DAGBLAD VOOR ZEELAND
t
1250
f 15
Nummer 120
Maandag 30 Mei 1921
Zeventiende Jaargang
bij levenslange
ongeschiktheid
Dij
over
f 1Kf| bij verlies van
I yy een hand of voet
Openingsrede
FEUILLETON
Missiebloemen van Java.
een duim
f QK bij verlies van
uu een wijsvinger
bij verlies van
Buitenlandsch Overzicht
COURANT
Hoofdredacteur: J. W. V I E N I N G S. Telefoon 97
Bureaux van Redactie en Administratie: Westsingel, GOES
Telegram-Adres: Nizeco.
Bijkantoor: MIDDELBURG, Markt 1 en 2. Telefoon 474
Directeur: J OS. VAN DE GRIEND T. Telefoon 207
Abonnementsprijs f 2.50 per drie maanden, f 0.20 per week»
voor Post-abonnés f2.90 per 3 m. Advertentiën van 1 tot6 regels
f 1.50, elke regel meer f 0.25, bij contract beduidende korting
Ai onze Abonnés zijr
n gratis verzekerd tegen ongevallen krachtens onze overeenkomst met „The Ocean and Guarante corporation Ltd." te Amsterdam, Rokin 151, en wel voor de hieronder vermelde bedragens
li! t* mma LÜ ..axBSa*» »am 0 BR R0 kiï nnrllnn imii 0 kil unrllrtn linn t Hi1 Rlii IIAflIno Iffin 0 i P1 hl I VDrllQO If Q tH
va» Mr. A. Baron van Wijnbergen ter
AJgemeene Bondsvergadering van Zater
dag den 28 Mei 1921,
Sedert onnze laatsto bijeenkomst heeft
een gebeurtenis plaats gegrepen, ook uit
politiek oogpunt bezien van buitenge
meen grootö beteekenis, waarop vóór al
les dc aandacht moge gevestigd worden.
Tot stand is gekomen de Wet van d»n
',9en October 1920 tot regeling van het
algemeen vormend lager onderwijs, waar
mede een zóó lange en zware schoolstrijd
beëindigd, het gelijk recht vpor allen
werd erkend.
God daarvoor dankend, brengen wij
voorts onze eerbiedige hulde en dank aan
de zoovelen, niet het minst aan onzen
onvergetelijken Doctor Schacpman z.g.
die in groot Godsvertrouwen hebben ge-
ibeden en gewerkt, die den dag der over
winning niet hebben mogen aanschouwen,
doch door hun eendrachtig-krachtig vol
gehouden arbeid het ons mogelijk ge:
maakt hebben eindelijk te behalen de ze:
igepraal.
■Veel blijft te leerew voor ons uit den
gevoerlen schoolstrijd.
Wij Vim er uit, welke ontzaggelijke
waarde het voorgeslacht heeft gehecht
aan welke groote offers het heel't over
gehad voor godsdienstig onderwijs.
Aan ons te beseffen, dat het thans ouzo
taak is de met zooveel moeite tot stand
gebrachte wetgeving dienstbaar te maken
aan het katholiek onderwijs onzer jeugd;
aan ons te toonen, dat de, in verhouding
tot de enorme sommen, die onze voorou
ders zich moesten getroosten, geringe hij-
dragen, welke thans nog gevorderd wor
den voor de zoo allerdringendst aoodigu
instellingen voor katholiek middelbaar en
voorbereidend hooger onderwijs, gaarne
gegeven worden.
Wij leeren er uit, dat ook' op politiek'
terrein slechts sucessen behaald worden
onder bekwame, rustige, vooruitziende,
doelbewuste leiding, ten koste van dege
lijke studie, vau harden, moeitev-ollen ar
beid, en in het voortdurend uit ganseh de
actie blijkend besef, dat telkens slechts
het dan bereikbare onmiddellijk moet
worden nagestreefd, teneinde op dïei wijze
«tap voor stap doch zeker te hereiken, het
doel, dat men zich heeft gesteld.
