ïse i0es. dagblad voor zeeland f 500 INDAM jen laties. Vlissingen LUNDSCHE rktprijzen liiziek voor den Dans TUINBOUW-BANK. ÏD ecbt met merh: tlELKflEISJE" Haarlem. Telefoon 189, Zaandam «„..i,. bij verlies van f 7C bij verlies ran f en bij verlies van f ne bij verlies van f IE bij verlies van ongeschiktheid overlijden een anderen vinger IWSCHE COURANT Zeventiende Jaargang verlichting steeg 3 igel e sorteering a.d. Zaan INTJES DIVERSEN Iran den L. T. B. LEIDEN. ille Bankzaken. KLAVERBLAD /l\ V, raat Q1, Middelburg, et ver koop en. bij ievensMiit; Jhll |DU een hand of voet I IJ eenoog I een duim I OU een wiisvinaer I 10 FEUILLETON Een Offer Buitenlandsch Overzicht BUITENLAND. imsterdam ll KELIERS I) EN EXPORT Eersgracht Prijs: 30 cents a contant crmis te Kwadendamme a.3. Zondag Verbeek en DE BAAR. f Zondag* gedureryJ-e Kermis te ^adendamme Bergplaats voor Fietsen Verbeek. „Aüb bevel end Ch. L. Irmeulen, reparateur en rijwielh. - MONSTER - ROTTERDAM» voor EEN JAAR 5 voor EEN HALF JAAR 4Vi */o overeen te komen, ^vergoeding 4 lij de Heeren Correspondenten N. DE JONGE te Ovezand, A. 3616-40' f9 v V. 'V. V.' A /oorai bij het koopen onzer ep om een Bloemenpiaatje :er plaatjes, getiteld; „De n winkelierv. Klaverbted's krijgbaar a 60cts. per stuk j >neerd fabrieksmerk. Huishoudzeep» ;inale Zeepen, prima qualiteit, 34S9-20 voor Zeeland NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT Bi DA. ni.-or-.to,,,.- ma MM DE GRIEND T. Telefoon 207 Directeur- |0 9. /AN DE GRIENDT. Telefoon 207 Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week. voor Post-abonnés f2.90 per 3 m. Advertenties van 1 tot 6 regels f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting Hoofdredacteur: J. W. VI E N I N G S. „„J^QOES Bureaux van Redactie en Administratie: Westsmg Telegram-Adres: Nizeco. Toiofnnn 4.74 Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon Al 6 Abonn §s zin gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen: In troebel water. De „Goesche Courant" van 28 .Tuni jl: bevatte de navolgende advertentie: Protestanten! Sluit u nu aan bij de Algemeene Pr testanten-Vereeniging, die reeds 25 jaar lang gewaarschuwd lieeft tegen het drijven van Rome om een Roomsch stempel op Nederland te drukken. Minis mm contributie f 2.' Kantoor: Lijnbaanstraat 7a, Rotterdam. Als men nu weet, dat die Algemeene Protestanten vereeni ging sinds 25 jaren niets anders is dan de algemeene schaaps kooi voor blatende anti-papisten cn de centrale „kennel" voor keffende Rome- haters, een vcrceniging, die op geen onkel stuk positief werk ter verheffing en ver steviging van het Protestantisme kan ho gen haat toch is dom en graaft zich- zelf eon graf dan beschouwt men met een medelijdend schouderophalen de uit deze annonce sprekende poging om, in het troebel water der anti-proeessiebewe- ging visschende, wat nieuw leven te bren gen in deze door en door bloedarme ver- eeniging. liet drijven van Rome", waarvan in do advertentie wordt gesproken, bestaat alleen in de verbeelding der heeren groot- ioardarijnen van 'de „Algemeene Protes- tantenvereeniging". Dat is hun boeman en nachtmerrie, maar ontbeert alle wer kelijkheid. Laat de Goesche Protestan ten, die dezer dagen in grooten getale de Katholieke Missietentoonstelling bezoch ten en ei kennis maakten met 40 Roojn- srhe priesters, .getuigen, of -zij iets, een greintje zelfs, bemerkt hebben van „het drijven van Rome", of die priesters ook maar de geringste pressie op hen hebben uitgeoefend, die hen zou nopen zich „als Fro testanten" tegen „het