ïse
i0es.
dagblad voor zeeland
f 500
INDAM
jen
laties.
Vlissingen
LUNDSCHE
rktprijzen
liiziek voor den Dans
TUINBOUW-BANK.
ÏD ecbt
met merh:
tlELKflEISJE"
Haarlem.
Telefoon 189, Zaandam
«„..i,. bij verlies van f 7C bij verlies ran f en bij verlies van f ne bij verlies van f IE bij verlies van
ongeschiktheid
overlijden
een anderen vinger
IWSCHE COURANT
Zeventiende Jaargang
verlichting
steeg 3
igel
e sorteering
a.d. Zaan
INTJES
DIVERSEN
Iran den L. T. B.
LEIDEN.
ille Bankzaken.
KLAVERBLAD
/l\
V,
raat Q1, Middelburg,
et ver koop en.
bij ievensMiit; Jhll |DU een hand of voet I IJ eenoog I een duim I OU een wiisvinaer I 10
FEUILLETON
Een Offer
Buitenlandsch Overzicht
BUITENLAND.
imsterdam
ll
KELIERS
I) EN EXPORT
Eersgracht
Prijs: 30 cents a contant
crmis te Kwadendamme a.3. Zondag
Verbeek en DE BAAR.
f Zondag* gedureryJ-e Kermis te
^adendamme Bergplaats voor Fietsen
Verbeek. „Aüb bevel end Ch. L.
Irmeulen, reparateur en rijwielh.
- MONSTER - ROTTERDAM»
voor EEN JAAR 5
voor EEN HALF JAAR 4Vi */o
overeen te komen,
^vergoeding 4
lij de Heeren Correspondenten
N. DE JONGE te Ovezand, A.
3616-40'
f9
v
V.
'V.
V.'
A
/oorai bij het koopen onzer
ep om een Bloemenpiaatje
:er plaatjes, getiteld; „De
n winkelierv. Klaverbted's
krijgbaar a 60cts. per stuk j
>neerd fabrieksmerk. Huishoudzeep»
;inale Zeepen, prima qualiteit,
34S9-20
voor Zeeland
NIEUWE ZEEUWSCHE COURANT
Bi DA. ni.-or-.to,,,.- ma MM DE GRIEND T. Telefoon 207
Directeur- |0 9. /AN DE GRIENDT. Telefoon 207
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week.
voor Post-abonnés f2.90 per 3 m. Advertenties van 1 tot 6 regels
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
Hoofdredacteur: J. W. VI E N I N G S. „„J^QOES
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsmg
Telegram-Adres: Nizeco. Toiofnnn 4.74
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon
Al 6 Abonn §s zin gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen:
In troebel water.
De „Goesche Courant" van 28 .Tuni jl:
bevatte de navolgende advertentie:
Protestanten!
Sluit u nu aan bij de Algemeene Pr
testanten-Vereeniging, die reeds 25 jaar
lang gewaarschuwd lieeft tegen het
drijven van Rome om een Roomsch
stempel op Nederland te drukken. Minis
mm contributie f 2.'
Kantoor: Lijnbaanstraat 7a, Rotterdam.
Als men nu weet, dat die Algemeene
Protestanten vereeni ging sinds 25 jaren
niets anders is dan de algemeene schaaps
kooi voor blatende anti-papisten cn de
centrale „kennel" voor keffende Rome-
haters, een vcrceniging, die op geen onkel
stuk positief werk ter verheffing en ver
steviging van het Protestantisme kan ho
gen haat toch is dom en graaft zich-
zelf eon graf dan beschouwt men met
een medelijdend schouderophalen de uit
deze annonce sprekende poging om, in
het troebel water der anti-proeessiebewe-
ging visschende, wat nieuw leven te bren
gen in deze door en door bloedarme ver-
eeniging.
liet drijven van Rome", waarvan in
do advertentie wordt gesproken, bestaat
alleen in de verbeelding der heeren groot-
ioardarijnen van 'de „Algemeene Protes-
tantenvereeniging". Dat is hun boeman
en nachtmerrie, maar ontbeert alle wer
kelijkheid. Laat de Goesche Protestan
ten, die dezer dagen in grooten getale de
Katholieke Missietentoonstelling bezoch
ten en ei kennis maakten met 40 Roojn-
srhe priesters, .getuigen, of -zij iets, een
greintje zelfs, bemerkt hebben van „het
drijven van Rome", of die priesters ook
maar de geringste pressie op hen hebben
uitgeoefend, die hen zou nopen zich „als
Fro testanten" tegen „het drijven van
Rome" teweer te stellen. Wij zijn -r vasr,
en zekei van, dat zij zeggen zullen: wij
hebben niets van „het drijven van Rome"
bemerkt.