Wij leeren er eindelijk1 uit, tot welke
zegenrijke resultaten voor gansch ons
volk' een eendrachtige arbeid der katho
lieken, in coalitie met de beide andere-
christelijke partijen heeft geleid, nu op
een terrein, waar de politieke strijd ja
renlang het hrandendst was, ten slotte
het recht aan hun zijde werd erkend, on
in de zegepraal van het recht de funda
menten van den Staat steeds- steviger be
vestigd worden.
Indien er iets derhalve is, wat de be
ëindigde schoolstrijd ons te zeggen heeft,
is het te blijven volgen de lijn, waarlangs
de katholieke partij zich jarenlang bewo
gen heeft, vast te houden aan de Christ
telijke coalitie.
De noodzakelijkheid hiervan springt
-aanstonds in het oog hij olk onderdeel
van het staatkundig arbeidsveld.
Al werd op liet terrein der lagere
school de strijd beëindigd, wij weten uit
liet velleden en uit liet heden, dat bij ten-
uitvoerlegging van vredesverdragen vaak
met geringe moeilijkheden te overwinnen
zijn; wij weten voorts, dat ten opzichte
van het middelbaar on van het hooger
onderwijs in de toekomst verschillende
(gewichtige regelingen van financiëelen
en van anderen aard zullen moeten wor
den getroffen, een taak', welker vol
brenging we het veiligst achten onder
leiding van rechtsch Bewind.
Wij vernemen ineer en meer, dat in
onze koloniën de meest tegenstrijdige
geestelijke stroomingen zich trachten
Het kind van Java
2)
Goud was liet al' wat Waliman voor
oogen s'chemerde en de kleine grijphanden
2-ijner verbeelding konden niet ophouden
daarin te woolen en te grabbelen.
Daar was de dag gekomen! Glanzend
en stralend van moed en van blijheid
stapte hij op; en de vogeltjes schenen
hun mooiste pakje te hebben aangescho
ten en dansten langs den weg, en zongen
hun schoonste wijsje, ter eere van den
held, wiens gloriedag vandaag gekomen
scheen, wiens geluk groeien zöu met l;et
Jicht van de zon, die langs den blanken
hemel wederom een grootschen trioanf-
tocht ging vieren. -
O! wat was het kind van Java blij!
Klaar straalden de zwarte oogen als helle
lampen, nu de electriscphe gelukstrcom
rundgleed door de reine kinderziel'. Eu
de klapperboomen wenkten van verre en
de rijstvelden wilden hemi na en de vo
geltjes maakten crescendo's bij het v.oort-
■zetten der blijde inkomst-cantate. En vlug
ger liep hij, al maar vlugger, want de
haan te breken; wij zien een Westarsche
beschaving, die goeddeels sehijnbescha-
ving is gebleken te wezen, pogingen aan'
wenden daar toegang te verkrijgen; aan
ons de taak met beleid en met voorzich
tigheid, doch ook met den r.oodigen
moed gn onverschrokkenheid te bevorde
ren, dat de volkeren, wier lot wij ons heb'
hen aangetrokken, niet tot ons voordeel,
doch in hun belang, dan ook' de recht
matige belangstelling ondervinden; aan
ons de taak het mogelijk, te maken, dat
do zegeningen van het Christendom, ons
geschonken geleidelijk wni'den meege
deeld aan de millioenen daar, die -er
thans no-g van verstoken zijn.
N-oodig is voorts een blijkend samen
gaan der christelijke partijen, opdat onze
«ociaal-politieke arbeid kunne worden
voortgezet.
Overbodig er aan te herinneren, dat
ook aan sociale wetgeving, wil zij
duurzaam ons volk ten zegen zijn, ten
grondslag moeten liggen fle christelijke
beginselen, terwijl juist daar het gevaar
-zij' het onbewust geleidelijk' af t<5
dwalen- ongetwijfeld grootor is dan op
het terrein van het onderwijs. 1
No o dig derhalve juist daar te voeren
principieele politiek.
