NS!
itant
E
nARRi an vnnp 7FFI ANn
verkrijgen
voordeel.
irijsd.
OBELS
JUNI
JINTJES
PERSONEEL
- Nieuwendam
»A - felel.C.130
Nummer 123
Donderdag 2 Juni 1921
Zeventiende Jaargang
Verbroken Boeien.
FEUILLETON
Missiebloemen van Java.
***Een hart onder den riem
BUITENLAND.
BINNENLAND.
SCHE COURJTNI
een
ler a.s.
Ictober
k dan
ft, ver-
Deze
lister er
sn bon,
zoeken.
Overjas
ns hier-
3477-570
Ichtiging
Prijs: 30 cents a contant
m
DE rijpste Maryland
cant per half ons pakje.
telend, 3482-30
TELEFOON 135.
Grenulaan 48.
inir en van 1 5 uur.
'RIMA QUALITEIT
TZEEP, SCHEERZEEP.
Hoofdredacteur: J. W. VI E N I N GS. Telefoon 97
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel. GOES
Telegram-Adres: Nizeco.
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon 474
Directeur: J OS. VAN DE GRIEND T. Telefoon 207
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week,
voor Post-abonnés f2.90 per 3 m. Advertentiën van 1 tot 6 regels
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
Wil de Kerk de haar door God toever
trouwde zending: de menschen langs de
wisselvallige paden des aardschen levein,
Je voeren naar de veilige oorden fe ho-
melsche zaligheid, naar behooren vervul
len, dan moet 'zij! vóór alles vrij zijn. Een
Kerk, die geklonken ligt in de boeien van
de Staatsbemoeiing en de Staatsoverheer-
sching, is gedoemd om óf van vvezau te
ontaarden zooals in Duitsehland' ten
Jijde van Hendrik IV en in Engeland
onder de regeering van Hendrik ïl zou
geschied zijn, als niet een Paus Gregorius
tVlI en een H. Thomas van Kantelberg
waren in de bres gesprongen óf als een
mummie ineen te schrompelen, zooals de
schismatieke kerken van het Oosten.
De Katholieke kerk in Nederiandsch-
Jndië heeft, zij het ook op kleine^schaal,
dien tijd 'van slavernij gekend. Ternau
wernood uit haar doodschap van twee cn
een halve eeuw door koning Ljdewijk
Kap'.leon gewekt, zonk zij ten deeie in
lethargische rust terug, wijl haar doir (lo
wetten boeien werden aangelegd, welke
haar beletten, haar activiteit ten bate van
het heil der zielen in volle vrijheid te
ontplooien, zoodat van het hekeeringswerk
ouder de heidenen cn Mohamedanen zoo
igoed als niets, van de zielszorg onder de
Katholieken van Insulinde een bitter beetje
ilerechl kwam. Daartoe droeg niet weinig
hij de eigenaardige verhouding, waarin do
missie zich bevond tegenover het Nslerl.-
Indische "bestuur. Volgens het Kou. be
sluit b.v. van 11 December 1835 werdeu
d> standplaatsen der geestelijken niet aoor
den Apostolischen Prefect, maar door do
[Regeering aangewezen. Dit had tot juni-
zakelijk gevolg de ondermijning van het
kerkelijk gezag, dat niet de geschikt?
mannen, voor de bijzondere plaatsen ver
mocht aan te wijzen, noch de ongJs fh'lct
'geblekenen vermocht te ontslaan. Zoowol
geestelijkheid nis leekeu werden daardoor
blootgesteld aan de gevaren van verslap
ping en onverschilligheid in het godsdien
stige, wat weer een zeer ongunstigen te
rugslag had op het geheele geestelijse le
ven. Wie dan ook de rapporten der ker
kelijke overheid in Indië gedurende de
eerste periode der aldaar herstelde Katho
lieke zending (1808—1845) raadpleegt,
komt tot de treurige ervaring, dat ,,'ds
luister van onzen heiligen godsdienst al
lerwegen met een donker floers (wrs) om
hangen", zooals Prefect Scholten zich in
een schrijven uitdrukt. 1)
Aan dien toestand van slavernij' moest
de kerk in Indië zich ontworstelen, wilde
zij niet smadelijk onder gaan; die boeien
noesten verbroken worden, wilde niet op
d" slavernij de dood volgen. De .eer, dat
Werk te hebben ondernomen en zich in
'zeker opzicht als zoenoffer voor het her
stel der kerkelijke vrijheid Gode te heb
ben aangeboden, komt toe aan den eersten
bisschop, die Indië's bodem heeft betreden,
aan Monseigneur Jacobus Grooff, Bis
schop van Canéa i. p. i., Apostolisch Vica
ris van Batavia, welk vicariaat toenmaals
'geheel onze Oost omvatte.
