VOOR ZEELAND
A, o„z. Abon.» s va„ x yr ty verlies van f cn Hlnriten «-■— «-
I £00 overlijden r IPP^déand ofvoet I 1J
een oog
een duim
5bij verlies van f |K bij verlies van
een wijsvinger f IU een anderen vingt
Dinsdag 21 Juni 1921
Zevent iende Jaargang
Een Christenstaatsman.
FEUILLETON
Een Bange nacht.
DUITSCh/LAND
BELG IE
FRANKRIJK
OOSTENRIJK
HONGARIJE
Hoofdredacteur J. W. V I E N I N G S. Tel,ef<g"^
Bureaux van Radactie en Administratie: Westsingel,
Telegram-Adres: Nizeco. ,74
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon 474
Directeur: JOS. VAN. DE GRIENDT. Telefoon 207
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
t voor Post-abonnés f 2.90 per 3 m. Adv§rtentiën van 1 tot6 regels
k F 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
DlJfSCUllVVJl IVIIU/WI—WLJW, -
- vprzeksrd tecen onqevallen krachtom*nzeovereenkomst met „The Ocean and Guarantee Corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragen:
Kin JOJ, en wei voor ae nieronuer vermeiue ucuiagoi
Het verzinsel, dat christelijke staat
kunde den bloei der Staten niet bevordert,
is afdoende geloochenstraft door den
christenstaatsman Don Garrin Moreno,
■die honderd jaren geleden werd geboren.
Zijn wieg stond in het oude Peru,
Het voormalige rijk' der Inca s, dat zich
in het begin der 19e eeuw van Spanje,
waarvan het een kolonie had uitgemaakt,
losscheurde en in 1830, na bevrijding van
den band die het met Columbia vereenigd
hield, als Ecuador een zelfstandige repu
bliek werd. Met die zelfstandigheid deciel
evenwel allerminst het geluk zijn intrede
in den jongen staat: tientallen van jaren
was hij ten prooi aan revolutie's, bur
gerkrijg, geurilla's, van elkaar bestokende
benden, pronuneiamento's van „géneraals"
en „presidenten", die zich om het welzijn
des volks geenszins "bekommerend, alleen
er op bedacht waren, zich zoolang moge
lijk in hun goed betaald ambt te handha
ven, tot dat een machtiger president hen
van hun zetel verjoeg om op zijn beurt
van de staatsruif te profiteeren. Hot
gevolg van dit alles laat zich gemakke
lijk radende bevolking verarmde en
verwilderde meer en meer, de welvaart
kwijnde, godsdienst en zëdolijkhed ge
raakten in verval, .aan onderwijs en volks
ontwikkeling werd niets gedaan', terwijl
een zWnre schuldenlast, gevolg van een
gewete'nlooze verk'wi.sting der stantsinV
komsten, het land -finantieel aan den rand
van den afgrond bracht.
Zoo was de- toestand van Ecuador,
toen het volk, revjolut.ie en onlusten harfei-
lijk moede, in 1860 het bewind des la-mis
in handen legde van dr. Gabriel von Gar-
ria-Morcno een bekwaam, moedig, ener
giek, maar vooral een echt christelijk
en geloovig man. Aanstonds sloeg hij de
hand aan het werk en wist, alle tegen
werking en hindernis ten spijt de natie
op te heffen uit haar economische, fi-
nancieele en moreele ruïne cn Ecuador
een eervolle plaats te verzekeren in het
Statencomplex der wereld. Aan •■bevorde
ring van handel en verkeer, aan de reor
ganisatie van het onderwijs, aan het' her
stel van het geschokte staatscredial
wijdde hij zijn beste krachten. Het ban
dietenleger veranderde hij in een ordelijke
militie, nieuwe wegen liet hij banen,
nieuwe havens aanleggen, nieuwe scholen
houwen, zoodat binnen niet al te langen
tijd Ecuador als van gedaante was ver
anderd. Maar bovenal en hierin strekt
zijn verdienste als christen staatsman -■
was hij er op bedacht, do.or wijze wetten
hc-t moreele peil omhoog te heffen en
den godsdienst weer in meer aanzien te
brengen. Zelf gaf hij het voorbeeld van
oen vroom, sober en arbeidzaam leven,
zoodat men van hem jiiet kon zeggen
doe naar mijne woorden, maar niet naar
mijne werken. Ook de openbare belijdenis
van zijn geloof en dat der natie schaamde
zich Morens niet, al kostte hem dat'
heel wat spot en hoon van de zijde,
der anticlericalen en godsdiensthaters.
