DAGBLAD VOOR ZEELAND
1500
Nummer 179
Maandag 8 Augustus 1921
Zeventiende Jaargang
A U.
TJES
ISONEEl
in 189, Zaandam
1, Middelburg.
"biT levenslanee f OCR Mi f icn kijmütsna f 7C bijïerüesifan cnjtfjmfiesni f qc Nj verlies van f IK bij verlies van
I ZüU overlijden I !JU eeniiandafroet I ÖU een duim I wd eeitmistiraer I ld
ongeschiktheid
overlijden
een hand of voet
V Terug naar het Kapitalisme.
FEUILLETON
Het geheim van het kasteel Rocnoir.
Buitenlandse!) Overzicht
een duim
een anderen vinger-
BUITENLAND.
DUITSCHLAND
BELGIE
ENGELAND
IERLAND
-i
COURANt
>n 74 en 2® 4
Opeam,-.
midden— k«er.
he U
koer#
a.
123%
a.
184%
a.
155%
a
p.o.
102%
kmlngtn.
a.
st.
125V.
a
100%
a
361
a-
a
350
a
36%
a
312
a.
41%
a.
428%
n.
a.
a.
a.
eert.
eert
eert.
|3r. a.
17
ifschippQin.
a 164
Jfij a
ip. a.
eert.
66%
a»
pr. a.
I eert.
leert.
I eert.
oert.
oert.
177/8 -
3
9%
|aluta op 5 Augustus
Aèquakoar.eti
4.02%
—.36
25.22»/.
24.22%
11.74
3.26%
Bankpapier.
4.10
25.221/s
24.20
des Zaterdags vroeg
op het oogenblik va»
ïingskoersen nog niet
itieii wij deze koersen
js: 30 cents a confanf
tevraagd^BU bekwame
IERS BEDIENDE
SJq^otT A.gz., Fa. Tem-
ry, Goes.
Ilevraagd een
Ko. 4068 bur. v. d. blad.
ij het koopen onzer
ïn Bloemenplaatje
Jtjes, getiteld: „De
tlierv. Klaverblad's
ara 60 ets. per stuk
fieksmerk. Huishoudzeep,
eepen. prima qualiteit,
3735-20
eland s
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Hoofdredacteur: J. W. VI E N I N G S. Te'?°rnel
Bureaux van Redactie en Administratie; Westsingel, GUtö
Telegram-Adres: Nizeco.
Bijkantoor: MIDDELBURG. Markt t en 2. Telefoon 474
Directer? JO9. AN DE GRIENDT. Telefoon 207
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
voor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Advertentiën van 1 tot6 regels
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
Al onze Abonnés zijn gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Oceap and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen:
„Drijf de natuur met een vork (dj.
met geweld) uit, zegt Horatius, zij
komt tocli terug" en de Franschman
zegt: „Chassez le naturel", il revient
au galop", „verjaag' de natuur, zij
keert in galop terug".
Lenin en Trotsky met hun trawan
ten hebben in Rusland gepoogd, den
natuurlijken gang der maatschappij,
die gebouwd is op het eigendoms- en
bezitsrecht als op een natuurrecht
wat kapitalisme is, doch van een
geheel ander soort dan dat, wat Paus
Leo XIII in zijn: „Rerum Novarum"
geeselt met geweld in een andere
baan, die der vernietiging van het
kapitalisme, te dringen, maar te
vergeefs!
De Amerikaansche senator Prance
van Maryland heeft een reis van 4
weken door Sovjet-Rusland gemaakt.
Hij schrijft er over in de „Times" en
zegt o.m.:
„Door een onweerstaanbare stroo
ming der natuurlijke machten ge
dreven, keert Rusland naar het
kapitalisme terug. Lenin, Trotsky
(Braunstein) en andere Sovjetleiders
erkennen de veranderde omstandig
heden en richten zich daarnaar. Door
de inbeslagneming van den grond
door de Russische boeren wettelijk
te bekrachtigen, hebben de bolsjewiki
het kapitalisme gevestigd op een veel
beteren grondslag, dan zij in staat
waren te vernietigen. Zij beseffen
dit thans,V en zijn bereid er naar te
handelen."