,,Het zwakke en het geringe naar de
wereld heeft. God uitgekozen om het sterke
te. beschamen", zegt St. Paulus in een van
21,11 «leven. Op bijzondere wijze treedt de
.waarheid van dit gezegde in 'liet leven en
do werken van dezen missie-bisschop naar
.voren.
Zwak van gestel en van geringe af
komst'was Jaeobus Grooff een man, door
den Schepper met de heerlijkste gaven van
geest en hart gesierd, gaven, die hij door
een reinen levenswandel, een diepen gods
dienstzin. maar vooral door een groots
nederigheid en een onuitputtelijks liefde
tol den evenmensch had "weten te ver
edelen. Op den nog jeugdigen leeftijd van
25 jaren werd liij' waardig gekeurd do hei
lige priesterwijding te ontvangen en over
eenkomstig. zijn verlangen te .worden uit
gezonden als missionaris naar West-Indiii,
waar hij aanvankelijk met slechts één me
dehelper, later geruimen tijd alleen den
last van het heilig dienstwerk in een door
distelen en doornen overwoekerden wijn
gaard had te dragen. Zoowel naar de ziel
als naar het lichaam werd hij' met kruis
op kruis, met beproeving op beproeving
geslagen, maar .wie niet ten eenemale on
kundig is in de wetenschap der heiligen,
Weet, dat het juist de uitverkoren zielen
zijn, die God langs het doornig pad des
lijdens opvoert, tot de geestelijke volmaakt
heid. Ondanks dat alles wijdde zich do
edele priester met onverdroten ij'ver aan
het heil der zielen en gaf zich inet voor
liefde aan de geestelijke verzorging Je*
melaatsehen. Als hij1 het lijden van .lie
ongelukkigen, ware 'paria's der samen
leving, aanschouwde, kromp zijn gevoelig
hart van medelijden ineen en deed hij al
het mogelijke om hun leed te verzachten
Meer nog werd hij' in de ziel getroffen,
wanneer hij de diepte Her geesfelijko
ncoder, peilde, waaraan de lepralijders la-
horeerden, en hij1 rustte niet voor hij dis
arme zielen met de weldaden van onzen
heiligen godsdienst had verkwikt en ge
sterkt. Wat die bescheiden, stille maar
waarlijk apostolische werker onder de in-
landsóhe zoowel als de Europee3che be
volking der Surinaamsche kolonie ver
richtte, verwierf hem hij' Roomsoh en
onroomsch den eerenaam van „vriend 'der
lijdende menschheid en weldoener des va
derlands" en, wat meer zegt, hij' God den
roem, een waardige navolger te zijn van
den Gpddelijken menschenvriend die „al
weldoende rondtrok", zooals het Evange
lie zegt. De onderscheidingen, al hadden
zij op 's mans nederigheid geen vat, hie
ven dan ook niet uit: Z. H. Paus G-ego-
rius XVI verhief den inmiddels tot Apos
tolisch Prefect benoemden missionaris
Grooff tot kamerheer-honorair en Kaniiip
Willem II schonk hem de ridderorde van
den Nederlandschen Leeuw. Tot nog Imo-
geren rang had hem de Voorzienigheid
verkoren, die, zooals het in den „Magni
ficat" luidt, de nederigen .pleegt t'e ver
heffen en de trotschen neer te slian: op
18 Februari 1842 werd Prefect Graaf'
dcor den Paus tot Apostolisch Vicaris van
tNderlandsch Oost-Indië benoemd met 'den
titel van bisschop van Canéa en was ln
slzoo Prins der H. Kerk. De kolonie Suri
name, over de verheffing van haar gppslc
lijken vader verblijd, maar diep bedroefd