Dan staat er nog in de advertentie, dat
,.Rcme" „een Roomseh stempel wil druk
ken op Nederland". Onzin, gewoonw-og
pyxamidale onzin. „Rome", d. w. z. de
Katholieke Kerk, vraagt in dit land vrij
heid oor de wet en gelijkheid1 Voor allen,
niets minder maar ook niets meer. Uit
dat cr.gjunt bezien aanvaardt zii uit han
den van den wetgever do processie-
vrijheid en niet om daarmede andersden
kenden te stooten en in hun gevoelens te
kwetsen. Wij zijn er zeker van, dat mocht
aan de Katholieken hier te lande de vrij
heid om openbare processies te houden
wettelijk worden verleend, de kerkelijke
overheid- van 'die vrijheid slechts met
groote soberheid zou gebruik maken, er
ernstig voor wakende ook maar den ge-
rings'ten aanstoot te geven aan onze an
dersdenkende landgenooten. De Katholie
ken zijn 'verstandige menschen en geen
drijvers; die zitten juist in de „Algemeene
Protest antenvereeniging'
Trouwens, nuchter-oordeelende Pröics-
tanten denken er juist zoo over. Wat
schreef dezer dagen de linti-revolutionaire
„Rotterdammer" niet te verwarren met
de liberale „Nieuwe Rotterdamsche Cou
rant"
„Naar de geijkte opvatting van het
grondwetsartikel, vastgelegd in het ar
rest van den Hoogen Raad van 10 Ja
nuari 1879, Weckbl. -4326, mogen-pro
cessies alleen daar plaats vindèn, waar
ze reeds voor 1848 werden geh raden.
Daarmee in overeenstemming nu wor
den thans nog
processies aangetroffen
in Limburg, in enkele gemeenten van
Nrord-Brahant, Gelderland en Zeeland
en bovendien in de gemeente Laren in
Noord-Holland.
Daarmee is 't uit, en dc- bedoeling van
da voorgestelde grondwetswijziging is
2)
Naar het Duitsch
.w
Rij onderteekende dit schrijven met do
beginletters van zijn naam verzegelde
daarna den brief en schelde.
Terwijl het dienstmeisje den b":c£ weg
bracht, trad hij voor het venster en keek
den tuin in. Daar was Anna, hij de
bloembedden bezig. Zij begoot de planten
■zoo ijverig en kalm, als waren er verder
seen zorgen of werkzaamheden voor haan.
„Dat is nu haar wereld, haar geheele
geiuk," zei hij tot zich zelf, tarwtil een
bittere glimlach over zijn gelaat gleed.
„Bevalt haar een der bloemen niet, dan
ruKt zij ze eenvoudig uit en zet er een
andere voor in dei plaats. Wat het echter
beteekent, slechts één bloem' in den tuin
des levens te hebben, slechts één, die
nooit meer vervangen kan worden, en dan
te moeten zien, boe di© onder- de hand
verwelkt en vergaat, daarvan weet zij
niets. En zij mag God danken, indien
zij het nooit ondervindt".
De kameideur werd geopend en Louise
Madwig stond voor hem. Zij was slank
ais Liar nicht Anna, ook blond eri Muuw-
«ogig, maar hem haar had een Jicbteren
niet om nu in Amsterdam, Rotterdam,
Den Haag processies te doen houden,
maar om weg te nemen den hinderpaal,
welke de Roomschen belemmert in het
houden van processies in overwegend
Roomseh-Katholieke streken".
Ook het volgende meende dit Profces-
tontsche blad te moeten opmerken:
..Een misverstand dient hu reeds, vóór
we de volgende week inzake de proces
sies onze eindconclusie go.von, uit den
we g te worden geruimd.
Dc .gedachte vatte geen post, alsof
het irijlaten van de processies oen be
denksel is van Roomschen overmoed-
Uit welken hoek is dit voorstel ge
komen
Van een college, waarin de Komisch-
Katholieken ver in de minderheid zijn.