„Mevrouw" Roland Holst, commu
niste die zoo pas vanuit Moskou op
iiaar kapitalistische villa te Zundert
is terug gekeerd moet dat ook er
kennen. Zij schrijft in „De Tribune"
over den toestand in Rusland o.a. dit:
„De voedselcrisis sleepte het geheele
voorjaar door en werd erger en erger;
de groot-industrie in de voornaamste
bedrijven bestond ternauwernood
meer (metaalindustrie: productie 2'/z
pet. van vóór den oorlog) maar ook
de landbouw bleek van den burger
oorlog zeer zwaar te hebben geleden.
Het roer moest worden omgegooid op
straffe van ondergang en de groote
stuurman (Lenin) vond den moed het
te doen."
Dit omgooien van het roer bestaat,
naar men weet, uit het herstel van
het „kapitalisme" in Rusland, schrijft
„De Tijd".
Na het land geruïneerd, de mil-
lioenenbevolking gemarteld en ge-
tyranniseerd te hebben, onder de
leuze dat het kapitalisme moest wor
den vernietigd, beginnen Lenin en
Trotsky in te zien, dat er met de
communistische principes geen land
te bezeilen is.
Terug naar het kapitalisme, is
thans in Rusland het parool der com
munisten.
Maar hier in Nederland voeren
Wijnkoop-Troelstra benevens Me
vrouw Roland Holst die in haar ka
pitalistische villa ,het kapitalisme
bestudeert, nog altijd dezelfde dema
gogische propaganda tegen hpt zoo
genaamd „kapitalistische regime",
dat voor 't herstel van de volkswel-
(Naar het Fransch)
De vlucht.
8) o
Eenige minuten later ontsnapte een
wilde vreugdekreet den mond van uen
trouwetoozen rentmeester.
"Het is BrutusIndien hij mijn beve
len heeft opgevolgd, is het laatste uur van
li markies geslagen."
u.0l?ra werci menigte dooi* de stof
wolk heen zichtbaar. De woeste kreten,
e verwenschingen, de driekleurige vlag
®enoeS> wie die mannen waren.
'«-■•oteSn'.Y<^T ^oor '^e loden van de niar-
r,1sMderde werktuigelijk als bij
!het zien van een SW
kwWl e®" verschrikt go-
zicht toeloopen, terwijl hij Tiep: „Vlucht
vlucht, bid' ft ut"
Ik Vluchten! riep dp mMki M
hale de valbrug op en keere geweld met
gewela.
„Veroorloof mij u te «eggen, mijnheer
de markies, dat allo tegenstand onm'ote-
lijk is. My zjri slechts met zes man in 't
*a*ee) en m zijn zeker met meer dan
twee duizend.
„Ik Web nimmer mijn vijanden geteld."
vaart door de Russische communisten
opnieuw wordt binnengehaald.
Zullen de arbeiders zich nog langer
door dat boerenbedrog laten lijmen?
Op heteind der vorige maand is ;n
het landschap Gudbraudsdalen in Noor
wegen plechtig het, feit gevierd, dat vóór
800 jaren de heilige koning Olaf' in het
dal het christendom kwam stichten, dat
van daaruit zich over gansch Noorwegen
en Scandinavië uitbreidde.
Ofschoon sinds de Reformatie het
Lutheranisme den Katholieken godsdienst
en daarmede de veveering der heiligen zoo
toed als geheel nit Scandinavië heeft ver
drongen. is de herinnering aan den heili
gen Olaf onder het volk als een onver
woestbare heilige traditie blijven voortle-
ven, al was hij dan niot meer zooais vroe
ger de beschermer van gildenverbonden,
de helper in gevaren, de schutsheilige van
Het land boven wiens gebeente te Dront
Keim de prachtige gothische kathedraal
van Noorwegen verrees als een oeuw„n-
heugend monument van het geloot en de«
godsdienstzin der Katholieke Noren.