hem tc moeten missen, deed' hem met hon
derden harer ingezetenen uitgeleide, toen
hij 'den lOen October van genoemd jaar
aan boord stapte, om eerst naar net moe
derland en dan naaa.' zijn nieuwe bestem
ming te vertrekken. Op 20 Februari 1844
to Le'iden tot bisschop geconsacreerd door
Z. D H. Mgr. C. L. Baron van Wijek;r-
slooth, Heer van Schalkwijk, Bisschop
van Curium i. p. i. en Procurator apostel-
licus der Nederlan'dsche missiën i'n Oost
en West-Indië, aanvaardde Mgr. Gr-off
de reis naar de Eeuwige Stad, om bij
de graven der Apostelen Gods zegen over
zijn nieuwe zending af te smeeken en dm
steun en het gebed in te roepen van'den
Vader dei' geloovigen. Laatstgenoemde ont
ving hem minzaam, sprak hem! moed en
vertrouwen in en gaf hem liet volgende
afscheidswoord mede: „Ga in vrede en
dezelfde God, die uW beschermer is ge
weest in het Westen, zal' het ook zijn in
het Oosten". In het vaderland1 weerge
keerd, werd hij ijpor -Z. M. den Koning
111 particuliere audiëntie ontvangen, waar
na hij met zijn vier mede-missionarissen,
de weleerw. heeren D. Escherich, B. Kcr-
stens, J. v. d. Brand1 en A. Heuvels, de
0I C tekens als zijn particulier secrete
Hoe Saridin christen werd.
(Door een Javaansch Seminarist)
Met een gezicht, waarop verlegenheid
en verdriet te lezen stond, verliet Saridin
de Gouvemements-kweekschobl1, bij do in
landers meer bekend onder den naam
van Sekolalian Ilailja, d.i. de koninklijke
school. Vier jaren lang had de kleine
Saridin gehoopt en er ook zijn best voor
gedaan, ow eens aangenomen te worden
als leerling van die gevierde school, en
nuden tweeden dag van het toe
latingsexamen moest hij onvenïchterzake
naar huis gaan. Het viel den dertienjarig
gen Javaan o 7.00 bitter, bitter hard,
het wetenschappelijke strijdperk van de
bruine jeugd zonder eenig succes te ver
laten.
Vlug en schuw sloop hij over den
groeten weg, sloeg een zijweg in en troos
teloos waggelde hij over het voetpad,
dat hem langs de lachende oevers van
de kronkelende Tjodé naar zijn woning
leidde. De anders zoo levenslustige Sa
ridin was blind voor de bloempjes, die
met hun geur en kleur hem vriendelijk
begroetten, doof voor het vrooiijk ge
kweel van de manjars en tilangs, dia hem
trachtten op te beuren. Zelfs do dansende
golljes met hun in de zlon blinkende
kuifjes, waarmee Saridin anders zoo graag
stoeide, hadden geen va.t op hem. Hoe
dichter hij bij zijn woning kwam, des te
harder klopte zijn hart, en des tc be
nauwder werd het in zijn gemoed.
„Goed gewerkt?" klonk het van vit
de tjempaka's, die de padasan 1) om
gavan. En verschrikt stond Saridin tegen
over zijn vader. Tranen gevolgd door een
'zacht gesnik, beantwoordden die pijn
lijke vraag. Zwijgend bracht de vader rijn
zoon naar de moeder en liet hem uit
schreien. Saridin voelde zich diep onge
luk'kig. En geen wonder. Als heiden opge
voed en in een heidensche omgeving
opgegroeid, bezat hij al vroeg een heiden
sche levensopvatting. Eer en aanzien was
voor hem alles. Voor de eer had hij alles
over Geëerd en gezien te zijn was zijn
ideaal'. En nu was hij in zijn eer geknakt.