Met voldoening mogen wij wijzen op
hetgeen door de christelijke partijen werd
tot stand gebracht op sociaal-politieli
torrein. Welnu, die lijn, de lijn der ohris»
telijke democratie, moet worden doorge
trokken zonder afwijking.
En naarmate de sociale arbeid voort1
schrijdt, zal de politicus telkens een nieu»
we taak te vervullen krijgen.
7-oo zien wij in de aanhangige voor
stollen tot Grondwetsherziening de mo
gelijkheid neergelegd aan andere orga
nen dan tot dusverre verordenende ba
voegheid te gevpn, en alzoo het voor
uitzicht geopend, om, zoodra de ontwik-
koling der maatschappij 't gerloogen zal,
een sociaal-politieke ordening tot stand
to brengen, tien-tallen jaren reeds zoo
wel van katholieke als van christelijke,
zijde voorgestaan, en in degelijke studio
en noesten arbeid steeds meer en meer
voorbereid.
Waar de zaken zoo staan, is duidelijk
ook met het oog op onze sociale wetge
ving een samenblijven der reehtsche-
partijen van groot belang. En voor zoo
verre deze den laatsten tijd in eigen kring
met tegenwerking mocht zijn bedreigd,
hetzij door hen, die terug zouden will cd
■naar den tijd, waarin de Christelijke De
mocratie nog geen haan zioli gebroken
had, hetzij door hen, die tot het andere
uiterste overslaand, een zeker niet min
der gevaar opleveren, mag worden
vertrouwd, dat zullen worden ter harte
genomen de vaderlijke vermaningen aan
heide categorieën toegediend door den
Minister van Arbeid, in flens rede on
langs in de Eerste Kamer gehoU,den,
waarmede de katholieke Staatspartij on
getwijfeld van heele harte heeft inge
stemd.
JÜouden wij dus voortgaand ge
makkelijk kunnen aantoonen, hoe elk on
derdeel van ons arbeidsveld vraagt trouw
te blijven aan de tot dusverre ge-volgde
politiek ook uit algemeen oogpunt
beziéh is zulks- van niet minder belang.
Nog steeds is alom ter wereld de toe
stand onzeker, en vraagt men zich met
bezorgdheid af, wat de toekomst brengen
zal.
Welnu, wie ziet, dat zij', die aan het
Christendom zoo heslist mogelijk tegen
over staan, alom trachten naar vpren
meer en meer te komen, anderzijds vast
overtuigd is, dat slechts in het Christen
dom der volkeren heil te vinden is, zal
niets onbeproefd mogen laten teneinde
de Christelijke beginselen te doen zege
vieren ook op staatkundig terrein.
Zeker, in de eerste plaats ter eere- en
ter liefde Gods, Wiens naam openlijk' te
woning van geluk verbreidde hem!
Wadman is terug. Stil is het ,o-p het
erf. fs til in de hut van bamboe. Plag Raira
en Njai Rana, de ouders, zijn nog op het
-rijstveld. Weldra echter zullen zij; thuis'ko
men, want de hitte begint alleen verderen
arbl'eid onmogelijk te maken. Alleen Soegi
nah. het meisje van tien jaar, is in huns.
Langzaam gaat Waliman de 'hut binnen.
„Dag Soeginah", klinkt <het gedemt.
Vreemd kijkt Soeginali pp, ate zij haar
broertje weer zóó .spoedig terug ziet.
„Dag Waliman. Waarom ben je niet ge
bleven bij de ïoewans in Moentilan?"
antwoordt zij; half teleurgesteld, half blij,
dat hij weer zóo gauw terug is.
„Was geen plaats meer, So-eginah."
„Geen plaats meel'?" zégt zij verbaasd,
„en de broer van Parijem vertelde, dat de
woning wel zoo hoog is: als; een palmboom
en wei breeder dan yijf dessa-Woningen
naast elkaar en dat het zóo mooi is- en
zóó sterk.'-'
„Jawel, Soeginah, maar d'r kwamen er
ook zoovéél!"