De commissie tot voorbereiding van
de Grondwetsherziening heeft een nieuw
artikel geschapen, waarin aan de pro
cessies ruimer bewegingsvrijheid wordt
gegund.
En zeker, in die commissie zaten dc-
Eoomsch-Katholieken Ruys de Beeccn-
hrouck en Prof. Struyeken, maar ook
de. anli-rovolufionnair Anema, JeOhris-
telijh-Hïstorische mr. De Geer, de socia
list Schaper, de vrijzinnig-democraat
Limburg, de liberaal Kappeijne van .de
Coppello. En deze allen stemden hrie-
dterlijk eenparig voor de opheffing van
het processie-verbod".
Uit dit alles ziet men een bevestiging
van. wat wij hoven zeiden, dat „het drij
ven van Rome" een pure hersenschim is
en een onwaardig lokmiddel om onnoo-
zele Protestanten te recruteeren in de
„Algemeene Profestantenvereeniging", die
enkel en alleen leeft van anti-pa ipsehc
ophitsing en nu in het nnti-processie-
heibeltje, dat hier en daar feegen de Ka
tholieken wordt op touw gezet, het troe
bele water heeft gevonden, waarin hot
meent zijn net te kunnen .uitwerpen.
Wij voorspellen den heerou van de „Al
gemeene" een povere vangst. Onze Nrdcr-
landsche Protestanten, reeds door wijlen
Leo XITI on meer dan een reden „voor
treffelijk" genoemd, zijn in het algemeen
te fatsoenlijk en te netjes o'm zich te la
ten vinden voor anti-papistische relletjes.
Zij weten te goed wat er aan den jnwen-
digen uit- en ophouw der Protes'hntsche
kerken te doen valt en voorzoover zij ge-
loovig zijn, gevoelen zij maar al re goed
dat zij'in vele punten met hun Katholieke
mfde-christenen één zijn in het bestrijden
van de stelselmatige ontkerstening ch-r
maatschappij door de machten des kwaads.
Zuiver anti-papistische actie en anders
niet, is voor het Protestantisme Je
Aprilbeweging van 1853 hoeft het ge
leerd de dood in den pot.
„De Franschen namen een lijdelijke
houding aan". Zoo luidde ongeveer de
laatste zinsnede van een laatste bericht
in ons nummer van gist.eron, waarin de
aanval der*Polen op de stad Beuthen in
Opper-Sileziö werd vermeld. Die zinsnede
geeft veel te denken en stelt den „Lok.il
Auzeiger", een Tierlijnrch blad, in bet ge
lijk, waar dit zegt, dat de zuiveringsactie
van de -geallieerde commissie inderdaad
slechts een schijnmanoeuvre is. die alleen
bestemd is om de wereld zand in de o>ger
te strooien, de Duitscho Selbstschutz uit
te schakelen en Korfapty gelegenheid te
geven, weer vaster iii deg zadel te ko
men en daarmede de heerschappij' ever
het door hem bezette gedeelte van Opper-
Silr-zië te bevestigen. Ook blijkt ftefc, dat
Lloyd George bij' de benoeming van Sir
Harald Stuart niet zeer gelukkig is ge
weest eu dat Stuart in een politiek in
Opper-Silezië heeft toegestemd, die di-
glans en haar gelaat was regelmat-rer Om
baar lippen lag thans echter een harde,
irostclie trek, en haar blik was koud
en strak.
„Gij hebt gewenscht mij te spreken,"
begon zij stokkend en onzeker. „Ik heb
aan uw wensch gehoor gegeven, het is
echter waar, dat ikj mij zeer ziek gevoel,
ik verzoek u dus mij zonder omwegen
de vragen te stellen, van ivier beant
woording zooveel afhangt zoonis gij
zegt".
JLubau begreep de beteekenis der drie
laatste woorden zeer goed. „Alles hangt
er van af", antwoordde hij heftig „Het
geluk van uw toekomst, van mijn toe
komst en van
„Spreek dan en ik zal antwoorden," zei
zij op een toon, alsof zij1 zich op het
allerergste voorbereid hield. Ma,ar de ze
nuwachtige bewegingen barer vingers be
wezen, dat haar kalmte geveinsd was
„Welnu, ik zal het kort marron," hor-
nam Lubau „Gij moet mij echte" verge
ven, indien ik mijn vragen in twee deelen
splits De eerste is voor mij de belang
rijkste Gij kent de vreeselijke verdenking,
die op paul Wintersheim en mij rust
welnu wie van ons houdt gij in uw hart
voor onschuldig?"