De Olafvereering kreeg over geheel
Scandinavië uitbreiding en in bijna elke
streek van Noorwegen ontstonden Olaf
sagen en legenden en in bijna elk da.1
en op de bergen vindt men herinneringen
aan den tijd toen de heilige Olaf daal'
was. Hier heeft hij twee waters doen ont
staan. waar de grond aan droogte leed,
daar vindt men in de rots afdrukken v,an
de hoeven van zijn paard of merken
van zijn zwaard, of bronnen, waar hij en
zijn paard gedronken hebbenkortom
overal is hij aanwezig en leeft hij voort
in de traditje van het volk'. In de middel
eeuwen plachten pelgrims in groeten ge
tale de domkerk van Nidaros (Drontkeim)
cp 8t. Olafsdag te bezoekendaar toch
Was het graf van den heiligen Olaf. Zij
reisden over het Dovrefjeld van uit het
zuiden en het oosten en ook' veel Zweden
m Denen namen aan deze pelgrimstochten
deel.
Gelukkig is er toch nog zooveel piëteit
voor de nagedachtenis van St. Olaf bij de
Noren van heden achtergeblevendat zij
bovengemeld 900 jarig feest in het Gud-,
bj-audsdalschitterend vierden, zoowel op
profane als op religieuze wijze. In Lom
waar door St. Olaf de eerste- christenkerk
Werd gebouwd, w-erd een twintig meter,
■hoioge gedenksteen (in het l^oorsc'h:'bau-
ta) onthuld, een geschenk van de in
Amerika Wonende Noren, die voor die ge
legenheid in grooten getale waren o verge-
lumen. Het hoofdfeest had plaats op St..
Olafsdag (29 Juli) te Hundorp met een
plechtige godsdienstoefening cn ©en feest
maaltijd, waar behalve de koning 175
personen aan deel namen; 4 a 5 per
sonen van elk kerspel van het da], ver
der de fylkesmand (commissaris des kot-
fciiigs). de bisschop, de Stortingleden van
hel dal de minister van eera-dienst. Ver
tegenwoordigers van het Nordmandsw-r-
bend, en Noorsch-Amerikaansche afga-
vaardigden. Daarna werd een volksfeest
bi) den grafheuvel gehouden, waarvpor
eenige jaren reeds' een bautasteen ter
eere van St. Olaf Werd opgericht' ,e-n
bidden de hoogleeraren Paasche cn Kols-
rud -en de Noorsch-Amerikaansche pre
dikant Thorkveen lezingen.
Ook de Noorsehe Katholieken, die on
der het Krachtig bestuur van den aposto
lisch,en vicaris mgr. Von Euch gestadig
ir. getal en invloed winnen, lieten, delf
900-jarigen gedenkdag van de stichting
der Katholieke kerk in Noorwegen niet
onopgemerkt voorbij gaan. Op St. Olafs'-
<lag vereenigden zij zich te Drontheim en
gingen vandaar per ext. ra trein naar Va-er-
„Mijnheer Laurent heeft gelijk;,' zei o-p,
-haar beurt de markiezin. „Alle tegenstand
js onmogelijk. Stellen wij niet nutteloos
het leven v,an onze dienaren bloot."
De gedachte aan de gevaren, dis rijn
vrouw, zijn zoon ©n de dienaren bedreig
den, dee-1 eindelijk -den markies besluiten
de vlucht le nemen.
Brutus had getrouw de bevelen van
Laurent uitgevoerd, die om heter zijn mis
daad te verbergen, tot op hlet laaisjtfe
oogenblik toewijding aa,n zijn reu'meu-ster
veinsde, wiens doodvonnis h'jj zelf aetee-
bemd had.
„Indien gij het mij toestaat.' Zei de
la,go huichelaar tot den markies, „zal
ik trachten die opgewonden meniwie tot
bedaren te brengen."
„Ga, maar steil u niet te veel aan het ge
vaar bloot."'
„Het zou mij een eer zijn, te sterven,
op» u te red-den, mijnheer de markies."
zei de trouwelooze nog.
De markies neemt z-ijn z-'oon in -zijn ar
men, en gevolgd door ?!ijn vrouw, snelt hij
naar den kant van het park. Dit was dé
eenige weg, die hem nog open bleef.