drijven van Rome" teweer te stellen. Wij zijn -r vasr, en zekei van, dat zij zeggen zullen: wij hebben niets van „het drijven van Rome" bemerkt. Dan staat er nog in de advertentie, dat ,.Rcme" „een Roomseh stempel wil druk ken op Nederland". Onzin, gewoonw-og pyxamidale onzin. „Rome", d. w. z. de Katholieke Kerk, vraagt in dit land vrij heid oor de wet en gelijkheid1 Voor allen, niets minder maar ook niets meer. Uit dat cr.gjunt bezien aanvaardt zii uit han den van den wetgever do processie- vrijheid en niet om daarmede andersden kenden te stooten en in hun gevoelens te kwetsen. Wij zijn er zeker van, dat mocht aan de Katholieken hier te lande de vrij heid om openbare processies te houden wettelijk worden verleend, de kerkelijke overheid- van 'die vrijheid slechts met groote soberheid zou gebruik maken, er ernstig voor wakende ook maar den ge- rings'ten aanstoot te geven aan onze an dersdenkende landgenooten. De Katholie ken zijn 'verstandige menschen en geen drijvers; die zitten juist in de „Algemeene Protest antenvereeniging' Trouwens, nuchter-oordeelende Pröics- tanten denken er juist zoo over. Wat schreef dezer dagen de linti-revolutionaire „Rotterdammer" niet te verwarren met de liberale „Nieuwe Rotterdamsche Cou rant" „Naar de geijkte opvatting van het grondwetsartikel, vastgelegd in het ar rest van den Hoogen Raad van 10 Ja nuari 1879, Weckbl. -4326, mogen-pro cessies alleen daar plaats vindèn, waar ze reeds voor 1848 werden geh raden. Daarmee in overeenstemming nu wor den thans nog processies aangetroffen in Limburg, in enkele gemeenten van Nrord-Brahant, Gelderland en Zeeland en bovendien in de gemeente Laren in Noord-Holland. Daarmee is 't uit, en dc- bedoeling van da voorgestelde grondwetswijziging is 2) Naar het Duitsch .w Rij onderteekende dit schrijven met do beginletters van zijn naam verzegelde daarna den brief en schelde. Terwijl het dienstmeisje den b":c£ weg bracht, trad hij voor het venster en keek den tuin in. Daar was Anna, hij de bloembedden bezig. Zij begoot de planten ■zoo ijverig en kalm, als waren er verder seen zorgen of werkzaamheden voor haan. „Dat is nu haar wereld, haar geheele geiuk," zei hij tot zich zelf, tarwtil een bittere glimlach over zijn gelaat gleed. „Bevalt haar een der bloemen niet, dan ruKt zij ze eenvoudig uit en zet er een andere voor in dei plaats. Wat het echter beteekent, slechts één bloem' in den tuin des levens te hebben, slechts één, die nooit meer vervangen kan worden, en dan te moeten zien, boe di© onder- de hand verwelkt en vergaat, daarvan weet zij niets. En zij mag God danken, indien zij het nooit ondervindt". De kameideur werd geopend en Louise Madwig stond voor hem. Zij was slank ais Liar nicht Anna, ook blond eri Muuw- «ogig, maar hem haar had een Jicbteren niet om nu in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag processies te doen houden, maar om weg te nemen den hinderpaal, welke de Roomschen belemmert in het houden van processies in overwegend Roomseh-Katholieke streken". Ook het volgende meende dit Profces- tontsche blad te moeten opmerken: ..Een misverstand dient hu reeds, vóór we de volgende week inzake de proces sies onze eindconclusie go.von, uit den we g te worden geruimd. Dc .gedachte vatte geen post, alsof het irijlaten van de processies oen be denksel is van Roomschen overmoed- Uit welken hoek is dit voorstel ge komen Van een college, waarin de Komisch- Katholieken ver in de minderheid zijn. De commissie tot voorbereiding van de Grondwetsherziening heeft een nieuw artikel geschapen, waarin