Zoo wijdde hij land en volk tot aan het
Heilig Hart van Jezus in de kathedraal
van Guido; zoo protesteerde hij tegen het
onrecht aan Christus' Plaatsbekleeders
door de herooving van zijn wereldlijk
gebied aangedaan, kortom heel zijn staat
kundig beleid droeg het christelijk stem
pel. En Ecuador floreerde.
Het volk, dat dra begrepen had, welk
wijs en vaderlijk regent er in Moreno
school, herkoos hem tweemaal in 1869
en in 1875 tot president. Dat was echter
voor zijn vjijanden te veel. Sinds lang
was het hun voornemen den gehaten cle.
ricalen" magistraat uit den weg te rui
men, kóstte wat kostte. Op den eersten
Vrijdag van de maand Augustus; des jaars
1875 verliet in den middag don Garria
Moreno de kathedraal van Quito, waar
hij eenigen tijd voor het in aanbidding
uitgestalde allerheiligste had doorge
bracht. Op de trappen van het heiligdom
overvielen hem de samenzweerdes die het
op zijn leven gemunt hadden meest
1) 0'
Kurt Lah'rens had vroeg zijn vader ver
loren Zijn moeder was nog jong geen
enkele rimpel ontsierde haar gelaat, maar
hare haren waren sneeuwwit, en ieder,
die haar zhg, verwonderde zich daarover,
Vroeger had Kurt daarover nooit nage
dacht. Zijn moeders haar was w:t. Dat
was nu eenmaal: zoo. Maar sedert hii naar
liet gymnasium ging, bracht hij dikwijl,
zijn hesten vriend Appel ing mee. Dez<
maakte er hem opmerkzaam op en nu
kwelde hij haar meermalen met zijn vra
gen.
„Waarom zijn nu juist nw Waren zoo
vroeg wit geworden, moeder?" vroeg, hij
meermalen. „Dat is toch jammer/Als
men ons op eenigen afstand ie zaman
ziet, denkt men soms, dat u mijne groot
moeder is." En als hij zoo vroeg dan kon
kon zijn moeder zoo eigenaardig' treurig
voor zich zjen, en dan had zij wel eens ge
zegd, dat er een bijzondere aanleiding toe
i V»* '1 1 I
sa.tellis.ten der Loge 'vu' lieten "hem
doodelijk gekwetst liggen, de n&bij°
paleiswacht te huln krpjn rifts .het .r'ueds
te laat:- Moreno, de,hqrdteilsj: jvpii'jEeu-
ador. de vader zijns v.^erjftijfjs. lpg' .uit
twintig wonden bloedëiqj, tgr. ^iektogen.
Zijnlaatste woordendjfeïi dp- pipsrjjhiiders
opgevangen, luidden:. .na. .nnjerp",
„God sterft niet". Geen MMfHr**
ment kon deze edele sjftab^aij,, dje.'de
trouw aan
artehloed
het christelrj^-f ^|gjp'sel jmejfc
led hezeg^dè, ftiüi''zijn., Qilk
nalaten..God sterft niét! 3$
zijn
eid -
lot dor volken en Zjjne f
leidt het waar Hij ^en -Webben ,w.
Moge Maorcno's voorbeeld .lang
bezielend werken en moge Bhs .stjgjEBjjjJdig
erf nooit mannen ontberen, nW^zij-p
model gemaakt.
B UI T E hf Ütf'ND/-
4' J Over Jfötz.
Over het proces-Ilöi'z vcrn&qibVde Msb,
het volgende: ff.»'1" f
verschillende getufgéh wefdpji ge
boord olir vast te stellen, welke tie verant
woordelijkheid van HcUÉfnaske den "noord
Op den landeigenaar )h:S»W^»,
Kerst kwamen eenige jj$^Ögeav»<lie ver
klaarden, dat zte IIölz' Hèsc^had.iiin zien
mishandelen. Leden der benilé hadden
aan een der getuigen gezegd dat Holz ge
commandeerd had:, ,;lijn»^>alW!".M-'
i-Jolzi: „Dat gold auto
die mij verdacht voorkwam!"