Zij volgen de donkerste lanen en de
meest verborgen voetpaden Reeds Lebben
z'ij bijna het heele park doorloopen, zonder
dal rij het geringste gevaar ontmoet heb
ben
Zij Koeren alleen de kreten dar menigte
dal». Vandaar ging het processie gevrij ze
naar Stiklestad. Daar werd efen plechtige
II. Mis opgedragen cn bracht men een
bezoek aan de kerk dier plaats waarvan
het altaar gebouWd is boven de plek
waar St. Olaf in 1030 sneuvelde. Waar
wij nu toch met gedenkfeesten bezit*
zijn, is het niet onaardig mede te deelen
v;at de Zwitsersche correspondent van
de N. R. Crt."s ehreef over het jaar
lijksehe Zwitersche Bondsfeest .op 1
Augustus. 't Is toch' komkommer tij dlaten
wij dan voor ditmaal de beschouwingen
over de internationale politiek eens afwis
selen met een internationale feestb'eschóu-
wing. „Op 1 Augustus" aldus de brief
schrijver „v.ert men in Zwitserland
de gebcortc, van den Zwitserschen Bond.
Het w;as 1 Augustus 1291 toen die vreug
devuren van de toppen der bergen der
kantons Uri, Scihw.yz en Unterwalden aan
de bewoners dezer drie „der-kantons"
wedertóeerig verkondigen, dat de vreem.ln
Oostenrijk'sche heersobers overal verdre
ven waren en dat deze, drie landdeielbp
met elkander 'n „eedgenootschap" gesloten
hadden, een bond van trouw e® solidariteit,
welks burgers in volkomen vrijheid zich
zelf zouden regeeren. Meer dan 600 jaren
bestaat dus de „oudste democratie ter
-wereld", zooalö de' Zwitser hun eigen
gnmeenebest zoo game noemen. Bii de drie
kantons voegden zich weldra eenige an
dere, totdat in 1798 het toen beslaande
getal van 8 tot 13 werd uitgebreid. In
1815 volgde toen de vorming der Zwit
ser sche Eedgenootschap in den tegenwoo-r-
digen omvang: 22 kantons maken thans
naar men weet,, deel er van uit. Docli
nog steeds houdt het Zwitsersche publieke
recht, rekening met het aandeel, dat Uri,
Schwyz en Unterwalden ia de schepping
van den Bond hadden.
De gewoonte, vreugdevuren op den eer-
Sden Augustus te ontsteken is door alla
eeuwen heen trouw gehandhaafd. Zelfs
m de kbmmervolle oorlogsjaren, toen
vlaggentoroi en muzikale feestelijkheden'
achterwege blevteu, bleven de toppen der,
tallooze Zwitsersche bergen ervan getui
gen, dat in alle deelen van het land, hoe
verschillend ook de door den oorlog ge
wekte sympathieën en antipathieën moch
ten zijn, de vrijheidszin en het bewustz-jn
dei- onderlinge Zwitserschen solidariteit
waren blijven voortbestaan.
Dit jaar werd het feest overal weder
met groote opgewektheid g'evierd. Hos
aardig het ook' is1, in een bergdorp de
fcuzenvlammen op alle toppen der omge
ving te zien branden, ik' ben blijde dit
maal eens te Bern te zijn gebleven en
daar. in de Bondshoofdstajl, de men zou
kunnen zeggen „offieieele" feestviering
te hebben bijgewoond.
Om 5 uur des namiddags begon de
plechtigheid met een vaderlandscke betooi-
gi?i-g op den ruimen Bundesplatz/ Drie
redenaars, een Fransch-, een Duii'sch-
cn een Italiaansch-sprekeude, hieiden
korte aanspraken, waarin zij de beteekenis
die als raz,enden het kasteel aanvallen
Op het oogenblik, dat z.ij den zcom van
het park beieiken, treit het vreugdege
juich en het overwinni-ngsigezang der ben
de hun o-or:. het kasteel is- in hun nanden
en wordt geplunderd. Maar- wie bekom
mert zich om! de goederen der aar-de, wan
neer zijn hoofd niet in veiligheid is!