aan de pro cessies ruimer bewegingsvrijheid wordt gegund. En zeker, in die commissie zaten dc- Eoomsch-Katholieken Ruys de Beeccn- hrouck en Prof. Struyeken, maar ook de. anli-rovolufionnair Anema, JeOhris- telijh-Hïstorische mr. De Geer, de socia list Schaper, de vrijzinnig-democraat Limburg, de liberaal Kappeijne van .de Coppello. En deze allen stemden hrie- dterlijk eenparig voor de opheffing van het processie-verbod". Uit dit alles ziet men een bevestiging van. wat wij hoven zeiden, dat „het drij ven van Rome" een pure hersenschim is en een onwaardig lokmiddel om onnoo- zele Protestanten te recruteeren in de „Algemeene Profestantenvereeniging", die enkel en alleen leeft van anti-pa ipsehc ophitsing en nu in het nnti-processie- heibeltje, dat hier en daar feegen de Ka tholieken wordt op touw gezet, het troe bele water heeft gevonden, waarin hot meent zijn net te kunnen .uitwerpen. Wij voorspellen den heerou van de „Al gemeene" een povere vangst. Onze Nrdcr- landsche Protestanten, reeds door wijlen Leo XITI on meer dan een reden „voor treffelijk" genoemd, zijn in het algemeen te fatsoenlijk en te netjes o'm zich te la ten vinden voor anti-papistische relletjes. Zij weten te goed wat er aan den jnwen- digen uit- en ophouw der Protes'hntsche kerken te doen valt en voorzoover zij ge- loovig zijn, gevoelen zij maar al re goed dat zij'in vele punten met hun Katholieke mfde-christenen één zijn in het bestrijden van de stelselmatige ontkerstening ch-r maatschappij door de machten des kwaads. Zuiver anti-papistische actie en anders niet, is voor het Protestantisme Je Aprilbeweging van 1853 hoeft het ge leerd de dood in den pot. „De Franschen namen een lijdelijke houding aan". Zoo luidde ongeveer de laatste zinsnede van een laatste bericht in ons nummer van gist.eron, waarin de aanval der*Polen op de stad Beuthen in Opper-Sileziö werd vermeld. Die zinsnede geeft veel te denken en stelt den „Lok.il Auzeiger", een Tierlijnrch blad, in bet ge lijk, waar dit zegt, dat de zuiveringsactie van de -geallieerde commissie inderdaad slechts een schijnmanoeuvre is. die alleen bestemd is om de wereld zand in de o>ger te strooien, de Duitscho Selbstschutz uit te schakelen en Korfapty gelegenheid te geven, weer vaster iii deg zadel te ko men en daarmede de heerschappij' ever het door hem bezette gedeelte van Opper- Silr-zië te bevestigen. Ook blijkt ftefc, dat Lloyd George bij' de benoeming van Sir Harald Stuart niet zeer gelukkig is ge weest eu dat Stuart in een politiek in Opper-Silezië heeft toegestemd, die di- glans en haar gelaat was regelmat-rer Om baar lippen lag thans echter een harde, irostclie trek, en haar blik was koud en strak. „Gij hebt gewenscht mij te spreken," begon zij stokkend en onzeker. „Ik heb aan uw wensch gehoor gegeven, het is echter waar, dat ikj mij zeer ziek gevoel, ik verzoek u dus mij zonder omwegen de vragen te stellen, van ivier beant woording zooveel afhangt zoonis gij zegt". JLubau begreep de beteekenis der drie laatste woorden zeer goed. „Alles hangt er van af", antwoordde hij heftig „Het geluk van uw toekomst, van mijn toe komst en van „Spreek dan en ik zal antwoorden," zei zij op een toon, alsof zij1 zich op het allerergste voorbereid hield. Ma,ar de ze nuwachtige bewegingen barer vingers be wezen, dat haar kalmte geveinsd was „Welnu, ik zal het kort marron," hor- nam Lubau „Gij moet mij echte" verge ven, indien ik mijn vragen in twee deelen splits De eerste is voor mij de belang rijkste Gij kent de vreeselijke verdenking, die op paul