Daarna werd de jbirrtraliAf Toeljer ge
hoord, die zich op het öo'gatfblik.ïh 'Iföch-
tems bevindt.
löeller verklaarde, d<1t hij <-Vrtm!lals
geen middelen van bestaan h:oT'da ge-
dwongen was aan- de nood-werkzaamhe
den in Midden-D.uitsciiland mede-te hel
pen. Daar werden.'sléchts lieden, aange-
genomen,, die tot de onafhaukeSjixen of
tie communisten behoorden. ,,lLj(' boslool
tot de onafhankelijker: to auun. Spoe
dig werdhij echter vair spionage ver
dacht, te-jpneer daar 'hij voorHollandsche
bladen in-Hiet oproergebiedwerkte,
Hij nam bob aan den strooptocht naar
het landgoed van Ilesc deel en w."> in hei
gevolg van Hölz. Daarbij poogde hij Holz
van den moord op Hese ai' te bo.uJeu.
Dij den moord WasSij lqgci\woorlig.
Hölz zeitle daa.r: Wij- hebben haia neer
geschoten wijl! bijl geen geld wilde geven,
maar vluchten. Getuige kan niet zeggen,
of Hölz geschoten of bet bevel vuren ïreeft
gegeven
Höl'z zegt, dat hij de verklarlifjetl van
dezen getuige voor ongelooiwaa.rdig-houdt.
Voorzitter tot getuige: Iladt gij kennis
van de mededeeling van don politie-p,re
sident gekregen, vol'g'ens welke 50.000
Mark voor oplicIdérén'cTënVedeJeelmge n
in de zaak Hölz, welke tot diens ver»or-
doeling zouden leiden, werden uitgeloofd?
Getuige: Van <le 50.000 Mark weet' ik
niets; ik heb slechts-van een Ijeborntig
5000 Mark gehoord.
Voorzitter: Het gaat hier om het hoofd
van den beklaagde. Daarom vraag it u
nogmaals: Is het waar, dat Ihilz gezegd
beeft: „Wij hebben Hese neergescbotc-u
Getuige: Als het mij c-m de beloanjng
te doen was, zou ik rabiaat zijn on zeg
gen: Ja, ik heb gezien, dat hij-geschoten
beeft.
llölz': Het gaat hier -niest» o-m mijt hoofd
maar om mijn mooie- ideeën., Itidz zegt
verder, dat hij dezen getuige niet ver
trouwt, die zïch overigens bij de inbeslag
nemingen en plunderingen steeds zeer
dapper gedragen heeft. Alles echter, wat
hij nn zegt, is gelogen en streelt er naar
zich bij den rechter in een gunstig das
ligt te stellen.
Na het verhoor van nog eenige i and ere
getuigen werd de zitting verdaagd.
Be strijïl om Opjicr-Silczië.
-Men meldt uit LondenEen rapport
van, het departement van oorlog over de
militaire gebeurtenissen in Opper-Eile/ië
meldt, dat op 9 dezer te Gross -Stanisch
was, dat hare haren op zoo jeugdigen leef
tijd vergrijsd waren maar wait "de aan
leiding was, had ze hem nooit verteld.
hens op een donkeren winterdag tegen
Kerstmis had hij Appeling weer .meege
bracht. Zij hadden samen koflie ve,tron
ken, en over een nieuwe sjtaommachirn:
gesproken, waarvan ze iets hadden ge
hoord en toen was lvurt begonnen van
Zuid-Ameria te vertellen. Daar- was bij
gecoren, zijn vader wa.s er grondbezitter
geweest. Eerst was die z'eeoftjcier geweest
Maar tengevolge van eene ziekte was hij
toor den dienst ongeschikt gewonden,
men liad hem aan de westkust van Zuid
Amerika in een ziekenhuis moeten achter
laten.
„En niet waar, moeder, toen had hij
u uit Duitschland gehaald, en.'toen
vertel u nu: maar verder, moeder."