„En waarvandaan dan?"
„O-I uit Martaredja en Djatinom en
Klaten en Bajat en Prambonan en uit
dessa's, waarvan ik den naam nog nooit
belijden en te doen belijden oolc in het
openbare leven ons steeds heerlijke taak
wezen zal; maar dan ook in 't belang
van ons volk, iu 't belang yan Staat en
Kerk, van maatschappij en huisgezin. Bij
de verwarring op heden in het staatkun
dig leven, vjnden we de oorzaak zoo dui
delijk aangegeven in de Vredes Ency
cliek1 van 1 November 1914, waar de'
Paus schrijft:
„Sinds men er toe gekomen is den
oorsprong- van het mensohelijk gezag
niet hij God,.den Schepper en Bestuur;
der van alles, doch in den vrijen wi]
der mensehen te zoeken, zijn de han
den, die tnsschen overheden en onder
danen moeten bestaan; zóó verslapt,
dat ze bijna geheel- verdwenen schijnen
te zijn."
Voor ons, die met alle middelen wen-
schen mede te werken teneinde redding
te brengen aan een bijna tot wanhoop
vervallen wereld, geven die woorden
reeds de duidelijke aansporing op staal'
kun dg telrroin saam te werken en te blij
ven saam te werken met hen, die met ons
eenstemmig denken omtrent oorsprong,
wezen en doel van het gezag.
Blijven wij derhalve prineipeel en prae-
tisch vasthouden aan de coalitie., mag
het overbodig heeten té verklaren, dat een
terzelfder tijd streven naar andere groe
peering- daarmede onvereenighaar is.
En in t bijzonder wat de sociaal-de
mocratie betreft, zij met nadruk vastge
legd, dat ten haren opzichte nog steeds
geldt het „nulla communio", noclh steeds
geldt het woord, dat tusschen de oris-
telijke en de sociaal-demooratie niets
is gemeen.
Niet alleen teneinde verwarring te
voorkomen in eigen kamp, zij zulks open
lijk verklaard, doch ook opdat onze coa-
litiegenooten en daar hebben zij recht
o-p met juistheid weten, wat, zjj aan
ons hebben.
Zonder eenig- voorbehoud worden dooi
ons onderschreven de woorden, namens
de Regeering gesproken op 9 Maart 1.1.
in de Eerste Kamer:
„Met de sprekers der drie reehtsche
groepen in deze Kamer, gelijk' als ii)
de -Tweede, is -ook het Kabinet van oor
deel, dat behoud der coalitie is in het
belang van ons land en geboden door
de -gemeenschappelijke geloofsovertui
ging, dat het gezag der Overheid
door God haar gegeven is, en dat ZijD
Woord ook voor het leven der volke
ren bindende voorschriften bevjat. Dia
geloofsovertuiging kan en moet zijn do
grondslag ook voor de Staatkundigs
en maatschappelijke overtuiging".
Dit diep in te prenten in ons kiezers'
corps is de voornaamste taak', die ons do
komende maanden wacht, opdat allen
het volgend jaar v(óór alles op zuiver-
principeele gronden hun stem uitbrengen
op de Katholieke lijst. Zóó en zóó alleen
zal op den duur ons Roomsche volk ons
vaandel trouw blijven. En te meer 'is er
reden dus te handelen, nu voor het eerst
de vrouwen met ons ten strijde zullen
gohoo-rd had uren ver weg."
„Konden die dan allemaal warden aan
genomen?"
„O neen! Ik ben niet alleen, afgewezen;
de meesten moesten weer terug naar huis
en slechts weinigen mochten bljjyen, Soe
ginah'. Maar volgend jaar mag ik terug
komen, (h.eeft de goede Toewan gezegd."
..En zal er dan wei plaats zijn, W-ali-
man?"