Wintersheim en mij rust welnu wie van ons houdt gij in uw hart voor onschuldig?" Be inwendige ontroering, dia bij het zien van het treurige gelaat van Lubau reet een slag in het gezicht is voor de plechtige uitiugen van Lloyd George in het' Lagerhuis. Want Stuart loopt aan den leiband van den Franscheu generaal Lerond, 'die op zijn beurt weer met Kcir- fan'ty onder één deken ligt. Een kwalijk riekend potje dat Opper- Bilezisehe potje. Er is nog een ander potje, waaruit ook eigenaardige geuren opstijgen, als men den deksel oplicht, nl. het potje der kwestie van het nabije Onnten, waaronder men dan de verwikkelingen tusschen- Griekenland en Turkije heeft te verstaan; Geen der geallieerden .schijnt er op ge charmeerd' 'te zijn zich met dit kooksel te bemoeien. Immers, zeker Londensch blad verneemt, dat de geallieerden voorloopig geen nieuwe pogingen zullen doen ter be middeling 'tusschen Griekenland en Tur kije. De „officieele" opvatting schijnt te zijn: laat de zaken maar op zijn beloop totdat er een van de twee is plat gesla gen. (De kloppartij' is intusschen reeds begonnen, men zie onder buitenland in dit nummer. Red.). Inmiddels heeft Turkije de onaflian-. kelijkheid van Afghanistan örkend en heeft Moestafa Kemal Pasja in eigen per soon de Afghaansche vlag g'ehesohen op het gebouw van het Afghaansche gezant schap te Angora. Tegenwoordig waren o. a. Bolsjewistische afgevaardigden uit Afghanistan. De Afghaansche gezant hield ook geen blad' voor zijn mond -maar zei onomwonden, dat het ïurksch-Russisch- A'fghaansche bondgenootschap voldoende zou zijn om de plannen van hen, die in breuk wilden maken op de rechten van het Oosten, te verijdelen. De volkeren van het Oosten waren thans geheel heslo- teh zich te verdedigen tegen hen, die ze met voeten vertraden, en spoedig zou de Mahomedaanschc wereld haar rechten te rugwinnen. Kemal pasja antwoordde in denzelfden geest. Ook prettig voor de .geallieerden, die uil het verre Oosten zoo'n boodschap thuis krijgen De Bolsjewisten in Rusland hebben hun derde internationaal-congres gehou den te Moskou. De 'correspondent van de Morning- Post te1 Reval, meldt, dat de eerste zittingen van het congres hebben aangetoond', dat de scheuring in de Rus sische Communistische partij niet meer te loochenen valt. De opgewonden redevoe ringen hebben tot gevolg gehad, dat er als het- ware slag is geleverd tusschen de aan hangers van Lenin en de extremisten. Ofschoon Lenin grooten steun heeft ont vangen van de gedelegeerden der Duitsehe delegatie, hebben de extremisten toch oen overwinning behaalde, omdat zij hun ean- didaat Boeeharin tot president van de Internationale konden doen verkiezen in de plaats van Zinovjcff, die was afge treden. Daarentegen zegt een telegram ait ITel- siugiors, dat het derde congres der Derde lut'-rnationale toch schijnt uit te loopen op een besliste overwinnin van LeniD op Tiotzky en Boeeharin. Zij' hadden Lenin heftig aangevallen en beweerd dat de nederlaag van het kapitalistische sy steem in 'de geheele wereld verzekerd was, en dat het eompromisspel met de buitenlandsehe kapitalisten onmiddellijk een einde moest nemen. Lenin antwoordde daaarop met een uitvoerige rede, waarin hij niet alleen de argumenten van zijn tegenstanders geheel ontzenuwde, doch bovendien het congres, en met name de communistische partij, v.in de noodzake lijkheid overtuigde, om een uitvoerend comité te vormen, dat ouder zekere voor waarden onafhankelijk' was van 'cfe Derde Internationale. Radek ging daarop geweldig tegen dit plan te keer, doch het