Kurt vertelde 'dikwijls als- een groot
mensch. <van Zuid-Amerika,, en schoon hij
als klein kind met zijne moeder naar
Duitschland was teruggekeerd, en eigen-
volstrekt geen begrip had hoe het er
daarginds uitzag, deed hij voor zijns klas-
segenooten alsof hij alles dcor eigen aan
een -Britseb sergeant,, (li® op weg was
om water te haJen bij een ïosch, waar
Brjtsche en Poolsehe posten tegenover
alkander lagen, werd gedood door een
kogel uit oen Duitsoh machinegeweer.
De- uitlevering van den man, die het
machinegeweer bediende, is geëi3oht, ten
einde hem te doen terechtstaan.
Men meldt voorts uit Parijs dd. 18
Juni: Uit Sosnöwice wordt heden aan de
Temps"geseind, dat de Poolsehe gees
telijkheid van Opper-Silozië aan den H.
Vader een schrijven heeft gezonden om
te protesteeren tegen de wreedheden, door
de Duitsehers bedreven jegens Poiilsche
x-Heeters. Een hunner zou zijn vermoord,
een ander beleedigd en zoodanig gesla
gen, .dat hij waarschijnlijk aan de ge vol
gen zal bezwijken. Verscheidene geeste
lijken- zijn als gijzelaar weggevoerd- oï m
de gevangenis geworpen.Hot adres ein
digt met het verzoek, om tussehenbeidc
te lcom'en ten bate der priesters en ten
bate van de Poolscho bevolking in Opner-
Kilezië.
De ,,Msh."-corrcspondcnt meldt nog uit
PiTtlau aan zijn blad, dat de Duitscho
commissie van twaalf besloten heeft, in
de ontruiming van den Afcnaberg t«e te
stemmen om de onderhaiidning-onmet de
intergeailicerde commissie tot een resul
taat te brengen.
De üuitsehe zolfbeséhcrmingstroopen
hebben ICalswasser en andore plaatsen op
verzoek der Engelschen Ontruimd.
Zij hebben nu alle stellingen ontruimd',
welke zij bij hun opmarsch bezet had
den. Zij zullen de komende dggen nog
verder terugtrejdc'en en dan nog slechts
als reserve dienen.
Jn Lissek zijn twee compagnieën Hal
len-soldaten aangekomen.
De fraude aan Koloniën.
Men meldt uit Brussel aan de „Msb.":
Tn. de zaak van de valsche cheque van
475.000 francs, waarvan het'ministerie,
van koloniën het slachtoffer is geworden,
heeft zich een verrassende wending viof-
gidaan.
De verdachte Van Hooreu heeft name
lijk een volledige bekentenis afgeleg-d en
verklaard, dat de heer Collet, directeur-
gencraal van het ministerie van koloniën,
die rek reeds sedert 'eenige dagen in ar
rest zit, totaal onschuldig ip. De heer
Collet werd direct in vrijheid gesteld.
De som van 475.000 francs is bijna ge
heel teruggevonden. Er zijn twee mede
plichtigen gearresteerd en ook de vrouw
van Van Hooren is in de. gevangenis op-
gtsloten.
België en de processen
tegen de „oorlogsmisdadi
gers" te Leipzig.
Belgx seint uit Brussel: De minister
van justitie heeft in.de Kamer mededee
ling' gedaan van lietv rapport der Belgi
sche gedelegeerden hij bet rijksgereclit
te Leipzig over do behandeling- van do
zaak der wreedheden te Geeraadsbergen.
De' gedelegeerden beschouwen de vonnis
sen van het, rijksgerecht in deze zaak' als
'b ware t echts verkrachting. De minister
van bniténlandsóhe zaken heeft den Bel
gischen gezant te Berlijn telegrafisch op
gedragen onverwijld tegen de vrijspraak
van den beklaagde, die in België veront
waardiging gaande maakt, te pro.testee-
ren en de Dritsehe regeering mede to
deelen dat de Belgische regeering voor
nemens is de rechten die de art. 288 en
volgende van het vredesverdrag aan Bel
gië toekennen, strikt te handhaven.
De regeering; zal zich met de gealli
eerde rngeerirgen in verbinding stellen
om doeltreffende waarborgen voor deze
rechten te verzekeren.