„Ja, want dan worden er nog veel
mooie- gehouwen bijgemaakt, .als de men-
schen uiif Negara Londa (Nederland'1, geld
hebben gestuurd om steenen en hout to
koop©n.'-5
„Wat heb jo nu in Moentilan moeten
doen
„Ik moest lezen en schrijven: en de
Toewan zlei, dat ik het heel goed gedaan
had; en dat hij- leed had, dat er geen
plaats was voor mij. 't Was een heel goe
de Toewan, Soeginah. Hij had tranen in de
oogen, omdat hij er z'ooveten vau ons
moest weg sturen
Een oogenblik van pijnlijke stilte volg.de
Meewarig keek het meisje haar broertje
aan.
„En heeft hij je nog verteld over Goesti
Jesoes?"
„Neen, Soeginah, daar was geen tijd
optrekken de vrouwen, die tot ons ko
men, bezield met hooge, heilige idealen,
en die wij thans door onze daden zullen
hebben te toonen, dat de vroeger zoo
vaak door hen op politiek terrein beluis
terde strijdkreet: „Voor 'den Christus",
geen ijdele frase is.
Opgeroepen derhalve onze kiezers, en
wel op principeele gronden, om ons te
volgen, teneinde ook na 1922 een Chris
telijk Kabinet mogelijk te maken, een vol
gen, meer dan door woord en geschrift
te hereiken door het persoonlijk voorbeeld
van allen, die op katholiek-politiek ter
rein van hoog tot laag met leiding zijn
heiast.
En eenmaal onze kiezers dus principi
eel onderlegd, zuRen, zij het volgend jaar
ter Bondsvergadering, na een zelfde
voorbereiding als vroeger, die toen in
elk' opzicht is gebleken doeltreffend to
zijn, in de gelegenheid worden gesteld
van hun inzicht te doen blijken ten op
zichte der praetisehe toepassing dier be
ginselen door aanvulling cn aanwijziging,
voor zooveel noodiy, van ons katholiek
'program.
Wanneer wij bedenken, dat het getal
onzer katholieke kiezers dat van 800.000
overschrijdt, is het duidelijk, welke zware
verantwoordelijkheid, welke moeitevolle
taak rust op de leiders, die te bevorderen
hebben, dat de uitoefening van het kies
recht door de onzen zooveel mogelijk
worden dienstbaar gemaakt aan het alge'
meen belang-.
Onze kiezers mogen nu onthouden, dat
de door hen zelf gekozen leiders men-
eehen zijn met menschelijke gebreken
die echter te goeder trouw met -eer
lijke bedoeling, zoo goed mogelijk trach
tend hun arbeid te volbrengen, er heslist
op mogen rekenen, dat hun taak niet on
noodig worde verzwaard.
Beseffend, dat wij zonder hulp van
Boven mets vermogen, hebben wij dezen
dag- aangevangen met - bijwoning der H.
Mis. Blijven wij in het moeilijke jaar, dat
aanbreekt, onze voornaamste kracht zoe
ken, in 't gebed, blijven wij de liefde on
der elkaar betrachten, gelijk Het katho
lieken betaamt, en vertrouwen we dan
met onbegrensd, kinderlijk vertrouwen,
dat de Vader in den hemel onzen poli-
tieken arbeid zegenen zal.
Met een paar woorden memoreert de
Eraiisehe pers den dood van Combes, den
kei'kvervolger, wiens naam een SO jaren
geleden geheel Puropa- vervulde. Zeer juist
karakterriseert „De Maasbode" zijn per
soon -en zijn bewind als volgt:
Combes heeft de religieuze orden en
congregaties van zijn land opgeheven en
uitgedreven onder de leuze, geestdriftig
toegejuicht door alle socialisten, dat hij
beslag zou leggen op de goederen iu de
dcode hand en de ontzaglijke rijkdommen
der geestelijke vereeni-gingen.