De vluchtelingen zijn dicht bij het
paviljoen, nog eenige schreden en zij
zullen het woud bereikt hebben. Plotseling
doen verscheidene geweerschoten, op hen
gelicht, hen terugdeinzen.
De markies werpt een verschrikten blik
om Zich heen. Nergens is -redding, overal
dood en verderf,'! Daar z-iet hij -le deur van
het paviljoen open en snelt er neen.
Een schot, valt, de markiezin ï-s door
een kogel' getroffen, zij wankelt en' stort
op den -drempel! van het paviljoen. De
markies trekt haar tot zich en werpt de
deur -dicht. Hij! tracht het bloed le stelpen,
dat in stroomen uit -de wenden vloert; liij
vergeet alles om het voorwerp, zoo, fee
der bemind, zoo wreed getro-tfon Maar
liet gehuil der raz'ende menigte, die het
paviljoen nadert, roept -den markies tot
de werkelijkheid en geeft hem den moed'
en de kracht terug, die hem voor eert
oogenblik, in zijn droefheid om- Zijn gema
lin verlaten hebben.
„Goede vriend," zei Zij tot hem, „laten
wij ons lot gelaten aannemen uit de hand
van dezen herinnerings'dag uiteenzetten'.
Een der sprekers besloot zijn rede als
volgt:
„IVij moeten, bovendien ons vastbeslo-,
ten aiwenden van die verloochening cn
bespotting van het Goddelijke, zooals deze
een tijdlang mode was. Wïj willen ons
lieden, gelijk-1 voor 600 jaren, aan de be
scherming van de Almachtige aanbevelen;
en wel niet als vormbetuiging doch int
den liepsten grond van ons hart".
Na d.pzo plechtigheid begon de eigen
lijke feestviering. En daartoe bestond ge
legenheid geiioeg'. De lieelc. stad, bood
in den avond vjin 1 Augustus een fe,este-
lijken aanblik door de tallooze lampions,
die overal waren aangebracht. Ooli' in
de stad werden vreugdevuren ontstoken!
Alle openbare gehouwen, hotels, enz. wa
ren voorts zooals ook bij ons bij nationale
feesten de pewooht-e is, op smaakvolle
wijze eleefcrisoh verlicht, terwijl hier en
daar zelfs ook de oud-Hollandseho vet
potjes toonden dat zij te midden van
alle moderne illmnyiatie-middelen er nog
fiteeds wezen mogen.
Het was een prachtvolle a.vond, niet
al te warm, en toch verstoorde geen
enkel windje de. mooie lange lijnen
der illuminaties. Prachtvol stak' de Mün*
siertoren bóven alles uit. De Gothische
top was één en al licht en scheen daar
door nog fijner dan ooit te voren. En db-
ofhoudelijk 'flitsen kleurige vuurpijlen,
nu eens van den tegenover Bern üggehden
berg Burten, dan weder van den Munster
afgestoken, door de lucht en deden tie
duizenden Bexner-burgers, die in het Ca
sino-, in den Kursaal-tuin-of op de Kleine
Schanze naar concerten met oud-vader-
landscbe liederen luisterden, weder een
cogen'blik bewonderd opkijken. En wa.n-
t per dan -het* muziekkorps bet nationale
volkslied aanhief natuurlijk onder Je
internationaal traditioneele verlichting
Bengaalsch vuur en de geheele dui
zendkoppige mensohenmenigte in de ver-
wl.illende parken en tuinen zich verhief
dan gevoelde men, dat Bondsraad Musy
wél gelijk 'had, toen deze de vuren op de
Alpen het „beeld van de vlammende va
derlandsliefde in de meuschenhartcn"
noemde, en dan Icon men Zwitserland ge
lukkig prijzen, dat door deze jaarlijksehe
viering van den geboortedag barer natio
r.ale eenheid het nationale gevoelen en 'het
bewustzijn der gemeenschappelijke soli
dariteit telk'eiis opnieuw weer bij zijn
burgers weet te versterken.