Bij zijn moeder echter vond do kleine
troost en opbeuring.
„Nog is' alles niet verloren, kind.
sprak zij teeder, terwijl zij haar batik)
1') Padasan is een groote aarden water
bak, waarin de gasten hun voeten kunnen
waSschen. tjempaka, javaansch struik
gewas.
ris, naar Den Helder, zijn geboortestad,
vertrok om daar scheep te gaan voor Indië.
Zcodra de haven vrij van ijs was het
was in December en strenge winter
lichtte het zeilschip „Maria Suzanua. Hen-
drika" het anker, met zijn edelen lasl a.an
boord: een Prins der .Kerk, die zi;h tot
wapenspreuk verkozen had het woord van
Samuel: „Hier ben ik, wijl gij mij ge
roepen hebt" (I Sam. III. 9.) Met andere
woorden„Doe met mij' Heer, wat Gij
wilt. ik wil met U gaan in den kerker en
i.a den dood".
Edele taal, ontweid1 aan een heldenziel
Hoe zou zij aan de overzijde des O co vans
in vervulling gaan
1) De Hoogeerw. heer J. II. Seholten
kwam in 1826 als missionaris in Neder-
landsch Oost-Indië, was achtereenvolgens
werkzaam te Batavia, Semarang en Pa-
dang en werd in 1831 tot Apostolisch Pre
fect benoemd. In 1842 keerde hij naar Ne
derland terug, waar hij' op 7 April 1865
te Nijmegen overleed. Kerk en Staat eer
den zijn verdiensten: de .eerste door hem
te benoemen tot geheim-kamerheer des
Pausen, de andere door hem te benoemen
tot ridder in de Orde van den Nederland-
schen Leeuw. In den aanvang wareu al
leen geestelijken nit den wereldlijken cle
rus in Oost-Indië werkzaam. Later wer
den zij door de' paters Jezuïeten vervan
gen, terwijl thans missionarissen van ver
schillende orden en congregatiën dit mis-
sievcld bearbeiden. Ook de drie eertse
apostolische vicarissen, Mgr. Grooff, Mgr.
Vi anken en Mgr. Claessens, behoorden tot
den wereldlijken clerus; de eerste reguliere
vicaris was Mgr. Walterus Staal, pries
ter dei' Sociëteit van Jezus.
Het "is zoowel voor Zeeland, de pro
vincie, als voor „De Zeeland", d. w. z. de
stcomvaartmaatsc'happij die de verbinding
VlissingenEngeland onderhoudt, 3en heu
gelijk en verblijdend verschijnsel, dat hoe'
de Kamer der Volksvertegenwoordiging
is meegegaan met de motie-v. Beresteijn.
Vóór den oorlog werd de lijn Vlissin
genQueenborough bij voorkeur door de
reizigers die van het vasteland1 naar Enge
land en vice-versa. gingen, gebruikt
om haar regelmatigheid en securiteit en
de Staatsspoorwegen zorgden voor een
snelle treinverbinding met Vlissingen, die
niets te wensehen overliet. Sinds Jeu ecu-1
leg echter en vooral sinds de samensmel
ting van de Staatsspoor met de Holland-
schc Spoor raakte deze verbinding m den
achterbak, al do lust en anima der hoe-
ren spoorwegautoriteiten richtte zich op
de Hoek-van-HollandHarwichverbinding
Men is „financieel minder geïnteresseerd"
hij de lijn VlissingenQueensbourough of
Vlissingen—Folkestone, zoo heette het uit
de hoogte. Belangen van reizigers, natio
nale belangen en wat dies meer zij, lapten
de heeren aan hun laars. Zachtjes en
zoetjesaan den Vlissingschen dienst dood
drukken, dat was de wel niet uitgesproken
maar toch klaar te onderkennen bedoeling
der heeren. Onze eigen portemonnaie weet
je. dat is de zaak, de rest kan ons gesto
len worden.