Dc millioenen der congregaties speel
den lang een rol in de verbeelding dei
opgehitste Pranschen. Maar nimmer heeft
Combes verantwoording afgelegd van deze
geconfisceerde millioenen en tot heden op
den dag weet geen Pransehman ter we
reld, behalve de afwikkelaars -der gecon
fisceerde kloosterbezittingen, waar de mil
lioenen der kloosterlingen gestoven zijn.
Onderwijl is !de waarde der franc schrik
barend gedaald, gaat het Fransche Volk
gedrukt onder een miliiardenlast van
schuld, en liggen de hloeiendste en rijkste
provincies van Frankrijk verwoest.
Nu drukt een „doode hand" op Frank-
riilis- schoonste landen.
God heeft Combes het lange leven ge
laten opdat zijn oogen nog eens de godde
lijke wraak over zijn ongerechtigheden
zouden aanschouwen.
Nu is hij gestorven, vergeten cn niet
meer geteld.
voor Wc moesten veel te gauw weer
weg."
„He. dat is jammer: ilt zou nog zoo
graag wat over het 'Kindje hooren. Maar
vader wil volstrekt niet, dat we nog ooit
naar Soemardi gaan luisteren!"
„Alleen heeft de Toewan gezegd, dat
ik maar aan het Jezus-kindje vragen
moest, nat de blanke mensoh'en gewogen
zlouden worden een .huis voor ons le
bouwen. En ate ik dan liet volgend jaar
aon- komen, dan zou hij mij heel veel over
JezluS en Maria vertellen."
..Ja, Waliman, dat is goed, laten we wat
bidden tot Goesti Jesoes, want Hij houdt
van ons en zal'Man wel maken, dit er
volgend jaar een plaats voor je te vinden
zal zjjn."
Stil- was het weer een oogenblik in de
liut van bamboe. Ook buiten was het stil.
De vogeltjes zwegen om te luisteren naar
h'et gebed van dezte kinderen der na-tuur,
De winden maakten geen gedruisch. opdat
O. L H. het vertrouwvol gebed van Java's
kleinen beter zou verstaan. De lucht was'
gespannen van aandacht om scherp te
hooien of het gebed van deze onbedor
ven heiden-kinderen niet mooaer kou zijn
dan de wanklanken, die oprezen uit het
-Westen, van de heidenkinderen der mo-
Zelfs een blad als de „N. R. Ot." voelt
iets van de tragische straf Gods, dis over
dezen man is voltrokken.
..Zijn naam duidt een thans a-fgeslc.teu
periode in Frankrijks politiek en eeh
overwonnen standpunt aan. Die naam da.:
teerde uit den tijd van zijn minister:
presidentschap van 1902 tot 1905. Toen
werden de congregaties het land uitgezet'.
Ieder herinnert ,zich met welke fella
schokken "dat gepaard- ging.
Zijn hartstochtelijke eenzijdigheid', eigen
aan afvalligen, daar Co-mbes de soutane
heeft gedragen, heeft zijn vrijdenkers-
beginselen in de politiek sneller doen ver
schrompelen dan anders het jeval war»
geweest. De radicalen van zijn slag hebt
ben niets meer in 'te brengen. De oorlog
heeft ook dat strijdbare politieke atheïsme
Combes sterft op den dag, dat Jonnarf
als gezant naar het Vaticaan vertrekt". -
■luist, en Jonnai't, de Fransche gezin#
~'J het vaticaan, inmiddels plechtig
door den Paus ontvangen. „Gods moleD
maalt. langzaam maar fijn".
De gezanteneonferentie te Parijs heeft)
onder invloed van het Italiaansche lid der
intergeaRi eerde commissie een t'igsnaardig
voorstel in elkaar gedraaid- ter oplossing
van de nog altijd zeer ingewikkelde Opper-
bilezische kwestie. De strekking ervin is
cm voorloopig aan de Duitschers en aan
de Polen de moeilijk te betwisten gebie
den toe te kennen, waardoor de Polen bv.
reeds zouden krijgen het gebiemvan Pless
en Rybmc, en om de geallieerde troepen
te concentreeren in het. voor verdeeling
^verbüjve.nde industrie- en mijngebied.