Be inwendige ontroering, dia bij het
zien van het treurige gelaat van Lubau
reet een slag in het gezicht is voor de
plechtige uitiugen van Lloyd George in
het' Lagerhuis. Want Stuart loopt aan
den leiband van den Franscheu generaal
Lerond, 'die op zijn beurt weer met Kcir-
fan'ty onder één deken ligt.
Een kwalijk riekend potje dat Opper-
Bilezisehe potje.
Er is nog een ander potje, waaruit ook
eigenaardige geuren opstijgen, als men
den deksel oplicht, nl. het potje der
kwestie van het nabije Onnten, waaronder
men dan de verwikkelingen tusschen-
Griekenland en Turkije heeft te verstaan;
Geen der geallieerden .schijnt er op ge
charmeerd' 'te zijn zich met dit kooksel te
bemoeien. Immers, zeker Londensch blad
verneemt, dat de geallieerden voorloopig
geen nieuwe pogingen zullen doen ter be
middeling 'tusschen Griekenland en Tur
kije. De „officieele" opvatting schijnt te
zijn: laat de zaken maar op zijn beloop
totdat er een van de twee is plat gesla
gen. (De kloppartij' is intusschen reeds
begonnen, men zie onder buitenland in dit
nummer. Red.).
Inmiddels heeft Turkije de onaflian-.
kelijkheid van Afghanistan örkend en
heeft Moestafa Kemal Pasja in eigen per
soon de Afghaansche vlag g'ehesohen op
het gebouw van het Afghaansche gezant
schap te Angora. Tegenwoordig waren
o. a. Bolsjewistische afgevaardigden uit
Afghanistan. De Afghaansche gezant hield
ook geen blad' voor zijn mond -maar zei
onomwonden, dat het ïurksch-Russisch-
A'fghaansche bondgenootschap voldoende
zou zijn om de plannen van hen, die in
breuk wilden maken op de rechten van
het Oosten, te verijdelen. De volkeren
van het Oosten waren thans geheel heslo-
teh zich te verdedigen tegen hen, die ze
met voeten vertraden, en spoedig zou de
Mahomedaanschc wereld haar rechten te
rugwinnen. Kemal pasja antwoordde in
denzelfden geest.
Ook prettig voor de .geallieerden, die
uil het verre Oosten zoo'n boodschap thuis
krijgen
De Bolsjewisten in Rusland hebben
hun derde internationaal-congres gehou
den te Moskou. De 'correspondent van de
Morning- Post te1 Reval, meldt, dat de
eerste zittingen van het congres hebben
aangetoond', dat de scheuring in de Rus
sische Communistische partij niet meer te
loochenen valt. De opgewonden redevoe
ringen hebben tot gevolg gehad, dat er als
het- ware slag is geleverd tusschen de aan
hangers van Lenin en de extremisten.
Ofschoon Lenin grooten steun heeft ont
vangen van de gedelegeerden der Duitsehe
delegatie, hebben de extremisten toch oen
overwinning behaalde, omdat zij hun ean-
didaat Boeeharin tot president van de
Internationale konden doen verkiezen in
de plaats van Zinovjcff, die was afge
treden.
Daarentegen zegt een telegram ait ITel-
siugiors, dat het derde congres der Derde
lut'-rnationale toch schijnt uit te loopen
op een besliste overwinnin van LeniD op
Tiotzky en Boeeharin. Zij' hadden Lenin
heftig aangevallen en beweerd dat de
nederlaag van het kapitalistische sy
steem in 'de geheele wereld verzekerd
was, en dat het eompromisspel met de
buitenlandsehe kapitalisten onmiddellijk
een einde moest nemen. Lenin antwoordde
daaarop met een uitvoerige rede, waarin
hij niet alleen de argumenten van zijn
tegenstanders geheel ontzenuwde, doch
bovendien het congres, en met name de
communistische partij, v.in de noodzake
lijkheid overtuigde, om een uitvoerend
comité te vormen, dat ouder zekere voor
waarden onafhankelijk' was van 'cfe Derde
Internationale.