FranschDaiisch incident.
•E" rt geleden heeft zich in een D-treiu
lussehen Duitsche reizigers en den Fran-
sell en kapitein Langevin een naange-
naam incident voorgedaan. De politie
moest er in het eerstvolgend station aan
te pas komen. De kapitein, verzette zich
tegen de vaststelling zijner identiteit,
waartoe de politie wilde overgaan en werd
da ia op uit den trein verwijderd.
Naar aanleiding van dit incident 'heeft
thans de Fransche generaal Masserman
aan de Duitsche. regeering een protest
gezonden en het ontslag geëisóht van
de Duitsche politiebeambten, die bi/'hef'
incident betrokken waren. De generaal
erlangt voorts verontschuldigingen van
de Duitsche regeering. („Maasb.").
De paspeortenkwestie.
Nadat door tusschcnkomst vin minis
ter Jaspar is bereikt geworden, dat het
paspoortenstelsel tusschen Frankrijk en
ïlelgie is afgeschaft, heeft minister Jas-
par nieuwe stappen gedaan, om ook tus-
van»God, lie ons treft. Ik ga sterven, maar
maar gij moet leven."
D-e markies schhidde het hool'd
„Gij moe-t. teven." vervolode zij met
klem, „gij' moet leven om onzen zo-on ons
eenjg kind te redden en te beschermen."
tJp dit oogenblik werden de kreten en
bedreigingen Itaider en een kolfslag deed
-do deur trillen.
„Vader, moeder, ik ben bang;" riep Fer
uand, zich tegen den markies, aandruk
kend, evenate de verschrikte kiekens, die
zScli verbergen onder de vleugelen hun
ner moeder.
Een tweede slag -deed de deur schudden.
„Dierbare Albert, luister naar mijn laat
ste gebed, red ons kind,!" Zuchtte de
markiezin.
Maar de markies was niet meer daar
Onmiddellijk bad hij zijn tegenwoordigheid
van geest teruggekregen. Hij was naa- bet
torentje gesneld. Daar hij zijn talrijke vij
anden niqt kon terugdrijven, wilde hij ten
minste dengene treffen, die het hoofd der
bende scheen en die, een masker voor het
gelaat, den aanval leidde.
Hij legde aan, en met de juisth|9&i<(
hem eigen, wondde hij hem' i-n -den linker
schouder.
„Getroffen1!,...!" riep de mark" -s uR.
„Maar mijn God, wat zie i-k? Kan ik mijn
gelooven? Het masker is gevallen... Het
is mijn rentmeester, die mijn vijanden
schen Nederland er. België en Engeland
en België, te. kun er. tot afschaffing, van
de paspoorten, schrijft de „Maasbode".
Bü zijn jongste verblijf te Londfen,
zegt de „Libre Belgique", heeft de heer
Jaspar deze kwestie met lord CurzoD
besproken. Reeds zijn verÈeteringen ge
bracht aan het rtizigefST-egiein en men
hoopt binnen afzienbaren tüd tot een
definitieve opk ssing te nomen door af
schaffing d-er paspoorten tusschen Enge»
land en België.
Hetzelfde kan r.ief gezegd worden ten
aanzien v an Nederland, aldus de '„Libre
Br-Igïque", waar men naar het schijnt' op
talrijke tegenwerpingen stoot, vooral'op
den wil. om niets aan den Iiuidigeu stand
van zaken te veranderen.
De bezuiniging.
Hei voorstel der regeering, oni een
staatscommissie te benoemen, teneinde tot
bezuiniging te komen op verschillend' ge
bied. or.tmoét nagenoeg overal groote op
positie, niet om het denkbeeld ze tl', dat
mei: toejuicht, doch om de 'bepaling dat
de rapporten dezer commissie alleen a.an
<te regeering zouden Worden gebracht zon
der dat het parlement er in gekend wordt.
Algemeen verlangt men, dat de Gert-,
dcfeommissie liaar berichten aan het par
lement zal overleggen en dat dan door
samenwerking tusschen regeering en
v< ik»-vertegenwoordiging, die .maatregelen
L.t stand komen, 'welke tot bezuiniging
nood/iakelijk zijn.