voorstel van Lenin kir de meerderheid 'behalen. Overigens haar had aangegrepen, verdween thans met één slag Haar oogen scholen stra' n, toen z\j beslist zei: „Indien een van u beiden deze mis daad bedreven heeft, dan is Paul Winters heim de schuldige nietl" „Dit antwoord had ik vervsht; daar mjj echter aan mijn eigen lol weinig gele gen is, zoo treft het mij niet al te zeer. Maa.r het zou mij goed gedaan hebben, indien juist gij vertrouwen in mij hadt gehad „Ik heb niet gezegd, dat ik ui voor den schuldige houd „Uw antwoord was maar al te duide lijk en liet geen twijfel toe. Doch he' zij z<io liet wil, thans het tweede deel mij ner vraag: Hangt uw gelijk er van af, dat Wintersheim vrij en met onbevlekte eer aan de verdenking ontkomt? „Niet alleen mijn geluk, maar ook mijn leven!" riep zij opgewonden uit „Is dat waar? Is het werkelijk waar? Zaï uw gevoelen hieromtrent .nooit ver anderen?'' Zijn stem beefde als die van een mens oh die voor de laatste maal om eer genade smeekt, welke hem, zooals hp vooruit weet, toch nooit zal verleend worden, „Zou geen bewijs, zouden niet éens zijn eigen woorden u er van overtuigen, dat hij mij een groot.onrecht heeft aangedaan?" kon geconstateerd worden, dat het congres levendig onder den indruk was der slechte berichten uit de districten, en de snelle ontwikkeling der verschillende boeven- opstanden. Men is benieuwd, hoe het gaan zal met de verzoeningspogingen van Lloyd George ten opzichte van Ierland. De Valera, zieh. noemend „president der lorsche Repu bliek", wil, alvorens met Lloyd George te conferceren, een bijeenkomst hebben te Dublin en uoodigde daartoe Craigh, dén minister-president van Noordolijk-Protes- tanisch Ierland uit, doch die weigerde. De Valera heeft hem nu geschreven: „Ik betreur ten zeerste; dat u niet Maandagmiddag op de conferentie kunt komen. Het voorstel van den heer Lioyd George is wegens hetgeen er in ligt opge sloten, in zijn "tegenwooi'digen vorm niet aannemelijk. De Iersche politieke geschil len moéten en kunnen, naar ik' geloof vei- effend worden op Icrsehen bodem, doch bij onderhandelingen met Groot-BfittanniS dient de Iersche delegatie niet verdeeld te zijn. Zij behoort daarbij eendrachtig op te treden volgens een gemeenschappelijk beginsel". Brieven uit Frankrijk (Van onzen hijzonderen correspondent.) III. Be „Grand Prix" te Rongtliamp De groote dag van „de grand prix" is voortij. Heel Parijs vanaf den president der Republiek tot den eenvoudigsten kap persjongen "is er geweest. De toonaange vende modehuizen hebben or hun nieuw ste scheppingen geopenbaard eu een keur van toiletten, op de meest graeieuse wijze gedragen, gelijk alleen een Francaise dat kan, bewoog zich op de ruime terreinen van Longchamp. Ik zal niet trackten j te schetsen wat het meeste de aandacht trok, welke Meur hoogtij vierde en hoe .de laatste snufjes dienen gedragen te wer den Ondeskundig als ik op liet gebied der mode ben (en bepaald verlangend deskun dig te worden hén ik ook met.) vermeld ik slechts, dat de geheele aanblik iets zeer bijzonders WaS, de fijne smaak dor Fran schen ontegenzeggelijk groot is en dat voor heeren de hooge hoed, de grijze zoo wel als 3e zwarte en de witte, weer troef is geworden. Je vraagt jezelf af, hoe het mogelijk is, dat plotseling, na er jaren niet over ge dacht te hebben, de mensehen dat meest onpraetische hoofddeksel opnieuw doen herleven. Ook daarin zal ik' mij niet ver- dii pen en mij' alleen de vrijheid voorbe houden hun voorbeeld niet te volgen. De Japansche parasol was ook een nieuwig