Radek ging daarop geweldig tegen dit
plan te keer, doch het voorstel van Lenin
kir de meerderheid 'behalen. Overigens
haar had aangegrepen, verdween thans
met één slag Haar oogen scholen stra' n,
toen z\j beslist zei:
„Indien een van u beiden deze mis
daad bedreven heeft, dan is Paul Winters
heim de schuldige nietl"
„Dit antwoord had ik vervsht; daar
mjj echter aan mijn eigen lol weinig gele
gen is, zoo treft het mij niet al te zeer.
Maa.r het zou mij goed gedaan hebben,
indien juist gij vertrouwen in mij hadt
gehad
„Ik heb niet gezegd, dat ik ui voor den
schuldige houd
„Uw antwoord was maar al te duide
lijk en liet geen twijfel toe. Doch he' zij
z<io liet wil, thans het tweede deel mij
ner vraag: Hangt uw gelijk er van af, dat
Wintersheim vrij en met onbevlekte eer
aan de verdenking ontkomt?
„Niet alleen mijn geluk, maar ook mijn
leven!" riep zij opgewonden uit
„Is dat waar? Is het werkelijk waar?
Zaï uw gevoelen hieromtrent .nooit ver
anderen?''
Zijn stem beefde als die van een mens oh
die voor de laatste maal om eer genade
smeekt, welke hem, zooals hp vooruit
weet, toch nooit zal verleend worden,
„Zou geen bewijs, zouden niet éens zijn
eigen woorden u er van overtuigen, dat hij
mij een groot.onrecht heeft aangedaan?"
kon geconstateerd worden, dat het congres
levendig onder den indruk was der slechte
berichten uit de districten, en de snelle
ontwikkeling der verschillende boeven-
opstanden.
Men is benieuwd, hoe het gaan zal met
de verzoeningspogingen van Lloyd George
ten opzichte van Ierland. De Valera, zieh.
noemend „president der lorsche Repu
bliek", wil, alvorens met Lloyd George
te conferceren, een bijeenkomst hebben te
Dublin en uoodigde daartoe Craigh, dén
minister-president van Noordolijk-Protes-
tanisch Ierland uit, doch die weigerde.
De Valera heeft hem nu geschreven:
„Ik betreur ten zeerste; dat u niet
Maandagmiddag op de conferentie kunt
komen. Het voorstel van den heer Lioyd
George is wegens hetgeen er in ligt opge
sloten, in zijn "tegenwooi'digen vorm niet
aannemelijk. De Iersche politieke geschil
len moéten en kunnen, naar ik' geloof vei-
effend worden op Icrsehen bodem, doch
bij onderhandelingen met Groot-BfittanniS
dient de Iersche delegatie niet verdeeld
te zijn. Zij behoort daarbij eendrachtig op
te treden volgens een gemeenschappelijk
beginsel".
Brieven uit Frankrijk
(Van onzen hijzonderen correspondent.)
III.
Be „Grand Prix" te Rongtliamp
De groote dag van „de grand prix" is
voortij. Heel Parijs vanaf den president
der Republiek tot den eenvoudigsten kap
persjongen "is er geweest. De toonaange
vende modehuizen hebben or hun nieuw
ste scheppingen geopenbaard eu een keur
van toiletten, op de meest graeieuse wijze
gedragen, gelijk alleen een Francaise dat
kan, bewoog zich op de ruime terreinen
van Longchamp. Ik zal niet trackten j te
schetsen wat het meeste de aandacht trok,
welke Meur hoogtij vierde en hoe .de
laatste snufjes dienen gedragen te wer
den Ondeskundig als ik op liet gebied der
mode ben (en bepaald verlangend deskun
dig te worden hén ik ook met.) vermeld ik
slechts, dat de geheele aanblik iets zeer
bijzonders WaS, de fijne smaak dor Fran
schen ontegenzeggelijk groot is en dat
voor heeren de hooge hoed, de grijze zoo
wel als 3e zwarte en de witte, weer troef
is geworden.
Je vraagt jezelf af, hoe het mogelijk is,
dat plotseling, na er jaren niet over ge
dacht te hebben, de mensehen dat meest
onpraetische hoofddeksel opnieuw doen
herleven. Ook daarin zal ik' mij niet ver-
dii pen en mij' alleen de vrijheid voorbe
houden hun voorbeeld niet te volgen. De
Japansche parasol was ook een nieuwig
heid die insloeg en Prins Hirohito,- de
Jnpansche kroonprins, wiens hezoek aan
H- lland' u nog verseh in het geheugen
ligt, kan er trotsch op zijn, de gewoon ten
van zijn land' hier te zien doordringen.