Het is uitstekend, dat de leden der
Tweede Kamer tegen deze mentaliteit on
zer spoorwegmagnateu beslist stelling
hebben genomen. De heeren Kalff c. s. zul
len wel bemerkt hebben, dat njen in da
Kamer geen blad voor zijn mond hield
maar nu eens zei waai* het op btond. En
dat is vooral goed voor den minister van
Waterstaat, ICönig, een beste man, een en
al welwillendheid1 in zijn toezeggingen,
maar die geen ruggegraat genoeg heeft
om energiek de rechten der .Vlissin^sche
.verbinding te handhaven. Wij kunnen liét
gknsche Kamerdebat met wat ae minister
Zeide incluis, niet opnemen, omdat ons
werk even neerlegde. En haar lieveling)
tot zich trekkend, vervolgde zij: „Naden
nacht begint de dag te gloren, na. den
ïogen schittert de zonneschijn".
,,Hé, ben jij daar, Saridin 1" riep op
een., de kleine Saridah 1, het huis binnen
stórmend!? Och, 't is zoo erg niet. Ga
•naar gauw naar de rivier. Je kunt er een
lekker frisch badje nemen. Ook Karta
teekiman, Ambjah en Dj an a zijn aan
vlassen. Én dan kun je in den ujambie
boom klimmen. Ik heb er van morgen een
paai' rijpe zien hangen."
Saridin hoorde niets ,van dien stort-
vlcwd van woorden. Hij zat in gedachten
verzonken. Juist in zijn vernedering trol
hem Gods onwaardeerbare genade. Hij
dacht aan Moentilan, aan de lt.-K. Kweek
school. Reeds driemaal had men hem
gevraagd zijn studie voort te zetten bij
de paters, en driemaal had hij trotsch
geantwoord„Ik naar Moentilan en Chris
ten worden! Geen denken aan!" Than.,
was de genade hem ie machtig, hij kon
liaar niet weerstaan. „Ik ga naar Moen
tilan," sprak hij tot zich zeiven. „Dat
is mijn eenige redding. Word ik daar
aangenomen, dan is alles goed gemaakt,"
's Avonds zat de vader bij de thee,
Üe moeder onder de lamp, gebogea over
haar batikwerk, en Saridin op de anibèn
geleund tegen één van de houten stijlen
daartoe de ruimte ontbreekt, maar om bij
één zaak stil te sta,an, de minister behan
delde in zijh antwoord de diensten Hoek-
van-Holland en Vlissingen op voet van
gelijkheid. Dat deugt niet. Aan den dienst
Vlissingen behoort uit nationaal oogpunt
de voorkeur te worden gegeven, alle por-
temonnaiehelangen der hooge spoor-oomes
ton .spijt. Dat drukt ook de motie-v. Bere
steijn uit. Moge daarmee den minister een
hart onder d'en riem zij'n gestoken. Toon,
dat' gij ruggegraat hebt, Excellentie, en
Zeeland, neen, neel Nederland zal' cr U
dankbaar voor zijn.
DUITSCHLAND
Dc oorlogsmisdadigers-pro cessen
te Leipzig.
De vervolging van kapitein-luitenant'
Neumann, die beklaagd was van het naai
den kelder sturen van het Engelsche
liospitaalsehip Dover Castle, is ingetrok
ken, oondat 'bij het voorloopig onderzoek
gebleken is, dat de beklaagde volkomen
onschuldig.
Nader meldt men dat dit bericht, on
juist is. Of Neumann schuldig is o?
niet, heeft alleen het rijksgerechtshof in
een openbare zitting uit te maken. Het
proces tegen Neumann zat dan ook op
dezelfde wijze plaats hebben als tegen de
andere beklaagden.
Een nieuwe belasting op weelde
voorwerpen.
Bij de besprekingen van de ministers
van financiën met den rijkskanselier over
den financieelen toestand zal ook boven
genoemde belasting besproken worden.