De voorzitter van de Karfihr merkte op,
dat di- Kamer eenstemmig de recht
spraak-parodie van Leipzig 'wraakt.
De belangrijke conferentie
tusschen Cnrzon cn Brinid.
De „Msb."-correspondent seint aan ziin
blad:
schouwen wist. Hij haalde een portpieuill
roet platen en liet Appeling een aibeelding
7ieu van de haven van Valpm-aso' niet
ontelbare schepen; hij; toonde hem platen
van Chileensche steden en dorpen aan den
voet van oneindige hooge bergen. „Stel- je
voor, Appeling, juist die Oordiiiev.Vs, die
o|i de landkaarten zijn aangegeven" En
bij vertelde verder, dat het daar in Zuid-
Amerika winter is als 't in Duitschland
?iome-r is. „Eigenlijk: koud is het wel met
wel moeder? Maar 'theet toeh winter.
Maar nu tegen Kerstmis is het daar nu
schrikkelijk heet. Kom, moeder, vertel
nu ook eens wat," drong hij weer aan,
en Appeling verzócht het haai'-ook. Het
was intusschen donker geworden on de
moeder was in een gemakkei ijken stoel
aan het venster gaan zitten eu steunde
haar hoofd met baar hand.
Kurt ging aan haar zijde zitten n> Appe
ling op een voetbankje aan den rnderen
kant, en beiden z'agen met groot verlangen
naar de jonge vrouw met de witte baren.
Kurt's moeder vroeg, wat zij dan begeer
den te hooren. Zij stelde voor een Kerst
verhaal.
Lord Cui'zon beeft met Briand op de
Quai d'Orsay geconfereerd. De Britsehe
minister van buitenlandsche zaken was
vergezeld van Van Sittard, zijn kabinets
chef en van sir Horace Éiunboldl, den
hoogen. commissaris van Constmtinopel.
De Fransche minister-president was ver
gezeld van Berthelot, jgeeretaris-g'oaera-'il
va,n buitenlandsche zaken.
De eerste conferentie heeft geduurd van
half elf tot half één. Daarna Vereenigden
ziehde ver-schillende -deelnemers van de
conferentie aan een dejeuner, door'Briand
aangeboden; ook lord Harding,: de Brit
sehe gezant te Parijs, nam daaraan cfcel.
Na bet dejeuner werden de bespreking-en
voortgezet. Tot de conferentie, 'die onge
veer tusschen 4 en.5 uur aanving, werd-
ook üitgenoodigjd de heer Bonin Long-ore,
deItaliaansche gezant te Pai'ijs.
Het onderhoud van dezen ochtend was
hoofdzakelijk' gewijd aan de OosteVsohe
kwestie en werd voornamelijk1 in beslag
genomen door het uiteenzetten van de al-
gemeene opvatting van lord- Curzon, even
als door het onderzoeken van de verschil
lende mogelijkheden, die op het oogeablik
zich in het Oosten konden voordoen.
De kwestie van Opper-Silezië is 'slechts
een oogenblik incidenteel besproken. An
dere algemeene vraagstukken zijn niet s»om
geroerd'.
Wat nu de Oostersche kwestie betreft,
't onderwerp, waarover Briand en Gurzon
il? bedoeling hebben het eerste tot klaar
heid te komen, heeft mengetracht in de
eerste plaats precies uit te maken, welke
stelling men heeft ingenomen bij" de be
sprekingen van hetzelfde onderwerp in
Maart ]1., toen de geallieerde regeeringen
zekere voorstellen hebben gedaan aan de
vertegenwoordigers van Griekenland en
Turkije, om zoodoende een grondslag aan
te bieden, waarop de vrede zou kunoei:
worden gevestigd.
Verschillende vraagstukken moeien na-
tuurlijk bestudeerd worden, o. a. dat van
Smyrna. Tot nog toe is men nog niet ver
der in details getreden.
Na afloop van de tweede conferentie
heeft Briand aan de „Liberté" <je volgende
verklaring afgelegd: „Ilc kan u op het
oogenblik nog niet zeggen, of reeds van-
Ti vond beslissingen zullen worden geno
men, maar het is duidelijk, dat niets an
ders onder het oog kan worden gezien dan
een gemeenschappelijke actie, die tot loei
zal hebben Griekenland- en Turkije uit te
noodigen om van elk offensief af te zien.