SI os wei slechts door een enkel iid open
lik te kennen werd- gegeven, -lat men de
«igecrings-maatregelen niet geheel en al
■«eTiTouwde, schijnt toch het wantrouwen
den „werkelijk'en" hezuinigingslust zeer
groot te ziin.
Spoorwegongeluk.
Een spoorwegongeluk, dat ernstige ge
volgen gehad zou kunnen 'hebben, vond.
Zaterdag plaats op een belang-rijk kruis
punt, met ver van het hadplaatsje Brid
lington aan de Oostkust van Engeland.
IJ:; z.g Scho-tsche exprestrein vaa de
Great'Northern Railway, van New Castle
Eaar Londen, liep kort na, het middag»
uur in volle Vaart op een trein met
v aeantiereizigers, die juist van Bridfing-
jon ü-iar Leeds was vertrokken.
De machinist van den exprestrein moet
nog op het laatste oogenblik alle rem
men hebben kunnen aanzetten sn de ma
chine achteruit gezet 'hebben, waardoor
zeker voorkomen werd, dat er een groot
aantal slachtoffers gemaakt werd.
De pleziertrein was vol werklieden, die
op vacantie gingen, en hoewel de iooo-
niotief en verschillende wagons zwaar
beschadigd werden, mag het wef een-won
der hceten, dat er maar 4 personen ge
wond werden, waarvan nog twee sLe'êh.fs
licht. („Maasbode").
De Valera en de IerscJie tal..
De T'alera heeft Donderdag jl. in Ter-
land het jaarlijksehe congres hij-gewo->nu"
"ar. de Gaelic League (den Bond vö.or
i'ct Ierseh). Hij werd- met groot cntfiSu-i
sizsme begroet. De voorzitter, Sean K-L
iy, verklaarde te hopen, dat, wanneer
-dj (e volgende maal zouden samenkomen;
de icrsche Republiek er zou zijn. De' Va
lera voerde ook zelf het -woord. Hij
sprak uit den aard der zaak in het Ierseh'
(Gaelseli) er. verklaarde, dat hij niet was
gekomen met de bedoeling een rede t'e
houden, doch om een paar van zijn ouwe
vrienden in de taalbeweging te 'ontmoe
ten. Fret was zijn meening, dat de tril
van -dis nóg meer belang was dan dë
politieke vrijheid', want zoolang het ier-
schc volk zijn. taal 'bewaarde, kón het
nooit wordeG overwonnen. Indien zij- de
taal verloren, dun zou de meest doel-
aanvoertO, vader Nicolaas Kad gelijk.
Had ik maar naar .he-m, geliuist -rp! Maar
waar is de oiurfe -fcouwj man z-alf toch!?
Zou hij-zijn omgekomen afe slachtoffer
van mijn onvoorzichtigheid?
Terwijl) de aanvallers Zich om den ge-
wonde- verdrongen, snelde de markies de
trap af. Zijn gemalin lag bewegingloos op
den grond uitgestrekt.
Buiten zfch zélf van droefheid wierp
hij zich op- haa.r, omhefede hsar en drukte
het beweginglo-oz© lichaam aan z'iju hart,
ais wild© hij- haar aan den doo-1 betwisten.
Weldra hervatte de bende, opgenouden
door do verwonding van La ''—nt, den
aanval. Brutus gaf bevel het paviljoen
ih brand te steken. Hij: volgde hierin de
bevelen van Laurent, die met den markies
ook de schuldbekentenis van de twee
honderd 'duizend franks wilde doen ver
dwijnen, die hij hem den vorigen avond
h-ad overhandigd.
De markies, die geheel in rijn teoefheid)
opging, bemerkte niet, wat om hem heen
voorviel. Maar de jonge Fernand, ver
schrikt bij hef zien der vlammen, wierp
zfch1 opnieuw op, zijn vader en liep
„Vader, vader.! zie dje vlammen!''
1
(Wordt vervolgd.)
-