heid die insloeg en Prins Hirohito,- de Jnpansche kroonprins, wiens hezoek aan H- lland' u nog verseh in het geheugen ligt, kan er trotsch op zijn, de gewoon ten van zijn land' hier te zien doordringen. Duizenden en duizenden hebben het hip pische feest medegemaakt, waarover we ken van tevoren alom werd' gesproken. Parijs vertoont 'op zoo'n dag een bijna stillen aanblik, allen zijn vervuld van die ééne gedachte, de „grand nrix" .node ie maken. Auto's- hij honderdtallen lenuen langs de stoffige wegen, waarop de pile zon brandt en die. evenals de verschil lende grasvelden in het hosch, jm den zoo noodigen regen vragen. De trams zijn overvol van een dringende massa en men is genoodzaakt reeds vroeg in den morg-m zich op weg te hegeven. om een behoorlijk plaatsje te veroveren. Het is een ware kermis der ij'delheid, vol uiterlijke beko ring, maar als je dieper doordenkt, zoo oppervlakkig en leeg. Tie paardensport, op zichzelf verdienstelijk, waar het ras verbetering geldt, komt in Ijet gedrang. hernam hij. „NeenGeen bewijs zou. më kunnen doen gelooven, dat Paul tot een slechte daad in staat zou zijn geweest! Indien het denkbaar ware, dat ik ook slech's één oogenblik aan de eer van den man zou kunnen twijfelen, die weldra mijn echtge noot zal worden, dan zou dit zeker niet gesciehden door iets dat gij' mij zoudt kun nen bewijzen! Het doet mij leed, dat gij •leze! zaak weer hebt aangeroerd, want ik had reeds getracht, beter van u te denken ter wille van onze vroegere vriendschap." ,.lk dank u voor die poging, o£-r.hoin deze vruchteloos gebleken is," zei Ijii met een matten glimlach' op zijn thans doodsbleek gelaat. Te gelijk bladerde hij! weer zoekend in de papieren, die hij' uit zijn por'Teuille genomen had. i Louise geloofde in zijn wooi1 n en meer nog in zijn glimlach een beleediging te moeten zien, het viel haar niet in. dat ze de uitdrukking van een groot '••wen-lig leed konden zijn. „Ook indien het geval vrai- dat u geenerlei schuld had," hernam zij toornig, „meent gij wellicht, dat mii de drijlvee- ren onbekend zijn, die u aansporen. Paul in mijn oog verachtelijk le maken? En tocb hadt gij boven alle anderen de ver- Hcofdzaak is, welk' paard zal winnen, want bijna geen enkele bezoeker loopt don totalisator voorhij. Men wedt onderling, speelt voor grootere of "kleinere bedragen, naai mate de beurs het toelaat (of ook wel eens niet toelaat) bijde 'officieele goM bureaux, maar of werkelijke belangstelling! in de paarden hij velen voorzit zou ik niet gaarne durven beweren. De Bugels sche kleuren hebben ditmaal overwonnen en den prijs van een half millioen francs zal de fortuinlijke winnaar als aangenaam herinnering met zich mede nemen. De „grand- prix" is voorbij en heeft' tevens, gelijk men dat noemt, het seizoen gesloten. De koffers worden gepakt, allen wordt in gereedheid gebracht om Parijs te verlaten en de „campagne" op te zoe ken. „Het is druk' geweest dezen winter, hoorde ik iemand op de renbaan zeggen, liet wordt hoog tijd lat ik er uit kom, om rust te nemen". Onwillekeurig schoot ik in een lach, rust na de vermoeienissen van sportvertooningen, schouwburgbezoek en andere mondaine feestelijkheden; hoe veel andere menschen zijn er niet die heel' wat meer recht op ontspanning tiebhen en er verstoken van blijven. En waar gaat men die rust dan nog dikwijls zoeken ?i Niet, in het vrije buitenleven waar dc wind! fristh om de .ooren waait, do zon gelaat e;i armen bruint en lichaamsbeweging da spieren staalt, maar het mondaine Parijs zoékt de badplaatsen op waar het