Duizenden en duizenden hebben het hip
pische feest medegemaakt, waarover we
ken van tevoren alom werd' gesproken.
Parijs vertoont 'op zoo'n dag een bijna
stillen aanblik, allen zijn vervuld van die
ééne gedachte, de „grand nrix" .node ie
maken. Auto's- hij honderdtallen lenuen
langs de stoffige wegen, waarop de pile
zon brandt en die. evenals de verschil
lende grasvelden in het hosch, jm den
zoo noodigen regen vragen. De trams zijn
overvol van een dringende massa en men
is genoodzaakt reeds vroeg in den morg-m
zich op weg te hegeven. om een behoorlijk
plaatsje te veroveren. Het is een ware
kermis der ij'delheid, vol uiterlijke beko
ring, maar als je dieper doordenkt, zoo
oppervlakkig en leeg. Tie paardensport,
op zichzelf verdienstelijk, waar het ras
verbetering geldt, komt in Ijet gedrang.
hernam hij.
„NeenGeen bewijs zou. më kunnen
doen gelooven, dat Paul tot een slechte
daad in staat zou zijn geweest! Indien het
denkbaar ware, dat ik ook slech's één
oogenblik aan de eer van den man zou
kunnen twijfelen, die weldra mijn echtge
noot zal worden, dan zou dit zeker niet
gesciehden door iets dat gij' mij zoudt kun
nen bewijzen! Het doet mij leed, dat gij
•leze! zaak weer hebt aangeroerd, want
ik had reeds getracht, beter van u te
denken ter wille van onze vroegere
vriendschap."
,.lk dank u voor die poging, o£-r.hoin
deze vruchteloos gebleken is," zei Ijii
met een matten glimlach' op zijn thans
doodsbleek gelaat.
Te gelijk bladerde hij! weer zoekend in
de papieren, die hij' uit zijn por'Teuille
genomen had. i
Louise geloofde in zijn wooi1 n en
meer nog in zijn glimlach een beleediging
te moeten zien, het viel haar niet in. dat
ze de uitdrukking van een groot '••wen-lig
leed konden zijn.
„Ook indien het geval vrai- dat u
geenerlei schuld had," hernam zij toornig,
„meent gij wellicht, dat mii de drijlvee-
ren onbekend zijn, die u aansporen. Paul
in mijn oog verachtelijk le maken? En
tocb hadt gij boven alle anderen de ver-
Hcofdzaak is, welk' paard zal winnen,
want bijna geen enkele bezoeker loopt don
totalisator voorhij. Men wedt onderling,
speelt voor grootere of "kleinere bedragen,
naai mate de beurs het toelaat (of ook wel
eens niet toelaat) bijde 'officieele goM
bureaux, maar of werkelijke belangstelling!
in de paarden hij velen voorzit zou ik
niet gaarne durven beweren. De Bugels
sche kleuren hebben ditmaal overwonnen
en den prijs van een half millioen francs
zal de fortuinlijke winnaar als aangenaam
herinnering met zich mede nemen.
De „grand- prix" is voorbij en heeft'
tevens, gelijk men dat noemt, het seizoen
gesloten. De koffers worden gepakt, allen
wordt in gereedheid gebracht om Parijs
te verlaten en de „campagne" op te zoe
ken. „Het is druk' geweest dezen winter,
hoorde ik iemand op de renbaan zeggen,
liet wordt hoog tijd lat ik er uit kom,
om rust te nemen". Onwillekeurig schoot
ik in een lach, rust na de vermoeienissen
van sportvertooningen, schouwburgbezoek
en andere mondaine feestelijkheden; hoe
veel andere menschen zijn er niet die heel'
wat meer recht op ontspanning tiebhen
en er verstoken van blijven. En waar gaat
men die rust dan nog dikwijls zoeken ?i
Niet, in het vrije buitenleven waar dc wind!
fristh om de .ooren waait, do zon gelaat
e;i armen bruint en lichaamsbeweging da
spieren staalt, maar het mondaine Parijs
zoékt de badplaatsen op waar het terug!