In beepaalde kringen bestaat het plan
een inventaris te maken van de voor
werpen van waarde, goud, juweelen, edel
gesteenten. enz. die zich in het bezit
der Duitschers bevinden. Eventueel zou
den deze voorwerpen in beslag worden
genomen en daarvoor aan de bezitters
een certificaat van waarborg worden uit*
gereikt'. De voorwerpen v,an waarde zou
den in de brandkast van de brandkast
van de Reiclisbank worden gedeponeerd
en worden beleend bij een buitenland-
sehe, zoo noodig, een niet-Europeesche
mogendheid. Of het, denkbeeld doorvoer-
baar is, zal bij de besprekingen moeten
blijken. Deze plannen bevinden zich na
tuurlijk nog in een zeer voorloopig' sta
dium.
Het eerste milliard.
BERLIJN, 31 Mei. (Wolff.) De rijks
commissie van financiën deelt mee: Van
daag zal de commissie van herstel 50
millioen goudmarken in devison als twee
de afbetaling op het eerste milliard goud
marken worden aangeboden, zoodatthans
in het geheel 200 millioen goudmarken
afbetaald zijn.
Het standpunt van Beieren.
MiiNCHEN, 31 Mei. Minister van
Kalm verklaarde, dat de Beiersche regee
ring wil medewerken tot uitvoering van
het, ultimatum 'betreffende do ontwape
ning, doch blijft van meening, dat plaat
selijke burgerwachten niet vallen onder
het vrédesvierdvag, terwijl ontbinding door
het gevaar v.oor onlusten de uitvoering
der overige bepaling onmogelijk zou kun
nen maken
Intussehen hebben vele burgerwachten
zich bereid verklaard, vrijwillig tot ont
binding over te gaan.
ENGELAND
Te Folkestone zijn Maandag twee Ne-'
derlanders veroordeeld elk tot 100 pondi
sterling boete. Zij_ waren voornemens 2200
souvereinen nit te voeren met ontdui
king van 't uitvoerverbod van goud. De
die het bamboehuis schraagden. Saridin
was niet weinig Mij, dat zijn vader hem
eindelijk toeslemming had gegeven, cjm
'zijn geluk in Moentilan te beproeven.,
Reeds zag hij zonnestralen in ziin on
zekere toekomst. Zijn droefheid week
langzaam weg, de levenslust der jeugd
kwam terug en hij was' weer de oude,
toen het heerlijk gezang van Saridah'
en haar vriendinnetjes door <le stille;
woning weerklonk. Werktuigelijk' snelde
hij naar huiten en keek met welgevallen
naai' de vroolijke meisjes die in oen
kring lienen te dansen en te springen,
de opkomende maan met haar zoet
vloeiende liederen begroetend. Aldus de
godin met vleiende woorden lovend en
prijzend, verzochten z,ij haar zich niet
achter de wolken te verschuilen, maar
een vriendelijken blik te werpen op de
vroolijke schare Op dat oogenblik vergat
Saridin Ie releden smart.
Den volronden morgen vertrok Saridin
nar.r Moentilan en den derden dag kwam
hij terug met de heugelijke tijding, dat
hij aangenomen was. Vader, moeder en
zusjo deeiden in Satidin's vreugde en
het heele huis vierde feest. Den dag
daarop, vroeg in den morgen, stond Sa
ridin gepakt en gezakt op 't perron, ver
gezeld van zijn vader. Deze drukte Satidir.
nog eens1 en voor 't Ihatst op h'et hart
souvereinen werden in beslag genomen.
Het douanebestuur zal nog een beslissing
nemen, of het goud verbeurd verklaard'
zal worden.
FRANKRIJK
Be Senaat.
PARIJS, 1 Juni. (Maasbode.) Ooi? do
senaat heeft Briand zijn vertrouwen ge
geven 'en wel met een stemmenaantal van
269 tegen 8. Dit vertrouwensvotum' ont
stond, doordat een der radicale socialisten
had voorgesteld de Londensche zalcen aan'
de commissie voor buitenlandsohe zaken'
te onderwerpen.
Briand kwam onmiddellijk' tusschenbei-
de met een vrij heftige redevloering',
waarin hij de oppositie verweet, het trac-
taat in gevaar te brengen. Zoo men het
Roergebied zou bezet hebben, zonder do
hondgenooten, dan had men ooi? verder
moeten gaan, zeide hij en in nlaats van
een enkele lichting zou mjm alle lichtin
gen hebben moeten oprooien.