terug! vindt, wat om uit te rusteu werd ver loten. Casino's met muziek en spel, wed: leunen en alle mogelijke wereldsohe gei ■nergens wachten hen daar opnieuw. Men moet wel weinig serieus zijn aangelegd om d ;ar voortdurend genoegen in te viai den cn dat als het hoogste in het leven te beschouwen. Gelukkig dat het slechts een bepaalde groep van personen is, dia op een dergelijke wijze het leven doon brengt en dat ook velen aan het vredige buitenleven of aan interessante reizen da voorkeur geven. Sommigen zien echter dit jaai met een zekere angst tegen heli reizen op. Een tragisch spoorwegongeluk heeft kort geleden het reeds groote aantal' van den laa.tsten tijd wederom met één' vermeerderd. Huiverig vraagt men zich' af. hoevelen zullen er nog volgen?. Sai botage. verschuiving van grond door dioogte maar vooral dc groote snelheid waarmee ^gereden wordt, houd ik voor reu der belangrijkste oorzaken. Onv?raiiti woordelijk snellen zjj soms voort in den' donkeren nacht. Dezer dagen ondervond! het zelf. Twee treinen verlieten tegel luk het station, om geruimen tijd dezelfde richting te volgen. Een wedstrijd had niet' spannender kuiinen zijn dan deze rit van twee treinen, waarvan nu eens de eene, dan weer de andere vooruit school'. Meu' vv-lile hoe de machinisten er alles op zetten voor te blijven ,en een zucht van verlichting ging in onze coupé op, tien koersverandering een einde aan deze om gewenschte sportuiting maakte. Hetwoidt tijd- dat ernstig wordt opgetreden, een dei gelijk onderzoek wordt ingesteld en dat: waar het minste plichtsverzuim wordt onti dekt, zware straffen worden opgelegd. Indien het op deze manier blijft doorgaan,- zal een reis per vliegtuig spoedig de re: putatie krijgen van den meest veiligen overtocht. Trouwens, dat men daarvan! reeds druk gebruik maakt, bewijst wel het feit, dat een van de laatste dagen' niet minder dan 17 groote vliegtuigen van Parijs naar Londen zijn gevlogen. Heli waren bijna allen landgenooten van den! heer "Watson, den grooten prijswinnaar, die als passagiers meegingen. En zoo ein dig ik onwillekeurig met datgene waan mtde ik begonnen,ben: .„de grand prix"; dat echt Parijsche gebeuren te Lougehamp. Mr. P. v. S. Parijs, 1 Juli 1921. "lichting, hem te verdedigen. „Dat weet ik niet." ...Gij hadt vóór allen voer hem moeten ontreden, want gij zijt aan hem alles ver schuldigd. Uw snelle bevorJerin* in den Jiun.it der firma, uw uitzicht o-p hol deel genootschap,! Zonder zijn hulp hadt gij oog lange jaren als gewoon iderr uw\ hrood moeten verdienen. ..lk weet wat ik hem verschuldigd ben, ik h o niets vergeten," antwo- tdde Lubaui paimbiu', teiwijl hij een blad uit la hoop napieren nam. „Toen ik te Hamburg aan kwam, had ik geen betere vooruiizichten -dan de andere jongelieden, die hier zon der vrienden een onderkomen zoeken, Poen herinnerde ik mij Paul R'iruo'sboïm1, mijn ouden schoolmakker, en zijn invloed rijke betrekking. Ik zocht hem op, ook hij herinnerde zich mijner aanstonds en hielp mij, op grootmoedige eu kameia.idschap- folijke wijze. Toenmaals xendet gij' licmi Ho-a niet. Hij deed meer voor mij, dan ik! ooit had dmrven droomen. Hij verschaft-a mij aanstonds een goede betrekking en door 'zijn protectie had ik no wei nice da- ren oen positie, die mij veroorloof ■ie aan li ie denkeu en zelfs met u over mijn vu rigste wenschen te spreken... Toen kendet gij hem neg niet 0, ik ben niets vereeten, en bca ook niet ondankbaar!" (Wordt vervolgd

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Zeeuwsche Courant | 1921 | | pagina 1