Men zal zich herinneren, dat. de Fran
sche militaire deskundigen nu niet' zoo
bijzonder gesteld zijn op het samenbren
gen der geallieerde troepen in dat ge
bied, daar zij- zich dan vrijwel in rat
tenval moeten nestelen. De Fransche gt-
delegeei-déh hebben dan ook reeds in de
vergadering van den gezantenraad alle
mogelijke voorbehoud gemaakt, ointrenï
het voorstel van hun Italiaanschen coR
lega, temeer waar dit voorstel vrrwel
overeenkomt met het Britsche voorstel,
dal 11 Mei jl. werd' afgewezen, om de
oppositie, die van Franschen temt' daar-
tegen werd gevoerd.
In de kringen der Poolsche oproarun-
gen vertelt zeker telegram heeft het'
bericht dat de Engelsche bri-rid- uit
Keulen zich in het hart van Opper 8ileziê
bij öchopiemtz zal stationneeren, waar hét'
algemeen hoofdkwartier van de opstan
dje-beweging is gevestigd,, niet wel-ig
ontsteltenis gewekt. Van hieruit kan dt
Poolsche grens gemakkelijk worden be
waakt De Engelsehen zullen Kreutzbero-
Rosenberg en Oppeln bezetten. Volgens
andere berichten zal luitenant-kolonef Ja-
mes CockereU die het toezicht over hét
district Beuthen heeft, naar Kneuherg
mjn standplaats overbrengen. Den Polen,
he;A rï °penlijk vaD ProDnitsch-
heid beschuldigen, ia dit natuurlijk nier
naai- den zin...
!nd,mdï.ad' ,aaï onpartijdige houding
Lt-v i^wf16 aanvoerders hoeffc hht
met t Fransehe? OQd^<^
Breslau verluidt, zou de Rider
dei Engelsche troepen een uit den wereld'--
oorlog bekend Engelsch generaal zijn, met
yzondei groote energie cn omzichtigheid-.
Maar wat helpt dat, als zijn strijdkracht
eens te zwak mocht blijken tegenover een
macht van kwaad-willende opstandilin-
J.U Engeland wij meldden het reeds
wge week, worden de pogingen om tót
een vergelijk te komen in het mijnconfliet,
■tem de regeering onvermoeid voortgezet
r; dea Londenschen correspondent
dr' Fn i kXaasbode 13 Zaterdag jl. door
dc Engelsche regeering aan heide partijen
een plan voorgelegd voor de tijdelijke re-
mg van het conflict ia d» kolen-
in dug trie, welke regeling vanzelf tot een
dernt cultuur. Deemoedig knielden d„
brume Heintjes naast elkL near de
rv en ze vouwden de handen
eerbiedig en ze légden de armen rusjig
bS cn ze^of"' df rlfbMk ''a" bam
j. I' sJpten de glanzende oogon
juist zooals zij het alles hadden gevzien
win soemardi, den catechist, voordat hij
begonnen was zijn mooie verhaal over
Jezus, waarvan zij zich 'ieder woord n^
-oo levendig herinnerden.
mo Doesti Jesoes," zoo begon Wa,
rman en zijn-stem klaagde droevig a„!-'
nu d„ 7v 1,1 'let> zoon zo-ra
geen nlam- VO? In bu/me woning
»eü u !r konden ïk heb
uw-eL If VT U de menscï™ bÜ
woning™ n J*'l Pl^ts Hadden in hunne
den o! J °,C',k'nk' boe koud het was; in
on hi£ WfP ;e.d daar verduurd hebt
ontferming over Waliman Ge-s?
toch aan de menschen van Nederland
met°Pdat zij bewogen momn zijn
™en IV* Van mJJ en andere W
wen 3 °"S ee" ruime woninS bou-
Wordt vervolgd
