zullen komen, wil hij zoo goed
koop en goed mogelijk van zijn korten
tijd gebruik maken.
Parijs, 2 Augi 1921.
Mr. P. v. S'.
FRANKRIJK
De Opperste Raad.
De eerste zitting van Jen Oppersten
Raad heeft Maandagmiddag tc '3* uur
plaats gehad en heeft geduurd tit des
avowïu 6 uur. Men heeft direct d'e (toe
hij de horens gevat. De Opper-Siiezische
kwestie, die reeds geruimen tijd veet
ster heeft doen opwaaien, bra-ht ook dé
gemoederen in deze eerste zitting in
roering.
Hngclatid blijft bij de meening, dat het
industrie-gebied van Opper-Silezié een on
deelbaar geheel is, dat aan Duitschiand
gelaten moet worden, met uitzondering
van de districten van Pless en Rybhik,
die aan Polen moeten komen.
De Bngelschen vreezen, dat elke andere
oplossing in Oost-Europa een soort Ttlzas-
dien de eene en ondeelbare Ropur-iiek mij
gegeven heeft. Daar wij de vrijheid bezit
ten zooals Rome die bezat, hebben wij
de namen gekozen, welke aan burger-deug
den herinneren."
„De naam1, dien gij je hebt toegeëigend,
lean mij weinig scheien. Eerbiedig echter
de nagedachtenis der weldoeners van het
dorp. Ondankbare-, gij spot met den mar
kies de Rocnoir, die u }iet weinirja p-p-
voeding, dat gij bézit, heeft doen geven.')'
„Denkt gij, dat ik hem dank weet, dal
hij mij een meer dan gewone opvoeding
heeft gegeven?" vroeg Brutus brut.cl.
„Dankbaarheid bij u züiu mij zeer ver
wonderen," zei vader Nicolas kalm
ïandelde hij in mijn belang? Neen,
zieker niet. Hij had het plan, van mij, een
slaaf van zijn luimen en verlangens te
maken. Hij onderwees: mij alleen, opdat ik
(hem van meer nut zou klunnen zijn. Maar
de roemrijke republiek heeft die tirannen
vernietigd, die in weelde leefden en eén
kaste wilden vormen buiten het msnsche-
lijk geslacht."
„Zijn zij, die hen hebben veryangen,
beter?"
„Nieman heeft hen vervangen Leve
de vrijheid! Leve de gelijkheid!""
„Zijn wij dan allen even -ijjk? Beziit
mijnheer Lautent niet de eigendommen
van mijnheer den markies, wiens rent-
BILJART IVÊONARCH
AMSTERDAM N. Z. VOQRBUR®) 177
TELEPHOON 2699
CHT 1844.
iiéds in voorraad
fijM- Belgische Biljartlakens, prima
oren Ballen, Tafel-Biljarts, Tafel
kegelspelen, Dam-, Schaak-, Tric-Trac-
spelen, enz. 4010,20
Lctüaxingen zou scheppen, waaruit, aller
lei conflicten zouden voortkomen.
Dp Franschen, die oorspronkelijk ook
op Het standpunt der ondeelbaarheid ston
den, maar ten gunste van P.oten, zijn
tiiaps voorstanders van een vsrdee'ing
afs indertijd voorgesteld werd door Sfor-
za, zi] het ook met enkele wijzigingen
ten gunste van de Polen.
De deskundigen van heide ianlen zet
ten hun meeningen scherp tegenover el-
haar.
De Italiaansche gedelegeerde' heeft ook
gesproken, maar heeft over de eigenlijke
kwestie weinig of niets gezegd. Hij schijnt
eeist het katje eens uit den boom te wil
len kijken, alvorens zijn meening over
deze delicate kwestie mede tc deelen.
Hit hetgeen hij echter gezegd heeft zou
men kunnen opmaken, dat Ttaii'j over
helt naar de Engelsehe meening.
Gisterenmorgen werd de zitting voort
gezet. De drie commissarissen .der ge
allieerden in Polen hebben gisteren het
wco'rd gevoerd.
In de Fransche pers komt een zekere
tcitsiïrstelling tot uiting over 'Ho weinig
hoopvolle verwachtingen, door de opes
nixgszitting van den Oppersten Raad ge
wekt. Ais 'de Opperste Raad het. niet eens
kan worden over de punten van gesahil,
zal Amerika in gegn geval als arbiter op
treden.
(ironie brand1 ie Londen,
Te Statford in Oost-Londen woedt een
hevige brand, in groote houtstapelpiaat-,
sen, welke aan een firma uit GligMed tos-
hehc-oren. De houthergplaatsen beshon
een oppervlakte van 20 acres en het
opgestapelde hout vertegenwoordigt een'
waarde van ongeveer 1 milhoen pond ster
ling. Het grootste gedeelte van dezen
fw.-utvoorraad is reeds in vlammen opgo-
gaap en 'de brandweer werkt wanhopig
cm de omliggende eigendommen voor hét
om zich heen grijpende vuur te behoeden.
Berichten zijn ontvangen, dat het vuur
is aangestoken door werkloozen, uil'
wraak, omdat zij hij de houtmaatschappij
geen werk konden bekomen. De firma
helft echter deze berichten ten stoiïigste
tegengesproken.
De vrijlating van de Sinn-
Foin-gcvangenen.
R. O. seint thans uit Londen, dat ook
Mao Keowen onmiddellijk zal 'worden
vrijgelaten. Reeds verschillende Sian-
Fein-gevangenen zijn vrijgelaten en" wer
den door De Valera terstond ontvangen.
Alles gaat dus tot op heden naar wensch.
16 Augustus zal het Sinn-Fein-departe-
ment bijeenkomen en zal waarschijnlijk
c int rent de aanname van de Lngeisehe
v c-rstellen wel iets naders bekend wor-,
Oostenrijk en Tsjecho-Slowakic.
De conferentie der presidenten.
Hélen zal te Hallstadt een ontmoeting-
meester hij alleen was?"
„Dat is zijn recht De staat beeft ze
te koop geboden en hjj heeft ze gekocht!"
„Zijn wij daardoor rijker? On.iej'steunc
mijnbeer Laurent beter do behoeftigen en
ongelukkigen? Voedt en kleedt hij meer
armen dan mijnheer da markies deed?"
„Er rijn geen armen meer!Léve da
broederschap
„;Wij rijn allen broeders in woorden.
Terwijl mijnheer Laurent op hel zachte
bed van mijnheer den mdrkies rust, ster
ven andere republikeinen op Mrooi Is
dat gelijkheid Er blijft ons slechts één
zaak over: namelijk dat wij allen ongeluk
kig 'rijn."
De boeren juichten vader Nyolas toe,
dien de liefde voor Zijn meester welspre
kend bad gemaakt.
Brutus grinnikte om zich' goed te hou
den.
Gij beieedigt de republiek, vader Nico
las," zei hij na een poos.
„En gij onteert de republiek, door in
haar naam allerlei misdaden te bedrij
ven."
„Dat h'adt gij mij den 18en Brumairo
niet in het gezicht durven zeggen."
„Ik geloof dat giraag; toen hhddtn ver
metele schurken en booswichten alleen
het woord."
(Wordt vervolgd.)