Dat zcu het beste middel zijn om Jen vre
de in het Oosten te herstellen.
Ik geloof, dat 'de laatste bijeenkomst
morgenochtend zjfl plaats hebben. Zoo het
nemen van beslissingen zeer waarschijnlijk
blijkt, dan zal het mogelijk' zijndat de
opperste raad zoo spoedig mogelijk en wel
h.nnen weinige dagen bijeenkomt. Even
wel is deze kwestie tótrïog toe piet be
sproken".
Intusschen ontvangen de Fransche bla
den telegrammen uit Smyrna en Athene,
de eerste vermeldende, dat koning Oon-
stantijn zieh nog altijd- te JCordelio be
vindt. De Grieksche troenea gaan steeds
veert te Smyrna te ontschepen.
Een telegram uit Athene zegt, dit de
publieke opinie tiaar met, spanning de
nieuwstijdingen wacht, die uit Londen ko
men, en in het bijzonder die, welke be
trekking hebben op het verblijf van lord
Curzon te Parijs.
De Venizelisten houden vol, dat ten
Gric-ksch offensief in Klein-Azië op het
ccgenblik voorbarig zou zijn, want zij
meenen, dat de foorbereidingen neg niet
voldoende zijn.
Vervolgens bericht men nog:
Curzon en Briand hebben hun laatste
bespreking gehouden. Zij zijn het eens ge
worden ten opzichte van Opper-Silezië.
In overleg met Bonin Longare hebben zij
toi. een collectieven slap van den Engel-
scbtui, den Frarischen op den ïtaliann-
scben gezant te Athene besloten omde
Grieksche regeering uit te noodigen de be
middeling der geallieerden te aadvaarJen
voor 2:ri liet offensief hervat.
Maar daar had Kurt, geen zin ia. Hij
wilde, dat ze -dit maal iets heel bijzonders
zou vertellen, iets, waarover Appeling zich
zou verbazen, iets van aardbevingen, vaD
leeuwen of andere wilde dieren, Aio daar'
gmds in dei bergen leven. Hij vroeg aan
aan zijn vriend, wat die het liefst zou
hooren, en deze zeide na zien een oogen
blik bedacht te hebben: '„van ds India
nen." Toen echter Kurt's moeder verze
korde, dat zij nooit een Indiaan ha! ge
zien, zag hij haar verwonderd en onge-
loovig aa.n. ÏVarit Zuid-J.me.rika ori India
nen dat was in zekeren zin voor hem het
zelfde. Hij ,zag met minachting naar
Kurt en deze wees mot een ver,vü!enden
blik naar zijne moeder.
„Dat is haar niet belangrijk genoeg,
van Indianen -te vertellen, Appeling," zei-
de hij. „daarover wordf in allerlei hoeken
gesproken, en er worden daarbij Keel
wat leugens verteld en mijne moeder ver
haalt alleen ware geschiedenissenEn
om nu een eind aan de zaak te maken,
vei'zocht hij zijne moeder iets v,an hare
reizen in do Cordillera's te vertellen.
Straks zette Appeling' groote oogen op,
De telegrammen van de Engfclsch'e, de
Fwuische en de Italiaansche regeerlng aan
haar vertegenwoordigers te Athene zullen
vanavond afgezonden worden. Het wordt
niet onmogelijk geacht, dat Griekenland en
Turkije de bémiddelingi der bondgenooten
zulllen aanvaarden-
Hct halssnoer van Josephine
de BcauJiarnais voor 85.000
dollar verkocht.
Een Keutei'-telegram uit San Francisco
meldt, dat het barnsteenen halssnoer, dat
•Napoleon indertijd ten geschenke gaf aan
zijn eerste vrouw, Josephine de Bexu-'
barnsis, en dat later gestolen werd, thans
teruggevonden is.
Wij herinneren er aan, aldus de „Tel.",-
dat -dit preciosuin ongeveer vijf on iwin-.-
tig jaar geleden werd gestolen uit, het
Louvre te Parijs. De Fransche Kamer
loofdetoeh vergeefs een hooge premie uit
voor het opsporen er van.