vindt, wat om uit te rusteu werd ver
loten. Casino's met muziek en spel, wed:
leunen en alle mogelijke wereldsohe gei
■nergens wachten hen daar opnieuw. Men
moet wel weinig serieus zijn aangelegd
om d ;ar voortdurend genoegen in te viai
den cn dat als het hoogste in het leven
te beschouwen. Gelukkig dat het slechts
een bepaalde groep van personen is, dia
op een dergelijke wijze het leven doon
brengt en dat ook velen aan het vredige
buitenleven of aan interessante reizen da
voorkeur geven. Sommigen zien echter
dit jaai met een zekere angst tegen heli
reizen op. Een tragisch spoorwegongeluk
heeft kort geleden het reeds groote aantal'
van den laa.tsten tijd wederom met één'
vermeerderd. Huiverig vraagt men zich'
af. hoevelen zullen er nog volgen?. Sai
botage. verschuiving van grond door
dioogte maar vooral dc groote snelheid
waarmee ^gereden wordt, houd ik voor reu
der belangrijkste oorzaken. Onv?raiiti
woordelijk snellen zjj soms voort in den'
donkeren nacht. Dezer dagen ondervond!
het zelf. Twee treinen verlieten tegel
luk het station, om geruimen tijd dezelfde
richting te volgen. Een wedstrijd had niet'
spannender kuiinen zijn dan deze rit van
twee treinen, waarvan nu eens de eene,
dan weer de andere vooruit school'. Meu'
vv-lile hoe de machinisten er alles op
zetten voor te blijven ,en een zucht van
verlichting ging in onze coupé op, tien
koersverandering een einde aan deze om
gewenschte sportuiting maakte. Hetwoidt
tijd- dat ernstig wordt opgetreden, een dei
gelijk onderzoek wordt ingesteld en dat:
waar het minste plichtsverzuim wordt onti
dekt, zware straffen worden opgelegd.
Indien het op deze manier blijft doorgaan,-
zal een reis per vliegtuig spoedig de re:
putatie krijgen van den meest veiligen
overtocht. Trouwens, dat men daarvan!
reeds druk gebruik maakt, bewijst wel
het feit, dat een van de laatste dagen'
niet minder dan 17 groote vliegtuigen van
Parijs naar Londen zijn gevlogen. Heli
waren bijna allen landgenooten van den!
heer "Watson, den grooten prijswinnaar,
die als passagiers meegingen. En zoo ein
dig ik onwillekeurig met datgene waan
mtde ik begonnen,ben: .„de grand prix";
dat echt Parijsche gebeuren te Lougehamp.
Mr. P. v. S.
Parijs, 1 Juli 1921.
"lichting, hem te verdedigen.
„Dat weet ik niet."
...Gij hadt vóór allen voer hem moeten
ontreden, want gij zijt aan hem alles ver
schuldigd. Uw snelle bevorJerin* in den
Jiun.it der firma, uw uitzicht o-p hol deel
genootschap,! Zonder zijn hulp hadt gij
oog lange jaren als gewoon iderr uw\
hrood moeten verdienen.
..lk weet wat ik hem verschuldigd ben,
ik h o niets vergeten," antwo- tdde Lubaui
paimbiu', teiwijl hij een blad uit la hoop
napieren nam. „Toen ik te Hamburg aan
kwam, had ik geen betere vooruiizichten
-dan de andere jongelieden, die hier zon
der vrienden een onderkomen zoeken,
Poen herinnerde ik mij Paul R'iruo'sboïm1,
mijn ouden schoolmakker, en zijn invloed
rijke betrekking. Ik zocht hem op, ook hij
herinnerde zich mijner aanstonds en hielp
mij, op grootmoedige eu kameia.idschap-
folijke wijze. Toenmaals xendet gij' licmi
Ho-a niet. Hij deed meer voor mij, dan ik!
ooit had dmrven droomen. Hij verschaft-a
mij aanstonds een goede betrekking en
door 'zijn protectie had ik no wei nice da-
ren oen positie, die mij veroorloof ■ie aan
li ie denkeu en zelfs met u over mijn vu
rigste wenschen te spreken... Toen kendet
gij hem neg niet 0, ik ben niets vereeten,
en bca ook niet ondankbaar!"
(Wordt vervolgd