Hij stelde vervolgensrop dit voorstel
de kwestie van vertrouwen, met het resul)
als bovengenoemd.
De Japanselic Kroonprins te Parijs.
PARIJS, 31 Mei. (H.N.) De Japanscha
Kroonprins is heden te Parijs aangekomen'
en met vorstelijke eer ontvjangen aan
de Gare St. Lazare. Een compagnie voet^
volk met vaandel en muziekorps stond
opgesteld huiten het stadion en een rood1
en goud tapijt was neergelegd op het
perron. De repuhlikeinsche garde bracht
het eeresaluut toen do bijzondere trein
van den vorstelijlcen bezoeker aanwam.
Een groep ministers, vertegenwoordigers
van den president en den premier verwel
komden den kroonprins uit naam van'
Frankrijk'. Daarop steeg hij onder groot
gejuich der menigte in de automobiel
cn reed naar 't Japansche gezantschap
in de Avenue Hoche, waar hij td Parijs
zal logeeren.
Frankrijk cn de H. Stoel'.
De Romeinsche correspondent, van „De
Tijd" meldt
Binnen eenige dagen zal de nieuwe
nuntius te Parijs, Mgr. Ceretti naar zijn
post vertrekken. Men verzekert dat in
Frankrijk een hernieuwing der wet op de
kloosterorden en congregaties in voor
bereiding is, in dien voege dat de klooster
lingen die geen onderwijs geven, wette
lijk in Frankrijk zouden kunnen terug-
keeron.
Gekronkol in liet duister.
In antwoord op zek'ero insinuaties van'
het Vaderland schrijft de „Residentie
bode" het volgende
Onder het opschrift: „Fa-ma creseit
eundo" (de faam groeit al voortgaande)
hebben we dezer dagen het „Vaderland"
dringend nadere opheldering gevraagd.
Dat blad had zoo maar klakkeloos ver
kondigd, dat vele „jongere Katholieken"
de Coalitie „hartelijk moede" zijn. Zelfa
durfde het zeggen, dat een katholiek
lid der Eerste Kamer „het samengaan
met de sociaal-democraten wenschelijkef
achtte dan dc eoalitie".
Met bijzondere belangstelling hebben
we nade.re opheldering gevraagd omtrent
die rariglieden.
Het „Vaderland" verscheen sindsdien
een keer of vier, maar we konden je»
niets vinden wat opheldering geleek.
Die nadere mededeelingen zijn te nood
zakelijker nu het katholiek lid der Eer
ste Kamer, dat het „Vaderland" vermos*
delijk op het oog had, onlangs te Breda
nog eens uitdrukkelijk heeft verkjaard»
„het blijft naar mijn meaning noodzake
lijk, dat de drie christelijke partijen sa
menwerken voor de doorwerking van de)
de adat 1) van zijn voorvaderen getrouw
te blijven en hun geloofsbegrippen te
eerbiedigen.
Blijdschap en geluk straalden uit Sa-
ridin's «ogen, toen hij achter 't groen
de machtige gebouwen van het College
zag verrijzen. En zijn vreugde kende geen
grenzen, toen de directeur hem minzaam
toesprak: „Saridin, nu zijt ge hier in
geburgerd en voortaan mijn kind",
Saridin voqldc zich' gauw thuis in zijn
vreemde omgeving. Trouwens het kon
ook niet. anders: In de paters: zag hij
niets dan goedheid, en de jongens waïen
allen even vriendelijk en aardig, harte
lijk en heleetddaarenboven won hij door
zijn vrooiijk karakter Spoedig aller ge
negenheid En op de kost en inwoning
viel' niets aan te merken: kortom, ka
had over niets te klagen. De dagen gingen
dan ook vrooiijk voorbij- Maar langzamer,
hand begon dc strijd, oen ziel'estrrjd, dien
hij nooit had gekend.
1) adat bet. gewoonte, gebruik, voor
vaderlijk gebruik. 1
(Wordt vervolgd X
-At 'Ik.. i-1.1 - ^,'h.r -