Ongeveer zes maanden geleden kwam
het halssnoer terecht in don, winkel van
ee.n koopman in de Ohineesche wijk' van'
San Francisco. Een Fr'ansch matroos, die
het ding zonder te weten, wat het was,
had gekocht, schijnt het naar Amerika
te hebben gebracht en verkocht voir 24
dollar Eenige touriston uit Nsw-York,
die een rondreisje door California maak
ten, kochten het toen, denkende dat het'
kralen waren. In New-York1 teruggeko
men, informeerden zij, of deze kralen"
misschien eenige waarde hadden cn groot'
was hun verbazing, toen een juwelier hun
onmiddellijk 48.000 dol]ar voor het snoer
bood.
Daardoor opmerkzaam gemaakt, bega
ven zij zich naar den welbekenden byóu-:
tier Tiffany, die de steenen onder een
sterk vergrootglas legde en ontdekte, dat'
op elk der steenen met fijne. letters stond
gegTaveevd „Van Napoleon aan Jose
phine.' Tiffany kocht liet snoer aan vaor
niet minder dan 84.800 dollar en naar
verluidt heeft hij het reliquie thans over-,
gedaan aan de Fransche regeeïing.
De Miinsffcrmsis.
Volgens berichten uit. VTeenen, aldus
de Msb., zal het plebisciet in Stiermarken
over de aansluiting bij Duitsobland njet
plaats hebben. 1
M»t zekerheid kan nu verwacht wor
den, dat het nieuwe ministerie in het'
begin van de volgende week zal gevormd
worden. I
Men. spreekt van een christelijk sociale
minderheidsregeering, aan welker hoofd
de huidige minister Rameh zal staan.
De kwestie van aansluiting,
De Italiaansche gezant te Ween en. pl-
dns bericht Vaz Dias, verklaarde dat
Oostenrijk door de actie tot aansluiting
bij Duitschland een gevaar oplevert voor
midden-Europa.
Italië welk's tekort van veertien op
twee milliard teruggeloopen is, heeft rust
noodig en acht de actie van Oostenrijk
toi. aansluiting bij Duitschland onver-'
eenigbaar met zijn politiek. De onaf
hankelijkheid van 'Oostenrijk mag niet
aangetast worden. Finaneieelc hulp zal
slechts aan een onafhankelijk Oostenrijk'
verleend kunnen worden.
De besliste verklaring van den Itali-
aansehen gezant heeft in politiek» cn fi»
nanoieele kringen een serken indruk ge
maakt.
De Hongaarsche financiën.
Belga bericht uit Budapest aan „De
Tijd", dat do Nationale Vergadering het
wetsontwerp nopens de regeling der natio
nale schuld van Hongarije heeft bespro
ken D'e minister van financiën verklaard®,
dat het bedrag van de Hongaarsche scbul-
"Vu vóór den oorlog, met inbegrip v-an de
in bei buitenland aangegane schalden,
acht milliard kronen bedroeg. Thans is
dit bedrag' niet nauwkeurig vast te stel
len. Dit liangt voor een groot deel af van
want hij vernam dat zijn vriendKurt
Lahrens, die naast hem zat, reeds te
paard had gereden, toen hij nóg nauwe
lijks lcopen kon, in plaats, van een kin
dermeisje had hij een oppasser gehad,
die geen woord Duitsch verstond, en met
zijn vader en zijn moeder jiaJ gereisd
door het gebergte en de steppen.
„Moeder," riep Kurt daarna „ver
tel ons eens van de Punra's. Dat moeten
wij eeiis hebben." Een oogenblik hield
zijn moeder de hand voor de oogen, alsof
zij ergens pijn gevoelde, maar terstond
daarop glimlachte zij weer en streek Kurt
ever het haar en begon te vertellen.
„In het Zuidelijkste deel van Zuid-Ame
rika," z'eide zij, „zijn groote streken
vruchtbaar land, die men farmen noemt
en op die farmen houdt jrren zich voorna
melijk bezig met de schapenteelt. Men
ziel er niets anders dan uitgestrekte vlak
ke weiden. Zooi ver het oog reikt, altijd
gras en klei., Als 't zomer is, rvordt alles
verschroeid dooi' de onuitstaanbare hitte
en bruin-heide-achtig gekleurd.
(Wordt vervolgd
